Lv., Chap., Par.
1, 2, 12	οὔθ' ὅλως κορυφοῦται πρὸς ὕψος,	ἀλλ'	ἀγκών τις ἔκκειται μακρὸς καὶ
1, 2, 25	οὖν; Οὐ διχθὰ δεδαίαται οὕτω,	ἀλλ'	ἀγνοῶν οὕτως εἴρηκεν ὁ ποιητής;
1, 1, 4	χειμὼν πολύς, {οὔτε ποτ' ὄμβρος,	ἀλλ'	αἰεὶ Ζεφύροιο λιγὺπνείοντας ἀήτας ὠκεανὸς
1, 2, 36	αὐτὴ παντάπασιν Ὁμήρου πλάσμα οὖσα,	ἀλλ'	ἀπὸ τῶν ἱστορουμένων περὶ τὸν
1, 4, 9	οὖν οὐκ ἀμελήσας τῶν παραινούντων,	ἀλλ'	ἀποδεξάμενος τὴν γνώμην τὰ ἀκόλουθα,
1, 3, 12	ἀναστήματα, οὕτω καὶ τὸ ὕδωρ,	ἀλλ'	αὐτῇ τῇ κατὰ τὸ βάρος
1, 1, 6	ἦν πω τὴν ἑτέραν ἠστροθετῆσθαι,	ἀλλ'	ἀφ' οὗ οἱ Φοίνικες ἐσημειώσαντο
1, 2, 31	οὐδ' ὁ ἰσθμὸς ἦν πλόιμος·	ἀλλ'	εἰκάζει ὁ Ἐρατοσθένης οὐκ εὖ.
1, 3, 15	εἰς ἑκατέραν τὴν θάλατταν ῥεῖ,	ἀλλ'	εἰς τὸν Πόντον μό νον,
1, 4, 7	οὐκ εἰς τὴν οἰκουμένην ἀποβλέψαντας,	ἀλλ'	εἴς τε τὴν σφετέραν καὶ
1, 2, 38	ὁ Ἰάσων (ὅπερ οὐδαμόθεν ἄλλοθεν,	ἀλλ'	ἐκ τοῦ Θετταλοὺς ἀμφοτέρους εἶναι
1, 2, 5	ὡς ἢ τεκτόνων ἢ χαλκέων·	ἀλλ'	ἐκείνη μὲν οὐδενὸς ἔχεται καλοῦ
1, 1, 21	πραγματείας ταύτης ἢ οὐχὶ νῦν,	ἀλλ'	ἐκείνοις ἐντυχὼν πρότερον, ὧν χωρὶς
1, 2, 35	ἄγνοιαν τοπικὴν καὶ τούτων λεγομένων,	ἀλλ'	ἐν μύθου μᾶλλον σχήματι· καθάπερ
1, 3, 7	τὴν αἰτίαν τοῦ ἔκρου τιθεμένους,	ἀλλ'	ἐν τοῖς ποταμοῖς· ἐπεὶ οὐκ
1, 1, 10	ποτ' αὐτοὺς ἠέλιος φαέθων ἐπιλάμπεται,	ἀλλ'	ἐπὶ νὺξ ὀλοὴ τέταται. Γνωρίζει
1, 2, 19	τὰ δὲ οὐδὲ προελόμενον οὕτως,	ἀλλ'	ἐπὶ τὸ δεινότερον καὶ τὸ
1, 3, 12	ἔχοιεν· ἔχοντες δὲ οὐ παλιρροοῦσιν,	ἀλλ'	ἐπὶ τὸ ταπεινότερον ἀεὶ φέρονται.
