Chapitre
[21]	ὑπαρχόντων, ὥσπερ κοινοῦ συστάντος αὐτοῖς	τοῦ	ἀγῶνος, ὦ Δαφναῖε, πρὸς ἐκείνους
[19]	καὶ οὐρανία καὶ μίξεως χώρα	τοῦ	ἀθανάτου πρὸς τὸ θνητόν, ἀδρανὴς
[17]	καὶ θείᾳ τινὶ τύχῃ ψαύουσι	τοῦ	ἀληθοῦς λέγοντες ἐξ Ἅιδου τοῖς
[2]	τὸν γάμον ἀντέπραττε καὶ καθήπτετο	τοῦ	Ἀνθεμίωνος ὡς προϊεμένου τῇ Ἰσμηνοδώρᾳ
[16]	διατελεῖ; τὴν δ´ ἐρωτικὴν μανίαν	τοῦ	ἀνθρώπου καθαψαμένην ἀληθῶς καὶ διακαύσασαν
[16]	καὶ Σοφοκλῆς, μεγάλη δ´ ἡ	τοῦ	Ἄρεος ἰσχύς· καὶ τρόπον τινὰ
[10]	τῆς Ἰσμηνοδώρας ἀλλὰ καὶ τὰς	τοῦ	Βάκχωνος· ἡ δ´ αὐλητρὶς αὐλοῦσα
[9]	Ἀλεξανδρεῖς ἔχουσιν, ἐπιγράψαντος δι´ ἔρωτα	τοῦ	βασιλέως Ἀφροδίτης Βελεστίχης‘ ἡ δὲ
[16]	πρὸς Φάυλλον· ἐπιδημήσαντος οὖν Φιλίππου	τοῦ	βασιλέως, ἐπίδοξος ἦν διὰ τῆς
[9]	μὴ δυσχεραίνειν τῷ παρ´ ἡλικίαν	τοῦ	γάμου, γιγνώσκοντας ὅτι κἀκεῖνος τὴν
[25]	δίδωσι δίκην, ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ	τοῦ	γένους παντὸς ἄρδην ἀναιρεθέντος· οὐδὲν
[18]	καὶ ἴλιγγον. λεχθέντων οὖν ὑπὸ	τοῦ	Δαφναίου τῶν μελῶν ἐκείνων ὡς
[16]	δήπου σὺ τυγχάνεις ἐρῶν ταύτης;	τοῦ	δέ καὶ πάνυ‘ φήσαντος, εἰπών
[13]	οἰομένου δεῖν τὸν Βάκχωνα ἀπαιτεῖν	τοῦ	δὲ πολυπραγμονεῖν οὐκ ἐῶντος. ὁ
[26]	ἕνα τῶν Πεισίου ἑταίρων Διογένη·	τοῦ	δὲ Σωκλάρου πρὸς αὐτὸν ἔτι
[13]	τί οὖν διαφέρει τὴν περὶ	τοῦ	Διὸς δόξαν ἢ τῆς Ἀθηνᾶς
[18]	πατήρ ταῦτ´’ εἶπεν, ὦ πρὸς	τοῦ	Διός, οὐ θεοληψία καταφανής; οὗτος
[16]	καὶ ὄντων, οἶσθ´ ἐπὶ ταῖς	τοῦ	Διὸς τιμαῖς προαγωγὸν ἐρωμένου γενόμενον;
[21]	ἔξωθεν καὶ νόμων πλέον ἔχουσα	τοῦ	ἑκουσίου τὸ βεβιασμένον ὑπ´ αἰσχύνης
[18]	καὶ Πλάτωνος καὶ Σόλωνος ἀπὸ	τοῦ	Ἑλικῶνος εἰς τὴν Ἀκαδημίαν ἐστεφανωμένος
[23]	τὸ γὰρ ἐρᾶν ἐν γάμῳ	τοῦ	ἐρᾶσθαι μεῖζον ἀγαθόν ἐστι· πολλῶν
[16]	ψυχὴν τοῦ ἐρῶντος ἐνδιαιτᾶσθαι τῇ	τοῦ	ἐρωμένου· οἶμαι δὲ καὶ τὸ
[17]	τῇ μάχῃ· τὸν δ´ ὑπὸ	τοῦ	ἐρωμένου φιληθέντα τῶν ἀπὸ Θρᾴκης
[16]	Ῥωμαῖος Κάτων ἔλεγε τὴν ψυχὴν	τοῦ	ἐρῶντος ἐνδιαιτᾶσθαι τῇ τοῦ ἐρωμένου·
