Lv., Chap., Par. |
1, 1, 7 |
τῆς
αὐτῆς
φιλοπραγμοσύνης
καὶ
τὸ
|
μὴ |
ἀγνοεῖν
τὰ
περὶ
τὰς
πλημμυρίδας |
1, 2, 23 |
χρήσαιτό
τις
τούτῳ
πρὸς
τὸ
|
μὴ |
ἀγνοεῖσθαι
μηδὲν
ὑπὸ
τοῦ
ποιητοῦ |
1, 2, 22 |
ὄντα
φαίη
τις
ἂν
δόξαι
|
μὴ |
ἄξια
μνήμης
εἶναι
πρὸς
τοὺς |
1, 2, 35 |
ἧττον
ἂν
πιστεύοιντο,
πρὸς
τῷ
|
μὴ |
ἀξιοπίστῳ
καὶ
σύγχυσίν
τινα
ἐμφαίνοντες |
1, 3, 3 |
μὲν
γὰρ
καὶ
τούτου
μνησθῆναι,
|
μὴ |
ἀτάκτως
δέ.
Εἰπὼν
οὖν
ὅτι |
1, 3, 6 |
μέχρι
μὲν
ἡ
αὐτὴ
ἦν,
|
μὴ |
βιάζεσθαι
πρὸς
ἔκρυσιν
διὰ
τὴν |
1, 1, 21 |
χάριν,
τοῖς
δὲ
πιστεύειν,
κἂν
|
μὴ |
βλέπῃ
τὸ
διὰ
τί.
Καὶ |
1, 2, 25 |
τὸ
δ'
Ἀσιατικόν·
ἢ
εἰ
|
μὴ |
βούλονται
τοῦτο,
ἢ
οὐ
διαιροῦσι |
1, 2, 22 |
Θήβας
Αἰγυπτίας
καὶ
Φάρον
ὑπολάβοι
|
μὴ |
γνωρίζειν
ταῦτα,
ἢ
γνωρίζοντας
μὴ |
1, 1, 16 |
ἑτέρως,
καὶ
γνώριμα
εἶναι
ἢ
|
μὴ |
γνώριμα.
Βέλτιον
γὰρ
ἂν
διαχειρίζοιεν |
1, 2, 22 |
γνωρίζοντας
μὴ
λέγειν,
πλὴν
εἰ
|
μὴ |
διὰ
τὸ
γνώριμον;
Ἔτι
δ' |
1, 2, 28 |
ἀπὸ
τοῦ
ὠκεανοῦ
διέχειν,
ὥστε
|
μὴ |
διαιρεῖν
τὴν
Ἀσίαν
πᾶσαν
ἀπὸ |
1, 2, 20 |
Ἰβηρίας,
τῆς
δὲ
Θρακης
ἐκεῖσε
|
μὴ |
διατεινούσης.
Πότερον
οὖν
τὸν
Ζέφυρον |
1, 1, 15 |
ἕν,
ὡς
ἐγγυτάτω
ὄντα,
ἀλλὰ
|
μὴ |
διεστῶτα
τοσοῦτον
Ὅσον
οὐρανός
ἐστ' |
1, 2, 3 |
Ἀττικῆς
εἰρεσιώνης
κατηγοροίη
καὶ
ἃ
|
μὴ |
δύναται
φέρειν
μῆλα
καὶ
ὄγχνας, |
1, 1, 14 |
ἐπὶ
μικρόν;
καὶ
γὰρ
εἰ
|
μὴ |
δυνατὸν
κατὰ
τὴν
ὑπόθεσιν
τὴν |
1, 2, 24 |
τοῦτον,
ὥστε
ἐκεῖνον
μέν
φημι
|
μὴ |
εἰδέναι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
ἀποφαίνεσθαι |
1, 2, 30 |
τὸ
μὴ
λέγειν
οὐ
τοῦ
|
μὴ |
εἰδέναι
σημεῖόν
ἐστιν·
οὐδὲ
γὰρ |
1, 2, 26 |
οὐ
γινωσκομένων
εἴτε
εἰσὶν
εἴτε
|
μὴ |
εἰσίν;
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ἄλλην |
1, 2, 22 |
καὶ
γνώριμα
μή.
