Livre, chapitre
[1, 2]	ἀγαθοὺς εἶναι, τοὺς δὲ κυβεύοντας	ἤ	τι ἄλλο πονηρὸν καὶ ἐπιζήμιον
[1, 1]	κρεῖττον λαβεῖν ἢ μὴ ἐπιστάμενον,	ἢ	ἃ ἔξεστιν ἀριθμήσαντας ἢ μετρήσαντας
[1, 6]	ἑαυτοῖς ἢ γεωργίαν ἢ ναυκληρίαν	ἢ	ἄλλ᾽ ὅ τι ἂν τυγχάνωσιν
[1, 3]	ἢ εἰ κυβείαν ἢ μάχην	ἢ	ἄλλο τι εὔχοιντο τῶν φανερῶς
[1, 3]	χρυσίον ἢ ἀργύριον ἢ τυραννίδα	ἢ	ἄλλο τι τῶν τοιούτων οὐδὲν
[1, 6]	γε ἱμάτιον ἢ τὴν οἰκίαν	ἢ	ἄλλο τι ὧν κέκτησαι νομίζων
[1, 2]	λωποδυτῶν ἢ βαλλαντιοτομῶν ἢ τοιχωρυχῶν	ἢ	ἀνδραποδιζόμενος ἢ ἱεροσυλῶν, τούτοις θάνατός
[1, 4]	εἰσί; Τί δὲ φῦλον ἄλλο	ἢ	ἄνθρωποι θεοὺς θεραπεύουσι; ποία δὲ
[1, 1]	γὰρ ἢ χαλκευτικὸν ἢ γεωργικὸν	ἢ	ἀνθρώπων ἀρχικὸν ἢ τῶν τοιούτων
[1, 3]	ἐστι· τοὺς δ᾽ εὐχομένους χρυσίον	ἢ	ἀργύριον ἢ τυραννίδα ἢ ἄλλο
[1, 2]	αὐτὸς ὢν τοιοῦτος ἄλλους ἂν	ἢ	ἀσεβεῖς ἢ παρανόμους ἢ λίχνους
[1, 2]	ἀσεβεῖς ἢ παρανόμους ἢ λίχνους	ἢ	ἀφροδισίων ἀκρατεῖς ἢ πρὸς τὸ
[1, 5]	αἰσθανοίμεθα ἥττω γαστρὸς ἢ οἴνου	ἢ	ἀφροδισίων ἢ πόνου ἢ ὕπνου,
[1, 2]	φανερὸς γένηται κλέπτων ἢ λωποδυτῶν	ἢ	βαλλαντιοτομῶν ἢ τοιχωρυχῶν ἢ ἀνδραποδιζόμενος
[1, 5]	Δούλῳ δ᾽ ἀκρατεῖ ἐπιτρέψαιμεν ἂν	ἢ	βοσκήματα ἢ ταμιεῖα ἢ ἔργων
[1, 6]	δὲ ἡγούμενοι καλῶς προχωρεῖν ἑαυτοῖς	ἢ	γεωργίαν ἢ ναυκληρίαν ἢ ἄλλ᾽
[1, 1]	τεκτονικὸν μὲν γὰρ ἢ χαλκευτικὸν	ἢ	γεωργικὸν ἢ ἀνθρώπων ἀρχικὸν ἢ
[1, 4]	προνοητικῶς πεπραγμένα ἀπορεῖς πότερα τύχης	ἢ	γνώμης ἔργα ἐστίν; (Οὐ μὰ
[1, 7]	εἴη καλλίων ὁδὸς ἐπ᾽ εὐδοξίαν	ἢ	δι᾽ ἧς ἄν τις ἀγαθὸς
[1, 6]	ψῦχος μᾶλλόν του ἔνδον μένοντα,	ἢ	διὰ θάλπος μαχόμενόν τῳ περὶ
[1, 6]	θάλπος μαχόμενόν τῳ περὶ σκιᾶς,	ἢ	διὰ τὸ ἀλγεῖν τοὺς πόδας
[1, 6]	ἤδη οὖν ποτε ᾔσθου ἐμὲ	ἢ	διὰ ψῦχος μᾶλλόν του ἔνδον
[1, 2]	ἐκεῖ συνῆν ἀνθρώποις ἀνομίᾳ μᾶλλον	ἢ	δικαιοσύνῃ χρωμένοις, Ἀλκιβιάδης δ᾽ αὖ
[1, 2]	ἐκείνῳ συνῆσαν, οὐχ ἵνα δημηγορικοὶ	ἢ	δικανικοὶ γένοιντο, ἀλλ᾽ ἵνα καλοί
[1, 4]	ἀνθρωπίνης ἱκανωτέρα προφυλάττεσθαι ἢ λιμὸν	ἢ	δίψος ἢ ψύχη ἢ θάλπη,
[1, 6]	πράττοιμι, εἰ μόνος αὐτὰ πράττοιμι	ἢ	εἰ ἐπιμελοίμην τοῦ ὡς πλείστους
[1, 3]	τοιούτων οὐδὲν διάφορον ἐνόμιζεν εὔχεσθαι	ἢ	εἰ κυβείαν ἢ μάχην ἢ
[1, 3]	ἐπείσθη παρὰ τὰ σημαινόμενα ποιῆσαι	ἢ	εἴ τις αὐτὸν ἔπειθεν ὁδοῦ
[1, 6]	σοι ἃ σὺ παρασκευάζῃ ὄντα	ἢ	ἐμοὶ ἃ ἐγώ; Οὐκ οἶσθ᾽
[1, 5]	ἂν ἢ βοσκήματα ἢ ταμιεῖα	ἢ	ἔργων ἐπιστασίαν; Διάκονον δὲ καὶ
[1, 7]	μὴν ἔργον γε οὐδαμοῦ ληπτέον,	ἢ	εὐθὺς ἐλεγχθήσεται γελοῖος ὢν καὶ
[1, 2]	γὰρ ἡγοῦμαι, θεοῦ διδόντος αὐτοῖν	ἢ	ζῆν ὅλον τὸν βίον ὥσπερ
[1, 6]	σὲ μᾶλλον ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι	ἢ	ζῆν ὥσπερ ἐγώ. Ἴθι οὖν
[1, 2]	ἀποκτεῖναί τινα βούλοιτ᾽ ἂν μᾶλλον	ἢ	ζῶντι πειθομένῳ χρῆσθαι; (Ἀλλ᾽ ἔφη
[1, 5]	πῶς ἂν οἰηθείημεν τὸν τοιοῦτον	ἢ	ἡμᾶς σῶσαι ἢ τοὺς πολεμίους
