Ennéade, livre, chap.
[4, 7, 4]	καὶ τὴν ψυχὴν τίθενται, τί	τὸ	πολυθρύλλητον αὐτοῖς πως ἔχον, εἰς
[4, 7, 5]	ἑτέρα; Εἰ δὲ καί, ὥσπερ	ὁ	ἄλλος ὄγκος ἡμῶν, τὸ μέν
[4, 7, 1]	Τὸ δὲ κυριώτατον καὶ αὐτὸς	ὁ	ἄνθρωπος, εἴπερ τοῦτο, κατὰ τὸ
[4, 7, 10]	Σκόπει δὴ ἀφελών, μᾶλλον δὲ	ὁ	ἀφελὼν ἑαυτὸν ἰδέτω καὶ πιστεύσει
[4, 7, 7]	ἐᾶν μὴ ἐπιστάμενον, ὅτι ἀλγεῖ	ὁ	δάκτυλος. Εἰ τοίνυν κατὰ διάδοσιν
[4, 7, 10]	ἄλλο ἔλαττον, ἣν λέγουσιν ἕξιν,	ὁ	δὲ νοῦς ὕστατος ἀπὸ τῆς
[4, 7, 10]	ᾗπερ πέφυκεν. Εἰ οὖν καὶ	ὁ	θεὸς αὐτοῖς κατὰ τὸν νοῦν
[4, 7, 8]	καὶ πάλιν φθείρεται; Ἀλλὰ τίς	ὁ	ποιῶν καὶ πόθεν; Οὕτω γὰρ
[4, 7, 7]	μὲν ἐφεξῆς τῷ δακτύλῳ, ὅτι	ὁ	ταρσὸς ἀλγεῖ, τὴν δὲ τρίτην,
[4, 7, 13]	ἔξω σώματος ἔχουσα. Οὔκουν οὐδὲ	ὁ	ταύτης νοῦς ἐμπαθής· αὕτη δὲ
[4, 7, 8]	μετὰ σαρκῶν ἢ ὅλως ὕλης	ὁ	χωρισμὸς κύκλου καὶ τριγώνου καὶ
[4, 7, 12]	τε οὐρανοῦ ἐπέκεινα καὶ πᾶν	ὅ	ἐστι κατ´ οὐσίαν ζητοῦσα καὶ
[4, 7, 2]	σκεπτέον. Πρῶτον δὲ σκετέον, εἰς	ὅ	τι δεῖ τοῦτο τὸ σῶμα,
[4, 7, 2]	ἂν ἔχοι ψυχῆς. Οὐ γὰρ	ὅ	τι σύνθετον, ἀλλ´ οὐδὲ ἁπλοῦν
[4, 7, 10]	δὲ τὸ φυτικὸν ἂν εἴη,	ὃ	ἀμφισβήτησιν ἂν δόξειεν ἔχειν, μὴ
[4, 7, 6]	ἕν τι δεῖ εἶναι, εἰς	ὃ	ἄμφω. Ἢ πῶς ἂν εἴποι,
[4, 7, 9]	δέ, ἀπείρου τῆς τομῆς οὔσης	ὃ	γὰρ ἂν λάβῃς σῶμα, διαιρετόν
[4, 7, 13]	γὰρ ἔνι ὁρμὴ οὐδ´ ὄρεξις	ὃ	δ´ ἂν ὄρεξιν προσλάβῃ ἐφεξῆς
[4, 7, 10]	ὅσον ἂν αὐτοῦ μένῃ μόνον·	ὃ	δ´ ἂν συμμιχθῇ χείρονι, ἐμπόδιον
[4, 7, 10]	γίνεσθαι λεπτοτέραν ἐν ψυχρῷ γιγνομένην	ὃ	δὴ καὶ αὐτὸ ἄτοπον· πολλὰ
[4, 7, 5]	εἰ τὸ τοσόνδε μέγεθος ψυχή,	ὃ	ἐὰν ἔλαττον ᾖ ψυχὴ οὐκ
[4, 7, 11]	παρ´ αὐτῆς ζῶσα ὅπερ ἐστίν,	ὃ	ζητοῦμεν, ἡ ψυχή καὶ τοῦτο
[4, 7, 4]	πολυθρύλλητον αὐτοῖς πως ἔχον, εἰς	ὃ	καταφεύγουσιν ἀναγκαζόμενοι τίθεσθαι ἄλλην παρὰ
[4, 7, 10]	τι οἷον πάθημα ἐπ´ αὐταῖς,	ὃ	λέγεται ἁρμονία, τὸν αὐτὸν τρόπον
[4, 7, 2]	τι δεῖ τοῦτο τὸ σῶμα,	ὃ	λέγουσι ψυχήν, ἀναλύειν. Ἐπεὶ γὰρ
[4, 7, 9]	ἐπεμβληθέντος τοῦ ἑτέρου, οὐδὲν ἀπολείψει	ὃ	μὴ τέμῃ. Οὐ γὰρ κατὰ
[4, 7, 9]	καὶ μὴ μεταξὺ σῶμα ἔσται	ὃ	μὴ τέτμηται, εἰς σημεῖα τὴν
[4, 7, 10]	βλέπον γε πρός τι ἄξει,	ὃ	οὐ δυνάμει, ἐνεργείᾳ δὲ ἔσται.
[4, 7, 3]	δὲ τούτων ἔσται ἡ ψυχή·	ὃ	οὐκέτ´ ἂν σῶμα· οὐ γὰρ
[4, 7, 10]	εἶναι, πᾶν τὸ ὄντως ὄν,	ὃ	οὔτε γίνεται οὔτε ἀπόλλυται· ἢ
[4, 7, 10]	ἂν ὕστερον γένοιτο τούτου ἀπολωλότος,	ὃ	παρέχει αὐτοῖς σωτηρίαν, τοῖς τε
[4, 7, 10]	καταλαμπόμενον τῇ παρὰ τοῦ ἀγαθοῦ,	ὃ	πᾶσιν ἐπιλάμπει τοῖς νοητοῖς ἀλήθειαν·
[4, 7, 10]	τῇ κατανοήσει ἑαυτῆς καὶ τοῦ	ὃ	πρότερον ἦν ὥσπερ ἀγάλματα ἐν
[4, 7, 10]	γίνεσθαι, τὰς δὲ νοήσεις ἀδύνατον.	Διὸ	καὶ αὐτοὶ ἄλλην ψυχὴν ἢ
[4, 7, 10]	ὅσον ἐστὶν ἐν σώματι, ἐλαττούμενος.	Διὸ	καί, εἰ πᾶς ἄνθρωπος τοιοῦτος
[4, 7, 10]	διὰ συγγένειαν καὶ τὸ ὁμοούσιον.	Διὸ	καὶ ὅστις τοιοῦτος ἡμῶν ὀλίγον
[4, 7, 6]	μὲν ἄλλου, σὺ δὲ ἄλλου	αἴσθοιο.	Καὶ εἰ ἓν εἴη τὸ
[4, 7, 6]	ὄντι τούτῳ συμμερίζοιτο ἄν, ὥστε	ἄλλο	ἄλλου μέρος καὶ μηδένα ἡμῶν
[4, 7, 6]	Οὐ γὰρ ἄλλο μὲν ῥινός,	ἄλλο	δὲ ὀφθαλμῶν, ἀλλὰ ταὐτὸν ὁμοῦ
[4, 7, 6]	μέσον, ἢ ἄλλο, τὸ δὲ	ἄλλο,	ἑκάτερον ἑκατέρου αἴσθησιν ἕξει· ὥσπερ
