Chapitre
[20]	δὲ τῷ τὴν ψυχὴν ἐν	νῷ	τι βαλέσθαι καὶ πρὸς αὐτὸ
[27]	φείσησθ´ ἡμῶν· τὸ δὲ λοιπόν,	ὦ	ἄνδρες ἀγαθοί, πρὸς τὸ συμπεσὸν
[27]	διαφέροντα τῶν ὁμηλίκων, οὗτος, εἶπεν	ὦ	ἄνδρες, ἐμοὶ μόνος ἐστὶ καὶ
[29]	δ´‘ ἔφην οὐδὲν ἀκήκοα τοιοῦτον,	ὦ	Ἀρχία· σκέψομαι δὲ τὸν λόγον,
[27]	υἱὸν ἐλθεῖν κάλλιστον ὄντα Θηβαίων,	ὦ	Ἀρχίδαμε, παῖδα καὶ φιλοπονώτατον περὶ
[2]	μὴν ἐκείναις γε ταῖς ἡμέραις,	ὦ	Ἀρχίδαμε, πάντες οἱ τῶν πραττομένων
[28]	δικαίων. ~Δάκρυα πολλοῖς ἐπῆλθεν ἡμῶν,	ὦ	Ἀρχίδαμε, πρὸς τοὺς λόγους τἀνδρός,
[1]	βοιωτίζειν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Ἀλλ´ ἔδει μέν,	ὦ	Ἀρχίδαμε, σοῦ δι´ εὔνοιαν οὕτω
[4]	τούτῳ δὲ Φυλλίδας, ὃν οἶσθ´,	ὦ	Ἀρχίδαμε, τότε τοῖς περὶ τὸν
[30]	μετὰ γυναικῶν. ἡ δὲ χείρων,	ὦ	Ἀρχίδαμε, τύχη καὶ τὰς τῶν
[10]	ὁ Θεόκριτος, τὸ δὲ δαιμόνιον,	ὦ	βέλτιστε, τὸ Σωκράτους ψεῦδος ἢ
[9]	ὁ Θεόκριτος τί γάρ, εἶπεν	ὦ	Γαλαξίδωρε; καὶ σὲ Μέλητος πέπεικεν,
[11]	ἀλλὰ μήν’ ἔφη καὶ αὐτός,	ὦ	Γαλαξίδωρε, Μεγαρικοῦ τινος ἤκουσα, Τερψίωνος
[15]	γένοιτο. δυεῖν ἄρα φίλων, εἶπεν	ὦ	Ἐπαμεινώνδα, εἰ θατέρῳ δοτέον, θατέρῳ
[15]	ἐκ καλῶν καὶ δικαίων κτῆσιν,	ὦ	Ἐπαμεινώνδα; μᾶλλον δὲ (πραότερον γὰρ
[13]	ἀδελφὸν ἡμῶν καλέσας εἶεν, εἶπεν	ὦ	Ἐπαμεινώνδα, τίνα χρὴ τὸν ξένον
[13]	ξένος οὐκοῦν’ ἔφη σὺ κωλύεις,	ὦ	Ἐπαμεινώνδα, τῶν ἔργων τὸ κάλλιστον.
[6]	ἀποβλέψας δὲ πρὸς ἅπαντας ἡμᾶς	ὦ	Ἡράκλεις, εἶπεν ἀγρίων καὶ βαρβάρων
[9]	εἰπὼν ἐσιώπησεν. ~ὁ δὲ Γαλαξίδωρος,	ὦ	Ἡράκλεις, εἶπεν ὡς ἔργον ἐστὶν
[23]	πυθέσθαι καὶ προσανακρῖναι σαφέστερον. Ἀπέχεις,	ὦ	Θεόκριτε, μετὰ τοῦ λόγου τὸν
[21]	εἰκότως γ´, εἶπεν ὁ Σιμμίας	ὦ	Θεόκριτε· νέος γὰρ ὢν κομιδῇ
[18]	οὐδέποτε θαρρῆσαι πρὸς τὴν πρᾶξιν,	ὦ	Ἱπποσθενείδα, παρέστη, καίπερ ἱεροῖς ἀεὶ
[17]	Φυλλίδας παροξυνόμενος εἰπέ μοι, φησίν	ὦ	Ἱπποσθενείδα, πόσους οἴει μετέχειν τῶν
[18]	ἆρ´ οὐ Χλίδωνα λέγεις, εἶπον	ὦ	Ἱπποσθενείδα, τὸν κέλητι τὰ Ἡράκλε
[17]	πρασσομένων συνειδώς, ἔστι σοι, φησίν	ὦ	Ἱπποσθενείδα, Χάρων ἑταῖρος ἐμοὶ δ´
[18]	ὁ Ἱπποσθενείδας οὐκ οἶδ´, εἶπεν	ὦ	Καφισία (δεῖ γὰρ ὑμῖν τἀληθῆ
[17]	ἐμοὶ μὲν οὐδέν’ ἔφη καινόν,	ὦ	Καφισία· καὶ γὰρ προῄδειν καὶ
[1]	ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ. ~(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ζωγράφου τινός,	ὦ	Καφισία, μέμνημαί ποτε περὶ τῶν
[14]	πρὸς ἐμέ πῶς’ ἔφη ποιοῦμεν,	ὦ	Καφισία; προϊέμεθα τὴν πενίαν τοῖς
[6]	δὲ ξένον ἴστε τὸν ἀφιγμένον,	ὦ	Καφισία, πρὸς ὑμᾶς ὅστις ἐστίν;
[25]	εἰς ἐμέ σοὶ μέν, εἶπεν	ὦ	Καφισία, σχεδὸν ὥρα βαδίζειν εἰς
[1]	ἃς ἴστε πράξεις; (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἡμεῖς,	ὦ	Καφισία, σχεδὸν ὡς εἶχον αἱ
[1]	λόγους προσπεριβαλέσθαι κελεύεις. (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἀγνοεῖς,	ὦ	Καφισία, τοὺς ἄνδρας; ἦ μὴν
[3]	Χάρωνα βλέψας προερχόμενον οὗτος, εἶπεν	ὦ	Καφισία, φιλόσοφος οὐκ ἔστιν οὐδὲ
[17]	πάνυ σκληρῶς τὴν ὄψιν ἐνερείσας	ὦ	μοχθηρέ’ εἶπεν ἄνθρωπε, τί δέδρακας
[22]	ταῦτα δ´ εἴσῃ‘ φάναι σαφέστερον,	ὦ	νεανία, τρίτῳ μηνί· νῦν δ´
[14]	διὰ χρη| μάτων· σοῦ δ´,	ὦ	ξένε, τὴν μὲν προθυμίαν (καλὴ
[23]	τοιοῦ– τον’ ἔφη τὸ ἦθος,	ὦ	ξένε, τὸ τούτου, σιωπηλὸν καὶ
[16]	τούτων αὐτοὶ διαλύεσθε πρὸς αὑτούς,	ὦ	ξένε· τὸν δὲ Λῦσιν ἡμῖν,
[27]	ἐχθροῖς, ἀλλὰ τόλμα παρ´ ἡλικίαν,	ὦ	παῖ, γευόμενος ἄθλων ἀναγκαίων καὶ
[14]	πλοῦτον. ἄπαγ´, εἶπεν ὁ πατήρ	ὦ	παῖ· μηδέποτε τοιαύτην ἐπίδοιμι μετακόσμησιν
