Alphabétiquement     [«   »]
τισὶν 1
τίτθη 1
τιτρώσκεται 1
τὸ 137
τό 2
Τὸ 1
τόδ´ 1
Fréquences     [«    »]
132 δ´
137
126 τὸν
137 τὸ
188 δὲ
844 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLUTARQUE, Oeuvres morales, De l'amour

τὸ


Chapitre
[16]   καλὸν δ´ ἀντιτακτικὴ πρὸς  τὸ   αἰσχρὸν ἀρχῆθεν ἐγγέγονε ταῖς ψυχαῖς,
[21]   ταὐτὸ ποιῶν ἀκαταστάτῳ καὶ πρὸς  τὸ   ἀκόλαστον ἐκφερούσῃ τὴν ψυχήν, οὐκ
[19]   ἀλήθειαν, ἐξ Ἅιδου δ´ εἰς  τὸ   ἀληθείας πεδίον‘ οὗ τὸ πολὺ
[5]   τὸν βίον. Εἰ μὲν οὖν  τὸ   ἀληθὲς σκοποῦμεν, Πρωτόγενες, ἓν
[23]   πίστεως καὶ δικαιοσύνης, ὅπου καὶ  τὸ   ἀνδρεῖον καὶ τὸ θαρραλέον καὶ
[20]   τὸ ποικίλον τοῦ πάθους καὶ  τὸ   ἀνθηρὸν γεγονέναι τὴν εἰκασίαν. καὶ
[17]   παρ´ ἐραστήν, ἵν´ οὕτω γένηται  τὸ   ἀσπὶς δ´ ἀσπίδ´ ἔρειδε κόρυς
[9]   ἔνδοξος; αἱ δὲ σώφρονες οὐ  τὸ   αὐστηρὸν καὶ κατεγρυπωμένον ἐπαχθὲς καὶ
[18]   τὸ αὐτὸ σῶμα πολλοὶ καὶ  τὸ   αὐτὸ κάλλος ὁρῶσιν, εἴληπται δ´
[18]   τὸ τύμπανον ἐξίστησιν; Καὶ μὴν  τὸ   αὐτὸ σῶμα πολλοὶ καὶ τὸ
[2]   φανέντος, τε μήτηρ ὑφεωρᾶτο  τὸ   βάρος τοῦ οἴκου καὶ τὸν
[13]   ἐφ´ ἑνὸς ταράττηται καὶ σαλεύηται  τὸ   βέβαιον αὐτῆς καὶ νενομισμένον, ἐπισφαλὴς
[21]   νόμων πλέον ἔχουσα τοῦ ἑκουσίου  τὸ   βεβιασμένον ὑπ´ αἰσχύνης καὶ φόβων,
[23]   παιδεῦον αὐτοῦ κινητικώτερον ἐποίησε καὶ  τὸ   βλάπτον ἀφυλακτότερον, οὕτως φύσις
[11]   γυμνάσιον ταῖς γυναιξὶ παραδῶμεν καὶ  τὸ   βουλευτήριον, εἰ παντάπασιν πόλις
[23]   ἀδικῶ γυναῖχ´ δυσδαίμων ἐγώ.  τὸ   γὰρ ἐρᾶν ἐν γάμῳ τοῦ
[25]   κυοῦσα λουομένη μετὰ τῶν γυναικῶν·  τὸ   γὰρ φάρμακον, τὴν κόμην
[15]   καὶ μὴ παρατραπῆναι μηδὲ κλασθῆναι  τὸ   γενναῖον ἐρημίᾳ κηδεμόνος κακίᾳ
[9]   ὥρα τὸ τίκτειν ἔχουσα καὶ  τὸ   γεννᾶν εὐάρμοστός ἐστιν· ἀκμάζειν δὲ
[13]   συμπαρόντος· μὴ συμπαρόντος δὲ κομιδῇ  τὸ   γινόμενον ἄζηλον ἀπολείπεται καὶ ἄτιμον
[11]   ἡμεῖς, ἴωμεν’ εἶπεν, ὅπως καὶ  τὸ   γυμνάσιον ταῖς γυναιξὶ παραδῶμεν καὶ
