>

Livre, Chap.
[9, 1]	τὰ δ´ {ὑπερ{ κείμενα μέρ}	η	πρὸς δύσιν ὡς ἂν ταινίας
[9, 16]	χώρας, ἀνοιχθέντων δὲ τῶν αὐτῶν	ἢ	ἄλλων ἀνακαλύπτεσθαι, καὶ τοὺς αὐτοὺς
[9, 17]	δὲ οὐχ ὁμοίως ἔχει ταῦτα,	ἢ	ἀνοικισθέντων ἢ τῆς λίμνης ἐπιπολὺ
[9, 17]	ὑπερχύσεως διὰ ὕψος τῶν οἰκήσεων	ἢ	διὰ ἀπόστασιν, καὶ διὰ ἀνοικισμόν,
[9, 1]	κόλπον, ἰσομήκης πως τῇ Ἀττικῇ	ἢ	καὶ ἐλάττων κατὰ μῆκος· ἀρετῇ
[9, 17]	ὁμοίως ἔχει ταῦτα, ἢ ἀνοικισθέντων	ἢ	τῆς λίμνης ἐπιπολὺ ταπεινωθείσης διὰ
[9, 9]	κόλπου, ὅν φασιν ἀναιρεθῆναι πρὶν	ἢ	τῷ Εὐρίπῳ συνάπτειν ὑπὸ τοῦ
[9, 17]	μετάληψιν τῶν χωρίων τῶν ἄπωθεν	ἢ	τῶν ἐν ὕψει. παρακολουθεῖ δὲ
[9, 21]	προστιθέντες ὅ τι ἂν χρήσιμον	ᾖ	{πρὸς τὴν ὑπόθεσι} ν ἡμῖν,
[9, 17]	ἡ αὔξησις τῶν ὑδάτων ἥττων	ᾖ	τῆς ὑπερχύσεως διὰ ὕψος τῶν
[9, 33]	καλοῦντες τὰ ἱερὰ πάντα κἂν	ᾖ	ψιλά· τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ
[9, 25]	κόλπου καὶ ὁ Ἑλικὼν καὶ	ἡ	Ἄσκρη καὶ ἔτι αἱ Θεσπιαὶ
[9, 25]	δὲ τῇ Θεσπιέων ἐστὶ καὶ	ἡ	Ἄσκρη κατὰ τὸ πρὸς Ἑλικῶνα
[9, 1]	τεταμένας παραλλήλους· ὧν πρώτη ἐστὶν	{ἡ	Ἀττικὴ σὺν τῇ} Μεγαρίδι ὡς
[9, 8]	ὃν καλοῦσι Βαθὺν λιμένα· εἶθ´	ἡ	Αὐλὶς πετρῶδες χωρίον καὶ κώμη
[9, 17]	μενουσῶν ἀκινήτων τῶν πόλεων, ὅταν	ἡ	αὔξησις τῶν ὑδάτων ἥττων ᾖ
[9, 10]	φασιν· ἡ Ποιμανδρὶς δ´ ἐστὶν	ἡ	αὐτὴ τῇ Ταναγρικῇ· καλοῦνται δὲ
[9, 1]	Ἀ} ττικήν. δευτέρα δ´ ἐστὶν	ἡ	Βοιωτία ἀπὸ τῆς ἕω ἐπὶ
[9, 1]	~Ἑξῆς δ´ ἐστὶν	ἡ	Βοιωτία, περὶ ἧς λέγοντα καὶ
[9, 18]	ἑτέρα ἐστίν, ἧς {ἐμνήσθη} μεν,	{ἡ}	Βοιωτιακή, ἐπὶ τῇ θαλάττῃ, ᾗ
[9, 14]	ἀντὶ τοῦ „Νῖσάν τε ζαθέην.	ἡ	γὰρ Νῖσα οὐδαμοῦ φαίνεται τῆς
[9, 10]	ἀξιῶσαι τὸν ἀναιτίως ἀποθανόντα. ~Καὶ	ἡ	Γραῖα δ´ ἐστὶ τόπος Ὠρωποῦ
[9, 3]	ἀγωγῇ καὶ κατέστησαν πάντων κύριοι.	~Ἡ	δ´ οὖν Βοιωτία πρότερον μὲν
[9, 26]	ἐγγὺς τῆς ἐπ´ Ἀνθηδόνα ὁδοῦ,	ἡ	δ´ Ὠκαλέη μέση Ἁλιάρτου καὶ
[9, 20]	νιφόεντι, Ὕδης ἐν πίονι δήμῳ,	ἡ	δὲ Βοιωτιακή· ἐπιφέρει γοῦν τῷ
