Livre, Chap.
[2, 2]	γὰρ ἔστιν ὁ ἔμπροσθεν μᾶλλον,	ὁ	δ᾽ ὕστερος οὐκ ἔστιν, οὗ
[2, 2]	λόγῳ· ἀεί τε γὰρ ἔστιν	ὁ	ἔμπροσθεν μᾶλλον, ὁ δ᾽ ὕστερος
[2, 2]	καὶ μὴ ὄντος· ἔστι γὰρ	ὁ	μανθάνων γιγνόμενος ἐπιστήμων, καὶ τοῦτ᾽
[2, 1]	οὕτω καὶ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς	ὁ	νοῦς πρὸς τὰ τῇ φύσει
[2, 2]	(διόπερ (οὐκ ἀριθμήσει τὰς τομὰς	ὁ	τὴν ἄπειρον διεξιών) ἀλλὰ καὶ
[2, 3]	ἔχουσιν ὕλην. Διόπερ οὐ φυσικὸς	ὁ	τρόπος· ἅπασα γὰρ ἴσως ἡ
[2, 2]	ἕνεκα γάρ τινος ἀεὶ πράττει	ὅ	γε νοῦν ἔχων, τοῦτο δέ
[2, 2]	τῆς γενέσεως τὸ γιγνόμενον ἀλλ᾽	ὃ>	ἔστι μετὰ τὴν γένεσιν· οὕτω
[2, 1]	μάλιστα αὐτὸ τῶν ἄλλων καθ᾽	ὃ	καὶ (τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει τὸ
[2, 2]	γιγνόμενος ἐπιστήμων, καὶ τοῦτ᾽ ἐστὶν	ὃ	λέγεται, (ὅτι γίγνεται ἐκ μανθάνοντος
[2, 2]	οὗ ἕνεκα τέλος, τοιοῦτον δὲ	ὃ	μὴ ἄλλου (ἕνεκα ἀλλὰ τἆλλα
[2, 1]	σκοπῶσιν, οὐ τὸ ἀΐδιον ἀλλ᾽	ὃ	πρός τι καὶ νῦν θεωροῦσιν
[2, 3]	λόγων ἀνελεύθερον εἶναί τισι δοκεῖ.	Διὸ	δεῖ πεπαιδεῦσθαι πῶς ἕκαστα ἀποδεκτέον,
[2, 2]	ἐξ ἀέρος ὕδωρ, φθειρομένου θατέρου.	Διὸ	ἐκεῖνα μὲν οὐκ ἀνακάμπτει εἰς
[2, 2]	τοῦ πρωΐ, ὅτι μετὰ τοῦτο·	διὸ	οὐδὲ τὸ πρωῒ ἐξ ἡμέρας)
[2, 3]	ἴσως ἡ φύσις ἔχει ὕλην.	Διὸ	σκεπτέον πρῶτον τί ἐστιν ἡ
[2, 1]	ὑστέροις αἴτιον τοῦ ἀληθέσιν εἶναι.	Διὸ	τὰς τῶν ἀεὶ ὄντων ἀρχὰς
[2, 2]	εὐδαιμονίαν (ἄλλου, καὶ οὕτως ἀεὶ	ἄλλο	ἄλλου ἕνεκεν εἶναι· καὶ ἐπὶ
[2, 2]	τούτου γῆν, καὶ οὕτως ἀεὶ	ἄλλο	τι γίγνεσθαι γένος. Διχῶς γὰρ
[2, 2]	κινήσεως (οἷον τὸν μὲν ἄνθρωπον	ὑπὸ	τοῦ ἀέρος κινηθῆναι, τοῦτον δ᾽
[2, 2]	τοῦ ἀέρος κινηθῆναι, τοῦτον δ᾽	ὑπὸ	τοῦ ἡλίου, τὸν δὲ ἥλιον
[2, 2]	τοῦ ἡλίου, τὸν δὲ ἥλιον	ὑπὸ	τοῦ νείκους, καὶ τούτου μηδὲν
[2, 1]	τὸ πῶς ἔχει σκοπῶσιν, οὐ	τὸ	ἀΐδιον ἀλλ᾽ ὃ πρός τι
[2, 1]	τοῖς πράγμασιν ἀλλ᾽ ἐν ἡμῖν	τὸ	αἴτιον αὐτῆς· ὥσπερ γὰρ τὰ
[2, 1]	θερμότατον· καὶ γὰρ τοῖς ἄλλοις	τὸ	αἴτιον τοῦτο τῆς θερμότητος) ὥστε
[2, 3]	πάντα ἀκριβῶς, τοὺς δὲ λυπεῖ	τὸ	ἀκριβὲς ἢ διὰ τὸ μὴ
[2, 3]	τὴν μικρολογίαν· ἔχει γάρ τι	τὸ	ἀκριβὲς τοιοῦτον, ὥστε, καθάπερ ἐπὶ
[2, 1]	οἱ πρακτικοί. Οὐκ ἴσμεν δὲ	τὸ	ἀληθὲς ἄνευ τῆς αἰτίας· ἕκαστον