[4, 7, 10]	πρῶτον ποιεῖν καὶ πρὸ τούτου	ἄλλο	ἔλαττον, ἣν λέγουσιν ἕξιν, ὁ
[4, 7, 7]	τὸ μὲν ἄλλο, τὸ δὲ	ἄλλο	ἐστί δεῖ τοιοῦτον τίθεσθαι τὸ
[4, 7, 1]	ἄλλου ἕτερον καὶ μεταβάλλοντος εἰς	ἄλλο	καὶ ἀπολλύντος, καὶ μάλιστα ὅταν
[4, 7, 6]	ποικίλον οἷον πρόσωπον. Οὐ γὰρ	ἄλλο	μὲν ῥινός, ἄλλο δὲ ὀφθαλμῶν,
[4, 7, 4]	Καὶ οὕτω συμβήσεται αὐτοῖς οὐδὲ	ἄλλο	οὐδὲν εἶναι λέγειν ἢ τὴν
[4, 7, 4]	τῶν ὄντων ἡ σχέσις καὶ	ἄλλο	παρὰ τὸ ὑποκείμενον καὶ τὴν
[4, 7, 14]	ἀθανάτους εἶναι. Εἰ δὲ ἔστιν	ἄλλο	τι εἶδος ψυχῆς, οὐκ ἄλλοθεν
[4, 7, 6]	πάλιν, οἷον τὸ μέσον, ἢ	ἄλλο,	τὸ δὲ ἄλλο, ἑκάτερον ἑκατέρου
[4, 7, 7]	παντὸς γὰρ μεγέθους τὸ μὲν	ἄλλο,	τὸ δὲ ἄλλο ἐστί δεῖ
[4, 7, 7]	ἀλγεῖ, τὴν δὲ τρίτην, ὅτι	ἄλλο	τὸ πρὸς τῷ ἄνωθεν, καὶ
[4, 7, 11]	ἐλήλυθεν εἰς τὴν ὕλην, αὐτὸ	ἐκεῖνο	ἀναγκασθήσονται ὁμολογεῖν ἀθάνατον εἶναι, ἄδεκτον
[4, 7, 4]	καὶ θεόν, καὶ ὀνόματα πάντα,	ἐκεῖνο	δὲ μόνον. Εἰ δὲ τῶν
[4, 7, 8]	καὶ πόθεν; Οὕτω γὰρ ἂν	ἐκεῖνο	πάλιν μένοι. Δεῖ ἄρα ἀιδίων
[4, 7, 6]	ἢ οἷον ἐν κηρῷ ἐνσημανθεῖσαι	ἀπὸ	δακτυλίων σφραγῖδες, εἴτ´ οὖν εἰς
[4, 7, 14]	τοῖς φυτοῖς· ἅπασαι γὰρ ὡρμήθησαν	ἀπὸ	τῆς αὐτῆς ἀρχῆς ζωὴν ἔχουσαι
[4, 7, 14]	εἶδος ψυχῆς, οὐκ ἄλλοθεν ἢ	ἀπὸ	τῆς ζώσης φύσεως δεῖ καὶ
[4, 7, 10]	σκοπεῖν δεῖ τὸ μετὰ τοῦτο	ἀπὸ	τῆς ἡμετέρας ψυχῆς, οἷόν ἐστι
[4, 7, 10]	ἕξιν, ὁ δὲ νοῦς ὕστατος	ἀπὸ	τῆς ψυχῆς δηλονότι γενόμενος. Ἢ
[4, 7, 13]	δὲ σώματος ἔξω, ὁρμηθεῖσα μὲν	ἀπὸ	τῶν πρώτων, εἰς δὲ τὰ
[4, 7, 4]	τάξει. ~Μαρτυροῦσι δὲ καὶ αὐτοὶ	ὑπὸ	τῆς ἀληθείας ἀγόμενοι, ὡς δεῖ
[4, 7, 10]	ἐν αὐτῇ ἱδρυμένα ὁρῶσα οἷα	ὑπὸ	χρόνου ἰοῦ πεπληρωμένα καθαρὰ ποιησαμένη·
[4, 7, 10]	ψυχῆς δηλονότι γενόμενος. Ἢ εἰ	πρὸ	πάντων νοῦς, ἐφεξῆς ἔδει ψυχὴν
[4, 7, 12]	αὐτοεκάστου καὶ ἐξ ἀναμνήσεως γιγνομένη	πρὸ	σώματός τε αὐτῇ δίδωσι τὸ
[4, 7, 10]	τὸ δὴ μέγιστον, ὡς ἀνάγκη	πρὸ	τῆς ψυχῆς ταύτης ἄλλην ψυχὴν
[4, 7, 10]	τὸ χεῖρον πρῶτον ποιεῖν καὶ	πρὸ	τούτου ἄλλο ἔλαττον, ἣν λέγουσιν
[4, 7, 4]	ἀληθείας ἀγόμενοι, ὡς δεῖ τι	πρὸ	τῶν σωμάτων εἶναι κρεῖττον αὐτῶν
[4, 7, 10]	εἰς ἐνέργειαν. Τί γὰρ ἔσται	τὸ	ἄγον μὴ ὄντος ἑτέρου παρ´
[4, 7, 10]	δυνάμει, ἐνεργείᾳ δὲ ἔσται. {Καίτοι	τὸ	ἀεὶ μένειν τὸ αὐτὸ εἴπερ
[4, 7, 10]	τῶν θνητῶν τούτων, ἀλλὰ ἀιδίῳ	τὸ	ἀίδιον κατανοοῦντα, πάντα τὰ ἐν
[4, 7, 8]	δεικτέον ἐκ τῶνδε. Εἰ γὰρ	τὸ	αἰσθάνεσθαί ἐστι τὸ σώματι προσχρωμένην
[4, 7, 6]	οὐκ ἂν ἄλλον τρόπον γένοιτο	τὸ	αἰσθάνεσθαι ἢ οἷον ἐν κηρῷ
[4, 7, 8]	εἶναι ἀξιοῦμεν, ἀλλὰ τὸ νοεῖν,	τὸ	αἰσθάνεσθαι, λογίζεσθαι, ἐπιθυμεῖν, ἐπιμελεῖσθαι ἐμφρόνως
[4, 7, 6]	σῶμα εἴη ἡ ψυχή, οὔτε	τὸ	αἰσθάνεσθαι οὔτε τὸ νοεῖν οὔτε
[4, 7, 7]	ἄλλο ἐστί δεῖ τοιοῦτον τίθεσθαι	τὸ	αἰσθανόμενον, οἷον πανταχοῦ αὐτὸ ἑαυτῷ
[4, 7, 6]	αἴσθοιο. Καὶ εἰ ἓν εἴη	τὸ	αἴσθημα, οἷον πρόσωπον, ἢ εἰς
[4, 7, 13]	Καὶ τῇ σπουδῇ ταύτῃ περὶ	τὸ	αἰσθητὸν τεταμένη, μετὰ μὲν πάσης
[4, 7, 8]	Εἰ οὖν τὸ νοεῖν ἐστι	τὸ	ἄνευ σώματος ἀντιλαμβάνεσθαι, πολὺ πρότερον
[4, 7, 6]	πρὸς τοῦτο περαίνειν, καὶ τοιοῦτον	τὸ	ἀντιλαμβανόμενον εἶναι, ἓν ὂν ὄντως.
