>

Livre, Chap.
[14, 41]	ὑπὸ {τῷ} κιναίδῳ τρεφομένης ἀπεμιμήσατο	τὴν	ἀγωγὴν τῶν παρὰ τοῖς κιναίδοις
[14, 14]	τὴν αὐτὴν βάσιν τὰ δύο,	τὴν	Ἀθηνᾶν καὶ τὸν Ἡρακλέα, τὸν
[14, 23]	ἔργον (τοῦ δ´ αὐτοῦ καὶ	τὴν	Ἀλεξανδρείας κτίσιν· τὸν δ´ αὐτὸν
[14, 41]	πόλεως ἀμαθίαν καταγινώσκειν παρέσχε διὰ	τὴν	ἀμφιβολίαν τὴν περὶ τὴν γραφήν,
[14, 3]	μετὰ τῶν Ἰώνων κοινῇ στεῖλαι	τὴν	ἀποικίαν· τοῦ δὲ Νηλέως ἐπὶ
[14, 4]	δὲ πάλιν τὰ καθ´ ἕκαστα,	τὴν	ἀρχὴν ἀπὸ τῶν ἡγεμονικωτέρων τόπων
[14, 38]	καὶ διανοούμενος εἰς ἑαυτὸν ποιεῖσθαι	τὴν	ἀρχήν· ἐντεῦθεν μὲν οὖν ἐξέπεσεν
[14, 24]	ἐμπόριον οὖσα μέγιστον τῶν κατὰ	τὴν	Ἀσίαν τὴν ἐντὸς τοῦ Ταύρου.
[14, 42]	εἴ τις ἄλλη τῶν κατὰ	τὴν	Ἀσίαν ὑπὸ εὐπόρων ἀνθρώπων, καὶ
[14, 38]	πολίχνιον, ὃ ἀπέστησεν Ἀριστόνικος μετὰ	τὴν	Ἀττάλου τοῦ φιλομήτορος τελευτήν, δοκῶν
[14, 14]	πάλιν ὁ Σεβαστὸς Καῖσαρ εἰς	τὴν	αὐτὴν βάσιν τὰ δύο, τὴν
[14, 40]	Ἀρχίλοχος δὲ ἤδη φαίνεται γνωρίζων	τὴν	γενομένην αὐτοῖς συμφοράν „κλαίει θάσων
[14, 48]	μὲν τὴν ῥητορικὴν δείλης δὲ	τὴν	γραμματικὴν σχολήν· ἐν δὲ τῇ
[14, 41]	διὰ τὴν ἀμφιβολίαν τὴν περὶ	τὴν	γραφήν, εἴτε τὴν ὀνομαστικὴν δέχοιτο
[14, 39]	Ληθαῖος ἐμβάλλων εἰς τὸν Μαίανδρον,	τὴν	δ´ ἀρχὴν ἔχων ἀπὸ Πακτύου
[14, 23]	μὲν ἐκ δεξιῶν τοῦ ὄρους	τὴν	δ´ ἐν ἀριστερᾷ, ἀπὸ δὲ
[14, 3]	καὶ Ἔφεσον Κᾶρας ἔχειν πρότερον,	τὴν	δ´ ἑξῆς παραλίαν μέχρι Φωκαίας
[14, 41]	πτῶσιν τῆς ἐσχάτης προσηγορίας εἴτε	τὴν	δοτικήν· πολλοὶ γὰρ χωρὶς τοῦ
[14, 1]	ἧς ἰσθμὸν ἔφαμεν τὴν ὑπέρβασιν	τὴν	ἐκ τῆς Ποντικῆς θαλάττης ἐπὶ
[14, 27]	μετ´ Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου κατὰ	τὴν	ἐκ Τροίας ἐπάνοδον πεζῇ δεῦρο
[14, 26]	ἑκάστην ἐκδοὺς ποίημα. ~Μετὰ δὲ	τὴν	ἐκβολὴν τοῦ Καΰστρου λίμνη ἐστὶν
[14, 10]	γεωγραφίας. ~Ἐκ δὲ Πύρρας ἐπὶ	τὴν	ἐκβολὴν τοῦ Μαιάνδρου πεντήκοντα· τεναγώδης
