[7,35] Ὡς μετὰ τὴν καθαίρεσιν Νεστορίου, τὸν Πρόκλον τινῶν βουλομένων ἐνθρονίσαι, προχειρίζονταί τινες τῶν ἐπισκόπων Μαξιμιανὸν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπίσκοπον. Πάλιν περὶ ἐπιλογῆς ἐπισκόπων ζήτησις ἦν· καὶ πολλοὶ μὲν Φίλιππον, οὗ καὶ ἤδη ἐπεμνήσθημεν, πλείους δὲ τὸν Πρόκλον ἐπελέγοντο. Καὶ ἐκράτησεν ἂν ἡ Πρόκλου γνώμη, εἰ μή τινες τῶν μεγάλα δυναμένων ἐκώλυσαν, φήσαντες κανόνα ἐκκλησιαστικὸν .κωλύειν τὸν ὀνομασθέντα τινὸς πόλεως ἐπίσκοπον εἰς ἑτέραν μεταφέρεσθαι πόλιν· τοῦτο λεχθὲν καὶ πιστευθὲν τὸν λαὸν ἡσυχάζειν ἠνάγκαζεν. Τετραμηνιαίου δὲ διαδραμόντος χρόνου μετὰ τὴν Νεστορίου καθαίρεσιν, προχειρίζεται πρὸς τὴν ἐπισκοπὴν Μαξιμιανὸς ὄνομα, ἀνὴρ ἀσκητικὸς μὲν τὸν βίον, ἐν τοῖς πρεσβυτέροις δὲ καὶ αὐτὸς ἐτέτακτο. Οὗτος ὑπόληψιν εὐλαβείας πάλαι ἐκέκτητο, διότι οἰκείοις ἀναλώμασι κατεσκευάκει μνήματα, ὥστε ἐν αὐτοῖς τοὺς εὐλαβεῖς τελευτῶντας κηδεύεσθαι· ἦν δὲ καὶ ‘ἰδιώτης τῷ λόγῳ,’ καὶ ἀπραγμονέστερον ζῆν προαιρούμενος.

[7,35] CHAPITRE XXXV. Maximien est élu Évêque de Constantinople. On commença ensuite à parler d'élire un Evêque de Constantinople. Philippe et Proclus, dont nous avons déjà parlé, eurent chacun plusieurs voix. L'avis de ceux qui nommaient Proclus eut prévalu, si quelques-uns des plus considérables ne s'y fussent opposés, en disant qu'il y avait des Canons, par lesquels les translations d'un Evêché à un autre, étaient défendues. Le peuple s'étant donc un peu apaisé, Maximien fut élu, quatre mois après que Nestorius avait été déposé. Il faisait profession de la vie Religieuse, bien qu'il eût été élevé à l'honneur du Sacerdoce ; et avait acquis une grande réputation par la générosité qu'il avait eue, de faire bâtir à ses dépens, des tombeaux pour les Moines. Il parlait mal, et n'était point du tout propre aux affaires.