>

Livre, Chap.
[9, 26]	ἐρείπια καὶ ὀνόματα λέλειπται. ~{Μετ}	ὰ	δὲ Θεσπιὰς καταλέγει Γραῖαν καὶ
[9, 1]	διείργουσαν ἀπὸ τῆς {Βοιωτίας τὴν	Ἀ}	ττικήν. δευτέρα δ´ ἐστὶν ἡ
[9, 29]	´ν} ασς´ Ἀθανάα {πολε{ μηδόκος}	ἅ	ποι Κορωνίας ἐπὶ λαΐω ναύω
[9, 2]	Ῥωμαῖοι δὲ τὸ παλαιὸν μὲν	ἀγριωτέροις	ἔθνεσι πολεμοῦντες οὐδὲν ἐδέοντο τῶν
[9, 25]	θρασύ} τερον λέγων „νάσσατο δ´	ἄγχ´	Ἑλικῶνος ὀιζυρῇ {ἐνὶ κώμῃ} Ἄσκρῃ
[9, 18]	ἄνω. καλεῖται δ´ ὁ τόπος	Ἀγχόη·	ἔστι δὲ καὶ λίμνη ὁμώνυμος·
[9, 2]	φησι πρὸς ἡγεμονίαν εὐφυῶς ἔχειν,	ἀγωγῇ	δὲ καὶ παιδείᾳ μὴ χρησαμένους
[9, 2]	ἔχειν, ἐπέθεντο καὶ ταύτῃ τῇ	ἀγωγῇ	καὶ κατέστησαν πάντων κύριοι. ~Ἡ
[9, 31]	τε ἐλευθερίου Διὸς ἱερὸν καὶ	ἀγῶνα	γυμνικὸν στεφανίτην ἀπέδειξαν, Ἐλευθέρια προσαγορεύσαντες·
[9, 18]	τοῦ χάσματος διαχέοντος αὐτὸν εἰς	ἀδήλους	πόρους, εἴτε τῶν περὶ Ἁλίαρτον
[9, 11]	ὁμώνυμον τόπον· οἱ δὲ τοῦ	Ἀδράστου	συντριβῆναι τὸ ἅρμα φεύγοντός φασιν
[9, 32]	τῶν Ἐπιγόνων ἄφοδον, τὴν Καδμείαν	ἀδυνατοῦντας	ἀνακτίσαι· ἐπεὶ δὲ ἡ Καδμεία
[9, 4]	καὶ δὴ καὶ ποιεῖν τοῦτο·	ἀεὶ	γάρ τινα τῶν ἀνακειμένων τριπόδων
[9, 36]	στρατείας. καὶ γὰρ καὶ ἀπόρθητος	ἀεὶ	διετέλεσεν ἡ πόλις, οὔτε μεγάλη
[9, 5]	ἐκείνου δ´ ἤδη πράττοντες ἐνδεέστερον	ἀεὶ	μέχρι εἰς ἡμᾶς οὐδὲ κώμης
[9, 2]	μὴ χρησαμένους ἐπεὶ μηδὲ τοὺς	ἀεὶ	προϊσταμένους αὐτῆς, εἰ καί {τί}
[9, 29]	Κωράλιον λέγων {ὦ ´ν} ασς´	Ἀθανάα	{πολε{ μηδόκος} ἅ ποι Κορωνίας
[9, 29]	Παμβοιώτια συντέλουν· συγκαθίδρυται δὲ τῇ	Ἀθηνᾷ	ὁ Ἅιδης κατά τινα, ὥς
[9, 30]	πολέμῳ, τὴν χώραν δ´ ἔχουσιν	Ἀθηναῖοι	δόντων Ῥωμαίων. ἔκειτο δὲ ἐν
[9, 7]	σταδίους τριάκοντα, ὅπου μάχῃ λειφθέντες	Ἀθηναῖοι	προτροπάδην ἔφυγον· ἐν δὲ τῇ
[9, 37]	ὁ Ἀμύντου μάχῃ μεγάλῃ νικήσας	Ἀθηναίους	τε καὶ Βοιωτοὺς καὶ Κορινθίους
[9, 3]	ἐξέβαλον τοὺς μὲν Πελασγοὺς εἰς	Ἀθήνας,	ἀφ´ ὧν ἐκλήθη μέρος τι
[9, 29]	αὐτῆς πεδίῳ τὸ τῆς Ἰτωνίας	Ἀθηνᾶς	ἱερὸν ἱδρύσαντο ὁμώνυμον τῷ Θετταλικῷ,
[9, 31]	κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν εἰς	Ἀθήνας	καὶ Μέγαρα ἐπὶ τῶν ὅρων
[9, 18]	ὑπελάμβανον, οἱ δ´ Ἐλευσῖνα καὶ	Ἀθήνας	παρὰ τὸν Τρίτωνα ποταμόν· λέγεται
[9, 36]	Ἀθήνη. ἔχει δ´ ἀρχαῖον ἱερὸν	Ἀθηνᾶς	σφόδρα τιμώμενον, καί φασί γε
[9, 36]	„Ἥρη τ´ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηὶς	Ἀθήνη.	ἔχει δ´ ἀρχαῖον ἱερὸν Ἀθηνᾶς
[9, 5]	κώμης ἀξιολόγου τύπον σώζουσι· καὶ	{αἱ}	ἄλλαι δὲ πόλεις ἀνάλογον πλὴν
[9, 31]	τῆς Ἀττικῆς καὶ τῆς Βοιωτίας.	{αἱ}	γὰρ Ἐλευθεραὶ πλησίον, ἃς οἱ
[9, 27]	ἐστιν ἐπὶ τῇ Κωπαΐδι λίμνῃ·	αἱ	δ´ ἄλλαι κύκλῳ εἰσὶν αἵδε,
[9, 19]	ἔχουσα ὀγδοήκοντα καὶ τριακοσίων σταδίων,	αἱ	δὲ ἐκρύσεις οὐδαμοῦ φαίνονται πλὴν
[9, 25]	καὶ Πελασγοὶ καὶ ἄλλοι βάρβαροι.	αἱ	δὲ Θεσπιαὶ πρότερον μὲν ἐγνωρίζοντο
[9, 12]	τῶν δ´ Ἐρυθρῶν τούτων ἄποικοι	αἱ	ἐν Ἰωνίᾳ Ἐρυθραί. καὶ ὁ
[9, 24]	δὲ τῇ Θηβαίων εἰσὶ καὶ	αἱ	Θεράπναι καὶ ὁ Τευμησσός, ὃν
[9, 25]	καὶ ἡ Ἄσκρη καὶ ἔτι	αἱ	Θεσπιαὶ καὶ τὸ ἐπίνειον αὐτῆς
[9, 25]	ὁ Ἑλικών· ἐπίνειον δ´ ἔχουσιν	αἱ	Θεσπιαὶ Κρέουσαν, ἣν καὶ Κρεουσίδα
[9, 21]	τὸ σάκος μετεπέμπετο. ~{Αὗται δ´	αἱ}	λίμναι τὴν τάξιν τῶν ἐφεξῆς
[9, 13]	ἐγγὺς δὲ τῶν {Αἰγῶν} καὶ	αἱ	Ὀρόβιαι. ἐν δὲ τῇ Ἀνθηδονίᾳ
[9, 31]	καὶ τὰς τριάκοντα μυριάδας Περσῶν	αἱ	τῶν Ἑλλήνων δυνάμεις ἄρδην ἠφάνισαν·
[9, 35]	τῶν μὲν περικειμένων τῇ λίμνῃ	αἵ	τε Ἀλαλκομεναὶ καὶ τὸ Τιλφώσσιον,
[9, 4]	ταύτας δὲ εἶναι τὰς προφήτιδας	αἳ	λοιπαὶ τριῶν οὐσῶν περιῆσαν· λεγόντων
[9, 20]	Ὕδῃ ἔνι· οὐ γὰρ ὁ	Αἴας	ἐκ Λυδίας τὸ σάκος μετεπέμπετο.
[9, 13]	τὸ τοῦ Ποσειδῶνος ἱερὸν τοῦ	Αἰγαίου·	ἐμνήσθημεν δ´ αὐτοῦ καὶ πρότερον.
[9, 13]	ἀπὸ μὲν τῆς Ἀνθηδόνος εἰς	Αἰγὰς	ἑκατὸν εἴκοσι στάδιοι, ἀπὸ δὲ
[9, 13]	τὴν παραλίαν ταύτην κεῖσθαί φασιν	Αἰγὰς	τὰς ἐν Εὐβοίᾳ, ἐν αἷς
[9, 40]	Ὀρχομενὸν ποτινίσσεται, „οὐδ´ ὅσα Θήβας	Αἰγυπτίας.	τῆς δυνάμεως δέ, ὅτι Θηβαῖοι
[9, 2]	μὲν εἶναι συνεχῆ τὴν κατ´	Αἴγυπτον	καὶ Κύπρον καὶ τὰς νήσους
[9, 13]	καὶ πόλις· ἐγγὺς δὲ τῶν	{Αἰγῶν}	καὶ αἱ Ὀρόβιαι. ἐν δὲ
[9, 27]	αἱ δ´ ἄλλαι κύκλῳ εἰσὶν	αἵδε,	Ἀκραιφίαι Φοινικὶς Ὀγχηστὸς Ἁλίαρτος Ὠκαλέα
[9, 29]	συγκαθίδρυται δὲ τῇ Ἀθηνᾷ ὁ	Ἅιδης	κατά τινα, ὥς φασι, μυστικὴν
[9, 25]	πατρός, ὅτι ἐκ Κύμης τῆς	Αἰολίδος	{μ{ ετέστη, θρασύ} τερον λέγων
[9, 5]	Δωδώνην. ~Μετὰ δὲ ταῦτα τὴν	Αἰολικὴν	ἀποικίαν συνέπραξαν τοῖς περὶ Πενθίλον,
[9, 3]	εἰς τὴν οἰκείαν, ἤδη τοῦ	Αἰολικοῦ	στόλου παρεσκευασμένου περὶ Αὐλίδα τῆς
[9, 13]	Αἰγὰς τὰς ἐν Εὐβοίᾳ, ἐν	αἷς	τὸ τοῦ Ποσειδῶνος ἱερὸν τοῦ
[9, 9]	εἰς τυφλὸν τῆς θαλάττης στενωπόν·	αἰσθόμενον	δὲ τὸν βάρβαρον τὴν περὶ
[9, 8]	ἑκάστην καὶ νύκτα· τὴν δ´	αἰτίαν	ἐν ἄλλοις σκεπτέον. ~Πλησίον δ´
[9, 29]	κατά τινα, ὥς φασι, μυστικὴν	αἰτίαν.	οἱ μὲν οὖν ἐν τῇ
[9, 2]	τοὺς Θηβαίους γευσαμένους αὐτῆς μόνον·	αἴτιον	δὲ εἶναι τὸ λόγων καὶ
[9, 4]	εἰρήνης γεγονυίας· διακρουσαμένων {δ´} αὐτοὺς	αἰτιωμένων	τε ἅμα ὅτι τὰς σπονδὰς
[9, 17]	τοῦτο γίνεται· καὶ γὰρ μενουσῶν	ἀκινήτων	τῶν πόλεων, ὅταν ἡ αὔξησις
[9, 42]	περὶ τῶν νεῶν συγγράψαντες, οἷς	ἀκολουθοῦμεν	ὅταν οἰκεῖα λέγωσι πρὸς τὴν
[9, 21]	ἐάσαντες τοῦτο τῷ {π{ οιητῇ	ἀκολουθοῦντες	ποιήσομεν τὴν} διαρίθμησιν, προστιθέντες ὅ
[9, 42]	τῶν ὑδάτων ἀνοικισθῆναι πρὸς τὸ	Ἀκόντιον	ὄρος, παρατεῖνον ἐπὶ ἑξήκοντα σταδίους
[9, 27]	δ´ ἄλλαι κύκλῳ εἰσὶν αἵδε,	Ἀκραιφίαι	Φοινικὶς Ὀγχηστὸς Ἁλίαρτος Ὠκαλέα Ἀλαλκομεναὶ
[9, 34]	καὶ τὸ ὄρος· τὸ δ´	Ἀκραίφιον	καὶ αὐτὸ κεῖται ἐν ὕψει.