[23]   δ´ Ἔρως ἐστίν. Ἄτοπον οὖν  τὸ   γυναιξὶν ἀρετῆς φάναι μηδαμῇ μετεῖναι·
[16]   ὁρῶν διαπληκτιζόμενον ἀπὸ νευμάτων πρὸς  τὸ   γύναιον, ἀπέκλινεν ἡσυχῆ τὴν κεφαλὴν
[9]   δὲ τῷ φιλεῖν καὶ προσηνής;  τὸ   δ´ ὅλον’ ἔφη καὶ τὸν
[16]   ἐξ Ἀπόλλωνος ἐπιπνοίας καὶ κατοχῆς,  τὸ   δὲ βακχεῖον ἐκ Διονύσου, κἀπὶ
[25]   φίλαις ὁρωμένη καὶ οἰκείαις γυναιξί.  τὸ   δὲ πάντων ἀπιστότατον, ἔλαθε κυοῦσα
[14]   πολεμικὸν καὶ ἀντίπαλον θεὸν ἔχει,  τὸ   δὲ φιλητικὸν καὶ κοινωνικὸν καὶ
[4]   καλεῖται, οὕτως ἔνεστι τῇ φύσει  τὸ   δεῖσθαι τῆς ἀπ´ ἀλλήλων ἡδονῆς
[24]   ἀλλ´ οὔτε τούτοις ἀεὶ παραμένει  τὸ   δηκτικὸν οὔτε τοῖς ἐρῶσιν, ἀλλ´
[9]   ἐν τῷ θρόνῳ καθεζομένην ἔχουσαν  τὸ   διάδημα καὶ χρηματίζουσαν. δόντος δ´
[16]   τοῦ ἐρωμένου· οἶμαι δὲ καὶ  τὸ   εἶδος καὶ τὸ ἦθος καὶ
[2]   καίπερ οὖσα νέα καὶ ἱκανὴ  τὸ   εἶδος. τῷ δὲ Βάκχωνι φίλης
[21]   μὲν ἐκ τῆς Πλατωνικῆς πόλεως  τὸ   ἐμὸν’ ἕξει καὶ τὸ οὐκ
[17]   ὥς φησι Σοφοκλῆς, ἅπαντας οὔτε  τὸ   ἐπιεικὲς οὔτε τὴν χάριν οἶδεν,
[2]   πλῆθος ὁρῶσα γενναίων ἐραστῶν εἰς  τὸ   ἐρᾶν προήχθη καὶ διενοεῖτο μηθὲν
[19]   μνήμῃ καὶ ἀναλάμπουσι πρὸς ἐκεῖνο  τὸ   ἐράσμιον ἀληθῶς καὶ μακάριον καὶ
[16]   οὖν εὐθύς, ὅτι τῆς Ἀφροδίτης  τὸ   ἔργον ἔρωτος ὤνιόν ἐστι δραχμῆς,
[16]   τρίτον τὸ ἑταιρικὸν καὶ τελευταῖον  τὸ   ἐρωτικόν, ἔχει τούτων ἕκαστον ἐπιστάτην
[20]   τῷ νέφει ὄντος. ταὐτὸ δὴ  τὸ   ἐρωτικὸν μηχάνημα καὶ σόφισμα περὶ
[16]   ὁμόγνιον καὶ πατρῷον· μόνον δὲ  τὸ   ἐρωτικὸν ὥσπερ δυσιεροῦν ἄθεον καὶ
[16]   ξενικὸν ἐπὶ τούτῳ καὶ τρίτον  τὸ   ἑταιρικὸν καὶ τελευταῖον τὸ ἐρωτικόν,
[16]   δὲ καὶ τὸ εἶδος καὶ  τὸ   ἦθος καὶ βίος καὶ
[25]   τὸν οἶκτον ἐξῄρει τῶν θεωμένων  τὸ   θαρραλέον αὐτῆς καὶ μεγαλήγορον,
[23]   ὅπου καὶ τὸ ἀνδρεῖον καὶ  τὸ   θαρραλέον καὶ τὸ μεγαλόψυχον ἐν
[10]   οὐθεὶς τῶν ἀγωνιζομένων, ἀλλ´ ἀφέντες  τὸ   θέατρον ἐπὶ τῶν θυρῶν τῆς
[21]   ἱερὰς ἀναμνήσεις καλοῦμεν ἡμεῖς ἐπὶ  τὸ   θεῖον καὶ ἀληθινὸν καὶ Ὀλύμπιον
