Ennéade, livre, chap.
[4, 6, 2]	ὧι τέτακται ἐργάσασθαι. Οὕτως γὰρ	ἄν,	οἶμαι, καὶ διακριθείη τῆι ψυχῆι
[4, 6, 3]	τὰς λεγομένας ἀναλήψεις ποιῶνται, τί	ἄν	τις ἐπαιτιῶιτο τῆς μνήμης ἢ
[4, 6, 1]	κηρῶι δακτυλίου βλεπούσης. Οὐδὲν γὰρ	ἂν	ἐδεήθη τοῦ ἔξω βλέπειν, ἤδη
[4, 6, 1]	ἐγένετο. Διὸ τοῦ αὐτοῦ λόγου	ἂν	εἴη ἄμφω, ἢ ἐγγίγνεσθαί τε
[4, 6, 3]	γε ἔμενον οἱ τύποι, οὐκ	ἂν	ἐποίησε τὸ πλῆθος ἧττον μνήμας.
[4, 6, 1]	αἰσθήσεως θεωροῖμεν τὸ συμβαῖνον, τάχ᾽	ἂν	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων
[4, 6, 1]	ἐκεῖνο μέν, ὧι ἐνεσφράγισται, οὐκ	ἂν	ὅραμα ἴδοι· δεῖ γὰρ {καὶ}
[4, 6, 3]	κεῖται αὐτοῖς πρὸ ὀμμάτων ὡς	ἂν	ὁρῶσιν οὔπω εἰς πλῆθος, ἀλλὰ
[4, 6, 1]	αὐτοῦ, ὅσον ἐστὶν ἔξω, πῶς	ἂν	ὅσον ἐστὶ λέγοι, ἢ ὅτι
[4, 6, 1]	θέα ἡ ψυχὴ λέγουσα οὕτως	ἂν	τὸ ἐν αὐτῆι οὐδὲν ἀφεστηκὸς
[4, 6, 1]	αἰσθήσεων μεταφέροντες τὸ αὐτὸ ἐξεύροιμεν	ἂν	τὸ ζητούμενον. Δῆλον δὲ δήπου
[4, 6, 2]	δὲ ἀπιστοῦντες, μὴ οὐ δύνηται,	ἐὰν	μὴ πληγῆι, τὸ αὑτῆς γινώσκειν
[4, 6, 3]	ἐναργεστέρα καὶ ἐκ δυνάμεως εἰς	ἐνέργειαν	ἰέναι. Τὰ δ᾽ αἰσθητὰ τὸν
[4, 6, 3]	ἀλλ᾽ ὅτωι δύναμίς ἐστιν εἰς	ἐνέργειαν	πλείων. Διὸ καὶ οἱ γεγηρακότες
[4, 6, 3]	Οἱ μὲν γὰρ τύποι μένοντες	ἀσθένειαν	μᾶλλον ἢ δύναμιν κατηγοροῖεν· τὸ
[4, 6, 3]	πάσχειν καὶ ἔχειν τὸ πάθος	ἀδυναμίαν	κεκτῆσθαι. Καὶ τὸ τῆς ψυχῆς
[4, 6, 2]	δύναμιν καὶ τὴν τῆς ψυχῆς	οὐσίαν	οἷον ἀναγνῶναι τοὺς τύπους ἐν
[4, 6, 3]	τῶι πως ἔχειν αὐτὰ καὶ	ὁρᾶν	αὐτὰ καὶ εἶναι αὐτὰ ἀμυδρότερον
[4, 6, 1]	θεάσασθαι, ἀποστήσαντα δὲ δεῖ οὕτως	ὁρᾶν,	τοῦτο χρὴ καὶ πολὺ μᾶλλον
[4, 6, 3]	μνήμης ἢ τὴν δύναμιν τὴν	ῥωσθεῖσαν	εἶναι; Οἱ μὲν γὰρ τύποι
[4, 6, 3]	ἣν μνημονεύομεν τῆς ψυχῆς ὡς	ῥωσθεῖσαν	ἢ ἁπλῶς ἢ πρὸς τοῦτο.
[4, 6, 2]	ἐν τῶι ἀέρι πληγήν τινα	οὖσαν	διηρθρωμένην, οἷον γραμμάτων ἐγγεγραμμένων ὑπὸ
[4, 6, 3]	ἢ ἁπλῶς ἢ πρὸς τοῦτο.	Ὅταν	δὲ μὴ μόνον πρὸς ἃ
[4, 6, 3]	ἀκούσας ἢ δεύτερον οὐ μέμνηται,	ὅταν	δὲ πολλάκις, καὶ ὃ πρότερον
[4, 6, 3]	ὠδινούσης πρὸς αὐτὰ τῆς δυνάμεως.	Ὅταν	τοίνυν ῥωσθῆι πρὸς ὁτιοῦν τῶν
[4, 6, 3]	καὶ δρομικός· ἐπικρατοῦσι γὰρ ἄλλαι	ἐν	ἄλλωι ἰδέαι. Καίτοι οὐκ ἐκώλυε
[4, 6, 1]	βλεπούσης, ἅτε μηδενός, οἶμαι, τύπου	ἐν	αὐτῆι γενομένου ἢ γιγνομένου οὐδὲ
[4, 6, 1]	τὸν τύπον τοῦ ὁρατοῦ θείμεθα	ἐν	αὐτῆι, ἐκεῖνο μέν, ὧι ἐνεσφράγισται,
[4, 6, 1]	ψυχὴ λέγουσα οὕτως ἂν τὸ	ἐν	αὐτῆι οὐδὲν ἀφεστηκὸς ἀφ᾽ αὑτῆς
[4, 6, 1]	οἷον τὸ τοῦ οὐρανοῦ, τοῦ	ἐν	αὐτῆι τύπου τοσούτου δὲ εἶναι
[4, 6, 1]	οὐδὲ τῶι σφραγῖδα λαμβάνειν, ὥσπερ	ἐν	κηρῶι δακτυλίου βλεπούσης. Οὐδὲν γὰρ
[4, 6, 3]	ἀπατωμένη καὶ κατιοῦσα ὥσπερ θελγομένη.	Ἐν	μέσωι δὲ οὖσα αἰσθάνεται ἀμφοῖν,
[4, 6, 1]	τὸ ζητούμενον. Δῆλον δὲ δήπου	ἐν	παντί, ὡς αἴσθησιν ὁτουοῦν λαμβάνοντες
[4, 6, 3]	δι᾽ ὁμοιοτήτων ἀπατῶσαι. Οἷον γὰρ	ἐν	πίναξιν ἢ δέλτοις γεγραμμένων γραμμάτων,
[4, 6, 3]	τὸ ποιεῖν ῥαιδίως, ἃ μὴ	ἐν	ταῖς χερσὶν ἢ ποσὶ κεῖται,
[4, 6, 1]	εἴη ἄμφω, ἢ ἐγγίγνεσθαί τε	ἐν	τῆι ψυχῆι καὶ μένειν, εἰ
[4, 6, 1]	αἰσθήσεων εἶναι τοῦ τύπου μείναντος	ἐν	τῆι ψυχῆι, ὃς μηδὲ τὸ
[4, 6, 2]	οὐσίαν οἷον ἀναγνῶναι τοὺς τύπους	ἐν	τῶι ἀέρι γεγραμμένους ἐλθόντας πλησίον,
[4, 6, 2]	γίνεσθαι· τὸν μὲν τύπον εἶναι	ἐν	τῶι ἀέρι πληγήν τινα οὖσαν
[4, 6, 3]	ψυχῆς φύσις, πρῶτος δὲ τῶν	ἐν	τῶι αἰσθητῶι παντί. Διὸ δὴ
[4, 6, 3]	μὲν τῶν νοητῶν καὶ τῶν	ἐν	τῶι νοητῶι ἡ ψυχῆς φύσις,
[4, 6, 1]	οὐ τυπώσεις οὐδ᾽ ἐνσφραγίσεις λέγοντες	ἐν	ψυχῆι γίγνεσθαι, οὐδὲ τὰς μνήμας
[4, 6, 1]	κείμενον τὸν τύπον, ἀλλ᾽ οὐκ	ἐν	ὧι ἐστι κείμενον. Δεῖ ἄρα
[4, 6, 2]	καὶ ἄμφω τὰ δύο ἕν,	ἐν	ἄλλοις. ~Νῦν δὲ τούτων εἰρημένων
