Livre, Chap.
[2, 1]	τοῦ εἶναι, οὕτω καὶ τῆς	ἀληθείας.	~(Ἀλλὰ μὴν ὅτι γ᾽ ἔστιν
[2, 1]	καὶ ἐπὶ τῶν περὶ τῆς	ἀληθείας	ἀποφηναμένων· παρὰ μὲν γὰρ ἐνίων
[2, 1]	καλεῖσθαι (τὴν φιλοσοφίαν ἐπιστήμην τῆς	ἀληθείας.	Θεωρητικῆς μὲν γὰρ τέλος ἀλήθεια
[2, 1]	ΤΟ ΕΛΑΤΤΟΝ. ~(Ἡ περὶ τῆς	ἀληθείας	θεωρία τῇ μὲν χαλεπὴ τῇ
[2, 2]	οἷόν τε ἰέναι, βάδισιν μὲν	ὑγιείας	ἕνεκα, ταύτην δ᾽ εὐδαιμονίας, τὴν
[2, 3]	φυσικὴ δῆλον ἔσται (καὶ εἰ	μιᾶς	ἐπιστήμης ἢ πλειόνων τὰ αἴτια
[2, 2]	μὲν ὑγιείας ἕνεκα, ταύτην δ᾽	εὐδαιμονίας,	τὴν δ᾽ εὐδαιμονίαν (ἄλλου, καὶ
[2, 1]	δὲ τὸ ἀληθὲς ἄνευ τῆς	αἰτίας·	ἕκαστον δὲ μάλιστα αὐτὸ τῶν
[2, 2]	μετ᾽ αὐτό. Εἰ γὰρ εἰπεῖν	ἡμᾶς	δέοι τί τῶν τριῶν αἴτιον,
[2, 2]	στήσαντα (διόπερ (οὐκ ἀριθμήσει τὰς	τομὰς	ὁ τὴν ἄπειρον διεξιών) ἀλλὰ
[2, 1]	παρὰ μὲν γὰρ ἐνίων παρειλήφαμέν	τινας	δόξας, οἱ δὲ τοῦ γενέσθαι
[2, 1]	μὲν γὰρ ἐνίων παρειλήφαμέν τινας	δόξας,	οἱ δὲ τοῦ γενέσθαι τούτους
[2, 2]	διὸ οὐδὲ τὸ πρωῒ ἐξ	ἡμέρας)	θάτερα δὲ ἀνακάμπτει. Ἀμφοτέρως δὲ
[2, 2]	ἐστι πέρας· τὸ γὰρ τέλος	πέρας	ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὸ
[2, 2]	οὐδὲν πράττειν μὴ μέλλων ἐπὶ	πέρας	ἥξειν) οὐδ᾽ ἂν εἴη νοῦς
[2, 2]	νείκους, καὶ τούτου μηδὲν εἶναι	πέρας)	ὁμοίως δὲ οὐδὲ τὸ οὗ
[2, 2]	νοῦν ἔχων, τοῦτο δέ ἐστι	πέρας·	τὸ γὰρ τέλος πέρας ἐστίν.
