Chapitre
[5]	ἄνθρωπον, ὡς αὐτοὶ καταμαρτυροῦσιν ἑαυτῶν.	ἂν	γὰρ ὗς τεκοῦσα δελφάκιον ἢ
[2]	ἂν περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν,	ἂν	δὲ περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται
[4]	δανειζομένων’ χαλεπὰς δὲ μᾶλλον εἴποιμ´	ἂν	εἶναι καὶ μνησικάκους τὰς τεκούσας
[4]	εἰ δ´ ἄτεκνος ἦν, πλείονας	ἂν	εἶχε κληρονομοῦντας, καὶ οὐχ ὁμοίους.
[2]	ἐφικτῷ τῆς ἐλπίδος ἑαυτάς, ἄχρι	ἂν	οὕτω προκινδυνεύουσαι τῶν νεοττῶν τῆς
[2]	ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ καὶ δράκοντας,	ἂν	περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν
[4]	ἢ πτερὰ ποικιλοθρόων οἰωνῶν τόσσον	ἂν	χεύαιτ´ ἀριθμόν’ ὅσος ἐστὶν ὁ
[1]	λόγου καὶ περιττὸν καὶ φιλελεύθερον	ἄγαν	οὐκ ἔστιν, ἀλόγους δ´ ὁρμὰς
[3]	ὀιζυρώτερον ἀνδρός, πάντων ὅσσα τε	γαῖαν	ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει’
[1]	ἡνίᾳ καὶ χαλινῷ βαδίζοντα δείκνυσιν	εὐθεῖαν	ὁ δεσπότης. ὁ δ´ ἀδέσποτος
[3]	τὴν πρόνοιαν αὐτῆς ἐμφῆναι καὶ	ἐπιμέλειαν.	τοῦ γὰρ αἵματος ὅσον περίττωμα
[1]	μένει καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ	πορείαν	ἣν ἡ φύσις ἄγει πορευόμενα.
[3]	τεκεῖν καὶ θρέψαι τέλος οὐ	χρείαν	ἀλλὰ φιλίαν ἔχοντος. ~Ἐπὶ τοὺς
[3]	ἀφ´ ἑτέρας ἐκτρέπουσα καὶ μεταλαμβάνουσα	χρείαν	ἔχει παρεσκευασμένας οἷον ἐννέας ἤ
[3]	ἔστιν εἰπεῖν οὐδ´ εὐπρεπὲς ἴσως	λίαν	ἀκριβῶς τῶν ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖς
[3]	θρέψαι τέλος οὐ χρείαν ἀλλὰ	φιλίαν	ἔχοντος. ~Ἐπὶ τοὺς παλαιοὺς ἀνάγαγε
[1]	δεσμῷ συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται,	μίαν	ἀεὶ πορείαν ἣν ἡ φύσις
[4]	ὦ Δῆμε, λοῦσαι πρῶτον ἐκδικάσας	μίαν,	ἔνθου ῥόφησον ἔντραγ´ ἔχε τριώβολον’
[4]	οἱ μὲν γὰρ παῖδες χάριν	οὐδεμίαν	ἔχουσιν οὐδ´ ἕνεκα τούτου θεραπεύουσιν
[5]	πάντων ἐνδεᾶ γένηται· τὴν γὰρ	πενίαν	ἔσχατον ἡγούμενοι κακὸν οὐχ ὑπομένουσι
[3]	γάλακτος ἐργασία καὶ οἰκονομία τὴν	πρόνοιαν	αὐτῆς ἐμφῆναι καὶ ἐπιμέλειαν. τοῦ
[2]	προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν καὶ	σωτηρίαν	τοῦ ἀποτεχθέντος. ἀξίως δ´ οὐκ
[1]	φυτὰ τῶν ζῴων· οἷς οὔτε	φαντασίαν	οὔθ´ ὁρμὴν ἔδωκε δι´ ἑτέρων
[2]	εὐθύς, ἡ ἁλκυὼν κύουσα τὴν	νεοττιὰν	συντίθησι συλλαμβάνουσα τὰς ἀκάνθας τῆς
[3]	καὶ λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων	εὐφυΐαν.	ἀρκεῖ δ´ ἡ τοῦ γάλακτος
[2]	τὰς λοχείας καὶ τὰς ἀνατροφὰς	σοφίαν	καὶ τέχνην παρορῶμεν. οἷον εὐθύς,
[2]	καλοῦμεν καὶ νομίζομεν ξανθὸν μέλι	μηδομέναν’	κολακεύοντες τὸ ἡδὺ καὶ γαργαλίζον
[3]	κεκρυμμένων ἐπινοεῖν τὴν πρὸς τὸ	γεννᾶν	καὶ λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων
[2]	διατυποῦσα τοὺς ὑμένας οὐ δοκεῖ	γεννᾶν	μόνον ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖν τὸ
[2]	ὁ δέ τε σθένεϊ βλεμεαίνει,	πᾶν	δέ τ´ ἐπισκύνιον κάτω ἕλκεται
[4]	τέκνων, ἀλλὰ τῆς φύσεως τὸ	πᾶν	κράτος οὐχ ἧττον ἐν ἀνθρώποις
[3]	ὁρώμενος· ᾧ μόνῳ σχεδὸν οὐδὲ	καθαρὰν	ἔδωκεν εἰς φῶς ὁδὸν ἡ
[2]	ἀλεκτορίδας ἐν τοῖς ὄμμασι καθ´	ἡμέραν	ἔχομεν ὃν τρόπον τὰ νεόττια
[4]	ἐκ νυκτὸς ἀλλάσσουσα τὸν μεθ´	ἡμέραν’	τίνων ταῦτα μισθῶν ἢ χρειῶν
[3]	ἐμμελέστερον φυτουργοῦ καὶ ὀχετηγοῦ πρὸς	ἑτέραν	ἀφ´ ἑτέρας ἐκτρέπουσα καὶ μεταλαμβάνουσα
[3]	κουφίζειν καὶ καθαίρειν, τὴν δ´	ὑστέραν	οἷον ἀρότῳ καὶ σπόρῳ γῆν
[4]	αὔξησις βραδεῖα, τῆς δ´ ἀρετῆς	μακρὰν	οὔσης προαποθνῄσκουσιν οἱ πλεῖστοι πατέρες.
[1]	καὶ περιδρομαῖς πολλάκις ἀλλ´ οὐ	μακρὰν	ὡς ἐπ´ ἀγκύρας τῆς φύσεως
[3]	ταῖς πρώταις ἀρχαῖς· αὗται δ´	ἦσαν	ἐν ταῖς τῶν σωμάτων κατασκευαῖς.
[1]	πρῶτον ἀπιστίᾳ τῇ πρὸς ἀλλήλους	ἐπενοήθησαν,	ἀλλοτρίας δικαιοσύνης ὥσπερ ἑτέρου τινὸς
[3]	πιδακώδη καὶ πόροις ἀτρέμα λεπτοῖς	διηθοῦσαν	ἀπολήγων εὐμενὲς τῷ τοῦ νηπίου
[3]	τὰ ἔγγονα χάριν καὶ ἀγάπησιν,	ἀκολουθοῦσαν	ταῖς πρώταις ἀρχαῖς· αὗται δ´
[4]	γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα γράψαι λέγουσι	τεκοῦσαν	ἢ τίκτουσαν ἔτι καὶ τὸ
[2]	ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς δυσωποῦσαν καὶ	τιτρώσκουσαν	ἐπιλογιζομένους ὅτι ταῦτα παραδείγματα τοῖς
[4]	αὐταῖς γινομένων· ὡς δ´ ὅταν	ὠδίνουσαν	ἔχῃ βέλος ὀξὺ γυναῖκα δριμύ,
[2]	ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν καὶ ἄρκτων	προνοοῦσαν,	ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς δυσωποῦσαν καὶ
[2]	ἄρκτων προνοοῦσαν, ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς	δυσωποῦσαν	καὶ τιτρώσκουσαν ἐπιλογιζομένους ὅτι ταῦτα
[3]	ὅταν δὲ τὴν γονὴν ἀναλάβῃ	προσπεσοῦσαν	ἡ ὑστέρα καὶ περιστείλῃ ῥιζώσεως
[4]	Ὁμηρίδα γράψαι λέγουσι τεκοῦσαν ἢ	τίκτουσαν	ἔτι καὶ τὸ νύγμα τῆς
[1]	ἑτέρων ὄρεξιν τοῦ κατὰ φύσιν	ἀποσαλεύουσαν,	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν δεσμῷ συνειργμένα
[4]	ὀξὺ γινόμενον ἐν τοῖς σπλάγχνοις	ἔχουσαν.	ἀλλὰ τὸ φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε
[3]	καὶ σπόρῳ γῆν ἐν φυτοῖς	ὀργῶσαν	ἐν καιρῷ παρέχειν. ὅταν δὲ
[4]	καὶ Σοφοκλέους νίκας οἱ πατέρες	ἔγνωσαν·	ψελλιζόντων καὶ συλλαβιζόντων ἠκροῶντο καὶ
[3]	φυτοῖς ὀργῶσαν ἐν καιρῷ παρέχειν.	ὅταν	δὲ τὴν γονὴν ἀναλάβῃ προσπεσοῦσαν
[2]	προσλαβοῦσα θυμόν. αἱ δὲ πέρδικες	ὅταν	διώκωνται μετὰ τῶν τέκνων, ἐκεῖνα
[4]	πόνων αὐταῖς γινομένων· ὡς δ´	ὅταν	ὠδίνουσαν ἔχῃ βέλος ὀξὺ γυναῖκα
[2]	ταῖς ἐγκρατείαις. ἀλλὰ τὴν μὲν	μέλιτταν	ἡμεῖς σοφὴν καλοῦμεν καὶ νομίζομεν
[4]	φίλους δύναμίν τε πλείστην τῶν	ἐν	ἀνθρώποις ἔχειν, οὐχ ἁπλῶς ἀληθές,
[4]	τὸ πᾶν κράτος οὐχ ἧττον	ἐν	ἀνθρώποις ἢ θηρίοις. ~Ἐξαμαυροῦται γὰρ
[1]	ὁ δεσπότης. ὁ δ´ ἀδέσποτος	ἐν	ἀνθρώπῳ καὶ αὐτοκρατὴς λόγος ἄλλας
[1]	φύσιν ἐκδιαίτησιν καὶ παράβασιν, εὐθὺς	ἐν	ἀρχῇ καὶ περὶ τὰ πρῶτα
[5]	τὸ χρυσίον, οὕτως ἡ φύσις	ἐν	αὐτοῖς τοῖς ἡμαρτημένοις ἤθεσι καὶ
[3]	ἄμορφον οὐδὲ μιαρὸν ὡς ἄνθρωπος	ἐν	γοναῖς ὁρώμενος· ᾧ μόνῳ σχεδὸν
[1]	καὶ ἁπλοῦν φυλάττει τὸ ἴδιον,	ἐν	δ´ ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ λόγου
[1]	κατὰ φύσιν ἀποσαλεύουσαν, ἀλλ´ ὥσπερ	ἐν	δεσμῷ συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται,
[1]	γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς μηδὲν	ἐν	ἑαυτοῖς δήλωμα τῆς φύσεως ὄν,
[2]	δ´ οἱ γαλεοὶ ζῳογονοῦσι μὲν	ἐν	ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν δὲ παρέχουσιν ἐκτὸς
[1]	συγχεομένων καὶ ταραττομένων; ἄκρατον γὰρ	ἐν	ἐκείνοις ἡ φύσις καὶ ἀμιγὲς
[2]	εἶτα πάλιν ἵστανται καὶ παρέχουσιν	ἐν	ἐφικτῷ τῆς ἐλπίδος ἑαυτάς, ἄχρι
[3]	ἄνω γεγόνασιν περὶ τὸ στέρνον	ἐν	ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι
[1]	καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς ζητεῖν	ἐν	ἵπποις καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι,
[3]	σπόρῳ γῆν ἐν φυτοῖς ὀργῶσαν	ἐν	καιρῷ παρέχειν. ὅταν δὲ τὴν
[3]	γενομένης (ὁ γὰρ ὀμφαλὸς πρῶτον	ἐν	μήτρῃσιν’ ὥς φησι Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον
[3]	αἵματος ὅσον περίττωμα τῆς χρείας	ἐν	ταῖς γυναιξὶ δι´ ἀμβλύτητα καὶ
[3]	πρώταις ἀρχαῖς· αὗται δ´ ἦσαν	ἐν	ταῖς τῶν σωμάτων κατασκευαῖς. πανταχοῦ
[2]	περὶ τοὺς γάμους ὅσον ἐστὶν	ἐν	τοῖς ζῴοις τὸ κατὰ φύσιν.
