Livre, chapitre |
[1, 4] |
τοὺς
δημιουργούς.
οὐδὲ
γὰρ
τὴν
|
σαυτοῦ |
σύγε
ψυχὴν
ὁρᾷς,
ἣ
τοῦ |
[1, 4] |
ζῷα
εἶναι
βουλευσαμένου.
(Σὺ
δὲ
|
σαυτῷ |
δοκεῖς
τι
φρόνιμον
ἔχειν;
Ἐρώτα |
[1, 2] |
λάθω
τι
παρανομήσας,
τοῦτο
βούλομαι
|
σαφῶς |
μαθεῖν
παρ᾽
ὑμῶν,
πότερον
τὴν |
[1, 2] |
δὲ
Κριτίας,
Ἀλλὰ
τῶνδέ
τοί
|
σε |
ἀπέχεσθαι,
ἔφη,
δεήσει,
ὦ
Σώκρατες, |
[1, 6] |
εἶπεν·
Ὦ
Σώκρατες,
ἐγώ
τοί
|
σε |
δίκαιον
μὲν
νομίζω,
σοφὸν
δὲ |
[1, 4] |
ὅταν
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
ἀλλὰ
μόνον
|
σὲ |
ἐξαιροῦντες
ἐν
ἀμελείᾳ
κατατίθενται;
(Οἴει |
[1, 2] |
ἐπέεσσιν
ἐρητύσασκε
παραστάς·
δαιμόνι᾽
οὔ
|
σε |
ἔοικε
κακὸν
ὣς
δειδίσσεσθαι,
ἀλλ᾽ |
[1, 4] |
δὲ
μόνον
ἄρα
οὐδαμοῦ
ὄντα
|
σε |
εὐτυχῶς
πως
δοκεῖς
συναρπάσαι,
καὶ |
[1, 4] |
ἔφη,
ὅσῳ
μεγαλοπρεπέστερον
ὂν>
ἀξιοῖ
|
σε |
θεραπεύειν,
τοσούτῳ
μᾶλλον
τιμητέον
αὐτό. |
[1, 6] |
οὕτως
ἀνιαρῶς
ζῆν,
ὥστε
πέπεισμαι
|
σὲ |
μᾶλλον
ἀποθανεῖν
ἂν
ἑλέσθαι
ἢ |
[1, 1] |
ξύλα
τὰ
τυχόντα
καὶ
θηρία
|
σέβεσθαι· |
τῶν
τε
περὶ
τῆς
τῶν |
[1, 2] |
μὲν
κάλλος
ὑπὸ
πολλῶν
καὶ
|
σεμνῶν |
γυναικῶν
θηρώμενος,
διὰ
δύναμιν
δὲ |
[1, 2] |
καὶ
ἄλλων
μῦθον
ἄκουε,
οἳ
|
σέο |
φέρτεροί
εἰσι·
σὺ
δ᾽
ἀπτόλεμος |
[1, 1] |
γὰρ
οἷς
ἂν
ὦσιν
ἵλεῳ
|
σημαίνειν. |
(Ἀλλὰ
μὴν
ἐκεῖνός
γε
ἀεὶ |
[1, 1] |
ἔλεγε·
τὸ
δαιμόνιον
γὰρ
ἔφη
|
σημαίνειν. |
Καὶ
πολλοῖς
τῶν
συνόντων
προηγόρευε |
[1, 1] |
τοὺς
θεοὺς
διὰ
τούτων
αὐτὰ
|
σημαίνειν, |
κἀκεῖνος
δὲ
οὕτως
ἐνόμιζεν.
(Ἀλλ᾽ |
[1, 1] |
φαίη
Σωκράτης
τὸ
δαιμόνιον
ἑαυτῷ
|
σημαίνειν· |
ὅθεν
δὴ
καὶ
μάλιστά
μοι |
[1, 4] |
ἀρθροῦν
τε
τὴν
φωνὴν
καὶ
|
σημαίνειν |
πάντα
ἀλλήλοις
ἃ
βουλόμεθα.
Τὸ |
[1, 1] |
βουλευόμενα,
πανταχοῦ
δὲ
παρεῖναι
καὶ
|
σημαίνειν |
τοῖς
ἀνθρώποις
περὶ
τῶν
ἀνθρωπείων |
[1, 3] |
(Εἰ
δέ
τι
δόξειεν
αὐτῷ
|
σημαίνεσθαι |
παρὰ
τῶν
θεῶν,
ἧττον
ἂν |
[1, 3] |
ἧττον
ἂν
ἐπείσθη
παρὰ
τὰ
|
σημαινόμενα |
ποιῆσαι
ἢ
εἴ
τις
αὐτὸν |
[1, 3] |
παρὰ
τὰ
ὑπὸ
τῶν
θεῶν
|
σημαινόμενα |
ποιοῦσί
τι,
φυλαττόμενοι
τὴν
παρὰ |
[1, 4] |
ἅμα
πάντα
ὁρᾶν,
μηδὲ
τὴν
|
σὴν |
μὲν
ψυχὴν
καὶ
περὶ
τῶν |
[1, 2] |
καὶ
μισθὸν
τίνειν·
καὶ
τὸ
|
σίαλον |
ἐκ
τοῦ
στόματος
ἀποπτύουσιν
ὡς |
[1, 1] |
λεγόμενα
καὶ
πραττόμενα
καὶ
τὰ
|
σιγῇ |
βουλευόμενα,
πανταχοῦ
δὲ
παρεῖναι
καὶ |
[1, 4] |
τῶν
ἐν
Αἰγύπτῳ
καὶ
ἐν
|
Σικελίᾳ |
δύνασθαι
φροντίζειν,
τὴν
δὲ
τοῦ |
[1, 2] |
καὶ
Χαιρεκράτης
καὶ
Ἑρμογένης
καὶ
|
Σιμμίας |
καὶ
Κέβης
καὶ
Φαιδώνδας
καὶ |
[1, 6] |
δοῦλος
ὑπὸ
δεσπότῃ
διαιτώμενος
μείνειε·
|
σῖτά |
τε
σιτῇ
καὶ
ποτὰ
πίνεις |
[1, 6] |
δεσπότῃ
διαιτώμενος
μείνειε·
σῖτά
τε
|
σιτῇ |
καὶ
ποτὰ
πίνεις
τὰ
φαυλότατα, |
[1, 3] |
ᾔει
ὥστε
τὴν
ἐπιθυμίαν
τοῦ
|
σίτου |
ὄψον
αὐτῷ
εἶναι·
ποτὸν
δὲ |
[1, 3] |
μὴ
λαμβάνειν
τὰ
Σωκράτει
ἀρκοῦντα.
|
Σίτῳ |
μὲν
γὰρ
τοσούτῳ
ἐχρῆτο,
ὅσον |
[1, 7] |
Καὶ
πρῶτον
μέν,
ὅτι
ἐκεῖνοι
|
σκεύη |
τε
καλὰ
κέκτηνται
καὶ
ἀκολούθους |
[1, 7] |
οὐδ᾽
εἴ
τις
ἀργύριον
ἢ
|
σκεῦος |
παρά
του
πειθοῖ
λαβὼν
ἀποστεροίη, |
[1, 4] |
δ᾽
ἐπ᾽
αὐτὴν
οὐχ
ἱκανόν,
|
σκεψάμενοι |
μὴ
μόνον
ἃ
ἐκεῖνος
κολαστηρίου |
[1, 2] |
ἴδοι
βοόωντά
τ᾽
ἐφεύροι,
τὸν
|
σκήπτρῳ |
ἐλάσασκεν
ὁμοκλήσασκέ
τε
μύθῳ·
δαιμόνι᾽ |
[1, 6] |
διὰ
θάλπος
μαχόμενόν
τῳ
περὶ
|
σκιᾶς, |
ἢ
διὰ
τὸ
ἀλγεῖν
τοὺς |
[1, 4] |
Δί᾽
ἔφη,
ἀλλ᾽
οὕτω
γε
|
σκοπουμένῳ |
πάνυ
ἔοικε
ταῦτα
σοφοῦ
τινος |
[1, 1] |
ἀνθρώπινα
παρέντες,
τὰ
δαιμόνια
δὲ
|
σκοποῦντες |
ἡγοῦνται
τὰ
προσήκοντα
πράττειν.
(Ἐθαύμαζε |
[1, 2] |
Καὶ
κατὰ
τοὺς
νόμους
δὲ
|
σκοπῶν |
ἄν
τις
τοῦθ᾽
εὕροι.