[2, 1]	μεθ᾽ ἡμέραν, οὕτω καὶ τῆς	ἡμετέρας	ψυχῆς ὁ νοῦς πρὸς τὰ
[2, 1]	καθάπερ τυγχάνομεν παροιμιαζόμενοι, (τίς ἂν	θύρας	ἁμάρτοι; ταύτῃ μὲν ἂν εἴη
[2, 3]	ἢ πλειόνων τὰ αἴτια καὶ	(τὰς	ἀρχὰς θεωρῆσαί ἐστιν)
[2, 2]	ἐπὶ τῆς γραμμῆς, ἣ κατὰ	τὰς	διαιρέσεις μὲν οὐχ ἵσταται, νοῆσαι
[2, 2]	μὴ στήσαντα (διόπερ (οὐκ ἀριθμήσει	τὰς	τομὰς ὁ τὴν ἄπειρον διεξιών)
[2, 1]	αἴτιον τοῦ ἀληθέσιν εἶναι. Διὸ	τὰς	τῶν ἀεὶ ὄντων ἀρχὰς ἀναγκαῖον
[2, 1]	ὄντων ἀρχὰς ἀναγκαῖον ἀεὶ εἶναι	ἀληθεστάτας	(οὐ γάρ ποτε ἀληθεῖς, οὐδ᾽
[2, 1]	μηδένα δύνασθαι θιγεῖν αὐτῆς μήτε	πάντας	ἀποτυγχάνειν, (ἀλλ᾽ ἕκαστον λέγειν τι
[2, 1]	Διὸ τὰς τῶν ἀεὶ ὄντων	ἀρχὰς	ἀναγκαῖον ἀεὶ εἶναι ἀληθεστάτας (οὐ
[2, 3]	πλειόνων τὰ αἴτια καὶ (τὰς	ἀρχὰς	θεωρῆσαί ἐστιν)
[2, 3]	ἀκριβῶς, τοὺς δὲ λυπεῖ τὸ	ἀκριβὲς	ἢ διὰ τὸ μὴ δύνασθαι
[2, 3]	μικρολογίαν· ἔχει γάρ τι τὸ	ἀκριβὲς	τοιοῦτον, ὥστε, καθάπερ ἐπὶ τῶν
[2, 1]	πρακτικοί. Οὐκ ἴσμεν δὲ τὸ	ἀληθὲς	ἄνευ τῆς αἰτίας· ἕκαστον δὲ
[2, 3]	ἀγνωστότερα καὶ ξενικώτερα· τὸ γὰρ	σύνηθες	γνώριμον. Ἡλίκην δὲ ἰσχὺν ἔχει
[2, 3]	Ἡλίκην δὲ ἰσχὺν ἔχει τὸ	σύνηθες	οἱ νόμοι δηλοῦσιν, ἐν οἷς
[2, 2]	τὸ ἐπίστασθαι ἀναιροῦσιν οἱ οὕτως	λέγοντες,	οὐ γὰρ οἷόν τε εἰδέναι
[2, 2]	ἕνεκα, ἀλλ᾽ οἱ τὸ ἄπειρον	ποιοῦντες	λανθάνουσιν ἐξαιροῦντες τὴν τοῦ ἀγαθοῦ
[2, 2]	οἱ τὸ ἄπειρον ποιοῦντες λανθάνουσιν	ἐξαιροῦντες	τὴν τοῦ ἀγαθοῦ φύσιν (καίτοι
[2, 2]	ἄπειρον (οἷον σάρκα μὲν ἐκ	γῆς,	γῆν δ᾽ ἐξ ἀέρος, ἀέρα
[2, 1]	(τὴν φιλοσοφίαν ἐπιστήμην τῆς ἀληθείας.	Θεωρητικῆς	μὲν γὰρ τέλος ἀλήθεια πρακτικῆς
[2, 1]	Θεωρητικῆς μὲν γὰρ τέλος ἀλήθεια	πρακτικῆς	δ᾽ ἔργον· καὶ γὰρ ἂν
[2, 2]	δῆλον. Οὔτε γὰρ ὡς ἐξ	ὕλης	τόδ᾽ ἐκ τοῦδε δυνατὸν ἰέναι
[2, 3]	ἅμα ζητεῖν ἐπιστήμην καὶ τρόπον	ἐπιστήμης·	ἔστι δ᾽ οὐδὲ θάτερον ῥᾴδιον
[2, 3]	δῆλον ἔσται (καὶ εἰ μιᾶς	ἐπιστήμης	ἢ πλειόνων τὰ αἴτια καὶ
[2, 2]	οὐ γὰρ ὅμοιον ἐπὶ τῆς	γραμμῆς,	ἣ κατὰ τὰς διαιρέσεις μὲν
[2, 1]	Ἴσως δὲ καὶ τῆς χαλεπότητος	οὔσης	κατὰ δύο τρόπους, οὐκ ἐν
[2, 1]	ἴσμεν δὲ τὸ ἀληθὲς ἄνευ	τῆς	αἰτίας· ἕκαστον δὲ μάλιστα αὐτὸ
[2, 1]	ἔχει τοῦ εἶναι, οὕτω καὶ	τῆς	ἀληθείας. ~(Ἀλλὰ μὴν ὅτι γ᾽