[4, 6, 2]	ἓν καὶ ἄμφω τὰ δύο	ἕν,	ἐν ἄλλοις. ~Νῦν δὲ τούτων
[4, 6, 2]	ὡς ἕτερον ὁρᾶι, νοῦν δὲ	ἓν	καὶ ἄμφω τὰ δύο ἕν,
[4, 6, 3]	τοιαύτηι δυνάμει τῆς ψυχῆς, εἰ	μηδὲν	λαβοῦσα εἰς αὑτὴν ἀντίληψιν ὧν
[4, 6, 1]	οὕτως ἂν τὸ ἐν αὐτῆι	οὐδὲν	ἀφεστηκὸς ἀφ᾽ αὑτῆς ὡς πόρρω
[4, 6, 1]	ὥσπερ ἐν κηρῶι δακτυλίου βλεπούσης.	Οὐδὲν	γὰρ ἂν ἐδεήθη τοῦ ἔξω
[4, 6, 3]	μνήμας. Ἔτι, εἰ τύποι μένοντες,	οὐδὲν	ἔδει σκοπεῖν, ἵνα ἀναμνησθῶμεν, οὐδὲ
[4, 6, 2]	ἔσωθεν οἷον προπίπτει, τὰ δὲ	ἔξωθεν	θεωρεῖται· καὶ ἔστιν ἐκεῖνα μᾶλλον
[4, 6, 2]	ἀτύπωτός ἐστι μᾶλλον· ἀνάπαλιν γὰρ	ἔσωθεν	οἷον προπίπτει, τὰ δὲ ἔξωθεν
[4, 6, 3]	μένοντες ἀσθένειαν μᾶλλον ἢ δύναμιν	κατηγοροῖεν·	τὸ γὰρ ἐντυπώτατον τῶι εἴκειν
[4, 6, 3]	ἡτοίμασται. Διὰ τί γὰρ ἅπαξ	μὲν	ἀκούσας ἢ δεύτερον οὐ μέμνηται,
[4, 6, 3]	οὐ θαυμαστόν, μᾶλλον δὲ θαυμαστὸν	μέν,	ἀπιστεῖν δὲ οὐ δεῖ τῆι
[4, 6, 3]	δύναμιν τὴν ῥωσθεῖσαν εἶναι; Οἱ	μὲν	γὰρ τύποι μένοντες ἀσθένειαν μᾶλλον
[4, 6, 1]	ὁραμάτων καὶ σκιάς, ὥστε ἄλλα	μὲν	εἶναι αὐτὰ τὰ πράγματα, ἄλλα
[4, 6, 3]	ὃ δύνανται ἑτοιμαζομένων καὶ τὰ	μὲν	εὐθύς, τὰ δέ, εἰ συλλέξαιντο
[4, 6, 2]	ἐνεργοῦσα ἕκαστον. Πότερα δὲ αὑτὴν	μὲν	ἡ ψυχὴ δύο καὶ ὡς
[4, 6, 3]	οὖσα αἰσθάνεται ἀμφοῖν, καὶ τὰ	μὲν	νοεῖν λέγεται εἰς μνήμην ἐλθοῦσα,
[4, 6, 2]	Γεύσεως δὲ καὶ ὀσφρήσεως τὰ	μὲν	πάθη, τὰ δ᾽ ὅσα αἰσθήσεις
[4, 6, 2]	ἀκοῆς δεῖ νομίζειν γίνεσθαι· τὸν	μὲν	τύπον εἶναι ἐν τῶι ἀέρι
[4, 6, 3]	καὶ πρὸς ἄμφω ἔχει, ὑπὸ	μὲν	τῶν εὐπαθοῦσα καὶ ἀναβιωσκομένη, ὑπὸ
[4, 6, 3]	ἐστι πάντων, καὶ λόγος ἔσχατος	μὲν	τῶν νοητῶν καὶ τῶν ἐν
[4, 6, 1]	ὁρατοῦ θείμεθα ἐν αὐτῆι, ἐκεῖνο	μέν,	ὧι ἐνεσφράγισται, οὐκ ἂν ὅραμα
[4, 6, 3]	δὲ μὴ μόνον πρὸς ἃ	ἐμελετήσαμεν	τὸ τῆς μνήμης ἡμῖν παρῆι,
[4, 6, 1]	τὸν τύπον τοῦ αἰσθητοῦ ἐγγίγνεσθαί	φαμεν	τῆι ψυχῆι καὶ τυποῦν αὐτήν,
[4, 6, 1]	μέγιστον ἁπάντων· εἰ γὰρ τύπους	λαμβάνοιμεν	ὧν ὁρῶμεν, οὐκ ἔσται βλέπειν
[4, 6, 1]	ἄλλων αἰσθήσεων μεταφέροντες τὸ αὐτὸ	ἐξεύροιμεν	ἂν τὸ ζητούμενον. Δῆλον δὲ
[4, 6, 1]	δ᾽ ἐπὶ τῆς ἐναργεστάτης αἰσθήσεως	θεωροῖμεν	τὸ συμβαῖνον, τάχ᾽ ἂν καὶ
[4, 6, 1]	τυποῦν αὐτήν, οὔτε τὴν μνήμην	λέγομεν	εἶναι τοῦ τύπου ἐμμείναντος. Εἰ
[4, 6, 1]	διδόναι μηδὲ θάτερον. Ὅσοι δὴ	λέγομεν	μηδέτερον, ἀναγκαίως ζητήσομεν, τίς τρόπος
[4, 6, 1]	ἐκεῖ ὁρῶμεν καὶ τῆι ὄψει	προσβάλλομεν,	οὗ τὸ ὁρατόν ἐστιν ἐπ᾽
[4, 6, 1]	Ὅσοι δὴ λέγομεν μηδέτερον, ἀναγκαίως	ζητήσομεν,	τίς τρόπος ἑκατέρου, ἐπειδὴ οὔτε
[4, 6, 3]	πρόκλησιν τῆς δυνάμεως καθ᾽ ἣν	μνημονεύομεν	τῆς ψυχῆς ὡς ῥωσθεῖσαν ἢ
[4, 6, 2]	ἀλλ᾽ οὐ γινώσκειν τὸ ἐγγὺς	ποιοῦμεν,	οὗ κρατεῖν δέδοται, ἀλλ᾽ οὐ
[4, 6, 1]	μνήμας πάντως τε καὶ ἀκολούθως	ἐροῦμεν	κατοχὰς μαθημάτων καὶ αἰσθήσεων εἶναι
[4, 6, 3]	μένοντες, οὐδὲν ἔδει σκοπεῖν, ἵνα	ἀναμνησθῶμεν,	οὐδὲ πρότερον ἐπιλαθομένους ὕστερον ἀναμιμνήσκεσθαι
[4, 6, 3]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων δυνάμεων	ὁρῶμεν	εἰς τὸ ποιῆσαι ὃ δύνανται
[4, 6, 1]	οὐκ ἔσται βλέπειν αὐτὰ ἃ	ὁρῶμεν,	ἰνδάλματα δὲ ὁραμάτων καὶ σκιάς,
[4, 6, 1]	ὁτουοῦν λαμβάνοντες δι᾽ ὁράσεως ἐκεῖ	ὁρῶμεν	καὶ τῆι ὄψει προσβάλλομεν, οὗ
[4, 6, 1]	εἰ γὰρ τύπους λαμβάνοιμεν ὧν	ὁρῶμεν,	οὐκ ἔσται βλέπειν αὐτὰ ἃ
[4, 6, 3]	μαρτυρεῖ πρόκλησιν τῆς δυνάμεως καθ᾽	ἣν	μνημονεύομεν τῆς ψυχῆς ὡς ῥωσθεῖσαν
[4, 6, 2]	τύπον εἶναι ἐν τῶι ἀέρι	πληγήν	τινα οὖσαν διηρθρωμένην, οἷον γραμμάτων
[4, 6, 3]	τὰ μὲν νοεῖν λέγεται εἰς	μνήμην	ἐλθοῦσα, εἰ πρὸς αὐτοῖς γίγνοιτο·
[4, 6, 1]	καὶ τυποῦν αὐτήν, οὔτε τὴν	μνήμην	λέγομεν εἶναι τοῦ τύπου ἐμμείναντος.
