Livre, Chap.
[7, 36]	φθόνῳ τῷ πρὸς τὸν Πρόκλον,	ἢ	ἀγνοεῖν καὶ τοὺς κανόνας καὶ
[7, 17]	Ἢ κακουργεῖς, ἔφη, ὦ ἄνθρωπε,	ἢ	ἀγνοῶν ἤδη τοῦ βαπτίσματος ἔτυχες.
[7, 41]	ἐγίνετο· τούτῳ δὲ μᾶλλον αὐτοὺς	ἢ	βίᾳ προσάγεσθαι προνοῶν. Αἵρεσιν γὰρ
[7, 2]	καὶ παρὰ τῶν ἀκροατῶν σπουδάζεσθαι	ἢ	γραφῇ παραδίδοσθαι. Περὶ μὲν οὖν
[7, 36]	παρὰ τὴν τοῦ λαοῦ παραίτησιν	ἢ	δι´ ἑτέραν αἰτίαν, οὐκ ἐξ
[7, 37]	χειροτονῆσαι· φήσας, δι´ οὐδὲν ἕτερον	ἢ	διὰ τὸ κρύος παραιτεῖσθαι τὴν
[7, 41]	ἐμιμήσατο· τὴν δὲ ἀνεξικακίαν πλέον	ἢ	ἐκεῖνος ἐξήσκησεν. Ὁ μὲν γὰρ
[7, 4]	ἐκκλησίᾳ ὑπῆρξεν· οὔτε δὲ θαυμάτων	ἢ	ἰαμάτων ἡ τῶν χρόνων τούτων
[7, 13]	οὐδὲν ἄλλο παραβάλλει τῷ θεάτρῳ,	ἢ	ἵνα στάσιν τῷ δήμῳ ἐμβάλοι.
[7, 40]	τόν τε ἑτέρας πόλεως ὀνομασθέντα	ἢ	καὶ ὄντα ἐπίσκοπον εἰς ἄλλην
[7, 17]	ἐγένετο. Τότε δὴ ὁ Παῦλος,	Ἢ	κακουργεῖς, ἔφη, ὦ ἄνθρωπε, ἢ
[7, 36]	τότε ταῦτα λέγειν ἐπιχειρήσαντες, ἀλλ´	ἢ	κατασκευάσασθαι φθόνῳ τῷ πρὸς τὸν
[7, 18]	γενναιότατον τῶν Περσῶν μονομαχήσας ἀπέκτεινεν,	ἢ	ὅπως Ἀρδαβούριος τοὺς ἑπτὰ γενναίους
[7, 32]	ἄνθρωπον τὸν Χριστὸν, ὡς Φωτεινὸς	ἢ	Παῦλος ὁ Σαμοσατεὺς, καὶ αἱ
[7, 18]	καὶ πολεμεῖν μᾶλλον Πέρσαις ᾑροῦντο,	ἢ	περιορᾷν ἀπολλυμένους Χριστιανούς. Λυθεισῶν οὖν
[7, 22]	οἱ ἑρμηνεῖς αὐτῶν συνέγραψαν, μᾶλλον	ἢ	Πτολεμαῖος ὁ Φιλάδελφος πρότερον. Τὸ
[7, 2]	οὐκ ἐξενοφωνεῖτο παρὰ τῶν φιλοσόφων	ἢ	σοφιστῶν. Ἦν δὲ καὶ τοῖς
[7, 18]	στρατηγοὺς τῶν Περσῶν ἐνεδρεύσας ἀνεῖλεν,	ἢ	τινὰ τρόπον Βιτιανὸς ἄλλος Ῥωμαίων
[7, 39]	ἦν ἰδεῖν ἐν τοῖς ξύλοις	ἢ	τοίχοις αὐτῆς. Τοῦτο μὲν οὖν
[7, 40]	πάλιν περὶ ἐπιλογῆς ἐπισκόπου ζήτησις	ᾖ,	καὶ ταραχὴν τῇ ἐκκλησίᾳ κινήσῃ,
[7, 5]	προσωνυμία Ξηρόλοφος, ἐν ᾧ νῦν	ἡ	ἀγορὰ Ἀρκαδίου ὀνομάζεται, πρᾶγμα ἐτόλμησε
[7, 26]	ἐν αὐτῷ δὲ ἐξ ἔθους	ἡ	ἀναλήψιμος τοῦ Σωτῆρος ἐπιτελεῖται πάνδημος
[7, 32]	τὸν ἄνθρωπον θέλοντες· συνανείληπται δὲ	ἡ	ἀνθρωπότης τῇ θεότητι· καὶ οὐκέτι
[7, 23]	τῷ Θεῷ ἀναπέμψωμεν, ἀνθ´ ὧν	ἡ	αὐτοῦ χεὶρ καθεῖλε τὸν τύραννον.
[7, 8]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ Βαραράνην ἧκεν	ἡ	βασιλεία· ἐφ´ οὗ αἱ μεταξὺ
[7, 32]	Βηθλεὲμ ἐκηρύττετο. Διὸ δὴ καὶ	ἡ	βασίλισσα Ἑλένη ἡ θεοφιλεστάτη τῆς
[7, 32]	ἐνσάρκου γεννήσεως ὀνομαστὶ παρ´ Ἑβραίοις	ἡ	Βηθλεὲμ ἐκηρύττετο. Διὸ δὴ καὶ
[7, 42]	τοὺς ἀληθῶς ἱερωμένους ἐνίκα· καθάπερ	ἡ	βίβλος τῶν Ἀριθμῶν ἐπὶ Μωϋσέως
[7, 18]	Οὐ μὴν τὸν Ῥωμαίων στρατηγὸν	ἡ	βουλὴ Ναρσαίου διέλαθε· λαφυραγωγήσας οὖν
[7, 37]	φησὶ, τοῦ ἀποφυγεῖν ἐκκλησίας φροντίδα,	ἡ	γὰρ Τρωὰς κρυμὸν οὐκ ἔχει·
[7, 39]	πολλὰ μέρη καταναλώσας τῆς πόλεως·	ἡ	δὲ ἐκκλησία ἑωρᾶτο ἀκέραιος. Καὶ
[7, 48]	ἑβδόμη χρόνον ἐτῶν τριάκοντα δύο·	ἡ	δὲ πᾶσα τῆς ἑπτατόμου ὑπόθεσις
[7, 43]	Θεοῦ σωτηρίᾳ προσαρμόσας ἱκανῶς ἐθαυμάσθη.	Ἡ	δὲ προφητεία ἔστιν αὕτη· Καὶ
[7, 10]	οὐκ ἦν πεπλασμένα· ἀληθῶς γὰρ	ἡ	δύναμις ἐπορεύετο· κἀκεῖνος τὴν φήμην
[7, 48]	ἡσυχάζειν προῄρηντο. Περιέχει ἡ ἱστορία	ἡ	ἑβδόμη χρόνον ἐτῶν τριάκοντα δύο·
[7, 22]	τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἀπήγετο, καὶ	ἡ	ἐκ τῆς φιλανθρωπίας εὐθὺς ἀνάκλησις
[7, 21]	κειμήλια χρυσᾶ τε καὶ ἀργυρᾶ	ἡ	ἐκκλησία ἐκ τῆς εὐγνωμοσύνης τῶν
[7, 31]	παλαιοῦ τείχους τῆς πόλεως, καὶ	ἡ	ἐν Κυζίκῳ, καὶ ἄλλαι πολλαὶ
[7, 5]	ᾧ λέλεκται, ὅτι, Ἦν δὲ	ἡ	ἑορτὴ ἡ λεγομένη τῶν Ἰουδαίων
[7, 42]	τοῦ τυράννου Ἰωάννου τρόπαια, καὶ	ἡ	ἐπιγενομένη μετὰ ταῦτα τῶν βαρβάρων
[7, 7]	παρῆλθε· καὶ γὰρ ἐξ ἐκείνου	ἡ	ἐπισκοπὴ Ἀλεξανδρείας πέρα τῆς ἱερατικῆς
[7, 13]	πόλεως τινὰς παρεσκεύασαν βοῶντας, ὡς	ἡ	ἐπώνυμος Ἀλεξάνδρου ἐκκλησία πᾶσα πυρὶ
[7, 13]	ἐπίμαχος τοῖς τοῦ δήμου μέρεσιν	ἡ	ἡμέρα κατέστη. Καὶ τούτου τρόπον
[7, 32]	δὴ καὶ ἡ βασίλισσα Ἑλένη	ἡ	θεοφιλεστάτη τῆς Θεοτόκου τὴν κύησιν
[7, 48]	τὰς στάσεις ἡσυχάζειν προῄρηντο. Περιέχει	ἡ	ἱστορία ἡ ἑβδόμη χρόνον ἐτῶν
[7, 5]	ὅτι, Ἦν δὲ ἡ ἑορτὴ	ἡ	λεγομένη τῶν Ἰουδαίων Πάσχα, προστίθησι
[7, 34]	λέγων, Λεγέσθω, φησὶ, καὶ Θεοτόκος"	ἡ	Μαρία, καὶ παυσάσθω τὰ λυπηρά.
[7, 34]	πεμφθεὶς εἰς τὴν Ὄασιν κατοικεῖ.	Ἡ	μὲν οὖν τότε γενομένη σύνοδος
[7, 15]	λαῷ, ὡς ἄρα εἴη αὕτη	ἡ	μὴ συγχωροῦσα τὸν Ὀρέστην εἰς
[7, 37]	ἀνδρῶν ἑλκόντων αὐτὴν, οὐδαμῶς ἐκινεῖτο	ἡ	ναῦς. Ἐπεὶ δὲ τοῦτο πολλαῖς
[7, 37]	δὲ βραχὺν ὠθισμὸν ποιησαμένων, δρομαία	ἡ	ναῦς ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἐπορεύετο.
[7, 31]	συνθέμενοι. Ἀλλὰ φιλοίνοις, ὡς φησὶν<	ἡ	παροιμία, οἶνος οὐ λείπει, οὐδὲ
[7, 22]	τῷ Θεῷ· καὶ ὅλη μὲν	ἡ	πόλις μία ἐκκλησία ἐγένετο· βασιλεὺς
[7, 23]	Θεοῦ ἐπορεύοντο· καὶ ὅλη μὲν	ἡ	πόλις μία ἐκκλησία ἐγίνετο· ἐν
[7, 35]	Πρόκλον ἐπελέγοντο. Καὶ ἐκράτησεν ἂν	ἡ	Πρόκλου γνώμη, εἰ μή τινες
[7, 10]	~Ὡς κατὰ τόνδε τὸν χρόνον	ἡ	Ῥώμη ὑπὸ βαρβάροις γέγονεν, Ἀλαρίχου
[7, 20]	δέξασθαι προαιρουμένου, ἔκαμνε γὰρ αὐτῷ	ἡ	στρατιὰ ὑπὸ λιμοῦ, παρελθόντες οἱ
[7, 36]	Ἐκδέχεσθαι δὲ αὐτὸν ὅπερ ἂν	ἡ	τῆς ἐπαρχίας σύνοδος κρίνασα τὸ
[7, 21]	τούτους παρῄεσαν. Καὶ δὴ καὶ	ἡ	τοῦ βασιλέως γαμετὴ ἡρωϊκῷ μέτρῳ
[7, 21]	τῷ οἰκείῳ ἀπέπεμψε βασιλεῖ. Αὕτη	ἡ	τοῦ θαυμαστοῦ Ἀκακίου πρᾶξις πλέον
[7, 43]	καὶ ἄλλα μὲν πλεῖστα παρεῖχεν	ἡ	τοῦ Θεοῦ πρόνοια· ἓν δὲ
[7, 22]	εὐδιεινὸν μετεβάλλετο· καὶ ἐκ σιτοδείας	ἡ	τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπία εὐετηρίαν παρεῖχε
[7, 4]	ὑγιαίνουσιν ἦν. Ταύτην τὴν θεραπείαν	ἡ	τοῦ Χριστοῦ δύναμις καὶ ἐπὶ
[7, 37]	γενόμενον διηγήσομαι. Ναῦς ἀχθοφόρος μεγίστη	ἡ	τοὺς μεγάλους κομίζουσα κίονας, πλατὴν’
[7, 6]	τοῦ Βάρβα, δύο ἀνδρῶν ἐλλογίμων	ἡ	τῶν Ἀρειανῶν θρησκεία ηὐτύχησε, τὴν
[7, 18]	οὖν ἐκείνῃ τῇ λύπῃ καὶ	ἡ	τῶν ἐκεῖ Χριστιανῶν πρὸς Ῥωμαίους
[7, 26]	ὑπὲρ δύναμιν’ ἐσπούδαζεν. Κατεκράτησεν οὖν	ἡ	τῶν λαϊκῶν σπουδή· καὶ χειροτονεῖται
[7, 4]	οὔτε δὲ θαυμάτων ἢ ἰαμάτων	ἡ	τῶν χρόνων τούτων κατάστασις ἄμοιρος
[7, 32]	μικρὰν μέντοι ταραχὴν τῇ οἰκουμένῃ	ἡ	ψυχρολογία Νεστορίου ἐκίνησεν. ~Περὶ τοῦ
[7, 31]	ἐκκλησίας αὐτῶν ἀφελέσθαι. Ἀφῃρέθησαν οὖν<	ἥ	τε ἐν Κωνσταντινουπόλει πρὸ τοῦ
[7, 48]	διακοσιοστῆς ἑβδομηκοστῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος, ἐν	ᾗ	ἀνηγορεύθη βασιλεὺς Κωνσταντῖνος, καταπαύσασα δὲ
[7, 48]	τριακοσιοστῆς πέμπτης Ὀλυμπιάδος, ἐν ᾗ	ἡ	ἑπτακαιδεκάτη ὑπατεία τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου
[7, 15]	δίφρου ἐκβαλόντες, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν	ᾗ	ἐπώνυμον Καισάριον συνέλκουσιν, ἀποδύσαντές τε
[7, 41]	τῶν μὴ φρονούντων περὶ Θεοῦ,	ᾗ	ἐφρόνει αὐτός. ~Ὅτι πολὺν καταβάλλεται
[7, 48]	τῆς τριακοσιοστῆς πέμπτης Ὀλυμπιάδος, ἐν	ᾗ	ἡ ἑπτακαιδεκάτη ὑπατεία τοῦ βασιλέως
[7, 18]	βουλὴ Ναρσαίου διέλαθε· λαφυραγωγήσας οὖν	ᾗ	τάχος τὴν Ἀζαζηνὴν, ἐπὶ τὴν
[7, 13]	γέγονε· καὶ μηχανὰς ἐπενόουν ἐπὶ	βλάβῃ	τῶν Χριστιανῶν, ὧν τὴν κορυφαιοτάτην
[7, 10]	τὴν Ῥώμην ὑπὸ βαρβάρων ἁλῶναι	συνέβη.	Ἀλάριχος γάρ τις βάρβαρος, ὑπόσπονδος
[7, 40]	τῇ δωδεκάτῃ τοῦ Ἀπριλλίου μηνός.	Συνέβη	δὲ ἐν αὐτῇ τὴν ἑβδομάδα
