Chapitre
[19]	τῶν ἄλλων ἔφη ὁ πατήρ,	ὡς	Αἰγύπτιοι δύο μὲν Ἕλλησι παραπλησίως
[14]	τὸν ὄρνιν αἴρεσθαι τὸ τόξον,	ὡς	Αἰσχύλος φησίν, Ἀγρεὺς δ´ Ἀπόλλων
[11]	ἔφη τὸ τόλμημα καὶ Λήμνιον	ὡς	ἀληθῶς, αὐτοὶ γάρ ἐσμεν, σφόδρ´
[19]	ἐκείνων. καίτοι τό γ´ ὕπαρ	ὡς	ἀληθῶς ἐκεῖ καὶ περὶ ἐκεῖνα
[20]	θεῖον καὶ ἐράσμιον καὶ μακάριον	ὡς	ἀληθῶς ἐκεῖνο καὶ θαυμάσιον καλόν.
[20]	δικαίως ἐρωτικῶν προσαγορευομένων. ὁ γὰρ	ὡς	ἀληθῶς ἐρωτικὸς ἐκεῖ γενόμενος καὶ
[24]	διάθεσιν παρέσχεν. αὕτη γάρ ἐστιν	ὡς	ἀληθῶς ἡ δι´ ὅλων λεγομένη
[15]	καὶ χάρις ἐνδιδοῦσα πόνον ἡδὺν‘	ὡς	ἀληθῶς κάματόν τ´ εὐκάματον‘ ὑφηγεῖται
[23]	αἰδοῦς οὔτε φιλίας νέμομεν, ἀλλ´	ὡς	ἀληθῶς κατὰ τὸν Σοφοκλέα φίλων
[24]	τρίχας Ἁρμοδίους ἐκάλει καὶ Ἀριστογείτονας,	ὡς	ἅμα καλῆς τυραννίδος ἀπαλλαττομένους ὑπ´
[17]	ἐρωτικὸς ἀνὴρ Παμμένης, Ὅμηρον ἐπιμεμψάμενος	ὡς	ἀνέραστον, ὅτι κατὰ φῦλα καὶ
[17]	αὐτοὶ λαμβάνοντες. ἴστε γὰρ δήπου,	ὡς	Ἀνύτῳ τῷ Ἀνθεμίωνος, ἐρῶντι μὲν
[25]	καὶ μάλιστα παρώξυνε τὸν Οὐεσπασιανόν,	ὡς	ἀπέγνω τῆς σωτηρίας πρὸς αὐτὸν
[21]	ὄρθιον ὑπόδημα δείκνυσι ποδὸς εὐφυΐαν,	ὡς	Ἀρίστων ἔλεγεν· ἢ ὅταν ἐν
[16]	μὲν κοινὸν ἐνθουσιαστικὸν καλεῖται πάθος·	ὡς	γὰρ ἔμπνουν τὸ πνεύματος πληρωθὲν
[16]	ἐκ Φρυγίου πραΰνουσι καὶ καταπαύουσιν,	ὡς	δ´ αὔτως ἡ Πυθία τοῦ
[22]	παρέδωκε τῷ Γαλάτῃ τὸ λοιπόν·	ὡς	δ´ εἶδεν ἐκπεπωκότα, λαμπρὸν ἀνωλόλυξε
[19]	ἡ δ´ ἀπὸ τούτου ψυχαῖς.	ὡς	δ´ ἥλιος ἐκ νεφῶν καὶ
[19]	καθ´ ἑαυτήν, ἀλλὰ διὰ σώματος.	ὡς	δὲ γεωμέτραι παισὶν οὔπω δυναμένοις
[16]	γύναιον, ἀπέκλινεν ἡσυχῆ τὴν κεφαλὴν	ὡς	δὴ καθεύδων· ἐν τούτῳ δὴ
[22]	οὐδ´ ἐμέμψατο περὶ τῶν γεγονότων,	ὡς	δι´ εὔνοιαν αὐτῆς καὶ πόθον
[6]	καὶ ὁ Ἀνθεμίων ὤνησας’ εἶπεν,	ὡς	ἔδει γ´ ἀπ´ ἀρχῆς λέγειν
[13]	ἀκούεις δὲ δήπου τὸν Εὐριπίδην	ὡς	ἐθορυβήθη ποιησάμενος ἀρχὴν τῆς Μελανίππης
[25]	κινήσας ἀπόστασιν, ἄλλους τε πολλοὺς	ὡς	εἰκὸς ἔσχε κοινωνοὺς καὶ Σαβῖνον
[24]	φλυαρεῖν, οἶσθα τοὺς παιδικοὺς ἔρωτας	ὡς	εἰς ἀβεβαιότητα πολλὰ λέγουσι καὶ
