Chapitre
[16]	μικρὰ δ´ εἰς τύχην ἀφεὶς	ἐᾷ·	ἐγὼ δὲ τῇ τύχῃ μὲν
[13]	ἔφη ὁ Σενέκας" πένητα σεαυτόν·	ἐὰν	γὰρ ταύτην ἀπολέσῃς, ἑτέραν οὐ
[4]	καὶ συρφετῷ ῥᾴδιόν ἐστιν ἐπισχεῖν,	ἐὰν	δ´ ἐπιλάβηται τῶν στερεῶν καὶ
[2]	ἡ ψυχὴ διὰ τὸν θόρυβον,	ἐὰν	μὴ καθάπερ κελευστὴν ἔνδοθεν ἔχῃ
[7]	ἡ μὲν γὰρ τῶν πυρεττόντων	ἐὰν	μὴ κατὰ φύσιν σχῇ, σημεῖόν
[2]	ὢν ὥσπερ ὀχυρὰ τυραννὶς ἐξ	ἑαυτῆς	ἔχειν ὀφείλει σύνοικον καὶ συγγενὲς
[13]	καὶ δυσκολαίνοντας ἀτερπέστατον ὄψον ἐμβαλεῖν	ἑαυτοῖς	καὶ φίλοις τὴν ὀργήν· δόρπου
[5]	καὶ δεινὸν βλέπειν καὶ κόπτειν	ἑαυτόν,	ἀλλ´ ἡσυχάζειν καὶ μὴ συνεπιτείνειν
[4]	τοὐναντίον ἀντικινεῖσθαι τῷ πάθει διαφυλάττων	ἑαυτὸν	ἀπτῶτα καὶ ἀήττητον. ~Ἔστι γάρ
[11]	ἢ πικρίᾳ καὶ θυμῷ διαστρέφειν	ἑαυτὸν	εἰς ἑτέρων ἐπανόρθωσιν· ἔπειτα πολλοὺς
[5]	φεύγειν καὶ ἀποκρύπτειν καὶ καθορμίζειν	ἑαυτὸν	εἰς ἡσυχίαν, ὥσπερ ἐπιληψίας ἀρχομένης
[4]	ἐν ἀρχῇ καὶ μὴ φυσήσας	ἑαυτὸν	ἐφυλάξατο καὶ καθεῖλεν. οὐκ ἤρεσκεν
[1]	χρόνου καὶ παρέχειν ὁμοίως ἐκείνοις	ἑαυτόν,	οὐκ εἰ γέρων γέγονε ταχὺ
[16]	μισοπονηρίᾳ πρὸς ἑτέρους πολλῆς ὁρῶν	ἑαυτὸν	συγγνώμης δεόμενον. νῦν δ´ ἕκαστος
[10]	ὠφελίμως ἐκόλασε τὸν ἄξιον οὐχ	ἑαυτὸν	ὥσπερ ὁ θυμὸς ἀντ´ ἐκείνου
[2]	καὶ ἀποκλείσας, ὥσπερ οἱ συνεμπιπράντες	ἑαυτοὺς	ταῖς οἰκίαις, πάντα ταραχῆς καὶ
[13]	δι´ εὐτελείας πρὸς εὐκολίαν αὔταρκες	ἑαυτῷ	γινόμενον· οἱ γὰρ ὀλίγων δεόμενοι
[12]	ἐγὼ δ´ οὐ καταγελῶμαι" λαμβάνειν	ἑαυτῷ,	καὶ καταφρονεῖσθαι μὴ νομίζειν ἀλλὰ
[11]	τεθνηκώς, οὕτως οἶμαι δεῖν ὑποβάλλειν	ἑαυτῷ	τὸν σπεύδοντα δι´ ὀργὴν ἐπὶ
[10]	τὰ παιδία τῷ μὴ κρατεῖν	ἑαυτῶν	προκαταπίπτοντα τοῦ τέλους ἐφ´ ὃ
[5]	οὐδ´ ἄμουσον· ἐλθὼν δ´ οὐκ	ἐβόησα	τίς ἢ τίνος, ἀλλ´ ἐφίλησα
[11]	οὔτε φόβος οὔτε φιλοτιμία τις	ἐγγίνεται	πρὸς αὐτούς, ὀργαὶ δὲ συνεχεῖς
[11]	ἀλλὰ τοὐναντίον αἰδουμένοις ὁ σωφρονίζων	ἐγγίνεται	φόβος· ἡ δὲ συνεχὴς πληγὴ
[11]	οὐ πρὸς ἄλλο μᾶλλον ἔστιν	ἐγγυμνάσασθαι	τοῖς οἰκέταις ἢ πρὸς τὸν
[2]	ὀσφραντῶν διαφέρουσιν, ἃ τοὺς ἐπιληπτικοὺς	ἐγείροντα	πίπτοντας οὐκ ἀπαλλάττει τοῦ νοσήματος.
[16]	παιδὸς εἶπεν ᾔδειν ὅτι θνητὸν	ἐγέννησα,	τοῦτο τοῖς παροξύνουσιν ἑκάστοτ´ ἐπιφωνεῖν
[14]	καθεύδει" φησίν ἐγὼ δ´ αὐτὴν	ἐγερῶ,	καὶ τῷ Αἰσχίνῃ προσελθὼν εἶπεν"
[6]	{βίᾳ} τοῦ πνεύματος τὸ ῥαγδαῖον	ἐγκαθεῖρξε	καὶ τοῦ προσώπου κατεκόσμησε καὶ
[11]	ὑπομείναντα φωνὰς γυναικὸς καὶ φίλων	ἐγκαλούντων	ἀτονίαν καὶ ῥᾳθυμίαν. οἷς μάλιστα
[16]	ἐνιαυτὸν ἁγνεῦσαι καὶ οἴνου, τιμῶντας	ἐγκρατείᾳ	τὸν θεόν, ἢ ψευδολογίας πάλιν
[16]	εἰς τὸ πρόσθεν τῆς ἀνεξικακίας,	ἐγκρατῶς	προσέχων καὶ διαφυλάττων μετ´ εὐφημίας
[10]	θυμόν, ὥσπερ τὰ σύμμετρα τῶν	ἐγχειριδίων	εὐανακόμιστον ὄντα καὶ ῥᾴδιον. ὀργὴ
[6]	παθῶν. ἀμφότερα δ´ ἐσκέφθαι χρήσιμον.	~Ἐγὼ	γοῦν, εἰ μὲν ὀρθῶς, οὐκ
[1]	προστέθεικεν ἢ τῶν φαύλων ἀφῄρηκεν.	ἐγὼ	γοῦν ἐνιαυτῷ μὲν ἀφιγμένος εἰς
[14]	ὑμῶν ἡ φιλία; καθεύδει" φησίν	ἐγὼ	δ´ αὐτὴν ἐγερῶ, καὶ τῷ
[12]	οὗτοί σου καταγελῶσιν ὦ Διόγενες·	ἐγὼ	δ´ οὐ καταγελῶμαι" λαμβάνειν ἑαυτῷ,
[16]	δ´ εἰς τύχην ἀφεὶς ἐᾷ·	ἐγὼ	δὲ τῇ τύχῃ μὲν οὐδὲν
[14]	ἀπολοίμην, εἰ μή σε τιμωρησαίμην"	ἐγὼ	δέ" φήσας" ἀπολοίμην, εἰ μή
[9]	αὐτοῦ γεγονέναι τὸν ἄνδρα θαυμάσιον,	ἐγὼ	τοίνυν" ἔφη" βελτίων ἰατρὸς ὑμῶν.
[16]	τοῦ Πλάτωνος ἦ που ἄρ´	ἐγὼ	τοιοῦτος; ἔξωθεν εἴσω τὸν λογισμὸν
[10]	δὲ πρὸς αὐτούς" καὶ μὴν	ἐδόκουν	εὐπρόσωπος εἶναι" λαβὼν δὲ τὴν
[12]	ἀναφέρων ὁ Ἀγαμέμνων ὅμως ἂψ	ἐθέλει	ἀρέσαι, δόμεναί τ´ ἀπερείσι´ ἄποινα.
[11]	πολλάκις. ~Πάντων δὲ τῶν παθῶν	ἐθισμοῦ	δεομένων οἷον δαμάζοντος καὶ καταθλοῦντος
[13]	καὶ τρόμον ἐμβάλλοντας τοῖς ὑπηρετοῦσιν.	ἐθιστέον	δὲ καὶ σκεύεσιν εὐκόλως ὁμιλεῖν
[13]	διάθεσιν περὶ τὸ θυμοειδὲς ἀπεργασάμενος.	ἐθιστέον	οὖν τὸ σῶμα δι´ εὐτελείας
[16]	νύττει καὶ ταράττει τὴν ὀργήν,	ἔθος	πονηρὸν ἐπὶ τὰ μείζονα λαμβάνουσαν.
[1]	παρέχειν ὁμοίως ἐκείνοις ἑαυτόν, οὐκ	εἰ	γέρων γέγονε ταχὺ καὶ τὸ
[5]	ἔργοις λίθους μεγάλους καὶ δυσκατεργάστους·	εἰ	δὲ μή, τεμὼν ῥίψω ς´
[13]	οἰκέτας εὔκολον ποιεῖ καὶ πρᾶον,	εἰ	δὲ πρὸς οἰκέτας, δῆλον ὅτι
[13]	περὶ τοῦ πριαμένου πυνθανομένους, οὐκ	εἰ	δεισιδαίμων οὐδ´ εἰ φθονερὸς ἀλλ´
[11]	τρίτην ἠδικηκώς· καὶ δεινὸν οὐδέν,	εἰ	δώσει δίκην βράδιον, ἀλλ´ εἰ
[13]	δεισιδαίμων οὐδ´ εἰ φθονερὸς ἀλλ´	εἰ	θυμώδης, καὶ ὅλως σὺν ὀργῇ
[6]	δ´ ἐσκέφθαι χρήσιμον. ~Ἐγὼ γοῦν,	εἰ	μὲν ὀρθῶς, οὐκ οἶδα, ταύτην
[14]	τιμωρησαίμην" ἐγὼ δέ" φήσας" ἀπολοίμην,	εἰ	μή σε πείσαιμι" διέτρεψε παραχρῆμα
[14]	αὐτὸν ἐκ διαφορᾶς εἰπόντος" ἀπολοίμην,	εἰ	μή σε τιμωρησαίμην" ἐγὼ δέ"
[5]	καὶ ὁ Πάνδαρος αὑτῷ καταρώμενος,	εἰ	μὴ τὰ τόξα καταπρήσειε χερσὶ
[9]	καὶ ἄκαιρον· ὁ δὲ Πτολεμαῖος"	εἰ	μὴ τὸ φέρειν" ἔφη σκωπτόμενον,
[14]	Αἰσχίνης" οὐδέν" ἔφη" θαυ– μαστόν,	εἰ	πρὸς πάντα μου τῇ φύσει
[11]	τοὺς Ἀθηναίους οὐδὲ ταχὺ πιστεύειν,	εἰ	σήμερον" εἶπεν, ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τέθνηκε,
[11]	δι´ ὀργὴν ἐπὶ τὴν τιμωρίαν,	εἰ	σήμερον οὗτος ἠδίκηκε, καὶ αὔριον
[11]	εἰ δώσει δίκην βράδιον, ἀλλ´	εἰ	ταχὺ παθὼν ἀεὶ φανεῖται μὴ
[5]	τίνος, ἀλλ´ ἐφίλησα τὴν φλιήν.	εἰ	τοῦτ´ ἔστ´ ἀδίκημ´, ἀδικῶ" Αἵ
[13]	πυνθανομένους, οὐκ εἰ δεισιδαίμων οὐδ´	εἰ	φθονερὸς ἀλλ´ εἰ θυμώδης, καὶ
[6]	πάθους ἀπεματτόμην ἐμαυτῷ, πάνυ δυσχεραίνων	εἰ	φοβερὸς οὕτως καὶ παρακεκινηκὼς ὁρῶμαί
[15]	δ´ αὐτῷ τὸ ἀτερπέστατον ἐμπέφυκεν,	εἴ	γε δὴ τοῦ λυπεῖν ἕτερον
[1]	τρόπον καὶ τὸ ἦθος ἐπισκοπεῖν,	εἴ	τι χρηστὸν ὁ χρόνος προστέθεικεν
[6]	ὀργὴν τοῦ ῥήτορος· ἐμοὶ δ´	εἴ	τις ἐμμελὴς καὶ κομψὸς ἀκόλουθος
[4]	διὰ λόγων πολλῶν ἐκκαιόμενον· οὓς	εἴ	τις ὑφεῖλεν αὐτῶν ἐν ἀρχῇ
[12]	εἰμι, σὺ μὲν οὖν οὐκ	εἶ	Ἀθηναῖος" τὸν ὄνον λέγων ἔτυπτε
[1]	κριτὴν ἢ ἑτέρων, δεύτερον ἂν	εἴη	τὸ τοὺς φίλους ἐφορᾶν διὰ
[13]	στλεγγίδας, ἀγαπῶντες ἐκ πασῶν μίαν,	εἶθ´	ὅταν συντριβῇ τι τούτων ἢ
[10]	βλασφημίαις ἀπειλὰς ἀνοήτους ἐχούσαις καταναλισκόμενον,	εἶθ´	ὥσπερ ἐν τοῖς δρόμοις τὰ
[6]	ὄψιν χρόαν βάδισμα φωνὴν οἷον	εἰκόνα	τοῦ πάθους ἀπεματτόμην ἐμαυτῷ, πάνυ
[1]	θυμόν, ἀλλὰ τραχύτερον ὑπὸ μισοπονηρίας	εἰκός	ἐστι πραοτέρους ἡμᾶς φανῆναι, καθάπερ
[6]	ὥσπερ οἱ Λάκωνες ἐν τοῖς	εἵλωσι	τὸ μεθύειν οἷόν ἐστι, κατεμάνθανον
[12]	ὀνηλάτην, εἶτ´ ἀνακραγόντος ὅτι Ἀθηναῖός	εἰμι,	σὺ μὲν οὖν οὐκ εἶ
[4]	γεγενημένης καὶ οὔσης αἴσθησιν ὀργῆς	εἶναι	διὰ τὸ τάχος. οὐθὲν γὰρ
[3]	τὸ πρῶτον ὠσάμενοι Λακεδαιμονίους ἀηττήτους	εἶναι	δοκοῦντας οὐδεμίαν ὕστερον ἡττήθησαν ὑπ´
[14]	σοι δοκῶ παντάπασιν ἀτυχής τις	εἶναι	καὶ ἀνήκεστος, ὥστε μὴ νουθεσίας
[15]	παθῶν πανσπερμία τις ὁ θυμὸς	εἶναι.	καὶ γὰρ λύπης ἀπέσπασται καὶ
[11]	μὴ κολάζεσθαι πολλάκις αἰδουμένους κακοὺς	εἶναι	καὶ μεταβολῆς ἀρχὴν τὴν συγγνώμην
[8]	πρακτικὸν καὶ τὸ ἀπειλητικὸν εὐθαρσὲς	εἶναι	καὶ τὸ ἀπειθὲς ἰσχυρόν. ἔνιοι
[10]	αὐτούς" καὶ μὴν ἐδόκουν εὐπρόσωπος	εἶναι"	λαβὼν δὲ τὴν πόλιν ἐπίπρασκε
[9]	κατὰ θυμοῦ τρόπαιον (ᾧ χαλεπὸν	εἶναι	μάχεσθαι φησὶν Ἡράκλειτος· ὅ τι
[6]	μέν, ᾗ φησιν Ἱπποκράτης χαλεπωτάτην	εἶναι	νόσον ἐν ᾗ τοῦ νοσοῦντος
[6]	καὶ κακολόγοι καὶ κακοήθεις δοκοῦντες	εἶναι.	~Ταῦτα οὖν ὁρῶντί μοι καὶ
[3]	μοι παρίστατο μὴ παντελῶς ἀβοήθητον	εἶναι	τοῖς γε βουλομένοις τὸ πάθος.
