Alphabétiquement     [«   »]
τυχόντων 1
τυχούσης 1
τύψασα 1
τῷ 58
ΤΩΙ 1
Τῶν 2
τῶν 119
Fréquences     [«    »]
57 ἀλλ´
57 κατὰ
58 οὐ
58 τῷ
60 μὴ
60 σελήνης
61 ἀλλὰ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la face qui paraît sur la lune

τῷ


Pages
[931]   κρᾶσιν δ´ οἵαν τὸ λυκαυγὲς  τῷ   ἀέρι παρέσχεν. Εἰ δὲ μή,
[923]   γῆν ἱδρυόντων ἐνταῦθα μετέωρον ἐν  τῷ   ἀέρι, πολλῷ τινι μείζονα τῆς
[943]   παρέχει τὴν αἴσθησιν ἐγκεκραμένον, οὕτως  τῷ   αἰθέρι λέγουσι τὴν σελήνην ἀνακεκραμένην
[940]   καὶ αὐξανομένων ὑπὸ τῆς σελήνης  τῷ   ἀνυγραίνεσθαι παρατιθέμενος. Διὸ πρὸς σὲ
[942]   οὐκ ἔστιν, τοῦ δὲ χρόνου  τῷ   ἀριθμῷ πλάνην παρέσχηκεν· οὐ γὰρ
[938]   Δία φήσομεν, ὥσπερ Ἀθηνᾶ  τῷ   Ἀχιλλεῖ νέκταρός τι καὶ ἀμβροσίας
[928]   κουφότητος ἐκπιεσθείς, οὐδ´ καρδία  τῷ   βάρει ὀλισθοῦσα πέπτωκεν εἰς τὸ
[923]   ἄμοιρον οὖσαν εἰκὸς ἦν μόνῳ  τῷ   βαρύνοντι κινεῖν. Βαρυτέρα δ´ ἐστὶ
[943]   τῷ λόγῳ καὶ κεκοσμημένον ἐν  τῷ   βίῳ παρέσχοντο. Δεύτερον δ´ ἀκτῖνι
[932]   τὸ πάθος, ὅμοια τὰ ποιοῦντα·  τῷ   γὰρ αὐτῷ τὰ αὐτὰ συμβαίνειν
[920]   ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ. (Ὀαυνοσύλλας Ταῦτ´» εἶπε·  τῷ   γὰρ ἐμῷ μύθῳ προσήκει κἀκεῖθέν
[939]   κρᾶσιν. Τὰ δ´ αὐτὰ φυτὰ  τῷ   γένει παρ´ ἡμῖν μέν, ἐὰν
[925]   Τὸ γὰρ πᾶν ἄπειρόν ἐστι,  τῷ   δ´ ἀπείρῳ μήτ´ ἀρχὴν ἔχοντι
[930]   πρός γε Μενέλαον ἀποβλέψας ἐν  τῷ   διαλέγεσθαι τὸν μαθηματικόν Αἰσχύνομαι μέν»
[931]   τὴν σελήνην, νῦν μὲν ἐπιπίπτοντα  τῷ   διορίζοντι τὸ ὁρατὸν αὐτῆς καὶ
[933]   μόνον τὸ λαμπρὸν ἀπόλλυσιν, ἀλλὰ  τῷ   εἴκειν γίνεται δύσεργος καὶ ἀμβλυτέρα·
[945]   νοῦν αὖθις ἐπισπείραντος τοῦ ἡλίου  τῷ   ζωτικῷ δεχομένη νέας ποιεῖ ψυχάς,
[927]   ἀναιρεῖ τὴν πρόνοιαν λόγος,  τῷ   θεῷ δ´ τάξις τῶν
[941]   μὲν γὰρ ἀποπλεῖν οἴκαδε τοὺς  τῷ   θεῷ τὰ τρὶς δέκ´ ἔτη
[927]   ἱδρῦσθαι, βεβαιοτέρῳ τοῦ κατὰ φύσιν  τῷ   κατὰ λόγον δεσμῷ περιληφθεῖσαν; Ὡς,
[925]   διάστημα διδόντες ἀπολείπομέν τινα καὶ  τῷ   κάτω περιδρομὴν καὶ πλάτος, ὅσον
[926]   τῷ τ´ ἄνω χώραν καὶ  τῷ   κάτω πολλὴν καὶ πλάτος (ἔχουσαν
[925]   τῇ γῇ μᾶλλον δ´  τῷ   κέντρῳ τὸ κάτω περιγράφων ἀνεκτός·
[928]   κεκόσμηται. Λεχθέντων δὲ τούτων κἀμοῦ  τῷ   Λευκίῳ τὸν λόγον παραδιδόντος ἐπὶ
[923]   ῥοπῇ καταφερόμενον. Πρὸς τοῦτ´ ἐγὼ  τῷ   Λευκίῳ χρόνον ἐγγενέσθαι βουλόμενος ἀναμιμνησκομένῳ,
[943]   καὶ τὸ παθητικὸν εὐήνιον ἐπιεικῶς  τῷ   λόγῳ καὶ κεκοσμημένον ἐν τῷ
[945]   Ὑμῖν δ´, Λαμπρία, χρῆσθαι  τῷ   λόγῳ πάρεστιν βούλεσθε.
[931]   εἴδωλον, ἔτι καὶ μᾶλλον ἰσχυρίσασθαι  τῷ   λόγῳ περὶ τῆς οὐσίας δίδωσιν.
