HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Xénophon, Les Mémorables, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ς  =  155 formes différentes pour 311 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[1, 4]   τοὺς δημιουργούς. οὐδὲ γὰρ τὴν  σαυτοῦ   σύγε ψυχὴν ὁρᾷς, τοῦ
[1, 4]   ζῷα εἶναι βουλευσαμένου. (Σὺ δὲ  σαυτῷ   δοκεῖς τι φρόνιμον ἔχειν; Ἐρώτα
[1, 2]   λάθω τι παρανομήσας, τοῦτο βούλομαι  σαφῶς   μαθεῖν παρ᾽ ὑμῶν, πότερον τὴν
[1, 2]   δὲ Κριτίας, Ἀλλὰ τῶνδέ τοί  σε   ἀπέχεσθαι, ἔφη, δεήσει, Σώκρατες,
[1, 6]   εἶπεν· Σώκρατες, ἐγώ τοί  σε   δίκαιον μὲν νομίζω, σοφὸν δὲ
[1, 4]   ὅταν πᾶσιν ἀνθρώποις, ἀλλὰ μόνον  σὲ   ἐξαιροῦντες ἐν ἀμελείᾳ κατατίθενται; (Οἴει
[1, 2]   ἐπέεσσιν ἐρητύσασκε παραστάς· δαιμόνι᾽ οὔ  σε   ἔοικε κακὸν ὣς δειδίσσεσθαι, ἀλλ᾽
[1, 4]   δὲ μόνον ἄρα οὐδαμοῦ ὄντα  σε   εὐτυχῶς πως δοκεῖς συναρπάσαι, καὶ
[1, 4]   ἔφη, ὅσῳ μεγαλοπρεπέστερον ὂν> ἀξιοῖ  σε   θεραπεύειν, τοσούτῳ μᾶλλον τιμητέον αὐτό.
[1, 6]   οὕτως ἀνιαρῶς ζῆν, ὥστε πέπεισμαι  σὲ   μᾶλλον ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι
[1, 1]   ξύλα τὰ τυχόντα καὶ θηρία  σέβεσθαι·   τῶν τε περὶ τῆς τῶν
[1, 2]   μὲν κάλλος ὑπὸ πολλῶν καὶ  σεμνῶν   γυναικῶν θηρώμενος, διὰ δύναμιν δὲ
[1, 2]   καὶ ἄλλων μῦθον ἄκουε, οἳ  σέο   φέρτεροί εἰσι· σὺ δ᾽ ἀπτόλεμος
[1, 1]   γὰρ οἷς ἂν ὦσιν ἵλεῳ  σημαίνειν.   (Ἀλλὰ μὴν ἐκεῖνός γε ἀεὶ
[1, 1]   ἔλεγε· τὸ δαιμόνιον γὰρ ἔφη  σημαίνειν.   Καὶ πολλοῖς τῶν συνόντων προηγόρευε
[1, 1]   τοὺς θεοὺς διὰ τούτων αὐτὰ  σημαίνειν,   κἀκεῖνος δὲ οὕτως ἐνόμιζεν. (Ἀλλ᾽
[1, 1]   φαίη Σωκράτης τὸ δαιμόνιον ἑαυτῷ  σημαίνειν·   ὅθεν δὴ καὶ μάλιστά μοι
[1, 4]   ἀρθροῦν τε τὴν φωνὴν καὶ  σημαίνειν   πάντα ἀλλήλοις βουλόμεθα. Τὸ
[1, 1]   βουλευόμενα, πανταχοῦ δὲ παρεῖναι καὶ  σημαίνειν   τοῖς ἀνθρώποις περὶ τῶν ἀνθρωπείων
[1, 3]   (Εἰ δέ τι δόξειεν αὐτῷ  σημαίνεσθαι   παρὰ τῶν θεῶν, ἧττον ἂν
[1, 3]   ἧττον ἂν ἐπείσθη παρὰ τὰ  σημαινόμενα   ποιῆσαι εἴ τις αὐτὸν
[1, 3]   παρὰ τὰ ὑπὸ τῶν θεῶν  σημαινόμενα   ποιοῦσί τι, φυλαττόμενοι τὴν παρὰ
[1, 4]   ἅμα πάντα ὁρᾶν, μηδὲ τὴν  σὴν   μὲν ψυχὴν καὶ περὶ τῶν
[1, 2]   καὶ μισθὸν τίνειν· καὶ τὸ  σίαλον   ἐκ τοῦ στόματος ἀποπτύουσιν ὡς
[1, 1]   λεγόμενα καὶ πραττόμενα καὶ τὰ  σιγῇ   βουλευόμενα, πανταχοῦ δὲ παρεῖναι καὶ
[1, 4]   τῶν ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἐν  Σικελίᾳ   δύνασθαι φροντίζειν, τὴν δὲ τοῦ
[1, 2]   καὶ Χαιρεκράτης καὶ Ἑρμογένης καὶ  Σιμμίας   καὶ Κέβης καὶ Φαιδώνδας καὶ
[1, 6]   δοῦλος ὑπὸ δεσπότῃ διαιτώμενος μείνειε·  σῖτά   τε σιτῇ καὶ ποτὰ πίνεις
[1, 6]   δεσπότῃ διαιτώμενος μείνειε· σῖτά τε  σιτῇ   καὶ ποτὰ πίνεις τὰ φαυλότατα,
[1, 3]   ᾔει ὥστε τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ  σίτου   ὄψον αὐτῷ εἶναι· ποτὸν δὲ
[1, 3]   μὴ λαμβάνειν τὰ Σωκράτει ἀρκοῦντα.  Σίτῳ   μὲν γὰρ τοσούτῳ ἐχρῆτο, ὅσον
[1, 7]   Καὶ πρῶτον μέν, ὅτι ἐκεῖνοι  σκεύη   τε καλὰ κέκτηνται καὶ ἀκολούθους
[1, 7]   οὐδ᾽ εἴ τις ἀργύριον  σκεῦος   παρά του πειθοῖ λαβὼν ἀποστεροίη,
[1, 4]   δ᾽ ἐπ᾽ αὐτὴν οὐχ ἱκανόν,  σκεψάμενοι   μὴ μόνον ἐκεῖνος κολαστηρίου
[1, 2]   ἴδοι βοόωντά τ᾽ ἐφεύροι, τὸν  σκήπτρῳ   ἐλάσασκεν ὁμοκλήσασκέ τε μύθῳ· δαιμόνι᾽