[4, 6, 2]	τῶι ἀέρι πληγήν τινα οὖσαν	διηρθρωμένην,	οἷον γραμμάτων ἐγγεγραμμένων ὑπὸ τοῦ
[4, 6, 2]	γραμμάτων ἐγγεγραμμένων ὑπὸ τοῦ τὴν	φωνὴν	πεποιηκότος, τὴν μέντοι δύναμιν καὶ
[4, 6, 3]	κατοχὰς τῶν οὐκ ἐντεθέντων οὐδὲ	τὴν	ἀρχὴν εἶναι; Ἀλλ᾽ εἰ δύναμίς
[4, 6, 3]	τῶν αὐτῶν ἐρχόμεθα; Ἢ ὅτι	τὴν	δύναμιν δεῖ οἷον ἐπιστῆσαι καὶ
[4, 6, 3]	τις ἐπαιτιῶιτο τῆς μνήμης ἢ	τὴν	δύναμιν τὴν ῥωσθεῖσαν εἶναι; Οἱ
[4, 6, 2]	ὑπὸ τοῦ τὴν φωνὴν πεποιηκότος,	τὴν	μέντοι δύναμιν καὶ τὴν τῆς
[4, 6, 1]	ψυχῆι καὶ τυποῦν αὐτήν, οὔτε	τὴν	μνήμην λέγομεν εἶναι τοῦ τύπου
[4, 6, 1]	ὧι ἐστι κείμενον. Δεῖ ἄρα	τὴν	ὅρασιν οὐ κειμένου εἶναι, ἀλλὰ
[4, 6, 3]	τῆς μνήμης ἢ τὴν δύναμιν	τὴν	ῥωσθεῖσαν εἶναι; Οἱ μὲν γὰρ
[4, 6, 2]	πεποιηκότος, τὴν μέντοι δύναμιν καὶ	τὴν	τῆς ψυχῆς οὐσίαν οἷον ἀναγνῶναι
[4, 6, 3]	κείμενα, οὐδὲ τὸν ταύτηι ῥυέντα	τὴν	τοῦ πάσχειν καὶ ἔχειν τὸ
[4, 6, 2]	οἷον γραμμάτων ἐγγεγραμμένων ὑπὸ τοῦ	τὴν	φωνὴν πεποιηκότος, τὴν μέντοι δύναμιν
[4, 6, 1]	χρὴ καὶ πολὺ μᾶλλον ἐπὶ	τὴν	ψυχὴν μεταφέρειν. Εἰ γὰρ τὸν
[4, 6, 1]	φαμεν τῆι ψυχῆι καὶ τυποῦν	αὐτήν,	οὔτε τὴν μνήμην λέγομεν εἶναι
[4, 6, 3]	διάκεινται, καὶ οὔτε οἱ σῶμα	αὐτὴν	τιθέμενοι ὁρῶσιν, ὅσα ἀδύνατα τῆι
[4, 6, 3]	ψυχῆς, εἰ μηδὲν λαβοῦσα εἰς	αὑτὴν	ἀντίληψιν ὧν οὐκ ἔσχε ποιεῖται.
[4, 6, 2]	αὐτὴ ἐνεργοῦσα ἕκαστον. Πότερα δὲ	αὑτὴν	μὲν ἡ ψυχὴ δύο καὶ
[4, 6, 3]	τῶν οὐκ ἐντεθέντων οὐδὲ τὴν	ἀρχὴν	εἶναι; Ἀλλ᾽ εἰ δύναμίς τις
[4, 6, 3]	ψυχῆς δὲ ἀμέγεθες {καὶ ὅλως}	ψυχὴν	μαρτυρεῖ δύναμιν εἶναι. Καὶ ὅλως
[4, 6, 1]	καὶ πολὺ μᾶλλον ἐπὶ τὴν	ψυχὴν	μεταφέρειν. Εἰ γὰρ τὸν τύπον
[4, 6, 3]	εἶναι. Καὶ ὅλως τὰ περὶ	ψυχὴν	πάντ᾽ οὐ θαυμαστὸν ἄλλον τρόπον
[4, 6, 3]	ὡς ὑπειλήφασιν ὑπὸ τοῦ μὴ	ἐξετάζειν	ἄνθρωποι, ἢ ὡς πρόχειροι αὐτοῖς
[4, 6, 2]	τρόπον καὶ ἐπὶ ἀκοῆς δεῖ	νομίζειν	γίνεσθαι· τὸν μὲν τύπον εἶναι
[4, 6, 2]	τοῦτο γὰρ δυνάμεως, οὐ τὸ	παθεῖν	τι, ἀλλὰ τὸ δυνηθῆναι καὶ
[4, 6, 1]	τοῦ ὁρωμένου τούτωι τῶι ἐκεῖ	εἰσελθεῖν	τὸν τύπον βλέπουσα. Τὸ δὲ
[4, 6, 3]	ποδῶν τὰ γυμνάσια εἰς τὸ	ποιεῖν	ῥαιδίως, ἃ μὴ ἐν ταῖς
[4, 6, 3]	κατηγοροῖεν· τὸ γὰρ ἐντυπώτατον τῶι	εἴκειν	ἐστὶ τοιοῦτον, καὶ πάθους ὄντος
[4, 6, 2]	ἐὰν μὴ πληγῆι, τὸ αὑτῆς	γινώσκειν	δύναμις ἑκάστη, πάσχειν, ἀλλ᾽ οὐ
[4, 6, 2]	δύναμις ἑκάστη, πάσχειν, ἀλλ᾽ οὐ	γινώσκειν	τὸ ἐγγὺς ποιοῦμεν, οὗ κρατεῖν
[4, 6, 3]	τὸν ἁστινασοῦν ἔχοντα πλεονεξίας ψυχῆς	ἀναγινώσκειν	τὰ κείμενα, οὐδὲ τὸν ταύτηι
[4, 6, 1]	ἢ γιγνομένου οὐδὲ τῶι σφραγῖδα	λαμβάνειν,	ὥσπερ ἐν κηρῶι δακτυλίου βλεπούσης.
