Lv., Chap., Par. |
1, 3, 12 |
πορθμούς,
ὅ
γε
κατ'
εἶδος
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
ὁ
μὲν
Σικελικὸς |
1, 2, 31 |
γὰρ
οἵ
γε
ἐν
Φοινίκῃ·
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
τὸ
γένος
προθεὶς |
1, 1, 6 |
τῆς
ἁμάξης
τὸν
ἀρκτικὸν
δηλοῖ·
|
οὐ |
γὰρ
ἂν
τοσούτων
ἀστέρων
ἐν |
1, 2, 20 |
μὲν
πόλεις
οὐκ
ἐφεξῆς
λέγει·
|
οὐ |
γὰρ
ἀναγκαῖον·
τὰ
δὲ
ἔθνη |
1, 2, 36 |
ἀναροιβδεῖ,
λέγοιτ'
ἂν
καὶ
οὕτως·
|
οὐ |
γὰρ
κατ'
ἄγνοιαν
τῆς
ἱστορίας |
1, 2, 30 |
ἄλλο
τοιοῦτον
οἱ
ποιηταὶ
πλάττουσιν·
|
οὐ |
γὰρ
κατ'
ἄγνοιαν
τῶν
τοπικῶν |
1, 2, 36 |
γε
κεῖθι
τύχοις,
ὅτε
ῥοιβδήσειε·
|
οὐ |
γάρ
κεν
ῥύσαιτό
σ'
ὑπὲκ |
1, 2, 31 |
ναυσί·
τίνες
τε
οἱ
Σιδόνιοι·
|
οὐ |
γὰρ
οἵ
γε
ἐν
Φοινίκῃ· |
1, 2, 20 |
σύγχυσιν
τῶν
ἁπάντων·
Ὦ
φίλοι,
|
οὐ |
γάρ
τ'
ἴδμεν,
ὅπῃ
ζόφος |
1, 2, 28 |
ἠερόεντα.
Καὶ
πάλιν·
Ὦ
φίλοι,
|
οὐ |
γάρ
τ'
ἴδμεν,
ὅπῃ
ζόφος, |
1, 1, 21 |
καὶ
τοιαῦτα
λέγειν·
Ὦ
φίλοι,
|
οὐ |
γάρ
τ'
ἴδμεν
ὅπη
ζόφος, |
1, 2, 19 |
χάριν
τοῦτ'
ἐποίει
κακῶς
δεξάμενος·
|
οὐ |
γὰρ
φλυαρίας,
ἀλλ'
ὠφελείας
χάριν. |
1, 3, 12 |
ἃ
δὴ
καὶ
στοιχεῖα
φαμέν·
|
οὐ |
γὰρ
ὥσπερ
ἡ
γῆ
κατὰ |
1, 2, 26 |
δὲ
πρὸς
δύσιν,
τῶν
μεταξὺ
|
οὐ |
γινωσκομένων
εἴτε
εἰσὶν
εἴτε
μὴ |
1, 4, 1 |
εἴρηκεν,
οὐχ
ὁμολογοῦσιν
οἱ
ὕστερον,
|
{οὐ} |
δ'
ἐπαινοῦσι
τὴν
ἀναμέτρησιν·
ὅμως |
1, 2, 18 |
ἀπάνευθε
πολυκλύστῳ
ἐνὶ
πόντῳ
ἔσχατοι·
|
οὐ |
δέ
τις
ἄμμι
βροτῶν
ἐπιμίσγεται |
1, 1, 10 |
λεγομένοις
ἱστορικῶς
καὶ
διδασκαλικῶς,
καὶ
|
οὐ |
δεῖ
μέμφεσθαι.