[1, 4]	λιμὸν ἢ δίψος ἢ ψύχη	ἢ	θάλπη, ἢ νόσοις ἐπικουρῆσαι, ἢ
[1, 2]	ἄξιος εἶναι τῇ πόλει μᾶλλον	ἢ	θανάτου. Καὶ κατὰ τοὺς νόμους
[1, 1]	δὲ τίς ἂν ἄλλῳ πιστεύσειεν	ἢ	θεῷ; Πιστεύων δὲ θεοῖς πῶς
[1, 5]	ἐπιτρέψαι ἢ παῖδας ἄρρενας παιδεῦσαι	ἢ	θυγατέρας παρθένους διαφυλάξαι ἢ χρήματα
[1, 4]	ἐκπονῆσαι, ἢ ὅσα ἂν ἀκούσῃ	ἢ	ἴδῃ ἢ μάθῃ ἱκανωτέρα ἐστὶ
[1, 2]	βαλλαντιοτομῶν ἢ τοιχωρυχῶν ἢ ἀνδραποδιζόμενος	ἢ	ἱεροσυλῶν, τούτοις θάνατός ἐστιν ἡ
[1, 6]	ὦ Ἀντιφῶν, ὥσπερ ἄλλος τις	ἢ	ἵππῳ ἀγαθῷ ἢ κυνὶ ἢ
[1, 7]	προστάττεσθαι γὰρ αὐτοῖς ἔφη μείζω	ἢ	κατὰ δύναμιν, καὶ μὴ δυναμένους
[1, 7]	στρατηγὸς ἀγαθὸς μὴ ὢν φαίνεσθαι	ἢ	κυβερνήτης, ἐννοῶμεν τί ἂν αὐτῷ
[1, 6]	ἄλλος τις ἢ ἵππῳ ἀγαθῷ	ἢ	κυνὶ ἢ ὄρνιθι ἥδεται, οὕτω
[1, 4]	ψυχὴ τῆς ἀνθρωπίνης ἱκανωτέρα προφυλάττεσθαι	ἢ	λιμὸν ἢ δίψος ἢ ψύχη
[1, 2]	τῇ πόλει παρεῖχε πολλῷ μᾶλλον	ἢ	Λίχας τῇ Λακεδαιμονίων, ὃς ὀνομαστὸς
[1, 2]	ἂν ἢ ἀσεβεῖς ἢ παρανόμους	ἢ	λίχνους ἢ ἀφροδισίων ἀκρατεῖς ἢ
[1, 1]	ἢ τῶν τοιούτων ἔργων ἐξεταστικὸν	ἢ	λογιστικὸν ἢ οἰκονομικὸν ἢ στρατηγικὸν
[1, 2]	ἐάν τις φανερὸς γένηται κλέπτων	ἢ	λωποδυτῶν ἢ βαλλαντιοτομῶν ἢ τοιχωρυχῶν
[1, 4]	ὅσα ἂν ἀκούσῃ ἢ ἴδῃ	ἢ	μάθῃ ἱκανωτέρα ἐστὶ διαμεμνῆσθαι; (Οὐ
[1, 5]	κατασκευάσασθαι; (Τίς γὰρ ἄνευ ταύτης	ἢ	μάθοι τι ἂν ἀγαθὸν ἢ
[1, 3]	ἐνόμιζεν εὔχεσθαι ἢ εἰ κυβείαν	ἢ	μάχην ἢ ἄλλο τι εὔχοιντο
[1, 5]	ἢ μάθοι τι ἂν ἀγαθὸν	ἢ	μελετήσειεν ἀξιολόγως; Ἢ τίς οὐκ
[1, 1]	ἐπιστάμενον, ἢ ἃ ἔξεστιν ἀριθμήσαντας	ἢ	μετρήσαντας ἢ στήσαντας εἰδέναι· τοὺς
[1, 1]	ἐπὶ τὴν ναῦν κρεῖττον λαβεῖν	ἢ	μὴ ἐπιστάμενον, ἢ ἃ ἔξεστιν
[1, 1]	ἡνιοχεῖν ἐπὶ ζεῦγος λαβεῖν κρεῖττον	ἢ	μὴ ἐπιστάμενον, ἢ πότερον ἐπιστάμενον
[1, 2]	κρατοῦντες γράφουσι, πότερον βίαν φῶμεν	ἢ	μὴ φῶμεν εἶναι; Πάντα μοι
[1, 6]	καλῶς προχωρεῖν ἑαυτοῖς ἢ γεωργίαν	ἢ	ναυκληρίαν ἢ ἄλλ᾽ ὅ τι
[1, 2]	εἶχεν, ὀρέξασθαι τῆς ὁμιλίας αὐτοῦ,	ἢ	νομίσαντε, εἰ ὁμιλησαίτην ἐκείνῳ, γενέσθαι
[1, 2]	γράφει μὴ πεῖσαν, βία μᾶλλον	ἢ	νόμος ἂν εἴη; (Μάλα τοι,
[1, 2]	γράφων εἴτε μή, βία μᾶλλον	ἢ	νόμος εἶναι. Καὶ ὅσα ἄρα
[1, 4]	δίψος ἢ ψύχη ἢ θάλπη,	ἢ	νόσοις ἐπικουρῆσαι, ἢ ῥώμην ἀσκῆσαι,
[1, 6]	ὁ τῶν χαλεπωτάτων εὑρεῖν δεόμενος	ἢ	ὁ τοῖς ῥᾴστοις ἐντυγχάνειν ἀρκούντως
[1, 3]	ἀπέχεσθαι τῶν καλλίστων καὶ ὡραιοτάτων	ἢ	οἱ ἄλλοι τῶν αἰσχίστων καὶ
[1, 4]	τε καὶ ἀκίνητα ἀξιοθαυμαστότεροι εἶναι	ἢ	οἱ ζῷα ἔμφρονά τε καὶ
[1, 1]	τοιούτων ἔργων ἐξεταστικὸν ἢ λογιστικὸν	ἢ	οἰκονομικὸν ἢ στρατηγικὸν γενέσθαι, πάντα
[1, 5]	ὅντινα (ἂν) αἰσθανοίμεθα ἥττω γαστρὸς	ἢ	οἴνου ἢ ἀφροδισίων ἢ πόνου
[1, 6]	ἢ ἵππῳ ἀγαθῷ ἢ κυνὶ	ἢ	ὄρνιθι ἥδεται, οὕτω καὶ ἔτι
[1, 4]	ἀσκῆσαι, ἢ πρὸς μάθησιν ἐκπονῆσαι,	ἢ	ὅσα ἂν ἀκούσῃ ἢ ἴδῃ
[1, 5]	βίου γενόμενοι βουλοίμεθά τῳ ἐπιτρέψαι	ἢ	παῖδας ἄρρενας παιδεῦσαι ἢ θυγατέρας