[14, 22]	συνεμπεπρῆσθαι τῷ ναῷ· μετὰ δὲ	τὴν	ἔμπρησιν τῆς ὀροφῆς ἠφανισμένης, ἐν
[14, 24]	μέγιστον τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν	τὴν	ἐντὸς τοῦ Ταύρου. ~Ἄνδρες δ´
[14, 38]	ἐστι τὰ περὶ τὴν ὁδὸν	τὴν	ἐξ Ἐφέσου μέχρι Ἀντιοχείας καὶ
[14, 38]	ὕπατος μετὰ δέκα πρεσβευτῶν διέταξε	τὴν	ἐπαρχίαν εἰς τὸ νῦν ἔτι
[14, 42]	αὐτῆς εἰσιν οἱ πρωτεύοντες κατὰ	τὴν	ἐπαρχίαν, οὓς Ἀσιάρχας καλοῦσιν· ὧν
[14, 22]	μέλλοντα ἀναλώματα, ἐφ´ ᾧ τε	τὴν	ἐπιγραφὴν αὐτὸν ἔχειν, τοὺς δὲ
[14, 18]	ξενίᾳ ποτὲ Ὅμηρον λαβεῖν δῶρον	τὴν	ἐπιγραφὴν τοῦ ποιήματος ὃ καλοῦσιν
[14, 22]	Περσικῶν παρακαταθηκῶν ἐποιήσαντο τοῦ ἱεροῦ	τὴν	ἐπισκευήν· οὔτε δὲ ὑπάρξαι παρακαταθήκας
[14, 42]	ἀρχῆς, ἐκεῖσε δὲ μεταβεβηκὼς διὰ	τὴν	ἐπιφάνειαν καὶ ἐν τῇ πρὸς
[14, 27]	δὲ καὶ εἰς Κιλικίαν μεταφέρει	τὴν	ἔριν καὶ τὸν θάνατον τοῦ
[14, 31]	τοῦ ἰσθμοῦ, ἐντὸς μὲν ἀπολαμβάνων	τὴν	Ἐρυθραίαν ἐκτὸς δὲ τὴν τῶν
[14, 23]	ἀπὸ δὲ τῆς ἑτέρας εἰς	τὴν	ἑτέραν ῥέοντα ποταμόν) μετὰ δ´
[14, 4]	δ´ ἦν Ἀμαζὼν ἡ κατασχοῦσα	τὴν	Ἔφεσον, ἀφ´ ἧς τοὔνομα καὶ
[14, 26]	λίμνας ἀπέλαβε τῇ θεῷ καὶ	τὴν	Ἡρακλεῶτιν ἀφισταμένην ἐξενίκησε κριθεὶς ἐν
[14, 20]	τῷ ψόφῳ τῶν ὅπλων ἐκπλῆξαι	τὴν	Ἥραν ζηλοτύπως ἐφεδρεύουσαν, καὶ λαθεῖν
[14, 16]	σημεῖον τιθέασιν ὅτι ῥίψαντος εἰς	τὴν	θάλατταν ἐπίτηδες τὸν δακτύλιον λίθου
[14, 40]	μητρὸς θεῶν· ἱεράσασθαι δ´ αὐτοῦ	τὴν	Θεμιστοκλέους γυναῖκα, οἱ δὲ θυγατέρα
[14, 20]	ἐλαίαν, ᾗ πρῶτον ἐπαναπαύσασθαί φασι	τὴν	θεὸν ἀπολυθεῖσαν τῶν ὠδίνων. ὑπέρκειται
[14, 26]	βασιλεῖς μὲν ἱερὰς οὔσας ἀφείλοντο	τὴν	θεόν, Ῥωμαῖοι δ´ ἀπέδοσαν· πάλιν
[14, 42]	ἄλλως σεμνὸς καὶ βαρύς, ἔχων	τὴν	ἱερωσύνην τοῦ Διὸς τοῦ Λαρισαίου·
[14, 1]	ἐκ τῆς Ποντικῆς θαλάττης ἐπὶ	τὴν	Ἰσσικήν. ~Ἔστι δὲ τῆς Ἰωνίας
