HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLUTARQUE, Oeuvres morales, De l'amour que l'on porte a sa progéniture

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ι = 192 formes différentes pour 432 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   ἐκείνοις; ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς νῦν· αἱ γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι καὶ μακραί.

[4]   ὠδῖνας ἔχουσαι’ ταῦτ´ οὐχ Ὅμηρον αἱ γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα γράψαι λέγουσι

[2]   φόβον ὡς δεύτερον προσλαβοῦσα θυμόν. αἱ δὲ πέρδικες ὅταν διώκωνται μετὰ

[1]   ~Ἔκκλητοι κρίσεις καὶ ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖς Ἕλλησι τὸ πρῶτον ἀπιστίᾳ

[2]   ταῦτ´ οἰόμεθα τὰ πάθη τούτοις ἐνειργάσθαι τὴν φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ

[2]   τὸ στόμα τῆς νεοττιᾶς συμμέτρως πεπλάσθαι πρὸς τὸ μέγεθος καὶ τὸ

[3]   ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ φύσει

[3]   τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ νήπιον, ὡς τοῦ τεκεῖν

[3]   ἢ γεννωμένῳ ἐοικὼς οὐδενός ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ

[2]   τοῦ γεγηθός τι καὶ προσφιλὲς ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ καὶ δράκοντας, ἂν

[2]   ἐστι διανοουμένῳ πρὸς τοὺς κυνηγοὺς σπένδεσθαι περὶ τῶν τέκνων; καθόλου γὰρ

[3]   ἐοικὼς οὐδενός ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ

[2]   ἐκβαίνειν δὲ παρέχουσιν ἐκτὸς καὶ νέμεσθαι τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν ἀναλαμβάνουσι

[2]   τῶν τέκνων, ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι προπέτεσθαι καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ μηχανώμεναι

[2]   μήτε μεῖζον ἄλλο μήτε μικρότερον ἐνδύεσθαι ζῷον, ὡς δέ φασι, μηδὲ

[4]   πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ μνημονεύεσθαι τοῦ Εὐήνου τοῦτο μόνον, ὡς

[3]   τὴν πρὸς τὸ γεννᾶν καὶ λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων εὐφυΐαν. ἀρκεῖ

[3]   ἴσως λίαν ἀκριβῶς τῶν ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖς ὀνόμασι καὶ τοῖς ῥήμασιν,

[2]   ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει μέμονέν τε μάχεσθαι’ τὸν περὶ τῶν τέκνων φόβον

[2]   ὡς δέ φασι, μηδὲ θαλάττης παραδέχεσθαι μηδὲ τὰ ἐλάχιστα. μάλιστα δ´

[4]   οἷα νέοι πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ μνημονεύεσθαι τοῦ Εὐήνου τοῦτο

[5]   δ´ Οἰδίπους ἤρασς´ ἐπαίρων βλέφαρα· φοίνιαι δ´ ὁμοῦ γλῆναι γένει´ ἔτεγγον’

[4]   δριμύ, τό τε προϊᾶσι μογοστόκοι Εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς ὠδῖνας ἔχουσαι’

[3]   τὴν πρὸς τὰ ἔγγονα χάριν καὶ ἀγάπησιν, ἀκολουθοῦσαν ταῖς πρώταις ἀρχαῖς·

[1]   πάθεσι καὶ ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι τὴν κρίσιν; ἢ

[4]   ὄντας ἓν παιδίον γενόμενον ἀφίλους καὶ ἀδυνάτους ἐποίησεν. ὅθεν οὐδὲ πρὸς

[2]   τοῖς ἁπάντων πάθεσιν ὡς εὖ καὶ ἀληθῶς λεγόμενον. αἰσχρὸν γάρ, ὦ

[1]   γὰρ ἐν ἐκείνοις ἡ φύσις καὶ ἀμιγὲς καὶ ἁπλοῦν φυλάττει τὸ

[2]   ἀγριώτατον καὶ σκυθρωπότατον θηρίον, ἄμορφα καὶ ἄναρθρα τίκτει, τῇ δὲ γλώττῃ

[4]   ἔφυγεν, ἀλλ´ ἐπεστράφη καὶ προσεμειδίασε καὶ ἀνείλετο καὶ ἠσπάσατο, μηδὲν ἡδὺ

[3]   γεννωμένῳ ἐοικὼς οὐδενός ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν

[3]   ἡ φύσις ἀκριβὴς καὶ φιλότεχνος καὶ ἀνελλιπὴς καὶ ἀπέριττος, οὐδέν’ ὡς

[5]   χεῖρον ἢ προσήκει τραφέντα δουλοπρεπῆ καὶ ἀπαίδευτα καὶ τῶν καλῶν πάντων

[3]   ἀκριβὴς καὶ φιλότεχνος καὶ ἀνελλιπὴς καὶ ἀπέριττος, οὐδέν’ ὡς ἔφησεν Ἐρασίστρατος

[1]   ἐκείνοις ἡ φύσις καὶ ἀμιγὲς καὶ ἁπλοῦν φυλάττει τὸ ἴδιον, ἐν

[2]   φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν καὶ ἄρκτων προνοοῦσαν, ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς

[2]   δ´ ἀνθρώπων δάνεια καὶ μισθοὺς καὶ ἀρραβῶνας ἐπὶ χρείαις διδομένους. ~Ἀλλ´

[3]   οὐ ψεύδεται λέγων ἐπὶ νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς. οὐδὲν γάρ ἐστιν οὕτως

[3]   οὐδενός ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ

[3]   οἰνάνθαις ἐρινεοῖς κοτίνοις ἀρχὰς ἀπέπτους καὶ ἀτελεῖς ἡμέρων καρπῶν ἐνέφυσεν, οὕτω

[1]   ὁ δ´ ἀδέσποτος ἐν ἀνθρώπῳ καὶ αὐτοκρατὴς λόγος ἄλλας ἄλλοτε παρεκβάσεις

[3]   μικρότητα τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον

[2]   εἰς κοινὸν θέατρον συναγαγὼν ἵππους καὶ βόας καὶ κύνας καὶ ὄρνιθας

[2]   δὲ κόσμῳ σώματος ἀγαλλόμενον, δρόσου καὶ βοτάνης ἀνάπλεων καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´

[1]   λογικῶν μᾶλλον ἕπεται τῇ φύσει· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ τῶν ζῴων·

[2]   μέλι μηδομέναν’ κολακεύοντες τὸ ἡδὺ καὶ γαργαλίζον ἡμᾶς τῆς γλυκύτητος, τὴν

[1]   καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς μηδὲν

[2]   τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ γαμοῦσι καὶ γεννῶσιν, οὐχ ἵνα κληρονόμους ἔχωσιν

[2]   οὐ δοκεῖ γεννᾶν μόνον ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖν τὸ τέκνον. ὁ δ´

[4]   ἔκαμπτε καὶ ἦγεν· ἔτι θερμὴ καὶ διαλγὴς καὶ κραδαινομένη τοῖς πόνοις

[2]   δὲ περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται παρὰ δύναμιν. εἶτα ταῦτ´

[3]   κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη συνιστάμενον καὶ διαπλαττόμενον, ἄχρι οὗ τοὺς προσήκοντας

[2]   καὶ προσφιλὲς ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ καὶ δράκοντας, ἂν περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι,

[3]   οἰκονομία τὴν πρόνοιαν αὐτῆς ἐμφῆναι καὶ ἐπιμέλειαν. τοῦ γὰρ αἵματος ὅσον

[3]   τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ ψεύδεται λέγων

[4]   ἠκροῶντο καὶ κώμους καὶ πότους καὶ ἔρωτας αὐτῶν οἷα νέοι πλημμελούντων

[4]   ἀλλὰ τὸ φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε καὶ ἦγεν· ἔτι θερμὴ καὶ διαλγὴς

[1]   καὶ κρίσεις ἐπιθέτους ποικίλη γέγονε καὶ ἡδεῖα, τὸ δ´ οἰκεῖον οὐ

[1]   ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι καὶ ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις

[4]   ἐπεστράφη καὶ προσεμειδίασε καὶ ἀνείλετο καὶ ἠσπάσατο, μηδὲν ἡδὺ καρπουμένη μηδὲ

[5]   διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι καὶ τέρας

[3]   ἐπὶ δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰς καὶ πόλεων ἱδρύσεις

[3]   τὸ νήπιον, ὡς τοῦ τεκεῖν καὶ θρέψαι τέλος οὐ χρείαν ἀλλὰ

[4]   Πλειάδος εἶτ´ ἀνατελλούσης θερίζει, βόες καὶ ἵπποι καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν

[3]   τὸ μὲν ἄλλο σῶμα κουφίζειν καὶ καθαίρειν, τὴν δ´ ὑστέραν οἷον

[3]   καὶ μέλλοντι) τοὺς μὲν ἐμμήνους καὶ καθαρσίους ἔκλεισεν ὀχετοὺς ἡ φύσις,

[1]   αὐτοκρατὴς λόγος ἄλλας ἄλλοτε παρεκβάσεις καὶ καινοτομίας ἀνευρίσκων οὐδὲν ἴχνος ἐμφανὲς

[3]   πόλεων ἱδρύσεις καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ καλὰ καὶ φερέκαρπα τούτων σπέρματα

[5]   τοῖς μετάλλοις πολλῇ συμπεφυρμένον γῇ καὶ κατακεχωσμένον ὅμως διαστίλβει τὸ χρυσίον,

[5]   λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς καὶ κατακρημνίζουσιν. ὁ δ´ Οἰδίπους ἤρασς´

[2]   προσέχειν τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι καὶ καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν

[1]   θηρίων ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου ἡμῶν πολλὴν

[3]   αἵματος ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ χρῆται καὶ κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη συνιστάμενον

[3]   ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ νήπιον, ὡς τοῦ

[1]   ὥσπερ ἐν δεσμῷ συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ πορείαν ἣν

[3]   καὶ τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων καὶ κεκρυμμένων ἐπινοεῖν τὴν πρὸς τὸ

[3]   μὴ τὸ φιλόστοργον ἡ φύσις καὶ κηδεμονικὸν ἐνειργάσατο ταῖς τεκούσαις. οὐ

[3]   σάλου καὶ πλάνης ἐμφύεται, πεῖσμα καὶ κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ καρπῷ καὶ

[4]   ἦγεν· ἔτι θερμὴ καὶ διαλγὴς καὶ κραδαινομένη τοῖς πόνοις οὐχ ὑπερέβη

[3]   ὁ μαστὸς ἔχει ἐντὸς διάθεσιν καὶ κρᾶσιν. ἐκροαὶ δὲ τοῦ γάλακτος

[1]   πέπονθε, πρὸς πολλὰ μιγνυμένη δόγματα καὶ κρίσεις ἐπιθέτους ποικίλη γέγονε καὶ

[2]   θέατρον συναγαγὼν ἵππους καὶ βόας καὶ κύνας καὶ ὄρνιθας ἀναφθέγξαιτο μεταγράψας,

[2]   ἐνειργάσθαι τὴν φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν καὶ ἄρκτων προνοοῦσαν, ἀλλ´

[1]   ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς ζητεῖν ἐν ἵπποις καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν

[4]   ἔγνωσαν· ψελλιζόντων καὶ συλλαβιζόντων ἠκροῶντο καὶ κώμους καὶ πότους καὶ ἔρωτας

[3]   θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας· τοιαύτην

[2]   στεγανὸν γένηται· γίγνεται δὲ σιδήρῳ καὶ λίθῳ δυσδιαίρετον. ὃ δ´ ἐστὶ

[2]   ὦ Ζεῦ, τὰς θηρίων γενέσεις καὶ λοχείας καὶ ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας

[3]   ἐπινοεῖν τὴν πρὸς τὸ γεννᾶν καὶ λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων εὐφυΐαν.

[3]   ἡ φύσις, ἀλλ´ αἵματι πεφυρμένος καὶ λύθρου περίπλεως καὶ φονευομένῳ μᾶλλον

[4]   νῦν· αἱ γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι καὶ μακραί. ἀμπελῶν´ ἰσημερίας ἐαρινῆς σκάψας

[3]   ἀλλὰ καὶ πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι

[5]   μεταδοῦναι τέκνοις ὥσπερ τινὸς χαλεποῦ καὶ μεγάλου νοσήματος

[1]   ἐστι, τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς ζητεῖν ἐν

[3]   καὶ κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ καρπῷ καὶ μέλλοντι) τοὺς μὲν ἐμμήνους καὶ

[3]   τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοις ἡμερῶν περιόδοις ὀχετοὺς

[3]   μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας· τοιαύτην γὰρ ὁ

[3]   πρὸς ἑτέραν ἀφ´ ἑτέρας ἐκτρέπουσα καὶ μεταλαμβάνουσα χρείαν ἔχει παρεσκευασμένας οἷον

[1]   τὸ δ´ οἰκεῖον οὐ τετήρηκε. καὶ μὴ θαυμάζωμεν, εἰ τὰ ἄλογα

[3]   ἐν ταῖς γυναιξὶ δι´ ἀμβλύτητα καὶ μικρότητα τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται

[2]   χάριν, τὰς δ´ ἀνθρώπων δάνεια καὶ μισθοὺς καὶ ἀρραβῶνας ἐπὶ χρείαις

[4]   νέοι πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ μνημονεύεσθαι τοῦ Εὐήνου τοῦτο μόνον,

[4]   δὲ μᾶλλον εἴποιμ´ ἂν εἶναι καὶ μνησικάκους τὰς τεκούσας τοῖς βρέφεσι,

[2]   ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν δὲ παρέχουσιν ἐκτὸς καὶ νέμεσθαι τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν

[2]   μὲν μέλιτταν ἡμεῖς σοφὴν καλοῦμεν καὶ νομίζομεν ξανθὸν μέλι μηδομέναν’ κολακεύοντες

[3]   καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰς

[1]   ΤΑ ΕΓΓΟΝΑ ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ. ~Ἔκκλητοι κρίσεις καὶ ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖς Ἕλλησι

[1]   παρ´ αὐτοῖς δεηθεῖσιν. ἆρ´ οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι τῶν προβλημάτων ἔνια

[3]   δ´ ἡ τοῦ γάλακτος ἐργασία καὶ οἰκονομία τὴν πρόνοιαν αὐτῆς ἐμφῆναι

[4]   νύγμα τῆς ἀλγηδόνος ὁμοῦ πικρὸν καὶ ὀξὺ γινόμενον ἐν τοῖς σπλάγχνοις

[1]   οὐκ ἔστιν, ἀλόγους δ´ ὁρμὰς καὶ ὀρέξεις ἔχοντα καὶ χρώμενα πλάναις

[2]   ἵππους καὶ βόας καὶ κύνας καὶ ὄρνιθας ἀναφθέγξαιτο μεταγράψας, ὡς οὔτε

[4]   ἀνατελλούσης θερίζει, βόες καὶ ἵπποι καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν ἐπὶ τὰς

[1]   ζητεῖν ἐν ἵπποις καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ

[3]   πρὸς τὰ ἔγγονα φιλόστοργον ἀτελὲς καὶ οὐ διαρκὲς πρὸς δικαιοσύνην οὐδὲ

[4]   ἦν, πλείονας ἂν εἶχε κληρονομοῦντας, καὶ οὐχ ὁμοίους. οἱ μὲν γὰρ

[3]   τὸ αἷμα παντὸς ἐμμελέστερον φυτουργοῦ καὶ ὀχετηγοῦ πρὸς ἑτέραν ἀφ´ ἑτέρας

[2]   πρῶτον οὐκ ἀναμένει νόμους ἀγαμίου καὶ ὀψιγαμίου, καθάπερ οἱ Λυκούργου πολῖται

[5]   ἐν αὐτοῖς τοῖς ἡμαρτημένοις ἤθεσι καὶ πάθεσιν ἐκφαίνει τὸ πρὸς τὰ

[1]   τὰ δὲ τῶν θηρίων ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ

[5]   δ´ ἐστὶν ὥσπερ ἐκεῖνα νοσήματα καὶ πάθη ψυχῆς τοῦ κατὰ φύσιν

[5]   καὶ τέρας νομίζουσιν, ὡς πᾶσι καὶ παρὰ φύσιν στέργειν τὰ τικτόμενα

[1]   πολλὴν τοῦ κατὰ φύσιν ἐκδιαίτησιν καὶ παράβασιν, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ καὶ

[2]   μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν ἵστανται καὶ παρέχουσιν ἐν ἐφικτῷ τῆς ἐλπίδος

[2]   καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´ ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ

[1]   καὶ παράβασιν, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ καὶ περὶ τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ

[1]   ὀρέξεις ἔχοντα καὶ χρώμενα πλάναις καὶ περιδρομαῖς πολλάκις ἀλλ´ οὐ μακρὰν

[3]   νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων

[3]   ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ φύσει φιλοῦντος.

