Pages
[935]	θεοῖς ἀπάρχεσθαι προσήκει, νόμῳ τε	τῶν	ἀγαθῶν ἀμοιβὰς τίνοντας καὶ κατὰ
[944]	διεκπερᾷ τὸν σκοτώδη τόπον ὑπεκφέρουσα	τῶν	ἀγαθῶν τὰς ψυχὰς σπευδούσας καὶ
[943]	μὲν ἄδικοι καὶ ἀκόλαστοι δίκας	τῶν	ἀδικημάτων τίνουσι, τὰς δ´ ἐπιεικεῖς,
[925]	ὅροις εἶναι τὴν σελήνην ὑπὸ	τῶν	ἄκρων αὐτῆς ἐπιπροσθουμένην. Σκόπει δὲ
[934]	δὲ περὶ τὴν γῆν διαφορὰς	τῶν	ἄλλοτ´ ἄλλως ἐπιφαινομένων χρωμάτων παρῆκεν
[927]	ἥλιος κυκλοφορείσθω μήτε φωσφόρος μηδὲ	τῶν	ἄλλων ἀστέρων μηδείς· ἄνω γάρ,
[937]	Ἀπὸ μὲν γὰρ ὕδατος καὶ	τῶν	ἄλλων ἐσόπτρων ἰσχύουσαν ἔτι τῆς
[935]	ἧς κἀμὲ καὶ σαυτὸν ἀποδείξεις	τῶν	Ἀλωαδῶν ἐκείνων εἶναι μείζονας, οὐκ
[940]	ὄντας· (οὕτως ἐλαφρὰ καὶ λιτὰ	τῶν	ἀναγκαίων φέρειν ζῷα τὸν ἄνω
[932]	γῆς ἐπὶ τὴν ἑσπέραν ἀπὸ	τῶν	ἀνατολῶν, ἥλιος δὲ καὶ σελήνη
[933]	αὐτὸν ἁμιλλωμένη, ταύτῃ δ´ ἀπὸ	τῶν	ἀνατολῶν, ὡς πρὸς τοὐναντίον ὑποφερομένη.
[931]	καὶ ζόφῳ τὰ πρόσωπα κατέχεσθαι	τῶν	ἀνθρώπων λέγοντα καί τὸν ἥλιον
[929]	πιθανότητας· ὃ δ´ ἰσχυρότατόν ἐστι	τῶν	ἀντιπιπτόντων, πότερον ἔτυχέ τινος παραμυθίας
[945]	ἡ ψυχὴ καθάπερ ἡ σελήνη	τῶν	ἄνω καὶ κάτω σύμμιγμα καὶ
[940]	εἶναι τὴν σελήνην, ἴσον ἐκείνων	τῶν	ἄνω καὶ τῶν κάτω τούτων
[943]	αὐτὸν οὕτως τὸν κόσμον ἐκ	τῶν	ἄνω καὶ τῶν κάτω φύσει
[924]	δεῖν καὶ σῶμα κοινὸν εἶναι	τῶν	ἀνωφερῶν καὶ φλογοειδῶν ἁπάντων. ~(Ἀλλ´
[925]	τοὺς ἄλλους πλάνητας ὑφιεμένους τε	τῶν	ἀπλανῶν καὶ πρὸς ἀλλήλους ἐν
[940]	πολλαπλάσιον, ἀπὸ τῶν ὑγρῶν φασι	τῶν	ἀπὸ τῆς γῆς τρέφεσθαι καὶ
[939]	δρόσους ἀνέχεται, καθάπερ τὰ πλεῖστα	τῶν	Ἀραβικῶν, ἀλλ´ ἐξαμαυροῦται διαινόμενα καὶ
[938]	αὐτὴν διαχεομένῳ καὶ συρροὴν ταῖς	τῶν	ἀστέρων αὐγαῖς ἐν αὐτῇ καὶ
[943]	Πλάτων γάρ ἐστιν ὁ καὶ	τῶν	ἀστέρων ἕκαστον ἐκ γῆς καὶ
[921]	τινας καὶ ἀποπηδήσεις, οἵας ἔπλαττε	τῶν	ἀτόμων Ἐπίκουρος. Οὐκ ἐθελήσει δ´
[920]	συνήθεις λόγοι μὴ πείθωσι, πειρᾶσθαι	τῶν	ἀτοπωτέρων καὶ μὴ καταφρονεῖν ἀλλ´
[932]	αὐτῷ τὰ αὐτὰ συμβαίνειν ὑπὸ	τῶν	αὐτῶν ἀναγκαῖόν ἐστιν. Εἰ δ´
[929]	τοῦ φθέγματος αἵ τε πληγαὶ	τῶν	ἀφαλλομένων βελῶν μαλακώτεραι προσπίπτουσιν, Ὣς
[924]	κάτω κἂν πάντα τραπέμπαλιν εἶναι,	τῶν	ἄχρι τοῦ μέσου κάτω τῶν
[937]	τὸν περίπατον καὶ καθίσαντες ἐπὶ	τῶν	βάθρων ἑδραῖον αὐτῷ παράσχωμεν ἀκροατήριον.