[1, 6]   διὰ θάλπος μαχόμενόν τῳ περὶ  σκιᾶς,   διὰ τὸ ἀλγεῖν τοὺς
[1, 4]   Δί᾽ ἔφη, ἀλλ᾽ οὕτω γε  σκοπουμένῳ   πάνυ ἔοικε ταῦτα σοφοῦ τινος
[1, 1]   ἀνθρώπινα παρέντες, τὰ δαιμόνια δὲ  σκοποῦντες   ἡγοῦνται τὰ προσήκοντα πράττειν. (Ἐθαύμαζε
[1, 2]   Καὶ κατὰ τοὺς νόμους δὲ  σκοπῶν   ἄν τις τοῦθ᾽ εὕροι. Κατὰ
[1, 1]   τῶν ἄλλων οἱ πλεῖστοι, διελέγετο  σκοπῶν   ὅπως καλούμενος ὑπὸ τῶν
[1, 1]   περὶ τῶν ἀνθρωπείων ἀεὶ διελέγετο  σκοπῶν   τί εὐσεβές, τί ἀσεβές, τί
[1, 2]   ἔφη, δεήσει, Σώκρατες, τῶν  σκυτέων   καὶ τῶν τεκτόνων καὶ τῶν
[1, 6]   πολυτελέστερα εἶναι; ὡς ἡδίω  σοι   σὺ παρασκευάζῃ ὄντα
[1, 3]   ἴδῃς τινὰ καλόν, φεύγειν προτροπάδην.  Σοὶ   δ᾽ Κριτόβουλε, συμβουλεύω ἀπενιαυτίσαι·
[1, 4]   διὰ μαντικῆς φράζωσιν, οὐ καὶ  σοὶ   δοκεῖς φράζειν αὐτούς, οὐδ᾽ ὅταν
[1, 4]   ἐπὶ δὲ ζωγραφίᾳ Ζεῦξιν. (πότερά  σοι   δοκοῦσιν οἱ ἀπεργαζόμενοι εἴδωλα ἄφρονά
[1, 2]   ἔφη, Σώκρατες, ἀγνοεῖς, τάδε  σοι   εὐμαθέστερα ὄντα προαγορεύομεν, τοῖς νέοις
[1, 4]   πεῖραν λαμβάνῃς θεραπεύων, εἴ τί  σοι   θελήσουσι περὶ τῶν ἀδήλων ἀνθρώποις
[1, 4]   (Πρὸς δὲ τούτοις οὐ δοκεῖ  σοι   καὶ τάδε προνοίας ἔργοις ἐοικέναι,
[1, 4]   ἐστὶ διαμεμνῆσθαι; (Οὐ γὰρ πάνυ  σοι   κατάδηλον ὅτι παρὰ τἆλλα ζῷα
[1, 4]   ὥστε κατά γε τοῦτο ἔξεστί  σοι   λέγειν, ὅτι οὐδὲν γνώμῃ, ἀλλὰ
[1, 4]   μέρος λαβόντι τὸ σῶμα συνήρμοσταί  σοι·   νοῦν δὲ μόνον ἄρα οὐδαμοῦ
[1, 4]   γνώμης εἶναι ἔργα. (Οὐκοῦν δοκεῖ  σοι   ἐξ ἀρχῆς ποιῶν ἀνθρώπους
[1, 3]   οἱ καλοὶ τιτρώσκουσιν. Ἀλλὰ συμβουλεύω  σοι,   Ξενοφῶν, ὁπόταν ἴδῃς τινὰ
[1, 2]   Τὸν δὲ Ἀλκιβιάδην φάναι· Εἴθε  σοι,   Περίκλεις, τότε συνεγενόμην ὅτε
[1, 4]   οὕτω τίθεσθαι, καὶ μὴ τὸ  σὸν   μὲν ὄμμα δύνασθαι ἐπὶ πολλὰ
[1, 4]   σὸς νοῦς ἐνὼν τὸ  σὸν   σῶμα ὅπως βούλεται μεταχειρίζεται. Οἴεσθαι
[1, 4]   ἔφη, κατάμαθε ὅτι καὶ  σὸς   νοῦς ἐνὼν τὸ σὸν σῶμα
[1, 6]   μὲν ὑγιεινὰ ἐσθίοντος ἐμοῦ  σοῦ,   ἧττον δὲ ἰσχὺν παρέχοντα;
[1, 4]   πλείστου ἀξίων τετυχηκὼς οὐκ οἴει  σοῦ   θεοὺς ἐπιμελεῖσθαι; ἀλλ᾽ ὅταν τί
[1, 6]   μελετῶντα καρτερεῖν, πάντα ῥᾷον φέρειν  σοῦ   μὴ μελετῶντος; (Τοῦ δὲ μὴ
[1, 2]   αὐτοὺς ἤδη κατατετρῖφθαι διαθρυλουμένους ὑπὸ  σοῦ.   Οὐκοῦν, ἔφη Σωκράτης, καὶ
[1, 4]   ὅταν τί ποιήσωσι, νομιεῖς αὐτοὺς  σοῦ   φροντίζειν; (Ὅταν πέμπωσιν, ὥσπερ σὺ
[1, 4]   ἔστιν οὕστινας ἀνθρώπους τεθαύμακας ἐπὶ  σοφίᾳ;   Ἔγωγ᾽ ἔφη. (Καὶ ὅς, Λέξον
[1, 6]   νομίζεται τὴν ὥραν καὶ τὴν  σοφίαν   ὁμοίως μὲν καλόν, ὁμοίως δὲ
[1, 6]   ποιῆται, σώφρονα νομίζομεν· καὶ τὴν  σοφίαν   ὡσαύτως τοὺς μὲν ἀργυρίου τῷ
[1, 6]   μὲν ἀργυρίου τῷ βουλομένῳ πωλοῦντας  σοφιστὰς   (ὥσπερ πόρνους) ἀποκαλοῦσιν, ὅστις δὲ
[1, 6]   καὶ πρὸς Ἀντιφῶντα τὸν  σοφιστὴν   διελέχθη μὴ παραλιπεῖν. γὰρ
[1, 1]   ὅπως καλούμενος ὑπὸ τῶν  σοφιστῶν   κόσμος ἔχει καὶ τίσιν ἀνάγκαις
[1, 4]   διθυράμβῳ Μελανιππίδην, ἐπὶ δὲ τραγῳδίᾳ  Σοφοκλέα,   ἐπὶ δὲ ἀνδριαντοποιίᾳ Πολύκλειτον, ἐπὶ
[1, 6]   τοί σε δίκαιον μὲν νομίζω,  σοφὸν   δὲ οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν· δοκεῖς δέ
[1, 6]   ὅτι οὐκ ἐξαπατᾷς ἐπὶ πλεονεξίᾳ,  σοφὸς   δὲ οὐκ ἄν, μηδενός γε
[1, 4]   γε σκοπουμένῳ πάνυ ἔοικε ταῦτα  σοφοῦ   τινος δημιουργοῦ καὶ φιλοζῴου τεχνήμασι.