[14, 7]	Ἀναξιμένης, ἔτι δ´ Ἑκαταῖος ὁ	τὴν	ἱστορίαν συντάξας, καθ´ ἡμᾶς δὲ
[14, 3]	καλεῖ αὐτὴν Ἀνακρέων, κατὰ δὲ	τὴν	Ἰωνικὴν ἀποικίαν Ναῦκλος υἱὸς Κόδρου
[14, 4]	ἔξω τῆς πόλεως ὂν κατὰ	τὴν	καλουμένην Ὑπέλαιον, ὥστε ἡ Σμύρνα
[14, 40]	καὶ τῇ τέχνῃ τῇ περὶ	τὴν	κατασκευὴν τοῦ σηκοῦ πολὺ διαφέρει·
[14, 29]	δεξαμένων τῶν Λεβεδίων ἀσμένως διὰ	τὴν	κατέχουσαν αὐτοὺς ὀλιγανδρίαν. καὶ Τέως
[14, 27]	δ´ ἑαυτοῦ κρείττονι μάντει κατὰ	τὴν	Κλάρον, Μόψῳ τῷ Μαντοῦς τῆς
[14, 38]	οὖν ἐξέπεσεν ἡττηθεὶς ναυμαχίᾳ περὶ	τὴν	Κυμαίαν ὑπὸ Ἐφεσίων, εἰς δὲ
[14, 18]	ποιήσαντος λεγομένου δ´ Ὁμήρου διὰ	τὴν	λεγομένην ξενίαν „τοῦ Σαμίου πόνος
[14, 15]	ἐπαινοῦντας μὴ ὀκνεῖν ἐφαρμόττειν αὐτῇ	τὴν	λέγουσαν παροιμίαν ὅτι φέρει καὶ
[14, 28]	οὗ καὶ τὴν παροιμίαν ἐκδοθῆναι	τὴν	λέγουσαν „τὸν Κολοφῶνα ἐπέθηκεν“ ὅταν
[14, 20]	Κέγχριος ποταμός, οὗ φασι νίψασθαι	τὴν	Λητὼ μετὰ τὰς ὠδῖνας. ἐνταῦθα
[14, 20]	τὰς ὠδῖνας. ἐνταῦθα γὰρ μυθεύουσι	τὴν	λοχείαν καὶ τὴν τροφὸν τὴν
[14, 20]	ζηλοτύπως ἐφεδρεύουσαν, καὶ λαθεῖν συμπράξαντας	τὴν	λοχείαν τῇ Λητοῖ. ὄντων δ´
[14, 23]	καταχέοντα σπονδήν, ποιήσοντα πόλεις δύο,	τὴν	μὲν ἐκ δεξιῶν τοῦ ὄρους
[14, 44]	πανηγυρίζοντας· τότε δὲ καὶ περὶ	τὴν	μεσημβρίαν ὑπολαβόντες ταῦρον οἱ ἐκ
[14, 38]	Κυμαίαν ὑπὸ Ἐφεσίων, εἰς δὲ	τὴν	μεσόγαιαν ἀνιὼν ἤθροισε διὰ ταχέων
[14, 45]	Νύσης ὑπερβᾶσι Τμῶλον τὸ ὄρος	τὴν	Μεσωγίδα ἐπὶ τὰ πρὸς νότον
[14, 42]	ἐστὶν ὁδὸς ἐν ἀριστερᾷ μὲν	τὴν	Μεσωγίδα ἔχουσιν, ἐν αὐτῇ δὲ
[14, 28]	καὶ Πολύμναστόν τινα τῶν περὶ	τὴν	μουσικὴν ἐλλογίμων „φθέγμα μὲν πάγκοινον
[14, 14]	Ποσείδιον ἄκρα ἡ ποιοῦσα πρὸς	τὴν	Μυκάλην τὸν ἑπταστάδιον πορθμόν, ἔχει
[14, 29]	Ῥωμαίων μὴ περιιδεῖν ἐπιτειχιζομένην σφίσι	τὴν	Μυόννησον, οἱ δὲ μετέστησαν εἰς