[9, 28]	Ἀμφίονα οἰκῆσαι πρὶν βασιλεῦσαι Θηβῶν.	ἡ	δὲ Θίσβη Θίσβαι νῦν λέγονται,
[9, 20]	καὶ οὐκ ἐν τῇ Θηβαΐδι,	ἡ	δὲ μικρά, ἐκεῖθεν δι´ ὑπονόμων
[9, 24]	τῶν Θηβῶν· ἔστι δὲ καὶ	ἡ	Δίρκη κρήνη καὶ Πότνιαι, ἐφ´
[9, 25]	μὲν ἐκεῖνος, ἀνέθηκε δὲ Γλυκέρα	ἡ	ἑταίρα Θεσπιεῦσιν ἐκεῖθεν οὖσα τὸ
[9, 21]	καὶ γνωριμώτεροι οἱ τόποι, καὶ	ἡ	θάλαττα τό γε ἑξῆς ὑπαγορεύει
[9, 25]	τε τῶν Μουσῶν ἱερὸν καὶ	ἡ	Ἵππου κρήνη καὶ τὸ τῶν
[9, 20]	ἐστιν ἥ τε Τρεφία καὶ	ἡ	{Κ{ ηφισσίς, ἧς} μέμνηται καὶ
[9, 32]	Καδμείαν ἀδυνατοῦντας ἀνακτίσαι· ἐπεὶ δὲ	ἡ	Καδμεία ἐκαλεῖτο Θῆβαι, ὑπὸ Θήβας
[9, 25]	Θεσπιαὶ καὶ τὸ ἐπίνειον αὐτῆς	ἡ	Κρέουσα. τοῦτο δὲ καὶ κοιλότατον
[9, 40]	ὅπερ ἡ λίμνη κατέχει νῦν	ἡ	Κωπαΐς, ἀνεψῦχθαι πρότερον καὶ γεωργεῖσθαι
[9, 11]	ἡ παροιμία τὴν ἀρχὴν ἔσχεν	ἡ	λέγουσα „ὁπόταν δι´ Ἅρματος ἀστράψῃ,
[9, 40]	λέγουσι δὲ τὸ χωρίον, ὅπερ	ἡ	λίμνη κατέχει νῦν ἡ Κωπαΐς,
[9, 18]	ποιητὴς ὀνομάζει, καὶ ἀπ´ αὐτῶν	ἡ	λίμνη τὴν ἐπωνυμίαν εἴληφε, χάσμα
[9, 20]	δὲ οἱ ἄλλοι ναῖον Βοιωτοί.	ἡ	μὲν γάρ ἐστι μεγάλη καὶ
[9, 20]	„ὅς ῥ´ ἐν „Ὕδῃ ναίεσκεν.	ἡ	μὲν γάρ ἐστιν ἐν Λυδίᾳ
[9, 29]	Ἁλίαρτον καὶ Πλαταιὰς καὶ Γλίσσαντα.	ἡ	μὲν οὖν Κορώνεια ἐγγὺς τοῦ
[9, 14]	ἐστὶ τοῦ Ἑλικῶνος ἡ Νῦσα.	ἡ	μὲν οὖν παραλία τοιαύτη τις
[9, 6]	σταδίοις· κατὰ δὲ τοῦτόν ἐστιν	ἡ	νῦν Ἐρέτρια, διάπλους δ´ ἐπ´
[9, 14]	κώμη δ´ ἐστὶ τοῦ Ἑλικῶνος	ἡ	Νῦσα. ἡ μὲν οὖν παραλία
[9, 6]	ὃν καλοῦσι Δελφίνιον, καθ´ ὃν	ἡ	παλαιὰ Ἐρέτρια ἐν τῇ Εὐβοίᾳ,
[9, 21]	μεσογαίᾳ μηδαμοῦ τῇ τάξει διαπεσεῖν·	ἡ	παραλία δ´ ἔχει τι πλεονέκτημα
[9, 23]	καὶ τραχύς, ἀφ´ οὗ καὶ	ἡ	παροιμία „εἰς Σκῶλον μήτ´ αὐτὸς
[9, 11]	ὅμορον τῇ Τανάγρᾳ. ἐντεῦθεν δὲ	ἡ	παροιμία τὴν ἀρχὴν ἔσχεν ἡ
[9, 27]	ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὕστερον δ´	ἡ	πᾶσα Κωπαῒς ἐλέχθη κατ´ ἐπικράτειαν·