[14]	ὁ Ἀθηναῖος, διαποικιλοῦμεν; σοὶ δ´,	ὦ	πάτερ, Μιλησίαν χλανίδα τῇ δὲ
[14]	λόγος. καὶ μὴν ἐγώ, εἶπεν	ὦ	πάτερ, ταύτῃ μόνον τὴν οἰκίαν
[12]	μέτειμι γὰρ ἤδη πρὸς σέ,	ὦ	Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ
[13]	τελευτήν, καὶ τὰς παρ´ ὑμῖν,	ὦ	Πολύμνι, θεραπείας καὶ διαίτας τοῦ
[3]	οὕτω χρησόμενος. κἀγὼ πρὸς αὐτόν	ὦ	προθυμότατε’ εἶπον Θεόκριτε, τὰ δεδογμένα
[12]	~Τί οὖν, ὁ Φειδόλαος εἶπεν	ὦ	Σιμμία; Γαλαξίδωρον ἐάσωμεν παίζοντα καταβάλλειν
[7]	δ´ ὑπὲρ ὧν ἀρτίως ἠποροῦμεν,	ὦ	Σιμμία, γραμμάτων, εἴ τι γιγνώσκεις
[9]	διὸ καὶ Σωκράτης ὁ ὑμέτερος,	ὦ	Σιμμία, δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον χαρακτῆρα
[10]	τὸν μάντιν ἥκομεν, ἔτυχε μέν,	ὦ	Σιμμία, μέμνησαι γάρ, ἄνω πρὸς
[13]	καὶ ὁ Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν	ὦ	Σιμμία, ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρί,
[16]	Θεάνωρ ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’ ἔφη Λῦσις,	ὦ	Σιμμία, φιλοχωρεῖν οὐδενὸς τῶν καλῶν
[22]	τινα πρὸς αὐτὸν οὐχ ὁρώμενον	ὦ	Τίμαρχε, τί ποθεῖς πυθέσθαι; φράσαι
[22]	μὲν οὖν ἀποσβέννυσθαι δοκοῦντας ἀστέρας,	ὦ	Τίμαρχε, φάναι τὰς εἰς σῶμα
[24]	καὶ φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν, οὗτος,	ὦ	τοῦ δαιμονίου ὁ τρόπος· ἡμᾶς
[7]	οἶδ´’ ἔφη τὸν πίνακα τοῦτον,	ὦ	Φειδόλαε, γράμματα δὲ πολλὰ παρ´
[21]	πρὸς τὸν βίον. ~Ἡμῖν μέν,	ὦ	Φειδόλαε, καὶ ζῶντος Σωκράτους καὶ
[5]	ἀπέρχονται χωρισθέντες. ἐγὼ δέτ μέν,	ὦ	Φειδόλαε, καλῶς ἐξευρήσειν αὐτοὺς νομίζω·
[12]	ἱστορικῶν τούτων ἕκαστον, ἡδὺς ἄν,	ὦ	φίλε, γέλως σοι τοῦ ἀνθρώπου
[15]	οὖν’ εἶπεν. ἔστιν οὖν τις,	ὦ	φίλε, καὶ δικαιοσύνῃ πρὸς φιλοπλουτίαν
[11]	τύφου γὰρ ἂν ἦν τινος,	ὦ	φίλε, κενοῦ καὶ κόμπου τὸ
[15]	Καφισίας ἐρασταὶ τῶν ἀνθρώπων ὄντες,	ὦ	φίλε Σιμμία, παραιτούμεθα τὸν ξένον
[15]	δὲ πᾶν τῆς ἀσκήσεως κράτος,	ὦ	φίλε, ταῖς ἐπεισοδίοις καὶ περιτταῖς
[4]	εὐχείρωτον. ἄριστα μὲν οὖν, εἶπον	ὦ	Φυλλίδα, καὶ πειράθητι πάντας ἢ
[17]	προσώπῳ. κἀμοῦ μή τι καινότερον,	ὦ	Φυλλίδα, προσπέπτωκεν; εἰπόντος ἐμοὶ μὲν
[33]	ιδόμενος τὸ πλάσμα πότ´, ἔλεγεν	ὦ	Φυλλίδα, τηνικαῦτα μετεπέμψαντο δεσμώτην οἱ
[31]	ἀντισπάσας ἀνεβόησεν οὐ Μέλων οὗτος,	ὦ	Φυλλίδα; τούτου μὲν οὖν ἐξέκρουσε
[29]	οὖν‘ ὁ Φυλλίδας εἶπε μηδέν,	ὦ	Χάρων, ἀδιερεύνητον μηδ´ ἄπυστον ὑπὲρ
[29]	εἰπόντος δὲ τοῦ Ἀρχίου φυγάδας,	ὦ	Χάρων, ἀκούομεν ἐν τῇ πόλει
[17]	καὶ τὸ σοὶ πλείστης δεόμενον,	ὦ	Χάρων, εὐλαβείας, ἐχθὲς ἐξ ἀγροῦ
[17]	ἐπιπολάζειν. ἡ μὲν οὖν ὄψις,	ὦ	Χάρων, ἣν ὁ ἄνθρωπος διεξῆλθε,
[27]	οὐδ´ εὖ βεβουλεῦσθαι δοκεῖς ἡμῖν,	ὦ	Χάρων, μὴ μεταστησάμενος εἰς οἰκίαν
[16]	Ἐπαμεινώνδᾳ (καὶ τὸν τρόπον ἀκούσας	ᾧ	θάψειε Λῦσιν ἐπέγνων ὅτι καλῶς
[33]	πλευρῶν καὶ κατέβαλε πονηρὸν ἄνθρωπον,	ᾧ	καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπενέβησαν καὶ
[6]	τύραννον‘ ἔφη γέροντα. καὶ γὰρ	ᾧ	μηδὲν ἰδίᾳ συμβέβηκεν ἀδικεῖσθαι, τὸ
[29]	ἀπῆγεν εἰς τὸν οἶκον, ἐν	ᾧ	πίνοντες τυγχάνουσιν. ἀλλὰ μὴ μέλλωμεν,
[12]	ἀλλ´ οὗ καὶ τὸ ὄργανον	ᾧ	χρῆται πρὸς τὸ ἔργον· ὄργανον
[12]	δέ τι καὶ τὸ σημεῖον	ᾧ	χρῆται τὸ σημαῖνον. ἀλλ´ ὅπερ
[1]	ἐξέβαλον τῶν (πολιτῶν τοὺς δὲ	φόβῳ	κατεῖργον ἄρχοντες αὐτοὶ παρανόμως καὶ
[20]	τῶν κρειττόνων καὶ πεπνιγμένοι γε	θορύβῳ	τῶν παθῶν καὶ περιαγωγῇ τῶν
[18]	τὴν πρᾶξιν ἀπ´ ἀρχῆς συνειδώς.	κἀγὼ	κατιδὼν τὸν ἄνθρωπον ἆρ´ οὐ
