Chapitre
[15]	καλῶς δίδωσιν; ὡμολόγησεν. ὁ δ´	ἅ	τις καλῶς δίδωσι δεξάμενος οὐ
[21]	τι τοιοῦτον παρ– αγόντων καταφρονοῦσιν·	ἃ	δὲ Τιμάρχου τοῦ Χαιρωνέως ἠκούσαμεν
[15]	ἄσκησίς ἐστι τῇ ψυχῇ πρὸς	ἃ	κεκώλυται. πάνυ μὲν οὖν’ εἶπεν.
[20]	εἴη τὸ Σωκράτους λεγόμενον δαιμόνιον.	ἃ	μὲν οὖν πρὸς τὸν Γαλαξιδώρου
[3]	μὴ πράσσειν εἰκότως ἀντιτείνει πρὸς	ἃ	μὴ πέφυκε μηδὲ δοκιμάζει παρακαλούμενος.
[18]	μὲν ὁδοὺς (κακὰς δ´ ἐπανόδους·	ἃ	νὴ Δία πάντα τρέψειαν εἰς
[7]	τὰ γράμματα συμβαλεῖν τοῦ πίνακος,	ἃ	παρ´ ἡμῶν ἔλαβεν Ἀγησίλαος τὸν
[23]	μήτ´ ἐλάσσονα φθεγγομένῳ. σὺ οὖν	ἃ	φρονεῖς αὐτὸς δίελθε περὶ τῶν
[32]	καὶ δευτέρῳ τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν	μέγα	βοῶν ἀνεκαλεῖτο τοὺς θεράποντας. ἀλλ´
[12]	ψυχῇ πταρμὸς ἢ κληδὼν οὐ	μέγα	καθ´ αὑτὸ μεγάλου δὲ σημεῖον
[5]	σώματος, ψέλλιον δὲ χαλκοῦν οὐ	μέγα	καὶ δύ´ ἀμφορεῖς κεραμεοῖ γῆν
[13]	ἐκεῖ φιλοσόφων οὐ καταισχύνων τὸ	μέγα	Πυθαγόρου κλέος· ἀλλὰ καὶ νῦν
[22]	κάτω δ´ ἀπιδόντι φαίνεσθαι χάσμα	μέγα	στρογγύλον οἷον ἐκτετμημένης σφαίρας, φοβερὸν
[32]	μὲν εἰς τὴν κεφαλὴν οὐ	μέγα	τραῦμα δοὺς δὲ πολλὰ καὶ
[10]	φαμεν; ἐμοὶ γὰρ οὐδὲν οὕτω	μέγα	τῶν περὶ Πυθαγόρου λεγομένων εἰς
[15]	χρῆται πρὸς τὸ καλὸν αὑτῷ	μέγα	φρονῶν καὶ τὰ κάλλιστα τῇ
[12]	τις ἄπειρος γραμμάτων δυνάμεως ὁρῶν	ὀλίγα	πλήθει καὶ φαῦλα τὴν μορφὴν
[15]	εἰς τὸ κερδαίνειν ἀνατεθραμμένον ὅταν	σπαργᾷ	περὶ τάς ἀδικους μάλα μόλις
[22]	δαιμόνων ἐπιχθονίων οὖσα φεύγει τὴν	Στύγα	μικρὸν ὑπερφέρουσα, λαμβάνεται δ´ ἅπαξ
[27]	κάλλιστον ὄντα Θηβαίων, ὦ Ἀρχίδαμε,	παῖδα	καὶ φιλοπονώτατον περὶ τὰ γυμνάσια,
[27]	ἠγανακτοῦμεν καὶ ἀπάγειν ἐκελεύομεν τὸν	παῖδα.	τὸ δ´ ὅλον’ εἶπεν ὁ
[5]	Καδμείᾳ τὸ δόρυ καὶ τὴν	σφραγῖδα	παραλαμβάνουσιν οὔτ´ εἰδότες οὐδὲν οὔτε
[18]	οἶδ´’ ἔφη τοὺς ἄνδρας ἀκριβῶς,	Ἱπποσθενείδα,	καί σε μήτε κατ´ οἶκον
[17]	διεταράχθημεν, ὁ δὲ Χάρων τῷ	Ἱπποσθενείδᾳ	πάνυ σκληρῶς τὴν ὄψιν ἐνερείσας
[18]	θαρρῆσαι πρὸς τὴν πρᾶξιν, ὦ	Ἱπποσθενείδα,	παρέστη, καίπερ ἱεροῖς ἀεὶ χρησαμένῳ
[17]	παροξυνόμενος εἰπέ μοι, φησίν ὦ	Ἱπποσθενείδα,	πόσους οἴει μετέχειν τῶν ἀπορρήτων
[18]	οὐ Χλίδωνα λέγεις, εἶπον ὦ	Ἱπποσθενείδα,	τὸν κέλητι τὰ Ἡράκλε ια
[17]	συνειδώς, ἔστι σοι, φησίν ὦ	Ἱπποσθενείδα,	Χάρων ἑταῖρος ἐμοὶ δ´ οὐ
[4]	ἄριστα μὲν οὖν, εἶπον ὦ	Φυλλίδα,	καὶ πειράθητι πάντας ἢ τούς
[17]	θυμὸν ὀλιγωροῦντα τοῦ βίου προῃρήμεθα,	Φυλλίδα,	πολὺ τὸ τῆς ἡμέρας μῆκος
[17]	κἀμοῦ μή τι καινότερον, ὦ	Φυλλίδα,	προσπέπτωκεν; εἰπόντος ἐμοὶ μὲν οὐδέν’
[17]	μὴ λέγε πρὸς θεῶν, ἔφη	Φυλλίδα,	ταῦτα μηδὲ τὴν προπέτειαν εὐτολμίαν
[33]	τὸ πλάσμα πότ´, ἔλεγεν ὦ	Φυλλίδα,	τηνικαῦτα μετεπέμψαντο δεσμώτην οἱ πολέμαρχοι;
[31]	ἀνεβόησεν οὐ Μέλων οὗτος, ὦ	Φυλλίδα;	τούτου μὲν οὖν ἐξέκρουσε τὴν
[14]	σοὶ δ´, ὦ πάτερ, Μιλησίαν	χλανίδα	τῇ δὲ μητρὶ παραλουργὸν ὠνησόμεθα
[21]	ἠκούσαμεν ὑπὲρ τούτων διεξιόντος, οὐκ	οἶδα	μὴ μύθοις ὁμοιότερ´ ἢ λόγοις
[32]	διαφέρουσιν. ἀγὼν δ´ ἦν τῷ	Πελοπίδᾳ	πρὸς τὸν Λεοντίδην καὶ διαξιφισμὸς
[32]	τὸν λαγόνα καὶ δευτέρῳ τῷ	Πελοπίδᾳ	συμπεσὼν μέγα βοῶν ἀνεκαλεῖτο τοὺς
[32]	ἐχθρὸν ὁ ἀνὴρ καὶ τῷ	Πελοπίδᾳ	τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε καὶ τοὺς
[28]	δ´ ἄδακρυς καὶ ἄτεγκτος ἐγχειρίσας	Πελοπίδᾳ	τὸν υἱὸν ἐχώρει διὰ θυρῶν
[14]	καταχρυσώσομεν τὰ ὅπλα καὶ τὴν	ἀσπίδα	πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς χρυσίον, ὥσπερ
[22]	τοῦ φωτός, ἀφορίζει τὴν ἐσχάτην	μερίδα	τῶν ὅλων. τέσσαρες δ´ εἰσὶν
[4]	καλέσας τὸν Θεόκριτον καὶ τῷ	Λυσανορίδᾳ	προσαγαγὼν ἰδίᾳ διε λάλει πολὺν
[15]	οὐδ´ εἰ μὴ προδίδωσί τις	πατρίδα	καὶ φίλους δι´ ἀργύριον, οὗτος
[31]	τοῖς τυράννοις βοηθεῖν ἀλλὰ τὴν	πατρίδα	συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα καὶ τοῖς
[15]	δυεῖν ἄρα φίλων, εἶπεν ὦ	Ἐπαμεινώνδα,	εἰ θατέρῳ δοτέον, θατέρῳ δήπου
[16]	καὶ μέντοι καὶ συμβαλὼν ἕωθεν	Ἐπαμεινώνδᾳ	(καὶ τὸν τρόπον ἀκούσας ᾧ
[19]	τὸν Σιμμίαν ἐπανήλθομεν, ὅπως τῷ	Ἐπαμεινώνδᾳ	καιρὸν λαβόντες ἐντύχοιμεν. ~Οἱ δ´
[15]	καλῶν καὶ δικαίων κτῆσιν, ὦ	Ἐπαμεινώνδα;	μᾶλλον δὲ (πραότερον γὰρ ἡμῖν
[16]	οὖν Θεάνωρ ταῦτ´ εἰπὼν τῷ	Ἐπαμεινώνδᾳ	προσέβλεψεν, οἷον ἐξ ὑπαρχῆς ἀναθεώμενος
[8]	δὲ κομίζων χρυσίον οἴεται δεῖν	Ἐπαμεινώνδᾳ	τὰς Λύσιδος γηροτροφίας ἀποτίνειν καὶ
[13]	ἡμῶν καλέσας εἶεν, εἶπεν ὦ	Ἐπαμεινώνδα,	τίνα χρὴ τὸν ξένον καὶ
[13]	οὐκοῦν’ ἔφη σὺ κωλύεις, ὦ	Ἐπαμεινώνδα,	τῶν ἔργων τὸ κάλλιστον. εἰ
[22]	ἀστράπτουσα καὶ μυκωμένη φοβερὸν οὐκ	ἐᾷ	πελάζειν, ἀλλὰ θρηνοῦσαι τὸν ἑαυτῶν
[22]	μὲν οὖν ὁρᾶν τερπόμενος τῇ	θέᾳ·	κάτω δ´ ἀπιδόντι φαίνεσθαι χάσμα
[7]	ἐπὶ Πρωτεῖ βασιλεύοντι γραμματικῆς, ἣν	Ἡρακλέα	τὸν Ἀμφιτρύωνος ἐκμαθεῖν, ὑφηγεῖσθαι μέντοι
[18]	Ἱπποσθενείδας Χλίδων’ ἔφη νὴ τὸν	Ἡρακλέα·	φεῦ, μή τι χαλεπώτερον συμβέβηκε;
[21]	καὶ Σωκράτους δεηθεὶς ταφῆναι παρὰ	Λαμπροκλέα	τὸν Σωκράτους υἱόν, ὀλίγ αις
[17]	μόνος ἀνῄρηκας καὶ διακεκώλυκας ἐκπέμψας	ἱππέα	πρὸς τοὺς ἄνδρας ἤδη καθ´
[22]	πῆ δ´ ἀραιὰ τενάγη καὶ	βραχέα,	πολλαχῆ δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι καὶ
[1]	πρὸ τῆς καθόδου τῶν φυγάδων	ἐπιστάμεθα.	καὶ γάρ, ὡς οἱ περὶ
[14]	πῶς’ ἔφη ποιοῦμεν, ὦ Καφισία;	προϊέμεθα	τὴν πενίαν τοῖς χρήμασι καὶ
[17]	καὶ θυμὸν ὀλιγωροῦντα τοῦ βίου	προῃρήμεθα,	Φυλλίδα, πολὺ τὸ τῆς ἡμέρας
[19]	οὐκ οὔσης ἀναβολῆς, εἰς ἀγωνίαν	ὑπηγόμεθα	καὶ φόβον. οὐ μὴν ἀλλ´
[6]	τῶν φίλων, ἡμεῖς δ´ εἰσελθόντες	ἠσπαζόμεθα	τὸν Σιμμίαν ἐπὶ τῆς κλίνης
[34]	καὶ τοῦτον μὲν ὕστερον, ὡς	πυνθανόμεθα,	χρήμασιν οὐκ ὀλίγοις ἐζημίωσαν τῶν
[7]	μέν, ὅταν ἥκῃ πρὸς ἡμᾶς,	δεξόμεθα·	νυνὶ δ´ ὑπὲρ ὧν ἀρτίως
[18]	εἰ γὰρ οὐ πολὺ προείληφας,	διωξόμεθα.	καὶ ὁ Ἱπποσθενείδας οὐκ οἶδ´,
[25]	τοὺς συνήθεις, ἡμεῖς δὲ Θεάνορος	ἐπιμελησόμεθα	διαλύσαντες ὅταν δοκῇ τὴν συνουσίαν.
[14]	χλανίδα τῇ δὲ μητρὶ παραλουργὸν	ὠνησόμεθα	χιτώνιον; οὐ γὰρ εἰς γαστέρα
[14]	οὐ γὰρ εἰς γαστέρα δήπου	καταχρησόμεθα	τὴν δωρεὰν εὐωχοῦντες αὑτοὺς πολυτελέστερον,
[14]	καὶ μὴν οὐδ´ ἀργόν’ ἔφη	καθισόμεθα	φρουροῦντες οἴκοι τὸν πλοῦτον· ἄχαρις
[29]	ἐξίωμεν. ταῦτα τοῦ Χάρωνος εἰπόντος	εὐχόμεθα	τοῖς θεοῖς καὶ παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους.
[27]	ἀλλὰ τόν γε Χάρωνα πάντες	ᾠόμεθα	χρῆναι βαδίζειν καὶ ὑπακούειν τοῖς
[7]	δὲ καὶ τότε λέγειν καλῶς	ἡγούμεθα	τὸν Χόνουφιν καὶ μᾶλλον ὁπηνίκα
[15]	ἀνθρώπων ὄντες, ὦ φίλε Σιμμία,	παραιτούμεθα	τὸν ξένον ἐᾶν ἡμᾶς ἱκανῶς
[16]	εὐμενέσι καὶ φίλοις, ὅταν ἐκεῖ	γενώμεθα,	συνοίκοις χρησόμενον; καὶ ὁ Θεάνωρ
[11]	συνέβη μετ´ αὐτοῦ παρὰ τὴν	Πάρνηθα	φεύγουσιν ὑπὸ τῶν ἡμετέρων ἱππέων
[1]	περὶ Μέλωνα καὶ Πελοπίδαν, ὡς	οἶσθα,	ἰδιόξενοι γενόμενοι καὶ παρ´ ὃν
[20]	λαβοῦσα πρὸς τὸ νοηθὲν κινεῖσθαι.	ἐνταῦθα	γὰρ εἰς τὸ νοοῦν αἱ
[15]	(καὶ γὰρ ὁ νόμος ἴσως	ἐνταῦθα	καὶ ὁ φόβος ἀπείργει τὴν
[16]	μετοικίζεις εἰς Ἰταλίαν ἢ καταμένειν	ἐνταῦθα	παρ´ ἡμῖν ἐάσεις εὐμενέσι καὶ
[8]	εἰ μή τις ἀσχολία μείζων,	ἐνταῦθα	περιμεῖναι βουλόμενος ὑμῖν γνωρίσαι τὸν
[4]	τιος ἀπαντήσας μικρόν’ εἶπεν ὑμᾶς	ἐνταῦθα	περιμεῖναι παρα– καλεῖ Σιμμίας· ἐντυγχάνει
[24]	δαίμονες οὐ παντελῶς ἀτιμάζουσι τὰ	ἐνταῦθα	πράγματα καὶ λόγους καὶ σπουδάς,
[1]	αὐτοὶ παρανόμως καὶ βιαίως, ἔγνωμεν	ἐνταῦθα	τῶν περὶ Μέλωνα καὶ Πελοπίδαν,
[23]	Ταραντῖνος οὐκ ὀλίγον αὐτῷ συνδιατρίψας	ἐνταῦθα	χρόνον ἀεὶ δήπου λέγει μηδενί
[18]	Ἱπποσθενείδα, τὸν κέλητι τὰ Ἡράκλε	ια	νικῶντα πέρυσιν; ἐκεῖνον μὲν οὖν
[30]	(τῶν) σπουδαίων αὐτῷ γεγράφθαι τὰ	σπουδαῖα	τοίνυν εἰς αὔριον’ ἔφη. καὶ
[5]	ἔχων γράμματα πολλὰ θαυμαστὸν ὡς	παμπάλαια·	γνῶναι γὰρ ἐξ αὑτῶν οὐδὲν
[30]	ἐπὶ θύρας σκεψόμενον εἰ τὰ	γύναια	πρόσεισι. ~Τοιαύτης δὲ τὸν πότον
[22]	κατὰ νότον μάλιστα, πῆ δ´	ἀραιὰ	τενάγη καὶ βραχέα, πολλαχῆ δὲ
[22]	ἡ τρίτη φθορᾶς δ´ ἡ	τελευταία·	συνδεῖ δὲ τῇ μὲν δευτέρᾳ
[22]	τὴν κεφαλὴν αὖθις ἀλγήσας, καθάπερ	βίᾳ	συμπιεσθεῖσαν, οὐδὲν ἔτι γιγνώσκειν οὐδ´
[20]	προσέοικε τῆς ψυχῆς δι´ ὤτων	βίᾳ	τὸν λόγον εἰσδεχομένης, ὅταν ἀλλήλοις
[13]	ὡς εἶχε πλεῦσαι, κομιδῇ δὲ	διὰ	γῆρας καὶ ἀσθένειαν ἐλλείπων ἐπέσκηψε
[16]	τῶν ὀνείρων τὴν Λύσιδος τελευτήν	(δια–	γιγνώσκομεν δὲ σημείῳ τινὶ φαινομένῳ
[1]	Γοργίδου πάντα τοῖς φυγάσι δεῦρο	διὰ	γραμμάτων ἐξαγγείλαντος. ὥστε σοι λείπεται
[28]	ἐγχειρίσας Πελοπίδᾳ τὸν υἱὸν ἐχώρει	διὰ	θυρῶν δεξιούμενος ἕκαστον ἡμῶν καὶ
[7]	κακῶν μεθεμένους Μούσαις ὁμιλεῖν καὶ	διὰ	λόγων καὶ μαθημάτων τὰ πάθη
[18]	τῶν Μέλωνος ἁρματηλατῶν ἐπιστάτης καὶ	διὰ	Μέλωνα τὴν πρᾶξιν ἀπ´ ἀρχῆς
[22]	φωνῆς ἐκείνης ἐκ πασῶν συνηρμοσμένης.	διὰ	μέσου δ´ αὐτῶν θάλασσαν ἢ
[31]	δὲ πρῶτος ὁ Μέλων ὥρμησε	διὰ	μέσου τὴν χεῖρα τῇ λαβῇ
[24]	λιμένος. ἥτις δ´ ἂν ἤδη	διὰ	μυρίων γενέσεων ἠγωνισμένη μακροὺς ἀγῶνας
[18]	(κακὰς δ´ ἐπανόδους· ἃ νὴ	Δία	πάντα τρέψειαν εἰς αὐτὴν ἐκείνην
[20]	οὕτως οἱ τῶν δαιμόνων λόγοι	διὰ	πάντων φερόμενοι μόνοις ἐνηχοῦσι τοῖς
[10]	περίπλεαι καὶ κατ´ ἀλλήλων ὠθούμεναι	διὰ	πλῆθος, ἐκτροπῆς δὲ μὴ παρούσης
[32]	γε τὸν λύχνον καταβαλεῖν καὶ	διὰ	σκότους συμμῖξαι τοῖς ἐπιφερομένοις, ἀλλ´
[33]	δεσμώτην οἱ πολέμαρχοι; πότε δὲ	διὰ	σοῦ; τί δὲ κομίζεις παράσημον;
[24]	ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων ἀλλὰ λόγῳ	διὰ	συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν οἱ πολλοὶ
[20]	ὑπορυττ όντων ἀσπίσι χαλκαῖς ἁλίσκονται	διὰ	τὴν ἀντήχησιν, ὅταν ἐκ βάθους
[19]	ἔμπροσθεν τῷ κεκωλῦσθαι δυσχεραίνοντες πάλιν	διὰ	τὴν ὀξύτητα τοῦ καιροῦ καὶ
[32]	ἀνατρέψαντες τὸν ἄνθρωπον ἵεντο δρόμῳ	διὰ	τῆς αὐλῆς ἐπὶ τὸν θάλαμον.