[1, 2]	συνήστην, οὐ φοβουμένω μὴ ζημιοῖντο	ἢ	παίοιντο ὑπὸ Σωκράτους, ἀλλ᾽ οἰομένω
[1, 2]	τοιοῦτος ἄλλους ἂν ἢ ἀσεβεῖς	ἢ	παρανόμους ἢ λίχνους ἢ ἀφροδισίων
[1, 3]	θυσίας ἢ περὶ προγόνων θεραπείας	ἢ	περὶ ἄλλου τινὸς τῶν τοιούτων·
[1, 3]	τοῖς ἐρωτῶσι πῶς δεῖ ποιεῖν	ἢ	περὶ θυσίας ἢ περὶ προγόνων
[1, 3]	δεῖ ποιεῖν ἢ περὶ θυσίας	ἢ	περὶ προγόνων θεραπείας ἢ περὶ
[1, 1]	ὄχλῳ δοκεῖν αἰσχρὸν εἶναι λέγειν	ἢ	ποιεῖν ὁτιοῦν, τοῖς δὲ οὐδ᾽
[1, 6]	νομίζων. Ἐὰν δὲ δὴ φίλους	ἢ	πόλιν ὠφελεῖν δέῃ, ποτέρῳ ἡ
[1, 5]	γαστρὸς ἢ οἴνου ἢ ἀφροδισίων	ἢ	πόνου ἢ ὕπνου, τοῦτον ἂν
[1, 1]	λαβεῖν κρεῖττον ἢ μὴ ἐπιστάμενον,	ἢ	πότερον ἐπιστάμενον κυβερνᾶν ἐπὶ τὴν
[1, 2]	εἰδῶ, οἷον ποῦ οἰκεῖ Χαρικλῆς	ἢ	ποῦ ἐστι Κριτίας; Ναὶ τά
[1, 4]	νόσοις ἐπικουρῆσαι, ἢ ῥώμην ἀσκῆσαι,	ἢ	πρὸς μάθησιν ἐκπονῆσαι, ἢ ὅσα
[1, 2]	ἢ λίχνους ἢ ἀφροδισίων ἀκρατεῖς	ἢ	πρὸς τὸ πονεῖν μαλακοὺς ἐποίησεν;
[1, 4]	ἢ θάλπη, ἢ νόσοις ἐπικουρῆσαι,	ἢ	ῥώμην ἀσκῆσαι, ἢ πρὸς μάθησιν
[1, 7]	μὲν οὐδ᾽ εἴ τις ἀργύριον	ἢ	σκεῦος παρά του πειθοῖ λαβὼν
[1, 6]	ἧττον μὲν ὑγιεινὰ ἐσθίοντος ἐμοῦ	ἢ	σοῦ, ἧττον δὲ ἰσχὺν παρέχοντα;
[1, 1]	ἃ ἔξεστιν ἀριθμήσαντας ἢ μετρήσαντας	ἢ	στήσαντας εἰδέναι· τοὺς τὰ τοιαῦτα
[1, 7]	κυβερνᾶν κατασταθεὶς ὁ μὴ ἐπιστάμενος	ἢ	στρατηγεῖν ἀπολέσειεν ἂν οὓς ἥκιστα
[1, 1]	ἐξεταστικὸν ἢ λογιστικὸν ἢ οἰκονομικὸν	ἢ	στρατηγικὸν γενέσθαι, πάντα τὰ τοιαῦτα
[1, 2]	τοῖς ὀρθῶς λεγομένοις εἶναι νομίζοντες	ἢ	σὺν τοῖς μὴ ὀρθῶς ἀπέχεσθαι
[1, 2]	τὰ πολιτικὰ διδάσκειν τοὺς συνόντας	ἢ	σωφρονεῖν. Ἐγὼ δὲ πρὸς τοῦτο
[1, 2]	δὲ τἀγαθὰ νομίσαν δεῖν ποιεῖν	ἢ	τὰ κακά; Τἀγαθὰ νὴ Δία,
[1, 1]	τὸ περὶ τῶν τοιούτων φροντίζειν,	ἢ	τὰ μὲν ἀνθρώπινα παρέντες, τὰ
[1, 3]	μᾶλλον ἦν κεχαρισμένα τοῖς θεοῖς	ἢ	τὰ παρὰ τῶν χρηστῶν· ἀλλ᾽
[1, 3]	τὰ παρὰ τῶν πονηρῶν μᾶλλον	ἢ	τὰ παρὰ τῶν χρηστῶν εἶναι
[1, 2]	ᾖ (ὡς ἄλλο τι ποιῶ	ἢ	τὰ προηγορευμένα) ὁρίσατέ μοι μέχρι
[1, 3]	εἰ ταῖς μεγάλαις θυσίαις μᾶλλον	ἢ	ταῖς μικραῖς ἔχαιρον· πολλάκις γὰρ
[1, 5]	ἀκρατεῖ ἐπιτρέψαιμεν ἂν ἢ βοσκήματα	ἢ	ταμιεῖα ἢ ἔργων ἐπιστασίαν; Διάκονον
[1, 2]	βίον ὥσπερ ζῶντα Σωκράτην ἑώρων	ἢ	τεθνάναι, ἑλέσθαι ἂν μᾶλλον αὐτὼ
[1, 6]	διαλέγεσθαι ᾧ ἂν μὴ βούλωμαι;	Ἢ	τὴν δίαιτάν μου φαυλίζεις ὡς
[1, 6]	πράττῃ. Καίτοι τό γε ἱμάτιον	ἢ	τὴν οἰκίαν ἢ ἄλλο τι
[1, 5]	ἂν ἀγαθὸν ἢ μελετήσειεν ἀξιολόγως;	Ἢ	τίς οὐκ ἂν ταῖς ἡδοναῖς
[1, 6]	οἴει τι ἄλλο αἰτιώτερον εἶναι	ἢ	τὸ ἕτερα ἔχειν τούτων ἡδίω,
[1, 1]	ἂν ἄλλου δέωνται τῶν τοιούτων,	ἢ	τοιοῦτον μὲν οὐδὲν οὐδ᾽ ἐλπίζουσιν,
[1, 5]	λέγων ἔτι ἐγκρατέστερον τοῖς ἔργοις	ἢ	τοῖς λόγοις ἑαυτὸν ἐπεδείκνυεν· οὐ
[1, 2]	ἄλλοις τισὶ μᾶλλον ἐπεχείρουν διαλέγεσθαι	ἢ	τοῖς μάλιστα πράττουσι τὰ πολιτικά.
