>Livre, Chap. |
[114, 0] |
παντὸς
τοῦ
βίου;
Τὸ
γὰρ
|
δὴ |
ἀτελεύτητον
νομίζειν
τὸ
πένθος
ἀνοίας |
[121, 0] |
ὅλον
τὸ
σῶμα
προκεκαλυμμένοι.
Ταῦτα
|
δὴ |
αὐτοῖς
πάντ´
ἐπίπροσθεν
γίγνεται,
καὶ |
[121, 0] |
προΐσασι.
Τοῦτο
μὲν
οὖν
καὶ
|
δὴ |
εἴρηται
τῷ
Προμηθεῖ,
ὅπως
ἂν |
[115, 0] |
τοῦ
φιλοσόφου
λέξεις
παραθέσθαι.
Φησὶ
|
δὴ |
ἐν
τῷ
Εὐδήμῳ
ἐπιγραφομένῳ
ἢ |
[119, 0] |
ἀγαθὸν
δὲ
καὶ
φιλόπατριν,
ὃ
|
δὴ |
καὶ
γέγονεν.
(Δίωνα
δὲ
τὸν |
[107, 0] |
ἐδανείσαντο
(ἡμῶν
οἱ
προπάτορες.
Ὃ
|
δὴ |
καὶ
εὐκόλως
καταβλητέον
καὶ
ἀστενάκτως, |
[104, 0] |
καὶ
γούνατ´
ὀρώρῃ·
ἀλλ´
ὅτε
|
δὴ |
καὶ
λυγρὰ
θεοὶ
μάκαρες
τελέουσι, |
[105, 0] |
τοῦ
Ἕκτορος
ταυτί·
Ἀλλ´
ἄγε
|
δὴ |
κατ´
ἄρ´
ἕζευ
ἐπὶ
θρόνου, |
[114, 0] |
αἰσχύνωσι
κύνες
κταμένοιο
γέροντος,
τοῦτο
|
δὴ |
οἴκτιστον
πέλεται
δειλοῖσι
βροτοῖσιν.
Ἦ |
[109, 0] |
τοῦ
υἱέος
σου,
καὶ
οὕτω
|
δὴ |
ὀρέξαι
οἱ
γραμματείδιον.
Ανειλήσαντα
οὖν |
[118, 0] |
καὶ
κενῆς
ἀπαλλαγησόμεθα
βαρυπενθείας,
ὀλίγου
|
δὴ |
παντάπασι
τοῦ
μεταξὺ
χρόνου
τῆς |
[114, 0] |
ἐκ
θυμὸν
ἕληται.
Ἀλλ´
ὅτε
|
δὴ |
πολιόν
τε
κάρη
πολιόν
τε |
[103, 0] |
ὕπερθε
γίγνετ´
ἄλλοθ´
ἡτέρα.
Κράτιστον
|
δὴ |
πρὸς
ἀλυπίαν
φάρμακον
ὁ
λόγος |
[121, 0] |
τε
καὶ
τίσεως
δεσμωτήριον,
ὃ
|
δὴ |
Τάρταρον
καλοῦσιν,
ἰέναι.
Τούτων
δ´ |
[116, 0] |
ἔλαβες
ἐπὶ
τῷ
ἀποδοῦναι;
Τοῦτο
|
δὴ |
τοῖς
θνητοῖς
ἅπασι
συμβέβηκεν.
Ἔχομεν |
[107, 0] |
γὰρ
ἀφανὲς
οἷ
προβήσεται.
Τοιούτου
|
δὴ |
τοῦ
βίου
τῶν
ἀνθρώπων
ὄντος |
[119, 0] |
τῶν
ἐμῶν
παραινέσεων
φροντίζων.
Τούτους
|
δὴ |
τοὺς
ἄνδρας
θαυμάζουσι
μὲν
τῆς |
[115, 0] |
αἰῶνα
διατελεῖ
νενομισμένα.
Πρὸς
δὲ
|
δὴ |
τούτοις
τὸ
διὰ
στόματος
ὂν |
[117, 0] |
τοῖς
δ´
ἀκμάζουσι.
Πρὸς
πάντας
|
δὴ |
τούτους
τοὺς
θανάτους
ἐλαφρῶς
ἑκτέον, |
[107, 0] |
πρῶτον
τῷ
πρώτῳ.
Εἰ
γὰρ
|
δὴ |
ὕπνος
τίς
ἐστιν
ὁ
θάνατος |
[112, 0] |
τιμηθήσεται
συνεχῶς
ὑπὸ
σοῦ.
Θαυμασίως
|
δὴ |
φαίνεται
τῷ
λόγῳ
πείσας
οὗτος |
[104, 0] |
θνητῶν
ἐκεῖθεν
ἡμῖν
ἕρπει.
(Τοῦ
|
δὴ |
χάριν
ἐτραπόμεθα
δεῦρο;
Ἵν´
εἰδείημεν |