Alphabétiquement     [«   »]
ὥρα 1
ὥραν 2
ὥρας 3
ὡς 55
Ὡς 6
ὥς 12
Ὣς 1
Fréquences     [«    »]
55 εἶναι
51 ὑπὸ
54 ὥσπερ
55 ὡς
57 ἀλλ´
57 κατὰ
58 οὐ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la face qui paraît sur la lune

ὡς


Pages
[938]   αὐστηρὰν εὐθύνην προσδοκῶσι. Καὶ γὰρ  ὡς   ἀληθῶς τῶν σφόδρα πεπεισμένων τὰ
[936]   δ´ ὅρα τὰ τῆς εἰκόνος  ὡς   ἄνω ποταμῶν» καὶ τραπέμπαλιν λαμβάνουσιν.
[934]   ἄλλοτ´ ἄλλως ἐπιφαινομένων χρωμάτων παρῆκεν  ὡς   ἀπείρους τὸ πλῆθος οὔσας. Τὴν
[920]   τἀληθὲς ἐξελέγχειν. Ὁρᾷς γὰρ εὐθὺς  ὡς   ἄτοπος λέγων τὸ φαινόμενον
[929]   καὶ σεμνὸν ἀναφαίνεται καὶ κεκοσμημένον,  ὡς   δ´ ἄστρον φῶς
[935]   τοῦτο τῇ αἰσθήσει παρέχειν συλλογισμόν,  (ὡς,   εἰ μέγα τὸ σκιαζόμενον, ὑπερμέγεθες
[931]   μοι γεωμετρικῶς εἰπεῖν πρὸς ἀναλογίαν  ὡς,   εἰ τριῶν ὄντων οἷς τὸ
[927]   καὶ διάθεσιν. γοῦν ἄνθρωπος,  ὡς   εἴ τι τῶν ὄντων ἕτερον
[941]   ἐμβαλλομένους. Ἀναχθέντας οὖν χρῆσθαι τύχαις,  ὡς   εἰκός, ἄλλους ἄλλαις, τοὺς δὲ
[939]   ἀφαιρεῖν· διὰ μέσου δὲ τούτων,  ὡς   εἰκός, ὥραν ἔαρι προσφορωτάτην ἔχουσιν.
[932]   πρὸς δεκαεννέα, μείζων δ´  ὡς   ἑκατὸν ὀκτὼ πρὸς τεσσαράκοντα τρί´
[942]   μιᾶς ἡμέρας ἔργον ἐστὶ διελθεῖν,  ὡς   ἐκεῖνος ἡμῖν ἀπήγγελλεν εὖ μάλα
[927]   πάσχον ποιοῦν διακείμενον,  ὡς   ἐκείνῳ πρὸς σωτηρίαν κάλλος
[931]   τὸν ἥλιον γινομένων ὅμοιόν ἐστιν  ὡς   ἔκλειψις ἡλίου δύσει, δότε μοι
[945]   τοῦ Κρόνου κατευνασταὶ καὶ θεράποντες,  (ὡς   ἔλεγεν αὐτός, ἐξήγγειλαν. Ὑμῖν δ´,
[942]   καὶ ἀκήρατον. Ἐνταῦθα δὴ κομισθείς,  ὡς   ἔλεγεν, ξένος καὶ θεραπεύων
[927]   ἐγγενομένης καὶ Ἀφροδίτης καὶ Ἔρωτος,  ~(ὡς   Ἐμπεδοκλῆς λέγει καὶ Παρμενίδης καὶ
[923]   τινι μείζονα τῆς σελήνης οὖσαν,  ὡς   ἐν τοῖς ἐκλειπτικοῖς πάθεσιν οἱ
[927]   τετάχθαι καὶ διηρμόσθαι τὴν φύσιν,  ὡς   ἐνταῦθα μὲν πῦρ ἐκεῖ δ´
[942]   μεγάλης νήσου θεατής (οὕτως γὰρ  ὡς   ἔοικε τὴν παρ´ ἡμῖν οἰκουμένην
[936]   γὰρ σκιὰ τοῦ ὄρους,  ὡς   ἔοικε, χαλκέῳ τινι βοιδίῳ, (μῆκος
[932]   τινος δέομαι, ταύτῃ μόνον ἀκηκοὼς  ὡς   ἐπὶ μίαν (μὲν) εὐθεῖαν τῶν
[926]   περὶ σελήνης εἰκάζειν τινὶ πάρεστιν,  ὡς   ἑτέρᾳ τινὶ τύχῃ καὶ φύσει
[926]   ἰδίας καὶ αὐθάδεις οὕτως εἶχον  ὡς   ἔχει πᾶν οὗ θεὸς ἄπεστι
[926]   θεὸς ἄπεστι κατὰ Πλάτωνα, τουτέστιν,  ὡς   ἔχει τὰ σώματα νοῦ καὶ
[940]   ἁλμυρὸν ὕδωρ ἐστίν, ἔλεγέ τις  ὡς   Ζῷα πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ
[931]   ὡς ἀὴρ μᾶλλον  ὡς   γῆ φωτιζομένην τὴν σελήνην,
[931]   εἰς τὸν ἐξῆχθαι καὶ βέβαιον,  ὡς   γε νύξ ἐστι σκιὰ
[929]   τοῦτο δὴ τὸ Ἀναξαγόρειον ἀποδεικνύς,  ὡς   ἥλιος ἐντίθησι τῇ σελήνῃ τὸ
[923]   Θέων, εἴρηκε τῶν τραγικῶν  ὡς   ἰατροί Πικρὰν πικροῖς κλύζουσι φαρμάκοις
[941]   τοὺς ταύτην τὴν γῆν κατοικοῦντας,  ὡς   καὶ κύκλῳ περίρρυτον οὖσαν ὑπὸ
[923]   Σάμιον ἀσεβείας προσκαλεῖσθαι τοὺς Ἕλληνας  ὡς   κινοῦντα τοῦ κόσμου τὴν ἑστίαν,
[926]   καὶ ἀδιάστατον· ἐκεῖνο δ´ εὔλογον,  ὡς   λέγομεν ἡμεῖς, τῷ τ´ ἄνω
[940]   καὶ κινεῖν, ~(ὠκεανοῦ τε πλημμύρας,  ὡς   λέγουσιν αὐτοί, καὶ πορθμῶν ἐπιδόσεις
[924]   ἀντερείδει πᾶσι τοῖς μορίοις, οὐχ  ὡς   μέσον οὖσα τοῦ παντὸς
[931]   γῆς σελήνης ἀέρος, ὁρῶμεν οὐχ  ὡς   ἀὴρ μᾶλλον ὡς
[923]   γῆς ἴσως Αἰσχύλος ὑμᾶς πέπεικεν  ὡς   Ἄτλας Ἕστηκε κίον´ οὐρανοῦ
[924]   παντὸς γῆ μᾶλλον  ὡς   ὅλον οἰκειώσεται μέρη αὐτῆς ὄντα
[942]   μέγιστα καὶ περὶ τῶν μεγίστων  ὡς   ὀνείρατα τοῦ Κρόνου κατιόντας ἐξαγγέλλειν·
[933]   καὶ φαίνεταί γε πολλάκις ἡμέρας,  ὡς   (πάντα μᾶλλον πύρινον οὖσα
[938]   διδόντες Ἄρτεμιν (αὐτὴν νομισθῆναι φήσομεν  ὡς   παρθένον καὶ ἄγονον, ἄλλως δὲ
[932]   εἶπεν ὑπέμνησας· ἀλλὰ δὴ πότερον  ὡς   πεπεισμένων ὑμῶν καὶ τιθέντων ἐκλείπειν
[925]   ψαύει καὶ περιφερομένη πλησίον, Ἅρματος  ὡς   πέρι χνοίη ἑλίσσεται» φησὶν Ἐμπεδοκλῆς
[933]   ταύτῃ δ´ ἀπὸ τῶν ἀνατολῶν,  ὡς   πρὸς τοὐναντίον ὑποφερομένη. Τρίτον τοίνυν
[930]   αὐγὰς κλάσεις ἴσχειν καὶ περιολισθήσεις,  ὡς   συγχεῖσθαι (καὶ κάμπτειν τὸ φῶς.
[933]   τῆς αἰσθήσεως τοῦτο πάθος ἐστίν,  ὡς   τὰ θερμὰ παρὰ τὰ ψυχρὰ
[942]   παρεκελεύετο τιμᾶν διαφερόντως τὴν Σελήνην  (ὡς   τοῦ βίου κυριωτάτην οὖσαν ἐχομένην.
[929]   Φωτίζεσθαι τοίνυν τὴν σελήνην οὐχ  ὡς   ὕελον κρύσταλλον ἐλλάμψει καὶ
[941]   ὑπὸ τοῦ Διός, τὸν δ´  ὡς   υἱὸν ἔχοντα φρουρὸν τῶν τε
[929]   ἐμπεσόντος. δὲ λέγει Ποσειδώνιος,  ὡς   ὑπὸ βάθους τῆς σελήνης οὐ
[924]   σύστασιν ἔσχεν ἰδίαν καὶ φύσιν,  ὡς   φαῖεν ἂν ἐκεῖνοι τὴν σελήνην,
[938]   ἄνδρας ἀμβροσίαν ἀνιεῖσαν αὐτοῖς ἐφημέριον,  ὡς   Φερεκύδης παλαιὸς οἴεται σιτεῖσθαι
[942]   καὶ Φερσεφόνη κέκληται, τὸ μὲν  ὡς   φωσφόρος οὖσα, Κόρη δ´ ὅτι
[934]   τεκμήριον, εἴπερ αὐτῆς ἴδιον ἦν  ὡς   χρῶμα τὸ ἀνθρακῶδες. Ἀλλ´ οὐκ
[928]   διὰ βάρος, μήτε τὸν ἥλιον,  ὡς   ᾤετο Μητρόδωρος Χῖος, εἰς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/01/2008