Chapitre |
[16] |
καλὸν
ἡ
δ´
ἀντιτακτικὴ
πρὸς
|
τὸ
|
αἰσχρὸν
ἀρχῆθεν
ἐγγέγονε
ταῖς
ψυχαῖς, |
[21] |
ταὐτὸ
ποιῶν
ἀκαταστάτῳ
καὶ
πρὸς
|
τὸ |
ἀκόλαστον
ἐκφερούσῃ
τὴν
ψυχήν,
οὐκ |
[19] |
ἀλήθειαν,
ἐξ
Ἅιδου
δ´
εἰς
|
τὸ |
ἀληθείας
πεδίον‘
οὗ
τὸ
πολὺ |
[5] |
τὸν
βίον.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
τὸ |
ἀληθὲς
σκοποῦμεν,
ὦ
Πρωτόγενες,
ἓν |
[23] |
πίστεως
καὶ
δικαιοσύνης,
ὅπου
καὶ
|
τὸ |
ἀνδρεῖον
καὶ
τὸ
θαρραλέον
καὶ |
[20] |
τὸ
ποικίλον
τοῦ
πάθους
καὶ
|
τὸ |
ἀνθηρὸν
γεγονέναι
τὴν
εἰκασίαν.
καὶ |
[17] |
παρ´
ἐραστήν,
ἵν´
οὕτω
γένηται
|
τὸ
|
ἀσπὶς
δ´
ἀσπίδ´
ἔρειδε
κόρυς |
[9] |
ἔνδοξος;
αἱ
δὲ
σώφρονες
οὐ
|
τὸ |
αὐστηρὸν
καὶ
κατεγρυπωμένον
ἐπαχθὲς
καὶ |
[18] |
τὸ
αὐτὸ
σῶμα
πολλοὶ
καὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
κάλλος
ὁρῶσιν,
εἴληπται
δ´ |
[18] |
τὸ
τύμπανον
ἐξίστησιν;
Καὶ
μὴν
|
τὸ |
αὐτὸ
σῶμα
πολλοὶ
καὶ
τὸ |
[2] |
φανέντος,
ἥ
τε
μήτηρ
ὑφεωρᾶτο
|
τὸ |
βάρος
τοῦ
οἴκου
καὶ
τὸν |
[13] |
ἐφ´
ἑνὸς
ταράττηται
καὶ
σαλεύηται
|
τὸ |
βέβαιον
αὐτῆς
καὶ
νενομισμένον,
ἐπισφαλὴς |
[21] |
νόμων
πλέον
ἔχουσα
τοῦ
ἑκουσίου
|
τὸ |
βεβιασμένον
ὑπ´
αἰσχύνης
καὶ
φόβων, |
[23] |
παιδεῦον
αὐτοῦ
κινητικώτερον
ἐποίησε
καὶ
|
τὸ |
βλάπτον
ἀφυλακτότερον,
οὕτως
ἡ
φύσις |
[11] |
γυμνάσιον
ταῖς
γυναιξὶ
παραδῶμεν
καὶ
|
τὸ |
βουλευτήριον,
εἰ
παντάπασιν
ἡ
πόλις |
[23] |
ἀδικῶ
γυναῖχ´
ὁ
δυσδαίμων
ἐγώ.
|
τὸ |
γὰρ
ἐρᾶν
ἐν
γάμῳ
τοῦ |
[25] |
κυοῦσα
λουομένη
μετὰ
τῶν
γυναικῶν·
|
τὸ |
γὰρ
φάρμακον,
ᾧ
τὴν
κόμην |
[15] |
καὶ
μὴ
παρατραπῆναι
μηδὲ
κλασθῆναι
|
τὸ |
γενναῖον
ἐρημίᾳ
κηδεμόνος
ἢ
κακίᾳ |
[9] |
ὥρα
τὸ
τίκτειν
ἔχουσα
καὶ
|
τὸ |
γεννᾶν
εὐάρμοστός
ἐστιν·
ἀκμάζειν
δὲ |
[13] |
συμπαρόντος·
μὴ
συμπαρόντος
δὲ
κομιδῇ
|
τὸ |
γινόμενον
ἄζηλον
ἀπολείπεται
καὶ
ἄτιμον |
[11] |
ἡμεῖς,
ἴωμεν’
εἶπεν,
ὅπως
καὶ
|
τὸ |
γυμνάσιον
ταῖς
γυναιξὶ
παραδῶμεν
καὶ |
[23] |
δ´
Ἔρως
ἐστίν.