Κατὰ |
[1, 1] |
τῶν
ἄλλων
οἱ
πλεῖστοι,
διελέγετο
|
σκοπῶν |
ὅπως
ὁ
καλούμενος
ὑπὸ
τῶν |
[1, 1] |
περὶ
τῶν
ἀνθρωπείων
ἀεὶ
διελέγετο
|
σκοπῶν |
τί
εὐσεβές,
τί
ἀσεβές,
τί |
[1, 2] |
ἔφη,
δεήσει,
ὦ
Σώκρατες,
τῶν
|
σκυτέων |
καὶ
τῶν
τεκτόνων
καὶ
τῶν |
[1, 6] |
πολυτελέστερα
εἶναι;
Ἢ
ὡς
ἡδίω
|
σοι |
ἃ
σὺ
παρασκευάζῃ
ὄντα
ἢ |
[1, 3] |
ἴδῃς
τινὰ
καλόν,
φεύγειν
προτροπάδην.
|
Σοὶ |
δ᾽
ὦ
Κριτόβουλε,
συμβουλεύω
ἀπενιαυτίσαι· |
[1, 4] |
διὰ
μαντικῆς
φράζωσιν,
οὐ
καὶ
|
σοὶ |
δοκεῖς
φράζειν
αὐτούς,
οὐδ᾽
ὅταν |
[1, 4] |
ἐπὶ
δὲ
ζωγραφίᾳ
Ζεῦξιν.
(πότερά
|
σοι |
δοκοῦσιν
οἱ
ἀπεργαζόμενοι
εἴδωλα
ἄφρονά |
[1, 2] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἀγνοεῖς,
τάδε
|
σοι |
εὐμαθέστερα
ὄντα
προαγορεύομεν,
τοῖς
νέοις |
[1, 4] |
πεῖραν
λαμβάνῃς
θεραπεύων,
εἴ
τί
|
σοι |
θελήσουσι
περὶ
τῶν
ἀδήλων
ἀνθρώποις |
[1, 4] |
(Πρὸς
δὲ
τούτοις
οὐ
δοκεῖ
|
σοι |
καὶ
τάδε
προνοίας
ἔργοις
ἐοικέναι, |
[1, 4] |
ἐστὶ
διαμεμνῆσθαι;
(Οὐ
γὰρ
πάνυ
|
σοι |
κατάδηλον
ὅτι
παρὰ
τἆλλα
ζῷα |
[1, 4] |
ὥστε
κατά
γε
τοῦτο
ἔξεστί
|
σοι |
λέγειν,
ὅτι
οὐδὲν
γνώμῃ,
ἀλλὰ |
[1, 4] |
μέρος
λαβόντι
τὸ
σῶμα
συνήρμοσταί
|
σοι· |
νοῦν
δὲ
μόνον
ἄρα
οὐδαμοῦ |
[1, 4] |
γνώμης
εἶναι
ἔργα.
(Οὐκοῦν
δοκεῖ
|
σοι |
ὁ
ἐξ
ἀρχῆς
ποιῶν
ἀνθρώπους |
[1, 3] |
οἱ
καλοὶ
τιτρώσκουσιν.
Ἀλλὰ
συμβουλεύω
|
σοι, |
ὦ
Ξενοφῶν,
ὁπόταν
ἴδῃς
τινὰ |
[1, 2] |
Τὸν
δὲ
Ἀλκιβιάδην
φάναι·
Εἴθε
|
σοι, |
ὦ
Περίκλεις,
τότε
συνεγενόμην
ὅτε |
[1, 4] |
οὕτω
τίθεσθαι,
καὶ
μὴ
τὸ
|
σὸν |
μὲν
ὄμμα
δύνασθαι
ἐπὶ
πολλὰ |
[1, 4] |
ὁ
σὸς
νοῦς
ἐνὼν
τὸ
|
σὸν |
σῶμα
ὅπως
βούλεται
μεταχειρίζεται.
Οἴεσθαι |
[1, 4] |
ἔφη,
κατάμαθε
ὅτι
καὶ
ὁ
|
σὸς |
νοῦς
ἐνὼν
τὸ
σὸν
σῶμα |
[1, 6] |
μὲν
ὑγιεινὰ
ἐσθίοντος
ἐμοῦ
ἢ
|
σοῦ, |
ἧττον
δὲ
ἰσχὺν
παρέχοντα;
ἢ |
[1, 4] |
πλείστου
ἀξίων
τετυχηκὼς
οὐκ
οἴει
|
σοῦ |
θεοὺς
ἐπιμελεῖσθαι;
ἀλλ᾽
ὅταν
τί |
[1, 6] |
μελετῶντα
καρτερεῖν,
πάντα
ῥᾷον
φέρειν
|
σοῦ |
μὴ
μελετῶντος;
(Τοῦ
δὲ
μὴ |
[1, 2] |
αὐτοὺς
ἤδη
κατατετρῖφθαι
διαθρυλουμένους
ὑπὸ
|
σοῦ. |
Οὐκοῦν,
ἔφη
ὁ
Σωκράτης,
καὶ |
[1, 4] |
ὅταν
τί
ποιήσωσι,
νομιεῖς
αὐτοὺς
|
σοῦ |
φροντίζειν;
(Ὅταν
πέμπωσιν,
ὥσπερ
σὺ |
[1, 4] |
ἔστιν
οὕστινας
ἀνθρώπους
τεθαύμακας
ἐπὶ
|
σοφίᾳ; |
Ἔγωγ᾽
ἔφη.
(Καὶ
ὅς,
Λέξον |
[1, 6] |
νομίζεται
τὴν
ὥραν
καὶ
τὴν
|
σοφίαν |
ὁμοίως
μὲν
καλόν,
ὁμοίως
δὲ |
[1, 6] |
ποιῆται,
σώφρονα
νομίζομεν·
καὶ
τὴν
|
σοφίαν |
ὡσαύτως
τοὺς
μὲν
ἀργυρίου
τῷ |
[1, 6] |
μὲν
ἀργυρίου
τῷ
βουλομένῳ
πωλοῦντας
|
σοφιστὰς |
(ὥσπερ
πόρνους)
ἀποκαλοῦσιν,
ὅστις
δὲ |
[1, 6] |
καὶ
ἃ
πρὸς
Ἀντιφῶντα
τὸν
|
σοφιστὴν |
διελέχθη
μὴ
παραλιπεῖν.
Ὁ
γὰρ |
[1, 1] |
ὅπως
ὁ
καλούμενος
ὑπὸ
τῶν
|
σοφιστῶν |
κόσμος
ἔχει
καὶ
τίσιν
ἀνάγκαις |
[1, 4] |
διθυράμβῳ
Μελανιππίδην,
ἐπὶ
δὲ
τραγῳδίᾳ
|
Σοφοκλέα, |
ἐπὶ
δὲ
ἀνδριαντοποιίᾳ
Πολύκλειτον,
ἐπὶ |
[1, 6] |
τοί
σε
δίκαιον
μὲν
νομίζω,
|
σοφὸν |
δὲ
οὐδ᾽
ὁπωστιοῦν·
δοκεῖς
δέ |
[1, 6] |
ὅτι
οὐκ
ἐξαπατᾷς
ἐπὶ
πλεονεξίᾳ,
|
σοφὸς |
δὲ
οὐκ
ἄν,
μηδενός
γε |
[1, 4] |
γε
σκοπουμένῳ
πάνυ
ἔοικε
ταῦτα
|
σοφοῦ |
τινος
δημιουργοῦ
καὶ
φιλοζῴου
τεχνήμασι. |
[1, 2] |
τε
καὶ
ἄλλους
ἱκανώτατος
ποιῆσαι
|
σοφούς, |
οὕτω
διατιθέναι
τοὺς
ἑαυτῷ
συνόντας, |
[1, 6] |
καὶ
τοὺς
θησαυροὺς
τῶν
πάλαι
|
σοφῶν |
ἀνδρῶν,
οὓς
ἐκεῖνοι
κατέλιπον
ἐν |
[1, 4] |
ὁρᾷς
ὅτι
τὰ
πολυχρονιώτατα
καὶ
|
σοφώτατα |
τῶν
ἀνθρωπίνων,
πόλεις
καὶ
ἔθνη, |
[1, 2] |
νέους
αὐτόν,
ὡς
αὐτὸς
εἴη
|
σοφώτατός |
τε
καὶ
ἄλλους
ἱκανώτατος
ποιῆσαι |
[1, 2] |
ὡς
τὸν
ἀμαθέστερον
ὑπὸ
τοῦ
|
σοφωτέρου |
νόμιμον
εἴη
δεδέσθαι.