[9, 34]	καὶ τῆς Κωπαΐδος λίμνης πρὸς	Ἀκραιφίῳ·	Θηβαίων δ´ ἦν τό τε
[9, 25]	δὲ ἑκατὸν εἴκοσιν ἕως τῆς	ἄκρας	ἣν {Ὀλμιὰς} καλοῦσιν· ἐν δὲ
[9, 4]	περὶ τὸ ἱερὸν τὸ μὲν	ἀκρίτους	κτείνειν τοὺς πράξαντας, καὶ ταῦτ´
[9, 13]	Κηφισσὸς ἐκδίδωσι, καὶ ἔτι ἐπέκεινα	Ἁλαί,	ὁμώνυμοι τοῖς Ἀττικοῖς δήμοις. κατὰ
[9, 35]	περικειμένων τῇ λίμνῃ αἵ τε	Ἀλαλκομεναὶ	καὶ τὸ Τιλφώσσιον, τῶν δ´
[9, 27]	Ἀκραιφίαι Φοινικὶς Ὀγχηστὸς Ἁλίαρτος Ὠκαλέα	Ἀλαλκομεναὶ	Τιλφούσιον Κορώνεια. καὶ τό γε
[9, 36]	καταλόγῳ „Ἥρη τ´ Ἀργείη καὶ	Ἀλαλκομενηὶς	Ἀθήνη. ἔχει δ´ ἀρχαῖον ἱερὸν
[9, 26]	δ´ Ὠκαλέη μέση Ἁλιάρτου καὶ	Ἀλαλκομενίου	ἑκατέρου τριάκοντα σταδίους ἀπέχουσα· παραρρεῖ
[9, 27]	ὄρει ῥέουσαν πλησίον Ἁλιάρτου καὶ	Ἀλαλκομενῶν,	ἐφ´ ᾗ τὸ Τειρεσίου μνῆμα·
[9, 36]	Λεῦκτρα, περὶ ὧν ἄξιον μνησθῆναι.	~Ἀλαλκομενῶν	τοίνυν μέμνηται ὁ ποιητής, ἀλλ´
[9, 18]	ὡς αὐτὸς ἐν τῇ πρὸς	Ἀλέξανδρον	ἐπιστολῇ φησιν, ἀνεψυγμένων ἤδη πολλῶν,
[9, 33]	τὸ Ἀμφικτυονικὸν συνήγετο ἐν τῇ	Ἁλιαρτίᾳ	πρὸς τῇ Κωπαΐδι λίμνῃ καὶ
[9, 26]	{ὑπ´ ἐνί} ων δὲ τῆς	Ἁλιαρτίας	καὶ Μεδεὼν καὶ Ὠκαλέα. ~Εἶτά
[9, 18]	ποταμὸν τὸν ῥέοντα διὰ τῆς	Ἁλιαρτίας	καὶ ποιοῦντα ἐνταῦθα τὸ ἕλος
[9, 27]	ἐλέγετο, Κωπαῒς μὲν τῶν Κωπῶν,	Ἁλιαρτὶς	δὲ Ἁλιάρτου, καὶ οὕτως ἐπὶ
[9, 18]	ἀδήλους πόρους, εἴτε τῶν περὶ	Ἁλίαρτον	ἑλῶν καὶ λιμνῶν προαναλισκόντων αὐτόν,
[9, 29]	~Ἑξῆς δὲ Κορώνειαν καταλέγει καὶ	Ἁλίαρτον	καὶ Πλαταιὰς καὶ Γλίσσαντα. ἡ
[9, 18]	{τόπον} ὁ ποιητὴς „καὶ ποιήενθ´	Ἁλίαρτον“	λέγων. ~Οὗτοι μὲν οὖν ἐκ
[9, 30]	δ´ ἐν τῇ Μεσσηνιακῇ Κορωναεῖς.	~Ἁλίαρτος	δὲ νῦν οὐκέτι ἐστὶ κατασκαφεῖσα
[9, 27]	εἰσὶν αἵδε, Ἀκραιφίαι Φοινικὶς Ὀγχηστὸς	Ἁλίαρτος	Ὠκαλέα Ἀλαλκομεναὶ Τιλφούσιον Κορώνεια. καὶ
[9, 26]	ὁδοῦ, ἡ δ´ Ὠκαλέη μέση	Ἁλιάρτου	καὶ Ἀλαλκομενίου ἑκατέρου τριάκοντα σταδίους
[9, 27]	τῷ Τιλφωσσίῳ ὄρει ῥέουσαν πλησίον	Ἁλιάρτου	καὶ Ἀλαλκομενῶν, ἐφ´ ᾗ τὸ
[9, 27]	μὲν τῶν Κωπῶν, Ἁλιαρτὶς δὲ	Ἁλιάρτου,	καὶ οὕτως ἐπὶ τῶν ἄλλων,
[9, 19]	ἐμπίπτουσι λίμνην τὴν Κωπαΐδα τοῦ	Ἁλιάρτου	{πλη{ σίον· καὶ ἄλλα} δὲ
[9, 29]	Κουάριον προσηγόρευσαν ὁμοφώνως τῷ ἐκεῖ.	Ἀλκαῖος	δὲ καλεῖ Κωράλιον λέγων {ὦ
[9, 33]	ἀλσέων. οὐκ εὖ δ´ ὁ	Ἀλκαῖος,	ὥσπερ τὸ τοῦ ποταμοῦ ὄνομα
[9, 1]	τόν τε Ἰσθμὸν καὶ τὴν	{Ἀλκυονίδα	θάλ} ατταν τὴν κατὰ Παγὰς
[9, 36]	οὔτ´ ἐν εὐερκεῖ χωρίῳ κειμένη,	ἀλλ´	ἐν πεδίῳ· τὴν δὲ θεὸν
[9, 3]	Ὅμηρος μετὰ Βοιωτῶν αὐτοὺς κατέλεξεν	ἀλλ´	ἰδίᾳ, Μινύας προσαγορεύσας) μετ´ ἐκείνων
[9, 36]	~Ἀλαλκομενῶν τοίνυν μέμνηται ὁ ποιητής,	ἀλλ´	οὐκ ἐν καταλόγῳ „Ἥρη τ´
[9, 18]	τὸ φύον τὸν αὐλητικὸν κάλαμον.	ἀλλ´	οὗτος ἠφάνισται τελέως, εἴτε τοῦ
[9, 27]	ἦν τῆς λίμνης κοινὸν ὄνομα,	ἀλλὰ	καθ´ ἑκάστην πρὸς αὐτῇ κατοικίαν
[9, 17]	Πλαταιέας τοὺς ἀπὸ κωπηλασίας ζῶντας,	ἀλλὰ	νῦν ἄπωθεν τῆς λίμνης οἰκοῦντες
[9, 20]	βούλεται λέγειν, ὡς οἴονταί τινες,	ἀλλὰ	τὴν Ὑλικὴν προσαγορευομένην ἀπὸ τῆς
[9, 19]	τοῦ Ἁλιάρτου {πλη{ σίον· καὶ	ἄλλα}	δὲ ῥεύματα εἰς αὐτὴν ἐμβάλλει.
[9, 5]	ἀξιολόγου τύπον σώζουσι· καὶ {αἱ}	ἄλλαι	δὲ πόλεις ἀνάλογον πλὴν Τανάγρας
[9, 27]	τῇ Κωπαΐδι λίμνῃ· αἱ δ´	ἄλλαι	κύκλῳ εἰσὶν αἵδε, Ἀκραιφίαι Φοινικὶς
[9, 19]	Ὀλμειός, ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος συμβάλλοντες	ἀλλήλοις,	εἰς τὴν αὐτὴν ἐμπίπτουσι λίμνην
[9, 25]	τοὺς Βοιωτοὺς καὶ Πελασγοὶ καὶ	ἄλλοι	βάρβαροι. αἱ δὲ Θεσπιαὶ πρότερον
[9, 14]	ἐν τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ ἱδρυμένον·	ἄλλοι	δὲ „Φαράς τε ζαθέας. ἔστι
[9, 20]	Κηφισσίδι“ τὸ „πὰρ δὲ οἱ	ἄλλοι	ναῖον Βοιωτοί. ἡ μὲν γάρ
[9, 8]	νύκτα· τὴν δ´ αἰτίαν ἐν	ἄλλοις	σκεπτέον. ~Πλησίον δ´ ἐστὶν ἐφ´
[9, 23]	ποταμός, καὶ ὅτι ἐν Σικυωνίᾳ	ἄλλος	ἐστὶν Ἀσωπὸς καὶ ἡ χώρα
[9, 37]	ἐν ταῖς ναυσί, τοὺς δ´	ἄλλους	τοὺς μὲν ἀπολέσθαι τοὺς δὲ
[9, 23]	Σκῶλον μήτ´ αὐτὸς ἴναι, μήτ´	ἄλλῳ	ἕπεσθαι. καὶ τὸν Πενθέα δὲ
[9, 16]	ἀνοιχθέντων δὲ τῶν αὐτῶν ἢ	ἄλλων	ἀνακαλύπτεσθαι, καὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους
[9, 25]	πόλεων καὶ Τάναγρα· τῶν δ´	ἄλλων	ἐρείπια καὶ ὀνόματα λέλειπται. ~{Μετ}
[9, 15]	ἐστὶ κοῖλα πάντοθεν ἐκ τῶν	ἄλλων	μερῶν ὄρεσι περιεχόμενα, τοῖς Ἀττικοῖς
[9, 26]	δ´ αὕτως καὶ περὶ τῶν	{ἄλλων	„οἵ τ´} ἀμφ´ Ἅρμ´ ἐνέμοντο
[9, 13]	εἴκοσι στάδιοι, ἀπὸ δὲ τῶν	ἄλλων	τόπων πολὺ ἐλάττους· κεῖται δ´
[9, 27]	Ἁλιάρτου, καὶ οὕτως ἐπὶ τῶν	ἄλλων,	ὕστερον δ´ ἡ πᾶσα Κωπαῒς
[9, 35]	καὶ τὸ Τιλφώσσιον, τῶν δ´	ἄλλων	Χαιρώνεια καὶ Λεβάδεια καὶ Λεῦκτρα,
[9, 25]	τινες ἀνέβαινον ἐπὶ τὴν Θέσπειαν	ἄλλως	οὐκ οὖσαν ἀξιοθέατον, νυνὶ δὲ
[9, 33]	μυχοὺς δεινάσατο {βαλλό{ μενος} κρηπῖδας	ἀλσέων.	οὐκ εὖ δ´ ὁ Ἀλκαῖος,
[9, 33]	ψιλόν. οἱ δὲ ποιηταὶ κοσμοῦσιν,	ἄλση	καλοῦντες τὰ ἱερὰ πάντα κἂν
[9, 37]	μὲν ἀπολέσθαι τοὺς δὲ καὶ	ἁλῶναι.	~Λεβάδεια δ´ ἐστίν, ὅπου Διὸς
[9, 42]	ἐκεῖσε μετὰ τὴν τῆς Τροίας	ἅλωσιν.	καὶ περὶ Κάρυστον δ´ ἦν
[9, 4]	διακρουσαμένων {δ´} αὐτοὺς αἰτιωμένων τε	ἅμα	ὅτι τὰς σπονδὰς παρέβαινον, μὴ
[9, 37]	Ὀρχομενοῦ πλησίον, ὅπου Φίλιππος ὁ	Ἀμύντου	μάχῃ μεγάλῃ νικήσας Ἀθηναίους τε
[9, 26]	περὶ τῶν {ἄλλων „οἵ τ´}	ἀμφ´	Ἅρμ´ ἐνέμοντο καὶ Εἰλέσιον „καὶ
[9, 29]	Κορωνίας ἐπὶ λαΐω ναύω πάροιθεν	{ἀμφι{	βαίνεις} Κωραλίω ποταμῶ παρ´ ὄχθαις.
