Ennéade, livre, chap. |
[4, 7, 3] |
σωμάτων·
ψυχὴ
δὲ
αὑτῇ
συμπαθής.
|
Ἐκ |
δὲ
ἀμερῶν
σῶμα
οὐδὲ
μέγεθος |
[4, 7, 2] |
σῶμα,
τὴν
ψυχήν,
εἰ
μὲν
|
ἐκ |
δύο
σωμάτων
ἢ
πλειόνων
εἴη, |
[4, 7, 10] |
οὖν
καὶ
εἰς
ὀλίγον
ἔρχεται
|
ἐκ |
μείζονος
φυτοῦ
καὶ
ἐξ
ὀλίγου |
[4, 7, 6] |
κέντρον
εἶναι,
γραμμὰς
δὲ
συμβαλλούσας
|
ἐκ |
περιφερείας
κύκλου
τὰς
πανταχόθεν
αἰσθήσεις |
[4, 7, 5] |
ψυχὴ
οὐκ
ἔσται.
Ὅταν
τοίνυν
|
ἐκ |
συνόδου
μιᾶς
καὶ
ἐνὸς
σπέρματος |
[4, 7, 10] |
ἐκ
τῆς
ψυχῆς,
ἀλλ´
αὐτὴν
|
ἐκ |
τῆς
αὐτομάτου
τάξεως
τὴν
ὑπόστασιν |
[4, 7, 15] |
τοὺς
δεομένους
πίστεως
αἰσθήσει
κεκρατημένης,
|
ἐκ |
τῆς
ἱστορίας
τῆς
περὶ
τὰ |
[4, 7, 7] |
καὶ
ἐκ
τοῦ
ἀλγεῖν
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
τοῦ
ἀλγεῖν
αἰσθήσεως
τὸ |
[4, 7, 10] |
τεταγμένα,
καὶ
τὴν
τάξιν
οὐκ
|
ἐκ |
τῆς
ψυχῆς,
ἀλλ´
αὐτὴν
ἐκ |
[4, 7, 7] |
~Ἴδοι
δ´
ἄν
τις
καὶ
|
ἐκ |
τοῦ
ἀλγεῖν
καὶ
ἐκ
τῆς |
[4, 7, 14] |
ἔχει
τὴν
ἀρχήν.
Οὐδὲν
γὰρ
|
ἐκ |
τοῦ
ὄντος
ἀπολεῖται.
~Ἃ
μὲν |
[4, 7, 12] |
Ἥ
τε
δὴ
παρ´
αὐτῆς
|
ἐκ |
τῶν
ἐν
αὐτῇ
θεαμάτων
κατανόησις |
[4, 7, 10] |
ἐντελέχεια
ἑνός;
Φαίνεται
δὲ
τοῦτο
|
ἐκ |
τῶν
μεταβαλλόντων
ζῴων
εἰς
ἄλλα |
[4, 7, 6] |
οὔτε
τι
τῶν
καλῶν
ἔσται,
|
ἐκ |
τῶνδε
δῆλον.
Εἴ
τι
μέλλει |
[4, 7, 8] |
ἀσωμάτοις
δυνάμεσι
δύναται
ἃ
δύναται,
|
ἐκ |
τῶνδε
δῆλον.
Ὁμολογήσουσι
γὰρ
ἕτερον |
[4, 7, 8] |
ἡ
ψυχὴ
ὁτιοῦν
εἴη,
δεικτέον
|
ἐκ |
τῶνδε.
Εἰ
γὰρ
τὸ
αἰσθάνεσθαί |
[4, 7, 10] |
τε.
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
|
ἐκ |
τῶνδε
ἔστι
δεικνύναι.
Ὁμολογουμένου
δὴ |
[4, 7, 4] |
φύσις
ἑτέρα.