Ἄτοπον
οὖν
|
τὸ |
γυναιξὶν
ἀρετῆς
φάναι
μηδαμῇ
μετεῖναι· |
[16] |
ὁρῶν
διαπληκτιζόμενον
ἀπὸ
νευμάτων
πρὸς
|
τὸ |
γύναιον,
ἀπέκλινεν
ἡσυχῆ
τὴν
κεφαλὴν |
[9] |
δὲ
τῷ
φιλεῖν
καὶ
προσηνής;
|
τὸ |
δ´
ὅλον’
ἔφη
καὶ
τὸν |
[16] |
ἐξ
Ἀπόλλωνος
ἐπιπνοίας
καὶ
κατοχῆς,
|
τὸ |
δὲ
βακχεῖον
ἐκ
Διονύσου,
κἀπὶ |
[25] |
φίλαις
ὁρωμένη
καὶ
οἰκείαις
γυναιξί.
|
τὸ |
δὲ
πάντων
ἀπιστότατον,
ἔλαθε
κυοῦσα |
[14] |
πολεμικὸν
καὶ
ἀντίπαλον
θεὸν
ἔχει,
|
τὸ |
δὲ
φιλητικὸν
καὶ
κοινωνικὸν
καὶ |
[4] |
καλεῖται,
οὕτως
ἔνεστι
τῇ
φύσει
|
τὸ |
δεῖσθαι
τῆς
ἀπ´
ἀλλήλων
ἡδονῆς |
[24] |
ἀλλ´
οὔτε
τούτοις
ἀεὶ
παραμένει
|
τὸ |
δηκτικὸν
οὔτε
τοῖς
ἐρῶσιν,
ἀλλ´ |
[9] |
ἐν
τῷ
θρόνῳ
καθεζομένην
ἔχουσαν
|
τὸ |
διάδημα
καὶ
χρηματίζουσαν.
δόντος
δ´ |
[16] |
τοῦ
ἐρωμένου·
οἶμαι
δὲ
καὶ
|
τὸ |
εἶδος
καὶ
τὸ
ἦθος
καὶ |
[2] |
καίπερ
οὖσα
νέα
καὶ
ἱκανὴ
|
τὸ |
εἶδος.
τῷ
δὲ
Βάκχωνι
φίλης |
[21] |
μὲν
ἐκ
τῆς
Πλατωνικῆς
πόλεως
|
τὸ |
ἐμὸν’
ἕξει
καὶ
τὸ
οὐκ |
[17] |
ὥς
φησι
Σοφοκλῆς,
ἅπαντας
οὔτε
|
τὸ |
ἐπιεικὲς
οὔτε
τὴν
χάριν
οἶδεν, |
[2] |
πλῆθος
ὁρῶσα
γενναίων
ἐραστῶν
εἰς
|
τὸ |
ἐρᾶν
προήχθη
καὶ
διενοεῖτο
μηθὲν |
[19] |
μνήμῃ
καὶ
ἀναλάμπουσι
πρὸς
ἐκεῖνο
|
τὸ
|
ἐράσμιον
ἀληθῶς
καὶ
μακάριον
καὶ |
[16] |
οὖν
εὐθύς,
ὅτι
τῆς
Ἀφροδίτης
|
τὸ |
ἔργον
ἔρωτος
ὤνιόν
ἐστι
δραχμῆς, |
[16] |
τρίτον
τὸ
ἑταιρικὸν
καὶ
τελευταῖον
|
τὸ |
ἐρωτικόν,
ἔχει
τούτων
ἕκαστον
ἐπιστάτην |
[20] |
τῷ
νέφει
ὄντος.