[3]   στέρνον ἐν ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ νήπιον,

[2]   τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν ἀναλαμβάνουσι καὶ περιπτύσσουσιν ἐγκοιμώμενα τοῖς σπλάγχνοις. ἡ

[3]   γονὴν ἀναλάβῃ προσπεσοῦσαν ἡ ὑστέρα καὶ περιστείλῃ ῥιζώσεως γενομένης (ὁ γὰρ

[1]   τὸ μὲν πολύτροπον τοῦ λόγου καὶ περιττὸν καὶ φιλελεύθερον ἄγαν οὐκ

[2]   τοῦ κύματος, ὡς τυπτόμενον ἡσυχῆ καὶ πηγνύμενον τὸ πίλημα τῆς ἐπιφανείας

[2]   τροφὴν τῆς γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ πιέζει τῷ στόματι, μὴ λάθῃ

[3]   ὥς φησι Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον σάλου καὶ πλάνης ἐμφύεται, πεῖσμα καὶ κλῆμα’

[3]   ἀργῶς οὐδ´ ἀπαθῶς ὑποδεχομένας ἀλλὰ καὶ πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ

[2]   τῷ ἄρρενι τὸ θῆλυ χειρόηθες καὶ ποθεινόν, ἡδείᾳ μὲν ὀσμῇ χρωτὸς

[3]   νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰς καὶ πόλεων ἱδρύσεις καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα

[3]   προερχόμενον ἔδωκεν, ἄνθρωπον δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ

[5]   θηρίοις. ~Ἐξαμαυροῦται γὰρ καὶ ταῦτα καὶ πολλὰ τῶν ἄλλων ὑπὸ τῆς

[4]   ἔχων κληρονόμον’ πολλοὺς γοῦν πολυφίλους καὶ πολυτιμήτους ὄντας ἓν παιδίον γενόμενον

[4]   σπαργάνων ἐρειπίοις θάλπουσα καὶ ψήχουσα, καὶ πόνῳ πόνον ἐκ νυκτὸς ἀλλάσσουσα

[4]   τοῖς βρέφεσι, κινδύνων τε μεγάλων καὶ πόνων αὐταῖς γινομένων· ὡς δ´

[3]   ἀθρόως, εἰς δὲ σάρκα πιδακώδη καὶ πόροις ἀτρέμα λεπτοῖς διηθοῦσαν ἀπολήγων

[3]   μεμελέτηκεν ἐμμήνοις ἡμερῶν περιόδοις ὀχετοὺς καὶ πόρους αὐτῷ τῆς φύσεως ἀναστομούσης

[4]   καὶ συλλαβιζόντων ἠκροῶντο καὶ κώμους καὶ πότους καὶ ἔρωτας αὐτῶν οἷα

[2]   σχῆμα περιαγὲς ὡς ἁλιευτικοῦ κύρτου καὶ πρόμηκες ἀπεργάζεται, τῇ δ´ ἁρμονίᾳ

[2]   κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν καὶ

[3]   καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας καὶ προνοίας οὐδὲν ἦν ὄφελος, εἰ

[4]   νήπιον οὐδ´ ἔφυγεν, ἀλλ´ ἐπεστράφη καὶ προσεμειδίασε καὶ ἀνείλετο καὶ ἠσπάσατο,

[2]   τὰ δ´ ἐπιβαίνοντα τῶν νώτων καὶ προστρέχοντα πανταχόθεν ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ

[2]   ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ γεγηθός τι καὶ προσφιλὲς ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ καὶ

[3]   εὐμενὲς τῷ τοῦ νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι

[2]   ἣ πνοάς τε γονίμους ἔχει καὶ πρόσφορον ὀχευομένοις κρᾶσιν, ἦλθεν εἰς

[2]   πρόμηκες ἀπεργάζεται, τῇ δ´ ἁρμονίᾳ καὶ πυκνότητι συμφράξασα τὰς ἀκάνθας ἀκριβῶς

[2]   σπλάγχνοις. ἡ δ´ ἄρκτος, ἀγριώτατον καὶ σκυθρωπότατον θηρίον, ἄμορφα καὶ ἄναρθρα

[2]   ὀψιγαμίου, καθάπερ οἱ Λυκούργου πολῖται καὶ Σόλωνος, οὐδ´ ἀτιμίας ἀτέκνων δέδοικεν,

[4]   Ἀρίστων Πλάτωνος φιλοσοφοῦντος, οὐδ´ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους νίκας οἱ πατέρες ἔγνωσαν·

[3]   τὴν δ´ ὑστέραν οἷον ἀρότῳ καὶ σπόρῳ γῆν ἐν φυτοῖς ὀργῶσαν

[4]   νίκας οἱ πατέρες ἔγνωσαν· ψελλιζόντων καὶ συλλαβιζόντων ἠκροῶντο καὶ κώμους καὶ

[2]   καὶ ταύτας δι´ ἀλλήλων ἐγκαταπλέκουσα καὶ συνείρουσα τὸ μὲν σχῆμα περιαγὲς

[2]   καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν καὶ σωτηρίαν τοῦ ἀποτεχθέντος. ἀξίως δ´

[2]   ἡ πρὸς τὰ ἔγγονα φιλοστοργία καὶ τὰ δειλὰ τολμηρὰ ποιεῖ καὶ

[4]   καρπουμένη μηδὲ χρήσιμον ἀλλ´ ἐπιπόνως καὶ ταλαιπώρως ἀναδεχομένη, τῶν σπαργάνων ἐρειπίοις

[1]   καὶ περὶ τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ ταραττομένων; ἄκρατον γὰρ ἐν ἐκείνοις

[5]   ἢ κύων διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι

[2]   τῶν ἄλλων περὶ τὰς λοχείας καὶ τὰς ἀνατροφὰς σοφίαν καὶ τέχνην

[5]   ἀνθρώποις ἢ θηρίοις. ~Ἐξαμαυροῦται γὰρ καὶ ταῦτα καὶ πολλὰ τῶν ἄλλων

[2]   τὰς ἀκάνθας τῆς θαλαττίας βελόνης καὶ ταύτας δι´ ἀλλήλων ἐγκαταπλέκουσα καὶ

[2]   γενέσεις καὶ λοχείας καὶ ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι καὶ χάριν,

[1]   πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς μηδὲν ἐν ἑαυτοῖς

[2]   οὐκ ἔχει τέλος ἀλλὰ γέννησιν καὶ τέκνωσιν· διὰ τοῦτ´ ἔτους ὥρᾳ,

[5]   ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι καὶ τέρας νομίζουσιν, ὡς πᾶσι καὶ

[2]   λοχείας καὶ τὰς ἀνατροφὰς σοφίαν καὶ τέχνην παρορῶμεν. οἷον εὐθύς, ἡ

[2]   αὑτῆς τρέφει λιμῷ τὰ ἔγγονα, καὶ τὴν τροφὴν τῆς γαστρὸς ἁπτομένην

[1]   δ´ ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ λόγου καὶ τῆς συνηθείας, ὃ τοὔλαιον ὑπὸ

[2]   προνοοῦσαν, ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς δυσωποῦσαν καὶ τιτρώσκουσαν ἐπιλογιζομένους ὅτι ταῦτα παραδείγματα

[2]   συμμέτρως πεπλάσθαι πρὸς τὸ μέγεθος καὶ τὸ μέτρον τῆς ἁλκυόνος, ὥστε

[4]   λέγουσι τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν ἔτι καὶ τὸ νύγμα τῆς ἀλγηδόνος ὁμοῦ

[3]   τοσούτων ἐπὶ τὴν γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας καὶ

[1]   ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι καὶ ἤθεσιν

[3]   τῶν ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖς ὀνόμασι καὶ τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων καὶ

[4]   τέκνων, ὅτι τοὺς θρέψοντας ἕξουσι καὶ τοὺς θάψοντας· εἰ μὴ νὴ

[1]   ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι τὴν κρίσιν; ἢ καὶ τοῦτο τῆς ἀνθρωπίνης κακίας ἔγκλημα

[2]   λόγου γένοιτο τοῖς θηρίοις σύνεσις καὶ τοῦτό τις εἰς κοινὸν θέατρον

[5]   παρὰ φύσιν στέργειν τὰ τικτόμενα καὶ τρέφειν οὐκ ἀναιρεῖν προσῆκον. οὐ

[5]   προσήκει τραφέντα δουλοπρεπῆ καὶ ἀπαίδευτα καὶ τῶν καλῶν πάντων ἐνδεᾶ γένηται·

[2]   ποιεῖ καὶ φιλόπονα τὰ ῥᾴθυμα καὶ φειδωλὰ τὰ γαστρίμαργα· καὶ ὥσπερ

[3]   καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ καλὰ καὶ φερέκαρπα τούτων σπέρματα παρέσχε τὴν

[2]   τέκνων, ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι προπέτεσθαι καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ μηχανώμεναι προσέχειν

[1]   πολύτροπον τοῦ λόγου καὶ περιττὸν καὶ φιλελεύθερον ἄγαν οὐκ ἔστιν, ἀλόγους

[2]   καὶ τὰ δειλὰ τολμηρὰ ποιεῖ καὶ φιλόπονα τὰ ῥᾴθυμα καὶ φειδωλὰ

[3]   μὲν γὰρ ἡ φύσις ἀκριβὴς καὶ φιλότεχνος καὶ ἀνελλιπὴς καὶ ἀπέριττος,

[3]   γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας καὶ προνοίας οὐδὲν ἦν

[3]   θεῶν τιμὰς καὶ πόλεων ἱδρύσεις καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ καλὰ καὶ

[3]   αἵματι πεφυρμένος καὶ λύθρου περίπλεως καὶ φονευομένῳ μᾶλλον ἢ γεννωμένῳ ἐοικὼς

[2]   οὔτ´ ὄρνιθες νεοττοὺς ἀλλὰ προῖκα καὶ φυσικῶς, ἐπιγνωσθήσεται τοῖς ἁπάντων πάθεσιν

[4]   τις οἴεται τοὺς πλουσίους θύειν καὶ χαίρειν γενομένων αὐτοῖς τέκνων, ὅτι

[1]   καθάπερ οὖν ὁδὸν ὑφ´ ἡνίᾳ καὶ χαλινῷ βαδίζοντα δείκνυσιν εὐθεῖαν ὁ

[2]   ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι καὶ χάριν, τὰς δ´ ἀνθρώπων δάνεια

[1]   δ´ ὁρμὰς καὶ ὀρέξεις ἔχοντα καὶ χρώμενα πλάναις καὶ περιδρομαῖς πολλάκις

[3]   ἐντὸς αὐξήσει κυηθὲν ἑτέρας ἀνατροφῆς καὶ χώρας δέηται. τότ´ οὖν τὸ

[4]   ἀναδεχομένη, τῶν σπαργάνων ἐρειπίοις θάλπουσα καὶ ψήχουσα, καὶ πόνῳ πόνον ἐκ

[2]   τὰς θηρίων γενέσεις καὶ λοχείας καὶ ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι

[2]   ῥᾴθυμα καὶ φειδωλὰ τὰ γαστρίμαργα· καὶ ὥσπερ ἡ Ὁμηρικὴ ὄρνις προσφέρουσα

[5]   πολλοὺς ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων’ ταῦτα δ´

[3]   καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας· τοιαύτην γὰρ

[2]   τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι καὶ καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν ἵστανται

[2]   τῶν νώτων καὶ προστρέχοντα πανταχόθεν ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ γεγηθός τι καὶ

[2]   μηχανώμεναι προσέχειν τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι καὶ καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα

[2]   προπέτεσθαι καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ μηχανώμεναι προσέχειν τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι

[5]   ἐπαίρων βλέφαρα· φοίνιαι δ´ ὁμοῦ γλῆναι γένει´ ἔτεγγον’ Ἡγησίας δὲ διαλεγόμενος

[3]   καὶ οἰκονομία τὴν πρόνοιαν αὐτῆς ἐμφῆναι καὶ ἐπιμέλειαν. τοῦ γὰρ αἵματος

[4]   χαλεπὰς δὲ μᾶλλον εἴποιμ´ ἂν εἶναι καὶ μνησικάκους τὰς τεκούσας τοῖς

[2]   καὶ ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι καὶ χάριν, τὰς δ´ ἀνθρώπων

[2]   τὰ νεόττια περιέπουσι, τοῖς μὲν ἐνδῦναι χαλῶσαι τὰς πτέρυγας, τὰ δ´

[5]   ἔσχατον ἡγούμενοι κακὸν οὐχ ὑπομένουσι μεταδοῦναι τέκνοις ὥσπερ τινὸς χαλεποῦ καὶ

[3]   ἐν ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ νήπιον, ὡς

[3]   ἔχει ἐντὸς διάθεσιν καὶ κρᾶσιν. ἐκροαὶ δὲ τοῦ γάλακτος οὐκ εἰσὶν

[4]   αἱ γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι καὶ μακραί. ἀμπελῶν´ ἰσημερίας ἐαρινῆς σκάψας μετοπωρινῆς

[3]   τὸ στέρνον ἐν ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ

[5]   Ἡγησίας δὲ διαλεγόμενος πολλοὺς ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ τῶν

[1]   ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου ἡμῶν πολλὴν τοῦ

[3]   τοῦ νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ

[1]   τῶν θηρίων ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου ἡμῶν

[4]   κωμικαῖς ἐκείναις ὁμοίας, ὦ Δῆμε, λοῦσαι πρῶτον ἐκδικάσας μίαν, ἔνθου ῥόφησον

[2]   ἐλπίδος ἑαυτάς, ἄχρι ἂν οὕτω προκινδυνεύουσαι τῶν νεοττῶν τῆς ἀσφαλείας προαγάγωνται

[4]   Εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς ὠδῖνας ἔχουσαι’ ταῦτ´ οὐχ Ὅμηρον αἱ γυναῖκες

[2]   νεόττια περιέπουσι, τοῖς μὲν ἐνδῦναι χαλῶσαι τὰς πτέρυγας, τὰ δ´ ἐπιβαίνοντα

[3]   καὶ μικρότητα τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον

[3]   τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ ψεύδεται λέγων ἐπὶ νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς.

[2]   ὡς ἁλιευτικοῦ κύρτου καὶ πρόμηκες ἀπεργάζεται, τῇ δ´ ἁρμονίᾳ καὶ πυκνότητι

[2]   μηδ´ ἐπισταμένης φιλεῖν ἄνευ χρείας; θαυμάζεται γὰρ ἐν τοῖς θεάτροις ὁ

[4]   δεόμενοι. γελοῖον γάρ, εἴ τις οἴεται τοὺς πλουσίους θύειν καὶ χαίρειν

[2]   πᾶν δέ τ´ ἐπισκύνιον κάτω ἕλκεται ὄσσε καλύπτων, ἆρ´ οὐχ ὅμοιός

[2]   πίλημα τῆς ἐπιφανείας στεγανὸν γένηται· γίγνεται δὲ σιδήρῳ καὶ λίθῳ δυσδιαίρετον.