[4, 7, 7]	αἰσθανόμενον, οἷον πανταχοῦ αὐτὸ ἑαυτῷ	τὸ	αὐτὸ εἶναι. Τοῦτο δὲ ἄλλῳ
[4, 7, 5]	μεριζόμενον εἰς πλείω ἕκαστον μὴ	τὸ	αὐτὸ εἶναι τῶν μερῶν τῷ
[4, 7, 10]	ἔσται. {Καίτοι τὸ ἀεὶ μένειν	τὸ	αὐτὸ εἴπερ τὸ δυνάμει ἕξει,
[4, 7, 5]	μανθάνειν, ὡς, ὅπου τὸ μέρος	τὸ	αὐτό ἐστι τῷ ὅλῳ, τοῦτο
[4, 7, 5]	σώματι παρεῖναι ἀδύνατον ἐν πλείοσι	τὸ	αὐτὸ ὅλον εἶναι καὶ τὸ
[4, 7, 6]	ὅτι ἕτερα ταῦτα, μὴ εἰς	τὸ	αὐτὸ ὁμοῦ τῶν αἰσθημάτων ἐλθόντων;
[4, 7, 6]	ἢ συνδραμεῖται εἰς ἓν καὶ	τὸ	αὐτὸ πάλιν, οἷον τὸ μέσον,
[4, 7, 7]	αἰσθάνεται, καὶ ὅλη ἡ ψυχὴ	τὸ	αὐτὸ πάσχει. Πῶς οὖν τοῦτο
[4, 7, 10]	δὲ καὶ φύσιν μὲν προτέραν	τὸ	αὐτὸ πνεῦμα λέγειν, ἐν δὲ
[4, 7, 5]	τι προσελεύσεται, οὐδὲν δὲ ἔσται	τὸ	αὐτό, πῶς οὖν ἡμῖν αἱ
[4, 7, 5]	ἀνάγκης; Οὕτω γὰρ ἂν μένοι	τὸ	αὐτὸ τοῦ ποσοῦ κλεπτομένου, ἅτε
[4, 7, 7]	ἐκ τῆς τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως	τὸ	αὐτὸ τοῦτο. Ὅταν δάκτυλον λέγηται
[4, 7, 1]	ἑκάστου τε τῶν ἐνόντων πρὸς	τὸ	αὐτοῦ φερομένου, φθείροντός τε ἄλλου
[4, 7, 4]	προσγενόμενον καὶ παρόν, καὶ βαρυνεῖ	τὸ	βαρύ· καὶ μελανεῖ τὸ μέλαν,
[4, 7, 9]	εἰ γλυκὺ καὶ πικρὸν κραθείη,	τὸ	γλυκὺ οὐκ ἔστιν· οὐκ ἄρα
[4, 7, 10]	τὴν ἐντελέχειαν οὗ ἐστιν εἶναι,	τὸ	δ´ ἀληθές, μηδὲ ὕπνον γίνεσθαι·
[4, 7, 7]	καὶ τῆς ἑαυτοῦ παρὰ ταύτας.	Τὸ	δὲ ἀληθὲς ἑκάστην ἐκείνων μὴ
[4, 7, 6]	οἷον τὸ μέσον, ἢ ἄλλο,	τὸ	δὲ ἄλλο, ἑκάτερον ἑκατέρου αἴσθησιν
[4, 7, 7]	γὰρ μεγέθους τὸ μὲν ἄλλο,	τὸ	δὲ ἄλλο ἐστί δεῖ τοιοῦτον
[4, 7, 9]	ἔστιν· οὐκ ἄρα ἔχομεν ψυχήν.	Τὸ	δὲ δὴ σῶμα ὂν σώματι
[4, 7, 6]	εἰ τὸ μὲν δι´ ὀμμάτων,	τὸ	δὲ δι´ ἀκοῆς, ἕν τι
[4, 7, 5]	θερμὸν αὐτὸ ἢ ψυχρὸν εἶναι.	Τὸ	δὲ καὶ ἐν χρόνοις αὔξειν,
[4, 7, 10]	ψυχὴ δι´ ὅλων· ἀσώματος ἄρα.	~Τὸ	δὲ καὶ φύσιν μὲν προτέραν
[4, 7, 8]	καὶ ἡ σωφροσύνη ἡ εὐκρασία,	τὸ	δὲ κάλλος εὐμορφία τις ἐν
[4, 7, 8]	καὶ ἁπαλοῖς καὶ λείοις πελάσει;	Τὸ	δὲ κατ´ ἀξίαν νεῖμαι τί
[4, 7, 3]	οὐ φήσουσιν ὕλη γὰρ ἄποιον	τὸ	δὲ κατὰ τὸ εἶδος τεταγμένον
[4, 7, 1]	δοθὲν τοιοῦτον τὴν φύσιν εἶναι.	Τὸ	δὲ κυριώτατον καὶ αὐτὸς ὁ
[4, 7, 2]	ἔχειν, ἢ τὸ μὲν ἔχειν,	τὸ	δὲ μή, ἢ μηδέτερον ἢ
[4, 7, 4]	μηδέν, πνεῦμα ἂν εἴη μόνον,	τὸ	δέ πως ἔχον ὄνομα. Καὶ
[4, 7, 4]	ψυχή, ὅτι μυρία πνεύματα ἄψυχα,	τὸ	δέ πως ἔχον πνεῦμα φήσουσι,
[4, 7, 10]	Οὐκ ἄρα ἡ ψυχὴ ἁρμονία.	{Τὸ	δὲ τῆς ἐντελεχείας ὧδ´ ἄν
[4, 7, 5]	τὸ μέν τι ἀπορρεύσεται αὐτοῦ,	τὸ	δέ τι προσελεύσεται, οὐδὲν δὲ
[4, 7, 8]	τὸ ποιεῖν ἀναθετέον· ἀμεγέθει ἄρα.	Τὸ	δὲ ὕλην μὲν τὴν αὐτὴν
[4, 7, 10]	ἑτέρα, ὥστε πολλὰς εἶναι, καὶ	τὸ	δὴ μέγιστον, ὡς ἀνάγκη πρὸ
[4, 7, 8]	ἂν εἴη καὶ τὸ νοεῖν	τὸ	διὰ σώματος καταλαμβάνειν, ἢ ταὐτὸν
[4, 7, 8]	οἶμαι, καὶ τὸ καλὸν καὶ	τὸ	δίκαιον· καὶ ἡ τούτων ἄρα
[4, 7, 10]	ἀεὶ μένειν τὸ αὐτὸ εἴπερ	τὸ	δυνάμει ἕξει, καθ´ ἑαυτό, εἰς
[4, 7, 10]	νοῦν μηδὲ θεὸν εἶναι. Εἰ	τὸ	δυνάμει, μὴ ὄντος πρότερον τοῦ
[4, 7, 8]	εἰ μὴ ἄρα ἡ ἀνδρία	τὸ	δυσπαθὲς τοῦ πνεύματος εἴη, καὶ
[4, 7, 12]	φθοράν. Ἀλλ´ ἡ ἀλλοίωσις φθείρουσα	τὸ	εἶδος ἀφαιρεῖ, τὴν δὲ ὕλην
[4, 7, 3]	γὰρ ἄποιον τὸ δὲ κατὰ	τὸ	εἶδος τεταγμένον ἐπιφέρειν τὴν ζωήν,
[4, 7, 3]	ζωήν, εἰ μὲν οὐσίαν φήσουσι	τὸ	εἶδος τοῦτο εἶναι, οὐ τὸ
[4, 7, 1]	ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ τοῦτο, κατὰ	τὸ	εἶδος ὡς πρὸς ὕλην τὸ
[4, 7, 12]	τε τὸ λυόμενον σύνθεσιν εἰς	τὸ	εἶναι εἰληφὸς ταύτῃ διαλύεσθαι πέφυκεν,
[4, 7, 10]	ἄρα τῷ εἶδος εἶναί τινος	τὸ	εἶναι ἔχει, ἀλλ´ ἔστιν οὐσία
[4, 7, 12]	πρὸ σώματός τε αὐτῇ δίδωσι	τὸ	εἶναι καὶ ἀιδίοις ἐπιστήμαις κεχρημένην
[4, 7, 10]	παρὰ τὸ ἐν σώματι ἱδρῦσθαι	τὸ	εἶναι λαμβάνουσα, ἀλλ´ οὖσα πρὶν
[4, 7, 10]	φύσις, ἡ παρ´ αὐτῆς ἔχουσα	τὸ	εἶναι, πᾶν τὸ ὄντως ὄν,
[4, 7, 5]	ἔσται, ὥσπερ πᾶν ποσὸν ἀφαιρέσει	τὸ	εἶναι τὸ πρόσθεν ἠλλάξατο εἰ