[29]	δή τι τυγχάνοις σαφέστερον ἀκηκοώς.	κἀγὼ	μικρὸν ὥσπερ ἐκ πληγῆς ἀναφέρων
[3]	καὶ παρεσκευασμένῳ καλῶς οὕτω χρησόμενος.	κἀγὼ	πρὸς αὐτόν ὦ προθυμότατε’ εἶπον
[25]	διαλύσαντες ὅταν δοκῇ τὴν συνουσίαν.	κἀγώ	ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν· ἀλλὰ μικρὸν
[10]	οὖν πολλοὶ συνανέστρεφον, ἐν οἷς	κἀγὼ	τοῦ Εὐθύφρονος ἐχόμενος, νεανίσκοι δέ
[14]	Ἐπαμεινώνδας Ἰάσωνι μὲν τῷ Θετταλῶν	ταγῷ	πέμψαντι δεῦρο πολὺ χρυσίον ἔναγχος
[12]	τραγικῶς πάνυ (τὸ) δαιμόνιον ὠνόμαζεν.	ἐγὼ	γὰρ ἂν τοὐναντίον ἐθαύμαζον ἀνδρὸς
[19]	πότον, Χάρων δὲ τῆς οἰκίας	ἐγὼ	δὲ καὶ Θεόκριτος πάλιν πρὸς
[17]	ἄνθρωπος διεξῆλθε, τοιαύτη τις ἦν·	ἐγὼ	δὲ καὶ παραχρῆμα κατέδεισα καὶ
[5]	ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος ἀπέρχονται χωρισθέντες.	ἐγὼ	δέτ μέν, ὦ Φειδόλαε, καλῶς
[29]	πόλει κρύπτεσθαι παρεισελθόντας‘ οὐ μετρίως	ἐγὼ	διαταραχθείς ποῦ δ´‘ εἶπον εἶναι
[14]	γὰρ ὁ λόγος. καὶ μὴν	ἐγώ,	εἶπεν ὦ πάτερ, ταύτῃ μόνον
[15]	ἀσκήσεως εἶναι νομίζεις; ἔργον’ εἶπεν	ἐγὼ	καὶ ἀπόδειξιν. ἄσκησιν δὲ καὶ
[15]	κάλλιστα τῇ ψυχῇ συνειδώς. τούτων	ἐγὼ	καὶ Καφισίας ἐρασταὶ τῶν ἀνθρώπων
[7]	τὸν προφήτην, ποτὲ συμφιλοσοφοῦντες διετρίβομεν	ἐγὼ	καὶ Πλάτων καὶ Ἐλλοπίων ὁ
[15]	Ἐπαμεινώνδας, ἀλλ´ ὥσπερ ἄλλου τινὸς	ἐγὼ	καὶ πλούτου χάριν τε καὶ
[34]	πραγμάτων ὄντων πυθόμενος τὸν Ἐπαμεινώνδαν	ἐγὼ	καὶ τὸν Γοργίδαν ἤδη μετὰ
[17]	ἀπορρήτων εἰς τὴν πρᾶξιν ἡμῖν;	ἐγὼ	μέν’ εἶπεν οὐκ ἐλάσσους ἢ
[31]	φοροῦσιν οἱ παρ´ ἡμῖν ἄρχοντες,	ἐγὼ	μὲν ἐκ μέσου διαλαβὼν τὸ
[13]	υἱέων ἐπιγραφεὶς οἴχοιτο μακαριστός, ἀπεστάλην	ἐγὼ	νέος καὶ εἷς ὑπὸ πολλῶν
[27]	πρὸς δαιμόνων ἐπισκήπτων· εἰ φανείην	ἐγὼ	πονηρὸς περὶ ὑμᾶς, ἀποκτείνατε, μὴ
[19]	καὶ φόβον. οὐ μὴν ἀλλ´	ἐγὼ	προσαγορεύσας τὸν Ἱπποσθενείδαν καὶ δεξιωσάμενος
[16]	τὸν βίον, εἰ μὴ κακὸς	ἐγὼ	τεκμήρασθαι τῷ πλῷ τὸν κυβερνήτην.
[4]	δὲ φήσαντος οὐκοῦν’ εἶπεν ὀρθῶς	ἐγὼ	τὴν ὑποδοχὴν παρεσκεύακα σήμερον ὡς
[14]	χρήμασι καὶ σιωπῶμεν; ἥκιστ´’ ἔφην	ἐγώ	τὴν φίλην καὶ ἀγαθὴν κουροτρόφον‘
[6]	ὅστις ἐστίν; οὐκ οἶδ´, ἔφην	ἐγώ	τίνα λέγεις’ καὶ μήν’ ἔφη
[24]	αὐτὸς δίελθε περὶ τῶν εἰρημένων.	~Ἐγὼ	τοίνυν’ ἔφη τὸν μὲν Τιμάρχου
[18]	ἔτι δὲ τοῦ Θεοκρίτου λέγοντος	λέγω	πρὸς τὸν Ἱπποσθενείδαν τίνα πρὸς
[2]	καὶ πεπλανημένος ἐν ἀλλοδαποῖς ἀνθρώποις	ὀλίγῳ	πρόσθεν εἰς Θήβας ἀφῖκτο μύθων
[22]	καὶ μέγιστον ἐγκεκλίσθαι τὴν θάλασσαν	ὀλίγῳ	τῶν ὀκτὼ μερῶν τοῦ παντὸς
[24]	ὑφ´ ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων ἀλλὰ	λόγῳ	διὰ συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν οἱ
[7]	φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους ἀεί, Μούσαις καὶ	λόγῳ	διακρινομένους περὶ τῶν δικαίων τὰ
[9]	πρὸς τὰ πράγματα πεπνῦσθαι καὶ	λόγῳ	νήφοντι μετιέναι τὴν ἀλήθειαν. ~Εἶεν’
[33]	κομίζεις παράσημον; ἅμα δὲ τῷ	λόγῳ	ξυστὸν ἱππικὸν ἔχων διῆκε τῶν
[15]	τῶν ἐμφύτων ἀπαρύσαι παθῶν τῷ	λόγῳ	παρέσχε· τὸ δὲ πᾶν τῆς
[9]	ἐπαγγελίαν ἐναντίος, εἰ πᾶν ἐπαγγειλαμένη	λόγῳ	τἀγαθὸν καὶ τὸ συμφέρον διδάσκειν
[15]	εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας εἰ μὴ	λόγῳ	τις αὐτὸν ἀλλὰ σχηματιζόμενος ἢ
[22]	γὰρ σύνδεσμον οἷα χαλινὸν τῷ	ἀλόγῳ	τῆς ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν ἀντισπάσῃ,
[12]	ὑπὸ τοῦ ζυγοῦ μὴ τῷ	ζυγῷ	ὑπὸ τοῦ ἱστάντος. οὐ γὰρ
[4]	μεθ´ ἡσυχίας ἀγαπῶντας ἄν τις	διδῷ	τὴν ἀσφάλειαν. οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν.
