Livre, pages |
[2, 888] |
πυρὸς
κρυσταλλοειδῶς,
τὸ
πυρῶδες
καὶ
|
τὸ |
ἀερῶδες
ἐν
ἑκατέρῳ
τῶν
ἡμισφαιρίων |
[2, 888] |
ὀρθὰς
ἀπὸ
τῶν
ἄρκτων
ἐπὶ
|
τὸ |
ἀντίξουν
τέμνει.
Πυθαγόρας
πρῶτος
ἐπινενοηκέναι |
[2, 888] |
ὃ
κατὰ
τὴν
ἐκπύρωσιν
ἀναλύεται,
|
τὸ |
ἄπειρον.
Ποσειδώνιος
οὐκ
ἄπειρον,
ἀλλ´ |
[2, 891] |
ἀμαυροῦσθαι,
πεφυκότος
τοῦ
ἰσχυροτέρου
πυρὸς
|
τὸ |
ἀσθενέστερον
ἀμαυροῦν·
ὃ
δὴ
συμβαίνειν |
[2, 886] |
κενοῦ
τὸν
κόσμον·
ὥστε
(οὐ)
|
τὸ |
αὐτὸ
εἶναι
τὸ
ὅλον
καὶ |
[2, 891] |
ἡλίου
φωτίζεσθαι
τὴν
σελήνην.
Ἡράκλειτος
|
τὸ |
αὐτὸ
πεπονθέναι
τὸν
ἥλιον
καὶ |
[2, 891] |
ἰδίῳ
φέγγει
λάμπειν
τὴν
σελήνην,
|
τὸ |
δ´
ἀποκρυπτόμενον
περὶ
αὐτὴν
ὑπὸ |
[2, 890] |
τὸ
μὲν
κοῖλον
ἄνω
γίνεσθαι
|
τὸ |
δὲ
κυρτὸν
κάτω
πρὸς
τὴν |
[2, 891] |
ἐπιφράξει
τὸ
μὲν
τῆς
γῆς
|
τὸ |
δὲ
τῆς
ἀντίχθονος·
οἱ
δὲ |
[2, 890] |
τὸν
ἥλιον.
Οἱ
Στωικοὶ
κατὰ
|
τὸ |
διάστημα
τῆς
ὑποκειμένης
τροφῆς
διέρχεσθαι |
[2, 887] |
μετὰ
δὲ
ταύτην
τὸ
σωματοειδὲς
|
τὸ |
ἐκ
πυρὸς
μὲν
καὶ
γῆς |
[2, 890] |
τὸ
φῶς,
ὥστε
προσεοικέναι
ἡλίῳ
|
τὸ |
ἐν
τῷ
οὐρανῷ
(πυρῶδες
τό |
[2, 892] |
τὸν
ἀστέρα.
(Οἱ
Στωικοὶ
διὰ
|
τὸ |
ἑτεροειδὲς
τῆς
οὐσίας
μὴ
εἶναι |
[2, 892] |
γεῶδες·
παραμεμῖχθαι
γὰρ
τῷ
πυροειδεῖ
|
τὸ |
ζοφῶδες·
ὅθεν
ψευδοφαῆ
λέγεσθαι
τὸν |
[2, 890] |
ἑτέρῳ
ἡμισφαιρίῳ
τοῦ
κόσμου
πεπληρωκὸς
|
τὸ |
ἡμισφαίριον,
ἀεὶ
καταντικρὺ
τῇ
ἀνταυγείᾳ |
[2, 886] |
ὅσοι
τὰ
ἄτομα
εἰσηγοῦνται
καὶ
|
τὸ |
κενὸν
οὔτ´
ἔμψυχον
οὔτε
προνοίᾳ |
[2, 887] |
ἀπὸ
κέντρου·
ἀρχὴ
δὲ
σφαίρας
|
τὸ |
κέντρον.
Πυθαγόρας
ἀπὸ
πυρὸς
καὶ |
[2, 890] |
τὴν
τοῦ
σκαφοειδοῦς
στροφήν,
ὥστε
|
τὸ |
μὲν
κοῖλον
ἄνω
γίνεσθαι
τὸ |
[2, 886] |
Σέλευκος
ἄπειρον
τὸν
κόσμον.
Διογένης
|
τὸ |
μὲν
πᾶν
ἄπειρον,
τὸν
δὲ |
[2, 891] |
Πυθαγορείων
τινὲς
ἀνταυγείᾳ
καὶ
ἐπιφράξει
|
τὸ |
μὲν
τῆς
γῆς
τὸ
δὲ |
[2, 887] |
κόσμον
ἐκ
τοῦ
αὐτομάτου
εἰς
|
τὸ |
μεσημβρινὸν
αὑτοῦ
μέρος,
ἴσως
ὑπὸ |
[2, 886] |
ὥστε
(οὐ)
τὸ
αὐτὸ
εἶναι
|
τὸ |
ὅλον
καὶ
τὸν
κόσμον.
