HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
μέχρι 1
Μὴ 3
μή 3
μὴ 60
μηδ´ 10
μηδὲ 13
μηδείς 1

Fréquences [« »]
57 κατὰ
58 οὐ
58 τῷ
60 μὴ
60 σελήνης
61 ἀλλὰ
63 σελήνην

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la face qui paraît sur la lune

μὴ

Pages

[929]   σῶμα θεῖον καὶ οὐράνιον δέδια μὴ ἄμορφος ᾖ καὶ ἀπρεπὴς καὶ

[923]   τῆς σελήνης Αἰθίοπας ἢ Ταπροβηνούς, μὴ βάρος αὐτοῖς ἐμπέσῃ τοσοῦτον; Καίτοι

[938]   ἄν τις ἐκεῖ φυομένην λάβοι μὴ βρεχομένης τῆς σελήνης; Ταῦτα τοῦ

[938]   μονῆς τῶν ἐκεῖ διαπορεῖν, εἰ μὴ γένεσιν μηδὲ σύστασιν ἔχειν δύνανται.

[939]   τοὺς ἐκεῖ βεβηκότας, εἰ δὲ μὴ δὲ αὐτὴ καὶ τὸ ποικίλον

[933]   τὸν ἀλαμπῆ τόπον σκιάν τε μὴ δέχεσθαι τὸν οὐρανόν. ~(Ἐγὼ δέ

[937]   Ἡμεῖς μὲν οὖν» ἔφην, ὅσα μὴ διαπέφευγε τὴν μνήμην τῶν ἐκεῖ

[937]   ~πλῆθος οὐκ ἔχουσα φωτὸς (ὥστε μὴ διασπᾶσθαι περὶ τὰς ἀνωμαλίας καὶ

[922]   καὶ κοιλώμασι τῆς γῆς, οὗ μὴ δίεισιν αὐγή, διαμένει σκιώδης καὶ

[940]   τρεφόμενοι μὴ ἔστωσαν, εἰ μὴ μὴ δοκοῦσι, τὴν δ´ ἄλιμον, ἧς

[921]   ὑπόμνησον. Καὶ ὁ Λεύκιος Ἀλλὰ μὴ δόξωμεν» ἔφη κομιδῇ προπηλακίζειν τὸν

[940]   Ὥσπερ οὖν εἰ τῇ θαλάττῃ μὴ δυναμένων ἡμῶν προσελθεῖν μηδ´ ἅψασθαι,

[940]   μὲν ἄνθρωποι καὶ ὀσμαῖς τρεφόμενοι μὴ ἔστωσαν, εἰ μὴ μὴ δοκοῦσι,

[940]   τῶν ζῴων ἢ πρὸς τὰ μὴ ζῷα διαφορὰς καὶ ἀνομοιότητας εὑρεῖν.

[932]   τῇ νυκτὶ πιέζει τὸν ἀέρα, μὴ θαυμάζωμεν· οὐσία μὲν γὰρ ἡ

[925]   γῆν ἀποφαινόμενος ἡδύς ἐστιν, εἰ μὴ καὶ τὸν κόσμον αὐτὸν ἐνέχεσθαι

[944]   ἐπιλάμπουσιν. Ὅ τι δ´ ἂν μὴ καλῶς περὶ ταῦτα πράξωσιν ἀλλ´

[920]   πείθωσι, πειρᾶσθαι τῶν ἀτοπωτέρων καὶ μὴ καταφρονεῖν ἀλλ´ ἐπᾴδειν ἀτεχνῶς ἑαυτοῖς

[922]   λέγουσιν, ἀλλ´ ἀπολογουμένοις ἀεὶ χρῆσθαι, μὴ κατηγοροῦσιν, ἂν ἐντυγχάνωσιν. Ἐμὲ δ´

[938]   πρῶτον οὐκ ἀναγκαῖόν ἐστιν, εἰ μὴ κατοικοῦσιν ἄνθρωποι (τὴν σελήνην, μάτην