[2, 1]	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν περὶ	τῆς	ἀληθείας ἀποφηναμένων· παρὰ μὲν γὰρ
[2, 1]	τὸ καλεῖσθαι (τὴν φιλοσοφίαν ἐπιστήμην	τῆς	ἀληθείας. Θεωρητικῆς μὲν γὰρ τέλος
[2, 1]	~(ΑΛΦΑ ΤΟ ΕΛΑΤΤΟΝ. ~(Ἡ περὶ	τῆς	ἀληθείας θεωρία τῇ μὲν χαλεπὴ
[2, 2]	παῖς (οὐ γὰρ γίγνεται ἐκ	τῆς	γενέσεως τὸ γιγνόμενον ἀλλ᾽ ὃ>
[2, 2]	νοεῖν; οὐ γὰρ ὅμοιον ἐπὶ	τῆς	γραμμῆς, ἣ κατὰ τὰς διαιρέσεις
[2, 1]	τὸ μεθ᾽ ἡμέραν, οὕτω καὶ	τῆς	ἡμετέρας ψυχῆς ὁ νοῦς πρὸς
[2, 1]	τοῖς ἄλλοις τὸ αἴτιον τοῦτο	τῆς	θερμότητος) ὥστε καὶ ἀληθέστατον τὸ
[2, 2]	ἵστασθαι) οὔτε ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως (οἷον τὸν μὲν ἄνθρωπον
[2, 1]	(ἀλλ᾽ ἕκαστον λέγειν τι περὶ	τῆς	φύσεως, καὶ καθ᾽ ἕνα μὲν
[2, 1]	χαλεπὸν αὐτῆς. Ἴσως δὲ καὶ	τῆς	χαλεπότητος οὔσης κατὰ δύο τρόπους,
[2, 1]	μὴ δύνασθαι δηλοῖ τὸ χαλεπὸν	αὐτῆς.	Ἴσως δὲ καὶ τῆς χαλεπότητος
[2, 1]	μήτ᾽ ἀξίως μηδένα δύνασθαι θιγεῖν	αὐτῆς	μήτε πάντας ἀποτυγχάνειν, (ἀλλ᾽ ἕκαστον
[2, 1]	ἀλλ᾽ ἐν ἡμῖν τὸ αἴτιον	αὐτῆς·	ὥσπερ γὰρ τὰ τῶν νυκτερίδων
[2, 1]	ἡμέραν, οὕτω καὶ τῆς ἡμετέρας	ψυχῆς	ὁ νοῦς πρὸς τὰ τῇ
[2, 1]	(οὐ γάρ ποτε ἀληθεῖς, οὐδ᾽	ἐκείναις	αἴτιόν τί ἐστι τοῦ (εἶναι,
[2, 1]	ὧν ἄν τις κοινώσαιτο ταῖς	δόξαις,	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐπιπολαιότερον ἀποφηναμένοις·
[2, 2]	ἄλληλα, (οὐδὲ γίγνεται ἐξ ἀνδρὸς	παῖς	(οὐ γὰρ γίγνεται ἐκ τῆς
[2, 1]	τούτοις ὧν ἄν τις κοινώσαιτο	ταῖς	δόξαις, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐπιπολαιότερον
[2, 2]	(ἀνάγκη τέλος εἶναι, τὰ δ᾽	εἰς	ἄλληλα ἀνακάμπτει· ἡ γὰρ θατέρου
[2, 2]	Διὸ ἐκεῖνα μὲν οὐκ ἀνακάμπτει	εἰς	ἄλληλα, (οὐδὲ γίγνεται ἐξ ἀνδρὸς
[2, 2]	τί ἦν εἶναι ἐνδέχεται ἀνάγεσθαι	εἰς	ἄλλον ὁρισμὸν πλεονάζοντα τῷ λόγῳ·
[2, 2]	ἐπὶ τὸ κάτω (οἷόν τε	εἰς	ἄπειρον ἰέναι, τοῦ ἄνω ἔχοντος
[2, 2]	δὲ ἀνακάμπτει. Ἀμφοτέρως δὲ ἀδύνατον	εἰς	ἄπειρον ἰέναι· τῶν μὲν γὰρ
[2, 2]	τόδ᾽ ἐκ τοῦδε δυνατὸν ἰέναι	εἰς	ἄπειρον (οἷον σάρκα μὲν ἐκ
[2, 2]	δὲ οὐδὲ τὸ οὗ ἕνεκα	εἰς	ἄπειρον οἷόν τε ἰέναι, βάδισιν
[2, 2]	τὰ αἴτια τῶν ὄντων οὔτ᾽	εἰς	εὐθυωρίαν οὔτε κατ᾽ εἶδος, δῆλον.