Οὐδὲ
γὰρ
ἀληθές |
1, 2, 27 |
γε
τῇ
δραματουργίᾳ
τοῦτο
παραπέπλεκται,
|
οὐ |
δή
που
τῆς
κατ'
Αἴγυπτον |
1, 1, 6 |
προσβορέους
μάλιστα,
οὓς
ὀνομαστὶ
μὲν
|
οὐ |
δηλοῖ
(οὐδὲ
γὰρ
νῦν
που |
1, 2, 35 |
Ἀνδρομέδαν
ἐν
Ἰόπῃ
συμβῆναί
φασιν·
|
οὐ |
δήπου
κατ'
ἄγνοιαν
τοπικὴν
καὶ |
1, 1, 10 |
Βόσπορον
οἶδε,
τοὺς
Κιμμερίους
εἰδώς·
|
οὐ |
δήπου
τὸ
μὲν
ὄνομα
τῶν |
1, 3, 7 |
πορθμοὶ
ῥευματίζονται
κατ'
ἄλλον
τρόπον,
|
οὐ |
διὰ
τὸ
τὴν
ἰλὺν
τὴν |
1, 2, 25 |
εἰ
μὴ
βούλονται
τοῦτο,
ἢ
|
οὐ |
διαιροῦσι
τὰς
ἠπείρους
ἢ
οὐ |
1, 2, 13 |
περὶ
Σικελίαν
καὶ
Ἰταλίαν
λέγοντα
|
οὐ |
διαφωνοῦσιν,
ἀλλὰ
καὶ
μείζω
πίστιν |
1, 2, 3 |
γὰρ
ἔφη
πάντα
στοχάζεσθαι
ψυχαγωγίας,
|
οὐ |
διδασκαλίας.
Τοὐναντίον
δ'
οἱ
παλαιοὶ |
1, 1, 10 |
ὅτι
ποιητὴς
πᾶς
στοχάζεται
ψυχαγωγίας,
|
οὐ |
διδασκαλίας
(χ
άριν)
τἀναντία
γὰρ |
1, 2, 30 |
ἠγνόει
γε.
Ἀλλὰ
καὶ
λέγει,
|
οὐ |
δοκεῖ
δὲ
τοῖς
ἐθελοκωφοῦσιν,
ὥστε |
1, 2, 19 |
ζητῶν
τί
οἱ
παλαιοὶ
προσμυθεύουσιν
|
οὐ |
ζητεῖ,
εἰ
τὰ
προσμυθευόμενα
ὑπῆρξεν |
1, 2, 20 |
Θρά
κης
πνεῖ,
ἐκείνου
λέγοντος
|
οὐ |
καθόλου,
ἀλλ'
ὅταν
κατὰ
τὴν |
1, 1, 16 |
γὰρ
τρόπον
τινά
ἐσμεν
καὶ
|
οὐ |
μᾶλλον
χερσαῖοι
ἢ
θαλάττιοι.
Καὶ |
1, 3, 1 |
γὰρ
εἴ
τι
λέγουσιν
ἀληθές,
|
οὐ |
μάρτυσί
γε
ἐκείνοις
χρηστέον
περὶ |
1, 3, 18 |
νῆσος
μέσσῃ
ἁλὶ
πετρήεσσα,
Ἀστερίς,
|
οὐ |
μεγάλη,
λιμένες
δ'
ἐνὶ
ναύλοχοι |
1, 4, 3 |
Κελτικῇ
παρεκτεταμένη,
τῶν
πεντακισχιλίων
σταδίων
|
οὐ |
μείζων
καὶ
τοῖς
ἄκροις
τοῖς |
1, 2, 20 |
Δωδώνην
μέχρις
Ἀχελώου·
Θρᾳκῶν
δ'
|
οὐ |
μέμνηται
περαιτέρω.
Εὐεπιφόρως
δὲ
ἔχει |
1, 2, 30 |
τῶν
γνωρίμων
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν,
|
οὐ |
μὴν
ἠγνόει
γε.
Ἀλλὰ
καὶ |
1, 2, 13 |
παρ'
ἐκείνου
ζητοῦμεν
τὸ
ἀκριβές·
|
οὐ |
μὴν
οὐδ'
οὕτως
ἔχομεν
ὡς |
1, 3, 22 |
τοῦτο
μὴ
συμβαίνει.
