HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοσαύτην 1
τοσοῦτον 2
τότε 8
τοῦ 93
τοῦδε 1
τοὐναντίον 2
τοὔνομα 3

Fréquences [« »]
93 ἐν
86 τῆς
91 τὸ
93 τοῦ
104 τῶν
111 τὴν
138 δ´

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Strabon, Geographica, livre XIV-1

τοῦ

>
Livre, Chap.

[14, 17]   δ´ ἀπελείφθη μὲν ἰδιώτης ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ, Δαρείῳ δὲ τῷ Ὑστάσπεω

[14, 42]   κατεστασιάσθη δ´ ὑπὸ τῶν Δομετίου τοῦ Ἀηνοβάρβου φίλων, καὶ ἀνεῖλεν αὐτὸν

[14, 3]   τῆς Αἰολικῆς, υἱὸν γνήσιον Κόδρου τοῦ Ἀθηνῶν βασιλέως, γενέσθαι δὲ τοῦτον

[14, 31]   ὑπέρβασις τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ ἀπὸ τοῦ Ἀλεξανδρείου καὶ τῶν Χαλκιδέων μέχρι

[14, 44]   καὶ τὸ Χαρώνιον ἄντρον ὑπερκείμενον τοῦ ἄλσους θαυμαστὸν τῇ φύσει· λέγουσι

[14, 20]   ἀπολυθεῖσαν τῶν ὠδίνων. ὑπέρκειται δὲ τοῦ ἄλσους ὄρος ὁ Σολμισσός, ὅπου

[14, 27]   Κάλχας ὁ μάντις μετ´ Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου κατὰ τὴν ἐκ Τροίας

[14, 44]   διαιτᾶσθαι ἐν τῇ κώμῃ πλησίον τοῦ ἄντρου παρὰ τοῖς ἐμπείροις τῶν

[14, 31]   ἡ δ´ ὑπέρβασις τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ ἀπὸ τοῦ Ἀλεξανδρείου καὶ τῶν

[14, 5]   τὸν Βράγχον καὶ τὸν ἔρωτα τοῦ Ἀπόλλωνος· κεκόσμηται δ´ ἀναθήμασι τῶν

[14, 48]   καὶ Σώστρατος δὲ ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ἀριστοδήμου καὶ ἄλλος Ἀριστόδημος ἀνεψιὸς

[14, 6]   Ἀπόλλων· καὶ ἡ Ἄρτεμις ἀπὸ τοῦ ἀρτεμέας ποιεῖν· καὶ ὁ Ἥλιος

[14, 41]   ὁ ῥήτωρ, ὃς ἦρξε μάλιστα τοῦ Ἀσιανοῦ λεγομένου ζήλου παραφθείρας τὸ

[14, 3]   ἐν ἀγῶσι καὶ πορφύραν ἐπίσημον τοῦ βασιλικοῦ γένους, σκίπωνα ἀντὶ σκήπτρου,

[14, 38]   Ἀττάλου τοῦ φιλομήτορος τελευτήν, δοκῶν τοῦ γένους εἶναι τοῦ τῶν βασιλέων

[14, 3]   καὶ ἔτι νῦν οἱ ἐκ τοῦ γένους ὀνομάζονται βασιλεῖς ἔχοντές τινας

[14, 44]   μεσημβρίαν ὑπολαβόντες ταῦρον οἱ ἐκ τοῦ γυμνασίου νέοι καὶ ἔφηβοι γυμνοὶ

[14, 32]   καλοῦμεν, καὶ ἐν παροιμίᾳ φαμέν „τοῦ δ´ ἆρ´ ὁ Κωρυκαῖος ἠκροάζετο,

[14, 23]   ὅν φησιν εἶναι Δεινοκράτους ἔργον (τοῦ δ´ αὐτοῦ καὶ τὴν Ἀλεξανδρείας

[14, 19]   δ´ ἐπώνυμός ἐστιν Ἰκάρου παιδὸς τοῦ Δαιδάλου, ὅν φασι τῷ πατρὶ

[14, 3]   Ἰώνων κοινῇ στεῖλαι τὴν ἀποικίαν· τοῦ δὲ Νηλέως ἐπὶ τῷ Ποσειδίῳ

[14, 41]   ὁ ἐπιγράψας τὸ τελευταῖον γράμμα τοῦ δευτέρου ἔπους παρέλιπε τοῦ πλάτους

