>

Livre, Chap.
[16, 18]	Ἀρμενίαν· ἀπὸ δὲ δύσεώς ἐστιν	ἡ	Ἀδιαβηνὴ καὶ ἡ Μεσοποταμία. ~Τῆς
[16, 1]	ἐν ᾗπερ ἡ Νίνος καὶ	ἡ	Ἀπολλωνιᾶτις καὶ Ἐλυμαῖοι καὶ Παραιτάκαι
[16, 1]	γῆς, ἧς ἐν μέρει καὶ	ἡ	Ἀτουρία ἐστίν, ἐν ᾗπερ ἡ
[16, 16]	λύχνους κάουσι. ~Πάλαι μὲν οὖν	ἡ	Βαβυλὼν ἦν μητρόπολις τῆς Ἀσσυρίας,
[16, 2]	ἄνδρα, Σεμίραμις, ἧς ἐστι κτίσμα	ἡ	Βαβυλών. οὗτοι δὲ ἐκράτησαν τῆς
[16, 27]	τοῦ ποταμοῦ σχοίνους τέτταρας διέχουσα	ἡ	Βαμβύκη, ἣν καὶ Ἔδεσσαν καὶ
[16, 9]	ἐστιν ὑπουργίας μεγάλας· βαθεῖα γὰρ	ἡ	γῆ καὶ μαλακὴ καὶ εὐένδοτος
[16, 10]	πολυχειρίας δεῖται· εὐένδοτος γὰρ οὖσα	ἡ	γῆ καὶ μαλακὴ τὴν ἐπιφορηθεῖσαν
[16, 5]	αἱ ψαλίδες καὶ τὰ καμαρώματα.	ἡ	δ´ ἀνωτάτω στέγη προσβάσεις κλιμακωτὰς
[16, 3]	ἐν πεδίῳ κειμένη τῆς Ἀτουρίας·	ἡ	δ´ Ἀτουρία τοῖς περὶ Ἄρβηλα
[16, 5]	ἡ μὲν γέγονε Βαβυλῶνος μείζων	ἡ	δ´ ἔρημος ἡ πολλή, ὥστ´
[16, 18]	ἀγαθὴ γεωργοὺς ἔχει τοὺς ἐνοικοῦντας,	ἡ	δ´ ὀρεινὴ στρατιώτας τρέφει τοξότας
[16, 10]	προσφέρειν βοήθειαν ἡγεμόνων ἀγαθῶν ἐστιν.	ἡ	δὲ βοήθεια αὕτη, τὴν μὲν
[16, 10]	ἡ μὲν οὖν ἀνακάθαρσις ῥᾳδία	ἡ	δὲ ἔμφραξις πολυχειρίας δεῖται· εὐένδοτος
[16, 15]	νάφθαν, γίνεται ἐν τῇ Σουσίδι,	ἡ	δὲ „ξηρὰ δυναμένη πήττεσθαι ἐν
[16, 5]	πεντήκοντα τῶν δὲ πύργων ἑξήκοντα,	ἡ	δὲ πάροδος τοῖς ἐπὶ τοῦ
[16, 2]	Νίνον ἐν τῇ Ἀτουρίᾳ κτίσας,	ἡ	δὲ τούτου γυνή, ἥπερ καὶ
[16, 13]	πῆ δὲ πλατυνόμενα τὰ μεσημβρινά·	ἡ	δὲ χιὼν οὐ τοῖς ὕψεσι
[16, 4]	διαστήματι ὅσῳ καὶ ὁ Λύκος·	ἡ	δὲ χώρα Ἀρτακηνὴ λέγεται. περὶ
[16, 9]	Ὦπιν καὶ τὴν νῦν Σελεύκειαν	(ἡ	δὲ Ὦπις κώμη ἐμπόριον τῶν
[16, 3]	φορτίων, ἐν οἷς ἦν καὶ	ἡ	διατροφὴ τῷ βασιλεῖ. οἱ μέντοι
[16, 18]	ἡ Μασσαβατική) τρίτη δ´ ἐστὶν	ἡ	ἐκ τῆς Περσίδος. ἔστι δὲ