[2]	φιλεῖν ἄνευ χρείας; θαυμάζεται γὰρ	ἐν	τοῖς θεάτροις ὁ εἰπών μισθοῦ
[5]	προσῆκον. οὐ μὴν ἀλλ´ ὥσπερ	ἐν	τοῖς μετάλλοις πολλῇ συμπεφυρμένον γῇ
[2]	τοὺς διώκοντας. τὰς δ´ ἀλεκτορίδας	ἐν	τοῖς ὄμμασι καθ´ ἡμέραν ἔχομεν
[4]	ὁμοῦ πικρὸν καὶ ὀξὺ γινόμενον	ἐν	τοῖς σπλάγχνοις ἔχουσαν. ἀλλὰ τὸ
[2]	πλὴν ὅτι γίνεται ἕκαστον αὐτῶν	ἐν	τῷ φιλοστόργῳ ταῖς προνοίαις ταῖς
[2]	ῥά τε νήπι´ ἄγοντι συναντήσωνται	ἐν	ὕλῃ ἄνδρες ἐπακτῆρες, ὁ δέ
[3]	ἀκούειν. ἡ γὰρ φύσις ὥσπερ	ἐν	φυτοῖς ἀγρίοις οἷον οἰνάνθαις ἐρινεοῖς
[3]	οἷον ἀρότῳ καὶ σπόρῳ γῆν	ἐν	φυτοῖς ὀργῶσαν ἐν καιρῷ παρέχειν.
[4]	γοῦν πολυφίλους καὶ πολυτιμήτους ὄντας	ἓν	παιδίον γενόμενον ἀφίλους καὶ ἀδυνάτους
[4]	τὸ φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε καὶ	ἦγεν·	ἔτι θερμὴ καὶ διαλγὴς καὶ
[4]	οὐχ ὑπερέβη τὸ νήπιον οὐδ´	ἔφυγεν,	ἀλλ´ ἐπεστράφη καὶ προσεμειδίασε καὶ
[1]	καὶ γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς	μηδὲν	ἐν ἑαυτοῖς δήλωμα τῆς φύσεως
[4]	προσεμειδίασε καὶ ἀνείλετο καὶ ἠσπάσατο,	μηδὲν	ἡδὺ καρπουμένη μηδὲ χρήσιμον ἀλλ´
[3]	λέγων ἐπὶ νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς.	οὐδὲν	γάρ ἐστιν οὕτως ἀτελὲς οὐδ´
[4]	ἐποίησεν. ὅθεν οὐδὲ πρὸς δύναμιν	οὐδέν	ἐστιν ὠφέλιμον ἀπὸ τῶν τέκνων,
[3]	οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας καὶ προνοίας	οὐδὲν	ἦν ὄφελος, εἰ μὴ τὸ
[1]	ἄλλοτε παρεκβάσεις καὶ καινοτομίας ἀνευρίσκων	οὐδὲν	ἴχνος ἐμφανὲς οὐδ´ ἐναργὲς ἀπολέλοιπε
[3]	φιλότεχνος καὶ ἀνελλιπὴς καὶ ἀπέριττος,	οὐδέν’	ὡς ἔφησεν Ἐρασίστρατος ἔχουσα ῥωπικόν’
[3]	προσήκοντας ἀριθμοὺς τῇ ἐντὸς αὐξήσει	κυηθὲν	ἑτέρας ἀνατροφῆς καὶ χώρας δέηται.
[2]	ἔχει καὶ πρόσφορον ὀχευομένοις κρᾶσιν,	ἦλθεν	εἰς τὸ αὐτὸ τῷ ἄρρενι
[4]	γενόμενον ἀφίλους καὶ ἀδυνάτους ἐποίησεν.	ὅθεν	οὐδὲ πρὸς δύναμιν οὐδέν ἐστιν
[2]	ἐπιβαίνοντα τῶν νώτων καὶ προστρέχοντα	πανταχόθεν	ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ γεγηθός τι
[3]	μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται καὶ	μεμελέτηκεν	ἐμμήνοις ἡμερῶν περιόδοις ὀχετοὺς καὶ
[2]	καὶ Σόλωνος, οὐδ´ ἀτιμίας ἀτέκνων	δέδοικεν,	οὐδὲ τιμὰς διώκει τριπαιδίας, ὡς
[3]	οὐδὲ τῆς χρείας πορρωτέρω προερχόμενον	ἔδωκεν,	ἄνθρωπον δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν
[3]	ᾧ μόνῳ σχεδὸν οὐδὲ καθαρὰν	ἔδωκεν	εἰς φῶς ὁδὸν ἡ φύσις,
[3]	τῆς φύσεως ἀναστομούσης ἀποχεόμενον τὸ	μὲν	ἄλλο σῶμα κουφίζειν καὶ καθαίρειν,
[3]	ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν	μὲν	ἄλλον χρόνον εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν
[3]	τοῦ φύσει φιλοῦντος. διὸ τῶν	μὲν	ἄλλων ζῴων ὑπὸ τὴν γαστέρα
[3]	ἡμέρων καρπῶν ἐνέφυσεν, οὕτω τοῖς	μὲν	ἀλόγοις τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα
[3]	ταῖς τῶν σωμάτων κατασκευαῖς. πανταχοῦ	μὲν	γὰρ ἡ φύσις ἀκριβὴς καὶ
[4]	κληρονομοῦντας, καὶ οὐχ ὁμοίους. οἱ	μὲν	γὰρ παῖδες χάριν οὐδεμίαν ἔχουσιν
[5]	πρὸς τὰ ἔγγονα φιλόστοργον. οἱ	μὲν	γὰρ πένητες οὐ τρέφουσι τέκνα,
[3]	κηδεμονικὸν ἐνειργάσατο ταῖς τεκούσαις. οὐ	μὲν	γάρ τί πού ἐστιν ὀιζυρώτερον
[4]	τὰς χρείας· ἀνθρώπου δ´ ἡ	μὲν	ἐκτροφὴ πολύπονος ἡ δ´ αὔξησις
[3]	γεννωμένῳ καρπῷ καὶ μέλλοντι) τοὺς	μὲν	ἐμμήνους καὶ καθαρσίους ἔκλεισεν ὀχετοὺς
[2]	μάλιστα δ´ οἱ γαλεοὶ ζῳογονοῦσι	μὲν	ἐν ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν δὲ παρέχουσιν
[2]	τρόπον τὰ νεόττια περιέπουσι, τοῖς	μὲν	ἐνδῦναι χαλῶσαι τὰς πτέρυγας, τὰ
[2]	διώκωνται μετὰ τῶν τέκνων, ἐκεῖνα	μὲν	ἐῶσι προπέτεσθαι καὶ φεύγειν, αὑταῖς
[2]	καρτερίαις ταῖς ἐγκρατείαις. ἀλλὰ τὴν	μὲν	μέλιτταν ἡμεῖς σοφὴν καλοῦμεν καὶ
[2]	θῆλυ χειρόηθες καὶ ποθεινόν, ἡδείᾳ	μὲν	ὀσμῇ χρωτὸς ἰδίῳ δὲ κόσμῳ
[1]	πορευόμενα. τοῖς δὲ θηρίοις τὸ	μὲν	πολύτροπον τοῦ λόγου καὶ περιττὸν
[2]	ἀλλήλων ἐγκαταπλέκουσα καὶ συνείρουσα τὸ	μὲν	σχῆμα περιαγὲς ὡς ἁλιευτικοῦ κύρτου
[4]	ἀνάγαγε τὸν λόγον, ὧν ταῖς	μὲν	τεκεῖν πρώταις, τοῖς δ´ ἰδεῖν
[2]	μέλιτταν ἡμεῖς σοφὴν καλοῦμεν καὶ	νομίζομεν	ξανθὸν μέλι μηδομέναν’ κολακεύοντες τὸ
[2]	ἐν τοῖς ὄμμασι καθ´ ἡμέραν	ἔχομεν	ὃν τρόπον τὰ νεόττια περιέπουσι,
[2]	τὴν μὲν μέλιτταν ἡμεῖς σοφὴν	καλοῦμεν	καὶ νομίζομεν ξανθὸν μέλι μηδομέναν’
[1]	καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς	γαμοῦμεν	αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν,
[1]	γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν καὶ	τεκνοτροφοῦμεν,	ὡς μηδὲν ἐν ἑαυτοῖς δήλωμα
[5]	ἑαυτὸν φύσει στέργειν τὸν ἄνθρωπον	λέγωμεν,	ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς καὶ
[1]	οἰκεῖον οὐ τετήρηκε. καὶ μὴ	θαυμάζωμεν,	εἰ τὰ ἄλογα ζῷα τῶν
[1]	ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ	γεννῶμεν	καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς μηδὲν ἐν
[2]	τὰς ἀνατροφὰς σοφίαν καὶ τέχνην	παρορῶμεν.	οἷον εὐθύς, ἡ ἁλκυὼν κύουσα
[2]	σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει	μέμονέν	τε μάχεσθαι’ τὸν περὶ τῶν
[2]	ἔπειτα μίγνυται τῷ θήλει τὸ	ἄρρεν	οὐχ ἅπαντα χρόνον· ἡδονὴν γὰρ
[4]	παιδίον γενόμενον ἀφίλους καὶ ἀδυνάτους	ἐποίησεν.	ὅθεν οὐδὲ πρὸς δύναμιν οὐδέν
[3]	ἀνελλιπὴς καὶ ἀπέριττος, οὐδέν’ ὡς	ἔφησεν	Ἐρασίστρατος ἔχουσα ῥωπικόν’ τὰ δὲ
[3]	τοὺς μὲν ἐμμήνους καὶ καθαρσίους	ἔκλεισεν	ὀχετοὺς ἡ φύσις, τοῦ δ´
[5]	ἔτεγγον’ Ἡγησίας δὲ διαλεγόμενος πολλοὺς	ἔπεισεν	ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ
[3]	ἀπέπτους καὶ ἀτελεῖς ἡμέρων καρπῶν	ἐνέφυσεν,	οὕτω τοῖς μὲν ἀλόγοις τὸ
[4]	τοῦ Εὐήνου τοῦτο μόνον, ὡς	ἐπέγραψεν	ἢ δέος ἢ λύπη παῖς
[4]	συνέβη τικτόμενον βρέφος· οὔτε νόμος	ἦν	ἐκείνοις τεκνοτροφεῖν προστάττων οὔτε προσδοκία
[3]	καὶ φιλοτιμίας καὶ προνοίας οὐδὲν	ἦν	ὄφελος, εἰ μὴ τὸ φιλόστοργον
[4]	θυγατέρων πατήρ’ εἰ δ´ ἄτεκνος	ἦν,	πλείονας ἂν εἶχε κληρονομοῦντας, καὶ
[1]	καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ πορείαν	ἣν	ἡ φύσις ἄγει πορευόμενα. τοῖς
[3]	ὑστέραν οἷον ἀρότῳ καὶ σπόρῳ	γῆν	ἐν φυτοῖς ὀργῶσαν ἐν καιρῷ
[3]	λογικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ	δίκην	καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν
[1]	καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου ἡμῶν	πολλὴν	τοῦ κατὰ φύσιν ἐκδιαίτησιν καὶ
[2]	οὐκ ἔστιν εἰπεῖν τὰ δρώμενα,	πλὴν	ὅτι γίνεται ἕκαστον αὐτῶν ἐν
[5]	τρέφειν οὐκ ἀναιρεῖν προσῆκον. οὐ	μὴν	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν τοῖς μετάλλοις
[1]	ζῴων· οἷς οὔτε φαντασίαν οὔθ´	ὁρμὴν	ἔδωκε δι´ ἑτέρων ὄρεξιν τοῦ
[2]	καὶ τὴν τροφὴν τῆς γαστρὸς	ἁπτομένην	ἀποκρατεῖ καὶ πιέζει τῷ στόματι,
[3]	καιρῷ παρέχειν. ὅταν δὲ τὴν	γονὴν	ἀναλάβῃ προσπεσοῦσαν ἡ ὑστέρα καὶ
[2]	τὸ ἄρρεν οὐχ ἅπαντα χρόνον·	ἡδονὴν	γὰρ οὐκ ἔχει τέλος ἀλλὰ
[3]	ἀτελὲς καὶ οὐ διαρκὲς πρὸς	δικαιοσύνην	οὐδὲ τῆς χρείας πορρωτέρω προερχόμενον
[3]	τιμὰς καὶ πόλεων ἱδρύσεις καὶ	φιλοφροσύνην,	γενναῖα καὶ καλὰ καὶ φερέκαρπα
[2]	καὶ τὰς ἀνατροφὰς σοφίαν καὶ	τέχνην	παρορῶμεν. οἷον εὐθύς, ἡ ἁλκυὼν