[1, 2]   τε καὶ ἄλλους ἱκανώτατος ποιῆσαι  σοφούς,   οὕτω διατιθέναι τοὺς ἑαυτῷ συνόντας,
[1, 6]   καὶ τοὺς θησαυροὺς τῶν πάλαι  σοφῶν   ἀνδρῶν, οὓς ἐκεῖνοι κατέλιπον ἐν
[1, 4]   ὁρᾷς ὅτι τὰ πολυχρονιώτατα καὶ  σοφώτατα   τῶν ἀνθρωπίνων, πόλεις καὶ ἔθνη,
[1, 2]   νέους αὐτόν, ὡς αὐτὸς εἴη  σοφώτατός   τε καὶ ἄλλους ἱκανώτατος ποιῆσαι
[1, 2]   ὡς τὸν ἀμαθέστερον ὑπὸ τοῦ  σοφωτέρου   νόμιμον εἴη δεδέσθαι. (Σωκράτης δὲ
[1, 2]   πείθων μὲν τοὺς συνόντας αὐτῷ  σοφωτέρους   ποιεῖν τῶν πατέρων, φάσκων δὲ
[1, 6]   διαιτήματα τῶν σῶν διὰ τὸ  σπανιώτερά   τε καὶ πολυτελέστερα εἶναι;
[1, 3]   τοῦ ἐπιμεληθῆναί τινος καλοῦ κἀγαθοῦ,  σπουδάζειν   δ᾽ ἀναγκασθῆναι ἐφ᾽ οἷς οὐδ᾽
[1, 3]   μὲν περὶ τούτων ἔπαιζεν ἅμα  σπουδάζων.   Ἀφροδισίων δὲ παρῄνει τῶν καλῶν
[1, 3]   ἐφ᾽ οἷς οὐδ᾽ ἂν μαινόμενος  σπουδάσειεν;   (Ὦ Ἡράκλεις, ἔφη Ξενοφῶν,
[1, 4]   μὲν ὄμμα δύνασθαι ἐπὶ πολλὰ  στάδια   ἐξικνεῖσθαι, τὸν δὲ τοῦ θεοῦ
[1, 2]   οὔτε πολέμου κακῶς συμβάντος οὔτε  στάσεως   οὔτε προδοσίας οὔτε ἄλλου κακοῦ
[1, 1]   λαβόντι δῆλον εἰ διὰ τούτους  στερήσεται   τῆς πόλεως. (Τοὺς δὲ μηδὲν
[1, 1]   ἔξεστιν ἀριθμήσαντας μετρήσαντας  στήσαντας   εἰδέναι· τοὺς τὰ τοιαῦτα παρὰ
[1, 4]   καὶ ὄψιν καὶ ἀκοὴν καὶ  στόμα   ἐνεποίησαν· ἔπειτα τοῖς μὲν ἄλλοις
[1, 4]   παρὰ τούτων δεξαμένους λεαίνειν· καὶ  στόμα   μέν, δι᾽ οὗ ὧν ἐπιθυμεῖ
[1, 3]   μέγεθος ὄντα προσαψάμενα μόνον τῷ  στόματι   ταῖς τε ὀδύναις ἐπιτρίβει τοὺς
[1, 2]   καὶ τὸ σίαλον ἐκ τοῦ  στόματος   ἀποπτύουσιν ὡς δύνανται πορρωτάτω, διότι
[1, 4]   οἵαν ἄλλοτε ἀλλαχῇ ψαύουσαν τοῦ  στόματος   ἀρθροῦν τε τὴν φωνὴν καὶ
[1, 4]   δριμέων καὶ πάντων τῶν διὰ  στόματος   ἡδέων, εἰ μὴ γλῶττα τούτων
[1, 2]   μήτ᾽ ἔργῳ ὠφελίμους ὄντας μήτε  στρατεύματι   μήτε πόλει μήτε αὐτῷ τῷ
[1, 6]   τῷ ὡς σὺ μακαρίζεις διαιτωμένῳ;  Στρατεύοιτο   δὲ πότερος ἂν ῥᾷον,
[1, 7]   κατασταθεὶς μὴ ἐπιστάμενος  στρατηγεῖν   ἀπολέσειεν ἂν οὓς ἥκιστα βούλοιτο
[1, 1]   τῷ στρατηγικῷ δῆλον εἰ συμφέρει  στρατηγεῖν,   οὔτε τῷ πολιτικῷ δῆλον εἰ
[1, 1]   λογιστικὸν οἰκονομικὸν  στρατηγικὸν   γενέσθαι, πάντα τὰ τοιαῦτα μαθήματα
[1, 1]   δῆλον ὅστις ἐνοικήσει, οὔτε τῷ  στρατηγικῷ   δῆλον εἰ συμφέρει στρατηγεῖν, οὔτε
[1, 7]   δ᾽ αὔτως εἴ τις βούλοιτο  στρατηγὸς   ἀγαθὸς μὴ ὢν φαίνεσθαι
[1, 1]   δήμου παρὰ τοὺς νόμους (ἐννέα  στρατηγοὺς)   μιᾷ ψήφῳ τοὺς ἀμφὶ Θράσυλλον
[1, 4]   δ᾽ ἐστί, πλέον οὐδὲν ἔχει.  Σὺ   δ᾽ ἀμφοτέρων τῶν πλείστου ἀξίων
[1, 2]   ἄκουε, οἳ σέο φέρτεροί εἰσι·  σὺ   δ᾽ ἀπτόλεμος καὶ ἄναλκις, οὔτε
[1, 6]   τοὺς φιλοσοφοῦντας εὐδαιμονεστέρους χρῆναι γίγνεσθαι·  σὺ   δέ μοι δοκεῖς τἀναντία τῆς
[1, 4]   μηχανήμασί τινος ζῷα εἶναι βουλευσαμένου.  (Σὺ   δὲ σαυτῷ δοκεῖς τι φρόνιμον
[1, 2]   ὡς οὔπω φρονίμοις οὖσι· μηδὲ  σὺ   διαλέγου νεωτέροις τριάκοντα ἐτῶν. (Μηδ᾽
[1, 2]   μή, φυλάττου ὅπως μὴ καὶ  σὺ   ἐλάττους τὰς βοῦς ποιήσῃς. (Ἔνθα
[1, 3]   μοι, ἔφη, Ξενοφῶν, οὐ  σὺ   Κριτόβουλον ἐνόμιζες εἶναι τῶν σωφρονικῶν
[1, 6]   ἐγὼ νῦν τῷ ὡς  σὺ   μακαρίζεις διαιτωμένῳ; Στρατεύοιτο δὲ πότερος
[1, 2]   ἐμελετῶμεν καὶ ἐσοφιζόμεθα οἷάπερ καὶ  σὺ   νῦν ἐμοὶ δοκεῖς μελετᾶν. Τὸν
[1, 3]   οἴει φιλοῦντας ἐνιέναι τι, ὅτι  σὺ   οὐχ ὁρᾷς· οὐκ οἶσθ᾽ ὅτι
[1, 6]   ὡς ἡδίω σοι  σὺ   παρασκευάζῃ ὄντα ἐμοὶ
[1, 6]   μιμητὰς ἑαυτῶν ἀποδεικνύουσιν, οὕτω καὶ  σὺ   τοὺς συνόντας διαθήσεις, νόμιζε κακοδαιμονίας
[1, 4]   σοῦ φροντίζειν; (Ὅταν πέμπωσιν, ὥσπερ  σὺ   φὴς πέμπειν αὐτούς, συμβούλους