Ἔτι
δὲ
καὶ
|
ἐκ |
τῶνδε
οὐχ
ἧττον
φαίνεται
ἀδύνατον |
[4, 7, 15] |
τὰ
τοιαῦτα
πολλῆς
οὔσης
ἐκλεκτέον,
|
ἔκ |
τε
ὧν
θεοὶ
ἀνεῖλον
κελεύοντες |
[4, 7, 11] |
ἂν
ἀμφισβητοίη
νοῦν
ἔχων,
ὡς
|
οὐκ |
ἀθάνατον;
Ὧι
πάρεστι
μὲν
ἐξ |
[4, 7, 10] |
γεγενημένον.
Ὄψεται
γὰρ
νοῦν
ὁρῶντα
|
οὐκ |
αἰσθητόν
τι
οὐδὲ
τῶν
θνητῶν |
[4, 7, 14] |
ἔστιν
ἄλλο
τι
εἶδος
ψυχῆς,
|
οὐκ |
ἄλλοθεν
ἢ
ἀπὸ
τῆς
ζώσης |
[4, 7, 6] |
μὴν
σώματος
ὄντος
τοῦ
αἰσθανομένου
|
οὐκ |
ἂν
ἄλλον
τρόπον
γένοιτο
τὸ |
[4, 7, 10] |
καὶ
ἀρετὴ
ἀληθὴς
θεῖα
ὄντα
|
οὐκ |
ἂν
ἐγγένοιτο
φαύλῳ
τινὶ
καὶ |
[4, 7, 1] |
ἐπισκοπούμενος.
Ἁπλοῦν
μὲν
δή
τι
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
ἄνθρωπος,
ἀλλ´
ἔστιν |
[4, 7, 8] |
τὴν
ψυχὴν
ἀντιλαμβάνεσθαι
τῶν
αἰσθητῶν,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
καὶ
τὸ
νοεῖν |
[4, 7, 8] |
γλυκύτης
ἐστὶν
ἡ
ἐφ´
ἑκάστῳ,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
σῶμα
ἡ
γλυκύτης. |
[4, 7, 10] |
καὶ
μάχεται
πολλαχῇ,
ἁρμονία
δὲ
|
οὐκ |
ἂν
οὖσα
ταῦτα
ποιοῖ,
καὶ |
[4, 7, 10] |
τὰ
ἄλλα
πάντα
οἰχήσεται,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
ὕστερον
γένοιτο
τούτου
ἀπολωλότος, |
[4, 7, 3] |
τις
ἀναθεὶς
τόδε
τὸ
πᾶν
|
οὐκ |
ἀνόητόν
τε
καὶ
φερόμενον
εἰκῆ |
[4, 7, 15] |
ἀνθρώποις
οὖσαι
σωμάτων
ἔξω
γενόμεναι
|
οὐκ |
ἀπέστησαν
τοῦ
εὐεργετεῖν
ἀνθρώπους·
αἳ |
[4, 7, 9] |
κραθείη,
τὸ
γλυκὺ
οὐκ
ἔστιν·
|
οὐκ |
ἄρα
ἔχομεν
ψυχήν.
Τὸ
δὲ |
[4, 7, 10] |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
δυνατὸν
γενέσθαι.
|
Οὐκ |
ἄρα
ἡ
ψυχὴ
ἁρμονία.
{Τὸ |
[4, 7, 10] |
μέρη
εἰς
ἕν
τι
συνεστάλη·
|
οὐκ |
ἄρα
ἦν
ἐν
τῷ
ὅλῳ |
[4, 7, 10] |
καὶ
νοῦς
καὶ
ψυχὴ
φύσεως.
|
Οὐκ |
ἄρα
οὕτως
ψυχὴ
ὡς
πνεῦμα |
[4, 7, 10] |
μεταβαλλόντων
ζῴων
εἰς
ἄλλα
ζῷα.
|
Οὐκ |
ἄρα
τῷ
εἶδος
εἶναί
τινος |
[4, 7, 10] |
ἄλλους
δέχεσθαι,
εἰ
οὕτως
ἐνεῖεν.
|
Οὐκ |
ἄρα
ὡς
ἀχώριστος
ἐντελέχεια.