[14, 5]   Μιλησίων ἑξῆς ἐστι τὸ μαντεῖον τοῦ Διδυμέως Ἀπόλλωνος τὸ ἐν Βραγχίδαις

[14, 42]   καὶ βαρύς, ἔχων τὴν ἱερωσύνην τοῦ Διὸς τοῦ Λαρισαίου· κατεστασιάσθη δ´

[14, 19]   Κρήτης, πεσεῖν ἐνθάδε μὴ κρατήσαντα τοῦ δρόμου· μετεωρισθέντι γὰρ πρὸς τὸν

[14, 35]   μέγα τοὺς Ὁμηρίδας καλουμένους ἀπὸ τοῦ ἐκείνου γένους προχειριζόμενοι, ὧν καὶ

[14, 40]   δυεῖν, τοῦ ἐν Ἐφέσῳ καὶ τοῦ ἐν Διδύμοις. καὶ τὸ παλαιὸν

[14, 40]   τοὺς ἐν Ἀσίᾳ πλὴν δυεῖν, τοῦ ἐν Ἐφέσῳ καὶ τοῦ ἐν

[14, 5]   καὶ τὰ ἄλλα ἱερὰ πλὴν τοῦ ἐν Ἐφέσῳ· οἱ δὲ Βραγχίδαι

[14, 40]   τῷ πλήθει τῶν ἀναθημάτων λείπεται τοῦ ἐν Ἐφέσῳ, τῇ δ´ εὐρυθμίᾳ

[14, 2]   Καρικῶν ὅρων μέχρι Φωκαίας καὶ τοῦ Ἕρμου τὸ πέρας τῆς Ἰωνικῆς

[14, 5]   οἱ δὲ Βραγχίδαι τοὺς θησαυροὺς τοῦ θεοῦ παραδόντες τῷ Πέρσῃ φεύγοντι

[14, 42]   δισχιλίων ταλάντων, ἣν ὑπὸ Καίσαρος τοῦ θεοῦ πραθεῖσαν διὰ τὴν πρὸς

[14, 41]   τὴν δοτικήν· πολλοὶ γὰρ χωρὶς τοῦ ι γράφουσι τὰς δοτικάς, καὶ

[14, 22]   ἐκ τῶν Περσικῶν παρακαταθηκῶν ἐποιήσαντο τοῦ ἱεροῦ τὴν ἐπισκευήν· οὔτε δὲ

[14, 31]   ὁ τόπος ἐπὶ τῇ ἀρχῇ τοῦ ἰσθμοῦ, ἐντὸς μὲν ἀπολαμβάνων τὴν

[14, 31]   καὶ Ἐρυθραίων· ἐντὸς μὲν οὖν τοῦ ἰσθμοῦ οἰκοῦσιν οὗτοι, ἐπ´ αὐτῷ

[14, 31]   Κλαζομένιοι· τὸ μὲν γὰρ νότιον τοῦ ἰσθμοῦ πλευρὸν ἔχουσι Τήιοι τοὺς

[14, 31]   συντελούμενος ἐνταῦθα. ἡ δ´ ὑπέρβασις τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ ἀπὸ τοῦ Ἀλεξανδρείου

[14, 40]   καὶ {αὐ} τὸν νεώτερον εἶναι τοῦ Καλλίνου τεκμαίρεσθαι πάρεστιν. ἄλλης δέ

[14, 27]   τὴν ἔριν καὶ τὸν θάνατον τοῦ Κάλχαντος. τὰ μὲν παλαιὰ τοιαῦτα.

[14, 26]   ποίημα. ~Μετὰ δὲ τὴν ἐκβολὴν τοῦ Καΰστρου λίμνη ἐστὶν ἐκ τοῦ

[14, 24]   ὄντα πρότερον διὰ τὰς ἐκ τοῦ Καΰστρου προχώσεις, ἐὰν παραβληθῇ χῶμα

[14, 23]   τόξευμα ἀφέντος ἀπὸ τῆς γωνίας τοῦ κεράμου καὶ δόξαντος ὑπερβαλέσθαι μικρὰ

[14, 19]   πλέον περιρρυῆναι τὰ πτερὰ τακέντος τοῦ κηροῦ. τριακοσίων δ´ ἐστὶ τὴν

[14, 41]   ἦρξε δὲ Σωτάδης μὲν πρῶτος τοῦ κιναιδολογεῖν, ἔπειτα Ἀλέξανδρος ὁ Αἰτωλός·