[930]   καὶ φῶς φωτὸς ἁψάμενον οἴονται μὴ κεράννυσθαι μηδὲ σύγχυσιν ποιεῖν δι´

[922]   γελάσας Μόνον» εἶπεν ὦ τάν, μὴ κρίσιν ἡμῖν ἀσεβείας ἐπαγγείλῃς, ~(ὥσπερ

[940]   παραβαλοῦ τὸ θυρίον τοῦ λόγου, μὴ λάθῃς τὸν μῦθον ὥσπερ εἰς

[926]   (Διὰ τοῦτ´ οὖν σώματι ψυχὴν μὴ λέγωμεν ἐνεῖναι μηδὲ νοῦν, χρῆμα

[936]   τὴν ἐνάργειαν. Οἱ δὲ σῶμα (μὴ λεπτὸν μηδὲ λεῖον, ὥσπερ ἐστὶ

[926]   φερομένης. Ἄνευ δὲ τούτων, ὅρα μὴ μέγα τι λέληθεν αὐτούς· εἰ

[926]   Ὥσθ´ ὅρα καὶ σκόπει, δαιμόνιε, μὴ μεθιστὰς καὶ ἀπάγων ἕκαστον, ὅπου

[922]   μὲν γὰρ ὄντι καὶ συγκεχυμένῳ μὴ μένειν ἀλλὰ σφάλλεσθαι προσήκει, (συμπεπηγέναι

[940]   ὀσμαῖς τρεφόμενοι μὴ ἔστωσαν, εἰ μὴ μὴ δοκοῦσι, τὴν δ´ ἄλιμον,

[940]   ἥλιον ἀντιπαθῆ φύσιν ἔχειν, εἴγε μὴ μόνον, ὅσα πυκνοῦν καὶ ξηραίνειν

[938]   σύστασιν ταύτην καὶ πύκνωσιν. Εἰ μὴ νὴ Δία φήσομεν, ὥσπερ ἡ

[926]   τὴν σελήνην οὐ δείκνυσι γῆν μὴ οὖσαν ἀλλὰ γῆν ὅπου μὴ

[937]   κυρτὰ καὶ τὰ σφαιροειδῆ τῷ μὴ πανταχόθεν ἀντερείδειν ἀσθενῆ καὶ ἀμαυράν

[938]   ἡμῖν ἐγγίνεται πρὸς τὴν ἀπόκρισιν, μὴ πάνυ πικρὰν μηδ´ αὐστηρὰν εὐθύνην

[922]   πρὸς ἑτέρους λέγειν διατρίβοντας ἑκάστοτε μὴ παρέχειν ἔλεγχον ὧν αὐτοὶ λέγουσιν,

[920]   καὶ ἔνδοξοι καὶ συνήθεις λόγοι μὴ πείθωσι, πειρᾶσθαι τῶν ἀτοπωτέρων καὶ

[923]   μὲν σελήνῃ βοήθεια πρὸς τὸ μὴ πεσεῖν ἡ κίνησις αὐτὴ καὶ

[923]   Ἀλλ´ ὅμως ὑπὲρ τῆς σελήνης μὴ πέσῃ δεδοίκατε, περὶ δὲ τῆς

[926]   μὴ οὖσαν ἀλλὰ γῆν ὅπου μὴ πέφυκεν οὖσαν· ἐπεὶ καὶ τὸ

[926]   καὶ κοῦφον, ἥκει δ´ ὅπου μὴ πέφυκεν ὑπ´ ἀνάγκης· αὐτὴ δ´

[938]   δυσκολαίνοντες αὐτοῖς καὶ διαπιστοῦντες ἀλλὰ μὴ πράως τὸ δυνατὸν καὶ τὸ

[924]   γῇ προσισχομένους; Ἡμᾶς δ´ αὐτοὺς μὴ πρὸς ὀρθὰς βεβηκότας ἀλλὰ πλαγίους

[926]   μονάδες αἱ τῶν ὅλων ἀρχαί, μὴ προσιέμεναι σύγκρισιν ἑτέρου (πρὸς ἕτερον

[938]   νέκταρός τι καὶ ἀμβροσίας ἐνέσταξε μὴ προσιεμένῳ τροφήν, οὕτω τὴν σελήνην,

[924]   τι τυγχάνει σῶμα τῇ γῇ μὴ προσνενεμημένον ἀπ´ ἀρχῆς μηδ´ ἀπεσπασμένον,

[939]   βλαστάνουσιν, (αὐτὴν δὲ τῇ κράσει μὴ πυρώδη μηδ´ αὐχμηρὰν ἀλλὰ μαλακὴν

[934]   ὑπὸ τῆς γῆς τόπον εἰ μὴ σκιάν τις ἐθέλοι καλεῖν ἀλλ´

[929]   διχομηνίαις ἔσται πανσέληνος ἡμῖν, εἰ μὴ στέγει μηδ´ ἀντιφράττει τὸν ἥλιον,