[7, 13]	ἐξελαθῆναι ὑπὸ τοῦ ἐπισκόπου Κυρίλλου	συνέβη	δι´ αἰτίαν τοιάνδε. Ὁ Ἀλεξανδρέων
[7, 2]	καὶ τὰς ἐκκλησίας ἐπὶ αὐτοῦ	συνέβη	εἰς μέγα ἐπιδοῦναι. Οὐ γὰρ
[7, 8]	τὸν ἐν Περσίδι Χριστιανισμὸν πλατυνθῆναι	συνέβη	ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε. Μεταξὺ Ῥωμαίων
[7, 48]	τίνα πρὸς τὴν ἐπισκοπὴν προχειρίσαιτο,	συνέβη	κατὰ θέαν αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ
[7, 37]	Ἀττικοῦ δὲ διασκεπτομένου τίνα χειροτονήσει,	συνέβη	τὸν Σιλβανὸν ἐπὶ θέαν παρεῖναι
[7, 13]	μεταξὺ αὐτῶν ἄσπονδος πόλεμος, τάδε	ἐπισυνέβη	γενέσθαι. ~Ὡς οἱ κατὰ τὴν
[7, 33]	φυγάδων δούλων. Καὶ τούτων γενομένων,	ἐπισυνέβη	μυσαρόν τι πρᾶγμα κατὰ τὴν
[7, 25]	λέγω τὸ πλῆθος, οὐ τὸν	ἀκριβῆ	δηλῶν ἀριθμόν. Ἐπεὶ τοίνυν αὐτὸς
[7, 23]	αὕτη τῆς Δαλματίας) ἵνα εἰ	συμβῇ	τι νεωτερισθῆναι περὶ τὰ ἑσπέρια
[7, 15]	θυγάτηρ ἦν· ἐπὶ τοσοῦτον δὲ	προὔβη	παιδείας, ὡς ὑπερακοντίσαι τοὺς κατ´
[7, 18]	Περσικῇ· συμβαλὼν δὲ καὶ ἡττηθεὶς	φυγῇ	ἀνεχώρησεν· ἔγνω τε λυσιτελεῖν διὰ
[7, 18]	τῶν ἐκεῖ Χριστιανῶν πρὸς Ῥωμαίους	καταφυγή.	Εὐθὺς γὰρ ὁ Πέρσης πρεσβείας
[7, 48]	χρόνον ἐτῶν ἑκατὸν τεσσαράκοντα· ἀρξαμένη	δὴ	ἀπὸ τοῦ πρώτου ἔτους τῆς
[7, 1]	τῶν ὅλων διοίκησιν ἐποιεῖτο. Τοῦ	δὴ	βασιλέως Ἀρκαδίου τελευτήσαντος τῇ πρώτῃ
[7, 18]	γέγονεν, ἡττηθέντων τῶν Περσῶν. Τοῦ	δὴ	βασιλέως Περσῶν Ἰσδιγέρδου, ὃς τοὺς
[7, 33]	πάντα τὸν προσιόντα ἐγίνοντο· καὶ	δὴ	ἕνα τῶν κληρικῶν ἀποσφάξαντες, καὶ
[7, 21]	Ἀκάκιος Ἀμίδης ἐπίσκοπος πεποίηκε. Τότε	δὴ	καὶ Ἀκάκιον τὸν τῆς Ἀμίδης
[7, 43]	ἃ ἐζήτει λαβεῖν· οἷα γὰρ	δὴ	καὶ ἐγένετο τοῖς βαρβάροις καλὸν
[7, 32]	Ἑβραίοις ἡ Βηθλεὲμ ἐκηρύττετο. Διὸ	δὴ	καὶ ἡ βασίλισσα Ἑλένη ἡ
[7, 21]	δημοσίᾳ τε τούτους παρῄεσαν. Καὶ	δὴ	καὶ ἡ τοῦ βασιλέως γαμετὴ
[7, 40]	δὲ ἦν καλουμένη πέμπτη. Τότε	δὴ	καὶ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος σοφῶς
[7, 43]	ἰσχυροῦ Θεοῦ βοηθουμένους ἐφεύρισκον. Τότε	δὴ	καὶ ὁ ἐπίσκοπος Πρόκλος ἐκ
[7, 23]	οὐδὲ πώποτε διαβεβηκέναι ἱστόρητο. Τότε	δὴ	καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἄβατον
[7, 5]	τοῖς γινομένοις τεραστίοις ἠπίστουν, ἀλλὰ	δὴ	καὶ οἱ φιλοῦντες ἐκείνοις ἀκολουθεῖν
[7, 23]	ὅ, τι καὶ πράξειεν. Τότε	δὴ	καὶ τοῦ θεοφιλοῦς βασιλέως εὐχὴ
[7, 3]	οὐ μόνον τῆς πόλεως, ἀλλὰ	δὴ	καὶ τῶν ἀγρῶν. Καὶ τοῦτο
[7, 23]	ἐγκρατεῖς τοῦ τυράννου ἐγένοντο. Τότε	δὴ	ὁ εὐσεβέστατος βασιλεὺς ἣν εἶχε
[7, 17]	ἀφανὲς τὸ ὕδωρ ἐγένετο. Τότε	δὴ	ὁ Παῦλος, Ἢ κακουργεῖς, ἔφη,
[7, 8]	συνεχῶς παρ´ ἀλλήλους πρεσβεύονται. Χρεία	δὴ	οὖν καὶ τότε ἤγαγεν, ὥστε
[7, 19]	ἀνδρὸς πυνθανόμενος· ἀλλὰ περὶ μὲν	δὴ	Παλλαδίου τοσαῦτα εἰρήσθω. ~Ὅπως πάλιν
[7, 34]	ἀπεχθῶς εἶχε πρὸς αὐτόν. Καὶ	δὴ	πολλῶν θεολογούντων τὸν Ἰησοῦν, Ἐγὼ,
[7, 9]	Πορφύριος τὴν ἐπισκοπὴν διεδέξατο· μετὰ	δὴ	Πορφύριον αὖθις Ἀλέξανδρος τῆς ἐκεῖσε
[7, 11]	ἔνδον πόλεως συνάγειν εἴασαν, ὡς	δὴ	πρότερον ἤδη ταῦτα ἱκανῶς ἔφην.
[7, 15]	φιλίαν τῷ ἐπισκόπῳ συμβῆναι. Καὶ	δὴ	συμφρονήσαντες ἄνδρες τὸ φρόνημα ἔνθερμοι,
[7, 15]	αὐτὴν ᾐδοῦντο καὶ κατεπλήττοντο. Κατὰ	δὴ	ταύτης τότε ὁ φθόνος ὡπλίσατο·
[7, 22]	χειμὼν πολλοῦ νιφετοῦ καταρραγέντος, τότε	δὴ	τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ὁ βασιλεὺς,
[7, 41]	μὲν ἤδη πρότερον ἐγένετο· τότε	δὴ	τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκκλησίας τὸν
[7, 6]	δὲ ὑπὸ Βάρβα κεχειροτόνητο. Τῷ	δὴ	Τιμοθέῳ καὶ αὐτὸς ἐντετύχηκα, καὶ
[7, 13]	ἁπάσαις ταῖς πόλεσι κακὸν, φημὶ	δὴ	τὸ σπουδάζειν περὶ τοὺς ὀρχηστάς.
[7, 13]	ὀρχηστὰς ἐκπεπολέμωντο καθ´ ἑαυτῶν. Καὶ	δὴ	τότε Ὀρέστου τοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας
[7, 34]	Ἰωάννην, καθαιρεῖ καὶ αὐτόν. Τούτων	δὴ	τότε οὕτω συμπεφυρμένων, γνοὺς ὁ
[7, 6]	θρησκείας προέστη Βάρβας· ἐπὶ τούτου	δὴ	τοῦ Βάρβα, δύο ἀνδρῶν ἐλλογίμων
[7, 23]	τοῦ Ῥωμαϊκοῦ στρατοῦ παραδέδωκε. Τελευτήσαντος	δὴ	τοῦ βασιλέως Ὁνωρίου, μαθὼν ὁ
[7, 30]	τόπον αὐτοῦ Σαββάτιος· περὶ μὲν	δὴ	τούτων τοσαῦτα εἰρήσθω. ~Οἷα πεπόνθασιν
[7, 25]	τρόπον μὴ φρονοῦντας. Οὕτω μὲν	δὴ	τῶν δεομένων καὶ πόρρωθεν ὄντων
[7, 12]	ἄκοντα βιαίως ἕλκειν ἐπεχείρουν. Τοῦ	δὴ	Χρυσάνθου φυγόντος, Σαββάτιος καιρὸν νομίσας
[7, 29]	μηδὲ τοῦ τῆς πόλεως ὕδατος	ἤδη	γευσάμενος’ διάπυρος διώκτης ἐδείκνυτο. Πέμπτῃ
[7, 35]	πολλοὶ μὲν Φίλιππον, οὗ καὶ	ἤδη	ἐπεμνήσθημεν, πλείους δὲ τὸν Πρόκλον
[7, 29]	μόνον οἱ τῶν αἱρέσεων, ἀλλ´	ἤδη	καὶ οἱ οἰκεῖοι τῆς πίστεως·
[7, 40]	Μαξιμιανοῦ σώματος ἐποιήσατο· καιρὸς δὲ	ἤδη	καὶ περὶ αὐτοῦ βραχέα διεξελθεῖν.
[7, 34]	πολλοὺς συναγαγὼν ἐπισκόπους, καθαιρεῖ Κύριλλον	ἤδη	κατειληφότα τὴν Ἀλεξάνδρειαν· μικρόν τε
[7, 46]	πρᾶξιν αὐτοῦ. Τίς δέ ἐστιν	ἤδη	λεκτέον· μέλλων τελευτᾷν, πάντας τοὺς
[7, 11]	πέρα τῆς ἱερωσύνης ἐπὶ δυναστείαν	ἤδη	πάλαι προελθούσης. Καὶ διὰ τοῦτο
[7, 41]	Κυζίκου ἐπισκοπὴν προεβλήθη. Ταῦτα μὲν	ἤδη	πρότερον ἐγένετο· τότε δὴ τῆς
[7, 6]	ἄμοιρος ἦν. Καὶ Τιμόθεος μὲν	ἤδη	πρότερον τῆς Ψαθυριανῶν θρησκείας ἦν·
[7, 8]	εἰργάσαντο. Ὡς δὲ ὁ βασιλεὺς,	ἤδη	πρότερον ὑπόπτους ἔχων τοὺς μάγους,
[7, 11]	συνάγειν εἴασαν, ὡς δὴ πρότερον	ἤδη	ταῦτα ἱκανῶς ἔφην. ~Περὶ Χρυσάνθου
[7, 36]	κανόνα ἐκώλυσαν τὸν Πρόκλον ἐνθρονισθῆναι,	ἤδη	τῆς Κυζίκου ὀνομασθέντα ἐπίσκοπον, βούλομαι
[7, 17]	ἔφη, ὦ ἄνθρωπε, ἢ ἀγνοῶν	ἤδη	τοῦ βαπτίσματος ἔτυχες. Συνδρομῆς οὖν
[7, 13]	τὸ σπουδάζειν περὶ τοὺς ὀρχηστάς.	Ἐπειδὴ	γὰρ ἐν ἡμέρᾳ σαββάτου ὀρχούμενος
[7, 38]	τοῖς ἐπιτυχοῦσιν ἀφέντες λαμβάνειν αὐτά.	Ἐπειδὴ	δὲ ἦν ἡμέρα ἣν ὁ
[7, 3]	ὄνομα ἦν Ἀγαπητὸς, διαφόρως ἐτάραττεν.	Ἐπειδὴ	δὲ οἱ τῆς ἐπαρχίας ἄρχοντες
[7, 36]	ἀπὸ θρόνου εἰς θρόνον μετάθεσιν.	Ἐπειδὴ	δέ τινες ἐπιφημίσαντες ἐκκλησιαστικὸν κανόνα
[7, 8]	οὖν ἀπάτην οἱ μάγοι· καὶ	ἐπειδὴ	οἱ Πέρσαι τὸ πῦρ σέβουσιν,
[7, 36]	ἐν Πάτραις ἐχειροτονήθη ἐπίσκοπος· καὶ	ἐπειδὴ	οἱ τῆς προειρημένης πόλεως αὐτὸν
[7, 18]	αἰτίας λυπεῖσθαι Ῥωμαίους πρὸς Πέρσας·	ἐπειδὴ	Πέρσαι, οὓς παρὰ Ῥωμαίων χρυσορύκτας
[7, 24]	βασιλέα. Ἦν δὲ ἀνεψιὸς αὐτῷ	κομιδῇ	νέος, Οὐαλεντινιανὸς ὄνομα, ἐκ Πλακιδίας
[7, 46]	Ἰουλίου μηνός. Ὃς τῇ ἑαυτοῦ	ἐκκομιδῇ	πάσας τὰς διαφόρους αἱρέσεις τρόπον
[7, 27]	Σιδίτης μὲν ἦν τὸ γένος·	Σίδη	δὲ πόλις τῆς Παμφυλίας, ἀφ´
[7, 26]	Κατεκράτησεν οὖν ἡ τῶν λαϊκῶν	σπουδή·	καὶ χειροτονεῖται Σισίννιος τῇ εἰκάδι
[7, 25]	συνάξεις ἐκεῖ ποιούμενος δυσφήμῳ ὀνόματι	ὀνομάζῃ	τὸν τόπον. Καὶ ἄλλο δὲ
[7, 21]	τὸν τῆς Ἀμίδης ἐπίσκοπον πρᾶξις	ἀγαθὴ	περιφανέστερον πεποίηκε τοῖς πᾶσιν. Ὡς
[7, 23]	τὸν τύραννον ἀποσταλεὶς στρατιώτης, μήτι	πάθῃ	κακὸν ὑπὸ τοῦ τυράννου ὁ
[7, 29]	ἐπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως πεποιήκασιν, ὃς εὐθὺς	ἐφωράθη	ὁποῖος ἦν. Μετὰ δὲ τὴν
[7, 34]	ταραχὴ κατὰ τὰς ἐκκλησίας ἐγένετο·	διῃρέθη	γὰρ ὁ λαὸς διὰ τὴν,
[7, 6]	τε τὸν Ὠριγένην ἐκάλει ὡς	ἀληθῆ	μάρτυρα τῶν ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων.
