HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
γαλήνῃ 1
γαλήνην 2
γάρ 12
γὰρ 134
γε 18
γεγενημέναι 1
γεγενημένης 2

Fréquences [« »]
109 ἐν
125 τὸν
119 τῶν
134 γὰρ
134 πρὸς
139 τοῦ
141 μὲν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la face qui paraît sur la lune

γὰρ

Pages

[929]   δεῖ τοῦτο ποιεῖν· αὐτή τε γὰρ ἄδηλός ἐστι τηνικαῦτα κἀκεῖνον ἀπέκρυψε

[929]   πρὸς ἡμᾶς, ἐλέγχεται καταφανῶς. Ὁ γὰρ ἀὴρ ἄπλετος ὢν καὶ βάθος

[939]   τάχεσι τοῖς αὐτοῖς ἀνθυποφερομένην· αὗται γὰρ αἱ τῶν κύκλων ἐπιβάσεις καὶ

[944]   τὰς δὲ δύο Μακράς· περαιοῦνται γὰρ αἱ ψυχαὶ δι´ αὐτῶν, νῦν

[938]   μηδὲ σύστασιν ἔχειν δύνανται. Ὅπου γὰρ Αἰγύπτιοι καὶ Τρωγλοδῦται, οἷς ἡμέρας

[930]   ἀμφικύρτου καὶ τῆς μηνοειδοῦς. Εἰ γὰρ αἰθέριον ὄγκον ἢ πύρινον ὄντα

[921]   τὸ καλούμενον πρόσωπον. ~(Ἥ τε γὰρ ἀκτὶς ἀνακλωμένη πολλαχόθεν ἅπτεσθαι τῶν

[937]   τὸ μῆκος τῆς ἀποστάσεως. Καὶ γὰρ ἄλλως τὰ μὲν κοῖλα τῶν

[932]   τὰς ἀποτομὰς περιφερεῖς ἴσχουσιν· ἃς γὰρ ἂν στρογγύλον στρογγύλῳ προσμῖξαν ἢ

[938]   δεῖ μάτην ταῦτα γεγονέναι· καὶ γὰρ ἀναθυμιάσεις (ἡ θάλασσα μαλακὰς ἀνίησι,

[931]   περὶ τῆς οὐσίας δίδωσιν. Αἱ γὰρ ἀνακλάσεις γίνονται πρὸς οὐδὲν ἀραιὸν

[920]   ἐδόκει λέγεσθαι τὸν ὑμέτερον· ὑμέτερος γὰρ ἁνήρ, (Ἀριστοτέλους τοῦ παλαιοῦ γεγονὼς

[920]   ἑστίας τῆς γεωμετρίας ὁρμώμενον. Λέγει γὰρ ἁνὴρ εἰκόνας ἐσοπτρικὰς εἶναι καὶ

[934]   δέ, ὦ Φαρνάκη, τρέψομαι. Τὸ γὰρ ἀνθρακῶδες ἐκεῖνο (καὶ διακαὲς χρῶμα

[934]   δὲ φλὸξ ἀνθρακιὴν στορέσασα» Ὁ γὰρ ἄνθραξ ἔοικεν οὐ πῦρ ἀλλὰ

[934]   φυσικῶς καὶ μαθηματικῶς ἐνισταμένου. Τὸν γὰρ ἀντιφραττόμενον ὑπὸ τῆς γῆς τόπον

[922]   αὐτῇ τοσοῦτος ἐγγέγονεν ἀήρ; Ὁ γὰρ ἄνω καὶ κύκλῳ φερόμενος οὑτοσὶ

[935]   δὴ ἄλλην τινὰ διηγούμενος. Οὐ γὰρ ἄπιστον οὐδὲ θαυμαστόν, εἰ μηδὲν

[941]   πρὸ αὐτῶν ἀποπεμφθέντας. Ἐξεῖναι μὲν γὰρ ἀποπλεῖν οἴκαδε τοὺς τῷ θεῷ

[936]   ἀπέχοντα διάστημα τὸν ἥλιον· ἡ γὰρ ἀπόστασις τοῦ φωτὸς αὕτη τὴν

[931]   λόγῳ καλὴν ἀναλογίαν προσέθηκας· οὐ γὰρ ἀποστερητέον σε τῶν ἰδίων» Κἀκεῖνος

[943]   τὰ στομούμενα βαφήν, ἴσχουσι· τὸ γὰρ ἀραιὸν ἔτι (καὶ διακεχυμένον ῥώννυται

[936]   ἀλλὰ καὶ τὸ φωτίζον. Ὅταν γὰρ αὐγῆς ἀφ´ ὕδατος πρὸς τοῖχον

[944]   ἢ φθόνῳ, δίκην τίνουσιν· ὠθοῦνται γὰρ αὖθις ἐπὶ γῆν συνειργνύμενοι σώμασιν

[945]   γῆ τρίτον σῶμα παρέσχεν. Οὐδὲν γὰρ αὕτη δίδωσιν ἀλλ´ ἀποδίδωσιν μετὰ

[944]   ἄλλη δ´ ἄλλως ὀρέγεται. Καὶ γὰρ αὐτὴν τὴν σελήνην ἔρωτι τοῦ

[940]   τυχόντων τρέφεσθαι πιθανόν ἐστι. Καὶ γὰρ αὐτὴν τὴν σελήνην, ὥσπερ τὸν

[943]   βαρὺ συμμετρίαν τῆς κουφότητος. (Καὶ γὰρ αὐτὸν οὕτως τὸν κόσμον ἐκ

[942]   Μὴ περὶ τούτων ἔρῃ, μέλλω γὰρ αὐτὸς διηγεῖσθαι. ~(Τὸν ἄνθρωπον οἱ

[932]   πάθος, ὅμοια τὰ ποιοῦντα· τῷ γὰρ αὐτῷ τὰ αὐτὰ συμβαίνειν ὑπὸ

[932]   δὲ σκιὰν ἀδύνατον γενέσθαι· τὸ γὰρ ἀφώτιστον σκιὰ λέγεται, τὸ δὲ

[945]   ᾗ πλεῖστον τύχης μέτεστι. Τὸ γὰρ ἄψυχον ἄκυρον αὐτὸ καὶ παθητὸν

[938]   οἷον ἐκκυβιστώντων καὶ περιτρεπομένων. ~(Καὶ γὰρ γελοῖον περὶ μονῆς τῶν ἐκεῖ