(Σωκράτης
δὲ |
[1, 2] |
πείθων
μὲν
τοὺς
συνόντας
αὐτῷ
|
σοφωτέρους |
ποιεῖν
τῶν
πατέρων,
φάσκων
δὲ |
[1, 6] |
διαιτήματα
τῶν
σῶν
διὰ
τὸ
|
σπανιώτερά |
τε
καὶ
πολυτελέστερα
εἶναι;
Ἢ |
[1, 3] |
τοῦ
ἐπιμεληθῆναί
τινος
καλοῦ
κἀγαθοῦ,
|
σπουδάζειν |
δ᾽
ἀναγκασθῆναι
ἐφ᾽
οἷς
οὐδ᾽ |
[1, 3] |
μὲν
περὶ
τούτων
ἔπαιζεν
ἅμα
|
σπουδάζων. |
Ἀφροδισίων
δὲ
παρῄνει
τῶν
καλῶν |
[1, 3] |
ἐφ᾽
οἷς
οὐδ᾽
ἂν
μαινόμενος
|
σπουδάσειεν; |
(Ὦ
Ἡράκλεις,
ἔφη
ὁ
Ξενοφῶν, |
[1, 4] |
μὲν
ὄμμα
δύνασθαι
ἐπὶ
πολλὰ
|
στάδια |
ἐξικνεῖσθαι,
τὸν
δὲ
τοῦ
θεοῦ |
[1, 2] |
οὔτε
πολέμου
κακῶς
συμβάντος
οὔτε
|
στάσεως |
οὔτε
προδοσίας
οὔτε
ἄλλου
κακοῦ |
[1, 1] |
λαβόντι
δῆλον
εἰ
διὰ
τούτους
|
στερήσεται |
τῆς
πόλεως.
(Τοὺς
δὲ
μηδὲν |
[1, 1] |
ἔξεστιν
ἀριθμήσαντας
ἢ
μετρήσαντας
ἢ
|
στήσαντας |
εἰδέναι·
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
παρὰ |
[1, 4] |
καὶ
ὄψιν
καὶ
ἀκοὴν
καὶ
|
στόμα |
ἐνεποίησαν·
ἔπειτα
τοῖς
μὲν
ἄλλοις |
[1, 4] |
παρὰ
τούτων
δεξαμένους
λεαίνειν·
καὶ
|
στόμα |
μέν,
δι᾽
οὗ
ὧν
ἐπιθυμεῖ |
[1, 3] |
μέγεθος
ὄντα
προσαψάμενα
μόνον
τῷ
|
στόματι |
ταῖς
τε
ὀδύναις
ἐπιτρίβει
τοὺς |
[1, 2] |
καὶ
τὸ
σίαλον
ἐκ
τοῦ
|
στόματος |
ἀποπτύουσιν
ὡς
δύνανται
πορρωτάτω,
διότι |
[1, 4] |
οἵαν
ἄλλοτε
ἀλλαχῇ
ψαύουσαν
τοῦ
|
στόματος |
ἀρθροῦν
τε
τὴν
φωνὴν
καὶ |
[1, 4] |
δριμέων
καὶ
πάντων
τῶν
διὰ
|
στόματος |
ἡδέων,
εἰ
μὴ
γλῶττα
τούτων |
[1, 2] |
μήτ᾽
ἔργῳ
ὠφελίμους
ὄντας
μήτε
|
στρατεύματι |
μήτε
πόλει
μήτε
αὐτῷ
τῷ |
[1, 6] |
τῷ
ὡς
σὺ
μακαρίζεις
διαιτωμένῳ;
|
Στρατεύοιτο |
δὲ
πότερος
ἂν
ῥᾷον,
ὁ |
[1, 7] |
κατασταθεὶς
ὁ
μὴ
ἐπιστάμενος
ἢ
|
στρατηγεῖν |
ἀπολέσειεν
ἂν
οὓς
ἥκιστα
βούλοιτο |
[1, 1] |
τῷ
στρατηγικῷ
δῆλον
εἰ
συμφέρει
|
στρατηγεῖν, |
οὔτε
τῷ
πολιτικῷ
δῆλον
εἰ |
[1, 1] |
ἢ
λογιστικὸν
ἢ
οἰκονομικὸν
ἢ
|
στρατηγικὸν |
γενέσθαι,
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
μαθήματα |
[1, 1] |
δῆλον
ὅστις
ἐνοικήσει,
οὔτε
τῷ
|
στρατηγικῷ |
δῆλον
εἰ
συμφέρει
στρατηγεῖν,
οὔτε |
[1, 7] |
δ᾽
αὔτως
εἴ
τις
βούλοιτο
|
στρατηγὸς |
ἀγαθὸς
μὴ
ὢν
φαίνεσθαι
ἢ |
[1, 1] |
δήμου
παρὰ
τοὺς
νόμους
(ἐννέα
|
στρατηγοὺς) |
μιᾷ
ψήφῳ
τοὺς
ἀμφὶ
Θράσυλλον |
[1, 4] |
δ᾽
ἐστί,
πλέον
οὐδὲν
ἔχει.
|
Σὺ |
δ᾽
ἀμφοτέρων
τῶν
πλείστου
ἀξίων |
[1, 2] |
ἄκουε,
οἳ
σέο
φέρτεροί
εἰσι·
|
σὺ |
δ᾽
ἀπτόλεμος
καὶ
ἄναλκις,
οὔτε |
[1, 6] |
τοὺς
φιλοσοφοῦντας
εὐδαιμονεστέρους
χρῆναι
γίγνεσθαι·
|
σὺ |
δέ
μοι
δοκεῖς
τἀναντία
τῆς |
[1, 4] |
μηχανήμασί
τινος
ζῷα
εἶναι
βουλευσαμένου.
|
(Σὺ |
δὲ
σαυτῷ
δοκεῖς
τι
φρόνιμον |
[1, 2] |
ὡς
οὔπω
φρονίμοις
οὖσι·
μηδὲ
|
σὺ |
διαλέγου
νεωτέροις
τριάκοντα
ἐτῶν.
(Μηδ᾽ |
[1, 2] |
μή,
φυλάττου
ὅπως
μὴ
καὶ
|
σὺ |
ἐλάττους
τὰς
βοῦς
ποιήσῃς.
(Ἔνθα |
[1, 3] |
μοι,
ἔφη,
ὦ
Ξενοφῶν,
οὐ
|
σὺ |
Κριτόβουλον
ἐνόμιζες
εἶναι
τῶν
σωφρονικῶν |
[1, 6] |
ἐγὼ
νῦν
ἢ
τῷ
ὡς
|
σὺ |
μακαρίζεις
διαιτωμένῳ;
Στρατεύοιτο
δὲ
πότερος |
[1, 2] |
ἐμελετῶμεν
καὶ
ἐσοφιζόμεθα
οἷάπερ
καὶ
|
σὺ |
νῦν
ἐμοὶ
δοκεῖς
μελετᾶν.
Τὸν |
[1, 3] |
οἴει
φιλοῦντας
ἐνιέναι
τι,
ὅτι
|
σὺ |
οὐχ
ὁρᾷς·
οὐκ
οἶσθ᾽
ὅτι |
[1, 6] |
Ἢ
ὡς
ἡδίω
σοι
ἃ
|
σὺ |
παρασκευάζῃ
ὄντα
ἢ
ἐμοὶ
ἃ |
[1, 6] |
μιμητὰς
ἑαυτῶν
ἀποδεικνύουσιν,
οὕτω
καὶ
|
σὺ |
τοὺς
συνόντας
διαθήσεις,
νόμιζε
κακοδαιμονίας |
[1, 4] |
σοῦ
φροντίζειν;
(Ὅταν
πέμπωσιν,
ὥσπερ
|
σὺ |
φὴς
πέμπειν
αὐτούς,
συμβούλους
ὅ |
[1, 2] |
πατέρας
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
ἄλλους
|
συγγενεῖς |
ἐποίει
ἐν
ἀτιμίᾳ
εἶναι
παρὰ |
[1, 2] |
κάμνοντας
οὔτε
τοὺς
δικαζομένους
οἱ
|
συγγενεῖς |
ὠφελοῦσιν,
ἀλλὰ
τοὺς
μὲν
οἱ |
[1, 2] |
σωφρονῇ,
ὕστερον
δὲ
ἄλλῳ
τῳ
|
συγγενόμενος |
πονηρὸς
γένηται,
τὸν
πρόσθεν
αἰτιᾶται, |
[1, 2] |
πατέρων
τε
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
συγγενῶν |
(τε)
καὶ
περὶ
φίλων
ταῦτα |
[1, 2] |
ὠφέλει·
βελτίους
γὰρ
ποιῶν
τοὺς
|
συγγιγνομένους |
ἀπέπεμπεν.