[1, 2]   πατέρας ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους  συγγενεῖς   ἐποίει ἐν ἀτιμίᾳ εἶναι παρὰ
[1, 2]   κάμνοντας οὔτε τοὺς δικαζομένους οἱ  συγγενεῖς   ὠφελοῦσιν, ἀλλὰ τοὺς μὲν οἱ
[1, 2]   σωφρονῇ, ὕστερον δὲ ἄλλῳ τῳ  συγγενόμενος   πονηρὸς γένηται, τὸν πρόσθεν αἰτιᾶται,
[1, 2]   πατέρων τε καὶ τῶν ἄλλων  συγγενῶν   (τε) καὶ περὶ φίλων ταῦτα
[1, 2]   ὠφέλει· βελτίους γὰρ ποιῶν τοὺς  συγγιγνομένους   ἀπέπεμπεν. (Ἐμοὶ μὲν δὴ Σωκράτης
[1, 2]   ὡς γὰρ τάχιστα κρείττονε τῶν  συγγιγνομένων   ἡγησάσθην εἶναι, εὐθὺς ἀποπηδήσαντε Σωκράτους
[1, 7]   ταῦτα ποιεῖν, δοκοῦντας ἱκανοὺς εἶναι,  συγγνώμης   οὐκ ἂν τυγχάνειν. (Ἀπατεῶνα δ᾽
[1, 4]   δημιουργούς. οὐδὲ γὰρ τὴν σαυτοῦ  σύγε   ψυχὴν ὁρᾷς, τοῦ σώματος
[1, 2]   ἔφη Χαρικλῆς· ἀλλά τοι  σύγε,   Σώκρατες, εἴωθας εἰδὼς πῶς
[1, 4]   ἀναπετάννυται, ἐν δὲ τῷ ὕπνῳ  συγκλείεται,   ὡς δ᾽ ἂν μηδὲ ἄνεμοι
[1, 2]   φονεύειν δὲ τοῖς τοιούτοις ἥκιστα  συμβαίνει·   τίς γὰρ ἀποκτεῖναί τινα βούλοιτ᾽
[1, 7]   κυβερνήτης, ἐννοῶμεν τί ἂν αὐτῷ  συμβαίνοι.   Ἆρ᾽ οὐκ ἄν, εἰ μὲν
[1, 2]   πόλει γε οὔτε πολέμου κακῶς  συμβάντος   οὔτε στάσεως οὔτε προδοσίας οὔτε
[1, 2]   κἀκεῖνος ἠμέλησεν αὑτοῦ. (Τοιούτων δὲ  συμβάντων   αὐτοῖν, καὶ ὠγκωμένω μὲν ἐπὶ
[1, 1]   τε χρῶνται καὶ φήμαις καὶ  συμβόλοις   καὶ θυσίαις. Οὗτοί τε γὰρ
[1, 4]   θελήσουσι περὶ τῶν ἀδήλων ἀνθρώποις  συμβουλεύειν,   γνώσει τὸ θεῖον ὅτι τοσοῦτον
[1, 4]   καὶ χαριζόμενος τοὺς ἀντιχαριζομένους καὶ  συμβουλευόμενος   καταμανθάνεις τοὺς φρονίμους, οὕτω καὶ
[1, 3]   προτροπάδην. Σοὶ δ᾽ Κριτόβουλε,  συμβουλεύω   ἀπενιαυτίσαι· μόλις γὰρ ἂν ἴσως
[1, 3]   πρόσωθεν οἱ καλοὶ τιτρώσκουσιν. Ἀλλὰ  συμβουλεύω   σοι, Ξενοφῶν, ὁπόταν ἴδῃς
[1, 3]   πρὸς τὴν παρὰ τῶν θεῶν  συμβουλίαν.   (Διαίτῃ δὲ τήν τε ψυχὴν
[1, 4]   ὥσπερ σὺ φὴς πέμπειν αὐτούς,  συμβούλους   τι χρὴ ποιεῖν καὶ
[1, 2]   ἐν τῇ πόλει καὶ τοῖς  συμμάχοις   ὑπὸ πολλῶν καὶ δυνατῶν (κολακεύειν)
[1, 2]   Σωκράτει συνήστην, ἐδυνάσθην ἐκείνῳ χρωμένω  συμμάχῳ   τῶν μὴ καλῶν ἐπιθυμιῶν κρατεῖν·
[1, 2]   πράττειν ἐστίν. (Ἀλλὰ μὴν καὶ  συμμάχων   μὲν βιάζεσθαι τολμῶν δέοιτ᾽
[1, 2]   ἐσθλὰ διδάξεαι· ἢν δὲ κακοῖσι  συμμίσγῃς,   ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον,
[1, 2]   Ἐν γὰρ τῷ αὐτῷ σώματι  συμπεφυτευμέναι   τῇ ψυχῇ αἱ ἡδοναὶ πείθουσιν
[1, 1]   οὔτε τῷ στρατηγικῷ δῆλον εἰ  συμφέρει   στρατηγεῖν, οὔτε τῷ πολιτικῷ δῆλον
[1, 1]   οὔτε τῷ πολιτικῷ δῆλον εἰ  συμφέρει   τῆς πόλεως προστατεῖν, οὔτε τῷ
[1, 2]   καὶ νομίζοντας ἱκανοὺς ἔσεσθαι τὰ  συμφέροντα   διδάσκειν τοὺς πολίτας ἥκιστα γίγνεσθαι
[1, 1]   οὐδὲ τοὺς ἀπαντῶντας εἰδέναι τὰ  συμφέροντα   τοῖς μαντευομένοις, ἀλλὰ τοὺς θεοὺς
[1, 2]   καὶ τοὺς μὲν μαινομένους ᾤετο  συμφερόντως   ἂν δεδέσθαι καὶ ἑαυτοῖς καὶ
[1, 2]   ὀρθῶς λεγομένοις εἶναι νομίζοντες  σὺν   τοῖς μὴ ὀρθῶς ἀπέχεσθαι κελεύετε
[1, 2]   τοῦ ὀρθῶς λέγειν· εἰ δὲ  σὺν   τοῖς μὴ ὀρθῶς, δῆλον ὅτι
[1, 2]   κελεύετε αὐτῆς. Εἰ μὲν γὰρ  σὺν   τοῖς ὀρθῶς, δῆλον ὅτι ἀφεκτέον
[1, 2]   πότερον τὴν τῶν λόγων τέχνην  σὺν   τοῖς ὀρθῶς λεγομένοις εἶναι νομίζοντες
[1, 6]   ἐν βιβλίοις γράψαντες, ἀνελίττων κοινῇ  σὺν   τοῖς φίλοις διέρχομαι, καὶ ἄν
[1, 4]   ὄντα σε εὐτυχῶς πως δοκεῖς  συναρπάσαι,   καὶ τάδε τὰ ὑπερμεγέθη καὶ
[1, 2]   τοιοῦτος ὢν ἐλπίζειν ἐποίει τοὺς  συνδιατρίβοντας   ἑαυτῷ μιμουμένους ἐκεῖνον τοιούτους γενήσεσθαι.
