Livre, chapitre |
[1, 2] |
ἄδικος
γένοιτο,
οὐδὲ
ὁ
σώφρων
|
ὑβριστής, |
οὐδὲ
ἄλλο
οὐδὲν
ὧν
μάθησίς |
[1, 2] |
δημοκρατίᾳ
πάντων
ἀκρατέστατός
τε
καὶ
|
ὑβριστότατος. |
(Ἐγὼ
δ᾽
εἰ
μέν
τι |
[1, 6] |
μου
φαυλίζεις
ὡς
ἧττον
μὲν
|
ὑγιεινὰ |
ἐσθίοντος
ἐμοῦ
ἢ
σοῦ,
ἧττον |
[1, 2] |
ἐδοκίμαζε·
ταύτην
γὰρ
τὴν
ἕξιν
|
ὑγιεινήν |
τε
ἱκανῶς
εἶναι
καὶ
τὴν |
[1, 3] |
ἐν
τοσούτῳ
χρόνῳ
(τὸ
δῆγμα)
|
ὑγιὴς |
γένοιο.
(Οὕτω
δὴ
καὶ
ἀφροδισιάζειν |
[1, 4] |
σώματι
πολλῆς
οὔσης
ἔχεις
καὶ
|
ὑγροῦ |
βραχὺ
πολλοῦ
ὄντος
καὶ
τῶν |
[1, 1] |
ὅταν
βούλωνται,
καὶ
ἀνέμους
καὶ
|
ὕδατα |
καὶ
ὥρας
καὶ
ὅτου
ἂν |
[1, 2] |
ἐπιθυμῶν
Εὐθυδήμῳ
προσκνῆσθαι
ὥσπερ
τὰ
|
ὕδια |
τοῖς
λίθοις.
(Ἐξ
ὧν
δὴ |
[1, 2] |
δύνανται.
(Δι᾽
ὃ
καὶ
τοὺς
|
υἱεῖς |
οἱ
πατέρες,
κἂν
ὦσι
σώφρονες, |
[1, 2] |
γε
πατέρες
αὐτοὶ
συνόντες
τοῖς
|
υἱέσι, |
τῶν
παίδων
πλημμελούντων,
οὐκ
αἰτίαν |
[1, 2] |
καὶ
τοῦ
Εὐθυδήμου
εἰπεῖν
ὅτι
|
ὑικὸν |
αὐτῷ
δοκοίη
πάσχειν
ὁ
Κριτίας, |
[1, 3] |
πυθόμενος
ὅτι
ἐφίλησε
τὸν
Ἀλκιβιάδου
|
υἱὸν |
καλὸν
ὄντα,
παρόντος
τοῦ
Κριτοβούλου |
[1, 3] |
οὗτος,
ἔφη,
ἐτόλμησε
τὸν
Ἀλκιβιάδου
|
υἱὸν |
φιλῆσαι,
ὄντα
εὐπροσωπότατον
καὶ
ὡραιότατον; |
[1, 2] |
τοῦτο
βούλομαι
σαφῶς
μαθεῖν
παρ᾽
|
ὑμῶν, |
πότερον
τὴν
τῶν
λόγων
τέχνην |
[1, 3] |
ἅπτεσθαι,
διὰ
ταῦτα
οὐ
γενέσθαι
|
ὗν. |
(Τοιαῦτα
μὲν
περὶ
τούτων
ἔπαιζεν |
[1, 2] |
τε
ὑπὸ
ἀδελφοῦ
ἐάν
τε
|
ὑπ᾽ |
ἄλλου
τινὸς
βούληται
τιμᾶσθαι,
μὴ |
[1, 2] |
δὲ
Κριτίου
τοῖς
τοιούτοις
οὐχ
|
ὑπακούοντος |
οὐδὲ
ἀποτρεπομένου,
λέγεται
τὸν
Σωκράτην |
[1, 6] |
εἶπε·
Δοκεῖς
μοι,
ὦ
Ἀντιφῶν,
|
ὑπειληφέναι |
με
οὕτως
ἀνιαρῶς
ζῆν,
ὥστε |
[1, 2] |
(Ἐπεὶ
τοίνυν
τάχιστα
τῶν
πολιτευομένων
|
ὑπέλαβον |
κρείττονες
εἶναι,
Σωκράτει
μὲν
οὐκέτι |
[1, 3] |
ἐργωδέστατόν
ἐστιν,
ὥστε
φυλάξασθαι
τὸ
|
ὑπὲρ |
τὸν
κόρον
ἐμπίμπλασθαι,
τοῦτο
ῥᾳδίως |
[1, 3] |
ἐγκρατῆ
ὄντα
καὶ
ἀποσχόμενον
τοῦ
|
ὑπὲρ |
τὸν
κόρον
τῶν
τοιούτων
ἅπτεσθαι, |
[1, 1] |
ἦν
ὅπως
ἐγίγνωσκεν,
οὐδὲν
θαυμαστὸν
|
ὑπὲρ |
τούτων
περὶ
αὐτοῦ
παραγνῶναι
τοὺς |
[1, 4] |
ἐμφῦσαι,
ὀφρύσι
τε
ἀπογεισῶσαι
τὰ
|
ὑπὲρ |
τῶν