[4, 6, 3]	εἶναι· γινώσκει γὰρ οὐ τῶι	ἐνιζάνειν	αὐτά, ἀλλὰ τῶι πως ἔχειν
[4, 6, 1]	τε ἐν τῆι ψυχῆι καὶ	μένειν,	εἰ μνημονεύοιτο, ἢ τὸ ἕτερον
[4, 6, 3]	αἰσθάνεται ἀμφοῖν, καὶ τὰ μὲν	νοεῖν	λέγεται εἰς μνήμην ἐλθοῦσα, εἰ
[4, 6, 1]	λαμβάνοιμεν ὧν ὁρῶμεν, οὐκ ἔσται	βλέπειν	αὐτὰ ἃ ὁρῶμεν, ἰνδάλματα δὲ
[4, 6, 1]	γὰρ ἂν ἐδεήθη τοῦ ἔξω	βλέπειν,	ἤδη ἔχουσα παρ᾽ ἑαυτῆς εἶδος
[4, 6, 3]	καὶ ταῦτα παρ᾽ αὑτῆς οἷον	ἐκλάμπειν	ποιεῖ καὶ πρὸ ὀμμάτων εἶναι
[4, 6, 3]	εἰ τύποι μένοντες, οὐδὲν ἔδει	σκοπεῖν,	ἵνα ἀναμνησθῶμεν, οὐδὲ πρότερον ἐπιλαθομένους
[4, 6, 1]	πολὺ μᾶλλον ἐπὶ τὴν ψυχὴν	μεταφέρειν.	Εἰ γὰρ τὸν τύπον τοῦ
[4, 6, 2]	γινώσκειν τὸ ἐγγὺς ποιοῦμεν, οὗ	κρατεῖν	δέδοται, ἀλλ᾽ οὐ κρατεῖσθαι. Τὸν
[4, 6, 3]	θαυμαστόν, μᾶλλον δὲ θαυμαστὸν μέν,	ἀπιστεῖν	δὲ οὐ δεῖ τῆι τοιαύτηι
[4, 6, 3]	περὶ τῶν αἰσθήσεων καὶ τοῦ	μνημονεύειν	διάκεινται, καὶ οὔτε οἱ σῶμα
[4, 6, 3]	ἀεί. Διὸ καὶ τὰ παιδία	μνημονεύειν	λέγεται μᾶλλον, ὅτι μὴ ἀφίστανται,
[4, 6, 3]	ἐνιζάνειν αὐτά, ἀλλὰ τῶι πως	ἔχειν	αὐτὰ καὶ ὁρᾶν αὐτὰ καὶ
[4, 6, 3]	πάντ᾽ οὐ θαυμαστὸν ἄλλον τρόπον	ἔχειν,	ἢ ὡς ὑπειλήφασιν ὑπὸ τοῦ
[4, 6, 3]	ῥυέντα τὴν τοῦ πάσχειν καὶ	ἔχειν	τὸ πάθος ἀδυναμίαν κεκτῆσθαι. Καὶ
[4, 6, 2]	τὸ αὑτῆς γινώσκειν δύναμις ἑκάστη,	πάσχειν,	ἀλλ᾽ οὐ γινώσκειν τὸ ἐγγὺς
[4, 6, 3]	τὸν ταύτηι ῥυέντα τὴν τοῦ	πάσχειν	καὶ ἔχειν τὸ πάθος ἀδυναμίαν
[4, 6, 2]	ἀπαθὴς καὶ ἀτύπωτός ἐστι μᾶλλον·	ἀνάπαλιν	γὰρ ἔσωθεν οἷον προπίπτει, τὰ
[4, 6, 3]	αὐτῶν ἐρχόμεθα; Ἢ ὅτι τὴν	δύναμιν	δεῖ οἷον ἐπιστῆσαι καὶ ἑτοιμάσασθαι.
[4, 6, 3]	ἀμέγεθες {καὶ ὅλως} ψυχὴν μαρτυρεῖ	δύναμιν	εἶναι. Καὶ ὅλως τὰ περὶ
[4, 6, 2]	τὴν φωνὴν πεποιηκότος, τὴν μέντοι	δύναμιν	καὶ τὴν τῆς ψυχῆς οὐσίαν
[4, 6, 3]	τύποι μένοντες ἀσθένειαν μᾶλλον ἢ	δύναμιν	κατηγοροῖεν· τὸ γὰρ ἐντυπώτατον τῶι
[4, 6, 3]	ἐπαιτιῶιτο τῆς μνήμης ἢ τὴν	δύναμιν	τὴν ῥωσθεῖσαν εἶναι; Οἱ μὲν
[4, 6, 1]	τὰ πράγματα, ἄλλα δὲ τὰ	ἡμῖν	ὁρώμενα. Ὅλως δέ, ὥσπερ λέγεται,
[4, 6, 3]	ἃ ἐμελετήσαμεν τὸ τῆς μνήμης	ἡμῖν	παρῆι, ἀλλ᾽ οἵπερ πολλὰ ἀνειλήφασιν
[4, 6, 3]	ὁμοιοτήτων ἀπατῶσαι. Οἷον γὰρ ἐν	πίναξιν	ἢ δέλτοις γεγραμμένων γραμμάτων, οὕτως
[4, 6, 3]	Ἐν μέσωι δὲ οὖσα αἰσθάνεται	ἀμφοῖν,	καὶ τὰ μὲν νοεῖν λέγεται
[4, 6, 2]	ἀλλ᾽ ἐνέργειαι περὶ ὃ ἔπεισι	πεφύκασιν.	Ἡμεῖς δὲ ἀπιστοῦντες, μὴ οὐ
[4, 6, 2]	ἐλθόντας πλησίον, εἰς ὃ ἐλθόντες	πεφύκασιν	ὁρᾶσθαι. Γεύσεως δὲ καὶ ὀσφρήσεως
[4, 6, 1]	ἐστι κείμενον. Δεῖ ἄρα τὴν	ὅρασιν	οὐ κειμένου εἶναι, ἀλλὰ μὴ
[4, 6, 3]	ἡμῖν παρῆι, ἀλλ᾽ οἵπερ πολλὰ	ἀνειλήφασιν	ἐκ τοῦ εἰθίσθαι ἀπαγγελίαις χρῆσθαι,
[4, 6, 3]	ἄλλον τρόπον ἔχειν, ἢ ὡς	ὑπειλήφασιν	ὑπὸ τοῦ μὴ ἐξετάζειν ἄνθρωποι,
[4, 6, 1]	δὲ δήπου ἐν παντί, ὡς	αἴσθησιν	ὁτουοῦν λαμβάνοντες δι᾽ ὁράσεως ἐκεῖ
[4, 6, 3]	ἢ μελέτης. Ταῦτα γὰρ μαρτυρεῖ	πρόκλησιν	τῆς δυνάμεως καθ᾽ ἣν μνημονεύομεν
[4, 6, 3]	οὐχ ἅμα, ἀλλ᾽ ὕστερον εἰς	ἀναπόλησιν	τῶν αὐτῶν ἐρχόμεθα; Ἢ ὅτι
[4, 6, 3]	ῥαιδίως, ἃ μὴ ἐν ταῖς	χερσὶν	ἢ ποσὶ κεῖται, ἀλλὰ πρὸς
[4, 6, 3]	δύναμις, ὥσπερ παραθέουσι καὶ οὐ	μένουσιν.	Εἰ δέ γε ἔμενον οἱ
[4, 6, 3]	εἰς ἀνάληψιν δὲ μελέται δηλοῦσι	δυνάμωσιν	ψυχῆς τὸ γινόμενον ὑπάρχον, ὥσπερ
[4, 6, 3]	οὔτε οἱ σῶμα αὐτὴν τιθέμενοι	ὁρῶσιν,	ὅσα ἀδύνατα τῆι ὑποθέσει αὐτῶν
[4, 6, 3]	αὐτοῖς πρὸ ὀμμάτων ὡς ἂν	ὁρῶσιν	οὔπω εἰς πλῆθος, ἀλλὰ πρὸς
[4, 6, 3]	οἷον ὀφθαλμός, ἀλλ᾽ ὅτωι δύναμίς	ἐστιν	εἰς ἐνέργειαν πλείων. Διὸ καὶ
[4, 6, 1]	Τό τε μέγεθος αὐτοῦ, ὅσον	ἐστὶν	ἔξω, πῶς ἂν ὅσον ἐστὶ
[4, 6, 1]	ὄψει προσβάλλομεν, οὗ τὸ ὁρατόν	ἐστιν	ἐπ᾽ εὐθείας κείμενον, ὡς ἐκεῖ
[4, 6, 2]	καὶ κυριώτεραι· αὑτῆς γάρ, καὶ	ἔστιν	αὐτὴ ἐνεργοῦσα ἕκαστον. Πότερα δὲ
[4, 6, 2]	τὰ δὲ ἔξωθεν θεωρεῖται· καὶ	ἔστιν	ἐκεῖνα μᾶλλον ἐνέργειαι καὶ κυριώτεραι·