[9, 10]	θη κατὰ χρησμὸν} δεῦρο τὸ	Ἀμφιαράειον.	~Καὶ ὁ Μυκαλησσὸς δὲ κώμη
[9, 11]	περὶ τὴν Μυκαλησσόν, ἀπὸ τοῦ	Ἀμφιαράου	ἅρματος λαβοῦσα τοὔνομα, ἑτέρα οὖσα
[9, 10]	πλησίον καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ	Ἀμφιαράου	καὶ τὸ Ναρκίσσου τοῦ Ἐρετριέως
[9, 11]	ἅρματος ἐν τῇ μάχῃ τοῦ	Ἀμφιαράου	κατὰ τὸν τόπον, ὅπου νῦν
[9, 33]	~Ὀγχηστὸς δ´ ἐστίν, ὅπου τὸ	Ἀμφικτυονικὸν	συνήγετο ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ πρὸς
[9, 28]	Θεσπιέων· ἐνταῦθά φασι Ζῆθον καὶ	Ἀμφίονα	οἰκῆσαι πρὶν βασιλεῦσαι Θηβῶν. ἡ
[9, 5]	καὶ τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀρχῆς	ἀμφισβητῆσαι	Θηβαίους δυσὶ μάχαις κρατήσαντας Λακεδαιμονίους.
[9, 40]	τις, Χαρίτων ἱερὸν ἱδρυσάμενος πρῶτος	ἀμφότερα	ἐμφαίνει, καὶ πλοῦτον καὶ δύναμιν,
[9, 4]	εἴτε κακουργήσασαν εἴτε μή, πρὸς	ἀμφότερα	ὀρθῶς ἔχειν, εἰ μὲν παρεχρηστηρίασε,
[9, 40]	τῷ διδόναι κατορθῶν εἴτε καὶ	ἀμφότερα,	τὰς θεὰς ἐτίμησε ταύτας. λέγουσι
[9, 36]	ποιητὴν ὡς ἀπὸ πατρίδων τούτων	ἀμφοτέρας	οὕτως ὀνομάσαι. διὰ τοῦτο δ´
[9, 25]	Θεσπιάς, πολλῶν ὀνομάτων τῶν μὲν	ἀμφοτέρως	λεγομένων καὶ ἑνικῶς καὶ πληθυντικῶς,
[9, 25]	κατά τε ὕψος καὶ περίμετρον·	ἄμφω	γὰρ χιονόβολα τὰ ὄρη καὶ
[9, 25]	νυμφῶν ἄντρον· ἐξ οὗ τεκμαίροιτ´	ἄν	τις Θρᾷκας εἶναι τοὺς τὸν
[9, 35]	περὶ τῆς Ἄσκρης. πῶς γὰρ	ἄν	τις πολυστάφυλον τὴν τοιαύτην ὑπὸ
[9, 4]	καθαιροῦντας καὶ κατακαλύπτοντας ἱματίοις ὡς	ἂν	λάθρᾳ τριποδηφορεῖν εἰς Δωδώνην. ~Μετὰ
[9, 17]	ἄπωθεν τῆς λίμνης οἰκοῦντες οὐκέτ´	ἂν	προσαγορεύοιντο ἐτύμως. Ἕλος τε καὶ
[9, 1]	Ἰσθμοῦ παραλίαν καὶ τὴν ὡς	ἂν	ς ὀρεινὴν τὴν διείργουσαν ἀπὸ
[9, 1]	Ἀττικὴ σὺν τῇ} Μεγαρίδι ὡς	ἂν	ταινία τις, τὸ μὲν {ἑωθι{
[9, 1]	μέρ} η πρὸς δύσιν ὡς	ἂν	ταινίας τινὰς διὰ τῆς {πάσης
[9, 21]	τὴν} διαρίθμησιν, προστιθέντες ὅ τι	ἂν	χρήσιμον ᾖ {πρὸς τὴν ὑπόθεσι}
[9, 9]	τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου, ὅν φασιν	ἀναιρεθῆναι	πρὶν ἢ τῷ Εὐρίπῳ συνάπτειν
[9, 9]	τε καὶ ταφῆς ἀξιῶσαι τὸν	ἀναιτίως	ἀποθανόντα. ~Καὶ ἡ Γραῖα δ´
[9, 18]	ὁ μεταλλευτὴς Κράτης ἀνὴρ Χαλκιδεὺς	ἀνακαθαίρειν	τὰ ἐμφράγματα ἐπαύσατο στασιασάντων τῶν
[9, 16]	δὲ τῶν αὐτῶν ἢ ἄλλων	ἀνακαλύπτεσθαι,	καὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους ποτὲ
[9, 4]	τοῦτο· ἀεὶ γάρ τινα τῶν	ἀνακειμένων	τριπόδων νύκτωρ καθαιροῦντας καὶ κατακαλύπτοντας
[9, 32]	Ἐπιγόνων ἄφοδον, τὴν Καδμείαν ἀδυνατοῦντας	ἀνακτίσαι·	ἐπεὶ δὲ ἡ Καδμεία ἐκαλεῖτο
[9, 5]	τὴν πόλιν κατασκαφεῖσαν καὶ ἀνέλαβον	ἀνακτισθεῖσαν.	ἐξ ἐκείνου δ´ ἤδη πράττοντες
[9, 39]	ἐκείνου τὴν τῶν Ἑλλήνων ἡγεμονίαν	ἀναλαβεῖν	ἴσχυσαν ἣν εἶχον πρότερον, καὶ
[9, 5]	καὶ {αἱ} ἄλλαι δὲ πόλεις	ἀνάλογον	πλὴν Τανάγρας καὶ Θεσπιῶν· αὗται
[9, 1]	καὶ περὶ τῶν συνεχῶν ἐθνῶν	ἀνάμνησιν	ποιήσασθαι χρὴ τοῦ σαφοῦς χάριν
[9, 16]	τούτων τὰ μὲν λιμνάζει, ποταμῶν	ἀναχεομένων	εἰς αὐτά, τῶν δ´ ἐμπιπτόντων,
[9, 4]	τὸν ἀριθμόν· τοὺς μὲν οὖν	ἄνδρας	ἀπογνῶναι, τὰς δὲ γυναῖκας καταγνῶναι,
[9, 4]	εἴη δικάζειν γυναῖκας, προσελέσθαι καὶ	ἄνδρας	ἴσους ταῖς γυναιξὶ τὸν ἀριθμόν·
[9, 4]	ἐκ δὲ τούτων Βοιωτοῖς μόνοις	ἄνδρας	προθεσπίζειν ἐν Δωδώνῃ. τὰς μέντοι
[9, 9]	τοῦ ταφέντος ἐπ´ αὐτῷ Σαλγανέως	ἀνδρὸς	Βοιωτίου, καθηγησαμένου τοῖς Πέρσαις εἰσπλέουσιν
[9, 36]	τῷ καταλόγῳ μέμνηται τῶν ἐνταῦθα	ἀνδρῶν,	ἐπειδὴ ἱεροὶ ὄντες παρεῖντο τῆς
[9, 25]	οὖν ὀψόμενοι τὸν Ἔρωτά τινες	ἀνέβαινον	ἐπὶ τὴν Θέσπειαν ἄλλως οὐκ
[9, 25]	τὴν Πίμπλειαν ταῖς αὐταῖς θεαῖς	ἀνέδειξαν·	ἐκαλοῦντο δὲ Πίερες· ἐκλιπόντων δ´
[9, 25]	Πραξιτέλους, ὃν ἔγλυψε μὲν ἐκεῖνος,	ἀνέθηκε	δὲ Γλυκέρα ἡ ἑταίρα Θεσπιεῦσιν
[9, 7]	πεζὸς τοῦ ἵππου γεγονότος ἐκποδὼν	ἀνέλαβε	τοῖς ὤμοις αὐτόν, καὶ ἔσωσεν
[9, 5]	ἀπέβαλον τὴν πόλιν κατασκαφεῖσαν καὶ	ἀνέλαβον	ἀνακτισθεῖσαν. ἐξ ἐκείνου δ´ ἤδη
[9, 5]	γενόμενος διελυμήνατο τὴν χώραν. εἶτ´	ἀνέλαβον	σφᾶς πάλιν ἐπὶ τοσοῦτον ὥστε
[9, 4]	Πελασγικὸν ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν) οὕτως	ἀνελεῖν,	ἁρπάσαντας τὴν ἄνθρωπον εἰς πυρὰν
[9, 4]	ἔχειν εἰπεῖν, τοῖς δὲ Βοιωτοῖς	ἀνελεῖν	τὴν προφῆτιν ἀσεβήσαντας εὖ πράξειν·
[9, 3]	καὶ Βοιωτοὺς κληθῆναι πάντας. εἶτ´	ἀνέστρεψαν	εἰς τὴν οἰκείαν, ἤδη τοῦ
[9, 18]	τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ φησιν,	ἀνεψυγμένων	ἤδη πολλῶν, ἐν οἷς οἱ
[9, 16]	εἶτα ἐκρύσεις λαμβανόντων· τὰ δ´	ἀνέψυκται	καὶ γεωργεῖται παντοδαπῶς διὰ τὴν
[9, 40]	λίμνη κατέχει νῦν ἡ Κωπαΐς,	ἀνεψῦχθαι	πρότερον καὶ γεωργεῖσθαι παντοδαπῶς ὑπὸ
[9, 16]	ἔφραξαν τῶν πόρων τοὺς δὲ	ἀνέῳξαν,	τοὺς μὲν μέχρι τῆς ἐπιφανείας
[9, 18]	τῇ λίμνῃ πλησίον τῶν Κωπῶν	ἀνέῳξεν	ὑπὸ γῆς ῥεῖθρον ὅσον τριάκοντα
[9, 18]	τῶν πόρων, ὁ μεταλλευτὴς Κράτης	ἀνὴρ	Χαλκιδεὺς ἀνακαθαίρειν τὰ ἐμφράγματα ἐπαύσατο
[9, 26]	τῆς Θηβαΐδος ἐγγὺς τῆς ἐπ´	Ἀνθηδόνα	ὁδοῦ, ἡ δ´ Ὠκαλέη μέση
[9, 13]	καθάπερ καὶ ὁ ποιητὴς εἴρηκεν	„Ἀνθηδόνα	τ´ ἐσχατόωσαν. εἰσὶ μέντοι ἔτι
[9, 14]	δεῖν γράφειν „Ἶσόν τε ζαθέην	Ἀνθηδόνα	τ´ ἐσχατόωσαν“ ἐκτείνοντες τὴν πρώτην
[9, 2]	ἐπὶ τὸν Σαλγανέα καὶ τὴν	Ἀνθηδόνα,	τῇ μὲν εἶναι συνεχῆ τὴν
[9, 13]	αἱ Ὀρόβιαι. ἐν δὲ τῇ	Ἀνθηδονίᾳ	Μεσσάπιον ὄρος ἐστὶν ἀπὸ Μεσσάπου,
[9, 13]	περὶ τὸν Γλαῦκον μυθεύεται τὸν	Ἀνθηδόνιον,	ὅν φασιν εἰς κῆτος μεταβαλεῖν.