[1]	τῶν ἀλόγων φύσιν ζῴων ὥσπερ	ἀλλοδαπὴν	πόλιν ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων
[1]	πρὸς ἀλλήλους διαφορὰς ἐπὶ τὴν	τῶν	ἀλόγων φύσιν ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν
[5]	τῶν καλῶν πάντων ἐνδεᾶ γένηται·	τὴν	γὰρ πενίαν ἔσχατον ἡγούμενοι κακὸν
[3]	τῶν μὲν ἄλλων ζῴων ὑπὸ	τὴν	γαστέρα τὰ οὔθατα χαλᾷ τοὺς
[3]	ἔχουσα ῥωπικόν’ τὰ δὲ περὶ	τὴν	γένεσιν ἀξίως οὐκ ἔστιν εἰπεῖν
[3]	τούτων γε τῶν τοσούτων ἐπὶ	τὴν	γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν
[3]	ἐν καιρῷ παρέχειν. ὅταν δὲ	τὴν	γονὴν ἀναλάβῃ προσπεσοῦσαν ἡ ὑστέρα
[3]	ἄλλο σῶμα κουφίζειν καὶ καθαίρειν,	τὴν	δ´ ὑστέραν οἷον ἀρότῳ καὶ
[2]	καὶ γαργαλίζον ἡμᾶς τῆς γλυκύτητος,	τὴν	δὲ τῶν ἄλλων περὶ τὰς
[4]	οὐκ ἐπεῖδε τὴν Σαλαμῖνα Νεοκλῆς	τὴν	Θεμιστοκλέους οὐδὲ τὸν Εὐρυμέδοντα Μιλτιάδης
[1]	ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι	τὴν	κρίσιν; ἢ καὶ τοῦτο τῆς
[2]	κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ	τὴν	κύησιν καὶ σωτηρίαν τοῦ ἀποτεχθέντος.
[2]	ταῖς καρτερίαις ταῖς ἐγκρατείαις. ἀλλὰ	τὴν	μὲν μέλιτταν ἡμεῖς σοφὴν καλοῦμεν
[2]	οἷον εὐθύς, ἡ ἁλκυὼν κύουσα	τὴν	νεοττιὰν συντίθησι συλλαμβάνουσα τὰς ἀκάνθας
[3]	τοῦ γάλακτος ἐργασία καὶ οἰκονομία	τὴν	πρόνοιαν αὐτῆς ἐμφῆναι καὶ ἐπιμέλειαν.
[3]	καὶ φερέκαρπα τούτων σπέρματα παρέσχε	τὴν	πρὸς τὰ ἔγγονα χάριν καὶ
[3]	ἀλλ´ ἀποκειμένων καὶ κεκρυμμένων ἐπινοεῖν	τὴν	πρὸς τὸ γεννᾶν καὶ λοχεύεσθαι
[4]	οἱ πλεῖστοι πατέρες. οὐκ ἐπεῖδε	τὴν	Σαλαμῖνα Νεοκλῆς τὴν Θεμιστοκλέους οὐδὲ
[2]	τρέφει λιμῷ τὰ ἔγγονα, καὶ	τὴν	τροφὴν τῆς γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ
[1]	τὰς πρὸς ἀλλήλους διαφορὰς ἐπὶ	τὴν	τῶν ἀλόγων φύσιν ζῴων ὥσπερ
[2]	οἰόμεθα τὰ πάθη τούτοις ἐνειργάσθαι	τὴν	φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν
[4]	ἀνθρώποισιν εὑρίσκειν φίλους δύναμίν τε	πλείστην	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἔχειν, οὐχ
[3]	καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας·	τοιαύτην	γὰρ ὁ μαστὸς ἔχει ἐντὸς
[2]	λιμῷ τὰ ἔγγονα, καὶ τὴν	τροφὴν	τῆς γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ
[2]	ἀλλὰ τὴν μὲν μέλιτταν ἡμεῖς	σοφὴν	καλοῦμεν καὶ νομίζομεν ξανθὸν μέλι
[3]	στόματι καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ	περιλαβεῖν	ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων γε
[3]	καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ	περιλαβεῖν	ἢ τοῦ φύσει φιλοῦντος. διὸ
[2]	φύσεως μόνης μὴ προῖκα τὸ	στέργειν	ἐχούσης μηδ´ ἐπισταμένης φιλεῖν ἄνευ
[5]	ὡς πᾶσι καὶ παρὰ φύσιν	στέργειν	τὰ τικτόμενα καὶ τρέφειν οὐκ
[5]	παραβλαστανούσης· ἢ μηδ´ ἑαυτὸν φύσει	στέργειν	τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ
[2]	δοκεῖ γεννᾶν μόνον ἀλλὰ καὶ	δημιουργεῖν	τὸ τέκνον. ὁ δ´ Ὁμηρικὸς
[2]	ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι προπέτεσθαι καὶ	φεύγειν,	αὑταῖς δὲ μηχανώμεναι προσέχειν τοὺς
[4]	μὲν τεκεῖν πρώταις, τοῖς δ´	ἰδεῖν	συνέβη τικτόμενον βρέφος· οὔτε νόμος
[3]	ἀποχεόμενον τὸ μὲν ἄλλο σῶμα	κουφίζειν	καὶ καθαίρειν, τὴν δ´ ὑστέραν
[3]	κατασπάσασθαι τὸ νήπιον, ὡς τοῦ	τεκεῖν	καὶ θρέψαι τέλος οὐ χρείαν
[4]	τὸν λόγον, ὧν ταῖς μὲν	τεκεῖν	πρώταις, τοῖς δ´ ἰδεῖν συνέβη
[4]	Εὐριπίδου λεγόμενον, τὰ χρήματ´ ἀνθρώποισιν	εὑρίσκειν	φίλους δύναμίν τε πλείστην τῶν
[3]	θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ	μεταβαλεῖν	δυναμένας· τοιαύτην γὰρ ὁ μαστὸς
[2]	τὸ στέργειν ἐχούσης μηδ´ ἐπισταμένης	φιλεῖν	ἄνευ χρείας; θαυμάζεται γὰρ ἐν
[2]	ἵνα κληρονόμους ἔχωσιν ἀλλ´ ἵνα	κληρονομεῖν	δύνωνται. ἔπειτα μίγνυται τῷ θήλει
[4]	οὐδ´ ἐπιτυχεῖν τοῦ τἀλλότρια βουλομένου	λαμβάνειν.	οὐ ψάμμος ἢ κόνις ἢ
[2]	γαλεοὶ ζῳογονοῦσι μὲν ἐν ἑαυτοῖς,	ἐκβαίνειν	δὲ παρέχουσιν ἐκτὸς καὶ νέμεσθαι
[3]	ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων καὶ κεκρυμμένων	ἐπινοεῖν	τὴν πρὸς τὸ γεννᾶν καὶ
[3]	τὴν γένεσιν ἀξίως οὐκ ἔστιν	εἰπεῖν	οὐδ´ εὐπρεπὲς ἴσως λίαν ἀκριβῶς
[2]	ἀποτεχθέντος. ἀξίως δ´ οὐκ ἔστιν	εἰπεῖν	τὰ δρώμενα, πλὴν ὅτι γίνεται
[3]	μὲν ἄλλο σῶμα κουφίζειν καὶ	καθαίρειν,	τὴν δ´ ὑστέραν οἷον ἀρότῳ
[5]	τὰ τικτόμενα καὶ τρέφειν οὐκ	ἀναιρεῖν	προσῆκον. οὐ μὴν ἀλλ´ ὥσπερ
[4]	οἴεται τοὺς πλουσίους θύειν καὶ	χαίρειν	γενομένων αὐτοῖς τέκνων, ὅτι τοὺς
[4]	παῖδας τρέφουσιν· οὐ γὰρ ἔστιν	εὑρεῖν	οὐδ´ ἐπιτυχεῖν τοῦ τἀλλότρια βουλομένου
[1]	ἀναγκαιοτάτων καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς	ζητεῖν	ἐν ἵπποις καὶ κυσὶ καὶ
[4]	εἴ τις οἴεται τοὺς πλουσίους	θύειν	καὶ χαίρειν γενομένων αὐτοῖς τέκνων,
[3]	ἀληθὴς ὁ λόγος οὔτ´ ἄξιος	ἀκούειν.	ἡ γὰρ φύσις ὥσπερ ἐν
[5]	φύσιν στέργειν τὰ τικτόμενα καὶ	τρέφειν	οὐκ ἀναιρεῖν προσῆκον. οὐ μὴν
[4]	βρέφος· οὔτε νόμος ἦν ἐκείνοις	τεκνοτροφεῖν	προστάττων οὔτε προσδοκία χάριτος ἢ
[4]	τε πλείστην τῶν ἐν ἀνθρώποις	ἔχειν,	οὐχ ἁπλῶς ἀληθές, ἀλλ´ ἐπὶ
[3]	ἐν φυτοῖς ὀργῶσαν ἐν καιρῷ	παρέχειν.	ὅταν δὲ τὴν γονὴν ἀναλάβῃ
[2]	καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ μηχανώμεναι	προσέχειν	τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι καὶ
[4]	οὐ γὰρ ἔστιν εὑρεῖν οὐδ´	ἐπιτυχεῖν	τοῦ τἀλλότρια βουλομένου λαμβάνειν. οὐ
[2]	καὶ νέμεσθαι τοῖς σκυμνίοις, εἶτα	πάλιν	ἀναλαμβάνουσι καὶ περιπτύσσουσιν ἐγκοιμώμενα τοῖς
[2]	καὶ καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα	πάλιν	ἵστανται καὶ παρέχουσιν ἐν ἐφικτῷ
[1]	ἀλόγων φύσιν ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν	πόλιν	ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι
[2]	τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται παρὰ	δύναμιν.	εἶτα ταῦτ´ οἰόμεθα τὰ πάθη
[4]	ἀδυνάτους ἐποίησεν. ὅθεν οὐδὲ πρὸς	δύναμιν	οὐδέν ἐστιν ὠφέλιμον ἀπὸ τῶν
[4]	τὰ χρήματ´ ἀνθρώποισιν εὑρίσκειν φίλους	δύναμίν	τε πλείστην τῶν ἐν ἀνθρώποις
[1]	οὔθ´ ὁρμὴν ἔδωκε δι´ ἑτέρων	ὄρεξιν	τοῦ κατὰ φύσιν ἀποσαλεύουσαν, ἀλλ´
[3]	χαλᾷ τοὺς μαστοὺς, ταῖς δὲ	γυναιξὶν	ἄνω γεγόνασιν περὶ τὸ στέρνον
[3]	παρέσχε τὴν πρὸς τὰ ἔγγονα	χάριν	καὶ ἀγάπησιν, ἀκολουθοῦσαν ταῖς πρώταις
[4]	ὁμοίους. οἱ μὲν γὰρ παῖδες	χάριν	οὐδεμίαν ἔχουσιν οὐδ´ ἕνεκα τούτου
[2]	καὶ τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι καὶ	χάριν,	τὰς δ´ ἀνθρώπων δάνεια καὶ
[1]	τοῦ κατὰ φύσιν ἐκδιαίτησιν καὶ	παράβασιν,	εὐθὺς ἐν ἀρχῇ καὶ περὶ
[3]	ἐμφύεσθαι τοῖς ὀνόμασι καὶ τοῖς	ῥήμασιν,	ἀλλ´ ἀποκειμένων καὶ κεκρυμμένων ἐπινοεῖν
[3]	μαστοὺς, ταῖς δὲ γυναιξὶν ἄνω	γεγόνασιν	περὶ τὸ στέρνον ἐν ἐφικτῷ
[3]	μαστὸς ἔχει ἐντὸς διάθεσιν καὶ	κρᾶσιν.	ἐκροαὶ δὲ τοῦ γάλακτος οὐκ
[2]	γονίμους ἔχει καὶ πρόσφορον ὀχευομένοις	κρᾶσιν,	ἦλθεν εἰς τὸ αὐτὸ τῷ
[3]	γὰρ ὁ μαστὸς ἔχει ἐντὸς	διάθεσιν	καὶ κρᾶσιν. ἐκροαὶ δὲ τοῦ
[5]	αὐτοῖς τοῖς ἡμαρτημένοις ἤθεσι καὶ	πάθεσιν	ἐκφαίνει τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα
[2]	καὶ φυσικῶς, ἐπιγνωσθήσεται τοῖς ἁπάντων	πάθεσιν	ὡς εὖ καὶ ἀληθῶς λεγόμενον.