[943]   σώματος ἐκπεσοῦσαν εἱμαρμένον ἐστὶν ἐν  τῷ   μεταξὺ γῆς καὶ σελήνης χωρίῳ
[937]   δὲ κυρτὰ καὶ τὰ σφαιροειδῆ  τῷ   μὴ πανταχόθεν ἀντερείδειν ἀσθενῆ καὶ
[921]   τὸν ἥλιον τῆς ὄψεως ἐνορᾶσθαι  τῷ   νέφει λαβόντι νοτερὰν ἡσυχῇ λειότητα
[928]   (Οὐκ ἄν τις ἔν γε  τῷ   νῦν διαμάχοιτο, καίτοι μυρίων οὐσῶν
[933]   τοῦ Λευκίου συνεξέδραμον ἅμα πως  τῷ   τε Φαρνάκης καὶ
[927]   ἐλαφρῶν τὴν ἄνω φορὰν ἀφαιρεῖσθαι  τῷ   οὐρανῷ κατὰ φύσιν ἐστί, τῶν
[945]   ἔργον ἐστίν, ὅταν ἄνευ νοῦ  τῷ   παθητικῷ σώματος ἐπιλάβωνται. Τιτυοὶ δὲ
[945]   ἐρήμων λόγου καὶ τύφῳ πλανηθέντι  τῷ   παθητικῷ χρησαμένων. Χρόνῳ δὲ κἀκείνας
[925]   ὑπερβάλλει πολλάκις ἐπὶ μικρὸν αἰρομένην  τῷ   παμμέγεθες εἶναι τὸ φωτίζον, ἀλλ´
[928]   σελήνην, ἀλλ´ ἔτι πολλῷ μὲν  τῷ   περὶ αὐτὴν ἐμφερομένην, πολλὴν δ´
[925]   πλάνητας, δείκνυσιν Ἀρίσταρχος ἐν  τῷ   Περὶ μεγεθῶν καὶ ἀποστημάτων, ὅτι
[943]   ψυχὴν ἄνω κουφιζομένην ὥσπερ ἐνταῦθα,  τῷ   περὶ τὴν σελήνην αἰθέρι καὶ
[936]   τοῖχον ἁλλομένης ὄψις ἐν αὐτῷ  τῷ   πεφωτισμένῳ κατὰ τὴν ἀνάκλασιν τόπῳ
[933]   ἐκλείπει καταλαμβανόμενος, σελήνη δ´ ἀπαντῶσα  τῷ   ποιοῦντι τὴν ἔκλειψιν, εἰκότως μᾶλλον
[943]   ὥσπερ ἀτμοῦ πονηροῦ μιασμούς, ἐν  τῷ   πραοτάτῳ τοῦ ἀέρος, ὃν λειμῶνας
[922]   περίακτον ἐκ τῆς Ἀκαδημείας, (ἐν  τῷ   πρὸς ἑτέρους λέγειν διατρίβοντας ἑκάστοτε
[928]   οἱ μὲν ὥσπερ Ὄμματα φωσφόρα»  τῷ   προσώπῳ τοῦ παντὸς ἐνδεδεμένοι» περιπολοῦσιν,
[939]   πνεύματα θαλπόμενα τῇ σελήνῃ καὶ  τῷ   σάλῳ τῆς περιφορᾶς αὔρας τε
[941]   τῆς Μαιώτιδος, οὗ τὸ στόμα  τῷ   στόματι τοῦ Κασπίου πελάγους μάλιστα
[926]   Διός» εἶπον Οὐ παρὰ φύσιν  τῷ   σώματι συνεῖρκται βραδεῖ ταχεῖα καὶ
[926]   δ´ εὔλογον, ὡς λέγομεν ἡμεῖς,  τῷ   τ´ ἄνω χώραν καὶ τῷ
[931]   δεύτερον ἀναλογίᾳ προσχρηστέον, ὅπως μὴ  τῷ   τὰ αὐτὰ πάσχειν ὑπὸ τοῦ
[931]   τοῦ αὐτοῦ μόνον ἀλλὰ καὶ  τῷ   ταὐτὰ ποιεῖν ταὐτὸν ἀποδείξωμεν τῇ
[936]   σελήνῃ τὸν ἥλιον, ὥσπερ ἐμφαίνεται  τῷ   ὕδατι μεθ´ ἡμέραν, ὅταν ἀνάκλασις
[936]   αὐτόν, ἀφ´ οὗ τὸ φῶς  τῷ   ὕδατι προσπίπτον ἀνακέκλασται. Τούτων δ´
[942]   ἔσχε, φιλοσοφίας δὲ τῆς ἄλλης  τῷ   φυσικῷ χρώμενος. Ἐπιθυμίαν δέ τινα
[922]   ἐπιφανείας, ὅταν ἥλιος ἐπιλάμπῃ  τῷ   φωτὶ πᾶν ὁπόσον καὶ ἡμεῖς
[930]   ἀναπίμπλασθαι (καὶ δι´ ὅλης τρέπεσθαι  τῷ   φωτὶ πανταχόσε χωροῦντι δι´ εὐπετείας
[938]   εἶναι, παρέχειν δ´ ἀνακλάσεις τε  τῷ   φωτὶ περὶ αὐτὴν διαχεομένῳ καὶ
[924]   καὶ φέρει προσκείμενον· (ὅθεν ἑνοῦται  τῷ   χρόνῳ καὶ συμφύεται πρὸς αὐτὴν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/01/2008