[5]	ἐμνήσθης καὶ χρηστέον αὐτῷ γνώμονι	τοῦ	ἐρωτικοῦ ἀνδρός, ἔσθ´ ἥβης ἐρατοῖσιν
[13]	δόξαν ἢ τῆς Ἀθηνᾶς ἢ	τοῦ	Ἔρωτος εἰς ἀμφίβολον τῷ λόγῳ
[9]	σύνναος μὲν ἐνταυθοῖ καὶ συνίερος	τοῦ	Ἔρωτος, ἐν δὲ Δελφοῖς κατάχρυσος
[17]	ἐῶμεν, μετὰ δὲ τὴν ἰσχὺν	τοῦ	Ἔρωτος οὖσαν τοσαύτην ἤδη τὴν
[19]	παρελθόντες ἔσω φέρονται καὶ ἅπτονται	τοῦ	ἤθους, ἐκκαλούμενος τὰς ὄψεις καθορῶσι
[20]	μέτριον πάχος ἔχοντι προσπεσοῦσα νέφει	τοῦ	ἡλίου ψαύσῃ κατ´ ἀνάκλασιν καὶ
[19]	δ´ ἂν ἔχωσιν ἴχνος τι	τοῦ	θείου καὶ ἀπορροὴν καὶ ὁμοιότητα
[15]	ἐστι καὶ ἀχάριστον, ἀπολαύοντάς γε	τοῦ	θείου τοῦ φιλανθρώπου πανταχόσε νενεμημένου
[19]	ὁμοίως ἑκάτερον καὶ νοσεῖ, τὴν	τοῦ	θεοῦ δύναμιν οὐ τὴν αὑτοῦ
[22]	πρός γ´ ὑμᾶς τοὺς ὁμοχώρους	τοῦ	θεοῦ καὶ θιασώτας, ὅμως τὸ
[13]	Ὁ δὲ Χρύσιππος ἐξηγούμενος τοὔνομα	τοῦ	θεοῦ κατηγορίαν ποιεῖ καὶ διαβολήν·
[24]	ὁ δεινὸς ἔρως καὶ ἵμερος	τοῦ	θεοῦ τὴν ὕλην ἀπολίπῃ καὶ
[17]	ὁ πατήρ· ἧκεν ἐπίκουρος Χαλκιδεῦσι	τοῦ	Θεσσαλικοῦ πολέμου πρὸς Ἐρετριεῖς ἀκμάζοντος·
[21]	δ´ Ἔρως ἔθιγεν αὐτῆς Ἱππολόχου	τοῦ	Θεσσαλοῦ, τὸν ὕδατι χλωρῷ κατακλυζόμενον
[5]	γὰρ οὖν, ὦ Πρωτόγενες, ἡ	τοῦ	θήλεος ὕπειξις τῷ ἄρρενι κέκληται
[20]	βεβαιότερον· ἀλλ´ οὗτος ἔοικεν ὁ	τοῦ	Ἰξίονος ἴλιγγος εἶναι καὶ πλάνος,
[19]	καὶ πράξεων ἀλλήλοις, ἂν περίκομμα	τοῦ	καλοῦ καὶ εἴδωλον ἐν ταῖς
[21]	καθάπερ γὰρ ἐν Ῥώμῃ φασὶ	τοῦ	καλουμένου δικτάτωρος ἀναγορευθέντος ἀποτίθεσθαι τὰς
[16]	ἀλλ´ ἔπηλυς ἐπίπνοια καὶ παρατροπὴ	τοῦ	λογιζομένου καὶ φρονοῦντος ἀρχὴν κρείττονος
[6]	ἐμοὶ μέν’ εἶπεν ὀλίγον μέλει	τοῦ	λόγου· Δαφναῖον δ´ ὁρῶ ταὐτὸν
[16]	γε τοῦ Πλάτωνος ἐπιλάβοιτ´ ἂν	τοῦ	λόγου καὶ παρεξιόντος. μανία γὰρ
[1]	ἀλλ´ εἴσομαι λεγόντων. (ΦΛΑΟΥΙΑΝΟΣ) Ἄφελε	τοῦ	λόγου τὸ νῦν ἔχον ἐποποιῶν
[9]	βασιλικοῦ θεράπαινα παλλακευομένη· Νίνου δὲ	τοῦ	μεγάλου βασιλέως ἐντυχόντος αὐτῇ καὶ
[16]	θεὶς πέπαυται τῆς πολεμικῆς μανίας,	τοῦ	μὲν ἔπειτα γηθόσυνοι θεράποντες ἀπ´
[18]	τιτρώσκεται· ἀλλ´ ὁ θεὸς αἴτιος	τοῦ	μὲν καθαψάμενος τὸν δ´ ἐάσας.