[2, 2]	οὐκ ἄπειρος ἡ γένεσις ἐπὶ	τὸ	ἄνω, ἀνάγκη ἐξ οὗ φθαρέντος
[2, 2]	τὸ οὗ ἕνεκα, ἀλλ᾽ οἱ	τὸ	ἄπειρον ποιοῦντες λανθάνουσιν ἐξαιροῦντες τὴν
[2, 2]	μή, οὐκ ἄπειρόν γ᾽ ἐστὶ	τὸ	ἀπείρῳ εἶναι. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 2]	πρῶτον ἐροῦμεν· οὐ γὰρ δὴ	τό	γ᾽ ἔσχατον, οὐδενὸς γὰρ τὸ
[2, 3]	τὴν ἀσυνήθειαν ἀγνωστότερα καὶ ξενικώτερα·	τὸ	γὰρ σύνηθες γνώριμον. Ἡλίκην δὲ
[2, 2]	ἔχων, τοῦτο δέ ἐστι πέρας·	τὸ	γὰρ τέλος πέρας ἐστίν. Ἀλλὰ
[2, 2]	φαμεν, ὡς ἐκ τοῦ γιγνομένου	τὸ	γεγονὸς ἢ ἐκ τοῦ ἐπιτελουμένου
[2, 2]	γὰρ γίγνεται ἐκ τῆς γενέσεως	τὸ	γιγνόμενον ἀλλ᾽ ὃ> ἔστι μετὰ
[2, 2]	μὴ εἶναι γένεσις, οὕτω καὶ	τὸ	γιγνόμενον τοῦ ὄντος καὶ μὴ
[2, 2]	εἰς τὰ ἄτομα ἐλθεῖν· καὶ	τὸ	γιγνώσκειν οὐκ ἔστιν, τὰ γὰρ
[2, 2]	οὐκ ἂν ἦν οὐδ᾽ οὕτω	τὸ	γιγνώσκειν· τότε γὰρ εἰδέναι οἰόμεθα
[2, 2]	οἰόμεθα (ὅταν τὰ αἴτια γνωρίσωμεν·	τὸ	δ᾽ ἄπειρον κατὰ τὴν πρόσθεσιν
[2, 1]	ταύτῃ μὲν ἂν εἴη ῥᾳδία,	τὸ	δ᾽ ὅλον τι ἔχειν καὶ
[2, 2]	(ὅτι γίγνεται ἐκ μανθάνοντος ἐπιστήμων)	τὸ	δ᾽ ὡς ἐξ ἀέρος ὕδωρ,
[2, 3]	τοῦ γινώσκειν περὶ αὐτῶν διὰ	τὸ	ἔθος. Οἱ μὲν οὖν ἐὰν
[2, 0]	~(ΑΛΦΑ	ΤΟ	ΕΛΑΤΤΟΝ. ~(Ἡ περὶ τῆς ἀληθείας
[2, 2]	ἔστιν, οὐδὲ (τὸ ἐχόμενον· ἔτι	τὸ	ἐπίστασθαι ἀναιροῦσιν οἱ οὕτως λέγοντες,
[2, 2]	τὸ πρῶτον μὴ ἔστιν, οὐδὲ	(τὸ	ἐχόμενον· ἔτι τὸ ἐπίστασθαι ἀναιροῦσιν
[2, 1]	γεγόνασιν. Ὀρθῶς δ᾽ ἔχει καὶ	τὸ	καλεῖσθαι (τὴν φιλοσοφίαν ἐπιστήμην τῆς
[2, 2]	ἐστιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ἐπὶ	τὸ	κάτω (οἷόν τε εἰς ἄπειρον
[2, 1]	ὄμματα πρὸς τὸ (φέγγος ἔχει	τὸ	μεθ᾽ ἡμέραν, οὕτω καὶ τῆς
[2, 2]	τὸ (τελευταῖον· ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὸ	μέσον, ἑνὸς γάρ (οὐθὲν δὲ
[2, 3]	λυπεῖ τὸ ἀκριβὲς ἢ διὰ	τὸ	μὴ δύνασθαι (συνείρειν ἢ διὰ
[2, 1]	τῇ δὲ ῥᾳδία. Σημεῖον δὲ	τὸ	μήτ᾽ ἀξίως μηδένα δύνασθαι θιγεῖν
[2, 2]	δὲ μηθὲν τοιοῦτον, οὐκ ἔσται	τὸ	οὗ ἕνεκα, ἀλλ᾽ οἱ τὸ
[2, 2]	εἶναι πέρας) ὁμοίως δὲ οὐδὲ	τὸ	οὗ ἕνεκα εἰς ἄπειρον οἷόν
[2, 2]	μὴ ἀΐδιον εἶναι. Ἔτι δὲ	τὸ	οὗ ἕνεκα τέλος, τοιοῦτον δὲ
[2, 2]	ἔσχατον καὶ πρότερον, ἀναγκαῖον εἶναι	τὸ	πρότερον αἴτιον τῶν μετ᾽ αὐτό.