[1]	καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι καὶ	ἤθεσιν	ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι
[3]	ῥωπικόν’ τὰ δὲ περὶ τὴν	γένεσιν	ἀξίως οὐκ ἔστιν εἰπεῖν οὐδ´
[3]	γε τῶν τοσούτων ἐπὶ τὴν	γένεσιν	ἐργαλείων καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ
[2]	γὰρ οὐκ ἔχει τέλος ἀλλὰ	γέννησιν	καὶ τέκνωσιν· διὰ τοῦτ´ ἔτους
[3]	πρὸς τὰ ἔγγονα χάριν καὶ	ἀγάπησιν,	ἀκολουθοῦσαν ταῖς πρώταις ἀρχαῖς· αὗται
[3]	(ὁ γὰρ ὀμφαλὸς πρῶτον ἐν	μήτρῃσιν’	ὥς φησι Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον σάλου
[1]	ἡμῶν πολλὴν τοῦ κατὰ φύσιν	ἐκδιαίτησιν	καὶ παράβασιν, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ
[2]	ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ τὴν	κύησιν	καὶ σωτηρίαν τοῦ ἀποτεχθέντος. ἀξίως
[3]	ἐκροαὶ δὲ τοῦ γάλακτος οὐκ	εἰσὶν	οὐδὲ κρουνοὶ μεθιέντες ἀθρόως, εἰς
[1]	ἀναγκαίων μὴ φυομένου παρ´ αὐτοῖς	δεηθεῖσιν.	ἆρ´ οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι
[4]	τοῦ Εὐριπίδου λεγόμενον, τὰ χρήματ´	ἀνθρώποισιν	εὑρίσκειν φίλους δύναμίν τε πλείστην
[1]	ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι τὴν	κρίσιν;	ἢ καὶ τοῦτο τῆς ἀνθρωπίνης
[1]	ὑφ´ ἡνίᾳ καὶ χαλινῷ βαδίζοντα	δείκνυσιν	εὐθεῖαν ὁ δεσπότης. ὁ δ´
[2]	δράκοντας, ἂν περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι,	φεύγουσιν,	ἂν δὲ περὶ τῶν τέκνων,
[2]	ἐγγὺς κυλινδούμεναι καὶ καταλαμβανόμεναι μικρὸν	ὑπεκθέουσιν,	εἶτα πάλιν ἵστανται καὶ παρέχουσιν
[5]	θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι καὶ τέρας	νομίζουσιν,	ὡς πᾶσι καὶ παρὰ φύσιν
[5]	ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς καὶ	κατακρημνίζουσιν.	ὁ δ´ Οἰδίπους ἤρασς´ ἐπαίρων
[4]	τῶν ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι	δειπνίζουσιν,	οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν, οἱ ῥήτορες
[4]	τῆς δ´ ἀρετῆς μακρὰν οὔσης	προαποθνῄσκουσιν	οἱ πλεῖστοι πατέρες. οὐκ ἐπεῖδε
[2]	οὔτε κύνες ἐπὶ μισθῷ σκύλακας	φιλοῦσιν	οὔθ´ ἵπποι πώλους οὔτ´ ὄρνιθες
[4]	οἱ ῥήτορες μόνοις τούτοις προῖκα	συνηγοροῦσιν.	ἰσχυρόν ἐστι πλούσιος ἀγνοούμενον ἔχων
[5]	ἐξιστάντα τὸν ἄνθρωπον, ὡς αὐτοὶ	καταμαρτυροῦσιν	ἑαυτῶν. ἂν γὰρ ὗς τεκοῦσα
[2]	σκυμνίοις, εἶτα πάλιν ἀναλαμβάνουσι καὶ	περιπτύσσουσιν	ἐγκοιμώμενα τοῖς σπλάγχνοις. ἡ δ´
[4]	καὶ ἵπποι καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα	τίκτουσιν	ἐπὶ τὰς χρείας· ἀνθρώπου δ´
[5]	τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ	σφάττουσιν	ἑαυτοὺς καὶ κατακρημνίζουσιν. ὁ δ´
[4]	οἱ πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες	θεραπεύουσιν,	οἱ ῥήτορες μόνοις τούτοις προῖκα
[4]	οὐδεμίαν ἔχουσιν οὐδ´ ἕνεκα τούτου	θεραπεύουσιν	οὐδὲ τιμῶσιν, ὡς ὀφείλημα τὸν
[4]	νὴ Δία κληρονόμων ἀπορίᾳ παῖδας	τρέφουσιν·	οὐ γὰρ ἔστιν εὑρεῖν οὐδ´
[4]	μὲν γὰρ παῖδες χάριν οὐδεμίαν	ἔχουσιν	οὐδ´ ἕνεκα τούτου θεραπεύουσιν οὐδὲ
[2]	μὲν ἐν ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν δὲ	παρέχουσιν	ἐκτὸς καὶ νέμεσθαι τοῖς σκυμνίοις,
[2]	ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν ἵστανται καὶ	παρέχουσιν	ἐν ἐφικτῷ τῆς ἐλπίδος ἑαυτάς,
[2]	τὰ πάθη τούτοις ἐνειργάσθαι τὴν	φύσιν	ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν καὶ
[1]	δι´ ἑτέρων ὄρεξιν τοῦ κατὰ	φύσιν	ἀποσαλεύουσαν, ἀλλ´ ὥσπερ ἐν δεσμῷ
[2]	λοχείας καὶ ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας	φύσιν	εἶναι καὶ χάριν, τὰς δ´
[1]	βίου ἡμῶν πολλὴν τοῦ κατὰ	φύσιν	ἐκδιαίτησιν καὶ παράβασιν, εὐθὺς ἐν
[5]	καὶ πάθη ψυχῆς τοῦ κατὰ	φύσιν	ἐξιστάντα τὸν ἄνθρωπον, ὡς αὐτοὶ
[1]	διαφορὰς ἐπὶ τὴν τῶν ἀλόγων	φύσιν	ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν ἐκκαλοῦνται
[2]	ἐν τοῖς ζῴοις τὸ κατὰ	φύσιν.	πρῶτον οὐκ ἀναμένει νόμους ἀγαμίου
[5]	νομίζουσιν, ὡς πᾶσι καὶ παρὰ	φύσιν	στέργειν τὰ τικτόμενα καὶ τρέφειν
[4]	οὐδ´ ἕνεκα τούτου θεραπεύουσιν οὐδὲ	τιμῶσιν,	ὡς ὀφείλημα τὸν κλῆρον ἐκδεχόμενοι·
[2]	ἔχει τέλος ἀλλὰ γέννησιν καὶ	τέκνωσιν·	διὰ τοῦτ´ ἔτους ὥρᾳ, ἣ
[2]	ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ γαμοῦσι καὶ	γεννῶσιν,	οὐχ ἵνα κληρονόμους ἔχωσιν ἀλλ´
[2]	καὶ γεννῶσιν, οὐχ ἵνα κληρονόμους	ἔχωσιν	ἀλλ´ ἵνα κληρονομεῖν δύνωνται. ἔπειτα
[3]	μᾶλλον ἢ γεννωμένῳ ἐοικὼς οὐδενός	ἐστιν	ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι
[2]	~Ὅρα περὶ τοὺς γάμους ὅσον	ἐστὶν	ἐν τοῖς ζῴοις τὸ κατὰ
[4]	τόσσον ἂν χεύαιτ´ ἀριθμόν’ ὅσος	ἐστὶν	ὁ τῶν κληρονομούντων. Δαναὸς ὁ
[3]	οὐ μὲν γάρ τί πού	ἐστιν	ὀιζυρώτερον ἀνδρός, πάντων ὅσσα τε
[3]	νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς. οὐδὲν γάρ	ἐστιν	οὕτως ἀτελὲς οὐδ´ ἄπορον οὐδὲ
[5]	μορφαὶ τῶν δαιμονίων’ ταῦτα δ´	ἐστὶν	ὥσπερ ἐκεῖνα νοσήματα καὶ πάθη
[4]	ὅθεν οὐδὲ πρὸς δύναμιν οὐδέν	ἐστιν	ὠφέλιμον ἀπὸ τῶν τέκνων, ἀλλὰ
[1]	περιττὸν καὶ φιλελεύθερον ἄγαν οὐκ	ἔστιν,	ἀλόγους δ´ ὁρμὰς καὶ ὀρέξεις
[3]	περὶ τὴν γένεσιν ἀξίως οὐκ	ἔστιν	εἰπεῖν οὐδ´ εὐπρεπὲς ἴσως λίαν
[2]	τοῦ ἀποτεχθέντος. ἀξίως δ´ οὐκ	ἔστιν	εἰπεῖν τὰ δρώμενα, πλὴν ὅτι
[4]	ἀπορίᾳ παῖδας τρέφουσιν· οὐ γὰρ	ἔστιν	εὑρεῖν οὐδ´ ἐπιτυχεῖν τοῦ τἀλλότρια
[1]	ἐν ἑαυτοῖς δήλωμα τῆς φύσεως	ὄν,	τὰ δὲ τῶν θηρίων ἤθη
[2]	τοῖς ὄμμασι καθ´ ἡμέραν ἔχομεν	ὃν	τρόπον τὰ νεόττια περιέπουσι, τοῖς
[2]	μάχεσθαι’ τὸν περὶ τῶν τέκνων	φόβον	ὡς δεύτερον προσλαβοῦσα θυμόν. αἱ
[5]	φοίνιαι δ´ ὁμοῦ γλῆναι γένει´	ἔτεγγον’	Ἡγησίας δὲ διαλεγόμενος πολλοὺς ἔπεισεν
[4]	~Ἐπὶ τοὺς παλαιοὺς ἀνάγαγε τὸν	λόγον,	ὧν ταῖς μὲν τεκεῖν πρώταις,
[3]	ἀλόγοις τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα	φιλόστοργον	ἀτελὲς καὶ οὐ διαρκὲς πρὸς
[4]	σπλάγχνοις ἔχουσαν. ἀλλὰ τὸ φύσει	φιλόστοργον	ἔκαμπτε καὶ ἦγεν· ἔτι θερμὴ
[3]	ἦν ὄφελος, εἰ μὴ τὸ	φιλόστοργον	ἡ φύσις καὶ κηδεμονικὸν ἐνειργάσατο
[5]	ἐκφαίνει τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα	φιλόστοργον.	οἱ μὲν γὰρ πένητες οὐ
[3]	ἐν γοναῖς ὁρώμενος· ᾧ μόνῳ	σχεδὸν	οὐδὲ καθαρὰν ἔδωκεν εἰς φῶς
[4]	ἔρωτας αὐτῶν οἷα νέοι πλημμελούντων	ἐπεῖδον·	ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ μνημονεύεσθαι τοῦ