[7, 41]	Σισιννίου πρὸς τὴν Κυζίκου ἐπισκοπὴν	προεβλήθη.	Ταῦτα μὲν ἤδη πρότερον ἐγένετο·
[7, 32]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου τοσαύτη	ἐκινήθη	ζήτησις καὶ ταραχὴ, ὡς καὶ
[7, 36]	ὀνόματα παραθήσομαι. Περιγένης ἐν Πάτραις	ἐχειροτονήθη	ἐπίσκοπος· καὶ ἐπειδὴ οἱ τῆς
[7, 36]	παροικίαν μὴ ἀπέλθοι εἰς ἣν	ἐχειροτονήθη,	οὐ παρὰ τὴν αὐτοῦ αἰτίαν,
[7, 22]	ποτε γενομένου τοῦ ἔτους, τὰ	συνήθη	καὶ ὡρισμένα τῶν ἐν τῷ
[7, 18]	διὰ τοῦτο τῶν σπονδῶν, πόλεμος	συνεκροτήθη	δεινὸς, περὶ οὗ μικρὰ ἐπιδραμεῖν
[7, 26]	Φίλιππος ὁ πρεσβύτερος, ὅτι αὐτοῦ	προεκρίθη	ἕτερος, πολλὰ τῆς χειροτονίας καθήψατο
[7, 8]	αὐτοῦ ὁ Χριστιανισμὸς ἐν Περσίδι	διεπλατύνθη.	Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν τοῦτον
[7, 5]	τὸ Πάσχα ποιήσας. Τοῦτο ἀκουσθὲν	διεδόθη	εἰς τοὺς πολλούς· καὶ συναρπασθέντες
[7, 12]	βικάριος τῶν Βρεττανικῶν νήσων καταστὰς	ἐθαυμάσθη	ἐπὶ ταῖς διοικήσεσι. Προβὰς δὲ
[7, 43]	Σφόδρα μὲν οὖν, ὡς ἔφην,	ἐθαυμάσθη	ἐπὶ τούτοις ὁ Πρόκλος. Τῷ
[7, 43]	ἐκ Θεοῦ σωτηρίᾳ προσαρμόσας ἱκανῶς	ἐθαυμάσθη.	Ἡ δὲ προφητεία ἔστιν αὕτη·
[7, 39]	τούτου ἐπὶ δύο νυχθήμερα γενομένου,	ἀπεσβέσθη	μὲν ὁ σύμπας ἐμπρησμὸς πολλὰ
[7, 12]	πόλεως, εἰς τὴν ἐπισκοπὴν ἄκων	εἱλκύσθη.	Σισιννίου γὰρ ἐν καιρῷ τελευτῆς
[7, 12]	ἐπισκόπου. Σισιννίου δὲ τελευτήσαντος, Χρύσανθος	καθειλκύσθη	εἰς τὴν ἐπισκοπήν· ὃς υἱὸς
[7, 21]	θυγάτηρ οὖσα, ὑπὸ τῷ πατρὶ	ἐπαιδεύθη,	καὶ διὰ λόγων ἐληλύθει παντοίων.
[7, 48]	ἑβδομηκοστῆς πρώτης Ὀλυμπιάδος, ἐν ᾗ	ἀνηγορεύθη	βασιλεὺς Κωνσταντῖνος, καταπαύσασα δὲ ἐπὶ
[7, 18]	ἐπὶ τὴν Μεσοποταμίαν καὶ αὐτὸς	ἐπορεύθη.	Διόπερ ὁ Ναρσαῖος, καὶ αὐτὸς
[7, 24]	τῆς Θεσσαλονίκης γενόμενος, ὑπ´ ἀρρωστίας	διεκωλύθη.	Πέμψας οὖν τὸν βασιλικὸν στέφανον
[7, 23]	εὐλάβειαν ἐπεδείξατο· ἱπποδρομίας γὰρ ἐπιτελοῦντι	ἐμηνύθη	ἀνῃρῆσθαι ὁ τύραννος· προσφωνεῖ οὖν
[7, 25]	καὶ ἀναγόρευσις τοῦ νέου Οὐαλεντινιανοῦ	ἐμηνύθη,	περὶ τὴν τρίτην καὶ εἰκάδα
[7, 45]	τελευτὴν εἰς κοινωνίαν ὑπὸ Πρόκλου	ἐδέχθη.	Τοσοῦτον Πρόκλος Θεοφίλου τῷ τρόπῳ
[7, 32]	καὶ Νεστόριος εἰς τὸ δυσσεβεῖν	κατηνέχθη.	Συνῆν αὐτῷ Ἀναστάσιος πρεσβύτερος, ἅμα
[7, 36]	εἰς Ἄσπουνα. Ἀλέξανδρος ἀπὸ Ἑλενουπόλεως	μετηνέχθη	εἰς Ἀδριανούς. Θεόφιλος ἀπὸ Ἀπαμείας
[7, 36]	ὁ ἀπὸ Ἀγδαμείας τῆς Φρυγίας	μετηνέχθη	εἰς Ἀντιόχειαν τῆς Πισιδίας. Σιλβανὸς
[7, 36]	προέστη ἐκκλησίας. Παλλάδιος ἀπὸ Ἑλενουπόλεως	μετηνέχθη	εἰς Ἄσπουνα. Ἀλέξανδρος ἀπὸ Ἑλενουπόλεως
[7, 36]	ἀπὸ Ἀπαμείας τῆς ἐν Ἀσίᾳ	μετηνέχθη	εἰς Εὐδοξιούπολιν, τὴν τὸ παλαιὸν
[7, 36]	Πολύκαρπος ἀπὸ Σεξανταπρίστων τῆς Μυσίας	μετηνέχθη	εἰς Νικόπολιν τῆς Θρᾴκης. Ἱερόφιλος
[7, 36]	Ἱερόφιλος ἀπὸ Τραπεζουπόλεως τῆς Φρυγίας	μετηνέχθη	εἰς Πλωτινούπολιν τῆς Θρᾴκης. Ὄπτιμος
[7, 36]	Σιλβανὸς ἀπὸ Φιλιππουπόλεως τῆς Θρᾴκης	μετηνέχθη	εἰς Τρωάδα. Καὶ τοσούτων μὲν
[7, 36]	Ἀρκῶν τῆς Φοινίκης μετὰ ταῦτα	μετηνέχθη	εἰς Τύρον. Ἰωάννης ἀπὸ Γόρδου
[7, 36]	Ἰωάννης ἀπὸ Γόρδου τῆς Λυδίας	μετηνέχθη	ἐν Προκονήσῳ, καὶ τῆς ἐκεῖ
[7, 29]	εἰς ὑπέρθεσιν ἀνασχόμενος εἰς τοιούτους	προήχθη	λόγους· ἀλλ´ εἰ δεῖ κατὰ
[7, 23]	ἐνομίζετο, ἠτύχει δὲ ὡς ὕστερον	ἐδείχθη.	Ἄνεμος γὰρ οὐκ αἴσιος πνεύσας
[7, 41]	ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκκλησίας τὸν θρόνον	ἐκληρώθη.	Ἦν δὲ ἀνὴρ ἀγαθὸς τὸ
[7, 15]	τῆς ἐκκλησίας λαῷ, ὡς ἄρα	εἴη	αὕτη ἡ μὴ συγχωροῦσα τὸν
[7, 38]	τε παρέσχε τοῖς πλείοσιν, ὡς	εἴη	δαίμων ἀλάστωρ, ἀνθρώπου σχῆμα ὑποδὺς,
[7, 10]	αὐτὸν ἐν φόβῳ καταστησάσης, ὡς	εἴη	ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος δύναμιν ἀποστείλας
[7, 3]	καθ´ ἑαυτὸν ἀπωδύρετο, ὡς παραλόγως	εἴη	τῆς ἐπισκοπῆς ἐκβληθείς. Ἀττικὸς δὲ
[7, 17]	δώσειν τὸ βάπτισμα, εἰ μὴ	κατηχηθείη	τὸν περὶ τῆς πίστεως λόγον,
[7, 37]	δὲ τρεῖς ἐνιαυτοὺς ἐν τῇ	Θρᾴκῃ	διαγαγὼν, καὶ μὴ ὑποφέρων τὸ
[7, 37]	τὸ κρύος παραιτεῖσθαι τὴν ἐν	Θρᾴκῃ	διαγωγήν. Ἑτέρου οὖν διὰ τοῦτο
[7, 14]	δεδωκέναι τὸν Ἀμμώνιον, οὐ μὴν	ἀνάγκῃ	ἀρνήσεως Χριστοῦ ἐναποθανεῖν ταῖς βασάνοις·
[7, 10]	πόλεμον συμμαχήσας, καὶ διὰ τοῦτο	Ῥωμαϊκῇ	ἀξίᾳ τιμηθεὶς, οὐκ ἤνεγκε τὴν
[7, 17]	δὲ ταῦτα πολλὰ χαίρειν τῇ	Ῥωμαϊκῇ	φράσας φωνῇ, ἐπὶ τὸν ἀσκητικὸν
[7, 5]	τινὲς δὲ αὐτῷ παρέμειναν τῇ	ἀγροικικῇ	προλήψει κρατούμενοι. Ἀλλὰ Σαββάτιος μὲν,
[7, 41]	τῶν ὑπαιτίων μὴ χρήσασθαι τῇ	βασιλικῇ	ἐξουσίᾳ· τούτῳ δὲ, μικρὰ φροντίσαι
[7, 32]	γοῦν ἠγνόησεν, ὅτι ἐν τῇ	καθολικῇ	Ἰωάννου γέγραπτο ἐν τοῖς παλαιοῖς
[7, 26]	καθήψατο ἐν τῇ πεπονημένῃ αὐτῷ	Χριστιανικῇ	ἱστορίᾳ, διαβάλλων καὶ τὸν χειροτονηθέντα
[7, 44]	μερισαμένους τὴν ὁδὸν ἐν τῇ	Θεσσαλονίκῃ	τοῦτο ποιῆσαι, μηνύει Οὐαλεντινιανὸς, μὴ
[7, 18]	τοῦ Περσῶν βασιλέως σὺν δυνάμει	Περσικῇ·	συμβαλὼν δὲ καὶ ἡττηθεὶς φυγῇ
[7, 17]	λυπεῖν οὐκ ἔτι ἐβούλετο τῇ	παρολκῇ,	εὐτρεπίζει τὰ πρὸς τὸ βάπτισμα.
[7, 38]	τοὺς τὴν νῆσον οἰκοῦντας Ἰουδαίους	ἐκβάλῃ	διὰ τῆς θαλάσσης ἀγαγών· αὐτὸς
[7, 16]	δὲ τοῦτο τοῖς κρατοῦσι καταστὰν,	ἐπεστάλη	τοῖς κατὰ τὴν ἐπαρχίαν ἄρχουσιν,
[7, 20]	Περσίδι γενόμενος Χριστιανοὺς ὁ πόλεμος	κατεστάλη,	ὃς γέγονεν ἐν ὑπατείᾳ τῶν
[7, 25]	τούτοις, λαβὼν, ὦ φίλη μοι	κεφαλὴ,	τούτους τοὺς τριακοσίους χρυσίνους, ἀνάλωσον
[7, 15]	ἐπὶ τὸν καλούμενον Κιναρῶνα τὰ	μέλη	συνάραντες πυρὶ κατηνάλωσαν. Τοῦτο οὐ
[7, 20]	βασιλέως τόνδε τὸν πόλεμον ἔφασκεν·	εὐτελῆ	δὲ αὐτῷ καὶ γνωσθέντα νομίζεσθαι.
[7, 46]	ἀξίαν μνήμης, ὡς ἔφην, καὶ	ἐπωφελῆ	πρᾶξιν αὐτοῦ. Τίς δέ ἐστιν
[7, 34]	ψῆφον, ὅταν αὐτὴν ὥσπερ ἐν	στήλῃ	ἀναστήσαντες φανερὰν τοῖς ἅπασι καταστήσωμεν.