[22]	λίμνην ὑποκεχύσθαι τοῖς χρώμασι διαλάμπουσαν	διὰ	τῆς γλαυκότητος ἐπιμιγνυμένοις· καὶ τῶν
[17]	τῶν ἐχθρῶν παντάπασι τὴν κάθοδον;	διὰ	τί γὰρ Θεσπιεῦσι μὲν παρήγγελται
[24]	ἀνασῴζειν ἐγκελευόμενος, ἡ δὲ συνακούει	διὰ	τὸ πλησιάζειν καὶ σῴζεται, μὴ
[31]	ὑπὲρ αὐτῆς· ὡς δὲ καὶ	διὰ	τὸν οἶνον οὐκ ἦν εὐπαρακόμιστος
[27]	κωλῦσαι μὲν ἐπιχειρήσαντα τὴν κάθοδον	διὰ	τοῦ Χλίδωνος, ἐπεὶ δ´ ἀπέτυχε
[26]	ψῦχος ἐπέτεινε πνεύματος γενομένου, καὶ	διὰ	τοῦτο τῶν πολλῶν τάχιον εἰς
[22]	κίνησιν ἔχοντας εὐηνίοις ψυχαῖς χρῆσθαι	διὰ	τροφὴν καὶ παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ
[7]	μέντοι καὶ παραινεῖν τοῖς Ἕλλησι	διὰ	τῶν γραμμάτων τὸν θεὸν ἄγειν
[15]	ἄσκησιν δὲ τὴν ἐπὶ τοῦτο	διὰ	τῶν γυμνασίων παρασκευὴν τοῦ σώματος,
[10]	πρὸς Κέβητα· πορευομένοις δ´ αὐτοῖς	διὰ	τῶν ἑρμογλύφων παρὰ τὰ δικαστήρια
[10]	χρόνον, εἶτ´ ἀναστρέψας ἐπορεύετο τὴν	διὰ	τῶν κιβωτοποιῶν καὶ τοὺς προκεχωρηκότας
[31]	ἐλπίδος διαπαιδαγωγησάσης προσμίξαντες ἡμεῖς καὶ	διὰ	τῶν οἰκετῶν εὐθὺς ὠσάμενοι πρὸς
[3]	οὐκοῦν καὶ οὗτος δήπου μηδὲ	διὰ	τῶν πολιτῶν ἄκριτον, ἀλλὰ καὶ
[26]	ἐπήστραψε δεξιὸν ἄνευ βροντῆς εἰσιοῦσι	διὰ	τῶν πυλῶν· καὶ τὸ σημεῖον
[30]	μεμιγμένον, ὥστε πολλὴν ἐρημίαν εἶναι	διὰ	τῶν στενωπῶν διεξιοῦσιν. οἱ μὲν
[22]	τὸν θάνατον· οἱ δ´ ἄνω	(δια)	φερόμενοι δαίμονές εἰσι τῶν νοῦν
[5]	ἐν Αἰγύπτῳ πολλὰ τοῖς ἱερεῦσι	διὰ	φιλοσοφίαν συγγενόμενος. Ἁλιάρτιοι δὲ τὴν
[7]	θεὸν ἄγειν σχολὴν καὶ εἰρήνην	διὰ	φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους ἀεί, Μούσαις καὶ
[20]	ἀλλήλων νοήσεις οἷον ὑπὸ σκότῳ	διὰ	φωνῆς ψηλαφῶντες γνωρίζομεν· αἱ δὲ
[13]	ὡς ἀνδρὸς εὖ παθεῖν ἀξίου	διὰ	χάριτος ἐφιέμενον; ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν
[14]	ἐλευθέρας καὶ αὐτονόμου (πόλεως ἐπείρα	διὰ	χρη| μάτων· σοῦ δ´, ὦ
[22]	πρῶτον μὲν ἀναπνεῦσαι τότε δοκεῖν	διὰ	χρόνου συχνοῦ τεινομένην τέως καὶ
[6]	ὁ παλαιὸς ἀπὸ ξένης ἐλθὼν	διὰ	χρόνου τῶν φίλων ἐρωτώντων ὅ
[3]	φόνων καὶ διαφθεῖραι πολλοὺς τῶν	ἰδίᾳ	διαφόρων ὄντων. ~Ταῦτά μου διαλεγομένου
[4]	Θεόκριτον καὶ τῷ Λυσανορίδᾳ προσαγαγὼν	ἰδίᾳ	διε λάλει πολὺν χρόνον ἐκνεύσας
[4]	παρα– καλεῖ Σιμμίας· ἐντυγχάνει γὰρ	ἰδίᾳ	Λεοντίδῃ περὶ Ἀμφιθέου παραιτούμενος (μεῖναι)
[16]	Ἐπαμεινώνδαν. ἔστι γάρ τι γιγνόμενον	ἰδίᾳ	περὶ τὰς ταφὰς τῶν Πυθαγορικῶν
[20]	σπουδῆς. ὅθεν ἡμῖν παρίστατο σκοπουμένοις	ἰδίᾳ	πρὸς ἀλλήλους ὑπονοεῖν μήποτε τὸ
[6]	γέροντα. καὶ γὰρ ᾧ μηδὲν	ἰδίᾳ	συμβέβηκεν ἀδικεῖσθαι, τὸ βάρος αὐτὸ
[1]	κομψοὺς καὶ φιλοτέχνους καθ´ ἕκαστον	ἰδίᾳ	τῶν ἐντυγχανόντων προσαγορεύουσι. τοῖς μὲν
[17]	πολὺν ἀλλ´ ὅσον ἐξοσιώσασθαι τὰ	θεῖα;	καὶ γὰρ οἱ μάντεις τῇ
[9]	πέπεικεν, ὅτι Σωκράτης ὑπερεώρα τὰ	θεῖα;	τοῦτο γὰρ αὐτοῦ καὶ πρὸς
[9]	κατηγόρησεν’ οὐδαμῶς’ ἔφη τά γε	θεῖα·	φασμάτων δὲ καὶ μύθων καὶ
[23]	ἡμῖν παρακλητέον ἐπὶ τὴν ζήτησιν·	οἰκεία	γὰρ πάνυ καὶ προσήκουσα θείοις
[14]	πενίαν, ἀλλὰ καίπερ ὢν μειράκιον	εὐτελείᾳ	καλλωπίζεται καὶ στέργει τὰ παρόντα,
[12]	θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ καὶ	ἀφελείᾳ	μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν ἐξανθρωπίσαντος, εἰ
[34]	ἐπιδεδημηκότας κατὰ τύχην πρὸς τὰ	Ἡράκλεια	σαλπικτὰς παραλαμβάνων. εὐθέως δ´ οἱ
[5]	δὲ νῦν ἄρχοντες ἐν τῇ	Καδμείᾳ	τὸ δόρυ καὶ τὴν σφραγῖδα
[24]	καὶ σπανίως, τοῖς δὲ πολλοῖς	σημεῖα	δίδωσιν, ἐξ ὧν ἡ λεγομένη
[4]	οὐδ´ ὡς ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ	σημεῖα	καὶ μαντεύματα δυσχερῆ καὶ χαλεπὰ
[5]	τὸ δαιμόνιον, ὡς προδείκνυσι τὰ	σημεῖα	περὶ ὧν ἄρτι Λυσανορίδας ἡμῖν
[5]	δράσαντες ἀπύρους ἱερουργίας, ὧν τὰ	σημεῖα	συγχέουσι καὶ ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος
[17]	ἐπανέλθῃ, διαφθερεῖν. οὐ μεγάλα ταῦτα	σημεῖα	τοῦ μὴ λανθάνειν τὴν πρᾶξιν;
[30]	ἐπιτίθεσθαι τοῖς περὶ Ἀρχίαν μέλλοντες,	ἡμιθωράκια	ἐνδεδυμένοι καὶ στεφάνους δασεῖς ἔχοντες
[13]	συνεστῶσιν ἐν Μεταποντίῳ συνεδρεύουσιν ἐν	οἰκίᾳ	πῦρ οἱ Κυλώνειοι περιένησαν καὶ
[30]	κατακεκλυσμένος ὁ Ἀρχίας καὶ τῇ	προσδοκίᾳ	τῶν γυναικῶν ἀνεπτοημένος ἐδέξατο μὲν
[11]	ἀκούω δὲ καὶ τὴν ἐν	Σικελίᾳ	τῆς Ἀθηναίων δυνάμεως φθορὰν προειπεῖν
[8]	παρακαλεῖ πάντας, εἰ μή τις	ἀσχολία	μείζων, ἐνταῦθα περιμεῖναι βουλόμενος ὑμῖν
[11]	ῥοπὴν ἐπάγειν; ὡς γὰρ ὁλκὴ	μία	καθ´ αὑτὴν οὐκ ἄγει (τὸν
[12]	οὖν, ὁ Φειδόλαος εἶπεν ὦ	Σιμμία;	Γαλαξίδωρον ἐάσωμεν παίζοντα καταβάλλειν τοσοῦτο
[7]	ὑπὲρ ὧν ἀρτίως ἠποροῦμεν, ὦ	Σιμμία,	γραμμάτων, εἴ τι γιγνώσκεις πλεῖον
[9]	καὶ Σωκράτης ὁ ὑμέτερος, ὦ	Σιμμία,	δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον χαρακτῆρα παιδείας
[10]	μάντιν ἥκομεν, ἔτυχε μέν, ὦ	Σιμμία,	μέμνησαι γάρ, ἄνω πρὸς τὸ
[13]	ὁ Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν ὦ	Σιμμία,	ὄνομα μὲν τῷ ἀνδρί, γένος
[15]	τῶν ἀνθρώπων ὄντες, ὦ φίλε	Σιμμία,	παραιτούμεθα τὸν ξένον ἐᾶν ἡμᾶς
[16]	ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’ ἔφη Λῦσις, ὦ	Σιμμία,	φιλοχωρεῖν οὐδενὸς τῶν καλῶν ἐνδεὴς
[22]	δ´ εἴσῃ‘ φάναι σαφέστερον, ὦ	νεανία,	τρίτῳ μηνί· νῦν δ´ ἄπιθι.
[8]	δεομένων οὐδὲ βουλομένων ἡμῶν τῇ	πενίᾳ	βοηθεῖν. καὶ ὁ Σιμμίας ἡσθείς
[11]	ἰσχυρᾶς ἀφειμέναι κρίσεως καὶ ἀρχῆς·	πενίᾳ	γὰρ ἐμμεῖναι παρὰ πάντα τὸν
[15]	ἀπωθεῖσθαι δίκαιον· εἰ γὰρ ἡ	πενία	μὴ δυσχερές, οὐδ´ αὖ πάλιν
[15]	ἐᾶν ἡμᾶς ἱκανῶς ἐγγυμνάσασθαι τῇ	πενίᾳ	πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐκείνην. ~Ταῦτα
[14]	αὐτοὶ πλούτῳ χρῶνται καλῶς δὲ	πενίᾳ	χρωμένους αὐτόθι φίλους ἔχουσι, τὰς
[30]	δὲ πεύκης, ἔνιοι δὲ καὶ	χιτώνια	τῶν γυναικεί ων ἀμπεχόμενοι, μεθύοντας
[22]	βιαζομένους. τὸν μὲν γὰρ σύνδεσμον	οἷα	χαλινὸν τῷ ἀλόγῳ τῆς ψυχῆς
[7]	περὶ τὴν τοῦ βωμοῦ κατασκευὴν	γελοῖα	πάσχοντες (ἑκάστης γὰρ τῶν τεσσάρων
[16]	μεταλάχῃ τῶν νομιζομένων. τοιαύτῃ δὲ	διανοίᾳ	παραγενόμενος καὶ πρὸς τὸν τάφον
[16]	τεθνηκότος εἴτε ζῶντος εἴδωλόν ἐστιν)	ἔννοια	πολλοῖς ἐπεισῆλθεν, ὡς ἐπὶ ξένης
[32]	ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐξενεχθεὶς τῇ	ὑπονοίᾳ	καὶ σπασάμενος τὸ ἐγχειρίδιον ὥρμησε
[4]	ὥσθ´ ἡμᾶς ἀγωνιᾶν, μή τις	ὑπόνοια	προσπέπτωκεν ἢ μήνυσις αὐτοῖς, περὶ
[29]	καὶ προσέχειν; καλὸν γὰρ ἡ	πρόνοια	καὶ τὸ ἀσφαλές. ἅμα δὲ
[34]	καὶ τὰ τῶν ἐγγὺς οἰκούντων	ἐργαστήρια	μαχαιροποιῶν. ἧκε δὲ καὶ Ἱπποσθενείδας
[10]	διὰ τῶν ἑρμογλύφων παρὰ τὰ	δικαστήρια	σύες ἀπαντῶσιν ἀθρόαι βορβόρου περίπλεαι
[21]	διέφυγε τὸν ὄχλον, διηγεῖτο ἡμῖν	θαυμάσια	πολλὰ καὶ ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι.