[16, 17]	λῃστρικὰ ἔθνη· τῇ δὲ Σουσίδι	ἡ	Ἐλυμαῒς καὶ αὐτὴ τραχεῖα ἡ
[16, 16]	τῆς Ἀσσυρίας, νῦν δὲ Σελεύκεια	ἡ	ἐπὶ τῷ Τίγρει λεγομένη. πλησίον
[16, 17]	δὲ συνάπτει ἡ Παραιτακηνὴ καὶ	ἡ	Κοσσαία μέχρι Κασπίων πυλῶν, ὀρεινὰ
[16, 24]	Τιγράνης ἐχρῆτο. ἐγένετο δὲ καὶ	ἡ	λοιπὴ Μεσοποταμία ὑπὸ Ῥωμαίοις, Πομπήιος
[16, 18]	Ἐλυμαίας ἥ τε Γαβιανὴ καὶ	ἡ	Μασσαβατική) τρίτη δ´ ἐστὶν ἡ
[16, 5]	ἐν Ἀρκαδίᾳ „ἐρημία μεγάλη ´στὶν	ἡ	Μεγάλη πόλις. διὰ δὲ τὴν
[16, 5]	μετήνεγκαν· καὶ δὴ καὶ νῦν	ἡ	μὲν γέγονε Βαβυλῶνος μείζων ἡ
[16, 19]	ὡς ἐν τοῖς Ἀρμενιακοῖς εἴρηται.	ἡ	μὲν οὖν Ἀδιαβηνὴ τοιαύτη· περὶ
[16, 10]	διωρύγων καὶ ἐξανοίξει τῶν στομάτων.	ἡ	μὲν οὖν ἀνακάθαρσις ῥᾳδία ἡ
[16, 27]	Σελεύκειαν καὶ Βαβυλῶνα ἐμπορευομένοις ἐστίν.	ἡ	μὲν οὖν διάβασις τοῦ Εὐφράτου
[16, 23]	ἕως ἐπὶ Θάψακον. ~Ἔστι δ´	ἡ	μὲν παρόρειος εὐδαίμων ἱκανῶς· ἔχουσι
[16, 15]	Ἐρατοσθένης μὲν οὕτως εἴρηκεν ὅτι	„ἡ	μὲν „ὑγρὰ ἣν καλοῦσι νάφθαν,
[16, 18]	δύσεώς ἐστιν ἡ Ἀδιαβηνὴ καὶ	ἡ	Μεσοποταμία. ~Τῆς μὲν οὖν Ἀδιαβηνῆς
[16, 17]	τὰ περὶ τὸν Ζάγρον καὶ	ἡ	Μηδία. ~Κοσσαῖοι μὲν οὖν εἰσι
[16, 1]	ἡ Ἀτουρία ἐστίν, ἐν ᾗπερ	ἡ	Νίνος καὶ ἡ Ἀπολλωνιᾶτις καὶ
[16, 23]	τῶν Μακεδόνων· ἐν οἷς ἐστιν	ἡ	Νίσιβις, ἣν καὶ αὐτὴν Ἀντιόχειαν
[16, 5]	τὸ ἐγχειρηθὲν ἐπιτελέσαι· παραχρῆμα γὰρ	ἡ	νόσος καὶ ἡ τελευτὴ συνέπεσε
[16, 17]	Σοῦσα βαδίζουσι διὰ τῆς Σιτακηνῆς	ἡ	ὁδὸς ἅπασα πρὸς ἕω· πρὸς
[16, 27]	θεὸν τὴν Ἀταργάτιν. διαβάντων δὲ	ἡ	ὁδός ἐστι διὰ τῆς ἐρήμου
[16, 27]	λεγομένων, καὶ τῆς ἐκείνων ἐρημίας	ἡ	ὁδὸς τοῖς ἐκ τῆς Συρίας
[16, 17]	πολλὴ οὖσα· ταύτῃ δὲ συνάπτει	ἡ	Παραιτακηνὴ καὶ ἡ Κοσσαία μέχρι
[16, 28]	Παρθυαίων ἀρχῆς ὁ Εὐφράτης καὶ	ἡ	περαία· τὰ δ´ ἐντὸς ἔχουσι