[14, 27]   καὶ τὸ πρὸ αὐτῆς ἄλσος τοῦ Κλαρίου Ἀπόλλωνος, ἐν ᾧ καὶ

[14, 31]   τῷ Φιλίππου, καὶ ἀγὼν ὑπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν Ἰώνων Ἀλεξάνδρεια καταγγέλλεται,

[14, 32]   ἕτεροι. φασὶ δὲ τὸν παράπλουν τοῦ Κωρύκου πάντα λῃστήριον ὑπάρξαι τῶν

[14, 42]   ἔχων τὴν ἱερωσύνην τοῦ Διὸς τοῦ Λαρισαίου· κατεστασιάσθη δ´ ὑπὸ τῶν

[14, 38]   ἐξ Ἐφέσου μέχρι Ἀντιοχείας καὶ τοῦ Μαιάνδρου. ἔστι δὲ καὶ τὰ

[14, 47]   ~Περίκεινται δὲ ἀξιόλογοι κατοικίαι πέραν τοῦ Μαιάνδρου, Κοσκίνια καὶ Ὀρθωσία· ἐντὸς

[14, 12]   ἐροῦμεν. ~Μετὰ δὲ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Μαιάνδρου ὁ κατὰ Πριήνην ἐστὶν

[14, 10]   δὲ Πύρρας ἐπὶ τὴν ἐκβολὴν τοῦ Μαιάνδρου πεντήκοντα· τεναγώδης δ´ ὁ

[14, 7]   ἐν φυγῇ διετέλεσε, παρρησιασάμενος πέρα τοῦ μετρίου πρὸς Πομπήιον Μάγνον. ἠτύχησε

[14, 5]   παραδόντες τῷ Πέρσῃ φεύγοντι συναπῆραν τοῦ μὴ τῖσαι δίκας τῆς ἱεροσυλίας

[14, 36]   Ἀναξαγόρας ὁ φυσικός, Ἀναξιμένους ὁμιλητὴς τοῦ Μιλησίου· διήκουσαν δὲ τούτου Ἀρχέλαος

[14, 2]   δ´ οὖν ἀπὸ τοῦ Ποσειδίου τοῦ Μιλησίων καὶ τῶν Καρικῶν ὅρων

[14, 34]   Ἡρακλείδης Ἡροφίλειος ἰατρὸς συσχολαστὴς Ἀπολλωνίου τοῦ Μυός. ~Ἡ δὲ Χίος τὸν

[14, 40]   Ἀρτέμιδος, ὃ τῷ μὲν μεγέθει τοῦ ναοῦ καὶ τῷ πλήθει τῶν

[14, 23]   ἀναθήματα κατασκευάζειν. ~Μετὰ δὲ τὴν τοῦ νεὼ συντέλειαν, ὅν φησιν εἶναι

[14, 20]   καταμεῖναι, καὶ τυχεῖν οἰκείου τοῦδε τοῦ ὀνόματος τὸν τόπον. εἶτα λιμὴν

[14, 23]   δύο, τὴν μὲν ἐκ δεξιῶν τοῦ ὄρους τὴν δ´ ἐν ἀριστερᾷ,

[14, 20]   καὶ κληθῆναι, κάμνοντας δ´ ὑπὸ τοῦ πάθους καταμεῖναι, καὶ τυχεῖν οἰκείου

[14, 26]   τοῦ Καΰστρου λίμνη ἐστὶν ἐκ τοῦ πελάγους ἀναχεομένη (καλεῖται δὲ Σελινουσία)

[14, 24]   αἱ πλημμυρίδες καὶ ἡ παλίρροια τοῦ πελάγους ἀφῄρει τὴν χοῦν καὶ

[14, 15]   εὐδαίμων, ὡς δῆλον ἔκ τε τοῦ περιμάχητον γενέσθαι καὶ ἐκ τοῦ

[14, 41]   γράμμα τοῦ δευτέρου ἔπους παρέλιπε τοῦ πλάτους τῆς βάσεως μὴ συνεξαρκοῦντος,

[14, 14]   νῦν πινακοθήκη ἐστί· χωρὶς δὲ τοῦ πλήθους τῶν ἐνταῦθα κειμένων πινάκων

[14, 18]   Ὅμηρον λαβεῖν δῶρον τὴν ἐπιγραφὴν τοῦ ποιήματος ὃ καλοῦσιν Οἰχαλίας ἅλωσιν.