[14]	τροφῆς ἵν´ ἀντέχῃ πρὸς τὰ	γυμνάσια	καὶ πρὸς τοὺς ἐν ταῖς
[4]	εἰώθει φανερῶς ἔσκωπτεν εἰς τὰ	γυμνάσια	καὶ τὴν πάλην, εἶτα πόρρω
[27]	παῖδα καὶ φιλοπονώτατον περὶ τὰ	γυμνάσια,	πεντεκαιδεκέτη μὲν σχεδὸν πολὺ δὲ
[18]	Ἱπποσθενείδας οὐκ οἶδ´, εἶπεν ὦ	Καφισία	(δεῖ γὰρ ὑμῖν τἀληθῆ λέγειν)
[17]	μὲν οὐδέν’ ἔφη καινόν, ὦ	Καφισία·	καὶ γὰρ προῄδειν καὶ προύλεγον
[1]	ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ. ~(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ζωγράφου τινός, ὦ	Καφισία,	μέμνημαί ποτε περὶ τῶν θεωμένων
[14]	ἐμέ πῶς’ ἔφη ποιοῦμεν, ὦ	Καφισία;	προϊέμεθα τὴν πενίαν τοῖς χρήμασι
[6]	ξένον ἴστε τὸν ἀφιγμένον, ὦ	Καφισία,	πρὸς ὑμᾶς ὅστις ἐστίν; οὐκ
[25]	ἐμέ σοὶ μέν, εἶπεν ὦ	Καφισία,	σχεδὸν ὥρα βαδίζειν εἰς τὸ
[1]	ἴστε πράξεις; (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἡμεῖς, ὦ	Καφισία,	σχεδὸν ὡς εἶχον αἱ Θῆβαι
[1]	προσπεριβαλέσθαι κελεύεις. (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἀγνοεῖς, ὦ	Καφισία,	τοὺς ἄνδρας; ἦ μὴν ἄξιον
[3]	βλέψας προερχόμενον οὗτος, εἶπεν ὦ	Καφισία,	φιλόσοφος οὐκ ἔστιν οὐδὲ μετείληφε
[17]	(οὐδὲ γὰρ τοσοῦτον εἰς τὰ	συμπόσια	καὶ τὰς ὑποδοχὰς παρεσκεύακε Φυλλίδας
[15]	διάνοιαν ἠρεμεῖν μὴ πολλάκις ἐν	ἐξουσίᾳ	τοῦ ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα
[10]	τά τε σκέλη καὶ τὰ	ἱμάτια	βορβόρου μεστός, ὥστ´ ἀεὶ τοῦ
[8]	φιλοσοφίας ἄξιον· ἀλλὰ τίς ἡ	αἰτία,	δι´ ἣν οὐκ εὐθὺς ἥκει
[9]	ἀντεπισπάσαι καὶ μεταστῆσαι τοὺς πολλούς·	φιλοσοφίᾳ	δ´ οὐ μόνον ἔοικεν ἀσχήμων
[2]	δὲ διατρίβειν ἐπὶ λόγοις καὶ	φιλοσοφίᾳ,	πολλάκις ἐφελκόμενοι τὸν Ἀρχίαν καὶ
[16]	ἀρχῆς τὴν ἀρίστην τροφὴν ἐν	φιλοσοφίᾳ	τοῖς παισὶ παρασκευασάμενος. ἀλλὰ περὶ
[12]	ὦ Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς	ἀτυφίᾳ	καὶ ἀφελείᾳ μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν
[17]	ὥστε τοὺς χιλίους καὶ πεντακοσίους	Ἀρχία	μεθυσθῆναι δορυφόρους· ἀλλὰ κἂν ἐκεῖνον
[29]	ἔφην οὐδὲν ἀκήκοα τοιοῦτον, ὦ	Ἀρχία·	σκέψομαι δὲ τὸν λόγον, εἰ
[14]	καὶ ἀγαπῶ διαφερόντως, ἥκεις δὲ	φάρμακα	φίλοις μὴ νοσοῦσι κομίζων. ὥσπερ
[7]	ἀναμνησθείς οὐκ οἶδ´’ ἔφη τὸν	πίνακα	τοῦτον, ὦ Φειδόλαε, γράμματα δὲ
[28]	πρὸς ἡμᾶς ξίφος ἔχων καὶ	θώρακα	σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος καὶ πυθόμενος τὴν
[4]	εἶπεν ὀρθῶς ἐγὼ τὴν ὑποδοχὴν	παρεσκεύακα	σήμερον ὡς δεξόμενος Ἀρχίαν καὶ
[2]	ἐδήλου δὲ τῶν φυγάδων ὄντας	δώδεκα	τοὺς νεωτάτους μετὰ κυνῶν περὶ
[1]	διήγησιν· τὸ δὲ πρεσβείας ἀφιγμένους	ἕνεκα	καὶ σχολὴν ἄγοντας, ἄχρι οὗ
[15]	ἡδονάς, αἱ δ´ ἐπήλυδες, αἳ	ἕνεκα	κενῶν δοξῶν, ἰσχὺν δὲ καὶ
[22]	ἀλλ´ ἡσυχῆ παραλλάσσειν τὰς ἐπιβολὰς	ἕλικα	ποιούσας μίαν ἐν τῷ περιστρέφεσθαι.
[22]	δὲ τοῖς κλωθομένοις ἀτράκτοις ὁμοίως	ἕλικα	τεταραγμένην καὶ ἀνώμαλον ἕλκοντας, οὐ
[14]	τοὺς ἐν ταῖς παλαίστραις ἀγῶνας·	ὁπηνίκα	δ´ οὗτος οὐ προδίδωσι (τὴν
[7]	ἡγούμεθα τὸν Χόνουφιν καὶ μᾶλλον	ὁπηνίκα	κομιζομένοις ἡμῖν ἀπ´ Αἰγύπτου περὶ
[11]	φωνῆς ἔξωθεν ἢ πταρμοῦ τινος	ὁπηνίκα	τύχοι θορυβούμενον ἐκ τῶν πράξεων
[12]	γὰρ τέχνης καταφρονεῖται τὸ μικροῖς	μεγάλα	καὶ δι´ ὀλίγων πολλὰ προμηνύειν.
[17]	ὅταν Ἀρχίας ἐπανέλθῃ, διαφθερεῖν. οὐ	μεγάλα	ταῦτα σημεῖα τοῦ μὴ λανθάνειν
[13]	ὁδὸν ἐξ Ἰταλίας ἔργοις καλοῖς	καλὰ	δόγματα βεβαιῶν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ
[9]	ἀπὸ Πυθαγόρου Ἐμπεδοκλέους δεξάμενος εὖ	μάλα	βεβακχευμένην εἴθισεν ὥσπερ πρὸς τὰ
[20]	τὸν ὄγκον, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ	μάλα	δίχα φωνῆς ἐννοηθεὶς κινεῖ λόγος
[17]	φυλάττεσθαί τινα κίνδυνον ἐξ ἐνυπνίου	μάλα	δυσχεροῦς καὶ ἀτόπου. τῆς γὰρ
[15]	ὅταν σπαργᾷ περὶ τάς ἀδικους	μάλα	μόλις καὶ χαλεπῶς τοῦ πλεονεκτεῖν
[22]	ἐπευξάμενος κεῖσθαι πολὺν χρόνον οὐ	μάλα	συμφρονῶν ἐναργῶς εἴτ´ ἐγρήγορεν εἴτ´
[6]	οὐ κατατετευχότα τῆς δεήσεως, οἶμαι,	μάλα	σύννουν καὶ διαλελυπημένον· ἀποβλέψας δὲ
[21]	καὶ τῶν οἰκείων ὀδυρομένων, πρωὶ	μάλα	φαιδρὸς ἀνῆλθε· προσκυνήσας δὲ τὸν
[20]	ἄψυχα μὲν γὰρ ἀλλ´ ὅμως	τροχαλὰ	ταῖς κατασκευαῖς ὑπὸ λειότητος ἐνδίδωσι
[34]	συνέρρεον ἀεὶ πλείονες. ὡς δ´	ἀπήγγειλα	καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς τὰ πεπραγμένα
[12]	αὐτὸς οὐ πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν	ἀλλὰ	δαιμόνιον αὐτῷ τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι.
[11]	χρώμενος οὐ τοῦτο τοῖς ἑταίροις	ἀλλὰ	δαιμόνιον εἶναι τὸ κωλῦον ἢ
[21]	ἄμεινον. μηδαμῶς’ εἶπεν ὁ Θεόκριτος,	ἀλλὰ	δίελθ´ αὐτά· καὶ γὰρ εἰ
[18]	οὐκ εἶχεν ἡ γυνὴ δοῦναι,	ἀλλὰ	διέτριβεν ἐν τῷ ταμιείῳ πολὺν
[33]	καθεστηκότα λαλεῖν αὐτῷ τὸν Φυλλίδαν,	ἀλλὰ	θερμὸν ὄντα τῷ ἀγῶνι καὶ
[22]	μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ πελάζειν,	ἀλλὰ	θρηνοῦσαι τὸν ἑαυτῶν πότμον ἀποσφαλλόμεναι
[3]	μηδὲ διὰ τῶν πολιτῶν ἄκριτον,	ἀλλὰ	καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς
[13]	καταισχύνων τὸ μέγα Πυθαγόρου κλέος·	ἀλλὰ	καὶ νῦν ἥκει δεῦρο μακρὰν
[9]	ἀσχήμων ὁ τοιοῦτος εἶναι σχηματισμός,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος,
[15]	χάρισι μὴ βασιλέων δωρεαῖς αὑτόν,	ἀλλὰ	καὶ τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ καὶ
[14]	βαφὴν ἀνίησι τὴν πάτριον πενίαν,	ἀλλὰ	καίπερ ὢν μειράκιον εὐτελείᾳ καλλωπίζεται
[17]	καὶ πεντακοσίους Ἀρχία μεθυσθῆναι δορυφόρους·	ἀλλὰ	κἂν ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ
[20]	τὸ δὲ προσπῖπτον οὐ φθόγγον	ἀλλὰ	λόγον ἄν τις εἰκάσειε δαίμονος
[24]	οὐχ ὑφ´ ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων	ἀλλὰ	λόγῳ διὰ συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν
[31]	τῷ λογισμῷ πρὸς τὸ συμφέρον	ἀλλὰ	μετέωρος καὶ τεταραγμένος ἀνίστατο καὶ
[29]	οἶκον, ἐν ᾧ πίνοντες τυγχάνουσιν.	ἀλλὰ	μὴ μέλλωμεν, ἄνδρες, ἔφη, προσευξάμενοι
[11]	ὁρμήν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ πατήρ	ἀλλὰ	μήν’ ἔφη καὶ αὐτός, ὦ
[5]	οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν,	ἀλλὰ	μήνιμα τοῦ τάφου τοῦτο περιελθεῖν
[25]	συνουσίαν. κἀγώ ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν·	ἀλλὰ	μικρὸν οἶμαί τι μετ´ ἐμοῦ
[29]	τί γὰρ κωλύει μηδενὸς καταφρονεῖν	ἀλλὰ	πάντα φυλάττεσθαι καὶ προσέχειν; καλὸν
[34]	ἀγορὰν ἀφορῶντες, οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος,	ἀλλὰ	πανταχόθεν ψόφων καὶ θορύβων ἀναφερομένων,
[16]	ἐν φιλοσοφίᾳ τοῖς παισὶ παρασκευασάμενος.	ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων αὐτοὶ διαλύεσθε
[5]	δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν, εἰ ξυνήσουσιν.	ἀλλὰ	περὶ τούτων μὲν ἴσως (ἂν
[13]	ξένον οὐκ ἀγεννῆ τὸ εἶδος	ἀλλὰ	πραότητα καὶ φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους
[7]	οἴεσθαι χρῆναι ποθεῖν τὸν θεὸν	ἀλλὰ	προστάσσειν Ἕλλησι πᾶσι πολέμου καὶ
[22]	πελάγιον, τὸ δ´ οὐ καθαρὸν	ἀλλὰ	συγκεχυμένον καὶ λιμνῶδες. τῶν δὲ
[15]	εἰ μὴ λόγῳ τις αὐτὸν	ἀλλὰ	σχηματιζόμενος ἢ δι´ ἀπειροκαλίαν ἢ
[6]	τῶν ἀνόμων καὶ ἀνυπευθύνων δυναστειῶν.	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ἴσως θεῷ μελήσει·
[3]	δ´ οὐ πείθει τοὺς πολλούς,	ἀλλὰ	ταύτην ὡρμήκαμεν τὴν ὁδόν, (ἐᾶν
[31]	ἀξιοῦντες μὴ τοῖς τυράννοις βοηθεῖν	ἀλλὰ	τὴν πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα
[29]	ἐκέλευεν, ὡς δεινοῦ μηδενὸς ὄντος	ἀλλὰ	τῆς πράξεως ὁδῷ βαδιζούσης. ὁ
[27]	ἴσμεν’ ὁ ὑπηρέτης ἔφη πλέον,	ἀλλὰ	τί λέγωμεν αὐτοῖς; ὅτι νὴ
[4]	τὴν ἀσφάλειαν. οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν.	ἀλλὰ	τί πρᾶγμα τούτοις πρὸς Θεόκριτόν
[1]	τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ λέγεις.	ἀλλὰ	τίς ἂν ὑμῖν μέτριος ἀρχὴ
[8]	εἶπεν ἄνδρα καὶ φιλοσοφίας ἄξιον·	ἀλλὰ	τίς ἡ αἰτία, δι´ ἣν
[24]	πράγματα καὶ λόγους καὶ σπουδάς,	ἀλλὰ	τοῖς ἐπὶ ταὐτὸ γυμναζομένοις τέλος
[20]	νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν.	ἀλλὰ	τοῖς μὲν ὡς ἀληθῶς ὄναρ
[27]	καλὸν ὑποχείριον γενέσθαι τοῖς ἐχθροῖς,	ἀλλὰ	τόλμα παρ´ ἡλικίαν, ὦ παῖ,
[27]	γεγονέναι καὶ παλίμβολος. οὐ μὴν	ἀλλὰ	τόν γε Χάρωνα πάντες ᾠόμεθα
[12]	Σωκράτης, εἰ μὴ τὸ δαιμόνιον	ἀλλὰ	τὸν πταρμὸν αὑτῷ σημαίνειν ἔλεγεν·
[7]	γὰρ οὖν’ εἶπεν ὁ Φειδόλαος·	ἀλλὰ	τοῦτον μέν, ὅταν ἥκῃ πρὸς
[12]	πταρμὸν μηδὲ κληδόνα τὸ σημεῖον	ἀλλὰ	τραγικῶς πάνυ (τὸ) δαιμόνιον ὠνόμαζεν.
[1]	τοῖς μὲν γὰρ οὐκ ἀκριβὴς	ἀλλὰ	τύπῳ τινὶ γίγνεται μόνον ἡ
[18]	καὶ τὸ ἱερεῖον οὐ δημόσιον	ἀλλὰ	τῶν κρατούντων ἐστίν. ἔτι δὲ
[3]	γὰρ ὅρον ἕξειν τὸ ἔργον,	ἀλλὰ	Φερένικον μὲν ἴσως καὶ Πελοπίδαν
[24]	ταῦτα τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν	ἀλλὰ	φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. καθάπερ οὖν ἀνὴρ
[20]	τὸ Σωκράτους δαιμόνιον οὐκ ὄψις	ἀλλὰ	φωνῆς τινος αἴσθησις ἢ λόγου
[14]	αὑτοῦ Λῦσις ἀπέδωκε, τά τ´	ἄλλα	καὶ πενίαν διδάξας μὴ δυσχεραίνειν.
[20]	Ἀγοραίῳ καὶ Μούσαις, τὰ δ´	ἄλλα	μὴ πολυπραγμονεῖν περὶ Σωκράτους, ὡς
[11]	ἀπονενοστήκοι, πολλὰ μὲν τοῦτον ἀνεκαλέσατο,	πολλὰ	δὲ φίλους τινὰς καὶ λοχίτας
[5]	οὐ γάρ’ ἔφη παρέτυχον, καὶ	πολλὰ	δυσανασχετῶν καὶ ἀγανακτῶν πρὸς τοὺς
[5]	ἔκειτο πίναξ χαλκοῦς ἔχων γράμματα	πολλὰ	θαυμαστὸν ὡς παμπάλαια· γνῶναι γὰρ
[24]	ὑπὸ τῶν πραγμάτων καὶ σώματα	πολλὰ	καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας αὐτοὺς ἐξαμιλλᾶσθαι
[21]	τὸν ὄχλον, διηγεῖτο ἡμῖν θαυμάσια	πολλὰ	καὶ ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι. ~Ἔφη
[32]	οὐ μέγα τραῦμα δοὺς δὲ	πολλὰ	καὶ καταβαλὼν τὸν Λεοντίδην ἐπέσφαξε
[1]	εὐφραίνειν, ὡς τοῦ μὲν τέλους	πολλὰ	κοινὰ πρὸς τὴν τύχην ἔχοντος,
[11]	Λάχητος ἐπὶ Ῥηγίστης καταβὰς ἀπονενοστήκοι,	πολλὰ	μὲν τοῦτον ἀνεκαλέσατο, πολλὰ δὲ
[7]	τοῦτον, ὦ Φειδόλαε, γράμματα δὲ	πολλὰ	παρ´ Ἀγησιλάου κομίζων Ἀγητορίδας ὁ
[12]	μικροῖς μεγάλα καὶ δι´ ὀλίγων	πολλὰ	προμηνύειν. ἀλλ´ ὥσπερ εἴ τις
[22]	ἐδίδου περιδρομὴν καὶ περιφοίτησιν, ὥστε	πολλὰ	συνορῶντα καὶ κατακούοντα τῶν ἐκτὸς
[31]	τοῖς θεοῖς, ἐφ´ ὧν κατηράσω	πολλὰ	τῇ πατρίδι πολλάκις ὑπὲρ τῶν
[5]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐν Αἰγύπτῳ	πολλὰ	τοῖς ἱερεῦσι διὰ φιλοσοφίαν συγγενόμενος.
