Pages
[926]	διῃρῆσθαι. Οὐ μὴν ἀλλὰ θέντες,	εἰ	βούλει, παρὰ φύσιν ἐν οὐρανῷ
[932]	ταῦτ´ ἐστί· πρόσλαβε δὲ πρῶτον,	εἰ	βούλει, τὸν ἀπὸ τοῦ σχήματος
[926]	μὴ μέγα τι λέληθεν αὐτούς·	εἰ	γάρ, καὶ ὁπωσοῦν ὅ τι
[925]	διάστασιν; Ὁρᾶτε ὅτι γελοῖόν ἐστιν,	εἰ	γῆν οὐ φήσομεν εἶναι τὴν
[939]	φθείρεται, τί δὴ θαυμαστόν ἐστιν	εἰ	γίνονται περὶ τὴν σελήνην ῥίζαι
[926]	κενῷ φερόμενος πρὸς οὐδὲν οἰκεῖον·	~εἰ	δ´ (ἄλλην τινὰ τοῦ μένειν
[945]	διαφέρονται, καθάπερ ἡ τοῦ Ἐνδυμίωνος·	εἰ	δ´ αὐτὰς τὸ ἄστατον καὶ
[922]	καὶ συνεξάπτειν φύσιν ἐχούσης ἐστίν·	εἰ	δ´ ἐγγέγονε, πῶς οὐκ οἴχεται
[928]	κάτω ῥέπειν ἐξ ἑαυτῶν φάσκοντας·	εἰ	δ´ ἔστι τις ὁ λέγων
[937]	τὰ λοιπὰ ποιεῖται τῶν ἐσόπτρων·	εἰ	δ´ οὐ γίνονται πρὸς ταῦτα
[924]	κάτω ἄνωθεν ἕλκεσθαι τὸν ἀνασκαπτόμενον,	εἰ	δὲ δὴ τούτῳ τις ἀντιβεβηκὼς
[939]	καὶ ἀποσφαλῆναι τοὺς ἐκεῖ βεβηκότας,	εἰ	δὲ μὴ δὲ αὐτὴ καὶ
[936]	οὐκ ἀνακλάσει, γίνεσθαι τὸν φωτισμόν·	εἰ	δὲ μὴ τοῦτο, μηδὲ γῆν
[924]	ἵστασθαι μηδενὸς ἀπαντῶντος μηδ´ ὑπερείδοντος,	εἰ	δὲ ῥύμῃ κάτω φερόμενοι τὸ
[930]	εἶναι νομίζοντες. Οὐ μὴν ἀλλ´	εἰ	δεῖ τοῦτο χαρίζεσθαι τῇ πολλὰ
[920]	μύθῳ προσήκει κἀκεῖθέν ἐστι· ἀλλ´	εἰ	δή τι πρὸς τὰς ἀνὰ
[937]	ἐπὶ ῥητοῖς ἀκροατὴν γεγενημένον· ὥστε,	εἰ	δοκεῖ, καταπαύσαντες τὸν περίπατον καὶ
[937]	οὐκ εἰ κατοικοῦσί τινες ἀλλ´	εἰ	δυνατὸν ἐκεῖ κατοικεῖν. Εἰ γὰρ
[940]	καὶ ταπεινὸν καὶ ἀκίνητον χωρίον,	εἰ	ζῷα φύει καὶ τρέφει μετέχοντα
[930]	ἀλαμπὲς ἡμισφαίριον πρὸς αἴσθησιν, ἀλλ´	εἰ	καὶ κατὰ μικρὸν ἔψαυε περιών,
[920]	(Ἀριστοτέλους τοῦ παλαιοῦ γεγονὼς συνήθης,	εἰ	καὶ πολλὰ τοῦ Περιπάτου παρέτρεψεν.