[2, 2]	γὰρ οἷόν τε εἰδέναι πρὶν	εἰς	τὰ ἄτομα ἐλθεῖν· καὶ τὸ
[2, 1]	εἶναι ἀληθεστάτας (οὐ γάρ ποτε	ἀληθεῖς,	οὐδ᾽ ἐκείναις αἴτιόν τί ἐστι
[2, 2]	τὴν τοῦ ἀγαθοῦ φύσιν (καίτοι	οὐθεὶς	ἂν ἐγχειρήσειεν οὐδὲν πράττειν μὴ
[2, 3]	ἐν πεπερασμένῳ διεξελθεῖν. ~Αἱ δ᾽	ἀκροάσεις	κατὰ τὰ ἔθη συμβαίνουσιν· ὡς
[2, 2]	τῆς γραμμῆς, ἣ κατὰ τὰς	διαιρέσεις	μὲν οὐχ ἵσταται, νοῆσαι δ᾽
[2, 1]	οὐκ εἴχομεν· εἰ δὲ μὴ	Φρῦνις,	Τιμόθεος οὐκ ἂν ἐγένετο. Τὸν
[2, 3]	σύνηθες οἱ νόμοι δηλοῦσιν, ἐν	οἷς	τὰ μυθώδη καὶ (παιδαριώδη μεῖζον
[2, 1]	πῦρ θερμότατον· καὶ γὰρ τοῖς	ἄλλοις	τὸ αἴτιον τοῦτο τῆς θερμότητος)
[2, 1]	ἄλλων καθ᾽ ὃ καὶ (τοῖς	ἄλλοις	ὑπάρχει τὸ συνώνυμον (οἷον τὸ
[2, 1]	τοῦ (εἶναι, ἀλλ᾽ ἐκεῖναι τοῖς	ἄλλοις)	ὥσθ᾽ ἕκαστον ὡς ἔχει τοῦ
[2, 1]	δόξαις, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐπιπολαιότερον	ἀποφηναμένοις·	καὶ γὰρ οὗτοι συνεβάλοντό τι·
[2, 1]	ὥστε καὶ ἀληθέστατον τὸ τοῖς	ὑστέροις	αἴτιον τοῦ ἀληθέσιν εἶναι. Διὸ
[2, 1]	τὸ πῦρ θερμότατον· καὶ γὰρ	τοῖς	ἄλλοις τὸ αἴτιον τοῦτο τῆς
[2, 1]	τῶν ἄλλων καθ᾽ ὃ καὶ	(τοῖς	ἄλλοις ὑπάρχει τὸ συνώνυμον (οἷον
[2, 1]	ἐστι τοῦ (εἶναι, ἀλλ᾽ ἐκεῖναι	τοῖς	ἄλλοις) ὥσθ᾽ ἕκαστον ὡς ἔχει
[2, 1]	κοινώσαιτο ταῖς δόξαις, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ἐπιπολαιότερον ἀποφηναμένοις· καὶ γὰρ οὗτοι
[2, 3]	ἐν ἅπασιν ἀπαιτητέον, (ἀλλ᾽ ἐν	τοῖς	μὴ ἔχουσιν ὕλην. Διόπερ οὐ
[2, 2]	οὐδ᾽ ἂν εἴη νοῦς ἐν	(τοῖς	οὖσιν· ἕνεκα γάρ τινος ἀεὶ
[2, 1]	κατὰ δύο τρόπους, οὐκ ἐν	τοῖς	πράγμασιν ἀλλ᾽ ἐν ἡμῖν τὸ
[2, 1]	θερμότητος) ὥστε καὶ ἀληθέστατον τὸ	τοῖς	ὑστέροις αἴτιον τοῦ ἀληθέσιν εἶναι.