[3]	οὐδὲ καθαρὰν ἔδωκεν εἰς φῶς	ὁδὸν	ἡ φύσις, ἀλλ´ αἵματι πεφυρμένος
[1]	τῆς φύσεως σαλεύει, καθάπερ οὖν	ὁδὸν	ὑφ´ ἡνίᾳ καὶ χαλινῷ βαδίζοντα
[3]	ἀμβλύτητα καὶ μικρότητα τοῦ πνεύματος	ἐπιπολάζον	ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν μὲν
[2]	μέτρον τῆς ἁλκυόνος, ὥστε μήτε	μεῖζον	ἄλλο μήτε μικρότερον ἐνδύεσθαι ζῷον,
[2]	μηδομέναν’ κολακεύοντες τὸ ἡδὺ καὶ	γαργαλίζον	ἡμᾶς τῆς γλυκύτητος, τὴν δὲ
[2]	ἡμεῖς σοφὴν καλοῦμεν καὶ νομίζομεν	ξανθὸν	μέλι μηδομέναν’ κολακεύοντες τὸ ἡδὺ
[1]	λόγου καὶ τῆς συνηθείας, ὃ	τοὔλαιον	ὑπὸ τῶν μυρεψῶν πέπονθε, πρὸς
[1]	ἀμιγὲς καὶ ἁπλοῦν φυλάττει τὸ	ἴδιον,	ἐν δ´ ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ
[4]	πολυφίλους καὶ πολυτιμήτους ὄντας ἓν	παιδίον	γενόμενον ἀφίλους καὶ ἀδυνάτους ἐποίησεν.
[1]	γέγονε καὶ ἡδεῖα, τὸ δ´	οἰκεῖον	οὐ τετήρηκε. καὶ μὴ θαυμάζωμεν,
[3]	προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι	ταμεῖον.	ἀλλὰ τούτων γε τῶν τοσούτων
[5]	τεκοῦσα δελφάκιον ἢ κύων διασπαράξῃ	σκυλάκιον,	ἀθυμοῦσι καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς
[5]	ἑαυτῶν. ἂν γὰρ ὗς τεκοῦσα	δελφάκιον	ἢ κύων διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι
[3]	ἐν μήτρῃσιν’ ὥς φησι Δημόκριτος‘	ἀγκυρηβόλιον	σάλου καὶ πλάνης ἐμφύεται, πεῖσμα
[2]	σθένεϊ βλεμεαίνει, πᾶν δέ τ´	ἐπισκύνιον	κάτω ἕλκεται ὄσσε καλύπτων, ἆρ´
[3]	καὶ καθαίρειν, τὴν δ´ ὑστέραν	οἷον	ἀρότῳ καὶ σπόρῳ γῆν ἐν
[3]	καὶ μεταλαμβάνουσα χρείαν ἔχει παρεσκευασμένας	οἷον	ἐννέας ἤ τινας κρήνας νάματος
[2]	ἀνατροφὰς σοφίαν καὶ τέχνην παρορῶμεν.	οἷον	εὐθύς, ἡ ἁλκυὼν κύουσα τὴν
[3]	φύσις ὥσπερ ἐν φυτοῖς ἀγρίοις	οἷον	οἰνάνθαις ἐρινεοῖς κοτίνοις ἀρχὰς ἀπέπτους
[4]	δ´ οἱ παίδων ἥκιστα δεόμενοι.	γελοῖον	γάρ, εἴ τις οἴεται τοὺς
[4]	τοῖς πόνοις οὐχ ὑπερέβη τὸ	νήπιον	οὐδ´ ἔφυγεν, ἀλλ´ ἐπεστράφη καὶ
[3]	καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ	νήπιον,	ὡς τοῦ τεκεῖν καὶ θρέψαι
[2]	δ´ ἄρκτος, ἀγριώτατον καὶ σκυθρωπότατον	θηρίον,	ἄμορφα καὶ ἄναρθρα τίκτει, τῇ
[5]	καὶ κατακεχωσμένον ὅμως διαστίλβει τὸ	χρυσίον,	οὕτως ἡ φύσις ἐν αὐτοῖς
[2]	κατ´ Ἐπίκουρον ὁ πατὴρ τὸν	υἱόν,	ἡ μήτηρ τὸ τέκνον, οἱ
[5]	τὴν γὰρ πενίαν ἔσχατον ἡγούμενοι	κακὸν	οὐχ ὑπομένουσι μεταδοῦναι τέκνοις ὥσπερ
[5]	τικτόμενα καὶ τρέφειν οὐκ ἀναιρεῖν	προσῆκον.	οὐ μὴν ἀλλ´ ὥσπερ ἐν
[3]	πορρωτέρω προερχόμενον ἔδωκεν, ἄνθρωπον δέ,	λογικὸν	καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην
[3]	τὸ φιλόστοργον ἡ φύσις καὶ	κηδεμονικὸν	ἐνειργάσατο ταῖς τεκούσαις. οὐ μὲν
[3]	οὐδέν’ ὡς ἔφησεν Ἐρασίστρατος ἔχουσα	ῥωπικόν’	τὰ δὲ περὶ τὴν γένεσιν
[3]	ἔδωκεν, ἄνθρωπον δέ, λογικὸν καὶ	πολιτικὸν	ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ νόμον
[3]	ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν μὲν	ἄλλον	χρόνον εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοις
[4]	ἐπὶ νέοις δανειζομένων’ χαλεπὰς δὲ	μᾶλλον	εἴποιμ´ ἂν εἶναι καὶ μνησικάκους
[1]	τὰ ἄλογα ζῷα τῶν λογικῶν	μᾶλλον	ἕπεται τῇ φύσει· καὶ γὰρ
[3]	καὶ λύθρου περίπλεως καὶ φονευομένῳ	μᾶλλον	ἢ γεννωμένῳ ἐοικὼς οὐδενός ἐστιν
[4]	μίαν, ἔνθου ῥόφησον ἔντραγ´ ἔχε	τριώβολον’	τὸ δ´ ὑπὸ τοῦ Εὐριπίδου
[4]	ποικιλοθρόων οἰωνῶν τόσσον ἂν χεύαιτ´	ἀριθμόν’	ὅσος ἐστὶν ὁ τῶν κληρονομούντων.
[4]	οὐδὲ πρὸς δύναμιν οὐδέν ἐστιν	ὠφέλιμον	ἀπὸ τῶν τέκνων, ἀλλὰ τῆς
[4]	ἠσπάσατο, μηδὲν ἡδὺ καρπουμένη μηδὲ	χρήσιμον	ἀλλ´ ἐπιπόνως καὶ ταλαιπώρως ἀναδεχομένη,
[3]	πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ	νόμον	εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰς καὶ
[4]	ἰσχυρόν ἐστι πλούσιος ἀγνοούμενον ἔχων	κληρονόμον’	πολλοὺς γοῦν πολυφίλους καὶ πολυτιμήτους
[2]	τέκνων φόβον ὡς δεύτερον προσλαβοῦσα	θυμόν.	αἱ δὲ πέρδικες ὅταν διώκωνται
[2]	πηγνύμενον τὸ πίλημα τῆς ἐπιφανείας	στεγανὸν	γένηται· γίγνεται δὲ σιδήρῳ καὶ
[3]	καὶ κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη	συνιστάμενον	καὶ διαπλαττόμενον, ἄχρι οὗ τοὺς
[2]	πάθεσιν ὡς εὖ καὶ ἀληθῶς	λεγόμενον.	αἰσχρὸν γάρ, ὦ Ζεῦ, τὰς
[4]	τὸ δ´ ὑπὸ τοῦ Εὐριπίδου	λεγόμενον,	τὰ χρήματ´ ἀνθρώποισιν εὑρίσκειν φίλους
[3]	πόρους αὐτῷ τῆς φύσεως ἀναστομούσης	ἀποχεόμενον	τὸ μὲν ἄλλο σῶμα κουφίζειν
[2]	δρόσου καὶ βοτάνης ἀνάπλεων καθαρᾶς·	αἰσθόμενον	δ´ ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται,
[2]	χρωτὸς ἰδίῳ δὲ κόσμῳ σώματος	ἀγαλλόμενον,	δρόσου καὶ βοτάνης ἀνάπλεων καθαρᾶς·
[4]	καὶ πολυτιμήτους ὄντας ἓν παιδίον	γενόμενον	ἀφίλους καὶ ἀδυνάτους ἐποίησεν. ὅθεν
[4]	ἀλγηδόνος ὁμοῦ πικρὸν καὶ ὀξὺ	γινόμενον	ἐν τοῖς σπλάγχνοις ἔχουσαν. ἀλλὰ
[4]	πρώταις, τοῖς δ´ ἰδεῖν συνέβη	τικτόμενον	βρέφος· οὔτε νόμος ἦν ἐκείνοις
[2]	τῷ κλύσματι τοῦ κύματος, ὡς	τυπτόμενον	ἡσυχῆ καὶ πηγνύμενον τὸ πίλημα
[3]	τὸ βρέφος ἤδη συνιστάμενον καὶ	διαπλαττόμενον,	ἄχρι οὗ τοὺς προσήκοντας ἀριθμοὺς
[3]	δικαιοσύνην οὐδὲ τῆς χρείας πορρωτέρω	προερχόμενον	ἔδωκεν, ἄνθρωπον δέ, λογικὸν καὶ
[5]	ὥσπερ ἐν τοῖς μετάλλοις πολλῇ	συμπεφυρμένον	γῇ καὶ κατακεχωσμένον ὅμως διαστίλβει
[5]	μετάλλοις πολλῇ συμπεφυρμένον γῇ καὶ	κατακεχωσμένον	ὅμως διαστίλβει τὸ χρυσίον, οὕτως
[2]	κύματος, ὡς τυπτόμενον ἡσυχῆ καὶ	πηγνύμενον	τὸ πίλημα τῆς ἐπιφανείας στεγανὸν
[4]	προῖκα συνηγοροῦσιν. ἰσχυρόν ἐστι πλούσιος	ἀγνοούμενον	ἔχων κληρονόμον’ πολλοὺς γοῦν πολυφίλους
[2]	ἄρρενι τὸ θῆλυ χειρόηθες καὶ	ποθεινόν,	ἡδείᾳ μὲν ὀσμῇ χρωτὸς ἰδίῳ
[1]	τοῦτο τῆς ἀνθρωπίνης κακίας ἔγκλημα	κοινόν	ἐστι, τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων
[2]	σύνεσις καὶ τοῦτό τις εἰς	κοινὸν	θέατρον συναγαγὼν ἵππους καὶ βόας
[2]	μόνον ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖν τὸ	τέκνον.	ὁ δ´ Ὁμηρικὸς λέων, ᾧ
[2]	τὸν υἱόν, ἡ μήτηρ τὸ	τέκνον,	οἱ παῖδες τοὺς τεκόντας· ἀλλ´
[4]	τῶν δ´ ἀλλοτρίων περὶ τὸν	ἄτεκνον	φωνὰς ἀκούεις ταῖς κωμικαῖς ἐκείναις
[3]	οὕτως ἀτελὲς οὐδ´ ἄπορον οὐδὲ	γυμνὸν	οὐδ´ ἄμορφον οὐδὲ μιαρὸν ὡς
[2]	τοὺς ὑμένας οὐ δοκεῖ γεννᾶν	μόνον	ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖν τὸ τέκνον.