τοὐναντίον
γὰρ
|
οὐ |
μόνον
Αἰθιοπία
ἔχοι
ἂν
τὸν |
1, 2, 11 |
ἂν
λέγοιτο
περὶ
αὐτοῦ·
καὶ
|
οὐ |
μόνον
γε
περὶ
Ἰταλίαν,
ἀλλὰ |
1, 1, 2 |
τῆς
γεωγραφικῆς
ἐμπειρίας
Ὅμηρον·
ὃς
|
οὐ |
μόνον
ἐν
τῇ
κατὰ
τὴν |
1, 2, 8 |
ἐκ
παιδὸς
ἔθος.
Ἐπεὶ
δ'
|
οὐ |
μόνον
ἡδὺ
ἀλλὰ
καὶ
φοβερὸν |
1, 2, 3 |
ἐπανορθωτικοὶ
τῶν
ἠθῶν.
Ταῦτα
δ'
|
οὐ |
μόνον
παρὰ
τῶν
Πυθαγορείων
ἀκούειν |
1, 1, 2 |
ἐμπειρίᾳ
τὸν
πολιτικόν,
ἀφ'
ἧς
|
οὐ |
μόνον
περὶ
τὰς
πράξεις
ἐσπούδασεν |
1, 2, 38 |
τοῦ
Ἰάσονος
Ὅμηρον.
Τοῦτο
δ'
|
οὐ |
μόνον
τοῖς
ὑφ'
Ὁμήρου
λεγομένοις |
1, 1, 4 |
περ
ῥηίστη
βιοτὴ
πέλει
{ἀνθρώποισιν}
|
οὐ |
νιφετός,
οὔτ'
ἂρ
χειμὼν
πολύς, |
1, 3, 11 |
καίπερ
μίαν
οὖσαν,
ὥς
φησιν,
|
οὐ |
νομίζει
ὑπὸ
μίαν
ἐπιφάνειαν
τετάχθαι, |
1, 3, 12 |
μὴ
καταράκτας
ἔχοιεν·
ἔχοντες
δὲ
|
οὐ |
παλιρροοῦσιν,
ἀλλ'
ἐπὶ
τὸ
ταπεινότερον |
1, 2, 19 |
τῶν
μυθοποιῶν.
Ἔτι
δὲ,
ἐπεὶ
|
οὐ |
πάντα
μυθεύουσιν,
ἀλλὰ
πλείω
προσμυθεύουσι, |
1, 2, 7 |
μᾶλλόν
γε
τῶν
ὕστερον
μυθολογεῖται,
|
οὐ |
πάντα
τερατευόμενος,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς |
1, 2, 28 |
Καὶ
γὰρ
Ἀχαιοὺς
καὶ
Ἀργείους
|
οὐ |
πάντας
μὲν
νῦν
φαμεν
τοὺς |
1, 2, 14 |
Χάρυβδις
καὶ
Κίρκαιον
καὶ
Σειρηνοῦσσαι
|
οὐ |
πάνυ;
Ἢ
καὶ
Ἡσιόδῳ
μὲν |
1, 4, 6 |
αὕτως
καὶ
πρὸς
τὸν
Ὅμηρον
|
οὐ |
παύεται
περὶ
τῶν
αὐτῶν
διαφερόμενος. |
1, 2, 12 |
μύθων
τῶν
μὲν
ἐν
τόποις
|
οὐ |
πεπλασμένοις
πεφημισμένων,
οἷον
ἐν
Ἰλίῳ |
1, 2, 36 |
πλέον
τι
καὶ
ἄλλως
δὲ
|
οὐ |
πιθανὴν
ἂν
ὑπέτεινε
τῷ
ναυαγῷ |
1, 3, 15 |
ἐπιγραφὴν
Κυρηναίων
θεωρῶν
αἰτίαν
ἀποδίδωσιν
|
οὐ |
πιθανήν,
ὅτι
ἡ
μὲν
τῆς |
1, 2, 17 |
ἔκπληξιν.