[4, 6, 1]	δέ, ὥσπερ λέγεται, ὡς οὐκ	ἔστιν	ἐπιθέντα τῆι κόρηι τὸ ὁρατὸν
[4, 6, 3]	ἀναμιμνήσκεσθαι κειμένων. Καὶ αἱ εἰς	ἀνάληψιν	δὲ μελέται δηλοῦσι δυνάμωσιν ψυχῆς
[4, 6, 3]	εἰ μηδὲν λαβοῦσα εἰς αὑτὴν	ἀντίληψιν	ὧν οὐκ ἔσχε ποιεῖται. Λόγος
[4, 6, 1]	ἀφεστηκὸς ἀφ᾽ αὑτῆς ὡς πόρρω	ὂν	βλέποι; Τό τε μέγεθος αὐτοῦ,
[4, 6, 3]	τούτων εἰρημένων περὶ μνήμης ἐφεξῆς	λεκτέον	εἰποῦσι πρότερον, ὡς οὐ θαυμαστόν,
[4, 6, 2]	καὶ τὴν τῆς ψυχῆς οὐσίαν	οἷον	ἀναγνῶναι τοὺς τύπους ἐν τῶι
[4, 6, 3]	αἰσθητῶν ἐγγίνονται δι᾽ ὁμοιοτήτων ἀπατῶσαι.	Οἷον	γὰρ ἐν πίναξιν ἢ δέλτοις
[4, 6, 2]	ἀέρι πληγήν τινα οὖσαν διηρθρωμένην,	οἷον	γραμμάτων ἐγγεγραμμένων ὑπὸ τοῦ τὴν
[4, 6, 3]	γίνεσθαι ἐκ τοῦ ἀμυδροῦ τῶι	οἷον	ἐγείρεσθαι ἐναργεστέρα καὶ ἐκ δυνάμεως
[4, 6, 3]	συναψάμενα καὶ ταῦτα παρ᾽ αὑτῆς	οἷον	ἐκλάμπειν ποιεῖ καὶ πρὸ ὀμμάτων
[4, 6, 3]	ἔδει γὰρ τούτων μεμνῆσθαι· ἀλλ᾽	οἷον	ἐξαίφνης γίγνεται τοῦτο ἔκ τινος
[4, 6, 3]	Ἢ ὅτι τὴν δύναμιν δεῖ	οἷον	ἐπιστῆσαι καὶ ἑτοιμάσασθαι. Τοῦτο γὰρ
[4, 6, 3]	αἰσθήσεων οὐ τὸ ἀσθενὲς ὁρᾶι	οἷον	ὀφθαλμός, ἀλλ᾽ ὅτωι δύναμίς ἐστιν
[4, 6, 2]	ἐστι μᾶλλον· ἀνάπαλιν γὰρ ἔσωθεν	οἷον	προπίπτει, τὰ δὲ ἔξωθεν θεωρεῖται·
[4, 6, 3]	δ᾽ αἰσθητὰ τὸν αὐτὸν τρόπον	οἷον	συναψάμενα καὶ ταῦτα παρ᾽ αὑτῆς
[4, 6, 3]	αἰσθήσεων τυπώσεων οὐκ οὐσῶν, πῶς	οἷόν	τε τὰς μνήμας κατοχὰς τῶν
[4, 6, 1]	ἐστὶ λέγοι, ἢ ὅτι μέγα,	οἷον	τὸ τοῦ οὐρανοῦ, τοῦ ἐν
[4, 6, 3]	ἐργάζεται ἑτοίμης οὔσης καὶ πρὸ	οἷον	ὠδινούσης πρὸς αὐτὰ τῆς δυνάμεως.
[4, 6, 2]	ἐν τῶι ἀέρι γεγραμμένους ἐλθόντας	πλησίον,	εἰς ὃ ἐλθόντες πεφύκασιν ὁρᾶσθαι.
[4, 6, 3]	τὸ μνημονεῦον μᾶλλον. Τούτου δὲ	τοὐναντίον	φαίνεται συμβαῖνον· οὐδαμοῦ γὰρ ἡ
[4, 6, 1]	αὐτὸ ἐξεύροιμεν ἂν τὸ ζητούμενον.	Δῆλον	δὲ δήπου ἐν παντί, ὡς
[4, 6, 3]	περὶ ψυχὴν πάντ᾽ οὐ θαυμαστὸν	ἄλλον	τρόπον ἔχειν, ἢ ὡς ὑπειλήφασιν
[4, 6, 2]	γνῶσις ἀπαθὴς καὶ ἀτύπωτός ἐστι	μᾶλλον·	ἀνάπαλιν γὰρ ἔσωθεν οἷον προπίπτει,
[4, 6, 3]	εἰποῦσι πρότερον, ὡς οὐ θαυμαστόν,	μᾶλλον	δὲ θαυμαστὸν μέν, ἀπιστεῖν δὲ
[4, 6, 2]	ἔξωθεν θεωρεῖται· καὶ ἔστιν ἐκεῖνα	μᾶλλον	ἐνέργειαι καὶ κυριώτεραι· αὑτῆς γάρ,
[4, 6, 1]	ὁρᾶν, τοῦτο χρὴ καὶ πολὺ	μᾶλλον	ἐπὶ τὴν ψυχὴν μεταφέρειν. Εἰ
[4, 6, 3]	μὲν γὰρ τύποι μένοντες ἀσθένειαν	μᾶλλον	ἢ δύναμιν κατηγοροῖεν· τὸ γὰρ
[4, 6, 3]	καὶ τὰ παιδία μνημονεύειν λέγεται	μᾶλλον,	ὅτι μὴ ἀφίστανται, ἀλλὰ κεῖται
[4, 6, 3]	πάθους ὄντος τοῦ τύπου τὸ	μᾶλλον	πεπονθὸς τοῦτό ἐστι τὸ μνημονεῦον
[4, 6, 3]	ἐπὶ πολὺν χρόνον καὶ ὅσωι	μᾶλλον,	τόσωι ἀεί. Διὸ καὶ τὰ
[4, 6, 3]	πεπονθὸς τοῦτό ἐστι τὸ μνημονεῦον	μᾶλλον.	Τούτου δὲ τοὐναντίον φαίνεται συμβαῖνον·
[4, 6, 3]	τις καὶ παρασκευὴ πρὸς τὸ	ἕτοιμον,	πῶς οὐχ ἅμα, ἀλλ᾽ ὕστερον
[4, 6, 3]	πρὸς ὁτιοῦν γυμνασία εὐπαθὲς τὸ	γυμνασάμενον	ποιεῖ· ἐπεὶ καὶ ἐπὶ τῶν
[4, 6, 3]	οὐ μένουσιν. Εἰ δέ γε	ἔμενον	οἱ τύποι, οὐκ ἂν ἐποίησε
[4, 6, 1]	ἀλλ᾽ οὐκ ἐν ὧι ἐστι	κείμενον.	Δεῖ ἄρα τὴν ὅρασιν οὐ
[4, 6, 1]	δεῖ εἶναι τὸ ὁρῶν ἀλλαχοῦ	κείμενον	τὸν τύπον, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν
[4, 6, 1]	τὸ ὁρατόν ἐστιν ἐπ᾽ εὐθείας	κείμενον,	ὡς ἐκεῖ δηλονότι τῆς ἀντιλήψεως
[4, 6, 3]	μελέται δηλοῦσι δυνάμωσιν ψυχῆς τὸ	γινόμενον	ὑπάρχον, ὥσπερ χειρῶν ἢ ποδῶν
[4, 6, 1]	τὸ αὐτὸ ἐξεύροιμεν ἂν τὸ	ζητούμενον.	Δῆλον δὲ δήπου ἐν παντί,
[4, 6, 1]	τό τε ὁρῶν καὶ τὸ	ὁρώμενον.	Ἄλλο ἄρα δεῖ εἶναι τὸ
[4, 6, 3]	μᾶλλον. Τούτου δὲ τοὐναντίον φαίνεται	συμβαῖνον·	οὐδαμοῦ γὰρ ἡ πρὸς ὁτιοῦν
[4, 6, 1]	τῆς ἐναργεστάτης αἰσθήσεως θεωροῖμεν τὸ	συμβαῖνον,	τάχ᾽ ἂν καὶ ἐπὶ τῶν
[4, 6, 3]	πρὸς τοῦτο. Ὅταν δὲ μὴ	μόνον	πρὸς ἃ ἐμελετήσαμεν τὸ τῆς
[4, 6, 3]	πρὸς παρὸν διάκειται ἐπὶ πολὺν	χρόνον	καὶ ὅσωι μᾶλλον, τόσωι ἀεί.