[2]   εἰπεῖν τὰ δρώμενα, πλὴν ὅτι γίνεται ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ φιλοστόργῳ

[1]   ἄλογα ζῷα τῶν λογικῶν μᾶλλον ἕπεται τῇ φύσει· καὶ γὰρ τὰ

[2]   νεοττοὺς ἀλλὰ προῖκα καὶ φυσικῶς, ἐπιγνωσθήσεται τοῖς ἁπάντων πάθεσιν ὡς εὖ

[3]   Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον σάλου καὶ πλάνης ἐμφύεται, πεῖσμα καὶ κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ

[3]   κυηθὲν ἑτέρας ἀνατροφῆς καὶ χώρας δέηται. τότ´ οὖν τὸ αἷμα παντὸς

[2]   τὸ πίλημα τῆς ἐπιφανείας στεγανὸν γένηται· γίγνεται δὲ σιδήρῳ καὶ λίθῳ

[5]   καὶ τῶν καλῶν πάντων ἐνδεᾶ γένηται· τὴν γὰρ πενίαν ἔσχατον ἡγούμενοι

[3]   δ´ αἵματος ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ χρῆται καὶ κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη

[1]   ἐν δεσμῷ συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ πορείαν ἣν ἡ

[2]   καὶ ὀψιγαμίου, καθάπερ οἱ Λυκούργου πολῖται καὶ Σόλωνος, οὐδ´ ἀτιμίας ἀτέκνων

[2]   καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν ἵστανται καὶ παρέχουσιν ἐν ἐφικτῷ τῆς

[2]   ἂν δὲ περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται παρὰ δύναμιν. εἶτα

[5]   κύων διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι καὶ

[4]   πάντα χρόνον· ἀλλ´ ὅμως οὐ παύονται παῖδας τρέφοντες μάλιστα δ´ οἱ

[2]   περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται παρὰ δύναμιν. εἶτα ταῦτ´ οἰόμεθα

[1]   φύσιν ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι καὶ

[2]   προκινδυνεύουσαι τῶν νεοττῶν τῆς ἀσφαλείας προαγάγωνται πόρρω τοὺς διώκοντας. τὰς δ´

[2]   θυμόν. αἱ δὲ πέρδικες ὅταν διώκωνται μετὰ τῶν τέκνων, ἐκεῖνα μὲν

[2]   κληρονόμους ἔχωσιν ἀλλ´ ἵνα κληρονομεῖν δύνωνται. ἔπειτα μίγνυται τῷ θήλει τὸ

[2]   ᾧ ῥά τε νήπι´ ἄγοντι συναντήσωνται ἐν ὕλῃ ἄνδρες ἐπακτῆρες, ὁ

[3]   βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοις ἡμερῶν περιόδοις

[3]   ἀγάπησιν, ἀκολουθοῦσαν ταῖς πρώταις ἀρχαῖς· αὗται δ´ ἦσαν ἐν ταῖς τῶν

[2]   ἀλλ´ ἵνα κληρονομεῖν δύνωνται. ἔπειτα μίγνυται τῷ θήλει τὸ ἄρρεν οὐχ

[5]   ἧττον ἐν ἀνθρώποις ἢ θηρίοις. ~Ἐξαμαυροῦται γὰρ καὶ ταῦτα καὶ πολλὰ

[2]   αἰσθόμενον δ´ ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ

[5]   ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων’ ταῦτα δ´ ἐστὶν

[4]   Ὅμηρον αἱ γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα γράψαι λέγουσι τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν ἔτι

[3]   ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας·

[3]   νήπιον, ὡς τοῦ τεκεῖν καὶ θρέψαι τέλος οὐ χρείαν ἀλλὰ φιλίαν

[4]   Δαναὸς ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατήρ’ εἰ δ´ ἄτεκνος ἦν, πλείονας ἂν

[2]   οἱ παῖδες τοὺς τεκόντας· ἀλλ´ εἰ λόγου γένοιτο τοῖς θηρίοις σύνεσις

[4]   θρέψοντας ἕξουσι καὶ τοὺς θάψοντας· εἰ μὴ νὴ Δία κληρονόμων ἀπορίᾳ

[3]   καὶ προνοίας οὐδὲν ἦν ὄφελος, εἰ μὴ τὸ φιλόστοργον ἡ φύσις

[1]   οὐ τετήρηκε. καὶ μὴ θαυμάζωμεν, εἰ τὰ ἄλογα ζῷα τῶν λογικῶν

[4]   παίδων ἥκιστα δεόμενοι. γελοῖον γάρ, εἴ τις οἴεται τοὺς πλουσίους θύειν

[1]   συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ πορείαν ἣν ἡ φύσις ἄγει

[2]   περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει μέμονέν τε μάχεσθαι’ τὸν περὶ

[5]   συμπεφυρμένον γῇ καὶ κατακεχωσμένον ὅμως διαστίλβει τὸ χρυσίον, οὕτως ἡ φύσις

[1]   ἀεὶ πορείαν ἣν ἡ φύσις ἄγει πορευόμενα. τοῖς δὲ θηρίοις τὸ

[3]   ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ χρῆται καὶ κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη συνιστάμενον καὶ

[2]   τῆς γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ πιέζει τῷ στόματι, μὴ λάθῃ καταπιοῦσα·

[4]   ἔσπειρε δυομένης Πλειάδος εἶτ´ ἀνατελλούσης θερίζει, βόες καὶ ἵπποι καὶ ὄρνιθες

[3]   πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ

[2]   φιλοστοργία καὶ τὰ δειλὰ τολμηρὰ ποιεῖ καὶ φιλόπονα τὰ ῥᾴθυμα καὶ

[5]   τέκνα, φοβούμενοι μὴ χεῖρον ἢ προσήκει τραφέντα δουλοπρεπῆ καὶ ἀπαίδευτα καὶ

[2]   ἐργαλείῳ διατυποῦσα τοὺς ὑμένας οὐ δοκεῖ γεννᾶν μόνον ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖν

[3]   λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων εὐφυΐαν. ἀρκεῖ δ´ ἡ τοῦ γάλακτος ἐργασία

[2]   ἀτιμίας ἀτέκνων δέδοικεν, οὐδὲ τιμὰς διώκει τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ γαμοῦσι

[2]   λάβῃσι, κακῶς δέ τέ οἱ πέλει αὐτῇ· τῷ γὰρ αὑτῆς τρέφει

[2]   κληρονομεῖν δύνωνται. ἔπειτα μίγνυται τῷ θήλει τὸ ἄρρεν οὐχ ἅπαντα χρόνον·

[2]   μισθοῦ γὰρ ἄνθρωπον τίς ἀνθρώπων φιλεῖ; καίτοι κατ´ Ἐπίκουρον ὁ πατὴρ

[2]   ἄνδρες ἐπακτῆρες, ὁ δέ τε σθένεϊ βλεμεαίνει, πᾶν δέ τ´ ἐπισκύνιον

[1]   ἀλλ´ ὥσπερ ἐν δεσμῷ συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ πορείαν

[2]   τὸ κατὰ φύσιν. πρῶτον οὐκ ἀναμένει νόμους ἀγαμίου καὶ ὀψιγαμίου, καθάπερ

[2]   ἐπακτῆρες, ὁ δέ τε σθένεϊ βλεμεαίνει, πᾶν δέ τ´ ἐπισκύνιον κάτω

[5]   τοῖς ἡμαρτημένοις ἤθεσι καὶ πάθεσιν ἐκφαίνει τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα φιλόστοργον.

[3]   τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται

[2]   καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν καὶ σωτηρίαν

[2]   ὄρνις προσφέρουσα τοῖς νεοττοῖς μάστακ´, ἐπεί κε λάβῃσι, κακῶς δέ τέ

[3]   γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ ψεύδεται λέγων ἐπὶ

[3]   τοὺς προσήκοντας ἀριθμοὺς τῇ ἐντὸς αὐξήσει κυηθὲν ἑτέρας ἀνατροφῆς καὶ χώρας

[1]   τῶν λογικῶν μᾶλλον ἕπεται τῇ φύσει· καὶ γὰρ τὰ φυτὰ τῶν

[5]   σπέρμασι παραβλαστανούσης· ἢ μηδ´ ἑαυτὸν φύσει στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι

[4]   τοῖς σπλάγχνοις ἔχουσαν. ἀλλὰ τὸ φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε καὶ ἦγεν· ἔτι

[3]   ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ φύσει φιλοῦντος. διὸ τῶν μὲν ἄλλων

[2]   τὴν τροφὴν τῆς γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ πιέζει τῷ στόματι, μὴ

[2]   σκυθρωπότατον θηρίον, ἄμορφα καὶ ἄναρθρα τίκτει, τῇ δὲ γλώττῃ καθάπερ ἐργαλείῳ

[1]   φύσις καὶ ἀμιγὲς καὶ ἁπλοῦν φυλάττει τὸ ἴδιον, ἐν δ´ ἀνθρώποις

[1]   ὡς ἐπ´ ἀγκύρας τῆς φύσεως σαλεύει, καθάπερ οὖν ὁδὸν ὑφ´ ἡνίᾳ

[2]   ἀνάπλεων καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´ ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ

[2]   πέλει αὐτῇ· τῷ γὰρ αὑτῆς τρέφει λιμῷ τὰ ἔγγονα, καὶ τὴν

[3]   δυναμένας· τοιαύτην γὰρ ὁ μαστὸς ἔχει ἐντὸς διάθεσιν καὶ κρᾶσιν. ἐκροαὶ

[2]   ὥρᾳ, ἣ πνοάς τε γονίμους ἔχει καὶ πρόσφορον ὀχευομένοις κρᾶσιν, ἦλθεν

[3]   ἑτέρας ἐκτρέπουσα καὶ μεταλαμβάνουσα χρείαν ἔχει παρεσκευασμένας οἷον ἐννέας ἤ τινας

[2]   ἅπαντα χρόνον· ἡδονὴν γὰρ οὐκ ἔχει τέλος ἀλλὰ γέννησιν καὶ τέκνωσιν·

[2]   σοφὴν καλοῦμεν καὶ νομίζομεν ξανθὸν μέλι μηδομέναν’ κολακεύοντες τὸ ἡδὺ καὶ

[2]   ἦλθεν εἰς τὸ αὐτὸ τῷ ἄρρενι τὸ θῆλυ χειρόηθες καὶ ποθεινόν,

[3]   περίττωμα τῆς χρείας ἐν ταῖς γυναιξὶ δι´ ἀμβλύτητα καὶ μικρότητα τοῦ

[2]   μηδὲ τὰ ἐλάχιστα. μάλιστα δ´ οἱ γαλεοὶ ζῳογονοῦσι μὲν ἐν ἑαυτοῖς,

[4]   ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν, οἱ ῥήτορες μόνοις

[2]   νόμους ἀγαμίου καὶ ὀψιγαμίου, καθάπερ οἱ Λυκούργου πολῖται καὶ Σόλωνος, οὐδ´

[4]   εἶχε κληρονομοῦντας, καὶ οὐχ ὁμοίους. οἱ μὲν γὰρ παῖδες χάριν οὐδεμίαν

[5]   τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα φιλόστοργον. οἱ μὲν γὰρ πένητες οὐ τρέφουσι

[2]   υἱόν, ἡ μήτηρ τὸ τέκνον, οἱ παῖδες τοὺς τεκόντας· ἀλλ´ εἰ

[4]   παύονται παῖδας τρέφοντες μάλιστα δ´ οἱ παίδων ἥκιστα δεόμενοι. γελοῖον γάρ,

[4]   οὐδ´ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους νίκας οἱ πατέρες ἔγνωσαν· ψελλιζόντων καὶ συλλαβιζόντων

[2]   κε λάβῃσι, κακῶς δέ τέ οἱ πέλει αὐτῇ· τῷ γὰρ αὑτῆς

[4]   δ´ ἀρετῆς μακρὰν οὔσης προαποθνῄσκουσιν οἱ πλεῖστοι πατέρες. οὐκ ἐπεῖδε τὴν

[4]   ἀλλ´ ἐπὶ τῶν ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν,

[4]   πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν, οἱ ῥήτορες μόνοις τούτοις προῖκα συνηγοροῦσιν.

[1]   αὐτοῖς δεηθεῖσιν. ἆρ´ οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι τῶν προβλημάτων ἔνια διὰ

[2]   τὰ ἐλάχιστα. μάλιστα δ´ οἱ γαλεοὶ ζῳογονοῦσι μὲν ἐν ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν

[4]   πότους καὶ ἔρωτας αὐτῶν οἷα νέοι πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ

[4]   ἐπὶ τῶν ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν, οἱ

[4]   γυναῖκα δριμύ, τό τε προϊᾶσι μογοστόκοι Εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς ὠδῖνας

[4]   τοῖς νῦν· αἱ γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι καὶ μακραί. ἀμπελῶν´ ἰσημερίας ἐαρινῆς

[2]   τιμὰς διώκει τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ γαμοῦσι καὶ γεννῶσιν, οὐχ ἵνα

[5]   στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς καὶ κατακρημνίζουσιν. ὁ

[4]   μάλιστα δ´ οἱ παίδων ἥκιστα δεόμενοι. γελοῖον γάρ, εἴ τις οἴεται

[4]   τιμῶσιν, ὡς ὀφείλημα τὸν κλῆρον ἐκδεχόμενοι· τῶν δ´ ἀλλοτρίων περὶ τὸν

[5]   γὰρ πένητες οὐ τρέφουσι τέκνα, φοβούμενοι μὴ χεῖρον ἢ προσήκει τραφέντα

[5]   γένηται· τὴν γὰρ πενίαν ἔσχατον ἡγούμενοι κακὸν οὐχ ὑπομένουσι μεταδοῦναι τέκνοις

[3]   τοῦ γάλακτος οὐκ εἰσὶν οὐδὲ κρουνοὶ μεθιέντες ἀθρόως, εἰς δὲ σάρκα

[4]   εἶτ´ ἀνατελλούσης θερίζει, βόες καὶ ἵπποι καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν ἐπὶ

[2]   ἐπὶ μισθῷ σκύλακας φιλοῦσιν οὔθ´ ἵπποι πώλους οὔτ´ ὄρνιθες νεοττοὺς ἀλλὰ

[1]   ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΓΓΟΝΑ ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ. ~Ἔκκλητοι κρίσεις καὶ ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ

[2]   γὰρ ἄνθρωπον τίς ἀνθρώπων φιλεῖ; καίτοι κατ´ Ἐπίκουρον ὁ πατὴρ τὸν

[4]   ἀρετῆς μακρὰν οὔσης προαποθνῄσκουσιν οἱ πλεῖστοι πατέρες. οὐκ ἐπεῖδε τὴν Σαλαμῖνα

[1]   κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς

[5]   φύσιν ἐξιστάντα τὸν ἄνθρωπον, ὡς αὐτοὶ καταμαρτυροῦσιν ἑαυτῶν. ἂν γὰρ ὗς

[1]   δεηθεῖσιν. ἆρ´ οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι τῶν προβλημάτων ἔνια διὰ τὰς

[3]   δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ

[2]   ἀναφθέγξαιτο μεταγράψας, ὡς οὔτε κύνες ἐπὶ μισθῷ σκύλακας φιλοῦσιν οὔθ´ ἵπποι

[4]   οὔτε προσδοκία χάριτος ἢ τροφείων ἐπὶ νέοις δανειζομένων’ χαλεπὰς δὲ μᾶλλον

[3]   ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ ψεύδεται λέγων ἐπὶ νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς. οὐδὲν γάρ

[4]   ἵπποι καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν ἐπὶ τὰς χρείας· ἀνθρώπου δ´ ἡ

[3]   ἀλλὰ τούτων γε τῶν τοσούτων ἐπὶ τὴν γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων

[1]   διὰ τὰς πρὸς ἀλλήλους διαφορὰς ἐπὶ τὴν τῶν ἀλόγων φύσιν ζῴων

[4]   οὐ χρείαν ἀλλὰ φιλίαν ἔχοντος. ~Ἐπὶ τοὺς παλαιοὺς ἀνάγαγε τὸν λόγον,

[4]   ἔχειν, οὐχ ἁπλῶς ἀληθές, ἀλλ´ ἐπὶ τῶν ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι

[2]   δάνεια καὶ μισθοὺς καὶ ἀρραβῶνας ἐπὶ χρείαις διδομένους. ~Ἀλλ´ οὔτ´ ἀληθὴς

[3]   ἀνδρός, πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´

[0]   ~ΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΓΓΟΝΑ ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ.