[7, 25]	παρεχόντων δὲ τούτοις, λαβὼν, ὦ	φίλη	μοι κεφαλὴ, τούτους τοὺς τριακοσίους
[7, 8]	τὸν τῶν Χριστιανῶν ἱερέα νομίζει	θεοφιλῆ.	Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἰσδιγέρδης, (τοῦτο
[7, 31]	ὧν ἔσχον ἐν τοῖς ἐν	Ἑλλη–	σπόντῳ ἀγροῖς· τινὲς δὲ αὐτῶν
[7, 34]	Πάσχα ἑορτὴν ὁ Νεστόριος σὺν	πολλῇ	δυνάμει ὄχλων παρῆν εἰς τὴν
[7, 26]	δὲ μετὰ τὴν τελευτὴν Ἀττικοῦ	πολλὴ	φιλονεικία περὶ χειροτονίας ἐπισκόπου, ἄλλων
[7, 22]	πάντες ἀνέπεμπον τῷ Θεῷ· καὶ	ὅλη	μὲν ἡ πόλις μία ἐκκλησία
[7, 23]	ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ ἐπορεύοντο· καὶ	ὅλη	μὲν ἡ πόλις μία ἐκκλησία
[7, 8]	ὅθεν ὁ βασιλεὺς εἰώθει προσέρχεσθαι·	διαβολῇ	τε ἐχρῶντο, ὡς ἄρα ταύτην
[7, 18]	τε τόπον καὶ ἡμέραν τῇ	συμβολῇ.	Ὁ δὲ τοῖς ἐλθοῦσιν, Ἀπαγγείλατε,
[7, 18]	μὴν τὸν Ῥωμαίων στρατηγὸν ἡ	βουλὴ	Ναρσαίου διέλαθε· λαφυραγωγήσας οὖν ᾗ
[7, 1]	ἦν· διὸ σχεδὸν πάντα τῇ	συμβουλῇ	Τρωΐλου ἐπράττετο. ~Περὶ Ἀττικοῦ τοῦ
[7, 27]	ὕλας εἰς αὐτὴν, δεικνύναι βουλόμενος	μὴ	ἀπείρως ἔχειν ἑαυτὸν τῶν φιλοσόφων
[7, 36]	τις ἐπίσκοπος χειροτονηθεὶς εἰς παροικίαν	μὴ	ἀπέλθοι εἰς ἣν ἐχειροτονήθη, οὐ
[7, 46]	ὑμῶν ὑπομείνωσι. Τῶν δὲ λεγόντων,	μὴ	αὐτοῖς τὴν περὶ τούτου ψῆφον
[7, 5]	οὖν, οὗ μικρὸν ἔμπροσθεν ἐμνήσθημεν,	μὴ	βουλόμενος ἐν τῷ οἰκείῳ τάγματι
[7, 29]	τοῦ ἐπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως χειροτονίαν ἐπισκόπου	μὴ	γίνεσθαι· ἠμέλησαν δὲ τοῦ νόμου
[7, 28]	τοῦ ἐπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως χειροτονίαν ἐπισκόπου	μὴ	γίνεσθαι· ἠμέλησαν δὲ τοῦ νόμου
[7, 22]	οὕτως ὄντα χρηστὰ ζημίαν κρίνω	μὴ	γνωσθέντα τοῖς μεθ´ ἡμᾶς. Πρῶτον
[7, 21]	γὰρ ἐσθίει, οὔτε πίνει, ἐπεὶ	μὴ	δὲ προσδεής ἐστιν· ἐπεὶ τοίνυν
[7, 8]	χρονίαν, ἣν οἱ μάγοι θεραπεῦσαι	μὴ	δεδύνηνται, ταύτην ὁ Μαρουθᾶς εὐχαῖς
[7, 20]	γνοὺς τὸ ἀτύχημα, προσποιεῖται μὲν	μὴ	εἰδέναι τὰ γενόμενα· δέχεται δὲ
[7, 23]	πρωτοστάτης ὢν τῶν βασιλικῶν ὑπογραφέων,	μὴ	ἐνεγκὼν τὴν εὐτυχίαν τῆς ἰδίας
[7, 10]	ἀνὴρ, μοναχὸς τὸν βίον, παρῄνει,	μὴ	ἐπιχαίρειν ἐν τηλικούτοις κακοῖς, μηδὲ
[7, 38]	Καὶ πλείους ἂν διεφθάρησαν, εἰ	μὴ	Θεοῦ προνοήσαντος παρέτυχον ἄνδρες Χριστιανοὶ,
[7, 17]	ἔφη δώσειν τὸ βάπτισμα, εἰ	μὴ	κατηχηθείη τὸν περὶ τῆς πίστεως
[7, 25]	τοῦ τρέφειν τοὺς πεινῶντας, ἀλλὰ	μὴ	λογιστεύειν τοὺς τὸν ἡμέτερον τρόπον
[7, 37]	σώματος ἀσθένειαν ἐκ Θεοῦ εὐτρεπίζεται·	μὴ	μέλλε οὖν, ἀδελφὲ, ἀλλ´ ἐπὶ
[7, 46]	μὲν ἄξιον εἶναι’ ἐβόων· καὶ	μὴ	μελλήσαντες ἐξαπέστειλαν τοὺς συλληψομένους αὐτόν.
[7, 40]	καὶ ταραχὴν τῇ ἐκκλησίᾳ κινήσῃ,	μὴ	μελλήσας, ἀλλ´ ἔτι κειμένου τοῦ
[7, 46]	ἔτι ἐν πνέουσιν εἰμί· ἵνα	μὴ	μετὰ ταῦτα ταραχὴν αἱ ἐκκλησίαι
[7, 25]	Οὕτω δὲ ἦν μεταδοτικὸς, ὡς	μὴ	μόνον τῶν ἐν ταῖς αὐτοῦ
[7, 25]	Τινῶν δὲ λεγόντων πρὸς αὐτὸν,	μὴ	ὀφείλειν Ναυατιανοὺς ἔνδον συνάγειν τῶν
[7, 8]	γενόμενον δόλον. Τῷ οὖν βασιλεῖ,	Μὴ	παίζου, ἔφη, βασιλεῦ· ἀλλ´ εἰσελθὼν,
[7, 40]	τοῦ πράγματος προενόησεν. Ἵνα γὰρ	μὴ	πάλιν περὶ ἐπιλογῆς ἐπισκόπου ζήτησις
[7, 25]	δοκιμασίας χάριν τῶν ἐχόντων μὲν,	μὴ	παρεχόντων δὲ τούτοις, λαβὼν, ὦ
[7, 18]	Πέρσαις Χριστιανοὶ προσφεύγουσι Ῥωμαίοις, δεόμενοι	μὴ	παρορᾷν αὐτοὺς φθειρομένους. Ἀττικὸς δὲ
[7, 13]	πρωτεύοντας, καὶ ὅσα εἰκὸς, εἰ	μὴ	παύσαιντο κατὰ Χριστιανῶν στασιάζοντες, διηπείλησε.
[7, 46]	ἐκτελῶν, παραλιπεῖν μοι δοκῶ, ἵνα	μὴ	περὶ τοῦτο διατρίβων ἀμαυρώσω τὴν
[7, 18]	κατηγωνίσατο, παραλιπεῖν μοι δοκῶ, ἵνα	μὴ	πολὺ τοῦ προκειμένου παρεκβαίνειν δοκῶ.
[7, 23]	νεωτερισθῆναι περὶ τὰ ἑσπέρια μέρη,	μὴ	πόρρωθεν ὦσιν οἱ ἀμυνόμενοι· καὶ
[7, 28]	ὁ Πρόκλος οἰκείας μὲν ἐκκλησίας	μὴ	προεστὼς, ἐν δὲ ταῖς ἐκκλησίαις
[7, 29]	ὁ Πρόκλος οἰκείας μὲν ἐκκλησίας	μὴ	προεστὼς, ἐν δὲ ταῖς ἐκκλησίαις
[7, 20]	ἐστὶν οὗτος μυρίων γενναίων ἀνδρῶν,	μὴ	πρότερον ἔφασαν τὴν εἰρήνην προσδέξασθαι,
[7, 44]	Θεσσαλονίκῃ τοῦτο ποιῆσαι, μηνύει Οὐαλεντινιανὸς,	μὴ	σκύλλεσθαι, αὐτὸς γὰρ ἥξειν εἰς
[7, 15]	ὡς ἄρα εἴη αὕτη ἡ	μὴ	συγχωροῦσα τὸν Ὀρέστην εἰς φιλίαν
[7, 25]	Φαρμακέα’ καλούμενον, Θεραπείας’ ὠνόμασεν, ἵνα	μὴ	τὰς συνάξεις ἐκεῖ ποιούμενος δυσφήμῳ
[7, 13]	τῷ Ἰουδαίους ἀργοῦντας ἐν αὐτῇ,	μὴ	τῇ ἀκροάσει τοῦ νόμου ἀλλὰ
[7, 35]	ἂν ἡ Πρόκλου γνώμη, εἰ	μή	τινες τῶν μεγάλα δυναμένων ἐκώλυσαν,
[7, 8]	Περσῶν βασιλεῖ ἰσχύουσιν· ἐδεδοίκεισαν γὰρ,	μὴ	τὸν βασιλέα Χριστιανίζειν πείσῃ. Καὶ
[7, 24]	αὐτοῦ φρονήσει παιδεῦσαι τοὺς ἐκεῖ	μὴ	ὑπονεύειν τοῖς τυράννοις ῥᾳδίως, ἄχρι
[7, 37]	ἐν τῇ Θρᾴκῃ διαγαγὼν, καὶ	μὴ	ὑποφέρων τὸ κρύος, λεπτὸν γὰρ
[7, 25]	λογιστεύειν τοὺς τὸν ἡμέτερον τρόπον	μὴ	φρονοῦντας. Οὕτω μὲν δὴ τῶν
[7, 41]	τούτῳ δὲ, μικρὰ φροντίσαι τῶν	μὴ	φρονούντων περὶ Θεοῦ, ᾗ ἐφρόνει
[7, 41]	γὰρ ἐκέκριτο κατὰ τῶν ὑπαιτίων	μὴ	χρήσασθαι τῇ βασιλικῇ ἐξουσίᾳ· τούτῳ
[7, 17]	ἄξιον τοῦ ἐν γραφῆς παραδοθῆναι	μνήμῃ.	Ἰουδαῖός τις ἀπατεὼν Χριστιανίζειν ὑποκρινόμενος
[7, 48]	πόλεων. Μέλλοντι δὲ αὐτῷ, ὡς	φήμη	ἐκράτει, τὴν τῶν ἑῴων μερῶν
[7, 48]	προῄρηντο. Περιέχει ἡ ἱστορία ἡ	ἑβδόμη	χρόνον ἐτῶν τριάκοντα δύο· ἡ
[7, 31]	ὑπ´ αὐτοῦ< γενόμενα δείκνυσιν. Ἐν	Γέρμῃ	γὰρ πόλει τοῦ Ἑλλησπόντου< Ἀντώνιος
[7, 31]	τῇ Νεστορίου περὶ τοὺς< αἱρετικοὺς	ὁρμῇ,	Μακεδονιανοὺς ἐλαύνειν ἐσπούδαζε, πρόσχημα< ἀπολογίας
[7, 38]	ἀλάστωρ, ἀνθρώπου σχῆμα ὑποδὺς, ἐπὶ	λύμῃ	τοῦ ἐκεῖ ἔθνους αὐτῶν. Διὰ
[7, 34]	ἠθροίζετο, οἳ τῇ αὐτοῦ ἠκολούθουν	γνώμῃ.	Διῃροῦντο οὖν οἱ παρόντες εἰς
[7, 35]	Καὶ ἐκράτησεν ἂν ἡ Πρόκλου	γνώμη,	εἰ μή τινες τῶν μεγάλα
[7, 30]	τοῖς φοβουμένοις αὐτὸν βοηθεῖ, κοινῇ	γνώμῃ	πάντες ἐπὶ τὸ πιστεῦσαι τῷ
[7, 11]	δὲ Ἰνοκέντιον Ζώσιμος τῆς ἐν	Ῥώμῃ	ἐκκλησίας ἐπὶ δύο ἔτη ἐκράτησε·
[7, 9]	τοὺς χρόνους ἐν Ἀντιοχείᾳ καὶ	Ῥώμῃ	ἐπισκοπήσαντες. Περὶ δὲ τοὺς αὐτοὺς
[7, 11]	περὶ τούτου. ~Περὶ τῶν ἐν	Ῥώμῃ	ἐπισκοπησάντων. Μετὰ δὲ Ἰνοκέντιον Ζώσιμος
[7, 23]	~Περὶ Ἰωάννου τοῦ τυραννήσαντος ἐν	Ῥώμῃ,	μετὰ θάνατον Ὁνωρίου τοῦ βασιλέως·
[7, 9]	Ἰνοκέντιος· ὃς πρῶτος τοὺς ἐν	Ῥώμῃ	Ναυατιανοὺς ἐλαύνειν ἤρξατο, πολλάς τε
[7, 11]	οὗτος ὁ Κελεστῖνος τὰς ἐν	Ῥώμῃ	Ναυατιανῶν ἐκκλησίας ἀφείλετο, καὶ τὸν
[7, 10]	κατὰ τόνδε τὸν χρόνον ἡ	Ῥώμη	ὑπὸ βαρβάροις γέγονεν, Ἀλαρίχου ταύτην
[7, 23]	καὶ τοῦτο οὕτως προευτρεπίσας, τότε	καταφανῆ	τὸν θάνατον τοῦ θείου πεποίηκεν.
[7, 27]	Τρώϊλος ὁ σοφιστὴς, οὗ καὶ	συγγενῆ	ἑαυτὸν εἶναι ἐσεμνύνετο. Διάκονος δὲ
[7, 32]	Διὸ δὴ καὶ ἡ βασίλισσα	Ἑλένη	ἡ θεοφιλεστάτη τῆς Θεοτόκου τὴν
[7, 48]	περιέχει χρόνον ἐτῶν ἑκατὸν τεσσαράκοντα·	ἀρξαμένη	δὴ ἀπὸ τοῦ πρώτου ἔτους
[7, 26]	τῆς χειροτονίας καθήψατο ἐν τῇ	πεπονημένῃ	αὐτῷ Χριστιανικῇ ἱστορίᾳ, διαβάλλων καὶ
[7, 39]	καὶ τῇ Ναυατιανῶν ἐκκλησίᾳ τῇ	κειμένῃ	πλησίον τοῦ Πελαργοῦ προσέβαλεν. Ἐπεὶ
[7, 5]	Ἦν δὲ ἡ ἑορτὴ ἡ	λεγομένη	τῶν Ἰουδαίων Πάσχα, προστίθησι τὰ
[7, 43]	προφητείαν, ἐπ´ ἐκκλησίας διδάσκων, τῇ	γενομένῃ	ἐκ Θεοῦ σωτηρίᾳ προσαρμόσας ἱκανῶς
[7, 29]	Μίλητον καὶ Σάρδεις ἐν τῇ	γενομένῃ	στάσει ἀπέθανον, παραλιπεῖν μοι δοκῶ.