[926]	ὕδωρ πνεύματος, οὐκ ἄνω τι	τῶν	βαρέων, οὐ κάτω τι τῶν
[944]	συνειργνύμενοι σώμασιν ἀνθρωπίνοις. Ἐκ δὲ	τῶν	βελτιόνων ἐκείνων οἵ τε περὶ
[938]	δὲ βοηθητικὴν καὶ ὠφέλιμον. Ἐπεὶ	τῶν	γ´ εἰρημένων οὐδέν, ὦ φίλε
[930]	γῆν φερομένοις ῥεύμασι τὴν ἰσότητα	τῶν	γωνιῶν ἀναιρεῖν, πολλῷ τοῦτ´ ἐκείνου
[938]	γόνιμόν ἐστι ζῴων καὶ φυτῶν,	τῶν	δ´ ἄλλων τὰ μὲν ἔρημα
[927]	μέσοις τὰ θερμὰ καὶ πυρώδη·	τῶν	δ´ ὀδόντων οἱ μὲν ἄνωθεν
[924]	τῶν ἄχρι τοῦ μέσου κάτω	τῶν	δ´ ὑπὸ τὸ μέσον αὖ
[927]	τῷ οὐρανῷ κατὰ φύσιν ἐστί,	τῶν	δὲ βαρέων καὶ κάτω ῥεπόντων
[945]	ἔτι χρώμεναι τοῖς πάθεσιν ἀπομαραίνονται)	(τῶν	δὲ φιλοτίμων καὶ πρακτικῶν ἐρωτικῶν
[942]	τὰ τριάκοντ´ ἔτη διῆλθεν, ἀφικομένων	τῶν	διαδόχων οἴκοθεν ἀσπασάμενος τοὺς φίλους
[923]	καὶ μαχόμενοι πρὸς τὰ θαυμάσια	τῶν	δογμάτων ἀτοπώτερα καὶ θαυμασιώτερα πλάττωσιν,
[943]	γῆς καὶ πυρὸς συνηρμόσθαι διὰ	τῶν	δυοῖν μεταξὺ φύσεων ἀναλογίᾳ δεθεισῶν
[938]	~(Καὶ γὰρ γελοῖον περὶ μονῆς	τῶν	ἐκεῖ διαπορεῖν, εἰ μὴ γένεσιν
[937]	ὅσα μὴ διαπέφευγε τὴν μνήμην	τῶν	ἐκεῖ λεχθέντων, ἀπηγγέλκαμεν· ὥρα δὲ
[943]	τῆς σελήνης, ἐνίας δὲ καὶ	τῶν	ἐκεῖ περικάτω τρεπομένας οἷον εἰς
[933]	καὶ ἑξήκοντα καὶ τετρακόσιαι περίοδοι	τῶν	ἐκλειπτικῶν πανσελήνων τὰς τέσσαρας καὶ
[933]	λάβε καὶ τὸ τοῦ μεγέθους	τῶν	ἐκλείψεων αὐτῆς. Ὑψηλὴ μὲν ἐκλείπουσα
[929]	τὴν καλὴν ἐπωνυμίαν· εἴ γε	τῶν	ἐν οὐρανῷ τοσούτων τὸ πλῆθος
[921]	ἡ δ´ ἔμφασις οὐ μία	τῶν	ἐν τῇ σελήνῃ μελασμάτων, ἀλλ´
[924]	ἥ τε πρὸς τὴν γῆν	τῶν	ἐνταῦθα συνέρεισις καὶ σύστασις ὑφηγεῖται
[930]	καὶ γωνίας ἐντὸς γενομένης ἑκάτερον	τῶν	ἐπιπέδων διττὴν ἔμφασιν ἀποδίδωσι καὶ
[932]	μελέτην ποιήσωμαι καὶ ἀπόδειξιν ὑμῖν	τῶν	ἐπιχειρημάτων ἕκαστον ἀπαριθμήσας» Νὴ Δί´»
[937]	πανσέληνον, οἵας τὰ λοιπὰ ποιεῖται	τῶν	ἐσόπτρων· εἰ δ´ οὐ γίνονται