[2, 1]	μόνον δὲ χάριν ἔχειν δίκαιον	τούτοις	ὧν ἄν τις κοινώσαιτο ταῖς
[2, 2]	γὰρ θατέρου φθορὰ θατέρου ἐστὶ	γένεσις.	Ἅμα δὲ καὶ ἀδύνατον τὸ
[2, 2]	ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἄπειρος ἡ	γένεσις	ἐπὶ τὸ ἄνω, ἀνάγκη ἐξ
[2, 2]	τοῦ εἶναι καὶ μὴ εἶναι	γένεσις,	οὕτω καὶ τὸ γιγνόμενον τοῦ
[2, 3]	τρόπος· ἅπασα γὰρ ἴσως ἡ	φύσις	ἔχει ὕλην. Διὸ σκεπτέον πρῶτον
[2, 3]	σκεπτέον πρῶτον τί ἐστιν ἡ	φύσις·	οὕτω γὰρ καὶ περὶ τίνων
[2, 1]	ἔοικεν ἔχειν καθάπερ τυγχάνομεν παροιμιαζόμενοι,	(τίς	ἂν θύρας ἁμάρτοι; ταύτῃ μὲν
[2, 2]	μὴν ὅτι γ᾽ ἔστιν ἀρχή	τις	καὶ οὐκ ἄπειρα τὰ αἴτια
[2, 1]	ἔχειν δίκαιον τούτοις ὧν ἄν	τις	κοινώσαιτο ταῖς δόξαις, ἀλλὰ καὶ
[2, 3]	οὖν ἐὰν μὴ μαθηματικῶς λέγῃ	τις	οὐκ ἀποδέχονται τῶν λεγόντων, οἱ
[2, 1]	τῶν νυκτερίδων ὄμματα πρὸς τὸ	(φέγγος	ἔχει τὸ μεθ᾽ ἡμέραν, οὕτω
[2, 2]	ἀήρ. (Ὡς μὲν οὖν ἐκ	παιδὸς	ἄνδρα γίγνεσθαί φαμεν, ὡς ἐκ
[2, 2]	Ὀλύμπια, ἀλλ᾽ ἢ ὡς ἐκ	παιδὸς	ἀνὴρ μεταβάλλοντος ἢ ὡς ἐξ
[2, 2]	οὔτ᾽ εἰς εὐθυωρίαν οὔτε κατ᾽	εἶδος,	δῆλον. Οὔτε γὰρ ὡς ἐξ
[2, 1]	προήσκησαν ἡμῶν· (εἰ μὲν γὰρ	Τιμόθεος	μὴ ἐγένετο, πολλὴν ἂν μελοποιίαν
[2, 1]	εἴχομεν· εἰ δὲ μὴ Φρῦνις,	Τιμόθεος	οὐκ ἂν ἐγένετο. Τὸν αὐτὸν
[2, 3]	γινώσκειν περὶ αὐτῶν διὰ τὸ	ἔθος.	Οἱ μὲν οὖν ἐὰν μὴ
[2, 1]	πάντων δὲ συναθροιζομένων γίγνεσθαί τι	μέγεθος·	ὥστ᾽ εἴπερ ἔοικεν ἔχειν καθάπερ
[2, 3]	μὴ ἔχουσιν ὕλην. Διόπερ οὐ	φυσικὸς	ὁ τρόπος· ἅπασα γὰρ ἴσως
[2, 1]	τῆς ἀληθείας. Θεωρητικῆς μὲν γὰρ	τέλος	ἀλήθεια πρακτικῆς δ᾽ ἔργον· καὶ
[2, 2]	μὲν γὰρ ὄντων μεταξὺ (ἀνάγκη	τέλος	εἶναι, τὰ δ᾽ εἰς ἄλληλα
[2, 2]	δέ ἐστι πέρας· τὸ γὰρ	τέλος	πέρας ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[2, 2]	Ἔτι δὲ τὸ οὗ ἕνεκα	τέλος,	τοιοῦτον δὲ ὃ μὴ ἄλλου