[13]	οἷόν ἐστιν" ἔφη τὸ συμποτικὸν	εἶναι	τὸν σοφόν. τοῦ δὲ Σωκράτους
[11]	καὶ στιγμάτων ἑτέροις, ἐπειθόμην ἡγεμονικώτερον	εἶναι	τοῦ θυμοῦ τὸν λογισμόν. οὐ
[10]	οὖν ἐπὶ τοῦ Φιλίππου τις	εἶπε	κατασκάψαντος Ὄλυνθον ἀλλ´ οὐκ ἂν
[8]	θυμός, οὐχὶ νεύροις, ὥς τις	εἶπε,	τῆς ψυχῆς ἐοικώς, ἀλλ´ ἐπιτάμασι
[3]	δὴ μῆκος Ἠλέκτρα χρόνου" παρώξυνεν	εἰπεῖν,	ὀψέ γε φρονεῖς εὖ, τότε
[10]	ἐκεῖνος δύναιτο τηλικαύτην, οὕτως ἔστιν	εἰπεῖν	πρὸς τὸν θυμόν ἀνατρέψαι μὲν
[1]	γεγενημένον ἐπέρχεται πρὸς τὸν θυμὸν	εἰπεῖν	ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ
[11]	οὐδὲ ταχὺ πιστεύειν, εἰ σήμερον"	εἶπεν,	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τέθνηκε, καὶ αὔριον
[16]	ἐπὶ τῇ τελευτῇ τοῦ παιδὸς	εἶπεν	ᾔδειν ὅτι θνητὸν ἐγέννησα, τοῦτο
[11]	οὐ γάρ, ὡς ὁ ποιητὴς	εἶπεν	ἵνα γὰρ δέος, ἔνθα καὶ
[15]	ἑωθινῆς, καί πηλόν" ὥς τις	εἶπεν,	οἴνου καὶ σπαράγματα στεφάνων καὶ
[9]	γὰρ βακτηρίαν ὑποβαλὼν ἔξω παπαί"	εἶπεν	οὐ πορρωτέρω ποι τραπόμενοι κακῶς
[13]	ὁ Σωκράτης" παρὰ σοὶ δ´"	εἶπεν"	οὐ πρῴην ὄρνις τις εἰσπτᾶσα
[14]	ἐγερῶ, καὶ τῷ Αἰσχίνῃ προσελθὼν	εἶπεν"	οὕτω σοι δοκῶ παντάπασιν ἀτυχής
[14]	οὖν ὁ ἄνθρωπος μὴ οὕτως"	εἶπεν	ὦ Πολέμων, ἀλλ´ ὑπ´ αὐγὰς
[9]	ἦν· κἀκεῖνος" ἂν σὺ πρότερον	εἴπῃς"	ἔφη" τίς ὁ τοῦ Λάγου·
[14]	ἀδελφοῦ πρὸς αὐτὸν ἐκ διαφορᾶς	εἰπόντος"	ἀπολοίμην, εἰ μή σε τιμωρησαίμην"
[10]	ὑπὸ τῶν πολιορκουμένων, καί τινος	εἰπόντος"	κεραμεῦ, πόθεν ἀποδώσεις τοῖς ξένοις
[14]	πρὸς Αἰσχίνην γενομένης καί τινος	εἰπόντος"	ὦ Ἀρίστιππε, ποῦ ὑμῶν ἡ
[3]	καὶ τὸν Ἀλέξανδρον ὁ Καλλισθένης	εἰπὼν	τῆς μεγάλης κύλικος περιφερομένης" οὐ
[1]	θεραπευόμενον. καίτοι (τὸ γὰρ ἀληθὲς	εἰρήσεται	πρὸς σέ) ταῦθ´ ἡμῖν Ἔρως
[12]	πρᾶξιν ὀλιγωρίας ἀπάγοντας καὶ θρασύτητος,	εἰς	ἄγνοιαν ἢ ἀνάγκην ἢ πάθος
[3]	τῇ ψυχῇ, ἣν ὀργιλότητα καλοῦσιν,	εἰς	ἀκραχολίαν καὶ πικρίαν καὶ δυσκολίαν
[9]	προσπέμψας ἀφῆκε. Πτολεμαῖος δὲ γραμματικὸν	εἰς	ἀμαθίαν ἐπισκώπτων ἠρώτησε τίς ὁ
[10]	Ἀντίγονον ἀπὸ τοῦ τείχους τινὲς	εἰς	ἀμορφίαν ἔσκωπτον· ὁ δὲ πρὸς
[12]	ἄλλους ὑπ´ ἄλλων αἰτιῶν ἐμπίπτοντας	εἰς	αὐτὴν ἑώρων, οἷς ἐπιεικῶς ἅπασι
[6]	καὶ συντεταραγμένον οὐ μικρόν ἐστιν	εἰς	διαβολὴν τοῦ πάθους. καὶ γὰρ
[11]	πικρίᾳ καὶ θυμῷ διαστρέφειν ἑαυτὸν	εἰς	ἑτέρων ἐπανόρθωσιν· ἔπειτα πολλοὺς ὁρῶν
[5]	καὶ ἀποκρύπτειν καὶ καθορμίζειν ἑαυτὸν	εἰς	ἡσυχίαν, ὥσπερ ἐπιληψίας ἀρχομένης συναισθανομένους,
[5]	μή, τεμὼν ῥίψω ς´ αὐτὸν	εἰς	θάλασσαν. πολλὰ γάρ ἐστι τοῦ
[16]	καὶ φωρᾶν καὶ πᾶσαν ἕλκειν	εἰς	μέσον ἀσχολίαν οἰκέτου καὶ πρᾶξιν
[3]	διανεῦσαι καὶ πολλὰ τοιαῦτα πολλοὺς	εἰς	ὀργὴν καθίστησιν, ὥσπερ ἡ Ἑλένη
[9]	οὐκ ἐπίστασαι; λαβὼν ὑπὸ χειμῶνος	εἰς	Παραιτόνιον ἐξενεχθέντα στρατιώτην μὲν ἐκέλευσε
[13]	οὐδὲν εὐκολίας καὶ ἀφελείας ἐφόδιον	εἰς	πραότητα πρὸς οἰκέτας καὶ γυναῖκα
[1]	ἐγὼ γοῦν ἐνιαυτῷ μὲν ἀφιγμένος	εἰς	Ῥώμην δευτέρῳ, συνὼν δέ σοι
[9]	τὸν θυμὸν ἐκ τῆς γυναικωνίτιδος	εἰς	τὴν ἀνδρωνῖτιν οὐκ εὖ μετοικίζουσιν.
[12]	καὶ τῆς Βρισηΐδος τὴν ἀφαίρεσιν	εἰς	τὴν Ἄτην ἀναφέρων ὁ Ἀγαμέμνων
[2]	καὶ παρίησι βοηθοῦντα λόγον ἔξωθεν	εἰς	τὴν ψυχήν, ὁ δὲ θυμὸς
[2]	πόρρωθεν λαμβάνοντας ἐκ φιλοσοφίας κατακομίζειν	εἰς	τὴν ψυχήν, ὡς, ὅταν ὁ
[16]	μικρὸν οὕτως τῷ χρόνῳ προύβαινον	εἰς	τὸ πρόσθεν τῆς ἀνεξικακίας, ἐγκρατῶς
[11]	ἠδίκηκε, καὶ αὔριον ἔσται καὶ	εἰς	τρίτην ἠδικηκώς· καὶ δεινὸν οὐδέν,
[11]	τέθνηκε, καὶ αὔριον ἔσται καὶ	εἰς	τρίτην τεθνηκώς, οὕτως οἶμαι δεῖν
[16]	ἄγαν ἅπτεται, τὰ μικρὰ δ´	εἰς	τύχην ἀφεὶς ἐᾷ· ἐγὼ δὲ
[9]	κακῶς λέγοντος καὶ φεύγειν παραινοῦντος,	εἰσόκε	τοὺς ἀφίκηται οἳ οὐκ ἴσασι
[13]	εἶπεν" οὐ πρῴην ὄρνις τις	εἰσπτᾶσα	ταὐτὸ τοῦτ´ ἐποίησεν, ἡμεῖς δ´
[16]	που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; ἔξωθεν	εἴσω	τὸν λογισμὸν ἀναστρέφῃ καὶ παρεμβάλλῃ
[12]	ὁ βουλόμενος τύπτειν τὸν ὀνηλάτην,	εἶτ´	ἀνακραγόντος ὅτι Ἀθηναῖός εἰμι, σὺ
[1]	ὑπήκοον ἐποιήσω τὸν θυμόν. (ΦΟΥΝΔΑΝΟΣ)	Εἶτ´	οὐ σκοπεῖς, ὦ προθυμότατε Σύλλα,
[11]	ἀργοῖς κωπηλάταις, οἳ γαλήνης ὁρμοῦσιν	εἶτα	κινδυνεύουσιν ἀνέμῳ πλέοντες. καὶ γὰρ
[9]	μαχαίρᾳ θιγεῖν τοῦ τραχήλου μόνον	εἶτα	κοσμίως ἀπελθεῖν, ἀστραγάλους δὲ καὶ
[16]	ὥσπερ νηφάλια καὶ μελίσπονδα θύοντα,	εἶτα	μῆν´ ἕνα καὶ δύο, καὶ
[9]	ἀφίκηται οἳ οὐκ ἴσασι Φίλιππον"	εἶτά	πως ἐν Μακεδονίᾳ φανέντος ᾤοντο
[16]	παιδιᾷ καὶ μετὰ σπουδῆς ἁπάσης·	εἶτα	ταύταις τὴν ἐμαυτοῦ παρέβαλλον εὐχὴν
[14]	λεόντων ἐν ταῖς ἀγκάλαις περιφέροντες,	εἶτα	τέκνα καὶ φίλους καὶ συνήθεις
[9]	οὐκ εὔχαριν ἀλλ´ ἀναγκαίαν μόνον	εἶχε·	τοὺς δ´ ἠπίως καὶ λείως
[16]	ᾔδειν ὅτι τὴν γυναῖκα γυναῖκ´	εἶχον.	ἂν δὲ κἀκεῖνό τις ἐπιφθεγγόμενος
[14]	Εὐκλείδης τοῦ ἀδελφοῦ πρὸς αὐτὸν	ἐκ	διαφορᾶς εἰπόντος" ἀπολοίμην, εἰ μή
[13]	τὸν σοφόν. τοῦ δὲ Σωκράτους	ἐκ	παλαίστρας παραλαβόντος τὸν Εὐθύδημον ἡ
[13]	ἔχουσι καὶ πρὸς στλεγγίδας, ἀγαπῶντες	ἐκ	πασῶν μίαν, εἶθ´ ὅταν συντριβῇ
[9]	δι´ ὧν ἔνιοι τὸν θυμὸν	ἐκ	τῆς γυναικωνίτιδος εἰς τὴν ἀνδρωνῖτιν
[8]	ἄλγος ἐμφανές" κατὰ Πίνδαρον. οὕτως	ἐκ	τοῦ λυπουμένου μάλιστα τῆς ψυχῆς
[14]	φιλοφροσύνῃ) μήτε κοινολογουμένους (φιλονεικίαν γὰρ	ἐκ	φιλολογίας ἀπεργάζεται) μήτε δικάζοντας (ὕβριν
[2]	τὸν θυμὸν βοηθήματα πόρρωθεν λαμβάνοντας	ἐκ	φιλοσοφίας κατακομίζειν εἰς τὴν ψυχήν,
[4]	ἐν ἀρχῇ καὶ κατὰ μικρὸν	ἔκ	τινος λαλιᾶς καὶ βωμολοχίας συρφετώδους
[4]	φάτο· τὸν δ´ ἄχεος νεφέλη	ἐκάλυψε	μέλαινα, θυμούμενον δὲ βραδέως τῷ
[2]	δεχόμενον καὶ συνιέντα τῶν παραγγελλομένων	ἕκαστον·	ἀκούσασα δὲ τῶν μὲν ἠρέμα
[1]	τοῦτ´ ἐστὶ τὸ μάλιστα ποιοῦν	ἕκαστον	αὑτοῦ φαυλότερον κριτὴν ἢ ἑτέρων,
[16]	ἑαυτὸν συγγνώμης δεόμενον. νῦν δ´	ἕκαστος	ἡμῶν ὀργιζόμενος καὶ κολάζων Ἀριστείδου
[16]	θνητὸν ἐγέννησα, τοῦτο τοῖς παροξύνουσιν	ἑκάστοτ´	ἐπιφωνεῖν ἁμαρτήμασιν" ᾔδειν ὅτι σοφὸν
[14]	τέκνα καὶ φίλους καὶ συνήθεις	ἐκβάλλομεν	ὑπ´ ὀργῆς, οἰκέταις δὲ καὶ
[6]	λέγουσιν· ἃ δ´ ὁ θυμὸς	ἐκβράσσει	τῆς ψυχῆς περιτρεπομένης ἀκόλαστα καὶ
[16]	ἐσαφήνιζεν ἡ πεῖρα τὴν κρίσιν	ἐκείνην,	ὅτι τὸ ἵλεων τοῦτο καὶ
[1]	πράξεις ἔσχηκεν ἀντὶ τῆς φορᾶς	ἐκείνης	καὶ τῆς ὀξύτητος. διὸ καὶ
[1]	θαυμαστὸν ἡγοῦμαι, τὸ δὲ σφοδρὸν	ἐκεῖνο	καὶ διάπυρον πρὸς ὀργὴν ὁρῶντί
[1]	διὰ χρόνου καὶ παρέχειν ὁμοίως	ἐκείνοις	ἑαυτόν, οὐκ εἰ γέρων γέγονε
[10]	οὐκ ἂν ἀνοικίσαι γε πόλιν	ἐκεῖνος	δύναιτο τηλικαύτην, οὕτως ἔστιν εἰπεῖν
[16]	χρῆσθαι τῷ Ἀναξαγόρου, καὶ καθάπερ	ἐκεῖνος	ἐπὶ τῇ τελευτῇ τοῦ παιδὸς
[12]	καὶ ὄνοις ἐμβάλλουσι χαλεπαίνομεν· ὡς	ἐκεῖνος	ὁ βουλόμενος τύπτειν τὸν ὀνηλάτην,
[1]	ὑφίεσθαι τοῦ δοκοῦντος. ἀλλὰ νῦν	ἐκεῖνός	τε τῶν ψευδομαρτυριῶν ἀφεῖται, καὶ
[12]	καταφρονεῖσθαι μὴ νομίζειν ἀλλὰ μᾶλλον	ἐκείνου	καταφρονεῖν ὡς δι´ ἀσθένειαν, ἢ