[4, 7, 9]	σώμασιν, ἀλλὰ δυνάμει μόνον ἀπολέσασα	τὸ	εἶναι ψυχή· ὥσπερ, εἰ γλυκὺ
[4, 7, 6]	ἂν ἀριθμοῦ ἔχοι εἰς ποικιλίαν	τὸ	εἰσιὸν αἴσθημα; Καὶ ἕκαστον δὴ
[4, 7, 5]	οὐδὲ ἐφ´ ἑκάτερα ἢ ἐπὶ	τὸ	ἔλαττόν γε ἢ ἐπὶ τὸ
[4, 7, 9]	ἔτι εἰ σμικρότερον ὅπερ ἀδύνατον,	τὸ	ἔλαττον ἴσον γενέσθαι τῷ μείζονι
[4, 7, 10]	ἀλλ´ ἔστιν οὐσία οὐ παρὰ	τὸ	ἐν σώματι ἱδρῦσθαι τὸ εἶναι
[4, 7, 3]	ἀέρι καὶ πνεύματι σκεδαστοτάτῳ καὶ	τὸ	ἑνὶ εἶναι ἔχοντι οὐ παρ´
[4, 7, 13]	ψυχῆς ὑπερέχουσα τοῦ διοικουμένου εἰς	τὸ	ἔξω καὶ τοῦ παντὸς συνεπιμελουμένη,
[4, 7, 9]	παράθεσινἔσεσθαι διεληλυθὸς δὲ διὰ παντὸς	τὸ	ἐπεμβληθὲν, ἔτι εἰ σμικρότερον ὅπερ
[4, 7, 10]	τε ἐργάζεσθαι καὶ ψυχὴν οὖσαν	τὸ	ἐπὶ τῇ κράσει πάθημα. Ὅτι
[4, 7, 10]	ἀχώριστος ἐντελέχεια. Καὶ μὴν οὐδὲ	τὸ	ἐπιθυμοῦν, μὴ σιτίων μηδὲ ποτῶν
[4, 7, 6]	αἰσθάνεσθαι οὔτε τὸ νοεῖν οὔτε	τὸ	ἐπίστασθαι οὔτε ἀρετὴ οὔτε τι
[4, 7, 2]	μὲν δὴ ἑνὶ αὐτῶν προσείη	τὸ	ζῆν, αὐτὸ τοῦτο ἂν εἴη
[4, 7, 7]	τοῦ πονοῦντος μέρους τοῦ πνεύματος	τὸ	ἡγεμονοῦν αἰσθάνεται, καὶ ὅλη ἡ
[4, 7, 7]	γίγνεσθαι, καὶ τούτων ἁπασῶν ὕστερον	τὸ	ἡγεμονοῦν αἴσθεσθαι καὶ τῆς ἑαυτοῦ
[4, 7, 7]	καὶ τούτου ἄλλῳ, ἕως πρὸς	τὸ	ἡγεμονοῦν ἀφίκοιτο. Ἀνάγκη τοίνυν, εἰ
[4, 7, 7]	δῆλον ὅτι ὁμολογήσουσιν, ὡς περὶ	τὸ	ἡγεμονοῦν γίγνεται. Ἄλλου δὴ ὄντος
[4, 7, 6]	ὁρῷτο; ὥστε ἔτι μᾶλλον εἰς	τὸ	ἡγεμονοῦν ἰόντα οἷον ἀμερῆ νοήματα
[4, 7, 6]	ἴσῳ ἐφαρμόσει, ὅτι οὐκ ἴσον	τὸ	ἡγεμονοῦν παντὶ αἰσθητῷ. Κατὰ πηλίκα
[4, 7, 10]	δ´ ὑμῖν θεὸς ἄμβροτος πρὸς	τὸ	θεῖον ἀναβὰς καὶ τὴν πρὸς
[4, 7, 10]	ἄλλοις οὖσαν. Ἔνθα δὴ καὶ	τὸ	θεῖον ἅπαν καὶ τὸ μακάριον
[4, 7, 8]	δὴ τοῦ ὅλου χρεία πρὸς	τὸ	θίγειν· ἀρκεῖ γὰρ καθ´ ἕν
[4, 7, 4]	εἶναι, τόπον δὲ ζητούσης εἰς	τὸ	ἱδρυθῆναι, δέον ζητεῖν, ὅπου τὰ
[4, 7, 6]	καὶ διαιροῖτο; Οὐ γὰρ δὴ	τὸ	ἴσον τῷ ἴσῳ ἐφαρμόσει, ὅτι
[4, 7, 10]	τὴν φύσιν ἑκάστου σκοπεῖσθαι εἰς	τὸ	καθαρὸν αὐτοῦ ἀφορῶντα, ἐπείπερ τὸ
[4, 7, 8]	εἶναι. Ἀμέγεθες δέ, οἶμαι, καὶ	τὸ	καλὸν καὶ τὸ δίκαιον· καὶ
[4, 7, 4]	μόνον, ψύξει· καὶ κοῦφα ποιήσει	τὸ	κοῦφον προσγενόμενον καὶ παρόν, καὶ
[4, 7, 10]	ὀρεκτὸν ὂν ἐκείνου. Πρότερον ἄρα	τὸ	κρεῖττον καὶ ἑτέραν φύσιν ἔχον
[4, 7, 10]	οὐκ εἶναι δεήσει. Ὡς καὶ	τὸ	λευκόν, αὐτὸ τὸ χρῶμα, οὐ
[4, 7, 4]	καὶ μελανεῖ τὸ μέλαν, καὶ	τὸ	λευκὸν λευκὸν ποιήσει. Οὐ γὰρ
[4, 7, 10]	εἰ δὲ καὶ ὂν ἦν	τὸ	λευκὸν μετὰ τοῦ λευκὸν εἶναι,
[4, 7, 10]	ἂν ἀεί· ἀλλὰ μόνον ἔχει	τὸ	λευκόν. Ὧι δ´ ἂν τὸ
[4, 7, 12]	καὶ αὐτὴν εἶναι. Πᾶν τε	τὸ	λυόμενον σύνθεσιν εἰς τὸ εἶναι
[4, 7, 10]	καὶ τὸ θεῖον ἅπαν καὶ	τὸ	μακάριον ἱδρῦσθαι δεῖ ζῶν παρ´
[4, 7, 5]	μέρους τὸ μέρος; Οὐδὲν ἄρα	τὸ	μέγεθος συνεβάλλετο τῇ οὐσίᾳ αὐτῆς·
[4, 7, 5]	ὑπάρξει. Καὶ προσέτι ψυχῆς ἑκάστης	τὸ	μέγεθος ὡρισμένον ἔσται, οὐδὲ ἐφ´
[4, 7, 5]	τὸ ἔλαττόν γε ἢ ἐπὶ	τὸ	μεῖζον ψυχὴ οὐκ ἔσται. Ὅταν
[4, 7, 4]	βαρυνεῖ τὸ βαρύ· καὶ μελανεῖ	τὸ	μέλαν, καὶ τὸ λευκὸν λευκὸν
[4, 7, 7]	γνῶσιν εἶναι παντὸς γὰρ μεγέθους	τὸ	μὲν ἄλλο, τὸ δὲ ἄλλο
[4, 7, 10]	δ´ ἁρμονία ὕστερον, καὶ ὡς	τὸ	μὲν ἄρχει τε καὶ ἐπιστατεῖ
[4, 7, 10]	ἥν φαμεν ὄντως οὐσίαν εἶναι.	Τὸ	μὲν γὰρ γένεσις, ἀλλ´ οὐκ
[4, 7, 1]	φύσιν τε καὶ οὐσίαν καταθεατέον.	Τὸ	μὲν δὴ σῶμα καὶ αὐτὸ
[4, 7, 6]	ταὐτὸν ὁμοῦ πάντων. Καὶ εἰ	τὸ	μὲν δι´ ὀμμάτων, τὸ δὲ
[4, 7, 2]	ἕκαστον ζωὴν σύμφυτον ἔχειν, ἢ	τὸ	μὲν ἔχειν, τὸ δὲ μή,
[4, 7, 3]	εἰ ἁπλοῦ ὄντος τοῦ σώματος	τὸ	μὲν ὅσον ὑλικὸν παρ´ αὐτοῦ
[4, 7, 10]	οὖσα ταῦτα ποιοῖ, καὶ ὡς	τὸ	μὲν οὐσία, ἡ δ´ ἁρμονία
[4, 7, 10]	δόξαν εἴρηται· καὶ γάρ, ὅτι	τὸ	μὲν πρότερον ἡ ψυχή, ἡ
[4, 7, 5]	ὥσπερ ὁ ἄλλος ὄγκος ἡμῶν,	τὸ	μέν τι ἀπορρεύσεται αὐτοῦ, τὸ
[4, 7, 5]	τὸ αὐτὸ ὅλον εἶναι καὶ	τὸ	μέρος ὅπερ τὸ ὅλον ὑπάρχειν.