[1, 5]	καὶ τῷ οἴνῳ χαίροντα μᾶλλον	ἢ	τοῖς φίλοις καὶ τὰς πόρνας
[1, 2]	κλέπτων ἢ λωποδυτῶν ἢ βαλλαντιοτομῶν	ἢ	τοιχωρυχῶν ἢ ἀνδραποδιζόμενος ἢ ἱεροσυλῶν,
[1, 5]	καὶ τὰς πόρνας ἀγαπῶντα μᾶλλον	ἢ	τοὺς ἑταίρους; Ἆρά γε οὐ
[1, 5]	τὸν τοιοῦτον ἢ ἡμᾶς σῶσαι	ἢ	τοὺς πολεμίους κρατῆσαι; (Εἰ δ᾽
[1, 3]	δ᾽ εὐχομένους χρυσίον ἢ ἀργύριον	ἢ	τυραννίδα ἢ ἄλλο τι τῶν
[1, 6]	ἐπιμελεῖσθαι, τῷ ὡς ἐγὼ νῦν	ἢ	τῷ ὡς σὺ μακαρίζεις διαιτωμένῳ;
[1, 3]	θρασέων καὶ τῶν προνοητικῶν μᾶλλον	ἢ	τῶν ἀνοήτων τε καὶ ῥιψοκινδύνων;
[1, 3]	εἶναι τῶν σωφρονικῶν ἀνθρώπων μᾶλλον	ἢ	τῶν θρασέων καὶ τῶν προνοητικῶν
[1, 1]	ἢ γεωργικὸν ἢ ἀνθρώπων ἀρχικὸν	ἢ	τῶν τοιούτων ἔργων ἐξεταστικὸν ἢ
[1, 5]	οἴνου ἢ ἀφροδισίων ἢ πόνου	ἢ	ὕπνου, τοῦτον ἂν αἱροίμεθα; Καὶ
[1, 1]	ἔφη προσδεῖσθαι· τεκτονικὸν μὲν γὰρ	ἢ	χαλκευτικὸν ἢ γεωργικὸν ἢ ἀνθρώπων
[1, 1]	ἀλλὰ περὶ πλείονος ἐποιήσατο εὐορκεῖν	ἢ	χαρίσασθαι τῷ δήμῳ παρὰ τὸ
[1, 5]	παιδεῦσαι ἢ θυγατέρας παρθένους διαφυλάξαι	ἢ	χρήματα διασῶσαι, ἆρ᾽ ἀξιόπιστον εἰς
[1, 4]	προφυλάττεσθαι ἢ λιμὸν ἢ δίψος	ἢ	ψύχη ἢ θάλπη, ἢ νόσοις
[1, 6]	δυνάμενος ἄνευ πολυτελοῦς διαίτης ζῆν	ἢ	ᾧ τὸ παρὸν ἀρκοίη; Ἐκπολιορκηθείη
[1, 6]	σπανιώτερά τε καὶ πολυτελέστερα εἶναι;	Ἢ	ὡς ἡδίω σοι ἃ σὺ
[1, 4]	δαιμόνιον, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο μεγαλοπρεπέστερον ἡγοῦμαι	ἢ>	ὡς τῆς ἐμῆς θεραπείας προσδεῖσθαι.
[1, 6]	σοῦ, ἧττον δὲ ἰσχὺν παρέχοντα;	ἢ	ὡς χαλεπώτερα πορίσασθαι τὰ ἐμὰ
[1, 2]	σώματος ὅ τι ἂν ἀχρεῖον	ᾖ	καὶ ἀνωφελές, αὐτός τε ἀφαιρεῖ
[1, 4]	πάντα, ὅπως ἂν αὐτῇ ἡδὺ	ᾖ,	οὕτω τίθεσθαι, καὶ μὴ τὸ
[1, 2]	ἵνα τοίνυν, ἔφη, μὴ ἀμφίβολον	ᾖ	(ὡς ἄλλο τι ποιῶ ἢ
[1, 4]	τῶν ζῴων ἄνθρωπον ὀρθὸν ἀνέστησαν·	ἡ	δὲ ὀρθότης καὶ προορᾶν πλέον
[1, 2]	ἢ ἱεροσυλῶν, τούτοις θάνατός ἐστιν	ἡ	ζημία· ὧν ἐκεῖνος πάντων ἀνθρώπων
[1, 1]	ἄξιος εἴη θανάτου τῇ πόλει.	Ἡ	μὲν γὰρ γραφὴ κατ᾽ αὐτοῦ
[1, 4]	τὸ ἐπεὶ ἀσθενὴς μέν ἐστιν	ἡ	ὄψις, βλεφάροις αὐτὴν θυρῶσαι, ἅ,
[1, 6]	ἢ πόλιν ὠφελεῖν δέῃ, ποτέρῳ	ἡ	πλείων σχολὴ τούτων ἐπιμελεῖσθαι, τῷ
[1, 1]	ἦν· Ἀδικεῖ Σωκράτης οὓς μὲν	ἡ	πόλις νομίζει θεοὺς οὐ νομίζων,
[1, 1]	οὖν, ὡς οὐκ ἐνόμιζεν οὓς	ἡ	πόλις νομίζει θεούς, ποίῳ ποτ᾽
[1, 3]	καὶ ποιῶν καὶ λέγων ᾗπερ	ἡ	Πυθία ἀποκρίνεται τοῖς ἐρωτῶσι πῶς
[1, 2]	τῷ Σωκράτει. Οἵα μὲν οὖν	ἡ	συνουσία ἐγεγόνει Κριτίᾳ πρὸς Σωκράτην
[1, 2]	τοὺς νέους; Εἰ μὴ ἄρα	ἡ	τῆς ἀρετῆς ἐπιμέλεια διαφθορά ἐστιν.