[932]   σελήνης, αἱ ἐκλείψεις συντυγχάνουσιν· ἡ γὰρ γῆ τῆς σελήνης ἢ πάλιν

[943]   διὰ τοῦτο μονογενὴς κέκληται· μόνον γὰρ γίνεται τὸ βέλτιστον τοῦ ἀνθρώπου

[927]   ὑπὸ τοῦ περιέχοντος ἐκνενικῆσθαι; Οὐ γὰρ δὴ τῶν μὲν ἐλαφρῶν τὴν

[938]   ἐπ´ αὐτῆς οἴκησιν. Ἥ τε γὰρ δίνη πολλὴν ἔχουσα πραότητα καὶ

[934]   πυκνότητα καὶ βάθος ἔχοντος· οὐθὲν γὰρ ἐθέλει τοῖς ἀραιοῖς ὑπόλειμμα φλογὸς

[941]   σταδίους κωπήρεσι πλοίοις κομιζομένῳ· (βραδύπορον γὰρ εἶναι καὶ πηλῶδες ὑπὸ πλήθους

[943]   σύνθετον οὐκ ὀρθῶς ἡγοῦνται. Μόριον γὰρ εἶναί πως ψυχῆς οἴονται τὸν

[941]   ἀεὶ καὶ φιλοσοφίαν διατρίβουσι· θαυμαστὴν γὰρ εἶναι τῆς τε νήσου τὴν

[943]   φύσεων ἀναλογίᾳ δεθεισῶν ἀποφηνάμενος· οὐδὲν γὰρ εἰς αἴσθησιν ἐξικνεῖσθαι, ᾧ μή

[931]   ὁρῶμεν ὑπ´ αὐτοῦ φωτιζομένην· οὐ γὰρ εἰς βάθος ὥσπερ ὕδωρ οὐδὲ

[945]   καθάπερ εἴρηται, στοιχεῖόν ἐστιν. Ἀναλύονται γὰρ εἰς ταύτην, ὥσπερ εἰς τὴν

[923]   ἴσχει τὴν κύκλῳ περιδίνησιν· ἄγει γὰρ ἕκαστον (ἡ κατὰ φύσιν κίνησις,

[944]   μετ´ ἀθανάτοισι θεοῖσιν. Αὐτός τε γὰρ ἕκαστος ἡμῶν οὐ θυμός ἐστιν

[933]   πρῶτον ἡ δ´ ἔμπροσθεν. Ἄρχεται γὰρ ἐκεῖθεν ἡ ἐπιπρόσθησις, ὅθεν πρῶτον

[933]   καὶ τὰς διαφορήσεις ἐλέχθη· καὶ γὰρ ἐκεῖναι μέχρι γε τοῦ ἐνδεχομένου

[932]   τισὶ καὶ ταύτην ἀποδίδωσιν· ἥλιον γὰρ ἐκλείπειν σελήνης ἀντιφράξει, σελήνην δὲ

[934]   ἔστιν, ὦ φίλε Φαρνάκη· πολλὰς γὰρ ἐκλείπουσα χρόας ἀμείβει καὶ διαιροῦσιν

[937]   τὰ χρώματα τὴν περιέχουσαν· τὸ γὰρ ἐκτὸς νέφος ἀπωτέρω τῆς ὄψεως

[922]   δινούμενον μετὰ τάχους τοσούτου. Καὶ γὰρ Ἐμπεδοκλεῖ δυσκολαίνουσι πάγον ἀέρος χαλαζώδη

[920]   ΣΕΛΗΝΗΣ. (Ὀαυνοσύλλας Ταῦτ´» εἶπε· τῷ γὰρ ἐμῷ μύθῳ προσήκει κἀκεῖθέν ἐστι·

[942]   εἶναι τόπον νομίζουσιν. Ἡ μὲν γὰρ ἐν γῇ καὶ κυρία τῶν

[942]   ἐνεστώσης διατριβῆς ἐστιν, ἀκούσατε. Πλεῖστον γὰρ ἐν Καρχηδόνι χρόνον διέτριψεν, ἅτε

[927]   ὁ Ζεὺς ὁ ἀριστοτέχνας. (Οὐ γὰρ ἐν στρατοπέδῳ τακτικῶν ὄφελος, εἴπερ

[938]   καὶ λεπτότητα τοῦ περιέχοντος. Οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθα τῶν ὀρῶν τὰ ὑψηλὰ

[942]   τῷ ἀριθμῷ πλάνην παρέσχηκεν· οὐ γὰρ ἓξ μῆνας ἀλλὰ παρ´ ἓξ

[944]   ψυχὰς σπευδούσας καὶ βοώσας. Οὐκέτι (γὰρ ἐξακούουσιν ἐν τῇ σκιᾷ γενόμεναι

[943]   μετ´ ἐλπίδος ἡδείας ἔχουσι· πολλὰς γὰρ ἐξωθεῖ (καὶ ἀποκυματίζει γλιχομένας ἤδη

[936]   αὐτοὺς λεκτέον» (Ὁ Ἀπολλωνίδης· Κοινὰ γὰρ ἔοικε καὶ πρὸς ἡμᾶς εἶναι

[921]   διεσπασμένην οὕτως ἐμφαίνεσθαι. Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἐρωτῶν ἀσφαλέστερόν ἐστιν ἢ ἀποφαίνεσθαι

[923]   καὶ ζωπυρεῖ τὴν δύναμιν (οὐ γὰρ ἔστι πῦρ χωρὶς ὕλης διανοηθῆναι

[920]   παντάπασιν ἐλέγχει τὸν λόγον· οὐ γὰρ ἔστι συνεχοῦς σκιᾶς καὶ συγκεχυμένης

