Pages |
[931] |
κρᾶσιν
δ´
οἵαν
τὸ
λυκαυγὲς
|
τῷ |
ἀέρι
παρέσχεν.
Εἰ
δὲ
μή, |
[923] |
γῆν
ἱδρυόντων
ἐνταῦθα
μετέωρον
ἐν
|
τῷ |
ἀέρι,
πολλῷ
τινι
μείζονα
τῆς |
[943] |
παρέχει
τὴν
αἴσθησιν
ἐγκεκραμένον,
οὕτως
|
τῷ |
αἰθέρι
λέγουσι
τὴν
σελήνην
ἀνακεκραμένην |
[940] |
καὶ
αὐξανομένων
ὑπὸ
τῆς
σελήνης
|
τῷ |
ἀνυγραίνεσθαι
παρατιθέμενος.
Διὸ
πρὸς
σὲ |
[942] |
οὐκ
ἔστιν,
τοῦ
δὲ
χρόνου
|
τῷ |
ἀριθμῷ
πλάνην
παρέσχηκεν·
οὐ
γὰρ |
[938] |
Δία
φήσομεν,
ὥσπερ
ἡ
Ἀθηνᾶ
|
τῷ |
Ἀχιλλεῖ
νέκταρός
τι
καὶ
ἀμβροσίας |
[928] |
κουφότητος
ἐκπιεσθείς,
οὐδ´
ἡ
καρδία
|
τῷ |
βάρει
ὀλισθοῦσα
πέπτωκεν
εἰς
τὸ |
[923] |
ἄμοιρον
οὖσαν
εἰκὸς
ἦν
μόνῳ
|
τῷ |
βαρύνοντι
κινεῖν.
Βαρυτέρα
δ´
ἐστὶ |
[943] |
τῷ
λόγῳ
καὶ
κεκοσμημένον
ἐν
|
τῷ |
βίῳ
παρέσχοντο.
Δεύτερον
δ´
ἀκτῖνι |
[932] |
τὸ
πάθος,
ὅμοια
τὰ
ποιοῦντα·
|
τῷ |
γὰρ
αὐτῷ
τὰ
αὐτὰ
συμβαίνειν |
[920] |
ΤΗΣ
ΣΕΛΗΝΗΣ.
(Ὀαυνοσύλλας
Ταῦτ´»
εἶπε·
|
τῷ |
γὰρ
ἐμῷ
μύθῳ
προσήκει
κἀκεῖθέν |
[939] |
κρᾶσιν.
Τὰ
δ´
αὐτὰ
φυτὰ
|
τῷ |
γένει
παρ´
ἡμῖν
μέν,
ἐὰν |
[925] |
Τὸ
γὰρ
πᾶν
ἄπειρόν
ἐστι,
|
τῷ |
δ´
ἀπείρῳ
μήτ´
ἀρχὴν
ἔχοντι |
[930] |
πρός
γε
Μενέλαον
ἀποβλέψας
ἐν
|
τῷ |
διαλέγεσθαι
τὸν
μαθηματικόν
Αἰσχύνομαι
μέν» |
[931] |
τὴν
σελήνην,
νῦν
μὲν
ἐπιπίπτοντα
|
τῷ |
διορίζοντι
τὸ
ὁρατὸν
αὐτῆς
καὶ |
[933] |
μόνον
τὸ
λαμπρὸν
ἀπόλλυσιν,
ἀλλὰ
|
τῷ |
εἴκειν
γίνεται
δύσεργος
καὶ
ἀμβλυτέρα· |
[945] |
νοῦν
αὖθις
ἐπισπείραντος
τοῦ
ἡλίου
|
τῷ |
ζωτικῷ
δεχομένη
νέας
ποιεῖ
ψυχάς, |
[927] |
ἀναιρεῖ
τὴν
πρόνοιαν
ὁ
λόγος,
|
τῷ |
θεῷ
δ´
ἡ
τάξις
τῶν |
[941] |
μὲν
γὰρ
ἀποπλεῖν
οἴκαδε
τοὺς
|
τῷ |
θεῷ
τὰ
τρὶς
δέκ´
ἔτη |
[927] |
ἱδρῦσθαι,
βεβαιοτέρῳ
τοῦ
κατὰ
φύσιν
|
τῷ |
κατὰ
λόγον
δεσμῷ
περιληφθεῖσαν;
Ὡς, |
[925] |
διάστημα
διδόντες
ἀπολείπομέν
τινα
καὶ
|
τῷ |
κάτω
περιδρομὴν
καὶ
πλάτος,
ὅσον |
[926] |
τῷ
τ´
ἄνω
χώραν
καὶ
|
τῷ |
κάτω
πολλὴν
καὶ
πλάτος
(ἔχουσαν |
[925] |
τῇ
γῇ
μᾶλλον
δ´
ὁ
|
τῷ |
κέντρῳ
τὸ
κάτω
περιγράφων
ἀνεκτός· |
[928] |
κεκόσμηται.