[1, 3]	τοῦ σώματος οὐκ ἂν προσδέξαιτο	ἡ	ψυχή, δεομένου δὲ οὐκ ἂν
[1, 2]	ἀπεδοκίμαζε, τὸ δὲ ὅσα ἡδέως	ἡ	ψυχὴ δέχεται, ταῦτα ἱκανῶς ἐκπονεῖν
[1, 2]	ἐπιλάθηταί τις, ἐπιλέλησται καὶ ὧν	ἡ	ψυχὴ πάσχουσα τῆς σωφροσύνης ἐπεθύμει·
[1, 3]	περὶ ἄλλου τινὸς τῶν τοιούτων·	ἥ	τε γὰρ Πυθία νόμῳ πόλεως
[1, 4]	τὴν σαυτοῦ σύγε ψυχὴν ὁρᾷς,	ἣ	τοῦ σώματος κυρία ἐστίν· ὥστε
[1, 4]	τοὺς τούτων ὀχετοὺς (καὶ ἀπενεγκεῖν)	ᾗ	δυνατὸν προσωτάτω ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων·
[1, 2]	ὅτι τῆς ψυχῆς ἐξελθούσης, ἐν	ᾗ	μόνῃ γίγνεται φρόνησις, τὸ σῶμα
[1, 2]	δὲ καλλίστης καὶ μεγαλοπρεπεστάτης ἀρετῆς,	ᾗ	πόλεις τε καὶ οἶκοι εὖ
[1, 1]	ἀρκεῖ δ᾽ αὐτοῖς γνῶναι μόνον	ᾗ	τῶν τοιούτων ἕκαστα γίγνεται. (Περὶ
[1, 3]	ψυχὴν ἐπαίδευσε καὶ τὸ σῶμα	ᾗ	χρώμενος ἄν τις, εἰ μή
[1, 6]	ὅσην ἀπὸ τοῦ ἑαυτόν τε	ἡγεῖσθαι	βελτίω γίγνεσθαι καὶ φίλους ἀμείνους
[1, 7]	ὡς ἱκανὸς εἴη τῆς πόλεως	ἡγεῖσθαι.	Ἐμοὶ μὲν οὖν ἐδόκει καὶ
[1, 6]	ἐρομένου αὐτόν, πῶς ἄλλους μὲν	ἡγεῖται	πολιτικοὺς ποιεῖν, αὐτὸς δ᾽ οὐ
[1, 1]	τῶν θεῶν πυνθανομένους ἀθέμιτα ποιεῖν	ἡγεῖτο.	Ἔφη δὲ δεῖν, ἃ μὲν
[1, 1]	εἰδέναι· Σωκράτης δὲ πάντα μὲν	ἡγεῖτο	θεοὺς εἰδέναι, τά τε λεγόμενα
[1, 1]	ἄλλων, ἃ τοὺς μὲν εἰδότας	ἡγεῖτο	καλοὺς κἀγαθοὺς εἶναι, τοὺς δ᾽
[1, 3]	θύων μικρὰς ἀπὸ μικρῶν οὐδὲν	ἡγεῖτο	μειοῦσθαι τῶν ἀπὸ πολλῶν καὶ
[1, 3]	τις αὐτὸν ἔπειθεν ὁδοῦ λαβεῖν	ἡγεμόνα	τυφλὸν καὶ μὴ εἰδότα τὴν
[1, 4]	ὁπότε ἐν ἐρημίᾳ εἶεν, ἐπείπερ	ἡγήσαιντο	μηδὲν ἄν ποτε ὧν πράττοιεν
[1, 5]	γε οὐ χρὴ πάντα ἄνδρα,	ἡγησάμενον	τὴν ἐγκράτειαν ἀρετῆς εἶναι κρηπῖδα,
[1, 2]	γὰρ τάχιστα κρείττονε τῶν συγγιγνομένων	ἡγησάσθην	εἶναι, εὐθὺς ἀποπηδήσαντε Σωκράτους ἐπραττέτην
[1, 5]	διασῶσαι, ἆρ᾽ ἀξιόπιστον εἰς ταῦθ᾽	ἡγησόμεθα	τὸν ἀκρατῆ; Δούλῳ δ᾽ ἀκρατεῖ
[1, 2]	δυνάμενος οὐδενός· καὶ γὰρ μόνος	ἡγοῖτ᾽	ἂν δύνασθαι πείθειν. καὶ φονεύειν
[1, 4]	τὸ δαιμόνιον, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο μεγαλοπρεπέστερον	ἡγοῦμαι	ἢ> ὡς τῆς ἐμῆς θεραπείας
[1, 2]	καὶ πράττειν; (Ἐγὼ μὲν γὰρ	ἡγοῦμαι,	θεοῦ διδόντος αὐτοῖν ἢ ζῆν
[1, 6]	πράττειν οὐκ εὐφραίνονται, οἱ δὲ	ἡγούμενοι	καλῶς προχωρεῖν ἑαυτοῖς ἢ γεωργίαν
[1, 1]	παρέντες, τὰ δαιμόνια δὲ σκοποῦντες	ἡγοῦνται	τὰ προσήκοντα πράττειν. (Ἐθαύμαζε δ᾽
[1, 1]	ἆρ᾽ ὥσπερ οἱ τἀνθρώπεια μανθάνοντες	ἡγοῦνται	τοῦθ᾽ ὅ τι ἂν μάθωσιν
[1, 6]	ἄλλοις συνίστημι παρ᾽ ὧν ἂν	ἡγῶμαι	ὠφελήσεσθαί τι αὐτοὺς εἰς ἀρετήν·
[1, 1]	τοὺς δικαστάς· ὅσα δὲ πάντες	ᾔδεσαν,	οὐ θαυμαστὸν εἰ μὴ τούτων
[1, 3]	ᾤετο οὐδὲν ἂν ἧττον ἀρκούντως	ἥδεσθαι	τῶν πολλὰ ἐπὶ τούτοις πραγματευομένων,
[1, 6]	ἀγαθῷ ἢ κυνὶ ἢ ὄρνιθι	ἥδεται,	οὕτω καὶ ἔτι μᾶλλον ἥδομαι
[1, 4]	καὶ πάντων τῶν διὰ στόματος	ἡδέων,	εἰ μὴ γλῶττα τούτων γνώμων
[1, 2]	ὑπερπονεῖν ἀπεδοκίμαζε, τὸ δὲ ὅσα	ἡδέως	ἡ ψυχὴ δέχεται, ταῦτα ἱκανῶς
[1, 3]	μὲν γὰρ τοσούτῳ ἐχρῆτο, ὅσον	ἡδέως	ἤσθιε, καὶ ἐπὶ τοῦτο οὕτω
[1, 2]	χαλκέων· καὶ γὰρ οἶμαι αὐτοὺς	ἤδη	κατατετρῖφθαι διαθρυλουμένους ὑπὸ σοῦ. Οὐκοῦν,
[1, 6]	λυποῦντα τοὺς πόδας κωλύωνται πορεύεσθαι·	ἤδη	οὖν ποτε ᾔσθου ἐμὲ ἢ