[9, 22]	κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ	Ἀνθηδόνος,	διέχουσα τῶν Θηβῶν ὅσον πεντήκοντα
[9, 13]	δ´ ἐστὶν ἀπὸ μὲν τῆς	Ἀνθηδόνος	εἰς Αἰγὰς ἑκατὸν εἴκοσι στάδιοι,
[9, 14]	κῆτος μεταβαλεῖν. ~Πλησίον δ´ ἐστὶν	Ἀνθηδόνος	ἱεροπρεπὴς τόπος τῆς Βοιωτίας, ἴχνη
[9, 20]	πληρουμένη, κειμένη μεταξὺ Θηβῶν καὶ	Ἀνθηδόνος.	Ὅμηρος δ´ ἑνικῶς ἐκφέρει τοτὲ
[9, 13]	ἑλῶν ὠνομασμένη. ~Μετὰ δὲ Σαλγανέα	Ἀνθηδὼν	πόλις λιμένα ἔχουσα, ἐσχάτη τῆς
[9, 4]	ὑπῆρξεν) οὕτως ἀνελεῖν, ἁρπάσαντας τὴν	ἄνθρωπον	εἰς πυρὰν ἐμβαλεῖν ἐνθυμηθέντας, εἴτε
[9, 2]	λόγων καὶ ὁμιλίας τῆς πρὸς	ἀνθρώπους	ὀλιγωρῆσαι, μόνης δ´ ἐπιμεληθῆναι τῆς
[9, 12]	τῷ ἐκ Θηβῶν εἰς Ἄργος	ἀνιόντι	ἐν ἀριστερᾷ ἡ Τάναγρα κ-
[9, 17]	ὕψει. παρακολουθεῖ δὲ τοῖς οὕτως	ἀνοικισθεῖσι	τὸ τὴν αὐτὴν προσηγορίαν φυλάττουσιν,
[9, 17]	οὐχ ὁμοίως ἔχει ταῦτα, ἢ	ἀνοικισθέντων	ἢ τῆς λίμνης ἐπιπολὺ ταπεινωθείσης
[9, 42]	πεδίῳ, ἐπιπολαζόντων δὲ τῶν ὑδάτων	ἀνοικισθῆναι	πρὸς τὸ Ἀκόντιον ὄρος, παρατεῖνον
[9, 17]	ἢ διὰ ἀπόστασιν, καὶ διὰ	ἀνοικισμόν,	ὅταν τῷ πλησιασμῷ κινδυνεύσαντες πολλάκις
[9, 16]	καὶ πόλεις καταπίνεσθαι καὶ χώρας,	ἀνοιχθέντων	δὲ τῶν αὐτῶν ἢ ἄλλων
[9, 35]	εὖ δὲ οὐδὲ οἱ Τάρνην	ἀντὶ	τῆς Ἄρνης γράφοντες· οὐδὲ γὰρ
[9, 14]	συλλαβὴν ποιητικῶς διὰ τὸ μέτρον,	ἀντὶ	τοῦ „Νῖσάν τε ζαθέην. ἡ
[9, 32]	ἐκαλεῖτο Θῆβαι, ὑπὸ Θήβας εἰπεῖν	ἀντὶ	τοῦ ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ οἰκοῦντας
[9, 24]	καὶ ὁ Τευμησσός, ὃν ἐκόσμησεν	Ἀντίμαχος	διὰ πολλῶν ἐπῶν, τὰς μὴ
[9, 12]	Ὑριέων, κτίσμα δὲ Νυκτέως τοῦ	Ἀντιόπης	πατρός. εἰσὶ δὲ καὶ ἐν
[9, 25]	καὶ τὸ τῶν Λειβηθρίδων νυμφῶν	ἄντρον·	ἐξ οὗ τεκμαίροιτ´ ἄν τις
[9, 18]	κατὰ Λάρυμναν τῆς Λοκρίδος τὴν	ἄνω·	καὶ γὰρ ἑτέρα ἐστίν, ἧς
[9, 18]	θαλάττῃ, ᾗ προσέθεσαν Ῥωμαῖοι τὴν	ἄνω.	καλεῖται δ´ ὁ τόπος Ἀγχόη·
[9, 21]	ὀνόμασι τῶν τόπων τῶν τε	{ἀξ{	ιολόγων καὶ τῶν μή· καὶ}
[9, 25]	τὴν Θέσπειαν ἄλλως οὐκ οὖσαν	ἀξιοθέατον,	νυνὶ δὲ μόνη συνέστηκε τῶν
[9, 5]	μέχρι εἰς ἡμᾶς οὐδὲ κώμης	ἀξιολόγου	τύπον σώζουσι· καὶ {αἱ} ἄλλαι
[9, 35]	Λεβάδεια καὶ Λεῦκτρα, περὶ ὧν	ἄξιον	μνησθῆναι. ~Ἀλαλκομενῶν τοίνυν μέμνηται ὁ
[9, 9]	ἀπάτην μεταγνῶναί τε καὶ ταφῆς	ἀξιῶσαι	τὸν ἀναιτίως ἀποθανόντα. ~Καὶ ἡ
[9, 31]	Καδμείας, ᾧ ὑποπ} ίπτει τὸ	Ἀόνιον	καλούμενον πεδίον, ὃ διατείνει {εἰς
[9, 3]	πρότερον μὲν ὑπὸ βαρβάρων ᾠκεῖτο	Ἀόνων	καὶ Τεμμίκων ἐκ τοῦ Σουνίου
[9, 18]	ὅ τε ποιητὴς ὀνομάζει, καὶ	ἀπ´	αὐτῶν ἡ λίμνη τὴν ἐπωνυμίαν
[9, 26]	ἑκατὸν ἑξήκοντα, ὁ δὲ Βοιωτιακὸς	ἀπ´	ἐκείνου κέκληται, πλησίον δ´ ἐστὶν
[9, 17]	ὅταν τῷ πλησιασμῷ κινδυνεύσαντες πολλάκις	ἀπαλλαγὴν	πορίσωνται τοῦ φόβου τὴν μετάληψιν
[9, 24]	Παρασωπίους εἰς κατοικίας πλείους διῃρημένους,	ἅπαντας	δ´ ὑπὸ Θηβαίοις ὄντας (ἕτεροι
[9, 9]	τὸν βάρβαρον τὴν περὶ αὐτὸν	ἀπάτην	μεταγνῶναί τε καὶ ταφῆς ἀξιῶσαι
[9, 9]	Μεγαβάτου νομισθέντα κακοῦργον, ὡς ἐξ	ἀπάτης	ἐμβαλόντα τὸν στόλον εἰς τυφλὸν
[9, 5]	ὑπὸ τῶν αὐτῶν τούτων καὶ	ἀπέβαλον	τὴν πόλιν κατασκαφεῖσαν καὶ ἀνέλαβον
[9, 31]	ἱερὸν καὶ ἀγῶνα γυμνικὸν στεφανίτην	ἀπέδειξαν,	Ἐλευθέρια προσαγορεύσαντες· ταφή τε δείκνυται
[9, 36]	τὴν δὲ θεὸν σεβόμενοι πάντες	ἀπείχοντο	πάσης βίας, ὥστε καὶ Θηβαῖοι
[9, 4]	μένοντος ἔτι τοῦ πολέμου χρηστηριασομένους	ἀπελθεῖν,	ἀπελθεῖν δὲ καὶ τοὺς Βοιωτούς·
[9, 4]	ἔτι τοῦ πολέμου χρηστηριασομένους ἀπελθεῖν,	ἀπελθεῖν	δὲ καὶ τοὺς Βοιωτούς· τὸν
[9, 3]	καὶ τὴν ἀρχὴν τοῖς ἐκγόνοις	ἀπέλιπεν.	ἐκεῖνοι δὲ τὰς Θήβας τῇ
[9, 26]	καὶ Ἀλαλκομενίου ἑκατέρου τριάκοντα σταδίους	ἀπέχουσα·	παραρρεῖ δ´ αὐτὴν ποτάμιον ὁμώνυμον.