ταὐτὸ
δὴ
|
τὸ |
ἐρωτικὸν
μηχάνημα
καὶ
σόφισμα
περὶ |
[16] |
ὁμόγνιον
καὶ
πατρῷον·
μόνον
δὲ
|
τὸ
|
ἐρωτικὸν
ὥσπερ
δυσιεροῦν
ἄθεον
καὶ |
[16] |
ξενικὸν
ἐπὶ
τούτῳ
καὶ
τρίτον
|
τὸ |
ἑταιρικὸν
καὶ
τελευταῖον
τὸ
ἐρωτικόν, |
[16] |
δὲ
καὶ
τὸ
εἶδος
καὶ
|
τὸ |
ἦθος
καὶ
ὁ
βίος
καὶ |
[25] |
τὸν
οἶκτον
ἐξῄρει
τῶν
θεωμένων
|
τὸ |
θαρραλέον
αὐτῆς
καὶ
μεγαλήγορον,
ᾧ |
[23] |
ὅπου
καὶ
τὸ
ἀνδρεῖον
καὶ
|
τὸ
|
θαρραλέον
καὶ
τὸ
μεγαλόψυχον
ἐν |
[10] |
οὐθεὶς
τῶν
ἀγωνιζομένων,
ἀλλ´
ἀφέντες
|
τὸ |
θέατρον
ἐπὶ
τῶν
θυρῶν
τῆς |
[21] |
ἱερὰς
ἀναμνήσεις
καλοῦμεν
ἡμεῖς
ἐπὶ
|
τὸ |
θεῖον
καὶ
ἀληθινὸν
καὶ
Ὀλύμπιον |
[20] |
φαινομένων
καὶ
προσαγορευομένων
καλῶν
εἰς
|
τὸ |
θεῖον
καὶ
ἐράσμιον
καὶ
μακάριον
|
[20] |
τρόπος·
ἐκεῖ
γὰρ
ἀνακλᾶται
πρὸς
|
τὸ |
θεῖον
καὶ
νοητὸν
καλόν·
ὁρατοῦ |
[6] |
ἐκ
τῶν
μορίων
συνηρτῆσθαι
πρὸς
|
τὸ |
θῆλυ
μεθιστάναι
καὶ
μετοικίζειν
τὸν |
[21] |
λέγουσι,
μὴ
φάναι
δ´
ἀνθεῖν
|
τὸ |
θῆλυ
μηδὲ
ποιεῖν
ἔμφασιν
εὐφυΐας |
[19] |
μίξεως
χώρα
τοῦ
ἀθανάτου
πρὸς
|
τὸ |
θνητόν,
ἀδρανὴς
δὲ
καθ´
ἑαυτὴν |
[18] |
δοῦλον
ὣς
κλίνας
πτερόν,
καὶ
|
τὸ |
θράσος
ἐκκέκλασται
καὶ
κατακέκοπται
οἱ |
[21] |
τῶν
ἄλλων
ἐραστῶν,
ἐκκόψας
δὲ
|
τὸ |
θράσος
καὶ
κατακλάσας
τὸ
σοβαρὸν
|
[14] |
θεὸν
ἡγεῖσθαι
τὸν
Ἄρην
κοσμοῦντα
|
τὸ |
θυμοειδὲς
ἡμῶν
καὶ
ἀνδρῶδες,
ἀνακραγὼν |
[21] |
ὅθεν
ὡς
ἔοικεν
ἔτι
νῦν
|
τὸ |
ἱερὸν
Ἀφροδίτης
ἀνδροφόνου’
καλοῦσιν.
ἴσμεν
|
[17] |
πολεμίοις,
ὥστε
συνταράξαι
καὶ
τρέψασθαι
|
τὸ
|
ἱππικόν·
ἐκ
δὲ
τούτου
καὶ |
[14] |
ὀρθὸν
ἰθύνοι
βέλος·
ἀνδρὶ
δὲ
|
τὸ |
κάλλιστον
ἐπιχειροῦντι
θήραμα
φιλίαν
ἑλεῖν
|
[19] |
τῶν
ἐνυπνίων
ἀσπάζεται
καὶ
τέθηπε
|
τὸ |
κάλλιστον
καὶ
θειότατον.