[15]	παραδόντες αὐτοὶ τὰ λιτὰ καὶ	ἁπλᾶ	προσφέρησθε κεκολασμέναις ἤδη ταῖς ἐπιθυμίαις;
[14]	καὶ χρῆσις; ἦπου καταχρυσώσομεν τὰ	ὅπλα	καὶ τὴν ἀσπίδα πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ
[7]	διακρινομένους περὶ τῶν δικαίων τὰ	ὅπλα	καταθέντας. ἡμεῖς δὲ καὶ τότε
[34]	δὲ τότ´ ὄχλοις τῶν συνισταμένων	ὅπλα	παρεῖχον αἵ τε στοαὶ πλήρεις
[12]	δυνάμεως ὁρῶν ὀλίγα πλήθει καὶ	φαῦλα	τὴν μορφὴν ἀπιστοίη ἄνδρα γραμματικὸν
[20]	πρὸς ἀλλήλους οἱ ἄνθρωποι συμβόλοις	εἴδωλα	τῶν νοουμένων καὶ εἰκόνας ὁρῶσιν,
[29]	ἡ πρόνοια καὶ τὸ ἀσφαλές.	ἅμα	δὲ τὸν Ἀρχίαν ὑπολαβὼν ἀπῆγεν
[33]	σοῦ; τί δὲ κομίζεις παράσημον;	ἅμα	δὲ τῷ λόγῳ ξυστὸν ἱππικὸν
[20]	τούτων ὄγκος ἡσυχάζων καὶ κείμενος,	ἅμα	δὲ τῷ τὴν ψυχὴν ἐν
[4]	ἐπὶ τὰς οἰκίας· Ἀρχίου γὰρ	ἅμα	καὶ Λεοντίδου προκαταληφθέντων οἶμαι τοὺς
[18]	ὑπόνοιαν ἡ πρᾶξις λαβοῦσα μόνον	ἅμα	καὶ φανήσεται καὶ κρατήσει. δυσιερεῖν
[24]	ἐγγὺς ἤδη παραθέοντες καὶ παρεμβαίνοντες	ἅμα	καὶ χειρὶ καὶ φωνῇ βοηθοῦντες
[34]	βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς τὴν ἀγοράν,	ἅμα	πάντες εὐθὺς ἐπὶ τὴν ἐλευθερίαν
[22]	τῶν δὲ ῥοθίων τὰς νήσους	ἅμα	περιγινομένας ἐπανάγειν· οὐ μὴν εἰς
[1]	τοὺς παρόντας, εἰ πρὸς ἀκρόασιν	ἅμα	πράξεων καὶ λόγων τοσούτων εὐκαίρως
[32]	ἐν φωτὶ καθορώμενος ὑπὸ τούτων	ἅμα	τῆς θύρας ἀνοιγομένης παίει τὸν
[10]	τὴν οἰκίαν τὴν Ἀνδοκίδου βαδίζων	ἅμα	τι διερωτῶν καὶ διασείων τὸν
[31]	ἐξέκρουσε τὴν (ἐπιβο( υ) λὴν	ἅμα	τὸ ξίφος ἀνέλκων, διανιστάμενον δὲ
[22]	ἄλλην ἄλλοτε χρόαν ὥσπερ βαφὴν	ἅμα	τῷ φωτὶ ποικιλλομένῳ κατὰ τὰς
[22]	πλὴν δόξαι γε τῆς κεφαλῆς	ἅμα	ψόφῳ προσπεσόντι πληγείσης τὰς ῥαφὰς
[30]	τόλμαις καὶ παρασκευαῖς καὶ καθάπερ	δρᾶμα	τὴν πρᾶξιν ἡμῶν ἀπ´ ἀρχῆς
[4]	οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν. ἀλλὰ τί	πρᾶγμα	τούτοις πρὸς Θεόκριτόν ἐστιν, ὑπὲρ
[27]	ὑπὸ πόλιν φρουροῖς κομίσαι τι	πρόσταγμα	παρὰ τῶν ἀρχόντων. ἐκεῖνοι μὲν
[11]	καὶ πολλῶν· διεβοήθη γὰρ οὐκ	ἠρέμα	τὸ Σωκράτους Ἀθήνησιν ἐκ τούτων
[27]	τοῦ Χάρωνος λέγοντος τὸ μὲν	φρόνημα	καὶ τὴν καλοκἀγαθίαν ἐθαυμάζομεν, πρὸς
[17]	τις ἦν· ἐγὼ δὲ καὶ	παραχρῆμα	κατέδεισα καὶ πολὺ μᾶλλον ἀκούσας
[5]	εἰς Ἁλίαρτον ἐπιχώσων αὖθις τὸ	σῆμα	καὶ χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ καὶ
[3]	σιδήρου καὶ πυρὸς ὑπισχνούμενον τὸ	νόσημα	παύσειν εὐγνωμονοίης ἄν, οἶμαι, τέμνειν
[22]	ἀνθρώπου καθάπερ ἐν βυθῷ δεδυκότος	ἄρτημα	κορυφαῖον, ὀρθουμένης περὶ αὐτὸ τῆς
[7]	ἀνάλογον λῆψιν, ᾗ μόνῃ διπλασιάζεται	σχῆμα	κυβικοῦ σώματος ἐκ πάσης ὁμοίως
[5]	ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν, ἀλλὰ	μήνιμα	τοῦ τάφου τοῦτο περιελθεῖν ἀνασχομένους
[27]	ὑποχείριον γενέσθαι τοῖς ἐχθροῖς, ἀλλὰ	τόλμα	παρ´ ἡλικίαν, ὦ παῖ, γευόμενος
[22]	πειθήνιος γένηται καὶ συνήθης ὥσπερ	θρέμμα	πρᾶον ἄνευ πληγῆς καὶ ἀλγηδόνος
[13]	Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν ὦ Σιμμία,	ὄνομα	μὲν τῷ ἀνδρί, γένος δὲ
[33]	μετέωρον, (ὑπ( ε) ιδόμενος τὸ	πλάσμα	πότ´, ἔλεγεν ὦ Φυλλίδα, τηνικαῦτα
[22]	θέᾳ· κάτω δ´ ἀπιδόντι φαίνεσθαι	χάσμα	μέγα στρογγύλον οἷον ἐκτετμημένης σφαίρας,
[22]	ἢ πολλοὺς ἀστέρας περὶ τὸ	χάσμα	παλλομένους, ἑτέρους δὲ καταδυομένους εἰς
[32]	εἰς τὴν κεφαλὴν οὐ μέγα	τραῦμα	δοὺς δὲ πολλὰ καὶ καταβαλὼν
[30]	περὶ δεῖπνόν εἰσι, τὸ δὲ	πνεῦμα	μᾶλλον ἐπιτεῖνον ἤδη νιφετὸν ὑπεκίνει
[12]	ὄρνιθος ἢ (διαδρομὴ κνηκίδος ἀραιᾶς	πνεῦμα	σημαίνει καὶ κίνησιν τραχυτέραν θαλάσσης,
[15]	ἔμφυτοι λεγόμεναι καὶ περὶ τὸ	σῶμα	βλαστάνουσαι πρὸς τὰς ἀναγκαίας ἡδονάς,
[13]	ὑποφαίνοντα καὶ σεμνῶς ἀμπεχόμενον τὸ	σῶμα.	καθίσαντος οὖν ἐκείνου μὲν αὐτοῦ
[22]	αἱ μὲν ὅλαι κατέδυσαν εἰς	σῶμα,	καὶ δι´ ὅλων ἀναταραχθεῖσαι τὸ
[14]	χρημάτων εἶναι, κατὰ τὸ Καφισίου	σῶμα	καλῆς μὲν ἐσθῆτος δεόμενον ἵνα
[22]	ὦ Τίμαρχε, φάναι τὰς εἰς	σῶμα	καταδυομένας ὅλας ψυχὰς ὁρᾶν νόμιζε,
[22]	εἰσαγγέλλειν. οἱ δ´ ἀφανίσαντες τὸ	σῶμα	κοιμωμένου μέχρι νῦν δίκην ἐν
[22]	δήπουθεν, ὡς ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ	σῶμα	νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπλανᾶτο
[16]	τῶν φίλων κεκηδεῦσθαι τὸ Λύσιδος	σῶμα,	τὴν δὲ ψυχὴν ἤδη κεκριμένην
[22]	καὶ παραγενομένη, μέχρι οὗ τὸ	σῶμα	τῆς γυναικὸς προδούσης λαβόντες οἱ
[17]	τὸν ἐπίδεσμον ὡς θεραπεύσων τὸ	σῶμα,	Φυλλίδας δ´ ἐπεισελθὼν μεθ´ Ἱπποσθενείδου
[6]	μυρίκης χαμεύνας ἔτι δ´ ἐμπύρων	λείψανα	καὶ χοὰς γάλακτος· ἕωθεν δὲ
[5]	πέμψας Ἀγησίλαος εἰς Σπάρτην τὰ	λείψανα	μετεκόμιζε. καὶ ὁ Φειδόλαος οὐ
[13]	Λῦσιν εἰς Ἰταλίαν ἢ τὰ	λείψανα	τεθνηκότος. οἱ δ´ ἐν μέσῳ
[8]	τῷ τάφῳ διανοούμενος ἀνελέσθαι τὰ	λείψανα	τοῦ σώματος καὶ κομίζειν εἰς
[25]	ἀποκτενεῖν δὲ τῶν πολιτῶν ἄκριτον	οὐδένα	μὴ μεγάλης ἀνάγκης γενομένης, ἄλλως
[34]	ἀπήγγειλα καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς τὰ	πεπραγμένα	καὶ παρεκάλουν βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς
[1]	δι´ εὔνοιαν οὕτω προθύμως τὰ	πεπραγμένα	μαθεῖν σπουδάζοντος ἐμέ καὶ ἀσχολίας
[31]	οὐ βουλόμενοι διαπεσόντας ἐξαγγεῖλαι τὰ	πεπραγμένα,	πρὶν εἰδέναι καὶ τὰ τῶν
[12]	ὑμῶν· τὰ δ´ ὑπὸ σοῦ	λελεγμένα	καὶ Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν ἀνελεῖν.
[3]	ὦ προθυμότατε’ εἶπον Θεόκριτε, τὰ	δεδογμένα	πράττομεν ἡμεῖς· Ἐπαμεινώνδας δὲ μὴ
[21]	εἰς Τροφωνίου κατῆλθε δράσας τὰ	νομιζόμενα	περὶ τὸ μαντεῖον. ἐμμείνας δὲ
[22]	ὥσπερ ἐν τοῖς ἐσόπτροις τὰ	φαινόμενα	κατ´ ἀνταύγειαν· οἱ δ´ ὀρθῶς
[33]	τῶν ἐγγὺς οἰκούντων αἰσθανόμενοι τὰ	πραττόμενα	καὶ χαίροντες. αἱ δὲ γυναῖκες,
[18]	ἐτεκμαιρόμην ἥκειν καὶ συνέτεινον εὐθύς,	ἵνα	μηδὲν ἀγνοῆτε τῶν γεγονότων. ὡς
[14]	σῶμα καλῆς μὲν ἐσθῆτος δεόμενον	ἵνα	τοῖς ἐρασταῖς ἐγκαλλωπίσηται τοσούτοις οὖσιν,
[12]	γὰρ ἐν ἰατρικῇ σφυγμὸς ἢ	φλύκταινα	μικρὸν οὐ μικροῦ δὲ σημεῖόν
[1]	καὶ τόλμας ἔμφρονας παρὰ τὰ	δεινὰ	καθορῶντα καιρῷ καὶ πάθει μεμιγμένου
[32]	εἰ καλῶς κεχώρηκεν. ~Ἐπράχθη δὲ	κἀκεῖνα	τοῦτον τὸν τρόπον· ἔκοψαν οἱ
[14]	εὗρες, οὐκ ἂν ᾤου δεῖν	ἐκεῖνα	διδόναι καὶ ἀπολείπειν μὴ δεομένοις,
[22]	μέτεστι μικρόν· ἄλλων γὰρ θεῶν	ἐκεῖνα·	τὴν δὲ Φερσεφόνης μοῖραν, ἣν
[1]	ὡς τοῦ μὲν τέλους πολλὰ	κοινὰ	πρὸς τὴν τύχην ἔχοντος, τοὺς
[3]	ἐστι καὶ ἀπρόθυμος τοῦτον ἤ	τινα	βελτίονα καιρὸν αὑτῷ πεφυκότι καὶ
[17]	καὶ Θεόκριτον ἐξαναστῆναι προσῆγεν εἴς	τινα	γωνίαν τοῦ περιστύλου, σφόδρα τεταραγμένος
[15]	ἢ δι´ ἀπειροκαλίαν ἢ τῦφόν	τινα	διωθεῖται. καὶ τίς ἄν’ ἔφη
[22]	πάλιν καὶ ἀναφαινομένους κάτωθεν, ἀχλύν	τινα	καὶ ζόφον ὥσπερ πηλὸν ἀποσειομένους,
[9]	ἑλόμενος τὸν δὲ τῦφον ὥσπερ	τινὰ	καπνὸν φιλοσοφίας εἰς τοὺς σοφιστὰς
[17]	δοκῇ σοι, φράσον αὐτῷ φυλάττεσθαί	τινα	κίνδυνον ἐξ ἐνυπνίου μάλα δυσχεροῦς
[6]	ἐστίν; οὐκ οἶδ´, ἔφην ἐγώ	τίνα	λέγεις’ καὶ μήν’ ἔφη Λεοντίδης
[22]	ἐκπεπλῆχθαι. χρόνου δὲ προϊόντος εἰπεῖν	τινα	πρὸς αὐτὸν οὐχ ὁρώμενον ὦ
[18]	λέγοντος λέγω πρὸς τὸν Ἱπποσθενείδαν	τίνα	πρὸς τοὺς ἄνδρας ἐξαπέστειλας; εἰ
[10]	τοῦ βίου προποδηγὸν ἐξ ἀρχῆς	τινα	συνάψαι τὸ δαιμόνιον ὄψιν, ἥ‘
[4]	ἀδύνατον· ὁ γὰρ Ἀρχίας ἐλπίζων	τινὰ	τῶν ἐν ἀξιώματι γυναικῶν ἀφίξεσθαι
[13]	καλέσας εἶεν, εἶπεν ὦ Ἐπαμεινώνδα,	τίνα	χρὴ τὸν ξένον καὶ πῶς
[15]	πότερον ἡγῇ δόσιν μὲν εἶναί	τινα	χρημάτων ὀρθὴν λῆψιν δὲ μηδεμίαν
[5]	Ἀλκμήνῃ καὶ Ἀλέῳ κατὰ δή	τινα	χρησμόν, ἀγνοῶν τὸν Ἄλεον ὅστις
[32]	παίει τὸν Κηφισόδωρον εἰς τὸν	λαγόνα	καὶ δευτέρῳ τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν
[22]	ὅσαι παράνομοι καὶ ἀκρατεῖς, αἰσχύνην,	ἀλγηδόνα	καὶ πληγὴν οὖσαν ἔνδοθεν τῆς
[12]	ἐξανθρωπίσαντος, εἰ μὴ πταρμὸν μηδὲ	κληδόνα	τὸ σημεῖον ἀλλὰ τραγικῶς πάνυ
[10]	τὰ μὲν οὖν πλείονα καὶ	μείζονα	Σιμμίου χρὴ καὶ τῶν ἄλλων
[22]	χρόνου συχνοῦ τεινομένην τέως καὶ	πλείονα	γίγνεσθαι τῆς πρότερον ὥσπερ ἱστίον
[23]	καθ´ ἑαυτὸν ἀνθρώπων ἐντετυχηκέναι μήτε	πλείονα	γιγνώσκοντι μήτ´ ἐλάσσονα φθεγγομένῳ. σὺ
[10]	αὐτοῦ προαιρέσεσι. τὰ μὲν οὖν	πλείονα	καὶ μείζονα Σιμμίου χρὴ καὶ
[3]	καὶ ἀπρόθυμος τοῦτον ἤ τινα	βελτίονα	καιρὸν αὑτῷ πεφυκότι καὶ παρεσκευασμένῳ
[20]	αὑτῷ μυρίων διδασκάλων καὶ παιδαγωγῶν	ἡγεμόνα	πρὸς τὸν βίον. ~Ἡμῖν μέν,
[24]	ταύτῃ τὸν οἰκεῖον οὐ νεμεσᾷ	δαίμονα	βοηθεῖν ὁ θεὸς ἀλλ´ ἀφίησι
[22]	ὀρθῶς ὑπονοοῦντες, ὡς ἐκτὸς ὄντα	δαίμονα	προσαγορεύουσι. τοὺς μὲν οὖν ἀποσβέννυσθαι
[1]	λάβωμεν, ἀντιτείνειν καὶ ἀγροικίζεσθαι πρὸς	εὐγνώμονα	καὶ φίλον ἑταῖρον δόξειεν ἂν
[10]	τι διερωτῶν καὶ διασείων τὸν	Εὐθύφρονα	μετὰ παιδιᾶς. ἄφνω δ´ ἐπιστὰς
[10]	ἐμοῦ δὲ παρόντος, ὅτε πρὸς	Εὐθύφρονα	τὸν μάντιν ἥκομεν, ἔτυχε μέν,
[23]	ἐντετυχηκέναι μήτε πλείονα γιγνώσκοντι μήτ´	ἐλάσσονα	φθεγγομένῳ. σὺ οὖν ἃ φρονεῖς
[20]	μὴ πολυπραγμονεῖν περὶ Σωκράτους, ὡς	κρείττονα	δήπουθεν ἔχοντος ἐν αὑτῷ μυρίων
[7]	πρὸς ἡμᾶς ἔφρασεν, ὡς Μούσαις	ἀγῶνα	συντελεῖσθαι κελεύει τὰ γράμματα, τοὺς
[30]	ἐπιφέρουσα καὶ δεινὸν ἀνελπίστου περιπετείας	ἀγῶνα.	τοῦ γὰρ Χάρωνος ὡς ἀνέπεισε
[18]	κατιδὼν τὸν ἄνθρωπον ἆρ´ οὐ	Χλίδωνα	λέγεις, εἶπον ὦ Ἱπποσθενείδα, τὸν
[7]	τὸν Κνίδιον ἢ τὸν Κυζικηνὸν	Ἑλίκωνα	συντελέσειν· μὴ τοῦτο δ´ οἴεσθαι
[1]	βιαίως, ἔγνωμεν ἐνταῦθα τῶν περὶ	Μέλωνα	καὶ Πελοπίδαν, ὡς οἶσθα, ἰδιόξενοι
[18]	Μέλωνος ἁρματηλατῶν ἐπιστάτης καὶ διὰ	Μέλωνα	τὴν πρᾶξιν ἀπ´ ἀρχῆς συνειδώς.