[29]	μηδενὸς ὄντος ἀλλὰ τῆς πράξεως	ὁδῷ	βαδιζούσης. ὁ γὰρ Ἀρχίας’ ἔφη
[6]	δυναστειῶν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως	θεῷ	μελήσει· τὸν δὲ ξένον ἴστε
[24]	καὶ ἄσυλον ἀνακεῖσθαί φημι τῷ	θεῷ	χρῆναι· θαυμάζω δ´ εἰ τοῖς
[5]	καὶ χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ καὶ	Ἀλέῳ	κατὰ δή τινα χρησμόν, ἀγνοῶν
[9]	δὲ καὶ μύθων καὶ δεισιδαιμονίας	ἀνάπλεω	φιλοσοφίαν ἀπὸ Πυθαγόρου Ἐμπεδοκλέους δεξάμενος
[24]	ἀνακεῖσθαί φημι τῷ θεῷ χρῆναι·	θαυμάζω	δ´ εἰ τοῖς ὑπὸ Σιμμίου
[15]	χάριν τε καὶ κτῆσιν εἶναι	νομίζω	τὴν μὲν αἰσχρὰν τὴν δ´
[5]	ὦ Φειδόλαε, καλῶς ἐξευρήσειν αὐτοὺς	νομίζω·	φεύγουσι γὰρ οἱ πλεῖστοι τῶν
[34]	καὶ Ἄρκεσον ἀπέκτειναν εὐθὺς ἐν	Κορίνθῳ	λαβόντες, τὴν δὲ Καδμείαν ὑπόσπονδον
[13]	Θήβας. ὥρμησε μὲν ὁ Ἄρκεσος	πόθῳ	τοῦ ἀνδρὸς αὐτὸς ὡς εἶχε
[25]	Θεόκριτος οὑτοσί. ἀγαθῇ τύχῃ’ εἶπε	διαλεγέσθω’	καὶ προῆγεν ἀναστὰς εἰς τὸ
[22]	κεφαλῆς τοῦ ἀνθρώπου καθάπερ ἐν	βυθῷ	δεδυκότος ἄρτημα κορυφαῖον, ὀρθουμένης περὶ
[22]	πρώτου Ἄτροπος τοῦ δὲ δευτέρου	Κλωθώ,	τοῦ δὲ πρὸς σελήνην Λάχεσις,
[20]	παιδός, εὐχόμενον ὑπὲρ αὐτοῦ Διὶ	Ἀγοραίῳ	καὶ Μούσαις, τὰ δ´ ἄλλα
[20]	τοὺς μὲν δι´ ὄψεως ἐντυχεῖν	θείῳ	τινὶ λέγοντας ἀλαζόνας ἡγουμένῳ, τοῖς
[18]	δοῦναι, ἀλλὰ διέτριβεν ἐν τῷ	ταμιείῳ	πολὺν χρόνον ὡς ζητοῦσα καὶ
[16]	Λύσιδος τελευτήν (δια– γιγνώσκομεν δὲ	σημείῳ	τινὶ φαινομένῳ κατὰ τοὺς ὕπνους,
[17]	οἰκίαν οἱ φυγάδες καταίρειν μέλλουσιν,	ἀγωνιῶ,	μὴ μεγάλων κακῶν ἐμπλήσωμεν ἡμᾶς
[11]	διώξει περὶ Δήλιον ὑφ´ ἡμῶν	δορατίῳ	τετρωμένος, ὡς ἤκουσε τῶν ἐπὶ
[13]	τοῖς δ´ ἔτι συνεστῶσιν ἐν	Μεταποντίῳ	συνεδρεύουσιν ἐν οἰκίᾳ πῦρ οἱ
[22]	οὐδαμοῦ καθορᾶν, νήσους δὲ λαμπομένας	μαλακῷ	πυρὶ κατ´ ἀλλήλων ἐξαμειβούσας ἄλλην
[13]	εἰδότες ἀπήγγελλον, ὅτι πλουσίας ἐν	οἴκῳ	πένητι γηροκομίας τυχὼν καὶ πατὴρ
[28]	καὶ σποράδας ἢ μένειν ἐν	οἰκίσκῳ	καθείρξαντας αὑτοὺς ὥσπερ σμῆνος ἐξαιρεθησομένους
[27]	τοῦ Θεοκρίτου καθ´ ἑαυτὸν ἐν	οἰκίσκῳ	τινὶ σφαγιαζομένου πολὺς ἦν τῆς
[17]	εἶπεν οὐκ ἐλάσσους ἢ τριάκοντα	γιγνώσκω.	τί οὖν’ ἔφη τοσούτων τὸ
[15]	(πραότερον γὰρ ἡμῖν ἢ τῷ	Θετταλῷ	πρὸς τὰς ἀποκρίσεις ἐνδίδου σαυτὸν
[7]	κακῶν ἔσεσθαι διπλασιάσασι τὸν ἐν	Δήλῳ	βωμόν. οὔτε δὲ τὴν διάνοιαν
[17]	τοὺς φίλους συναγωνιῶντας εὔχεσθαι καὶ	κύκλῳ	παρεῖναι, τὴν δὲ μυκᾶσθαι καὶ
[22]	οἴεσθαι δὲ ταύταις τὸν αἰθέρα	κύκλῳ	φερομέναις ὑπορροιζεῖν λιγυρῶς εἶναι γὰρ
[16]	κεκριμένην ἀφεῖσθαι πρὸς ἄλλην γένεσιν	ἄλλῳ	δαίμονι συλλαχοῦσαν. καὶ μέντοι καὶ
[22]	εἰς τὸ μαντεῖον περιτυχεῖν σκότῳ	πολλῷ	τὸ πρῶτον, εἶτ´ ἐπευξάμενος κεῖσθαι
[24]	φιλοτιμουμένη περὶ τὴν ἔκβασιν ἱδρῶτι	πολλῷ	τοῖς ἄνω προσφέρηται, ταύτῃ τὸν
[16]	μὴ κακὸς ἐγὼ τεκμήρασθαι τῷ	πλῷ	τὸν κυβερνήτην. μυρίαι μὲν γὰρ
[33]	δὲ τοὺς πόδας ἐν τῷ	ξύλῳ	δεδεμένοι τὰς χεῖρας ὀρέγοντες ἐβόων
[32]	καὶ ἀνατρέψαντες τὸν ἄνθρωπον ἵεντο	δρόμῳ	διὰ τῆς αὐλῆς ἐπὶ τὸν
[11]	ἐκεῖνό μοι δοκεῖ θαυμαστόν, εἰ	πταρμῷ	χρώμενος οὐ τοῦτο τοῖς ἑταίροις
[32]	καὶ καταβαλὼν τὸν Λεοντίδην ἐπέσφαξε	θερμῷ	τῷ Κηφισοδώρῳ· καὶ γὰρ εἶδε
[11]	πελάζοντι, χρῆσθαι δ´ ἀτρέπτῳ τῷ	λογισμῷ	πρὸς τὸ δεινόν, οὐκ ἔστιν
[31]	οἶνον οὐκ ἦν εὐπαρακόμιστος τῷ	λογισμῷ	πρὸς τὸ συμφέρον ἀλλὰ μετέωρος
[11]	τοῖς ἀδήλοις καὶ ἀτεκμάρτοις τῷ	λογισμῷ	ῥοπὴν ἐπάγειν; ὡς γὰρ ὁλκὴ
[24]	Ἕλενος, Πριάμοιο φίλος παῖς, ξύνθετο	θυμῷ	βουλήν, ἥ ῥα θεοῖσιν ἐφήνδανε
[30]	γυναικεί ων ἀμπεχόμενοι, μεθύοντας ἀπομιμούμενοι	κώμῳ	χρωμένους μετὰ γυναικῶν. ἡ δὲ
[22]	μετὰ τὸν θάνατον· οἱ δ´	ἄνω	(δια) φερόμενοι δαίμονές εἰσι τῶν
[22]	παρεχομέναις τὸ ἄλογον· τοὺς δ´	ἄνω	καὶ κάτω πολλάκις ἀνωμάλως καὶ
[22]	θαυμάσιον; ἀλλ´ ἡμῖν‘ φάναι τῶν	ἄνω	μέτεστι μικρόν· ἄλλων γὰρ θεῶν
[17]	μόνῳ περιέχεσθαι τὸ δὲ πῦρ	ἄνω	μὴ ἐπιπολάζειν. ἡ μὲν οὖν
[10]	μέν, ὦ Σιμμία, μέμνησαι γάρ,	ἄνω	πρὸς τὸ Σύμβολον Σωκράτης καὶ
[24]	τὴν ἔκβασιν ἱδρῶτι πολλῷ τοῖς	ἄνω	προσφέρηται, ταύτῃ τὸν οἰκεῖον οὐ
[34]	ἄκραν κάτω νυκτερεύειν, οἱ δ´	ἄνω,	τούτων μὲν ἀτάκτως καὶ τεθορυβημένως
[5]	χρόνου λελιθωμένην ἤδη καὶ συμπεπηγυῖαν,	ἐπάνω	δὲ τοῦ μνήματος ἔκειτο πίναξ
[32]	κατὰ χεῖρα ῥωμαλέος· οὐ μὴν	ἔγνω	γε τὸν λύχνον καταβαλεῖν καὶ
[2]	παρέξειν. ὁ μὲν οὖν ἄνθρωπος	ἔγνω	πάλιν ἀπελθεῖν σπουδῇ πρὸς τοὺς
[15]	αὑτόν, ἀλλὰ καὶ τύχης κλῆρον	ἀπειπαμένῳ	καὶ θησαυροῦ φανέντος ἐπιπηδῶσαν ἀποστήσαντι
[18]	Ἱπποσθενείδα, παρέστη, καίπερ ἱεροῖς ἀεὶ	χρησαμένῳ	καλοῖς ὑπὲρ τῶν φυγάδων, ὡς
[15]	ἀπεχόμενον. ἀνδρὶ δὲ μὴ φίλων	προϊεμένῳ	χάρισι μὴ βασιλέων δωρεαῖς αὑτόν,
[23]	μήτε πλείονα γιγνώσκοντι μήτ´ ἐλάσσονα	φθεγγομένῳ.	σὺ οὖν ἃ φρονεῖς αὐτὸς
[14]	χρυσίον ἔναγχος πρὸς ἡμᾶς καὶ	δεομένῳ	λαβεῖν ἀγροικότερος ἐφάνην ἀποκρινόμενος ἀδίκων
[22]	ὥσπερ βαφὴν ἅμα τῷ φωτὶ	ποικιλλομένῳ	κατὰ τὰς μεταβολάς. φαίνεσθαι δὲ
[22]	οὖσαν ὡς ἡ Στὺξ ὁρίζει,	βουλομένῳ	σοι σκοπεῖν πάρεστιν. ἐρομένου δ´
[20]	φάσκουσι προσέχοντι τὸν νοῦν καὶ	διαπυνθανομένῳ	μετὰ σπουδῆς. ὅθεν ἡμῖν παρίστατο
[16]	(δια– γιγνώσκομεν δὲ σημείῳ τινὶ	φαινομένῳ	κατὰ τοὺς ὕπνους, εἴτε τεθνηκότος
[3]	βελτίονα καιρὸν αὑτῷ πεφυκότι καὶ	παρεσκευασμένῳ	καλῶς οὕτω χρησόμενος. κἀγὼ πρὸς
[20]	ἐντυχεῖν θείῳ τινὶ λέγοντας ἀλαζόνας	ἡγουμένῳ,	τοῖς δ´ ἀκοῦσαί τινος φωνῆς
[20]	ἄνευ φωνῆς ἐφαπτόμενον αὐτῷ τῷ	δηλουμένῳ	τοῦ νοοῦντος. πληγῇ γὰρ ἡ
[24]	ὁ θεὸς ἀλλ´ ἀφίησι τῷ	προθυμουμένῳ·	προθυμεῖται δ´ ἄλλος ἄλλην ἀνασῴζειν
[12]	δαιμόνιόν τι μηνύειν καὶ καταλέγειν	ἐκείνῳ	τῶν ἱστορικῶν τούτων ἕκαστον, ἡδὺς
[4]	δεξόμενος Ἀρχίαν καὶ παρέξων ἐν	οἴνῳ	καὶ μέθῃ τοῖς ἀνδράσιν εὐχείρωτον.