[4, 6, 3]	ψυχὴν πάντ᾽ οὐ θαυμαστὸν ἄλλον	τρόπον	ἔχειν, ἢ ὡς ὑπειλήφασιν ὑπὸ
[4, 6, 2]	οὐ κρατεῖσθαι. Τὸν αὐτὸν δὴ	τρόπον	καὶ ἐπὶ ἀκοῆς δεῖ νομίζειν
[4, 6, 3]	Τὰ δ᾽ αἰσθητὰ τὸν αὐτὸν	τρόπον	οἷον συναψάμενα καὶ ταῦτα παρ᾽
[4, 6, 1]	τὸ ὁρῶν ἀλλαχοῦ κείμενον τὸν	τύπον,	ἀλλ᾽ οὐκ ἐν ὧι ἐστι
[4, 6, 1]	τούτωι τῶι ἐκεῖ εἰσελθεῖν τὸν	τύπον	βλέπουσα. Τὸ δὲ δὴ διάστημα
[4, 6, 2]	δεῖ νομίζειν γίνεσθαι· τὸν μὲν	τύπον	εἶναι ἐν τῶι ἀέρι πληγήν
[4, 6, 1]	τρόπος ἑκατέρου, ἐπειδὴ οὔτε τὸν	τύπον	τοῦ αἰσθητοῦ ἐγγίγνεσθαί φαμεν τῆι
[4, 6, 1]	ψυχὴν μεταφέρειν. Εἰ γὰρ τὸν	τύπον	τοῦ ὁρατοῦ θείμεθα ἐν αὐτῆι,
[4, 6, 3]	ὁτιοῦν τῶν φανέντων, ὥσπερ πρὸς	παρὸν	διάκειται ἐπὶ πολὺν χρόνον καὶ
[4, 6, 1]	μὴ διδόντα μὴ διδόναι μηδὲ	θάτερον.	Ὅσοι δὴ λέγομεν μηδέτερον, ἀναγκαίως
[4, 6, 1]	μένειν, εἰ μνημονεύοιτο, ἢ τὸ	ἕτερον	ὁποτερονοῦν μὴ διδόντα μὴ διδόναι
[4, 6, 2]	ἡ ψυχὴ δύο καὶ ὡς	ἕτερον	ὁρᾶι, νοῦν δὲ ἓν καὶ
[4, 6, 1]	μηδὲ θάτερον. Ὅσοι δὴ λέγομεν	μηδέτερον,	ἀναγκαίως ζητήσομεν, τίς τρόπος ἑκατέρου,
[4, 6, 3]	ὁρᾶν αὐτὰ καὶ εἶναι αὐτὰ	ἀμυδρότερον	καὶ γίνεσθαι ἐκ τοῦ ἀμυδροῦ
[4, 6, 3]	ὅταν δὲ πολλάκις, καὶ ὃ	πρότερον	ἀκούσας οὐκ ἔσχε, πολλῶι ὕστερον
[4, 6, 3]	ἔδει σκοπεῖν, ἵνα ἀναμνησθῶμεν, οὐδὲ	πρότερον	ἐπιλαθομένους ὕστερον ἀναμιμνήσκεσθαι κειμένων. Καὶ
[4, 6, 3]	γὰρ δὴ τῶι μέρη ἐσχηκέναι	πρότερον	τοῦ τύπου· ἔδει γὰρ τούτων
[4, 6, 3]	περὶ μνήμης ἐφεξῆς λεκτέον εἰποῦσι	πρότερον,	ὡς οὐ θαυμαστόν, μᾶλλον δὲ
[4, 6, 3]	ἵνα ἀναμνησθῶμεν, οὐδὲ πρότερον ἐπιλαθομένους	ὕστερον	ἀναμιμνήσκεσθαι κειμένων. Καὶ αἱ εἰς
[4, 6, 3]	ἕτοιμον, πῶς οὐχ ἅμα, ἀλλ᾽	ὕστερον	εἰς ἀναπόλησιν τῶν αὐτῶν ἐρχόμεθα;
[4, 6, 3]	πρότερον ἀκούσας οὐκ ἔσχε, πολλῶι	ὕστερον	χρόνωι μέμνηται ἤδη; Οὐ γὰρ
[4, 6, 3]	γὰρ ἅπαξ μὲν ἀκούσας ἢ	δεύτερον	οὐ μέμνηται, ὅταν δὲ πολλάκις,
[4, 6, 1]	ὅσον ἐστὶν ἔξω, πῶς ἂν	ὅσον	ἐστὶ λέγοι, ἢ ὅτι μέγα,
[4, 6, 1]	βλέποι; Τό τε μέγεθος αὐτοῦ,	ὅσον	ἐστὶν ἔξω, πῶς ἂν ὅσον
[4, 6, 3]	ἄλλωι ἰδέαι. Καίτοι οὐκ ἐκώλυε	τὸν	ἁστινασοῦν ἔχοντα πλεονεξίας ψυχῆς ἀναγινώσκειν
[4, 6, 2]	κρατεῖν δέδοται, ἀλλ᾽ οὐ κρατεῖσθαι.	Τὸν	αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ ἐπὶ
[4, 6, 3]	ἐνέργειαν ἰέναι. Τὰ δ᾽ αἰσθητὰ	τὸν	αὐτὸν τρόπον οἷον συναψάμενα καὶ
[4, 6, 2]	ἐπὶ ἀκοῆς δεῖ νομίζειν γίνεσθαι·	τὸν	μὲν τύπον εἶναι ἐν τῶι
[4, 6, 3]	ψυχῆς ἀναγινώσκειν τὰ κείμενα, οὐδὲ	τὸν	ταύτηι ῥυέντα τὴν τοῦ πάσχειν
[4, 6, 1]	εἶναι τὸ ὁρῶν ἀλλαχοῦ κείμενον	τὸν	τύπον, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν ὧι
[4, 6, 1]	ὁρωμένου τούτωι τῶι ἐκεῖ εἰσελθεῖν	τὸν	τύπον βλέπουσα. Τὸ δὲ δὴ
[4, 6, 1]	τίς τρόπος ἑκατέρου, ἐπειδὴ οὔτε	τὸν	τύπον τοῦ αἰσθητοῦ ἐγγίγνεσθαί φαμεν
[4, 6, 1]	τὴν ψυχὴν μεταφέρειν. Εἰ γὰρ	τὸν	τύπον τοῦ ὁρατοῦ θείμεθα ἐν
[4, 6, 3]	ὑποθέσει αὐτῶν συμβαίνει, οὔτε οἱ	ἀσώματον.