Καὶ |
[4, 7, 10] |
ποτὲ
μὲν
εἶναι,
ποτὲ
δὲ
|
οὐκ |
εἶναι
δεήσει.
Ὡς
καὶ
τὸ |
[4, 7, 10] |
συντυχίαν
τεταγμένα,
καὶ
τὴν
τάξιν
|
οὐκ |
ἐκ
τῆς
ψυχῆς,
ἀλλ´
αὐτὴν |
[4, 7, 6] |
καὶ
ἄλλων
αἰσθάνεσθαι
ἐπ´
ἄλλοις
|
οὐκ |
ἐμποδιζόντων
τῶν
πρόσθεν,
ἀδύνατον
τὴν |
[4, 7, 11] |
οἷόν
τε
ἀπολέσθαι·
πῶς
γὰρ
|
οὐκ |
ἐπίκτητόν
γε
οὖσαν
οὐδ´
αὖ |
[4, 7, 6] |
ἐκείνων
κατεχόντων,
ὥστε
ἄλλαι
αἰσθήσεις
|
οὐκ |
ἔσονται,
ἢ
γινομένων
ἄλλων
ἐκεῖνοι |
[4, 7, 6] |
ὥσπερ
εἰς
ὕδωρ
συγχυθήσεται,
καὶ
|
οὐκ |
ἔσται
μνήμη·
εἰ
δὲ
μένουσιν |
[4, 7, 5] |
ἢ
ἐπὶ
τὸ
μεῖζον
ψυχὴ
|
οὐκ |
ἔσται.
Ὅταν
τοίνυν
ἐκ
συνόδου |
[4, 7, 5] |
ὃ
ἐὰν
ἔλαττον
ᾖ
ψυχὴ
|
οὐκ |
ἔσται,
ὥσπερ
πᾶν
ποσὸν
ἀφαιρέσει |
[4, 7, 2] |
ἄλλα
δὲ
παρὰ
ταῦτα
σώματα
|
οὐκ |
ἔστι.
Καὶ
οἷς
γε
δοκεῖ |
[4, 7, 1] |
μονωθῇ
δὲ
ἕκαστον
γενόμενον
ἓν
|
οὐκ |
ἔστι,
λύσιν
δεχόμενον
εἴς
τε |
[4, 7, 6] |
δὲ
μένουσιν
οἱ
τύποι,
ἢ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἄλλους
ἐνσημαίνεσθαι
ἐκείνων
κατεχόντων, |
[4, 7, 9] |
καὶ
πικρὸν
κραθείη,
τὸ
γλυκὺ
|
οὐκ |
ἔστιν·
οὐκ
ἄρα
ἔχομεν
ψυχήν. |
[4, 7, 6] |
ἴσον
τῷ
ἴσῳ
ἐφαρμόσει,
ὅτι
|
οὐκ |
ἴσον
τὸ
ἡγεμονοῦν
παντὶ
αἰσθητῷ. |
[4, 7, 12] |
μερισθεῖσα
κερματιζομένη
ἀπόλοιτο
ἄν.
Ἀλλ´
|
οὐκ |
ὄγκος
τις
οὐδὲ
ποσόν,
ὡς |
[4, 7, 3] |
εἴη
σῶμα
οὐδὲν
ψυχικῆς
δυνάμεως
|
οὐκ |
οὔσης.
Ῥεῖ
γάρ,
καὶ
ἐν |
[4, 7, 10] |
μὲν
οὐσία,
ἡ
δ´
ἁρμονία
|
οὐκ |
οὐσία,
καὶ
ὅτι
ἡ
κρᾶσις |
[4, 7, 10] |
Τὸ
μὲν
γὰρ
γένεσις,
ἀλλ´
|
οὐκ |
οὐσία,
πᾶν
τὸ
σωματικὸν
εἶναι |
[4, 7, 3] |
δὲ
πάθημα
τῆς
ὕλης,
ἀλλ´
|
οὐκ |
οὐσίαν
φήσουσιν
εἶναι,
ἀφ´
οὗ |