[2]   κύνας δὲ καὶ δράκοντας, ἂν περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ

[2]   καταπιοῦσα· ὡς δὲ κύων ἀμαλῇσι περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει

[1]   παράβασιν, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ καὶ περὶ τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ ταραττομένων;

[2]   γλυκύτητος, τὴν δὲ τῶν ἄλλων περὶ τὰς λοχείας καὶ τὰς ἀνατροφὰς

[3]   Ἐρασίστρατος ἔχουσα ῥωπικόν’ τὰ δὲ περὶ τὴν γένεσιν ἀξίως οὐκ ἔστιν

[2]   πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν καὶ σωτηρίαν τοῦ

[3]   ταῖς δὲ γυναιξὶν ἄνω γεγόνασιν περὶ τὸ στέρνον ἐν ἐφικτῷ τοῦ

[4]   κλῆρον ἐκδεχόμενοι· τῶν δ´ ἀλλοτρίων περὶ τὸν ἄτεκνον φωνὰς ἀκούεις ταῖς

[2]   ἐναργὲς ἀπολέλοιπε τῆς φύσεως. ~Ὅρα περὶ τοὺς γάμους ὅσον ἐστὶν ἐν

[1]   κακίας ἔγκλημα κοινόν ἐστι, τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας

[2]   αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται

[2]   διανοουμένῳ πρὸς τοὺς κυνηγοὺς σπένδεσθαι περὶ τῶν τέκνων; καθόλου γὰρ ἡ

[2]   ὑλάει μέμονέν τε μάχεσθαι’ τὸν περὶ τῶν τέκνων φόβον ὡς δεύτερον

[4]   ἢ δέος ἢ λύπη παῖς πατρὶ πάντα χρόνον· ἀλλ´ ὅμως οὐ

[2]   ἐν ἐφικτῷ τῆς ἐλπίδος ἑαυτάς, ἄχρι ἂν οὕτω προκινδυνεύουσαι τῶν νεοττῶν

[3]   βρέφος ἤδη συνιστάμενον καὶ διαπλαττόμενον, ἄχρι οὗ τοὺς προσήκοντας ἀριθμοὺς τῇ

[4]   ὀξὺ γυναῖκα δριμύ, τό τε προϊᾶσι μογοστόκοι Εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς

[1]   ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι τὴν κρίσιν; ἢ καὶ τοῦτο

[2]   τὰς δ´ ἀλεκτορίδας ἐν τοῖς ὄμμασι καθ´ ἡμέραν ἔχομεν ὃν τρόπον

[3]   ἀκριβῶς τῶν ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖς ὀνόμασι καὶ τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων

[5]   τῆς κακίας, ὥσπερ λόχμης ἡμέροις σπέρμασι παραβλαστανούσης· ἢ μηδ´ ἑαυτὸν φύσει

[5]   θύουσι καὶ τέρας νομίζουσιν, ὡς πᾶσι καὶ παρὰ φύσιν στέργειν τὰ

[2]   μικρότερον ἐνδύεσθαι ζῷον, ὡς δέ φασι, μηδὲ θαλάττης παραδέχεσθαι μηδὲ τὰ

[1]   πόλιν ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι καὶ ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ

[5]   φύσις ἐν αὐτοῖς τοῖς ἡμαρτημένοις ἤθεσι καὶ πάθεσιν ἐκφαίνει τὸ πρὸς

[4]   καὶ μνησικάκους τὰς τεκούσας τοῖς βρέφεσι, κινδύνων τε μεγάλων καὶ πόνων

[2]   τοῖς νεοττοῖς μάστακ´, ἐπεί κε λάβῃσι, κακῶς δέ τέ οἱ πέλει

[2]   ἡ ἁλκυὼν κύουσα τὴν νεοττιὰν συντίθησι συλλαμβάνουσα τὰς ἀκάνθας τῆς θαλαττίας

[2]   λάθῃ καταπιοῦσα· ὡς δὲ κύων ἀμαλῇσι περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´

[1]   καὶ ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖς Ἕλλησι τὸ πρῶτον ἀπιστίᾳ τῇ πρὸς

[3]   ὀμφαλὸς πρῶτον ἐν μήτρῃσιν’ ὥς φησι Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον σάλου καὶ πλάνης

[2]   ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν

[1]   ἐν ἵπποις καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν

[2]   ὡς δὲ κύων ἀμαλῇσι περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει μέμονέν

[1]   ἡμᾶς ζητεῖν ἐν ἵπποις καὶ κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ

[4]   αἱ γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα γράψαι λέγουσι τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν ἔτι καὶ

[2]   διώκει τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ γαμοῦσι καὶ γεννῶσιν, οὐχ ἵνα κληρονόμους

[5]   δελφάκιον ἢ κύων διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια

[2]   νέμεσθαι τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν ἀναλαμβάνουσι καὶ περιπτύσσουσιν ἐγκοιμώμενα τοῖς σπλάγχνοις.

[5]   πενίαν ἔσχατον ἡγούμενοι κακὸν οὐχ ὑπομένουσι μεταδοῦναι τέκνοις ὥσπερ τινὸς χαλεποῦ

[2]   ἐλάχιστα. μάλιστα δ´ οἱ γαλεοὶ ζῳογονοῦσι μὲν ἐν ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν δὲ

[4]   αὐτοῖς τέκνων, ὅτι τοὺς θρέψοντας ἕξουσι καὶ τοὺς θάψοντας· εἰ μὴ

[2]   ἔχομεν ὃν τρόπον τὰ νεόττια περιέπουσι, τοῖς μὲν ἐνδῦναι χαλῶσαι τὰς

[2]   περίεστι τῆς ἀπαθείας, δι´ ὧν κατηγοροῦσι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως μόνης μὴ

[5]   καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι καὶ τέρας νομίζουσιν, ὡς πᾶσι

[5]   οἱ μὲν γὰρ πένητες οὐ τρέφουσι τέκνα, φοβούμενοι μὴ χεῖρον ἢ

[3]   καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων γε τῶν

[2]   μετὰ τῶν τέκνων, ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι προπέτεσθαι καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ

[2]   καὶ δράκοντας, ἂν περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ περὶ τῶν

[2]   πανταχόθεν ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ γεγηθός τι καὶ προσφιλὲς ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ

[3]   ταῖς τεκούσαις. οὐ μὲν γάρ τί πού ἐστιν ὀιζυρώτερον ἀνδρός, πάντων

[3]   φῶς ὁδὸν ἡ φύσις, ἀλλ´ αἵματι πεφυρμένος καὶ λύθρου περίπλεως καὶ

[3]   ἀπολήγων εὐμενὲς τῷ τοῦ νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν

[2]   ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ πιέζει τῷ στόματι, μὴ λάθῃ καταπιοῦσα· ὡς δὲ

[2]   τὰς ἀκάνθας ἀκριβῶς ὑπέθηκε τῷ κλύσματι τοῦ κύματος, ὡς τυπτόμενον ἡσυχῆ

[4]   φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε καὶ ἦγεν· ἔτι θερμὴ καὶ διαλγὴς καὶ κραδαινομένη

[4]   γράψαι λέγουσι τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν ἔτι καὶ τὸ νύγμα τῆς ἀλγηδόνος

[3]   ὑποδεχομένας ἀλλὰ καὶ πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ

[2]   ἀπεργάζεται, τῇ δ´ ἁρμονίᾳ καὶ πυκνότητι συμφράξασα τὰς ἀκάνθας ἀκριβῶς ὑπέθηκε

[3]   πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν

[2]   λέων, ᾧ ῥά τε νήπι´ ἄγοντι συναντήσωνται ἐν ὕλῃ ἄνδρες ἐπακτῆρες,

[3]   κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ καρπῷ καὶ μέλλοντι) τοὺς μὲν ἐμμήνους καὶ καθαρσίους

[2]   ἔστιν εἰπεῖν τὰ δρώμενα, πλὴν ὅτι γίνεται ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ

[2]   βοτάνης ἀνάπλεων καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´ ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι

[5]   φύσει στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς καὶ κατακρημνίζουσιν.

[2]   ἡμᾶς δυσωποῦσαν καὶ τιτρώσκουσαν ἐπιλογιζομένους ὅτι ταῦτα παραδείγματα τοῖς ἑπομένοις, τοῖς

[4]   καὶ χαίρειν γενομένων αὐτοῖς τέκνων, ὅτι τοὺς θρέψοντας ἕξουσι καὶ τοὺς

[2]   ὄσσε καλύπτων, ἆρ´ οὐχ ὅμοιός ἐστι διανοουμένῳ πρὸς τοὺς κυνηγοὺς σπένδεσθαι

[2]   καὶ λίθῳ δυσδιαίρετον. ὃ δ´ ἐστὶ θαυμασιώτερον, οὕτω τὸ στόμα τῆς

[4]   μόνοις τούτοις προῖκα συνηγοροῦσιν. ἰσχυρόν ἐστι πλούσιος ἀγνοούμενον ἔχων κληρονόμον’ πολλοὺς

[1]   τῆς ἀνθρωπίνης κακίας ἔγκλημα κοινόν ἐστι, τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ

[2]   ἑπομένοις, τοῖς δ´ ἀναλγήτοις ὀνείδη περίεστι τῆς ἀπαθείας, δι´ ὧν κατηγοροῦσι