[2, 2]	ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὸ μέσον,	ἑνὸς	γάρ (οὐθὲν δὲ διαφέρει ἓν
[2, 2]	οὕτως ἀεὶ ἄλλο τι γίγνεσθαι	γένος.	Διχῶς γὰρ γίγνεται τόδε ἐκ
[2, 2]	γὰρ δὴ τό γ᾽ ἔσχατον,	οὐδενὸς	γὰρ τὸ (τελευταῖον· ἀλλὰ μὴν
[2, 2]	ὄντος· ἔστι γὰρ ὁ μανθάνων	γιγνόμενος	ἐπιστήμων, καὶ τοῦτ᾽ ἐστὶν ὃ
[2, 2]	ἐν (τοῖς οὖσιν· ἕνεκα γάρ	τινος	ἀεὶ πράττει ὅ γε νοῦν
[2, 2]	ὡς ἐκ τοῦ γιγνομένου τὸ	γεγονὸς	ἢ ἐκ τοῦ ἐπιτελουμένου τὸ
[2, 3]	ὕλην. Διόπερ οὐ φυσικὸς ὁ	τρόπος·	ἅπασα γὰρ ἴσως ἡ φύσις
[2, 2]	εἰς ἄλληλα, (οὐδὲ γίγνεται ἐξ	ἀνδρὸς	παῖς (οὐ γὰρ γίγνεται ἐκ
[2, 2]	ἐκ γῆς, γῆν δ᾽ ἐξ	ἀέρος,	ἀέρα δ᾽ ἐκ πυρός, (καὶ
[2, 2]	τὸν μὲν ἄνθρωπον ὑπὸ τοῦ	ἀέρος	κινηθῆναι, τοῦτον δ᾽ ὑπὸ τοῦ
[2, 2]	ἐπιστήμων) τὸ δ᾽ ὡς ἐξ	ἀέρος	ὕδωρ, φθειρομένου θατέρου. Διὸ ἐκεῖνα
[2, 1]	δ᾽ ὅλον τι ἔχειν καὶ	μέρος	μὴ δύνασθαι δηλοῖ τὸ χαλεπὸν
[2, 2]	ὁ ἔμπροσθεν μᾶλλον, ὁ δ᾽	ὕστερος	οὐκ ἔστιν, οὗ δὲ τὸ
[2, 2]	ὂν φθαρῆναι· ἐπεὶ γὰρ οὐκ	ἄπειρος	ἡ γένεσις ἐπὶ τὸ ἄνω,
[2, 1]	τῆς ἡμετέρας ψυχῆς ὁ νοῦς	πρὸς	τὰ τῇ φύσει φανερώτατα πάντων.
[2, 1]	οὐ τὸ ἀΐδιον ἀλλ᾽ ὃ	πρός	τι καὶ νῦν θεωροῦσιν οἱ
[2, 1]	γὰρ τὰ τῶν νυκτερίδων ὄμματα	πρὸς	τὸ (φέγγος ἔχει τὸ μεθ᾽
[2, 2]	ἐξ ἀέρος, ἀέρα δ᾽ ἐκ	πυρός,	(καὶ τοῦτο μὴ ἵστασθαι) οὔτε
[2, 2]	ἄνω ἔχοντος ἀρχήν, ὥστ᾽ ἐκ	πυρὸς	μὲν ὕδωρ, ἐκ δὲ τούτου
[2, 2]	ἀνὴρ μεταβάλλοντος ἢ ὡς ἐξ	ὕδατος	ἀήρ. (Ὡς μὲν οὖν ἐκ
[2, 1]	ἄλλοις τὸ αἴτιον τοῦτο τῆς	θερμότητος)	ὥστε καὶ ἀληθέστατον τὸ τοῖς
[2, 1]	αὐτῆς. Ἴσως δὲ καὶ τῆς	χαλεπότητος	οὔσης κατὰ δύο τρόπους, οὐκ
[2, 2]	τὸ ἄνω, ἀνάγκη ἐξ οὗ	φθαρέντος	πρώτου τι ἐγένετο μὴ ἀΐδιον
[2, 2]	γιγνόμενον τοῦ ὄντος καὶ μὴ	ὄντος·	ἔστι γὰρ ὁ μανθάνων γιγνόμενος
[2, 2]	οὕτω καὶ τὸ γιγνόμενον τοῦ	ὄντος	καὶ μὴ ὄντος· ἔστι γὰρ
[2, 2]	ἢ ὡς ἐκ παιδὸς ἀνὴρ	μεταβάλλοντος	ἢ ὡς ἐξ ὕδατος ἀήρ.
