Chapitre |
[1] |
ὁ
μὲν
Ῥέας,
ὁ
δὲ
|
Ναΐδος |
νύμφης·
ὥστε
ἐγεγόνει
μὲν
Χείρων |
[5] |
ὧν
ὧραι
φέρουσι
καὶ
τὰ
|
νάματα |
καὶ
τὰ
ῥεῖθρα
ἐᾶν·
τὸ |
[9] |
καὶ
τὰ
ῥεῖθρα
καὶ
τὰς
|
νάπας, |
ἐν
ταῖς
διόδοις
καὶ
τοῖς |
[5] |
τὰ
ἐργάσιμα,
τοὺς
λειμῶνας,
τὰς
|
νάπας, |
τὰ
ῥεῖθρα,
τοὺς
λίθους,
τὰ |
[10] |
ἄρκυς
ἐπὶ
τὰς
διαβάσεις
τῶν
|
ναπῶν |
εἰς
τοὺς
δρυμούς,
τὰ
ἄγκη, |
[7] |
τὰ
σιτία
αὐταῖς,
ἕως
ἂν
|
νέαι |
ὦσιν,
ὅταν
ἀναιρῶνται,
ἵν´
ἐὰν |
[9] |
σώματα
αὐτῶν
διὰ
τὸ
ἔτι
|
νεαρὰ |
εἶναι
τῷ
πόνῳ
οὐ
δύναται
|
[9] |
τὰ
ἀκόντια
προσιέναι
ἐπὶ
τὸν
|
νεβρὸν |
τὸν
πρῶτον,
ὅπου
εἶδεν
εὐνασθέντα, |
[9] |
ὄγκον
πολύν.
~Ἐπὶ
δὲ
τοὺς
|
νεβροὺς |
καὶ
τὰς
ἐλάφους
κύνας
εἶναι |
[9] |
τῇ
ἡμέρᾳ
ὄψεται
ἀγούσας
τοὺς
|
νεβροὺς |
πρὸς
τὸν
τόπον
οὗ
ἂν |
[9] |
οὐδενὶ
ἐοικός
ἐστι
τῶν
τηλικούτων
|
νεβρῶν· |
δευτέρῳ
δὲ
καὶ
τρίτῳ
δρόμῳ |
[9] |
καὶ
οἱ
μὲν
νέοι
τῶν
|
νεβρῶν |
οὕτως
ἁλίσκονται·
οἱ
δὲ
ἤδη |
[9] |
τοὺς
μὲν
οὖν
νεογνοὺς
τῶν
|
νεβρῶν |
τοῦ
ἦρος
θηρᾶν·
ταύτην
γὰρ |
[1] |
βαρβάρους
πάντας
πάσῃ
τῇ
Ἑλλάδι
|
νεῖκος |
ἢ
πόλεμος
ἦν,
διὰ
τούτους |
[9] |
οἱ
δὲ
ἤδη
μεγάλοι
χαλεπῶς·
|
νέμονται |
γὰρ
μετὰ
τῶν
μητέρων
καὶ |
[12] |
διὰ
δυσχωρίαν
ἁμαρτόντας
τοὺς
πολεμίους
|
νενικηκότας |
ἀναμαχόμενοι
ἐτρέψαντο·
ἀεὶ
γὰρ
ἔστι |
[10] |
χρεῖαι
τοῦ
προβολίου.
Τὰ
δὲ
|
νεογενῆ |
αὐτῶν
ὅταν
ἁλίσκηται,
χαλεπῶς
τοῦτο
|
[5] |
γῆς.
τὰ
μὲν
οὖν
λίαν
|
νεογνὰ |
οἱ
φιλοκυνηγέται
ἀφιᾶσι
τῇ
θεῷ. |
[9] |
γίγνονται
πονεῖν.
τοὺς
μὲν
οὖν
|
νεογνοὺς
|
τῶν
νεβρῶν
τοῦ
ἦρος
θηρᾶν· |
[12] |
οἱ
παρὰ
Χείρωνι
ὧν
ἐπεμνήσθην
|
νέοι |
ὄντες
ἀρξάμενοι
ἀπὸ
τῶν
κυνηγεσίων |
[9] |
τῆς
θήρας.