[4]	καὶ μνημονεύεσθαι τοῦ Εὐήνου τοῦτο	μόνον,	ὡς ἐπέγραψεν ἢ δέος ἢ
[4]	θάλπουσα καὶ ψήχουσα, καὶ πόνῳ	πόνον	ἐκ νυκτὸς ἀλλάσσουσα τὸν μεθ´
[4]	ἢ λύπη παῖς πατρὶ πάντα	χρόνον·	ἀλλ´ ὅμως οὐ παύονται παῖδας
[3]	καὶ βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον	χρόνον	εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοις ἡμερῶν
[2]	θήλει τὸ ἄρρεν οὐχ ἅπαντα	χρόνον·	ἡδονὴν γὰρ οὐκ ἔχει τέλος
[3]	γυναιξὶν ἄνω γεγόνασιν περὶ τὸ	στέρνον	ἐν ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ
[2]	ὄμμασι καθ´ ἡμέραν ἔχομεν ὃν	τρόπον	τὰ νεόττια περιέπουσι, τοῖς μὲν
[1]	τοῖς δὲ θηρίοις τὸ μὲν	πολύτροπον	τοῦ λόγου καὶ περιττὸν καὶ
[3]	τῆς χρείας πορρωτέρω προερχόμενον ἔδωκεν,	ἄνθρωπον	δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον,
[5]	μηδ´ ἑαυτὸν φύσει στέργειν τὸν	ἄνθρωπον	λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς
[2]	θεάτροις ὁ εἰπών μισθοῦ γὰρ	ἄνθρωπον	τίς ἀνθρώπων φιλεῖ; καίτοι κατ´
[5]	τοῦ κατὰ φύσιν ἐξιστάντα τὸν	ἄνθρωπον,	ὡς αὐτοὶ καταμαρτυροῦσιν ἑαυτῶν. ἂν
[3]	οὐδὲ γυμνὸν οὐδ´ ἄμορφον οὐδὲ	μιαρὸν	ὡς ἄνθρωπος ἐν γοναῖς ὁρώμενος·
[1]	τοῦ λόγου καὶ περιττὸν καὶ	φιλελεύθερον	ἄγαν οὐκ ἔστιν, ἀλόγους δ´
[2]	ὥστε μήτε μεῖζον ἄλλο μήτε	μικρότερον	ἐνδύεσθαι ζῷον, ὡς δέ φασι,
[3]	τότ´ οὖν τὸ αἷμα παντὸς	ἐμμελέστερον	φυτουργοῦ καὶ ὀχετηγοῦ πρὸς ἑτέραν
[2]	περὶ τῶν τέκνων φόβον ὡς	δεύτερον	προσλαβοῦσα θυμόν. αἱ δὲ πέρδικες
[2]	λίθῳ δυσδιαίρετον. ὃ δ´ ἐστὶ	θαυμασιώτερον,	οὕτω τὸ στόμα τῆς νεοττιᾶς
[3]	μὲν γάρ τί πού ἐστιν	ὀιζυρώτερον	ἀνδρός, πάντων ὅσσα τε γαῖαν
[4]	οὐδὲ τιμῶσιν, ὡς ὀφείλημα τὸν	κλῆρον	ἐκδεχόμενοι· τῶν δ´ ἀλλοτρίων περὶ
[4]	πικρὰς ὠδῖνας ἔχουσαι’ ταῦτ´ οὐχ	Ὅμηρον	αἱ γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα γράψαι
[5]	οὐ τρέφουσι τέκνα, φοβούμενοι μὴ	χεῖρον	ἢ προσήκει τραφέντα δουλοπρεπῆ καὶ
[2]	θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι καὶ καταλαμβανόμεναι	μικρὸν	ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν ἵστανται καὶ
[4]	τὸ νύγμα τῆς ἀλγηδόνος ὁμοῦ	πικρὸν	καὶ ὀξὺ γινόμενον ἐν τοῖς
[3]	γάρ ἐστιν οὕτως ἀτελὲς οὐδ´	ἄπορον	οὐδὲ γυμνὸν οὐδ´ ἄμορφον οὐδὲ
[2]	πνοάς τε γονίμους ἔχει καὶ	πρόσφορον	ὀχευομένοις κρᾶσιν, ἦλθεν εἰς τὸ
[2]	καὶ τοῦτό τις εἰς κοινὸν	θέατρον	συναγαγὼν ἵππους καὶ βόας καὶ
[2]	πρὸς τὸ μέγεθος καὶ τὸ	μέτρον	τῆς ἁλκυόνος, ὥστε μήτε μεῖζον
[2]	τίς ἀνθρώπων φιλεῖ; καίτοι κατ´	Ἐπίκουρον	ὁ πατὴρ τὸν υἱόν, ἡ
[4]	ἰσημερίας ἐαρινῆς σκάψας μετοπωρινῆς ἐτρύγησε,	πυρὸν	ἔσπειρε δυομένης Πλειάδος εἶτ´ ἀνατελλούσης
[4]	ῥήτορες μόνοις τούτοις προῖκα συνηγοροῦσιν.	ἰσχυρόν	ἐστι πλούσιος ἀγνοούμενον ἔχων κληρονόμον’
[2]	ὡς εὖ καὶ ἀληθῶς λεγόμενον.	αἰσχρὸν	γάρ, ὦ Ζεῦ, τὰς θηρίων
[4]	λοῦσαι πρῶτον ἐκδικάσας μίαν, ἔνθου	ῥόφησον	ἔντραγ´ ἔχε τριώβολον’ τὸ δ´
[2]	φύσεως. ~Ὅρα περὶ τοὺς γάμους	ὅσον	ἐστὶν ἐν τοῖς ζῴοις τὸ
[3]	καὶ ἐπιμέλειαν. τοῦ γὰρ αἵματος	ὅσον	περίττωμα τῆς χρείας ἐν ταῖς
[4]	κόνις ἢ πτερὰ ποικιλοθρόων οἰωνῶν	τόσσον	ἂν χεύαιτ´ ἀριθμόν’ ὅσος ἐστὶν
[5]	ἢ μηδ´ ἑαυτὸν φύσει στέργειν	τὸν	ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν
[5]	ψυχῆς τοῦ κατὰ φύσιν ἐξιστάντα	τὸν	ἄνθρωπον, ὡς αὐτοὶ καταμαρτυροῦσιν ἑαυτῶν.