[922]   διαμονὴν οὐδὲ σύστασιν ὅλως, ἐὰν μὴ στερεᾶς ὕλης καὶ στεγούσης ἅμα

[934]   οὐδ´ ἔστιν ἄνθρακος γένεσις, οὗ μὴ στερέμνιον σῶμα δεξάμενον διὰ βάθους

[925]   ἀπειρία περάτων στέρησις. Ὁ (δὲ μὴ τοῦ παντὸς ἀλλὰ τοῦ κόσμου

[936]   γίνεσθαι τὸν φωτισμόν· εἰ δὲ μὴ τοῦτο, μηδὲ γῆν εἶναι τὴν

[926]   γεώδεσι τὰς κινήσεις ὑπάρχειν, ἀτρέμα, μὴ τραγικῶς ἀλλὰ πράως σκοπῶμεν, ὅτι

[931]   καὶ δεύτερον ἀναλογίᾳ προσχρηστέον, ὅπως μὴ τῷ τὰ αὐτὰ πάσχειν ὑπὸ

[925]   πρὸς τὸν ἥλιον ὑπ´ αὐτῆς, μὴ ὑπεραίρουσα τὸν σκιερὸν καὶ χθόνιον

[936]   ὅταν ἀνάκλασις ἀπ´ αὐτοῦ γένηται· μὴ φαινομένου δὲ τούτου, κατ´ ἄλλον

[934]   ὅλως» ἔφην εὔηθές ἐστιν ἐκεῖ μὴ φάναι τῆς γῆς ἐξικνεῖσθαι τὴν

[924]   δοκῶν ἀποπρισθέντα τῆς γῆς ἑκατέρωθεν μὴ φέρεσθαι κάτω διὰ παντός, ἀλλὰ

[923]   ἔχει μεγάλην αἰτίαν τοῦ δεῦρο μὴ φέρεσθαι, τὴν δὲ γῆν ἑτέρας

[929]   ὅταν ἡ σελήνη διχοτομοῦσα μεσουρανῇ, μὴ φέρεσθαι τὸ φῶς ἐπὶ γῆς

Pages
[929]	σῶμα θεῖον καὶ οὐράνιον δέδια	μὴ	ἄμορφος ᾖ καὶ ἀπρεπὴς καὶ
[923]	τῆς σελήνης Αἰθίοπας ἢ Ταπροβηνούς,	μὴ	βάρος αὐτοῖς ἐμπέσῃ τοσοῦτον; Καίτοι
[938]	ἄν τις ἐκεῖ φυομένην λάβοι	μὴ	βρεχομένης τῆς σελήνης; Ταῦτα τοῦ
[938]	μονῆς τῶν ἐκεῖ διαπορεῖν, εἰ	μὴ	γένεσιν μηδὲ σύστασιν ἔχειν δύνανται.
[939]	τοὺς ἐκεῖ βεβηκότας, εἰ δὲ	μὴ	δὲ αὐτὴ καὶ τὸ ποικίλον
[933]	τὸν ἀλαμπῆ τόπον σκιάν τε	μὴ	δέχεσθαι τὸν οὐρανόν. ~(Ἐγὼ δέ
[937]	Ἡμεῖς μὲν οὖν» ἔφην, ὅσα	μὴ	διαπέφευγε τὴν μνήμην τῶν ἐκεῖ
[937]	~πλῆθος οὐκ ἔχουσα φωτὸς (ὥστε	μὴ	διασπᾶσθαι περὶ τὰς ἀνωμαλίας καὶ
[922]	καὶ κοιλώμασι τῆς γῆς, οὗ	μὴ	δίεισιν αὐγή, διαμένει σκιώδης καὶ
[940]	τρεφόμενοι μὴ ἔστωσαν, εἰ μὴ	μὴ	δοκοῦσι, τὴν δ´ ἄλιμον, ἧς
[921]	ὑπόμνησον. Καὶ ὁ Λεύκιος Ἀλλὰ	μὴ	δόξωμεν» ἔφη κομιδῇ προπηλακίζειν τὸν
[940]	Ὥσπερ οὖν εἰ τῇ θαλάττῃ	μὴ	δυναμένων ἡμῶν προσελθεῖν μηδ´ ἅψασθαι,
