Lv., Chap., Par. |
1, 2, 12 |
οὔθ'
ὅλως
κορυφοῦται
πρὸς
ὕψος,
|
ἀλλ' |
ἀγκών
τις
ἔκκειται
μακρὸς
καὶ |
1, 2, 25 |
οὖν;
Οὐ
διχθὰ
δεδαίαται
οὕτω,
|
ἀλλ' |
ἀγνοῶν
οὕτως
εἴρηκεν
ὁ
ποιητής; |
1, 1, 4 |
χειμὼν
πολύς,
{οὔτε
ποτ'
ὄμβρος,
|
ἀλλ' |
αἰεὶ
Ζεφύροιο
λιγὺπνείοντας
ἀήτας
ὠκεανὸς |
1, 2, 36 |
αὐτὴ
παντάπασιν
Ὁμήρου
πλάσμα
οὖσα,
|
ἀλλ' |
ἀπὸ
τῶν
ἱστορουμένων
περὶ
τὸν |
1, 4, 9 |
οὖν
οὐκ
ἀμελήσας
τῶν
παραινούντων,
|
ἀλλ' |
ἀποδεξάμενος
τὴν
γνώμην
τὰ
ἀκόλουθα, |
1, 3, 12 |
ἀναστήματα,
οὕτω
καὶ
τὸ
ὕδωρ,
|
ἀλλ' |
αὐτῇ
τῇ
κατὰ
τὸ
βάρος |
1, 1, 6 |
ἦν
πω
τὴν
ἑτέραν
ἠστροθετῆσθαι,
|
ἀλλ' |
ἀφ'
οὗ
οἱ
Φοίνικες
ἐσημειώσαντο |
1, 2, 31 |
οὐδ'
ὁ
ἰσθμὸς
ἦν
πλόιμος·
|
ἀλλ' |
εἰκάζει
ὁ
Ἐρατοσθένης
οὐκ
εὖ. |
1, 3, 15 |
εἰς
ἑκατέραν
τὴν
θάλατταν
ῥεῖ,
|
ἀλλ' |
εἰς
τὸν
Πόντον
μό
νον, |
1, 4, 7 |
οὐκ
εἰς
τὴν
οἰκουμένην
ἀποβλέψαντας,
|
ἀλλ' |
εἴς
τε
τὴν
σφετέραν
καὶ |
1, 2, 38 |
ὁ
Ἰάσων
(ὅπερ
οὐδαμόθεν
ἄλλοθεν,
|
ἀλλ' |
ἐκ
τοῦ
Θετταλοὺς
ἀμφοτέρους
εἶναι |
1, 2, 5 |
ὡς
ἢ
τεκτόνων
ἢ
χαλκέων·
|
ἀλλ' |
ἐκείνη
μὲν
οὐδενὸς
ἔχεται
καλοῦ |
1, 1, 21 |
πραγματείας
ταύτης
ἢ
οὐχὶ
νῦν,
|
ἀλλ' |
ἐκείνοις
ἐντυχὼν
πρότερον,
ὧν
χωρὶς |
1, 2, 35 |
ἄγνοιαν
τοπικὴν
καὶ
τούτων
λεγομένων,
|
ἀλλ' |
ἐν
μύθου
μᾶλλον
σχήματι·
καθάπερ |
1, 3, 7 |
τὴν
αἰτίαν
τοῦ
ἔκρου
τιθεμένους,
|
ἀλλ' |
ἐν
τοῖς
ποταμοῖς·
ἐπεὶ
οὐκ |
1, 1, 10 |
ποτ'
αὐτοὺς
ἠέλιος
φαέθων
ἐπιλάμπεται,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
νὺξ
ὀλοὴ
τέταται.
Γνωρίζει |
1, 2, 19 |
τὰ
δὲ
οὐδὲ
προελόμενον
οὕτως,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
τὸ
δεινότερον
καὶ
τὸ |
1, 3, 12 |
ἔχοιεν·
ἔχοντες
δὲ
οὐ
παλιρροοῦσιν,
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
τὸ
ταπεινότερον
ἀεὶ
φέρονται. |
1, 3, 1 |
αὐτοῦ,
οὐδὲ
πιστευτέον
διὰ
τοῦτο·
|
ἀλλ' |
ἐπὶ
τῶν
ἀξιολόγων
ἀνδρῶν
μόνων |
1, 2, 34 |
τούτοις
πρὸς
μέσους
τοὺς
ὅρους,
|
ἀλλ' |
ἐπικρατεῖ
γε
τὸ
κοινόν.