[4]	ἐκδεχόμενοι· τῶν δ´ ἀλλοτρίων περὶ	τὸν	ἄτεκνον φωνὰς ἀκούεις ταῖς κωμικαῖς
[4]	Σαλαμῖνα Νεοκλῆς τὴν Θεμιστοκλέους οὐδὲ	τὸν	Εὐρυμέδοντα Μιλτιάδης τὸν Κίμωνος, οὐδ´
[4]	Θεμιστοκλέους οὐδὲ τὸν Εὐρυμέδοντα Μιλτιάδης	τὸν	Κίμωνος, οὐδ´ ἤκουσε Περικλέους Ξάνθιππος
[4]	θεραπεύουσιν οὐδὲ τιμῶσιν, ὡς ὀφείλημα	τὸν	κλῆρον ἐκδεχόμενοι· τῶν δ´ ἀλλοτρίων
[4]	ἔχοντος. ~Ἐπὶ τοὺς παλαιοὺς ἀνάγαγε	τὸν	λόγον, ὧν ταῖς μὲν τεκεῖν
[4]	πόνῳ πόνον ἐκ νυκτὸς ἀλλάσσουσα	τὸν	μεθ´ ἡμέραν’ τίνων ταῦτα μισθῶν
[3]	πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει,	τὸν	μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται καὶ
[2]	ἀγνοιήσας´ ὑλάει μέμονέν τε μάχεσθαι’	τὸν	περὶ τῶν τέκνων φόβον ὡς
[2]	καίτοι κατ´ Ἐπίκουρον ὁ πατὴρ	τὸν	υἱόν, ἡ μήτηρ τὸ τέκνον,
[1]	τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ ταραττομένων;	ἄκρατον	γὰρ ἐν ἐκείνοις ἡ φύσις
[2]	ἡ δ´ ἄρκτος, ἀγριώτατον καὶ	σκυθρωπότατον	θηρίον, ἄμορφα καὶ ἄναρθρα τίκτει,
[2]	τοῖς σπλάγχνοις. ἡ δ´ ἄρκτος,	ἀγριώτατον	καὶ σκυθρωπότατον θηρίον, ἄμορφα καὶ
[5]	ἐνδεᾶ γένηται· τὴν γὰρ πενίαν	ἔσχατον	ἡγούμενοι κακὸν οὐχ ὑπομένουσι μεταδοῦναι
[2]	γίγνεται δὲ σιδήρῳ καὶ λίθῳ	δυσδιαίρετον.	ὃ δ´ ἐστὶ θαυμασιώτερον, οὕτω
[2]	τὰ δρώμενα, πλὴν ὅτι γίνεται	ἕκαστον	αὐτῶν ἐν τῷ φιλοστόργῳ ταῖς
[4]	φύσεως τὸ πᾶν κράτος οὐχ	ἧττον	ἐν ἀνθρώποις ἢ θηρίοις. ~Ἐξαμαυροῦται
[1]	μὲν πολύτροπον τοῦ λόγου καὶ	περιττὸν	καὶ φιλελεύθερον ἄγαν οὐκ ἔστιν,
[5]	ἡμέροις σπέρμασι παραβλαστανούσης· ἢ μηδ´	ἑαυτὸν	φύσει στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν,
[1]	δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖς Ἕλλησι τὸ	πρῶτον	ἀπιστίᾳ τῇ πρὸς ἀλλήλους ἐπενοήθησαν,
[4]	ἐκείναις ὁμοίας, ὦ Δῆμε, λοῦσαι	πρῶτον	ἐκδικάσας μίαν, ἔνθου ῥόφησον ἔντραγ´
[3]	ῥιζώσεως γενομένης (ὁ γὰρ ὀμφαλὸς	πρῶτον	ἐν μήτρῃσιν’ ὥς φησι Δημόκριτος‘
[2]	τοῖς ζῴοις τὸ κατὰ φύσιν.	πρῶτον	οὐκ ἀναμένει νόμους ἀγαμίου καὶ
[3]	οὐδ´ ἄπορον οὐδὲ γυμνὸν οὐδ´	ἄμορφον	οὐδὲ μιαρὸν ὡς ἄνθρωπος ἐν
[3]	ἄνθρωπον δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν	ζῷον,	ἐπὶ δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα
[2]	μεῖζον ἄλλο μήτε μικρότερον ἐνδύεσθαι	ζῷον,	ὡς δέ φασι, μηδὲ θαλάττης
[4]	χρειῶν ἐκείνοις; ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς	νῦν·	αἱ γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι καὶ
[1]	φυομένου παρ´ αὐτοῖς δεηθεῖσιν. ἆρ´	οὖν	καὶ οἱ φιλόσοφοι τῶν προβλημάτων
[1]	ἀγκύρας τῆς φύσεως σαλεύει, καθάπερ	οὖν	ὁδὸν ὑφ´ ἡνίᾳ καὶ χαλινῷ
[3]	ἀνατροφῆς καὶ χώρας δέηται. τότ´	οὖν	τὸ αἷμα παντὸς ἐμμελέστερον φυτουργοῦ
[4]	πλούσιος ἀγνοούμενον ἔχων κληρονόμον’ πολλοὺς	γοῦν	πολυφίλους καὶ πολυτιμήτους ὄντας ἓν
[1]	ἡ φύσις καὶ ἀμιγὲς καὶ	ἁπλοῦν	φυλάττει τὸ ἴδιον, ἐν δ´
[2]	ὀνείδη περίεστι τῆς ἀπαθείας, δι´	ὧν	κατηγοροῦσι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως μόνης
[4]	τοὺς παλαιοὺς ἀνάγαγε τὸν λόγον,	ὧν	ταῖς μὲν τεκεῖν πρώταις, τοῖς
[2]	τοῦτό τις εἰς κοινὸν θέατρον	συναγαγὼν	ἵππους καὶ βόας καὶ κύνας
[3]	καὶ ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ ψεύδεται	λέγων	ἐπὶ νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς. οὐδὲν
[3]	καὶ πόροις ἀτρέμα λεπτοῖς διηθοῦσαν	ἀπολήγων	εὐμενὲς τῷ τοῦ νηπίου στόματι
[1]	ἀλλήλους διαφορὰς ἐπὶ τὴν τῶν	ἀλόγων	φύσιν ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν
[4]	παῖδας τρέφοντες μάλιστα δ´ οἱ	παίδων	ἥκιστα δεόμενοι. γελοῖον γάρ, εἴ
[2]	πάθη τούτοις ἐνειργάσθαι τὴν φύσιν	ἀλεκτορίδων	ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν καὶ ἄρκτων
[3]	δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ	θεῶν	τιμὰς καὶ πόλεων ἱδρύσεις καὶ
[2]	τὸ τέκνον. ὁ δ´ Ὁμηρικὸς	λέων,	ᾧ ῥά τε νήπι´ ἄγοντι
[3]	εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰς καὶ	πόλεων	ἱδρύσεις καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ
[2]	σώματος ἀγαλλόμενον, δρόσου καὶ βοτάνης	ἀνάπλεων	καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´ ὅτι κύει
[4]	τὸν μεθ´ ἡμέραν’ τίνων ταῦτα	μισθῶν	ἢ χρειῶν ἐκείνοις; ἀλλ´ οὐδὲ
[1]	δικαιοσύνης ὥσπερ ἑτέρου τινὸς τῶν	ἀναγκαίων	μὴ φυομένου παρ´ αὐτοῖς δεηθεῖσιν.
[2]	οὐδὲ τιμὰς διώκει τριπαιδίας, ὡς	Ῥωμαίων	πολλοὶ γαμοῦσι καὶ γεννῶσιν, οὐχ
[3]	τῶν τοσούτων ἐπὶ τὴν γένεσιν	ἐργαλείων	καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας
[4]	ἡμέραν’ τίνων ταῦτα μισθῶν ἢ	χρειῶν	ἐκείνοις; ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς νῦν·
[4]	προστάττων οὔτε προσδοκία χάριτος ἢ	τροφείων	ἐπὶ νέοις δανειζομένων’ χαλεπὰς δὲ
[3]	τὴν γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων	οἰκονομιῶν	καὶ φιλοτιμίας καὶ προνοίας οὐδὲν
[5]	τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ τῶν	δαιμονίων’	ταῦτα δ´ ἐστὶν ὥσπερ ἐκεῖνα
[2]	αἰσχρὸν γάρ, ὦ Ζεῦ, τὰς	θηρίων	γενέσεις καὶ λοχείας καὶ ὠδῖνας
[1]	φύσεως ὄν, τὰ δὲ τῶν	θηρίων	ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι καὶ
[1]	ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ. ~Ἔκκλητοι κρίσεις καὶ ξενικῶν	δικαστηρίων	ἀγωγαὶ τοῖς Ἕλλησι τὸ πρῶτον
[3]	τὸ γεννᾶν καὶ λοχεύεσθαι τῶν	μορίων	ἐκείνων εὐφυΐαν. ἀρκεῖ δ´ ἡ
[4]	τὸν κλῆρον ἐκδεχόμενοι· τῶν δ´	ἀλλοτρίων	περὶ τὸν ἄτεκνον φωνὰς ἀκούεις
[1]	εἰ τὰ ἄλογα ζῷα τῶν	λογικῶν	μᾶλλον ἕπεται τῇ φύσει· καὶ
[1]	ΕΓΓΟΝΑ ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ. ~Ἔκκλητοι κρίσεις καὶ	ξενικῶν	δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖς Ἕλλησι τὸ
[1]	ἄλλας ἄλλοτε παρεκβάσεις καὶ καινοτομίας	ἀνευρίσκων	οὐδὲν ἴχνος ἐμφανὲς οὐδ´ ἐναργὲς
[4]	τεκούσας τοῖς βρέφεσι, κινδύνων τε	μεγάλων	καὶ πόνων αὐταῖς γινομένων· ὡς
[5]	δουλοπρεπῆ καὶ ἀπαίδευτα καὶ τῶν	καλῶν	πάντων ἐνδεᾶ γένηται· τὴν γὰρ
[2]	θαλαττίας βελόνης καὶ ταύτας δι´	ἀλλήλων	ἐγκαταπλέκουσα καὶ συνείρουσα τὸ μὲν
[3]	φύσει φιλοῦντος. διὸ τῶν μὲν	ἄλλων	ζῴων ὑπὸ τὴν γαστέρα τὰ
[2]	τῆς γλυκύτητος, τὴν δὲ τῶν	ἄλλων	περὶ τὰς λοχείας καὶ τὰς
[5]	καὶ ταῦτα καὶ πολλὰ τῶν	ἄλλων	ὑπὸ τῆς κακίας, ὥσπερ λόχμης
[1]	προαγορεῦσαι καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου	ἡμῶν	πολλὴν τοῦ κατὰ φύσιν ἐκδιαίτησιν
[4]	θάψοντας· εἰ μὴ νὴ Δία	κληρονόμων	ἀπορίᾳ παῖδας τρέφουσιν· οὐ γὰρ
[4]	ἐπιπόνως καὶ ταλαιπώρως ἀναδεχομένη, τῶν	σπαργάνων	ἐρειπίοις θάλπουσα καὶ ψήχουσα, καὶ
[3]	ὀνόμασι καὶ τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´	ἀποκειμένων	καὶ κεκρυμμένων ἐπινοεῖν τὴν πρὸς
[3]	τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων καὶ	κεκρυμμένων	ἐπινοεῖν τὴν πρὸς τὸ γεννᾶν
[1]	ἀρχῇ καὶ περὶ τὰ πρῶτα	συγχεομένων	καὶ ταραττομένων; ἄκρατον γὰρ ἐν
[4]	χάριτος ἢ τροφείων ἐπὶ νέοις	δανειζομένων’	χαλεπὰς δὲ μᾶλλον εἴποιμ´ ἂν
[4]	τοὺς πλουσίους θύειν καὶ χαίρειν	γενομένων	αὐτοῖς τέκνων, ὅτι τοὺς θρέψοντας
[4]	τε μεγάλων καὶ πόνων αὐταῖς	γινομένων·	ὡς δ´ ὅταν ὠδίνουσαν ἔχῃ
[1]	περὶ τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ	ταραττομένων;	ἄκρατον γὰρ ἐν ἐκείνοις ἡ
[5]	διαλεγόμενος πολλοὺς ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι τῶν	ἀκροωμένων.	πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων’ ταῦτα
[3]	γεννᾶν καὶ λοχεύεσθαι τῶν μορίων	ἐκείνων	εὐφυΐαν. ἀρκεῖ δ´ ἡ τοῦ
[1]	ἀλλοδαπὴν πόλιν ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς	ἐκείνων	πάθεσι καὶ ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις
[4]	νυκτὸς ἀλλάσσουσα τὸν μεθ´ ἡμέραν’	τίνων	ταῦτα μισθῶν ἢ χρειῶν ἐκείνοις;
[4]	οὐδέν ἐστιν ὠφέλιμον ἀπὸ τῶν	τέκνων,	ἀλλὰ τῆς φύσεως τὸ πᾶν
[2]	φεύγουσιν, ἂν δὲ περὶ τῶν	τέκνων,	ἀμύνονται καὶ διαμάχονται παρὰ δύναμιν.
[2]	πέρδικες ὅταν διώκωνται μετὰ τῶν	τέκνων,	ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι προπέτεσθαι καὶ
[2]	τοὺς κυνηγοὺς σπένδεσθαι περὶ τῶν	τέκνων;	καθόλου γὰρ ἡ πρὸς τὰ
[4]	θύειν καὶ χαίρειν γενομένων αὐτοῖς	τέκνων,	ὅτι τοὺς θρέψοντας ἕξουσι καὶ
[2]	τε μάχεσθαι’ τὸν περὶ τῶν	τέκνων	φόβον ὡς δεύτερον προσλαβοῦσα θυμόν.