[9, 25]	ὑψηλοῦ καὶ τραχέος τόπου κειμένη,	ἀπέχουσα	τῶν Θεσπιῶν ὅσον τετταράκοντα σταδίους,
[9, 25]	μέρος τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ	ἁπλῶς	τοῦ Κορινθιακοῦ· στάδιοι δ´ εἰσὶ
[9, 15]	πρὸς ἄρκτου δὲ τοῖς Φωκικοῖς·	ἀπὸ	δὲ τῆς ἑσπέρας ὁ Κιθαιρὼν
[9, 13]	εἰς Αἰγὰς ἑκατὸν εἴκοσι στάδιοι,	ἀπὸ	δὲ τῶν ἄλλων τόπων πολὺ
[9, 40]	καλεῖ δὲ Μινύειον τὸν Ὀρχομενὸν	ἀπὸ	ἔθνους τοῦ Μινυῶν· ἐντεῦθεν δὲ
[9, 17]	εἰρῆσθαι πιθανὸν καὶ Πλαταιέας τοὺς	ἀπὸ	κωπηλασίας ζῶντας, ἀλλὰ νῦν ἄπωθεν
[9, 13]	καὶ πρότερον. δίαρμα δ´ ἐστὶν	ἀπὸ	μὲν τῆς Ἀνθηδόνος εἰς Αἰγὰς
[9, 13]	τῇ Ἀνθηδονίᾳ Μεσσάπιον ὄρος ἐστὶν	ἀπὸ	Μεσσάπου, ὃς εἰς τὴν Ἰαπυγίαν
[9, 36]	διὰ τοῦτο τὸν ποιητὴν ὡς	ἀπὸ	πατρίδων τούτων ἀμφοτέρας οὕτως ὀνομάσαι.
[9, 1]	Κρέουσαν· τὰ δὲ λοιπὰ {τὴν	ἀπὸ	Σουνίου} μέχρι Ἰσθμοῦ παραλίαν καὶ
[9, 1]	νὸν πλευρὸν ἔχου} σα τὴν	ἀπὸ	Σουνίου μέχρι Ὠρωποῦ καὶ ίας,
[9, 1]	πρότερον. {ἐλέγομ} εν δὲ τὴν	ἀπὸ	Σουνίου παραλίαν μέχρι {Θετταλο{ νικείας}
[9, 8]	πλησίον ὁ Χαλκίδος, εἰς ὃν	ἀπὸ	Σουνίου στάδιοι ἑβδομήκοντα· ἔστι δ´
[9, 34]	ὄρους. ~Τὸ δὲ Τηνερικὸν πεδίον	ἀπὸ	Τηνέρου προσηγόρευται μυθεύεται δ´ Ἀπόλλωνος
[9, 1]	ἂν ς ὀρεινὴν τὴν διείργουσαν	ἀπὸ	τῆς {Βοιωτίας τὴν Ἀ} ττικήν.
[9, 11]	ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας καὶ νύκτας,	ἀπὸ	τῆς ἐσχάρας τοῦ ἀστραπαίου Διός·
[9, 1]	δευτέρα δ´ ἐστὶν ἡ Βοιωτία	ἀπὸ	τῆς ἕω ἐπὶ δύσιν τεταμένη
[9, 1]	ἐπὶ δύσιν τεταμένη ταινία τις	ἀπὸ	τῆς κατ´ Εὔβοιαν θαλάττης ἐπὶ
[9, 17]	κέτι} λέγεσθαι ἐτύμως· Πλαταιὰς γὰρ	ἀπὸ	τῆς πλάτης τῶν κωπῶν εἰρῆσθαι
[9, 20]	τινες, ἀλλὰ τὴν Ὑλικὴν προσαγορευομένην	ἀπὸ	τῆς πλησίον κώμης ἣν καλοῦσιν
[9, 6]	περιήγησιν τῆς χώρας ποιητέον ἀρξαμένους	ἀπὸ	τῆς πρὸς Εὔβοιαν παραλίας τῆς
[9, 21]	ἐκείνου δὲ παραλειφθέν. ἄρχεται {δ´	ἀπὸ	τῆς Ὑρί} ης καὶ τῆς
[9, 11]	κώμη ἔρημος περὶ τὴν Μυκαλησσόν,	ἀπὸ	τοῦ Ἀμφιαράου ἅρματος λαβοῦσα τοὔνομα,
[9, 40]	τῶν Ὀρχομενίων καταλόγου, χωρίζων αὐτοὺς	ἀπὸ	τοῦ Βοιωτιακοῦ ἔθνους. καλεῖ δὲ
[9, 25]	δ´ εἰσὶ τῆς {παραλίας} τῆς	ἀπὸ	τοῦ μυχοῦ τοῦ λιμένος εἰς
[9, 25]	λιμένα τῆς Φωκίδος, ὃν καλοῦσιν	ἀπὸ	τοῦ συμβεβηκότος μυχόν· ὑπέρκειται γὰρ
[9, 17]	προσηγορίαν φυλάττουσιν, ἐτύμως πρότερον λεγομένοις	ἀπὸ	τοῦ συμβεβηκότος τοπικῶς, νῦν {μη{
[9, 31]	διατείνει {εἰς τὴν Καδμεία} ν	ἀπὸ	τοῦ Ὑπάτου ὄρους. ~Τὸ δ´
[9, 12]	Ἑλεὼν δ´ ἐστὶ κώμη Ταναγρική,	ἀπὸ	τῶν ἑλῶν ὠνομασμένη. ~Μετὰ δὲ
[9, 2]	τελευτήσαντος γὰρ ἐκείνου τὴν ἡγεμονίαν	ἀποβαλεῖν	εὐθὺς τοὺς Θηβαίους γευσαμένους αὐτῆς
[9, 4]	ἀριθμόν· τοὺς μὲν οὖν ἄνδρας	ἀπογνῶναι,	τὰς δὲ γυναῖκας καταγνῶναι, ἴσων
[9, 9]	καὶ ταφῆς ἀξιῶσαι τὸν ἀναιτίως	ἀποθανόντα.	~Καὶ ἡ Γραῖα δ´ ἐστὶ
[9, 40]	ἔθνους τοῦ Μινυῶν· ἐντεῦθεν δὲ	ἀποικῆσαί	τινας τῶν Μινυῶν εἰς Ἰωλκόν
[9, 5]	~Μετὰ δὲ ταῦτα τὴν Αἰολικὴν	ἀποικίαν	συνέπραξαν τοῖς περὶ Πενθίλον, πλείστους
[9, 12]	λέγονται. τῶν δ´ Ἐρυθρῶν τούτων	ἄποικοι	αἱ ἐν Ἰωνίᾳ Ἐρυθραί. καὶ
[9, 12]	πλησίον Ἐρυθρῶν ἐν τῇ μεσογαίᾳ,	ἄποικον	Ὑριέων, κτίσμα δὲ Νυκτέως τοῦ
[9, 42]	ἐν τῷ Πόντῳ καλουμένους Ἀχαιοὺς	ἀποίκους	Ὀρχομενίων εἶναι τῶν μετὰ Ἰαλμένου
[9, 37]	τοὺς δ´ ἄλλους τοὺς μὲν	ἀπολέσθαι	τοὺς δὲ καὶ ἁλῶναι. ~Λεβάδεια
[9, 14]	φαίνεται τῆς Βοιωτίας, ὥς φησιν	Ἀπολλόδωρος	ἐν τοῖς περὶ νεῶν {ε}
[9, 27]	καὶ τὸ τοῦ {Τιλ{ φωσσίου	Ἀπόλλω}	νος ἱερόν. ~Ὁ δὲ ποιητὴς
[9, 7]	~Εἶτα Δήλιον τὸ ἱερὸν τοῦ	Ἀπόλλωνος	ἐκ Δήλου ἀφιδρυμένον, Ταναγραίων πολίχνιον
[9, 33]	τὸ τοῦ Πινδάρου περὶ τοῦ	Ἀπόλλωνος	λεγόμενον {δι} νηθεὶς ἐπῄει γᾶν
[9, 34]	ἀπὸ Τηνέρου προσηγόρευται μυθεύεται δ´	Ἀπόλλωνος	υἱὸς ἐκ Μελίας, προφήτης τοῦ
[9, 4]	δὲ τῶν ψήφων γενομένων τὰς	ἀπολυούσας	νικῆσαι· ἐκ δὲ τούτων Βοιωτοῖς
[9, 36]	τῆς στρατείας. καὶ γὰρ καὶ	ἀπόρθητος	ἀεὶ διετέλεσεν ἡ πόλις, οὔτε
[9, 17]	ὕψος τῶν οἰκήσεων ἢ διὰ	ἀπόστασιν,	καὶ διὰ ἀνοικισμόν, ὅταν τῷ
[9, 2]	καὶ ταύτῃ κρείττω τὴν Βοιωτίαν	ἀποφαίνει	τῶν ὁμόρων ἐθνῶν καὶ ὅτι
[9, 17]	τὴν μετάληψιν τῶν χωρίων τῶν	ἄπωθεν	ἢ τῶν ἐν ὕψει. παρακολουθεῖ
[9, 33]	αὐτὸν τιθείς· ὁ δ´ ἐστὶν	ἄπωθεν	ἱκανῶς τούτου τοῦ ὄρους. ~Τὸ
[9, 16]	ἐπὶ τῇ λίμνῃ ποτὲ δὲ	ἄπωθεν	κεῖσθαι. ~Διττῶς δὲ τοῦτο γίνεται·
[9, 17]	ἀπὸ κωπηλασίας ζῶντας, ἀλλὰ νῦν	ἄπωθεν	τῆς λίμνης οἰκοῦντες οὐκέτ´ ἂν
[9, 24]	καὶ ὁ Κιθαιρὼν δὲ οὐκ	ἄπωθεν	τῶν Θηβῶν τελευτᾷ· παρ´ αὐτὸν
[9, 14]	ἦν γὰρ ὁ Μεγαρικῇ. ἐκεῖθεν	ἀπῳκισμένη	{πρός{ χωρος τοῦ Κιθα} ιρῶνος,
[9, 35]	καὶ Ὅμηρος μέμνηται „Ἰδομενεὺς δ´	ἄρα	Φαῖστον „ἐνήρατο Μῄονος υἱὸν Βώρου,
[9, 25]	κώμῃ} Ἄσκρῃ χεῖμα κακῇ, θέρει	ἀργαλέῃ,	οὐδέ ποτ´ {ἐσθλῇ} ὁ δὲ
[9, 36]	καθάπερ καὶ τὴν Ἥραν ἐν	Ἄργει,	καὶ διὰ τοῦτο τὸν ποιητὴν
[9, 12]	εἰσὶ δὲ καὶ ἐν τῇ	Ἀργείᾳ	Ὑσίαι {κώ{ μη} οἱ δ´
[9, 36]	οὐκ ἐν καταλόγῳ „Ἥρη τ´	Ἀργείη	καὶ Ἀλαλκομενηὶς Ἀθήνη. ἔχει δ´
[9, 11]	τοῦτο ἰσοπολιτείαν αὐτοῖς παρὰ τῶν	Ἀργείων	ὑπάρξαι. ~Ἔστι δὲ τῷ ἐκ
[9, 40]	εἰς Ἰωλκόν φασιν, ὅθεν τοὺς	Ἀργοναύτας	Μινύας λεχθῆναι. φαίνεται δὲ τὸ
[9, 12]	δὲ τῷ ἐκ Θηβῶν εἰς	Ἄργος	ἀνιόντι ἐν ἀριστερᾷ ἡ Τάναγρα
[9, 31]	Περσῶν αἱ τῶν Ἑλλήνων δυνάμεις	ἄρδην	ἠφάνισαν· ἱδρύσαντό τε ἐλευθερίου Διὸς
[9, 11]	ἐνταῦθα, τὸν δὲ διὰ τοῦ	Ἀρείονος	σωθῆναι. Φιλόχορος δ´ ὑπὸ τῶν
[9, 24]	πολλῶν ἐπῶν, τὰς μὴ προσούσας	ἀρετὰς	διαριθμούμενος „ἔστι τις ἠνεμόεις ὀλίγος
[9, 1]	ἢ καὶ ἐλάττων κατὰ μῆκος·	ἀρετῇ	μέντοι τῆς χώρας πάμπολυ διαφέρει.