[7, 34]	κατοικεῖ. Ἡ μὲν οὖν τότε	γενομένη	σύνοδος τοιοῦτον ἔσχε τὸ τέλος·
[7, 42]	τυράννου Ἰωάννου τρόπαια, καὶ ἡ	ἐπιγενομένη	μετὰ ταῦτα τῶν βαρβάρων ἀπώλεια.
[7, 32]	Οὐ μικρὰν μέντοι ταραχὴν τῇ	οἰκουμένῃ	ἡ ψυχρολογία Νεστορίου ἐκίνησεν. ~Περὶ
[7, 40]	Πάσχα ἑορτῇ· ἡμέρα δὲ ἦν	καλουμένη	πέμπτη. Τότε δὴ καὶ ὁ
[7, 48]	που τὴν ἱστορίαν καταπαύσαντες, ἐν	εἰρήνῃ	διάγειν τὰς πανταχοῦ ἐκκλησίας καὶ
[7, 48]	πανταχοῦ ἐκκλησίας καὶ πόλεις καὶ	ἔθνη	εὐχόμεθα. Εἰρήνης γὰρ οὔσης, ὑπόθεσιν
[7, 43]	τοὺς μετ´ αὐτοῦ, καὶ εἰς	ἔθνη	πολλὰ μετ´ αὐτοῦ. Καὶ μεγαλυνθήσομαι,
[7, 34]	Μετὰ δὲ τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν	δεινὴ	ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει ταραχὴ κατὰ
[7, 18]	ἐμπόρων Ῥωμαίων ἀφείλοντο. Συλλαμβάνεται οὖν	ἐκείνῃ	τῇ λύπῃ καὶ ἡ τῶν
[7, 4]	ἐλπίδα εὐαγγελισάμενος, κομισθῆναι σὺν τῇ	κλίνῃ	κελεύει ἐπὶ τὸ φωτιστήριον. Ὁ
[7, 30]	ἰσχυρῶς τοῖς φοβουμένοις αὐτὸν βοηθεῖ,	κοινῇ	γνώμῃ πάντες ἐπὶ τὸ πιστεῦσαι
[7, 26]	καὶ οὗτος δὲ πρεσβύτερος ἦν.	Κοινῇ	δὲ πᾶς ὁ λαὸς ἐπόθει
[7, 34]	ὡς φθάσας εἶπον, ψυχρολογίαν αὐτοῦ.	Κοινῇ	μέντοι ψήφῳ πάντες οἱ κληρικοὶ
[7, 22]	κρεῖσσον, ἔφη, καταφρονήσαντας τῆς θέας	κοινῇ	πάντας λιτανεῦσαι Θεὸν, ὅπως ἀβλαβεῖς
[7, 43]	οἱ βάρβαροι οἱ τῷ τυράννῳ	Ἰωάννῃ	συμμαχήσαντες. Μετὰ γὰρ τὴν τοῦ
[7, 27]	ἐπεὶ τὰ πολλὰ τῷ ἐπισκόπῳ	Ἰωάννῃ	συνῆν· ἐφιλοπόνει δὲ καὶ περὶ
[7, 40]	Κυρίλλῳ τε τῷ Ἀλεξανδρείας καὶ	Ἰωάννῃ	τῷ Ἀντιοχείας καὶ Ῥούφῳ τῷ
[7, 23]	ἄγει διὰ τῆς παρακειμένης τῇ	Ῥαβέννῃ	λίμνης, ἐν ταύτῃ γὰρ τῇ
[7, 15]	Ὑπατίας τῆς φιλοσόφου. Ἦν τις	γυνὴ	ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ, τοὔνομα Ὑπατία·
[7, 28]	τοῦ Δεκεμβρίου μηνός. Ἀνὴρ ἐπὶ	σωφροσύνῃ	μὲν καὶ βίῳ ὀρθῷ καὶ
[7, 29]	τοῦ Δεκεμβρίου μηνός. Ἀνὴρ ἐπὶ	σωφροσύνῃ	μὲν καὶ βίῳ ὀρθῷ καὶ
[7, 29]	Ἀντιοχείας ὁ Νεστόριος· ὅστις ἐπὶ	σωφροσύνῃ	μὲν παρὰ τοῖς πλείστοις ἐκηρύττετο·
[7, 15]	ἤρχετο· καὶ οὐκ ἦν τις	αἰσχύνη	ἐν μέσῳ ἀνδρῶν παρεῖναι αὐτήν·
[7, 17]	Ὡς δὲ πολλὰς αἱρέσεις τῇ	τέχνῃ	ἠπάτησε, καὶ γὰρ Ἀρειανῶν καὶ
[7, 17]	πολλὰ χαίρειν τῇ Ῥωμαϊκῇ φράσας	φωνῇ,	ἐπὶ τὸν ἀσκητικὸν ἐτράπη βίον·
[7, 32]	θεότητος, πειθόμενοι τῇ τοῦ ἀποστόλου	φωνῇ	λεγούσῃ, Εἰ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ
[7, 30]	τὴν πίστιν κατηχήσας αὐτοὺς, τῇ	ὀγδόῃ	ἡμέρᾳ βαπτίσας ἀπέλυσε. Θαρραλέοι οὖν
[7, 34]	Βάσσου καὶ Ἀντιόχου, τῇ εἰκάδι	ὀγδόῃ	τοῦ Ἰουνίου μηνός. Ἰωάννης δὲ
[7, 26]	καὶ χειροτονεῖται Σισίννιος τῇ εἰκάδι	ὀγδόῃ	τοῦ Φεβρουαρίου μηνὸς, τῇ ἑξῆς
[7, 17]	φράσας φωνῇ, ἐπὶ τὸν ἀσκητικὸν	ἐτράπη	βίον· καὶ συστησάμενος ἀνδρῶν σπουδαίων
[7, 10]	Καὶ ταῦτα καταπραξάμενος εἰς φυγὴν	ἐτράπη,	φήμης αὐτὸν ἐν φόβῳ καταστησάσης,
[7, 16]	ὥστε καὶ ἀνελεῖν. Ἐπὶ τούτῳ	χαλεπὴ	μὲν συμπληγὰς μεταξὺ αὐτῶν τε
[7, 7]	καὶ γὰρ ἐξ ἐκείνου ἡ	ἐπισκοπὴ	Ἀλεξανδρείας πέρα τῆς ἱερατικῆς τάξεως
[7, 28]	δύο ὅλους ἐνιαυτοὺς ἐπιβιοὺς τῇ	ἐπισκοπῇ	ἐτελεύτησεν ἐν ὑπατείᾳ Ἱερίου καὶ
[7, 29]	δύο ὅλους ἐνιαυτοὺς ἐπιβιοὺς τῇ	ἐπισκοπῇ	ἐτελεύτησεν ἐν ὑπατείᾳ Ἱερίου καὶ
[7, 25]	Ἀττικὸς τὸν καταντικρὺ Χρυσοπόλεως τόπον	εὐτερπῆ	τυγχάνοντα, πρέπειν’ ἔφη τοῦτον Ἀργυρόπολιν
[7, 18]	ἀφείλοντο. Συλλαμβάνεται οὖν ἐκείνῃ τῇ	λύπῃ	καὶ ἡ τῶν ἐκεῖ Χριστιανῶν
[7, 44]	γαμετὴν, αὖθις ἐπὶ τὰ ἑσπέρια	μέρη	ἀνέδραμεν· τοιοῦτο μὲν οὖν καὶ
[7, 24]	Καίσαρα καταστήσας, ἐπὶ τὰ ἑσπέρια	μέρη	ἀνέπεμψε, τῇ μητρὶ αὐτοῦ Πλακιδίᾳ
[7, 44]	Κωνσταντινούπολιν. Ἀσφαλισάμενος οὖν τὰ ἑσπέρια	μέρη	αὐτὸς ἐπὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν παραγίνεται
[7, 10]	τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐπὶ τὰ ἑσπέρια	μέρη	διέβαινε· γενόμενος δὲ ἐπὶ τὰ
[7, 19]	κατὰ πάντα τὰ τῆς οἰκουμένης	μέρη,	ἔνθα αὐτὸν ὁαὐτοκράτωρ ἀπέστελλε. Καί
[7, 39]	μὲν ὁ σύμπας ἐμπρησμὸς πολλὰ	μέρη	καταναλώσας τῆς πόλεως· ἡ δὲ
[7, 23]	τι νεωτερισθῆναι περὶ τὰ ἑσπέρια	μέρη,	μὴ πόρρωθεν ὦσιν οἱ ἀμυνόμενοι·
[7, 1]	αὐτοῦ ἀδελφὸς τὰ ἑσπέρια διεῖπε	μέρη·	ὑπὸ δὲ τῷ υἱῷ τῷ
[7, 18]	σὺ θέλεις πολεμήσουσι Ῥωμαίων βασιλεῖς.	Πάσῃ	δὲ δυνάμει παρασκευάσασθαι τὸν Πέρσην
[7, 18]	συγκλεισθέντας ἐν τῇ Νισιβηνῶν πόλει,	πάσῃ	μὲν δυνάμει δι´ ἑαυτοῦ ἀπαντᾷν
[7, 25]	χρυσίνους, ἀνάλωσον ὅπως ἂν θελήσῃς.	Βουλήσῃ	δέ που πάντως τοῖς αἰσχυνομένοις
[7, 40]	ᾖ, καὶ ταραχὴν τῇ ἐκκλησίᾳ	κινήσῃ,	μὴ μελλήσας, ἀλλ´ ἔτι κειμένου
[7, 25]	προτεθεικόσι. Διδοὺς τοίνυν μηδὲ θρησκείαν	λογίσῃ	κατὰ τοῦτο τὸ μέρος, ἑνὸς
[7, 8]	γὰρ, μὴ τὸν βασιλέα Χριστιανίζειν	πείσῃ.	Καὶ γὰρ κεφαλαλγίαν αὐτοῦ χρονίαν,
[7, 36]	ἐπαρχίας σύνοδος κρίνασα τὸ παριστάμενον	ὁρίσῃ.	Οὗτος μὲν οὖν ὁ κανών.
[7, 32]	πειθόμενοι τῇ τοῦ ἀποστόλου φωνῇ	λεγούσῃ,	Εἰ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα
[7, 5]	ἀπέστησε· τινὲς δὲ αὐτῷ παρέμειναν	τῇ	ἀγροικικῇ προλήψει κρατούμενοι. Ἀλλὰ Σαββάτιος
[7, 13]	Ἰουδαίους ἀργοῦντας ἐν αὐτῇ, μὴ	τῇ	ἀκροάσει τοῦ νόμου ἀλλὰ τοῖς
[7, 15]	φιλοσόφου. Ἦν τις γυνὴ ἐν	τῇ	Ἀλεξανδρείᾳ, τοὔνομα Ὑπατία· αὕτη Θέωνος
[7, 15]	οὐ μικρὸν μῶμον Κυρίλλῳ καὶ	τῇ	Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίᾳ εἰργάσατο· ἀλλότριον γὰρ
[7, 11]	ἥψατο, τῆς Ῥωμαίων ἐπισκοπῆς ὁμοίως	τῇ	Ἀλεξανδρέων πέρα τῆς ἱερωσύνης ἐπὶ
[7, 6]	ἔπεισι, πῶς οὗτοι οἱ ἄνδρες	τῇ	Ἀρειανῶν θρησκείᾳ παρέμειναν, ὧν ὁ
[7, 46]	Ναυατιανῶν ἐκκλησίας ἐτελεύτησεν, ἐν ὑπατείᾳ	τῇ	αὐτῇ, περὶ τὴν μίαν καὶ
[7, 6]	τοῦ Ναυατιανῶν ἐπισκόπου τελευτήσαντος ἐν	τῇ	αὐτῇ ὑπατείᾳ, χειροτονεῖται Χρύσανθος, περὶ
[7, 34]	τῶν λοιπῶν ἐπισκόπων ἠθροίζετο, οἳ	τῇ	αὐτοῦ ἠκολούθουν γνώμῃ. Διῃροῦντο οὖν
[7, 24]	ἀνεψιὸν ἀναγορεῦσαι βασιλέα, παρὼν δὲ	τῇ	αὐτοῦ φρονήσει παιδεῦσαι τοὺς ἐκεῖ
[7, 5]	δὲ παρ´ οὐδὲν ταῦτα τιθέμενοι,	τῇ	αὐτῶν μοχθηρίᾳ ἐσχόλαζον· οὐ γὰρ
[7, 41]	κατὰ τῶν ὑπαιτίων μὴ χρήσασθαι	τῇ	βασιλικῇ ἐξουσίᾳ· τούτῳ δὲ, μικρὰ
[7, 43]	Ἰεζεκιὴλ προφητείαν, ἐπ´ ἐκκλησίας διδάσκων,	τῇ	γενομένῃ ἐκ Θεοῦ σωτηρίᾳ προσαρμόσας
[7, 29]	περὶ Μίλητον καὶ Σάρδεις ἐν	τῇ	γενομένῃ στάσει ἀπέθανον, παραλιπεῖν μοι
[7, 32]	εὔλαλος ὢν, πεπαιδεῦσθαι μὲν ἐνομίζετο,	τῇ	δὲ ἀληθείᾳ ἀνάγωγος ἦν· καὶ
[7, 29]	φρονοῦντας οὐκ ἔλαθε. Χειροτονηθεὶς γὰρ	τῇ	δεκάτῃ τοῦ Ἀπριλλίου μηνὸς, ἐν
[7, 25]	πρώτῳ ἔτει τῆς ἐπισκοπῆς ἑαυτοῦ,	τῇ	δεκάτῃ τοῦ Ὀκτωβρίου μηνὸς ἐτελεύτησεν,
[7, 40]	ἐν ὑπατείᾳ Ἀρεοβίνδου καὶ Ἄσπαρος,	τῇ	δωδεκάτῃ τοῦ Ἀπριλλίου μηνός. Συνέβη
[7, 46]	εἰκάδα τοῦ Ἰουλίου μηνός. Ὃς	τῇ	ἑαυτοῦ ἐκκομιδῇ πάσας τὰς διαφόρους
[7, 6]	τῷ Πατρί. Πλὴν εἰ καὶ	τῇ	ἑαυτῶν ἐκκλησίᾳ παρέμειναν, ἀλλ´ ὅμως
[7, 34]	ἐν ὑπατείᾳ Βάσσου καὶ Ἀντιόχου,	τῇ	εἰκάδι ὀγδόῃ τοῦ Ἰουνίου μηνός.