[2]	πολῖται καὶ Σόλωνος, οὐδ´ ἀτιμίας	ἀτέκνων	δέδοικεν, οὐδὲ τιμὰς διώκει τριπαιδίας,
[4]	ἁπλῶς ἀληθές, ἀλλ´ ἐπὶ τῶν	ἀτέκνων·	τούτους οἱ πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ
[4]	βρέφεσι, κινδύνων τε μεγάλων καὶ	πόνων	αὐταῖς γινομένων· ὡς δ´ ὅταν
[4]	μνησικάκους τὰς τεκούσας τοῖς βρέφεσι,	κινδύνων	τε μεγάλων καὶ πόνων αὐταῖς
[2]	τὴν φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ	κυνῶν	καὶ ἄρκτων προνοοῦσαν, ἀλλ´ οὐχ
[4]	ἢ κόνις ἢ πτερὰ ποικιλοθρόων	οἰωνῶν	τόσσον ἂν χεύαιτ´ ἀριθμόν’ ὅσος
[4]	ψάμμος ἢ κόνις ἢ πτερὰ	ποικιλοθρόων	οἰωνῶν τόσσον ἂν χεύαιτ´ ἀριθμόν’
[2]	γὰρ ἐν τοῖς θεάτροις ὁ	εἰπών	μισθοῦ γὰρ ἄνθρωπον τίς ἀνθρώπων
[3]	ἀρχὰς ἀπέπτους καὶ ἀτελεῖς ἡμέρων	καρπῶν	ἐνέφυσεν, οὕτω τοῖς μὲν ἀλόγοις
[2]	εἶναι καὶ χάριν, τὰς δ´	ἀνθρώπων	δάνεια καὶ μισθοὺς καὶ ἀρραβῶνας
[2]	εἰπών μισθοῦ γὰρ ἄνθρωπον τίς	ἀνθρώπων	φιλεῖ; καίτοι κατ´ Ἐπίκουρον ὁ
[3]	κοτίνοις ἀρχὰς ἀπέπτους καὶ ἀτελεῖς	ἡμέρων	καρπῶν ἐνέφυσεν, οὕτω τοῖς μὲν
[3]	χρόνον εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοις	ἡμερῶν	περιόδοις ὀχετοὺς καὶ πόρους αὐτῷ
[4]	τῶν κληρονομούντων. Δαναὸς ὁ πεντήκοντα	θυγατέρων	πατήρ’ εἰ δ´ ἄτεκνος ἦν,
[1]	φαντασίαν οὔθ´ ὁρμὴν ἔδωκε δι´	ἑτέρων	ὄρεξιν τοῦ κατὰ φύσιν ἀποσαλεύουσαν,
[5]	κατακρημνίζουσιν. ὁ δ´ Οἰδίπους ἤρασς´	ἐπαίρων	βλέφαρα· φοίνιαι δ´ ὁμοῦ γλῆναι
[5]	δὲ διαλεγόμενος πολλοὺς ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι	τῶν	ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων’
[2]	ἡμᾶς τῆς γλυκύτητος, τὴν δὲ	τῶν	ἄλλων περὶ τὰς λοχείας καὶ
[5]	γὰρ καὶ ταῦτα καὶ πολλὰ	τῶν	ἄλλων ὑπὸ τῆς κακίας, ὥσπερ
[1]	ἔγκλημα κοινόν ἐστι, τὸ περὶ	τῶν	ἀναγκαιοτάτων καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς
[1]	ἀλλοτρίας δικαιοσύνης ὥσπερ ἑτέρου τινὸς	τῶν	ἀναγκαίων μὴ φυομένου παρ´ αὐτοῖς
[3]	οὐδ´ εὐπρεπὲς ἴσως λίαν ἀκριβῶς	τῶν	ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖς ὀνόμασι καὶ
[4]	οὐχ ἁπλῶς ἀληθές, ἀλλ´ ἐπὶ	τῶν	ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι δειπνίζουσιν,
[4]	ὡς ὀφείλημα τὸν κλῆρον ἐκδεχόμενοι·	τῶν	δ´ ἀλλοτρίων περὶ τὸν ἄτεκνον
[5]	ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ	τῶν	δαιμονίων’ ταῦτα δ´ ἐστὶν ὥσπερ
[4]	εὑρίσκειν φίλους δύναμίν τε πλείστην	τῶν	ἐν ἀνθρώποις ἔχειν, οὐχ ἁπλῶς
[1]	φύσει· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ	τῶν	ζῴων· οἷς οὔτε φαντασίαν οὔθ´
[1]	τῆς φύσεως ὄν, τὰ δὲ	τῶν	θηρίων ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι
[5]	τραφέντα δουλοπρεπῆ καὶ ἀπαίδευτα καὶ	τῶν	καλῶν πάντων ἐνδεᾶ γένηται· τὴν
[4]	χεύαιτ´ ἀριθμόν’ ὅσος ἐστὶν ὁ	τῶν	κληρονομούντων. Δαναὸς ὁ πεντήκοντα θυγατέρων
[1]	θαυμάζωμεν, εἰ τὰ ἄλογα ζῷα	τῶν	λογικῶν μᾶλλον ἕπεται τῇ φύσει·
[3]	ἢ τοῦ φύσει φιλοῦντος. διὸ	τῶν	μὲν ἄλλων ζῴων ὑπὸ τὴν
[3]	πρὸς τὸ γεννᾶν καὶ λοχεύεσθαι	τῶν	μορίων ἐκείνων εὐφυΐαν. ἀρκεῖ δ´
[1]	τῆς συνηθείας, ὃ τοὔλαιον ὑπὸ	τῶν	μυρεψῶν πέπονθε, πρὸς πολλὰ μιγνυμένη
[2]	ἑαυτάς, ἄχρι ἂν οὕτω προκινδυνεύουσαι	τῶν	νεοττῶν τῆς ἀσφαλείας προαγάγωνται πόρρω
[2]	τὰς πτέρυγας, τὰ δ´ ἐπιβαίνοντα	τῶν	νώτων καὶ προστρέχοντα πανταχόθεν ἀναδεχόμεναι
[1]	ἆρ´ οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι	τῶν	προβλημάτων ἔνια διὰ τὰς πρὸς
[4]	ἀλλ´ ἐπιπόνως καὶ ταλαιπώρως ἀναδεχομένη,	τῶν	σπαργάνων ἐρειπίοις θάλπουσα καὶ ψήχουσα,
[3]	αὗται δ´ ἦσαν ἐν ταῖς	τῶν	σωμάτων κατασκευαῖς. πανταχοῦ μὲν γὰρ
[4]	δύναμιν οὐδέν ἐστιν ὠφέλιμον ἀπὸ	τῶν	τέκνων, ἀλλὰ τῆς φύσεως τὸ
[2]	φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ περὶ	τῶν	τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται παρὰ
[2]	δὲ πέρδικες ὅταν διώκωνται μετὰ	τῶν	τέκνων, ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι προπέτεσθαι
[2]	πρὸς τοὺς κυνηγοὺς σπένδεσθαι περὶ	τῶν	τέκνων; καθόλου γὰρ ἡ πρὸς
[2]	μέμονέν τε μάχεσθαι’ τὸν περὶ	τῶν	τέκνων φόβον ὡς δεύτερον προσλαβοῦσα
[3]	ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων γε	τῶν	τοσούτων ἐπὶ τὴν γένεσιν ἐργαλείων
[1]	οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι τῶν	προβλημάτων	ἔνια διὰ τὰς πρὸς ἀλλήλους
[3]	δ´ ἦσαν ἐν ταῖς τῶν	σωμάτων	κατασκευαῖς. πανταχοῦ μὲν γὰρ ἡ
[1]	κοινόν ἐστι, τὸ περὶ τῶν	ἀναγκαιοτάτων	καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς ζητεῖν
[3]	εὐπρεπὲς ἴσως λίαν ἀκριβῶς τῶν	ἀπορρήτων	ἐμφύεσθαι τοῖς ὀνόμασι καὶ τοῖς
[2]	ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν καὶ	ἄρκτων	προνοοῦσαν, ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς δυσωποῦσαν
[5]	καὶ ἀπαίδευτα καὶ τῶν καλῶν	πάντων	ἐνδεᾶ γένηται· τὴν γὰρ πενίαν
[3]	τί πού ἐστιν ὀιζυρώτερον ἀνδρός,	πάντων	ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει
[2]	προῖκα καὶ φυσικῶς, ἐπιγνωσθήσεται τοῖς	ἁπάντων	πάθεσιν ὡς εὖ καὶ ἀληθῶς
[4]	οἱ πατέρες ἔγνωσαν· ψελλιζόντων καὶ	συλλαβιζόντων	ἠκροῶντο καὶ κώμους καὶ πότους
[4]	Σοφοκλέους νίκας οἱ πατέρες ἔγνωσαν·	ψελλιζόντων	καὶ συλλαβιζόντων ἠκροῶντο καὶ κώμους
[4]	καὶ ἔρωτας αὐτῶν οἷα νέοι	πλημμελούντων	ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ μνημονεύεσθαι
[4]	ἀριθμόν’ ὅσος ἐστὶν ὁ τῶν	κληρονομούντων.	Δαναὸς ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατήρ’
[2]	τ´ ἐπισκύνιον κάτω ἕλκεται ὄσσε	καλύπτων,	ἆρ´ οὐχ ὅμοιός ἐστι διανοουμένῳ
[1]	τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ	μεγίστων	ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς ζητεῖν ἐν ἵπποις
[4]	ἤκουσε Περικλέους Ξάνθιππος δημηγοροῦντος οὐδ´	Ἀρίστων	Πλάτωνος φιλοσοφοῦντος, οὐδ´ Εὐριπίδου καὶ
[4]	οὔτε νόμος ἦν ἐκείνοις τεκνοτροφεῖν	προστάττων	οὔτε προσδοκία χάριτος ἢ τροφείων
[2]	ἄχρι ἂν οὕτω προκινδυνεύουσαι τῶν	νεοττῶν	τῆς ἀσφαλείας προαγάγωνται πόρρω τοὺς
[2]	δρώμενα, πλὴν ὅτι γίνεται ἕκαστον	αὐτῶν	ἐν τῷ φιλοστόργῳ ταῖς προνοίαις
[4]	κώμους καὶ πότους καὶ ἔρωτας	αὐτῶν	οἷα νέοι πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´
[2]	δὲ καὶ δράκοντας, ἂν περὶ	αὑτῶν	φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ περὶ
[5]	τὸν ἄνθρωπον, ὡς αὐτοὶ καταμαρτυροῦσιν	ἑαυτῶν.	ἂν γὰρ ὗς τεκοῦσα δελφάκιον
[3]	ἐπὶ τὴν γένεσιν ἐργαλείων καὶ	τοιούτων	οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας καὶ προνοίας
[3]	ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων γε τῶν	τοσούτων	ἐπὶ τὴν γένεσιν ἐργαλείων καὶ
[3]	καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ	τούτων	γε τῶν τοσούτων ἐπὶ τὴν
[3]	γενναῖα καὶ καλὰ καὶ φερέκαρπα	τούτων	σπέρματα παρέσχε τὴν πρὸς τὰ
[2]	πτέρυγας, τὰ δ´ ἐπιβαίνοντα τῶν	νώτων	καὶ προστρέχοντα πανταχόθεν ἀναδεχόμεναι μετὰ
[2]	μὴ λάθῃ καταπιοῦσα· ὡς δὲ	κύων	ἀμαλῇσι περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´
[5]	γὰρ ὗς τεκοῦσα δελφάκιον ἢ	κύων	διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι καὶ ταράττονται
[2]	τέχνην παρορῶμεν. οἷον εὐθύς, ἡ	ἁλκυὼν	κύουσα τὴν νεοττιὰν συντίθησι συλλαμβάνουσα
[4]	συνηγοροῦσιν. ἰσχυρόν ἐστι πλούσιος ἀγνοούμενον	ἔχων	κληρονόμον’ πολλοὺς γοῦν πολυφίλους καὶ
[1]	συνηθείας, ὃ τοὔλαιον ὑπὸ τῶν	μυρεψῶν	πέπονθε, πρὸς πολλὰ μιγνυμένη δόγματα
[1]	καὶ γὰρ τὰ φυτὰ τῶν	ζῴων·	οἷς οὔτε φαντασίαν οὔθ´ ὁρμὴν
[3]	φιλοῦντος. διὸ τῶν μὲν ἄλλων	ζῴων	ὑπὸ τὴν γαστέρα τὰ οὔθατα
[1]	ἐπὶ τὴν τῶν ἀλόγων φύσιν	ζῴων	ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν ἐκκαλοῦνται καὶ