[4, 6, 1]	τῆι ὄψει προσβάλλομεν, οὗ τὸ	ὁρατόν	ἐστιν ἐπ᾽ εὐθείας κείμενον, ὡς
[4, 6, 1]	ἔστιν ἐπιθέντα τῆι κόρηι τὸ	ὁρατὸν	θεάσασθαι, ἀποστήσαντα δὲ δεῖ οὕτως
[4, 6, 2]	διακριθείη τῆι ψυχῆι καὶ τὸ	ὁρατὸν	καὶ τὸ ἀκουστόν, οὐκ εἰ
[4, 6, 3]	ἢ δύναμιν κατηγοροῖεν· τὸ γὰρ	ἐντυπώτατον	τῶι εἴκειν ἐστὶ τοιοῦτον, καὶ
[4, 6, 2]	γάρ, καὶ ἔστιν αὐτὴ ἐνεργοῦσα	ἕκαστον.	Πότερα δὲ αὑτὴν μὲν ἡ
[4, 6, 3]	τὰ περὶ ψυχὴν πάντ᾽ οὐ	θαυμαστὸν	ἄλλον τρόπον ἔχειν, ἢ ὡς
[4, 6, 3]	λεκτέον εἰποῦσι πρότερον, ὡς οὐ	θαυμαστόν,	μᾶλλον δὲ θαυμαστὸν μέν, ἀπιστεῖν
[4, 6, 3]	ὡς οὐ θαυμαστόν, μᾶλλον δὲ	θαυμαστὸν	μέν, ἀπιστεῖν δὲ οὐ δεῖ
[4, 6, 1]	εἶναι οὐ δυναμένου; Τὸ δὲ	μέγιστον	ἁπάντων· εἰ γὰρ τύπους λαμβάνοιμεν
[4, 6, 2]	καὶ τὸ ὁρατὸν καὶ τὸ	ἀκουστόν,	οὐκ εἰ τύποι ἄμφω, ἀλλ᾽
[4, 6, 3]	οὐκ ἂν ἐποίησε τὸ πλῆθος	ἧττον	μνήμας. Ἔτι, εἰ τύποι μένοντες,
[4, 6, 2]	δέδοται, ἀλλ᾽ οὐ κρατεῖσθαι. Τὸν	αὐτὸν	δὴ τρόπον καὶ ἐπὶ ἀκοῆς
[4, 6, 3]	ἰέναι. Τὰ δ᾽ αἰσθητὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον οἷον συναψάμενα καὶ ταῦτα
[4, 6, 3]	γὰρ ἐντυπώτατον τῶι εἴκειν ἐστὶ	τοιοῦτον,	καὶ πάθους ὄντος τοῦ τύπου
[4, 6, 1]	τῆι ψυχῆι, ὃς μηδὲ τὸ	πρῶτον	ἐγένετο. Διὸ τοῦ αὐτοῦ λόγου
[4, 6, 3]	μᾶλλον πεπονθὸς τοῦτό ἐστι τὸ	μνημονεῦον	μᾶλλον. Τούτου δὲ τοὐναντίον φαίνεται
[4, 6, 3]	δηλοῦσι δυνάμωσιν ψυχῆς τὸ γινόμενον	ὑπάρχον,	ὥσπερ χειρῶν ἢ ποδῶν τὰ
[4, 6, 3]	ὥσπερ πρὸς παρὸν διάκειται ἐπὶ	πολὺν	χρόνον καὶ ὅσωι μᾶλλον, τόσωι
[4, 6, 3]	τὰ δύο ἕν, ἐν ἄλλοις.	~Νῦν	δὲ τούτων εἰρημένων περὶ μνήμης
[4, 6, 3]	πρὸς αὐτὰ τῆς δυνάμεως. Ὅταν	τοίνυν	ῥωσθῆι πρὸς ὁτιοῦν τῶν φανέντων,
[4, 6, 2]	εἶναι, ἵνα ἦι ὅρασις. ~Εἰ	οὖν	μὴ οὕτως, τίς ὁ τρόπος;
[4, 6, 3]	συμβαῖνον· οὐδαμοῦ γὰρ ἡ πρὸς	ὁτιοῦν	γυμνασία εὐπαθὲς τὸ γυμνασάμενον ποιεῖ·
[4, 6, 3]	δυνάμεως. Ὅταν τοίνυν ῥωσθῆι πρὸς	ὁτιοῦν	τῶν φανέντων, ὥσπερ πρὸς παρὸν
[4, 6, 2]	δύο καὶ ὡς ἕτερον ὁρᾶι,	νοῦν	δὲ ἓν καὶ ἄμφω τὰ
[4, 6, 1]	εἰ μνημονεύοιτο, ἢ τὸ ἕτερον	ὁποτερονοῦν	μὴ διδόντα μὴ διδόναι μηδὲ
[4, 6, 1]	ἐγγίγνεσθαί φαμεν τῆι ψυχῆι καὶ	τυποῦν	αὐτήν, οὔτε τὴν μνήμην λέγομεν
[4, 6, 3]	ἰδέαι. Καίτοι οὐκ ἐκώλυε τὸν	ἁστινασοῦν	ἔχοντα πλεονεξίας ψυχῆς ἀναγινώσκειν τὰ
[4, 6, 1]	δήπου ἐν παντί, ὡς αἴσθησιν	ὁτουοῦν	λαμβάνοντες δι᾽ ὁράσεως ἐκεῖ ὁρῶμεν
[4, 6, 1]	ἁπάντων· εἰ γὰρ τύπους λαμβάνοιμεν	ὧν	ὁρῶμεν, οὐκ ἔσται βλέπειν αὐτὰ
[4, 6, 3]	μηδὲν λαβοῦσα εἰς αὑτὴν ἀντίληψιν	ὧν	οὐκ ἔσχε ποιεῖται. Λόγος γάρ
[4, 6, 2]	ὁ τρόπος; Ἢ λέγει περὶ	ὧν	οὐκ ἔχει· τοῦτο γὰρ δυνάμεως,
[4, 6, 3]	γινόμενον ὑπάρχον, ὥσπερ χειρῶν ἢ	ποδῶν	τὰ γυμνάσια εἰς τὸ ποιεῖν
[4, 6, 3]	γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	δυνάμεων	ὁρῶμεν εἰς τὸ ποιῆσαι ὃ
[4, 6, 1]	ἀκολούθως ἐροῦμεν κατοχὰς μαθημάτων καὶ	αἰσθήσεων	εἶναι τοῦ τύπου μείναντος ἐν
[4, 6, 3]	γεγραμμένων γραμμάτων, οὕτως περὶ τῶν	αἰσθήσεων	καὶ τοῦ μνημονεύειν διάκεινται, καὶ
[4, 6, 1]	ἂν καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	αἰσθήσεων	μεταφέροντες τὸ αὐτὸ ἐξεύροιμεν ἂν
[4, 6, 3]	ποιεῖ· ἐπεὶ καὶ ἐπὶ τῶν	αἰσθήσεων	οὐ τὸ ἀσθενὲς ὁρᾶι οἷον
[4, 6, 3]	καὶ ἡ μνήμη. Ἔτι τῶν	αἰσθήσεων	τυπώσεων οὐκ οὐσῶν, πῶς οἷόν
[4, 6, 3]	ἡ μνήμη. Ἔτι τῶν αἰσθήσεων	τυπώσεων	οὐκ οὐσῶν, πῶς οἷόν τε
[4, 6, 2]	αἰσθήσεις αὐτῶν καὶ κρίσεως, τῶν	παθῶν	εἰσι γνώσεις ἄλλαι τῶν παθῶν
[4, 6, 2]	παθῶν εἰσι γνώσεις ἄλλαι τῶν	παθῶν	οὖσαι. Τῶν δὲ νοητῶν ἡ
[4, 6, 3]	ὅτωι δύναμίς ἐστιν εἰς ἐνέργειαν	πλείων.	Διὸ καὶ οἱ γεγηρακότες καὶ
[4, 6, 1]	τάχ᾽ ἂν καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	αἰσθήσεων μεταφέροντες τὸ αὐτὸ ἐξεύροιμεν
[4, 6, 3]	Τοῦτο γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	δυνάμεων ὁρῶμεν εἰς τὸ ποιῆσαι
[4, 6, 3]	χρῆσθαι, ῥαιδίας ἤδη καὶ τῶν	ἄλλων	τὰς λεγομένας ἀναλήψεις ποιῶνται, τί
[4, 6, 3]	ἐν ἄλλοις. ~Νῦν δὲ τούτων	εἰρημένων	περὶ μνήμης ἐφεξῆς λεκτέον εἰποῦσι
