Ennéade, livre, chap. |
[6, 3, 27] |
οὐκ
ἐν
γένει.
Ἠρεμεῖ
δὲ
|
οὐκ |
ἄλλο
τι
ἢ
ταύτην
τὴν |
[6, 3, 4] |
χρόνος
μέτρον
ἄλλου.
Πῦρ
δὲ
|
οὐκ |
ἄλλου,
οὐδὲ
ξύλον
καθὸ
ξύλον |
[6, 3, 4] |
τὴν
οὐσίαν
εἶδος
ἄλλου,
ὅτι
|
οὐκ |
ἄλλου
πάθος
ἦν.
Οὐ
γὰρ |
[6, 3, 17] |
τις
λέγοι
οἷς
δύνανται—
καὶ
|
οὐκ |
ἄλογον
δὲ
οἷς
δύνανται—
ἐκεῖνο |
[6, 3, 8] |
οὐ
γὰρ
οὐσίαι
ἐκεῖνα,
ἢ
|
οὐκ |
ἂν
αἰσθηταί
γε
οὐσίαι—
ἑνὶ |
[6, 3, 26] |
ἢ
ποιητικαὶ
τούτων
αὗται,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
ἄνευ
τούτων·
καὶ
ἡ |
[6, 3, 22] |
ὅταν
μετ´
αὐτήν
τι
γίνηται,
|
οὐκ |
ἂν
ἄτοπος
εἴη.
Εἰ
δὲ |
[6, 3, 7] |
εἶναι,
τὸ
δὲ
ἧττον
ὂν
|
οὐκ |
ἂν
δοίη
τῷ
μᾶλλον
ὄντι. |
[6, 3, 20] |
ἐστι
κοινότης
ἐν
τοῖς
χρώμασιν,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
ἐναντία.
Ἀλλ´
οὐδὲν |
[6, 3, 7] |
ἀμυδρόν,
ὥσπερ
ἐπὶ
τῆς
ζωῆς
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
κοινόν
τι
ἐπὶ |
[6, 3, 5] |
ἐν
ἐκείνῳ
ὡς
ἐν
ὑποκειμένῳ
|
οὐκ |
ἂν
εἴη·
ὥστε
μήτε
τὸ |
[6, 3, 7] |
καὶ
τῷ
συναμφοτέρῳ,
κοινὸν
μὲν
|
οὐκ |
ἂν
ἔτι
εἴη
ἡ
οὐσία |
[6, 3, 6] |
ἔστι»
τοῦτο
καὶ
τὸ
εἶναι»
|
οὐκ |
ἂν
ὁρῷτο.
Τί
οὖν;
τὸ |
[6, 3, 7] |
Εἰ
δέ,
ὅτι
τὰ
ἄλλα
|
οὐκ |
ἂν
συσταίη
μὴ
ἐπὶ
τῆς |
[6, 3, 15] |
μεγέθη—
καὶ
ἡ
ὁμοιότης
λεγομένη
|
οὐκ |
ἀναιρεῖ
τὸ
ὅμοιον
καὶ
τὸ |
[6, 3, 14] |
Αἱ
δὲ
διαφοραὶ
τῶν
μεγεθῶν
|
οὐκ |
ἀναιροῦσι
τὸ
μεγέθη
αὐτὰ
εἶναι, |
[6, 3, 19] |
Τὸ
μὲν
γὰρ
ἐρυθαίνεσθαι
ὀρθῶς
|
οὐκ |
ἀνακτέον·
πάσχει
γὰρ
ἢ
ὅλως |
[6, 3, 2] |
ἀπὸ
συλλαβῶν.
Διὰ
τί
δὲ
|
οὐκ |
ἀνάλογον,
εἰ
καὶ
μὴ
κατὰ |
[6, 3, 8] |
Ἀλλ´
εἰ
ἡ
αἰσθητὴ
οὐσία
|
οὐκ |
ἄνευ
μεγέθους
οὐδ´
ἄνευ
ποιότητος, |
[6, 3, 10] |
προσποιούμενοι
τὸ
σύνθετον.
Ἔστι
δ´
|
οὐκ |
ἀντιδιαίρεσις
τὸ
σύνθετον
πρὸς
τὸ |
[6, 3, 10] |
τὸ
τοιοῦτον
εἶδος,
ποιότησι
δ´
|
οὐκ |
ἄτοπον
διαιρεῖν.