[929]   περὶ αὐτὴν τὸ φῶς. Οὐ γὰρ ἔστιν ἐκκλίσεις οὐδ´ ἀποστροφὰς αὐτῆς,

[944]   ἠύτ´ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται» Οὐδὲ γὰρ εὐθὺς οὐδὲ τοῦ σώματος ἀπαλλαγεῖσα

[920]   διὰ πάντων τἀληθὲς ἐξελέγχειν. Ὁρᾷς γὰρ εὐθὺς ὡς ἄτοπος ὁ λέγων

[942]   μέν τι καὶ ἀληθές· ἀλλήλων γὰρ ἐφίενται χωρὶς οὖσαι καὶ συμπλέκονται

[934]   σελήνης ἐνταῦθ´ ἀποδίδωσιν; Ἄστρον μὲν γὰρ ἢ πῦρ οὐκ ἂν ἐν

[932]   ἀέρα, μὴ θαυμάζωμεν· οὐσία μὲν γὰρ ἡ αὐτὴ τοῦ τὴν νύκτα

[924]   πεπιεσμένον μέρεσι καὶ συμπεπεδημένον; Οὔτε γὰρ ἡ γῆ μέσον οὖσα δείκνυται

[943]   σύγκραμα καὶ γῆς οὖσαν. Ὡς γὰρ ἡ γῆ πνεύματι μεμιγμένη καὶ

[932]   ἥλιον ἀφαιρεῖται διὰ μέγεθος· μεγάλη γὰρ ἡ ἐπιπρόσθησις καὶ χρόνον ἔχουσα

[933]   γίνεται δύσεργος καὶ ἀμβλυτέρα· σκίδνησι γὰρ ἡ θερμότης καὶ διαχέει τὴν

[942]   πεδίον καὶ πείρατα γαίης» Ὅπου γὰρ ἡ σκιὰ τῆς γῆς ἐπινεμομένη

[936]   καλύψει πλευρὰ Λημνίας βοός· ~ἐπιβάλλει γὰρ ἡ σκιὰ τοῦ ὄρους, ὡς

[929]   ὀλισθάνειν ἐπέκεινα τῆς γῆς· ὁ γὰρ ἥλιος ἐπὶ τοῦ ὁρίζοντος ὢν

[933]   αἰτία βεβαιοῦται τῆς ἐκλείψεως. Ἐπεὶ γὰρ ἥλιος μὲν ἐκλείπει καταλαμβανόμενος, σελήνη

[936]   δὲ τὸν ἄνθρωπον. Τοῦ μὲν γὰρ ἡλίου δι´ εὐτονίαν καὶ λαμπρότητα

[933]   πιθανώτερον εἶναι τὸ πρότερον· (ἐν γὰρ ἡλίῳ πᾶσα πυρὸς φύσις οὐ

[940]   μᾶλλον, ὦ φίλε Θέων· λέγεις γὰρ ἡμῖν ἐξηγούμενος ταυτὶ τὰ Ἀλκμᾶνος

[933]   τοὐναντίον ἐπὶ τὰς ἀνατολάς. ~(Ταῦτα γὰρ ἰδεῖν τε παρέχει τῇ αἰσθήσει

[938]   σιτεῖσθαι τοὺς θεούς. Τὴν μὲν γὰρ Ἰνδικὴν ῥίζαν, ἥν φησι Μεγασθένης

[932]   σχήματος τῆς σκιᾶς λόγον· ἔστι γὰρ κῶνος, ἅτε δὴ μεγάλου πυρὸς

[932]   σελήνης ἧς τὴν ἔκλειψιν Ἐκείνοις γὰρ μόνοις ἔκλειψίς ἐστιν, ὧν ἂν

[941]   καὶ φίλοις ἐπιδεικνύμενον. Οὐκ ὄναρ γὰρ μόνον οὐδὲ διὰ συμβόλων, ἀλλὰ

[942]   τοῦ Κρόνου κατιόντας ἐξαγγέλλειν· ὅσα γὰρ ὁ Ζεὺς προδιανοεῖται, ταῦτ´ ὀνειροπολεῖν

[924]   αὐτῆς εἶτα πάλιν καταφερομένοις. Ὡς γὰρ ὁ ἥλιος εἰς ἑαυτὸν ἐπιστρέφει

[931]   ἅπτεται κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν; Ὃν γὰρ ὁ ἥλιος περιιὼν κύκλον ἄγει

[925]   ἀπὸ γῆς ἐπὶ σελήνην. Οὔτε γὰρ ὁ τὴν ἄκραν ἐπιφάνειαν τοῦ

[920]   ἀπορίας ἐπ´ ἐκεῖνα ἀπωσθέντες; Ὡς γὰρ οἱ ἐν νοσήμασι χρονίοις πρὸς

[920]   τῆς διαφορᾶς ἅπτονται σαφέστερον· ἔδει γὰρ οἶμαι τοὐναντίον, εἴπερ ἡττωμένου πάθος

[930]   δι´ εὐπετείας ἦν προσῆκον. Ὅπου γὰρ οἶνος ὕδατος θιγὼν κατὰ πέρας

[922]   καὶ συναρμόζοντας τὴν σφαῖραν. Οὐ γὰρ οἷόν τε λείπεσθαι σκιὰν ἐπὶ

[931]   καὶ ἀπολείπων ἕτερον ἀφώτιστον· ἡμισφαιρίου γὰρ ὀλίγῳ δοκεῖ μεῖζον εἶναι τὸ

[932]   τούτων εὐθεώρητον τὸ γινόμενον. Εἰ γὰρ ὅμοιον τὸ πάθος, ὅμοια τὰ

[922]   μέρεσι καὶ συγγεγομφωμένος; Ἀραιῷ μὲν γὰρ ὄντι καὶ συγκεχυμένῳ μὴ μένειν

[933]   ἀρχὴν ἔχοντα τὴν αἴσθησιν. Ὁρῶμεν γὰρ ὅτι πῦρ ἐκ τόπου σκιεροῦ

[930]   τὴν αἰτίαν Πλάτων ἀποδίδωσιν. Εἴρηκε γὰρ ὅτι τοῦ κατόπτρου ἔνθεν καὶ

[937]   εἰ δυνατὸν ἐκεῖ κατοικεῖν. Εἰ γὰρ οὐ δυνατόν, ἄλογον καὶ τὸ

[927]   ἀπεργάσηται τοῦ παντός. Εἰ μὲν γὰρ οὐδ´ ἄλλο τι τῶν τοῦ

[939]   καὶ ὑδροποιὸν εἶναι; Ξηρότητος μὲν γὰρ οὐδὲν ἀφικνεῖται πάθος ἀπ´ αὐτῆς

[929]   δᾷδες αὐξομένου τοῦ φωτός· οὕτως γὰρ οὐδὲν ἧττον ἐν νουμηνίαις ἢ

[945]   ἀλλ´ ἀνακαλεῖται καὶ καταθέλγει. Μικρὸν γὰρ οὐδὲν οὐδ´ ἥσυχον οὐδ´ ὁμολογούμενον