[1, 4]   καὶ λέγων συνημέρευε τοῖς  συνδιατρίβουσι,   δοκιμαζόντων εἰ ἱκανὸς ἦν βελτίους
[1, 2]   πατήρ, ἐὰν παῖς αὐτοῦ  συνδιατρίβων   τῳ σωφρονῇ, ὕστερον δὲ ἄλλῳ
[1, 2]   οἱ ἰατροί, τοὺς δὲ οἱ  συνδικεῖν   ἐπιστάμενοι. (Ἔφη δὲ καὶ περὶ
[1, 1]   ἐπιτηδείους. (Τὰ μὲν γὰρ ἀναγκαῖα  συνεβούλευε   καὶ πράττειν ὡς ἐνόμιζεν ἄριστ᾽
[1, 3]   δὲ μὴ δυναμένοις τοῦτο ποιεῖν  συνεβούλευε   φυλάττεσθαι τὰ πείθοντα μὴ πεινῶντας
[1, 2]   Εἴθε σοι, Περίκλεις, τότε  συνεγενόμην   ὅτε δεινότατος ἑαυτοῦ ἦσθα. (Ἐπεὶ
[1, 2]   νόμοι εἰσίν, οὓς τὸ πλῆθος  συνελθὸν   καὶ δοκιμάσαν ἔγραψε, φράζον
[1, 2]   ὥσπερ ὅπου ὀλιγαρχία ἐστίν, ὀλίγοι  συνελθόντες   γράψωσιν τι χρὴ ποιεῖν,
[1, 1]   ἡμέρας ἦν ὅπου πλείστοις μέλλοι  συνέσεσθαι·   καὶ ἔλεγε μὲν ὡς τὸ
[1, 1]   καὶ τοῖς μὲν πειθομένοις αὐτῷ  συνέφερε,   τοῖς δὲ μὴ πειθομένοις μετέμελε.
[1, 4]   τοῦ ἔτους χρόνον, ἡμῖν δὲ  συνεχῶς   μέχρι γήρως ταῦτα παρέχειν. (Οὐ
[1, 4]   ἤλεγχεν, ἀλλὰ καὶ λέγων  συνημέρευε   τοῖς συνδιατρίβουσι, δοκιμαζόντων εἰ ἱκανὸς
[1, 2]   μὲν φυγὼν εἰς Θετταλίαν ἐκεῖ  συνῆν   ἀνθρώποις ἀνομίᾳ μᾶλλον δικαιοσύνῃ
[1, 4]   μικρὸν μέρος λαβόντι τὸ σῶμα  συνήρμοσταί   σοι· νοῦν δὲ μόνον ἄρα
[1, 2]   Φαιδώνδας καὶ ἄλλοι, οἳ ἐκείνῳ  συνῆσαν,   οὐχ ἵνα δημηγορικοὶ δικανικοὶ
[1, 2]   καὶ Ἀλκιβιάδης, ἕως μὲν Σωκράτει  συνήστην,   ἐδυνάσθην ἐκείνῳ χρωμένω συμμάχῳ τῶν
[1, 2]   δὲ κἀκείνω σωφρονοῦντε, ἔστε Σωκράτει  συνήστην,   οὐ φοβουμένω μὴ ζημιοῖντο
[1, 6]   ἔχω ἀγαθόν, διδάσκω, καὶ ἄλλοις  συνίστημι   παρ᾽ ὧν ἂν ἡγῶμαι ὠφελήσεσθαί
[1, 7]   εἰ καὶ ἀλαζονείας ἀποτρέπων τοὺς  συνόντας   ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι προέτρεπεν· ἀεὶ γὰρ
[1, 2]   προπηλακίζειν ἐδίδασκε, πείθων μὲν τοὺς  συνόντας   αὐτῷ σοφωτέρους ποιεῖν τῶν πατέρων,
[1, 6]   ἀποδεικνύουσιν, οὕτω καὶ σὺ τοὺς  συνόντας   διαθήσεις, νόμιζε κακοδαιμονίας διδάσκαλος εἶναι.
[1, 4]   ταῦτα λέγων οὐ μόνον τοὺς  συνόντας   ἐδόκει ποιεῖν ὁπότε ὑπὸ τῶν
[1, 2]   μὴν οὐδ᾽ ἐρασιχρημάτους γε τοὺς  συνόντας   ἐποίει. Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων
[1, 2]   πρότερον τὰ πολιτικὰ διδάσκειν τοὺς  συνόντας   σωφρονεῖν. Ἐγὼ δὲ πρὸς
[1, 2]   τούτοις μαρτυρίοις χρώμενον διδάσκειν τοὺς  συνόντας   κακούργους τε εἶναι καὶ τυραννικούς,
[1, 2]   ἐποίει τῶν καθεστώτων νόμων τοὺς  συνόντας,   λέγων ὡς μῶρον εἴη τοὺς
[1, 4]   ἱκανὸς ἦν βελτίους ποιεῖν τοὺς  συνόντας.   (Λέξω δὲ πρῶτον ποτε
[1, 3]   καὶ ὠφελεῖν ἐδόκει μοι τοὺς  συνόντας   τὰ μὲν ἔργῳ δεικνύων ἑαυτὸν
[1, 7]   καὶ τοῦ ἀλαζονεύεσθαι ἀποτρέπειν τοὺς  συνόντας   τοιάδε διαλεγόμενος.
[1, 2]   σοφούς, οὕτω διατιθέναι τοὺς ἑαυτῷ  συνόντας,   ὥστε μηδαμοῦ παρ᾽ αὐτοῖς τοὺς
[1, 2]   τῆς πόλεως. Ἔτι γὰρ Σωκράτει  συνόντες   οὐκ ἄλλοις τισὶ μᾶλλον ἐπεχείρουν
[1, 2]   Ἀλλ᾽ οἵ γε πατέρες αὐτοὶ  συνόντες   τοῖς υἱέσι, τῶν παίδων πλημμελούντων,
[1, 2]   τοιοῦτον οὐδέν, ἐπίστευε δὲ τῶν  συνόντων   ἑαυτῷ τοὺς ἀποδεξαμένους ἅπερ αὐτὸς
[1, 1]   ἔφη σημαίνειν. Καὶ πολλοῖς τῶν  συνόντων   προηγόρευε τὰ μὲν ποιεῖν, τὰ
[1, 2]   αὐτὸν ᾐτιᾶτο, φανερὸς ἦν τῶν  συνόντων   τοὺς πονηρὰς ἐπιθυμίας ἔχοντας τούτων
[1, 2]   ἀτιμίᾳ εἶναι παρὰ τοῖς ἑαυτῷ  συνοῦσι,   λέγων ὡς οὔτε τοὺς κάμνοντας
[1, 5]   σῶμα καὶ τὴν ψυχήν· (ἐν  συνουσίᾳ   δὲ τίς ἂν ἡσθείη τῷ
[1, 2]   Σωκράτει. Οἵα μὲν οὖν  συνουσία   ἐγεγόνει Κριτίᾳ πρὸς Σωκράτην καὶ
[1, 2]   ἀπολογήσομαι· τὴν δὲ πρὸς Σωκράτην  συνουσίαν   αὐτοῖν ὡς ἐγένετο διηγήσομαι. (Ἐγενέσθην