[1, 1]	ἐσκόπει πότερά ποτε νομίσαντες ἱκανῶς	ἤδη	τἀνθρώπινα εἰδέναι ἔρχονται ἐπὶ τὸ
[1, 6]	καὶ κεκτημένους ἐλευθεριώτερόν τε καὶ	ἥδιον	ποιεῖ ζῆν. Εἰ οὖν ὥσπερ
[1, 6]	Οὐκ οἶσθ᾽ ὅτι ὁ μὲν	ἥδιστα	ἐσθίων ἥκιστα ὄψου δεῖται, ὁ
[1, 6]	ἥκιστα ὄψου δεῖται, ὁ δὲ	ἥδιστα	πίνων ἥκιστα τοῦ μὴ παρόντος
[1, 6]	ἢ τὸ ἕτερα ἔχειν τούτων	ἡδίω,	ἃ οὐ μόνον ἐν χρείᾳ
[1, 6]	καὶ πολυτελέστερα εἶναι; Ἢ ὡς	ἡδίω	σοι ἃ σὺ παρασκευάζῃ ὄντα
[1, 6]	ἥδεται, οὕτω καὶ ἔτι μᾶλλον	ἥδομαι	φίλοις ἀγαθοῖς, καὶ ἐάν τι
[1, 2]	σώματι συμπεφυτευμέναι τῇ ψυχῇ αἱ	ἡδοναὶ	πείθουσιν αὐτὴν μὴ σωφρονεῖν, ἀλλὰ
[1, 5]	Ἢ τίς οὐκ ἂν ταῖς	ἡδοναῖς	δουλεύων αἰσχρῶς διατεθείη καὶ τὸ
[1, 5]	τοιούτου, δουλεύοντα δὲ ταῖς τοιαύταις	ἡδοναῖς	ἱκετευτέον τοὺς θεοὺς δεσποτῶν ἀγαθῶν
[1, 3]	πολλὰ δὲ δαπανᾶν εἰς βλαβερὰς	ἡδονάς,	πολλὴν δὲ ἀσχολίαν ἔχειν τοῦ
[1, 4]	δὲ καὶ τὰς τῶν ἀφροδισίων	ἡδονὰς	τοῖς μὲν ἄλλοις ζῴοις δοῦναι
[1, 6]	οὖν ἀπὸ πάντων τούτων τοσαύτην	ἡδονὴν	εἶναι ὅσην ἀπὸ τοῦ ἑαυτόν
[1, 2]	μὲν χρημάτων αὐταρκέστατα ζῶντα, τῶν	ἡδονῶν	δὲ πασῶν ἐγκρατέστατον ὄντα, τοῖς
[1, 5]	μόνον τῶν διὰ τοῦ σώματος	ἡδονῶν	ἐκράτει, ἀλλὰ καὶ τῆς διὰ
[1, 4]	τὰ πάντα, ὅπως ἂν αὐτῇ	ἡδὺ	ᾖ, οὕτω τίθεσθαι, καὶ μὴ
[1, 3]	αὐτῷ εἶναι· ποτὸν δὲ πᾶν	ἡδὺ	ἦν αὐτῷ διὰ τὸ μὴ
[1, 1]	τοὺς περιπάτους καὶ τὰ γυμνάσια	ᾔει	καὶ πληθούσης ἀγορᾶς ἐκεῖ φανερὸς
[1, 3]	καὶ ἐπὶ τοῦτο οὕτω παρεσκευασμένος	ᾔει	ὥστε τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ σίτου
[1, 1]	καὶ Ἐρασινίδην ἀποκτεῖναι πάντας, οὐκ	ἠθέλησεν	ἐπιψηφίσαι, ὀργιζομένου μὲν αὐτῷ τοῦ
[1, 2]	μὴ ἔχουσι χρήματα διδόναι οὐκ	ἤθελον	διαλέγεσθαι. (Ἀλλὰ Σωκράτης γε καὶ
[1, 4]	δ᾽ ἂν μηδὲ ἄνεμοι βλάπτωσιν,	ἡθμὸν	βλεφαρίδας ἐμφῦσαι, ὀφρύσι τε ἀπογεισῶσαι
[1, 7]	ἢ στρατηγεῖν ἀπολέσειεν ἂν οὓς	ἥκιστα	βούλοιτο καὶ αὐτὸς αἰσχρῶς ἂν
[1, 2]	τὰ συμφέροντα διδάσκειν τοὺς πολίτας	ἥκιστα	γίγνεσθαι βιαίους, εἰδότας ὅτι τῇ
[1, 2]	καὶ τἀγαθὰ ἀσκητὰ εἶναι, οὐχ	ἥκιστα	δὲ σωφροσύνη. Ἐν γὰρ τῷ
[1, 6]	ὅτι ὁ μὲν ἥδιστα ἐσθίων	ἥκιστα	ὄψου δεῖται, ὁ δὲ ἥδιστα
[1, 2]	καὶ φονεύειν δὲ τοῖς τοιούτοις	ἥκιστα	συμβαίνει· τίς γὰρ ἀποκτεῖναί τινα
[1, 6]	δεῖται, ὁ δὲ ἥδιστα πίνων	ἥκιστα	τοῦ μὴ παρόντος ἐπιθυμεῖ ποτοῦ;
[1, 2]	οὔτ᾽ αὐτὸς τοῦτο πώποτε Σωκράτους	ἤκουσα	οὔτ᾽ ἄλλου του φάσκοντος ἀκηκοέναι
[1, 4]	δὲ πρῶτον ἅ ποτε αὐτοῦ	ἤκουσα	περὶ τοῦ δαιμονίου διαλεγομένου πρὸς
[1, 1]	οὔτε πράττοντος εἶδεν οὔτε λέγοντος	ἤκουσεν.	οὐδὲ γὰρ περὶ τῆς τῶν
[1, 4]	τοὺς πάντ᾽ οἰομένους εἰδέναι ἐρωτῶν	ἤλεγχεν,	ἀλλὰ καὶ ἃ λέγων συνημέρευε
[1, 1]	ἂν ὁμολογήσειεν αὐτὸν βούλεσθαι μήτ᾽	ἠλίθιον	μήτ᾽ ἀλαζόνα φαίνεσθαι τοῖς συνοῦσιν;
[1, 4]	θεοσεβέστατά ἐστι, καὶ αἱ φρονιμώταται	ἡλικίαι	θεῶν ἐπιμελέσταται; (Ὠγαθέ, ἔφη, κατάμαθε
[1, 2]	εἴ τε προσέλθοιεν, ὑπὲρ ὧν	ἡμάρτανον	ἐλεγχόμενοι ἤχθοντο· τὰ δὲ τῆς
[1, 5]	ἂν οἰηθείημεν τὸν τοιοῦτον ἢ	ἡμᾶς	σῶσαι ἢ τοὺς πολεμίους κρατῆσαι;
[1, 2]	τὸν Περικλέα, ὦ Ἀλκιβιάδη, καὶ	ἡμεῖς	τηλικοῦτοι ὄντως δεινοὶ τὰ τοιαῦτα