[2, 2]	ὅτι μετὰ τοῦτο· διὸ οὐδὲ	τὸ	πρωῒ ἐξ ἡμέρας) θάτερα δὲ
[2, 2]	γένεσις. Ἅμα δὲ καὶ ἀδύνατον	τὸ	πρῶτον ἀΐδιον ὂν φθαρῆναι· ἐπεὶ
[2, 2]	δέοι τί τῶν τριῶν αἴτιον,	τὸ	πρῶτον ἐροῦμεν· οὐ γὰρ δὴ
[2, 2]	ὕστερος οὐκ ἔστιν, οὗ δὲ	τὸ	πρῶτον μὴ ἔστιν, οὐδὲ (τὸ
[2, 1]	ἄλλοις ὑπάρχει τὸ συνώνυμον (οἷον	τὸ	πῦρ θερμότατον· καὶ γὰρ τοῖς
[2, 1]	δ᾽ ἔργον· καὶ γὰρ ἂν	τὸ	πῶς ἔχει σκοπῶσιν, οὐ τὸ
[2, 3]	γνώριμον. Ἡλίκην δὲ ἰσχὺν ἔχει	τὸ	σύνηθες οἱ νόμοι δηλοῦσιν, ἐν
[2, 1]	ὃ καὶ (τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει	τὸ	συνώνυμον (οἷον τὸ πῦρ θερμότατον·
[2, 2]	τό γ᾽ ἔσχατον, οὐδενὸς γὰρ	τὸ	(τελευταῖον· ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὸ
[2, 2]	γεγονὸς ἢ ἐκ τοῦ ἐπιτελουμένου	τὸ	τετελεσμένον (ἀεὶ γάρ ἐστι μεταξύ,
[2, 2]	πέρας ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὸ	τί ἦν εἶναι ἐνδέχεται ἀνάγεσθαι
[2, 1]	τῆς θερμότητος) ὥστε καὶ ἀληθέστατον	τὸ	τοῖς ὑστέροις αἴτιον τοῦ ἀληθέσιν
[2, 1]	τὰ τῶν νυκτερίδων ὄμματα πρὸς	τὸ	(φέγγος ἔχει τὸ μεθ᾽ ἡμέραν,
[2, 1]	καὶ μέρος μὴ δύνασθαι δηλοῖ	τὸ	χαλεπὸν αὐτῆς. Ἴσως δὲ καὶ
[2, 2]	ἐξ οὗ φθαρέντος πρώτου τι	ἐγένετο	μὴ ἀΐδιον εἶναι. Ἔτι δὲ
[2, 1]	(εἰ μὲν γὰρ Τιμόθεος μὴ	ἐγένετο,	πολλὴν ἂν μελοποιίαν οὐκ εἴχομεν·
[2, 1]	μὴ Φρῦνις, Τιμόθεος οὐκ ἂν	ἐγένετο.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[2, 1]	δίκαιον τούτοις ὧν ἄν τις	κοινώσαιτο	ταῖς δόξαις, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[2, 1]	ἐπιπολαιότερον ἀποφηναμένοις· καὶ γὰρ οὗτοι	συνεβάλοντό	τι· τὴν γὰρ ἕξιν προήσκησαν
[2, 2]	τὸ πρότερον αἴτιον τῶν μετ᾽	αὐτό.	Εἰ γὰρ εἰπεῖν ἡμᾶς δέοι
[2, 1]	τῆς αἰτίας· ἕκαστον δὲ μάλιστα	αὐτὸ	τῶν ἄλλων καθ᾽ ὃ καὶ
[2, 2]	πράττει ὅ γε νοῦν ἔχων,	τοῦτο	δέ ἐστι πέρας· τὸ γὰρ
[2, 2]	ἐκ τοῦ πρωΐ, ὅτι μετὰ	τοῦτο·	διὸ οὐδὲ τὸ πρωῒ ἐξ
[2, 2]	ἀέρα δ᾽ ἐκ πυρός, (καὶ	τοῦτο	μὴ ἵστασθαι) οὔτε ὅθεν ἡ
[2, 1]	γὰρ τοῖς ἄλλοις τὸ αἴτιον	τοῦτο	τῆς θερμότητος) ὥστε καὶ ἀληθέστατον
[2, 1]	καὶ τῆς χαλεπότητος οὔσης κατὰ	δύο	τρόπους, οὐκ ἐν τοῖς πράγμασιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2009