[20]   φαινομένων καὶ προσαγορευομένων καλῶν εἰς  τὸ   θεῖον καὶ ἐράσμιον καὶ μακάριον
[20]   τρόπος· ἐκεῖ γὰρ ἀνακλᾶται πρὸς  τὸ   θεῖον καὶ νοητὸν καλόν· ὁρατοῦ
[6]   ἐκ τῶν μορίων συνηρτῆσθαι πρὸς  τὸ   θῆλυ μεθιστάναι καὶ μετοικίζειν τὸν
[21]   λέγουσι, μὴ φάναι δ´ ἀνθεῖν  τὸ   θῆλυ μηδὲ ποιεῖν ἔμφασιν εὐφυΐας
[19]   μίξεως χώρα τοῦ ἀθανάτου πρὸς  τὸ   θνητόν, ἀδρανὴς δὲ καθ´ ἑαυτὴν
[18]   δοῦλον ὣς κλίνας πτερόν, καὶ  τὸ   θράσος ἐκκέκλασται καὶ κατακέκοπται οἱ
[21]   τῶν ἄλλων ἐραστῶν, ἐκκόψας δὲ  τὸ   θράσος καὶ κατακλάσας τὸ σοβαρὸν
[14]   θεὸν ἡγεῖσθαι τὸν Ἄρην κοσμοῦντα  τὸ   θυμοειδὲς ἡμῶν καὶ ἀνδρῶδες, ἀνακραγὼν
[21]   ὅθεν ὡς ἔοικεν ἔτι νῦν  τὸ   ἱερὸν Ἀφροδίτης ἀνδροφόνου’ καλοῦσιν. ἴσμεν
[17]   πολεμίοις, ὥστε συνταράξαι καὶ τρέψασθαι  τὸ   ἱππικόν· ἐκ δὲ τούτου καὶ
[14]   ὀρθὸν ἰθύνοι βέλος· ἀνδρὶ δὲ  τὸ   κάλλιστον ἐπιχειροῦντι θήραμα φιλίαν ἑλεῖν
[19]   τῶν ἐνυπνίων ἀσπάζεται καὶ τέθηπε  τὸ   κάλλιστον καὶ θειότατον. ἀμφὶ δέ
[21]   τἄρρενα’ καὶ ἀποκρινάμενος ὅπου προσῇ  τὸ   κάλλος, ἀμφιδέξιος, ἔδοξεν οἰκείως ἀποκρίνασθαι
[21]   ὑπὸ φθόνου καὶ ζήλου διὰ  τὸ   κάλλος εἰς ἱερὸν Ἀφροδίτης προαγαγοῦσαι
[19]   χεῦεν ὄνειρα, πᾶν ἐνταῦθα πειθομένῃ  τὸ   καλὸν εἶναι καὶ τίμιον, ἂν
[24]   συνεχέστεραι πρὸς ἄλλους οὔτε φιλίας  τὸ   καλὸν ἑτέρας ἔνδοξον οὕτω καὶ
[16]   μὲν γὰρ οἰκειωτικὴ πρὸς  τὸ   καλὸν δ´ ἀντιτακτικὴ πρὸς
[21]   φιλόκαλος καὶ γενναῖος οὐ πρὸς  τὸ   καλὸν οὐδὲ τὴν εὐφυΐαν ἀλλὰ
[17]   καὶ φιλοφρόνως αὐτὸν ἀσπασαμένου καὶ  τὸ   κράνος ἐπιθέντος, ἐπιγαυρωθεὶς Κλεόμαχος
[15]   κακίᾳ τῶν προστυγχανόντων. καὶ  τὸ   λέγειν ταῦτα δεινόν ἐστι καὶ
[22]   αὐτὴ προεκπιοῦσα παρέδωκε τῷ Γαλάτῃ  τὸ   λοιπόν· ὡς δ´ εἶδεν ἐκπεπωκότα,
[4]   παραμένειν οὐδὲ θεραπεύειν ἐφ´ ὥρᾳ  τὸ   λυποῦν καὶ ἀκμάζον, εἰ καρπὸν
[6]   συνεξυγραινόμενος· καὶ τοῦτον οὐκ ἐνοχλεῖ  τὸ   Λυσάνδρας κάλλος, ἀλλὰ συνδιακεκαυμένῳ καὶ