[931]   τὴν σελήνην προσεοικυῖαν. Ὅτι μὲν γὰρ οὐδὲν οὕτως τῶν περὶ τὸν

[926]   καταρρέπει καὶ φέρεται· σῶμα μὲν γὰρ οὐθέν ἐστι κάτω πρὸς ὃ

[922]   ἀδύνατον ἐν ταῖς πανσελήνοις· διορίσασθαι γὰρ οὐκ ἔδει μέλανα μένοντα καὶ

[933]   σκιᾷ τῆς διαφορᾶς ἔστιν. Εὐρυτάτη γὰρ οὖσα περὶ τὴν βάσιν, ὥσπερ

[932]   γῆς ἀφαιρεῖται τὸν ἥλιον· ἐκλείπει γὰρ οὗτος μὲν σελήνης, σελήνη δὲ

[933]   ἐνέστη περὶ τῆς σκιᾶς· ἀεὶ γὰρ οὕτως ὀνομάζειν τοὺς μαθηματικοὺς τὸν

[928]   τὸ βέλτιον τοῦ κατηναγκασμένου. Τί γὰρ οὐχ οὕτως λάβωμεν, ἐξ ὧν

[928]   ἀποτεθλιμμένον ἀλλὰ λόγῳ διακεκοσμημένον. Οὐδὲ γὰρ ὀφθαλμὸς ἐνταῦθα τοῦ σώματός ἐστιν

[925]   ἡ γῆ μέση κεῖσθαι; Τὸ γὰρ πᾶν ἄπειρόν ἐστι, τῷ δ´

[925]   ταῖς αὐταῖς ἀπορίαις νομίζει. Τὸ γὰρ πᾶν οὐδὲ τούτῳ μέσον ἀπέλιπεν,

[922]   ἡλίου καταλαμβανομένης τῆς σελήνης. Καὶ γὰρ παρ´ ἡμῖν ὁ μὲν ἐν

[933]   σκιᾷ τῆς γῆς ὑποδυομένην. Αἱ γὰρ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ τετρακόσιαι

[937]   γῆν εἶναι τὴν σελήνην. Δόξει γὰρ πρὸς οὐθὲν ἀλλὰ μάτην γεγονέναι

[923]   τὸ μέγεθος ἀναμετροῦσιν; Ἥ τε γὰρ σκιὰ τῆς γῆς ἐλάττων ὑπὸ

[925]   ἥ τε περὶ ἄκραν Οὐδὲ γὰρ τὴν σκιὰν αὐτῆς ὑπερβάλλει πολλάκις

[938]   γεγονέναι καὶ πρὸς μηθέν. Οὐδὲ γὰρ τήνδε τὴν γῆν δι´ ὅλης

[936]   αὐτῇ πρὸς τὴν ὄψιν. Οὐδὲ γὰρ τὸ γάλα τοὺς τοιούτους ἐσοπτρισμοὺς

[928]   τι καὶ τὸ μιγνύμενον· ἀποβάλλει γὰρ τὸ εἰλικρινές, βίᾳ τοῦ χείρονος

[937]   τί δεῖ πλείονα λέγειν; Ὅπου γὰρ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ἀνακλώμενον

[941]   δαιμόνων καὶ φωναῖς. Αὐτὸν μὲν γὰρ τὸν Κρόνον ἐν ἄντρῳ βαθεῖ

[937]   ἀνωμαλίας καὶ τραχύτητας; Ἀπὸ μὲν γὰρ ὕδατος καὶ τῶν ἄλλων ἐσόπτρων

[941]   περιέχεσθαι πέτρας χρυσοειδοῦς καθεύδοντα (τὸν γὰρ ὕπνον αὐτῷ μεμηχανῆσθαι δεσμὸν ὑπὸ

[937]   σπουδῆς περὶ τούτων. Τοῖς μὲν γὰρ ὑπὸ τὴν σελήνην οἰκοῦσιν ὥσπερ

[931]   ὄψις ἐν αὐτῇ γένηται. Δυόμενος γὰρ ὑπὸ τῆς γῆς ἀντιφράττεται πρὸς

[945]   καὶ φιλόσοφον στέρξασαι βίον (ἀφεθεῖσαι γὰρ ὑπὸ τοῦ νοῦ καὶ πρὸς

[920]   δὲ ῥέθει ἄντα ἔοικεν· ὄντως γὰρ ὑποδύεται περιόντα τοῖς λαμπροῖς τὰ

[924]   αἰώραν καὶ ἀκατάπαυστον αἰωρούμενον; Οὐδὲ γὰρ ψευδῶς ἔνια τούτων βιάσαιτο ἄν

[943]   μόριον εἶναι τοῦ σώματος. Νοῦς γὰρ ψυχῆς, ὅσῳ ψυχὴ σώματος, ἄμεινόν

[938]   μηδ´ αὐστηρὰν εὐθύνην προσδοκῶσι. Καὶ γὰρ ὡς ἀληθῶς τῶν σφόδρα πεπεισμένων