βʹ |
[2, 886] |
Στωικοὶ
διαφέρειν
τὸ
πᾶν
καὶ
|
τὸ |
ὅλον·
πᾶν
μὲν
γὰρ
εἶναι |
[2, 886] |
κόσμον
πεπεράνθαι.
Οἱ
Στωικοὶ
διαφέρειν
|
τὸ |
πᾶν
καὶ
τὸ
ὅλον·
πᾶν |
[2, 887] |
Ἐπίκουρος
ἐνίων
μὲν
κόσμων
ἀραιὸν
|
τὸ |
πέρας
ἐνίων
δὲ
πυκνόν,
καὶ |
[2, 887] |
καὶ
σκότους
μεταξὺ
τούτων·
καὶ
|
τὸ |
περιέχον
δὲ
πάσας
τείχους
δίκην |
[2, 892] |
γεώδη
φαίνεσθαι
τὴν
σελήνην
διὰ
|
τὸ |
περιοικεῖσθαι
αὐτὴν
καθάπερ
τὴν
παρ´ |
[2, 887] |
γῆν,
ἐκ
δὲ
τῆς
πυραμίδος
|
τὸ |
πῦρ,
ἐκ
δὲ
τοῦ
ὀκταέδρου |
[2, 887] |
αἰθέρα
πρῶτον
διακριθῆναι,
δεύτερον
δὲ
|
τὸ |
πῦρ
ἐφ´
ᾧ
τὴν
γῆν, |
[2, 890] |
τι
μέρος
(ἐκφαίνουσαν
διὰ
στομίου
|
τὸ |
πῦρ
ὥσπερ
διὰ
πρηστῆρος
αὐλοῦ· |
[2, 891] |
γῆν
ὁμίχλῃ
περιειλημμένην.
Πυθαγόρας
κατὰ
|
τὸ |
πυροειδὲς
σῶμα
(σελήνης)
κϚ
Περὶ |
[2, 888] |
ἀέρος
συμπαγέντος
ὑπὸ
πυρὸς
κρυσταλλοειδῶς,
|
τὸ |
πυρῶδες
καὶ
τὸ
ἀερῶδες
ἐν |
[2, 891] |
ποιεῖσθαι,
τὰς
δ´
ἐκλείψεις
εἰς
|
τὸ |
σκίασμα
τῆς
γῆς
ἐμπίπτουσαν,
μεταξὺ |
[2, 892] |
οὐσίας
μὴ
εἶναι
αὐτῆς
ἀκήρατον
|
τὸ |
σύγκριμα.
λαʹ
Περὶ
ἀποστημάτων
τῆς |
[2, 886] |
ὅλον·
πᾶν
μὲν
γὰρ
εἶναι
|
τὸ |
σὺν
κενῷ
ἄπειρον,
ὅλον
δὲ |
[2, 887] |
κόσμον
ἐγκλιθῆναι
Διογένης
Ἀναξαγόρας
μετὰ
|
τὸ |
συστῆναι
τὸν
κόσμον
καὶ
τὰ |
[2, 887] |
τὴν
ψυχήν,
μετὰ
δὲ
ταύτην
|
τὸ |
σωματοειδὲς
τὸ
ἐκ
πυρὸς
μὲν |
[2, 887] |
ἐκ
τοῦ
φθίνοντος
κατὰ
μεταβολὴν
|
τὸ |
τρέφον
παρέχεσθαι.
Φιλόλαος
διττὴν
εἶναι |
[2, 887] |
ἀέρα,
ἐκ
δὲ
τοῦ
εἰκοσαέδρου
|
τὸ |
ὕδωρ,
ἐκ
δὲ
τοῦ
δωδεκαέδρου |
[2, 887] |
τῇ
ῥύμῃ
τῆς
περιφορᾶς
ἀναβλύσαι
|
τὸ |
ὕδωρ·
ἐξ
οὗ
ἀναθυμιαθῆναι
τὸν |
[2, 886] |
καὶ
ἄφθαρτον
τὸν
(κόσμον.
Ἀριστοτέλης
|
τὸ |
ὑπὸ
τὴν
σελήνην
τοῦ
κόσμου |
[2, 890] |
ἀνταύγειαν,
διηθοῦντα
δὲ
πρὸς
ἡμᾶς
|
τὸ |
φῶς,
ὥστε
προσεοικέναι
ἡλίῳ
τὸ |
[2, 892] |
ἀνωμαλότητα
(διὰ)
τοῦ
συγκρίματος
διὰ
|
τὸ |
ψυχρομιγὲς
ἅμα
καὶ
γεῶδες·
παραμεμῖχθαι |