ὀμμάτων,
ὡς
μηδ᾽
ὁ |
[1, 2] |
ἄλλως
ἤρεσκεν,
εἴ
τε
προσέλθοιεν,
|
ὑπὲρ |
ὧν
ἡμάρτανον
ἐλεγχόμενοι
ἤχθοντο·
τὰ |
[1, 2] |
οὐκ
ἐπῄνει·
τὸ
μὲν
οὖν
|
ὑπερεσθίοντα |
ὑπερπονεῖν
ἀπεδοκίμαζε,
τὸ
δὲ
ὅσα |
[1, 3] |
ἀδοξίαν·
αὐτὸς
δὲ
πάντα
τἀνθρώπινα
|
ὑπερεώρα |
πρὸς
τὴν
παρὰ
τῶν
θεῶν |
[1, 2] |
Σωκράτους
γεγονότε,
τί
θαυμαστὸν
εἰ
|
ὑπερηφάνω |
ἐγενέσθην;
(Εἶτα,
εἰ
μέν
τι |
[1, 4] |
πλέον
ποιεῖ
δύνασθαι
καὶ
τὰ
|
ὕπερθεν |
μᾶλλον
θεᾶσθαι
καὶ
ἧττον
κακοπαθεῖν |
[1, 4] |
δοκεῖς
συναρπάσαι,
καὶ
τάδε
τὰ
|
ὑπερμεγέθη |
καὶ
πλῆθος
ἄπειρα
δι᾽
ἀφροσύνην |
[1, 2] |
νὴ
Δία,
ὁ
κατήγορος
ἔφη,
|
ὑπερορᾶν |
ἐποίει
τῶν
καθεστώτων
νόμων
τοὺς |
[1, 4] |
Οὔτοι,
ἔφη,
ἐγώ,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὑπερορῶ |
τὸ
δαιμόνιον,
ἀλλ᾽
ἐκεῖνο
μεγαλοπρεπέστερον |
[1, 2] |
ἐπῄνει·
τὸ
μὲν
οὖν
ὑπερεσθίοντα
|
ὑπερπονεῖν |
ἀπεδοκίμαζε,
τὸ
δὲ
ὅσα
ἡδέως |
[1, 2] |
κἀγαθοὺς
ἔσεσθαι·
(καίτοι
γε
οὐδεπώποτε
|
ὑπέσχετο |
διδάσκαλος
εἶναι
τούτου,
ἀλλὰ
τῷ |
[1, 5] |
ἢ
ἀφροδισίων
ἢ
πόνου
ἢ
|
ὕπνου, |
τοῦτον
ἂν
αἱροίμεθα;
Καὶ
πῶς |
[1, 6] |
δὲ
μὴ
δουλεύειν
γαστρὶ
μηδ᾽
|
ὕπνῳ |
καὶ
λαγνείᾳ
οἴει
τι
ἄλλο |
[1, 4] |
δέῃ,
ἀναπετάννυται,
ἐν
δὲ
τῷ
|
ὕπνῳ |
συγκλείεται,
ὡς
δ᾽
ἂν
μηδὲ |
[1, 2] |
τε
ὑπὸ
πατρὸς
ἐάν
τε
|
ὑπὸ |
ἀδελφοῦ
ἐάν
τε
ὑπ᾽
ἄλλου |
[1, 4] |
γε
μὴ
τύχῃ
τινί,
ἀλλ᾽
|
ὑπὸ |
γνώμης
ταῦτα
γίγνεται.
Τῶν
δὲ |
[1, 2] |
καὶ
δυνατῶν
(κολακεύειν)
ἀνθρώπων
διαθρυπτόμενος,
|
ὑπὸ |
δὲ
τοῦ
δήμου
τιμώμενος
καὶ |
[1, 6] |
ὡς
οὐδ᾽
ἂν
εἷς
δοῦλος
|
ὑπὸ |
δεσπότῃ
διαιτώμενος
μείνειε·
σῖτά
τε |
[1, 1] |
ἀμφότερα
ταῦτα,
εἰ
προαγορεύων
ὡς
|
ὑπὸ |
θεοῦ
φαινόμενα
καὶ
ψευδόμενος
ἐφαίνετο. |
[1, 2] |
καὶ
ὠφελιμώτατον,
ὅπως,
ἐάν
τε
|
ὑπὸ |
πατρὸς
ἐάν
τε
ὑπὸ
ἀδελφοῦ |
[1, 2] |
δ᾽
ἐπὶ
δυνάμει,
διατεθρυμμένω
δὲ
|
ὑπὸ |
πολλῶν
ἀνθρώπων,
ἐπὶ
δὲ
πᾶσι |
[1, 2] |
τῇ
πόλει
καὶ
τοῖς
συμμάχοις
|
ὑπὸ |
πολλῶν
καὶ
δυνατῶν
(κολακεύειν)
ἀνθρώπων |
[1, 2] |
δ᾽
αὖ
διὰ
μὲν
κάλλος
|
ὑπὸ |
πολλῶν
καὶ
σεμνῶν
γυναικῶν
θηρώμενος, |
[1, 2] |
οἶμαι
αὐτοὺς
ἤδη
κατατετρῖφθαι
διαθρυλουμένους
|
ὑπὸ |
σοῦ.