τὸ
δὲ
πάντα
πλάττειν
|
οὐ |
πιθανόν,
οὐδ'
Ὁμηρικόν·
τὴν
γὰρ |
1, 1, 9 |
ἀπὸ
μιᾶς
αἰτίας.
~Ἵππαρχος
δ'
|
οὐ |
πιθανός
ἐστιν
ἀντιλέγων
τῇ
δόξῃ |
1, 2, 29 |
τὸν
κατ'
αὐτόν,
πλάτος
ἔχοντα
|
οὐ |
πλειόνων
ἢ
χιλίων
σταδίων.
Πολὺ |
1, 4, 4 |
δὲ
εἰς
μέσην
τὴν
Βρεττανικὴν
|
οὐ |
πλέον
τῶν
πεντακισχιλίων
ἐστὶ
σταδίων. |
1, 4, 4 |
μὴν
ἐκ
μέσης
τῆς
Βρεττανικῆς
|
οὐ |
πλέον
τῶν
τετρακισχιλίων
προελθὼν
εὕροις |
1, 3, 22 |
λέγεσθαι,
παρ'
οἷς
ὁ
βορέας
|
οὐ |
πνεῖ.
καὶ
γὰρ
εἰ
οἱ |
1, 2, 14 |
φήμης
διδάσκειν
δύναται,
διότι
ταῦτα
|
οὐ |
ποιητῶν
πλάσματά
ἐστιν
οὐδὲ
συγγραφέων, |
1, 1, 13 |
ἢ
πρὸς
νότον
κεκλίσθαι
παραλλαγὴν
|
οὐ |
πολλὴν
ἔχει,
ἐν
δὲ
τῷ |
1, 2, 34 |
οὐδὲ
χρηματισμοῦ
χάριν
τούτων
ὀνομαζομένων
|
(οὐ |
πολὺ
γὰρ
ἦν
τοῦτο)
ἀλλὰ |
1, 1, 8 |
συμμῖξαι
μηδένας
ἀλλήλοις
τῶν
ἀντιπεριπλεόντων
|
οὐ |
πολύ,
εἴ
τις
συντίθησιν
ἐκ |
1, 1, 8 |
τῶν
αὐξήσεων
καὶ
μειώσεων,
ἣ
|
οὐ |
πολὺ
παραλλάττων,
ὡς
ἂν
ἐπὶ |
1, 2, 28 |
ἐπὶ
τοῖς
μυρίοις,
πλάτει
δ'
|
οὐ |
πολὺ
τῶν
χιλίων
μείζονι
τῷ |
1, 2, 30 |
δι'
ἐμφάσεως,
ὅτι
πελαγίαν
εἶπεν
|
οὐ |
πρὸς
ἀλήθειαν,
ἀλλὰ
πρὸς
ὑπερβο |
1, 4, 7 |
καλῶν
ἤπειρον
ἕκαστον
τῶν
μερῶν
|
οὐ |
προσεπινοεῖ
τὸ
ὅλον,
οὗ
τὸν |
1, 2, 3 |
εἴρυσθαι
ἄκοιτιν,
τόν
τε
αἴγισθον
|
οὐ |
πρότερον
αὐτῆς
περιγενέσθαι
πρὶν
ἢ |
1, 3, 15 |
θαλάττης
διέχοντας
τῶν
τρισχιλίων
σταδίων,
|
οὐ |
συγχωρεῖ
τὸν
μέχρι
τοσούτου
μετεωρισμὸν |
1, 4, 9 |
ἀποδεξάμενος
τὴν
γνώμην
τὰ
ἀκόλουθα,
|
οὐ |
τὰ
ἐναντία
ἐποίει,
πρὸς
τὴν |
1, 2, 8 |
καινολογία
τίς
ἐστιν
ὁ
μῦθος,
|
οὐ |
τὰ
καθεστηκότα
φράζων
ἀλλ'
ἕτερα |
1, 3, 5 |
ἐντὸς
θαλάττης
καὶ
τῆς
ἐκτὸς
|
οὐ |
ταὐτὸν
τὸ
ἔδαφος
καὶ
ὁ |
1, 1, 7 |
ἐχούσης
τὴν
ἐπίβασιν
πραεῖαν
καὶ
|
οὐ |
τελέως
ῥοώδη.