Λεχθέντων
δὲ
τούτων
κἀμοῦ
|
τῷ |
Λευκίῳ
τὸν
λόγον
παραδιδόντος
ἐπὶ |
[923] |
ῥοπῇ
καταφερόμενον.
Πρὸς
τοῦτ´
ἐγὼ
|
τῷ |
Λευκίῳ
χρόνον
ἐγγενέσθαι
βουλόμενος
ἀναμιμνησκομένῳ, |
[943] |
καὶ
τὸ
παθητικὸν
εὐήνιον
ἐπιεικῶς
|
τῷ |
λόγῳ
καὶ
κεκοσμημένον
ἐν
τῷ |
[945] |
Ὑμῖν
δ´,
ὦ
Λαμπρία,
χρῆσθαι
|
τῷ |
λόγῳ
πάρεστιν
ᾗ
βούλεσθε.
|
[931] |
εἴδωλον,
ἔτι
καὶ
μᾶλλον
ἰσχυρίσασθαι
|
τῷ |
λόγῳ
περὶ
τῆς
οὐσίας
δίδωσιν. |
[943] |
σώματος
ἐκπεσοῦσαν
εἱμαρμένον
ἐστὶν
ἐν
|
τῷ |
μεταξὺ
γῆς
καὶ
σελήνης
χωρίῳ |
[937] |
δὲ
κυρτὰ
καὶ
τὰ
σφαιροειδῆ
|
τῷ |
μὴ
πανταχόθεν
ἀντερείδειν
ἀσθενῆ
καὶ |
[921] |
τὸν
ἥλιον
τῆς
ὄψεως
ἐνορᾶσθαι
|
τῷ |
νέφει
λαβόντι
νοτερὰν
ἡσυχῇ
λειότητα |
[928] |
(Οὐκ
ἄν
τις
ἔν
γε
|
τῷ |
νῦν
διαμάχοιτο,
καίτοι
μυρίων
οὐσῶν |
[933] |
τοῦ
Λευκίου
συνεξέδραμον
ἅμα
πως
|
τῷ |
ὅ
τε
Φαρνάκης
καὶ
ὁ |
[927] |
ἐλαφρῶν
τὴν
ἄνω
φορὰν
ἀφαιρεῖσθαι
|
τῷ |
οὐρανῷ
κατὰ
φύσιν
ἐστί,
τῶν |
[945] |
ἔργον
ἐστίν,
ὅταν
ἄνευ
νοῦ
|
τῷ |
παθητικῷ
σώματος
ἐπιλάβωνται.
Τιτυοὶ
δὲ |
[945] |
ἐρήμων
λόγου
καὶ
τύφῳ
πλανηθέντι
|
τῷ |
παθητικῷ
χρησαμένων.