[940]	μὲν ἄνθρωποι καὶ ὀσμαῖς τρεφόμενοι	μὴ	ἔστωσαν, εἰ μὴ μὴ δοκοῦσι,
[940]	τῶν ζῴων ἢ πρὸς τὰ	μὴ	ζῷα διαφορὰς καὶ ἀνομοιότητας εὑρεῖν.
[932]	τῇ νυκτὶ πιέζει τὸν ἀέρα,	μὴ	θαυμάζωμεν· οὐσία μὲν γὰρ ἡ
[925]	γῆν ἀποφαινόμενος ἡδύς ἐστιν, εἰ	μὴ	καὶ τὸν κόσμον αὐτὸν ἐνέχεσθαι
[944]	ἐπιλάμπουσιν. Ὅ τι δ´ ἂν	μὴ	καλῶς περὶ ταῦτα πράξωσιν ἀλλ´
[920]	πείθωσι, πειρᾶσθαι τῶν ἀτοπωτέρων καὶ	μὴ	καταφρονεῖν ἀλλ´ ἐπᾴδειν ἀτεχνῶς ἑαυτοῖς
[922]	λέγουσιν, ἀλλ´ ἀπολογουμένοις ἀεὶ χρῆσθαι,	μὴ	κατηγοροῦσιν, ἂν ἐντυγχάνωσιν. Ἐμὲ δ´
[938]	πρῶτον οὐκ ἀναγκαῖόν ἐστιν, εἰ	μὴ	κατοικοῦσιν ἄνθρωποι (τὴν σελήνην, μάτην
[930]	καὶ φῶς φωτὸς ἁψάμενον οἴονται	μὴ	κεράννυσθαι μηδὲ σύγχυσιν ποιεῖν δι´
[922]	γελάσας Μόνον» εἶπεν ὦ τάν,	μὴ	κρίσιν ἡμῖν ἀσεβείας ἐπαγγείλῃς, ~(ὥσπερ
[940]	παραβαλοῦ τὸ θυρίον τοῦ λόγου,	μὴ	λάθῃς τὸν μῦθον ὥσπερ εἰς
[926]	(Διὰ τοῦτ´ οὖν σώματι ψυχὴν	μὴ	λέγωμεν ἐνεῖναι μηδὲ νοῦν, χρῆμα
[936]	τὴν ἐνάργειαν. Οἱ δὲ σῶμα	(μὴ	λεπτὸν μηδὲ λεῖον, ὥσπερ ἐστὶ
[926]	φερομένης. Ἄνευ δὲ τούτων, ὅρα	μὴ	μέγα τι λέληθεν αὐτούς· εἰ
[926]	Ὥσθ´ ὅρα καὶ σκόπει, δαιμόνιε,	μὴ	μεθιστὰς καὶ ἀπάγων ἕκαστον, ὅπου
[922]	μὲν γὰρ ὄντι καὶ συγκεχυμένῳ	μὴ	μένειν ἀλλὰ σφάλλεσθαι προσήκει, (συμπεπηγέναι
[940]	ὀσμαῖς τρεφόμενοι μὴ ἔστωσαν, εἰ	μὴ	μὴ δοκοῦσι, τὴν δ´ ἄλιμον,
[940]	ἥλιον ἀντιπαθῆ φύσιν ἔχειν, εἴγε	μὴ	μόνον, ὅσα πυκνοῦν καὶ ξηραίνειν
[938]	σύστασιν ταύτην καὶ πύκνωσιν. Εἰ	μὴ	νὴ Δία φήσομεν, ὥσπερ ἡ
[926]	τὴν σελήνην οὐ δείκνυσι γῆν	μὴ	οὖσαν ἀλλὰ γῆν ὅπου μὴ
[937]	κυρτὰ καὶ τὰ σφαιροειδῆ τῷ	μὴ	πανταχόθεν ἀντερείδειν ἀσθενῆ καὶ ἀμαυράν
[938]	ἡμῖν ἐγγίνεται πρὸς τὴν ἀπόκρισιν,	μὴ	πάνυ πικρὰν μηδ´ αὐστηρὰν εὐθύνην
[922]	πρὸς ἑτέρους λέγειν διατρίβοντας ἑκάστοτε	μὴ	παρέχειν ἔλεγχον ὧν αὐτοὶ λέγουσιν,
[920]	καὶ ἔνδοξοι καὶ συνήθεις λόγοι	μὴ	πείθωσι, πειρᾶσθαι τῶν ἀτοπωτέρων καὶ