[4, 6, 3]	οὐδὲ πρότερον ἐπιλαθομένους ὕστερον ἀναμιμνήσκεσθαι	κειμένων.	Καὶ αἱ εἰς ἀνάληψιν δὲ
[4, 6, 3]	γὰρ ἐν πίναξιν ἢ δέλτοις	γεγραμμένων	γραμμάτων, οὕτως περὶ τῶν αἰσθήσεων
[4, 6, 2]	τινα οὖσαν διηρθρωμένην, οἷον γραμμάτων	ἐγγεγραμμένων	ὑπὸ τοῦ τὴν φωνὴν πεποιηκότος,
[4, 6, 3]	τὰ δέ, εἰ συλλέξαιντο ἑαυτάς,	ἐργαζομένων.	Γίγνονται δὲ ὡς ἐπὶ τὸ
[4, 6, 3]	εἰς τὸ ποιῆσαι ὃ δύνανται	ἑτοιμαζομένων	καὶ τὰ μὲν εὐθύς, τὰ
[4, 6, 3]	ψυχῆς τὸ γινόμενον ὑπάρχον, ὥσπερ	χειρῶν	ἢ ποδῶν τὰ γυμνάσια εἰς
[4, 6, 1]	Ἄλλο ἄρα δεῖ εἶναι τὸ	ὁρῶν	ἀλλαχοῦ κείμενον τὸν τύπον, ἀλλ᾽
[4, 6, 1]	{καὶ} δύο γενέσθαι τό τε	ὁρῶν	καὶ τὸ ὁρώμενον. Ἄλλο ἄρα
[4, 6, 3]	Ἔτι τῶν αἰσθήσεων τυπώσεων οὐκ	οὐσῶν,	πῶς οἷόν τε τὰς μνήμας
[4, 6, 3]	δέλτοις γεγραμμένων γραμμάτων, οὕτως περὶ	τῶν	αἰσθήσεων καὶ τοῦ μνημονεύειν διάκεινται,
[4, 6, 3]	γυμνασάμενον ποιεῖ· ἐπεὶ καὶ ἐπὶ	τῶν	αἰσθήσεων οὐ τὸ ἀσθενὲς ὁρᾶι
[4, 6, 3]	αἴσθησις καὶ ἡ μνήμη. Ἔτι	τῶν	αἰσθήσεων τυπώσεων οὐκ οὐσῶν, πῶς
[4, 6, 1]	συμβαῖνον, τάχ᾽ ἂν καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων αἰσθήσεων μεταφέροντες τὸ αὐτὸ
[4, 6, 3]	ἑτοιμάσασθαι. Τοῦτο γὰρ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων δυνάμεων ὁρῶμεν εἰς τὸ
[4, 6, 3]	ἀπαγγελίαις χρῆσθαι, ῥαιδίας ἤδη καὶ	τῶν	ἄλλων τὰς λεγομένας ἀναλήψεις ποιῶνται,
[4, 6, 3]	ἅμα, ἀλλ᾽ ὕστερον εἰς ἀναπόλησιν	τῶν	αὐτῶν ἐρχόμεθα; Ἢ ὅτι τὴν
[4, 6, 2]	γνώσεις ἄλλαι τῶν παθῶν οὖσαι.	Τῶν	δὲ νοητῶν ἡ γνῶσις ἀπαθὴς
[4, 6, 3]	ἡ ψυχῆς φύσις, πρῶτος δὲ	τῶν	ἐν τῶι αἰσθητῶι παντί. Διὸ
[4, 6, 3]	ἔσχατος μὲν τῶν νοητῶν καὶ	τῶν	ἐν τῶι νοητῶι ἡ ψυχῆς
[4, 6, 3]	πρὸς ἄμφω ἔχει, ὑπὸ μὲν	τῶν	εὐπαθοῦσα καὶ ἀναβιωσκομένη, ὑπὸ δὲ
[4, 6, 3]	πάντων, καὶ λόγος ἔσχατος μὲν	τῶν	νοητῶν καὶ τῶν ἐν τῶι
[4, 6, 3]	οἷόν τε τὰς μνήμας κατοχὰς	τῶν	οὐκ ἐντεθέντων οὐδὲ τὴν ἀρχὴν
[4, 6, 2]	ὅσα αἰσθήσεις αὐτῶν καὶ κρίσεως,	τῶν	παθῶν εἰσι γνώσεις ἄλλαι τῶν
[4, 6, 2]	τῶν παθῶν εἰσι γνώσεις ἄλλαι	τῶν	παθῶν οὖσαι. Τῶν δὲ νοητῶν
[4, 6, 3]	εὐπαθοῦσα καὶ ἀναβιωσκομένη, ὑπὸ δὲ	τῶν	τῆι ὁμοιότητι ἀπατωμένη καὶ κατιοῦσα
[4, 6, 3]	Ὅταν τοίνυν ῥωσθῆι πρὸς ὁτιοῦν	τῶν	φανέντων, ὥσπερ πρὸς παρὸν διάκειται
[4, 6, 1]	αὐτὰ ἃ ὁρῶμεν, ἰνδάλματα δὲ	ὁραμάτων	καὶ σκιάς, ὥστε ἄλλα μὲν
[4, 6, 1]	τε καὶ ἀκολούθως ἐροῦμεν κατοχὰς	μαθημάτων	καὶ αἰσθήσεων εἶναι τοῦ τύπου
[4, 6, 2]	πληγήν τινα οὖσαν διηρθρωμένην, οἷον	γραμμάτων	ἐγγεγραμμένων ὑπὸ τοῦ τὴν φωνὴν
[4, 6, 3]	ἐν πίναξιν ἢ δέλτοις γεγραμμένων	γραμμάτων,	οὕτως περὶ τῶν αἰσθήσεων καὶ
[4, 6, 3]	οἷον ἐκλάμπειν ποιεῖ καὶ πρὸ	ὀμμάτων	εἶναι ἐργάζεται ἑτοίμης οὔσης καὶ
[4, 6, 3]	ἀφίστανται, ἀλλὰ κεῖται αὐτοῖς πρὸ	ὀμμάτων	ὡς ἂν ὁρῶσιν οὔπω εἰς
[4, 6, 3]	ὡς πρόχειροι αὐτοῖς ἐπιβολαὶ ἐξ	αἰσθητῶν	ἐγγίνονται δι᾽ ὁμοιοτήτων ἀπατῶσαι. Οἷον
[4, 6, 2]	τῶν παθῶν οὖσαι. Τῶν δὲ	νοητῶν	ἡ γνῶσις ἀπαθὴς καὶ ἀτύπωτός
[4, 6, 3]	καὶ λόγος ἔσχατος μὲν τῶν	νοητῶν	καὶ τῶν ἐν τῶι νοητῶι
[4, 6, 3]	ἐπιβολαὶ ἐξ αἰσθητῶν ἐγγίνονται δι᾽	ὁμοιοτήτων	ἀπατῶσαι. Οἷον γὰρ ἐν πίναξιν
[4, 6, 3]	ἔσχε ποιεῖται. Λόγος γάρ ἐστι	πάντων,	καὶ λόγος ἔσχατος μὲν τῶν
[4, 6, 1]	οὐ δυναμένου; Τὸ δὲ μέγιστον	ἁπάντων·	εἰ γὰρ τύπους λαμβάνοιμεν ὧν
[4, 6, 3]	τὰς μνήμας κατοχὰς τῶν οὐκ	ἐντεθέντων	οὐδὲ τὴν ἀρχὴν εἶναι; Ἀλλ᾽
[4, 6, 3]	τοίνυν ῥωσθῆι πρὸς ὁτιοῦν τῶν	φανέντων,	ὥσπερ πρὸς παρὸν διάκειται ἐπὶ
[4, 6, 3]	ἀλλ᾽ ὕστερον εἰς ἀναπόλησιν τῶν	αὐτῶν	ἐρχόμεθα; Ἢ ὅτι τὴν δύναμιν
[4, 6, 2]	πάθη, τὰ δ᾽ ὅσα αἰσθήσεις	αὐτῶν	καὶ κρίσεως, τῶν παθῶν εἰσι
[4, 6, 3]	ὁρῶσιν, ὅσα ἀδύνατα τῆι ὑποθέσει	αὐτῶν	συμβαίνει, οὔτε οἱ ἀσώματον.
[4, 6, 3]	ἕν, ἐν ἄλλοις. ~Νῦν δὲ	τούτων	εἰρημένων περὶ μνήμης ἐφεξῆς λεκτέον
[4, 6, 3]	πρότερον τοῦ τύπου· ἔδει γὰρ	τούτων	μεμνῆσθαι· ἀλλ᾽ οἷον ἐξαίφνης γίγνεται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010