[24]	τοῖς τεθηλόσι καὶ ἀνθηροῖς εὐθὺς	ὡς	ἐκ γῆς πολεμίας ἀναστρατοπεδεύειν· ἔτι
[24]	ὦ μακάριε Ζεύξιππε, μὴ φοβηθῇς	ὡς	ἕλκος ἢ ὀδαξησμόν· καίτοι καὶ
[4]	καὶ ἀπόλαυσιν ὥρας καὶ σώματος,	ὡς	ἐμαρτύρησεν Ἀρίστιππος, τῷ κατηγοροῦντι Λαΐδος
[17]	ἐν μάχῃ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον,	ὡς	ἔμελλε παίσειν αὐτὸν ὁ πολέμιος,
[17]	ἐραστῇ τῷ δ´ ἐρωμένῳ Φίλιστος,	ὡς	ἐν τοῖς Αἰτίοις Διονύσιος ὁ
[20]	δόξαν ἡμῖν ἐνεργάσηται τοῦ φαντάσματος	ὡς	ἐν τῷ νέφει ὄντος. ταὐτὸ
[16]	χλαμύδα περιθεὶς καὶ καυσίαν Μακεδονικήν,	ὡς	ἕνα τῶν βασιλικῶν νεανίσκων παρεισέπεμψε
[20]	ἀλλὰ τὴν Γοργώ, διὰ πλοῦτον	ὡς	ἔοικε περιμάχητον οὖσαν καὶ πολυμνήστευτον,
[22]	θεᾶς ἔσπεισεν ἐκ φιάλης μελίκρατον,	ὡς	ἔοικε, πεφαρμακωμένον· εἶθ´ ὅσον ἥμισυ
[13]	δὲ χορὸν ἄλλον (ἐθάρρει γὰρ	ὡς	ἔοικε τῷ δράματι γεγραμμένῳ πανηγυρικῶς
[18]	ἔστιν ἰδέ– σθαι‘ καὶ ἄνθρωπον	ὡς	ἔοικε φαιδρότερον ὑπὸ τῆς ἐρωτικῆς
[10]	ἀπαγγέλλοντα τετολμημένον. ἡ γὰρ Ἰσμηνοδώρα,	ὡς	ἔοικεν, αὐτὸν μὲν οὐκ ἀηδῶς
[16]	ὦ ἑταῖρε, Γάββας εἱστία Μαικήναν	ὡς	ἔοικεν, εἶθ´ ὁρῶν διαπληκτιζόμενον ἀπὸ
[21]	προαγαγοῦσαι κατέλευσαν καὶ διέφθειραν· ὅθεν	ὡς	ἔοικεν ἔτι νῦν τὸ ἱερὸν
[2]	ἢ τρεῖς ἡμέρας κατὰ πόλιν,	ὡς	ἔοικεν, ἡσυχῆ πως φιλοσοφοῦντες ἐν
[21]	τὴν ἀοίδιμον ἐκείνην καὶ πολυήρατον,	ὡς	ἐπέφλεγε πόθῳ τὴν Ἑλλάδα, μᾶλλον
[20]	οὕτω διώκει καὶ μέτεισι ταχέως	ὡς	ἐρασταῖς ἀγνωμονηθεῖσιν ὁ Ἔρως ὀξὺς
[23]	ἀνάσχοιτο τῶν τὴν Ἀφροδίτην λοιδορούντων,	ὡς	Ἔρωτι προσθεμένη καὶ παροῦσα κωλύει
[17]	Ἔρως περίεστιν, οὐκ ἀργὸς ὤν,	ὡς	Εὐριπίδης ἔλεγεν, οὐδ´ ἀστράτευτος οὐδ´
[19]	τι τοῦτο στίλβει κατὰ γῆν‘	ὡς	Εὐριπίδης φησί, δι´ ἀπειροσύνην ἄλλου
[20]	καθάπερ τοῖς ἄλλοις θεοῖς ἔνεστιν‘	ὡς	Εὐριπίδης φησί τι μωμένῳ χαίρειν
[4]	παιδικός ἐστιν, οὐ πόθῳ στίλβων‘	ὡς	ἔφη τὸν παρθένιον Ἀνακρέων, οὐδὲ
[18]	εἰ θνητὸν νομίζουσι, μὴ τιμᾶν	ὡς	θεόν, εἰ δὲ θεὸν ἡγοῦνται,
[17]	ἔπεισιν ἐπιδεικνύναι τὸ φιλοκίνδυνον κἀφιλόψυχον·	ὡς	Θήρων ὁ Θεσσαλὸς προσβαλὼν τὴν