[7, 26]	λαϊκῶν σπουδή· καὶ χειροτονεῖται Σισίννιος	τῇ	εἰκάδι ὀγδόῃ τοῦ Φεβρουαρίου μηνὸς,
[7, 29]	ἔδωκε, μετ´ ὀλίγον ἐρῶ. ου,	τῇ	εἰκάδι τετάρτῃ τοῦ Δεκεμβρίου μηνός.
[7, 28]	ἐν ὑπατείᾳ Ἱερίου καὶ Ἀρδαβουρίου,	τῇ	εἰκάδι τετάρτῃ τοῦ Δεκεμβρίου μηνός.
[7, 30]	τρισκαιδέκατον καὶ Οὐαλεντινιανοῦ τὸ τρίτον,	τῇ	εἰκάδι τετάρτῃ τοῦ Ἰουνίου μηνός·
[7, 32]	Ταραχῆς οὖν, ὡς ἔφην, ἐν	τῇ	ἐκκλησίᾳ γενομένης, ὁ Νεστόριος τὸν
[7, 32]	ἄλλοις ἄλλως ἐκδεχθείσης, διαίρεσις ἐν	τῇ	ἐκκλησίᾳ ἐγένετο· καὶ ὥσπερ ἐν
[7, 45]	τούτῳ οἱ δι´ αὐτὸν χωριζόμενοι	τῇ	ἐκκλησίᾳ ἡνώθησαν· καὶ γέγονεν τῇ
[7, 40]	ἐπισκόπου ζήτησις ᾖ, καὶ ταραχὴν	τῇ	ἐκκλησίᾳ κινήσῃ, μὴ μελλήσας, ἀλλ´
[7, 31]	Νεστόριος μέντοι παρὰ τὸ εἰωθὸς	τῇ	ἐκκλησίᾳ πράττων καὶ< ἄλλως ἐν
[7, 33]	γένος, ἀπηνοῦς τοῦ δεσπότου πειρώμενοι,	τῇ	ἐκκλησίᾳ προσφεύγουσι· καὶ ξιφηροῦντες εἰς
[7, 3]	δὲ γνοὺς πρᾶγμα λυσιτελῶς ἀποβὰν	τῇ	ἐκκλησίᾳ, τὸν μὲν Θεοδόσιον λόγῳ
[7, 31]	ἀγροῖς· τινὲς δὲ αὐτῶν προσεχώρησαν	τῇ	ἐκκλησίᾳ, τοῦ< ὁμοουσίου’ τῇ πίστει
[7, 4]	χρηστὸν ἐπὶ τῶν Ἀττικοῦ χρόνων	τῇ	ἐκκλησίᾳ ὑπῆρξεν· οὔτε δὲ θαυμάτων
[7, 41]	αἱρούμενος, τὸ ἀξίωμα τῆς πρᾳότητος	τῇ	ἐκκλησίᾳ φυλάξας ἀπέδωκε, κατὰ τοῦτο
[7, 36]	Εὐσέβιος γοῦν ὁ Παμφίλου ἐν	τῇ	ἕκτῃ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας Ἀλέξανδρον
[7, 25]	τε θαυμαστὸς Ξενοφῶν ἔν τε	τῇ	ἕκτῃ τῆς Κύρου Ἀναβάσεως καὶ
[7, 6]	καὶ Θεοδοσίου Αὐγούστου τὸ δεύτερον,	τῇ	ἕκτῃ τοῦ Νοεμβρίου μηνός. Μετὰ
[7, 26]	εἰκάδι ὀγδόῃ τοῦ Φεβρουαρίου μηνὸς,	τῇ	ἑξῆς ὑπατείᾳ, ἥτις ἦν Θεοδοσίου
[7, 45]	τῇ ἐκκλησίᾳ ἡνώθησαν· καὶ γέγονεν	τῇ	ἑξκαιδεκάτῃ ὑπατείᾳ τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου,
[7, 28]	οὐδὲ δύο ὅλους ἐνιαυτοὺς ἐπιβιοὺς	τῇ	ἐπισκοπῇ ἐτελεύτησεν ἐν ὑπατείᾳ Ἱερίου
[7, 29]	οὐδὲ δύο ὅλους ἐνιαυτοὺς ἐπιβιοὺς	τῇ	ἐπισκοπῇ ἐτελεύτησεν ἐν ὑπατείᾳ Ἱερίου
[7, 17]	μοναστήριον, οὐκ ἀλλοιότερον τῶν ἐν	τῇ	ἐρήμῳ μοναχῶν διετέλει. Τοιοῦτον γὰρ
[7, 12]	ἐπὶ ταῖς διοικήσεσι. Προβὰς δὲ	τῇ	ἡλικίᾳ, καὶ καταλαβὼν τὴν Κωνσταντινούπολιν,
[7, 32]	θέλοντες· συνανείληπται δὲ ἡ ἀνθρωπότης	τῇ	θεότητι· καὶ οὐκέτι εἰσὶ δύο,
[7, 44]	δὲ μερισαμένους τὴν ὁδὸν ἐν	τῇ	Θεσσαλονίκῃ τοῦτο ποιῆσαι, μηνύει Οὐαλεντινιανὸς,
[7, 37]	Ὁ δὲ τρεῖς ἐνιαυτοὺς ἐν	τῇ	Θρᾴκῃ διαγαγὼν, καὶ μὴ ὑποφέρων
[7, 46]	διεπράξατο, χρειῶδες εἶναι ἡγοῦμαι τῇδε	τῇ	ἱστορίᾳ αὐτὸ προσθεῖναι, πρὸς ὠφέλειαν
[7, 32]	Αὐτίκα γοῦν ἠγνόησεν, ὅτι ἐν	τῇ	καθολικῇ Ἰωάννου γέγραπτο ἐν τοῖς
[7, 39]	πῦρ καὶ τῇ Ναυατιανῶν ἐκκλησίᾳ	τῇ	κειμένῃ πλησίον τοῦ Πελαργοῦ προσέβαλεν.
[7, 4]	Χριστὸν ἐλπίδα εὐαγγελισάμενος, κομισθῆναι σὺν	τῇ	κλίνῃ κελεύει ἐπὶ τὸ φωτιστήριον.
[7, 38]	πάθος πολλοὶ τότε τῶν ἐν	τῇ	Κρήτῃ Ἰουδαίων χαίρειν τῷ Ἰουδαϊσμῷ
[7, 14]	ὑπὸ Ἀττικοῦ τοῦ ἐπισκόπου ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει βεβαπτίσθαι. Ὡς δὲ οὐ
[7, 3]	οὖν ὁ Θεο δόσιος ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει διὰ ταῦτα παρεῖλκεν, ὁ
[7, 2]	ἔτος εἶχεν Ἀττικὸς τοῦτο ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει διαπρέπων· ἀνὴρ, ὡς φθάσαντες
[7, 20]	δὲ βασιλεὺς τῶν Ῥωμαίων ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει διατρίβων, γνούς τε τὴν
[7, 18]	ἐκεῖθεν γέγονε δῆλον. Τῶν ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει ἐν ἀγωνίᾳ ὄντων, καὶ
[7, 1]	Μακεδόνιον. Οὗτος τὰ μεγάλα τείχη	τῇ	Κωνσταντινουπόλει περιεβάλετο· φρονιμώτατος δὲ τῶν
[7, 12]	σφόδρα τὰς Ναυατιανῶν ἐκκλησίας ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει συνεκρότησέν τε καὶ ηὔξησε.
[7, 34]	τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν δεινὴ ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει ταραχὴ κατὰ τὰς ἐκκλησίας
[7, 37]	ἀντικατασταθέντος, ἔμενεν ὁ Σιλβανὸς ἐν	τῇ	Κωνσταντινουπόλει, τὸν ἀσκητικὸν βίον ἄκρως
[7, 18]	Ῥωμαίων ἀφείλοντο. Συλλαμβάνεται οὖν ἐκείνῃ	τῇ	λύπῃ καὶ ἡ τῶν ἐκεῖ
[7, 24]	ἐπὶ τὰ ἑσπέρια μέρη ἀνέπεμψε,	τῇ	μητρὶ αὐτοῦ Πλακιδίᾳ τὴν φροντίδα
[7, 36]	ἐκέλευσεν αὐτὸν ἐνθρονισθῆναι ἐν Κορίνθῳ	τῇ	μητροπόλει, τοῦ ἐκεῖ ἐπισκόπου τελευτήσαντος·
[7, 38]	οἱ σύμπαντες ἅμα γυναιξὶ καὶ	τῇ	μικρᾷ ἡλικίᾳ. Ἄγει οὖν αὐτοὺς
[7, 39]	~Περὶ τοῦ γεγονότος ἐμπρησμοῦ ἐν	τῇ	Ναυατιανῶν ἐκκλησίᾳ. Μικρὸν δὲ μετὰ
[7, 39]	τέλος ἐπινεμόμενον τὸ πῦρ καὶ	τῇ	Ναυατιανῶν ἐκκλησίᾳ τῇ κειμένῃ πλησίον
[7, 31]	Ἀντώνιος ἐπίσκοπος ὢν, καὶ πειθόμενος	τῇ	Νεστορίου περὶ τοὺς< αἱρετικοὺς ὁρμῇ,
[7, 25]	Ῥόδου μετακομίσαντας, ἐν αὐτῇ γὰρ	τῇ	νήσῳ περιορισθεὶς ἐτελεύτησε, καὶ θάψαντας,
[7, 18]	μετενήνεκτο, οἱ Ῥωμαῖοι τοὺς ἐν	τῇ	Νισιβηνῶν πόλει κατακλεισθέντας Πέρσας ἐπολιόρκουν.
[7, 18]	καὶ πολιορκεῖσθαι τοὺς συγκλεισθέντας ἐν	τῇ	Νισιβηνῶν πόλει, πάσῃ μὲν δυνάμει
[7, 30]	καὶ τὴν πίστιν κατηχήσας αὐτοὺς,	τῇ	ὀγδόῃ ἡμέρᾳ βαπτίσας ἀπέλυσε. Θαρραλέοι
[7, 32]	λέγουσιν. Οὐ μικρὰν μέντοι ταραχὴν	τῇ	οἰκουμένῃ ἡ ψυχρολογία Νεστορίου ἐκίνησεν.