[9, 39]	διατελοῦσι διὰ τὴν τῆς πολιτείας	ἀρετήν.	δείκνυται δὲ ὁ τόπος οὗτος
[9, 2]	δ´ ἐπιμεληθῆναι τῆς κατὰ πόλεμον	ἀρετῆς.	ἔδει δὲ προσθεῖναι διότι τοῦτο
[9, 4]	ἄνδρας ἴσους ταῖς γυναιξὶ τὸν	ἀριθμόν·	τοὺς μὲν οὖν ἄνδρας ἀπογνῶναι,
[9, 12]	Θηβῶν εἰς Ἄργος ἀνιόντι ἐν	ἀριστερᾷ	ἡ Τάναγρα κ- ἐν δεξιᾷ
[9, 20]	ἐν Ὕλῃ ναίεσκε“ „σκυτοτόμων ὄχ´	ἄριστος	Ὕλῃ „ἔνι οἰκία ναίων. οὐδ´
[9, 25]	τῇ Φωκίδι ἐκ τῶν πρὸς	ἄρκτον	αὐτοῦ μερῶν· μικρὰ δὲ καὶ
[9, 15]	Ἀττικοῖς μὲν πρὸς νότου, πρὸς	ἄρκτου	δὲ τοῖς Φωκικοῖς· ἀπὸ δὲ
[9, 1]	μέχρι {Θετταλο{ νικείας} ἐπὶ τὰς	ἄρκτους	τετάσθαι, μικρὸν ἐκκλίνουσαν {πρὸς δύσιν
[9, 26]	τῶν {ἄλλων „οἵ τ´} ἀμφ´	Ἅρμ´	ἐνέμοντο καὶ Εἰλέσιον „καὶ Ἐρύθρας,
[9, 11]	ἐστὶ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ, τὸ	ἅρμα	ἔρημον ἐνεχθῆναι ἐπὶ τὸν ὁμώνυμον
[9, 11]	Πυθαϊστῶν, βλεπόντων ὡς ἐπὶ τὸ	Ἅρμα	καὶ τότε πεμπόντων τὴν θυσίαν
[9, 11]	ὡς δ´ αὕτως καὶ τὸ	Ἅρμα,	τῆς Ταναγραϊκῆς κώμη ἔρημος περὶ
[9, 11]	δὲ τοῦ Ἀδράστου συντριβῆναι τὸ	ἅρμα	φεύγοντός φασιν ἐνταῦθα, τὸν δὲ
[9, 11]	ἔσχεν ἡ λέγουσα „ὁπόταν δι´	Ἅρματος	ἀστράψῃ, ἀστραπήν τινα σημειουμένων κατὰ
[9, 11]	μέν φασιν ἐκπεσόντος ἐκ τοῦ	ἅρματος	ἐν τῇ μάχῃ τοῦ Ἀμφιαράου
[9, 11]	τὴν Μυκαλησσόν, ἀπὸ τοῦ Ἀμφιαράου	ἅρματος	λαβοῦσα τοὔνομα, ἑτέρα οὖσα τοῦ
[9, 14]	τετρακωμίας τῆς περὶ Τάναγραν, Ἑλεῶνος	Ἅρματος	Μυκαλησσοῦ Φαρῶν. γράφουσι δὲ καὶ
[9, 11]	τοῦ Ὀλυμπίου. περὶ δὲ τοῦ	Ἅρματος	τοῦ Βοιωτιακοῦ οἱ μέν φασιν
[9, 11]	λαβοῦσα τοὔνομα, ἑτέρα οὖσα τοῦ	Ἅρματος	τοῦ κατὰ τὴν Ἀττικήν, ὅ
[9, 3]	Θετταλίᾳ συνεστήσαντο τὴν ἀρχὴν μετὰ	Ἀρναίων	ἐπὶ πολὺν χρόνον, ὥστε καὶ
[9, 35]	~Οἱ δέ φασι καὶ τὴν	Ἄρνην	ὑπὸ τῆς λίμνης καταποθῆναι καὶ
[9, 34]	ὕψει. φασὶ δὲ τοῦτο καλεῖσθαι	Ἄρνην	ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, ὁμώνυμον τῇ
[9, 35]	οὐδὲ οἱ Τάρνην ἀντὶ τῆς	Ἄρνης	γράφοντες· οὐδὲ γὰρ μία δείκνυται
[9, 29]	αὐτὴν ἐπανιόντες ἐκ τῆς Θετταλικῆς	Ἄρνης	οἱ Βοιωτοὶ μετὰ τὰ Τρωικά,
[9, 6]	τὴν περιήγησιν τῆς χώρας ποιητέον	ἀρξαμένους	ἀπὸ τῆς πρὸς Εὔβοιαν παραλίας
[9, 4]	ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν) οὕτως ἀνελεῖν,	ἁρπάσαντας	τὴν ἄνθρωπον εἰς πυρὰν ἐμβαλεῖν
[9, 25]	ἑνικῶς καὶ πληθυντικῶς, καθάπερ καὶ	ἀρρενικῶς	καὶ θηλυκῶς, τῶν δ´ ὁποτέρως.
[9, 36]	καὶ Ἀλαλκομενηὶς Ἀθήνη. ἔχει δ´	ἀρχαῖον	ἱερὸν Ἀθηνᾶς σφόδρα τιμώμενον, καί
[9, 18]	μὲν τὸν Ὀρχομενὸν οἰκεῖσθαι τὸν	ἀρχαῖον	ὑπελάμβανον, οἱ δ´ Ἐλευσῖνα καὶ
[9, 21]	ἡμῖν, ὑπ´ ἐκείνου δὲ παραλειφθέν.	ἄρχεται	{δ´ ἀπὸ τῆς Ὑρί} ης
[9, 6]	παραλίας τῆς συνεχοῦς τῇ Ἀττικῇ.	ἀρχὴ	δ´ ὁ Ὠρωπὸς καὶ ὁ
[9, 11]	ἐντεῦθεν δὲ ἡ παροιμία τὴν	ἀρχὴν	ἔσχεν ἡ λέγουσα „ὁπόταν δι´
[9, 39]	Λακεδαιμονίους μεγάλῃ μάχῃ νικήσας Ἐπαμεινώνδας	ἀρχὴν	εὕρετο τῆς καταλύσεως αὐτῶν· οὐκέτι
[9, 3]	Καδμείᾳ προσέκτισαν, καὶ συνεφύλαξαν τὴν	ἀρχὴν	ἡγούμενοι τῶν πλείστων Βοιωτῶν ἕως
[9, 19]	ἐκ Λιλαίας Φωκικῆς πόλεως τὴν	ἀρχὴν	λαμβάνει, καθάπερ καὶ Ὅμηρός φησιν
[9, 3]	ἐκπεσόντες ἐν Θετταλίᾳ συνεστήσαντο τὴν	ἀρχὴν	μετὰ Ἀρναίων ἐπὶ πολὺν χρόνον,
[9, 15]	τῆς Κρισαίας θαλάττης, ἔχων τὴν	ἀρχὴν	συνεχῆ τοῖς Μεγαρικοῖς καὶ τοῖς
[9, 3]	τε Καδμείαν ἐτείχισε καὶ τὴν	ἀρχὴν	τοῖς ἐκγόνοις ἀπέλιπεν. ἐκεῖνοι δὲ
[9, 5]	ὥστε καὶ τῆς τῶν Ἑλλήνων	ἀρχῆς	ἀμφισβητῆσαι Θηβαίους δυσὶ μάχαις κρατήσαντας
[9, 4]	καὶ τὸ ἱερὸν Πελασγικὸν ἐξ	ἀρχῆς	ὑπῆρξεν) οὕτως ἀνελεῖν, ἁρπάσαντας τὴν
[9, 1]	μέχρι τῶν {τόπων τῆς Βοιωτί}	ας	τῶν περὶ Κρέουσαν· τὰ δὲ
[9, 31]	τὸν αὐλητικὸν κάλαμον. ~Πλαταιαὶ δέ,	ἃς	ἑνικῶς εἶπεν ὁ ποιητής, ὑπὸ
[9, 18]	ὥστε κινδυνεύειν καταποθῆναι τὰς Κώπας,	{ἃς}	ὅ τε ποιητὴς ὀνομάζει, καὶ
[9, 31]	Βοιωτίας. {αἱ} γὰρ Ἐλευθεραὶ πλησίον,	ἃς	οἱ μὲν {τῆς Ἀττικῆς, οἱ
[9, 4]	δὲ Βοιωτοῖς ἀνελεῖν τὴν προφῆτιν	ἀσεβήσαντας	εὖ πράξειν· τοὺς δὲ θεωροὺς
[9, 21]	καὶ} χαλεπὸν ἐν τοσούτοις καὶ	ἀσήμοις	τοῖς πλείστοις καὶ ἐν μεσογαίᾳ
[9, 3]	Βοιωτίας, ὃν ἔστελλον εἰς τὴν	Ἀσίαν	οἱ Ὀρέστου παῖδες. προσθέντες δὲ
[9, 25]	καὶ ὁ Ἑλικὼν καὶ ἡ	Ἄσκρη	καὶ ἔτι αἱ Θεσπιαὶ καὶ
[9, 25]	τῇ Θεσπιέων ἐστὶ καὶ ἡ	Ἄσκρη	κατὰ τὸ πρὸς Ἑλικῶνα μέρος,
[9, 25]	ἄγχ´ Ἑλικῶνος ὀιζυρῇ {ἐνὶ κώμῃ}	Ἄσκρῃ	χεῖμα κακῇ, θέρει ἀργαλέῃ, οὐδέ
[9, 35]	δὲ γράφων „οἳ δὲ πολυστάφυλον	Ἄσκρην	ἔχον, οὐκ ἔοικεν ἐντυχόντι τοῖς
[9, 35]	πολὺ χείρω λέγοντος περὶ τῆς	Ἄσκρης.	πῶς γὰρ ἄν τις πολυστάφυλον
[9, 41]	τοῦ πλούτου τιθέασι. ~Τὴν δ´	Ἀσπληδόνα	χωρὶς τῆς πρώτης συλλαβῆς ἐκάλουν
[9, 29]	καλεῖ Κωράλιον λέγων {ὦ ´ν}	ασς´	Ἀθανάα {πολε{ μηδόκος} ἅ ποι
[9, 11]	νύκτας, ἀπὸ τῆς ἐσχάρας τοῦ	ἀστραπαίου	Διός· ἔστι δ´ αὕτη ἐν
[9, 11]	λέγουσα „ὁπόταν δι´ Ἅρματος ἀστράψῃ,	ἀστραπήν	τινα σημειουμένων κατὰ χρησμὸν τῶν