ἀμφὶ
δέ |
[21] |
τἄρρενα’
καὶ
ἀποκρινάμενος
ὅπου
προσῇ
|
τὸ |
κάλλος,
ἀμφιδέξιος,
ἔδοξεν
οἰκείως
ἀποκρίνασθαι |
[21] |
ὑπὸ
φθόνου
καὶ
ζήλου
διὰ
|
τὸ |
κάλλος
εἰς
ἱερὸν
Ἀφροδίτης
προαγαγοῦσαι |
[19] |
χεῦεν
ὄνειρα,
πᾶν
ἐνταῦθα
πειθομένῃ
|
τὸ |
καλὸν
εἶναι
καὶ
τίμιον,
ἂν |
[24] |
συνεχέστεραι
πρὸς
ἄλλους
οὔτε
φιλίας
|
τὸ |
καλὸν
ἑτέρας
ἔνδοξον
οὕτω
καὶ |
[16] |
ἡ
μὲν
γὰρ
οἰκειωτικὴ
πρὸς
|
τὸ |
καλὸν
ἡ
δ´
ἀντιτακτικὴ
πρὸς |
[21] |
φιλόκαλος
καὶ
γενναῖος
οὐ
πρὸς
|
τὸ |
καλὸν
οὐδὲ
τὴν
εὐφυΐαν
ἀλλὰ |
[17] |
καὶ
φιλοφρόνως
αὐτὸν
ἀσπασαμένου
καὶ
|
τὸ |
κράνος
ἐπιθέντος,
ἐπιγαυρωθεὶς
ὁ
Κλεόμαχος |
[15] |
κακίᾳ
τῶν
προστυγχανόντων.
Ἢ
καὶ
|
τὸ |
λέγειν
ταῦτα
δεινόν
ἐστι
καὶ |
[22] |
αὐτὴ
προεκπιοῦσα
παρέδωκε
τῷ
Γαλάτῃ
|
τὸ |
λοιπόν·
ὡς
δ´
εἶδεν
ἐκπεπωκότα, |
[4] |
παραμένειν
οὐδὲ
θεραπεύειν
ἐφ´
ὥρᾳ
|
τὸ |
λυποῦν
καὶ
ἀκμάζον,
εἰ
καρπὸν |
[6] |
συνεξυγραινόμενος·
καὶ
τοῦτον
οὐκ
ἐνοχλεῖ
|
τὸ |
Λυσάνδρας
κάλλος,
ἀλλὰ
συνδιακεκαυμένῳ
καὶ |
[19] |
αἰδοῦς
οἷον
ἀτεχνῶς
πυρὸς
ἀφεῖλον
|
τὸ |
μανικόν,
αὐτὴν
δὲ
καὶ
φῶς
|
[12] |
οὖν
ἄτοπον,
εἰ
καὶ
ψυχῆς
|
τὸ |
μανικώτατον
πάθος
καὶ
μέγιστον
ἱερὸν |
[16] |
κοινωνίᾳ
θειοτέρας
δυνάμεως·
ἐνθουσιασμοῦ
δὲ
|
τὸ |
μαντικὸν
ἐξ
Ἀπόλλωνος
ἐπιπνοίας
καὶ |
[13] |
Ἄρην
φησίν,
ἀρχὰς
διδοὺς
τοῖς
|
τὸ |
μαχητικὸν
ἐν
ἡμῖν
καὶ
διάφορον |
[13] |
καὶ
πρεπόντως
ὠνόμασαν.
ἀλλ´
ὅμως
|
τὸ |
μέγα
τοῦτο
καὶ
θαυμαστὸν
Ἀφροδίτης
|
[23] |
ἀνδρεῖον
καὶ
τὸ
θαρραλέον
καὶ
|
τὸ |
μεγαλόψυχον
ἐν
πολλαῖς
ἐπιφανὲς
γέγονε
|
[2] |
καὶ
διαλέγεσθαι
πολλάκις
ἔπαθε
πρὸς
|
τὸ |
μειράκιον
αὐτή·
καὶ
λόγους
φιλανθρώπους |
[2] |
Ἀνθεμίωνος
ὡς
προϊεμένου
τῇ
Ἰσμηνοδώρᾳ
|
τὸ |
μειράκιον·
ὁ
δ´
ἐκεῖνον
οὐκ |
[10] |
τοὺς
ἀποτρέποντας,
ἔγνω
μὴ
προέσθαι
|
τὸ |
μειράκιον.