[942]   τῆς μεγάλης νήσου θεατής (οὕτως γὰρ ὡς ἔοικε τὴν παρ´ ἡμῖν

Pages
[929]	δεῖ τοῦτο ποιεῖν· αὐτή τε	γὰρ	ἄδηλός ἐστι τηνικαῦτα κἀκεῖνον ἀπέκρυψε
[929]	πρὸς ἡμᾶς, ἐλέγχεται καταφανῶς. Ὁ	γὰρ	ἀὴρ ἄπλετος ὢν καὶ βάθος
[939]	τάχεσι τοῖς αὐτοῖς ἀνθυποφερομένην· αὗται	γὰρ	αἱ τῶν κύκλων ἐπιβάσεις καὶ
[944]	τὰς δὲ δύο Μακράς· περαιοῦνται	γὰρ	αἱ ψυχαὶ δι´ αὐτῶν, νῦν
[938]	μηδὲ σύστασιν ἔχειν δύνανται. Ὅπου	γὰρ	Αἰγύπτιοι καὶ Τρωγλοδῦται, οἷς ἡμέρας
[930]	ἀμφικύρτου καὶ τῆς μηνοειδοῦς. Εἰ	γὰρ	αἰθέριον ὄγκον ἢ πύρινον ὄντα
[921]	τὸ καλούμενον πρόσωπον. ~(Ἥ τε	γὰρ	ἀκτὶς ἀνακλωμένη πολλαχόθεν ἅπτεσθαι τῶν
[937]	τὸ μῆκος τῆς ἀποστάσεως. Καὶ	γὰρ	ἄλλως τὰ μὲν κοῖλα τῶν
[932]	τὰς ἀποτομὰς περιφερεῖς ἴσχουσιν· ἃς	γὰρ	ἂν στρογγύλον στρογγύλῳ προσμῖξαν ἢ
[938]	δεῖ μάτην ταῦτα γεγονέναι· καὶ	γὰρ	ἀναθυμιάσεις (ἡ θάλασσα μαλακὰς ἀνίησι,
[931]	περὶ τῆς οὐσίας δίδωσιν. Αἱ	γὰρ	ἀνακλάσεις γίνονται πρὸς οὐδὲν ἀραιὸν
[920]	ἐδόκει λέγεσθαι τὸν ὑμέτερον· ὑμέτερος	γὰρ	ἁνήρ, (Ἀριστοτέλους τοῦ παλαιοῦ γεγονὼς
[920]	ἑστίας τῆς γεωμετρίας ὁρμώμενον. Λέγει	γὰρ	ἁνὴρ εἰκόνας ἐσοπτρικὰς εἶναι καὶ
[934]	δέ, ὦ Φαρνάκη, τρέψομαι. Τὸ	γὰρ	ἀνθρακῶδες ἐκεῖνο (καὶ διακαὲς χρῶμα
[934]	δὲ φλὸξ ἀνθρακιὴν στορέσασα» Ὁ	γὰρ	ἄνθραξ ἔοικεν οὐ πῦρ ἀλλὰ
[934]	φυσικῶς καὶ μαθηματικῶς ἐνισταμένου. Τὸν	γὰρ	ἀντιφραττόμενον ὑπὸ τῆς γῆς τόπον
[922]	αὐτῇ τοσοῦτος ἐγγέγονεν ἀήρ; Ὁ	γὰρ	ἄνω καὶ κύκλῳ φερόμενος οὑτοσὶ
[935]	δὴ ἄλλην τινὰ διηγούμενος. Οὐ	γὰρ	ἄπιστον οὐδὲ θαυμαστόν, εἰ μηδὲν
[941]	πρὸ αὐτῶν ἀποπεμφθέντας. Ἐξεῖναι μὲν	γὰρ	ἀποπλεῖν οἴκαδε τοὺς τῷ θεῷ
[936]	ἀπέχοντα διάστημα τὸν ἥλιον· ἡ	γὰρ	ἀπόστασις τοῦ φωτὸς αὕτη τὴν
[931]	λόγῳ καλὴν ἀναλογίαν προσέθηκας· οὐ	γὰρ	ἀποστερητέον σε τῶν ἰδίων» Κἀκεῖνος
[943]	τὰ στομούμενα βαφήν, ἴσχουσι· τὸ	γὰρ	ἀραιὸν ἔτι (καὶ διακεχυμένον ῥώννυται
[936]	ἀλλὰ καὶ τὸ φωτίζον. Ὅταν	γὰρ	αὐγῆς ἀφ´ ὕδατος πρὸς τοῖχον
[944]	ἢ φθόνῳ, δίκην τίνουσιν· ὠθοῦνται	γὰρ	αὖθις ἐπὶ γῆν συνειργνύμενοι σώμασιν
[945]	γῆ τρίτον σῶμα παρέσχεν. Οὐδὲν	γὰρ	αὕτη δίδωσιν ἀλλ´ ἀποδίδωσιν μετὰ
[944]	ἄλλη δ´ ἄλλως ὀρέγεται. Καὶ	γὰρ	αὐτὴν τὴν σελήνην ἔρωτι τοῦ
[940]	τυχόντων τρέφεσθαι πιθανόν ἐστι. Καὶ	γὰρ	αὐτὴν τὴν σελήνην, ὥσπερ τὸν
[943]	βαρὺ συμμετρίαν τῆς κουφότητος. (Καὶ	γὰρ	αὐτὸν οὕτως τὸν κόσμον ἐκ
[942]	Μὴ περὶ τούτων ἔρῃ, μέλλω	γὰρ	αὐτὸς διηγεῖσθαι. ~(Τὸν ἄνθρωπον οἱ
[932]	πάθος, ὅμοια τὰ ποιοῦντα· τῷ	γὰρ	αὐτῷ τὰ αὐτὰ συμβαίνειν ὑπὸ
[932]	δὲ σκιὰν ἀδύνατον γενέσθαι· τὸ	γὰρ	ἀφώτιστον σκιὰ λέγεται, τὸ δὲ
[945]	ᾗ πλεῖστον τύχης μέτεστι. Τὸ	γὰρ	ἄψυχον ἄκυρον αὐτὸ καὶ παθητὸν
[938]	οἷον ἐκκυβιστώντων καὶ περιτρεπομένων. ~(Καὶ	γὰρ	γελοῖον περὶ μονῆς τῶν ἐκεῖ
