Livre, pages |
[2, 890] |
δορυφορίαν
τῶν
τροπικῶν
κύκλων·
ταῦτα
|
δὲ |
άντα
καὶ
ἡ
σφαῖρα
δείκνυσιν. |
[2, 887] |
μὲν
κούφοις
τὴν
ἄνω
τοῖς
|
δὲ |
βαρέσι
τὴν
κάτω.
(Ἐμπεδοκλῆς
μὴ |
[2, 890] |
τῇ
κινήσει
(τοῦ
πυρίνου·
ὡς
|
δὲ |
βραχέως
εἰρῆσθαι
συντεμόντα,
ἀνταύγειαν
εἶναι |
[2, 887] |
ἀέρα
ἐφ´
ᾧ
ὕδωρ,
τελευταίαν
|
δὲ |
γῆν·
ἐνίοτε
δὲ
τὸν
αἰθέρα |
[2, 891] |
ἵστησι
μετὰ
τῶν
ἀπλανῶν,
τὴν
|
δὲ |
γῆν
κινεῖ
περὶ
τὸν
ἡλιακὸν |
[2, 887] |
παθητὰ
πῦρ
ἀέρα
ὕδωρ·
τελευταίαν
|
δὲ |
γῆν.
τούτων
δὲ
τοῖς
μὲν |
[2, 892] |
ὁ
κατὰ
Ἡράκλειτον
ἐνιαυτός.
ἄλλοι
|
δὲ |
δι´
ἑπτακισχιλίων
ψοζʹ
|
[2, 889] |
ἄλλων
πλανητῶν
καὶ
ἀπλανῶν.
Ἀναξιμένης
|
δὲ |
διὰ
μὲν
ταῦτα
μηδὲν
τούτων, |
[2, 888] |
ἀρκτικός
τε
καὶ
ἀειφανής,
ὁ
|
δὲ |
θερινὸς
τροπικός,
ὁ
δ´
ἰσημερινός, |
[2, 892] |
μὲν
ἐνιαυτῶν
περίοδος
λʹ
Διὸς
|
δὲ |
ιβʹ
Ἄρεος
δυεῖν,
Ἡλίου
ιβʹ |
[2, 888] |
ἐκ
νεφῶν
μὲν
πεπυρωμένων,
σβεννυμένους
|
δὲ |
καθ´
ἑκάστην
ἡμέραν
ἀναζωπυρεῖν
νύκτωρ, |
[2, 887] |
μὲν
καὶ
γῆς
πρῶτον,
ὕδατος
|
δὲ |
καὶ
ἀέρος
δεύτερον.
Πυθαγόρας
πέντε |
[2, 891] |
πρὸς
ταῖς
ἀνατολαῖς
(γίνεσθαι·
παριστόρηκε
|
δὲ |
καὶ
ἔκλειψιν
ἡλίου
ἐφ´
ὅλον |
[2, 887] |
τὴν
τοῦ
παντὸς
σφαῖραν.
Πλάτων
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τούτοις
πυθαγορίζει.
ζʹ |
[2, 886] |
κόσμον
καὶ
προνοίᾳ
διοικούμενον.
Δημόκριτος
|
δὲ |
καὶ
Ἐπίκουρος
καὶ
ὅσοι
τὰ |
[2, 886] |
εἶναι
σφαιροειδεῖς
τοὺς
κόσμους,
ἐνδέχεσθαι
|
δὲ |
καὶ
ἑτέροις
σχήμασι
κεχρῆσθαι.
γʹ |
[2, 888] |
τοῦ
πλείστου
μέρους
πυρίνους,
μετέχοντας
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
στοιχείων
κόλλης |
[2, 891] |
ἀποτομὰς
καὶ
ζώνας·
κατά
τινα
|
δὲ |
καιρὸν
ἐμπίπτειν
τὸν
δίσκον
εἴς |
[2, 891] |
τοῦ
ἡλίου
πλήρη
πυρός·
ἐκλείπειν
|
δὲ |
κατὰ
τὰς
ἐπιστροφὰς
τοῦ
τροχοῦ· |
[2, 886] |
τὸ
μὲν
πᾶν
ἄπειρον,
τὸν
|
δὲ |
κόσμον
πεπεράνθαι.
Οἱ
Στωικοὶ
διαφέρειν |
[2, 891] |
εἰς
ἄπειρον
μὲν
προϊέναι,
δοκεῖν
|
δὲ |
κυκλεῖσθαι
διὰ
τὴν
ἀπόστασιν.