[10]	ἑαυτὸν ὥσπερ ὁ θυμὸς ἀντ´	ἐκείνου	πολλάκις. ~Πάντων δὲ τῶν παθῶν
[11]	μέντοι συνεῖδον, ὅτι πρῶτον μὲν	ἐκείνους	ἀνεξικακίᾳ χείρονας ποιεῖν βέλτιόν ἐστιν
[9]	εἰς Παραιτόνιον ἐξενεχθέντα στρατιώτην μὲν	ἐκέλευσε	γυμνῇ μαχαίρᾳ θιγεῖν τοῦ τραχήλου
[9]	καὶ ξένια καὶ δῶρα πέμψας	ἐκέλευσεν	ὕστερον πυνθάνεσθαι, τίνας λόγους ἀπαγγέλλοι
[4]	Ἀγαμέμνονι καὶ διὰ λόγων πολλῶν	ἐκκαιόμενον·	οὓς εἴ τις ὑφεῖλεν αὐτῶν
[15]	ἀκολούθους· τὰ δὲ τῶν πικρῶν	ἐκκλύσματα	καὶ δυσκόλων ἐν τοῖς προσώποις
[11]	τὸ παυσαμένης μὴ κολάζειν ἀλλ´	ἐκλελύσθαι	καὶ ταὐτὸν πεπονθέναι τοῖς ἀργοῖς
[11]	τῷ πάθει διατριβὴν καὶ μέλλησιν	ἐκλύουσαν	ἥ τε κρίσις εὑρίσκει καὶ
[1]	ἡ μαλακότης οὐκ ἀργίαν οὐδ´	ἔκλυσιν,	ἀλλ´ ὥσπερ ἡ κατειργασμένη γῆ
[10]	ἀσφαλῶς καὶ ἀβλαβῶς καὶ ὠφελίμως	ἐκόλασε	τὸν ἄξιον οὐχ ἑαυτὸν ὥσπερ
[13]	τῶν σπανίων καὶ περιττῶν, οἷον	ἐκπωμάτων	καὶ σφραγίδων καὶ λίθων πολυτελῶν·
[5]	δακρύῳ συνεξάγουσιν· ὁ δὲ θυμὸς	ἐκριπίζεται	μᾶλλον οἷς πράττουσι καὶ λέγουσιν
[16]	φιλαίτιον εὐκολωτέρους ποιεῖ ταῖς ὀργαῖς·	ἐκστατικὸν	γάρ ἐστι τὸ ἄφνω καὶ
[6]	Τὴν μὲν γὰρ θάλασσαν, ὅταν	ἐκταραχθεῖσα	τοῖς πνεύμασι τὰ βρύα καὶ
[16]	ὅτι καὶ τὸν ἄφιλον οὐκ	ἐκτησάμην"	ᾔδειν ὅτι τὴν γυναῖκα γυναῖκ´
[2]	δυνησομένους. οὐδὲ γὰρ ἀκούει τῶν	ἐκτὸς	ἡ ψυχὴ διὰ τὸν θόρυβον,
[7]	ἀτόπους ἔχθρας ἀνηκέστου δημιουργὸν ὕβριν	ἐκφέρει	καὶ δυσμενείας ὑπούλου κατήγορον. οὐδὲν
[8]	ἡ πρὸς τὸ λυπῆσαι ἔνδοσις	ἐκφέρει	μείζονα θυμὸν ἀπὸ μείζονος ἀσθενείας.
[10]	αὐτοὺς δ´ ἡμᾶς οὐ πολλάκις	ἐκφεύγει	τὸ κολάσαι πλημμελήσαντα δοῦλον; ἀποδιδράσκουσι
[16]	ἄνθρωποι καὶ σπέρματα ἀνθρώπων ὄντες	ἐκφήνωσί	που τῆς φύσεως τὴν ἀσθένειαν.
[11]	οὔθ´ ὁ τοξεύειν ἡμᾶς διδάξας	ἐκώλυσε	βάλλειν ἀλλὰ μὴ διαμαρτάνειν οὔτε
[13]	βηχὸς ἐνδελεχοῦς ἢ προσκρουμάτων πολλῶν	ἔλαθεν	ἑλκώδη καὶ καταρροϊκὴν διάθεσιν περὶ
[15]	δυνάμεθα. ~Καίτοι, καθάπερ ὁ Ζήνων	ἔλεγε	τὸ σπέρμα σύμμιγμα καὶ κέρασμα
[14]	συναχθομένοις· ὡς Πρίαμος ἔρρετε, λωβητῆρες,	ἐλεγχέες·	οὔ νυ καὶ ὑμῖν οἴκοι
[3]	εἰς ὀργὴν καθίστησιν, ὥσπερ ἡ	Ἑλένη	τὴν ἀδελφιδῆν προσαγορεύσασα παρθένε μακρὸν
[14]	μήτε δυστυχοῦντας· ἀφαιρεῖ γὰρ τὸν	ἔλεον,	ὅταν δυσκολαίνωσι καὶ μάχωνται τοῖς
[14]	τὸ μὲν πρόνοιαν τὸ δ´	ἐλευθεριότητα	τὸ δ´ εὐσέβειαν καλοῦντες οὐδενὸς
[5]	κουφισμὸν οὐκ ἄχαριν οὐδ´ ἄμουσον·	ἐλθὼν	δ´ οὐκ ἐβόησα τίς ἢ
[16]	τῇ Πλάτωνος εὐλαβείᾳ· καὶ γὰρ	Ἑλίκωνα	τὸν μαθηματικὸν οὕτως ἐπαινεῖν φησιν,
[16]	ἅπαντα καὶ φωρᾶν καὶ πᾶσαν	ἕλκειν	εἰς μέσον ἀσχολίαν οἰκέτου καὶ
[13]	ἐνδελεχοῦς ἢ προσκρουμάτων πολλῶν ἔλαθεν	ἑλκώδη	καὶ καταρροϊκὴν διάθεσιν περὶ τὸ
[3]	πικρίαν καὶ δυσκολίαν τελευτῶσαν, ὅταν	ἑλκώδης	καὶ μικρόλυπος ὁ θυμὸς γένηται
[2]	σῴζεσθαι μέλλοντας. οὐ γὰρ ὡς	ἐλλέβορον,	οἶμαι, δεῖ θεραπεύσαντα συνεκφέρεσθαι τῷ
[9]	λεγόντων, ὡς οἰμῶξαι προσήκει τοὺς	Ἕλληνας,	ὅτι εὖ πάσχοντες ὑπὸ τοῦ
[9]	τίνας λόγους ἀπαγγέλλοι πρὸς τοὺς	Ἕλληνας·	ὡς δὲ πάντες ἐμαρτύρουν ἐπαινέτην
[2]	παρατίθενται τὰ χρήσιμα τὰς ἔξωθεν	ἐλπίδας	ἀπεγνωκότες, οὕτω μάλιστα δεῖ τὰ
[12]	καὶ ταπεινὸς φανεὶς ὁ ἀδικήσας	ἔλυσε	τὴν τῆς ὀλιγωρίας δόξαν. οὐ
[9]	τοὺς Ἕλληνας· ὡς δὲ πάντες	ἐμαρτύρουν	ἐπαινέτην αὐτοῦ γεγονέναι τὸν ἄνδρα
[16]	μετ´ εὐφημίας ἵλεω καὶ ἀμήνιτον	ἐμαυτόν,	ἁγνεύοντα καὶ λόγων πονηρῶν καὶ
[16]	ὅσῳ μᾶλλον ἐπερείδω τῷ φιλεῖν	ἐμαυτόν,	ἁμαρτάνω μᾶλλον καὶ σφαλλόμενος ἀνιῶμαι·
[7]	τίθεσθαι καὶ διαμνημονεύειν ἐπιεικῶς πρὸς	ἐμαυτόν,	ὡς ἀγαθὸν μέν ἐστιν ἐν
[11]	ἀεὶ μνημονεύων καὶ διανοούμενος πρὸς	ἐμαυτόν,	ὡς οὔθ´ ὁ τοξεύειν ἡμᾶς
[16]	ἕνα καὶ δύο, καὶ πειρώμενος	ἐμαυτοῦ	κατὰ μικρὸν οὕτως τῷ χρόνῳ
[16]	σπουδῆς ἁπάσης· εἶτα ταύταις τὴν	ἐμαυτοῦ	παρέβαλλον εὐχὴν ὡς οὐχ ἧττον
[6]	οἷον εἰκόνα τοῦ πάθους ἀπεματτόμην	ἐμαυτῷ,	πάνυ δυσχεραίνων εἰ φοβερὸς οὕτως
[13]	χολουμένους καὶ δυσκολαίνοντας ἀτερπέστατον ὄψον	ἐμβαλεῖν	ἑαυτοῖς καὶ φίλοις τὴν ὀργήν·
[13]	συνάγοντας μηδὲ φρίκην καὶ τρόμον	ἐμβάλλοντας	τοῖς ὑπηρετοῦσιν. ἐθιστέον δὲ καὶ
[12]	καὶ κυσὶν ὑλακτοῦσι καὶ ὄνοις	ἐμβάλλουσι	χαλεπαίνομεν· ὡς ἐκεῖνος ὁ βουλόμενος
[6]	τέχνη τῆς ἀμορφίας ἔχει τὴν	ἐμμέλειαν.	καὶ ὁ Μαρσύας, ὡς ἔοικε,
[6]	ῥήτορος· ἐμοὶ δ´ εἴ τις	ἐμμελὴς	καὶ κομψὸς ἀκόλουθος ἦν, οὐκ
[10]	πολέμου θύουσιν ὅπως ὁ λόγος	ἐμμένῃ·	καὶ τρεψάμενοι τοὺς πολεμίους οὐ
[2]	τῷ νοσήματι τὸν λόγον, ἀλλ´	ἐμμένοντα	τῇ ψυχῇ συνέχειν τὰς κρίσεις
[3]	ποιεῖ καὶ δυσπαθῆ τὴν ψυχήν.	ἐμοὶ	γοῦν συνέβη δὶς ἢ τρὶς
[6]	καθιστὰς τὴν ὀργὴν τοῦ ῥήτορος·	ἐμοὶ	δ´ εἴ τις ἐμμελὴς καὶ
[5]	δαιμόνιε οὐρανόμηκες, μὴ ποιεῖν ἐν	ἐμοῖς	ἔργοις λίθους μεγάλους καὶ δυσκατεργάστους·
[16]	καὶ μέμψει γένηται. τὸ δ´	ἐμὸν	ἦθος οἶσθα δήπουθεν ἡλίκαις ῥοπαῖς
[16]	τοῦ μὲν φιλεῖν ἀπαρύσαι τὸ	ἐμπαθὲς	ἄγαν καὶ πρόθυμον οὐκ ἂν
[16]	πᾶσι τοίνυν τὸ μὲν τοῦ	Ἐμπεδοκλέους	μέγα καὶ θεῖον ἡγούμην, τὸ"
[4]	αὔξησιν. ὡς δὴ καὶ Ὅμηρος	ἐμπείρως	διδάσκει, λυπηθέντα μὲν εὐθὺς ἐξαίφνης
[15]	ἐν στέγαις" ὀργίλου ἀνδρός" κωκυτὸς	ἐμπέπτωκε"	μαστιγουμένων ἔνδον οἰκονόμων καὶ στρεβλουμένων
[11]	κατασχεῖν μὴ πολλῇ τὴν ἐξουσίαν	ἐμπεριλαβόντα	πραότητι μηδὲ πολλὰς ὑπομείναντα φωνὰς
[15]	ἐπιθυμίας δ´ αὐτῷ τὸ ἀτερπέστατον	ἐμπέφυκεν,	εἴ γε δὴ τοῦ λυπεῖν
[12]	γένεσιν ἄλλους ὑπ´ ἄλλων αἰτιῶν	ἐμπίπτοντας	εἰς αὐτὴν ἑώρων, οἷς ἐπιεικῶς
[11]	μὴ διαμαρτάνειν οὔτε τῷ κολάζειν	ἐμποδὼν	ἔσται τὸ διδάσκειν εὐκαίρως τοῦτο
[14]	προστίθησι) μήτε παιδεύοντας (ἀθυμίαν γὰρ	ἐμποιεῖ	καὶ μισολογίαν) μήτ´ εὐτυχοῦντας (αὔξει
[3]	καὶ τὸ προσκρούειν πολλάκις ἕξιν	ἐμποιεῖ	πονηρὰν τῇ ψυχῇ, ἣν ὀργιλότητα
[11]	πληγὴ καὶ ἀπαραίτητος οὐ μετάνοιαν	ἐμποιεῖ	τοῦ κακουργεῖν ἀλλὰ τοῦ λανθάνειν
[11]	ἀκούειν. ὅ τε γὰρ χρόνος	ἐμποιεῖ	τῷ πάθει διατριβὴν καὶ μέλλησιν
[2]	δύναμις αὐτοῦ, μετ´ εὐτονίας ἕξιν	ἐμποιοῦσα	χρηστὴν οἷς ἂν γένηται συνήθης·
[8]	ἐν πόλεσιν ἄνδρες· ἱστᾶσιν ἄλγος	ἐμφανές"	κατὰ Πίνδαρον. οὕτως ἐκ τοῦ
[4]	καὶ διακινούμενον ἔχει τὴν γένεσιν	ἐμφανῆ	καὶ τὴν αὔξησιν. ὡς δὴ
[11]	καθάπερ ἀπολαύσματος ὀρέξει τῆς τιμωρίας	ἐμφορεῖσθαι	καὶ χαίρειν κολάζοντας κολάσαντας δὲ
[10]	Σατύρου τοῦ Σαμίου τοὺς φίλους	ἐμφράξαι	τὰ ὦτα κηρῷ δίκην ἔχοντος,
[10]	Ἀριστείδου καὶ Σωκράτους· τὸ δ´	ἐμφῦναι	καὶ δακεῖν μυρμηκῶδες καὶ μυῶδες"
[4]	οὓς εἴ τις ὑφεῖλεν αὐτῶν	ἐν	ἀρχῇ καὶ διεκώλυσεν, οὐκ ἂν
[4]	οὕτως ὁ τῷ θυμῷ προσέχων	ἐν	ἀρχῇ καὶ κατὰ μικρὸν ἔκ
[4]	καὶ ὀργὴν ὁ μὴ θρέψας	ἐν	ἀρχῇ καὶ μὴ φυσήσας ἑαυτὸν
[6]	ἀδοξίας, ὡς ἀεὶ μὲν ἔχοντας	ἐν	αὑτοῖς ταῦτα καὶ πλήρεις ὄντας
[5]	οἷς πράττουσι καὶ λέγουσιν οἱ	ἐν	αὐτῷ καθεστῶτες. ἀτρεμεῖν οὖν κράτιστον
[1]	ἐστι πραοτέρους ἡμᾶς φανῆναι, καθάπερ	ἐν	διαγραμμάτων μεταβολαῖς νῆταί τινες πρὸς
[16]	ἀναφανῇ μοχθηρὸς ἢ φιλεῖν δόξας	ἐν	διαφορᾷ τινι καὶ μέμψει γένηται.