[1, 6]   δὴ ὅτι εἰ καὶ τὴν  συνουσίαν   ᾤου τινὸς ἀξίαν εἶναι, καὶ
[1, 6]   τοῦτο γιγνώσκειν· οὐδένα γοῦν τῆς  συνουσίας   ἀργύριον πράττῃ. Καίτοι τό γε
[1, 2]   λαβὼν οὐδένα πώποτε μισθὸν τῆς  συνουσίας   ἐπράξατο, ἀλλὰ πᾶσιν ἀφθόνως ἐπήρκει
[1, 6]   γὰρ Ἀντιφῶν ποτε βουλόμενος τοὺς  συνουσιαστὰς   αὐτοῦ παρελέσθαι προσελθὼν τῷ Σωκράτει
[1, 2]   δὲ καὶ Σωκράτην δεικνύντα τοῖς  συνοῦσιν   ἑαυτὸν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα καὶ
[1, 1]   ἠλίθιον μήτ᾽ ἀλαζόνα φαίνεσθαι τοῖς  συνοῦσιν;   Ἐδόκει δ᾽ ἂν ἀμφότερα ταῦτα,
[1, 4]   τῶν τὰ μέγιστα καὶ κάλλιστα  συνταξάντων   ᾔσθηται ὅτι εἰσί; Τί δὲ
[1, 6]   οἴει, τῷ σώματι ἀεὶ τὰ  συντυγχάνοντα   μελετῶντα καρτερεῖν, πάντα ῥᾷον φέρειν
[1, 6]   ὠφελεῖν δέῃ, ποτέρῳ πλείων  σχολὴ   τούτων ἐπιμελεῖσθαι, τῷ ὡς ἐγὼ
[1, 5]   οὗ μάλιστ᾽ ἂν αὐτοὶ μὲν  σῳζοίμεθα,   τοὺς δὲ πολεμίους χειροίμεθα, ἆρ᾽
[1, 5]   γὰρ ἂν μόνως τοιοῦτος  σωθείη.   (Τοιαῦτα δὲ λέγων ἔτι ἐγκρατέστερον
[1, 3]   ἐργάζοιτο ὥστε μὴ λαμβάνειν τὰ  Σωκράτει   ἀρκοῦντα. Σίτῳ μὲν γὰρ τοσούτῳ
[1, 6]   ποτε Ἀντιφῶν διαλεγόμενος τῷ  Σωκράτει   εἶπεν· Σώκρατες, ἐγώ τοί
[1, 2]   τῶν πολιτευομένων ὑπέλαβον κρείττονες εἶναι,  Σωκράτει   μὲν οὐκέτι προσῇσαν· οὔτε γὰρ
[1, 2]   τῶν βοῶν λόγου ὠργίζοντο τῷ  Σωκράτει.   Οἵα μὲν οὖν συνουσία
[1, 2]   (Ἀλλ᾽ ἔφη γε κατήγορος,  Σωκράτει   ὁμιλητὰ γενομένω Κριτίας τε καὶ
[1, 6]   συνουσιαστὰς αὐτοῦ παρελέσθαι προσελθὼν τῷ  Σωκράτει   παρόντων αὐτῶν ἔλεξε τάδε· (Ὦ
[1, 2]   πόλεως ἔπραττον, ὧνπερ ἕνεκεν καὶ  Σωκράτει   προσῆλθον. (Ἀλλὰ Κρίτων τε Σωκράτους
[1, 2]   δὴ καὶ Ἀλκιβιάδης, ἕως μὲν  Σωκράτει   συνήστην, ἐδυνάσθην ἐκείνῳ χρωμένω συμμάχῳ
[1, 2]   (Οἶδα δὲ κἀκείνω σωφρονοῦντε, ἔστε  Σωκράτει   συνήστην, οὐ φοβουμένω μὴ ζημιοῖντο
[1, 2]   προεστάναι τῆς πόλεως. Ἔτι γὰρ  Σωκράτει   συνόντες οὐκ ἄλλοις τισὶ μᾶλλον
[1, 2]   ὀργισθεὶς αὐτῷ, Ἐπειδή, ἔφη,  Σώκρατες,   ἀγνοεῖς, τάδε σοι εὐμαθέστερα ὄντα
[1, 6]   παρόντων αὐτῶν ἔλεξε τάδε· (Ὦ  Σώκρατες,   ἐγὼ μὲν ᾤμην τοὺς φιλοσοφοῦντας
[1, 6]   διαλεγόμενος τῷ Σωκράτει εἶπεν·  Σώκρατες,   ἐγώ τοί σε δίκαιον μὲν
[1, 2]   Χαρικλῆς· ἀλλά τοι σύγε,  Σώκρατες,   εἴωθας εἰδὼς πῶς ἔχει τὰ
[1, 2]   σε ἀπέχεσθαι, ἔφη, δεήσει,  Σώκρατες,   τῶν σκυτέων καὶ τῶν τεκτόνων
[1, 4]   Ἀριστόδημος, Οὔτοι, ἔφη, ἐγώ,  Σώκρατες,   ὑπερορῶ τὸ δαιμόνιον, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο
[1, 2]   ὑπακούοντος οὐδὲ ἀποτρεπομένου, λέγεται τὸν  Σωκράτην   ἄλλων τε πολλῶν παρόντων καὶ
[1, 2]   πάντων ὀνομαστοτάτω γενέσθαι. δεσαν δὲ  Σωκράτην   ἀπ᾽ ἐλαχίστων μὲν χρημάτων αὐταρκέστατα
[1, 2]   λόγῳ προσβιβάζοντας. Οἶδα δὲ καὶ  Σωκράτην   δεικνύντα τοῖς συνοῦσιν ἑαυτὸν καλὸν
[1, 2]   αὐτοὶ σωφρονῶσιν. (Οὕτω δὲ καὶ  Σωκράτην   δίκαιον ἦν κρίνειν· εἰ μὲν
[1, 2]   ὅλον τὸν βίον ὥσπερ ζῶντα  Σωκράτην   ἑώρων τεθνάναι, ἑλέσθαι ἂν
[1, 2]   συνουσία ἐγεγόνει Κριτίᾳ πρὸς  Σωκράτην   καὶ ὡς εἶχον πρὸς ἀλλήλους,
[1, 2]   πρὸς ταῦτα ὅτι ἐχρῆν τὸν  Σωκράτην   μὴ πρότερον τὰ πολιτικὰ διδάσκειν
[1, 4]   πολὺ ἔλαττον. ~(Εἰ δέ τινες  Σωκράτην   νομίζουσιν, ὡς ἔνιοι γράφουσί τε
[1, 2]   εἰ μέν τι ἐπλημμελησάτην, τούτου  Σωκράτην   κατήγορος αἰτιᾶται; Ὅτι δὲ
[1, 2]   ὧν δὴ καὶ ἐμίσει τὸν  Σωκράτην   Κριτίας, ὥστε καὶ ὅτε
[1, 1]   οὖν ὅπως ποτὲ ἐπείσθησαν Ἀθηναῖοι  Σωκράτην   περὶ θεοὺς μὴ σωφρονεῖν, τὸν
[1, 2]   οὐκ ἀπολογήσομαι· τὴν δὲ πρὸς  Σωκράτην   συνουσίαν αὐτοῖν ὡς ἐγένετο διηγήσομαι.