[14, 37]   μεταποιοῦνται γὰρ καὶ οὗτοι διαφερόντως τοῦ ποιητοῦ, καὶ δὴ καὶ νόμισμά

[14, 8]   αὐτὸ εἶναι νομίζων τῷ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ Φθειρῶν ὄρει λεγομένῳ (ὑπὲρ

[14, 2]   διακοσίων. ἔστι δ´ οὖν ἀπὸ τοῦ Ποσειδίου τοῦ Μιλησίων καὶ τῶν

[14, 4]   τείχους αὐτῆς· τὰ γοῦν ὄπισθεν τοῦ πρηῶνος κτήματα ἔτι νυνὶ λέγεται

[14, 12]   οὕτως Ἱππῶναξ „καὶ δικάσσασθαι Βίαντος τοῦ Πριηνέως κρέσσον. ~Τῆς δὲ Τρωγιλίου

[14, 18]   Ὁμήρου διὰ τὴν λεγομένην ξενίαν „τοῦ Σαμίου πόνος εἰμί, δόμῳ ποτὲ

[14, 16]   ληφθέντα γὰρ ἐξ ἀπάτης ὑπὸ τοῦ σατράπου τῶν Περσῶν κρεμασθῆναι. τούτῳ

[14, 5]   μέγεθος· κώμης γοῦν κατοικίαν ὁ τοῦ σηκοῦ περίβολος δέδεκται καὶ ἄλσος

[14, 40]   τέχνῃ τῇ περὶ τὴν κατασκευὴν τοῦ σηκοῦ πολὺ διαφέρει· καὶ τῷ

[14, 24]   ἐποίησε τὸν λιμένα σύμπαντα μέχρι τοῦ στόματος· πρότερον δ´ ἱκανῶς αἱ

[14, 41]   αὐτὸν ηὔξησε πορφύραν ἐνδύσασα ἱερωμένον τοῦ σωσιπόλιδος Διός, καθάπερ καὶ ἡ

[14, 24]   κατὰ τὴν Ἀσίαν τὴν ἐντὸς τοῦ Ταύρου. ~Ἄνδρες δ´ ἀξιόλογοι γεγόνασιν

[14, 1]   καὶ Καρῶν καὶ τῆς ἔξω τοῦ Ταύρου παραλίας, ἣν ἔχουσι Λύκιοί

[14, 4]   τῆς νῦν πόλεως, ἔχων μέρος τοῦ τείχους αὐτῆς· τὰ γοῦν ὄπισθεν

[14, 37]   Ὁμήρειον λέγεται. ῥεῖ δὲ πλησίον τοῦ τείχους ὁ Μέλης ποταμός. ἔστι

[14, 15]   τοῦ περιμάχητον γενέσθαι καὶ ἐκ τοῦ τοὺς ἐπαινοῦντας μὴ ὀκνεῖν ἐφαρμόττειν

[14, 38]   τελευτήν, δοκῶν τοῦ γένους εἶναι τοῦ τῶν βασιλέων καὶ διανοούμενος εἰς

[14, 39]   δ´ ἀρχὴν ἔχων ἀπὸ Πακτύου τοῦ τῶν Ἐφεσίων ὄρους· ἕτερος δ´

[14, 33]   μεταξὺ δὲ τῶν Ἐρυθρῶν καὶ τοῦ Ὑποκρήμνου Μίμας ἐστὶν ὄρος ὑψηλὸν

[14, 31]   Ἀλεξανδρείου καὶ τῶν Χαλκιδέων μέχρι τοῦ Ὑποκρήμνου πεντήκοντά εἰσι στάδιοι, ὁ

[14, 36]   τετρακόσιοί που στάδιοι. ~Ἐκ δὲ τοῦ Ὑποκρήμνου Χύτριόν ἐστι τόπος, ὅπου

[14, 38]   ἀπέστησεν Ἀριστόνικος μετὰ τὴν Ἀττάλου τοῦ φιλομήτορος τελευτήν, δοκῶν τοῦ γένους

[14, 18]   ἦν καὶ Νεοκλῆς ὁ Ἐπικούρου τοῦ φιλοσόφου πατήρ, γραμματοδιδάσκαλος, ὥς φασι·