[4, 7, 5]	ὅλη; Καὶ πάλιν τοῦ μέρους	τὸ	μέρος; Οὐδὲν ἄρα τὸ μέγεθος
[4, 7, 5]	τοὺς βουλομένους μανθάνειν, ὡς, ὅπου	τὸ	μέρος τὸ αὐτό ἐστι τῷ
[4, 7, 6]	καὶ τὸ αὐτὸ πάλιν, οἷον	τὸ	μέσον, ἢ ἄλλο, τὸ δὲ
[4, 7, 10]	κεχρῆσθαι καὶ ἔμφρονι, σκοπεῖν δεῖ	τὸ	μετὰ τοῦτο ἀπὸ τῆς ἡμετέρας
[4, 7, 8]	ἀντιλήψεις πῶς οὖν μέγεθος ὂν	τὸ	μὴ μέγεθος νοήσει καὶ τῷ
[4, 7, 8]	μέγεθος νοήσει καὶ τῷ μεριστῷ	τὸ	μὴ μεριστὸν νοήσει; Ἢ μέρει
[4, 7, 10]	ἀιδίῳ, δῆλον μὲν ποιεῖ καὶ	τὸ	μὴ σῶμα αὐτὴν δεδεῖχθαι. Καὶ
[4, 7, 6]	ἔσται μνημονεύειν. Εἰ δὲ ἔστι	τὸ	μνημονεύειν καὶ ἄλλων αἰσθάνεσθαι ἐπ´
[4, 7, 8]	ἔσται τῷ αἰσθάνεσθαι. Εἰ οὖν	τὸ	νοεῖν ἐστι τὸ ἄνευ σώματος
[4, 7, 10]	ὕστερος καὶ γεννητὸς καὶ ἐπακτὸν	τὸ	νοεῖν ἔχων, ἐνδέχοιτο ἂν μηδὲ
[4, 7, 6]	ψυχή, οὔτε τὸ αἰσθάνεσθαι οὔτε	τὸ	νοεῖν οὔτε τὸ ἐπίστασθαι οὔτε
[4, 7, 8]	περὶ ψυχὴν εἶναι ἀξιοῦμεν, ἀλλὰ	τὸ	νοεῖν, τὸ αἰσθάνεσθαι, λογίζεσθαι, ἐπιθυμεῖν,
[4, 7, 8]	αἰσθητῶν, οὐκ ἂν εἴη καὶ	τὸ	νοεῖν τὸ διὰ σώματος καταλαμβάνειν,
[4, 7, 8]	πρότερον δεῖ μὴ σῶμα αὐτὸ	τὸ	νοῆσον εἶναι. Ἔτι εἰ αἰσθητῶν
[4, 7, 8]	δὲ τοῦτο, οὐ σῶμα ἔσται	τὸ	νοῆσον· οὐ γὰρ δὴ τοῦ
[4, 7, 8]	σώματος καθαρωτάτων αὐτοεκάστου, ἀνάγκη καὶ	τὸ	νοοῦν σώματος καθαρὸν ὂν ἢ
[4, 7, 3]	εἴη. Λυθήσεταί τε καὶ τόδε	τὸ	ξύμπαν, εἴ τις αὐτὸ πιστεύσειε
[4, 7, 3]	ἄλλης παρ´ ἄλλου δυνάμεως εἰς	τὸ	ὅλον συντελούσης· ταύτης δὲ μὴ
[4, 7, 5]	εἶναι καὶ τὸ μέρος ὅπερ	τὸ	ὅλον ὑπάρχειν. Εἰ δὲ ἕκαστον
[4, 7, 10]	μετὸν αὐτῷ διὰ συγγένειαν καὶ	τὸ	ὁμοούσιον. Διὸ καὶ ὅστις τοιοῦτος
[4, 7, 10]	τὸ λευκόν. Ὧι δ´ ἂν	τὸ	ὂν ᾖ παρὸν παρ´ αὐτοῦ
[4, 7, 10]	ὂν ἀεὶ ἔσται. Τοῦτο τοίνυν	τὸ	ὂν πρώτως καὶ ἀεὶ ὂν
[4, 7, 10]	αὐτῆς ἔχουσα τὸ εἶναι, πᾶν	τὸ	ὄντως ὄν, ὃ οὔτε γίνεται
[4, 7, 3]	οὐσίαν φήσουσιν εἶναι, ἀφ´ οὗ	τὸ	πάθημα καὶ ἡ ζωὴ εἰς
[4, 7, 11]	τὴν ζωήν, παρ´ ὅτου τοῦτο	τὸ	πάθος ἐλήλυθεν εἰς τὴν ὕλην,
[4, 7, 1]	μὲν μέρος ἡμῶν τοῦτο, οὐ	τὸ	πᾶν ἀθάνατοι, εἰ δὲ ὄργανον,
[4, 7, 10]	καὶ ταὐτὸν δι´ ὅλου πεπονθέναι	τὸ	πᾶν οὐ διαφωνοῦν ἑαυτῷ. Αἰσθήσεις
[4, 7, 3]	σωμάτων ᾡτινιοῦν τις ἀναθεὶς τόδε	τὸ	πᾶν οὐκ ἀνόητόν τε καὶ
[4, 7, 6]	ἴσχειν. Ἀλλὰ γὰρ ἕν ἐστι	τὸ	πᾶν· πῶς γὰρ ἂν καὶ
[4, 7, 3]	ἂν οὐδ´ ἂν ἡ ὕλη	τὸ	παράπαν εἴη. Λυθήσεταί τε καὶ
[4, 7, 4]	κρεῖττον αὐτῶν ψυχῆς εἶδος, ἔννουν	τὸ	πνεῦμα καὶ πῦρ νοερὸν τιθέμενοι,
[4, 7, 4]	ἱδρῦσθαι. Εἰ δὲ μηδὲν παρὰ	τὸ	πνεῦμα τὴν ζωὴν καὶ τὴν
[4, 7, 8]	δυνάμεις, ἄλλῳ τινὶ ἢ μεγέθει	τὸ	ποιεῖν ἀναθετέον· ἀμεγέθει ἄρα. Τὸ
[4, 7, 5]	τοῦτο ἐν τῇ αὐτοῦ οὐσίᾳ	τὸ	ποσὸν εἶναι ὑπερβέβηκεν, ἄποσον δὲ
[4, 7, 7]	τὴν δὲ τρίτην, ὅτι ἄλλο	τὸ	πρὸς τῷ ἄνωθεν, καὶ πολλὰς
[4, 7, 5]	πᾶν ποσὸν ἀφαιρέσει τὸ εἶναι	τὸ	πρόσθεν ἠλλάξατο εἰ δέ τι
[4, 7, 14]	φήσομεν τὰς μὲν καθαρὰς ἀπαλλαττομένας	τὸ	προσπλασθὲν ἐν τῇ γενέσει ἀφήσειν,
[4, 7, 10]	τὸ καθαρὸν αὐτοῦ ἀφορῶντα, ἐπείπερ	τὸ	προστεθὲν ἐμπόδιον ἀεὶ πρὸς γνῶσιν
[4, 7, 5]	αὐτῆς. Καὶ ἢ ψυχὴ ἔσται	τὸ	προστιθέμενον ἢ ἄψυχον σῶμα. Καὶ
[4, 7, 5]	πῶς προστιθεμένης; Εἰ δὲ ἄψυχον	τὸ	προστιθέμενον, πῶς τοῦτο ψυχώσεται καὶ
[4, 7, 7]	ἡγεμονοῦν ἀφίκοιτο. Ἀνάγκη τοίνυν, εἰ	τὸ	πρῶτον πονοῦν ᾔσθετο, ἄλλην τὴν
[4, 7, 11]	ὕλῃ. Ταύτῃ γὰρ καὶ διαλύεται	τὸ	πῦρ. Ἡ δὲ ψυχὴ οὐχ
[4, 7, 4]	δέ πως ἔχον πνεῦμα φήσουσι,	τό	πως ἔχον τοῦτο καὶ ταύτην
[4, 7, 3]	τὸ εἶδος τοῦτο εἶναι, οὐ	τὸ	συναμφότερον, θάτερον δὲ τούτων ἔσται
[4, 7, 10]	εἴδους τάξιν ὡς πρὸς ὕλην	τὸ	σῶμα ἔμψυχον ὂν〉 ἔχειν, σώματος
[4, 7, 1]	τὸ εἶδος ὡς πρὸς ὕλην	τὸ	σῶμα ἢ κατὰ τὸ χρώμενον
[4, 7, 9]	ὅλον δι´ ὅλου χωρεῖν δυνατὸν	τὸ	σῶμα· ἡ δὲ ψυχὴ δι´
[4, 7, 2]	εἰς ὅ τι δεῖ τοῦτο	τὸ	σῶμα, ὃ λέγουσι ψυχήν, ἀναλύειν.
