Chapitre |
[18] |
ἅπασαν
ἐξήταζον
ὑπόνοιαν
πικρῶς
ἥ
|
τε |
βουλὴ
συνιοῦσα
περὶ
τούτων
καὶ |
[10] |
ἐπὶ
τὴν
πολιτείαν
ἀνοίγοντος
τοῦ
|
τε |
γένους
καὶ
τοῦ
πλούτου
τῆς |
[26] |
ὡς
λέγεται
μεγαλοφωνότατος
Ἀθηναίων·
(ἐκεῖνό
|
τε |
δὴ
καλὸν
ἔργον
τοῦ
Ἀλκιβιάδου |
[17] |
τὴν
νῆσον
Ἀλκιβιάδης
ἦν,
τόν
|
τε |
δῆμον
ἐλπίζειν
μεγάλα
πείσας,
αὐτός |
[14] |
ἄνδρας
ἐθεράπευσεν·
(ἐπεὶ
δ´
ἐκεῖνοί
|
τε |
διὰ
Νικίου
μάλιστα
τῆς
εἰρήνης |
[16] |
σανίσι,
τῶν
στρωμάτων
ἐπιβαλλομένων,
ἀσπίδος
|
τε
|
διαχρύσου
ποίησιν
οὐδὲν
ἐπίσημον
τῶν |
[35] |
πάσαις
ἀναχθεὶς
καὶ
κρατήσας,
αὐτόν
|
τε |
διέφθειρε
τὸν
Ἀντίοχον,
καὶ
ναῦς |
[28] |
ἀνήχθη.
(καὶ
μετὰ
μικρὸν
ὅ
|
τε |
ζόφος
διελύθη,
καὶ
κατώφθησαν
αἱ |
[1] |
καὶ
Λαμάχου
καὶ
Φορμίωνος
Θρασυβούλου
|
τε |
καὶ
Θηραμένους,
ἐπιφανῶν
ἀνδρῶν
γενομένων |
[1] |
τῷ
πατρὶ
δόξειεν
εἶναι,
κλασαυχενεύεταί
|
τε |
καὶ
τραυλίζεται.
~(Τὸ
δ´
ἦθος |
[16] |
ἀγορᾶς,
καὶ
πολυτέλειαν
ὑπερήφανον,
ἐκτομάς
|
τε |
καταστρωμάτων
ἐν
ταῖς
τριήρεσιν,
ὅπως |
[21] |
(οὗτος
ἀναπείθει
τὸν
Ἀνδοκίδην
ἑαυτοῦ
|
τε |
κατήγορον
καί
τινων
ἄλλων
γενέσθαι |
[34] |
Θαργηλιῶνος
ἕκτῃ
φθίνοντος
ἀπόρρητα,
τόν
|
τε |
κόσμον
ἀφελόντες
καὶ
τὸ
ἕδος |
[10] |
μὲν
δυνατὸς
ἦν
εἰπεῖν,
οἵ
|
τε |
κωμικοὶ
μαρτυροῦσι
καὶ
τῶν
ῥητόρων |
[29] |
Βιθυνοῖς.
οἱ
δὲ
δείσαντες
τήν
|
τε |
λείαν
ἀπέδοσαν
αὐτῷ
καὶ
φιλίαν |
[14] |
πρέσβεις
ἀπὸ
τῆς
Λακεδαίμονος,
αὐτόθεν
|
τε |
λόγους
ἐπιεικεῖς
ἔχοντες
καὶ
πρὸς |
[17] |
δῆμον
ἐλπίζειν
μεγάλα
πείσας,
αὐτός
|
τε |
μειζόνων
ὀρεγόμενος.