[9, 11]	τὴν θυσίαν εἰς Δελφοὺς ὅταν	ἀστράψαντα	ἴδωσιν· ἐτήρουν δ´ ἐπὶ τρεῖς
[9, 11]	ἡ λέγουσα „ὁπόταν δι´ Ἅρματος	ἀστράψῃ,	ἀστραπήν τινα σημειουμένων κατὰ χρησμὸν
[9, 23]	ἐστὶν Ἀσωπὸς καὶ ἡ χώρα	Ἀσωπία,	δι´ ἧς ῥεῖ. ~Ὁ Ἐτεωνὸς
[9, 31]	ὅτι παραρρεῖ τὰς Πλαταιὰς ὁ	Ἀσωπός.	ἐνταῦθα Μαρδόνιον καὶ τὰς τριάκοντα
[9, 23]	ὅτι ἐν Σικυωνίᾳ ἄλλος ἐστὶν	Ἀσωπὸς	καὶ ἡ χώρα Ἀσωπία, δι´
[9, 24]	δὲ τῆς Παρασωπίας. ὁ γὰρ	Ἀσωπὸς	καὶ ὁ Ἰσμηνὸς διὰ τοῦ
[9, 23]	τῇ Τραχινίᾳ, παρ´ ἣν ῥεῖ	Ἀσωπὸς	ποταμός, καὶ ὅτι ἐν Σικυωνίᾳ
[9, 24]	τελευτᾷ· παρ´ αὐτὸν δὲ ὁ	Ἀσωπὸς	ῥεῖ, τὴν ὑπώρειαν αὐτοῦ κλύζων
[9, 21]	περιληφθῆναι σαφῶς, ὅτι ὁ {ποιητὴς	ἀτάκτως	χρῆται} τοῖς ὀνόμασι τῶν τόπων
[9, 1]	Ἰσθμὸν καὶ τὴν {Ἀλκυονίδα θάλ}	ατταν	τὴν κατὰ Παγὰς μέχρι τῶν
[9, 6]	Εὔβοιαν παραλίας τῆς συνεχοῦς τῇ	Ἀττικῇ.	ἀρχὴ δ´ ὁ Ὠρωπὸς καὶ
[9, 1]	Κρισαῖον κόλπον, ἰσομήκης πως τῇ	Ἀττικῇ	ἢ καὶ ἐλάττων κατὰ μῆκος·
[9, 1]	παραλλήλους· ὧν πρώτη ἐστὶν {ἡ	Ἀττικὴ	σὺν τῇ} Μεγαρίδι ὡς ἂν
[9, 11]	τοῦ Ἅρματος τοῦ κατὰ τὴν	Ἀττικήν,	ὅ ἐστι περὶ Φυλήν, δῆμον
[9, 31]	ἐπὶ τῶν ὅρων τῶν τῆς	Ἀττικῆς	καὶ τῆς Βοιωτίας. {αἱ} γὰρ
[9, 31]	πλησίον, ἃς οἱ μὲν {τῆς	Ἀττικῆς,	οἱ δὲ} τῆς Βοιωτίας φασίν.
[9, 11]	ἐστι περὶ Φυλήν, δῆμον τῆς	Ἀττικῆς	ὅμορον τῇ Τανάγρᾳ. ἐντεῦθεν δὲ
[9, 13]	ἔτι ἐπέκεινα Ἁλαί, ὁμώνυμοι τοῖς	Ἀττικοῖς	δήμοις. κατὰ δὲ τὴν παραλίαν
[9, 15]	ἄλλων μερῶν ὄρεσι περιεχόμενα, τοῖς	Ἀττικοῖς	μὲν πρὸς νότου, πρὸς ἄρκτου
[9, 15]	συνεχῆ τοῖς Μεγαρικοῖς καὶ τοῖς	Ἀττικοῖς	ὄρεσιν, εἶτ´ ἐπιστρέφων εἰς τὰ
[9, 18]	τὸ ἕλος τὸ φύον τὸν	αὐλητικὸν	κάλαμον. ἀλλ´ οὗτος ἠφάνισται τελέως,
[9, 30]	τοῦ ἕλους τοῦ φύοντος τὸν	αὐλητικὸν	κάλαμον. ~Πλαταιαὶ δέ, ἃς ἑνικῶς
[9, 2]	παραλίας τῇ μὲν ἐπὶ τὴν	Αὐλίδα	καὶ τὴν Ταναγρικὴν τῇ δ´
[9, 3]	τοῦ Αἰολικοῦ στόλου παρεσκευασμένου περὶ	Αὐλίδα	τῆς Βοιωτίας, ὃν ἔστελλον εἰς
[9, 7]	ἐκ Δήλου ἀφιδρυμένον, Ταναγραίων πολίχνιον	Αὐλίδος	διέχον σταδίους τριάκοντα, ὅπου μάχῃ
[9, 12]	τοῖς διθυράμβοις· κεῖται δ´ ἐγγὺς	Αὐλίδος.	ἔνιοι δὲ τὰς Ὑσιὰς Ὑρίην
[9, 21]	τῆς Ὑρί} ης καὶ τῆς	Αὐλίδος,	περὶ ὧν εἰρήκαμεν. ~Σχοῖνος δ´
[9, 8]	καλοῦσι Βαθὺν λιμένα· εἶθ´ ἡ	Αὐλὶς	πετρῶδες χωρίον καὶ κώμη Ταναγραίων·
[9, 16]	δὲ κατὰ βάθους τῶν πόρων	αὔξεσθαι	τὰς λίμνας συμβαίνει μέχρι τῶν
[9, 17]	ἀκινήτων τῶν πόλεων, ὅταν ἡ	αὔξησις	τῶν ὑδάτων ἥττων ᾖ τῆς
[9, 18]	μάλιστα τὴν Κωπαΐδα λίμνην πληρῶν.	αὐξομένης	γὰρ αὐτῆς ὥστε κινδυνεύειν καταποθῆναι
[9, 16]	μὲν λιμνάζει, ποταμῶν ἀναχεομένων εἰς	αὐτά,	τῶν δ´ ἐμπιπτόντων, εἶτα ἐκρύσεις
[9, 21]	ἐκ Λυδίας τὸ σάκος μετεπέμπετο.	~{Αὗται	δ´ αἱ} λίμναι τὴν τάξιν
[9, 5]	ἀνάλογον πλὴν Τανάγρας καὶ Θεσπιῶν·	αὗται	δ´ ἱκανῶς συμμένουσι πρὸς ἐκείνας
[9, 25]	Λείβηθρον καὶ τὴν Πίμπλειαν ταῖς	αὐταῖς	θεαῖς ἀνέδειξαν· ἐκαλοῦντο δὲ Πίερες·
[9, 16]	ποτὲ δὲ πεζεύεσθαι, καὶ τὰς	αὐτὰς	πόλεις ποτὲ μὲν ἐπὶ τῇ
[9, 41]	τινές· εἶτ´ Εὐδείελος μετωνομάσθη καὶ	αὐτὴ	καὶ ἡ χώρα, τάχα τι
[9, 25]	δὲ τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ καὶ	αὐτὴ	καὶ ὁ Ἑλικών· ἐπίνειον δ´
[9, 27]	ὄνομα, ἀλλὰ καθ´ ἑκάστην πρὸς	αὐτῇ	κατοικίαν ἐκείνης ἐπώνυμος ἐλέγετο, Κωπαῒς
[9, 23]	τῶν περὶ Ὄλυνθον πόλεων ὁμώνυμος	αὐτῇ	Σκῶλος. εἴρηται δ´ ὅτι Παρασώπιοι
[9, 10]	ἡ Ποιμανδρὶς δ´ ἐστὶν ἡ	αὐτὴ	τῇ Ταναγρικῇ· καλοῦνται δὲ καὶ
[9, 24]	Ἐτεωνὸς δὲ Σκάρφη μετωνομάσθη, καὶ	αὕτη	δὲ τῆς Παρασωπίας. ὁ γὰρ
[9, 11]	τοῦ ἀστραπαίου Διός· ἔστι δ´	αὕτη	ἐν τῷ τείχει μεταξὺ τοῦ
[9, 2]	ὢν καὶ γεφύρᾳ συνεζευγμένος πρὸς	αὐτὴν	διπλέθρῳ. τὴν μὲν οὖν χώραν
[9, 19]	καὶ ἄλλα} δὲ ῥεύματα εἰς	αὐτὴν	ἐμβάλλει. ἔστι μὲν οὖν μεγάλη,
[9, 19]	Ἑλικῶνος συμβάλλοντες ἀλλήλοις, εἰς τὴν	αὐτὴν	ἐμπίπτουσι λίμνην τὴν Κωπαΐδα τοῦ
[9, 29]	ἐφ´ ὕψους ἱδρυμένη, κατελάβοντο δ´	αὐτὴν	ἐπανιόντες ἐκ τῆς Θετταλικῆς Ἄρνης
[9, 26]	τριάκοντα σταδίους ἀπέχουσα· παραρρεῖ δ´	αὐτὴν	ποτάμιον ὁμώνυμον. Μεδεὼν δ´ ὁ
[9, 17]	τοῖς οὕτως ἀνοικισθεῖσι τὸ τὴν	αὐτὴν	προσηγορίαν φυλάττουσιν, ἐτύμως πρότερον λεγομένοις
[9, 6]	νῦν Ἐρέτρια, διάπλους δ´ ἐπ´	αὐτὴν	στάδιοι τετταράκοντα. ~Εἶτα Δήλιον τὸ
[9, 10]	τινὲς δὲ τῇ Τανάγρᾳ τὴν	αὐτήν	φασιν· ἡ Ποιμανδρὶς δ´ ἐστὶν
[9, 4]	ἔχειν, εἰ μὲν παρεχρηστηρίασε, κολασθείσης	αὐτῆς,	εἰ δ´ οὐδὲν ἐκακούργησε, τὸ
[9, 2]	ἐπεὶ μηδὲ τοὺς ἀεὶ προϊσταμένους	αὐτῆς,	εἰ καί {τί} ποτε κατώρθωσαν,
[9, 25]	αἱ Θεσπιαὶ καὶ τὸ ἐπίνειον	αὐτῆς	ἡ Κρέουσα. τοῦτο δὲ καὶ
[9, 2]	ἀποβαλεῖν εὐθὺς τοὺς Θηβαίους γευσαμένους	αὐτῆς	μόνον· αἴτιον δὲ εἶναι τὸ
[9, 29]	τῆς Κορωνείας ἐν τῷ πρὸ	αὐτῆς	πεδίῳ τὸ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς
[9, 2]	τὴν Εὔβοιαν τρόπον τινὰ μέρος	αὐτῆς	πεποίηκεν ὁ Εὔριπος οὕτω στενὸς