[7, 3]	τοῦτο ἐποίει, οὐκ εἰωθὸς διώκειν	τῇ	ὀρθοδόξῳ ἐκκλησίᾳ, οὔτε μὴν ζήλῳ
[7, 17]	ἐπικείμενον λυπεῖν οὐκ ἔτι ἐβούλετο	τῇ	παρολκῇ, εὐτρεπίζει τὰ πρὸς τὸ
[7, 22]	ἐν ὑπατείᾳ Ἀσκληπιοδότου καὶ Μαριανοῦ,	τῇ	πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ Αὐγούστου μηνὸς, ὅπως
[7, 7]	ἔννατον καὶ Θεοδοσίου τὸ πέμπτον,	τῇ	πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Ἐπιμάχου
[7, 26]	πολλὰ τῆς χειροτονίας καθήψατο ἐν	τῇ	πεπονημένῃ αὐτῷ Χριστιανικῇ ἱστορίᾳ, διαβάλλων
[7, 18]	διὰ τῆς Ἀρμενίων χώρας ἐμβαλὼν	τῇ	Περσίδι, μίαν αὐτῆς τῶν ἐπαρχιῶν
[7, 31]	προσεχώρησαν τῇ ἐκκλησίᾳ, τοῦ< ὁμοουσίου’	τῇ	πίστει συνθέμενοι. Ἀλλὰ φιλοίνοις, ὡς
[7, 38]	Ἰουδαίων χαίρειν τῷ Ἰουδαϊσμῷ φράσαντες,	τῇ	πίστει τοῦ Χριστιανισμοῦ προσεχώρησαν. ~Περὶ
[7, 46]	ἐπίσκοπος ἦν, τότε δὲ ἐπεδήμει	τῇ	πόλει· καὶ τάδε ἔφη πρὸς
[7, 23]	Ῥαβέννῃ λίμνης, ἐν ταύτῃ γὰρ	τῇ	πόλει ὁ τύραννος διατρίβων εἶχε
[7, 25]	Κυρίῳ χαίρειν. Ἔμαθον μυρίους ἐν	τῇ	πόλει πεινῶντας δεῖσθαι τοῦ παρὰ
[7, 42]	Τολμήσας δ´ ἂν εἴποιμι, ὅτι	τῇ	πρᾳότητι καὶ πάντας τοὺς ἀληθῶς
[7, 1]	Τοῦ δὴ βασιλέως Ἀρκαδίου τελευτήσαντος	τῇ	πρώτῃ τοῦ Μαίου μηνὸς, ἐν
[7, 25]	τῆς Κύρου Ἀναβάσεως καὶ ἐν	τῇ	πρώτῃ τῶν Ἑλληνικῶν φησὶ περὶ
[7, 23]	καὶ ἄγει διὰ τῆς παρακειμένης	τῇ	Ῥαβέννῃ λίμνης, ἐν ταύτῃ γὰρ
[7, 17]	μετὰ δὲ ταῦτα πολλὰ χαίρειν	τῇ	Ῥωμαϊκῇ φράσας φωνῇ, ἐπὶ τὸν
[7, 36]	περὶ τούτου κανόνα τῇδε συζεῦξαι	τῇ	συγγραφῇ, δειχθήσεται ὅπως αὐτοῦ κατεψεύσαντο
[7, 18]	ὁρίσαι τε τόπον καὶ ἡμέραν	τῇ	συμβολῇ. Ὁ δὲ τοῖς ἐλθοῦσιν,
[7, 1]	ἐφάμιλλος ἦν· διὸ σχεδὸν πάντα	τῇ	συμβουλῇ Τρωΐλου ἐπράττετο. ~Περὶ Ἀττικοῦ
[7, 46]	αὐτῇ. Ὅτι μὲν γὰρ ἀρρωστῶν	τῇ	συνήθει τῆς ἀσκήσεως διαίτῃ ἐχρῆτο,
[7, 41]	Προκόψαντα δὲ αὐτὸν καὶ ἐν	τῇ	τάξει τῆς διακονίας Ἀττικὸς προηγάγετο·
[7, 25]	εἰσόδου τοῦ αὐτοκράτορος Ἀττικὸς παραδοθεὶς	τῇ	ταφῇ. Οὐκ εἰς μακρὰν δὲ
[7, 19]	οὖσαν τὴνῬωμαίων ἀρχὴν μικρὰν ἔδειξε	τῇ	ταχυτῆτι. Κατεπλήττετο δὲκαὶ ὁ Περσῶν
[7, 17]	συνελέγετο. Ὡς δὲ πολλὰς αἱρέσεις	τῇ	τέχνῃ ἠπάτησε, καὶ γὰρ Ἀρειανῶν
[7, 32]	χωρίζειν ἐκ τῆς θεότητος, πειθόμενοι	τῇ	τοῦ ἀποστόλου φωνῇ λεγούσῃ, Εἰ
[7, 40]	εἶναι τῶν νηστειῶν, τὴν γειτνιάζουσαν	τῇ	τοῦ Πάσχα ἑορτῇ· ἡμέρα δὲ
[7, 45]	ἀπὸ τῆς ἐξορίας, καὶ ἐν	τῇ	τῶν ἀποστόλων ἐκκλησίᾳ καταθέσθαι. Οὐκ
[7, 46]	ὄνομα Μαρκιανοῦ· ὃς ἐν μὲν	τῇ	τῶν πρεσβυτέρων τάξει ἐτέτακτο, καὶ
[7, 2]	ἐδίδασκε· μετὰ δὲ ταῦτα σὺν	τῇ	φιλοπονίᾳ καὶ παρρησίαν κτησάμενος, ἐξ
[7, 2]	συνεκρότει, ἀλλὰ καὶ τοὺς αἱρεσιώτας	τῇ	φρονήσει κατέπληττε· καὶ σκύλλειν μὲν
[7, 25]	λαβὼν ἀριθμὸν παρὰ τοῦ δαψιλεῖ	τῇ	χειρὶ διδόντος τοῖς οἰκονομοῦσι καλῶς,
[7, 29]	οὐκ ἔλαθε. Χειροτονηθεὶς γὰρ τῇ	δεκάτῃ	τοῦ Ἀπριλλίου μηνὸς, ἐν ὑπατείᾳ
[7, 25]	ἔτει τῆς ἐπισκοπῆς ἑαυτοῦ, τῇ	δεκάτῃ	τοῦ Ὀκτωβρίου μηνὸς ἐτελεύτησεν, ἐν
[7, 48]	πέμπτης Ὀλυμπιάδος, ἐν ᾗ ἡ	ἑπτακαιδεκάτη	ὑπατεία τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου δέδοτο.
[7, 22]	ὑπατείᾳ Ἀσκληπιοδότου καὶ Μαριανοῦ, τῇ	πεντεκαιδεκάτῃ	τοῦ Αὐγούστου μηνὸς, ὅπως τὸν
[7, 7]	καὶ Θεοδοσίου τὸ πέμπτον, τῇ	πεντεκαιδεκάτῃ	τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Ἐπιμάχου δὲ
[7, 45]	ἐκκλησίᾳ ἡνώθησαν· καὶ γέγονεν τῇ	ἑξκαιδεκάτῃ	ὑπατείᾳ τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου, περὶ
[7, 40]	ὑπατείᾳ Ἀρεοβίνδου καὶ Ἄσπαρος, τῇ	δωδεκάτῃ	τοῦ Ἀπριλλίου μηνός. Συνέβη δὲ
[7, 20]	στρατὸς Ῥωμαίων, ὑπὸ Προκοπίῳ τῷ	στρατηλάτῃ	ταττόμενος· ὃς κατιδὼν μέλλοντας κινδυνεύειν
[7, 32]	καὶ ἡ βασίλισσα Ἑλένη ἡ	θεοφιλεστάτη	τῆς Θεοτόκου τὴν κύησιν μνήμασι
[7, 11]	ἐν Ῥώμῃ ἐκκλησίας ἐπὶ δύο	ἔτη	ἐκράτησε· καὶ μετὰ τοῦτον δὲ
[7, 6]	ἑκατὸν πρὸς τοῖς δεκαεννέα ἐπιβιοὺς	ἔτη	ἐτελεύτησεν ἐν ὑπατείᾳ Ὁνωρίου τὸ
[7, 9]	Σιρίκιος διεδέξατο· Σιρικίου δὲ δεκαπέντε	ἔτη	κρατήσαντος, Ἀναστάσιος ἐπὶ ἔτη τρία
[7, 45]	Ὁ μὲν γὰρ μετὰ διακόσια	ἔτη	που τῆς ἑαυτοῦ τελευτῆς ὑπὸ
[7, 9]	τὴν Ῥωμαίων, Δάμασον ἐπὶ δεκαοκτὼ	ἔτη	τῆς ἐπισκοπῆς κρατήσαντα Σιρίκιος διεδέξατο·
[7, 9]	δεκαπέντε ἔτη κρατήσαντος, Ἀναστάσιος ἐπὶ	ἔτη	τρία τῆς ἐκκλησίας ἐκράτησε· μετὰ
[7, 11]	καὶ μετὰ τοῦτον δὲ Βονιφάτιος	ἔτη	τρία τῆς ἐκκλησίας προέστη· ὃν
[7, 17]	Ναυατιανῶν ἐπίσκοπος Χρύσανθος, ἐπὶ ἑπτὰ	ἔτη	τῶν ὑφ´ αὑτὸν ἐκκλησιῶν προστὰς,
[7, 1]	καὶ καταλιπόντος τὸν υἱὸν Θεοδόσιον	ὀκταετῆ,	Ἀνθέμιος ὕπαρχος τὴν τῶν ὅλων
[7, 21]	δὴ καὶ ἡ τοῦ βασιλέως	γαμετὴ	ἡρωϊκῷ μέτρῳ ποιήματα ἔγραφεν· ἦν
[7, 38]	χρόνον τοῦτον πολλοὶ τῶν ἐν	Κρήτῃ	Ἰουδαίων ἐχριστιάνισαν διὰ πάθος τοιόνδε·
[7, 38]	ἡσύχαζε πράγματα. ~Περὶ τῶν ἐν	Κρήτῃ	Ἰουδαίων, ὅπως ἐχριστιάνισαν τηνικαῦτα πολλοί.
[7, 38]	πολλοὶ τότε τῶν ἐν τῇ	Κρήτῃ	Ἰουδαίων χαίρειν τῷ Ἰουδαϊσμῷ φράσαντες,
[7, 46]	ἀρρωστῶν τῇ συνήθει τῆς ἀσκήσεως	διαίτῃ	ἐχρῆτο, μηδαμῶς παρεκβαίνων αὐτὴν, καὶ
[7, 7]	στρατιωτικοῦ τάγματος ἡγεμὼν Ἀβουνδάτιος. Διὸ	τρίτῃ	ἡμέρᾳ μετὰ τὴν τελευτὴν Θεοφίλου
[7, 46]	ψηφισθέντα ἐπίσκοπον. Ταῦτα εἰπὼν ἐτελεύτησε.	Τρίτῃ	οὖν μετὰ τὴν τελευτὴν ἡμέρᾳ
[7, 17]	ἐν ὑπατείᾳ Μοναξίου καὶ Πλίνθα,	ἕκτῃ	καὶ εἰκάδι Αὐγούστου μηνός. Διεδέξατο
[7, 36]	γοῦν ὁ Παμφίλου ἐν τῇ	ἕκτῃ	τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας Ἀλέξανδρον μιᾶς
[7, 25]	θαυμαστὸς Ξενοφῶν ἔν τε τῇ	ἕκτῃ	τῆς Κύρου Ἀναβάσεως καὶ ἐν
[7, 6]	Θεοδοσίου Αὐγούστου τὸ δεύτερον, τῇ	ἕκτῃ	τοῦ Νοεμβρίου μηνός. Μετὰ δὲ
[7, 29]	ἤδη γευσάμενος’ διάπυρος διώκτης ἐδείκνυτο.	Πέμπτῃ	γε οὖν μετὰ τὴν χειροτονίαν
[7, 34]	ὑστερήσας, περὶ τὴν Πεντηκοστὴν ἀπήντησεν·	πέμπτῃ	δὲ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν ἡμέρᾳ
[7, 40]	ἑορτῇ· ἡμέρα δὲ ἦν καλουμένη	πέμπτη.	Τότε δὴ καὶ ὁ βασιλεὺς
[7, 29]	ὀλίγον ἐρῶ. ου, τῇ εἰκάδι	τετάρτῃ	τοῦ Δεκεμβρίου μηνός. Ἀνὴρ ἐπὶ
[7, 28]	Ἱερίου καὶ Ἀρδαβουρίου, τῇ εἰκάδι	τετάρτῃ	τοῦ Δεκεμβρίου μηνός. Ἀνὴρ ἐπὶ
[7, 30]	Οὐαλεντινιανοῦ τὸ τρίτον, τῇ εἰκάδι	τετάρτῃ	τοῦ Ἰουνίου μηνός· καὶ καθίσταται
[7, 5]	λέλεκται, ὅτι, Ἦν δὲ ἡ	ἑορτὴ	ἡ λεγομένη τῶν Ἰουδαίων Πάσχα,
[7, 40]	τὴν γειτνιάζουσαν τῇ τοῦ Πάσχα	ἑορτῇ·	ἡμέρα δὲ ἦν καλουμένη πέμπτη.