[5]	Ἄθω δαιμόνιε οὐρανόμηκες, μὴ ποιεῖν	ἐν	ἐμοῖς ἔργοις λίθους μεγάλους καὶ
[6]	οἷόν ἐστι, κατεμάνθανον τὴν ὀργὴν	ἐν	ἑτέροις. καὶ πρῶτον μέν, ᾗ
[16]	ὡς οὐκ ἀχαρίστους οὐδ´ ἀφιλοσόφους	ἐν	εὐχαῖς ὁμολογίας, ἀφροδισίων ἐνιαυτὸν ἁγνεῦσαι
[6]	φησιν Ἱπποκράτης χαλεπωτάτην εἶναι νόσον	ἐν	ᾗ τοῦ νοσοῦντος ἀνομοιότατον αὑτῷ
[9]	δημοσίᾳ γὰρ ὑπ´ αὐτοῦ κωμῳδηθεὶς	ἐν	θεάτρῳ· παρὰ τοῦ βασιλέως γράμμαθ´
[2]	ἢ προσδέξεται λόγον ἀλλότριον ἄνθρωπος	ἐν	θυμῷ καὶ ὀργῇ σαλεύων, ἂν
[13]	ἀγορᾶς φαγὼν οὐδ´ ὄψου γευσάμενος	ἐν	λιτοῖς ἢ κεραμεοῖς σκεύεσιν οὐδὲ
[9]	οὐκ ἴσασι Φίλιππον" εἶτά πως	ἐν	Μακεδονίᾳ φανέντος ᾤοντο δεῖν οἱ
[4]	τὸν Ἀχιλλέα τοῦ λόγου προσπεσόντος,	ἐν	οἷς λέγει ὣς φάτο· τὸν
[4]	λέγων καὶ παραινῶν, ὁ Ἱερώνυμος,	ἐν	οἷς οὔ φησι γινομένης ἀλλὰ
[8]	καὶ ἀσθένειαν κατηγορεῖ, οὐ μόνον	ἐν	οἷς παιδάρια σπαράττουσι καὶ πρὸς
[11]	σφάλματα, διὰ τὴν ἐξουσίαν ὥσπερ	ἐν	ὀλισθηρῷ χωρίῳ μηδενὸς ἐνισταμένου μηδὲ
[9]	τοίνυν" ἔφη" βελτίων ἰατρὸς ὑμῶν.	ἐν	Ὀλυμπίοις δὲ βλασφημίας περὶ αὐτοῦ
[6]	οὐ τὸ πιθανὸν καὶ προσηνὲς	ἐν	ὁμιλίᾳ δυναμένοις ὑπ´ ὀργῆς διαφυλάττειν.
[7]	ἐπαχθὴς τοῖς συνοῦσι καὶ φορτικός,	ἐν	ὀργῇ δὲ σεμνότερον οὐδὲν ἡσυχίας,
[7]	ἐστιν ἐν πυρετῷ κρεῖττον δ´	ἐν	ὀργῇ τὴν γλῶτταν ἁπαλὴν ἔχειν
[12]	διάκρουσις δὲ καὶ φυλακὴ τῶν	ἐν	ὀργῇ τινος ἁμαρτημάτων. καίτοι καὶ
[11]	ὑποφέρουσαι. οὐ γὰρ ἔστιν ἀναμάρτητον	ἐν	πάθει τὸ ἀνυπεύθυνον κατασχεῖν μὴ
[2]	ἀκοῦσαι τῶν ὠφελούντων. διὸ μᾶλλον	ἐν	πελάγει καὶ χειμῶνι ναῦς ἔρημος
[8]	χαλεπώτατοι δ´" ἄγαν φιλοτιμίαν μνώμενοι	ἐν	πόλεσιν ἄνδρες· ἱστᾶσιν ἄλγος ἐμφανές"
[6]	δὲ τοῦ προσώπου τὴν ὄψιν	ἐν	ποταμῷ τινι δυσχερᾶναι καὶ προέσθαι
[7]	ἐμαυτόν, ὡς ἀγαθὸν μέν ἐστιν	ἐν	πυρετῷ κρεῖττον δ´ ἐν ὀργῇ
[8]	ὡς γὰρ οἴδημα μεγάλης ἐστὶν	ἐν	σαρκὶ πληγῆς πάθος, οὕτως ἐν
[15]	πέδαις· ἀεὶ δ´ ἀοιδῶν μοῦνος	ἐν	στέγαις" ὀργίλου ἀνδρός" κωκυτὸς ἐμπέπτωκε"
[7]	ὡς ἡ Σαπφὼ παραινεῖ σκιδναμένης	ἐν	στήθεσιν ὀργῆς πεφυλάχθαι γλῶσσαν μαψυλάκαν.
[14]	πραΰνομεν, λυκιδεῖς καὶ σκύμνους λεόντων	ἐν	ταῖς ἀγκάλαις περιφέροντες, εἶτα τέκνα
[8]	ἐοικώς, ἀλλ´ ἐπιτάμασι καὶ σπάσμασιν	ἐν	ταῖς ἀμυντικαῖς ὁρμαῖς σφοδρότερον ἐξανισταμένης.
[15]	ὥστε τοῦ θυμοῦ τὰς λύπας	ἐν	ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ ταῖς ἡδοναῖς
[8]	ἐν σαρκὶ πληγῆς πάθος, οὕτως	ἐν	ταῖς μαλακωτάταις ψυχαῖς ἡ πρὸς
[1]	αὐτῷ πολλάκις ἔχοντι κατὰ χώραν	ἐν	τῇ Ὁμηρικῇ πείσῃ μένοντα τὸν
[16]	εὐμετάβολον ζῷον, καὶ τοὺς τεθραμμένους	ἐν	τῇ πόλει καλῶς δεδιέναι, μὴ
[13]	καὶ πυκνὰς καὶ κατὰ μικρὸν	ἐν	τῇ ψυχῇ συλλεγομένας ὀργὰς μάλιστα
[10]	ἀνοήτους ἐχούσαις καταναλισκόμενον, εἶθ´ ὥσπερ	ἐν	τοῖς δρόμοις τὰ παιδία τῷ
[6]	ἀρχὴν ποιησάμενος, ὥσπερ οἱ Λάκωνες	ἐν	τοῖς εἵλωσι τὸ μεθύειν οἷόν
[9]	Ἀλέξανδρος δὲ πικρότερος αὑτοῦ γέγονεν	ἐν	τοῖς περὶ Καλλισθένη καὶ Κλεῖτον.
[15]	τῶν πικρῶν ἐκκλύσματα καὶ δυσκόλων	ἐν	τοῖς προσώποις τῶν οἰκετῶν ὄψει
[16]	ἐπιτείνοντες καὶ προσεκταράττοντες. ὅταν οὖν	ἐν	τούτοις γένωμαι τοῖς ἐπιλογισμοῖς, ἅμα
[11]	ὡς Ἀριστοτέλης ἱστορεῖ κατ´ αὐτὸν	ἐν	Τυρρηνίᾳ μαστιγοῦσθαι τοὺς οἰκέτας πρὸς
[9]	καὶ πυθομένου μή τι πλέον;	ἐν	τῷ βασιλικῶς" ἔφη πάντ´ ἔνεστι.
[11]	λογισμοῦ κατεγνωκότες ἀτονίαν καὶ μαλακίαν	ἐν	τῷ κολάζειν σπεύδομεν παρόντι τῷ
[11]	καὶ λύπης καὶ ἡδονῆς χωρὶς	ἐν	τῷ τοῦ λογισμοῦ χρόνῳ τὴν
[9]	χείροσι βελτιόνων ὑπῆρξε, τὸ δ´	ἐν	ψυχῇ στῆσαι κατὰ θυμοῦ τρόπαιον
[16]	ὡρισμένον, αὑτοῖς προσέχοντας πῶς ἀληθεύσομεν	ἔν	τε παιδιᾷ καὶ μετὰ σπουδῆς
[2]	ὧν γε μεμνήμεθα Μουσωνίου καλῶν	ἕν	ἐστιν, ὦ Σύλλα, τὸ δεῖν
[13]	χρῆσθαι· καθάπερ ἔνιοι πολλῶν παρόντων	ἓν	ἐξελόμενοι κανθάριον, ὡς Μάριον ἱστοροῦσιν,
[16]	καὶ μελίσπονδα θύοντα, εἶτα μῆν´	ἕνα	καὶ δύο, καὶ πειρώμενος ἐμαυτοῦ
[13]	πρόσκαυσιν ἢ καπνὸν ἢ ἁλῶν	ἔνδειαν	ἢ ψυχρότερον ἄρτον οἰκετῶν τυπτομένων
[13]	δουλεύων διαίτῃ καθάπερ ὑπὸ βηχὸς	ἐνδελεχοῦς	ἢ προσκρουμάτων πολλῶν ἔλαθεν ἑλκώδη
[2]	θόρυβον, ἐὰν μὴ καθάπερ κελευστὴν	ἔνδοθεν	ἔχῃ τὸν αὑτῆς λόγον ὀξέως
[15]	ὀργίλου ἀνδρός" κωκυτὸς ἐμπέπτωκε" μαστιγουμένων	ἔνδον	οἰκονόμων καὶ στρεβλουμένων θεραπαινίδων, ὥστε
[8]	ψυχαῖς ἡ πρὸς τὸ λυπῆσαι	ἔνδοσις	ἐκφέρει μείζονα θυμὸν ἀπὸ μείζονος
[5]	τῇ θαλάττῃ στίγματα καὶ πληγὰς	ἐνέβαλλε	καὶ πρὸς τὸ ὄρος ἐξέπεμπεν
[4]	ὥσ τινα ποντίαν ἄκραν στελλόμενος"	ἐνεδίδου	τε τῇ φωνῇ καὶ διεμειδία
[6]	οἰκέτης αὐτοῦ λέγοντος ὄπισθεν ἑστὼς	ἐνεδίδου	τόνον ἐπιεικῆ καὶ πρᾶον, ᾧ
[1]	κατειργασμένη γῆ λειότητα καὶ βάθος	ἐνεργὸν	ἐπὶ τὰς πράξεις ἔσχηκεν ἀντὶ
[9]	ἐν τῷ βασιλικῶς" ἔφη πάντ´	ἔνεστι.	διὸ καὶ τῶν θεῶν τὸν
[6]	ἀφιείς· ὥσπερ ἑτέροις τῶν συνήθων	ἐνετύγχανον	οὐκ ἦθος οὐ μορφὴν οὐ
[12]	ὄνον λέγων ἔτυπτε καὶ πολλὰς	ἐνεφόρει	πληγάς. ~Καὶ μὴν τάς γε
[11]	ποιητὴς εἶπεν ἵνα γὰρ δέος,	ἔνθα	καὶ αἰδώς" ἀλλὰ τοὐναντίον αἰδουμένοις
[14]	μὲν οὐδὲν τῶν σφραγιδίων δ´	ἑνὶ	προσεῖχε τὸν νοῦν καὶ κατεμάνθανεν·
[16]	ἀφιλοσόφους ἐν εὐχαῖς ὁμολογίας, ἀφροδισίων	ἐνιαυτὸν	ἁγνεῦσαι καὶ οἴνου, τιμῶντας ἐγκρατείᾳ
[1]	τῶν φαύλων ἀφῄρηκεν. ἐγὼ γοῦν	ἐνιαυτῷ	μὲν ἀφιγμένος εἰς Ῥώμην δευτέρῳ,
[8]	εἶναι καὶ τὸ ἀπειθὲς ἰσχυρόν.	ἔνιοι	δὲ καὶ τὴν ὠμότητα μεγαλουργίαν
[13]	μᾶλλον ἢ τῷδε χρῆσθαι· καθάπερ	ἔνιοι	πολλῶν παρόντων ἓν ἐξελόμενοι κανθάριον,
[9]	καὶ τἄλλα παροξυντικά, δι´ ὧν	ἔνιοι	τὸν θυμὸν ἐκ τῆς γυναικωνίτιδος
[10]	ὅπλων. τὸν μὲν γὰρ σίδηρον	ἔνιοι	τῶν βαρβάρων φαρμάσσουσιν, ἡ δ´
[6]	ἐπὶ ταῖς ὀργαῖς ἔσοπτρον, ὥσπερ	ἐνίοις	προσφέρουσι λουσαμένοις ἐπ´ οὐδενὶ χρησίμῳ.