Chapitre
[4]	ἐκείνοις; ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς νῦν·	αἱ	γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι καὶ μακραί.
[4]	ὠδῖνας ἔχουσαι’ ταῦτ´ οὐχ Ὅμηρον	αἱ	γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα γράψαι λέγουσι
[2]	φόβον ὡς δεύτερον προσλαβοῦσα θυμόν.	αἱ	δὲ πέρδικες ὅταν διώκωνται μετὰ
[1]	~Ἔκκλητοι κρίσεις καὶ ξενικῶν δικαστηρίων	ἀγωγαὶ	τοῖς Ἕλλησι τὸ πρῶτον ἀπιστίᾳ
[2]	ταῦτ´ οἰόμεθα τὰ πάθη τούτοις	ἐνειργάσθαι	τὴν φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ
[2]	τὸ στόμα τῆς νεοττιᾶς συμμέτρως	πεπλάσθαι	πρὸς τὸ μέγεθος καὶ τὸ
[3]	ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ	ἀσπάσασθαι	καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ φύσει
[3]	τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι καὶ	κατασπάσασθαι	τὸ νήπιον, ὡς τοῦ τεκεῖν
[3]	ἢ γεννωμένῳ ἐοικὼς οὐδενός ἐστιν	ἅψασθαι	καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ
[2]	τοῦ γεγηθός τι καὶ προσφιλὲς	ἐπιφθέγγεσθαι·	κύνας δὲ καὶ δράκοντας, ἂν
[2]	ἐστι διανοουμένῳ πρὸς τοὺς κυνηγοὺς	σπένδεσθαι	περὶ τῶν τέκνων; καθόλου γὰρ
[3]	ἐοικὼς οὐδενός ἐστιν ἅψασθαι καὶ	ἀνελέσθαι	καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ
[2]	ἐκβαίνειν δὲ παρέχουσιν ἐκτὸς καὶ	νέμεσθαι	τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν ἀναλαμβάνουσι
[2]	τῶν τέκνων, ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι	προπέτεσθαι	καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ μηχανώμεναι
[2]	μήτε μεῖζον ἄλλο μήτε μικρότερον	ἐνδύεσθαι	ζῷον, ὡς δέ φασι, μηδὲ
[4]	πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ	μνημονεύεσθαι	τοῦ Εὐήνου τοῦτο μόνον, ὡς
[3]	τὴν πρὸς τὸ γεννᾶν καὶ	λοχεύεσθαι	τῶν μορίων ἐκείνων εὐφυΐαν. ἀρκεῖ
[3]	ἴσως λίαν ἀκριβῶς τῶν ἀπορρήτων	ἐμφύεσθαι	τοῖς ὀνόμασι καὶ τοῖς ῥήμασιν,
[2]	ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει μέμονέν τε	μάχεσθαι’	τὸν περὶ τῶν τέκνων φόβον
[2]	ὡς δέ φασι, μηδὲ θαλάττης	παραδέχεσθαι	μηδὲ τὰ ἐλάχιστα. μάλιστα δ´
[4]	οἷα νέοι πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´	ἐπαινεῖσθαι	καὶ μνημονεύεσθαι τοῦ Εὐήνου τοῦτο
[5]	δ´ Οἰδίπους ἤρασς´ ἐπαίρων βλέφαρα·	φοίνιαι	δ´ ὁμοῦ γλῆναι γένει´ ἔτεγγον’
[4]	δριμύ, τό τε προϊᾶσι μογοστόκοι	Εἰλείθυιαι,	Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς ὠδῖνας ἔχουσαι’
[3]	τὴν πρὸς τὰ ἔγγονα χάριν	καὶ	ἀγάπησιν, ἀκολουθοῦσαν ταῖς πρώταις ἀρχαῖς·
[1]	πάθεσι καὶ ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις	καὶ	ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι τὴν κρίσιν; ἢ
[4]	ὄντας ἓν παιδίον γενόμενον ἀφίλους	καὶ	ἀδυνάτους ἐποίησεν. ὅθεν οὐδὲ πρὸς
[2]	τοῖς ἁπάντων πάθεσιν ὡς εὖ	καὶ	ἀληθῶς λεγόμενον. αἰσχρὸν γάρ, ὦ
[1]	γὰρ ἐν ἐκείνοις ἡ φύσις	καὶ	ἀμιγὲς καὶ ἁπλοῦν φυλάττει τὸ
[2]	ἀγριώτατον καὶ σκυθρωπότατον θηρίον, ἄμορφα	καὶ	ἄναρθρα τίκτει, τῇ δὲ γλώττῃ
[4]	ἔφυγεν, ἀλλ´ ἐπεστράφη καὶ προσεμειδίασε	καὶ	ἀνείλετο καὶ ἠσπάσατο, μηδὲν ἡδὺ
[3]	γεννωμένῳ ἐοικὼς οὐδενός ἐστιν ἅψασθαι	καὶ	ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν
[3]	ἡ φύσις ἀκριβὴς καὶ φιλότεχνος	καὶ	ἀνελλιπὴς καὶ ἀπέριττος, οὐδέν’ ὡς
[5]	χεῖρον ἢ προσήκει τραφέντα δουλοπρεπῆ	καὶ	ἀπαίδευτα καὶ τῶν καλῶν πάντων
[3]	ἀκριβὴς καὶ φιλότεχνος καὶ ἀνελλιπὴς	καὶ	ἀπέριττος, οὐδέν’ ὡς ἔφησεν Ἐρασίστρατος
[1]	ἐκείνοις ἡ φύσις καὶ ἀμιγὲς	καὶ	ἁπλοῦν φυλάττει τὸ ἴδιον, ἐν
[2]	φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς καὶ κυνῶν	καὶ	ἄρκτων προνοοῦσαν, ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς
[2]	δ´ ἀνθρώπων δάνεια καὶ μισθοὺς	καὶ	ἀρραβῶνας ἐπὶ χρείαις διδομένους. ~Ἀλλ´
[3]	οὐ ψεύδεται λέγων ἐπὶ νηπίου	καὶ	ἀρτιγενοῦς. οὐδὲν γάρ ἐστιν οὕτως
[3]	οὐδενός ἐστιν ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι	καὶ	ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ
[3]	οἰνάνθαις ἐρινεοῖς κοτίνοις ἀρχὰς ἀπέπτους	καὶ	ἀτελεῖς ἡμέρων καρπῶν ἐνέφυσεν, οὕτω
[1]	ὁ δ´ ἀδέσποτος ἐν ἀνθρώπῳ	καὶ	αὐτοκρατὴς λόγος ἄλλας ἄλλοτε παρεκβάσεις
[3]	μικρότητα τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται	καὶ	βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον
[2]	εἰς κοινὸν θέατρον συναγαγὼν ἵππους	καὶ	βόας καὶ κύνας καὶ ὄρνιθας
[2]	δὲ κόσμῳ σώματος ἀγαλλόμενον, δρόσου	καὶ	βοτάνης ἀνάπλεων καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´
[1]	λογικῶν μᾶλλον ἕπεται τῇ φύσει·	καὶ	γὰρ τὰ φυτὰ τῶν ζῴων·
[2]	μέλι μηδομέναν’ κολακεύοντες τὸ ἡδὺ	καὶ	γαργαλίζον ἡμᾶς τῆς γλυκύτητος, τὴν
[1]	καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ	καὶ	γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς μηδὲν
[2]	τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ γαμοῦσι	καὶ	γεννῶσιν, οὐχ ἵνα κληρονόμους ἔχωσιν
[2]	οὐ δοκεῖ γεννᾶν μόνον ἀλλὰ	καὶ	δημιουργεῖν τὸ τέκνον. ὁ δ´
[4]	ἔκαμπτε καὶ ἦγεν· ἔτι θερμὴ	καὶ	διαλγὴς καὶ κραδαινομένη τοῖς πόνοις
[2]	δὲ περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται	καὶ	διαμάχονται παρὰ δύναμιν. εἶτα ταῦτ´
[3]	κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη συνιστάμενον	καὶ	διαπλαττόμενον, ἄχρι οὗ τοὺς προσήκοντας
[2]	καὶ προσφιλὲς ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ	καὶ	δράκοντας, ἂν περὶ αὑτῶν φοβηθῶσι,
[3]	οἰκονομία τὴν πρόνοιαν αὐτῆς ἐμφῆναι	καὶ	ἐπιμέλειαν. τοῦ γὰρ αἵματος ὅσον
[3]	τε γαῖαν ἔπι πνείει τε	καὶ	ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ ψεύδεται λέγων
[4]	ἠκροῶντο καὶ κώμους καὶ πότους	καὶ	ἔρωτας αὐτῶν οἷα νέοι πλημμελούντων
[4]	ἀλλὰ τὸ φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε	καὶ	ἦγεν· ἔτι θερμὴ καὶ διαλγὴς
[1]	καὶ κρίσεις ἐπιθέτους ποικίλη γέγονε	καὶ	ἡδεῖα, τὸ δ´ οἰκεῖον οὐ
[1]	ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι	καὶ	ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις
[4]	ἐπεστράφη καὶ προσεμειδίασε καὶ ἀνείλετο	καὶ	ἠσπάσατο, μηδὲν ἡδὺ καρπουμένη μηδὲ
[5]	διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι καὶ ταράττονται	καὶ	θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι καὶ τέρας
[3]	ἐπὶ δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα	καὶ	θεῶν τιμὰς καὶ πόλεων ἱδρύσεις
[3]	τὸ νήπιον, ὡς τοῦ τεκεῖν	καὶ	θρέψαι τέλος οὐ χρείαν ἀλλὰ
[4]	Πλειάδος εἶτ´ ἀνατελλούσης θερίζει, βόες	καὶ	ἵπποι καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν
[3]	τὸ μὲν ἄλλο σῶμα κουφίζειν	καὶ	καθαίρειν, τὴν δ´ ὑστέραν οἷον
[3]	καὶ μέλλοντι) τοὺς μὲν ἐμμήνους	καὶ	καθαρσίους ἔκλεισεν ὀχετοὺς ἡ φύσις,
[1]	αὐτοκρατὴς λόγος ἄλλας ἄλλοτε παρεκβάσεις	καὶ	καινοτομίας ἀνευρίσκων οὐδὲν ἴχνος ἐμφανὲς
[3]	πόλεων ἱδρύσεις καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα	καὶ	καλὰ καὶ φερέκαρπα τούτων σπέρματα
[5]	τοῖς μετάλλοις πολλῇ συμπεφυρμένον γῇ	καὶ	κατακεχωσμένον ὅμως διαστίλβει τὸ χρυσίον,
[5]	λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς	καὶ	κατακρημνίζουσιν. ὁ δ´ Οἰδίπους ἤρασς´
[2]	προσέχειν τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι	καὶ	καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν
[1]	θηρίων ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι	καὶ	καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου ἡμῶν πολλὴν
[3]	αἵματος ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ χρῆται	καὶ	κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη συνιστάμενον
[3]	ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ περιπτύξαι	καὶ	κατασπάσασθαι τὸ νήπιον, ὡς τοῦ
[1]	ὥσπερ ἐν δεσμῷ συνειργμένα μένει	καὶ	κεκράτηται, μίαν ἀεὶ πορείαν ἣν
[3]	καὶ τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων	καὶ	κεκρυμμένων ἐπινοεῖν τὴν πρὸς τὸ
[3]	μὴ τὸ φιλόστοργον ἡ φύσις	καὶ	κηδεμονικὸν ἐνειργάσατο ταῖς τεκούσαις. οὐ
[3]	σάλου καὶ πλάνης ἐμφύεται, πεῖσμα	καὶ	κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ καρπῷ καὶ
[4]	ἦγεν· ἔτι θερμὴ καὶ διαλγὴς	καὶ	κραδαινομένη τοῖς πόνοις οὐχ ὑπερέβη
[3]	ὁ μαστὸς ἔχει ἐντὸς διάθεσιν	καὶ	κρᾶσιν. ἐκροαὶ δὲ τοῦ γάλακτος
[1]	πέπονθε, πρὸς πολλὰ μιγνυμένη δόγματα	καὶ	κρίσεις ἐπιθέτους ποικίλη γέγονε καὶ
[2]	θέατρον συναγαγὼν ἵππους καὶ βόας	καὶ	κύνας καὶ ὄρνιθας ἀναφθέγξαιτο μεταγράψας,
[2]	ἐνειργάσθαι τὴν φύσιν ἀλεκτορίδων ἐπιγονῆς	καὶ	κυνῶν καὶ ἄρκτων προνοοῦσαν, ἀλλ´
[1]	ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς ζητεῖν ἐν ἵπποις	καὶ	κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν
[4]	ἔγνωσαν· ψελλιζόντων καὶ συλλαβιζόντων ἠκροῶντο	καὶ	κώμους καὶ πότους καὶ ἔρωτας
[3]	θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι	καὶ	λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας· τοιαύτην
[2]	στεγανὸν γένηται· γίγνεται δὲ σιδήρῳ	καὶ	λίθῳ δυσδιαίρετον. ὃ δ´ ἐστὶ
[2]	ὦ Ζεῦ, τὰς θηρίων γενέσεις	καὶ	λοχείας καὶ ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας
[3]	ἐπινοεῖν τὴν πρὸς τὸ γεννᾶν	καὶ	λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων εὐφυΐαν.
[3]	ἡ φύσις, ἀλλ´ αἵματι πεφυρμένος	καὶ	λύθρου περίπλεως καὶ φονευομένῳ μᾶλλον
[4]	νῦν· αἱ γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι	καὶ	μακραί. ἀμπελῶν´ ἰσημερίας ἐαρινῆς σκάψας
[3]	ἀλλὰ καὶ πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι	καὶ	μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι
[5]	μεταδοῦναι τέκνοις ὥσπερ τινὸς χαλεποῦ	καὶ	μεγάλου νοσήματος
[1]	ἐστι, τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων	καὶ	μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας ἡμᾶς ζητεῖν ἐν
[3]	καὶ κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ καρπῷ	καὶ	μέλλοντι) τοὺς μὲν ἐμμήνους καὶ
[3]	τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται	καὶ	μεμελέτηκεν ἐμμήνοις ἡμερῶν περιόδοις ὀχετοὺς
[3]	μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι	καὶ	μεταβαλεῖν δυναμένας· τοιαύτην γὰρ ὁ
[3]	πρὸς ἑτέραν ἀφ´ ἑτέρας ἐκτρέπουσα	καὶ	μεταλαμβάνουσα χρείαν ἔχει παρεσκευασμένας οἷον
[1]	τὸ δ´ οἰκεῖον οὐ τετήρηκε.	καὶ	μὴ θαυμάζωμεν, εἰ τὰ ἄλογα
[3]	ἐν ταῖς γυναιξὶ δι´ ἀμβλύτητα	καὶ	μικρότητα τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται
[2]	χάριν, τὰς δ´ ἀνθρώπων δάνεια	καὶ	μισθοὺς καὶ ἀρραβῶνας ἐπὶ χρείαις