(Ἐμοὶ
μὲν
δὴ
Σωκράτης |
[1, 2] |
ὡς
γὰρ
τάχιστα
κρείττονε
τῶν
|
συγγιγνομένων |
ἡγησάσθην
εἶναι,
εὐθὺς
ἀποπηδήσαντε
Σωκράτους |
[1, 7] |
ταῦτα
ποιεῖν,
δοκοῦντας
ἱκανοὺς
εἶναι,
|
συγγνώμης |
οὐκ
ἂν
τυγχάνειν.
(Ἀπατεῶνα
δ᾽ |
[1, 4] |
δημιουργούς.
οὐδὲ
γὰρ
τὴν
σαυτοῦ
|
σύγε |
ψυχὴν
ὁρᾷς,
ἣ
τοῦ
σώματος |
[1, 2] |
ἔφη
ὁ
Χαρικλῆς·
ἀλλά
τοι
|
σύγε, |
ὦ
Σώκρατες,
εἴωθας
εἰδὼς
πῶς |
[1, 4] |
ἀναπετάννυται,
ἐν
δὲ
τῷ
ὕπνῳ
|
συγκλείεται, |
ὡς
δ᾽
ἂν
μηδὲ
ἄνεμοι |
[1, 2] |
φονεύειν
δὲ
τοῖς
τοιούτοις
ἥκιστα
|
συμβαίνει· |
τίς
γὰρ
ἀποκτεῖναί
τινα
βούλοιτ᾽ |
[1, 7] |
κυβερνήτης,
ἐννοῶμεν
τί
ἂν
αὐτῷ
|
συμβαίνοι. |
Ἆρ᾽
οὐκ
ἄν,
εἰ
μὲν |
[1, 2] |
πόλει
γε
οὔτε
πολέμου
κακῶς
|
συμβάντος |
οὔτε
στάσεως
οὔτε
προδοσίας
οὔτε |
[1, 2] |
κἀκεῖνος
ἠμέλησεν
αὑτοῦ.
(Τοιούτων
δὲ
|
συμβάντων |
αὐτοῖν,
καὶ
ὠγκωμένω
μὲν
ἐπὶ |
[1, 1] |
τε
χρῶνται
καὶ
φήμαις
καὶ
|
συμβόλοις |
καὶ
θυσίαις.
Οὗτοί
τε
γὰρ |
[1, 4] |
θελήσουσι
περὶ
τῶν
ἀδήλων
ἀνθρώποις
|
συμβουλεύειν, |
γνώσει
τὸ
θεῖον
ὅτι
τοσοῦτον |
[1, 4] |
καὶ
χαριζόμενος
τοὺς
ἀντιχαριζομένους
καὶ
|
συμβουλευόμενος |
καταμανθάνεις
τοὺς
φρονίμους,
οὕτω
καὶ |
[1, 3] |
προτροπάδην.
Σοὶ
δ᾽
ὦ
Κριτόβουλε,
|
συμβουλεύω |
ἀπενιαυτίσαι·
μόλις
γὰρ
ἂν
ἴσως |
[1, 3] |
πρόσωθεν
οἱ
καλοὶ
τιτρώσκουσιν.
Ἀλλὰ
|
συμβουλεύω |
σοι,
ὦ
Ξενοφῶν,
ὁπόταν
ἴδῃς |
[1, 3] |
πρὸς
τὴν
παρὰ
τῶν
θεῶν
|
συμβουλίαν. |
(Διαίτῃ
δὲ
τήν
τε
ψυχὴν |
[1, 4] |
ὥσπερ
σὺ
φὴς
πέμπειν
αὐτούς,
|
συμβούλους |
ὅ
τι
χρὴ
ποιεῖν
καὶ |
[1, 2] |
ἐν
τῇ
πόλει
καὶ
τοῖς
|
συμμάχοις |
ὑπὸ
πολλῶν
καὶ
δυνατῶν
(κολακεύειν) |
[1, 2] |
Σωκράτει
συνήστην,
ἐδυνάσθην
ἐκείνῳ
χρωμένω
|
συμμάχῳ |
τῶν
μὴ
καλῶν
ἐπιθυμιῶν
κρατεῖν· |
[1, 2] |
πράττειν
ἐστίν.
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
|
συμμάχων |
ὁ
μὲν
βιάζεσθαι
τολμῶν
δέοιτ᾽ |
[1, 2] |
ἐσθλὰ
διδάξεαι·
ἢν
δὲ
κακοῖσι
|
συμμίσγῃς, |
ἀπολεῖς
καὶ
τὸν
ἐόντα
νόον, |
[1, 2] |
Ἐν
γὰρ
τῷ
αὐτῷ
σώματι
|
συμπεφυτευμέναι |
τῇ
ψυχῇ
αἱ
ἡδοναὶ
πείθουσιν |
[1, 1] |
οὔτε
τῷ
στρατηγικῷ
δῆλον
εἰ
|
συμφέρει |
στρατηγεῖν,
οὔτε
τῷ
πολιτικῷ
δῆλον |
[1, 1] |
οὔτε
τῷ
πολιτικῷ
δῆλον
εἰ
|
συμφέρει |
τῆς
πόλεως
προστατεῖν,
οὔτε
τῷ |
[1, 2] |
καὶ
νομίζοντας
ἱκανοὺς
ἔσεσθαι
τὰ
|
συμφέροντα |
διδάσκειν
τοὺς
πολίτας
ἥκιστα
γίγνεσθαι |
[1, 1] |
οὐδὲ
τοὺς
ἀπαντῶντας
εἰδέναι
τὰ
|
συμφέροντα |
τοῖς
μαντευομένοις,
ἀλλὰ
τοὺς
θεοὺς |
[1, 2] |
καὶ
τοὺς
μὲν
μαινομένους
ᾤετο
|
συμφερόντως |
ἂν
δεδέσθαι
καὶ
ἑαυτοῖς
καὶ |
[1, 2] |
ὀρθῶς
λεγομένοις
εἶναι
νομίζοντες
ἢ
|
σὺν |
τοῖς
μὴ
ὀρθῶς
ἀπέχεσθαι
κελεύετε |
[1, 2] |
τοῦ
ὀρθῶς
λέγειν·
εἰ
δὲ
|
σὺν |
τοῖς
μὴ
ὀρθῶς,
δῆλον
ὅτι |
[1, 2] |
κελεύετε
αὐτῆς.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
σὺν |
τοῖς
ὀρθῶς,
δῆλον
ὅτι
ἀφεκτέον |
[1, 2] |
πότερον
τὴν
τῶν
λόγων
τέχνην
|
σὺν |
τοῖς
ὀρθῶς
λεγομένοις
εἶναι
νομίζοντες |
[1, 6] |
ἐν
βιβλίοις
γράψαντες,
ἀνελίττων
κοινῇ
|
σὺν |
τοῖς
φίλοις
διέρχομαι,
καὶ
ἄν |
[1, 4] |
ὄντα
σε
εὐτυχῶς
πως
δοκεῖς
|
συναρπάσαι, |
καὶ
τάδε
τὰ
ὑπερμεγέθη
καὶ |
[1, 2] |
τοιοῦτος
ὢν
ἐλπίζειν
ἐποίει
τοὺς
|
συνδιατρίβοντας |
ἑαυτῷ
μιμουμένους
ἐκεῖνον
τοιούτους
γενήσεσθαι. |
[1, 4] |
καὶ
ἃ
λέγων
συνημέρευε
τοῖς
|
συνδιατρίβουσι, |
δοκιμαζόντων
εἰ
ἱκανὸς
ἦν
βελτίους |
[1, 2] |
πατήρ,
ἐὰν
ὁ
παῖς
αὐτοῦ
|
συνδιατρίβων |
τῳ
σωφρονῇ,
ὕστερον
δὲ
ἄλλῳ |
[1, 2] |
οἱ
ἰατροί,
τοὺς
δὲ
οἱ
|
συνδικεῖν |
ἐπιστάμενοι.
(Ἔφη
δὲ
καὶ
περὶ |
[1, 1] |
ἐπιτηδείους.