[19]   αἰδοῦς οἷον ἀτεχνῶς πυρὸς ἀφεῖλον  τὸ   μανικόν, αὐτὴν δὲ καὶ φῶς
[12]   οὖν ἄτοπον, εἰ καὶ ψυχῆς  τὸ   μανικώτατον πάθος καὶ μέγιστον ἱερὸν
[16]   κοινωνίᾳ θειοτέρας δυνάμεως· ἐνθουσιασμοῦ δὲ  τὸ   μαντικὸν ἐξ Ἀπόλλωνος ἐπιπνοίας καὶ
[13]   Ἄρην φησίν, ἀρχὰς διδοὺς τοῖς  τὸ   μαχητικὸν ἐν ἡμῖν καὶ διάφορον
[13]   καὶ πρεπόντως ὠνόμασαν. ἀλλ´ ὅμως  τὸ   μέγα τοῦτο καὶ θαυμαστὸν Ἀφροδίτης
[23]   ἀνδρεῖον καὶ τὸ θαρραλέον καὶ  τὸ   μεγαλόψυχον ἐν πολλαῖς ἐπιφανὲς γέγονε
[2]   καὶ διαλέγεσθαι πολλάκις ἔπαθε πρὸς  τὸ   μειράκιον αὐτή· καὶ λόγους φιλανθρώπους
[2]   Ἀνθεμίωνος ὡς προϊεμένου τῇ Ἰσμηνοδώρᾳ  τὸ   μειράκιον· δ´ ἐκεῖνον οὐκ
[10]   τοὺς ἀποτρέποντας, ἔγνω μὴ προέσθαι  τὸ   μειράκιον. τῶν οὖν φίλων τοὺς
[17]   ὑβριστικῶς σοι κέχρηται καὶ ὑπερηφάνως  τὸ   μειράκιον, φιλανθρώπως μὲν οὖν‘
[16]   ῥυθμὸν μεταβάλλοντες ἐκ τροχαίου καὶ  τὸ   μέλος ἐκ Φρυγίου πραΰνουσι καὶ
[16]   ἀρχὴν ἔχουσα καὶ κίνησιν, ἧς  τὸ   μὲν κοινὸν ἐνθουσιαστικὸν καλεῖται πάθος·
[14]   ἀνακραγὼν πατήρ εἶτ´’ ἔφη  τὸ   μὲν μαχητικόν, Πεμπτίδη, καὶ
[18]   νομοθέται καὶ τρίτον οἱ φιλόσοφοι,  τὸ   μὲν {οὖν} εἶναι θεοὺς ὁμοίως
[17]   πολέμου πρὸς Ἐρετριεῖς ἀκμάζοντος· καὶ  τὸ   μὲν πεζὸν ἐδόκει τοῖς Χαλκιδεῦσιν
[24]   κατασπαζόμενος, ὅτι τῶν καλῶν καὶ  τὸ   μετόπωρον καλόν. ἐκδέχεται μόνον οὐδὲν
[1]   λεγόντων. (ΦΛΑΟΥΙΑΝΟΣ) Ἄφελε τοῦ λόγου  τὸ   νῦν ἔχον ἐποποιῶν τε λειμῶνας
[16]   διώρισαν, τὸ φυσικὸν πρῶτον εἶτα  τὸ   ξενικὸν ἐπὶ τούτῳ καὶ τρίτον
[21]   πόλεως τὸ ἐμὸν’ ἕξει καὶ  τὸ   οὐκ ἐμόν’ οὐ γὰρ ἁπλῶς
[4]   Εἰ δ´ οὖν καὶ τοῦτο  τὸ   πάθος δεῖ καλεῖν Ἔρωτα, θῆλυν
[12]   τηλικαύτην δύναμιν ἔσχε καὶ τιμὴν  τὸ   πάθος, οἷς ἦν προσῆκον ἐξελαύνειν
[19]   σβεννύναι πειρώμενοι βίᾳ καὶ ἀλόγως  τὸ   πάθος οὐδὲν ἀπέλαυσαν αὐτοῦ χρηστὸν
[23]   τοῦτο παιδομανία, οὕτως ἐκεῖνο γυναικομανία  τὸ   πάθος, οὐδέτερον δ´ Ἔρως ἐστίν.