Livre, Chap.
[14, 17]	δ´ ἀπελείφθη μὲν ἰδιώτης ὑπὸ	τοῦ	ἀδελφοῦ, Δαρείῳ δὲ τῷ Ὑστάσπεω
[14, 42]	κατεστασιάσθη δ´ ὑπὸ τῶν Δομετίου	τοῦ	Ἀηνοβάρβου φίλων, καὶ ἀνεῖλεν αὐτὸν
[14, 3]	τῆς Αἰολικῆς, υἱὸν γνήσιον Κόδρου	τοῦ	Ἀθηνῶν βασιλέως, γενέσθαι δὲ τοῦτον
[14, 31]	ὑπέρβασις τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ ἀπὸ	τοῦ	Ἀλεξανδρείου καὶ τῶν Χαλκιδέων μέχρι
[14, 44]	καὶ τὸ Χαρώνιον ἄντρον ὑπερκείμενον	τοῦ	ἄλσους θαυμαστὸν τῇ φύσει· λέγουσι
[14, 20]	ἀπολυθεῖσαν τῶν ὠδίνων. ὑπέρκειται δὲ	τοῦ	ἄλσους ὄρος ὁ Σολμισσός, ὅπου
[14, 27]	Κάλχας ὁ μάντις μετ´ Ἀμφιλόχου	τοῦ	Ἀμφιαράου κατὰ τὴν ἐκ Τροίας
[14, 44]	διαιτᾶσθαι ἐν τῇ κώμῃ πλησίον	τοῦ	ἄντρου παρὰ τοῖς ἐμπείροις τῶν
[14, 31]	ἡ δ´ ὑπέρβασις τοῦ ἰσθμοῦ	τοῦ	ἀπὸ τοῦ Ἀλεξανδρείου καὶ τῶν
[14, 5]	τὸν Βράγχον καὶ τὸν ἔρωτα	τοῦ	Ἀπόλλωνος· κεκόσμηται δ´ ἀναθήμασι τῶν
[14, 48]	καὶ Σώστρατος δὲ ὁ ἀδελφὸς	τοῦ	Ἀριστοδήμου καὶ ἄλλος Ἀριστόδημος ἀνεψιὸς
[14, 6]	Ἀπόλλων· καὶ ἡ Ἄρτεμις ἀπὸ	τοῦ	ἀρτεμέας ποιεῖν· καὶ ὁ Ἥλιος
[14, 41]	ὁ ῥήτωρ, ὃς ἦρξε μάλιστα	τοῦ	Ἀσιανοῦ λεγομένου ζήλου παραφθείρας τὸ
[14, 3]	ἐν ἀγῶσι καὶ πορφύραν ἐπίσημον	τοῦ	βασιλικοῦ γένους, σκίπωνα ἀντὶ σκήπτρου,
[14, 38]	Ἀττάλου τοῦ φιλομήτορος τελευτήν, δοκῶν	τοῦ	γένους εἶναι τοῦ τῶν βασιλέων
[14, 3]	καὶ ἔτι νῦν οἱ ἐκ	τοῦ	γένους ὀνομάζονται βασιλεῖς ἔχοντές τινας
[14, 44]	μεσημβρίαν ὑπολαβόντες ταῦρον οἱ ἐκ	τοῦ	γυμνασίου νέοι καὶ ἔφηβοι γυμνοὶ
[14, 32]	καλοῦμεν, καὶ ἐν παροιμίᾳ φαμέν	„τοῦ	δ´ ἆρ´ ὁ Κωρυκαῖος ἠκροάζετο,
[14, 23]	ὅν φησιν εἶναι Δεινοκράτους ἔργον	(τοῦ	δ´ αὐτοῦ καὶ τὴν Ἀλεξανδρείας
[14, 19]	δ´ ἐπώνυμός ἐστιν Ἰκάρου παιδὸς	τοῦ	Δαιδάλου, ὅν φασι τῷ πατρὶ
[14, 3]	Ἰώνων κοινῇ στεῖλαι τὴν ἀποικίαν·	τοῦ	δὲ Νηλέως ἐπὶ τῷ Ποσειδίῳ
[14, 41]	ὁ ἐπιγράψας τὸ τελευταῖον γράμμα	τοῦ	δευτέρου ἔπους παρέλιπε τοῦ πλάτους
[14, 5]	Μιλησίων ἑξῆς ἐστι τὸ μαντεῖον	τοῦ	Διδυμέως Ἀπόλλωνος τὸ ἐν Βραγχίδαις