(Τὰ
μὲν
γὰρ
ἀναγκαῖα
|
συνεβούλευε |
καὶ
πράττειν
ὡς
ἐνόμιζεν
ἄριστ᾽ |
[1, 3] |
δὲ
μὴ
δυναμένοις
τοῦτο
ποιεῖν
|
συνεβούλευε |
φυλάττεσθαι
τὰ
πείθοντα
μὴ
πεινῶντας |
[1, 2] |
Εἴθε
σοι,
ὦ
Περίκλεις,
τότε
|
συνεγενόμην |
ὅτε
δεινότατος
ἑαυτοῦ
ἦσθα.
(Ἐπεὶ |
[1, 2] |
νόμοι
εἰσίν,
οὓς
τὸ
πλῆθος
|
συνελθὸν |
καὶ
δοκιμάσαν
ἔγραψε,
φράζον
ἅ |
[1, 2] |
ὥσπερ
ὅπου
ὀλιγαρχία
ἐστίν,
ὀλίγοι
|
συνελθόντες |
γράψωσιν
ὅ
τι
χρὴ
ποιεῖν, |
[1, 1] |
ἡμέρας
ἦν
ὅπου
πλείστοις
μέλλοι
|
συνέσεσθαι· |
καὶ
ἔλεγε
μὲν
ὡς
τὸ |
[1, 1] |
καὶ
τοῖς
μὲν
πειθομένοις
αὐτῷ
|
συνέφερε, |
τοῖς
δὲ
μὴ
πειθομένοις
μετέμελε. |
[1, 4] |
τοῦ
ἔτους
χρόνον,
ἡμῖν
δὲ
|
συνεχῶς |
μέχρι
γήρως
ταῦτα
παρέχειν.
(Οὐ |
[1, 4] |
ἤλεγχεν,
ἀλλὰ
καὶ
ἃ
λέγων
|
συνημέρευε |
τοῖς
συνδιατρίβουσι,
δοκιμαζόντων
εἰ
ἱκανὸς |
[1, 2] |
μὲν
φυγὼν
εἰς
Θετταλίαν
ἐκεῖ
|
συνῆν |
ἀνθρώποις
ἀνομίᾳ
μᾶλλον
ἢ
δικαιοσύνῃ |
[1, 4] |
μικρὸν
μέρος
λαβόντι
τὸ
σῶμα
|
συνήρμοσταί |
σοι·
νοῦν
δὲ
μόνον
ἄρα |
[1, 2] |
Φαιδώνδας
καὶ
ἄλλοι,
οἳ
ἐκείνῳ
|
συνῆσαν, |
οὐχ
ἵνα
δημηγορικοὶ
ἢ
δικανικοὶ |
[1, 2] |
καὶ
Ἀλκιβιάδης,
ἕως
μὲν
Σωκράτει
|
συνήστην, |
ἐδυνάσθην
ἐκείνῳ
χρωμένω
συμμάχῳ
τῶν |
[1, 2] |
δὲ
κἀκείνω
σωφρονοῦντε,
ἔστε
Σωκράτει
|
συνήστην, |
οὐ
φοβουμένω
μὴ
ζημιοῖντο
ἢ |
[1, 6] |
ἔχω
ἀγαθόν,
διδάσκω,
καὶ
ἄλλοις
|
συνίστημι |
παρ᾽
ὧν
ἂν
ἡγῶμαι
ὠφελήσεσθαί |
[1, 7] |
εἰ
καὶ
ἀλαζονείας
ἀποτρέπων
τοὺς
|
συνόντας |
ἀρετῆς
ἐπιμελεῖσθαι
προέτρεπεν·
ἀεὶ
γὰρ |
[1, 2] |
προπηλακίζειν
ἐδίδασκε,
πείθων
μὲν
τοὺς
|
συνόντας |
αὐτῷ
σοφωτέρους
ποιεῖν
τῶν
πατέρων, |
[1, 6] |
ἀποδεικνύουσιν,
οὕτω
καὶ
σὺ
τοὺς
|
συνόντας |
διαθήσεις,
νόμιζε
κακοδαιμονίας
διδάσκαλος
εἶναι. |
[1, 4] |
ταῦτα
λέγων
οὐ
μόνον
τοὺς
|
συνόντας |
ἐδόκει
ποιεῖν
ὁπότε
ὑπὸ
τῶν |
[1, 2] |
μὴν
οὐδ᾽
ἐρασιχρημάτους
γε
τοὺς
|
συνόντας |
ἐποίει.
Τῶν
μὲν
γὰρ
ἄλλων |
[1, 2] |
πρότερον
τὰ
πολιτικὰ
διδάσκειν
τοὺς
|
συνόντας |
ἢ
σωφρονεῖν.
Ἐγὼ
δὲ
πρὸς |
[1, 2] |
τούτοις
μαρτυρίοις
χρώμενον
διδάσκειν
τοὺς
|
συνόντας |
κακούργους
τε
εἶναι
καὶ
τυραννικούς, |
[1, 2] |
ἐποίει
τῶν
καθεστώτων
νόμων
τοὺς
|
συνόντας, |
λέγων
ὡς
μῶρον
εἴη
τοὺς |
[1, 4] |
ἱκανὸς
ἦν
βελτίους
ποιεῖν
τοὺς
|
συνόντας. |
(Λέξω
δὲ
πρῶτον
ἅ
ποτε |
[1, 3] |
καὶ
ὠφελεῖν
ἐδόκει
μοι
τοὺς
|
συνόντας |
τὰ
μὲν
ἔργῳ
δεικνύων
ἑαυτὸν |
[1, 7] |
καὶ
τοῦ
ἀλαζονεύεσθαι
ἀποτρέπειν
τοὺς
|
συνόντας |
τοιάδε
διαλεγόμενος.
|
[1, 2] |
σοφούς,
οὕτω
διατιθέναι
τοὺς
ἑαυτῷ
|
συνόντας, |
ὥστε
μηδαμοῦ
παρ᾽
αὐτοῖς
τοὺς |
[1, 2] |
τῆς
πόλεως.
Ἔτι
γὰρ
Σωκράτει
|
συνόντες |
οὐκ
ἄλλοις
τισὶ
μᾶλλον
ἐπεχείρουν |
[1, 2] |
Ἀλλ᾽
οἵ
γε
πατέρες
αὐτοὶ
|
συνόντες |
τοῖς
υἱέσι,
τῶν
παίδων
πλημμελούντων, |
[1, 2] |
τοιοῦτον
οὐδέν,
ἐπίστευε
δὲ
τῶν
|
συνόντων |
ἑαυτῷ
τοὺς
ἀποδεξαμένους
ἅπερ
αὐτὸς |
[1, 1] |
ἔφη
σημαίνειν.
Καὶ
πολλοῖς
τῶν
|
συνόντων |
προηγόρευε
τὰ
μὲν
ποιεῖν,
τὰ |
[1, 2] |
αὐτὸν
ᾐτιᾶτο,
φανερὸς
ἦν
τῶν
|
συνόντων |
τοὺς
πονηρὰς
ἐπιθυμίας
ἔχοντας
τούτων |
[1, 2] |
ἀτιμίᾳ
εἶναι
παρὰ
τοῖς
ἑαυτῷ
|
συνοῦσι, |
λέγων
ὡς
οὔτε
τοὺς
κάμνοντας |
[1, 5] |
σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχήν·
(ἐν
|
συνουσίᾳ |
δὲ
τίς
ἂν
ἡσθείη
τῷ |
[1, 2] |
Σωκράτει.
Οἵα
μὲν
οὖν
ἡ
|
συνουσία |
ἐγεγόνει
Κριτίᾳ
πρὸς
Σωκράτην
καὶ |
[1, 2] |
ἀπολογήσομαι·
τὴν
δὲ
πρὸς
Σωκράτην
|
συνουσίαν |
αὐτοῖν
ὡς
ἐγένετο
διηγήσομαι.
(Ἐγενέσθην |
[1, 6] |
δὴ
ὅτι
εἰ
καὶ
τὴν
|
συνουσίαν |
ᾤου
τινὸς
ἀξίαν
εἶναι,
καὶ |
[1, 6] |
τοῦτο
γιγνώσκειν·
οὐδένα
γοῦν
τῆς
|
συνουσίας |
ἀργύριον
πράττῃ.