[17]   μέγας ἐφέστηκε κίων· καὶ  τὸ   παιδεραστεῖν πρότερον ἐν ψόγῳ τιθέμενοι
[23]   μέτρα καὶ ῥυθμοὺς ἐφαρμόσασα καὶ  τὸ   παιδεῦον αὐτοῦ κινητικώτερον ἐποίησε καὶ
[8]   ἐστὶ κωμάζειν ἐπὶ θύρας, ᾄδειν  τὸ   παρακλαυσίθυρον, ἀναδεῖν τὰ εἰκόνια, παγκρατιάζειν
[22]   τοῦ θεοῦ καὶ θιασώτας, ὅμως  τὸ   περὶ Κάμμαν οὐκ ἄξιόν ἐστι
[20]   φαινόμενον λέγειν. ἀνάκλασις δή που  τὸ   περὶ τὴν ἶρίν ἐστι τῆς
[20]   ἁψαμένοις· ὧν ἕν ἐστι καὶ  τὸ   περὶ τῆς γενέσεως· δεινότατον θέων
[16]   καλεῖται πάθος· ὡς γὰρ ἔμπνουν  τὸ   πνεύματος πληρωθὲν ἔμφρον δὲ τὸ
[20]   νέφεσι κενὸν ὥσπερ σκιαῖς θηρωμένου  τὸ   ποθούμενον· ὥσπερ οἱ παῖδες προθυμούμενοι
[16]   λαβοῦς´ ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ψυχὴν‘  τὸ   ποιητικὸν καὶ μουσικὸν ἐξώρμησε καὶ
[20]   ἀναπεπείκασιν οἱ γραμματικοί, λέγοντες πρὸς  τὸ   ποικίλον τοῦ πάθους καὶ τὸ
[19]   εἰς τὸ ἀληθείας πεδίον‘ οὗ  τὸ   πολὺ καὶ καθαρὸν καὶ ἀψευδὲς
[17]   γὰρ ποιεῖ, κἂν ῥᾴθυμος  τὸ   πρίν· καὶ ἀνδρεῖον, λέλεκται,
[17]   Ἔρως διδάσκει, κἂν ἄμουσος  τὸ   πρίν. συνετόν τε γὰρ ποιεῖ,
[15]   καὶ φιλίαν, οὔτ´ ἄνευ θεοῦ‘  τὸ   προσῆκον τέλος λαμβάνουσαν, οὔτ´ ἄλλον
[17]   θεῶν Ἅιδης Ἔρωτι ποιεῖ  τὸ   προσταττόμενον· καίτοι πρός γε τοὺς
[18]   ἔδοξε τῆς ἀρετῆς ἔχειν ἀδηρίτως  τὸ   πρωτεῖον, οὕτως αἱ τρεῖς στάσεις
[19]   μνήμην ἀτρέμα διὰ τούτων ἀναφλεγομένην  τὸ   πρῶτον. ὅθεν διὰ σκαιότητας ἔνιοι
[17]   καίπερ ὢν ἐρωτικὸς Εὐριπίδης,  τὸ   σμικρότατον ἀπεθαύμασεν εἰπὼν ποιητὴν ἄρα
[21]   δὲ τὸ θράσος καὶ κατακλάσας  τὸ   σοβαρὸν καὶ ἀνάγωγον, ἐμβαλὼν δ´
[13]   ἐναργέστερον οὐδ´ εἰ δι´ ἄκρας  τὸ   σοφὸν εὕρηται φρενός‘ ἀλλ´ ἕδρα
[23]   γὰρ φιλότεκνοι καὶ φίλανδροι, καὶ  τὸ   στερκτικὸν ὅλως ἐν αὐταῖς, ὥσπερ
[2]   Πεισίᾳ καὶ τῷ Ἀνθεμίωνι βουλεύσασθαι  τὸ   συμφέρον, ὧν μὲν ἀνεψιὸς