[13]	καὶ τῶν γυμνασιάρχων ἦν διαφορά,	τοῦ	μὲν οἰομένου δεῖν τὸν Βάκχωνα
[18]	οὐ γὰρ μανθάνομέν γέ που	τοῦ	Μενάνδρου λέγοντος οὐδὲ συνίεμεν, καιρός
[22]	πολλῶν βασιλέων καὶ δυναστῶν αὐτήν.	τοῦ	μέντοι Σινόριγος τολμήσαντος ἐντυχεῖν περὶ
[9]	ὁμιλοῦσι, τί κωλύει κἀκείνην ἐπιμεληθῆναι	τοῦ	νεανίσκου βέλτιον ἡστινοσοῦν νέας; δύσμικτα
[17]	θεᾶσθαι τὸν ἀγῶνα· φήσαντος δὲ	τοῦ	νεανίσκου καὶ φιλοφρόνως αὐτὸν ἀσπασαμένου
[11]	βιασμόν, οὐκ ἀπολόγημα καὶ στρατήγημα	τοῦ	νεανίσκου νοῦν ἔχοντος, ὅτι τὰς
[2]	τε μήτηρ ὑφεωρᾶτο τὸ βάρος	τοῦ	οἴκου καὶ τὸν ὄγκον ὡς
[16]	τὴν φιλίαν καθάπερ ἐπὶ κύματος	τοῦ	πάθους ἅμα θεῷ φερομένη. λέγω
[25]	γυναικὸς ἐναγωνίως συνετραγῳδεῖτο τῇ δόξῃ	τοῦ	πάθους· ἐκεῖνον δ´ ἰδεῖν ποθοῦσα
[22]	τῇ Κάμμῃ καταφυγὴ καὶ παραμυθία	τοῦ	πάθους ἱερωσύνη πατρῷος Ἀρτέμιδος· καὶ
[20]	γραμματικοί, λέγοντες πρὸς τὸ ποικίλον	τοῦ	πάθους καὶ τὸ ἀνθηρὸν γεγονέναι
[8]	τρυφῶσα, καὶ σχῆμα λαβοῦσα τῶν	τοῦ	πάθους οἰκείων. εἰ δ´ αἰσχύνεται
[13]	~Παυσαμένου δὲ τοῦ Πεμπτίδου καὶ	τοῦ	πατρὸς ἀρξαμένου τι περὶ τούτων
[19]	εἴρηται βέλτιον. ~Εἰπόντος δὲ ταῦτα	τοῦ	πατρός, ὁ Σώκλαρος ὁρᾷς’ εἶπεν
[11]	ἡ πόλις ἐκνενεύρισται. προάγοντος οὖν	τοῦ	Πεισίου, ὁ μὲν Πρωτογένης οὐκ
[11]	πρὸς ἀλλήλους. ~Ὡς οὖν ὁ	τοῦ	Πεισίου φίλος ὥσπερ ἐν πολέμῳ
[14]	ἢ πάθος ἡμέτερον; ἀποκριναμένου δὲ	τοῦ	Πεμπτίδου θεὸν ἡγεῖσθαι τὸν Ἄρην
[13]	πρῶτοι τοῦτο λέξαντες. ~Παυσαμένου δὲ	τοῦ	Πεμπτίδου καὶ τοῦ πατρὸς ἀρξαμένου
[6]	ὑπὸ τοῦ πυρὸς ὡς ὑπὸ	τοῦ	πεπυρωμένου χαλκοῦ καὶ ῥέοντος, ἂν
[9]	τοῖς οὐκ ἀρνουμένοις οὐδὲ φεύγουσι	τοῦ	περὶ γάμον Ἔρωτος εἶναι χορευταῖς;
[19]	τὸν λόγον; καὶ γὰρ ἄρτι	τοῦ	Πλάτωνος ἅμα καὶ τῶν Αἰγυπτίων
[16]	ὁ πατὴρ ἔφη τά γε	τοῦ	Πλάτωνος ἐπιλάβοιτ´ ἂν τοῦ λόγου
[16]	Πυθία τοῦ τρίποδος ἐκβᾶσα καὶ	τοῦ	πνεύματος ἐν γαλήνῃ καὶ ἡσυχίᾳ