[9, 10]	τῇ Τανάγρᾳ τὴν αὐτήν φασιν·	ἡ	Ποιμανδρὶς δ´ ἐστὶν ἡ αὐτὴ
[9, 36]	γὰρ καὶ ἀπόρθητος ἀεὶ διετέλεσεν	ἡ	πόλις, οὔτε μεγάλη οὖσα οὔτ´
[9, 14]	μὲν οὖν παραλία τοιαύτη τις	ἡ	πρὸς Εὔβοιαν. ~Τὰ δ´ ἑξῆς
[9, 12]	εἰς Ἄργος ἀνιόντι ἐν ἀριστερᾷ	ἡ	Τάναγρα κ- ἐν δεξιᾷ κεῖται·
[9, 25]	κατὰ τὸ πρὸς Ἑλικῶνα μέρος,	ἡ	τοῦ Ἡσιόδου πατρίς· ἐν δεξιᾷ
[9, 12]	ὅπου ὁ Ὑριεὺς μεμύθευται καὶ	ἡ	τοῦ Ὠρίωνος γένεσις, ἥν φησι
[9, 42]	Ὑάμπολις· τούτοις δ´ ὁμορεῖ Ὀποῦς,	ἡ	τῶν Λοκρῶν μητρόπολις τῶν Ἐπικνημιδίων.
[9, 12]	κ- ἐν δεξιᾷ κεῖται· καὶ	ἡ	Ὑρία δὲ τῆς Ταναγραίας νῦν
[9, 7]	ἐπὶ πολλοὺς σταδίους ἕως ἐπαύσατο	ἡ	φυγή. ~Εἶτα λιμὴν μέγας ὃν
[9, 23]	Σικυωνίᾳ ἄλλος ἐστὶν Ἀσωπὸς καὶ	ἡ	χώρα Ἀσωπία, δι´ ἧς ῥεῖ.
[9, 41]	Εὐδείελος μετωνομάσθη καὶ αὐτὴ καὶ	ἡ	χώρα, τάχα τι ἰδίωμα προσφερομένη
[9, 20]	δὲ περι} κειμένων λιμνῶν ἐστιν	ἥ	τε Τρεφία καὶ ἡ {Κ{
[9, 18]	{ἡ} Βοιωτιακή, ἐπὶ τῇ θαλάττῃ,	ᾗ	προσέθεσαν Ῥωμαῖοι τὴν ἄνω. καλεῖται
[9, 27]	πλησίον Ἁλιάρτου καὶ Ἀλαλκομενῶν, ἐφ´	ᾗ	τὸ Τειρεσίου μνῆμα· αὐτοῦ δὲ
[9, 39]	ἐξ ἐκείνου τὴν τῶν Ἑλλήνων	ἡγεμονίαν	ἀναλαβεῖν ἴσχυσαν ἣν εἶχον πρότερον,
[9, 2]	ἔδειξε· τελευτήσαντος γὰρ ἐκείνου τὴν	ἡγεμονίαν	ἀποβαλεῖν εὐθὺς τοὺς Θηβαίους γευσαμένους
[9, 2]	διὰ ταῦτα, καί φησι πρὸς	ἡγεμονίαν	εὐφυῶς ἔχειν, ἀγωγῇ δὲ καὶ
[9, 3]	προσέκτισαν, καὶ συνεφύλαξαν τὴν ἀρχὴν	ἡγούμενοι	τῶν πλείστων Βοιωτῶν ἕως τῆς
[9, 26]	Ἐρύθρας, {οἵ τ´ Ἐλεῶν´} εἶχον	ἠδ´	Ὕλην καὶ Πετεῶνα. Πετεὼν δὲ
[9, 20]	συλλαβήν, ὡς ἐν τῷ καταλόγῳ	„ἠδ´	Ὕλην καὶ Πετεῶνα, ποιητικῶς, τοτὲ
[9, 18]	τοῖς παροικοῦσιν ὑπῆρξε, πλὴν τῶν	ἤδη	καταποθεισῶν πόλεων. πάλιν δ´ ἐγχουμένων
[9, 18]	καὶ λίμνη ὁμώνυμος· ἐντεῦθεν δ´	ἤδη	ὁ Κηφισσὸς ἐκδίδωσιν ἐπὶ τὴν
[9, 18]	πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ φησιν, ἀνεψυγμένων	ἤδη	πολλῶν, ἐν οἷς οἱ μὲν
[9, 5]	ἀνέλαβον ἀνακτισθεῖσαν. ἐξ ἐκείνου δ´	ἤδη	πράττοντες ἐνδεέστερον ἀεὶ μέχρι εἰς