Καίτοι
τό
γε |
[1, 2] |
λαβὼν
οὐδένα
πώποτε
μισθὸν
τῆς
|
συνουσίας |
ἐπράξατο,
ἀλλὰ
πᾶσιν
ἀφθόνως
ἐπήρκει |
[1, 6] |
γὰρ
Ἀντιφῶν
ποτε
βουλόμενος
τοὺς
|
συνουσιαστὰς |
αὐτοῦ
παρελέσθαι
προσελθὼν
τῷ
Σωκράτει |
[1, 2] |
δὲ
καὶ
Σωκράτην
δεικνύντα
τοῖς
|
συνοῦσιν |
ἑαυτὸν
καλὸν
κἀγαθὸν
ὄντα
καὶ |
[1, 1] |
ἠλίθιον
μήτ᾽
ἀλαζόνα
φαίνεσθαι
τοῖς
|
συνοῦσιν; |
Ἐδόκει
δ᾽
ἂν
ἀμφότερα
ταῦτα, |
[1, 4] |
τῶν
τὰ
μέγιστα
καὶ
κάλλιστα
|
συνταξάντων |
ᾔσθηται
ὅτι
εἰσί;
Τί
δὲ |
[1, 6] |
οἴει,
τῷ
σώματι
ἀεὶ
τὰ
|
συντυγχάνοντα |
μελετῶντα
καρτερεῖν,
πάντα
ῥᾷον
φέρειν |
[1, 6] |
ὠφελεῖν
δέῃ,
ποτέρῳ
ἡ
πλείων
|
σχολὴ |
τούτων
ἐπιμελεῖσθαι,
τῷ
ὡς
ἐγὼ |
[1, 5] |
οὗ
μάλιστ᾽
ἂν
αὐτοὶ
μὲν
|
σῳζοίμεθα, |
τοὺς
δὲ
πολεμίους
χειροίμεθα,
ἆρ᾽ |
[1, 5] |
γὰρ
ἂν
μόνως
ὁ
τοιοῦτος
|
σωθείη. |
(Τοιαῦτα
δὲ
λέγων
ἔτι
ἐγκρατέστερον |
[1, 3] |
ἐργάζοιτο
ὥστε
μὴ
λαμβάνειν
τὰ
|
Σωκράτει |
ἀρκοῦντα.
Σίτῳ
μὲν
γὰρ
τοσούτῳ |
[1, 6] |
ποτε
ὁ
Ἀντιφῶν
διαλεγόμενος
τῷ
|
Σωκράτει |
εἶπεν·
Ὦ
Σώκρατες,
ἐγώ
τοί |
[1, 2] |
τῶν
πολιτευομένων
ὑπέλαβον
κρείττονες
εἶναι,
|
Σωκράτει |
μὲν
οὐκέτι
προσῇσαν·
οὔτε
γὰρ |
[1, 2] |
τῶν
βοῶν
λόγου
ὠργίζοντο
τῷ
|
Σωκράτει. |
Οἵα
μὲν
οὖν
ἡ
συνουσία |
[1, 2] |
(Ἀλλ᾽
ἔφη
γε
ὁ
κατήγορος,
|
Σωκράτει |
ὁμιλητὰ
γενομένω
Κριτίας
τε
καὶ |
[1, 6] |
συνουσιαστὰς
αὐτοῦ
παρελέσθαι
προσελθὼν
τῷ
|
Σωκράτει |
παρόντων
αὐτῶν
ἔλεξε
τάδε·
(Ὦ |
[1, 2] |
πόλεως
ἔπραττον,
ὧνπερ
ἕνεκεν
καὶ
|
Σωκράτει |
προσῆλθον.
(Ἀλλὰ
Κρίτων
τε
Σωκράτους |
[1, 2] |
δὴ
καὶ
Ἀλκιβιάδης,
ἕως
μὲν
|
Σωκράτει |
συνήστην,
ἐδυνάσθην
ἐκείνῳ
χρωμένω
συμμάχῳ |
[1, 2] |
(Οἶδα
δὲ
κἀκείνω
σωφρονοῦντε,
ἔστε
|
Σωκράτει |
συνήστην,
οὐ
φοβουμένω
μὴ
ζημιοῖντο |
[1, 2] |
προεστάναι
τῆς
πόλεως.
Ἔτι
γὰρ
|
Σωκράτει |
συνόντες
οὐκ
ἄλλοις
τισὶ
μᾶλλον |
[1, 2] |
ὀργισθεὶς
αὐτῷ,
Ἐπειδή,
ἔφη,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ἀγνοεῖς,
τάδε
σοι
εὐμαθέστερα
ὄντα |
[1, 6] |
παρόντων
αὐτῶν
ἔλεξε
τάδε·
(Ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐγὼ
μὲν
ᾤμην
τοὺς
φιλοσοφοῦντας |
[1, 6] |
διαλεγόμενος
τῷ
Σωκράτει
εἶπεν·
Ὦ
|
Σώκρατες, |
ἐγώ
τοί
σε
δίκαιον
μὲν |
[1, 2] |
Χαρικλῆς·
ἀλλά
τοι
σύγε,
ὦ
|
Σώκρατες, |
εἴωθας
εἰδὼς
πῶς
ἔχει
τὰ |
[1, 2] |
σε
ἀπέχεσθαι,
ἔφη,
δεήσει,
ὦ
|
Σώκρατες, |
τῶν
σκυτέων
καὶ
τῶν
τεκτόνων |
[1, 4] |
Ἀριστόδημος,
Οὔτοι,
ἔφη,
ἐγώ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
ὑπερορῶ
τὸ
δαιμόνιον,
ἀλλ᾽
ἐκεῖνο |
[1, 2] |
ὑπακούοντος
οὐδὲ
ἀποτρεπομένου,
λέγεται
τὸν
|
Σωκράτην |
ἄλλων
τε
πολλῶν
παρόντων
καὶ |
[1, 2] |
πάντων
ὀνομαστοτάτω
γενέσθαι.
δεσαν
δὲ
|
Σωκράτην |
ἀπ᾽
ἐλαχίστων
μὲν
χρημάτων
αὐταρκέστατα |
[1, 2] |
λόγῳ
προσβιβάζοντας.
Οἶδα
δὲ
καὶ
|
Σωκράτην |
δεικνύντα
τοῖς
συνοῦσιν
ἑαυτὸν
καλὸν |
[1, 2] |
αὐτοὶ
σωφρονῶσιν.
(Οὕτω
δὲ
καὶ
|
Σωκράτην |
δίκαιον
ἦν
κρίνειν·
εἰ
μὲν |
[1, 2] |
ὅλον
τὸν
βίον
ὥσπερ
ζῶντα
|
Σωκράτην |
ἑώρων
ἢ
τεθνάναι,
ἑλέσθαι
ἂν |
[1, 2] |
ἡ
συνουσία
ἐγεγόνει
Κριτίᾳ
πρὸς
|
Σωκράτην |
καὶ
ὡς
εἶχον
πρὸς
ἀλλήλους, |
[1, 2] |
πρὸς
ταῦτα
ὅτι
ἐχρῆν
τὸν
|
Σωκράτην |
μὴ
πρότερον
τὰ
πολιτικὰ
διδάσκειν |
[1, 4] |
πολὺ
ἔλαττον.
~(Εἰ
δέ
τινες
|
Σωκράτην |
νομίζουσιν,
ὡς
ἔνιοι
γράφουσί
τε |
[1, 2] |
εἰ
μέν
τι
ἐπλημμελησάτην,
τούτου
|
Σωκράτην |
ὁ
κατήγορος
αἰτιᾶται;
Ὅτι
δὲ |
[1, 2] |
ὧν
δὴ
καὶ
ἐμίσει
τὸν
|
Σωκράτην |
ὁ
Κριτίας,
ὥστε
καὶ
ὅτε |
[1, 1] |
οὖν
ὅπως
ποτὲ
ἐπείσθησαν
Ἀθηναῖοι
|
Σωκράτην |
περὶ
θεοὺς
μὴ
σωφρονεῖν,
τὸν |
[1, 2] |
οὐκ
ἀπολογήσομαι·
τὴν
δὲ
πρὸς
|
Σωκράτην |
συνουσίαν
αὐτοῖν
ὡς
ἐγένετο
διηγήσομαι. |
[1, 2] |
Κριτίας
καὶ
ὁ
Χαρικλῆς
τὸν
|
Σωκράτην |
τόν
τε
νόμον
ἐδεικνύτην
αὐτῷ |
[1, 1] |
λόγοις
Ἀθηναίους
ἔπεισαν
οἱ
γραψάμενοι
|
Σωκράτην |
ὡς
ἄξιος
εἴη
θανάτου
τῇ |
[1, 2] |
οὐδὲν
οὔτ᾽
αἰτίαν
ἔσχεν.
(Ἀλλὰ
|
Σωκράτης |
γ᾽
ἔφη
ὁ
κατήγορος,
τοὺς |
[1, 2] |
μανθάνειν
παρὰ
τῶν
ἐπισταμένων.