[4, 7, 10]	τοῦδε γενέσθαι, οἷον ζῴου οὐ	τὸ	σῶμα τὴν ψυχὴν γεννήσει. Τίς
[4, 7, 2]	ψυχῇ πάρεστιν ἐξανάγκης, ἀνάγκη τοῦτο	τὸ	σῶμα, τὴν ψυχήν, εἰ μὲν
[4, 7, 8]	Εἰ γὰρ τὸ αἰσθάνεσθαί ἐστι	τὸ	σώματι προσχρωμένην τὴν ψυχὴν ἀντιλαμβάνεσθαι
[4, 7, 10]	γένεσις, ἀλλ´ οὐκ οὐσία, πᾶν	τὸ	σωματικὸν εἶναι λέγοιτ´ ἄν, γινόμενον
[4, 7, 8]	γὰρ ἢ αἷμά τι ἂν	τὸ	σωφρονεῖν εἴη ἢ δικαιότης ἢ
[4, 7, 2]	φήσουσι γίγνεσθαι. Δεῖ ἄρα εἶναι	τὸ	τάξον καὶ τὸ τῆς κράσεως
[4, 7, 5]	ποιότητι ἑτέρᾳ τῆς ποσότητος οὔσῃ	τὸ	ταὐτὸν ἀποσῴζειν δύναται τί τοίνυν
[4, 7, 7]	ἄνωθεν, καὶ πολλὰς εἶναι ἀλγηδόνας,	τό	τε ἡγεμονοῦν μὴ τοῦ πρὸς
[4, 7, 2]	ἄρα εἶναι τὸ τάξον καὶ	τὸ	τῆς κράσεως αἴτιον· ὥστε τοῦτο
[4, 7, 10]	ἦν ἄπιστος, ὡς μὴ πιστεύειν	τὸ	τῆς ψυχῆς αὐτοῖς πάντη ἀθάνατον
[4, 7, 10]	θνητῷ πράγματι, ἀλλ´ ἀνάγκη θεῖον	τὸ	τοιοῦτον εἶναι, ἅτε θείων μετὸν
[4, 7, 5]	τῶν μερῶν τῷ ὅλῳ, εἰ	τὸ	τοσόνδε μέγεθος ψυχή, ὃ ἐὰν
[4, 7, 4]	ἡ σχέσις καὶ ἄλλο παρὰ	τὸ	ὑποκείμενον καὶ τὴν ὕλην, ἐν
[4, 7, 10]	ποιεῖν, εἶτα φύσιν, καὶ αἰεὶ	τὸ	ὕστερον χεῖρον, ᾗπερ πέφυκεν. Εἰ
[4, 7, 10]	αὐτὸ ἀχώριστος ἐντελέχεια. Λοιπὸν δὲ	τὸ	φυτικὸν ἂν εἴη, ὃ ἀμφισβήτησιν
[4, 7, 10]	γὰρ αὖ ἐστι πρὶν αὐξηθῆναι	τὸ	φυτὸν ἐν τῷ ὀλίγῳ ὄγκῳ.
[4, 7, 14]	συνέσεσθαι ἐπὶ πλεῖστον· ἀφειμένον δὲ	τὸ	χεῖρον οὐδὲ αὐτὸ ἀπολεῖσθαι, ἕως
[4, 7, 10]	ἔξω γιγνομένης. Συμβαίνει οὖν αὐτοῖς	τὸ	χεῖρον πρῶτον ποιεῖν καὶ πρὸ
[4, 7, 3]	ἐντίθησι. Δεῖ ἄρα τι εἶναι	τὸ	χορηγὸν τῆς ζωῆς, εἴτε τῇ
[4, 7, 10]	Ὡς καὶ τὸ λευκόν, αὐτὸ	τὸ	χρῶμα, οὐ ποτὲ μὲν λευκόν,
[4, 7, 1]	ὕλην τὸ σῶμα ἢ κατὰ	τὸ	χρώμενον ὡς πρὸς ὄργανον· ἑκατέρως
[4, 7, 4]	λευκὸν ποιήσει. Οὐ γὰρ πυρὸς	τὸ	ψύχειν, οὐδὲ τοῦ ψυχροῦ θερμὰ
[4, 7, 5]	ἀφαιρέσει τὸ εἶναι τὸ πρόσθεν	ἠλλάξατο	εἰ δέ τι τῶν μέγεθος
[4, 7, 8]	μήν, ὅπερ καὶ ἄνω που	ἐλέγετο,	εἰ πᾶν σῶμα μεριζόμενον καὶ
[4, 7, 7]	τοίνυν, εἰ τὸ πρῶτον πονοῦν	ᾔσθετο,	ἄλλην τὴν αἴσθησιν τοῦ δευτέρου
[4, 7, 5]	μέρος; Οὐδὲν ἄρα τὸ μέγεθος	συνεβάλλετο	τῇ οὐσίᾳ αὐτῆς· καίτοι ἔδει
[4, 7, 10]	τῆς ἐντελεχείας ὧδ´ ἄν τις	ἐπισκέψαιτο,	πῶς περὶ ψυχῆς λέγεται· τὴν
[4, 7, 3]	ὄνομα ἑνὶ αὐτῶν ψυχήν τις	θεῖτο.	Ταὐτὰ γὰρ ἂν πάθοι τοῖς
[4, 7, 6]	τοῦτο· ἢ μεγέθει ὄντι τούτῳ	συμμερίζοιτο	ἄν, ὥστε ἄλλο ἄλλου μέρος
[4, 7, 7]	ἄλλῳ, ἕως πρὸς τὸ ἡγεμονοῦν	ἀφίκοιτο.	Ἀνάγκη τοίνυν, εἰ τὸ πρῶτον
[4, 7, 12]	φθαρήσεται. Ἀλλ´ ἄρα μερισθεῖσα κερματιζομένη	ἀπόλοιτο	ἄν. Ἀλλ´ οὐκ ὄγκος τις
[4, 7, 3]	φορᾷ αὐτοῦ ἡ φύσις, καὶ	ἀπόλοιτο	ἂν ὡς τάχιστα, εἰ πάντα
[4, 7, 10]	καὶ γένοιτο, ἢ εἰς τί	ἀπόλοιτο;	Καὶ εἰ δεῖ ἐπαληθεύειν τὴν
[4, 7, 10]	ἄρα ἔδει αὐτῷ κάλλους ἐπακτοῦ	ἐνθυμοῖτο,	αὐτὸς κρατιστεύων, εἴ τις αὐτὸν
[4, 7, 3]	αὐτοῖς. Μᾶλλον δὲ οὐδ´ ἂν	γένοιτο,	ἀλλὰ στήσεται ἐν ὕλῃ τὰ
[4, 7, 10]	τοῦ προτέρου τοῦ ἐφεξῆς ἂν	γένοιτο,	εἰ ἦν ἐντελέχεια ἑνός; Φαίνεται
[4, 7, 10]	ἀπολλύμενον. Πόθεν γὰρ ἂν καὶ	γένοιτο,	ἢ εἰς τί ἀπόλοιτο; Καὶ
[4, 7, 10]	οὖσα μεριστοῦ τοῦ σώματος ἐντελέχεια	γένοιτο;	Ἥ τε αὐτὴ ψυχὴ ἐξ
[4, 7, 3]	ἀμερῶν σῶμα οὐδὲ μέγεθος ἂν	γένοιτο.	Καὶ μὴν εἰ ἁπλοῦ ὄντος
[4, 7, 6]	ὄντως. Εἰ δὲ διεστὼς τοῦτο	γένοιτο,	καὶ οἷον γραμμῆς ἐπ´ ἄμφω