[3]	ἡ δὲ παραχρῆμα ταῖς ὀργαῖς	ἐνισταμένη	καὶ πιέζουσα κρίσις οὐ τὸ
[11]	ὥσπερ ἐν ὀλισθηρῷ χωρίῳ μηδενὸς	ἐνισταμένου	μηδὲ κωλύοντος ὑποφέρουσαι. οὐ γὰρ
[2]	λεγομένων καταφρονεῖ, πρὸς δὲ τοὺς	ἐνισταμένους	τραχύτερον ἐρεθίζεται. καὶ γὰρ ὑπερήφανος
[8]	καὶ τῷ δρῶντι τὸ πεπονθὸς	ἐνορώμενον	ἔοικε τοῖς δήγμασι τῶν ἑρπετῶν,
[3]	γοῦν συνέβη δὶς ἢ τρὶς	ἐνστάντι	πρὸς ὀργὴν τὸ τῶν Θηβαίων
[16]	οὕτω τὰ μικρὰ πράγματα μᾶλλον	ἐντείνοντα	νύττει καὶ ταράττει τὴν ὀργήν,
[13]	οἷον σμῆνος ἢ σφηκιὰν ἡμῖν	ἐντίκτουσι.	διὸ μεῖζον οὐδὲν εὐκολίας καὶ
[2]	καὶ ψόφου μεστὰ ποιεῖ τὰ	ἐντός,	ὥστε μήτ´ ἰδεῖν μήτ´ ἀκοῦσαι
[9]	μὴ περιιδεῖν· ὁ δὲ Φιλίππος	ἐντυχὼν	αὐτῷ φιλανθρώπως καὶ ξένια καὶ
[13]	οὐκ ἂν πιὼν οὐδ´ ἄρτον	ἐξ	ἀγορᾶς φαγὼν οὐδ´ ὄψου γευσάμενος
[2]	θυμὸς ὢν ὥσπερ ὀχυρὰ τυραννὶς	ἐξ	ἑαυτῆς ἔχειν ὀφείλει σύνοικον καὶ
[1]	μῆνα τουτονὶ πέμπτον τὸ μὲν	ἐξ	ὑπαρχόντων δι´ εὐφυΐαν ἀγαθῶν ἐπίδοσιν
[4]	ἐμπείρως διδάσκει, λυπηθέντα μὲν εὐθὺς	ἐξαίφνης	ποιῶν τὸν Ἀχιλλέα τοῦ λόγου
[16]	τοῦ πολυπράγμονος ἀφαιρεῖν. τὸ γὰρ	ἐξακριβοῦν	ἅπαντα καὶ φωρᾶν καὶ πᾶσαν
[13]	τὴν τράπεζαν, ὁ δ´ Εὐθύδημος	ἐξαναστὰς	ἀπῄει περίλυπος γενόμενος· καὶ ὁ
[8]	ἐν ταῖς ἀμυντικαῖς ὁρμαῖς σφοδρότερον	ἐξανισταμένης.	~Τὰ μὲν οὖν φαῦλα παραδείγματα
[10]	μαρτυράμενος ὅτι πρὸς τοὺς δεσπότας	ἕξει	τὸν λόγον, ἂν πάλιν αὐτὸν
[11]	ἂν μὴ κατ´ ὀργὴν ἀλλ´	ἐξελεγχθεὶς	κολάζηται· τό τ´ αἴσχιστον οὐ
[13]	καθάπερ ἔνιοι πολλῶν παρόντων ἓν	ἐξελόμενοι	κανθάριον, ὡς Μάριον ἱστοροῦσιν, ἢ
[10]	τὸν μισθόν; ἐπιγελάσας" αἴκα ταύταν	ἐξέλω.	καὶ τὸν Ἀντίγονον ἀπὸ τοῦ
[9]	λαβὼν ὑπὸ χειμῶνος εἰς Παραιτόνιον	ἐξενεχθέντα	στρατιώτην μὲν ἐκέλευσε γυμνῇ μαχαίρᾳ
[5]	ἐνέβαλλε καὶ πρὸς τὸ ὄρος	ἐξέπεμπεν	ἐπιστολάς Ἄθω δαιμόνιε οὐρανόμηκες, μὴ
[3]	ὀργῆς καὶ τὸ προσκρούειν πολλάκις	ἕξιν	ἐμποιεῖ πονηρὰν τῇ ψυχῇ, ἣν
[2]	ἡ δύναμις αὐτοῦ, μετ´ εὐτονίας	ἕξιν	ἐμποιοῦσα χρηστὴν οἷς ἂν γένηται
[6]	πρόσωπον, οὕτως ὁρῶν ὑπ´ ὀργῆς	ἐξισταμένους	μάλιστα καὶ μεταβάλλοντας ὄψιν χρόαν
[12]	νοῦς τοῖς κακῶς πράξασιν, ἀλλ´	ἐξίσταται.	καὶ τῆς Βρισηΐδος τὴν ἀφαίρεσιν
[13]	καὶ σφραγίδων καὶ λίθων πολυτελῶν·	ἐξίστησι	γὰρ ἀπολλύμενα μᾶλλον τῶν εὐπορίστων
[2]	πράσσει τὰς φρένας μετοικίσας, ἀλλ´	ἐξοικίσας	τελείως καὶ ἀποκλείσας, ὥσπερ οἱ
[14]	μήτε δικάζοντας (ὕβριν γὰρ τῇ	ἐξουσίᾳ	προστίθησι) μήτε παιδεύοντας (ἀθυμίαν γὰρ
[11]	ἀνυπεύθυνον κατασχεῖν μὴ πολλῇ τὴν	ἐξουσίαν	ἐμπεριλαβόντα πραότητι μηδὲ πολλὰς ὑπομείναντα
[11]	προσκρούματα καὶ σφάλματα, διὰ τὴν	ἐξουσίαν	ὥσπερ ἐν ὀλισθηρῷ χωρίῳ μηδενὸς
[9]	ἀκούοντα· τὴν γὰρ βακτηρίαν ὑποβαλὼν	ἔξω	παπαί" εἶπεν οὐ πορρωτέρω ποι
[2]	ὑπείκει καὶ παρίησι βοηθοῦντα λόγον	ἔξωθεν	εἰς τὴν ψυχήν, ὁ δὲ
[16]	ἦ που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος;	ἔξωθεν	εἴσω τὸν λογισμὸν ἀναστρέφῃ καὶ
[2]	καὶ παρατίθενται τὰ χρήσιμα τὰς	ἔξωθεν	ἐλπίδας ἀπεγνωκότες, οὕτω μάλιστα δεῖ
[2]	χειμῶνι ναῦς ἔρημος ἀναλήψεται κυβερνήτην	ἔξωθεν	ἢ προσδέξεται λόγον ἀλλότριον ἄνθρωπος
[11]	τῶν ὁμοίων καὶ τοῦ πάθους	ἔξωθεν	ὄντας ἀνυπόπτως, ἂν καθαρῷ τῷ
[8]	τῷ δρῶντι τὸ πεπονθὸς ἐνορώμενον	ἔοικε	τοῖς δήγμασι τῶν ἑρπετῶν, ὅταν
[15]	ψυχῆς δυνάμεων ὑπάρχειν ἀπεσπασμένον, οὕτως	ἔοικε	τῶν παθῶν πανσπερμία τις ὁ
[6]	ἐμμέλειαν. καὶ ὁ Μαρσύας, ὡς	ἔοικε,	φορβειᾷ τινι καὶ περιστομίοις {βίᾳ}
[2]	καὶ φυλάσσειν. φαρμάκοις γὰρ οὐκ	ἔοικεν	ἀλλὰ σιτίοις ὑγιεινοῖς ἡ δύναμις
[16]	φωρῶν αἰσχρὰ φωράσεις βροτῶν" ἄγαν	ἔοικεν	ἡμῖν ἐπεμβαίνειν καὶ κολούειν. οὐ
[8]	ὥς τις εἶπε, τῆς ψυχῆς	ἐοικώς,	ἀλλ´ ἐπιτάμασι καὶ σπάσμασιν ἐν
[6]	τὴν φωνὴν οἱ ἁρμονικοὶ σχέδην	ἐπ´	ἀμφότερα διὰ τῶν τόνων ἄγουσι,
[6]	ἔσοπτρον, ὥσπερ ἐνίοις προσφέρουσι λουσαμένοις	ἐπ´	οὐδενὶ χρησίμῳ. τὸ γὰρ αὑτὸν
[14]	αὐτῇ διδόναι τόπον (ἔχθραν γὰρ	ἐπάγει	τῇ φιλοφροσύνῃ) μήτε κοινολογουμένους (φιλονεικίαν
[16]	γὰρ Ἑλίκωνα τὸν μαθηματικὸν οὕτως	ἐπαινεῖν	φησιν, ὡς φύσει εὐμετάβολον ζῷον,
[13]	διὰ μέσου ἠρτυμένοισι χαίρων ὥστ´	ἐπαινέσαι"	χιόνος δὲ μὴ παρούσης οὐκ
[9]	Ἕλληνας· ὡς δὲ πάντες ἐμαρτύρουν	ἐπαινέτην	αὐτοῦ γεγονέναι τὸν ἄνδρα θαυμάσιον,
[11]	διδόντι δίκην ἀντιτείνειν πρὸς τὴν	ἐπανόρθωσιν,	ἂν μὴ κατ´ ὀργὴν ἀλλ´
[11]	θυμῷ διαστρέφειν ἑαυτὸν εἰς ἑτέρων	ἐπανόρθωσιν·	ἔπειτα πολλοὺς ὁρῶν αὐτῷ τῷ
[7]	παρὰ πότον μὲν ὁ σιωπῶν	ἐπαχθὴς	τοῖς συνοῦσι καὶ φορτικός, ἐν
[1]	τὸ συνεχὲς καὶ τὸ σύνηθες.	ἐπεὶ	τοίνυν οὐκ ἔστιν αὐτὸν αὑτῷ
[10]	μὴ σπεῦδε μηδὲ βόα μηδ´	ἐπείγου,	καὶ μᾶλλον ἃ θέλεις γενήσεται
[11]	μετὰ πληγῶν καὶ στιγμάτων ἑτέροις,	ἐπειθόμην	ἡγεμονικώτερον εἶναι τοῦ θυμοῦ τὸν
[11]	διαστρέφειν ἑαυτὸν εἰς ἑτέρων ἐπανόρθωσιν·	ἔπειτα	πολλοὺς ὁρῶν αὐτῷ τῷ μὴ
[16]	φωράσεις βροτῶν" ἄγαν ἔοικεν ἡμῖν	ἐπεμβαίνειν	καὶ κολούειν. οὐ μὴν ἀλλὰ
[16]	κατὰ κενοῦ βαίνοντες, ὅσῳ μᾶλλον	ἐπερείδω	τῷ φιλεῖν ἐμαυτόν, ἁμαρτάνω μᾶλλον
[1]	καὶ χειρόηθες τῷ λογισμῷ γεγενημένον	ἐπέρχεται	πρὸς τὸν θυμὸν εἰπεῖν ὢ
[16]	θεῖον ἡγούμην, τὸ" νηστεῦσαι κακότητος"	ἐπῄνουν	δὲ κἀκείνας ὡς οὐκ ἀχαρίστους
[4]	βλέμμα πραότερον παρεῖχε, τῷ ῥέπειν	ἐπὶ	θάτερα καὶ πρὸς τοὐναντίον ἀντικινεῖσθαι
[15]	σπαράγματα στεφάνων καὶ κραιπαλῶντας ὁρῶμεν	ἐπὶ	θύραις ἀκολούθους· τὰ δὲ τῶν
[16]	πονηρὸν ἐπὶ τὰ μείζονα λαμβάνουσαν.	Ἐπὶ	πᾶσι τοίνυν τὸ μὲν τοῦ
[13]	ἢ κεραμεοῖς σκεύεσιν οὐδὲ κοιμηθεὶς	ἐπὶ	στρωμνῆς μὴ οἰδούσης ὥσπερ θαλάττης
[16]	ταράττει τὴν ὀργήν, ἔθος πονηρὸν	ἐπὶ	τὰ μείζονα λαμβάνουσαν. Ἐπὶ πᾶσι
[9]	ὥσπερ νεῦρα καὶ τόνους ἀληθῶς	ἐπὶ	τὰ πάθη τὰς κρίσεις ἐχούσης.
[6]	οὐκ ἂν ἠχθόμην αὐτοῦ προσφέροντος	ἐπὶ	ταῖς ὀργαῖς ἔσοπτρον, ὥσπερ ἐνίοις
[1]	γῆ λειότητα καὶ βάθος ἐνεργὸν	ἐπὶ	τὰς πράξεις ἔσχηκεν ἀντὶ τῆς
[16]	τῷ Ἀναξαγόρου, καὶ καθάπερ ἐκεῖνος	ἐπὶ	τῇ τελευτῇ τοῦ παιδὸς εἶπεν
[11]	ἑαυτῷ τὸν σπεύδοντα δι´ ὀργὴν	ἐπὶ	τὴν τιμωρίαν, εἰ σήμερον οὗτος
[10]	θεῖον οὐδ´ ὀλύμπιον. ~Ὥσπερ οὖν	ἐπὶ	τοῦ Φιλίππου τις εἶπε κατασκάψαντος
[11]	οἷς μάλιστα παρωξυνόμην καὶ αὐτὸς	ἐπὶ	τοὺς οἰκέτας ὡς τῷ μὴ
[9]	ἀνεκτέον τόδε; καί βαῖνε λάξ,	ἐπὶ	τραχήλου βαῖνε, καὶ πέλα χθονί,
[16]	καὶ λογισταῖς καὶ διοικηταῖς, αὐτὸν	ἐπὶ	τῶν κυριωτάτων ὄντα τῷ λογισμῷ
[10]	ἀποδώσεις τοῖς ξένοις τὸν μισθόν;	ἐπιγελάσας"	αἴκα ταύταν ἐξέλω. καὶ τὸν
[3]	ἀποσβεννυμένην· καὶ νὴ Δία χαρᾶς	ἐπιγενομένης	ἄφνω καθ´ Ὅμηρον ἰάνθη" καὶ
[1]	ἐξ ὑπαρχόντων δι´ εὐφυΐαν ἀγαθῶν	ἐπίδοσιν	γεγονέναι τοσαύτην καὶ αὔξησιν οὐ
[10]	καὶ πρίσεσιν ὀδόντων καὶ κεναῖς	ἐπιδρομαῖς	καὶ βλασφημίαις ἀπειλὰς ἀνοήτους ἐχούσαις
[12]	οὐδ´ ὡς ἀπράκτων, ἀλλὰ δι´	ἐπιείκειαν	ἢ δι´ εὔνοιαν οἱ μὲν
[6]	λέγοντος ὄπισθεν ἑστὼς ἐνεδίδου τόνον	ἐπιεικῆ	καὶ πρᾶον, ᾧ τὴν κραυγὴν
[12]	ἐμπίπτοντας εἰς αὐτὴν ἑώρων, οἷς	ἐπιεικῶς	ἅπασι δόξα τοῦ καταφρονεῖσθαι καὶ
[7]	παραφυλάττοντι συμβαίνει τίθεσθαι καὶ διαμνημονεύειν	ἐπιεικῶς	πρὸς ἐμαυτόν, ὡς ἀγαθὸν μέν
[6]	ὀτοβεῖ δόναξ ἀχέτας ὑπνοδόταν νόμον,	ἐπιθέλγων	καὶ καθιστὰς τὴν ὀργὴν τοῦ
[15]	θυμοῦ τὰς λύπας ἐν ταῖς	ἐπιθυμίαις	καὶ ταῖς ἡδοναῖς οἰκτείρειν ὁρῶντας.