[936]	σκιώδη πόρρωθεν. Οὐδὲν οὖν ἄτοπον,	εἰ	καὶ τῆς σελήνης τὴν ἀντίλαμψιν
[927]	τῇ δίνῃ συμπεριστρέφεσθαι, τί (θαυμαστὸν	εἰ	καὶ τοῖς βαρέσι καὶ γεώδεσιν
[937]	λεγομένων ἐπὶ τῆς σελήνης, οὐκ	εἰ	κατοικοῦσί τινες ἀλλ´ εἰ δυνατὸν
[937]	ταῖς ἀποκαταστάσεσιν ὁρῶντες ἔχουσαν. Οὔκουν	εἰ	λέων τις ἔπεσεν ὑπὸ ῥύμης
[935]	τῇ αἰσθήσει παρέχειν συλλογισμόν, (ὡς,	εἰ	μέγα τὸ σκιαζόμενον, ὑπερμέγεθες τὸ
[938]	περὶ μονῆς τῶν ἐκεῖ διαπορεῖν,	εἰ	μὴ γένεσιν μηδὲ σύστασιν ἔχειν
[925]	τὴν γῆν ἀποφαινόμενος ἡδύς ἐστιν,	εἰ	μὴ καὶ τὸν κόσμον αὐτὸν
[938]	τὸ πρῶτον οὐκ ἀναγκαῖόν ἐστιν,	εἰ	μὴ κατοικοῦσιν ἄνθρωποι (τὴν σελήνην,
[940]	καὶ ὀσμαῖς τρεφόμενοι μὴ ἔστωσαν,	εἰ	μὴ μὴ δοκοῦσι, τὴν δ´
[934]	ἀντιφραττόμενον ὑπὸ τῆς γῆς τόπον	εἰ	μὴ σκιάν τις ἐθέλοι καλεῖν
[929]	ἢ διχομηνίαις ἔσται πανσέληνος ἡμῖν,	εἰ	μὴ στέγει μηδ´ ἀντιφράττει τὸν
[941]	αὐτοῦ φράσω τὸν ποιητὴν ὑμῖν	εἰ	μή τι κωλύει, καθ´ Ὅμηρον
[935]	Οὐ γὰρ ἄπιστον οὐδὲ θαυμαστόν,	εἰ	μηδὲν ἔχουσα διεφθορὸς ἐν ἑαυτῇ
[936]	λεπτὴ καὶ ὀλιγοστὴ τί θαυμαστὸν	εἰ	μήτε πληγὴν ἀνακρουστικὴν ποιεῖ μήτ´
[935]	ἢ εἰκοστοτέταρτον εἶναι. Καὶ μήν,	εἰ	μόνων ὑποθοίμεθα τὴν περίμετρον τῆς
[924]	τὸ μέσον ἐστί. Καίτοι γ´	εἰ	πᾶν σῶμα ἐμβριθὲς εἰς τὸ
[927]	διαφυλάσσειν, οὐδὲ κηπουρῶν οὐδ´ οἰκοδόμων,	εἰ	πῆ μὲν αὐτὸ τὸ ὕδωρ
[924]	ῥεῦμα λάβρον ὕδατος κάτω φερόμενον	εἰ	πρὸς τὸ μέσον ἔλθοι σημεῖον,
[923]	ὧν λέγεις ἡ σελήνη μᾶλλον,	εἰ	πῦρ ἐστι, γῆς δεῖσθαι καὶ
[934]	καὶ διαφόρους ἀπαυγασμούς, (τί θαυμαστὸν	εἰ	ῥεῦμα πολὺ σκιᾶς ἐμβάλλον ὥσπερ
[923]	πόσων ἡ γῆ σεληνῶν ἐστιν,	εἰ	σκιὰν ἀφίησιν, ᾗ βραχυτάτη, πλάτος
[937]	Σκοπεῖτε δ´» εἶπον Καὶ ὑμεῖς·	εἰ	τὰ αὐτὰ πρὸς τὸ ὕδωρ
[940]	πρόσφορός ἐστιν αὐτοῖς. Ὥσπερ οὖν	εἰ	τῇ θαλάττῃ μὴ δυναμένων ἡμῶν
[921]	ἐστιν ἢ ἀποφαίνεσθαι σοῦ παρόντος,	εἰ	τῆς οἰκουμένης εὖρος τοσαύτης καὶ
[925]	τοσοῦτο τῇ γῇ προσκεχώρηκεν. Ὥστε,	εἰ	τοῖς τόποις τὰς οὐσίας διαιρετέον,
[931]	γεωμετρικῶς εἰπεῖν πρὸς ἀναλογίαν ὡς,	εἰ	τριῶν ὄντων οἷς τὸ ἀφ´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/01/2008