[14, 35]	ἐν δὲ τῷ περίπλῳ δεξιὰν	τὴν	νῆσον ἔχοντι ἀπὸ τῆς πόλεως
[14, 6]	οὕτω φησὶν ὅτι καὶ Ἴκαρον	τὴν	νῆσον καὶ Λέρον Μιλήσιοι συνῴκισαν
[14, 21]	ᾤκησαν μέχρι Ἀλεξάνδρου. Λυσίμαχος δὲ	τὴν	νῦν πόλιν τειχίσας, ἀηδῶς τῶν
[14, 6]	τοὺς δὲ περὶ Νηλέα ὕστερον	τὴν	νῦν τειχίσαι πόλιν. ἔχει δὲ
[14, 46]	ὕστερον, ἐξ ἐκείνων δὲ συνοικισθῆναι	τὴν	Νῦσαν· καὶ νῦν Ἄθυμβρον ἀρχηγέτην
[14, 38]	παραλίας λοιπά ἐστι τὰ περὶ	τὴν	ὁδὸν τὴν ἐξ Ἐφέσου μέχρι
[14, 15]	τὸ ὄρος ἅπαν ὃ ποιεῖ	τὴν	ὅλην νῆσον ὀρεινὴν ὁμωνύμως λέγεται·
[14, 41]	τὴν περὶ τὴν γραφήν, εἴτε	τὴν	ὀνομαστικὴν δέχοιτο πτῶσιν τῆς ἐσχάτης
[14, 20]	τὴν λοχείαν καὶ τὴν τροφὸν	τὴν	Ὀρτυγίαν καὶ τὸ ἄδυτον ἐν
[14, 4]	κατεχόντων· ἐκβαλόντες δ´ αὐτοὺς ἔκτισαν	τὴν	παλαιὰν Σμύρναν διέχουσαν τῆς νῦν
[14, 28]	τὸν πόλεμον· ἀφ´ οὗ καὶ	τὴν	παροιμίαν ἐκδοθῆναι τὴν λέγουσαν „τὸν
[14, 17]	ἡ πόλις· κἀκεῖθεν ἐκπεσεῖν συνέβη	τὴν	παροιμίαν „ἕκητι „Συλοσῶντος εὐρυχωρίη. ~Ἀθηναῖοι
[14, 41]	καταγινώσκειν παρέσχε διὰ τὴν ἀμφιβολίαν	τὴν	περὶ τὴν γραφήν, εἴτε τὴν
[14, 19]	τοῦ κηροῦ. τριακοσίων δ´ ἐστὶ	τὴν	περίμετρον σταδίων ἡ νῆσος ἅπασα
[14, 20]	ἐν ᾧ ἡ λοχεία, καὶ	τὴν	πλησίον ἐλαίαν, ᾗ πρῶτον ἐπαναπαύσασθαί
[14, 40]	ἔστι τὸ ἱερὸν διὰ τὸ	τὴν	πόλιν εἰς ἄλλον μετῳκίσθαι τόπον·
[14, 30]	ὁ μελοποιός, ἐφ´ οὗ Τήιοι	τὴν	πόλιν ἐκλιπόντες εἰς Ἄβδηρα ἀπῴκησαν
[14, 35]	οὗτος ὕφορμος αἰγιαλός, ὅθεν εἰς	τὴν	πόλιν ἑξήκοντα σταδίων ἰσθμός· περίπλους
[14, 21]	δ´ Ἀρσινόην ἀπὸ τῆς γυναικὸς	τὴν	πόλιν, ἐπεκράτησε μέντοι τὸ ἀρχαῖον
[14, 14]	δεξιᾷ μὲν οὖν προσπλέουσι πρὸς	τὴν	πόλιν ἔστι τὸ Ποσείδιον ἄκρα
[14, 16]	ἰδόντα φυομένην τὴν τυραννίδα ἐκλιπεῖν	τὴν	πόλιν καὶ ἀπελθεῖν εἰς Αἴγυπτον
[14, 21]	τοὺς ῥινούχους ἐνέφραξεν ὥστε κατακλύσαι	τὴν	πόλιν· οἱ δὲ μετέστησαν ἄσμενοι.