[9, 22]	ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς δι´	αὐτῆς	Σχοινοῦς. ~Σκῶλος δ´ ἐστὶ κώμη
[9, 12]	{κώ{ μη} οἱ δ´ ἐξ	αὐτῆς	Ὑσιᾶται λέγονται. τῶν δ´ Ἐρυθρῶν
[9, 18]	Κωπαΐδα λίμνην πληρῶν. αὐξομένης γὰρ	αὐτῆς	ὥστε κινδυνεύειν καταποθῆναι τὰς Κώπας,
[9, 28]	νοτίου μέρους τῷ Ἑλικῶνι καὶ	αὐτό·	ἐπίνειον δ´ ἔχει πετρῶδες περιστερῶν
[9, 34]	ὄρος· τὸ δ´ Ἀκραίφιον καὶ	αὐτὸ	κεῖται ἐν ὕψει. φασὶ δὲ
[9, 33]	ψιλός, ἔχων Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ	αὐτὸ	ψιλόν. οἱ δὲ ποιηταὶ κοσμοῦσιν,
[9, 11]	αὐτόν, καὶ διὰ τοῦτο ἰσοπολιτείαν	αὐτοῖς	παρὰ τῶν Ἀργείων ὑπάρξαι. ~Ἔστι
[9, 4]	θεὸς τοῖς Βοιωτοῖς τοὺς παρ´	αὐτοῖς	τρίποδας συλλέγοντας εἰς Δωδώνην πέμπειν
[9, 9]	δὲ τὸν βάρβαρον τὴν περὶ	αὐτὸν	ἀπάτην μεταγνῶναί τε καὶ ταφῆς
[9, 18]	Ἁλίαρτον ἑλῶν καὶ λιμνῶν προαναλισκόντων	αὐτόν,	ἀφ´ ὧν ποιήεντα καλεῖ τὸν
[9, 24]	ἄπωθεν τῶν Θηβῶν τελευτᾷ· παρ´	αὐτὸν	δὲ ὁ Ἀσωπὸς ῥεῖ, τὴν
[9, 18]	τελέως, εἴτε τοῦ χάσματος διαχέοντος	αὐτὸν	εἰς ἀδήλους πόρους, εἴτε τῶν
[9, 11]	ὑπὸ τῶν κωμητῶν σωθῆναί φησιν	αὐτόν,	καὶ διὰ τοῦτο ἰσοπολιτείαν αὐτοῖς
[9, 7]	γεγονότος ἐκποδὼν ἀνέλαβε τοῖς ὤμοις	αὐτόν,	καὶ ἔσωσεν ἐπὶ πολλοὺς σταδίους
[9, 33]	πρὸς ταῖς ἐσχατιαῖς τοῦ Ἑλικῶνος	αὐτὸν	τιθείς· ὁ δ´ ἐστὶν ἄπωθεν
[9, 25]	τετταράκοντα σταδίους, ἣν καὶ κεκωμῴδηκεν	αὐτὸς	{ἐ{ πιλαβόμενος} τοῦ πατρός, ὅτι
[9, 18]	στασιασάντων τῶν Βοιωτῶν, καίπερ, ὡς	αὐτὸς	ἐν τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον ἐπιστολῇ
[9, 23]	ἡ παροιμία „εἰς Σκῶλον μήτ´	αὐτὸς	ἴναι, μήτ´ ἄλλῳ ἕπεσθαι. καὶ
[9, 38]	ὑπονόμου κατάβασιν ἔχον, καταβαίνει δ´	αὐτὸς	ὁ χρηστηριαζόμενος· κεῖται δὲ μεταξὺ
[9, 34]	ὅ φησιν εἶναι τρικόρυφον ὁ	αὐτὸς	ποιητής „καί ποτε τὸν τρικάρανον
[9, 27]	ἐφ´ ᾗ τὸ Τειρεσίου μνῆμα·	αὐτοῦ	δὲ καὶ τὸ τοῦ {Τιλ{
[9, 25]	πόλις πρὸς τῷ Ἑλικῶνι νοτιωτέρα	αὐτοῦ,	ἐπικειμένη δὲ τῷ Κρισαίῳ κόλπῳ
[9, 31]	ὑπὸ τῷ Κιθαιρῶνί εἰσι μεταξὺ	αὐτοῦ	καὶ Θηβῶν κατὰ τὴν ὁδὸν
[9, 13]	ἱερὸν τοῦ Αἰγαίου· ἐμνήσθημεν δ´	αὐτοῦ	καὶ πρότερον. δίαρμα δ´ ἐστὶν
[9, 24]	ὁ Ἀσωπὸς ῥεῖ, τὴν ὑπώρειαν	αὐτοῦ	κλύζων καὶ ποιῶν τοὺς Παρασωπίους
[9, 25]	Φωκίδι ἐκ τῶν πρὸς ἄρκτον	αὐτοῦ	μερῶν· μικρὰ δὲ καὶ ἐκ
[9, 11]	ὅπου νῦν ἐστὶ τὸ ἱερὸν	αὐτοῦ,	τὸ ἅρμα ἔρημον ἐνεχθῆναι ἐπὶ
[9, 4]	ὡς εἰρήνης γεγονυίας· διακρουσαμένων {δ´}	αὐτοὺς	αἰτιωμένων τε ἅμα ὅτι τὰς
[9, 40]	τοῦ τῶν Ὀρχομενίων καταλόγου, χωρίζων	αὐτοὺς	ἀπὸ τοῦ Βοιωτιακοῦ ἔθνους. καλεῖ
[9, 37]	περὶ δὲ τοὺς τόπους τοὺς	αὐτοὺς	καὶ Ῥωμαῖοι τὰς Μιθριδάτου δυνάμεις
[9, 3]	πρότερον, οὐδ´ Ὅμηρος μετὰ Βοιωτῶν	αὐτοὺς	κατέλεξεν ἀλλ´ ἰδίᾳ, Μινύας προσαγορεύσας)
[9, 8]	τῆς Βοιωτίας· διῳκοδόμηται δ´ εἰς	αὐτοὺς	σῦριγξ. περὶ δὲ τῆς παλιρροίας
[9, 16]	ἢ ἄλλων ἀνακαλύπτεσθαι, καὶ τοὺς	αὐτοὺς	τόπους ποτὲ μὲν πλεῖσθαι ποτὲ
[9, 8]	στάδιοι ἑβδομήκοντα· ἔστι δ´ ἐπ´	αὐτῷ	γέφυρα δίπλεθρος, ὡς εἴρηκα· πύργος
[9, 9]	Σαλγανεύς, ἐπώνυμον τοῦ ταφέντος ἐπ´	αὐτῷ	Σαλγανέως ἀνδρὸς Βοιωτίου, καθηγησαμένου τοῖς
[9, 16]	καὶ χώρας, ἀνοιχθέντων δὲ τῶν	αὐτῶν	ἢ ἄλλων ἀνακαλύπτεσθαι, καὶ τοὺς
[9, 18]	τε ποιητὴς ὀνομάζει, καὶ ἀπ´	αὐτῶν	ἡ λίμνη τὴν ἐπωνυμίαν εἴληφε,
[9, 40]	Ὀρχομενίοις καὶ Ἐργίνῳ τῷ τυραννοῦντι	αὐτῶν,	ὃν ὑφ´ Ἡρακλέους καταλυθῆναί φασιν.
[9, 39]	Ἐπαμεινώνδας ἀρχὴν εὕρετο τῆς καταλύσεως	αὐτῶν·	οὐκέτι γὰρ ἐξ ἐκείνου τὴν
[9, 4]	δ´ οὐδὲν ἐκακούργησε, τὸ προσταχθὲν	αὐτῶν	πραξάντων. τοὺς δὲ περὶ τὸ
[9, 5]	ἐπιθεμένων τοῖς Ἕλλησιν, ὑπὸ τῶν	αὐτῶν	τούτων καὶ ἀπέβαλον τὴν πόλιν
[9, 26]	ὶ ὧν εἰρήκαμεν· ὡς δ´	αὕτως	καὶ περὶ τῶν {ἄλλων „οἵ
[9, 11]	Θηβῶν εἰς Χαλκίδα· ὡς δ´	αὕτως	καὶ τὸ Ἅρμα, τῆς Ταναγραϊκῆς
[9, 3]	Θήβας ἐπανῆλθον πάλιν· ὡς δ´	αὕτως	ὑπὸ Θρᾳκῶν καὶ Πελασγῶν ἐκπεσόντες
[9, 7]	ἐν δὲ τῇ φυγῇ πεσόντα	ἀφ´	ἵππου Ξενοφῶντα ἰδὼν κείμενον τὸν
[9, 2]	οὐδὲν ἐδέοντο τῶν τοιούτων παιδευμάτων,	ἀφ´	οὗ δὲ ἤρξαντο πρὸς ἡμερώτερα
[9, 4]	γὰρ ἡμέρας, νύκτωρ δ´ ἐπιθέσθαι·	ἀφ´	οὗ δὴ καὶ τὴν παροιμίαν
[9, 23]	Κιθαιρῶνι, δυσοίκητος τόπος καὶ τραχύς,	ἀφ´	οὗ καὶ ἡ παροιμία „εἰς
[9, 26]	Ὀγχηστοῦ ὑπὸ τῷ Φοινικίῳ ὄρει,	ἀφ´	οὗ καὶ μετωνόμασται Φοινικίς· τῆς
[9, 3]	τοὺς μὲν Πελασγοὺς εἰς Ἀθήνας,	ἀφ´	ὧν ἐκλήθη μέρος τι τῆς
[9, 18]	ἑλῶν καὶ λιμνῶν προαναλισκόντων αὐτόν,	ἀφ´	ὧν ποιήεντα καλεῖ τὸν {τόπον}
[9, 18]	Βοιωτίας ἐπῆρξε καλουμένης τότε Ὠγυγίας,	ἀφανισθῆναι	δὲ ταύτας ἐπικλυσθείσας ὕστερον. γενέσθαι
[9, 7]	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐκ Δήλου	ἀφιδρυμένον,	Ταναγραίων πολίχνιον Αὐλίδος διέχον σταδίους
[9, 32]	χωρίοις μετὰ τὴν τῶν Ἐπιγόνων	ἄφοδον,	τὴν Καδμείαν ἀδυνατοῦντας ἀνακτίσαι· ἐπεὶ
[9, 42]	τοὺς ἐν τῷ Πόντῳ καλουμένους	Ἀχαιοὺς	ἀποίκους Ὀρχομενίων εἶναι τῶν μετὰ