[9, 3]	εἶτ´ ἀνέστρεψαν εἰς τὴν οἰκείαν,	ἤδη	τοῦ Αἰολικοῦ στόλου παρεσκευασμένου περὶ
[9, 5]	πράττοντες ἐνδεέστερον ἀεὶ μέχρι εἰς	ἡμᾶς	οὐδὲ κώμης ἀξιολόγου τύπον σώζουσι·
[9, 21]	ἑξῆς ὑπαγορεύει βέλτιον· διόπερ καὶ	ἡμεῖς	ἐκεῖθεν {πειρώμ{ εθα περιοδεύειν} ἐνταῦθα
[9, 8]	ὅτι ἑπτάκις μεταβάλλειν φασὶ καθ´	ἡμέραν	ἑκάστην καὶ νύκτα· τὴν δ´
[9, 11]	καθ´ ἕκαστον μῆνα ἐπὶ τρεῖς	ἡμέρας	καὶ νύκτας, ἀπὸ τῆς ἐσχάρας
[9, 4]	παραβῆναι φάσκειν ἐκείνους· συνθέσθαι γὰρ	ἡμέρας,	νύκτωρ δ´ ἐπιθέσθαι· ἀφ´ οὗ
[9, 2]	ἀφ´ οὗ δὲ ἤρξαντο πρὸς	ἡμερώτερα	ἔθνη καὶ φῦλα τὴν πραγματείαν
[9, 42]	ὅταν οἰκεῖα λέγωσι πρὸς τὴν	ἡμετέραν	ὑπόθεσιν.
[9, 42]	γὰρ τὴν τοιαύτην ὕλην ὑποβεβλήκασιν	ἡμῖν	οἱ τὰ περὶ τῶν νεῶν
[9, 21]	ᾖ {πρὸς τὴν ὑπόθεσι} ν	ἡμῖν,	ὑπ´ ἐκείνου δὲ παραλειφθέν. ἄρχεται
[9, 14]	μὴ τὴν Νῖσαν οὕτως εἴρηκεν·	ἦν	γὰρ ὁ Μεγαρικῇ. ἐκεῖθεν ἀπῳκισμένη
[9, 23]	δὲ ἐνθένδε καταγόμενον διασπασθῆναί φασιν.	ἦν	δὲ καὶ τῶν περὶ Ὄλυνθον
[9, 13]	ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ τὸ ἱερόν,	ἦν	δέ ποτε καὶ πόλις· ἐγγὺς
[9, 31]	τῇ Σικυωνίᾳ δῆμος Πλαταιαί, ὅθενπερ	ἦν	Μνασάλκης ὁ ποιητής. Γλίσσαντα δὲ
[9, 27]	καὶ τό γε παλαιὸν οὐκ	ἦν	τῆς λίμνης κοινὸν ὄνομα, ἀλλὰ
[9, 42]	ἅλωσιν. καὶ περὶ Κάρυστον δ´	ἦν	τις Ὀρχομενός. εὖ γὰρ τὴν
[9, 34]	λίμνης πρὸς Ἀκραιφίῳ· Θηβαίων δ´	ἦν	τό τε μαντεῖον καὶ τὸ
[9, 12]	καὶ ἡ τοῦ Ὠρίωνος γένεσις,	ἥν	φησι Πίνδαρος ἐν τοῖς διθυράμβοις·
[9, 39]	τῶν Ἑλλήνων ἡγεμονίαν ἀναλαβεῖν ἴσχυσαν	ἣν	εἶχον πρότερον, καὶ μάλιστ´ ἐπειδὴ
[9, 25]	τῶν Θεσπιῶν ὅσον τετταράκοντα σταδίους,	ἣν	καὶ κεκωμῴδηκεν αὐτὸς {ἐ{ πιλαβόμενος}
[9, 25]	δ´ ἔχουσιν αἱ Θεσπιαὶ Κρέουσαν,	ἣν	καὶ Κρεουσίδα καλοῦσιν. ἐν δὲ
[9, 20]	προσαγορευομένην ἀπὸ τῆς πλησίον κώμης	ἣν	καλοῦσιν Ὕλας, οὐδὲ Ὕδην, ὡς