[14, 5]	τεχνῶν πολυτελέστατα· ἐντεῦθεν δ´ ἐπὶ	τὴν	πόλιν οὐ πολλὴ ὁδός ἐστιν
[14, 42]	τυραννηθῆναι δ´ ὀλίγον συνέπεσε χρόνον	τὴν	πόλιν ὑπὸ τῶν Κρατίππου παίδων
[14, 23]	καὶ ἐπὶ τοῖς κακούργοις ποιοῦν	τὴν	πόλιν, ὥστ´ ἠκύρωσεν ὁ Σεβαστὸς
[14, 42]	Καίσαρος τοῦ θεοῦ πραθεῖσαν διὰ	τὴν	πρὸς Πομπήιον φιλίαν ἐξωνησάμενος οὐχ
[14, 48]	δύο σχολὰς συνεῖχε, πρωὶ μὲν	τὴν	ῥητορικὴν δείλης δὲ τὴν γραμματικὴν
[14, 14]	τῆς Τρωγιλίου στάδιοι τετταράκοντα εἰς	τὴν	Σάμον· βλέπει δὲ πρὸς νότον
[14, 40]	στρατὸς ἔρχεται ὀβριμοεργῶν, ἐν ᾗ	τὴν	Σάρδεων ἅλωσιν δηλοῖ. ~Ἄνδρες δ´
[14, 41]	τῶν προτέρων μελοποιῶν ἀγωγὴν καὶ	τὴν	σιμῳδίαν εἰσαγαγών (καθάπερ ἔτι μᾶλλον
[14, 37]	τῆς νῦν. Λυδῶν δὲ κατασπασάντων	τὴν	Σμύρναν περὶ τετρακόσια ἔτη διετέλεσεν
[14, 4]	καὶ μετὰ τῶν ἐνθένδε ἐπιόντες	τὴν	σφετέραν ἀπέλαβον· καθάπερ καὶ Μίμνερμος
[14, 23]	θεοῖς ἀναθήματα κατασκευάζειν. ~Μετὰ δὲ	τὴν	τοῦ νεὼ συντέλειαν, ὅν φησιν
[14, 20]	γὰρ μυθεύουσι τὴν λοχείαν καὶ	τὴν	τροφὸν τὴν Ὀρτυγίαν καὶ τὸ
[14, 16]	καὶ Πυθαγόραν ἱστοροῦσιν ἰδόντα φυομένην	τὴν	τυραννίδα ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν καὶ
[14, 17]	ἐβασίλευε τότε, βασιλεύσαντος ἀντέλαβε δῶρον	τὴν	τυραννίδα. πικρῶς δ´ ἦρξεν, ὥστε
[14, 16]	δ´ ἐκεῖθεν, ὁρῶντα ἔτι συμμένουσαν	τὴν	τυραννίδα, πλεύσαντα εἰς Ἰταλίαν ἐκεῖ
[14, 44]	δ´ εἰσὶ καὶ οἱ ἐπικαλοῦντες	τὴν	τῶν θεῶν ἰατρείαν· ἄγουσι δὲ
[14, 31]	ἀπολαμβάνων τὴν Ἐρυθραίαν ἐκτὸς δὲ	τὴν	τῶν Κλαζομενίων. ὑπέρκειται δὲ τῶν
[14, 30]	ἀπῴκησαν Θρᾳκίαν πόλιν, οὐ φέροντες	τὴν	τῶν Περσῶν ὕβριν, ἀφ´ οὗ
[14, 41]	ὁ μελοποιὸς παραφθείρας καὶ αὐτὸς	τὴν	τῶν προτέρων μελοποιῶν ἀγωγὴν καὶ
[14, 27]	δὲ τὸν μὲν Κάλχαντα προβαλεῖν	τὴν	ὗν φασι τὸν δὲ ἐρινεόν,
[14, 21]	αὐτῷ περὶ τὸ Ἀθήναιον καὶ	τὴν	Ὑπέλαιον, προσπεριλαβὼν καὶ τῆς περὶ
[14, 1]	χερρονήσου περιήγησις, ἧς ἰσθμὸν ἔφαμεν	τὴν	ὑπέρβασιν τὴν ἐκ τῆς Ποντικῆς
[14, 43]	δ´ ἀμφιθεάτρῳ κεκόσμηται κρυπτὴν ἔχοντι	τὴν	ὑπόρρυσιν τῶν χαραδρωδῶν ὑδάτων· τῷ
[14, 24]	ἡ παλίρροια τοῦ πελάγους ἀφῄρει	τὴν	χοῦν καὶ ἀνέσπα πρὸς τὸ
[14, 2]	διὰ τὸ χερρονησίζειν ἐπὶ πλεῖον	τὴν	χώραν, τὸ δ´ ἐπ´ εὐθείας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/03/2009