[1, 2]	τοῦ σώματος αὐτός τε οὐκ	ἠμέλει	τούς τ᾽ ἀμελοῦντας οὐκ ἐπῄνει·
[1, 2]	ἀμελοῦσι τῆς ἀσκήσεως, οὕτω κἀκεῖνος	ἠμέλησεν	αὑτοῦ. (Τοιούτων δὲ συμβάντων αὐτοῖν,
[1, 2]	τηλικοῦτοι ὄντως δεινοὶ τὰ τοιαῦτα	ἦμεν·	τοιαῦτα γὰρ καὶ ἐμελετῶμεν καὶ
[1, 1]	καὶ τὸ λοιπὸν ἀεὶ τῆς	ἡμέρας	ἦν ὅπου πλείστοις μέλλοι συνέσεσθαι·
[1, 5]	τοιάδε· Ὦ ἄνδρες, εἰ πολέμου	ἡμῖν	γενομένου βουλοίμεθα ἑλέσθαι ἄνδρα, ὑφ᾽
[1, 4]	δοῦναι περιγράψαντας τοῦ ἔτους χρόνον,	ἡμῖν	δὲ συνεχῶς μέχρι γήρως ταῦτα
[1, 4]	Ἔγωγ᾽ ἔφη. (Καὶ ὅς, Λέξον	ἡμῖν,	ἔφη, τὰ ὀνόματα αὐτῶν. Ἐπὶ
[1, 6]	ταῦτα εἶπεν· Ὦ Ἀντιφῶν, παρ᾽	ἡμῖν	νομίζεται τὴν ὥραν καὶ τὴν
[1, 4]	μὴ ῥῖνες προσετέθησαν, τί ἂν	ἡμῖν	ὄφελος ἦν; Τίς δ᾽ ἂν
[1, 3]	οἶσθ᾽ ὅτι τὰ φαλάγγια οὐδ᾽	ἡμιωβελιαῖα	τὸ μέγεθος ὄντα προσαψάμενα μόνον
[1, 6]	πίνεις τὰ φαυλότατα, καὶ ἱμάτιον	ἠμφίεσαι	οὐ μόνον φαῦλον, ἀλλὰ τὸ
[1, 2]	μὲν γὰρ ἄπ᾽ ἐσθλὰ διδάξεαι·	ἢν	δὲ κακοῖσι συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ
[1, 2]	(Μηδ᾽ ἐάν τι ὠνῶμαι, ἔφη,	ἢν	πωλῇ νεώτερος τριάκοντα ἐτῶν, ἔρωμαι
[1, 1]	γραφὴ κατ᾽ αὐτοῦ τοιάδε τις	ἦν·	Ἀδικεῖ Σωκράτης οὓς μὲν ἡ
[1, 3]	εἶναι· ποτὸν δὲ πᾶν ἡδὺ	ἦν	αὐτῷ διὰ τὸ μὴ πίνειν,
[1, 4]	τοῖς συνδιατρίβουσι, δοκιμαζόντων εἰ ἱκανὸς	ἦν	βελτίους ποιεῖν τοὺς συνόντας. (Λέξω
[1, 4]	ἦν; Τίς δ᾽ ἂν αἴσθησις	ἦν	γλυκέων καὶ δριμέων καὶ πάντων
[1, 1]	καὶ μαντικῇ χρώμενος οὐκ ἀφανὴς	ἦν.	Διετεθρύλητο γὰρ ὡς φαίη Σωκράτης
[1, 2]	καὶ γαστρὸς πάντων ἀνθρώπων ἐγκρατέστατος	ἦν,	εἶτα πρὸς χειμῶνα καὶ θέρος
[1, 1]	μὴν ἐκεῖνός γε ἀεὶ μὲν	ἦν	ἐν τῷ φανερῷ· πρῴ τε
[1, 2]	ἐν τῇ γραφῇ ἐγέγραπτο, φανερὸς	ἦν	θεραπεύων τοὺς θεοὺς μάλιστα τῶν
[1, 2]	Σωκράτης γε τἀναντία τούτων φανερὸς	ἦν	καὶ δημοτικὸς καὶ φιλάνθρωπος ὤν.
[1, 3]	τοίνυν πρὸς τοὺς θεοὺς φανερὸς	ἦν	καὶ ποιῶν καὶ λέγων ᾗπερ
[1, 1]	καὶ πληθούσης ἀγορᾶς ἐκεῖ φανερὸς	ἦν,	καὶ τὸ λοιπὸν ἀεὶ τῆς
[1, 3]	τιμαῖς μάλιστα χαίρειν. Ἐπαινέτης δ᾽	ἦν	καὶ τοῦ ἔπους τούτου· Καδδύναμιν
[1, 3]	πόσεως καὶ ἀφροδισίων οὕτω κατεσκευασμένος	ἦν	καὶ ᾤετο οὐδὲν ἂν ἧττον
[1, 1]	βουλευτικὸν ὅρκον ὀμόσας, ἐν ᾧ	ἦν	κατὰ τοὺς νόμους βουλεύσειν, ἐπιστάτης
[1, 3]	τὰ παρὰ τῶν πονηρῶν μᾶλλον	ἦν	κεχαρισμένα τοῖς θεοῖς ἢ τὰ
[1, 2]	(Οὕτω δὲ καὶ Σωκράτην δίκαιον	ἦν	κρίνειν· εἰ μὲν αὐτὸς ἐποίει
[1, 2]	προσῆλθον. (Ἀλλὰ Κρίτων τε Σωκράτους	ἦν	ὁμιλητὴς καὶ Χαιρεφῶν καὶ Χαιρεκράτης
[1, 1]	τὸ λοιπὸν ἀεὶ τῆς ἡμέρας	ἦν	ὅπου πλείστοις μέλλοι συνέσεσθαι· καὶ
[1, 1]	(Ὅσα μὲν οὖν μὴ φανερὸς	ἦν	ὅπως ἐγίγνωσκεν, οὐδὲν θαυμαστὸν ὑπὲρ
[1, 2]	μὴν θρυπτικός γε οὐδὲ ἀλαζονικὸς	ἦν	οὔτ᾽ ἀμπεχόνῃ οὔθ᾽ ὑποδέσει οὔτε
[1, 3]	Αὐτὸς δὲ πρὸς ταῦτα φανερὸς	ἦν	οὕτω παρεσκευασμένος ὥστε ῥᾷον ἀπέχεσθαι
[1, 1]	τεκμηρίῳ; Θύων τε γὰρ φανερὸς	ἦν	πολλάκις μὲν οἴκοι, πολλάκις δὲ
[1, 3]	μὲν ἔργῳ δεικνύων ἑαυτὸν οἷος	ἦν,	τὰ δὲ καὶ διαλεγόμενος, τούτων
[1, 2]	πράττων πῶς οὐ μεγάλης ἄξιος	ἦν	τιμῆς τῇ πόλει; ~(Ὡς δὲ
[1, 4]	προσετέθησαν, τί ἂν ἡμῖν ὄφελος	ἦν;	Τίς δ᾽ ἂν αἴσθησις ἦν
[1, 2]	ὁ γραψάμενος αὐτὸν ᾐτιᾶτο, φανερὸς	ἦν	τῶν συνόντων τοὺς πονηρὰς ἐπιθυμίας