[4, 7, 10]	πρότερον τοῦ ἐνεργείᾳ καὶ νοῦ,	γένοιτο,	οὐδὲ ἥξει εἰς ἐνέργειαν. Τί
[4, 7, 6]	αἰσθανομένου οὐκ ἂν ἄλλον τρόπον	γένοιτο	τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ οἷον ἐν
[4, 7, 10]	οἰχήσεται, καὶ οὐκ ἂν ὕστερον	γένοιτο	τούτου ἀπολωλότος, ὃ παρέχει αὐτοῖς
[4, 7, 5]	πόθεν ἂν τῷ σώματι αὐτῷ	γένοιτο,	ᾧ προσήκει ἐναύξεσθαι, αὐτῷ δὲ
[4, 7, 10]	ἀληθὴς θεῖα ὄντα οὐκ ἂν	ἐγγένοιτο	φαύλῳ τινὶ καὶ θνητῷ πράγματι,
[4, 7, 6]	πᾶν· πῶς γὰρ ἂν καὶ	διαιροῖτο;	Οὐ γὰρ δὴ τὸ ἴσον
[4, 7, 10]	καὶ ἐπακτὸν τὸ νοεῖν ἔχων,	ἐνδέχοιτο	ἂν μηδὲ ψυχὴν μηδὲ νοῦν
[4, 7, 14]	ἀφειμένον δὲ τὸ χεῖρον οὐδὲ	αὐτὸ	ἀπολεῖσθαι, ἕως ἂν ᾖ, ὅθεν
[4, 7, 10]	ψυχρῷ γιγνομένην ὃ δὴ καὶ	αὐτὸ	ἄτοπον· πολλὰ γὰρ ζῷα ἐν
[4, 7, 10]	παρὰ τὰ τοῦ σώματος, οὐδ´	αὐτὸ	ἀχώριστος ἐντελέχεια. Λοιπὸν δὲ τὸ
[4, 7, 6]	τι μέλλει αἰσθάνεσθαί τινος, ἓν	αὐτὸ	δεῖ εἶναι καὶ τῷ αὐτῷ
[4, 7, 7]	τίθεσθαι τὸ αἰσθανόμενον, οἷον πανταχοῦ	αὐτὸ	ἑαυτῷ τὸ αὐτὸ εἶναι. Τοῦτο
[4, 7, 5]	ποσὸν εἶναι ὑπερβέβηκεν, ἄποσον δὲ	αὐτὸ	εἶναι δεῖ ἐξ ἀνάγκης; Οὕτω
[4, 7, 7]	οἷον πανταχοῦ αὐτὸ ἑαυτῷ τὸ	αὐτὸ	εἶναι. Τοῦτο δὲ ἄλλῳ τινὶ
[4, 7, 5]	εἰς πλείω ἕκαστον μὴ τὸ	αὐτὸ	εἶναι τῶν μερῶν τῷ ὅλῳ,
[4, 7, 10]	{Καίτοι τὸ ἀεὶ μένειν τὸ	αὐτὸ	εἴπερ τὸ δυνάμει ἕξει, καθ´
[4, 7, 1]	εἰ δὲ ὄργανον, ἔδει γε	αὐτὸ	εἰς χρόνον τινὰ δοθὲν τοιοῦτον
[4, 7, 11]	πάθος ἐλήλυθεν εἰς τὴν ὕλην,	αὐτὸ	ἐκεῖνο ἀναγκασθήσονται ὁμολογεῖν ἀθάνατον εἶναι,
[4, 7, 5]	ὡς, ὅπου τὸ μέρος τὸ	αὐτό	ἐστι τῷ ὅλῳ, τοῦτο ἐν
[4, 7, 5]	αὐτῷ παρὰ τοῦ ποιήσαντος θερμὸν	αὐτὸ	ἢ ψυχρὸν εἶναι. Τὸ δὲ
[4, 7, 5]	παρεῖναι ἀδύνατον ἐν πλείοσι τὸ	αὐτὸ	ὅλον εἶναι καὶ τὸ μέρος
[4, 7, 10]	θεῖον ἀναβὰς καὶ τὴν πρὸς	αὐτὸ	ὁμοιότητα ἀτενίσας. Εἰ δ´ ἡ
[4, 7, 6]	ἕτερα ταῦτα, μὴ εἰς τὸ	αὐτὸ	ὁμοῦ τῶν αἰσθημάτων ἐλθόντων; Δεῖ
[4, 7, 10]	ἐπαληθεύειν τὴν τοῦ ὄντος προσηγορίαν,	αὐτὸ	οὐ ποτὲ μὲν εἶναι, ποτὲ
[4, 7, 6]	συνδραμεῖται εἰς ἓν καὶ τὸ	αὐτὸ	πάλιν, οἷον τὸ μέσον, ἢ
[4, 7, 7]	καὶ ὅλη ἡ ψυχὴ τὸ	αὐτὸ	πάσχει. Πῶς οὖν τοῦτο συμβαίνει;
[4, 7, 3]	τόδε τὸ ξύμπαν, εἴ τις	αὐτὸ	πιστεύσειε σώματος συνέρξει, διδοὺς αὐτῷ
[4, 7, 10]	καὶ φύσιν μὲν προτέραν τὸ	αὐτὸ	πνεῦμα λέγειν, ἐν δὲ ψυχρῷ
[4, 7, 10]	ἄγον μὴ ὄντος ἑτέρου παρ´	αὐτὸ	προτέρου; Εἰ δ´ αὑτὸ ἄξει
[4, 7, 5]	προσελεύσεται, οὐδὲν δὲ ἔσται τὸ	αὐτό,	πῶς οὖν ἡμῖν αἱ μνῆμαι,
[4, 7, 1]	Τὸ μὲν δὴ σῶμα καὶ	αὐτὸ	συγκείμενον οὔτε παρὰ τοῦ λόγου
[4, 7, 8]	πολὺ πρότερον δεῖ μὴ σῶμα	αὐτὸ	τὸ νοῆσον εἶναι. Ἔτι εἰ
[4, 7, 10]	δεήσει. Ὡς καὶ τὸ λευκόν,	αὐτὸ	τὸ χρῶμα, οὐ ποτὲ μὲν
[4, 7, 10]	Πυθαγόραν λεγόντων ἕτερον τρόπον ᾠήθησαν	αὐτὸ	τοιοῦτόν τι εἶναι οἷον καὶ
[4, 7, 5]	Οὕτω γὰρ ἂν μένοι τὸ	αὐτὸ	τοῦ ποσοῦ κλεπτομένου, ἅτε μὴ
[4, 7, 2]	ἑνὶ αὐτῶν προσείη τὸ ζῆν,	αὐτὸ	τοῦτο ἂν εἴη ψυχή. Τί
[4, 7, 7]	τῆς τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως τὸ	αὐτὸ	τοῦτο. Ὅταν δάκτυλον λέγηται ἀλγεῖν
[4, 7, 4]	ἐν ὕλῃ μέν, ἄυλον δὲ	αὐτὸ	τῷ μὴ πάλιν αὖ συγκεῖσθαι
[4, 7, 10]	παρ´ αὐτὸ προτέρου; Εἰ δ´	αὑτὸ	ἄξει εἰς ἐνέργειαν, ὅπερ ἄτοπον,
[4, 7, 10]	εἴπερ τὸ δυνάμει ἕξει, καθ´	ἑαυτό,	εἰς ἐνέργειαν ἄξει, καὶ τοῦτο
[4, 7, 11]	ὃ ζητοῦμεν, ἡ ψυχή καὶ	τοῦτο	ἀθάνατον ὁμολογοῦσιν, ἢ ἀναλύσουσιν ὡς