[2, 2]	ὃ λέγεται, (ὅτι γίγνεται ἐκ	μανθάνοντος	ἐπιστήμων) τὸ δ᾽ ὡς ἐξ
[2, 2]	εἰς ἄπειρον ἰέναι, τοῦ ἄνω	ἔχοντος	ἀρχήν, ὥστ᾽ ἐκ πυρὸς μὲν
[2, 2]	τὸν δὲ ἥλιον ὑπὸ τοῦ	νείκους,	καὶ τούτου μηδὲν εἶναι πέρας)
[2, 2]	πέρας ἥξειν) οὐδ᾽ ἂν εἴη	νοῦς	ἐν (τοῖς οὖσιν· ἕνεκα γάρ
[2, 1]	καὶ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς ὁ	νοῦς	πρὸς τὰ τῇ φύσει φανερώτατα
[2, 1]	τῆς χαλεπότητος οὔσης κατὰ δύο	τρόπους,	οὐκ ἐν τοῖς πράγμασιν ἀλλ᾽
[2, 3]	Καὶ οἱ μὲν πάντα ἀκριβῶς,	τοὺς	δὲ λυπεῖ τὸ ἀκριβὲς ἢ
[2, 1]	δόξας, οἱ δὲ τοῦ γενέσθαι	τούτους	αἴτιοι γεγόνασιν. Ὀρθῶς δ᾽ ἔχει
[2, 3]	δεῖ πεπαιδεῦσθαι πῶς ἕκαστα ἀποδεκτέον,	ὡς	ἄτοπον ἅμα ζητεῖν ἐπιστήμην καὶ
[2, 3]	ἀκροάσεις κατὰ τὰ ἔθη συμβαίνουσιν·	ὡς	γὰρ εἰώθαμεν οὕτως ἀξιοῦμεν λέγεσθαι,
[2, 2]	ἐξ Ἰσθμίων Ὀλύμπια, ἀλλ᾽ ἢ	ὡς	ἐκ παιδὸς ἀνὴρ μεταβάλλοντος ἢ
[2, 2]	ἐκ παιδὸς ἄνδρα γίγνεσθαί φαμεν,	ὡς	ἐκ τοῦ γιγνομένου τὸ γεγονὸς
[2, 2]	ἐκ μανθάνοντος ἐπιστήμων) τὸ δ᾽	ὡς	ἐξ ἀέρος ὕδωρ, φθειρομένου θατέρου.
[2, 2]	ἐκ παιδὸς ἀνὴρ μεταβάλλοντος ἢ	ὡς	ἐξ ὕδατος ἀήρ. (Ὡς μὲν
[2, 2]	κατ᾽ εἶδος, δῆλον. Οὔτε γὰρ	ὡς	ἐξ ὕλης τόδ᾽ ἐκ τοῦδε
[2, 1]	ἐκεῖναι τοῖς ἄλλοις) ὥσθ᾽ ἕκαστον	ὡς	ἔχει τοῦ εἶναι, οὕτω καὶ
[2, 2]	ἢ ὡς ἐξ ὕδατος ἀήρ.	(Ὡς	μὲν οὖν ἐκ παιδὸς ἄνδρα
[2, 2]	γίγνεται τόδε ἐκ τοῦδε μὴ	ὡς	τόδε λέγεται μετὰ τόδε, οἷον
[2, 3]	ποιητήν. Καὶ οἱ μὲν πάντα	ἀκριβῶς,	τοὺς δὲ λυπεῖ τὸ ἀκριβὲς
[2, 2]	(οὐ γὰρ γίγνεται ἐκ τῆς	γενέσεως	τὸ γιγνόμενον ἀλλ᾽ ὃ> ἔστι
[2, 2]	οὔτε ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς	κινήσεως	(οἷον τὸν μὲν ἄνθρωπον ὑπὸ
[2, 1]	ἕκαστον λέγειν τι περὶ τῆς	φύσεως,	καὶ καθ᾽ ἕνα μὲν ἢ