[937]	γὰρ ἄλλως τὰ μὲν κοῖλα	τῶν	ἐσόπτρων εὐτονωτέραν ποιεῖ τῆς προηγουμένης
[936]	ὄψιν, ὥσπερ ἀναπέμπει τὰ λειότερα	τῶν	ἐσόπτρων; Καίτοι καὶ ταῦτα δήπουθεν,
[930]	αἱ ὄψεις τὴν ἀνάκλασιν ἀπὸ	τῶν	ἑτέρων ἐπὶ θάτερα μεταπίπτουσαν. Εἴπερ
[940]	ἔστι καὶ πλέονας πρὸς ἄλληλα	τῶν	ζῴων ἢ πρὸς τὰ μὴ
[930]	καὶ δοῦναι, (πρῶτον μὲν ἀπὸ	τῶν	ἠκριβωμένων ταῖς λειότησι συμπίπτειν ἐσόπτρων
[921]	ἔφην ἀποβλέψας, Ὃ πρῶτον ἐλέχθη	τῶν	ἡμετέρων ὑπόμνησον. Καὶ ὁ Λεύκιος
[931]	προσέθηκας· οὐ γὰρ ἀποστερητέον σε	τῶν	ἰδίων» Κἀκεῖνος ἐπιμειδιάσας Οὐκοῦν» ἔφη
[944]	κατὰ θεὸν εἰπεῖν ἔοικε περὶ	τῶν	καθ´ Ἅιδου Τὸν δὲ μετ´
[930]	αἱ δ´ ἐπὶ θάτερα μέρη	τῶν	κατόπτρων ὀλισθάνουσαι πάλιν ἐκεῖθεν ἀναφέρονται
[930]	δεξιοφανεῖς ἀλλ´ ἀμαυρὰς ἐν βάθει	τῶν	κατόπτρων. Ὧν τῆς γενέσεως τὴν
[940]	ἴσον ἐκείνων τῶν ἄνω καὶ	τῶν	κάτω τούτων ἀπέχουσαν. Ἔτι δέ
[943]	κόσμον ἐκ τῶν ἄνω καὶ	τῶν	κάτω φύσει φερομένων συνηρμοσμένον ἀπηλλάχθαι
[922]	τυφόμενον ἀεὶ καὶ πυρίκαυστον, ὥσπερ	τῶν	κεραυνῶν τοὺς ἀλαμπεῖς καὶ ψολόεντας»
[944]	ἅμα δὲ καὶ κάτωθεν αἱ	τῶν	κολαζομένων ψυχαὶ τηνικαῦτα διὰ τῆς
[926]	τῶν βαρέων, οὐ κάτω τι	τῶν	κούφων· ἀλλ´ ἄκρατοι καὶ ἄστοργοι
[939]	αὐτοῖς ἀνθυποφερομένην· αὗται γὰρ αἱ	τῶν	κύκλων ἐπιβάσεις καὶ περιαγωγαὶ καὶ
[930]	ἐστιν, (ἀλλὰ διαβάλλεται μὲν ἐπὶ	τῶν	κυρτῶν κατόπτρων, ὅταν ἐμφάσεις ποιῇ
[932]	ὁ Λεύκιος ἔφη σχεδὸν μέντοι	τῶν	λεγομένων κυριώτατα ταῦτ´ ἐστί· πρόσλαβε
[942]	τὰ δὲ μέγιστα καὶ περὶ	τῶν	μεγίστων ὡς ὀνείρατα τοῦ Κρόνου
[932]	ἐκλείψεσι τῆς σελήνης αἱ περιγραφαὶ	τῶν	μελαινομένων (πρὸς τὰ λαμπρὰ τὰς
[941]	ἡ μεγάλη περιέχεται κύκλῳ θάλαττα,	τῶν	μὲν ἄλλων ἔλαττον ἀπέχειν, τῆς
[927]	περιέχοντος ἐκνενικῆσθαι; Οὐ γὰρ δὴ	τῶν	μὲν ἐλαφρῶν τὴν ἄνω φορὰν
[936]	διὰ τὴν ἀνωμαλίαν καὶ τραχύτητα	τῶν	μορίων· πόθεν γε τὴν σελήνην