[3]	πιέσας σφόδρα καὶ πρὸς τὸν	Χάρωνα	βλέψας προερχόμενον οὗτος, εἶπεν ὦ
[18]	ὁ Θεόκριτος καὶ κατασχὼν τὸν	Χάρωνα	βουλόμενον εἰπεῖν τι πρὸς τὸν
[17]	Ἱπποσθενείδου καὶ κελεύσας ἐμὲ καὶ	Χάρωνα	καὶ Θεόκριτον ἐξαναστῆναι προσῆγεν εἴς
[27]	τὴν αὔλειον ἀπεσταλμένους σπουδῇ πρὸς	Χάρωνα	καὶ κελεύειν ἀνοίγειν καὶ ἀγανακτεῖν
[27]	οὐ μὴν ἀλλὰ τόν γε	Χάρωνα	πάντες ᾠόμεθα χρῆναι βαδίζειν καὶ
[31]	δ´ ἡσυχίαν ἄγοντας εἰς τὸν	ἀνδρῶνα	κατεκλείσαμεν οὐ βουλόμενοι διαπεσόντας ἐξαγγεῖλαι
[31]	οἰκετῶν εὐθὺς ὠσάμενοι πρὸς τὸν	ἀνδρῶνα	μικρὸν ἐπὶ ταῖς θύραις ἔστημεν
[2]	νεωτάτους μετὰ κυνῶν περὶ τὸν	Κιθαιρῶνα	θηρεῦσαι ὡς πρὸς ἑσπέραν ἀφιξομένους·
[26]	ἐσχίσθησαν γὰρ εὐθὺς ὑπερβάλλοντες τὸν	Κιθαιρῶνα,	καὶ παρέσχεν αὐτοῖς ὁ χειμὼν
[7]	ἣν τὸ μήκει διπλάσιον παρέχεται)	Πλάτωνα	τῆς ἀπορίας ἐπεκαλοῦντο βοηθόν. ὁ
[16]	μὲν οὐδέν, ἀκοῦσαι δὲ φωνῆς	ἔδοξα	τὰ ἀκίνητα μὴ κινεῖν· ὁσίως
[29]	ἡμῖν, νυνὶ δ´‘ ἔφην οὐδὲν	ἀκήκοα	τοιοῦτον, ὦ Ἀρχία· σκέψομαι δὲ
[24]	αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ τρέφει καὶ	ἀγαπᾷ	διαφερόντως, οὕτω καὶ ἡμῶν οἱ
[4]	σημεῖα καὶ μαντεύματα δυσχερῆ καὶ	χαλεπὰ	προτεθεσπίσθαι τῇ Σπάρτῃ. Φειδόλαος ὁ
[26]	παρέσχεν αὐτοῖς ὁ χειμὼν τὰ	πρόσωπα	συγκεκαλυμμένοις ἀδεῶς διελθεῖν τὴν πόλιν·
[24]	παῖς, ξύνθετο θυμῷ βουλήν, ἥ	ῥα	θεοῖσιν ἐφήνδανε μητιόωσι· καί ὣς
[16]	ἡμῖν, εἰ θέμις ἀκοῦσαι, πότερον	ἄρα	κινεῖς ἐκ τοῦ τάφου καὶ
[22]	δ´ ᾄττοντας αὖ κάτωθεν. αὐτοὺς	ἄρα‘	φάναι τοὺς δαίμονας ὁρῶν ἀγνοεῖς.
[15]	οὐκ ἄν’ ἔφη γένοιτο. δυεῖν	ἄρα	φίλων, εἶπεν ὦ Ἐπαμεινώνδα, εἰ
[4]	μικρόν’ εἶπεν ὑμᾶς ἐνταῦθα περιμεῖναι	παρα–	καλεῖ Σιμμίας· ἐντυγχάνει γὰρ ἰδίᾳ
[32]	ἥκειν Ἀθήνηθεν γράμματα τῷ Λεοντίδῃ	παρὰ	Καλλιστράτου κομίζοντες. ὡς δ´ ἀπαγγείλας
[21]	βίον καὶ Σωκράτους δεηθεὶς ταφῆναι	παρὰ	Λαμπροκλέα τὸν Σωκράτους υἱόν, ὀλίγ
[1]	Σωκράτη τὸν ὑμέτερον, ἡμεῖς δὲ	παρὰ	Λῦσιν τὸν ἱερὸν σπουδάζοντες οὕτω
[11]	καὶ ἀρχῆς· πενίᾳ γὰρ ἐμμεῖναι	παρὰ	πάντα τὸν βίον ἑκουσίως σὺν
[1]	εἰς μισολογίαν ὄνειδος ἤδη μαραινόμενον	παρὰ	Σωκράτη τὸν ὑμέτερον, ἡμεῖς δὲ
[1]	τὰ συντυγχάνοντα καὶ τόλμας ἔμφρονας	παρὰ	τὰ δεινὰ καθορῶντα καιρῷ καὶ
[10]	δ´ αὐτοῖς διὰ τῶν ἑρμογλύφων	παρὰ	τὰ δικαστήρια σύες ἀπαντῶσιν ἀθρόαι
[22]	ἀνενεγκὼν ὁρᾶν αὑτὸν ἐν Τροφωνίου	παρὰ	τὴν εἴσοδον, οὗπερ ἐξ ἀρχῆς
[11]	λοχίτας οἷς συνέβη μετ´ αὐτοῦ	παρὰ	τὴν Πάρνηθα φεύγουσιν ὑπὸ τῶν
[33]	ἠπείγοντο καὶ συμβάλλουσιν ἡμῖν ἔξωθεν	παρὰ	τὴν πολύστυλον. ἀσπασάμενοι δ´ ἀλλήλους
[6]	ἔφη Λεοντίδης φησὶν ἄνθρωπον ὦφθαι	παρὰ	τὸ Λύσιδος μνημεῖον ἐκ νυκτῶν
[8]	ἡμῶν Πολύμνις ἐπεισῆλθε καὶ καθίσας	παρὰ	τὸν Σιμμίαν Ἐπαμεινώνδας’ ἔφη καὶ
[13]	καθίσαντος οὖν ἐκείνου μὲν αὐτοῦ	παρὰ	τὸν Σιμμίαν τοῦ δ´ ἀδελφοῦ
[31]	δὲ Φίλιππον ἔτρωσε μὲν Χάρων	παρὰ	τὸν τράχηλον, ἀμυνόμενον δὲ τοῖς
[15]	ἂν δικαιοτέρα χρημάτων λῆψις τῆς	παρὰ	τοῦ δικαίως διδόντος; οὐκ ἄν’
[33]	ἐξέτρεχον πρὸς ἀλλήλας καὶ διεπυνθάνοντο	παρὰ	τῶν ἀπαντώντων, αἱ δ´ ἀνευροῦσαι
[27]	πόλιν φρουροῖς κομίσαι τι πρόσταγμα	παρὰ	τῶν ἀρχόντων. ἐκεῖνοι μὲν οὖν
[8]	βουλόμενος ὑμῖν γνωρίσαι τὸν ξένον,	ἄνδρα	γενναῖον μὲν αὐτὸν ὄντα μετὰ
[12]	καὶ φαῦλα τὴν μορφὴν ἀπιστοίη	ἄνδρα	γραμματικὸν ἐκ τούτων ἀναλέγεσθαι πολέμους
[14]	κατάρχειν, ὅτι μοναρχίας ὢν ἐραστὴς	ἄνδρα	δημότην ἐλευθέρας καὶ αὐτονόμου (πόλεως
[9]	εἶπεν ὡς ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν	ἄνδρα	καθαρεύοντα τύφου καὶ δεισιδαιμονίας. οἱ
[8]	πάνυ θαυμαστόν γε λέγεις’ εἶπεν	ἄνδρα	καὶ φιλοσοφίας ἄξιον· ἀλλὰ τίς
[11]	ἀληθείας καὶ ἁπλότητος οἷς τὸν	ἄνδρα	μέγαν ὡς ἀληθῶς καὶ διαφέροντα
[10]	θαυμάζοντας, εἰ μηδαμοῦ προλείπει τὸν	ἄνδρα	μηδ´ ἀμελεῖ τὸ θεῖον αὐτοῦ.
[11]	κοινῆς μόριόν τι ἀνάγκης τὸν	ἄνδρα	πείρᾳ βεβαιωσάμενον ἐν τοῖς ἀδήλοις
[22]	περιστρέφοντα, τίς ὁ φθεγγόμενος εἴη·	σφόδρα	δὲ τὴν κεφαλὴν αὖθις ἀλγήσας,
[10]	δαιμονίου μεμνῆσθαι μετὰ γέλωτος ἡμᾶς	σφόδρα	θαυμάζοντας, εἰ μηδαμοῦ προλείπει τὸν
[3]	μάντις Θεόκριτος τὴν χεῖρα πιέσας	σφόδρα	καὶ πρὸς τὸν Χάρωνα βλέψας
[17]	εἴς τινα γωνίαν τοῦ περιστύλου,	σφόδρα	τεταραγμένος ὡς διεφαίνετο τῷ προσώπῳ.
[22]	ὡς δ´ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸς	ἀέρα	διαυγῆ καὶ καθαρὸν ἀσμένη, πρῶτον
[22]	κυκλοτερεῖς· οἴεσθαι δὲ ταύταις τὸν	αἰθέρα	κύκλῳ φερομέναις ὑπορροιζεῖν λιγυρῶς εἶναι
[1]	εἰ μὴ καὶ νῦν Ἀθηναίοις	πέρα	τοῦ δέοντος ἐδόκουν βοιωτίζειν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
[15]	καλῶς εἴληφεν; ἢ γένοιτ´ ἂν	δικαιοτέρα	χρημάτων λῆψις τῆς παρὰ τοῦ
[14]	ὠνησόμεθα χιτώνιον; οὐ γὰρ εἰς	γαστέρα	δήπου καταχρησόμεθα τὴν δωρεὰν εὐωχοῦντες
[22]	ἡ πρώτη κινήσεως δ´ ἡ	δευτέρα	γενέσεως δ´ ἡ τρίτη φθορᾶς
[22]	τελευταία· συνδεῖ δὲ τῇ μὲν	δευτέρᾳ	τὴν πρώτην Μονὰς κατὰ τὸ
[15]	τοῦ ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα	μοχθηρὰ	καὶ πλεονεξίας μεγάλας εἰς ἐφικτὸν
[15]	χρόνου καὶ συνηθείας ἐν τροφῇ	μοχθηρᾷ	λαβοῦσαι πολλάκις ἕλκουσι καὶ ταπεινοῦσι
[9]	ὦ Σιμμία, δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον	χαρακτῆρα	παιδείας καὶ λόγου περιβάλλεσθαι, τὸ
[11]	μόριόν τι ἀνάγκης τὸν ἄνδρα	πείρᾳ	βεβαιωσάμενον ἐν τοῖς ἀδήλοις καὶ
[14]	δημότην ἐλευθέρας καὶ αὐτονόμου (πόλεως	ἐπείρα	διὰ χρη| μάτων· σοῦ δ´,
[3]	δ´ ὁ μάντις Θεόκριτος τὴν	χεῖρα	πιέσας σφόδρα καὶ πρὸς τὸν
[32]	δὲ τῇ ψυχῇ καὶ κατὰ	χεῖρα	ῥωμαλέος· οὐ μὴν ἔγνω γε
[31]	Μέλων ὥρμησε διὰ μέσου τὴν	χεῖρα	τῇ λαβῇ τοῦ ξίφους ἐπιβεβληκώς,
[22]	σελήνην. τῶν δὲ συνδέσμων ἑκάστου	Μοῖρα	κλειδοῦχος Ἀνάγκης θυγάτηρ κάθηται, τοῦ
[12]	οἱ πολλοὶ καὶ ἰδιῶται περὶ	μικρὰ	προσχρῶνται καὶ παίζοντες, ὅταν δὲ
[20]	καὶ ἀπαθής, τῷ σώματι (μὴ)	μικρὰ	τῶν ἀναγκαίων χάριν καταμιγνὺς αὑτόν,
[23]	τοῦ λόγου τὸν μῦθον, ἀλλ´	ὅρα	μὴ καὶ τὸν ξένον ἡμῖν
[1]	ἱερὸν σπουδάζοντες οὕτω διεφάνημεν. ἀλλ´	ὅρα	τοὺς παρόντας, εἰ πρὸς ἀκρόασιν
[27]	ἔτι λείπεται, καί πού τις	ἐφορᾷ	θεῶν ἡμᾶς ἀγωνιζομένους περὶ τῶν
[20]	δίδωσιν· ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα καὶ	νεῦρα	καὶ σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι καὶ
[20]	οἴοιτο τὸν μουσικὸν ἀνειμένῃ τῇ	λύρᾳ	χρώμενον, ὅταν συστῇ τοῖς τόνοις
[17]	κίνδυνον λέγουσι δημόσιον ἀποσημαίνειν τὰ	ἔμπυρα.	καὶ τὸ σοὶ πλείστης δεόμενον,
[14]	τὰ ὅπλα καὶ τὴν ἀσπίδα	πορφύρᾳ	συμμεμιγμένῃ πρὸς χρυσίον, ὥσπερ Νικίας
[25]	μέν, εἶπεν ὦ Καφισία, σχεδὸν	ὥρα	βαδίζειν εἰς τὸ γυμνάσιον ἤδη
[30]	τοῖς θεοῖς καὶ παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους.	~Ὥρα	μὲν οὖν ἦν καθ´ ἣν
[9]	σὲ Μέλητος πέπεικεν, ὅτι Σωκράτης	ὑπερεώρα	τὰ θεῖα; τοῦτο γὰρ αὐτοῦ
[22]	ἀγνοεῖς. ἔχει γὰρ ὧδε· ψυχὴ	πᾶσα	νοῦ μετέσχεν, ἄλογος δὲ καὶ
[22]	τὸ ἄλογον. μίγνυται δ´ οὐ	πᾶσα	τὸν αὐτὸν τρόπον· ἀλλ´ αἱ
[9]	τὴν ἀπόδειξιν ᾗ δοκεῖ διαφέρειν	ἀτιμάσασα	πρὸς μαντεύματα τρέπεται καὶ ὀνειράτων
[20]	συνοφθῆναι, καθ´ ὃν ἡ ψυχὴ	νοήσασα	ἐφέλκεται ταῖς ὁρμαῖς τὸν ὄγκον,
[18]	σκευωρουμένη τὰ ἔνδον· ἱκανῶς δ´	ἀπολαύσασά	μου τέλος ὡμολόγησε κεχρηκέναι τῷ
[24]	προσφέρηται, ταύτῃ τὸν οἰκεῖον οὐ	νεμεσᾷ	δαίμονα βοηθεῖν ὁ θεὸς ἀλλ´
[17]	ἦν· ἐγὼ δὲ καὶ παραχρῆμα	κατέδεισα	καὶ πολὺ μᾶλλον ἀκούσας σήμερον
[13]	αἰτίας ἤδη διῆλθον, ὑφ´ ὧν	ἔπλευσα	(δεῦρο, βούλομαι δὲ καὶ τούτοις
[22]	ἔχουσι· σελήνη δὲ δαιμόνων ἐπιχθονίων	οὖσα	φεύγει τὴν Στύγα μικρὸν ὑπερφέρουσα,
[18]	καὶ τυφλὴν ὑπόνοιαν ἡ πρᾶξις	λαβοῦσα	μόνον ἅμα καὶ φανήσεται καὶ
[20]	τις κατὰ λόγον ἅπτηται, ῥοπὴν	λαβοῦσα	πρὸς τὸ νοηθὲν κινεῖσθαι. ἐνταῦθα
[22]	καὶ πρόεισιν ἐξ ἐναντίας, αὐτῇ	σχίζουσα	τῇ κορυφῇ τὸ φῶς· ἀνατείνουσα
[10]	ὄψιν, ἥ‘ μόνη οἱ πρόσθεν	ἰοῦσα	τίθει φάος‘ ἐν πράγμασιν ἀδήλοις
[24]	καί ὣς γὰρ ἐγὼν ὄπ´	ἄκουσα	θεῶν αἰει γενετάων. ὥσπερ γὰρ
[11]	αὐτός, ὦ Γαλαξίδωρε, Μεγαρικοῦ τινος	ἤκουσα,	Τερψίωνος δὲ ἐκεῖνος, ὅτι τὸ
[23]	ζήτησιν· οἰκεία γὰρ πάνυ καὶ	προσήκουσα	θείοις ἀνδράσι. τί δ´’ εἶπεν
[22]	ἐξέβαινεν ἡ ψυχὴ τοῦ σώματος,	ὑπείκουσα	δ´ ἀεὶ καὶ χαλῶσα τῷ
[30]	αὐτῷ καὶ ξένον, ὡς ἔοικεν,	ἐξαγγέλλουσα	τὴν κάθοδον καὶ τὴν ἐπιβουλὴν
[30]	τὴν πρᾶξιν ἡμῶν ἀπ´ ἀρχῆς	διαποικίλλουσα	κινδυνώδεσιν ἐπεισοδίοις εἰς αὐτὸ συνέδραμε
[22]	σχίζουσα τῇ κορυφῇ τὸ φῶς·	ἀνατείνουσα	δ´, ὡς ὁρᾷς, ἐκ τοῦ
[9]	πράξεων ἀρχῆς ὡς τοῦ λόγου	καταφρονοῦσα,	καὶ τὴν ἀπόδειξιν ᾗ δοκεῖ
[22]	Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας δήπουθεν, ὡς	ἀπολείπουσα	παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ καὶ
[30]	αὐτὸ συνέδραμε τὸ ἔργον, ὀξὺν	ἐπιφέρουσα	καὶ δεινὸν ἀνελπίστου περιπετείας ἀγῶνα.