[17]	φλέγεσθαι τὴν δὲ Καδμείαν καπνῷ	μόνῳ	περιέχεσθαι τὸ δὲ πῦρ ἄνω
[18]	λέγεις ἐξ οἰκίας φίλης ἀνασχεῖν,	καπνῷ	δὲ συμμελανθῆναι τὸ τῶν πολεμίων
[17]	πόλεως φλέγεσθαι τὴν δὲ Καδμείαν	καπνῷ	μόνῳ περιέχεσθαι τὸ δὲ πῦρ
[10]	διασείων τὸν Εὐθύφρονα μετὰ παιδιᾶς.	ἄφνω	δ´ ἐπιστὰς καὶ σιωπήσας προσέσχεν
[27]	μεθ´ ὑμῶν γὰρ τηνικαῦτα βαδίζων	διαταράξω	τινὰς (ὡς ἀγόμενος. οὕτως’ ἔφη
[29]	σώμασι τὰς ψυχάς, μόλις διαναστάντες	ἔξω	προῆλθον ἐπὶ τὰς θύρας. εἰπόντος
[22]	μὲν ἀνεκράθησαν, πῆ δ´ ἔλιπον	ἔξω	τὸ καθαρώτατον, οὐκ ἐπισπώμενον ἀλλ´
[14]	γὰρ καὶ φιλόσοφος) δέχομαι καὶ	ἀγαπῶ	διαφερόντως, ἥκεις δὲ φάρμακα φίλοις
[20]	νόησις εἴη συνάπτοντος ἀτόπῳ τινὶ	τρόπῳ	πρὸς αὐτόν, ὥσπερ καὶ καθ´
[20]	ἢ λόγου νόησις εἴη συνάπτοντος	ἀτόπῳ	τινὶ τρόπῳ πρὸς αὐτόν, ὥσπερ
[18]	εἰ καταλάβοις ἂν τὸν ἄνθρωπον	ἵππῳ	χρώμενον τῶν ἐν Θήβαις κρατίστῳ·
[1]	μὲν γὰρ οὐκ ἀκριβὴς ἀλλὰ	τύπῳ	τινὶ γίγνεται μόνον ἡ τῶν
[4]	διαπράξασθαι φυγὴν ἀντὶ θανάτου τῷ	ἀνθρώπῳ.	~Καὶ ὁ Θεόκριτος εἰς καιρόν’
[29]	αὖθις ἀφικνεῖται Χάρων ἱλαρῷ τῷ	προσώπῳ	καὶ μειδιῶν καὶ προσβλέπων εἰς
[17]	σφόδρα τεταραγμένος ὡς διεφαίνετο τῷ	προσώπῳ.	κἀμοῦ μή τι καινότερον, ὦ
[29]	καὶ συνταττομένων αὖθις ἀφικνεῖται Χάρων	ἱλαρῷ	τῷ προσώπῳ καὶ μειδιῶν καὶ
[22]	μέχρι νῦν δίκην ἐν τῷ	ταρτάρῳ	τίνουσι. ταῦτα δ´ εἴσῃ‘ φάναι
[15]	ὦ Ἐπαμεινώνδα, εἰ θατέρῳ δοτέον,	θατέρῳ	δήπου ληπτέον· ἐν μὲν γὰρ
[15]	φίλων, εἶπεν ὦ Ἐπαμεινώνδα, εἰ	θατέρῳ	δοτέον, θατέρῳ δήπου ληπτέον· ἐν
[11]	πρᾶξιν· δυεῖν δ´ ἐναντίων λογισμῶν	θατέρῳ	προσελθὸν ἔλυσε τὴν ἀπορίαν τῆς
[1]	ἀληθινὰς πράξεις ὁμοίως τῷ μὲν	ἀργοτέρῳ	τὴν διάνοιαν ἐξαρκεῖν πρὸς ἱστορίαν,
[32]	Κηφισόδωρον εἰς τὸν λαγόνα καὶ	δευτέρῳ	τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν μέγα βοῶν
[28]	μή, βέλτιον εἶναι προελθόντας ἐν	ὑπαίθρῳ	συμπλέκεσθαι πρὸς (ἀλλήλους) ἀσυντάκτους καὶ
[1]	ἔμφρονας παρὰ τὰ δεινὰ καθορῶντα	καιρῷ	καὶ πάθει μεμιγμένου λογισμοῦ. τούτου
[27]	δ´ ἀπέτυχε καὶ συνῆπτε τῷ	καιρῷ	τὸ δεινόν, ἐξενηνοχέναι πιθανὸν ὄντα
[15]	καὶ ποτὸν ἀντίβασις τοῦ λογισμοῦ,	μακρῷ	δήπου ῥᾷόν ἐστι φιλοπλουτίαν κολοῦσαι
[20]	μυρίαις ὁρμαῖς οἷον ὕσπληξιν ἐντεταμένη	μακρῷ	πάντων ὀργάνων εὐστροφώτατόν ἐστιν, ἄν
[22]	γένεσιν, ὡς ὁρᾷς. ἀλλ´ οὐδὲν	ὁρῶ‘	τὸν Τίμαρχον εἰπεῖν ἢ πολλοὺς
[4]	γυμνάσια καὶ τὴν πάλην, εἶτα	πόρρω	τῶν ἄλλων ἀπαγαγὼν ἐπυνθάνετο περὶ
[28]	Πελοπίδου καὶ καταμανθάνοντος. ἐν τούτῳ	Κηφισοδώρῳ	Διότονος, εἷς τῶν φίλων, παρῆν
[32]	τὸν Λεοντίδην ἐπέσφαξε θερμῷ τῷ	Κηφισοδώρῳ·	καὶ γὰρ εἶδε πίπτοντα τὸν
[28]	παραθαρρύνων. ἔτι δὲ μᾶλλον ἂν	ἠγάσω	τοῦ παιδὸς αὐτοῦ τὴν φαιδρότητα
[31]	ἔτι τοῖς θεοῖς, ἐφ´ ὧν	κατηράσω	πολλὰ τῇ πατρίδι πολλάκις ὑπὲρ
[13]	λείψανα τεθνηκότος. οἱ δ´ ἐν	μέσῳ	πόλεμοι καὶ στάσεις καὶ τυραννίδες
[20]	ὁρμαῖς τὸν ὄγκον, ἀλλ´ ἐν	ὅσῳ	μάλα δίχα φωνῆς ἐννοηθεὶς κινεῖ
[20]	ἐντύχοιμεν. ~Οἱ δ´ ἦσαν ἤδη	πρόσω	ζητήσεως οὐκ ἀγεννοῦς ἀλλ´ ἧς
[24]	τοὺς μὲν πελαγίους ἔτι καὶ	πρόσω	τῆς γῆς φερομένους οἱ ἐπὶ