[14, 42]	καὶ βαρύς, ἔχων τὴν ἱερωσύνην	τοῦ	Διὸς τοῦ Λαρισαίου· κατεστασιάσθη δ´
[14, 19]	Κρήτης, πεσεῖν ἐνθάδε μὴ κρατήσαντα	τοῦ	δρόμου· μετεωρισθέντι γὰρ πρὸς τὸν
[14, 35]	μέγα τοὺς Ὁμηρίδας καλουμένους ἀπὸ	τοῦ	ἐκείνου γένους προχειριζόμενοι, ὧν καὶ
[14, 40]	δυεῖν, τοῦ ἐν Ἐφέσῳ καὶ	τοῦ	ἐν Διδύμοις. καὶ τὸ παλαιὸν
[14, 40]	τοὺς ἐν Ἀσίᾳ πλὴν δυεῖν,	τοῦ	ἐν Ἐφέσῳ καὶ τοῦ ἐν
[14, 5]	καὶ τὰ ἄλλα ἱερὰ πλὴν	τοῦ	ἐν Ἐφέσῳ· οἱ δὲ Βραγχίδαι
[14, 40]	τῷ πλήθει τῶν ἀναθημάτων λείπεται	τοῦ	ἐν Ἐφέσῳ, τῇ δ´ εὐρυθμίᾳ
[14, 2]	Καρικῶν ὅρων μέχρι Φωκαίας καὶ	τοῦ	Ἕρμου τὸ πέρας τῆς Ἰωνικῆς
[14, 5]	οἱ δὲ Βραγχίδαι τοὺς θησαυροὺς	τοῦ	θεοῦ παραδόντες τῷ Πέρσῃ φεύγοντι
[14, 42]	δισχιλίων ταλάντων, ἣν ὑπὸ Καίσαρος	τοῦ	θεοῦ πραθεῖσαν διὰ τὴν πρὸς
[14, 41]	τὴν δοτικήν· πολλοὶ γὰρ χωρὶς	τοῦ	ι γράφουσι τὰς δοτικάς, καὶ
[14, 22]	ἐκ τῶν Περσικῶν παρακαταθηκῶν ἐποιήσαντο	τοῦ	ἱεροῦ τὴν ἐπισκευήν· οὔτε δὲ
[14, 31]	ὁ τόπος ἐπὶ τῇ ἀρχῇ	τοῦ	ἰσθμοῦ, ἐντὸς μὲν ἀπολαμβάνων τὴν
[14, 31]	καὶ Ἐρυθραίων· ἐντὸς μὲν οὖν	τοῦ	ἰσθμοῦ οἰκοῦσιν οὗτοι, ἐπ´ αὐτῷ
[14, 31]	Κλαζομένιοι· τὸ μὲν γὰρ νότιον	τοῦ	ἰσθμοῦ πλευρὸν ἔχουσι Τήιοι τοὺς
[14, 31]	συντελούμενος ἐνταῦθα. ἡ δ´ ὑπέρβασις	τοῦ	ἰσθμοῦ τοῦ ἀπὸ τοῦ Ἀλεξανδρείου
[14, 40]	καὶ {αὐ} τὸν νεώτερον εἶναι	τοῦ	Καλλίνου τεκμαίρεσθαι πάρεστιν. ἄλλης δέ
[14, 27]	τὴν ἔριν καὶ τὸν θάνατον	τοῦ	Κάλχαντος. τὰ μὲν παλαιὰ τοιαῦτα.
[14, 26]	ποίημα. ~Μετὰ δὲ τὴν ἐκβολὴν	τοῦ	Καΰστρου λίμνη ἐστὶν ἐκ τοῦ
[14, 24]	ὄντα πρότερον διὰ τὰς ἐκ	τοῦ	Καΰστρου προχώσεις, ἐὰν παραβληθῇ χῶμα
[14, 23]	τόξευμα ἀφέντος ἀπὸ τῆς γωνίας	τοῦ	κεράμου καὶ δόξαντος ὑπερβαλέσθαι μικρὰ
[14, 19]	πλέον περιρρυῆναι τὰ πτερὰ τακέντος	τοῦ	κηροῦ. τριακοσίων δ´ ἐστὶ τὴν
[14, 41]	ἦρξε δὲ Σωτάδης μὲν πρῶτος	τοῦ	κιναιδολογεῖν, ἔπειτα Ἀλέξανδρος ὁ Αἰτωλός·
[14, 27]	καὶ τὸ πρὸ αὐτῆς ἄλσος	τοῦ	Κλαρίου Ἀπόλλωνος, ἐν ᾧ καὶ