[923]	μὲν σελήνῃ βοήθεια πρὸς τὸ	μὴ	πεσεῖν ἡ κίνησις αὐτὴ καὶ
[923]	Ἀλλ´ ὅμως ὑπὲρ τῆς σελήνης	μὴ	πέσῃ δεδοίκατε, περὶ δὲ τῆς
[926]	μὴ οὖσαν ἀλλὰ γῆν ὅπου	μὴ	πέφυκεν οὖσαν· ἐπεὶ καὶ τὸ
[926]	καὶ κοῦφον, ἥκει δ´ ὅπου	μὴ	πέφυκεν ὑπ´ ἀνάγκης· αὐτὴ δ´
[938]	δυσκολαίνοντες αὐτοῖς καὶ διαπιστοῦντες ἀλλὰ	μὴ	πράως τὸ δυνατὸν καὶ τὸ
[924]	γῇ προσισχομένους; Ἡμᾶς δ´ αὐτοὺς	μὴ	πρὸς ὀρθὰς βεβηκότας ἀλλὰ πλαγίους
[926]	μονάδες αἱ τῶν ὅλων ἀρχαί,	μὴ	προσιέμεναι σύγκρισιν ἑτέρου (πρὸς ἕτερον
[938]	νέκταρός τι καὶ ἀμβροσίας ἐνέσταξε	μὴ	προσιεμένῳ τροφήν, οὕτω τὴν σελήνην,
[924]	τι τυγχάνει σῶμα τῇ γῇ	μὴ	προσνενεμημένον ἀπ´ ἀρχῆς μηδ´ ἀπεσπασμένον,
[939]	βλαστάνουσιν, (αὐτὴν δὲ τῇ κράσει	μὴ	πυρώδη μηδ´ αὐχμηρὰν ἀλλὰ μαλακὴν
[934]	ὑπὸ τῆς γῆς τόπον εἰ	μὴ	σκιάν τις ἐθέλοι καλεῖν ἀλλ´
[929]	διχομηνίαις ἔσται πανσέληνος ἡμῖν, εἰ	μὴ	στέγει μηδ´ ἀντιφράττει τὸν ἥλιον,
[922]	διαμονὴν οὐδὲ σύστασιν ὅλως, ἐὰν	μὴ	στερεᾶς ὕλης καὶ στεγούσης ἅμα
[934]	οὐδ´ ἔστιν ἄνθρακος γένεσις, οὗ	μὴ	στερέμνιον σῶμα δεξάμενον διὰ βάθους
[925]	ἀπειρία περάτων στέρησις. Ὁ (δὲ	μὴ	τοῦ παντὸς ἀλλὰ τοῦ κόσμου
[936]	γίνεσθαι τὸν φωτισμόν· εἰ δὲ	μὴ	τοῦτο, μηδὲ γῆν εἶναι τὴν
[926]	γεώδεσι τὰς κινήσεις ὑπάρχειν, ἀτρέμα,	μὴ	τραγικῶς ἀλλὰ πράως σκοπῶμεν, ὅτι
[931]	καὶ δεύτερον ἀναλογίᾳ προσχρηστέον, ὅπως	μὴ	τῷ τὰ αὐτὰ πάσχειν ὑπὸ
[925]	πρὸς τὸν ἥλιον ὑπ´ αὐτῆς,	μὴ	ὑπεραίρουσα τὸν σκιερὸν καὶ χθόνιον
[936]	ὅταν ἀνάκλασις ἀπ´ αὐτοῦ γένηται·	μὴ	φαινομένου δὲ τούτου, κατ´ ἄλλον
[934]	ὅλως» ἔφην εὔηθές ἐστιν ἐκεῖ	μὴ	φάναι τῆς γῆς ἐξικνεῖσθαι τὴν
[924]	δοκῶν ἀποπρισθέντα τῆς γῆς ἑκατέρωθεν	μὴ	φέρεσθαι κάτω διὰ παντός, ἀλλὰ
[923]	ἔχει μεγάλην αἰτίαν τοῦ δεῦρο	μὴ	φέρεσθαι, τὴν δὲ γῆν ἑτέρας
[929]	ὅταν ἡ σελήνη διχοτομοῦσα μεσουρανῇ,	μὴ	φέρεσθαι τὸ φῶς ἐπὶ γῆς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/01/2008