[33]	τὸν Φυλλίδαν, ἀλλὰ θερμὸν ὄντα	τῷ	ἀγῶνι καὶ μετέωρον, (ὑπ( ε)
[22]	μὲν γὰρ σύνδεσμον οἷα χαλινὸν	τῷ	ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς ἐμβεβλημένον, ὅταν
[13]	εἶπεν ὦ Σιμμία, ὄνομα μὲν	τῷ	ἀνδρί, γένος δὲ Κροτωνιάτης τῶν
[4]	αὐτὸν διαπράξασθαι φυγὴν ἀντὶ θανάτου	τῷ	ἀνθρώπῳ. ~Καὶ ὁ Θεόκριτος εἰς
[5]	Ἀγησίλαος, ὡς ἔφασαν, ἐξέπεμψεν ἀντίγραφα	τῷ	βασιλεῖ δεόμενος δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν,
[7]	τῶν παλαιῶν παντοδαποὺς (χαρακτῆρας ἀντέγραψε	τῷ	βασιλεῖ καὶ πρὸς ἡμᾶς ἔφρασεν,
[12]	τοῦ βέλους φαίη τετρῶσθαι μὴ	τῷ	βέλει ὑπὸ τοῦ βαλόντος, μεμετρῆσθαι
[20]	πρὸς λόγον ὥσπερ φῶς ἀνταύγειαν.	τῷ	γὰρ ὄντι τὰς μὲν ἀλλήλων
[18]	ἀπολαύσασά μου τέλος ὡμολόγησε κεχρηκέναι	τῷ	γείτονι τὸν χαλινὸν ἑσπέρας αἰτησαμένης
[8]	τῶν Πυθαγορικῶν. ἀφῖκται δὲ Λύσιδι	τῷ	γέροντι χοὰς χέασθαι περὶ τὸν
[22]	ὑπείκουσα δ´ ἀεὶ καὶ χαλῶσα	τῷ	δαίμονι τὸν σύνδεσμον ἐδίδου περιδρομὴν
[20]	δαίμονος ἄνευ φωνῆς ἐφαπτόμενον αὐτῷ	τῷ	δηλουμένῳ τοῦ νοοῦντος. πληγῇ γὰρ
[19]	πρὸς τὸν Σιμμίαν ἐπανήλθομεν, ὅπως	τῷ	Ἐπαμεινώνδᾳ καιρὸν λαβόντες ἐντύχοιμεν. ~Οἱ
[16]	μὲν οὖν Θεάνωρ ταῦτ´ εἰπὼν	τῷ	Ἐπαμεινώνδᾳ προσέβλεψεν, οἷον ἐξ ὑπαρχῆς
[12]	βάρος ὑπὸ τοῦ ζυγοῦ μὴ	τῷ	ζυγῷ ὑπὸ τοῦ ἱστάντος. οὐ
[11]	μήτε καμφθῆναι λιπαροῦσι μήθ´ ὑποχωρῆσαι	τῷ	θανάτῳ πελάζοντι, χρῆσθαι δ´ ἀτρέπτῳ
[15]	δὲ (πραότερον γὰρ ἡμῖν ἢ	τῷ	Θετταλῷ πρὸς τὰς ἀποκρίσεις ἐνδίδου
[14]	ἔφη ὁ Ἐπαμεινώνδας Ἰάσωνι μὲν	τῷ	Θετταλῶν ταγῷ πέμψαντι δεῦρο πολὺ
[24]	ἱερὸν καὶ ἄσυλον ἀνακεῖσθαί φημι	τῷ	θεῷ χρῆναι· θαυμάζω δ´ εἰ
[17]	μὲν διεταράχθημεν, ὁ δὲ Χάρων	τῷ	Ἱπποσθενείδᾳ πάνυ σκληρῶς τὴν ὄψιν
[27]	ἐπεὶ δ´ ἀπέτυχε καὶ συνῆπτε	τῷ	καιρῷ τὸ δεινόν, ἐξενηνοχέναι πιθανὸν
[9]	οἷς ὁ φαυλότατος οὐχ ἧττον	τῷ	κατατυγχάνειν πολλάκις φέρεται τοῦ κρατίστου.
[19]	τοῦ πάθους. μικρὸν γὰρ ἔμπροσθεν	τῷ	κεκωλῦσθαι δυσχεραίνοντες πάλιν διὰ τὴν
[32]	καταβαλὼν τὸν Λεοντίδην ἐπέσφαξε θερμῷ	τῷ	Κηφισοδώρῳ· καὶ γὰρ εἶδε πίπτοντα
[32]	οἰκετῶν ἔφασαν ἥκειν Ἀθήνηθεν γράμματα	τῷ	Λεοντίδῃ παρὰ Καλλιστράτου κομίζοντες. ὡς
[11]	θανάτῳ πελάζοντι, χρῆσθαι δ´ ἀτρέπτῳ	τῷ	λογισμῷ πρὸς τὸ δεινόν, οὐκ
[31]	τὸν οἶνον οὐκ ἦν εὐπαρακόμιστος	τῷ	λογισμῷ πρὸς τὸ συμφέρον ἀλλὰ
[11]	ἐν τοῖς ἀδήλοις καὶ ἀτεκμάρτοις	τῷ	λογισμῷ ῥοπὴν ἐπάγειν; ὡς γὰρ
[33]	δὲ κομίζεις παράσημον; ἅμα δὲ	τῷ	λόγῳ ξυστὸν ἱππικὸν ἔχων διῆκε
[15]	καὶ τῶν ἐμφύτων ἀπαρύσαι παθῶν	τῷ	λόγῳ παρέσχε· τὸ δὲ πᾶν
[4]	Ἀρχίας καλέσας τὸν Θεόκριτον καὶ	τῷ	Λυσανορίδᾳ προσαγαγὼν ἰδίᾳ διε λάλει
[1]	περὶ τὰς ἀληθινὰς πράξεις ὁμοίως	τῷ	μὲν ἀργοτέρῳ τὴν διάνοιαν ἐξαρκεῖν
[20]	ἄγει τὴν εὐφυᾶ ψυχὴν ἐπιθιγγάνων	τῷ	νοηθέντι πληγῆς μὴ δεομένην, ἡ
[31]	δὲ παραστὰς ἐκ δεξιῶν καὶ	τῷ	ξίφει πατάξας αὐτόν ἐνταῦθ´’ ἔφη
[33]	οἱ δὲ τοὺς πόδας ἐν	τῷ	ξύλῳ δεδεμένοι τὰς χεῖρας ὀρέγοντες
[18]	ὡς ἐμοῦ παντάπασιν ἐκστατικῶς ἐν	τῷ	παρόντι καὶ κακῶς ἔχοντος. ~Ἡμᾶς
[20]	δοθεὶς ἔτι παιδὸς ὄντος αὐτοῦ	τῷ	πατρὶ χρησμὸς ἀπεθέσπισεν· ἐᾶν γὰρ
[32]	ἀλκὴν διαφέρουσιν. ἀγὼν δ´ ἦν	τῷ	Πελοπίδᾳ πρὸς τὸν Λεοντίδην καὶ