Εἰ
δὲ
|
μὴ |
ἐμνήσθη
τούτων,
οὐ
τοῦτο
σημεῖον |
1, 3, 7 |
ἡμᾶς
θάλατταν
καὶ
τὴν
ἐκτός,
|
μὴ |
ἐν
τοῖς
ἐδάφεσι
καὶ
ταῖς |
1, 3, 14 |
τι
πρὸς
αὐτὸν
λεγέτω,
καὶ
|
μὴ |
ἐξ
ἑτοίμου
λαμβανέτω,
ὡς
ἄρα |
1, 2, 35 |
σχήματι
προσέχομεν
περὶ
πολλῶν,
κἂν
|
μὴ |
ἐξομολογῶνται
τὴν
μυθογραφίαν.
Φαίνεται
γὰρ |
1, 4, 7 |
δὲ
Μελίτη,
τοὺς
ὅρους
{δὲ}
|
μὴ |
ἔχειν
εἰπεῖν.
Διὸ
καὶ
συμβαίνειν |
1, 3, 4 |
ὅτι
φησὶν
οἴεσθαι
τὸν
Εὔξεινον
|
μὴ |
ἔχειν
πρότερον
τὸ
κατὰ
Βυζάντιον |
1, 2, 29 |
χώρᾳ
λεγόμενον,
τὴν
δ'
αἰτίαν
|
μὴ |
ἑώρα
τούτου·
μάλιστα
γὰρ
ἂν |
1, 2, 29 |
δὲ
μυχὸν
τοῦ
Ἀραβίου
κόλπου
|
μὴ |
ᾖδει,
μηδὲ
τὸν
ἰσθμὸν
τὸν |
1, 2, 2 |
τε
βουλομένου
φιλοσοφεῖν
καὶ
τοῦ
|
μὴ |
θαρροῦντος
ἐγχειρίζειν
ἑαυτὸν
εἰς
τὴν |
1, 2, 1 |
τῶν
αὐτῶν,
οὔπω
μεμπτέον,
ἂν
|
μὴ |
καὶ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
διελεγχθῶμεν |
1, 4, 7 |
ἐσχάτων
ἄρξωμαι
διαιτῶν
τὴν
ἔριν,
|
μὴ |
κατὰ
Δημόκριτον
ἀλλὰ
κατ'
αὐτόν, |
1, 3, 12 |
ποταμῶν
τοῦτο
γένοιτ'
ἄν,
εἰ
|
μὴ |
καταράκτας
ἔχοιεν·
ἔχοντες
δὲ
οὐ |
1, 2, 36 |
τὸ
τὴν
ἑσπέραν
ἐπιτεῖναι,
(καὶ)
|
μὴ |
κοινῶς
εἰπόντα,
ἡνίκα
ὁ
δικαστὴς |
1, 2, 17 |
οὐχ
ὡς
Ἐρατοσθένης
φησί,
κελεύων
|
μὴ |
κρίνειν
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
τὰ |
1, 2, 30 |
ὁ
λόγος.
Ἁπλῶς
δὲ
τὸ
|
μὴ |
λέγειν
οὐ
τοῦ
μὴ
εἰδέναι |
1, 2, 22 |
μὴ
γνωρίζειν
ταῦτα,
ἢ
γνωρίζοντας
|
μὴ |
λέγειν,
πλὴν
εἰ
μὴ
διὰ |
1, 2, 31 |
ἠκούετο
ἂν
ἐν
μύθου
σχήματι,
|
μὴ |
λεγόμενος
δὲ
περιττῶς
καὶ
ἀπιθάνως |
1, 2, 35 |
λέγειν
μὲν
τὰ
ὄντα
βουλομένου,
|
μὴ |
λέγοντος
δὲ
τὰ
ὄντα,
ἀλλὰ |
1, 3, 11 |
οὕτως
ἡδύς
ἐστιν
ὥστε
καὶ
|
(μὴ) |
μαθηματικὸς
ὢν
οὐδὲ
τὴν
Ἀρχιμήδους |
1, 2, 16 |
εἰς
τὸ
σκάφος
ἀναλαμβάνουσιν,
ἐὰν
|
μὴ |
μέγα
ᾖ
τελέως
τὸ
σῶμα. |
1, 2, 24 |
πρὸς
μεσημβρίαν
ἐσχάτους.