[22]	οὖσα φεύγει τὴν Στύγα μικρὸν	ὑπερφέρουσα,	λαμβάνεται δ´ ἅπαξ ἐν μέτροις
[22]	μεθιέναι τὴν ψυχήν. ὡς δ´	ἀναχωροῦσα	κατεμίγνυτο πρὸς ἀέρα διαυγῆ καὶ
[30]	μαλακίας καὶ ἀγνοίας ταῖς ἡμετέραις	ἐπανισοῦσα	τόλμαις καὶ παρασκευαῖς καὶ καθάπερ
[18]	τῷ ταμιείῳ πολὺν χρόνον ὡς	ζητοῦσα	καὶ σκευωρουμένη τὰ ἔνδον· ἱκανῶς
[22]	μιαραὶ καὶ ἀκάθαρτοι· ταύτας δ´	ἀστράπτουσα	καὶ μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ
[24]	προθύμως (ψυχὴ τῆς περιόδου συμπεραινομένης	κινδυνεύουσα	καὶ φιλοτιμουμένη περὶ τὴν ἔκβασιν
[22]	τῶν μακρὰν λεγομένων καὶ πραττομένων	ἐντυχοῦσα	καὶ παραγενομένη, μέχρι οὗ τὸ
[22]	σώματος, ὑπείκουσα δ´ ἀεὶ καὶ	χαλῶσα	τῷ δαίμονι τὸν σύνδεσμον ἐδίδου
[16]	οὐδέν, ἀκοῦσαι δὲ φωνῆς ἔδοξα	τὰ	ἀκίνητα μὴ κινεῖν· ὁσίως γὰρ
[9]	πρὸς Ἀθηναίους κατηγόρησεν’ οὐδαμῶς’ ἔφη	τά	γε θεῖα· φασμάτων δὲ καὶ
[7]	γὰρ οἱ κατ´ Αἴγυπτον ἱερεῖς	τὰ	γράμματα συμβαλεῖν τοῦ πίνακος, ἃ
[7]	ὡς Μούσαις ἀγῶνα συντελεῖσθαι κελεύει	τὰ	γράμματα, τοὺς δὲ τύπους εἶναι
[14]	πολλῆς τροφῆς ἵν´ ἀντέχῃ πρὸς	τὰ	γυμνάσια καὶ πρὸς τοὺς ἐν
[4]	ὥσπερ εἰώθει φανερῶς ἔσκωπτεν εἰς	τὰ	γυμνάσια καὶ τὴν πάλην, εἶτα
[27]	Ἀρχίδαμε, παῖδα καὶ φιλοπονώτατον περὶ	τὰ	γυμνάσια, πεντεκαιδεκέτη μὲν σχεδὸν πολὺ
[30]	συνεχῶς ἐπὶ θύρας σκεψόμενον εἰ	τὰ	γύναια πρόσεισι. ~Τοιαύτης δὲ τὸν
[20]	ὅταν ἐκ βάθους ἀναφερόμεναι προσπέσωσι,	τὰ	δ´ ἄλλ´ ἀδήλως διεκθέουσαι λανθάνουσιν,
[20]	αὐτοῦ Διὶ Ἀγοραίῳ καὶ Μούσαις,	τὰ	δ´ ἄλλα μὴ πολυπραγμονεῖν περὶ
[25]	τῷ συμπαλαίειν τὰ μὲν ἐπυνθάνετο	τὰ	δ´ ἔφραζε καὶ συνετάττετο πρὸς
[12]	ἀκροᾶσθαι καὶ πείθεσθαι μεθ´ ὑμῶν·	τὰ	δ´ ὑπὸ σοῦ λελεγμένα καὶ
[3]	αὐτόν ὦ προθυμότατε’ εἶπον Θεόκριτε,	τὰ	δεδογμένα πράττομεν ἡμεῖς· Ἐπαμεινώνδας δὲ
[1]	συντυγχάνοντα καὶ τόλμας ἔμφρονας παρὰ	τὰ	δεινὰ καθορῶντα καιρῷ καὶ πάθει
[10]	αὐτοῖς διὰ τῶν ἑρμογλύφων παρὰ	τὰ	δικαστήρια σύες ἀπαντῶσιν ἀθρόαι βορβόρου
[22]	τοὺς δὲ μᾶλλον, (ὥσπερ τοὺς	τὰ	δίκτυα διασημαίνοντας ἐν τῇ θαλάσσῃ
[17]	καὶ κίνδυνον λέγουσι δημόσιον ἀποσημαίνειν	τὰ	ἔμπυρα. καὶ τὸ σοὶ πλείστης
[18]	χρόνον ὡς ζητοῦσα καὶ σκευωρουμένη	τὰ	ἔνδον· ἱκανῶς δ´ ἀπολαύσασά μου
[24]	γενόμενοι δαίμονες οὐ παντελῶς ἀτιμάζουσι	τὰ	ἐνταῦθα πράγματα καὶ λόγους καὶ
[5]	γὰρ ἐβουλόμην πυθέσθαι, τίν´ ἦν	τὰ	εὑρεθέντα καὶ τίς ὅλως ἡ
[18]	εἶπον ὦ Ἱπποσθενείδα, τὸν κέλητι	τὰ	Ἡράκλε ια νικῶντα πέρυσιν; ἐκεῖνον
[34]	τοὺς ἐπιδεδημηκότας κατὰ τύχην πρὸς	τὰ	Ἡράκλεια σαλπικτὰς παραλαμβάνων. εὐθέως δ´
[17]	οὐχὶ πολὺν ἀλλ´ ὅσον ἐξοσιώσασθαι	τὰ	θεῖα; καὶ γὰρ οἱ μάντεις
[9]	Μέλητος πέπεικεν, ὅτι Σωκράτης ὑπερεώρα	τὰ	θεῖα; τοῦτο γὰρ αὐτοῦ καὶ
[10]	οἴκαδε τά τε σκέλη καὶ	τὰ	ἱμάτια βορβόρου μεστός, ὥστ´ ἀεὶ
[1]	ὥσπερ τέχνης μεγάλης ἀπειργασμένων θεατὴν	τὰ	καθ´ ἕκαστα μᾶλλον εὐφραίνειν, ὡς
[15]	καλὸν αὑτῷ μέγα φρονῶν καὶ	τὰ	κάλλιστα τῇ ψυχῇ συνειδώς. τούτων
[5]	ὅτε πέμψας Ἀγησίλαος εἰς Σπάρτην	τὰ	λείψανα μετεκόμιζε. καὶ ὁ Φειδόλαος
[13]	τὸν Λῦσιν εἰς Ἰταλίαν ἢ	τὰ	λείψανα τεθνηκότος. οἱ δ´ ἐν
[8]	ἐνηυλίσατο τῷ τάφῳ διανοούμενος ἀνελέσθαι	τὰ	λείψανα τοῦ σώματος καὶ κομίζειν
[15]	οἰκέταις ὑμῶν εὐωχεῖσθαι παραδόντες αὐτοὶ	τὰ	λιτὰ καὶ ἁπλᾶ προσφέρησθε κεκολασμέναις
[25]	ἄλλος ἄλλον ἐν τῷ συμπαλαίειν	τὰ	μὲν ἐπυνθάνετο τὰ δ´ ἔφραζε
[10]	δαιμόνιον ἐπιθειάζον ταῖς αὐτοῦ προαιρέσεσι.	τὰ	μὲν οὖν πλείονα καὶ μείζονα
[21]	μόνοις εἰς Τροφωνίου κατῆλθε δράσας	τὰ	νομιζόμενα περὶ τὸ μαντεῖον. ἐμμείνας
[17]	ἤδη βαδίζωμεν ἐπὶ τοὺς τυράννους	τὰ	ξίφη λαβόντες· ἀποκτιννύωμεν, ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν
[3]	νυκτὶ λαβόντας ἐξουσίαν οὐκ ἀποθήσεσθαι	τὰ	ξίφη, πρὶν ἐμπλῆσαι τὴν πόλιν
[14]	διάθεσις καὶ χρῆσις; ἦπου καταχρυσώσομεν	τὰ	ὅπλα καὶ τὴν ἀσπίδα πορφύρᾳ
[7]	λόγῳ διακρινομένους περὶ τῶν δικαίων	τὰ	ὅπλα καταθέντας. ἡμεῖς δὲ καὶ
[7]	καὶ διὰ λόγων καὶ μαθημάτων	τὰ	πάθη καταπραΰνοντας ἀβλαβῶς καὶ ὠφελίμως
[14]	μειράκιον εὐτελείᾳ καλλωπίζεται καὶ στέργει	τὰ	παρόντα, τίς ἂν ἡμῖν γένοιτο
[17]	ἔφη τοσούτων τὸ πλῆθος ὄντων	τὰ	πᾶσι δόξαντα μόνος ἀνῄρηκας καὶ
[34]	δ´ ἀπήγγειλα καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς	τὰ	πεπραγμένα καὶ παρεκάλουν βοηθεῖν ἐλθόντας
[1]	σοῦ δι´ εὔνοιαν οὕτω προθύμως	τὰ	πεπραγμένα μαθεῖν σπουδάζοντος ἐμέ καὶ
[31]	κατεκλείσαμεν οὐ βουλόμενοι διαπεσόντας ἐξαγγεῖλαι	τὰ	πεπραγμένα, πρὶν εἰδέναι καὶ τὰ
[1]	γραμμάτων ἐξαγγείλαντος. ὥστε σοι λείπεται	τὰ	περὶ τὴν κάθοδον αὐτὴν τῶν
[17]	τῶν πρὸς τὴν κάθοδον αὐτοῖς	τὰ	πλεῖστα καὶ τὸ αὐτόματον συμπαρεσκεύασεν.
[17]	δεινὸν ἐξ αὐτῆς ἔνδοθεν, ὡς	τὰ	πλεῖστα τῆς πόλεως φλέγεσθαι τὴν
[9]	μάλα βεβακχευμένην εἴθισεν ὥσπερ πρὸς	τὰ	πράγματα πεπνῦσθαι καὶ λόγῳ νήφοντι
[33]	προσεφέροντο τῶν ἐγγὺς οἰκούντων αἰσθανόμενοι	τὰ	πραττόμενα καὶ χαίροντες. αἱ δὲ
[26]	καὶ παρέσχεν αὐτοῖς ὁ χειμὼν	τὰ	πρόσωπα συγκεκαλυμμένοις ἀδεῶς διελθεῖν τὴν
[5]	εἶναι τὸ δαιμόνιον, ὡς προδείκνυσι	τὰ	σημεῖα περὶ ὧν ἄρτι Λυσανορίδας
[5]	αὐτῷ δράσαντες ἀπύρους ἱερουργίας, ὧν	τὰ	σημεῖα συγχέουσι καὶ ἀφανίζουσιν, ὑπὸ
[30]	ὑπὲρ (τῶν) σπουδαίων αὐτῷ γεγράφθαι	τὰ	σπουδαῖα τοίνυν εἰς αὔριον’ ἔφη.
[17]	ῥᾴδιον (οὐδὲ γὰρ τοσοῦτον εἰς	τὰ	συμπόσια καὶ τὰς ὑποδοχὰς παρεσκεύακε
[1]	τοῖς μέρους ἀγῶνας ἀρετῆς πρὸς	τὰ	συντυγχάνοντα καὶ τόλμας ἔμφρονας παρὰ
[27]	τὸ συμπεσὸν ἀντιτάξασθε, μὴ πρόησθε	τὰ	σώματα διαφθεῖραι τοῖς ἐχθίστοις ἀνάνδρως
[14]	αὐτὸς ὑπὲρ αὑτοῦ Λῦσις ἀπέδωκε,	τά	τ´ ἄλλα καὶ πενίαν διδάξας
[10]	οὖν καὶ ὁ Χάριλλος οἴκαδε	τά	τε σκέλη καὶ τὰ ἱμάτια
[34]	πλήρεις οὖσαι παντοδαπῶν λαφύρων καὶ	τὰ	τῶν ἐγγὺς οἰκούντων ἐργαστήρια μαχαιροποιῶν.
[31]	τὰ πεπραγμένα, πρὶν εἰδέναι καὶ	τὰ	τῶν ἑταίρων εἰ καλῶς κεχώρηκεν.