[14, 31]	τῷ Φιλίππου, καὶ ἀγὼν ὑπὸ	τοῦ	κοινοῦ τῶν Ἰώνων Ἀλεξάνδρεια καταγγέλλεται,
[14, 32]	ἕτεροι. φασὶ δὲ τὸν παράπλουν	τοῦ	Κωρύκου πάντα λῃστήριον ὑπάρξαι τῶν
[14, 42]	ἔχων τὴν ἱερωσύνην τοῦ Διὸς	τοῦ	Λαρισαίου· κατεστασιάσθη δ´ ὑπὸ τῶν
[14, 38]	ἐξ Ἐφέσου μέχρι Ἀντιοχείας καὶ	τοῦ	Μαιάνδρου. ἔστι δὲ καὶ τὰ
[14, 47]	~Περίκεινται δὲ ἀξιόλογοι κατοικίαι πέραν	τοῦ	Μαιάνδρου, Κοσκίνια καὶ Ὀρθωσία· ἐντὸς
[14, 12]	ἐροῦμεν. ~Μετὰ δὲ τὰς ἐκβολὰς	τοῦ	Μαιάνδρου ὁ κατὰ Πριήνην ἐστὶν
[14, 10]	δὲ Πύρρας ἐπὶ τὴν ἐκβολὴν	τοῦ	Μαιάνδρου πεντήκοντα· τεναγώδης δ´ ὁ
[14, 7]	ἐν φυγῇ διετέλεσε, παρρησιασάμενος πέρα	τοῦ	μετρίου πρὸς Πομπήιον Μάγνον. ἠτύχησε
[14, 5]	παραδόντες τῷ Πέρσῃ φεύγοντι συναπῆραν	τοῦ	μὴ τῖσαι δίκας τῆς ἱεροσυλίας
[14, 36]	Ἀναξαγόρας ὁ φυσικός, Ἀναξιμένους ὁμιλητὴς	τοῦ	Μιλησίου· διήκουσαν δὲ τούτου Ἀρχέλαος
[14, 2]	δ´ οὖν ἀπὸ τοῦ Ποσειδίου	τοῦ	Μιλησίων καὶ τῶν Καρικῶν ὅρων
[14, 34]	Ἡρακλείδης Ἡροφίλειος ἰατρὸς συσχολαστὴς Ἀπολλωνίου	τοῦ	Μυός. ~Ἡ δὲ Χίος τὸν
[14, 40]	Ἀρτέμιδος, ὃ τῷ μὲν μεγέθει	τοῦ	ναοῦ καὶ τῷ πλήθει τῶν
[14, 23]	ἀναθήματα κατασκευάζειν. ~Μετὰ δὲ τὴν	τοῦ	νεὼ συντέλειαν, ὅν φησιν εἶναι
[14, 20]	καταμεῖναι, καὶ τυχεῖν οἰκείου τοῦδε	τοῦ	ὀνόματος τὸν τόπον. εἶτα λιμὴν
[14, 23]	δύο, τὴν μὲν ἐκ δεξιῶν	τοῦ	ὄρους τὴν δ´ ἐν ἀριστερᾷ,
[14, 20]	καὶ κληθῆναι, κάμνοντας δ´ ὑπὸ	τοῦ	πάθους καταμεῖναι, καὶ τυχεῖν οἰκείου
[14, 26]	τοῦ Καΰστρου λίμνη ἐστὶν ἐκ	τοῦ	πελάγους ἀναχεομένη (καλεῖται δὲ Σελινουσία)
[14, 24]	αἱ πλημμυρίδες καὶ ἡ παλίρροια	τοῦ	πελάγους ἀφῄρει τὴν χοῦν καὶ
[14, 15]	εὐδαίμων, ὡς δῆλον ἔκ τε	τοῦ	περιμάχητον γενέσθαι καὶ ἐκ τοῦ
[14, 41]	γράμμα τοῦ δευτέρου ἔπους παρέλιπε	τοῦ	πλάτους τῆς βάσεως μὴ συνεξαρκοῦντος,
[14, 14]	νῦν πινακοθήκη ἐστί· χωρὶς δὲ	τοῦ	πλήθους τῶν ἐνταῦθα κειμένων πινάκων
[14, 18]	Ὅμηρον λαβεῖν δῶρον τὴν ἐπιγραφὴν	τοῦ	ποιήματος ὃ καλοῦσιν Οἰχαλίας ἅλωσιν.