[945]	εἰς τὴν γῆν τὰ σώματα	τῶν	νεκρῶν, ταχὺ μὲν αἱ σώφρονες,
[937]	δ´ ἂν ἡδέως ἀκούσαιμι περὶ	τῶν	οἰκεῖν λεγομένων ἐπὶ τῆς σελήνης,
[926]	καὶ ἄστοργοι καὶ μονάδες αἱ	τῶν	ὅλων ἀρχαί, μὴ προσιέμεναι σύγκρισιν
[940]	κἂν εἴ ποθεν αὐτοῖς ἐγγένοιτο	τῶν	Ὁμηρικῶν τούτων ἀκοῦσαι Σμερδαλέ´, εὐρώεντα,
[927]	γοῦν ἄνθρωπος, ὡς εἴ τι	τῶν	ὄντων ἕτερον κατὰ φύσιν γεγονώς,
[927]	τῷ θεῷ δ´ ἡ τάξις	τῶν	ὄντων προσήκει καὶ τὸ διαιρεῖν,
[938]	τοῦ περιέχοντος. Οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθα	τῶν	ὀρῶν τὰ ὑψηλὰ δέχεται τοὺς
[936]	ἀνωμαλιῶν πεποίηκε. Καὶ μὴν οὐδὲ	τῶν	ὀρῶν τὰς ὑπεροχὰς ἐῶσι μεθ´
[921]	γὰρ ἀκτὶς ἀνακλωμένη πολλαχόθεν ἅπτεσθαι	τῶν	οὐ κατ´ εὐθυωρίαν ὁρωμένων πέφυκεν,
[930]	ἐπὶ θάτερα μεταπίπτουσαν. Εἴπερ οὖν	τῶν	ὄψεων εὐθὺς πρὸς ἡμᾶς ἀνατρέχουσιν,
[920]	ἀλλ´ ἐπᾴδειν ἀτεχνῶς ἑαυτοῖς τὰ	τῶν	παλαιῶν καὶ διὰ πάντων τἀληθὲς
[942]	γὰρ ἐν γῇ καὶ κυρία	τῶν	περὶ γῆν ἐστιν, ἡ δ´
[942]	ἡ δ´ ἐν σελήνῃ καὶ	τῶν	περὶ σελήνην, Κόρη τε καὶ
[940]	δίαιταν ἀξιοῦντες ὑπάρχειν ἐοίκασιν ἀθεάτοις	τῶν	περὶ τὴν φύσιν ἀνωμαλιῶν, ἐν
[931]	Ὅτι μὲν γὰρ οὐδὲν οὕτως	τῶν	περὶ τὸν ἥλιον γινομένων ὅμοιόν
[938]	(ἡ θάλασσα μαλακὰς ἀνίησι, καὶ	τῶν	πνευμάτων τὰ ἥδιστα θέρους ἀκμάζοντος
[922]	τοὺς ἀλαμπεῖς καὶ ψολόεντας» ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν προσαγορευομένους. Ὅτι μέντοι πῦρ
[944]	καὶ ἀέρος καὶ τοῦ τρίτου	τῶν	πυκνῶν· ὅλως δὲ μήτε τὸ
[924]	τὰ βάρη· καὶ τεκμήριον ἔσται	τῶν	ῥεπόντων οὐ τῇ γῇ τῆς
[935]	φόβῳ τὰ βλάπτοντα θεραπεύουσι πρὸ	τῶν	σεμνῶν ἀφοσιούμενοι, τὸ δὲ γῆς
[935]	εἴη πεντακοσίων σταδίων (ἐν αὐτῇ	τῶν	σκιερῶν ἕκαστον. Ὅρα δὴ πρῶτον,
[936]	ἔστι καθορᾶν ἀκριβῶς, αἱ δὲ	τῶν	σκιερῶν παραθέσεις παρὰ τὰ λαμπρὰ