[4]	νέοι πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι	καὶ	μνημονεύεσθαι τοῦ Εὐήνου τοῦτο μόνον,
[4]	δὲ μᾶλλον εἴποιμ´ ἂν εἶναι	καὶ	μνησικάκους τὰς τεκούσας τοῖς βρέφεσι,
[2]	ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν δὲ παρέχουσιν ἐκτὸς	καὶ	νέμεσθαι τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν
[2]	μὲν μέλιτταν ἡμεῖς σοφὴν καλοῦμεν	καὶ	νομίζομεν ξανθὸν μέλι μηδομέναν’ κολακεύοντες
[3]	καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην	καὶ	νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰς
[1]	ΤΑ ΕΓΓΟΝΑ ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ. ~Ἔκκλητοι κρίσεις	καὶ	ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖς Ἕλλησι
[1]	παρ´ αὐτοῖς δεηθεῖσιν. ἆρ´ οὖν	καὶ	οἱ φιλόσοφοι τῶν προβλημάτων ἔνια
[3]	δ´ ἡ τοῦ γάλακτος ἐργασία	καὶ	οἰκονομία τὴν πρόνοιαν αὐτῆς ἐμφῆναι
[4]	νύγμα τῆς ἀλγηδόνος ὁμοῦ πικρὸν	καὶ	ὀξὺ γινόμενον ἐν τοῖς σπλάγχνοις
[1]	οὐκ ἔστιν, ἀλόγους δ´ ὁρμὰς	καὶ	ὀρέξεις ἔχοντα καὶ χρώμενα πλάναις
[2]	ἵππους καὶ βόας καὶ κύνας	καὶ	ὄρνιθας ἀναφθέγξαιτο μεταγράψας, ὡς οὔτε
[4]	ἀνατελλούσης θερίζει, βόες καὶ ἵπποι	καὶ	ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν ἐπὶ τὰς
[1]	ζητεῖν ἐν ἵπποις καὶ κυσὶ	καὶ	ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ
[3]	πρὸς τὰ ἔγγονα φιλόστοργον ἀτελὲς	καὶ	οὐ διαρκὲς πρὸς δικαιοσύνην οὐδὲ
[4]	ἦν, πλείονας ἂν εἶχε κληρονομοῦντας,	καὶ	οὐχ ὁμοίους. οἱ μὲν γὰρ
[3]	τὸ αἷμα παντὸς ἐμμελέστερον φυτουργοῦ	καὶ	ὀχετηγοῦ πρὸς ἑτέραν ἀφ´ ἑτέρας
[2]	πρῶτον οὐκ ἀναμένει νόμους ἀγαμίου	καὶ	ὀψιγαμίου, καθάπερ οἱ Λυκούργου πολῖται
[5]	ἐν αὐτοῖς τοῖς ἡμαρτημένοις ἤθεσι	καὶ	πάθεσιν ἐκφαίνει τὸ πρὸς τὰ
[1]	τὰ δὲ τῶν θηρίων ἤθη	καὶ	πάθη προαγορεῦσαι καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ
[5]	δ´ ἐστὶν ὥσπερ ἐκεῖνα νοσήματα	καὶ	πάθη ψυχῆς τοῦ κατὰ φύσιν
[5]	καὶ τέρας νομίζουσιν, ὡς πᾶσι	καὶ	παρὰ φύσιν στέργειν τὰ τικτόμενα
[1]	πολλὴν τοῦ κατὰ φύσιν ἐκδιαίτησιν	καὶ	παράβασιν, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ καὶ
[2]	μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν ἵστανται	καὶ	παρέχουσιν ἐν ἐφικτῷ τῆς ἐλπίδος
[2]	καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´ ὅτι κύει	καὶ	πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ
[1]	καὶ παράβασιν, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ	καὶ	περὶ τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ
[1]	ὀρέξεις ἔχοντα καὶ χρώμενα πλάναις	καὶ	περιδρομαῖς πολλάκις ἀλλ´ οὐ μακρὰν
[3]	νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι	καὶ	περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων
[3]	ἅψασθαι καὶ ἀνελέσθαι καὶ ἀσπάσασθαι	καὶ	περιλαβεῖν ἢ τοῦ φύσει φιλοῦντος.
[3]	στέρνον ἐν ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι	καὶ	περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ νήπιον,
[2]	τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν ἀναλαμβάνουσι	καὶ	περιπτύσσουσιν ἐγκοιμώμενα τοῖς σπλάγχνοις. ἡ
[3]	γονὴν ἀναλάβῃ προσπεσοῦσαν ἡ ὑστέρα	καὶ	περιστείλῃ ῥιζώσεως γενομένης (ὁ γὰρ
[1]	τὸ μὲν πολύτροπον τοῦ λόγου	καὶ	περιττὸν καὶ φιλελεύθερον ἄγαν οὐκ
[2]	τοῦ κύματος, ὡς τυπτόμενον ἡσυχῆ	καὶ	πηγνύμενον τὸ πίλημα τῆς ἐπιφανείας
[2]	τροφὴν τῆς γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ	καὶ	πιέζει τῷ στόματι, μὴ λάθῃ
[3]	ὥς φησι Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον σάλου	καὶ	πλάνης ἐμφύεται, πεῖσμα καὶ κλῆμα’
[3]	ἀργῶς οὐδ´ ἀπαθῶς ὑποδεχομένας ἀλλὰ	καὶ	πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ
[2]	τῷ ἄρρενι τὸ θῆλυ χειρόηθες	καὶ	ποθεινόν, ἡδείᾳ μὲν ὀσμῇ χρωτὸς
[3]	νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰς	καὶ	πόλεων ἱδρύσεις καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα
[3]	προερχόμενον ἔδωκεν, ἄνθρωπον δέ, λογικὸν	καὶ	πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ
[5]	θηρίοις. ~Ἐξαμαυροῦται γὰρ καὶ ταῦτα	καὶ	πολλὰ τῶν ἄλλων ὑπὸ τῆς
[4]	ἔχων κληρονόμον’ πολλοὺς γοῦν πολυφίλους	καὶ	πολυτιμήτους ὄντας ἓν παιδίον γενόμενον
[4]	σπαργάνων ἐρειπίοις θάλπουσα καὶ ψήχουσα,	καὶ	πόνῳ πόνον ἐκ νυκτὸς ἀλλάσσουσα
[4]	τοῖς βρέφεσι, κινδύνων τε μεγάλων	καὶ	πόνων αὐταῖς γινομένων· ὡς δ´
[3]	ἀθρόως, εἰς δὲ σάρκα πιδακώδη	καὶ	πόροις ἀτρέμα λεπτοῖς διηθοῦσαν ἀπολήγων
[3]	μεμελέτηκεν ἐμμήνοις ἡμερῶν περιόδοις ὀχετοὺς	καὶ	πόρους αὐτῷ τῆς φύσεως ἀναστομούσης
[4]	καὶ συλλαβιζόντων ἠκροῶντο καὶ κώμους	καὶ	πότους καὶ ἔρωτας αὐτῶν οἷα
[2]	σχῆμα περιαγὲς ὡς ἁλιευτικοῦ κύρτου	καὶ	πρόμηκες ἀπεργάζεται, τῇ δ´ ἁρμονίᾳ
[2]	κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι	καὶ	προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν καὶ
[3]	καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας	καὶ	προνοίας οὐδὲν ἦν ὄφελος, εἰ
[4]	νήπιον οὐδ´ ἔφυγεν, ἀλλ´ ἐπεστράφη	καὶ	προσεμειδίασε καὶ ἀνείλετο καὶ ἠσπάσατο,
[2]	τὰ δ´ ἐπιβαίνοντα τῶν νώτων	καὶ	προστρέχοντα πανταχόθεν ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ
[2]	ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ γεγηθός τι	καὶ	προσφιλὲς ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ καὶ
[3]	εὐμενὲς τῷ τοῦ νηπίου στόματι	καὶ	προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι
[2]	ἣ πνοάς τε γονίμους ἔχει	καὶ	πρόσφορον ὀχευομένοις κρᾶσιν, ἦλθεν εἰς
[2]	πρόμηκες ἀπεργάζεται, τῇ δ´ ἁρμονίᾳ	καὶ	πυκνότητι συμφράξασα τὰς ἀκάνθας ἀκριβῶς
[2]	σπλάγχνοις. ἡ δ´ ἄρκτος, ἀγριώτατον	καὶ	σκυθρωπότατον θηρίον, ἄμορφα καὶ ἄναρθρα
[2]	ὀψιγαμίου, καθάπερ οἱ Λυκούργου πολῖται	καὶ	Σόλωνος, οὐδ´ ἀτιμίας ἀτέκνων δέδοικεν,
[4]	Ἀρίστων Πλάτωνος φιλοσοφοῦντος, οὐδ´ Εὐριπίδου	καὶ	Σοφοκλέους νίκας οἱ πατέρες ἔγνωσαν·
[3]	τὴν δ´ ὑστέραν οἷον ἀρότῳ	καὶ	σπόρῳ γῆν ἐν φυτοῖς ὀργῶσαν
[4]	νίκας οἱ πατέρες ἔγνωσαν· ψελλιζόντων	καὶ	συλλαβιζόντων ἠκροῶντο καὶ κώμους καὶ
[2]	καὶ ταύτας δι´ ἀλλήλων ἐγκαταπλέκουσα	καὶ	συνείρουσα τὸ μὲν σχῆμα περιαγὲς
[2]	καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν	καὶ	σωτηρίαν τοῦ ἀποτεχθέντος. ἀξίως δ´
[2]	ἡ πρὸς τὰ ἔγγονα φιλοστοργία	καὶ	τὰ δειλὰ τολμηρὰ ποιεῖ καὶ
[4]	καρπουμένη μηδὲ χρήσιμον ἀλλ´ ἐπιπόνως	καὶ	ταλαιπώρως ἀναδεχομένη, τῶν σπαργάνων ἐρειπίοις
[1]	καὶ περὶ τὰ πρῶτα συγχεομένων	καὶ	ταραττομένων; ἄκρατον γὰρ ἐν ἐκείνοις
[5]	ἢ κύων διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι	καὶ	ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι
[2]	τῶν ἄλλων περὶ τὰς λοχείας	καὶ	τὰς ἀνατροφὰς σοφίαν καὶ τέχνην
[5]	ἀνθρώποις ἢ θηρίοις. ~Ἐξαμαυροῦται γὰρ	καὶ	ταῦτα καὶ πολλὰ τῶν ἄλλων
[2]	τὰς ἀκάνθας τῆς θαλαττίας βελόνης	καὶ	ταύτας δι´ ἀλλήλων ἐγκαταπλέκουσα καὶ
[2]	γενέσεις καὶ λοχείας καὶ ὠδῖνας	καὶ	τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι καὶ χάριν,
[1]	πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν	καὶ	τεκνοτροφοῦμεν, ὡς μηδὲν ἐν ἑαυτοῖς
[2]	οὐκ ἔχει τέλος ἀλλὰ γέννησιν	καὶ	τέκνωσιν· διὰ τοῦτ´ ἔτους ὥρᾳ,
[5]	ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι	καὶ	τέρας νομίζουσιν, ὡς πᾶσι καὶ
[2]	λοχείας καὶ τὰς ἀνατροφὰς σοφίαν	καὶ	τέχνην παρορῶμεν. οἷον εὐθύς, ἡ
[2]	αὑτῆς τρέφει λιμῷ τὰ ἔγγονα,	καὶ	τὴν τροφὴν τῆς γαστρὸς ἁπτομένην
[1]	δ´ ἀνθρώποις ὑπὸ τοῦ λόγου	καὶ	τῆς συνηθείας, ὃ τοὔλαιον ὑπὸ
[2]	προνοοῦσαν, ἀλλ´ οὐχ ἡμᾶς δυσωποῦσαν	καὶ	τιτρώσκουσαν ἐπιλογιζομένους ὅτι ταῦτα παραδείγματα
[2]	συμμέτρως πεπλάσθαι πρὸς τὸ μέγεθος	καὶ	τὸ μέτρον τῆς ἁλκυόνος, ὥστε
[4]	λέγουσι τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν ἔτι	καὶ	τὸ νύγμα τῆς ἀλγηδόνος ὁμοῦ
[3]	τοσούτων ἐπὶ τὴν γένεσιν ἐργαλείων	καὶ	τοιούτων οἰκονομιῶν καὶ φιλοτιμίας καὶ
[1]	ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν ἐκκαλοῦνται	καὶ	τοῖς ἐκείνων πάθεσι καὶ ἤθεσιν
[3]	τῶν ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖς ὀνόμασι	καὶ	τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων καὶ
[4]	τέκνων, ὅτι τοὺς θρέψοντας ἕξουσι	καὶ	τοὺς θάψοντας· εἰ μὴ νὴ
[1]	ἀδεκάστοις ἐφιᾶσι τὴν κρίσιν; ἢ	καὶ	τοῦτο τῆς ἀνθρωπίνης κακίας ἔγκλημα
[2]	λόγου γένοιτο τοῖς θηρίοις σύνεσις	καὶ	τοῦτό τις εἰς κοινὸν θέατρον
[5]	παρὰ φύσιν στέργειν τὰ τικτόμενα	καὶ	τρέφειν οὐκ ἀναιρεῖν προσῆκον. οὐ
[5]	προσήκει τραφέντα δουλοπρεπῆ καὶ ἀπαίδευτα	καὶ	τῶν καλῶν πάντων ἐνδεᾶ γένηται·
[2]	ποιεῖ καὶ φιλόπονα τὰ ῥᾴθυμα	καὶ	φειδωλὰ τὰ γαστρίμαργα· καὶ ὥσπερ
[3]	καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ καλὰ	καὶ	φερέκαρπα τούτων σπέρματα παρέσχε τὴν
[2]	τέκνων, ἐκεῖνα μὲν ἐῶσι προπέτεσθαι	καὶ	φεύγειν, αὑταῖς δὲ μηχανώμεναι προσέχειν
[1]	πολύτροπον τοῦ λόγου καὶ περιττὸν	καὶ	φιλελεύθερον ἄγαν οὐκ ἔστιν, ἀλόγους
[2]	καὶ τὰ δειλὰ τολμηρὰ ποιεῖ	καὶ	φιλόπονα τὰ ῥᾴθυμα καὶ φειδωλὰ
[3]	μὲν γὰρ ἡ φύσις ἀκριβὴς	καὶ	φιλότεχνος καὶ ἀνελλιπὴς καὶ ἀπέριττος,
[3]	γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων οἰκονομιῶν	καὶ	φιλοτιμίας καὶ προνοίας οὐδὲν ἦν
[3]	θεῶν τιμὰς καὶ πόλεων ἱδρύσεις	καὶ	φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ καλὰ καὶ
[3]	αἵματι πεφυρμένος καὶ λύθρου περίπλεως	καὶ	φονευομένῳ μᾶλλον ἢ γεννωμένῳ ἐοικὼς
[2]	οὔτ´ ὄρνιθες νεοττοὺς ἀλλὰ προῖκα	καὶ	φυσικῶς, ἐπιγνωσθήσεται τοῖς ἁπάντων πάθεσιν
[4]	τις οἴεται τοὺς πλουσίους θύειν	καὶ	χαίρειν γενομένων αὐτοῖς τέκνων, ὅτι
[1]	καθάπερ οὖν ὁδὸν ὑφ´ ἡνίᾳ	καὶ	χαλινῷ βαδίζοντα δείκνυσιν εὐθεῖαν ὁ
[2]	ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι	καὶ	χάριν, τὰς δ´ ἀνθρώπων δάνεια
[1]	δ´ ὁρμὰς καὶ ὀρέξεις ἔχοντα	καὶ	χρώμενα πλάναις καὶ περιδρομαῖς πολλάκις
[3]	ἐντὸς αὐξήσει κυηθὲν ἑτέρας ἀνατροφῆς	καὶ	χώρας δέηται. τότ´ οὖν τὸ
[4]	ἀναδεχομένη, τῶν σπαργάνων ἐρειπίοις θάλπουσα	καὶ	ψήχουσα, καὶ πόνῳ πόνον ἐκ
[2]	τὰς θηρίων γενέσεις καὶ λοχείας	καὶ	ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας φύσιν εἶναι
[2]	ῥᾴθυμα καὶ φειδωλὰ τὰ γαστρίμαργα·	καὶ	ὥσπερ ἡ Ὁμηρικὴ ὄρνις προσφέρουσα
[5]	πολλοὺς ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων.	πολλαὶ	μορφαὶ τῶν δαιμονίων’ ταῦτα δ´
[3]	καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ	λεᾶναι	καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας· τοιαύτην γὰρ