[1, 2]   Κριτίας καὶ Χαρικλῆς τὸν  Σωκράτην   τόν τε νόμον ἐδεικνύτην αὐτῷ
[1, 1]   λόγοις Ἀθηναίους ἔπεισαν οἱ γραψάμενοι  Σωκράτην   ὡς ἄξιος εἴη θανάτου τῇ
[1, 2]   οὐδὲν οὔτ᾽ αἰτίαν ἔσχεν. (Ἀλλὰ  Σωκράτης   γ᾽ ἔφη κατήγορος, τοὺς
[1, 2]   μανθάνειν παρὰ τῶν ἐπισταμένων. (Ἀλλὰ  Σωκράτης   γε, ἔφη κατήγορος, οὐ
[1, 2]   διδόναι οὐκ ἤθελον διαλέγεσθαι. (Ἀλλὰ  Σωκράτης   γε καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους
[1, 2]   πάνυ πλούσιοι τυγχάνωσιν ὄντες. (Ἀλλὰ  Σωκράτης   γε τἀναντία τούτων φανερὸς ἦν
[1, 2]   ταῦτα ποιεῖν ἐπὶ τῷ κέρδει.  (Σωκράτης   δ᾽ ἐπεὶ διομολογήσαιτο τὸ μὲν
[1, 2]   παίεσθαι τοὺς δημότας καὶ πένητας.  (Σωκράτης   δ᾽ οὐ ταῦτ᾽ ἔλεγε· καὶ
[1, 1]   ἀπαντώντων ἀποτρέπεσθαί τε καὶ προτρέπεσθαι·  Σωκράτης   δ᾽ ὥσπερ ἐγίγνωσκεν, οὕτως ἔλεγε·
[1, 2]   ἐπιδημοῦντας ἐν Λακεδαίμονι ξένους ἐδείπνιζε,  Σωκράτης   δὲ διὰ παντὸς τοῦ βίου
[1, 2]   μὴ τὴν μεγίστην χάριν ἕξοι.  (Σωκράτης   δὲ ἐπηγγείλατο μὲν οὐδενὶ πώποτε
[1, 1]   εἰδέναι, τὰ δ᾽ οὐκ εἰδέναι·  Σωκράτης   δὲ πάντα μὲν ἡγεῖτο θεοὺς
[1, 2]   τοῦ σοφωτέρου νόμιμον εἴη δεδέσθαι.  (Σωκράτης   δὲ τὸν μὲν ἀμαθίας ἕνεκα
[1, 2]   ἀπειπέτην μὴ διαλέγεσθαι. δὲ  Σωκράτης   ἐπήρετο αὐτὼ εἰ ἐξείη πυνθάνεσθαι,
[1, 3]   εἶναι. Καὶ τοῦτο, ἔφη  Σωκράτης,   θαυμάζεις; οὐκ οἶσθ᾽ ὅτι τὰ
[1, 2]   ὅλως μὴ διαλέγεσθαι. Καὶ  Σωκράτης,   ἵνα τοίνυν, ἔφη, μὴ ἀμφίβολον
[1, 3]   ὑπομεῖναι. (Ὦ τλῆμον, ἔφη  Σωκράτης,   καὶ τί ἂν οἴει παθεῖν
[1, 2]   ὑπὸ σοῦ. Οὐκοῦν, ἔφη  Σωκράτης,   καὶ τῶν ἑπομένων τούτοις, τοῦ
[1, 2]   προετρέποντο ἀδικεῖν, εἶπέ που  Σωκράτης   ὅτι θαυμαστόν οἱ δοκοίη εἶναι,
[1, 1]   αὐτοῦ τοιάδε τις ἦν· Ἀδικεῖ  Σωκράτης   οὓς μὲν πόλις νομίζει
[1, 2]   ἀγνωμονεστάτω καὶ ἀκρατεστάτω εἰκὸς εἶναι,  Σωκράτης   παρέσχε σώφρονε, οὐδενὸς ἐπαίνου δοκεῖ
[1, 6]   κακοδαιμονίας διδάσκαλος εἶναι. (Καὶ  Σωκράτης   πρὸς ταῦτα εἶπε· Δοκεῖς μοι,
[1, 6]   γε ἄξια ἐπιστάμενος. (Ὁ δὲ  Σωκράτης   πρὸς ταῦτα εἶπεν· Ἀντιφῶν,
[1, 3]   ἀναιρεῖ ποιοῦντας εὐσεβῶς ἂν ποιεῖν,  Σωκράτης   τε οὕτω καὶ αὐτὸς ἐποίει
[1, 1]   ἦν. Διετεθρύλητο γὰρ ὡς φαίη  Σωκράτης   τὸ δαιμόνιον ἑαυτῷ σημαίνειν· ὅθεν
[1, 2]   συγγιγνομένους ἀπέπεμπεν. (Ἐμοὶ μὲν δὴ  Σωκράτης   τοιοῦτος ὢν ἐδόκει τιμῆς ἄξιος
[1, 3]   δῆγμα. (Ὦ μῶρε, ἔφη  Σωκράτης,   τοὺς δὲ καλοὺς οὐκ οἴει
[1, 2]   καὶ τὸ πεισθῆναί τινας ὡς  Σωκράτης   τοὺς νέους διέφθειρεν, ὃς πρὸς
[1, 2]   μὴ ζημιοῖντο παίοιντο ὑπὸ  Σωκράτους,   ἀλλ᾽ οἰομένω τότε κράτιστον εἶναι
[1, 2]   διεφθαρμένω καὶ πολὺν χρόνον ἀπὸ  Σωκράτους   γεγονότε, τί θαυμαστὸν εἰ ὑπερηφάνω
[1, 2]   αὐτὼ φῇ τοῦ βίου τοῦ  Σωκράτους   ἐπιθυμήσαντε καὶ τῆς σωφροσύνης, ἣν
[1, 2]   συγγιγνομένων ἡγησάσθην εἶναι, εὐθὺς ἀποπηδήσαντε  Σωκράτους   ἐπραττέτην τὰ πολιτικά, ὧνπερ ἕνεκα
[1, 2]   ἔγωγε οὔτ᾽ αὐτὸς τοῦτο πώποτε  Σωκράτους   ἤκουσα οὔτ᾽ ἄλλου του φάσκοντος
[1, 2]   Σωκράτει προσῆλθον. (Ἀλλὰ Κρίτων τε  Σωκράτους   ἦν ὁμιλητὴς καὶ Χαιρεφῶν καὶ
[1, 1]   ἐξῆν ἀκούειν. (Οὐδεὶς δὲ πώποτε  Σωκράτους   οὐδὲν ἀσεβὲς οὐδὲ ἀνόσιον οὔτε
[1, 2]   καὶ Ἀλκιβιάδης οὐκ ἀρέσκοντος αὐτοῖς  Σωκράτους   ὡμιλησάτην ὃν χρόνον ὡμιλείτην αὐτῷ,
[1, 2]   ἐπραττέτην τὰ πολιτικά, ὧνπερ ἕνεκα  Σωκράτους   ὠρεχθήτην. (Ἴσως οὖν εἴποι τις
[1, 4]   Οὔτε γὰρ βοὸς ἂν ἔχων  σῶμα,   ἀνθρώπου δὲ γνώμην ἐδύνατ᾽ ἂν
[1, 3]   τε ψυχὴν ἐπαίδευσε καὶ τὸ  σῶμα   χρώμενος ἄν τις, εἰ
[1, 5]   δουλεύων αἰσχρῶς διατεθείη καὶ τὸ  σῶμα   καὶ τὴν ψυχήν; Ἐμοὶ μὲν
[1, 5]   ἑαυτοῦ φθείρειν, ἀλλὰ καὶ τὸ  σῶμα   καὶ τὴν ψυχήν· (ἐν συνουσίᾳ