[2, 1]	τοῦ γενέσθαι τούτους αἴτιοι γεγόνασιν.	Ὀρθῶς	δ᾽ ἔχει καὶ τὸ καλεῖσθαι
[2, 1]	ῥᾳδία. Σημεῖον δὲ τὸ μήτ᾽	ἀξίως	μηδένα δύνασθαι θιγεῖν αὐτῆς μήτε
[2, 2]	καὶ τούτου μηδὲν εἶναι πέρας)	ὁμοίως	δὲ οὐδὲ τὸ οὗ ἕνεκα
[2, 2]	ἀπείρου πάντα τὰ μόρια μέσα	ὁμοίως	μέχρι τοῦ νῦν· ὥστ᾽ εἴπερ
[2, 3]	λεγόντων, οἱ δ᾽ ἂν μὴ	παραδειγματικῶς,	οἱ δὲ μάρτυρα ἀξιοῦσιν ἐπάγεσθαι
[2, 3]	Οἱ μὲν οὖν ἐὰν μὴ	μαθηματικῶς	λέγῃ τις οὐκ ἀποδέχονται τῶν
[2, 2]	ὥστ᾽ εἴπερ μηδέν ἐστι πρῶτον,	ὅλως	αἴτιον οὐδέν ἐστιν. Ἀλλὰ μὴν
[2, 2]	ἀπείρων τοῦτον τὸν τρόπον καὶ	ὅλως	τοῦ ἀπείρου πάντα τὰ μόρια
[2, 3]	τισι δοκεῖ. Διὸ δεῖ πεπαιδεῦσθαι	πῶς	ἕκαστα ἀποδεκτέον, ὡς ἄτοπον ἅμα
[2, 2]	ἔστιν, τὰ γὰρ οὕτως ἄπειρα	πῶς	ἐνδέχεται νοεῖν; οὐ γὰρ ὅμοιον
[2, 1]	ἔργον· καὶ γὰρ ἂν τὸ	πῶς	ἔχει σκοπῶσιν, οὐ τὸ ἀΐδιον
[2, 2]	ἐξ ἡμέρας) θάτερα δὲ ἀνακάμπτει.	Ἀμφοτέρως	δὲ ἀδύνατον εἰς ἄπειρον ἰέναι·
[2, 1]	δύνασθαι δηλοῖ τὸ χαλεπὸν αὐτῆς.	Ἴσως	δὲ καὶ τῆς χαλεπότητος οὔσης
[2, 3]	φυσικὸς ὁ τρόπος· ἅπασα γὰρ	ἴσως	ἡ φύσις ἔχει ὕλην. Διὸ
[2, 2]	τοῦ τί ἦν εἶναι δ᾽	ὡσαύτως.	Τῶν γὰρ μέσων, ὧν ἐστί
[2, 2]	τὴν δ᾽ εὐδαιμονίαν (ἄλλου, καὶ	οὕτως	ἀεὶ ἄλλο ἄλλου ἕνεκεν εἶναι·
[2, 2]	ἐκ δὲ τούτου γῆν, καὶ	οὕτως	ἀεὶ ἄλλο τι γίγνεσθαι γένος.
[2, 3]	ἔθη συμβαίνουσιν· ὡς γὰρ εἰώθαμεν	οὕτως	ἀξιοῦμεν λέγεσθαι, (καὶ τὰ παρὰ
[2, 2]	γιγνώσκειν οὐκ ἔστιν, τὰ γὰρ	οὕτως	ἄπειρα πῶς ἐνδέχεται νοεῖν; οὐ
[2, 2]	ἔτι τὸ ἐπίστασθαι ἀναιροῦσιν οἱ	οὕτως	λέγοντες, οὐ γὰρ οἷόν τε
[2, 2]	ἀεὶ ἄλλο τι γίγνεσθαι γένος.	Διχῶς	γὰρ γίγνεται τόδε ἐκ τοῦδε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2009