[2]	τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι καὶ	καταλαμβανόμεναι	μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν ἵστανται
[2]	τῶν νώτων καὶ προστρέχοντα πανταχόθεν	ἀναδεχόμεναι	μετὰ τοῦ γεγηθός τι καὶ
[2]	μηχανώμεναι προσέχειν τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς	κυλινδούμεναι	καὶ καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα
[2]	προπέτεσθαι καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ	μηχανώμεναι	προσέχειν τοὺς θηρεύοντας ἐγγὺς κυλινδούμεναι
[5]	ἐπαίρων βλέφαρα· φοίνιαι δ´ ὁμοῦ	γλῆναι	γένει´ ἔτεγγον’ Ἡγησίας δὲ διαλεγόμενος
[3]	καὶ οἰκονομία τὴν πρόνοιαν αὐτῆς	ἐμφῆναι	καὶ ἐπιμέλειαν. τοῦ γὰρ αἵματος
[4]	χαλεπὰς δὲ μᾶλλον εἴποιμ´ ἂν	εἶναι	καὶ μνησικάκους τὰς τεκούσας τοῖς
[2]	καὶ ὠδῖνας καὶ τεκνοτροφίας φύσιν	εἶναι	καὶ χάριν, τὰς δ´ ἀνθρώπων
[2]	τὰ νεόττια περιέπουσι, τοῖς μὲν	ἐνδῦναι	χαλῶσαι τὰς πτέρυγας, τὰ δ´
[5]	ἔσχατον ἡγούμενοι κακὸν οὐχ ὑπομένουσι	μεταδοῦναι	τέκνοις ὥσπερ τινὸς χαλεποῦ καὶ
[3]	ἐν ἐφικτῷ τοῦ φιλῆσαι καὶ	περιπτύξαι	καὶ κατασπάσασθαι τὸ νήπιον, ὡς
[3]	ἔχει ἐντὸς διάθεσιν καὶ κρᾶσιν.	ἐκροαὶ	δὲ τοῦ γάλακτος οὐκ εἰσὶν
[4]	αἱ γὰρ ἐλπίδες ἄδηλοι καὶ	μακραί.	ἀμπελῶν´ ἰσημερίας ἐαρινῆς σκάψας μετοπωρινῆς
[3]	τὸ στέρνον ἐν ἐφικτῷ τοῦ	φιλῆσαι	καὶ περιπτύξαι καὶ κατασπάσασθαι τὸ
[5]	Ἡγησίας δὲ διαλεγόμενος πολλοὺς ἔπεισεν	ἀποκαρτερῆσαι	τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ μορφαὶ τῶν
[1]	ἤθη καὶ πάθη προαγορεῦσαι καὶ	καταμαρτυρῆσαι	τοῦ βίου ἡμῶν πολλὴν τοῦ
[3]	τοῦ νηπίου στόματι καὶ προσφιλὲς	ψαῦσαι	καὶ περιλαβεῖν ἐνδίδωσι ταμεῖον. ἀλλὰ
[1]	τῶν θηρίων ἤθη καὶ πάθη	προαγορεῦσαι	καὶ καταμαρτυρῆσαι τοῦ βίου ἡμῶν
[4]	κωμικαῖς ἐκείναις ὁμοίας, ὦ Δῆμε,	λοῦσαι	πρῶτον ἐκδικάσας μίαν, ἔνθου ῥόφησον
[2]	ἐλπίδος ἑαυτάς, ἄχρι ἂν οὕτω	προκινδυνεύουσαι	τῶν νεοττῶν τῆς ἀσφαλείας προαγάγωνται
[4]	Εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς ὠδῖνας	ἔχουσαι’	ταῦτ´ οὐχ Ὅμηρον αἱ γυναῖκες
[2]	νεόττια περιέπουσι, τοῖς μὲν ἐνδῦναι	χαλῶσαι	τὰς πτέρυγας, τὰ δ´ ἐπιβαίνοντα
[3]	καὶ μικρότητα τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον	ἐμπλανᾶται	καὶ βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον
[3]	τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ	ψεύδεται	λέγων ἐπὶ νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς.
[2]	ὡς ἁλιευτικοῦ κύρτου καὶ πρόμηκες	ἀπεργάζεται,	τῇ δ´ ἁρμονίᾳ καὶ πυκνότητι
[2]	μηδ´ ἐπισταμένης φιλεῖν ἄνευ χρείας;	θαυμάζεται	γὰρ ἐν τοῖς θεάτροις ὁ
[4]	δεόμενοι. γελοῖον γάρ, εἴ τις	οἴεται	τοὺς πλουσίους θύειν καὶ χαίρειν
[2]	πᾶν δέ τ´ ἐπισκύνιον κάτω	ἕλκεται	ὄσσε καλύπτων, ἆρ´ οὐχ ὅμοιός
[2]	πίλημα τῆς ἐπιφανείας στεγανὸν γένηται·	γίγνεται	δὲ σιδήρῳ καὶ λίθῳ δυσδιαίρετον.
[2]	εἰπεῖν τὰ δρώμενα, πλὴν ὅτι	γίνεται	ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ φιλοστόργῳ
[1]	ἄλογα ζῷα τῶν λογικῶν μᾶλλον	ἕπεται	τῇ φύσει· καὶ γὰρ τὰ
[2]	νεοττοὺς ἀλλὰ προῖκα καὶ φυσικῶς,	ἐπιγνωσθήσεται	τοῖς ἁπάντων πάθεσιν ὡς εὖ
[3]	Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον σάλου καὶ πλάνης	ἐμφύεται,	πεῖσμα καὶ κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ
[3]	κυηθὲν ἑτέρας ἀνατροφῆς καὶ χώρας	δέηται.	τότ´ οὖν τὸ αἷμα παντὸς
[2]	τὸ πίλημα τῆς ἐπιφανείας στεγανὸν	γένηται·	γίγνεται δὲ σιδήρῳ καὶ λίθῳ
[5]	καὶ τῶν καλῶν πάντων ἐνδεᾶ	γένηται·	τὴν γὰρ πενίαν ἔσχατον ἡγούμενοι
[3]	δ´ αἵματος ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ	χρῆται	καὶ κατάρδει τὸ βρέφος ἤδη
[1]	ἐν δεσμῷ συνειργμένα μένει καὶ	κεκράτηται,	μίαν ἀεὶ πορείαν ἣν ἡ
[2]	καὶ ὀψιγαμίου, καθάπερ οἱ Λυκούργου	πολῖται	καὶ Σόλωνος, οὐδ´ ἀτιμίας ἀτέκνων
[2]	καταλαμβανόμεναι μικρὸν ὑπεκθέουσιν, εἶτα πάλιν	ἵστανται	καὶ παρέχουσιν ἐν ἐφικτῷ τῆς
[2]	ἂν δὲ περὶ τῶν τέκνων,	ἀμύνονται	καὶ διαμάχονται παρὰ δύναμιν. εἶτα
[5]	κύων διασπαράξῃ σκυλάκιον, ἀθυμοῦσι καὶ	ταράττονται	καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια θύουσι καὶ
[4]	πάντα χρόνον· ἀλλ´ ὅμως οὐ	παύονται	παῖδας τρέφοντες μάλιστα δ´ οἱ
[2]	περὶ τῶν τέκνων, ἀμύνονται καὶ	διαμάχονται	παρὰ δύναμιν. εἶτα ταῦτ´ οἰόμεθα
[1]	φύσιν ζῴων ὥσπερ ἀλλοδαπὴν πόλιν	ἐκκαλοῦνται	καὶ τοῖς ἐκείνων πάθεσι καὶ
[2]	προκινδυνεύουσαι τῶν νεοττῶν τῆς ἀσφαλείας	προαγάγωνται	πόρρω τοὺς διώκοντας. τὰς δ´
[2]	θυμόν. αἱ δὲ πέρδικες ὅταν	διώκωνται	μετὰ τῶν τέκνων, ἐκεῖνα μὲν
[2]	κληρονόμους ἔχωσιν ἀλλ´ ἵνα κληρονομεῖν	δύνωνται.	ἔπειτα μίγνυται τῷ θήλει τὸ
[2]	ᾧ ῥά τε νήπι´ ἄγοντι	συναντήσωνται	ἐν ὕλῃ ἄνδρες ἐπακτῆρες, ὁ
[3]	βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον	εἴθισται	καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοις ἡμερῶν περιόδοις
[3]	ἀγάπησιν, ἀκολουθοῦσαν ταῖς πρώταις ἀρχαῖς·	αὗται	δ´ ἦσαν ἐν ταῖς τῶν
[2]	ἀλλ´ ἵνα κληρονομεῖν δύνωνται. ἔπειτα	μίγνυται	τῷ θήλει τὸ ἄρρεν οὐχ
[5]	ἧττον ἐν ἀνθρώποις ἢ θηρίοις.	~Ἐξαμαυροῦται	γὰρ καὶ ταῦτα καὶ πολλὰ
[2]	αἰσθόμενον δ´ ὅτι κύει καὶ	πεπλήρωται,	κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ περὶ
[5]	ἔπεισεν ἀποκαρτερῆσαι τῶν ἀκροωμένων. πολλαὶ	μορφαὶ	τῶν δαιμονίων’ ταῦτα δ´ ἐστὶν
[4]	Ὅμηρον αἱ γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα	γράψαι	λέγουσι τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν ἔτι
[3]	ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ θηλύτητι	ἐκπέψαι	καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν δυναμένας·
[3]	νήπιον, ὡς τοῦ τεκεῖν καὶ	θρέψαι	τέλος οὐ χρείαν ἀλλὰ φιλίαν
[4]	Δαναὸς ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατήρ’	εἰ	δ´ ἄτεκνος ἦν, πλείονας ἂν
[2]	οἱ παῖδες τοὺς τεκόντας· ἀλλ´	εἰ	λόγου γένοιτο τοῖς θηρίοις σύνεσις
[4]	θρέψοντας ἕξουσι καὶ τοὺς θάψοντας·	εἰ	μὴ νὴ Δία κληρονόμων ἀπορίᾳ
[3]	καὶ προνοίας οὐδὲν ἦν ὄφελος,	εἰ	μὴ τὸ φιλόστοργον ἡ φύσις
[1]	οὐ τετήρηκε. καὶ μὴ θαυμάζωμεν,	εἰ	τὰ ἄλογα ζῷα τῶν λογικῶν
[4]	παίδων ἥκιστα δεόμενοι. γελοῖον γάρ,	εἴ	τις οἴεται τοὺς πλουσίους θύειν
[1]	συνειργμένα μένει καὶ κεκράτηται, μίαν	ἀεὶ	πορείαν ἣν ἡ φύσις ἄγει
[2]	περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´	ὑλάει	μέμονέν τε μάχεσθαι’ τὸν περὶ
[5]	συμπεφυρμένον γῇ καὶ κατακεχωσμένον ὅμως	διαστίλβει	τὸ χρυσίον, οὕτως ἡ φύσις
[1]	ἀεὶ πορείαν ἣν ἡ φύσις	ἄγει	πορευόμενα. τοῖς δὲ θηρίοις τὸ
[3]	ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ χρῆται καὶ	κατάρδει	τὸ βρέφος ἤδη συνιστάμενον καὶ
[2]	τῆς γαστρὸς ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ	πιέζει	τῷ στόματι, μὴ λάθῃ καταπιοῦσα·
[4]	ἔσπειρε δυομένης Πλειάδος εἶτ´ ἀνατελλούσης	θερίζει,	βόες καὶ ἵπποι καὶ ὄρνιθες
[3]	πάντων ὅσσα τε γαῖαν ἔπι	πνείει	τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ
[2]	φιλοστοργία καὶ τὰ δειλὰ τολμηρὰ	ποιεῖ	καὶ φιλόπονα τὰ ῥᾴθυμα καὶ
[5]	τέκνα, φοβούμενοι μὴ χεῖρον ἢ	προσήκει	τραφέντα δουλοπρεπῆ καὶ ἀπαίδευτα καὶ
[2]	ἐργαλείῳ διατυποῦσα τοὺς ὑμένας οὐ	δοκεῖ	γεννᾶν μόνον ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖν
[3]	λοχεύεσθαι τῶν μορίων ἐκείνων εὐφυΐαν.	ἀρκεῖ	δ´ ἡ τοῦ γάλακτος ἐργασία
[2]	ἀτιμίας ἀτέκνων δέδοικεν, οὐδὲ τιμὰς	διώκει	τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ γαμοῦσι
[2]	λάβῃσι, κακῶς δέ τέ οἱ	πέλει	αὐτῇ· τῷ γὰρ αὑτῆς τρέφει
[2]	κληρονομεῖν δύνωνται. ἔπειτα μίγνυται τῷ	θήλει	τὸ ἄρρεν οὐχ ἅπαντα χρόνον·
[2]	μισθοῦ γὰρ ἄνθρωπον τίς ἀνθρώπων	φιλεῖ;	καίτοι κατ´ Ἐπίκουρον ὁ πατὴρ
[2]	ἄνδρες ἐπακτῆρες, ὁ δέ τε	σθένεϊ	βλεμεαίνει, πᾶν δέ τ´ ἐπισκύνιον
[1]	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν δεσμῷ συνειργμένα	μένει	καὶ κεκράτηται, μίαν ἀεὶ πορείαν
[2]	τὸ κατὰ φύσιν. πρῶτον οὐκ	ἀναμένει	νόμους ἀγαμίου καὶ ὀψιγαμίου, καθάπερ
[2]	ἐπακτῆρες, ὁ δέ τε σθένεϊ	βλεμεαίνει,	πᾶν δέ τ´ ἐπισκύνιον κάτω
[5]	τοῖς ἡμαρτημένοις ἤθεσι καὶ πάθεσιν	ἐκφαίνει	τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα φιλόστοργον.
[3]	τοῦ πνεύματος ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ	βαρύνει,	τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται
[2]	καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ	προνοεῖ	περὶ τὴν κύησιν καὶ σωτηρίαν
[2]	ὄρνις προσφέρουσα τοῖς νεοττοῖς μάστακ´,	ἐπεί	κε λάβῃσι, κακῶς δέ τέ
[3]	γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ	ἕρπει’	τοῦτ´ οὐ ψεύδεται λέγων ἐπὶ
[3]	τοὺς προσήκοντας ἀριθμοὺς τῇ ἐντὸς	αὐξήσει	κυηθὲν ἑτέρας ἀνατροφῆς καὶ χώρας
[1]	τῶν λογικῶν μᾶλλον ἕπεται τῇ	φύσει·	καὶ γὰρ τὰ φυτὰ τῶν
[5]	σπέρμασι παραβλαστανούσης· ἢ μηδ´ ἑαυτὸν	φύσει	στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι
[4]	τοῖς σπλάγχνοις ἔχουσαν. ἀλλὰ τὸ	φύσει	φιλόστοργον ἔκαμπτε καὶ ἦγεν· ἔτι
[3]	ἀσπάσασθαι καὶ περιλαβεῖν ἢ τοῦ	φύσει	φιλοῦντος. διὸ τῶν μὲν ἄλλων
[2]	τὴν τροφὴν τῆς γαστρὸς ἁπτομένην	ἀποκρατεῖ	καὶ πιέζει τῷ στόματι, μὴ
[2]	σκυθρωπότατον θηρίον, ἄμορφα καὶ ἄναρθρα	τίκτει,	τῇ δὲ γλώττῃ καθάπερ ἐργαλείῳ
[1]	φύσις καὶ ἀμιγὲς καὶ ἁπλοῦν	φυλάττει	τὸ ἴδιον, ἐν δ´ ἀνθρώποις
[1]	ὡς ἐπ´ ἀγκύρας τῆς φύσεως	σαλεύει,	καθάπερ οὖν ὁδὸν ὑφ´ ἡνίᾳ
[2]	ἀνάπλεων καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´ ὅτι	κύει	καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ
[2]	πέλει αὐτῇ· τῷ γὰρ αὑτῆς	τρέφει	λιμῷ τὰ ἔγγονα, καὶ τὴν
[3]	δυναμένας· τοιαύτην γὰρ ὁ μαστὸς	ἔχει	ἐντὸς διάθεσιν καὶ κρᾶσιν. ἐκροαὶ
[2]	ὥρᾳ, ἣ πνοάς τε γονίμους	ἔχει	καὶ πρόσφορον ὀχευομένοις κρᾶσιν, ἦλθεν
[3]	ἑτέρας ἐκτρέπουσα καὶ μεταλαμβάνουσα χρείαν	ἔχει	παρεσκευασμένας οἷον ἐννέας ἤ τινας
[2]	ἅπαντα χρόνον· ἡδονὴν γὰρ οὐκ	ἔχει	τέλος ἀλλὰ γέννησιν καὶ τέκνωσιν·
[2]	σοφὴν καλοῦμεν καὶ νομίζομεν ξανθὸν	μέλι	μηδομέναν’ κολακεύοντες τὸ ἡδὺ καὶ
[2]	ἦλθεν εἰς τὸ αὐτὸ τῷ	ἄρρενι	τὸ θῆλυ χειρόηθες καὶ ποθεινόν,
[3]	περίττωμα τῆς χρείας ἐν ταῖς	γυναιξὶ	δι´ ἀμβλύτητα καὶ μικρότητα τοῦ
[2]	μηδὲ τὰ ἐλάχιστα. μάλιστα δ´	οἱ	γαλεοὶ ζῳογονοῦσι μὲν ἐν ἑαυτοῖς,
[4]	ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι δειπνίζουσιν,	οἱ	ἡγεμόνες θεραπεύουσιν, οἱ ῥήτορες μόνοις
[2]	νόμους ἀγαμίου καὶ ὀψιγαμίου, καθάπερ	οἱ	Λυκούργου πολῖται καὶ Σόλωνος, οὐδ´
[4]	εἶχε κληρονομοῦντας, καὶ οὐχ ὁμοίους.	οἱ	μὲν γὰρ παῖδες χάριν οὐδεμίαν