[16, 1]	καὶ Ἐλυμαῖοι καὶ Παραιτάκαι καὶ	ἡ	περὶ τὸ Ζάγρον ὄρος Χαλωνῖτις
[16, 17]	ἐγκυκλοῦται πρὸς {ἑσπέραν καὶ} ἄρκτον	ἡ	Περσὶς πολλὴ οὖσα· ταύτῃ δὲ
[16, 15]	τῇ Βαβυλωνίᾳ· ταύτης „δ´ ἐστὶν	ἡ	πηγὴ τοῦ Εὐφράτου πλησίον· πλημμύροντος
[16, 19]	Μεσοποταμία. ~Τῆς μὲν οὖν Ἀδιαβηνῆς	ἡ	πλείστη πεδιάς ἐστι, καὶ αὐτὴ
[16, 17]	ἡ Ἐλυμαῒς καὶ αὐτὴ τραχεῖα	ἡ	πολλὴ καὶ λῃστρική· τῇ δὲ
[16, 5]	γὰρ ἡ χώρα καὶ θαμνώδης	ἡ	πολλὴ πλὴν φοίνικος· οὗτος δὲ
[16, 5]	Βαβυλῶνος μείζων ἡ δ´ ἔρημος	ἡ	πολλή, ὥστ´ ἐπ´ αὐτῆς μὴ
[16, 17]	ἕω τὸ πλέον, καθάπερ καὶ	ἡ	Σιτακηνή· καὶ γὰρ αὕτη πολλή
[16, 22]	~Ἐπὶ μῆκος δὲ συχνὸν προπέπτωκεν	ἡ	συναγωγὴ τῆς Μεσοποταμίας καὶ πλοίῳ
[16, 5]	παραχρῆμα γὰρ ἡ νόσος καὶ	ἡ	τελευτὴ συνέπεσε τῷ βασιλεῖ, τῶν
[16, 4]	βασίλειον, καὶ ὁ Κυπαρισσὼν καὶ	ἡ	τοῦ Κάπρου διάβασις συνάπτουσα ἤδη
[16, 4]	ἔστι καὶ Δημητριὰς πόλις· εἶθ´	ἡ	τοῦ νάφθα πηγὴ καὶ τὰ
[16, 5]	τὰ δ´ ὁ χρόνος καὶ	ἡ	τῶν Μακεδόνων ὀλιγωρία περὶ τὰ
[16, 5]	καὶ πολλοῦ χρόνου (αὐτὴ γὰρ	ἡ	χοῦς εἰς ἀνακάθαρσιν μυρίοις ἀνδράσι
[16, 10]	κωλύειν, τὴν δὲ πλήρωσιν ἣν	ἡ	χοῦς ἐργάζεται, τοὐναντίον ἀνακαθάρσει τῶν
[16, 9]	τὰ στόματα αὐτῶν ἐμφράττει ῥᾳδίως	ἡ	χοῦς· οὕτω δὲ συμβαίνει πάλιν
[16, 24]	ἦν ἀξιόλογα· ἔστι γὰρ εὔβοτος	ἡ	χώρα καὶ εὐερνὴς ὥστε καὶ
[16, 5]	διὰ τὴν ἀξυλίαν· ψιλὴ γὰρ	ἡ	χώρα καὶ θαμνώδης ἡ πολλὴ
[16, 10]	πλεῖστον τοῦ θέρους ἔμπυρος οὖσα	ἡ	χώρα καὶ καυματηρά· διαφέρει δ´
[16, 9]	δ´ ὑπὸ πλειόνων μὲν ποταμῶν	ἡ	χώρα, μεγίστων δὲ τοῦ τε
[16, 8]	βρῶσιν καὶ ταριχεύονται. ~Περιέχεται δ´	ἡ	χώρα τῶν Βαβυλωνίων ἀπὸ μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/03/2009