Chapitre
[13]	ἡλικίαν προήκοντα καὶ στρατηγὸν ἄριστον	εἶναι	δοκοῦντα, Φαίακα δ´ ἀρχόμενον ὥσπερ
[8]	ἡ βία παράνομος οὐδ´ ἀπάνθρωπος	εἶναι·	καὶ γὰρ ὁ νόμος δοκεῖ
[21]	ἀπογόνους ἀνήγαγεν. (ἐδόκει δὲ μισόδημος	εἶναι	καὶ ὀλιγαρχικὸς ὁ Ἀνδοκίδης, ὕποπτον
[25]	καὶ παρῄνεσε πρὸς ταῖς ναυσὶν	εἶναι	καὶ περιτειχίσαι τὸ στρατόπεδον. (ἐπεὶ
[14]	τὸν βουλόμενον τῶν Ἑλλήνων φίλον	εἶναι	καὶ σύμμαχον, εἰ μὴ δόξειε
[4]	θεῶν ὑπηρεσίαν εἰς νέων ἐπιμέλειαν	εἶναι	καὶ σωτηρίαν, καταφρονῶν δ´ αὐτὸς
[18]	ὡς χρὴ τοὺς στρατηγοὺς αὐτοκράτορας	εἶναι	καὶ τῆς παρασκευῆς καὶ τοῦ
[21]	μὴ πολλῶν· ὁμολογήσαντι γὰρ ἄδειαν	εἶναι	κατὰ ψήφισμα τοῦ δήμου, τὰ
[1]	ἐμφερὴς μάλιστα τῷ πατρὶ δόξειεν	εἶναι,	κλασαυχενεύεταί τε καὶ τραυλίζεται. ~(Τὸ
[28]	τοὺς πολεμίους· χρήματα γὰρ οὐκ	εἶναι	μὴ πάντῃ κρατοῦσι· (πληρώσας δὲ
[18]	οὔθ´ ὁ τῶν σημεῖον δεινὸν	εἶναι	μηδὲν οἰομένων, ἀλλ´ οἷα φιλεῖ
[17]	τε μειζόνων ὀρεγόμενος. ἀρχὴν γὰρ	εἶναι	πρὸς ἃ ἠλπίκει διενοεῖτο τῆς
[32]	ὁ Σάμιος, Ἀλκιβιάδου φάσκων ἀπόγονος	εἶναι,	προστίθησι τούτοις, αὐλεῖν μὲν εἰρεσίαν
[31]	καὶ Χαλκηδονίους ὑπηκόους πάλιν Ἀθηναίοις	εἶναι,	τὴν δὲ Φαρναβάζου χώραν μηδὲν
[5]	ἀνθρώπου διὰ τὸ πολλῶν ταλάντων	εἶναι	τὴν ὠνήν, ἠπείλησε μαστιγώσειν εἰ
[12]	καὶ πυνθανόμενος ἅρμα δημόσιον Ἀργείοις	εἶναι,	τὸν δ´ Ἀλκιβιάδην εἰδὼς ἐν
[23]	ὀπαδοὺς ὑπὸ τῆς μητρὸς Ἀλκιβιάδην	εἶναι·	τοσοῦτος ἔρως κατεῖχε τὴν ἄνθρωπον.
[18]	προήκων ὅμως ἐδόκει μηδὲν ἧττον	εἶναι	τοῦ Ἀλκιβιάδου διάπυρος καὶ φιλοκίνδυνος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2005