[15]	τὸ μὴ κλέπτειν ἐπιόντα νύκτωρ	τὰ	τῶν πέλας μηδὲ λωποδυτεῖν, οὐδ´
[22]	αὑτῶν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἐσόπτροις	τὰ	φαινόμενα κατ´ ἀνταύγειαν· οἱ δ´
[1]	ἑταῖρον δόξειεν ἂν ἐγείρειν τὸ	κατὰ	Βοιωτῶν ἀρχαῖον εἰς μισολογίαν ὄνειδος
[5]	χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ καὶ Ἀλέῳ	κατὰ	δή τινα χρησμόν, ἀγνοῶν τὸν
[20]	ὀργάνων εὐστροφώτατόν ἐστιν, ἄν τις	κατὰ	λόγον ἅπτηται, ῥοπὴν λαβοῦσα πρὸς
[1]	σύνοψις, τοὺς δὲ τῇ κρίσει	κατὰ	μέρος τὸ ἔργον διαλαμβάνοντας οὐδὲν
[22]	θαλάσσης πῆ μὲν πολὺ βάθος	κατὰ	νότον μάλιστα, πῆ δ´ ἀραιὰ
[1]	ἐμέ καὶ ἀσχολίας ὑπέρτερον θέσθαι’	κατὰ	Πίνδαρον τὸ δεῦρ´ ἐλθεῖν ἐπὶ
[13]	δικασταῖς. ἐπεὶ γὰρ ἐξέπεσον αἱ	κατὰ	πόλεις ἑταιρεῖαι τῶν Πυθαγορικῶν στάσει
[22]	ὀλίγας μὲν δι εκ– πλεῖν	κατὰ	πόρον καὶ διακομίζεσθαι πέραν τοῦ
[22]	δὲ τρίτην πρὸς τετάρτην Φύσις	κατὰ	σελήνην. τῶν δὲ συνδέσμων ἑκάστου
[22]	βαφὴν ἅμα τῷ φωτὶ ποικιλλομένῳ	κατὰ	τὰς μεταβολάς. φαίνεσθαι δὲ πλήθει
[23]	δ´ ἐλθὼν Ἀθήναζε τρίτῳ μηνὶ	κατὰ	τὴν γενομένην φωνὴν ἐτελεύτησεν, ἡμεῖς
[22]	μὲν δευτέρᾳ τὴν πρώτην Μονὰς	κατὰ	τὸ ἀόρατον, τὴν δὲ δευτέραν
[14]	ἐδεδίειν ἁλώσιμον ὑπὸ χρημάτων εἶναι,	κατὰ	τὸ Καφισίου σῶμα καλῆς μὲν
[22]	τὸ σύμπαν ὑπὸ παθῶν διαφέρονται	κατὰ	τὸν βίον· αἱ δὲ πῆ
[16]	γιγνώσκομεν δὲ σημείῳ τινὶ φαινομένῳ	κατὰ	τοὺς ὕπνους, εἴτε τεθνηκότος εἴτε
[20]	θαυμάζειν οὐκ ἄξιον, εἰ καὶ	κατὰ	(τοῦτο) τὸ νοηθὲν ὑπὸ τῶν
[34]	φίλων καὶ οἰκετῶν τοὺς ἐπιδεδημηκότας	κατὰ	τύχην πρὸς τὰ Ἡράκλεια σαλπικτὰς
[32]	εὔρωστος δὲ τῇ ψυχῇ καὶ	κατὰ	χεῖρα ῥωμαλέος· οὐ μὴν ἔγνω
[24]	οὐ παντελῶς ἀτιμάζουσι τὰ ἐνταῦθα	πράγματα	καὶ λόγους καὶ σπουδάς, ἀλλὰ
[9]	βεβακχευμένην εἴθισεν ὥσπερ πρὸς τὰ	πράγματα	πεπνῦσθαι καὶ λόγῳ νήφοντι μετιέναι
[13]	ἐξ Ἰταλίας ἔργοις καλοῖς καλὰ	δόγματα	βεβαιῶν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ ξένος
[12]	κτίσεις πόλεων πράξεις τε καὶ	παθήματα	βασιλέων, εἶτα φαίη δαιμόνιόν τι
[13]	καὶ πρεσβυτέρων, ἐχόντων οὐκ ἔχουσι	χρήματα	διδόντων, πολλὴν δὲ χάριν καὶ
[24]	πραγμάτων καὶ σώματα πολλὰ καθάπερ	ὀχήματα	μεταλαμβάνοντας αὐτοὺς ἐξαμιλλᾶσθαι καὶ μακροθυμεῖν
[7]	τὸν πίνακα τοῦτον, ὦ Φειδόλαε,	γράμματα	δὲ πολλὰ παρ´ Ἀγησιλάου κομίζων
[5]	μνήματος ἔκειτο πίναξ χαλκοῦς ἔχων	γράμματα	πολλὰ θαυμαστὸν ὡς παμπάλαια· γνῶναι
[7]	οἱ κατ´ Αἴγυπτον ἱερεῖς τὰ	γράμματα	συμβαλεῖν τοῦ πίνακος, ἃ παρ´
[7]	Μούσαις ἀγῶνα συντελεῖσθαι κελεύει τὰ	γράμματα,	τοὺς δὲ τύπους εἶναι τῆς
[32]	τῶν οἰκετῶν ἔφασαν ἥκειν Ἀθήνηθεν	γράμματα	τῷ Λεοντίδῃ παρὰ Καλλιστράτου κομίζοντες.
[15]	ἐξουσίᾳ τοῦ ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε	λήμματα	μοχθηρὰ καὶ πλεονεξίας μεγάλας εἰς
[9]	ἐπιθειάζουσι τὰς πράξεις, ὀνείρατα καὶ	φάσματα	καὶ τοιοῦτον ἄλλον ὄγκον προϊστάμενοι
[4]	ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ σημεῖα καὶ	μαντεύματα	δυσχερῆ καὶ χαλεπὰ προτεθεσπίσθαι τῇ
[9]	ᾗ δοκεῖ διαφέρειν ἀτιμάσασα πρὸς	μαντεύματα	τρέπεται καὶ ὀνειράτων ὄψεις, ἐν
[11]	φιλοσοφίας μὴ ἐκστῆναι πρὸς τοσαῦτα	κωλύματα	καὶ τέλος εἰς σωτηρίαν καὶ
[27]	συμπεσὸν ἀντιτάξασθε, μὴ πρόησθε τὰ	σώματα	διαφθεῖραι τοῖς ἐχθίστοις ἀνάνδρως καὶ
[24]	βαπτιζομένους ὑπὸ τῶν πραγμάτων καὶ	σώματα	πολλὰ καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας αὐτοὺς
[9]	εἶναι δοκοῖεν, ἐπιθειάζουσι τὰς πράξεις,	ὀνείρατα	καὶ φάσματα καὶ τοιοῦτον ἄλλον
[10]	ἀεὶ τοῦ Σωκράτους δαιμονίου μεμνῆσθαι	μετὰ	γέλωτος ἡμᾶς σφόδρα θαυμάζοντας, εἰ
[25]	καθόδου τῶν φυγάδων καὶ συντετάχθαι	μετὰ	Γοργίδου τοῖς φίλοις πρὸς τὸν
[30]	ἀμπεχόμενοι, μεθύοντας ἀπομιμούμενοι κώμῳ χρωμένους	μετὰ	γυναικῶν. ἡ δὲ χείρων, ὦ
[8]	ἄνδρα γενναῖον μὲν αὐτὸν ὄντα	μετὰ	δὲ γενναίας καὶ καλῆς ἀφιγμένον
[15]	ἀπόδειξιν. ἄσκησιν δὲ καὶ μελέτην	(μετὰ)	ἐγκρατείας οὐχ ᾗπερ ἔτι νῦν
[2]	φυγάδων ὄντας δώδεκα τοὺς νεωτάτους	μετὰ	κυνῶν περὶ τὸν Κιθαιρῶνα θηρεῦσαι
[22]	τῶν καθ´ ἑαυτόν, εἶτα μέντοι	μετὰ	μικρὸν ἀνενεγκὼν ὁρᾶν αὑτὸν ἐν
[27]	ἦν τῆς θύρας ἀραγμός, καὶ	μετὰ	μικρὸν ἧκέ τις ἀγγέλλων ὑπηρέτας
[10]	διερωτῶν καὶ διασείων τὸν Εὐθύφρονα	μετὰ	παιδιᾶς. ἄφνω δ´ ἐπιστὰς καὶ
[27]	γευόμενος ἄθλων ἀναγκαίων καὶ κινδύνευε	μετὰ	πολλῶν καὶ ἀγαθῶν πολιτῶν ὑπὲρ
[20]	προσέχοντι τὸν νοῦν καὶ διαπυνθανομένῳ	μετὰ	σπουδῆς. ὅθεν ἡμῖν παρίστατο σκοπουμένοις
[22]	τὰς ἐκ τῶν σωμάτων ἐπαναπλεούσας	μετὰ	τὸν θάνατον· οἱ δ´ ἄνω
[3]	καὶ ἀναίτιον ἐφεστάναι τοῖς καιροῖς	μετὰ	τοῦ δικαίου καὶ τῷ συμφέροντι
[23]	προσανακρῖναι σαφέστερον. Ἀπέχεις, ὦ Θεόκριτε,	μετὰ	τοῦ λόγου τὸν μῦθον, ἀλλ´
[31]	πατάξας αὐτόν ἐνταῦθ´’ ἔφη κεῖσο	μετὰ	τούτων, οὓς ἐκολάκευες· μὴ γὰρ
[27]	ὑπὸ δέους· οὐ γὰρ ἀφίκετο	μετὰ	τῶν ἄλλων εἰς τὴν οἰκίαν,
[25]	πρὸς ῥᾳθυμίαν καὶ ἄνεσιν τραπέσθαι	μετὰ	τῶν εἰωθότων αὐτῷ συνακολασταίνειν. ~Ὀψὲ
[2]	ὁ Ἀρχίας, ἡδέως ἠκροᾶτο συγκαθιεὶς	μετὰ	τῶν νέων καὶ βουλόμενος ἡμᾶς
[34]	Καδμείαν ὑπόσπονδον παραδόντες ἡμῖν ἀπήλλαττον	μετὰ	τῶν στρατιωτῶν.
[6]	Θεοκρίτου λέγοντος ὁ Λεοντίδης ἐξῄει	μετὰ	τῶν φίλων, ἡμεῖς δ´ εἰσελθόντες
[34]	μαχαιροποιῶν. ἧκε δὲ καὶ Ἱπποσθενείδας	μετὰ	τῶν φίλων καὶ οἰκετῶν τοὺς
[34]	ἐγὼ καὶ τὸν Γοργίδαν ἤδη	μετὰ	τῶν φίλων συναθροίζεσθαι περὶ τὸ
[10]	μετ´ ἐμοῦ εἰς Ἀθήνας πρὸς	Κέβητα·	πορευομένοις δ´ αὐτοῖς διὰ τῶν
[20]	ῥώμην καταμαθεῖν δίδωσιν· ὀστᾶ γὰρ	ἀναίσθητα	καὶ νεῦρα καὶ σάρκες ὑγρῶν
[16]	ἀκοῦσαι δὲ φωνῆς ἔδοξα τὰ	ἀκίνητα	μὴ κινεῖν· ὁσίως γὰρ ὑπὸ
[13]	οὐκ ἀγεννῆ τὸ εἶδος ἀλλὰ	πραότητα	καὶ φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους ὑποφαίνοντα
[22]	τῇ τῆς κινήσεως λειότητι τὴν	πραότητα	τῆς φωνῆς ἐκείνης ἐκ πασῶν
[22]	ἀνακοπτομένην κοχλάζειν καὶ ἀπολευκαίνεσθαι τὴν	γλαυκότητα.	ταῦτα μὲν οὖν ὁρᾶν τερπόμενος
[28]	ἠγάσω τοῦ παιδὸς αὐτοῦ τὴν	φαιδρότητα	καὶ τὸ ἀδεὲς πρὸς τὸν
[11]	Σωκράτους ὁρμαὶ τὸ ἔχουσαι καὶ	σφοδρότητα	φαίνονται πρὸς ἅπαν, ὡς ἂν
[6]	τὸ βάρος αὐτὸ καὶ τὴν	σκληρότητα	τῆς ὁμιλίας δυσχεραίνων ἐχθρός ἐστι
[19]	κεκωλῦσθαι δυσχεραίνοντες πάλιν διὰ τὴν	ὀξύτητα	τοῦ καιροῦ καὶ τὸ τάχος,
[17]	ὁ Ἱπποσθενείδας, ἐὰν ἀνεὶς τὴν	τραχύτητα	τῆς φωνῆς ἀνδρὸς ἡλικιώτου καὶ
[22]	οὐδ´ αἰσθάνεσθαι τῶν καθ´ ἑαυτόν,	εἶτα	μέντοι μετὰ μικρὸν ἀνενεγκὼν ὁρᾶν
[22]	παθῶν καὶ συνεφελκομένους τοῖς ἁμαρτήμασιν,	εἶτα	πάλιν ἀντιτείνοντας καὶ βιαζομένους. τὸν
[4]	τὰ γυμνάσια καὶ τὴν πάλην,	εἶτα	πόρρω τῶν ἄλλων ἀπαγαγὼν ἐπυνθάνετο
[15]	καὶ ποικίλοις ἐδέσμασι πολὺν χρόνον,	εἶτα	ταῦτα τοῖς οἰκέταις ὑμῶν εὐωχεῖσθαι
[33]	ὀνομαστὶ πρῶτον μὲν τὸν Ἀμφίθεον,	εἶτα	τῶν ἄλλων πρὸς ὃν ἕκαστος
[12]	πράξεις τε καὶ παθήματα βασιλέων,	εἶτα	φαίη δαιμόνιόν τι μηνύειν καὶ
[14]	(ἡμᾶς) ὅπλοις καὶ βέλεσιν ὠφελήσων,	εἶτα	φιλίαν καὶ εἰρήνην εὗρες, οὐκ
[22]	τῆς πρότερον ὥσπερ ἱστίον ἐκπεταννύμενον,	ἔπειτα	κατακούειν ἀμαυρῶς ῥοίζου τινὸς ὑπὲρ
[15]	ὑμῶν εὐωχεῖσθαι παραδόντες αὐτοὶ τὰ	λιτὰ	καὶ ἁπλᾶ προσφέρησθε κεκολασμέναις ἤδη
[17]	τὸ πλῆθος ὄντων τὰ πᾶσι	δόξαντα	μόνος ἀνῄρηκας καὶ διακεκώλυκας ἐκπέμψας
[22]	πυθέσθαι; φράσαι δ´ αὐτὸν ὅτι	πάντα,	τί γὰρ οὐ θαυμάσιον; ἀλλ´
[1]	τῆς περὶ αὐτοῦ γενομένης, Γοργίδου	πάντα	τοῖς φυγάσι δεῦρο διὰ γραμμάτων
[11]	ἀρχῆς· πενίᾳ γὰρ ἐμμεῖναι παρὰ	πάντα	τὸν βίον ἑκουσίως σὺν ἡδονῇ
[18]	δ´ ἐπανόδους· ἃ νὴ Δία	πάντα	τρέψειαν εἰς αὐτὴν ἐκείνην οἱ
[29]	γὰρ κωλύει μηδενὸς καταφρονεῖν ἀλλὰ	πάντα	φυλάττεσθαι καὶ προσέχειν; καλὸν γὰρ
[27]	ὑπενόουν οἱ πλεῖστοι κωλῦσαι μὲν	ἐπιχειρήσαντα	τὴν κάθοδον διὰ τοῦ Χλίδωνος,
[7]	εἴ τι συμβάλλοι τῶν γεγραμμένων,	ἑρμηνεύσαντα	ταχέως ἀποστεῖλαι· πρὸς ἑαυτὸν δὲ
[8]	ἥκει πρὸς ἡμᾶς; ἐκεῖνον’ ἔφη	νυκτερεύσαντα	περὶ τὸν τάφον ἐμοὶ δοκεῖ
[32]	ἡσυχῆ προσελθόντες καὶ πρὸς τὸν	ὑπακούσαντα	τῶν οἰκετῶν ἔφασαν ἥκειν Ἀθήνηθεν
[5]	ἐβουλόμην πυθέσθαι, τίν´ ἦν τὰ	εὑρεθέντα	καὶ τίς ὅλως ἡ ὄψις
[5]	ἐξ αὑτῶν οὐδὲν παρεῖχε καίπερ	ἐκφανέντα	τοῦ χαλκοῦ καταπλυθέντος, ἀλλ´ ἴδιός
[22]	δ´ ὀρθῶς ὑπονοοῦντες, ὡς ἐκτὸς	ὄντα	δαίμονα προσαγορεύουσι. τοὺς μὲν οὖν
[27]	κελεύσας τὸν υἱὸν ἐλθεῖν κάλλιστον	ὄντα	Θηβαίων, ὦ Ἀρχίδαμε, παῖδα καὶ
[3]	(ἐᾶν αὑτὸν κελεύει φόνου καθαρὸν	ὄντα	καὶ ἀναίτιον ἐφεστάναι τοῖς καιροῖς
[31]	ἀλλὰ τὴν πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν	ὄντα	καὶ τοῖς θεοῖς καθωσιωμένον ὑπὲρ
[8]	ξένον, ἄνδρα γενναῖον μὲν αὐτὸν	ὄντα	μετὰ δὲ γενναίας καὶ καλῆς
[21]	μὴ μύθοις ὁμοιότερ´ ἢ λόγοις	ὄντα	σιωπᾶν ἄμεινον. μηδαμῶς’ εἶπεν ὁ
[27]	καιρῷ τὸ δεινόν, ἐξενηνοχέναι πιθανὸν	ὄντα	τὴν πρᾶξιν ὑπὸ δέους· οὐ
[5]	τὸν Δίρκης ἀναζητεῖν τάφον ἄγνωστον	ὄντα	τοῖς Θηβαίοις πλὴν τῶν ἱππαρχηκότων.