τῶν
οὖν
φίλων
τοὺς |
[17] |
ὑβριστικῶς
σοι
κέχρηται
καὶ
ὑπερηφάνως
|
τὸ |
μειράκιον,
φιλανθρώπως
μὲν
οὖν‘
ὁ |
[16] |
ῥυθμὸν
μεταβάλλοντες
ἐκ
τροχαίου
καὶ
|
τὸ |
μέλος
ἐκ
Φρυγίου
πραΰνουσι
καὶ |
[16] |
ἀρχὴν
ἔχουσα
καὶ
κίνησιν,
ἧς
|
τὸ |
μὲν
κοινὸν
ἐνθουσιαστικὸν
καλεῖται
πάθος· |
[14] |
ἀνακραγὼν
ὁ
πατήρ
εἶτ´’
ἔφη
|
τὸ |
μὲν
μαχητικόν,
ὦ
Πεμπτίδη,
καὶ |
[18] |
νομοθέται
καὶ
τρίτον
οἱ
φιλόσοφοι,
|
τὸ |
μὲν
{οὖν}
εἶναι
θεοὺς
ὁμοίως |
[17] |
πολέμου
πρὸς
Ἐρετριεῖς
ἀκμάζοντος·
καὶ
|
τὸ |
μὲν
πεζὸν
ἐδόκει
τοῖς
Χαλκιδεῦσιν |
[24] |
κατασπαζόμενος,
ὅτι
τῶν
καλῶν
καὶ
|
τὸ |
μετόπωρον
καλόν.
ἐκδέχεται
μόνον
οὐδὲν |
[1] |
λεγόντων.
(ΦΛΑΟΥΙΑΝΟΣ)
Ἄφελε
τοῦ
λόγου
|
τὸ |
νῦν
ἔχον
ἐποποιῶν
τε
λειμῶνας
|
[16] |
διώρισαν,
τὸ
φυσικὸν
πρῶτον
εἶτα
|
τὸ
|
ξενικὸν
ἐπὶ
τούτῳ
καὶ
τρίτον |
[21] |
πόλεως
τὸ
ἐμὸν’
ἕξει
καὶ
|
τὸ |
οὐκ
ἐμόν’
οὐ
γὰρ
ἁπλῶς |
[4] |
Εἰ
δ´
οὖν
καὶ
τοῦτο
|
τὸ |
πάθος
δεῖ
καλεῖν
Ἔρωτα,
θῆλυν
|
[12] |
τηλικαύτην
δύναμιν
ἔσχε
καὶ
τιμὴν
|
τὸ |
πάθος,
οἷς
ἦν
προσῆκον
ἐξελαύνειν
|
[19] |
σβεννύναι
πειρώμενοι
βίᾳ
καὶ
ἀλόγως
|
τὸ |
πάθος
οὐδὲν
ἀπέλαυσαν
αὐτοῦ
χρηστὸν
|
[23] |
τοῦτο
παιδομανία,
οὕτως
ἐκεῖνο
γυναικομανία
|
τὸ |
πάθος,
οὐδέτερον
δ´
Ἔρως
ἐστίν. |
[17] |
ὁ
μέγας
ἐφέστηκε
κίων·
καὶ
|
τὸ |
παιδεραστεῖν
πρότερον
ἐν
ψόγῳ
τιθέμενοι
|
[23] |
μέτρα
καὶ
ῥυθμοὺς
ἐφαρμόσασα
καὶ
|
τὸ |
παιδεῦον
αὐτοῦ
κινητικώτερον
ἐποίησε
καὶ |
[8] |
ἐστὶ
κωμάζειν
ἐπὶ
θύρας,
ᾄδειν
|
τὸ |
παρακλαυσίθυρον,
ἀναδεῖν
τὰ
εἰκόνια,
παγκρατιάζειν |
[22] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
θιασώτας,
ὅμως
|
τὸ |
περὶ
Κάμμαν
οὐκ
ἄξιόν
ἐστι |
[20] |
φαινόμενον
λέγειν.