[4, 7, 5]	δὲ λόγους αἰτιάσονται, ὀρθῶς μὲν	τοῦτο·	ἀλλ´ οὐ σώματος ἡ προαίρεσις
[4, 7, 2]	αὐτῶν προσείη τὸ ζῆν, αὐτὸ	τοῦτο	ἂν εἴη ψυχή. Τί ἂν
[4, 7, 10]	ἔμφρονι, σκοπεῖν δεῖ τὸ μετὰ	τοῦτο	ἀπὸ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς, οἷόν
[4, 7, 10]	σώματος δέ τι, οἷον ἁρμονία;	Τοῦτο	γὰρ ἁρμονίαν τῶν ἀμφὶ Πυθαγόραν
[4, 7, 6]	ὂν ὄντως. Εἰ δὲ διεστὼς	τοῦτο	γένοιτο, καὶ οἷον γραμμῆς ἐπ´
[4, 7, 7]	ἀλλὰ τοῦ πρὸς αὐτῷ, καὶ	τοῦτο	γινώσκειν μόνον, τὰ δ´ ἄλλα
[4, 7, 7]	αὐτὸ ἑαυτῷ τὸ αὐτὸ εἶναι.	Τοῦτο	δὲ ἄλλῳ τινὶ τῶν ὄντων
[4, 7, 10]	αὐτομάτου τάξεως τὴν ὑπόστασιν εἰληφέναι.	Τοῦτο	δὲ οὔτε ἐν τοῖς κατὰ
[4, 7, 12]	ἀφαιρεῖ, τὴν δὲ ὕλην ἐᾷ·	τοῦτο	δὲ συνθέτου πάθος. Εἰ οὖν
[4, 7, 10]	ἀλήθειαν· ὡς πολλάκις αὐτῷ δόξαι	τοῦτο	δὴ καλῶς εἰρῆσθαι· χαίρετ´, ἐγὼ
[4, 7, 3]	μὲν οὐσίαν φήσουσι τὸ εἶδος	τοῦτο	εἶναι, οὐ τὸ συναμφότερον, θάτερον
[4, 7, 10]	ἦν ἐντελέχεια ἑνός; Φαίνεται δὲ	τοῦτο	ἐκ τῶν μεταβαλλόντων ζῴων εἰς
[4, 7, 5]	τὸ αὐτό ἐστι τῷ ὅλῳ,	τοῦτο	ἐν τῇ αὐτοῦ οὐσίᾳ τὸ
[4, 7, 2]	καὶ ὅτῳ πάρεστι τούτων ψυχή,	τοῦτο	ἐπακτῷ κέχρηται τῇ ζωῇ, ἄλλα
[4, 7, 6]	νοήματα γίγνεσθαι καὶ ἔσται ἀμερὲς	τοῦτο·	ἢ μεγέθει ὄντι τούτῳ συμμερίζοιτο
[4, 7, 3]	οὐ γὰρ ἐξ ὕλης καὶ	τοῦτο,	ἢ πάλιν τὸν αὐτὸν τρόπον
[4, 7, 4]	πνεῦμα φήσουσι, τό πως ἔχον	τοῦτο	καὶ ταύτην τὴν σχέσιν ἢ
[4, 7, 1]	καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ	τοῦτο,	κατὰ τὸ εἶδος ὡς πρὸς
[4, 7, 10]	ἑαυτό, εἰς ἐνέργειαν ἄξει, καὶ	τοῦτο	κρεῖττον ἔσται τοῦ δυναμένου οἷον
[4, 7, 10]	ἄνω τῇ ψυχῇ αὐτῇ μόνον	τοῦτο,	ὅσον ἐστὶν ἐν σώματι, ἐλαττούμενος.
[4, 7, 7]	τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως τὸ αὐτὸ	τοῦτο.	Ὅταν δάκτυλον λέγηται ἀλγεῖν ἄνθρωπος,
[4, 7, 8]	τινὶ ἀμερεῖ αὐτοῦ. Εἰ δὲ	τοῦτο,	οὐ σῶμα ἔσται τὸ νοῆσον·
[4, 7, 1]	Ὥστ´ εἰ μὲν μέρος ἡμῶν	τοῦτο,	οὐ τὸ πᾶν ἀθάνατοι, εἰ
[4, 7, 2]	ἑκατέρως δὲ ἡ ψυχὴ αὐτός.	~Τοῦτο	οὖν τίνα φύσιν ἔχει; Ἢ
[4, 7, 11]	ἢ ἀναλύσουσιν ὡς σύνθετον καὶ	τοῦτο	πάλιν, ἕως ἂν εἰς ἀθάνατον
[4, 7, 6]	κύκλου τὰς πανταχόθεν αἰσθήσεις πρὸς	τοῦτο	περαίνειν, καὶ τοιοῦτον τὸ ἀντιλαμβανόμενον
[4, 7, 7]	τὸ αὐτὸ πάσχει. Πῶς οὖν	τοῦτο	συμβαίνει; Διαδόσει, φήσουσι, παθόντος μὲν
[4, 7, 2]	τὸ τῆς κράσεως αἴτιον· ὥστε	τοῦτο	τάξιν ἂν ἔχοι ψυχῆς. Οὐ
[4, 7, 11]	λέγοντες τὴν ζωήν, παρ´ ὅτου	τοῦτο	τὸ πάθος ἐλήλυθεν εἰς τὴν
[4, 7, 2]	σκετέον, εἰς ὅ τι δεῖ	τοῦτο	τὸ σῶμα, ὃ λέγουσι ψυχήν,
[4, 7, 2]	ζωὴ ψυχῇ πάρεστιν ἐξανάγκης, ἀνάγκη	τοῦτο	τὸ σῶμα, τὴν ψυχήν, εἰ
[4, 7, 10]	καὶ πρώτως, ὂν ἀεὶ ἔσται.	Τοῦτο	τοίνυν τὸ ὂν πρώτως καὶ
[4, 7, 5]	ὅλον ἐστί, πῶς οὐ διδάσκει	τοῦτο	τοὺς βουλομένους μανθάνειν, ὡς, ὅπου
[4, 7, 10]	ἐντελέχεια ἀχώριστος ᾖ. Ἀλλ´ οὐδὲ	τοῦτο	φαίνεται οὕτως ἔχον. Εἰ γὰρ
[4, 7, 5]	δὲ ἄψυχον τὸ προστιθέμενον, πῶς	τοῦτο	ψυχώσεται καὶ τῷ πρόσθεν ὁμογνωμονήσει
[4, 7, 6]	τῶν αἰσθημάτων ἐλθόντων; Δεῖ τοίνυν	τοῦτο	ὥσπερ κέντρον εἶναι, γραμμὰς δὲ
[4, 7, 6]	ἂν τὰ μέγιστα διὰ ταύτης	ὁρῷτο;	ὥστε ἔτι μᾶλλον εἰς τὸ
[4, 7, 2]	τὴν ψυχήν, εἰ μὲν ἐκ	δύο	σωμάτων ἢ πλειόνων εἴη, ἤτοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010