[21]	μὲν ἀνὴρ οὐδὲν ἧττον ἀσπάζεται	τοῦ	Ποδάργου τὴν εὐφυΐαν {ἢ} Αἴθης
[2]	συγκαταζῆν τῷ Βάκχωνι. παραδόξου δὲ	τοῦ	πράγματος αὐτοῦ φανέντος, ἥ τε
[5]	~Ἔτι δὲ πλείονα λέγειν προθυμουμένου	τοῦ	Πρωτογένους, ἀντικρούσας ὁ Δαφναῖος εὖ
[6]	μέντοι καὶ ὁ πατὴρ ἔφη	τοῦ	Πρωτογένους ἐπιλαβέσθαι καὶ εἰπεῖν τόδ´
[9]	τὴν τοιαύτην ἀκρασίαν. ~Παυσαμένου δὲ	τοῦ	Πρωτογένους, ὁρᾷς’ εἶπεν ὁ πατήρ,
[6]	γὰρ ἐκεῖνος οὐχ οὕτως ὑπὸ	τοῦ	πυρὸς ὡς ὑπὸ τοῦ πεπυρωμένου
[22]	οὐκ ἄλλῃ τινὶ μοχθηρίᾳ προαχθέντος	τοῦ	Σινόριγος. ἧκεν οὖν πιστεύσας ἐκεῖνος
[5]	εὖ γε νὴ Δί´’ ἔφη	τοῦ	Σόλωνος ἐμνήσθης καὶ χρηστέον αὐτῷ
[17]	ἂν κελεύῃ. τῶν μὲν γὰρ	τοῦ	Σοφοκλέους Νιοβιδῶν βαλλομένων καὶ θνησκόντων
[21]	στέργειν ἑνί μοι δοκεῖ γράμματι	τοῦ	στέγειν παραλλάττον εὐθὺς ἐμφαίνειν τὴν
[18]	πῦρ καὶ φλόγας ἀφιέναι διὰ	τοῦ	στόματος ἔξω ῥεούσας· αὕτη δ´
[2]	κόρης κατὰ γένος προσηκούσης ἐκ	τοῦ	συμπαρεῖναι καὶ διαλέγεσθαι πολλάκις ἔπαθε
[25]	τούτῳ πρὸς τὰ λοιπὰ μέρη	τοῦ	σώματος, αἰρόμενον καὶ ἀναπιμπλάμενον ἀπέκρυπτε
[25]	ὑπὸ φαρμάκων, συμπεφλέχθαι δὲ μετὰ	τοῦ	σώματος τὴν ἔπαυλιν· ἐβούλετο γὰρ
[17]	ὅρκους τε καὶ πίστεις ἐπὶ	τοῦ	τάφου παρὰ τῶν ἐρωμένων λαμβάνοντες.
[22]	λαμπρὸν ἀνωλόλυξε καὶ φθεγξαμένη τοὔνομα	τοῦ	τεθνεῶτος ταύτην’ εἶπεν ἐγὼ τὴν
[16]	ὡς δ´ αὔτως ἡ Πυθία	τοῦ	τρίποδος ἐκβᾶσα καὶ τοῦ πνεύματος
[18]	τοσοῦτον ἡ Πυθία πέπονθεν ἁψαμένη	τοῦ	τρίποδος; τίνα τῶν ἐνθεαζομένων οὕτως
[20]	τὸ φῶς δόξαν ἡμῖν ἐνεργάσηται	τοῦ	φαντάσματος ὡς ἐν τῷ νέφει
[15]	ἀχάριστον, ἀπολαύοντάς γε τοῦ θείου	τοῦ	φιλανθρώπου πανταχόσε νενεμημένου καὶ μηδαμοῦ
[17]	τὰς αἰθέρος περᾶν ἕτοιμος‘ ὑπὲρ	τοῦ	φίλου οὗπερ ἂν κελεύῃ. τῶν
[9]	οὐ διεφθάρησαν οὐδ´ ὑφῆκάν τι	τοῦ	φρονήματος, ἀλλὰ τιμώμενοι καὶ κρατοῦντες

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/06/2005