ἀνάκλασις
δή
που
|
τὸ |
περὶ
τὴν
ἶρίν
ἐστι
τῆς |
[20] |
ἁψαμένοις·
ὧν
ἕν
ἐστι
καὶ
|
τὸ |
περὶ
τῆς
γενέσεως·
δεινότατον
θέων
|
[16] |
καλεῖται
πάθος·
ὡς
γὰρ
ἔμπνουν
|
τὸ |
πνεύματος
πληρωθὲν
ἔμφρον
δὲ
τὸ |
[20] |
νέφεσι
κενὸν
ὥσπερ
σκιαῖς
θηρωμένου
|
τὸ
|
ποθούμενον·
ὥσπερ
οἱ
παῖδες
προθυμούμενοι |
[16] |
λαβοῦς´
ἁπαλὴν
καὶ
ἄβατον
ψυχὴν‘
|
τὸ |
ποιητικὸν
καὶ
μουσικὸν
ἐξώρμησε
καὶ |
[20] |
ἀναπεπείκασιν
οἱ
γραμματικοί,
λέγοντες
πρὸς
|
τὸ |
ποικίλον
τοῦ
πάθους
καὶ
τὸ |
[19] |
εἰς
τὸ
ἀληθείας
πεδίον‘
οὗ
|
τὸ |
πολὺ
καὶ
καθαρὸν
καὶ
ἀψευδὲς |
[17] |
γὰρ
ποιεῖ,
κἂν
ῥᾴθυμος
ᾖ
|
τὸ |
πρίν·
καὶ
ἀνδρεῖον,
ᾗ
λέλεκται, |
[17] |
Ἔρως
διδάσκει,
κἂν
ἄμουσος
ᾖ
|
τὸ |
πρίν.
συνετόν
τε
γὰρ
ποιεῖ, |
[15] |
καὶ
φιλίαν,
οὔτ´
ἄνευ
θεοῦ‘
|
τὸ |
προσῆκον
τέλος
λαμβάνουσαν,
οὔτ´
ἄλλον |
[17] |
θεῶν
ὁ
Ἅιδης
Ἔρωτι
ποιεῖ
|
τὸ |
προσταττόμενον·
καίτοι
πρός
γε
τοὺς |
[18] |
ἔδοξε
τῆς
ἀρετῆς
ἔχειν
ἀδηρίτως
|
τὸ |
πρωτεῖον,
οὕτως
αἱ
τρεῖς
στάσεις
|
[19] |
μνήμην
ἀτρέμα
διὰ
τούτων
ἀναφλεγομένην
|
τὸ |
πρῶτον.
ὅθεν
διὰ
σκαιότητας
ἔνιοι |
[17] |
καίπερ
ὢν
ἐρωτικὸς
ὁ
Εὐριπίδης,
|
τὸ |
σμικρότατον
ἀπεθαύμασεν
εἰπὼν
ποιητὴν
ἄρα
|
[21] |
δὲ
τὸ
θράσος
καὶ
κατακλάσας
|
τὸ |
σοβαρὸν
καὶ
ἀνάγωγον,
ἐμβαλὼν
δ´ |
[13] |
ἐναργέστερον
οὐδ´
εἰ
δι´
ἄκρας
|
τὸ |
σοφὸν
εὕρηται
φρενός‘
ἀλλ´
ἕδρα |
[23] |
γὰρ
φιλότεκνοι
καὶ
φίλανδροι,
καὶ
|
τὸ
|
στερκτικὸν
ὅλως
ἐν
αὐταῖς,
ὥσπερ |
[2] |
Πεισίᾳ
καὶ
τῷ
Ἀνθεμίωνι
βουλεύσασθαι
|
τὸ
|
συμφέρον,
ὧν
ὁ
μὲν
ἀνεψιὸς |
[18] |
τε
φωνὴν
ἴσχεσθαι
καὶ
φλέγεσθαι
|
τὸ |
σῶμα
καὶ
καταλαμβάνειν
ὠχρότητα
καὶ |
[25] |
συνέβη·
ῥίψασα
γάρ,
ὅπως
ἔτυχε,
|
τὸ |
σῶμα
μετ´
οἴκτων
καὶ
ὀλοφυρμῶν |
[5] |
κρίθινον,
ἄκαρπον
αὐτοῦ
καὶ
ἀτελὲς
|
τὸ
|
ταρακτικόν
ἐστι
καὶ
πλήσμιον
καὶ |
[15] |
ἐν
χρείαις,
ὧν
ἀναγκαιότερον
ἔνιαι
|
τὸ |
τέλος
ἢ
κάλλιον
ἔχουσιν;
ὥσπερ
|
[23] |
ὥσπερ
ἱερῶν
μεγάλων
κοινωνήματα.