[19]	ἔνιοι, ταὐτὰ καὶ περὶ Ἔρωτος	ὡς	θνητοῦ καὶ ἀβεβαίου διανοοῦνται. καὶ
[12]	καλούντων ἑκατέρου δ´ ἔχειν ἀξιοῦντος	ὡς	ἴδιον, οὕτως ὁρῶν ὑμῶν ἄρτι
[5]	ἄρρενι κέκληται πρὸς τῶν παλαιῶν·	ὡς	καὶ Πίνδαρος ἔφη τὸν Ἥφαιστον
[4]	ἀφίλοις καὶ ἀνενθουσιάστοις καταβάλλειν ἄξιον,	ὡς	καὶ Σόλων κατέβαλε· δούλοις μὲν
[13]	στίχον ὡς νῦν γέγραπται Ζεύς,	ὡς	λέλεκται τῆς ἀληθείας ὕπο. τί
[25]	τοὺς μὲν ἄλλους ἀπήλλαξεν οἰκέτας,	ὡς	μέλλων φαρμάκοις ἀναιρεῖν ἑαυτόν, δύο
[13]	καὶ περιττῶς) ἤλλαξε τὸν στίχον	ὡς	νῦν γέγραπται Ζεύς, ὡς λέλεκται
[16]	θερμότατον; ἢ γὰρ οὐχ ὁρᾷς,	ὡς	ὁ μὲν στρατιώτης τὰ ὅπλα
[5]	ἔτι καὶ σπέρματος πολλοῦ μεστός‘	ὡς	ὁ Πλάτων φησί· ταυτὶ δὲ
[18]	χάριτος ἀφειδίας, οὐκ ἀναγκάζονται λέγειν	ὡς	ὁ Τηλέμαχος ἦ μάλα τις
[24]	ἑτέρας ἔνδοξον οὕτω καὶ ζηλωτόν,	ὡς	ὅθ´ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον
[18]	ὁ Ζεύξιππος ὦ Ἡράκλεις’ εἶπεν,	ὡς	ὀλίγου διελύσατο πρὸς Ἄνυτον τὴν
[2]	τοῦ οἴκου καὶ τὸν ὄγκον	ὡς	οὐ κατὰ τὸν ἐραστήν, τινὲς
[4]	τῷ κατηγοροῦντι Λαΐδος πρὸς αὐτὸν	ὡς	οὐ φιλούσης ἀποκρινάμενος, ὅτι καὶ
[10]	τὴν οἰκίαν αὐτῆς παρεξιέναι κοσμίως.	ὡς	οὖν τότε προσῄει μετὰ δυοῖν
[16]	θεῷ φερομένη. λέγω δὴ κεφάλαιον,	ὡς	οὔτ´ ἀθείαστον ὁ τῶν ἐρώντων
[22]	δυνατώτατος Γαλατῶν ἀπέκτεινε τὸν Σινάτον,	ὡς	οὔτε βιάσασθαι δυνάμενος οὔτε πεῖσαι
[17]	ὥστε χαίρειν τοῖς ἐρωμένοις διδόντας,	ὡς	παρ´ ἑτέρων οὐ χαίρουσιν αὐτοὶ
[2]	ἀντέπραττε καὶ καθήπτετο τοῦ Ἀνθεμίωνος	ὡς	προϊεμένου τῇ Ἰσμηνοδώρᾳ τὸ μειράκιον·
[16]	μᾶλλον αἱ τῶν ἐρώντων, διαλεγομένων	ὡς	πρὸς παρόντας, ἀσπαζομένων, ἐγκαλούντων. ἡ
[3]	λόγων λήθη δὲ πάτρας‘ οὐχ	ὡς	τῷ Λαΐῳ πέντε μόνον ἡμερῶν
[26]	γάμων ὄντων καὶ προάξετε θᾶσσον,	ὡς	ὑμᾶς τῆς θυσίας περιμενούσης; πάντας
[6]	οὐχ οὕτως ὑπὸ τοῦ πυρὸς	ὡς	ὑπὸ τοῦ πεπυρωμένου χαλκοῦ καὶ
[18]	τοῦ Δαφναίου τῶν μελῶν ἐκείνων	ὡς	ὑπολαβὼν ὁ πατήρ ταῦτ´’ εἶπεν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/06/2005