[927]	στρατοπέδῳ τακτικῶν ὄφελος, εἴπερ εἰδείη	τῶν	στρατιωτῶν ἕκαστος ἀφ´ ἑαυτοῦ τάξιν
[938]	προσδοκῶσι. Καὶ γὰρ ὡς ἀληθῶς	τῶν	σφόδρα πεπεισμένων τὰ τοιαῦτα διαφέρουσιν
[928]	σεσήκωται κατὰ βάρος καὶ κουφότητα	τῶν	σωμάτων ἕκαστον, ἀλλ´ ἑτέρῳ λόγῳ
[928]	τὴν σελήνην ὑποτιθεμένους, κοινῇ δὲ	τῶν	σωμάτων τὰ μὲν ἄνω τὰ
[936]	πολλαπλασίους αἱ τοῦ φωτὸς ἀποστάσεις	τῶν	σωμάτων τὰς σκιὰς ποιοῦσι. Δεῦρο
[941]	δ´ ὡς υἱὸν ἔχοντα φρουρὸν	τῶν	τε νήσων ἐκείνων καὶ τῆς
[942]	χρόνον ἐν γῇ κειμένας ἐξευρών,	τῶν	τε φαινομένων θεῶν ἔφη χρῆναι
[932]	τί δή» ἔφη μετὰ τοῦτο	τῶν	τεκμηρίων ἐλέχθη» Κἀγώ Τὴν αὐτήν»
[944]	ταῖς ἀνωτάτω συμπάρεισι καὶ συνοργιάζουσι	τῶν	τελετῶν, (κολασταί τε γίνονται καὶ
[928]	καὶ πολὺ παρηλλαγμένης οὐσίας εἶναι	τῶν	τεττάρων, οὐδ´ ἀπὸ τύχης ἦλθεν
[924]	χρόνῳ καὶ συμφύεται πρὸς αὐτὴν	τῶν	τοιούτων ἕκαστον. Εἰ δέ τι
[921]	θαλάσσης ἔσοπτρον, ἄλλῳ δ´ οὐδενὶ	τῶν	τοσούτων ἀστέρων ἐνορᾶται· καίτοι τό
[928]	ἑκάτερον τετάχθαι. Μὴ τοίνυν μηδὲ	τῶν	τοῦ κόσμου μερῶν νομίζωμεν (μήτε
[927]	μὲν γὰρ οὐδ´ ἄλλο τι	τῶν	τοῦ κόσμου μερῶν παρὰ φύσιν
[923]	Τίς» ἔφην ὦ Θέων, εἴρηκε	τῶν	τραγικῶν ὡς ἰατροί Πικρὰν πικροῖς
[932]	σελήνη δὲ γῆς ἐν μέσῳ	τῶν	τριῶν ἱσταμένης· ὧν γίνεται τὸ
[932]	ὡς ἐπὶ μίαν (μὲν) εὐθεῖαν	τῶν	τριῶν σωμάτων γιγνομένων, γῆς καὶ
[940]	τοῖς σώμασι καὶ διαρκεῖς ὑπὸ	τῶν	τυχόντων τρέφεσθαι πιθανόν ἐστι. Καὶ
[940]	τῆς γῆς ὄντα πολλαπλάσιον, ἀπὸ	τῶν	ὑγρῶν φασι τῶν ἀπὸ τῆς
[936]	σκιὰν μεγάλην, οὐ τὰ μεγέθη	τῶν	ὑπὲρ τὴν σελήνην ἀνωμαλιῶν πεποίηκε.
[921]	καὶ πέρας (ἴδιον ἔχοντος αἱ	τῶν	φωτεινῶν ἐπιβολαὶ τοῖς σκοτεινοῖς ὕψους
[930]	καὶ δεικνύουσι γράφοντες, ὅτι πολλὰ	τῶν	φώτων αὐγὴν ἀφίησι κατὰ γραμμῆς
[945]	βίᾳ Πύθων ἐξ ἐκείνων (ἄρα	τῶν	ψυχῶν ἦσαν, ἐρήμων λόγου καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/01/2008