(Ἀλλὰ
|
Σωκράτης |
γε,
ἔφη
ὁ
κατήγορος,
οὐ |
[1, 2] |
διδόναι
οὐκ
ἤθελον
διαλέγεσθαι.
(Ἀλλὰ
|
Σωκράτης |
γε
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἄλλους |
[1, 2] |
πάνυ
πλούσιοι
τυγχάνωσιν
ὄντες.
(Ἀλλὰ
|
Σωκράτης |
γε
τἀναντία
τούτων
φανερὸς
ἦν |
[1, 2] |
ταῦτα
ποιεῖν
ἐπὶ
τῷ
κέρδει.
|
(Σωκράτης |
δ᾽
ἐπεὶ
διομολογήσαιτο
τὸ
μὲν |
[1, 2] |
παίεσθαι
τοὺς
δημότας
καὶ
πένητας.
|
(Σωκράτης |
δ᾽
οὐ
ταῦτ᾽
ἔλεγε·
καὶ |
[1, 1] |
ἀπαντώντων
ἀποτρέπεσθαί
τε
καὶ
προτρέπεσθαι·
|
Σωκράτης |
δ᾽
ὥσπερ
ἐγίγνωσκεν,
οὕτως
ἔλεγε· |
[1, 2] |
ἐπιδημοῦντας
ἐν
Λακεδαίμονι
ξένους
ἐδείπνιζε,
|
Σωκράτης |
δὲ
διὰ
παντὸς
τοῦ
βίου |
[1, 2] |
μὴ
τὴν
μεγίστην
χάριν
ἕξοι.
|
(Σωκράτης |
δὲ
ἐπηγγείλατο
μὲν
οὐδενὶ
πώποτε |
[1, 1] |
εἰδέναι,
τὰ
δ᾽
οὐκ
εἰδέναι·
|
Σωκράτης |
δὲ
πάντα
μὲν
ἡγεῖτο
θεοὺς |
[1, 2] |
τοῦ
σοφωτέρου
νόμιμον
εἴη
δεδέσθαι.
|
(Σωκράτης |
δὲ
τὸν
μὲν
ἀμαθίας
ἕνεκα |
[1, 2] |
ἀπειπέτην
μὴ
διαλέγεσθαι.
Ὁ
δὲ
|
Σωκράτης |
ἐπήρετο
αὐτὼ
εἰ
ἐξείη
πυνθάνεσθαι, |
[1, 3] |
εἶναι.
Καὶ
τοῦτο,
ἔφη
ὁ
|
Σωκράτης, |
θαυμάζεις;
οὐκ
οἶσθ᾽
ὅτι
τὰ |
[1, 2] |
ὅλως
μὴ
διαλέγεσθαι.
Καὶ
ὁ
|
Σωκράτης, |
ἵνα
τοίνυν,
ἔφη,
μὴ
ἀμφίβολον |
[1, 3] |
ὑπομεῖναι.
(Ὦ
τλῆμον,
ἔφη
ὁ
|
Σωκράτης, |
καὶ
τί
ἂν
οἴει
παθεῖν |
[1, 2] |
ὑπὸ
σοῦ.
Οὐκοῦν,
ἔφη
ὁ
|
Σωκράτης, |
καὶ
τῶν
ἑπομένων
τούτοις,
τοῦ |
[1, 2] |
προετρέποντο
ἀδικεῖν,
εἶπέ
που
ὁ
|
Σωκράτης |
ὅτι
θαυμαστόν
οἱ
δοκοίη
εἶναι, |
[1, 1] |
αὐτοῦ
τοιάδε
τις
ἦν·
Ἀδικεῖ
|
Σωκράτης |
οὓς
μὲν
ἡ
πόλις
νομίζει |
[1, 2] |
ἀγνωμονεστάτω
καὶ
ἀκρατεστάτω
εἰκὸς
εἶναι,
|
Σωκράτης |
παρέσχε
σώφρονε,
οὐδενὸς
ἐπαίνου
δοκεῖ |
[1, 6] |
κακοδαιμονίας
διδάσκαλος
εἶναι.
(Καὶ
ὁ
|
Σωκράτης |
πρὸς
ταῦτα
εἶπε·
Δοκεῖς
μοι, |
[1, 6] |
γε
ἄξια
ἐπιστάμενος.
(Ὁ
δὲ
|
Σωκράτης |
πρὸς
ταῦτα
εἶπεν·
Ὦ
Ἀντιφῶν, |
[1, 3] |
ἀναιρεῖ
ποιοῦντας
εὐσεβῶς
ἂν
ποιεῖν,
|
Σωκράτης |
τε
οὕτω
καὶ
αὐτὸς
ἐποίει |
[1, 1] |
ἦν.
Διετεθρύλητο
γὰρ
ὡς
φαίη
|
Σωκράτης |
τὸ
δαιμόνιον
ἑαυτῷ
σημαίνειν·
ὅθεν |
[1, 2] |
συγγιγνομένους
ἀπέπεμπεν.
(Ἐμοὶ
μὲν
δὴ
|
Σωκράτης |
τοιοῦτος
ὢν
ἐδόκει
τιμῆς
ἄξιος |
[1, 3] |
δῆγμα.
(Ὦ
μῶρε,
ἔφη
ὁ
|
Σωκράτης, |
τοὺς
δὲ
καλοὺς
οὐκ
οἴει |
[1, 2] |
καὶ
τὸ
πεισθῆναί
τινας
ὡς
|
Σωκράτης |
τοὺς
νέους
διέφθειρεν,
ὃς
πρὸς |
[1, 2] |
μὴ
ζημιοῖντο
ἢ
παίοιντο
ὑπὸ
|
Σωκράτους, |
ἀλλ᾽
οἰομένω
τότε
κράτιστον
εἶναι |
[1, 2] |
διεφθαρμένω
καὶ
πολὺν
χρόνον
ἀπὸ
|
Σωκράτους |
γεγονότε,
τί
θαυμαστὸν
εἰ
ὑπερηφάνω |
[1, 2] |
αὐτὼ
φῇ
τοῦ
βίου
τοῦ
|
Σωκράτους |
ἐπιθυμήσαντε
καὶ
τῆς
σωφροσύνης,
ἣν |
[1, 2] |
συγγιγνομένων
ἡγησάσθην
εἶναι,
εὐθὺς
ἀποπηδήσαντε
|
Σωκράτους |
ἐπραττέτην
τὰ
πολιτικά,
ὧνπερ
ἕνεκα |
[1, 2] |
ἔγωγε
οὔτ᾽
αὐτὸς
τοῦτο
πώποτε
|
Σωκράτους |
ἤκουσα
οὔτ᾽
ἄλλου
του
φάσκοντος |
[1, 2] |
Σωκράτει
προσῆλθον.
(Ἀλλὰ
Κρίτων
τε
|
Σωκράτους |
ἦν
ὁμιλητὴς
καὶ
Χαιρεφῶν
καὶ |
[1, 1] |
ἐξῆν
ἀκούειν.
(Οὐδεὶς
δὲ
πώποτε
|
Σωκράτους |
οὐδὲν
ἀσεβὲς
οὐδὲ
ἀνόσιον
οὔτε |
[1, 2] |
καὶ
Ἀλκιβιάδης
οὐκ
ἀρέσκοντος
αὐτοῖς
|
Σωκράτους |
ὡμιλησάτην
ὃν
χρόνον
ὡμιλείτην
αὐτῷ, |
[1, 2] |
ἐπραττέτην
τὰ
πολιτικά,
ὧνπερ
ἕνεκα
|
Σωκράτους |
ὠρεχθήτην.
(Ἴσως
οὖν
εἴποι
τις |
[1, 4] |
Οὔτε
γὰρ
βοὸς
ἂν
ἔχων
|
σῶμα, |
ἀνθρώπου
δὲ
γνώμην
ἐδύνατ᾽
ἂν |
[1, 3] |
τε
ψυχὴν
ἐπαίδευσε
καὶ
τὸ
|
σῶμα |
ᾗ
χρώμενος
ἄν
τις,
εἰ |
[1, 5] |
δουλεύων
αἰσχρῶς
διατεθείη
καὶ
τὸ
|
σῶμα |
καὶ
τὴν
ψυχήν;
Ἐμοὶ
μὲν |
[1, 5] |
ἑαυτοῦ
φθείρειν,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
|
σῶμα |
καὶ
τὴν
ψυχήν·
(ἐν
συνουσίᾳ |
[1, 4] |
σὸς
νοῦς
ἐνὼν
τὸ
σὸν
|
σῶμα |
ὅπως
βούλεται
μεταχειρίζεται.