[932]	σελήνης, αἱ ἐκλείψεις συντυγχάνουσιν· ἡ	γὰρ	γῆ τῆς σελήνης ἢ πάλιν
[943]	διὰ τοῦτο μονογενὴς κέκληται· μόνον	γὰρ	γίνεται τὸ βέλτιστον τοῦ ἀνθρώπου
[927]	ὑπὸ τοῦ περιέχοντος ἐκνενικῆσθαι; Οὐ	γὰρ	δὴ τῶν μὲν ἐλαφρῶν τὴν
[938]	ἐπ´ αὐτῆς οἴκησιν. Ἥ τε	γὰρ	δίνη πολλὴν ἔχουσα πραότητα καὶ
[934]	πυκνότητα καὶ βάθος ἔχοντος· οὐθὲν	γὰρ	ἐθέλει τοῖς ἀραιοῖς ὑπόλειμμα φλογὸς
[941]	σταδίους κωπήρεσι πλοίοις κομιζομένῳ· (βραδύπορον	γὰρ	εἶναι καὶ πηλῶδες ὑπὸ πλήθους
[943]	σύνθετον οὐκ ὀρθῶς ἡγοῦνται. Μόριον	γὰρ	εἶναί πως ψυχῆς οἴονται τὸν
[941]	ἀεὶ καὶ φιλοσοφίαν διατρίβουσι· θαυμαστὴν	γὰρ	εἶναι τῆς τε νήσου τὴν
[943]	φύσεων ἀναλογίᾳ δεθεισῶν ἀποφηνάμενος· οὐδὲν	γὰρ	εἰς αἴσθησιν ἐξικνεῖσθαι, ᾧ μή
[931]	ὁρῶμεν ὑπ´ αὐτοῦ φωτιζομένην· οὐ	γὰρ	εἰς βάθος ὥσπερ ὕδωρ οὐδὲ
[945]	καθάπερ εἴρηται, στοιχεῖόν ἐστιν. Ἀναλύονται	γὰρ	εἰς ταύτην, ὥσπερ εἰς τὴν
[923]	ἴσχει τὴν κύκλῳ περιδίνησιν· ἄγει	γὰρ	ἕκαστον (ἡ κατὰ φύσιν κίνησις,
[944]	μετ´ ἀθανάτοισι θεοῖσιν. Αὐτός τε	γὰρ	ἕκαστος ἡμῶν οὐ θυμός ἐστιν
[933]	πρῶτον ἡ δ´ ἔμπροσθεν. Ἄρχεται	γὰρ	ἐκεῖθεν ἡ ἐπιπρόσθησις, ὅθεν πρῶτον
[933]	καὶ τὰς διαφορήσεις ἐλέχθη· καὶ	γὰρ	ἐκεῖναι μέχρι γε τοῦ ἐνδεχομένου
[932]	τισὶ καὶ ταύτην ἀποδίδωσιν· ἥλιον	γὰρ	ἐκλείπειν σελήνης ἀντιφράξει, σελήνην δὲ
[934]	ἔστιν, ὦ φίλε Φαρνάκη· πολλὰς	γὰρ	ἐκλείπουσα χρόας ἀμείβει καὶ διαιροῦσιν
[937]	τὰ χρώματα τὴν περιέχουσαν· τὸ	γὰρ	ἐκτὸς νέφος ἀπωτέρω τῆς ὄψεως
[922]	δινούμενον μετὰ τάχους τοσούτου. Καὶ	γὰρ	Ἐμπεδοκλεῖ δυσκολαίνουσι πάγον ἀέρος χαλαζώδη
[920]	ΣΕΛΗΝΗΣ. (Ὀαυνοσύλλας Ταῦτ´» εἶπε· τῷ	γὰρ	ἐμῷ μύθῳ προσήκει κἀκεῖθέν ἐστι·
[942]	εἶναι τόπον νομίζουσιν. Ἡ μὲν	γὰρ	ἐν γῇ καὶ κυρία τῶν
[942]	ἐνεστώσης διατριβῆς ἐστιν, ἀκούσατε. Πλεῖστον	γὰρ	ἐν Καρχηδόνι χρόνον διέτριψεν, ἅτε
[927]	ὁ Ζεὺς ὁ ἀριστοτέχνας. (Οὐ	γὰρ	ἐν στρατοπέδῳ τακτικῶν ὄφελος, εἴπερ
[938]	καὶ λεπτότητα τοῦ περιέχοντος. Οὐδὲ	γὰρ	ἐνταῦθα τῶν ὀρῶν τὰ ὑψηλὰ
[942]	τῷ ἀριθμῷ πλάνην παρέσχηκεν· οὐ	γὰρ	ἓξ μῆνας ἀλλὰ παρ´ ἓξ
[944]	ψυχὰς σπευδούσας καὶ βοώσας. Οὐκέτι	(γὰρ	ἐξακούουσιν ἐν τῇ σκιᾷ γενόμεναι
[943]	μετ´ ἐλπίδος ἡδείας ἔχουσι· πολλὰς	γὰρ	ἐξωθεῖ (καὶ ἀποκυματίζει γλιχομένας ἤδη
[936]	αὐτοὺς λεκτέον» (Ὁ Ἀπολλωνίδης· Κοινὰ	γὰρ	ἔοικε καὶ πρὸς ἡμᾶς εἶναι
[921]	διεσπασμένην οὕτως ἐμφαίνεσθαι. Ἐκεῖνο μὲν	γὰρ	ἐρωτῶν ἀσφαλέστερόν ἐστιν ἢ ἀποφαίνεσθαι
[923]	καὶ ζωπυρεῖ τὴν δύναμιν (οὐ	γὰρ	ἔστι πῦρ χωρὶς ὕλης διανοηθῆναι
[920]	παντάπασιν ἐλέγχει τὸν λόγον· οὐ	γὰρ	ἔστι συνεχοῦς σκιᾶς καὶ συγκεχυμένης
[929]	περὶ αὐτὴν τὸ φῶς. Οὐ	γὰρ	ἔστιν ἐκκλίσεις οὐδ´ ἀποστροφὰς αὐτῆς,
[944]	ἠύτ´ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται» Οὐδὲ	γὰρ	εὐθὺς οὐδὲ τοῦ σώματος ἀπαλλαγεῖσα