[14, 37]	μεταποιοῦνται γὰρ καὶ οὗτοι διαφερόντως	τοῦ	ποιητοῦ, καὶ δὴ καὶ νόμισμά
[14, 8]	αὐτὸ εἶναι νομίζων τῷ ὑπὸ	τοῦ	ποιητοῦ Φθειρῶν ὄρει λεγομένῳ (ὑπὲρ
[14, 2]	διακοσίων. ἔστι δ´ οὖν ἀπὸ	τοῦ	Ποσειδίου τοῦ Μιλησίων καὶ τῶν
[14, 4]	τείχους αὐτῆς· τὰ γοῦν ὄπισθεν	τοῦ	πρηῶνος κτήματα ἔτι νυνὶ λέγεται
[14, 12]	οὕτως Ἱππῶναξ „καὶ δικάσσασθαι Βίαντος	τοῦ	Πριηνέως κρέσσον. ~Τῆς δὲ Τρωγιλίου
[14, 18]	Ὁμήρου διὰ τὴν λεγομένην ξενίαν	„τοῦ	Σαμίου πόνος εἰμί, δόμῳ ποτὲ
[14, 16]	ληφθέντα γὰρ ἐξ ἀπάτης ὑπὸ	τοῦ	σατράπου τῶν Περσῶν κρεμασθῆναι. τούτῳ
[14, 5]	μέγεθος· κώμης γοῦν κατοικίαν ὁ	τοῦ	σηκοῦ περίβολος δέδεκται καὶ ἄλσος
[14, 40]	τέχνῃ τῇ περὶ τὴν κατασκευὴν	τοῦ	σηκοῦ πολὺ διαφέρει· καὶ τῷ
[14, 24]	ἐποίησε τὸν λιμένα σύμπαντα μέχρι	τοῦ	στόματος· πρότερον δ´ ἱκανῶς αἱ
[14, 41]	αὐτὸν ηὔξησε πορφύραν ἐνδύσασα ἱερωμένον	τοῦ	σωσιπόλιδος Διός, καθάπερ καὶ ἡ
[14, 24]	κατὰ τὴν Ἀσίαν τὴν ἐντὸς	τοῦ	Ταύρου. ~Ἄνδρες δ´ ἀξιόλογοι γεγόνασιν
[14, 1]	καὶ Καρῶν καὶ τῆς ἔξω	τοῦ	Ταύρου παραλίας, ἣν ἔχουσι Λύκιοί
[14, 4]	τῆς νῦν πόλεως, ἔχων μέρος	τοῦ	τείχους αὐτῆς· τὰ γοῦν ὄπισθεν
[14, 37]	Ὁμήρειον λέγεται. ῥεῖ δὲ πλησίον	τοῦ	τείχους ὁ Μέλης ποταμός. ἔστι
[14, 15]	τοῦ περιμάχητον γενέσθαι καὶ ἐκ	τοῦ	τοὺς ἐπαινοῦντας μὴ ὀκνεῖν ἐφαρμόττειν
[14, 38]	τελευτήν, δοκῶν τοῦ γένους εἶναι	τοῦ	τῶν βασιλέων καὶ διανοούμενος εἰς
[14, 39]	δ´ ἀρχὴν ἔχων ἀπὸ Πακτύου	τοῦ	τῶν Ἐφεσίων ὄρους· ἕτερος δ´
[14, 33]	μεταξὺ δὲ τῶν Ἐρυθρῶν καὶ	τοῦ	Ὑποκρήμνου Μίμας ἐστὶν ὄρος ὑψηλὸν
[14, 31]	Ἀλεξανδρείου καὶ τῶν Χαλκιδέων μέχρι	τοῦ	Ὑποκρήμνου πεντήκοντά εἰσι στάδιοι, ὁ
[14, 36]	τετρακόσιοί που στάδιοι. ~Ἐκ δὲ	τοῦ	Ὑποκρήμνου Χύτριόν ἐστι τόπος, ὅπου
[14, 38]	ἀπέστησεν Ἀριστόνικος μετὰ τὴν Ἀττάλου	τοῦ	φιλομήτορος τελευτήν, δοκῶν τοῦ γένους
[14, 18]	ἦν καὶ Νεοκλῆς ὁ Ἐπικούρου	τοῦ	φιλοσόφου πατήρ, γραμματοδιδάσκαλος, ὥς φασι·

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/03/2009