κεʹ |
[2, 890] |
ἴσον
τῇ
γῇ
εἶναι,
τὸν
|
δὲ |
κύκλον,
ἀφ´
οὗ
τὴν
ἐκπνοὴν |
[2, 890] |
μὲν
κοῖλον
ἄνω
γίνεσθαι
τὸ
|
δὲ |
κυρτὸν
κάτω
πρὸς
τὴν
ἡμετέραν |
[2, 886] |
Στωικοὶ
σφαιροειδῆ
τὸν
κόσμον,
ἄλλοι
|
δὲ |
κωνοειδῆ,
(οἱ
δ´
ᾠοειδῆ.
Ἐπίκουρος |
[2, 892] |
ἀπὸ
φάσεως
εἰς
σύνοδον.
Τὸν
|
δὲ |
μέγαν
ἐνιαυτὸν
οἱ
μὲν
ἐν |
[2, 889] |
τινὲς
μὲν
ὡς
Πλάτων,
τινὲς
|
δὲ |
μέσον
πάντων
τὸν
ἥλιον.
Ἀναξίμανδρος |
[2, 891] |
τὸ
δὲ
τῆς
ἀντίχθονος·
οἱ
|
δὲ |
νεώτεροι
κατ´
ἐπινέμησιν
φλογὸς
κατὰ |
[2, 887] |
τὰ
μὲν
βόρεια
ὑψωθῆναι
τὰ
|
δὲ |
νότια
ταπεινωθῆναι,
καθ´
ὃ
καὶ |
[2, 891] |
ὄψιν.
~Ξενοφάνης
κατὰ
σβέσιν·
ἕτερον
|
δὲ |
πάλιν
πρὸς
ταῖς
ἀνατολαῖς
(γίνεσθαι· |
[2, 887] |
μεταξὺ
τούτων·
καὶ
τὸ
περιέχον
|
δὲ |
πάσας
τείχους
δίκην
στερεὸν
ὑπάρχειν. |
[2, 886] |
περιέχειν
ἐμψύχους
καὶ
ζωτικάς,
τὰ
|
δὲ |
περίγεια
μηδενὸς
αὐτῶν,
τῆς
δ´ |
[2, 889] |
δίκην
καταπεπηγέναι
τῷ
κρυσταλλοειδεῖ.
Ἔνιοι
|
δὲ |
πέταλα
εἶναι
πύρινα,
ὥσπερ
ζῳγραφήματα. |
[2, 888] |
ἀστέρας
συνδεδέσθαι
τῷ
κρυστάλλῳ,
τοὺς
|
δὲ |
πλανήτας
ἀνεῖσθαι.
Πλάτων
ἐκ
μὲν |
[2, 888] |
αὐτὸς
ἀφανεῖς
μὲν
λίθους,
πίπτοντας
|
δὲ |
πολλάκις
ἐπὶ
τὴν
γῆν
σβέννυσθαι, |
[2, 890] |
κόσμῳ
πυρὸς
τὴν
ἀνταύγειαν,
διηθοῦντα
|
δὲ |
πρὸς
ἡμᾶς
τὸ
φῶς,
ὥστε |
[2, 887] |
κόσμων
ἀραιὸν
τὸ
πέρας
ἐνίων
|
δὲ |
πυκνόν,
καὶ
τούτων
τὰ
μέν |
[2, 892] |
μυριάδας
τετρακοσίας
καὶ
ὀκτακισμυρίας,
τὴν
|
δὲ |
σελήνην
ἀπέχειν
τῆς
γῆς
μυριάδας |
[2, 891] |
καθαρωτέρῳ
γὰρ
ἀέρι
φέρεσθαι,
τὴν
|
δὲ |
σελήνην
ἐν
θολωτέρῳ,
διὰ
τοῦτο |
[2, 889] |
τὴν
γῆν
(καὶ)
περὶ
αὐτὴν
|
δὲ |
στρέφεσθαι
τοὺς
ἀστέρας.
Πλάτων
καὶ |
[2, 888] |
κόσμος
καὶ
ἐξ
οὗ.
~(Οἱ
|
δὲ |
Στωικοί,
εἰς
ὃ
κατὰ
τὴν |
[2, 887] |
κόσμου
καθάπερ
ἀπὸ
κέντρου·
ἀρχὴ
|
δὲ |
σφαίρας
τὸ
κέντρον.
Πυθαγόρας
ἀπὸ |
[2, 888] |
συνέστη
Θαλῆς
γεώδη
μὲν
ἔμπυρα
|
δὲ |
τὰ
ἄστρα.
Ἐμπεδοκλῆς
πύρινα
ἐκ |
[2, 888] |
ἐν
τῷ
ἀπείρῳ
αἰθέρι·
ταῦτα
|
δὲ |
τὰ
δόγματα
ἐν
τοῖς
Ὀρφικοῖς |
[2, 888] |
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
κινήσεως,
ἀριστερὰ
|
δὲ |
τὰ
δυτικά.