[32]	εἰς τὸν λαγόνα καὶ δευτέρῳ	τῷ	Πελοπίδᾳ συμπεσὼν μέγα βοῶν ἀνεκαλεῖτο
[32]	τὸν ἐχθρὸν ὁ ἀνὴρ καὶ	τῷ	Πελοπίδᾳ τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε καὶ
[3]	πατρίδος. Ἐπαμεινώνδας δὲ Βοιωτῶν ἁπάντων	τῷ	πεπαιδεῦσθαι πρὸς ἀρετὴν ἀξιῶν διαφέρειν
[22]	ἐπιβολὰς ἕλικα ποιούσας μίαν ἐν	τῷ	περιστρέφεσθαι. τούτων δὲ πρὸς τὸ
[16]	εἰ μὴ κακὸς ἐγὼ τεκμήρασθαι	τῷ	πλῷ τὸν κυβερνήτην. μυρίαι μὲν
[24]	βοηθεῖν ὁ θεὸς ἀλλ´ ἀφίησι	τῷ	προθυμουμένῳ· προθυμεῖται δ´ ἄλλος ἄλλην
[29]	συνταττομένων αὖθις ἀφικνεῖται Χάρων ἱλαρῷ	τῷ	προσώπῳ καὶ μειδιῶν καὶ προσβλέπων
[17]	περιστύλου, σφόδρα τεταραγμένος ὡς διεφαίνετο	τῷ	προσώπῳ. κἀμοῦ μή τι καινότερον,
[25]	καὶ διαλαμβάνων ἄλλος ἄλλον ἐν	τῷ	συμπαλαίειν τὰ μὲν ἐπυνθάνετο τὰ
[3]	καιροῖς μετὰ τοῦ δικαίου καὶ	τῷ	συμφέροντι προσοισόμενον. οὐδὲ γὰρ ὅρον
[20]	νοῦς καθαρὸς ὢν καὶ ἀπαθής,	τῷ	σώματι (μὴ) μικρὰ τῶν ἀναγκαίων
[22]	τὸ μὲν οὖν ὑποβρύχιον ἐν	τῷ	σώματι φερόμενον ψυχὴ λέγεται· τὸ
[18]	γυνὴ δοῦναι, ἀλλὰ διέτριβεν ἐν	τῷ	ταμιείῳ πολὺν χρόνον ὡς ζητοῦσα
[22]	κοιμωμένου μέχρι νῦν δίκην ἐν	τῷ	ταρτάρῳ τίνουσι. ταῦτα δ´ εἴσῃ‘
[8]	ἡμᾶς· πρὶν δ´ ἐντυχεῖν ἐνηυλίσατο	τῷ	τάφῳ διανοούμενος ἀνελέσθαι τὰ λείψανα
[1]	Λακεδαιμόνιοι Φοιβίδαν μὲν ἐζημίωσαν ἐπὶ	τῷ	τὴν Καδμείαν καταλαβεῖν καὶ τῆς
[20]	ἡσυχάζων καὶ κείμενος, ἅμα δὲ	τῷ	τὴν ψυχὴν ἐν νῷ τι
[20]	δ´ ἐγρηγορότας καὶ καθεστῶτας ἐν	τῷ	φρονεῖν ὁμοίως κινοῦσι, θαυμαστὸν ἡγοῦνται
[22]	ἄλλοτε χρόαν ὥσπερ βαφὴν ἅμα	τῷ	φωτὶ ποικιλλομένῳ κατὰ τὰς μεταβολάς.
[22]	οὖν ὁρᾶν τερπόμενος τῇ θέᾳ·	κάτω	δ´ ἀπιδόντι φαίνεσθαι χάσμα μέγα
[21]	μαντεῖον. ἐμμείνας δὲ δύο νύκτας	κάτω	καὶ μίαν ἡμέραν, τῶν πολλῶν
[34]	εἰωθότας δὲ περὶ τὴν ἄκραν	κάτω	νυκτερεύειν, οἱ δ´ ἄνω, τούτων
[22]	τὸν ἑαυτῶν πότμον ἀποσφαλλόμεναι φέρονται	κάτω	πάλιν ἐπ´ ἄλλην γένεσιν, ὡς
[22]	ἄλογον· τοὺς δ´ ἄνω καὶ	κάτω	πολλάκις ἀνωμάλως καὶ τεταραγμένως ἐγκλίνοντας,
[11]	καμφθῆναι λιπαροῦσι μήθ´ ὑποχωρῆσαι τῷ	θανάτῳ	πελάζοντι, χρῆσθαι δ´ ἀτρέπτῳ τῷ
[23]	οὗτος· ἐπεὶ δ´ ἐλθὼν Ἀθήναζε	τρίτῳ	μηνὶ κατὰ τὴν γενομένην φωνὴν
[22]	εἴσῃ‘ φάναι σαφέστερον, ὦ νεανία,	τρίτῳ	μηνί· νῦν δ´ ἄπιθι. παυσαμένης
[22]	ἐγκεκλίσθαι τὴν θάλασσαν ὀλίγῳ τῶν	ὀκτὼ	μερῶν τοῦ παντὸς ἔλαττον, ὡς
[15]	εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας, ἀλλ´ ἔστιν	ὅτῳ	μὴ λαβόντι τὸ καλῶς διδόμενον
[20]	μὲν ἀλλήλων νοήσεις οἷον ὑπὸ	σκότῳ	διὰ φωνῆς ψηλαφῶντες γνωρίζομεν· αἱ
[22]	καταβὰς εἰς τὸ μαντεῖον περιτυχεῖν	σκότῳ	πολλῷ τὸ πρῶτον, εἶτ´ ἐπευξάμενος
[11]	τῷ θανάτῳ πελάζοντι, χρῆσθαι δ´	ἀτρέπτῳ	τῷ λογισμῷ πρὸς τὸ δεινόν,
[5]	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐν	Αἰγύπτῳ	πολλὰ τοῖς ἱερεῦσι διὰ φιλοσοφίαν
[18]	ἵππῳ χρώμενον τῶν ἐν Θήβαις	κρατίστῳ·	γνώριμος δ´ ὑμῖν ὁ ἄνθρωπός
[6]	ἄν’ εἶπον ὁ ξένος εἴη;	περιττῷ	γὰρ ἀφ´ ὧν λέγεις τινὶ
[18]	κἀκεῖνος, ὡς εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας	αὐτῷ,	ἀπὸ τῆς θύρας ἡσυχῆ προσῆγε.