[920]	διὰ πάντων τἀληθὲς ἐξελέγχειν. Ὁρᾷς	γὰρ	εὐθὺς ὡς ἄτοπος ὁ λέγων
[942]	μέν τι καὶ ἀληθές· ἀλλήλων	γὰρ	ἐφίενται χωρὶς οὖσαι καὶ συμπλέκονται
[934]	σελήνης ἐνταῦθ´ ἀποδίδωσιν; Ἄστρον μὲν	γὰρ	ἢ πῦρ οὐκ ἂν ἐν
[932]	ἀέρα, μὴ θαυμάζωμεν· οὐσία μὲν	γὰρ	ἡ αὐτὴ τοῦ τὴν νύκτα
[924]	πεπιεσμένον μέρεσι καὶ συμπεπεδημένον; Οὔτε	γὰρ	ἡ γῆ μέσον οὖσα δείκνυται
[943]	σύγκραμα καὶ γῆς οὖσαν. Ὡς	γὰρ	ἡ γῆ πνεύματι μεμιγμένη καὶ
[932]	ἥλιον ἀφαιρεῖται διὰ μέγεθος· μεγάλη	γὰρ	ἡ ἐπιπρόσθησις καὶ χρόνον ἔχουσα
[933]	γίνεται δύσεργος καὶ ἀμβλυτέρα· σκίδνησι	γὰρ	ἡ θερμότης καὶ διαχέει τὴν
[942]	πεδίον καὶ πείρατα γαίης» Ὅπου	γὰρ	ἡ σκιὰ τῆς γῆς ἐπινεμομένη
[936]	καλύψει πλευρὰ Λημνίας βοός· ~ἐπιβάλλει	γὰρ	ἡ σκιὰ τοῦ ὄρους, ὡς
[929]	ὀλισθάνειν ἐπέκεινα τῆς γῆς· ὁ	γὰρ	ἥλιος ἐπὶ τοῦ ὁρίζοντος ὢν
[933]	αἰτία βεβαιοῦται τῆς ἐκλείψεως. Ἐπεὶ	γὰρ	ἥλιος μὲν ἐκλείπει καταλαμβανόμενος, σελήνη
[936]	δὲ τὸν ἄνθρωπον. Τοῦ μὲν	γὰρ	ἡλίου δι´ εὐτονίαν καὶ λαμπρότητα
[933]	πιθανώτερον εἶναι τὸ πρότερον· (ἐν	γὰρ	ἡλίῳ πᾶσα πυρὸς φύσις οὐ
[940]	μᾶλλον, ὦ φίλε Θέων· λέγεις	γὰρ	ἡμῖν ἐξηγούμενος ταυτὶ τὰ Ἀλκμᾶνος
[933]	τοὐναντίον ἐπὶ τὰς ἀνατολάς. ~(Ταῦτα	γὰρ	ἰδεῖν τε παρέχει τῇ αἰσθήσει
[938]	σιτεῖσθαι τοὺς θεούς. Τὴν μὲν	γὰρ	Ἰνδικὴν ῥίζαν, ἥν φησι Μεγασθένης
[932]	σχήματος τῆς σκιᾶς λόγον· ἔστι	γὰρ	κῶνος, ἅτε δὴ μεγάλου πυρὸς
[932]	σελήνης ἧς τὴν ἔκλειψιν Ἐκείνοις	γὰρ	μόνοις ἔκλειψίς ἐστιν, ὧν ἂν
[941]	καὶ φίλοις ἐπιδεικνύμενον. Οὐκ ὄναρ	γὰρ	μόνον οὐδὲ διὰ συμβόλων, ἀλλὰ
[942]	τοῦ Κρόνου κατιόντας ἐξαγγέλλειν· ὅσα	γὰρ	ὁ Ζεὺς προδιανοεῖται, ταῦτ´ ὀνειροπολεῖν
[924]	αὐτῆς εἶτα πάλιν καταφερομένοις. Ὡς	γὰρ	ὁ ἥλιος εἰς ἑαυτὸν ἐπιστρέφει
[931]	ἅπτεται κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν; Ὃν	γὰρ	ὁ ἥλιος περιιὼν κύκλον ἄγει
[925]	ἀπὸ γῆς ἐπὶ σελήνην. Οὔτε	γὰρ	ὁ τὴν ἄκραν ἐπιφάνειαν τοῦ
[920]	ἀπορίας ἐπ´ ἐκεῖνα ἀπωσθέντες; Ὡς	γὰρ	οἱ ἐν νοσήμασι χρονίοις πρὸς
[920]	τῆς διαφορᾶς ἅπτονται σαφέστερον· ἔδει	γὰρ	οἶμαι τοὐναντίον, εἴπερ ἡττωμένου πάθος
[930]	δι´ εὐπετείας ἦν προσῆκον. Ὅπου	γὰρ	οἶνος ὕδατος θιγὼν κατὰ πέρας
[922]	καὶ συναρμόζοντας τὴν σφαῖραν. Οὐ	γὰρ	οἷόν τε λείπεσθαι σκιὰν ἐπὶ
[931]	καὶ ἀπολείπων ἕτερον ἀφώτιστον· ἡμισφαιρίου	γὰρ	ὀλίγῳ δοκεῖ μεῖζον εἶναι τὸ
[932]	τούτων εὐθεώρητον τὸ γινόμενον. Εἰ	γὰρ	ὅμοιον τὸ πάθος, ὅμοια τὰ
[922]	μέρεσι καὶ συγγεγομφωμένος; Ἀραιῷ μὲν	γὰρ	ὄντι καὶ συγκεχυμένῳ μὴ μένειν
[933]	ἀρχὴν ἔχοντα τὴν αἴσθησιν. Ὁρῶμεν	γὰρ	ὅτι πῦρ ἐκ τόπου σκιεροῦ
[930]	τὴν αἰτίαν Πλάτων ἀποδίδωσιν. Εἴρηκε	γὰρ	ὅτι τοῦ κατόπτρου ἔνθεν καὶ
[937]	εἰ δυνατὸν ἐκεῖ κατοικεῖν. Εἰ	γὰρ	οὐ δυνατόν, ἄλογον καὶ τὸ
[927]	ἀπεργάσηται τοῦ παντός. Εἰ μὲν	γὰρ	οὐδ´ ἄλλο τι τῶν τοῦ