καὶ
οἱ
μὲν
|
νέοι |
τῶν
νεβρῶν
οὕτως
ἁλίσκονται·
οἱ |
[13] |
αὐτοῖς
γέγραπται,
ἀφ´
ὧν
τοῖς
|
νέοις |
αἱ
μὲν
ἡδοναὶ
κεναί,
ἀρετὴ |
[1] |
Ἐγὼ
μὲν
οὖν
παραινῶ
τοῖς
|
νέοις |
μὴ
καταφρονεῖν
κυνηγεσίων
μηδὲ
τῆς |
[13] |
ἀρετὴν
ἄγειν
οἱ
πολλοὶ
τοὺς
|
νέους, |
ἄγουσι
δ´
ἐπὶ
τοὐναντίον·
οὔτε |
[13] |
μὲν
γὰρ
σοφισταὶ
πλουσίους
καὶ
|
νέους |
θηρῶνται,
οἱ
δὲ
φιλόσοφοι
πᾶσι |
[13] |
τ´
εἶναι
καὶ
εὐσεβεῖς
τοὺς
|
νέους |
τοὺς
ποιοῦντας
ἃ
ἐγὼ
παραινῶ, |
[1] |
μεγίστων
γάμων
μόνος
ἔτυχεν
Ἀταλάντης.
|
Νέστορος |
δὲ
προδιελήλυθεν
ἡ
ἀρετὴ
τῶν |
[1] |
εἰς
τὸν
πόλεμον
ἐκείνου
πλὴν
|
Νέστορος· |
καὶ
οὗτος
οὐ
προέχειν
λέγεται, |
[12] |
πρὸς
τοὺς
πολεμίους,
ἐπιμέλειαν
τῶν
|
νέων |
ἐποιήσαντο·
σπανίζοντες
γὰρ
καρπῶν
τὸ |
[9] |
τῆς
ποδοστράβης·
ἐὰν
γὰρ
ὀσφραίνηται
|
νεωστὶ |
κεκινημένης,
δυσωπεῖται·
ταχὺ
δὲ
ποιεῖ |
[13] |
ἔχουσαι,
αἷς
ἂν
παιδεύοιντο
οἱ
|
νεώτεροι |
ἐπ´
ἀρετήν,
οὐδαμοῦ.
ἐγὼ
δὲ |
[12] |
τέχνην.
ἑώρων
γὰρ
ὅτι
τῶν
|
νεωτέρων |
ἡ
ἡδονὴ
μόνη
αὕτη
πλεῖστα
|
[5] |
τὸ
πολὺ
τὰ
ἐν
ταῖς
|
νήσοις. |
κυνηγέται
δὲ
εἰς
μὲν
τὰς |
[5] |
εἰς
δὲ
τὰς
ἱερὰς
τῶν
|
νήσων |
οὐδὲ
διαβιβάζειν
οἷόν
τε
κύνας. |
[5] |
δὲ
αὐτῶν
αἱ
πολλαὶ
τῶν
|
νήσων |
τοὺς
ἐλάττους,
αἵ
τ´
ἔρημοι |
[13] |
κατὰ
πόλιν
βουλόμενοι
πλεονεκτεῖν
μελετῶσι
|
νικᾶν |
φίλους,
οἱ
δὲ
κυνηγέται
κοινοὺς |
[13] |
εὔκλειαν·
ἑλόντες
μὲν
γὰρ
πολέμια
|
νικῶσι, |
μὴ
ἑλόντες
δὲ
πρῶτον
μὲν |
[8] |
~Ἰχνεύεσθαι
δὲ
τὸν
λαγῶ
ὅταν
|
νίφῃ |
ὁ
θεὸς
ὥστε
ἠφανίσθαι
τὴν |
[1] |
ἄλλα
ἐξ
ὧν
ἀνάγκη
καλῶς
|
νοεῖν |
καὶ
λέγειν
καὶ
πράττειν.
~Πρῶτον |
[13] |
ὀνόμασι
σοφίζονται,
οὐκ
ἐν
τοῖς
|
νοήμασιν. |
οὐ
λανθάνει
δέ
με
ὅτι |
[7] |
Τύρβας,
Σθένων,
Αἰθήρ,
Ἀκτίς,
Αἰχμή,
|
Νόης, |
Γνώμη,
Στίβων,
Ὁρμή.
ἄγειν
δὲ |
[5] |
ἑκάστου
παραφέρει
τὴν
ὄψιν
πρὶν
|
νοῆσαι |
ὅ
τι
ἐστί.
καὶ
οἱ |
[2] |
ἔργῳ.
καὶ
μηδεὶς
αὐτὰ
φαῦλα
|
νομισάτω |
εἶναι·
ἄνευ
γὰρ
δὴ
τούτων
|
[12] |
παίδευσις
γὰρ
καλὴ
διδάσκει
χρῆσθαι
|
νόμοις |
καὶ
λέγειν
περὶ
τῶν
δικαίων |
[12] |
φύσει
οὗτοι
κάκιστοι.