[1, 4]   σὸς νοῦς ἐνὼν τὸ σὸν  σῶμα   ὅπως βούλεται μεταχειρίζεται. Οἴεσθαι οὖν
[1, 4]   ἑκάστου μικρὸν μέρος λαβόντι τὸ  σῶμα   συνήρμοσταί σοι· νοῦν δὲ μόνον
[1, 2]   μόνῃ γίγνεται φρόνησις, τὸ  σῶμα   τοῦ οἰκειοτάτου ἀνθρώπου τὴν ταχίστην
[1, 2]   σώματος ἔργα τοὺς μὴ τὰ  σώματα   ἀσκοῦντας οὐ δυναμένους ποιεῖν, οὕτω
[1, 6]   δὲ ἄρα οὐκ οἴει, τῷ  σώματι   ἀεὶ τὰ συντυγχάνοντα μελετῶντα καρτερεῖν,
[1, 4]   ἄνθρωποι βιοτεύουσι, φύσει καὶ τῷ  σώματι   καὶ τῇ ψυχῇ κρατιστεύοντες; Οὔτε
[1, 6]   ὅτι οἱ φύσει ἀσθενέστατοι τῷ  σώματι   μελετήσαντες τῶν ἰσχυροτάτων ἀμελησάντων κρείττους
[1, 4]   τε μικρὸν μέρος ἐν τῷ  σώματι   πολλῆς οὔσης ἔχεις καὶ ὑγροῦ
[1, 2]   σωφροσύνη. Ἐν γὰρ τῷ αὐτῷ  σώματι   συμπεφυτευμέναι τῇ ψυχῇ αἱ ἡδοναὶ
[1, 2]   ταχίστην ἑαυταῖς τε καὶ τῷ  σώματι   χαρίζεσθαι. (Καὶ Κριτίας δὴ καὶ
[1, 2]   γενήσεσθαι. (Ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦ  σώματος   αὐτός τε οὐκ ἠμέλει τούς
[1, 4]   μόνον ἤρκεσε τῷ θεῷ τοῦ  σώματος   ἐπιμεληθῆναι, ἀλλ᾽ ὅπερ μέγιστόν ἐστι,
[1, 2]   ὁρῶ γὰρ ὥσπερ τὰ τοῦ  σώματος   ἔργα τοὺς μὴ τὰ σώματα
[1, 5]   γὰρ μόνον τῶν διὰ τοῦ  σώματος   ἡδονῶν ἐκράτει, ἀλλὰ καὶ τῆς
[1, 4]   σύγε ψυχὴν ὁρᾷς, τοῦ  σώματος   κυρία ἐστίν· ὥστε κατά γε
[1, 2]   πάντων μάλιστα φιλεῖ, τοῦ  σώματος   τι ἂν ἀχρεῖον
[1, 3]   μὴ πάνυ μὲν δεομένου τοῦ  σώματος   οὐκ ἂν προσδέξαιτο ψυχή,
[1, 2]   καθάπερ οἱ πρὸς τἀφροδίσια τῶν  σωμάτων   ἀπολαύοντες, ἀπέτρεπε φάσκων ἀνελεύθερόν τε
[1, 6]   πορίσασθαι τὰ ἐμὰ διαιτήματα τῶν  σῶν   διὰ τὸ σπανιώτερά τε καὶ
[1, 5]   οἰηθείημεν τὸν τοιοῦτον ἡμᾶς  σῶσαι   τοὺς πολεμίους κρατῆσαι; (Εἰ
[1, 6]   ὄντα, τοῦτον φίλον ἑαυτῷ ποιῆται,  σώφρονα   νομίζομεν· καὶ τὴν σοφίαν ὡσαύτως
[1, 2]   ἀκρατεστάτω εἰκὸς εἶναι, Σωκράτης παρέσχε  σώφρονε,   οὐδενὸς ἐπαίνου δοκεῖ τῷ κατηγόρῳ
[1, 3]   ῥᾴδιον εἶναι τῶν τοιούτων ἁπτόμενον  σωφρονεῖν.   Ἀλλὰ καὶ Κριτόβουλόν ποτε τὸν
[1, 2]   αἱ ἡδοναὶ πείθουσιν αὐτὴν μὴ  σωφρονεῖν,   ἀλλὰ τὴν ταχίστην ἑαυταῖς τε
[1, 2]   πολιτικὰ διδάσκειν τοὺς συνόντας  σωφρονεῖν.   Ἐγὼ δὲ πρὸς τοῦτο μὲν
[1, 2]   ἐνδέχεται σωφρονήσαντα πρόσθεν αὖθις μὴ  σωφρονεῖν   καὶ δίκαια δυνηθέντα πράττειν αὖθις
[1, 1]   Ἀθηναῖοι Σωκράτην περὶ θεοὺς μὴ  σωφρονεῖν,   τὸν ἀσεβὲς μὲν οὐδέν ποτε
[1, 2]   υἱεῖς οἱ πατέρες, κἂν ὦσι  σώφρονες,   ὅμως ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων
[1, 2]   παῖς αὐτοῦ συνδιατρίβων τῳ  σωφρονῇ,   ὕστερον δὲ ἄλλῳ τῳ συγγενόμενος
[1, 2]   ἀπέχονται. (Πῶς οὖν οὐκ ἐνδέχεται  σωφρονήσαντα   πρόσθεν αὖθις μὴ σωφρονεῖν καὶ
[1, 3]   σὺ Κριτόβουλον ἐνόμιζες εἶναι τῶν  σωφρονικῶν   ἀνθρώπων μᾶλλον τῶν θρασέων
[1, 2]   ἄλλων ἀνθρωπίνων. (Οἶδα δὲ κἀκείνω  σωφρονοῦντε,   ἔστε Σωκράτει συνήστην, οὐ φοβουμένω
[1, 2]   πονηρὸς εἶναι· εἰ δ᾽ αὐτὸς  σωφρονῶν   διετέλει, πῶς ἂν δικαίως τῆς
[1, 2]   οὐκ αἰτίαν ἔχουσιν, ἐὰν αὐτοὶ  σωφρονῶσιν.   (Οὕτω δὲ καὶ Σωκράτην δίκαιον
[1, 2]   ἀσκητὰ εἶναι, οὐχ ἥκιστα δὲ  σωφροσύνη.   Ἐν γὰρ τῷ αὐτῷ σώματι
[1, 1]   τί δίκαιον, τί ἄδικον, τί  σωφροσύνη,   τί μανία, τί ἀνδρεία, τί
[1, 2]   ὧν ψυχὴ πάσχουσα τῆς  σωφροσύνης   ἐπεθύμει· τούτων δ᾽ ἐπιλαθόμενον οὐδὲν
[1, 2]   ἐπιλαθόμενον οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ τῆς  σωφροσύνης   ἐπιλαθέσθαι. (Ὁρῶ δὲ καὶ τοὺς
[1, 2]   τοῦ Σωκράτους ἐπιθυμήσαντε καὶ τῆς  σωφροσύνης,   ἣν ἐκεῖνος εἶχεν, ὀρέξασθαι τῆς
[1, 2]   δίκαιος ἄδικος γένοιτο, οὐδὲ  σώφρων   ὑβριστής, οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν ὧν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/11/2005