ἀρχὴν
γὰρ
εἶναι |
[37] |
μὲν
ἀναβαίνειν
πρὸς
Ἀρταξέρξην,
ἑαυτόν
|
τε |
μὴ
χείρονα
Θεμιστοκλέους
πειρωμένῳ
βασιλεῖ
|
[28] |
νεκρῶν
καὶ
ὅπλων
κρατήσαντες,
τάς
|
τε |
ναῦς
ἁπάσας
λαβόντες,
χειρωσάμενοι
δὲ |
[19] |
τὸν
Ἀλκιβιάδην,
(αἰσθόμενοι
δὲ
τούς
|
τε |
ναύτας
ὅσοι
πλεῖν
ἔμελλον
εἰς
|
[17] |
καὶ
τοῖς
ἡμικυκλίοις
καθέζεσθαι
τῆς
|
τε |
νήσου
τὸ
σχῆμα
καὶ
θέσιν |
[15] |
κρατησάντων,
ἐπελθὼν
ὁ
Ἀλκιβιάδης
τήν
|
τε |
νίκην
ἐβεβαίωσε
τῷ
δήμῳ,
καὶ |
[10] |
γένους
καὶ
τοῦ
πλούτου
τῆς
|
τε |
περὶ
τὰς
μάχας
ἀνδραγαθίας,
φίλων |
[14] |
δὲ
λύσαντος
τὸν
πόλεμον,
οἵ
|
τε |
πλεῖστοι
τὴν
εἰρήνην
Νικίειον
ὠνόμαζον, |
[32] |
ἄνδρας.
~(Ὁ
δ´
Ἀλκιβιάδης
ἰδεῖν
|
τε |
ποθῶν
ἤδη
τὰ
οἴκοι
καὶ
|
[18] |
τὰς
ἡμέρας
ἐκείνας
καθηκόντων,
εἴδωλά
|
τε
|
πολλαχοῦ
νεκροῖς
ἐκκομιζομένοις
ὅμοια
προὔκειντο |
[31] |
λιμένα
πλεύσασαι
καὶ
βιαζόμεναι
κραυγῇ
|
τε |
πολλῇ
καὶ
θορύβοις
καὶ
ψόφοις, |
[29] |
ἐθέλοντες.
(ἐπεὶ
δὲ
Φαρνάβαζος
ἱππέας
|
τε |
πολλοὺς
ἔχων
καὶ
πεζοὺς
ἐπῆλθεν
|
[10] |
περὶ
τὰς
μάχας
ἀνδραγαθίας,
φίλων
|
τε |
πολλῶν
καὶ
οἰκείων
ὑπαρχόντων,
ἀπ´ |
[39] |
ὕβριν
οὐ
μετρίως
φέροντας
ἐμπρῆσαί
|
τε |
τὴν
οἰκίαν
νύκτωρ,
ἐν
ᾗ
|
[14] |
ἄνδρας
ἀπολαβόντες
ὑπερηγάπων
αὐτόν,
ἔν
|
τε |
τοῖς
Ἕλλησι
λόγος
ἦν,
ὡς |
[32] |
ἐπὶ
τοῦ
καταστρώματος
ἰδεῖν
Εὐρυπτόλεμόν
|
τε |
τὸν
ἀνεψιὸν
παρόντα
καὶ
τῶν |
[2] |
καὶ
σπουδάζων
ὁ
Ἀλκιβιάδης
αὑτόν
|
τε |
τοῦ
μαθήματος
ἀπέστησε
καὶ
τοὺς |
[14] |
ἀφιέντας.
(ἐπεὶ
δὲ
Λακεδαιμόνιοι
πρός
|
τε |
τοὺς
Βοιωτοὺς
ἐποιήσαντο
συμμαχίαν,
καὶ |
[39] |
πράττειν
κελεύων,
ὁ
δὲ
Βαγαίῳ
|
τε |
τῷ
ἀδελφῷ
καὶ
Σουσαμίθρῃ
τῷ |
[13] |
δημαγωγούς,
ἀγῶνα
δ´
εἶχε
πρός
|
τε |
Φαίακα
τὸν
Ἐρασιστράτου
καὶ
Νικίαν |
[2] |
ἐπιστομίζειν
καὶ
ἀποφράττειν
ἕκαστον,
τήν
|
τε |
φωνὴν
καὶ
τὸν
λόγον
ἀφαιρούμενον. |
[5] |
(ἑστιάσας
δὲ
καὶ
φιλοφρονηθεὶς
τό
|
τε |
χρυσίον
ἀπέδωκεν
αὐτῷ
καὶ
προσέταξε |