Καὶ |
1, 2, 13 |
ἐκβάλλειν
δεῖ
τὴν
σύμπασαν
ἱστορίαν·
|
ἀλλ' |
ἔσθ'
ὅτε
καὶ
πιστοῦσθαι
τὸ |
1, 2, 6 |
ἀμείνων
Ὁμήρου
φράσαι;
Νὴ
Δία,
|
ἀλλ' |
ἑτέρα
φράσις
ἡ
ποιητική.
Τῷ |
1, 2, 8 |
μῦθος,
οὐ
τὰ
καθεστηκότα
φράζων
|
ἀλλ' |
ἕτερα
παρὰ
ταῦτα·
ἡδὺ
δὲ |
1, 3, 3 |
οὐχ
ὡς
ἐκ
τόρνου
δέ,
|
ἀλλ' |
ἔχει
τινὰς
ἀνωμαλίας,
ἐπιφέρει
τὸ |
1, 2, 32 |
πλείστοις
καὶ
νομάσι.
Νὴ
Δία,
|
ἀλλ' |
ἡ
Ἀραβία
προσῆν
καὶ
τὰ |
1, 1, 7 |
παραπεσόντος,
ἢ
τῆς
γραφῆς
διημαρτημένης
|
ἀλλ' |
ἥ
γε
προαίρεσις
τοιαύτη.
Καὶ |
1, 2, 30 |
κατ'
ἄγνοιαν
τῶν
τοπικῶν
λέγεται,
|
ἀλλ' |
ἡδονῆς
καὶ
τέρψεως
χάριν.
πῶς |
1, 2, 36 |
εἰπόντα,
ἡνίκα
ὁ
δικαστὴς
ἀνίσταται,
|
ἀλλ' |
ἡνίκα
κρίνων
νείκεα
πολλά,
ὥστε |
1, 2, 37 |
μὲν
μηδαμοῦ
γέγονεν
ἡ
πλάνη,
|
ἀλλ' |
ὅλον
πλάσμα
ἐστὶν
Ὁμήρου
τοῦτο, |
1, 2, 2 |
φησι
πρῶτον
ἀνθινὰ
περιβαλεῖν
φιλοσοφίαν·
|
ἀλλ' |
ὅμως
πολλάκις
εἰπεῖν
ἄν
τινα |
1, 2, 20 |
πνεῖ,
ἐκείνου
λέγοντος
οὐ
καθόλου,
|
ἀλλ' |
ὅταν
κατὰ
τὴν
Θρᾳκίαν
θάλατταν |
1, 3, 2 |
δὲ
ταῦτ'
ἄν
τις
ἐπισημήναιτο,
|
ἀλλ' |
ὅτι
καὶ
περὶ
τῶν
τόπων |
1, 2, 31 |
{οὐδ'
ἡ
Ὀδυσσέως
πλάνη
ἀδύνατος)
|
ἀλλ' |
ὅτι
οὔτε
πρὸς
τὰς
ὑποθέσεις |
1, 1, 16 |
μίαν
ἀρχὴν
καὶ
πολιτείαν
ὑπηγμένης·
|
ἀλλ' |
οὐδ'
οὕτως,
ἀλλὰ
τὰ
ἐγγυτέρω |
1, 3, 12 |
αὐτοῦ·
ὥστ'
οὐχ
ὅτι
παλιρροοῦντας,
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
καθεστῶτας
καὶ
μένοντας,
συρροίας |
1, 3, 11 |
νομίζει
ὑπὸ
μίαν
ἐπιφάνειαν
τετάχθαι,
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
τοῖς
σύνεγγυς
τόποις.
Καὶ |
1, 3, 16 |
τι
τὰ
δύο
μέρη
πεσεῖν,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἀθρόως,
ὥστε
μὴ
πολὺν |
1, 1, 19 |
τὸ
ἔνδοξον
καὶ
τὸ
ἡδύ,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἐπὶ
πολύ·
μᾶλλον
γὰρ |
1, 2, 12 |
τοὺς
δὲ
μὴ
πεπλάσθαι
λέγοντας
|
ἀλλ' |
ὑποκεῖσθαι
ἐξ
αὐτοῦ
τοῦ
μὴ |
1, 2, 28 |
οὐ
τοὺς
ἐν
τῇ
Πισιδίᾳ,
|
ἀλλ' |
ὡς
ἔφην
πρότερον
πλάσαι
τινὰς |
1, 1, 20 |
καλῶς
ἄνευ
τῆς
τοιαύτης
μεθόδου.
|
ἀλλ' |
ὥσπερ
τὰ
περὶ
τὴν
ἀναμέτρησιν |
1, 2, 19 |
κακῶς
δεξάμενος·
οὐ
γὰρ
φλυαρίας,
|
ἀλλ' |
ὠφελείας
χάριν.
Ὥστε
δίκαιός
ἐστιν |