καὶ
|
τὸ |
τῆς
ἡδονῆς
μικρόν,
ἡ
δ´ |
[18] |
θράσος
ἐκκέκλασται
καὶ
κατακέκοπται
οἱ
|
τὸ
|
τῆς
ψυχῆς
γαῦρον.
Ἄξιον
δὲ |
[9] |
γε
πρὸς
γάμον
καὶ
ὥρα
|
τὸ |
τίκτειν
ἔχουσα
καὶ
τὸ
γεννᾶν
|
[11] |
δ´
Ἀνθεμίων
νεανικὸν
μέν’
ἔφη
|
τὸ |
τόλμημα
καὶ
Λήμνιον
ὡς
ἀληθῶς, |
[14] |
μέλλων
ἐπὶ
τὸν
ὄρνιν
αἴρεσθαι
|
τὸ |
τόξον,
ὡς
Αἰσχύλος
φησίν,
Ἀγρεὺς |
[18] |
αὐλὸς
καὶ
τὰ
μητρῷα
καὶ
|
τὸ
|
τύμπανον
ἐξίστησιν;
Καὶ
μὴν
τὸ |
[19] |
ἐν
ᾧ
τό
τε
σῶμα
|
τὸ
|
τῶν
ἐρωμένων
παρελθόντες
ἔσω
φέρονται |
[5] |
πρὸς
παῖδας
καὶ
γυναῖκας
πάθος
|
τὸ |
τῶν
Ἐρώτων·
εἰ
δὲ
βούλοιο |
[19] |
δικαίως
χρεωκοπῶν,
εἴ
γε
δεῖ
|
τὸ |
φαινόμενον
εἰπεῖν,
ἱερὸν
ὄντα
τὸν |
[20] |
ἑλεῖν
τοῖν
χεροῖν,
ἑλκόμενοι
πρὸς
|
τὸ |
φαινόμενον.
εὐφυοῦς
δ´
ἐραστοῦ
καὶ |
[20] |
ὁ
πατήρ·
οὕτω
γὰρ
βιάζεται
|
τὸ |
φαινόμενον
λέγειν.
ἀνάκλασις
δή
που |
[17] |
καὶ
μηθὲν
δεομένοις
ἔπεισιν
ἐπιδεικνύναι
|
τὸ |
φιλοκίνδυνον
κἀφιλόψυχον·
ὡς
Θήρων
ὁ |
[16] |
τὸ
πνεύματος
πληρωθὲν
ἔμφρον
δὲ
|
τὸ |
φρονήσεως,
οὕτως
ὁ
τοιοῦτος
σάλος |
[9] |
καὶ
μόλις
ἐν
χρόνῳ
πολλῷ
|
τὸ |
φρύαγμα
καὶ
τὴν
ὕβριν
ἀφίησιν, |
[16] |
ἐχούσης,
ὥσπερ
οἱ
παλαιοὶ
διώρισαν,
|
τὸ |
φυσικὸν
πρῶτον
εἶτα
τὸ
ξενικὸν |
[20] |
περὶ
ἐκεῖνον
αὐγὴν
ὁρῶσα
καὶ
|
τὸ
|
φῶς
δόξαν
ἡμῖν
ἐνεργάσηται
τοῦ |
[20] |
μετὰ
σωμάτων
ὄντες
ἐνταῦθα
τουτὶ
|
τὸ |
φῶς
ἐπιποθοῦντες
κάθηνται
καὶ
θαυμάζοντες, |
[23] |
μὲν
ἡδομένους
τῷ
πάσχειν
εἰς
|
τὸ |
χείριστον
τιθέμενοι
γένος
κακίας
οὔτε |
[10] |
αἱ
μὲν
γυναῖκες
ἔνδον
αὐτοῦ
|
τὸ |
χλαμύδιον
ἀφαρπάσασαι
περιέβαλον
ἱμάτιον
νυμφικόν· |