Εἰ
δ´
ὅτι |
[6, 3, 10] |
περὶ
αἰσθητῆς
οὐσίας
ὁ
λόγος,
|
οὐκ |
ἄτοπος
ἂν
εἴη,
διαφοραῖς
εἰ |
[6, 3, 17] |
τινὲς
καὶ
συγκρίσεις
ταῦτα·
ἔπειτα
|
οὐκ |
αὐτὰ
οἷς
διαφέρει
εἴρηκεν.
Εἰ |
[6, 3, 2] |
καὶ
ἔξωθεν
τὰς
μορφὰς
καὶ
|
οὐκ |
αὐτάρκους
ἑαυτῇ
μετὰ
τούτων
τὰ |
[6, 3, 9] |
τῇ
καθόλου.
Καὶ
ὁ
Σωκράτης
|
οὐκ |
αὐτὸς
ἔδωκε
τῷ
μὴ
ἀνθρώπῳ |
[6, 3, 15] |
ὡς
ἐν
τῷ
ποιῷ.
Ἔπειτα
|
οὐκ, |
εἰ
ἴδιον
εἶπε
τὸ
ἴσον |
[6, 3, 6] |
τὴν
οὐσίαν,
ὃ
δ´
ἔστιν
|
οὐκ |
εἴρηται,
αἰτεῖ
ἔτι
ἴσως
αἰσθητὸν |
[6, 3, 13] |
δύο,
τὸ
δ´
ἐπὶ
τρία,
|
οὐκ |
εἰς
εἴδη
διαιρουμένου
δόξει,
ἀλλὰ |
[6, 3, 21] |
τῆς
κινήσεως
ἔχει
καὶ
τὴν
|
οὐκ |
ἐκ
τοῦ
οἰκείου
μετάστασιν,
ὥσπερ |
[6, 3, 2] |
ὕλης,
τῆς
δὲ
ὕλης
τὴν
|
οὐκ |
ἔκστασιν
κατὰ
τὴν
στάσιν,
καὶ |
[6, 3, 14] |
πέρας
τῆς
γραμμῆς
στιγμὴ
καὶ
|
οὐκ |
ἐν
ἄλλῳ.
Κα
τὸ
πεπερασμένον |
[6, 3, 27] |
ἠρεμία
τοῦ
κινεῖσθαι·
τοῦτο
δὲ
|
οὐκ |
ἐν
γένει.
Ἠρεμεῖ
δὲ
οὐκ |
[6, 3, 23] |
αὐτοῦ
μὲν
καὶ
εἰς
ἐκεῖνο,
|
οὐκ |
ἐν
ἐκείνῳ
δὲ
ἀποτετμημένην
εἶναι, |
[6, 3, 11] |
καὶ
ἡ
κίνησις
συνεχὴς
καὶ
|
οὐκ |
ἐν
ποσῷ
ἐτέθη.
Μέγα
δὲ |
[6, 3, 11] |
δὲ
καὶ
μικρὸν
διὰ
τί
|
οὐκ |
ἐν
ποσῷ;
Ποσότητι
γάρ
τινι |
[6, 3, 9] |
γνωριμώτερον
ὂν
πρότερον·
τοῦτο
δ´
|
οὐκ |
ἐν
τοῖς
πράγμασι
τὴν
διαφορὰν |
[6, 3, 17] |
δὲ
τοῖς
διαφόροις
αἰσθητηρίοις
ταῦτα,
|
οὐκ |
ἐν
τοῖς
ὑποκειμένοις
ἡ
διαφορά. |
[6, 3, 22] |
ἀγωγὴν
ἔχειν,
καὶ
τὸ
ἕτερον
|
οὐκ |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
μένειν·
ἀπόλλυσθαι |
[6, 3, 22] |
μὴ
ἄλλο·
διὸ
καὶ
ἑτερότης
|
οὐκ |
ἐν
τῷ
γεγονέναι
καὶ
μεῖναι |
[6, 3, 14] |
γραμμῶν—
τὸ
τρίγωνον—
διὰ
τί
|
οὐκ |
ἐν
τῷ
ποσῷ;
Ἢ
οὐχ |
[6, 3, 8] |
γὰρ
ταῦτα
τοῖς
ἄλλοις
καὶ
|
οὐκ |
ἐν
ὑποκειμένῳ
οὐδὲ
ἄλλου·
καὶ |
[6, 3, 5] |
οὐσίας
λαμβάνων
τὸ
δίπουν
τοῦτο
|
οὐκ |
ἐν
ὑποκειμένῳ
φησὶν
εἶναι·
ἐπεί, |
[6, 3, 20] |
αὐτῶν—
ἢ
πλείονα
ἢ
ἐλάττονα
|
οὐκ |
ἐναντία,
ἀλλ´
οἷς
μηδὲν
ταὐτὸν |
[6, 3, 25] |
κατὰ
τόπον
κινηθῆναι,
ἕπεται
δὲ
|
οὐκ |
ἐξ
ἀνάγκης
συγκριθῆναι
οὐδ´
αὖ |
[6, 3, 26] |
καθ´
ἕκαστον
εἶδος·
τοῦτο
δὲ
|
οὐκ |
ἔξωθεν
διαφορὰς
κινήσεων·
ἢ
ποιητικαὶ |
[6, 3, 4] |
εἴδει
εἶναι,
ὥστε
τὸ
εἶδος
|
οὐκ |
ἔσται
ἐν
οὐσίᾳ.