[1, 3]	τοσαύτης δαπάνης. Οὕτω γὰρ εὐτελὴς	ἦν,	ὥστ᾽ οὐκ οἶδ᾽ εἴ τις
[1, 2]	Σωκράτους ἐπιθυμήσαντε καὶ τῆς σωφροσύνης,	ἣν	ἐκεῖνος εἶχεν, ὀρέξασθαι τῆς ὁμιλίας
[1, 2]	Ὅτι δὲ νέω ὄντε αὐτώ,	ἡνίκα	καὶ ἀγνωμονεστάτω καὶ ἀκρατεστάτω εἰκὸς
[1, 1]	εἴ τις ἐπερωτῴη πότερον ἐπιστάμενον	ἡνιοχεῖν	ἐπὶ ζεῦγος λαβεῖν κρεῖττον ἢ
[1, 2]	αὑτοὺς δεικνύντας τε τοῖς μανθάνουσιν	ᾗπερ	αὐτοὶ ποιοῦσιν ἃ διδάσκουσι καὶ
[1, 3]	ἦν καὶ ποιῶν καὶ λέγων	ᾗπερ	ἡ Πυθία ἀποκρίνεται τοῖς ἐρωτῶσι
[1, 1]	περὶ τῆς τῶν πάντων φύσεως,	ᾗπερ	τῶν ἄλλων οἱ πλεῖστοι, διελέγετο
[1, 3]	οὐδ᾽ ἂν μαινόμενος σπουδάσειεν; (Ὦ	Ἡράκλεις,	ἔφη ὁ Ξενοφῶν, ὡς δεινήν
[1, 5]	Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ νὴ τὴν	Ἥραν	ἐλευθέρῳ μὲν ἀνδρὶ εὐκτὸν εἶναι
[1, 2]	προσῇσαν· οὔτε γὰρ αὐτοῖς ἄλλως	ἤρεσκεν,	εἴ τε προσέλθοιεν, ὑπὲρ ὧν
[1, 3]	καλὸν ὄντα, παρόντος τοῦ Κριτοβούλου	ἤρετο	Ξενοφῶντα· (Εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ
[1, 4]	ταῦτα παρέχειν. (Οὐ τοίνυν μόνον	ἤρκεσε	τῷ θεῷ τοῦ σώματος ἐπιμεληθῆναι,
[1, 7]	ὁδὸς ἐπ᾽ εὐδοξίαν ἢ δι᾽	ἧς	ἄν τις ἀγαθὸς τοῦτο γένοιτο,
[1, 4]	κακῶς ποιεῖν, εἰ μὴ δυνατοὶ	ἦσαν,	καὶ ἀνθρώπους ἐξαπατωμένους τὸν πάντα
[1, 2]	τοῖς ἄλλοις ἐπώλουν, καὶ οὐκ	ἦσαν	ὥσπερ ἐκεῖνος δημοτικοί· τοῖς γὰρ
[1, 2]	τότε συνεγενόμην ὅτε δεινότατος ἑαυτοῦ	ἦσθα.	(Ἐπεὶ τοίνυν τάχιστα τῶν πολιτευομένων
[1, 5]	(ἐν συνουσίᾳ δὲ τίς ἂν	ἡσθείη	τῷ τοιούτῳ, ὃν εἰδείη τῷ
[1, 6]	Ἴθι οὖν ἐπισκεψώμεθα τί χαλεπὸν	ᾔσθησαι	τοῦ ἐμοῦ βίου. (Πότερον ὅτι
[1, 4]	τὰ μέγιστα καὶ κάλλιστα συνταξάντων	ᾔσθηται	ὅτι εἰσί; Τί δὲ φῦλον
[1, 3]	γὰρ τοσούτῳ ἐχρῆτο, ὅσον ἡδέως	ἤσθιε,	καὶ ἐπὶ τοῦτο οὕτω παρεσκευασμένος
[1, 2]	οὔτ᾽ ἄλλου του φάσκοντος ἀκηκοέναι	ᾐσθόμην.	(Ἐδήλωσε δέ· ἐπεὶ γὰρ οἱ
[1, 6]	κωλύωνται πορεύεσθαι· ἤδη οὖν ποτε	ᾔσθου	ἐμὲ ἢ διὰ ψῦχος μᾶλλόν
[1, 2]	κακούργους τε εἶναι καὶ τυραννικούς,	Ἡσιόδου	μὲν τὸ Ἔργον δ᾽ οὐδὲν
[1, 2]	ὁμοκλήσασκέ τε μύθῳ· δαιμόνι᾽ ἀτρέμας	ἧσο,	καὶ ἄλλων μῦθον ἄκουε, οἳ
[1, 2]	ὃ δὴ ὁ γραψάμενος αὐτὸν	ᾐτιᾶτο,	φανερὸς ἦν τῶν συνόντων τοὺς
[1, 5]	καθιστάναι καὶ δουλεύειν δουλείαν οὐδεμιᾶς	ἧττον	αἰσχράν. ~(Ἄξιον δ᾽ αὐτοῦ καὶ
[1, 3]	αὐτῷ σημαίνεσθαι παρὰ τῶν θεῶν,	ἧττον	ἂν ἐπείσθη παρὰ τὰ σημαινόμενα
[1, 3]	ἦν καὶ ᾤετο οὐδὲν ἂν	ἧττον	ἀρκούντως ἥδεσθαι τῶν πολλὰ ἐπὶ
[1, 6]	ὑγιεινὰ ἐσθίοντος ἐμοῦ ἢ σοῦ,	ἧττον	δὲ ἰσχὺν παρέχοντα; ἢ ὡς
[1, 2]	καὶ τοὺς εἰς ἔρωτας ἐγκυλισθέντας	ἧττον	δυναμένους τῶν τε δεόντων ἐπιμελεῖσθαι
[1, 4]	τὰ ὕπερθεν μᾶλλον θεᾶσθαι καὶ	ἧττον	κακοπαθεῖν καὶ ὄψιν καὶ ἀκοὴν
[1, 6]	τὴν δίαιτάν μου φαυλίζεις ὡς	ἧττον	μὲν ὑγιεινὰ ἐσθίοντος ἐμοῦ ἢ
[1, 5]	χειροίμεθα, ἆρ᾽ ὅντινα (ἂν) αἰσθανοίμεθα	ἥττω	γαστρὸς ἢ οἴνου ἢ ἀφροδισίων
[1, 2]	οὐχ ὅταν ὁ κρείττων τὸν	ἥττω	μὴ πείσας, ἀλλὰ βιασάμενος, ἀναγκάσῃ
[1, 3]	καὶ ματαίους ἐνόμιζεν εἶναι. (Καὶ	ηὔχετο	δὲ πρὸς τοὺς θεοὺς ἁπλῶς
[1, 2]	προσέλθοιεν, ὑπὲρ ὧν ἡμάρτανον ἐλεγχόμενοι	ἤχθοντο·	τὰ δὲ τῆς πόλεως ἔπραττον,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/11/2005