[15]	ἀλλὰ παθεῖν κακῶς ἐπιτρίψας ἕτερον·	ἐπιθυμίας	δ´ αὐτῷ τὸ ἀτερπέστατον ἐμπέφυκεν,
[14]	τοῖς μὲν βοηθεῖ τὰ δ´	ἐπικοσμεῖ	τὰ δὲ συνηδύνει, περιγίνεται δὲ
[5]	μὲν γὰρ ἐρωτικαὶ πράξεις, οἷον	ἐπικωμάσαι	καὶ ᾆσαι καὶ στεφανῶσαι θύραν,
[4]	ῥᾴδιόν ἐστιν ἐπισχεῖν, ἐὰν δ´	ἐπιλάβηται	τῶν στερεῶν καὶ βάθος ἐχόντων,
[2]	τῶν ὀσφραντῶν διαφέρουσιν, ἃ τοὺς	ἐπιληπτικοὺς	ἐγείροντα πίπτοντας οὐκ ἀπαλλάττει τοῦ
[5]	καθορμίζειν ἑαυτὸν εἰς ἡσυχίαν, ὥσπερ	ἐπιληψίας	ἀρχομένης συναισθανομένους, ἵνα μὴ πέσωμεν
[8]	μαψυλάκαν. ~Οὐ ταῦτα δὲ μόνον	ἐπιλογίζεσθαι	δίδωσι τὸ προσέχειν ἀεὶ τοῖς
[16]	οὖν ἐν τούτοις γένωμαι τοῖς	ἐπιλογισμοῖς,	ἅμα τι πειρῶμαι καὶ τοῦ
[1]	τοῖς καλοῖς κἀγαθοῖς δι´ εὔνοιαν	ἐπιμαρτυρεῖν,	καίπερ, ὡς οἶσθα, οὐδαμῇ πιθανὸς
[5]	ἵνα μὴ πέσωμεν μᾶλλον δ´	ἐπιπέσωμεν·	ἐπιπίπτομεν δὲ τοῖς φίλοις μάλιστά
[5]	μὴ πέσωμεν μᾶλλον δ´ ἐπιπέσωμεν·	ἐπιπίπτομεν	δὲ τοῖς φίλοις μάλιστά γε
[10]	εἶναι" λαβὼν δὲ τὴν πόλιν	ἐπίπρασκε	τοὺς σκώπτοντας, μαρτυράμενος ὅτι πρὸς
[1]	τὸν τρόπον καὶ τὸ ἦθος	ἐπισκοπεῖν,	εἴ τι χρηστὸν ὁ χρόνος
[1]	τὰ ἔργα πρὶν ἢ συντελεῖν	ἐπισκοποῦντες·	ὅτι τὴν ὄψιν αὐτῶν ἀφιστάντες
[9]	Πτολεμαῖος δὲ γραμματικὸν εἰς ἀμαθίαν	ἐπισκώπτων	ἠρώτησε τίς ὁ τοῦ Πηλέως
[13]	Εὐθύδημον ἡ Ξανθίππη μετ´ ὀργῆς	ἐπιστᾶσα	καὶ λοιδορηθεῖσα τέλος ἀνέτρεψε τὴν
[9]	Μάγα. Μάγα κακόδαιμον, γράμματ´ οὐκ	ἐπίστασαι;	λαβὼν ὑπὸ χειμῶνος εἰς Παραιτόνιον
[5]	καὶ πρὸς τὸ ὄρος ἐξέπεμπεν	ἐπιστολάς	Ἄθω δαιμόνιε οὐρανόμηκες, μὴ ποιεῖν
[11]	λογισμῷ καὶ καθεστῶτι φαίνηται μοχθηρόν,	ἐπιστραφῆναι	καὶ μὴ προέσθαι τότε μηδ´
[4]	θρυαλλίσι καὶ συρφετῷ ῥᾴδιόν ἐστιν	ἐπισχεῖν,	ἐὰν δ´ ἐπιλάβηται τῶν στερεῶν
[8]	εἶπε, τῆς ψυχῆς ἐοικώς, ἀλλ´	ἐπιτάμασι	καὶ σπάσμασιν ἐν ταῖς ἀμυντικαῖς
[13]	πληγαῖς τοὺς περὶ τράπεζαν ὑπηρέτας	ἐπιταχύνων	μετὰ δρόμου καὶ βοῆς καὶ
[16]	κλύζουσι φαρμάκῳ χολήν" ἀλλὰ μᾶλλον	ἐπιτείνοντες	καὶ προσεκταράττοντες. ὅταν οὖν ἐν
[9]	καὶ πάντες ἠγανάκτησαν ὡς οὐκ	ἐπιτήδειον	ὂν καὶ ἄκαιρον· ὁ δὲ
[16]	δὴ πάντων αἴσχιστόν ἐστιν, ὀργιζομένοις	ἐπιτιμῶμεν	μετ´ ὀργῆς καὶ τὰ διὰ
[16]	τύχῃ μὲν οὐδὲν οἶμαι δεῖν	ἐπιτρέπειν	οὐδὲ παρορᾶν τὸν νοῦν ἔχοντα,
[15]	παθεῖν αὐτὸς ἀλλὰ παθεῖν κακῶς	ἐπιτρίψας	ἕτερον· ἐπιθυμίας δ´ αὐτῷ τὸ
[16]	τὰ δὲ φίλοις οἷον ἄρχοντ´	ἐπιτρόποις	τισὶ καὶ λογισταῖς καὶ διοικηταῖς,
[16]	ὀργιζόμενος καὶ κολάζων Ἀριστείδου φωνὰς	ἐπιφέρει	καὶ Κάτωνος" μὴ κλέπτε" μὴ
[16]	εἶχον. ἂν δὲ κἀκεῖνό τις	ἐπιφθεγγόμενος	ἀεὶ τὸ τοῦ Πλάτωνος ἦ
[16]	ἐγέννησα, τοῦτο τοῖς παροξύνουσιν ἑκάστοτ´	ἐπιφωνεῖν	ἁμαρτήμασιν" ᾔδειν ὅτι σοφὸν οὐκ
[15]	καὶ φθόνου μὲν ἔχει τὴν	ἐπιχαιρεκακίαν,	φόβου δὲ καὶ χείρων ἐστίν·
[10]	καὶ γὰρ παῖδα πατὴρ ἰδὼν	ἐπιχειροῦντά	τι σιδηρίῳ διελεῖν ἢ περιτεμεῖν
[10]	περιτεμεῖν αὐτὸς λαβὼν τὸ σιδήριον	ἐποίησε,	καὶ τοῦ θυμοῦ τὴν τιμωρίαν
[13]	ὄρνις τις εἰσπτᾶσα ταὐτὸ τοῦτ´	ἐποίησεν,	ἡμεῖς δ´ οὐκ ἠγανακτήσαμεν" δεῖ
[1]	τῷ λόγῳ πρᾶον καὶ ὑπήκοον	ἐποιήσω	τὸν θυμόν. (ΦΟΥΝΔΑΝΟΣ) Εἶτ´ οὐ
[16]	ἁμαρτήμασιν" ᾔδειν ὅτι σοφὸν οὐκ	ἐπριάμην	δοῦλον" ᾔδειν ὅτι καὶ τὸν
[8]	οὐκ ὀρθῶς τίθενται· τὰ γὰρ	ἔργα	καὶ τὰ κινήματα καὶ τὰ
[1]	οἱ ζωγράφοι διὰ χρόνου τὰ	ἔργα	πρὶν ἢ συντελεῖν ἐπισκοποῦντες· ὅτι
[5]	οὐρανόμηκες, μὴ ποιεῖν ἐν ἐμοῖς	ἔργοις	λίθους μεγάλους καὶ δυσκατεργάστους· εἰ
[2]	πρὸς δὲ τοὺς ἐνισταμένους τραχύτερον	ἐρεθίζεται.	καὶ γὰρ ὑπερήφανος καὶ αὐθάδης
[9]	οὐ πορρωτέρω ποι τραπόμενοι κακῶς	ἐρεῖθ´	ἡμᾶς; Ἀρκαδίωνος δὲ τοῦ Ἀχαιοῦ
[2]	ἐν πελάγει καὶ χειμῶνι ναῦς	ἔρημος	ἀναλήψεται κυβερνήτην ἔξωθεν ἢ προσδέξεται
[9]	οἶμαι καλοῦσι· τὸ δὲ κολαστικὸν	ἐρινυῶδες	καὶ δαιμονικόν, οὐ θεῖον οὐδ´
[8]	ἐνορώμενον ἔοικε τοῖς δήγμασι τῶν	ἑρπετῶν,	ὅταν διακαῇ καὶ περιώδυνα γένηται,
[14]	μάχωνται τοῖς συναχθομένοις· ὡς Πρίαμος	ἔρρετε,	λωβητῆρες, ἐλεγχέες· οὔ νυ καὶ
[10]	Εὐρύπυλον ὁπλίσας ἄκομπ´ ἀλοιδόρητα" φησίν"	ἐρρηξάτην	ἐς κύκλα χαλκέων ὅπλων. τὸν
[5]	καὶ πλειστάκις, οὐ γὰρ πάντων	ἐρῶμεν	οὐδὲ πᾶσι φθονοῦμεν οὐδὲ πάντας
[1]	εἰρήσεται πρὸς σέ) ταῦθ´ ἡμῖν	Ἔρως	ὁ ἑταῖρος ἀπαγγέλλων ὕποπτος ἦν
[13]	μηδὲ σωφροσύνην ἄνδρας γυναικῶν μηδ´	ἔρωτα	γυναῖκας ἀνδρῶν ὑπομένειν δυναμένας μηδὲ
[1]	ἡμᾶς παρορᾷς τι τῶν ἡμετέρων;	Ἔρωτι	μὲν γὰρ οὐδ´ αὐτῷ πολλάκις
[5]	τὸ πάθος. αἱ μὲν γὰρ	ἐρωτικαὶ	πράξεις, οἷον ἐπικωμάσαι καὶ ᾆσαι
[10]	ὁπλίσας ἄκομπ´ ἀλοιδόρητα" φησίν" ἐρρηξάτην	ἐς	κύκλα χαλκέων ὅπλων. τὸν μὲν
[16]	οἶμαι, καὶ θεοῦ τι συλλαμβάνοντος,	ἐσαφήνιζεν	ἡ πεῖρα τὴν κρίσιν ἐκείνην,
[4]	πῦρ ὁ μὴ παρασχὼν ὕλην	ἔσβεσε,	καὶ ὀργὴν ὁ μὴ θρέψας
[5]	μάλιστα τῶν παθῶν. ἀμφότερα δ´	ἐσκέφθαι	χρήσιμον. ~Ἐγὼ γοῦν, εἰ μὲν
[10]	τοῦ τείχους τινὲς εἰς ἀμορφίαν	ἔσκωπτον·	ὁ δὲ πρὸς αὐτούς" καὶ
[6]	αὐτοῦ προσφέροντος ἐπὶ ταῖς ὀργαῖς	ἔσοπτρον,	ὥσπερ ἐνίοις προσφέρουσι λουσαμένοις ἐπ´
[5]	ἐφίλησα τὴν φλιήν. εἰ τοῦτ´	ἔστ´	ἀδίκημ´, ἀδικῶ" Αἵ τε τοῖς
[11]	σήμερον οὗτος ἠδίκηκε, καὶ αὔριον	ἔσται	καὶ εἰς τρίτην ἠδικηκώς· καὶ
[11]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τέθνηκε, καὶ αὔριον	ἔσται	καὶ εἰς τρίτην τεθνηκώς, οὕτως
[11]	διαμαρτάνειν οὔτε τῷ κολάζειν ἐμποδὼν	ἔσται	τὸ διδάσκειν εὐκαίρως τοῦτο ποιεῖν
[15]	δὴ τοῦ λυπεῖν ἕτερον ὄρεξίς	ἐστι.	διὸ τῶν μὲν ἀσώτων ταῖς
[9]	ἂν θέλῃ, ψυχῆς ὠνεῖται" μεγάλης	ἐστὶ	καὶ νικητικῆς ἰσχύος, ὥσπερ νεῦρα
[10]	δὲ θυμικὸν καὶ μανικὸν εὐπερίθραυστόν	ἐστι	καὶ σαθρόν. ἀφαιροῦσι γοῦν αὐλοῖς
[10]	καὶ φείσασθαι καὶ καρτερῆσαι πραότητός	ἐστι	καὶ συγγνώμης καὶ μετριοπαθείας, καὶ
[12]	τὸ δεῖσθαι τοῦ μὴ καταφρονοῦντός	ἐστι,	καὶ ταπεινὸς φανεὶς ὁ ἀδικήσας
[6]	τοῖς εἵλωσι τὸ μεθύειν οἷόν	ἐστι,	κατεμάνθανον τὴν ὀργὴν ἐν ἑτέροις.