Τό
τε |
[6, 3, 4] |
γάρ
τι
ἀπαρτίζει
ἕν
τι,
|
οὐκ |
ἔσται
θάτερον
ἐν
θατέρῳ,
ἀλλ´ |
[6, 3, 13] |
ὕστερον
κοινόν
τι
ἐπ´
αὐτῶν
|
οὐκ |
ἔστι
γένος,
οὐδ´
ἐπὶ
πρώτης |
[6, 3, 21] |
ὅτι
τινὸς
ἡ
κίνησις
καὶ
|
οὐκ |
ἐφ´
αὑτῆς·
οὕτω
γὰρ
ἂν |
[6, 3, 27] |
ἀλλὰ
σημαίνει
μόνον,
ὅτι
κίνησιν
|
οὐκ |
ἔχει.
Τί
οὖν
οὐ
καὶ |
[6, 3, 20] |
δ´
ἕκαστον
τὸ
ὅλον
καὶ
|
οὐκ |
ἔχει
τὸ
μᾶλλον.
~Περὶ
δὲ |
[6, 3, 12] |
τοῦ
ποσοῦ
ἦν
ὁ
τόπος,
|
οὐκ |
ἦν
ἐναντίον
τὸ
ἄνω
τινὶ |
[6, 3, 2] |
ἐνέργειαν
αὐτῆς,
ἀλλ´
ἔπεισιν
ἀλλαχόθεν
|
οὐκ |
ὄν
τι
ἐκείνης.
Εἶτα
ἐκεῖ |
[6, 3, 20] |
ἐναντίων,
οἷς
μηδὲν
εἰς
ὁμοίωσιν,
|
οὐκ |
ὄντων
ἄλλων
τῶν
οἷον
ἐπαμφοτεριζόντων |
[6, 3, 6] |
ὁρῷτο.
Τί
οὖν;
τὸ
πῦρ
|
οὐκ |
οὐσία
καὶ
τὸ
ὕδωρ;
Οὐσία |
[6, 3, 4] |
οὖν
ἄλλου
ὂν
ἐκείνου
λέγεται,
|
οὐκ |
οὐσία·
οὐσία
τοίνυν,
ὃ
ὅπερ |
[6, 3, 3] |
εἰ
τοῦτο
μόνον
οὐσίαν,
ἐκεῖνα
|
οὐκ |
οὐσίας·
εἰ
δὲ
κἀκεῖνα
καὶ |
[6, 3, 14] |
ὥσπερ
οὐδ´
αἱ
τῶν
οὐσιῶν
|
οὐκ |
οὐσίας
τὰς
οὐσίας
εἶναι.
Ἔτι |
[6, 3, 15] |
τὴν
τοιάνδε,
τοῦ
τοιάνδε»
προσθήκην
|
οὐκ |
οὐσιώδη
δεχομένου.
Κἀκεῖνο
δὲ
ἐπισημαντέον, |
[6, 3, 8] |
τὴν
οὐσίαν
τὴν
αἰσθητὴν
ἐξ
|
οὐκ |
οὐσιῶν
ποιοῦμεν·
οὐδὲ
γὰρ
τὸ |