1, 3, 1	αὐτοῦ, οὐδὲ πιστευτέον διὰ τοῦτο·	ἀλλ'	ἐπὶ τῶν ἀξιολόγων ἀνδρῶν μόνων
1, 2, 34	τούτοις πρὸς μέσους τοὺς ὅρους,	ἀλλ'	ἐπικρατεῖ γε τὸ κοινόν. Καὶ
1, 2, 13	ἐκβάλλειν δεῖ τὴν σύμπασαν ἱστορίαν·	ἀλλ'	ἔσθ' ὅτε καὶ πιστοῦσθαι τὸ
1, 2, 6	ἀμείνων Ὁμήρου φράσαι; Νὴ Δία,	ἀλλ'	ἑτέρα φράσις ἡ ποιητική. Τῷ
1, 2, 8	μῦθος, οὐ τὰ καθεστηκότα φράζων	ἀλλ'	ἕτερα παρὰ ταῦτα· ἡδὺ δὲ
1, 3, 3	οὐχ ὡς ἐκ τόρνου δέ,	ἀλλ'	ἔχει τινὰς ἀνωμαλίας, ἐπιφέρει τὸ
1, 2, 32	πλείστοις καὶ νομάσι. Νὴ Δία,	ἀλλ'	ἡ Ἀραβία προσῆν καὶ τὰ
1, 1, 7	παραπεσόντος, ἢ τῆς γραφῆς διημαρτημένης	ἀλλ'	ἥ γε προαίρεσις τοιαύτη. Καὶ
1, 2, 30	κατ' ἄγνοιαν τῶν τοπικῶν λέγεται,	ἀλλ'	ἡδονῆς καὶ τέρψεως χάριν. πῶς
1, 2, 36	εἰπόντα, ἡνίκα ὁ δικαστὴς ἀνίσταται,	ἀλλ'	ἡνίκα κρίνων νείκεα πολλά, ὥστε
1, 2, 37	μὲν μηδαμοῦ γέγονεν ἡ πλάνη,	ἀλλ'	ὅλον πλάσμα ἐστὶν Ὁμήρου τοῦτο,
1, 2, 2	φησι πρῶτον ἀνθινὰ περιβαλεῖν φιλοσοφίαν·	ἀλλ'	ὅμως πολλάκις εἰπεῖν ἄν τινα
1, 2, 20	πνεῖ, ἐκείνου λέγοντος οὐ καθόλου,	ἀλλ'	ὅταν κατὰ τὴν Θρᾳκίαν θάλατταν
1, 3, 2	δὲ ταῦτ' ἄν τις ἐπισημήναιτο,	ἀλλ'	ὅτι καὶ περὶ τῶν τόπων
1, 2, 31	{οὐδ' ἡ Ὀδυσσέως πλάνη ἀδύνατος)	ἀλλ'	ὅτι οὔτε πρὸς τὰς ὑποθέσεις
1, 1, 16	μίαν ἀρχὴν καὶ πολιτείαν ὑπηγμένης·	ἀλλ'	οὐδ' οὕτως, ἀλλὰ τὰ ἐγγυτέρω
1, 3, 12	αὐτοῦ· ὥστ' οὐχ ὅτι παλιρροοῦντας,	ἀλλ'	οὐδὲ καθεστῶτας καὶ μένοντας, συρροίας
1, 3, 11	νομίζει ὑπὸ μίαν ἐπιφάνειαν τετάχθαι,	ἀλλ'	οὐδὲ τοῖς σύνεγγυς τόποις. Καὶ
1, 3, 16	τι τὰ δύο μέρη πεσεῖν,	ἀλλ'	οὐκ ἀθρόως, ὥστε μὴ πολὺν
1, 1, 19	τὸ ἔνδοξον καὶ τὸ ἡδύ,	ἀλλ'	οὐκ ἐπὶ πολύ· μᾶλλον γὰρ
1, 2, 12	τοὺς δὲ μὴ πεπλάσθαι λέγοντας	ἀλλ'	ὑποκεῖσθαι ἐξ αὐτοῦ τοῦ μὴ
1, 2, 28	οὐ τοὺς ἐν τῇ Πισιδίᾳ,	ἀλλ'	ὡς ἔφην πρότερον πλάσαι τινὰς
1, 1, 20	καλῶς ἄνευ τῆς τοιαύτης μεθόδου.	ἀλλ'	ὥσπερ τὰ περὶ τὴν ἀναμέτρησιν
1, 2, 19	κακῶς δεξάμενος· οὐ γὰρ φλυαρίας,	ἀλλ'	ὠφελείας χάριν. Ὥστε δίκαιός ἐστιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/12/2005