[9, 13]	τῶν Βοιωτῶν, Λάρυμνά τε, παρ´	ἣν	ὁ Κηφισσὸς ἐκδίδωσι, καὶ ἔτι
[9, 25]	ἑκατὸν εἴκοσιν ἕως τῆς ἄκρας	ἣν	{Ὀλμιὰς} καλοῦσιν· ἐν δὲ τῷ
[9, 23]	ἐν Ἡρακλείᾳ τῇ Τραχινίᾳ, παρ´	ἣν	ῥεῖ Ἀσωπὸς ποταμός, καὶ ὅτι
[9, 24]	προσούσας ἀρετὰς διαριθμούμενος „ἔστι τις	ἠνεμόεις	ὀλίγος λόφος. γνώριμα δὲ τὰ
[9, 18]	ποταμόν· λέγεται {δ´ οἰκίσαι} Κέκροπα,	ἡνίκα	τῆς Βοιωτίας ἐπῆρξε καλουμένης τότε
[9, 23]	καὶ κώμη τις καλεῖται ἐν	Ἡρακλείᾳ	τῇ Τραχινίᾳ, παρ´ ἣν ῥεῖ
[9, 40]	τῷ τυραννοῦντι αὐτῶν, ὃν ὑφ´	Ἡρακλέους	καταλυθῆναί φασιν. Ἐτεοκλῆς δέ, τῶν
[9, 36]	γεγενῆσθαι ἐνθάδε, καθάπερ καὶ τὴν	Ἥραν	ἐν Ἄργει, καὶ διὰ τοῦτο
[9, 36]	ποιητής, ἀλλ´ οὐκ ἐν καταλόγῳ	„Ἥρη	τ´ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηὶς Ἀθήνη.
[9, 2]	τοιούτων παιδευμάτων, ἀφ´ οὗ δὲ	ἤρξαντο	πρὸς ἡμερώτερα ἔθνη καὶ φῦλα
[9, 21]	ἄρχεται {δ´ ἀπὸ τῆς Ὑρί}	ης	καὶ τῆς Αὐλίδος, περὶ ὧν
[9, 18]	ἄνω· καὶ γὰρ ἑτέρα ἐστίν,	ἧς	{ἐμνήσθη} μεν, {ἡ} Βοιωτιακή, ἐπὶ
[9, 35]	Βοιωτοῖς, ἐν δὲ Λυδοῖς ἐστιν,	ἧς	καὶ Ὅμηρος μέμνηται „Ἰδομενεὺς δ´
[9, 1]	δ´ ἐστὶν ἡ Βοιωτία, περὶ	ἧς	λέγοντα καὶ περὶ τῶν συνεχῶν
[9, 20]	Τρεφία καὶ ἡ {Κ{ ηφισσίς,	ἧς}	μέμνηται καὶ Ὅμηρος „ὅς ῥ´
[9, 23]	καὶ ἡ χώρα Ἀσωπία, δι´	ἧς	ῥεῖ. ~Ὁ Ἐτεωνὸς δὲ Σκάρφη
[9, 3]	Βοιωτίᾳ τὴν Ὀρχομενίαν (οὐ γὰρ	ἦσαν	κοινῇ πρότερον, οὐδ´ Ὅμηρος μετὰ
[9, 25]	πρὸς Ἑλικῶνα μέρος, ἡ τοῦ	Ἡσιόδου	πατρίς· ἐν δεξιᾷ γάρ ἐστι
[9, 35]	οὐκ ἔοικεν ἐντυχόντι τοῖς ὑπὸ	Ἡσιόδου	περὶ τῆς πατρίδος λεχθεῖσι καὶ
[9, 17]	ὅταν ἡ αὔξησις τῶν ὑδάτων	ἥττων	ᾖ τῆς ὑπερχύσεως διὰ ὕψος
[9, 31]	αἱ τῶν Ἑλλήνων δυνάμεις ἄρδην	ἠφάνισαν·	ἱδρύσαντό τε ἐλευθερίου Διὸς ἱερὸν
[9, 18]	τὸν αὐλητικὸν κάλαμον. ἀλλ´ οὗτος	ἠφάνισται	τελέως, εἴτε τοῦ χάσματος διαχέοντος
[9, 20]	τε Τρεφία καὶ ἡ {Κ{	ηφισσίς,	ἧς} μέμνηται καὶ Ὅμηρος „ὅς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/05/2008