Ἐμπεδοκλῆς
δεξιὰ
μὲν |
[2, 888] |
κατὰ
τὸν
θερινὸν
τροπικόν,
ἀριστερὰ
|
δὲ |
τὰ
κατὰ
τὸν
χειμερινόν.
ιαʹ |
[2, 891] |
τοῖς
σχήμασι
τοὺς
ἀστέρας
δεχομένους
|
δὲ |
τὰς
ἀπὸ
τῆς
ὑγρᾶς
ἀναθυμιάσεως |
[2, 889] |
τὰ
μὲν
ἀπλανῆ
πρῶτον,
μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
τοὺς
πλανήτας,
ἐφ´
οἷς |
[2, 887] |
μὲν
εἶναι
τὴν
ψυχήν,
μετὰ
|
δὲ |
ταύτην
τὸ
σωματοειδὲς
τὸ
ἐκ |
[2, 890] |
τὸν
ἥλιον
τὸν
κρυσταλλοειδῆ,
συμπεριελκομένην
|
δὲ |
τῇ
κινήσει
(τοῦ
πυρίνου·
ὡς |
[2, 889] |
τὸν
ἥλιον
τετάχθαι,
μετ´
αὐτὸν
|
δὲ |
(τὴν
σελήνην,
ὑπὸ
δ´
αὐτοὺς |
[2, 891] |
τὸ
μὲν
τῆς
γῆς
τὸ
|
δὲ |
τῆς
ἀντίχθονος·
οἱ
δὲ
νεώτεροι |
[2, 887] |
φησὶ
γεγονέναι
(τὴν
γῆν,
ἐκ
|
δὲ |
τῆς
πυραμίδος
τὸ
πῦρ,
ἐκ |
[2, 891] |
ἀμφοτέρων
τῶν
ἀστέρων
γινομένης,
μᾶλλον
|
δὲ |
τῆς
σελήνης
ἀντιφραττομένης.
λʹ
Περὶ |
[2, 887] |
μὲν
αἰθέρα
πρῶτον
διακριθῆναι,
δεύτερον
|
δὲ |
τὸ
πῦρ
ἐφ´
ᾧ
τὴν |
[2, 887] |
ὕδωρ·
τελευταίαν
δὲ
γῆν.
τούτων
|
δὲ |
τοῖς
μὲν
οὐρανίοις
ἀποδεδόσθαι
τὴν |
[2, 888] |
ἀνταρκτικός
τε
καὶ
ἀφανής·
λοξὸς
|
δὲ |
τοῖς
τρισὶ
μέσοις
ὁ
καλούμενος |
[2, 887] |
ὕδωρ,
τελευταίαν
δὲ
γῆν·
ἐνίοτε
|
δὲ |
τὸν
αἰθέρα
τῷ
πυρὶ
συνάπτει. |
[2, 890] |
ἐκ
τῆς
ὑγρᾶς
ἀναθυμιάσεως
συναθροιζόντων
|
δὲ |
τὸν
ἥλιον·
ἢ
νέφος
πεπυρωμένον. |
[2, 889] |
μὲν
ταῦτα
μηδὲν
τούτων,
διὰ
|
δὲ |
τὸν
ἥλιον
μόνον.
(Εὔδοξος
Ἄρατος |
[2, 887] |
τοῦ
εἰκοσαέδρου
τὸ
ὕδωρ,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
δωδεκαέδρου
τὴν
τοῦ
παντὸς |
[2, 887] |
τοῦ
ὀκταέδρου
τὸν
ἀέρα,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
εἰκοσαέδρου
τὸ
ὕδωρ,
ἐκ |
[2, 887] |
τῆς
πυραμίδος
τὸ
πῦρ,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
ὀκταέδρου
τὸν
ἀέρα,
ἐκ |
[2, 890] |
κάθετον,
οὔσης
φύσει
γεώδους·
βλέπεσθαι
|
δὲ |
τοῦτο
κατοπτρικῶς
ὑποτιθεμένῳ
τῷ
δίσκῳ. |
[2, 890] |
τῇ
ἀνταυγείᾳ
ἑαυτοῦ
τεταγμένον·
τὸν
|
δὲ |
φαινόμενον
ἀνταύγειαν
ἐν
τῷ
ἑτέρῳ |
[2, 888] |
τροπικός,
ὁ
δ´
ἰσημερινός,
ὁ
|
δὲ |
χειμερινὸς
τροπικός,
ὁ
δ´
ἀνταρκτικός |
[2, 886] |
τὸ
σὺν
κενῷ
ἄπειρον,
ὅλον
|
δὲ |
χωρὶς
τοῦ
κενοῦ
τὸν
κόσμον· |