[5]	τὸ πρὸς τὰ ἔγγονα φιλόστοργον.	οἱ	μὲν γὰρ πένητες οὐ τρέφουσι
[2]	υἱόν, ἡ μήτηρ τὸ τέκνον,	οἱ	παῖδες τοὺς τεκόντας· ἀλλ´ εἰ
[4]	παύονται παῖδας τρέφοντες μάλιστα δ´	οἱ	παίδων ἥκιστα δεόμενοι. γελοῖον γάρ,
[4]	οὐδ´ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους νίκας	οἱ	πατέρες ἔγνωσαν· ψελλιζόντων καὶ συλλαβιζόντων
[2]	κε λάβῃσι, κακῶς δέ τέ	οἱ	πέλει αὐτῇ· τῷ γὰρ αὑτῆς
[4]	δ´ ἀρετῆς μακρὰν οὔσης προαποθνῄσκουσιν	οἱ	πλεῖστοι πατέρες. οὐκ ἐπεῖδε τὴν
[4]	ἀλλ´ ἐπὶ τῶν ἀτέκνων· τούτους	οἱ	πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν,
[4]	πλούσιοι δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν,	οἱ	ῥήτορες μόνοις τούτοις προῖκα συνηγοροῦσιν.
[1]	αὐτοῖς δεηθεῖσιν. ἆρ´ οὖν καὶ	οἱ	φιλόσοφοι τῶν προβλημάτων ἔνια διὰ
[2]	τὰ ἐλάχιστα. μάλιστα δ´ οἱ	γαλεοὶ	ζῳογονοῦσι μὲν ἐν ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν
[4]	πότους καὶ ἔρωτας αὐτῶν οἷα	νέοι	πλημμελούντων ἐπεῖδον· ὥστ´ ἐπαινεῖσθαι καὶ
[4]	ἐπὶ τῶν ἀτέκνων· τούτους οἱ	πλούσιοι	δειπνίζουσιν, οἱ ἡγεμόνες θεραπεύουσιν, οἱ
[4]	γυναῖκα δριμύ, τό τε προϊᾶσι	μογοστόκοι	Εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς ὠδῖνας
[4]	τοῖς νῦν· αἱ γὰρ ἐλπίδες	ἄδηλοι	καὶ μακραί. ἀμπελῶν´ ἰσημερίας ἐαρινῆς
[2]	τιμὰς διώκει τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων	πολλοὶ	γαμοῦσι καὶ γεννῶσιν, οὐχ ἵνα
[5]	στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι	πολλοὶ	σφάττουσιν ἑαυτοὺς καὶ κατακρημνίζουσιν. ὁ
[4]	μάλιστα δ´ οἱ παίδων ἥκιστα	δεόμενοι.	γελοῖον γάρ, εἴ τις οἴεται
[4]	τιμῶσιν, ὡς ὀφείλημα τὸν κλῆρον	ἐκδεχόμενοι·	τῶν δ´ ἀλλοτρίων περὶ τὸν
[5]	γὰρ πένητες οὐ τρέφουσι τέκνα,	φοβούμενοι	μὴ χεῖρον ἢ προσήκει τραφέντα
[5]	γένηται· τὴν γὰρ πενίαν ἔσχατον	ἡγούμενοι	κακὸν οὐχ ὑπομένουσι μεταδοῦναι τέκνοις
[3]	τοῦ γάλακτος οὐκ εἰσὶν οὐδὲ	κρουνοὶ	μεθιέντες ἀθρόως, εἰς δὲ σάρκα
[4]	εἶτ´ ἀνατελλούσης θερίζει, βόες καὶ	ἵπποι	καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν ἐπὶ
[2]	ἐπὶ μισθῷ σκύλακας φιλοῦσιν οὔθ´	ἵπποι	πώλους οὔτ´ ὄρνιθες νεοττοὺς ἀλλὰ
[1]	ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΓΓΟΝΑ ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ.	~Ἔκκλητοι	κρίσεις καὶ ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ
[2]	γὰρ ἄνθρωπον τίς ἀνθρώπων φιλεῖ;	καίτοι	κατ´ Ἐπίκουρον ὁ πατὴρ τὸν
[4]	ἀρετῆς μακρὰν οὔσης προαποθνῄσκουσιν οἱ	πλεῖστοι	πατέρες. οὐκ ἐπεῖδε τὴν Σαλαμῖνα
[1]	κυσὶ καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν	αὐτοὶ	καὶ γεννῶμεν καὶ τεκνοτροφοῦμεν, ὡς
[5]	φύσιν ἐξιστάντα τὸν ἄνθρωπον, ὡς	αὐτοὶ	καταμαρτυροῦσιν ἑαυτῶν. ἂν γὰρ ὗς
[1]	δεηθεῖσιν. ἆρ´ οὖν καὶ οἱ	φιλόσοφοι	τῶν προβλημάτων ἔνια διὰ τὰς
[3]	δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον,	ἐπὶ	δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ
[2]	ἀναφθέγξαιτο μεταγράψας, ὡς οὔτε κύνες	ἐπὶ	μισθῷ σκύλακας φιλοῦσιν οὔθ´ ἵπποι
[4]	οὔτε προσδοκία χάριτος ἢ τροφείων	ἐπὶ	νέοις δανειζομένων’ χαλεπὰς δὲ μᾶλλον
[3]	ἕρπει’ τοῦτ´ οὐ ψεύδεται λέγων	ἐπὶ	νηπίου καὶ ἀρτιγενοῦς. οὐδὲν γάρ
[4]	ἵπποι καὶ ὄρνιθες ἕτοιμα τίκτουσιν	ἐπὶ	τὰς χρείας· ἀνθρώπου δ´ ἡ
[3]	ἀλλὰ τούτων γε τῶν τοσούτων	ἐπὶ	τὴν γένεσιν ἐργαλείων καὶ τοιούτων
[1]	διὰ τὰς πρὸς ἀλλήλους διαφορὰς	ἐπὶ	τὴν τῶν ἀλόγων φύσιν ζῴων
[4]	οὐ χρείαν ἀλλὰ φιλίαν ἔχοντος.	~Ἐπὶ	τοὺς παλαιοὺς ἀνάγαγε τὸν λόγον,
[4]	ἔχειν, οὐχ ἁπλῶς ἀληθές, ἀλλ´	ἐπὶ	τῶν ἀτέκνων· τούτους οἱ πλούσιοι
[2]	δάνεια καὶ μισθοὺς καὶ ἀρραβῶνας	ἐπὶ	χρείαις διδομένους. ~Ἀλλ´ οὔτ´ ἀληθὴς
[3]	ἀνδρός, πάντων ὅσσα τε γαῖαν	ἔπι	πνείει τε καὶ ἕρπει’ τοῦτ´
[0]		~ΕΡΙ	ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΓΓΟΝΑ ΙΛΟΣΤΟΡΓΙΑΣ.
[2]	κύνας δὲ καὶ δράκοντας, ἂν	περὶ	αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ
[2]	καταπιοῦσα· ὡς δὲ κύων ἀμαλῇσι	περὶ	σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει
[1]	παράβασιν, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ καὶ	περὶ	τὰ πρῶτα συγχεομένων καὶ ταραττομένων;
[2]	γλυκύτητος, τὴν δὲ τῶν ἄλλων	περὶ	τὰς λοχείας καὶ τὰς ἀνατροφὰς
[3]	Ἐρασίστρατος ἔχουσα ῥωπικόν’ τὰ δὲ	περὶ	τὴν γένεσιν ἀξίως οὐκ ἔστιν
[2]	πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι καὶ προνοεῖ	περὶ	τὴν κύησιν καὶ σωτηρίαν τοῦ
[3]	ταῖς δὲ γυναιξὶν ἄνω γεγόνασιν	περὶ	τὸ στέρνον ἐν ἐφικτῷ τοῦ
[4]	κλῆρον ἐκδεχόμενοι· τῶν δ´ ἀλλοτρίων	περὶ	τὸν ἄτεκνον φωνὰς ἀκούεις ταῖς
[2]	ἐναργὲς ἀπολέλοιπε τῆς φύσεως. ~Ὅρα	περὶ	τοὺς γάμους ὅσον ἐστὶν ἐν
[1]	κακίας ἔγκλημα κοινόν ἐστι, τὸ	περὶ	τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ μεγίστων ἀμφιδοξοῦντας
[2]	αὑτῶν φοβηθῶσι, φεύγουσιν, ἂν δὲ	περὶ	τῶν τέκνων, ἀμύνονται καὶ διαμάχονται
[2]	διανοουμένῳ πρὸς τοὺς κυνηγοὺς σπένδεσθαι	περὶ	τῶν τέκνων; καθόλου γὰρ ἡ
[2]	ὑλάει μέμονέν τε μάχεσθαι’ τὸν	περὶ	τῶν τέκνων φόβον ὡς δεύτερον
[4]	ἢ δέος ἢ λύπη παῖς	πατρὶ	πάντα χρόνον· ἀλλ´ ὅμως οὐ
[2]	ἐν ἐφικτῷ τῆς ἐλπίδος ἑαυτάς,	ἄχρι	ἂν οὕτω προκινδυνεύουσαι τῶν νεοττῶν
[3]	βρέφος ἤδη συνιστάμενον καὶ διαπλαττόμενον,	ἄχρι	οὗ τοὺς προσήκοντας ἀριθμοὺς τῇ
[4]	ὀξὺ γυναῖκα δριμύ, τό τε	προϊᾶσι	μογοστόκοι Εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες, πικρὰς
[1]	ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ ἀδεκάστοις	ἐφιᾶσι	τὴν κρίσιν; ἢ καὶ τοῦτο
[2]	τὰς δ´ ἀλεκτορίδας ἐν τοῖς	ὄμμασι	καθ´ ἡμέραν ἔχομεν ὃν τρόπον
[3]	ἀκριβῶς τῶν ἀπορρήτων ἐμφύεσθαι τοῖς	ὀνόμασι	καὶ τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ´ ἀποκειμένων
[5]	τῆς κακίας, ὥσπερ λόχμης ἡμέροις	σπέρμασι	παραβλαστανούσης· ἢ μηδ´ ἑαυτὸν φύσει
[5]	θύουσι καὶ τέρας νομίζουσιν, ὡς	πᾶσι	καὶ παρὰ φύσιν στέργειν τὰ
[2]	μικρότερον ἐνδύεσθαι ζῷον, ὡς δέ	φασι,	μηδὲ θαλάττης παραδέχεσθαι μηδὲ τὰ
[1]	πόλιν ἐκκαλοῦνται καὶ τοῖς ἐκείνων	πάθεσι	καὶ ἤθεσιν ὡς ἀνεντεύκτοις καὶ
[5]	φύσις ἐν αὐτοῖς τοῖς ἡμαρτημένοις	ἤθεσι	καὶ πάθεσιν ἐκφαίνει τὸ πρὸς
[4]	καὶ μνησικάκους τὰς τεκούσας τοῖς	βρέφεσι,	κινδύνων τε μεγάλων καὶ πόνων
[2]	τοῖς νεοττοῖς μάστακ´, ἐπεί κε	λάβῃσι,	κακῶς δέ τέ οἱ πέλει
[2]	ἡ ἁλκυὼν κύουσα τὴν νεοττιὰν	συντίθησι	συλλαμβάνουσα τὰς ἀκάνθας τῆς θαλαττίας
[2]	λάθῃ καταπιοῦσα· ὡς δὲ κύων	ἀμαλῇσι	περὶ σκυλάκεσσι βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´
[1]	καὶ ξενικῶν δικαστηρίων ἀγωγαὶ τοῖς	Ἕλλησι	τὸ πρῶτον ἀπιστίᾳ τῇ πρὸς
[3]	ὀμφαλὸς πρῶτον ἐν μήτρῃσιν’ ὥς	φησι	Δημόκριτος‘ ἀγκυρηβόλιον σάλου καὶ πλάνης
[2]	ὅτι κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως	ἄπεισι	καὶ προνοεῖ περὶ τὴν κύησιν
[1]	ἐν ἵπποις καὶ κυσὶ καὶ	ὄρνισι,	πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ καὶ γεννῶμεν
[2]	ὡς δὲ κύων ἀμαλῇσι περὶ	σκυλάκεσσι	βεβῶσα ἄνδρ´ ἀγνοιήσας´ ὑλάει μέμονέν
[1]	ἡμᾶς ζητεῖν ἐν ἵπποις καὶ	κυσὶ	καὶ ὄρνισι, πῶς γαμοῦμεν αὐτοὶ
[4]	αἱ γυναῖκες ἀλλ´ Ὁμηρίδα γράψαι	λέγουσι	τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν ἔτι καὶ
[2]	διώκει τριπαιδίας, ὡς Ῥωμαίων πολλοὶ	γαμοῦσι	καὶ γεννῶσιν, οὐχ ἵνα κληρονόμους
[5]	δελφάκιον ἢ κύων διασπαράξῃ σκυλάκιον,	ἀθυμοῦσι	καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια
[2]	νέμεσθαι τοῖς σκυμνίοις, εἶτα πάλιν	ἀναλαμβάνουσι	καὶ περιπτύσσουσιν ἐγκοιμώμενα τοῖς σπλάγχνοις.
[5]	πενίαν ἔσχατον ἡγούμενοι κακὸν οὐχ	ὑπομένουσι	μεταδοῦναι τέκνοις ὥσπερ τινὸς χαλεποῦ
[2]	ἐλάχιστα. μάλιστα δ´ οἱ γαλεοὶ	ζῳογονοῦσι	μὲν ἐν ἑαυτοῖς, ἐκβαίνειν δὲ
[4]	αὐτοῖς τέκνων, ὅτι τοὺς θρέψοντας	ἕξουσι	καὶ τοὺς θάψοντας· εἰ μὴ
[2]	ἔχομεν ὃν τρόπον τὰ νεόττια	περιέπουσι,	τοῖς μὲν ἐνδῦναι χαλῶσαι τὰς
[2]	περίεστι τῆς ἀπαθείας, δι´ ὧν	κατηγοροῦσι	τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως μόνης μὴ
[5]	καὶ ταράττονται καὶ θεοῖς ἀποτρόπαια	θύουσι	καὶ τέρας νομίζουσιν, ὡς πᾶσι
[5]	οἱ μὲν γὰρ πένητες οὐ	τρέφουσι	τέκνα, φοβούμενοι μὴ χεῖρον ἢ
[3]	καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν	ἐνδίδωσι	ταμεῖον. ἀλλὰ τούτων γε τῶν
[2]	μετὰ τῶν τέκνων, ἐκεῖνα μὲν	ἐῶσι	προπέτεσθαι καὶ φεύγειν, αὑταῖς δὲ
[2]	καὶ δράκοντας, ἂν περὶ αὑτῶν	φοβηθῶσι,	φεύγουσιν, ἂν δὲ περὶ τῶν
[2]	πανταχόθεν ἀναδεχόμεναι μετὰ τοῦ γεγηθός	τι	καὶ προσφιλὲς ἐπιφθέγγεσθαι· κύνας δὲ
[3]	ταῖς τεκούσαις. οὐ μὲν γάρ	τί	πού ἐστιν ὀιζυρώτερον ἀνδρός, πάντων
[3]	φῶς ὁδὸν ἡ φύσις, ἀλλ´	αἵματι	πεφυρμένος καὶ λύθρου περίπλεως καὶ
[3]	ἀπολήγων εὐμενὲς τῷ τοῦ νηπίου	στόματι	καὶ προσφιλὲς ψαῦσαι καὶ περιλαβεῖν
[2]	ἁπτομένην ἀποκρατεῖ καὶ πιέζει τῷ	στόματι,	μὴ λάθῃ καταπιοῦσα· ὡς δὲ
[2]	τὰς ἀκάνθας ἀκριβῶς ὑπέθηκε τῷ	κλύσματι	τοῦ κύματος, ὡς τυπτόμενον ἡσυχῆ
[4]	φύσει φιλόστοργον ἔκαμπτε καὶ ἦγεν·	ἔτι	θερμὴ καὶ διαλγὴς καὶ κραδαινομένη
[4]	γράψαι λέγουσι τεκοῦσαν ἢ τίκτουσαν	ἔτι	καὶ τὸ νύγμα τῆς ἀλγηδόνος
[3]	ὑποδεχομένας ἀλλὰ καὶ πνεύματος ἠπίῳ	θερμότητι	καὶ μαλακῇ θηλύτητι ἐκπέψαι καὶ
[2]	ἀπεργάζεται, τῇ δ´ ἁρμονίᾳ καὶ	πυκνότητι	συμφράξασα τὰς ἀκάνθας ἀκριβῶς ὑπέθηκε
[3]	πνεύματος ἠπίῳ θερμότητι καὶ μαλακῇ	θηλύτητι	ἐκπέψαι καὶ λεᾶναι καὶ μεταβαλεῖν
[2]	λέων, ᾧ ῥά τε νήπι´	ἄγοντι	συναντήσωνται ἐν ὕλῃ ἄνδρες ἐπακτῆρες,
[3]	κλῆμα’ τῷ γεννωμένῳ καρπῷ καὶ	μέλλοντι)	τοὺς μὲν ἐμμήνους καὶ καθαρσίους
[2]	ἔστιν εἰπεῖν τὰ δρώμενα, πλὴν	ὅτι	γίνεται ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ
[2]	βοτάνης ἀνάπλεων καθαρᾶς· αἰσθόμενον δ´	ὅτι	κύει καὶ πεπλήρωται, κοσμίως ἄπεισι
[5]	φύσει στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν,	ὅτι	πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺς καὶ κατακρημνίζουσιν.
[2]	ἡμᾶς δυσωποῦσαν καὶ τιτρώσκουσαν ἐπιλογιζομένους	ὅτι	ταῦτα παραδείγματα τοῖς ἑπομένοις, τοῖς
[4]	καὶ χαίρειν γενομένων αὐτοῖς τέκνων,	ὅτι	τοὺς θρέψοντας ἕξουσι καὶ τοὺς
[2]	ὄσσε καλύπτων, ἆρ´ οὐχ ὅμοιός	ἐστι	διανοουμένῳ πρὸς τοὺς κυνηγοὺς σπένδεσθαι
[2]	καὶ λίθῳ δυσδιαίρετον. ὃ δ´	ἐστὶ	θαυμασιώτερον, οὕτω τὸ στόμα τῆς
[4]	μόνοις τούτοις προῖκα συνηγοροῦσιν. ἰσχυρόν	ἐστι	πλούσιος ἀγνοούμενον ἔχων κληρονόμον’ πολλοὺς
[1]	τῆς ἀνθρωπίνης κακίας ἔγκλημα κοινόν	ἐστι,	τὸ περὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων καὶ
[2]	ἑπομένοις, τοῖς δ´ ἀναλγήτοις ὀνείδη	περίεστι	τῆς ἀπαθείας, δι´ ὧν κατηγοροῦσι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/09/2005