| [37,7] (36,14)
Ὅτι Ῥωμαῖοι ἔπεμψαν πρεσβευτὰς τοὺς ἐπιληψομένους τῆς ὁρμῆς τῆς τοῦ 
Νικομήδους καὶ κωλύσοντας τὸν Ἄτταλον πολεμεῖν τῷ Προυσίᾳ, καὶ 
κατεστάθησαν Μάρκος Λικίννιος, ἄνθρωπος ποδαγρικὸς καὶ τελείως ἀδύνατος 
τοῖς ποσί, καὶ μετὰ τοῦτον Αὖλος Μαγκῖνος, ὃς κεραμίδος εἰς τὴν κεφαλὴν 
ἐμπεσούσης αὐτῷ τηλικαύτας καὶ τοσαύτας οὐλὰς εἶχε διὰ τῆς κεφαλῆς ὥστε 
θαυμαστὸν εἶναι πῶς ἐσώθη, καὶ Λεύκιος Μαλλέολος, ὃς πάντων ἐδόκει Ῥωμαίων 
ἀναισθητότατος ὑπάρχειν. Τῆς δὲ πράξεως προσδεομένης τάχους καὶ τόλμης 
ἐδόκουν ἀφυέστατοι πρὸς τὴν χρείαν εἶναι ταύτην οἱ καθεσταμένοι. Διὸ καί 
φασι Μάρκον Πόρκιον τὸν Κάτωνα προσαγορευόμενον εἰπεῖν ἐν συγκλήτῳ διότι 
συμβήσεται μὴ μόνον ἀπολόμενον φθάσαι τὸν Προυσίαν, ἀλλὰ καὶ τὸν Νικομήδην 
γηράσαντ' ἐν τῇ βασιλείᾳ· πῶς γὰρ οἷόν τε καταταχῆσαι, πῶς δὲ 
καταταχήσασαν ἀνύσασθαί τι τὴν πρεσβείαν, μήτε πόδας μήτε κεφαλὴν μήτε 
καρδίαν ἔχουσαν. 
 | [37,7] (36,14)
IIa. Les Romains envoyèrent des députés pour arrêter la marche de 
Nicomède et empêcher Attale de faire la guerre à Prusias. Ces députés 
étaient Marcus Licinius, qui était goutteux et paralytique des pieds ; 
Aulus Mancinus, qui avait été frappé d'une tuile à la tête , et si fort 
maltraité que c'était merveille qu'il s'en fût sauvé; enfin Lucius 
Malléolus, qui passait pour le plus inintelligent des Romains. L'affaire 
en question demandant activité et audace, de tels députés étaient 
incontestablement les moins propres à remplir cette mission. On rapporte 
que Caton dit à ce propos, en plein sénat, qu'avec de tels commissaires, 
non seulement Prusias resterait enfermé dans la citadelle de Nicée, mais 
encore que Nicomède vieillirait sur le trône. En effet, comment 
pourraient-ils se hâter, et en se hâlant même, réussir, eux qui n'avaient 
ni pieds, ni tête, ni cœur.
 |