Pages |
[936] |
φαίνεται
καὶ
σκιώδη
πόρρωθεν.
Οὐδὲν
|
οὖν |
ἄτοπον,
εἰ
καὶ
τῆς
σελήνης |
[940] |
ἄλλη
πρόσφορός
ἐστιν
αὐτοῖς.
Ὥσπερ
|
οὖν |
εἰ
τῇ
θαλάττῃ
μὴ
δυναμένων |
[923] |
καὶ
ῥίζης
διαμένειν.
Πάνυ
μὲν
|
οὖν» |
εἶπεν
ὁ
Φαρνάκης,
τὸν
οἰκεῖον |
[942] |
χρυσοῖς
ἐκπώμασι
κομίζων.
Ἃ
μὲν
|
οὖν |
ἔπαθε
καὶ
ὅσους
ἀνθρώπους
διῆλθεν, |
[929] |
πρὸς
αὐγὰς
ἠελίοιο»
ὁ
μὲν
|
οὖν |
ἑταῖρος
ἐν
τῇ
διατριβῇ
τοῦτο |
[936] |
γῆν
εἶναι
τὴν
σελήνην
Τί
|
οὖν» |
ἔφη
πρὸς
αὐτοὺς
λεκτέον»
(Ὁ |
[937] |
τὸν
ἥλιον
ἀπαιτῶμεν.
Ἡμεῖς
μὲν
|
οὖν» |
ἔφην,
ὅσα
μὴ
διαπέφευγε
τὴν |
[921] |
κέντρου
λόγον
ἐπεχούσης.
Τουτὶ
μὲν
|
οὖν» |
ἔφην
σὸν
ἔργον
ἐπισκοπεῖν,
τὴν |
[922] |
χωλοὶ
βακτηρίας
οὐ
πρόεισιν.
Εἰ
|
οὖν |
ἡ
σελήνη
πῦρ
ἐστι,
πόθεν |
[933] |
καὶ
διαχέει
τὴν
δύναμιν.
Εἴπερ
|
οὖν |
ἡ
σελήνη
πυρὸς
εἴληχε
βληχροῦ |
[936] |
τὴν
κορυφὴν
ἐχούσης.
Μὴ
ἅπασαν
|
οὖν |
ἰδέαν
κατόπτρων
μηδ´
ἐκ
πάσης |
[938] |
κατὰ
Πλάτωνα
καὶ
δημιουργός»
Οὐδὲν
|
οὖν |
κωλύει
καὶ
τὴν
σελήνην
ζῴων |
[921] |
δείκελον
ἰνδάλλοιτο
πυριφλεγέθοντος
ἐσόπτρου.
Ἡσθεὶς
|
οὖν |
ὁ
Ἀπολλωνίδης
Ὡς
ἴδιον»
εἶπε |
[929] |
τὴν
διχότομον
ἀπορούμενον»
Πάνυ
μὲν
|
οὖν» |
(ὁ
Σύλλας
εἶπεν·
Ἔχει
γάρ |
[941] |
δευτέρας
δὲ
τὸν
Κρόνον.
Ὅταν
|
οὖν |
ὁ
τοῦ
Κρόνου
ἀστήρ,
ὃν |
[923] |
αὑτῆς
ἄξονα
δινουμένην.
Ἡμεῖς
μὲν
|
οὖν |
οὐδὲν
αὐτοὶ
παρ´
αὑτῶν
λέγομεν· |
[922] |
κατηγοροῦσιν,
ἂν
ἐντυγχάνωσιν.
Ἐμὲ
δ´
|
οὖν |
οὐκ
ἐξάξεσθε
τήμερον
εἰς
τὸ |
[929] |
ἀσθένειαν
αὐτῆς
καὶ
πάθος;
Πόθεν
|
οὖν |
πάθους
ἀιδίῳ
σώματι
καὶ
ὀλυμπίῳ |
[926] |
καὶ
ἀόρατος
αἰσθητῷ;
(Διὰ
τοῦτ´
|
οὖν |
σώματι
ψυχὴν
μὴ
λέγωμεν
ἐνεῖναι |
[921] |
κάλλιστόν
ἐστι
καὶ
καθαρώτατον.
Ὥσπερ
|
οὖν |
τὴν
ἶριν
οἴεσθ´
ὑμεῖς
ἀνακλωμένης |
[938] |
τὸ
ἐνδεχόμενον
ἐθέλοντες
ἐπισκοπεῖν.
Εὐθὺς
|
οὖν |
τὸ
πρῶτον
οὐκ
ἀναγκαῖόν
ἐστιν, |
[922] |
δι´
ὅλου
τρεπόμενος
ἐκφωτίζεται.
Ταὐτὸν
|
οὖν |
τοῦτο
καὶ
τοῖς
εἰς
βάθη |
[930] |
ἑτέρων
ἐπὶ
θάτερα
μεταπίπτουσαν.
Εἴπερ
|
οὖν |
τῶν
ὄψεων
εὐθὺς
πρὸς
ἡμᾶς |
[941] |
σκηνὴν
καὶ
διάθεσιν.
~(Ἐγὼ
μὲν
|
οὖν |
ὑποκριτής
εἰμι,
πρότερον
δ´
αὐτοῦ |
[941] |
ξένης
βιοτεύειν
πολὺν
ἐμβαλλομένους.
Ἀναχθέντας
|
οὖν |
χρῆσθαι
τύχαις,
ὡς
εἰκός,
ἄλλους |
[934] |
ποιηταὶ
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς
ἀνακαλοῦνται.
Τοσαύτας
|
οὖν |
χρόας
ἐν
τῇ
σκιᾷ
τὴν |