Ποσειδώνιος
δὲ
καὶ |
1, 4, 7 |
τρία
{μέρη}
διαιροῦντες;
Πῶς
οὖν
|
οὐ |
τῆς
οἰκουμένης
ἐποιοῦντο
διαίρεσιν;
τίς |
1, 1, 23 |
καὶ
ἐν
τοῖς
κολοσσικοῖς
ἔργοις
|
οὐ |
τὸ
καθ'
ἕκαστον
ἀκριβὲς
ζητοῦμεν, |
1, 3, 5 |
ἐξαίρεσθαι
ποτὲ
δὲ
ὑφίζησιν
λαμβάνειν,
|
οὐ |
τὸ
τὰ
μὲν
εἶναι
ὑψηλὰ |
1, 1, 7 |
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
ἡ
ἀναχώρησις
|
οὐ |
τοιαύτη.
Ὅ
τε
τοῦ
Κράτητος |
1, 1, 21 |
μόνου,
τῷ
δὲ
πολιτικῷ
σχολῆς
|
οὐ |
τοσαύτης
μέτεστιν,
ἢ
οὐκ
ἀεί. |
1, 2, 30 |
Ἁπλῶς
δὲ
τὸ
μὴ
λέγειν
|
οὐ |
τοῦ
μὴ
εἰδέναι
σημεῖόν
ἐστιν· |
1, 1, 7 |
τι
ποταμὸν
καὶ
ποταμοῖο
ῥόον,
|
οὐ |
τοῦ
ὅλου
ἀλλὰ
τοῦ
μέρους, |
1, 2, 28 |
ἀπὸ
μεσημβρινῶν
τόπων,
Σολύμους
λέγων
|
οὐ |
τοὺς
ἐν
τῇ
Πισιδίᾳ,
ἀλλ' |
1, 2, 30 |
τοίνυν
διιπετέας
καλεῖ
τοὺς
ποταμούς,
|
οὐ |
τοὺς
χειμάρρους
μόνους,
ἀλλὰ
καὶ |
1, 3, 5 |
τινὰς
καὶ
ἀναχωρεῖν
ἀπ'
αὐτῶν
|
οὐ |
τοῦτό
ἐστιν
αἴτιον,
τὸ
ἄλλα |
1, 2, 22 |
Εἰ
δὲ
μὴ
ἐμνήσθη
τούτων,
|
οὐ |
τοῦτο
σημεῖον
τοῦ
ἀγνοεῖν
(οὐδὲ |
1, 2, 25 |
οὐ
διαιροῦσι
τὰς
ἠπείρους
ἢ
|
οὐ |
τῷ
ποταμῷ.
~Χωρὶς
δὲ
τούτων |
1, 1, 19 |
~Ἔχει
δέ
τινα
καὶ
θεωρίαν
|
οὐ |
φαύλην
ἡ
πραγματεία,
τὴν
μὲν |
1, 1, 1 |
νῦν
προῃρήμεθα
ἐπισκοπεῖν.
Ὅτι
δ'
|
οὐ |
φαύλως
νομίζομεν,
ἐκ
πολλῶν
δῆλον. |
1, 2, 3 |
πρώτιστα
διὰ
τῆς
ποιητικῆς
παιδεύουσιν,
|
οὐ |
ψυχαγωγίας
χάριν
δήπουθεν
ψιλῆς,
ἀλλὰ |