Οὐκοῦν,
ἔφη
ὁ
Σωκράτης, |
[1, 2] |
φοβουμένω
μὴ
ζημιοῖντο
ἢ
παίοιντο
|
ὑπὸ |
Σωκράτους,
ἀλλ᾽
οἰομένω
τότε
κράτιστον |
[1, 1] |
(Ἀλλ᾽
οἱ
μὲν
πλεῖστοί
φασιν
|
ὑπό |
τε
τῶν
ὀρνίθων
καὶ
τῶν |
[1, 2] |
τούτῳ
χρώμενος,
ὡς
τὸν
ἀμαθέστερον
|
ὑπὸ |
τοῦ
σοφωτέρου
νόμιμον
εἴη
δεδέσθαι. |
[1, 4] |
τοὺς
συνόντας
ἐδόκει
ποιεῖν
ὁπότε
|
ὑπὸ |
τῶν
ἀνθρώπων
ὁρῷντο,
ἀπέχεσθαι
τῶν |
[1, 2] |
ἂν
καὶ
αὐτὸν
ᾤετο
δεδέσθαι
|
ὑπὸ |
τῶν
ἐπισταμένων
ἃ
μὴ
αὐτὸς |
[1, 3] |
μωρίαν
κατηγόρει,
οἵτινες
παρὰ
τὰ
|
ὑπὸ |
τῶν
θεῶν
σημαινόμενα
ποιοῦσί
τι, |
[1, 2] |
ἀλλὰ
τὸ
κοινῇ
τοῖς
φιλοσόφοις
|
ὑπὸ |
τῶν
πολλῶν
ἐπιτιμώμενον
ἐπιφέρων
αὐτῷ |
[1, 1] |
διελέγετο
σκοπῶν
ὅπως
ὁ
καλούμενος
|
ὑπὸ |
τῶν
σοφιστῶν
κόσμος
ἔχει
καὶ |
[1, 2] |
ἀλαζονικὸς
ἦν
οὔτ᾽
ἀμπεχόνῃ
οὔθ᾽
|
ὑποδέσει |
οὔτε
τῇ
ἄλλῃ
διαίτῃ.
Οὐ |
[1, 6] |
καὶ
θάλπους
ἕνεκα
μεταβάλλονται,
καὶ
|
ὑποδήματα |
ὑποδοῦνται,
ὅπως
μὴ
διὰ
τὰ |
[1, 6] |
θάλπους
ἕνεκα
μεταβάλλονται,
καὶ
ὑποδήματα
|
ὑποδοῦνται, |
ὅπως
μὴ
διὰ
τὰ
λυποῦντα |
[1, 3] |
τὸν
δὲ
Ὀδυσσέα
Ἑρμοῦ
τε
|
ὑποθημοσύνῃ |
καὶ
αὐτὸν
ἐγκρατῆ
ὄντα
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
θυσίαις.
Οὗτοί
τε
γὰρ
|
ὑπολαμβάνουσιν |
οὐ
τοὺς
ὄρνιθας
οὐδὲ
τοὺς |
[1, 3] |
δοκῶ
μοι
τὸν
κίνδυνον
τοῦτον
|
ὑπομεῖναι. |
(Ὦ
τλῆμον,
ἔφη
ὁ
Σωκράτης, |
[1, 3] |
ἔφη
ἐπισκώπτων
καὶ
τὴν
Κίρκην
|
ὗς |
ποιεῖν
τοιούτοις
πολλοῖς
δειπνίζουσαν·
τὸν |
[1, 2] |
παῖς
αὐτοῦ
συνδιατρίβων
τῳ
σωφρονῇ,
|
ὕστερον |
δὲ
ἄλλῳ
τῳ
συγγενόμενος
πονηρὸς |
[1, 2] |
οὐχ
ὅσῳ
ἂν
παρὰ
τῷ
|
ὑστέρῳ |
χείρων
φαίνηται,
τοσούτῳ
μᾶλλον
ἐπαινεῖ |
[1, 5] |
ἡμῖν
γενομένου
βουλοίμεθα
ἑλέσθαι
ἄνδρα,
|
ὑφ᾽ |
οὗ
μάλιστ᾽
ἂν
αὐτοὶ
μὲν |
[1, 2] |
εἶναι
πιστεύων
ἀμελῇ,
ἀλλὰ
πειρᾶται,
|
ὑφ᾽ |
ὧν
ἂν
βούληται
τιμᾶσθαι,
τούτοις |