[18]   τε φωνὴν ἴσχεσθαι καὶ φλέγεσθαι  τὸ   σῶμα καὶ καταλαμβάνειν ὠχρότητα καὶ
[25]   συνέβη· ῥίψασα γάρ, ὅπως ἔτυχε,  τὸ   σῶμα μετ´ οἴκτων καὶ ὀλοφυρμῶν
[5]   κρίθινον, ἄκαρπον αὐτοῦ καὶ ἀτελὲς  τὸ   ταρακτικόν ἐστι καὶ πλήσμιον καὶ
[15]   ἐν χρείαις, ὧν ἀναγκαιότερον ἔνιαι  τὸ   τέλος κάλλιον ἔχουσιν; ὥσπερ
[23]   ὥσπερ ἱερῶν μεγάλων κοινωνήματα. καὶ  τὸ   τῆς ἡδονῆς μικρόν, δ´
[18]   θράσος ἐκκέκλασται καὶ κατακέκοπται οἱ  τὸ   τῆς ψυχῆς γαῦρον. Ἄξιον δὲ
[9]   γε πρὸς γάμον καὶ ὥρα  τὸ   τίκτειν ἔχουσα καὶ τὸ γεννᾶν
[11]   δ´ Ἀνθεμίων νεανικὸν μέν’ ἔφη  τὸ   τόλμημα καὶ Λήμνιον ὡς ἀληθῶς,
[14]   μέλλων ἐπὶ τὸν ὄρνιν αἴρεσθαι  τὸ   τόξον, ὡς Αἰσχύλος φησίν, Ἀγρεὺς
[18]   αὐλὸς καὶ τὰ μητρῷα καὶ  τὸ   τύμπανον ἐξίστησιν; Καὶ μὴν τὸ
[19]   ἐν τό τε σῶμα  τὸ   τῶν ἐρωμένων παρελθόντες ἔσω φέρονται
[5]   πρὸς παῖδας καὶ γυναῖκας πάθος  τὸ   τῶν Ἐρώτων· εἰ δὲ βούλοιο
[19]   δικαίως χρεωκοπῶν, εἴ γε δεῖ  τὸ   φαινόμενον εἰπεῖν, ἱερὸν ὄντα τὸν
[20]   ἑλεῖν τοῖν χεροῖν, ἑλκόμενοι πρὸς  τὸ   φαινόμενον. εὐφυοῦς δ´ ἐραστοῦ καὶ
[20]   πατήρ· οὕτω γὰρ βιάζεται  τὸ   φαινόμενον λέγειν. ἀνάκλασις δή που
[17]   καὶ μηθὲν δεομένοις ἔπεισιν ἐπιδεικνύναι  τὸ   φιλοκίνδυνον κἀφιλόψυχον· ὡς Θήρων
[16]   τὸ πνεύματος πληρωθὲν ἔμφρον δὲ  τὸ   φρονήσεως, οὕτως τοιοῦτος σάλος
[9]   καὶ μόλις ἐν χρόνῳ πολλῷ  τὸ   φρύαγμα καὶ τὴν ὕβριν ἀφίησιν,
[16]   ἐχούσης, ὥσπερ οἱ παλαιοὶ διώρισαν,  τὸ   φυσικὸν πρῶτον εἶτα τὸ ξενικὸν
[20]   περὶ ἐκεῖνον αὐγὴν ὁρῶσα καὶ  τὸ   φῶς δόξαν ἡμῖν ἐνεργάσηται τοῦ
[20]   μετὰ σωμάτων ὄντες ἐνταῦθα τουτὶ  τὸ   φῶς ἐπιποθοῦντες κάθηνται καὶ θαυμάζοντες,
[23]   μὲν ἡδομένους τῷ πάσχειν εἰς  τὸ   χείριστον τιθέμενοι γένος κακίας οὔτε
[10]   αἱ μὲν γυναῖκες ἔνδον αὐτοῦ  τὸ   χλαμύδιον ἀφαρπάσασαι περιέβαλον ἱμάτιον νυμφικόν·




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/06/2005