[7]	μὴ κατὰ φύσιν σχῇ, σημεῖόν	ἐστι	πονηρὸν οὐκ αἴτιον, ἡ δὲ
[1]	ἀλλὰ τραχύτερον ὑπὸ μισοπονηρίας εἰκός	ἐστι	πραοτέρους ἡμᾶς φανῆναι, καθάπερ ἐν
[12]	καὶ σπληνὸς οἴδημα σύμπτωμα μέν	ἐστι	πυρετοῦ πραϋνόμενον δὲ κουφίζει τὸν
[16]	ποιεῖ ταῖς ὀργαῖς· ἐκστατικὸν γάρ	ἐστι	τὸ ἄφνω καὶ τὸ ἀπροσδόκητον·
[1]	συνεχείας τὴν αἴσθησιν, ἀλλὰ τοῦτ´	ἐστὶ	τὸ μάλιστα ποιοῦν ἕκαστον αὑτοῦ
[5]	αὐτὸν εἰς θάλασσαν. πολλὰ γάρ	ἐστι	τοῦ θυμοῦ φοβερά, πολλὰ δὲ
[11]	γεγονότας. οὐδὲν γὰρ οὕτως αἴτιόν	ἐστι	τοῦ παρούσης ὀργῆς κολάζειν, ὡς
[5]	διαφυλάττων ἑαυτὸν ἀπτῶτα καὶ ἀήττητον.	~Ἔστι	γάρ τις, ὦ ἑταῖρε, πρώτη
[14]	οὔ νυ καὶ ὑμῖν οἴκοι	ἔστι	γόος, ὅτι μ´ ἤλθετε κηδήσοντες;
[3]	φρόνημα γὰρ ἔσχον ὡς κρατεῖν	ἔστι	τῷ λογισμῷ. ἑώρων δ´ οὐ
[15]	ἐπιχαιρεκακίαν, φόβου δὲ καὶ χείρων	ἐστίν·	ἀγωνίζεται γὰρ οὐχὶ μὴ παθεῖν
[9]	σκωπτόμενον, οὐδὲ τὸ σκώπτειν βασιλικόν	ἐστιν.	Ἀλέξανδρος δὲ πικρότερος αὑτοῦ γέγονεν
[8]	οὐδ´ ἔχουσα φρόνημα καὶ μέγεθός	ἐστιν,	ἀλλὰ δοκεῖ τοῖς πολλοῖς τὸ
[6]	ἔχοντα καὶ συντεταραγμένον οὐ μικρόν	ἐστιν	εἰς διαβολὴν τοῦ πάθους. καὶ
[7]	πρὸς ἐμαυτόν, ὡς ἀγαθὸν μέν	ἐστιν	ἐν πυρετῷ κρεῖττον δ´ ἐν
[8]	λελυπηκόσιν. ὡς γὰρ οἴδημα μεγάλης	ἐστὶν	ἐν σαρκὶ πληγῆς πάθος, οὕτως
[4]	καὶ θρυαλλίσι καὶ συρφετῷ ῥᾴδιόν	ἐστιν	ἐπισχεῖν, ἐὰν δ´ ἐπιλάβηται τῶν
[11]	βράδιον ὑπήκουσε; καὶ μὴν ταῦτ´	ἐστὶν	ἐφ´ οἷς εὐθὺς γενομένοις καὶ
[13]	κεκραγώς; ὁ δὲ μειδιάσας" οἷόν	ἐστιν"	ἔφη τὸ συμποτικὸν εἶναι τὸν
[11]	ἐκείνους ἀνεξικακίᾳ χείρονας ποιεῖν βέλτιόν	ἐστιν	ἢ πικρίᾳ καὶ θυμῷ διαστρέφειν
[13]	χωρὶς ὀργῆς καὶ μέθη κοῦφόν	ἐστιν·	ὁ γὰρ τοῦ θεοῦ νάρθηξ
[16]	τρόπου καὶ χαλεπότης τὸ κεφάλαιόν	ἐστιν.	ὁ μὲν οὖν θεός, ὡς
[16]	καὶ ὃ δὴ πάντων αἴσχιστόν	ἐστιν,	ὀργιζομένοις ἐπιτιμῶμεν μετ´ ὀργῆς καὶ
[1]	τῆς ὀξύτητος. διὸ καὶ δῆλόν	ἐστιν	οὐ παρακμῇ τινι δι´ ἡλικίαν
[16]	φιλάνθρωπον οὐδενὶ τῶν συνόντων εὐμενές	ἐστιν	οὕτω καὶ φίλον καὶ ἄλυπον
[2]	γε μεμνήμεθα Μουσωνίου καλῶν ἕν	ἐστιν,	ὦ Σύλλα, τὸ δεῖν ἀεὶ
[11]	τίς γὰρ ἡμῶν οὕτω δεινός	ἐστιν,	ὥστε μαστιγοῦν καὶ κολάζειν δοῦλον,
[11]	μηδὲ κωλύοντος ὑποφέρουσαι. οὐ γὰρ	ἔστιν	ἀναμάρτητον ἐν πάθει τὸ ἀνυπεύθυνον
[1]	τὸ σύνηθες. ἐπεὶ τοίνυν οὐκ	ἔστιν	αὐτὸν αὑτῷ διὰ χρόνου προσελθεῖν
[11]	δυσπειθὲς οὐ πρὸς ἄλλο μᾶλλον	ἔστιν	ἐγγυμνάσασθαι τοῖς οἰκέταις ἢ πρὸς
[10]	πόλιν ἐκεῖνος δύναιτο τηλικαύτην, οὕτως	ἔστιν	εἰπεῖν πρὸς τὸν θυμόν ἀνατρέψαι
[1]	ὑπάτων λαμβάνουσιν. (ΣΥΛΛΑ) Οὐδέτερα τούτων	ἔστιν,	ὦ Φουνδάνε· ποίει δ´ ὡς
[13]	Ἀρκεσιλάου δὲ μετὰ ξένων τινῶν	ἑστιῶντος	τοὺς φίλους παρετέθη τὸ δεῖπνον,
[6]	ἔχων οἰκέτης αὐτοῦ λέγοντος ὄπισθεν	ἑστὼς	ἐνεδίδου τόνον ἐπιεικῆ καὶ πρᾶον,
[4]	ἀρχῇ καὶ διεκώλυσεν, οὐκ ἂν	ἔσχεν	αὔξησιν ἡ διαφορὰ τηλικαύτην καὶ
[1]	τὸ σῶμα βέλτιον ἢ χεῖρον	ἔσχηκεν,	ἀλλὰ τὸν τρόπον καὶ τὸ
[1]	βάθος ἐνεργὸν ἐπὶ τὰς πράξεις	ἔσχηκεν	ἀντὶ τῆς φορᾶς ἐκείνης καὶ
[3]	ὑπ´ αὐτῶν μάχην· φρόνημα γὰρ	ἔσχον	ὡς κρατεῖν ἔστι τῷ λογισμῷ.
[5]	ἀήττητον. ~Ἔστι γάρ τις, ὦ	ἑταῖρε,	πρώτη καθάπερ τυράννου κατάλυσις τοῦ
[1]	σέ) ταῦθ´ ἡμῖν Ἔρως ὁ	ἑταῖρος	ἀπαγγέλλων ὕποπτος ἦν τὰ μὴ
[13]	σεαυτόν· ἐὰν γὰρ ταύτην ἀπολέσῃς,	ἑτέραν	οὐ κτήσῃ τοιαύτην. καὶ μέντοι
[1]	διαγραμμάτων μεταβολαῖς νῆταί τινες πρὸς	ἑτέρας	νήτας τάξιν ὑπάτων λαμβάνουσιν. (ΣΥΛΛΑ)
[11]	λαμβάνοντας, καὶ νὴ Δία δουλεύοντας	ἑτέροις	ἀπὸ νεύματος σιωπῇ καὶ προθυμότερον
[11]	ἢ μετὰ πληγῶν καὶ στιγμάτων	ἑτέροις,	ἐπειθόμην ἡγεμονικώτερον εἶναι τοῦ θυμοῦ
[6]	ἐστι, κατεμάνθανον τὴν ὀργὴν ἐν	ἑτέροις.	καὶ πρῶτον μέν, ᾗ φησιν
[6]	ἀπηνῆ καὶ τραχεῖαν ἀφιείς· ὥσπερ	ἑτέροις	τῶν συνήθων ἐνετύγχανον οὐκ ἦθος
[15]	αὐτὸς ἀλλὰ παθεῖν κακῶς ἐπιτρίψας	ἕτερον·	ἐπιθυμίας δ´ αὐτῷ τὸ ἀτερπέστατον
[15]	εἴ γε δὴ τοῦ λυπεῖν	ἕτερον	ὄρεξίς ἐστι. διὸ τῶν μὲν
[2]	καὶ αὐθάδης καὶ ὅλως ὑφ´	ἑτέρου	δυσκίνητος ὁ θυμὸς ὢν ὥσπερ
[16]	οὐ πολλῇ χρήσεται μισοπονηρίᾳ πρὸς	ἑτέρους	πολλῆς ὁρῶν ἑαυτὸν συγγνώμης δεόμενον.
[13]	ἱστοροῦσιν, ἢ ῥυτὸν οὐκ ἂν	ἑτέρῳ	πίοιεν. οὕτω δὲ καὶ πρὸς
[1]	ἕκαστον αὑτοῦ φαυλότερον κριτὴν ἢ	ἑτέρων,	δεύτερον ἂν εἴη τὸ τοὺς
[11]	καὶ θυμῷ διαστρέφειν ἑαυτὸν εἰς	ἑτέρων	ἐπανόρθωσιν· ἔπειτα πολλοὺς ὁρῶν αὐτῷ
[11]	πρέποντα καὶ μέγεθος ἁρμόττον κολάσεως·	ἔτι	δ´ οὐχ ὑπολείπεται πρόφασις τῷ
[16]	ἄγαν καὶ πρόθυμον οὐκ ἂν	ἔτι	δυνηθείην, τοῦ δὲ πιστεύειν σφόδρα
[6]	καὶ διατείνουσα τὸ πρόσωπον ἀπρεπῶς	ἔτι	μᾶλλον αἰσχρὰν ἀφίησι καὶ ἀτερπῆ
[12]	εἶ Ἀθηναῖος" τὸν ὄνον λέγων	ἔτυπτε	καὶ πολλὰς ἐνεφόρει πληγάς. ~Καὶ
[9]	γυναικωνίτιδος εἰς τὴν ἀνδρωνῖτιν οὐκ	εὖ	μετοικίζουσιν. ἡ γὰρ ἀνδρεία κατὰ
[9]	οἰμῶξαι προσήκει τοὺς Ἕλληνας, ὅτι	εὖ	πάσχοντες ὑπὸ τοῦ Φιλίππου κακῶς
[3]	παρώξυνεν εἰπεῖν, ὀψέ γε φρονεῖς	εὖ,	τότε λιποῦς´ αἰσχρῶς δόμους· καὶ
[10]	ὥσπερ τὰ σύμμετρα τῶν ἐγχειριδίων	εὐανακόμιστον	ὄντα καὶ ῥᾴδιον. ὀργὴ δὲ
[8]	θυμοῦ κατανοεῖν φύσιν, ὡς οὐκ	εὐγενὴς	οὐδ´ ἀνδρώδης οὐδ´ ἔχουσα φρόνημα
[1]	δίελθ´ ἡμῖν, ᾗ χρησάμενος οὕτως	εὐήνιον	καὶ ἁπαλὸν καὶ τῷ λόγῳ
[8]	αὐτοῦ πρακτικὸν καὶ τὸ ἀπειλητικὸν	εὐθαρσὲς	εἶναι καὶ τὸ ἀπειθὲς ἰσχυρόν.
[13]	Σωκράτους ἐκ παλαίστρας παραλαβόντος τὸν	Εὐθύδημον	ἡ Ξανθίππη μετ´ ὀργῆς ἐπιστᾶσα
[13]	ἀνέτρεψε τὴν τράπεζαν, ὁ δ´	Εὐθύδημος	ἐξαναστὰς ἀπῄει περίλυπος γενόμενος· καὶ
[11]	μὴν ταῦτ´ ἐστὶν ἐφ´ οἷς	εὐθὺς	γενομένοις καὶ προσφάτοις οὖσι ταραττόμεθα
[4]	Ὅμηρος ἐμπείρως διδάσκει, λυπηθέντα μὲν	εὐθὺς	ἐξαίφνης ποιῶν τὸν Ἀχιλλέα τοῦ
[11]	κολάζειν ἐμποδὼν ἔσται τὸ διδάσκειν	εὐκαίρως	τοῦτο ποιεῖν καὶ μετρίως καὶ
[14]	θυμοῦ καὶ δυσκολίας ἁπάσης. ὥσπερ	Εὐκλείδης	τοῦ ἀδελφοῦ πρὸς αὐτὸν ἐκ
[13]	οὐκ ἠγανακτήσαμεν" δεῖ γὰρ σὺν	εὐκολίᾳ	καὶ γέλωτι καὶ φιλοφροσύνῃ τοὺς
[13]	ἡ δὲ πρὸς τὰ πράγματ´	εὐκολία	καὶ πρὸς οἰκέτας εὔκολον ποιεῖ
[14]	μ´ ἤλθετε κηδήσοντες; Ἡ δ´	εὐκολία	τοῖς μὲν βοηθεῖ τὰ δ´
[13]	τὸ σῶμα δι´ εὐτελείας πρὸς	εὐκολίαν	αὔταρκες ἑαυτῷ γινόμενον· οἱ γὰρ
[13]	ἡμῖν ἐντίκτουσι. διὸ μεῖζον οὐδὲν	εὐκολίας	καὶ ἀφελείας ἐφόδιον εἰς πραότητα
[13]	πράγματ´ εὐκολία καὶ πρὸς οἰκέτας	εὔκολον	ποιεῖ καὶ πρᾶον, εἰ δὲ
[13]	ὑπηρετοῦσιν. ἐθιστέον δὲ καὶ σκεύεσιν	εὐκόλως	ὁμιλεῖν ἅπασι καὶ μὴ τῷδε
[16]	τοῦτο τῆς κρίσεως καὶ φιλαίτιον	εὐκολωτέρους	ποιεῖ ταῖς ὀργαῖς· ἐκστατικὸν γάρ
[16]	ἂν ἴσως χαλινῷ τῇ Πλάτωνος	εὐλαβείᾳ·	καὶ γὰρ Ἑλίκωνα τὸν μαθηματικὸν
[16]	καὶ παρεμβάλλῃ ταῖς μέμψεσι τὴν	εὐλάβειαν,	οὐ πολλῇ χρήσεται μισοπονηρίᾳ πρὸς
[14]	προσκνήθων νέᾳ κλίνοι παλαιστοῦ παντὸς	εὐμαρέστερον"	Ἀλλ´ ἡμεῖς ἀγριαίνοντα τιθασεύομεν ζῷα
[16]	καὶ φιλάνθρωπον οὐδενὶ τῶν συνόντων	εὐμενές	ἐστιν οὕτω καὶ φίλον καὶ
[16]	οὕτως ἐπαινεῖν φησιν, ὡς φύσει	εὐμετάβολον	ζῷον, καὶ τοὺς τεθραμμένους ἐν
[1]	προθυμότατε Σύλλα, μὴ καὶ αὐτὸς	εὐνοίᾳ	καὶ φιλίᾳ τῇ πρὸς ἡμᾶς
[16]	δήπουθεν ἡλίκαις ῥοπαῖς φέρεται πρὸς	εὔνοιαν	ἀνθρώπων καὶ πίστιν. ὥσπερ οὖν
[1]	προσεῖναι τοῖς καλοῖς κἀγαθοῖς δι´	εὔνοιαν	ἐπιμαρτυρεῖν, καίπερ, ὡς οἶσθα, οὐδαμῇ
[12]	ἀλλὰ δι´ ἐπιείκειαν ἢ δι´	εὔνοιαν	οἱ μὲν ὡς χρηστῶν οἱ
[10]	τὸ δὲ θυμικὸν καὶ μανικὸν	εὐπερίθραυστόν	ἐστι καὶ σαθρόν. ἀφαιροῦσι γοῦν
[13]	ἐξίστησι γὰρ ἀπολλύμενα μᾶλλον τῶν	εὐπορίστων	καὶ συνήθων. διὸ καὶ τοῦ
[10]	πρὸς αὐτούς" καὶ μὴν ἐδόκουν	εὐπρόσωπος	εἶναι" λαβὼν δὲ τὴν πόλιν
[16]	ὁ μὲν οὖν θεός, ὡς	Εὐριπίδης	φησί, τῶν ἄγαν ἅπτεται, τὰ
[11]	μέλλησιν ἐκλύουσαν ἥ τε κρίσις	εὑρίσκει	καὶ τρόπον πρέποντα καὶ μέγεθος
[10]	τὸν δι´ ὀργῆς τρόπον ἄπρακτον	εὑρίσκω	τὰ πολλά, δήγμασι χειλῶν καὶ
[10]	Νεοπτόλεμον ὁ Σοφοκλῆς καὶ τὸν	Εὐρύπυλον	ὁπλίσας ἄκομπ´ ἀλοιδόρητα" φησίν" ἐρρηξάτην
[14]	τὸ δ´ ἐλευθεριότητα τὸ δ´	εὐσέβειαν	καλοῦντες οὐδενὸς ἀπαλλαγῆναι δυνάμεθα. ~Καίτοι,
[6]	καὶ θὦπλα λάζευ καὶ γνάθους	εὐσχημόνει,	θεασαμένην δὲ τοῦ προσώπου τὴν
[13]	ἐθιστέον οὖν τὸ σῶμα δι´	εὐτελείας	πρὸς εὐκολίαν αὔταρκες ἑαυτῷ γινόμενον·
[8]	ὠμότητα μεγαλουργίαν καὶ τὸ δυσπαραίτητον	εὐτονίαν	καὶ μισοπονηρίαν τὸ δύσκολον οὐκ
[2]	ὑγιεινοῖς ἡ δύναμις αὐτοῦ, μετ´	εὐτονίας	ἕξιν ἐμποιοῦσα χρηστὴν οἷς ἂν
[3]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ λοιπὸν	εὔτονον	ποιεῖ καὶ δυσπαθῆ τὴν ψυχήν.