Οἴεσθαι
οὖν |
[1, 4] |
ἑκάστου
μικρὸν
μέρος
λαβόντι
τὸ
|
σῶμα |
συνήρμοσταί
σοι·
νοῦν
δὲ
μόνον |
[1, 2] |
ᾗ
μόνῃ
γίγνεται
φρόνησις,
τὸ
|
σῶμα |
τοῦ
οἰκειοτάτου
ἀνθρώπου
τὴν
ταχίστην |
[1, 2] |
σώματος
ἔργα
τοὺς
μὴ
τὰ
|
σώματα |
ἀσκοῦντας
οὐ
δυναμένους
ποιεῖν,
οὕτω |
[1, 6] |
δὲ
ἄρα
οὐκ
οἴει,
τῷ
|
σώματι |
ἀεὶ
τὰ
συντυγχάνοντα
μελετῶντα
καρτερεῖν, |
[1, 4] |
ἄνθρωποι
βιοτεύουσι,
φύσει
καὶ
τῷ
|
σώματι |
καὶ
τῇ
ψυχῇ
κρατιστεύοντες;
Οὔτε |
[1, 6] |
ὅτι
οἱ
φύσει
ἀσθενέστατοι
τῷ
|
σώματι |
μελετήσαντες
τῶν
ἰσχυροτάτων
ἀμελησάντων
κρείττους |
[1, 4] |
τε
μικρὸν
μέρος
ἐν
τῷ
|
σώματι |
πολλῆς
οὔσης
ἔχεις
καὶ
ὑγροῦ |
[1, 2] |
σωφροσύνη.
Ἐν
γὰρ
τῷ
αὐτῷ
|
σώματι |
συμπεφυτευμέναι
τῇ
ψυχῇ
αἱ
ἡδοναὶ |
[1, 2] |
ταχίστην
ἑαυταῖς
τε
καὶ
τῷ
|
σώματι |
χαρίζεσθαι.
(Καὶ
Κριτίας
δὴ
καὶ |
[1, 2] |
γενήσεσθαι.
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τοῦ
|
σώματος |
αὐτός
τε
οὐκ
ἠμέλει
τούς |
[1, 4] |
μόνον
ἤρκεσε
τῷ
θεῷ
τοῦ
|
σώματος |
ἐπιμεληθῆναι,
ἀλλ᾽
ὅπερ
μέγιστόν
ἐστι, |
[1, 2] |
ὁρῶ
γὰρ
ὥσπερ
τὰ
τοῦ
|
σώματος |
ἔργα
τοὺς
μὴ
τὰ
σώματα |
[1, 5] |
γὰρ
μόνον
τῶν
διὰ
τοῦ
|
σώματος |
ἡδονῶν
ἐκράτει,
ἀλλὰ
καὶ
τῆς |
[1, 4] |
σύγε
ψυχὴν
ὁρᾷς,
ἣ
τοῦ
|
σώματος |
κυρία
ἐστίν·
ὥστε
κατά
γε |
[1, 2] |
ὃ
πάντων
μάλιστα
φιλεῖ,
τοῦ
|
σώματος |
ὅ
τι
ἂν
ἀχρεῖον
ᾖ |
[1, 3] |
μὴ
πάνυ
μὲν
δεομένου
τοῦ
|
σώματος |
οὐκ
ἂν
προσδέξαιτο
ἡ
ψυχή, |
[1, 2] |
καθάπερ
οἱ
πρὸς
τἀφροδίσια
τῶν
|
σωμάτων |
ἀπολαύοντες,
ἀπέτρεπε
φάσκων
ἀνελεύθερόν
τε |
[1, 6] |
πορίσασθαι
τὰ
ἐμὰ
διαιτήματα
τῶν
|
σῶν |
διὰ
τὸ
σπανιώτερά
τε
καὶ |
[1, 5] |
οἰηθείημεν
τὸν
τοιοῦτον
ἢ
ἡμᾶς
|
σῶσαι |
ἢ
τοὺς
πολεμίους
κρατῆσαι;
(Εἰ |
[1, 6] |
ὄντα,
τοῦτον
φίλον
ἑαυτῷ
ποιῆται,
|
σώφρονα |
νομίζομεν·
καὶ
τὴν
σοφίαν
ὡσαύτως |
[1, 2] |
ἀκρατεστάτω
εἰκὸς
εἶναι,
Σωκράτης
παρέσχε
|
σώφρονε, |
οὐδενὸς
ἐπαίνου
δοκεῖ
τῷ
κατηγόρῳ |
[1, 3] |
ῥᾴδιον
εἶναι
τῶν
τοιούτων
ἁπτόμενον
|
σωφρονεῖν. |
Ἀλλὰ
καὶ
Κριτόβουλόν
ποτε
τὸν |
[1, 2] |
αἱ
ἡδοναὶ
πείθουσιν
αὐτὴν
μὴ
|
σωφρονεῖν, |
ἀλλὰ
τὴν
ταχίστην
ἑαυταῖς
τε |
[1, 2] |
πολιτικὰ
διδάσκειν
τοὺς
συνόντας
ἢ
|
σωφρονεῖν. |
Ἐγὼ
δὲ
πρὸς
τοῦτο
μὲν |
[1, 2] |
ἐνδέχεται
σωφρονήσαντα
πρόσθεν
αὖθις
μὴ
|
σωφρονεῖν |
καὶ
δίκαια
δυνηθέντα
πράττειν
αὖθις |
[1, 1] |
Ἀθηναῖοι
Σωκράτην
περὶ
θεοὺς
μὴ
|
σωφρονεῖν, |
τὸν
ἀσεβὲς
μὲν
οὐδέν
ποτε |
[1, 2] |
υἱεῖς
οἱ
πατέρες,
κἂν
ὦσι
|
σώφρονες, |
ὅμως
ἀπὸ
τῶν
πονηρῶν
ἀνθρώπων |
[1, 2] |
ὁ
παῖς
αὐτοῦ
συνδιατρίβων
τῳ
|
σωφρονῇ, |
ὕστερον
δὲ
ἄλλῳ
τῳ
συγγενόμενος |
[1, 2] |
ἀπέχονται.
(Πῶς
οὖν
οὐκ
ἐνδέχεται
|
σωφρονήσαντα |
πρόσθεν
αὖθις
μὴ
σωφρονεῖν
καὶ |
[1, 3] |
σὺ
Κριτόβουλον
ἐνόμιζες
εἶναι
τῶν
|
σωφρονικῶν |
ἀνθρώπων
μᾶλλον
ἢ
τῶν
θρασέων |
[1, 2] |
ἄλλων
ἀνθρωπίνων.
(Οἶδα
δὲ
κἀκείνω
|
σωφρονοῦντε, |
ἔστε
Σωκράτει
συνήστην,
οὐ
φοβουμένω |
[1, 2] |
πονηρὸς
εἶναι·
εἰ
δ᾽
αὐτὸς
|
σωφρονῶν |
διετέλει,
πῶς
ἂν
δικαίως
τῆς |
[1, 2] |
οὐκ
αἰτίαν
ἔχουσιν,
ἐὰν
αὐτοὶ
|
σωφρονῶσιν. |
(Οὕτω
δὲ
καὶ
Σωκράτην
δίκαιον |
[1, 2] |
ἀσκητὰ
εἶναι,
οὐχ
ἥκιστα
δὲ
|
σωφροσύνη. |
Ἐν
γὰρ
τῷ
αὐτῷ
σώματι |
[1, 1] |
τί
δίκαιον,
τί
ἄδικον,
τί
|
σωφροσύνη, |
τί
μανία,
τί
ἀνδρεία,
τί |
[1, 2] |
ὧν
ἡ
ψυχὴ
πάσχουσα
τῆς
|
σωφροσύνης |
ἐπεθύμει·
τούτων
δ᾽
ἐπιλαθόμενον
οὐδὲν |
[1, 2] |
ἐπιλαθόμενον
οὐδὲν
θαυμαστὸν
καὶ
τῆς
|
σωφροσύνης |
ἐπιλαθέσθαι.
(Ὁρῶ
δὲ
καὶ
τοὺς |
[1, 2] |
τοῦ
Σωκράτους
ἐπιθυμήσαντε
καὶ
τῆς
|
σωφροσύνης, |
ἣν
ἐκεῖνος
εἶχεν,
ὀρέξασθαι
τῆς |
[1, 2] |
δίκαιος
ἄδικος
γένοιτο,
οὐδὲ
ὁ
|
σώφρων |
ὑβριστής,
οὐδὲ
ἄλλο
οὐδὲν
ὧν |