[28]	καλῶν καὶ πρὸς ἀσφάλειαν ἐχεγγύων	αὐτῷ	γεγονότων. ~Ὁπλιζομένων δ´ ἡμῶν καὶ
[30]	γραμματοφόρου φήσαντος ὑπὲρ (τῶν) σπουδαίων	αὐτῷ	γεγράφθαι τὰ σπουδαῖα τοίνυν εἰς
[5]	ἔδειξε νύκτωρ, καί τινας ἐπ´	αὐτῷ	δράσαντες ἀπύρους ἱερουργίας, ὧν τὰ
[13]	καὶ στάσεις καὶ τυραννίδες ἐκώλυσαν	αὐτῷ	ζῶντι συντελέσαι τοὺς φίλους τὸν
[18]	προσῆγε. τοῦ δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος	αὐτῷ	καὶ λέγειν κελεύσαντος εἰς ἅπαντας
[30]	πρὸς Ἀρχίαν ἐκεῖνον ὄντα φίλον	αὐτῷ	καὶ ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα
[22]	μερῶν τοῦ παντὸς ἔλαττον, ὡς	αὐτῷ	κατεφαίνετο· δύο δ´ αὐτὴν ἔχειν
[20]	μηδ´ αὖθις ἐρέσθαι, πολλάκις δ´	αὐτῷ	παραγενέσθαι τοὺς μὲν δι´ ὄψεως
[11]	τέλος εἰς σωτηρίαν καὶ φυγὴν	αὐτῷ	σπουδῆς ἑταίρων καὶ παρασκευῆς εὐμηχάνου
[25]	ἄνεσιν τραπέσθαι μετὰ τῶν εἰωθότων	αὐτῷ	συνακολασταίνειν. ~Ὀψὲ δ´ ἦν ἤδη
[23]	Σπίνθαρος ὁ Ταραντῖνος οὐκ ὀλίγον	αὐτῷ	συνδιατρίψας ἐνταῦθα χρόνον ἀεὶ δήπου
[10]	ἀνθρωπίνην ἀσυλλογίστοις φρόνησιν, ἐν οἷς	αὐτῷ	συνεφθέγγετο πολλάκις τὸ δαιμόνιον ἐπιθειάζον
[33]	καὶ τὸ μὴ καθεστηκότα λαλεῖν	αὐτῷ	τὸν Φυλλίδαν, ἀλλὰ θερμὸν ὄντα
[20]	εἰκάσειε δαίμονος ἄνευ φωνῆς ἐφαπτόμενον	αὐτῷ	τῷ δηλουμένῳ τοῦ νοοῦντος. πληγῇ
[12]	πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν ἀλλὰ δαιμόνιον	αὐτῷ	τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι. μέτειμι γὰρ
[17]	ἐὰν οὖν δοκῇ σοι, φράσον	αὐτῷ	φυλάττεσθαί τινα κίνδυνον ἐξ ἐνυπνίου
[20]	μὴ δεομένην, ἡ δ´ ἐνδίδωσιν	αὐτῷ	χαλῶντι καὶ συντείνοντι τὰς ὁρμὰς
[13]	ὑμῶν, καὶ τάφου καλοῦ κρείττων	αὐτῷ	χάρις ἐκτινομένη φίλοις ὑπὸ φίλων
[15]	εὐκόλως χρῆται πρὸς τὸ καλὸν	αὑτῷ	μέγα φρονῶν καὶ τὰ κάλλιστα
[20]	ὡς κρείττονα δήπουθεν ἔχοντος ἐν	αὑτῷ	μυρίων διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν ἡγεμόνα
[3]	τοῦτον ἤ τινα βελτίονα καιρὸν	αὑτῷ	πεφυκότι καὶ παρεσκευασμένῳ καλῶς οὕτω
[12]	τὸ δαιμόνιον ἀλλὰ τὸν πταρμὸν	αὑτῷ	σημαίνειν ἔλεγεν· ὥσπερ εἴ τις
[10]	δ´ ἐπιστὰς καὶ σιωπήσας προσέσχεν	αὑτῷ	συχνὸν χρόνον, εἶτ´ ἀναστρέψας ἐπορεύετο
[16]	ἐκείνου τἀνδρὸς εἴη καὶ χρῷτο	ταὐτῷ	δαίμονι πρὸς τὸν βίον, εἰ
[13]	Κυλώνειοι περιένησαν καὶ διέφθειραν ἐν	ταὐτῷ	πάντας πλὴν Φιλολάου καὶ Λύσιδος
[1]	παρὰ Λῦσιν τὸν ἱερὸν σπουδάζοντες	οὕτω	διεφάνημεν. ἀλλ´ ὅρα τοὺς παρόντας,
[15]	τῶν γυμνασίων παρασκευὴν τοῦ σώματος,	οὕτω	καὶ ἀρετῆς ὁμολογεῖς τὸ μὲν
[24]	καὶ τρέφει καὶ ἀγαπᾷ διαφερόντως,	οὕτω	καὶ ἡμῶν οἱ ὑπὲρ ἡμᾶς
[22]	καὶ ἄρχοντος ἐπιστομιζομένης, μέχρι ἂν	οὕτω	κολαζομένη πειθήνιος γένηται καὶ συνήθης
[12]	σημαίνει καὶ κίνησιν τραχυτέραν θαλάσσης,	οὕτω	μαντικῇ ψυχῇ πταρμὸς ἢ κληδὼν
[10]	τί φαμεν; ἐμοὶ γὰρ οὐδὲν	οὕτω	μέγα τῶν περὶ Πυθαγόρου λεγομένων
[1]	ὦ Ἀρχίδαμε, σοῦ δι´ εὔνοιαν	οὕτω	προθύμως τὰ πεπραγμένα μαθεῖν σπουδάζοντος
[11]	κλίνει τὸ σύμπαν ἐφ´ ἑαυτήν,	οὕτω	πταρμὸς ἢ κληδὼν ἤ τι
[12]	τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀπειρίας ἐπέλθοι,	οὕτω	σκόπει, μὴ καὶ ἡμεῖς τῶν
[13]	κατῄσχυνεν ἀτελῆ πεσοῦσαν. ποίου γὰρ	οὕτω	σκοποῦ βάλλοντα καὶ τυχεῖν ἡδὺ
[14]	διδόναι καὶ ἀπολείπειν μὴ δεομένοις,	οὕτω	σύμμαχος μὲν ἀφῖξαι πρὸς πενίαν
[24]	πιστοῖς καὶ συνήθεσιν αὐτοὶ φράζουσιν,	οὕτω	τὸ θεῖον ὀλίγοις ἐντυγχάνει δι´
[3]	αὑτῷ πεφυκότι καὶ παρεσκευασμένῳ καλῶς	οὕτω	χρησόμενος. κἀγὼ πρὸς αὐτόν ὦ
[14]	γνωρίμοις, ὅτι κάλλιστα μὲν αὐτοὶ	πλούτῳ	χρῶνται καλῶς δὲ πενίᾳ χρωμένους
[17]	φύσιν καὶ τὸ εἶδος. ~Ἐν	τούτῳ	δ´ ὁ μὲν ἰατρὸς προσελθὼν
[4]	ἧς ἀνακρίνουσι τὸν Θεόκριτον. ἐν	τούτῳ	δὲ Φυλλίδας, ὃν οἶσθ´, ὦ
[27]	κινδυνεύσει μεθ´ ὑμῶν· οὐδὲ γὰρ	τούτῳ	καλὸν ὑποχείριον γενέσθαι τοῖς ἐχθροῖς,
[1]	μηδ´ ἂν εἰς Θήβας ἐπὶ	τούτῳ	κατοκνήσαντος ἐλθεῖν, εἰ μὴ καὶ
[28]	τοῦ Πελοπίδου καὶ καταμανθάνοντος. ἐν	τούτῳ	Κηφισοδώρῳ Διότονος, εἷς τῶν φίλων,
[34]	δεήσεις σωφρόνων γυναικῶν. ~Ἐν δὲ	τούτῳ	τῶν πραγμάτων ὄντων πυθόμενος τὸν
[11]	ἀρχῆς ἀγομένου πρὸς τὸ καλόν.	ἀκούω	δὲ καὶ τὴν ἐν Σικελίᾳ
[8]	πρὶν δ´ ἐντυχεῖν ἐνηυλίσατο τῷ	τάφῳ	διανοούμενος ἀνελέσθαι τὰ λείψανα τοῦ
[22]	δόξαι γε τῆς κεφαλῆς ἅμα	ψόφῳ	προσπεσόντι πληγείσης τὰς ῥαφὰς διαστάσας
[4]	ὁ Φυλλίδας οὐ σαφῶς’ εἶπεν	ἔχω	λέγειν οὐδ´ ὡς ἐπιστάμενος, ἤκουον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005