οὔτε
γὰρ
|
νόμοις
|
οὔτε
λόγοις
ἀγαθοῖς
πείθονται·
οὐ |
[5] |
κακόν,
καὶ
ἵνα
μὴ
τῷ
|
νόμῳ |
ἐναντίοι
ὦσιν
οἱ
ἰδόντες·
καὶ |
[1] |
μειζόνων
ἔτυχεν,
ἀνιστάναι
μὲν
τεθνεῶτας,
|
νοσοῦντας |
δὲ
ἰᾶσθαι·
διὰ
δὲ
ταῦτα |
[7] |
διαστρέφουσι
τὰ
σκέλη,
τοῖς
σώμασι
|
νόσους |
ἐμποιοῦσι,
καὶ
τὰ
ἐντὸς
ἄδικα |
[12] |
ἐκ
δὲ
τῶν
κακῶν
ἔργων
|
νόσους |
καὶ
ζημίας
καὶ
θανάτους
καὶ |
[5] |
ψυχθῇ·
χείρω
δὲ
καὶ
τὰ
|
νότια |
ποιεῖ·
ὑγραίνοντα
γὰρ
διαχεῖ·
τὰ |
[8] |
γὰρ
ταχὺ
συντήκεται·
ἐὰν
δὲ
|
νότιόν |
τε
ᾖ
καὶ
ἥλιος
ἐπιλάμπῃ, |
[11] |
γῆς.
ἐπὶ
δὲ
τοῦτον
εἰς
|
νύκτα |
ἐπέθεσαν
δήσαντες
αἶγα,
καὶ
ἔφραξαν |
[12] |
ἀγρεύειν·
πρὸς
δὲ
τούτῳ
μὴ
|
νυκτερεύειν |
ἐντὸς
πολλῶν
σταδίων,
ἵνα
μὴ
|
[11] |
ἀκούοντα
τῆς
φωνῆς
ἐν
τῇ
|
νυκτὶ |
κύκλῳ
τὸν
φραγμὸν
περιθέουσι,
καὶ |
[9] |
τοῖς
ὄρεσιν
οὐ
μόνον
τῆς
|
νυκτὸς |
ἁλίσκονται
ἀλλὰ
καὶ
μεθ´
ἡμέραν |
[11] |
καταβαίνοντα
εἰς
τὸ
πεδίον
τῆς
|
νυκτὸς |
ἀποκλεισθέντα
μετὰ
ἵππων
καὶ
ὅπλων |
[5] |
ἰχνευόμενος,
ἐὰν
μήτι
περίφοβος
τῆς
|
νυκτὸς |
γένηται·
παθὼν
δὲ
τοῦτο
ὑποκινεῖ. |
[9] |
ἐν
δὲ
τοῖς
ἔργοις
τῆς
|
νυκτὸς |
διὰ
τὸ
μεθ´
ἡμέραν
πεφοβῆσθαι |
[5] |
ἐστι
διὰ
τὸ
μῆκος
τῶν
|
νυκτῶν· |
τοῦ
δὲ
θέρους
βραχέα
διὰ |
[1] |
μὲν
Ῥέας,
ὁ
δὲ
Ναΐδος
|
νύμφης· |
ὥστε
ἐγεγόνει
μὲν
Χείρων
πρότερος |
[5] |
ὀλιγάκις
ἂν
ἔπασχε
τὸ
τοιοῦτον·
|
νῦν |
δὲ
περιβάλλων
καὶ
ἀγαπῶν
τοὺς |
[1] |
οἱ
μὲν
ἀγαθοὶ
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ἐρῶσιν,
οἱ
δὲ
κακοὶ
φθονοῦσιν, |
[1] |
πολὺ
μείζω
ποιήσας
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
θαυμάζεται.
Ἱππόλυτος
δὲ
ὑπὸ
μὲν
|
[12] |
μεγάλη
ἀρετή,
δι´
ἣν
καὶ
|
νῦν |
θαυμάζονται·
ἧς
ὅτι
μὲν
ἐρῶσιν |
[13] |
ἄνδρα
που
ἑωράκαμεν
ὅντιν´
οἱ
|
νῦν |
σοφισταὶ
ἀγαθὸν
ἐποίησαν,
οὔτε
γράμματα |
[13] |
δὲ
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
τοὺς
|
νῦν
|
σοφιστὰς
καὶ
οὐ
{τοὺς}
φιλοσόφους, |
[11] |
Πίνδῳ,
τὰ
δ´
ἐν
τῇ
|
Νύσῃ |
τῇ
ὑπὲρ
τῆς
Συρίας,
καὶ |