[33]	αὐτῷ τὸν Φυλλίδαν, ἀλλὰ θερμὸν	ὄντα	τῷ ἀγῶνι καὶ μετέωρον, (ὑπ(
[30]	τοῦ ἱεροφάντου πρὸς Ἀρχίαν ἐκεῖνον	ὄντα	φίλον αὐτῷ καὶ ξένον, ὡς
[32]	τῶν θυρῶν ὁμοίως αὐτοῖς ἀνοιχθεισῶν	φεύγοντα	τὸν Ὑπάτην ὑπὲρ τέγους τινὸς
[15]	δὲ ταῖς χάρισι τὸν καλῶς	διδόντα	τῶν φίλων οὔτε φεύγειν οὔτ´
[12]	ἤδη πρὸς σέ, ὦ Πολύμνι,	θαυμάζοντα	Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ καὶ ἀφελείᾳ
[12]	εἶπεν ὦ Σιμμία; Γαλαξίδωρον ἐάσωμεν	παίζοντα	καταβάλλειν τοσοῦτο μαντείας ἔργον εἰς
[7]	θεὸν Ἕλλησιν ὀλιγωροῦσι παιδείας οἷον	ἐφυβρίζοντα	τὴν ἀμαθίαν ἡμῶν καὶ κελεύοντα
[15]	ἄσκησις, οὐ τὸ μὴ κλέπτειν	ἐπιόντα	νύκτωρ τὰ τῶν πέλας μηδὲ
[17]	μέν’ εἶπεν οὐκ ἐλάσσους ἢ	τριάκοντα	γιγνώσκω. τί οὖν’ ἔφη τοσούτων
[10]	δαιμόνιον ἐπεσπάσαντο Χάριλλον τὸν αὐλητὴν	ἥκοντα	καὶ αὐτὸν μετ´ ἐμοῦ εἰς
[22]	ἅπαξ ἐν μέτροις δευτέροις ἑκατὸν	ἑβδομήκοντα	ἑπτά. καὶ τῆς Στυγὸς ἐπιφερομένης
[27]	~Ὡς οὖν ἅπαντες ἔνδον ἦμεν	πεντήκοντα	δυεῖν δέοντες, ἤδη τοῦ Θεοκρίτου
[13]	πεσοῦσαν. ποίου γὰρ οὕτω σκοποῦ	βάλλοντα	καὶ τυχεῖν ἡδὺ καὶ διαμαρτάνειν
[15]	γὰρ ταῖς μάχαις τὸν εὖ	βάλλοντα	τῶν πολεμίων ἐκκλιτέον, ἐν δὲ
[5]	ἱππαρχηκότων. ὁ γὰρ ἀπαλλαττόμενος τὸν	παραλαμβάνοντα	τὴν ἀρχὴν μόνος ἄγων μόνον
[1]	μέρους ἀγῶνας ἀρετῆς πρὸς τὰ	συντυγχάνοντα	καὶ τόλμας ἔμφρονας παρὰ τὰ
[13]	πραότητα καὶ φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους	ὑποφαίνοντα	καὶ σεμνῶς ἀμπεχόμενον τὸ σῶμα.
[14]	εὐτελείᾳ καλλωπίζεται καὶ στέργει τὰ	παρόντα,	τίς ἂν ἡμῖν γένοιτο τῶν
[6]	τι καινότατον ἱστορήκοι τύραννον‘ ἔφη	γέροντα.	καὶ γὰρ ᾧ μηδὲν ἰδίᾳ
[27]	πολὺ δὲ ῥώμῃ καὶ μεγέθει	διαφέροντα	τῶν ὁμηλίκων, οὗτος, εἶπεν ὦ
[11]	ἄνδρα μέγαν ὡς ἀληθῶς καὶ	διαφέροντα	τῶν πολλῶν γεγονέναι δοκοῦμεν, ὑπὸ
[32]	τῷ Κηφισοδώρῳ· καὶ γὰρ εἶδε	πίπτοντα	τὸν ἐχθρὸν ὁ ἀνὴρ καὶ
[7]	ἐφυβρίζοντα τὴν ἀμαθίαν ἡμῶν καὶ	κελεύοντα	γεωμετρίας ἅπτεσθαι μὴ παρέργως· οὐ
[9]	ὡς ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν ἄνδρα	καθαρεύοντα	τύφου καὶ δεισιδαιμονίας. οἱ μὲν
[22]	περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ συνορῶντα καὶ	κατακούοντα	τῶν ἐκτὸς εἰσαγγέλλειν. οἱ δ´
[22]	αὑτὸν ὁ Τίμαρχος ἔφη θεάσασθαι	περιστρέφοντα,	τίς ὁ φθεγγόμενος εἴη· σφόδρα
[17]	ἀποδείξασθαι τοῖς πολίταις καὶ θυμὸν	ὀλιγωροῦντα	τοῦ βίου προῃρήμεθα, Φυλλίδα, πολὺ
[13]	ἀσθένειαν ἐλλείπων ἐπέσκηψε μάλιστα μὲν	ζῶντα	κομίσαι τὸν Λῦσιν εἰς Ἰταλίαν
[18]	τὸν κέλητι τὰ Ἡράκλε ια	νικῶντα	πέρυσιν; ἐκεῖνον μὲν οὖν αὐτόν’
[1]	τόλμας ἔμφρονας παρὰ τὰ δεινὰ	καθορῶντα	καιρῷ καὶ πάθει μεμιγμένου λογισμοῦ.
[22]	περιδρομὴν καὶ περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ	συνορῶντα	καὶ κατακούοντα τῶν ἐκτὸς εἰσαγγέλλειν.
[21]	ὀλίγ αις πρότερον ἡμέραις αὐτοῦ	τεθνηκότα,	φίλον καὶ ἡλικιώτην γενόμενον. οὗτος
[33]	τὴν ἀτοπίαν καὶ τὸ μὴ	καθεστηκότα	λαλεῖν αὐτῷ τὸν Φυλλίδαν, ἀλλὰ
[6]	ἐπὶ τῆς κλίνης καθεζόμενον οὐ	κατατετευχότα	τῆς δεήσεως, οἶμαι, μάλα σύννουν
[22]	ἐν μέτροις δευτέροις ἑκατὸν ἑβδομήκοντα	ἑπτά.	καὶ τῆς Στυγὸς ἐπιφερομένης αἱ
[1]	μεγάλης ἀπειργασμένων θεατὴν τὰ καθ´	ἕκαστα	μᾶλλον εὐφραίνειν, ὡς τοῦ μὲν
[17]	πρὸς τὴν κάθοδον αὐτοῖς τὰ	πλεῖστα	καὶ τὸ αὐτόματον συμπαρεσκεύασεν. εἰπόντος
[17]	ἐξ αὐτῆς ἔνδοθεν, ὡς τὰ	πλεῖστα	τῆς πόλεως φλέγεσθαι τὴν δὲ
[12]	Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ καὶ ἀφελείᾳ	μάλιστα	δὴ φιλοσοφίαν ἐξανθρωπίσαντος, εἰ μὴ
[13]	γῆρας καὶ ἀσθένειαν ἐλλείπων ἐπέσκηψε	μάλιστα	μὲν ζῶντα κομίσαι τὸν Λῦσιν
[30]	οὖν ἦν καθ´ ἣν ἅνθρωποι	μάλιστα	περὶ δεῖπνόν εἰσι, τὸ δὲ
[22]	μὲν πολὺ βάθος κατὰ νότον	μάλιστα,	πῆ δ´ ἀραιὰ τενάγη καὶ
[20]	συντείνουσι τὸν ἄνθρωπον. ᾗ καὶ	μάλιστα	τὸ νοηθὲν ἡλίκην ἔχει ῥώμην
[22]	τούτων δὲ πρὸς τὸ μέσον	μάλιστα	τοῦ περιέχοντος καὶ μέγιστον ἐγκεκλίσθαι
[3]	καὶ Πελοπίδαν ἐπὶ τοὺς αἰτίους	μάλιστα	τρέψεσθαι καὶ πονηρούς, Εὐμολπίδαν δὲ
[9]	καὶ ἄπλαστον ὡς ἐλευθέριον καὶ	μάλιστα	φίλον ἀληθείας ἑλόμενος τὸν δὲ
[14]	ἀπάγγελλε τοῖς ἐκεῖ γνωρίμοις, ὅτι	κάλλιστα	μὲν αὐτοὶ πλούτῳ χρῶνται καλῶς
[15]	αὑτῷ μέγα φρονῶν καὶ τὰ	κάλλιστα	τῇ ψυχῇ συνειδώς. τούτων ἐγὼ
[4]	καὶ μέθῃ τοῖς ἀνδράσιν εὐχείρωτον.	ἄριστα	μὲν οὖν, εἶπον ὦ Φυλλίδα,
[27]	Φίλιππος ἔπεμψαν ἡμᾶς κελεύοντες ὡς	τάχιστά	ς´ ἥκειν πρὸς αὐτούς. ἐρομένου
[18]	ὄχλου γειτόνων καὶ γυναικῶν συνδραμόντος	αἴσχιστα	ποιήσας καὶ παθὼν μόλις ἀφῖγμαι
[20]	ἡλίκην ἔχει ῥώμην καταμαθεῖν δίδωσιν·	ὀστᾶ	γὰρ ἀναίσθητα καὶ νεῦρα καὶ
[20]	τῶν νοουμένων καὶ εἰκόνας ὁρῶσιν,	αὐτὰ	δ´ οὐ γιγνώσκουσι πλὴν οἷς
[21]	εἶπεν ὁ Θεόκριτος, ἀλλὰ δίελθ´	αὐτά·	καὶ γὰρ εἰ μὴ λίαν
[27]	ἱμάτιον ἕπομαι· μεθ´ ὑμῶν γὰρ	τηνικαῦτα	βαδίζων διαταράξω τινὰς (ὡς ἀγόμενος.
[27]	Χάρωνος, τίς ἡ σπουδὴ τῆς	τηνικαῦτα	μεταπέμψεως αὐτοῦ καὶ μή τι
[33]	πλάσμα πότ´, ἔλεγεν ὦ Φυλλίδα,	τηνικαῦτα	μετεπέμψαντο δεσμώτην οἱ πολέμαρχοι; πότε
[4]	τῶν ἐν ἀξιώματι γυναικῶν ἀφίξεσθαι	τηνικαῦτα	πρὸς αὐτὸν οὐ βούλεται παρεῖναι
[11]	καὶ φιλοσοφίας μὴ ἐκστῆναι πρὸς	τοσαῦτα	κωλύματα καὶ τέλος εἰς σωτηρίαν
[22]	δίκην ἐν τῷ ταρτάρῳ τίνουσι.	ταῦτα	δ´ εἴσῃ‘ φάναι σαφέστερον, ὦ
[11]	ἦγε τρεπομένους ἀπὸ τῆς μάχης.	ταῦτα	δ´ οἶμαι καὶ Σιμμίαν ἀκηκοέναι.
[6]	ἀνόμων καὶ ἀνυπευθύνων δυναστειῶν. ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ἴσως θεῷ μελήσει· τὸν
[22]	κοχλάζειν καὶ ἀπολευκαίνεσθαι τὴν γλαυκότητα.	ταῦτα	μὲν οὖν ὁρᾶν τερπόμενος τῇ
[17]	ἀποθνήσκωμεν, ἀφειδῶμεν ἑαυτῶν. εἰ δὲ	ταῦτα	μὲν οὔτε δρᾶσαι χαλεπὸν οὔτε
[3]	πείθων, ὡς οἴεται βέλτιον εἶναι,	ταῦτα	μὴ πράσσειν εἰκότως ἀντιτείνει πρὸς
[17]	λέγε πρὸς θεῶν, ἔφη Φυλλίδα,	ταῦτα	μηδὲ τὴν προπέτειαν εὐτολμίαν οἰόμενος
[4]	πολλοὺς τῶν ἰδίᾳ διαφόρων ὄντων.	~Ταῦτά	μου διαλεγομένου πρὸς τὸν Θεόκριτον
[12]	γίγνεται τὸ Εὐριπίδειον οὐδεὶς σιδήρου	ταῦτα	μωραίνει πέλας‘ καὶ ὁ Γαλαξίδωρος
[16]	ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν ὡς χρὴ	ταῦτα	πράσσειν. προϊούσης δὲ τῆς νυκτὸς
[17]	Ἀρχίας ἐπανέλθῃ, διαφθερεῖν. οὐ μεγάλα	ταῦτα	σημεῖα τοῦ μὴ λανθάνειν τὴν
[2]	ἑσπέραν ἀφιξομένους· αὐτὸς δὲ πεμφθῆναι	ταῦτά	τε προερῶν καὶ τὴν οἰκίαν
[15]	ποικίλοις ἐδέσμασι πολὺν χρόνον, εἶτα	ταῦτα	τοῖς οἰκέταις ὑμῶν εὐωχεῖσθαι παραδόντες
[24]	εἶναι καὶ θεοφιλεῖς ἀπιστοῦντες, καὶ	ταῦτα	τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν ἀλλὰ
[16]	πενίᾳ πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐκείνην.	~Ταῦτα	τοῦ ἀδελφοῦ διελθόντος ὁ Σιμμίας
[6]	παραλαμβάνουσιν οὔτ´ εἰδότες οὐδὲν οὔτε	~Ταῦτα	τοῦ Θεοκρίτου λέγοντος ὁ Λεοντίδης
[14]	φίλοις ὑπὸ φίλων καὶ οἰκείων.	~Ταῦτα	τοῦ ξένου λέγοντος ὁ μὲν
[17]	τὸ αὐτόματον συμπαρεσκεύασεν. εἰπόντος δὲ	ταῦτα	τοῦ Φυλλίδου πάντες μὲν διεταράχθημεν,
[29]	προσευξάμενοι δὲ τοῖς θεοῖς ἐξίωμεν.	ταῦτα	τοῦ Χάρωνος εἰπόντος εὐχόμεθα τοῖς
[27]	ψυχὰς ἀηττήτους τῇ πατρίδι φυλάττοντες.	ταῦτα	τοῦ Χάρωνος λέγοντος τὸ μὲν
[12]	τι περὶ τῶν ἀδήλων, καὶ	ταῦτα	φάσκων αὐτὸς οὐ πταρμὸν οὐδὲ
[27]	Χάρωνος εἰσελθόντος πρὸς ἡμᾶς καὶ	ταῦτα	φράσαντος ἔκπληξις ἅπαντας ἔσχεν οἰομένους
[33]	ὁ παρ´ αὐτῶν ἔλεος καὶ	δάκρυα	καὶ δεήσεις σωφρόνων γυναικῶν. ~Ἐν
[28]	ἡμᾶς ἀγωνιζομένους περὶ τῶν δικαίων.	~Δάκρυα	πολλοῖς ἐπῆλθεν ἡμῶν, ὦ Ἀρχίδαμε,
[22]	δὲ μᾶλλον, (ὥσπερ τοὺς τὰ	δίκτυα	διασημαίνοντας ἐν τῇ θαλάσσῃ φελλοὺς
[20]	τοῦ κρείττονος νοῦς ἄγει τὴν	εὐφυᾶ	ψυχὴν ἐπιθιγγάνων τῷ νοηθέντι πληγῆς
[5]	καὶ Ἀγησίλαος, ὡς ἔφασαν, ἐξέπεμψεν	ἀντίγραφα	τῷ βασιλεῖ δεόμενος δεῖξαι τοῖς
[2]	ἔδει γενομένου τοὺς φυγάδας ἥκειν	κρύφα	πρὸς τὸ τεῖχος, ἀφικνεῖταί τις
[4]	παρεῖναι τὸν Λεοντίδην. ὥσθ´ ἡμῖν	δίχα	διαιρετέον αὐτοὺς ἐπὶ τὰς οἰκίας·
[20]	ὄγκον, ἀλλ´ ἐν ὅσῳ μάλα	δίχα	φωνῆς ἐννοηθεὶς κινεῖ λόγος ἀπραγμόνως,
[20]	ἄκρας παραψαύσει χειρὸς ὁμαλῶς περιφερομένων·	ἄψυχα	μὲν γὰρ ἀλλ´ ὅμως τροχαλὰ
[15]	ὅταν γυμνασάμενοι καὶ κινήσαντες ὥσπερ	ζῷα	τὰς ὀρέξεις ἐπιστῆτε λαμπραῖς τραπέζαις