[939]	καὶ ὑδροποιὸν εἶναι; Ξηρότητος μὲν	γὰρ	οὐδὲν ἀφικνεῖται πάθος ἀπ´ αὐτῆς
[929]	δᾷδες αὐξομένου τοῦ φωτός· οὕτως	γὰρ	οὐδὲν ἧττον ἐν νουμηνίαις ἢ
[945]	ἀλλ´ ἀνακαλεῖται καὶ καταθέλγει. Μικρὸν	γὰρ	οὐδὲν οὐδ´ ἥσυχον οὐδ´ ὁμολογούμενον
[931]	τὴν σελήνην προσεοικυῖαν. Ὅτι μὲν	γὰρ	οὐδὲν οὕτως τῶν περὶ τὸν
[926]	καταρρέπει καὶ φέρεται· σῶμα μὲν	γὰρ	οὐθέν ἐστι κάτω πρὸς ὃ
[922]	ἀδύνατον ἐν ταῖς πανσελήνοις· διορίσασθαι	γὰρ	οὐκ ἔδει μέλανα μένοντα καὶ
[933]	σκιᾷ τῆς διαφορᾶς ἔστιν. Εὐρυτάτη	γὰρ	οὖσα περὶ τὴν βάσιν, ὥσπερ
[932]	γῆς ἀφαιρεῖται τὸν ἥλιον· ἐκλείπει	γὰρ	οὗτος μὲν σελήνης, σελήνη δὲ
[933]	ἐνέστη περὶ τῆς σκιᾶς· ἀεὶ	γὰρ	οὕτως ὀνομάζειν τοὺς μαθηματικοὺς τὸν
[928]	τὸ βέλτιον τοῦ κατηναγκασμένου. Τί	γὰρ	οὐχ οὕτως λάβωμεν, ἐξ ὧν
[928]	ἀποτεθλιμμένον ἀλλὰ λόγῳ διακεκοσμημένον. Οὐδὲ	γὰρ	ὀφθαλμὸς ἐνταῦθα τοῦ σώματός ἐστιν
[925]	ἡ γῆ μέση κεῖσθαι; Τὸ	γὰρ	πᾶν ἄπειρόν ἐστι, τῷ δ´
[925]	ταῖς αὐταῖς ἀπορίαις νομίζει. Τὸ	γὰρ	πᾶν οὐδὲ τούτῳ μέσον ἀπέλιπεν,
[922]	ἡλίου καταλαμβανομένης τῆς σελήνης. Καὶ	γὰρ	παρ´ ἡμῖν ὁ μὲν ἐν
[933]	σκιᾷ τῆς γῆς ὑποδυομένην. Αἱ	γὰρ	πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ τετρακόσιαι
[937]	γῆν εἶναι τὴν σελήνην. Δόξει	γὰρ	πρὸς οὐθὲν ἀλλὰ μάτην γεγονέναι
[923]	τὸ μέγεθος ἀναμετροῦσιν; Ἥ τε	γὰρ	σκιὰ τῆς γῆς ἐλάττων ὑπὸ
[925]	ἥ τε περὶ ἄκραν Οὐδὲ	γὰρ	τὴν σκιὰν αὐτῆς ὑπερβάλλει πολλάκις
[938]	γεγονέναι καὶ πρὸς μηθέν. Οὐδὲ	γὰρ	τήνδε τὴν γῆν δι´ ὅλης
[936]	αὐτῇ πρὸς τὴν ὄψιν. Οὐδὲ	γὰρ	τὸ γάλα τοὺς τοιούτους ἐσοπτρισμοὺς
[928]	τι καὶ τὸ μιγνύμενον· ἀποβάλλει	γὰρ	τὸ εἰλικρινές, βίᾳ τοῦ χείρονος
[937]	τί δεῖ πλείονα λέγειν; Ὅπου	γὰρ	τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ἀνακλώμενον
[941]	δαιμόνων καὶ φωναῖς. Αὐτὸν μὲν	γὰρ	τὸν Κρόνον ἐν ἄντρῳ βαθεῖ
[937]	ἀνωμαλίας καὶ τραχύτητας; Ἀπὸ μὲν	γὰρ	ὕδατος καὶ τῶν ἄλλων ἐσόπτρων
[941]	περιέχεσθαι πέτρας χρυσοειδοῦς καθεύδοντα (τὸν	γὰρ	ὕπνον αὐτῷ μεμηχανῆσθαι δεσμὸν ὑπὸ
[937]	σπουδῆς περὶ τούτων. Τοῖς μὲν	γὰρ	ὑπὸ τὴν σελήνην οἰκοῦσιν ὥσπερ
[931]	ὄψις ἐν αὐτῇ γένηται. Δυόμενος	γὰρ	ὑπὸ τῆς γῆς ἀντιφράττεται πρὸς
[945]	καὶ φιλόσοφον στέρξασαι βίον (ἀφεθεῖσαι	γὰρ	ὑπὸ τοῦ νοῦ καὶ πρὸς
[920]	δὲ ῥέθει ἄντα ἔοικεν· ὄντως	γὰρ	ὑποδύεται περιόντα τοῖς λαμπροῖς τὰ
[924]	αἰώραν καὶ ἀκατάπαυστον αἰωρούμενον; Οὐδὲ	γὰρ	ψευδῶς ἔνια τούτων βιάσαιτο ἄν
[943]	μόριον εἶναι τοῦ σώματος. Νοῦς	γὰρ	ψυχῆς, ὅσῳ ψυχὴ σώματος, ἄμεινόν
[938]	μηδ´ αὐστηρὰν εὐθύνην προσδοκῶσι. Καὶ	γὰρ	ὡς ἀληθῶς τῶν σφόδρα πεπεισμένων
[942]	τῆς μεγάλης νήσου θεατής (οὕτως	γὰρ	ὡς ἔοικε τὴν παρ´ ἡμῖν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/01/2008