Χρόνῳ
δὲ
κἀκείνας |
[925] |
ὑπερβάλλει
πολλάκις
ἐπὶ
μικρὸν
αἰρομένην
|
τῷ |
παμμέγεθες
εἶναι
τὸ
φωτίζον,
ἀλλ´ |
[928] |
σελήνην,
ἀλλ´
ἔτι
πολλῷ
μὲν
|
τῷ |
περὶ
αὐτὴν
ἐμφερομένην,
πολλὴν
δ´ |
[925] |
πλάνητας,
ἃ
δείκνυσιν
Ἀρίσταρχος
ἐν
|
τῷ |
Περὶ
μεγεθῶν
καὶ
ἀποστημάτων,
ὅτι |
[943] |
ψυχὴν
ἄνω
κουφιζομένην
ὥσπερ
ἐνταῦθα,
|
τῷ |
περὶ
τὴν
σελήνην
αἰθέρι
καὶ |
[936] |
τοῖχον
ἁλλομένης
ὄψις
ἐν
αὐτῷ
|
τῷ |
πεφωτισμένῳ
κατὰ
τὴν
ἀνάκλασιν
τόπῳ |
[933] |
ἐκλείπει
καταλαμβανόμενος,
σελήνη
δ´
ἀπαντῶσα
|
τῷ |
ποιοῦντι
τὴν
ἔκλειψιν,
εἰκότως
μᾶλλον |
[943] |
ὥσπερ
ἀτμοῦ
πονηροῦ
μιασμούς,
ἐν
|
τῷ |
πραοτάτῳ
τοῦ
ἀέρος,
ὃν
λειμῶνας |
[922] |
περίακτον
ἐκ
τῆς
Ἀκαδημείας,
(ἐν
|
τῷ |
πρὸς
ἑτέρους
λέγειν
διατρίβοντας
ἑκάστοτε |
[928] |
οἱ
μὲν
ὥσπερ
Ὄμματα
φωσφόρα»
|
τῷ |
προσώπῳ
τοῦ
παντὸς
ἐνδεδεμένοι»
περιπολοῦσιν, |
[939] |
πνεύματα
θαλπόμενα
τῇ
σελήνῃ
καὶ
|
τῷ |
σάλῳ
τῆς
περιφορᾶς
αὔρας
τε |
[941] |
τῆς
Μαιώτιδος,
οὗ
τὸ
στόμα
|
τῷ |
στόματι
τοῦ
Κασπίου
πελάγους
μάλιστα |
[926] |
Διός»
εἶπον
Οὐ
παρὰ
φύσιν
|
τῷ |
σώματι
συνεῖρκται
βραδεῖ
ταχεῖα
καὶ |
[926] |
δ´
εὔλογον,
ὡς
λέγομεν
ἡμεῖς,
|
τῷ |
τ´
ἄνω
χώραν
καὶ
τῷ |
[931] |
δεύτερον
ἀναλογίᾳ
προσχρηστέον,
ὅπως
μὴ
|
τῷ |
τὰ
αὐτὰ
πάσχειν
ὑπὸ
τοῦ |
[931] |
τοῦ
αὐτοῦ
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
|
τῷ |
ταὐτὰ
ποιεῖν
ταὐτὸν
ἀποδείξωμεν
τῇ |
[936] |
σελήνῃ
τὸν
ἥλιον,
ὥσπερ
ἐμφαίνεται
|
τῷ |
ὕδατι
μεθ´
ἡμέραν,
ὅταν
ἀνάκλασις |
[936] |
αὐτόν,
ἀφ´
οὗ
τὸ
φῶς
|
τῷ |
ὕδατι
προσπίπτον
ἀνακέκλασται.
Τούτων
δ´ |
[942] |
ἔσχε,
φιλοσοφίας
δὲ
τῆς
ἄλλης
|
τῷ |
φυσικῷ
χρώμενος.
Ἐπιθυμίαν
δέ
τινα |
[922] |
ἐπιφανείας,
ὅταν
ὁ
ἥλιος
ἐπιλάμπῃ
|
τῷ |
φωτὶ
πᾶν
ὁπόσον
καὶ
ἡμεῖς |
[930] |
ἀναπίμπλασθαι
(καὶ
δι´
ὅλης
τρέπεσθαι
|
τῷ |
φωτὶ
πανταχόσε
χωροῦντι
δι´
εὐπετείας |
[938] |
εἶναι,
παρέχειν
δ´
ἀνακλάσεις
τε
|
τῷ |
φωτὶ
περὶ
αὐτὴν
διαχεομένῳ
καὶ |
[924] |
καὶ
φέρει
προσκείμενον·
(ὅθεν
ἑνοῦται
|
τῷ |
χρόνῳ
καὶ
συμφύεται
πρὸς
αὐτὴν |