Texte grec :
| [2,25] κεʹ. Περὶ τῆς Εὐδοξίου τοῦ Γερμανικέως καινοτομίας, καὶ Βασιλείου τοῦ Ἀγκύρας καὶ Εὐσταθίου τοῦ Σεβαστείας κατὰ τούτου γεγενημένης σπουδῆς.
Γερμανίκεια πόλις ἐστὶν ἐν μεθορίῳ τῆς Κιλίκων καὶ Σύρων καὶ Καππαδοκῶν κειμένη, εἰς δὲ τὴν Εὐφρατησίαν καλουμένην ἐπαρχίαν τελεῖ. Τῆσδε τῆς ἐκκλησίας προστατεύων Εὐδόξιος, εἶτα Λεόντιον τεθνηκέναι μαθών, κατέλαβε μὲν τὴν Ἀντιόχειαν, ἥρπασε δὲ τὴν προεδρίαν, συὸς ἀγρίου δίκην λυμαινόμενος τὸν ἀμπελῶνα τὸν θεῖον. Οὐδὲ γὰρ Λεοντίῳ παραπλησίως τὴν κακοήθειαν συνεκάλυπτεν, ἀλλ´ ἄντικρυς κατὰ τῶν ἀποστολικῶν ἐλύττα δογμάτων καὶ τοὺς ἀντιλέγειν τολμῶντας παντοδαπαῖς περιέβαλλε συμφοραῖς. Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν χρόνον Ἀγκύρας μὲν τῆς Γαλατῶν μητροπόλεως Βασίλειος κατεῖχε τὰ τῆς ἐκκλησίας πηδάλια, Μάρκελλον διαδεξάμενος, Εὐστάθιος δὲ Σεβαστείας ἡγεῖτο, ἣ τῆς Ἀρμενίας ἐπρώτευεν. Οὗτοι τὴν Εὐδοξίου παρανομίαν καὶ λύτταν μεμαθηκότες Κωνσταντίῳ τῷ βασιλεῖ τὰ τολμηθέντα διὰ γραμμάτων ἐδήλωσαν. ἔτι δὲ οὗτος ἐν τῷ πρὸς δυόμενον ἥλιον διέτριβε τμήματι, τὴν παρὰ τῶν τυράννων γεγενημένην βλάβην ἰώμενος μετὰ τὴν ἐκείνων ἀναίρεσιν. Συνήθεις δὲ ἦσαν οὗτοι τῷ βασιλεῖ καὶ πλείστης ὅσης διὰ τὴν ἀξιέπαινον βιοτὴν ἀπήλαυον παρρησίας.
|
|
Traduction française :
| [2,25] CHAPITRE XXV. Eudoxe commet de grandes violences dans l'Église d'Antioche. Basile et Eustate en donnent avis à l'Empereur Constance.
Eudoxe Évêque de Germanicie ville de l'Euphratèse, qui est une Province dont les frontières touchent celles de la Cilicie, de la Syrie, et de la Cappadoce, ayant appris la mort de Léonce, s'alla emparer de l'Église d'Antioche, et ravagea comme un Sanglier la vigne du Seigneur. Il n'usait point de ruse comme Léonce, pour déguiser sa malice, il l'exerçait publiquement, et livrait une persécution manifeste à ceux qui soutenaient la saine doctrine. Basile qui gouvernait alors l'Église d'Ancyre Métropole de Galatie, et qui avait succédé à Marcel dans cette charge, et Eustate Évêque de Sébaste capitale d'Arménie, prirent la liberté d'écrire à l'Empereur Constance, qui était alors en Occident, où il tâchait de refermer les plaies que la fureur des Tyrans y avait faites, et lui tracèrent un léger crayon des violences et des cruautés qu'Eudoxe avait commises. La pureté de leur vertu les avait fait entrer bien avant dans les bonnes grâces de ce Prince.
|
|