Τούτους
δὲ
|
μὴ |
μεμερίσθαι
δίχα
ὥστε
εἶναι
δύο |
1, 4, 8 |
τινα
χωρία
ἀδιόριστα,
τῶν
ποταμῶν
|
μὴ |
μέχρι
τοῦ
ὠκεανοῦ
διηκόντων
(τὰς) |
1, 3, 12 |
συρροίας
μὲν
ἐν
αὐτοῖς
οὔσης,
|
μὴ |
μιᾶς
δὲ
ἐπιφανείας,
ἀλλὰ
τῆς |
1, 3, 4 |
ἐπὶ
τὴν
Λιβύην,
ὡς
ἂν
|
{μὴ} |
μιᾶς
οὔσης
πρότερον
τῆς
τε |
1, 2, 14 |
Ἰταλίαν
γεγένηται,
πιστεύσαντα
τῇ
δόξῃ
|
μὴ |
μόνον
τῶν
ὑφ'
Ὁμήρου
λεγομένων |
1, 1, 9 |
πέλαγος
τὸ
Ἀτλαντικόν,
πρὸς
τὸ
|
μὴ |
ὁμοιοπαθεῖν
μάρτυρι
χρώμενος
Σελεύκῳ
τῷ |
1, 2, 32 |
ἁπασῶν,
τὴν
δέ,
εἰ
καὶ
|
μὴ |
ὀνομαστὶ
καλοῦσιν,
οὕτως
ὑπολαμβάνουσί
γε |
1, 3, 5 |
αἰτίων
ὄντων
ἀφεὶς
ταῦτα
τὰ
|
μὴ |
ὄντα
αἰτιᾶται.
Πρώτην
γὰρ
αἰτίαν |
1, 2, 24 |
δευτέρῳ,
καταψεύσασθαι
τῶν
τόπων
τὰ
|
μὴ |
ὄντα.
~Πρὸς
μὲν
οὖν
Κράτητα |
1, 2, 35 |
δὲ
τὰ
ὄντα,
ἀλλὰ
τὰ
|
μὴ |
ὄντα
ὡς
ὄντα
κατ'
ἄγνοιαν. |
1, 4, 8 |
~Ἔτι
δὲ
παχυμερέστερον
τὸ
φήσαντα
|
μὴ |
ὁρᾶν
εἰς
τί
πραγματικὸν
καταστρέφει |
1, 3, 16 |
ὕστερον
ἀναβλύσαι
κατ'
ἄλλο
στόμιον,
|
μὴ |
παύεσθαι
δὲ
σειομένην
τὴν
νῆσον |
1, 3, 2 |
καὶ
κατὰ
λῃστείαν
ἢ
ἐμπορίαν,
|
μὴ |
πελαγίζειν
δέ,
ἀλλὰ
παρὰ
γῆν, |
1, 2, 12 |
Ὀδυσσέως
πλάνην
λεγομένους,
τοὺς
δὲ
|
μὴ |
πεπλάσθαι
λέγοντας
ἀλλ'
ὑποκεῖσθαι
ἐξ |
1, 2, 22 |
οὐχ
ἕν,
δοίη
τις
ἂν
|
{μὴ} |
πεπύσθαι
αὐτόν·
εἰ
δὲ
τῶν |
1, 4, 5 |
τῇ
ἀνατολῇ,
ἵνα
σώσῃ
τὸ
|
{μὴ} |
πλέον
ἢ
διπλάσιον
τὸ
μῆκος |
1, 3, 22 |
ὑπερνοτίους·
κατὰ
γοῦν
τὴν
αἰθιοπίαν
|
μὴ |
πνεῖν
νότον,
ἀλλὰ
κατωτέρω.
θαυμαστὸν |
1, 3, 7 |
δὲ
ἧττον·
ἧττον
μὲν
οἱ
|
μὴ |
πολλὴν
καταφέροντες
τὴν
ἰλύν,
μᾶλλον |
1, 3, 16 |
πεσεῖν,
ἀλλ'
οὐκ
ἀθρόως,
ὥστε
|
μὴ |
πολὺν
φθόρον
ἀνθρώπων
γενέσθαι.
τὸ |
1, 2, 20 |
τὴν
Θρά
κην
οὐκ
οἶδε
|
μὴ |
προπίπτουσαν
πέραν
τῶν
Παιονικῶν
καὶ |
1, 1, 20 |
ἡ
κυρτότης
τῆς
θαλάττης,
ὥστε
|
μὴ |
προσβάλλειν
τοῖς
πόρρω
φέγγεσι
τοῖς |
1, 1, 22 |
πραγματευθέντες
ἀτελῆ
τὴν
ἐπίσκεψιν
ποιοῦνται,
|
μὴ |
προστιθέντες
ὅσα
ἐκ
τῶν
μαθημάτων |
1, 2, 5 |
οἷόν
τε
ἀγαθὸν
γενέσθαι
ποιητὴν
|
μὴ |
πρότερον
γενηθέντα
ἄνδρα
ἀγαθόν.