[7, 26]	ἀναλήψιμος τοῦ Σωτῆρος ἐπιτελεῖται πάνδημος	ἑορτή.	Πόθον δὲ εἶχον τοῦ ἀνδρὸς
[7, 14]	εἰργάσατο. Ἀλλ´ οὐχ ἕως τούτου	ἔστη	τὸ δεινὸν τῆς μεταξὺ Κυρίλλου
[7, 6]	δὲ τοῦτον τῆς Ἀρειανῆς θρησκείας	προέστη	Βάρβας· ἐπὶ τούτου δὴ τοῦ
[7, 36]	τῆς ἐκεῖ ἐκκλησίας διὰ βίου	προέστη.	Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνὸς πρότερον Σασίμων
[7, 36]	μετὰ ταῦτα τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ	προέστη.	Δοσίθεον τὸν Σελευκείας ἐπίσκοπον Ἀλέξανδρος
[7, 36]	Μελίτιος πρότερον τῆς ἐν Σεβαστείᾳ	προέστη	ἐκκλησίας, καὶ μετὰ ταῦτα τῆς
[7, 36]	ἐν Προκονήσῳ, καὶ τῆς ἐκεῖ	προέστη	ἐκκλησίας. Παλλάδιος ἀπὸ Ἑλενουπόλεως μετηνέχθη
[7, 9]	αὖθις Ἀλέξανδρος τῆς ἐκεῖσε ἐκκλησίας	προέστη.	Κατὰ δὲ τὴν Ῥωμαίων, Δάμασον
[7, 11]	Βονιφάτιος ἔτη τρία τῆς ἐκκλησίας	προέστη·	ὃν Κελεστῖνος διεδέξατο. Καὶ οὗτος
[7, 5]	ὁ ἐξ Ἰουδαίων, Ναυατιανῶν πρεσβύτερος,	ἀπέστη	τῶν ὁμοδοξούντων αὐτῷ. Πολλοὶ δὲ
[7, 34]	μακρὰν δὲ καὶ μετὰ ταῦτα	ἐπέστη	Ἰωάννης ὁ τῆς Ἀντιοχείας ἐπίσκοπος·
[7, 34]	καὶ Ἰουβενάλιος ὁ τῆς Ἱεροσολύμων	ἐπέστη·	Ἰωάννου δὲ τοῦ Ἀντιοχείας βραδύναντος,
[7, 15]	ἐπεὶ γὰρ συνετύγχανε συχνότερον τῷ	Ὀρέστῃ,	διαβολὴν τοῦτ´ ἐκίνησε κατ´ αὐτῆς
[7, 12]	Νικαίᾳ τῶν Ναυατιανῶν ἐκκλησίας ἐπίσκοπος	κατέστη,	ἐν ταὐτῷ καὶ σοφιστεύων ἐν
[7, 13]	τοῦ δήμου μέρεσιν ἡ ἡμέρα	κατέστη.	Καὶ τούτου τρόπον τινὰ ὑπὸ
[7, 37]	ἀλλ´ ἐπὶ τὴν Τρωάδα πορεύου.	Μετέστη	οὖν ἐκεῖ ὁ Σιλβανός· καὶ
[7, 22]	τὸ ἔπος, καὶ σὺν χαρᾷ	μεγίστῃ	ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ λιτανεύοντες, ὕμνους
[7, 37]	αὐτοῦ γενόμενον διηγήσομαι. Ναῦς ἀχθοφόρος	μεγίστη	ἡ τοὺς μεγάλους κομίζουσα κίονας,
[7, 1]	πρακτέων, μάλιστα δὲ Τρωΐλῳ τῷ	σοφιστῇ,	ὃς μετὰ τῆς οὔσης αὐτῷ
[7, 3]	σκοπος ἦν, ὃς τοὺς ἐν	αὐτῇ	αἱρετικοὺς, πολλοὶ δὲ ἐν αὐτῇ
[7, 25]	ἐκ τῆς Ῥόδου μετακομίσαντας, ἐν	αὐτῇ	γὰρ τῇ νήσῳ περιορισθεὶς ἐτελεύτησε,
[7, 15]	παρ´ αὐτήν. Διὰ τὴν προσοῦσαν	αὐτῇ	ἐκ τῆς παιδεύσεως σεμνὴν παρρησίαν
[7, 3]	πάλιν ἐπορεύετο. Γενόμενός τε ἐν	αὐτῇ	ἐπὶ τοῦ ἐπισκόπου Ἀττικοῦ τὰ
[7, 25]	Ἀλκιβιάδης ἀποτειχίσας αὐτὴν δεκατευτήριον ἐν	αὐτῇ	κατέστησε· τὰς γὰρ δεκάτας οἱ
[7, 21]	ἐκ τῆς εὐγνωμοσύνης τῶν προσηκόντων	αὐτῇ	κέκτηται, προσήκει ἐκ τούτων ῥύσασθαί
[7, 13]	συνήθροιζε, τῷ Ἰουδαίους ἀργοῦντας ἐν	αὐτῇ,	μὴ τῇ ἀκροάσει τοῦ νόμου
[7, 3]	αὐτῇ αἱρετικοὺς, πολλοὶ δὲ ἐν	αὐτῇ	ὄντες ἐτύγχανον τῆς Μακεδονιανῶν θρησκείας,
[7, 46]	προσθεῖναι, πρὸς ὠφέλειαν τῶν ἐντυγχανόντων	αὐτῇ.	Ὅτι μὲν γὰρ ἀρρωστῶν τῇ
[7, 25]	ἀπὸ τοῦ Πόντου πλέοντες ἐν	αὐτῇ	παρεῖχον. Κατιδὼν οὖν ὁ Ἀττικὸς
[7, 46]	ἐκκλησίας ἐτελεύτησεν, ἐν ὑπατείᾳ τῇ	αὐτῇ,	περὶ τὴν μίαν καὶ εἰκάδα
[7, 47]	τὰ Ἱεροσόλυμα ἔπεμπεν· καὶ γὰρ	αὐτὴ	ταύτην εὐχὴν ἐπιτελέσειν ἐπηγγέλλετο, ἐὰν
[7, 40]	Ἀπριλλίου μηνός. Συνέβη δὲ ἐν	αὐτῇ	τὴν ἑβδομάδα εἶναι τῶν νηστειῶν,
[7, 17]	αὐτῆς ἀσφαλισάμενοι· αὖθις δὲ προσαγομένου	αὐτῇ	τοῦ Ἰουδαίου, αὖθις ἀφανὲς τὸ
[7, 6]	Ναυατιανῶν ἐπισκόπου τελευτήσαντος ἐν τῇ	αὐτῇ	ὑπατείᾳ, χειροτονεῖται Χρύσανθος, περὶ οὗ
[7, 15]	ἐκκλησίας λαῷ, ὡς ἄρα εἴη	αὕτη	ἡ μὴ συγχωροῦσα τὸν Ὀρέστην
[7, 21]	ἐφόδια, τῷ οἰκείῳ ἀπέπεμψε βασιλεῖ.	Αὕτη	ἡ τοῦ θαυμαστοῦ Ἀκακίου πρᾶξις
[7, 15]	ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ, τοὔνομα Ὑπατία·	αὕτη	Θέωνος μὲν τοῦ φιλοσόφου θυγάτηρ
[7, 43]	ἐθαυμάσθη. Ἡ δὲ προφητεία ἔστιν	αὕτη·	Καὶ σὺ, υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον
[7, 18]	δὲ τὴν Νίσιβιν, πόλις δὲ	αὕτη	μεθόριος Πέρσαις ἀνήκουσα, ἐκ ταύτης
[7, 47]	τὴν θυγατέρα γαμηθεῖσαν ἐπόψηται. Ἀλλὰ	αὕτη	μὲν καὶ τὰς περὶ Ἱεροσόλυμα
[7, 23]	στρατιώτην εἰς Σαλῶνας (πόλις δὲ	αὕτη	τῆς Δαλματίας) ἵνα εἰ συμβῇ
[7, 32]	ἄγων. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου	τοσαύτη	ἐκινήθη ζήτησις καὶ ταραχὴ, ὡς
[7, 23]	παρακειμένης τῇ Ῥαβέννῃ λίμνης, ἐν	ταύτῃ	γὰρ τῇ πόλει ὁ τύραννος
[7, 12]	ἐν ταὐτῷ καὶ σοφιστεύων ἐν	ταύτῃ.	~Περὶ τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ γενομένης
[7, 1]	δὴ βασιλέως Ἀρκαδίου τελευτήσαντος τῇ	πρώτῃ	τοῦ Μαίου μηνὸς, ἐν ὑπατείᾳ
[7, 25]	Κύρου Ἀναβάσεως καὶ ἐν τῇ	πρώτῃ	τῶν Ἑλληνικῶν φησὶ περὶ αὐτῆς,
[7, 8]	τὸ πῦρ φθέγγεται, ἀλλὰ ἀνθρώπων	κατασκευὴ	τοῦτο ποιεῖ. Πείθεται τῷ Μαρουθᾷ
[7, 26]	οἷα οὐκ ἂν ἑλοίμην παραδοῦναι	γραφῇ,	ἐπεὶ κἀκεῖνον οὐκ ἀποδέχομαι τῆς
[7, 2]	παρὰ τῶν ἀκροατῶν σπουδάζεσθαι ἢ	γραφῇ	παραδίδοσθαι. Περὶ μὲν οὖν ἤθους
[7, 26]	οὐκ ἀποδέχομαι τῆς προπετείας, τοιαῦτα	γραφῇ	παραδοῦναι τολμήσαντα· μικρὰ δὲ περὶ
[7, 36]	τούτου κανόνα τῇδε συζεῦξαι τῇ	συγγραφῇ,	δειχθήσεται ὅπως αὐτοῦ κατεψεύσαντο οἱ
[7, 6]	ἕτοιμος ἦν ἀποκρίνεσθαι, διαλύων ὅσα	ἀσαφῆ	κατὰ τὰ θεῖα εὑρίσκοιτο λόγια·
[7, 25]	τοῦ αὐτοκράτορος Ἀττικὸς παραδοθεὶς τῇ	ταφῇ.	Οὐκ εἰς μακρὰν δὲ καὶ
[7, 46]	αὐτὸν ἐκκλησιῶν ἱερωμένους μεταπεμψάμενος, Φροντίσατε,	ἔφη,	ἀναδεῖξαί τινα ἐπίσκοπον, ἕως ἔτι
[7, 8]	Τῷ οὖν βασιλεῖ, Μὴ παίζου,	ἔφη,	βασιλεῦ· ἀλλ´ εἰσελθὼν, ὅτε τῆς
[7, 17]	τὴν προαίρεσιν· οὐ πρότερον δὲ	ἔφη	δώσειν τὸ βάπτισμα, εἰ μὴ
[7, 10]	αἵμασιν. Ὁ δὲ, Οὐκ ἐγὼ,	ἔφη,	ἐθελοντὴς ἐπὶ τὰ ἐκεῖ πορεύομαι·
[7, 32]	ἐπ´ ἐκκλησίας ὁ Ἀναστάσιος διδάσκων	ἔφη,	Θεοτόκον τὴν Μαρίαν καλείτω μηδείς·
[7, 25]	καὶ Οὐάλεντος συμπεπόνθασιν; ἄλλως τε,	ἔφη,	καὶ μάρτυρες τῆς πίστεως ἡμῶν
[7, 22]	τῶν κηρύκων· Ἀλλὰ πολλῷ κρεῖσσον,	ἔφη,	καταφρονήσαντας τῆς θέας κοινῇ πάντας
[7, 25]	δὲ ὁ Ἀσκληπιάδης, Πῶς τοῦτο,	ἔφη,	λέγεις, ἐπίσκοπε; Ἐκεῖνον μὲν, ἔφη
[7, 18]	Ὁ δὲ τοῖς ἐλθοῦσιν, Ἀπαγγείλατε,	ἔφη,	Ναρσαίῳ, Οὐχ ὅτε σὺ θέλεις
[7, 34]	πολλῶν θεολογούντων τὸν Ἰησοῦν, Ἐγὼ,	ἔφη	Νεστόριος, τὸν γενόμενον διμηνιαῖον καὶ
[7, 25]	ἔφη, λέγεις, ἐπίσκοπε; Ἐκεῖνον μὲν,	ἔφη	ὁ Ἀττικὸς, ἐπαινῶ, ὅτι τοῖς
[7, 21]	τοὺς ὑφ´ αὑτῷ κληρικοὺς ἄνδρας	ἔφη·	Ὁ Θεὸς ἡμῶν οὔτε δίσκων
[7, 46]	ἀναδεικνύναι ὃν βούλει αἱρούμεθα. Οὐκοῦν,	ἔφη	ὁ Παῦλος, ἔγγραφόν μοι τὴν
[7, 22]	δὲ πρὸς αὐτοὺς, Οὐκ οἴδατε,	ἔφη,	ὅτι ἡμεῖς φιλανθρώπως εἰθίσμεθα θεωρεῖν;
[7, 22]	τοῦ αὐτοῦ ἐρωτήσαντα, Οὐ μέγα,	ἔφη,	οὐδὲ δυσχερὲς, ἄνθρωπον ὄντα ἀποθανεῖν·
[7, 23]	δήμῳ, Δεῦρο μᾶλλον, εἰ δοκεῖ,	ἔφη,	παρέντες τὴν τέρψιν, ἐπὶ τὸν
[7, 25]	Καλλιόπιον τὸν ἐκεῖ πρεσβύτερον, Σπεῦδε,	ἔφη,	πρὸ φθινοπώρου ἐπὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν,
[7, 46]	ἐπεδήμει τῇ πόλει· καὶ τάδε	ἔφη	πρὸς αὐτόν· Εἰ μὲν θέλει
[7, 25]	δὲ τὸν αὐτὸν Ἀσκληπιάδην, Ἐγὼ,	ἔφη,	τὸν μὲν Ναύατον ἐπαινῶ· τοὺς
[7, 25]	Πρὸς ταῦτα ὁ Ἀσκληπιάδης, Ἐκτὸς,	ἔφη,	τοῦ ἐπιθῦσαι, καὶ ἄλλαι πολλαὶ
[7, 25]	Χρυσοπόλεως τόπον εὐτερπῆ τυγχάνοντα, πρέπειν’	ἔφη	τοῦτον Ἀργυρόπολιν ὀνομάζεσθαι, καὶ ῥηθεὶς
[7, 25]	τοῦ δὲ πεντήκοντα’ εἰπόντος, Εὐδαίμων,	ἔφη,	τυγχάνεις, ὦ ἄνθρωπε, τοσούτου χρόνου
[7, 17]	δὴ ὁ Παῦλος, Ἢ κακουργεῖς,	ἔφη,	ὦ ἄνθρωπε, ἢ ἀγνοῶν ἤδη
[7, 33]	Ἐπί τε ἡμέρας πολλὰς τὰ	ξίφη	γυμνὰ κατέχοντες, ἕτοιμοι πρὸς τὸ
[7, 24]	καὶ Ὁνωρίου τῶν δύο Αὐγούστων	ἀδελφή·	πατρὸς δὲ ἦν ὁ Οὐαλεντινιανὸς
[7, 31]	οἶνος οὐ λείπει, οὐδὲ φιλονείκῳ	μάχη·	καὶ Νεστορίῳ< τοίνυν φιλονεικοῦντι ἐξελαύνειν
[7, 34]	καθαίρεσιν δεινὴ ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει	ταραχὴ	κατὰ τὰς ἐκκλησίας ἐγένετο· διῃρέθη
[7, 32]	τούτου τοσαύτη ἐκινήθη ζήτησις καὶ	ταραχὴ,	ὡς καὶ συνόδου οἰκουμενικῆς δεηθῆναι.
[7, 17]	γὰρ ἐκείνους μιμούμενος διετέλει, τὴν	συνεχῆ	νηστείαν, τὸ ὀλίγα φθέγγεσθαι, τὴν
[7, 1]	δὲ Μακεδόνιον. Οὗτος τὰ μεγάλα	τείχη	τῇ Κωνσταντινουπόλει περιεβάλετο· φρονιμώτατος δὲ
[7, 25]	ἐστὶν, ὃ κεῖται μὲν ἐν	ἀρχῇ	τοῦ Βοσπόρου· μέμνηνται δὲ αὐτοῦ
[7, 23]	δὴ καὶ τοῦ θεοφιλοῦς βασιλέως	εὐχὴ	πάλιν ἐξίσχυεν· ἄγγελος γὰρ Θεοῦ
[7, 22]	τῶν πολέμων εἶναι ταμίαν· καὶ	εὐχῇ	τούτους κατώρθου. Αὐτίκα γοῦν ὀλίγον
[7, 23]	ἐπὶ τὴν Ἀκυλήϊαν, καὶ χρῆται	τύχῃ	καθὼς ἐνομίζετο, ἠτύχει δὲ ὡς
[7, 33]	γίνεσθαι φιλεῖ, Ὅταν ἐν ναοῖς	ἐγκατασκήψῃ	μῦσος. Καὶ τῆς δόξης ὁ
[7, 25]	θεάσασθαι· εἰ γὰρ βραδύνεις, οὐ	καταλήψῃ	μέ. Καὶ τοῦτο εἰπὼν οὐ