[14]	γὰρ ἐμποιεῖ καὶ μισολογίαν) μήτ´	εὐτυχοῦντας	(αὔξει γὰρ τὸν φθόνον) μήτε
[8]	γέροντες ἀκμαζόντων καὶ κακῶς πράττοντες	εὐτυχούντων.	ὀργιλώτατος γὰρ ὁ φιλάργυρος πρὸς
[16]	ἐγκρατῶς προσέχων καὶ διαφυλάττων μετ´	εὐφημίας	ἵλεω καὶ ἀμήνιτον ἐμαυτόν, ἁγνεύοντα
[1]	τὸ μὲν ἐξ ὑπαρχόντων δι´	εὐφυΐαν	ἀγαθῶν ἐπίδοσιν γεγονέναι τοσαύτην καὶ
[16]	οὐκ ἀχαρίστους οὐδ´ ἀφιλοσόφους ἐν	εὐχαῖς	ὁμολογίας, ἀφροδισίων ἐνιαυτὸν ἁγνεῦσαι καὶ
[9]	φαῦλα παραδείγματα τὴν θέαν οὐκ	εὔχαριν	ἀλλ´ ἀναγκαίαν μόνον εἶχε· τοὺς
[16]	εἶτα ταύταις τὴν ἐμαυτοῦ παρέβαλλον	εὐχὴν	ὡς οὐχ ἧττον θεοφιλῆ καὶ
[16]	καὶ πράξεων ἀτόπων καὶ πάθους	ἐφ´	ἡδονῇ μικρᾷ καὶ ἀχαρίστῳ ταραχάς
[10]	κρατεῖν ἑαυτῶν προκαταπίπτοντα τοῦ τέλους	ἐφ´	ὃ σπεύδει γελοίως. ὅθεν οὐ
[11]	ὑπήκουσε; καὶ μὴν ταῦτ´ ἐστὶν	ἐφ´	οἷς εὐθὺς γενομένοις καὶ προσφάτοις
[13]	ἦσαν ἀμελησάντων πρίασθαι τῶν παίδων·	ἐφ´	ᾧ τίς οὐκ ἂν ἡμῶν
[10]	τὸν Θηβαῖον. Ἀγαθοκλῆς δὲ πράως	ἔφερε	λοιδορούμενος ὑπὸ τῶν πολιορκουμένων, καί
[5]	ἀδικῶ" Αἵ τε τοῖς πενθοῦσιν	ἐφέσεις	τοῦ ἀποκλαῦσαι καὶ ἀποδύρασθαι πολύ
[9]	τὸν ἄνδρα θαυμάσιον, ἐγὼ τοίνυν"	ἔφη"	βελτίων ἰατρὸς ὑμῶν. ἐν Ὀλυμπίοις
[14]	τυχεῖν; ὁ δ´ Αἰσχίνης" οὐδέν"	ἔφη"	θαυ– μαστόν, εἰ πρὸς πάντα
[13]	καὶ πολυτελείᾳ θέαμα κατασκευάσαντος, ἤλεγξας"	ἔφη	ὁ Σενέκας" πένητα σεαυτόν· ἐὰν
[9]	τι πλέον; ἐν τῷ βασιλικῶς"	ἔφη	πάντ´ ἔνεστι. διὸ καὶ τῶν
[9]	κακῶς αὐτὸν λέγουσι· τί οὖν"	ἔφη"	ποιήσουσιν, ἂν κακῶς πάσχωσι; καλὰ
[9]	Πτολεμαῖος" εἰ μὴ τὸ φέρειν"	ἔφη	σκωπτόμενον, οὐδὲ τὸ σκώπτειν βασιλικόν
[9]	κἀκεῖνος" ἂν σὺ πρότερον εἴπῃς"	ἔφη"	τίς ὁ τοῦ Λάγου· τὸ
[13]	ὁ δὲ μειδιάσας" οἷόν ἐστιν"	ἔφη	τὸ συμποτικὸν εἶναι τὸν σοφόν.
[16]	δ´, ὥς που καὶ Παναίτιος	ἔφη,	χρῆσθαι τῷ Ἀναξαγόρου, καὶ καθάπερ
[13]	δ´ οὔτ´ ἄγαν ὀπτοῖσιν οὔθ´	ἑφθοῖς	ἄγαν οὔθ´ ἧττον οὔτε μᾶλλον
[14]	πολίταις τὸν θυμὸν ὥσπερ θηρίον	ἐφίεμεν,	οὐ καλῶς ὑποκοριζόμενοι μισοπονηρίαν, ἀλλ´
[5]	ἐβόησα τίς ἢ τίνος, ἀλλ´	ἐφίλησα	τὴν φλιήν. εἰ τοῦτ´ ἔστ´
[13]	μεῖζον οὐδὲν εὐκολίας καὶ ἀφελείας	ἐφόδιον	εἰς πραότητα πρὸς οἰκέτας καὶ
[1]	ἂν εἴη τὸ τοὺς φίλους	ἐφορᾶν	διὰ χρόνου καὶ παρέχειν ὁμοίως
[4]	ἀρχῇ καὶ μὴ φυσήσας ἑαυτὸν	ἐφυλάξατο	καὶ καθεῖλεν. οὐκ ἤρεσκεν οὖν
[3]	τὸ πάθος. Οὐδὲ γὰρ ἀρχὰς	ἔχει	μεγάλας ἀεὶ καὶ ἰσχυράς, ἀλλὰ
[4]	τῶν παθῶν συλλεγόμενον καὶ διακινούμενον	ἔχει	τὴν γένεσιν ἐμφανῆ καὶ τὴν
[6]	παραμυθίαν ἡ τέχνη τῆς ἀμορφίας	ἔχει	τὴν ἐμμέλειαν. καὶ ὁ Μαρσύας,
[15]	καὶ ὕβρεως, καὶ φθόνου μὲν	ἔχει	τὴν ἐπιχαιρεκακίαν, φόβου δὲ καὶ
[7]	ἐν ὀργῇ τὴν γλῶτταν ἁπαλὴν	ἔχειν	καὶ λείαν. ἡ μὲν γὰρ
[9]	φιλοσόφων, οὕς φασι χολὴν οὐκ	ἔχειν	οἱ οὐκ ἔχοντες, ἀλλὰ μᾶλλον
[2]	ὥσπερ ὀχυρὰ τυραννὶς ἐξ ἑαυτῆς	ἔχειν	ὀφείλει σύνοικον καὶ συγγενὲς τὸ
[2]	ἐὰν μὴ καθάπερ κελευστὴν ἔνδοθεν	ἔχῃ	τὸν αὑτῆς λόγον ὀξέως δεχόμενον
[2]	ὀργῇ σαλεύων, ἂν μὴ παρεσκευασμένον	ἔχῃ	τὸν οἰκεῖον λογισμόν. ἀλλ´ ὥσπερ
[14]	μήτε παίζοντας αὐτῇ διδόναι τόπον	(ἔχθραν	γὰρ ἐπάγει τῇ φιλοφροσύνῃ) μήτε
[7]	καὶ ῥυεῖσα πρὸς λόγους ἀτόπους	ἔχθρας	ἀνηκέστου δημιουργὸν ὕβριν ἐκφέρει καὶ
[6]	Πλάτων λόγου βαρυτάτην ζημίαν" τίνουσιν,	ἐχθροὶ	καὶ κακολόγοι καὶ κακοήθεις δοκοῦντες
[10]	πρᾶγμα διὰ θυμὸν ὑπὸ τῶν	ἐχθρῶν	λοιδορούμενος. αὐτοὺς δ´ ἡμᾶς οὐ
[12]	καὶ φίλους ὡς καταφρονούμενοι τραχέως	ἔχομεν,	ἀλλὰ καὶ πανδοκεῦσι καὶ ναύταις
[11]	ταραττόμεθα καὶ πικρῶς καὶ ἀπαραιτήτως	ἔχομεν.	ὡς γὰρ δι´ ὁμίχλης τὰ
[6]	γὰρ αὑτὸν ἰδεῖν παρὰ φύσιν	ἔχοντα	καὶ συντεταραγμένον οὐ μικρόν ἐστιν
[16]	ἐπιτρέπειν οὐδὲ παρορᾶν τὸν νοῦν	ἔχοντα,	πιστεύειν δὲ καὶ χρῆσθαι τὰ
[6]	καταπίμπλησιν ἀδοξίας, ὡς ἀεὶ μὲν	ἔχοντας	ἐν αὑτοῖς ταῦτα καὶ πλήρεις
[9]	χολὴν οὐκ ἔχειν οἱ οὐκ	ἔχοντες,	ἀλλὰ μᾶλλον τὰ τῶν βασιλέων
[13]	οὖν τῷ πρὸς ὀργὴν φαύλως	ἔχοντι	καὶ τῶν σπανίων καὶ περιττῶν,
[1]	μὲν γὰρ οὐδ´ αὐτῷ πολλάκις	ἔχοντι	κατὰ χώραν ἐν τῇ Ὁμηρικῇ
[9]	σφαῖραν ὡς παιδαρίῳ νοῦν οὐκ	ἔχοντι	προσπέμψας ἀφῆκε. Πτολεμαῖος δὲ γραμματικὸν
[10]	ἐμφράξαι τὰ ὦτα κηρῷ δίκην	ἔχοντος,	ὅπως μὴ συγχέῃ τὸ πρᾶγμα
[4]	ἐπιλάβηται τῶν στερεῶν καὶ βάθος	ἐχόντων,	ταχὺ διέφθειρε καὶ συνεῖλεν ὑψηλὸν
[8]	οὐκ εὐγενὴς οὐδ´ ἀνδρώδης οὐδ´	ἔχουσα	φρόνημα καὶ μέγεθός ἐστιν, ἀλλὰ
[10]	ἐπιδρομαῖς καὶ βλασφημίαις ἀπειλὰς ἀνοήτους	ἐχούσαις	καταναλισκόμενον, εἶθ´ ὥσπερ ἐν τοῖς
[9]	ἐπὶ τὰ πάθη τὰς κρίσεις	ἐχούσης.	διὸ καὶ συνάγειν ἀεὶ πειρῶμαι
[13]	οὕτω δὲ καὶ πρὸς ληκύθους	ἔχουσι	καὶ πρὸς στλεγγίδας, ἀγαπῶντες ἐκ
[16]	καὶ ἄλυπον ὡς αὐτοῖς τοῖς	ἔχουσιν.
[5]	καὶ ᾆσαι καὶ στεφανῶσαι θύραν,	ἔχουσιν	ἁμωσγέπως κουφισμὸν οὐκ ἄχαριν οὐδ´
[6]	τῶν τόνων ἄγουσι, καὶ τοῦτ´	ἔχων	οἰκέτης αὐτοῦ λέγοντος ὄπισθεν ἑστὼς
[15]	ταῖς οἰκίαις προσιόντες αὐλητρίδος ἀκούομεν	ἑωθινῆς,	καί πηλόν" ὥς τις εἶπεν,
[11]	μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν οὐκ	ἐῶν	προεξανίστασθαι τοὺς Ἀθηναίους οὐδὲ ταχὺ
[3]	ὡς κρατεῖν ἔστι τῷ λογισμῷ.	ἑώρων	δ´ οὐ μόνον ψυχροῦ κατασκεδαννυμένου
[12]	ἄλλων αἰτιῶν ἐμπίπτοντας εἰς αὐτὴν	ἑώρων,	οἷς ἐπιεικῶς ἅπασι δόξα τοῦ