~Τὸ |
1, 2, 8 |
δὲ
τὸ
καινὸν
καὶ
ὃ
|
μὴ |
πρότερον
ἔγνω
τις·
τοῦτο
δ' |
1, 3, 2 |
ἕκαστα
ἀκριβολογούμενα,
καὶ
κελεύσας
ἡμῖν
|
μὴ |
ῥᾳδίως
τοῖς
τυχοῦσι
πιστεύειν,
καὶ |
1, 2, 36 |
ἤματι,
τρὶς
δ'
ἀναροιβδεῖ
δεινόν·
|
μὴ |
σύ
γε
κεῖθι
τύχοις,
ὅτε |
1, 3, 22 |
τις
οἴκησις
ἐν
ᾗ
τοῦτο
|
μὴ |
συμβαίνει.
τοὐναντίον
γὰρ
οὐ
μόνον |
1, 1, 8 |
ἄπλουν
ἡμῖν
μέχρι
νῦν
τῷ
|
μὴ |
συμμῖξαι
μηδένας
ἀλλήλοις
τῶν
ἀντιπεριπλεόντων |
1, 2, 17 |
εἰρημένοις
συμφωνεῖν.
Εἰ
δέ
τινα
|
μὴ |
συμφωνεῖ,
μεταβολὰς
αἰτιᾶσθαι
δεῖν
ἢ |
1, 2, 12 |
ἀλλ'
ὑποκεῖσθαι
ἐξ
αὐτοῦ
τοῦ
|
μὴ |
συμφωνεῖν
ἐλέγχεσθαι
ψευδομένους·
τὰς
γοῦν |
1, 2, 13 |
ἀγκὼν
αὐτός.
~Ἀλλ'
οὐδ'
εἰ
|
μὴ |
συμφωνοῦσιν
οἱ
τὴν
ἱστορίαν
τῶν |
1, 2, 31 |
Στήλας
γεγονέναι
νομίζει·
ὥστε
ἐνταῦθα
|
{μὴ} |
συνάπτειν
τὴν
εἴσω
θάλατταν
τῇ |
1, 3, 13 |
ἐν
τῇ
αὐτῇ
διέμεινεν
ἐπιφανείᾳ,
|
μὴ |
ταπεινουμένη·
καὶ
γὰρ
κατ'
αὐτὸν |
1, 4, 7 |
ποιεῖται;
Εἰ
δ'
ἐπινοοῖ
μὲν
|
μὴ |
τὴν
οἰκουμένην,
μέρους
δέ
τινος |
1, 2, 23 |
ποταμοῦ
δῶρον
λέγεσθα·
κἂν
εἰ
|
μὴ |
τὴν
ὅλην,
τήν
γε
ὑπὸ |
1, 2, 13 |
μείζω
πίστιν
παρέχουσιν·
ὅτι
καίπερ
|
μὴ |
τὸ
αὐτὸ
χωρίον
φράζοντες
ὅμως |
1, 4, 6 |
συμβάλλουσαν
αὐτὴν
ἑαυτῇ,
ὥστ'
εἰ
|
μὴ |
τὸ
μέγεθος
τοῦ
Ἀτλαντικοῦ
πελάγους |
1, 1, 7 |
δ'
ἀναροιβδεῖ.
Καὶ
γὰρ
εἰ
|
μὴ |
τρὶς
ἀλλὰ
δίς,
τάχα
τῆς |
1, 3, 2 |
εἰς
πᾶσαν
τὴν
οἰκουμένην
ἄξιον
|
μὴ |
τῶν
παλαιῶν
ἀνθρώπων
νομίσαι;
Συνέβη |
1, 1, 6 |
ἄμμορός
ἐστι
λοετρῶν
φεύγων
τὰ
|
μὴ |
φευκτά.
Βελτίων
δ'
Ἡράκλειτος
καὶ |
1, 3, 8 |
Κύπρου
πόρον.
~Αἴτιον
δὲ
τοῦ
|
μὴ |
φθάνειν
τὴν
χοῦν
εἰς
τὸ |
1, 2, 14 |
Ἢ
καὶ
Ἡσιόδῳ
μὲν
ἔπρεπε
|
μὴ |
φλυαρεῖν,
ἀλλὰ
ταῖς
κατεχούσαις
δόξαις |
1, 1, 14 |
ἐκτιθέμενος
καλῶς
καὶ
ἱκανῶς
διδάσκοι,
|
μὴ |
φροντίσας
τούτων
μηδενὸς
μηδ'
ἐπὶ |