Ennéade, livre, chap. |
[4, 6, 2] |
δὲ
ἀπιστοῦντες,
μὴ
οὐ
δύνηται,
|
ἐὰν |
μὴ
πληγῆι,
τὸ
αὑτῆς
γινώσκειν |
[4, 6, 3] |
εὐθύς,
τὰ
δέ,
εἰ
συλλέξαιντο
|
ἑαυτάς, |
ἐργαζομένων.
Γίγνονται
δὲ
ὡς
ἐπὶ |
[4, 6, 1] |
ἔξω
βλέπειν,
ἤδη
ἔχουσα
παρ᾽
|
ἑαυτῆς |
εἶδος
τοῦ
ὁρωμένου
τούτωι
τῶι |
[4, 6, 2] |
τινα
οὖσαν
διηρθρωμένην,
οἷον
γραμμάτων
|
ἐγγεγραμμένων |
ὑπὸ
τοῦ
τὴν
φωνὴν
πεποιηκότος, |
[4, 6, 1] |
λόγου
ἂν
εἴη
ἄμφω,
ἢ
|
ἐγγίγνεσθαί |
τε
ἐν
τῆι
ψυχῆι
καὶ |
[4, 6, 1] |
οὔτε
τὸν
τύπον
τοῦ
αἰσθητοῦ
|
ἐγγίγνεσθαί |
φαμεν
τῆι
ψυχῆι
καὶ
τυποῦν |
[4, 6, 3] |
πρόχειροι
αὐτοῖς
ἐπιβολαὶ
ἐξ
αἰσθητῶν
|
ἐγγίνονται |
δι᾽
ὁμοιοτήτων
ἀπατῶσαι.
Οἷον
γὰρ |
[4, 6, 2] |
πάσχειν,
ἀλλ᾽
οὐ
γινώσκειν
τὸ
|
ἐγγὺς |
ποιοῦμεν,
οὗ
κρατεῖν
δέδοται,
ἀλλ᾽ |
[4, 6, 3] |
ἐκ
τοῦ
ἀμυδροῦ
τῶι
οἷον
|
ἐγείρεσθαι |
ἐναργεστέρα
καὶ
ἐκ
δυνάμεως
εἰς |
[4, 6, 1] |
ψυχῆι,
ὃς
μηδὲ
τὸ
πρῶτον
|
ἐγένετο. |
Διὸ
τοῦ
αὐτοῦ
λόγου
ἂν |
[4, 6, 1] |
δακτυλίου
βλεπούσης.
Οὐδὲν
γὰρ
ἂν
|
ἐδεήθη |
τοῦ
ἔξω
βλέπειν,
ἤδη
ἔχουσα |
[4, 6, 3] |
μέρη
ἐσχηκέναι
πρότερον
τοῦ
τύπου·
|
ἔδει |
γὰρ
τούτων
μεμνῆσθαι·
ἀλλ᾽
οἷον |
[4, 6, 3] |
Ἔτι,
εἰ
τύποι
μένοντες,
οὐδὲν
|
ἔδει |
σκοπεῖν,
ἵνα
ἀναμνησθῶμεν,
οὐδὲ
πρότερον |
[4, 6, 1] |
μᾶλλον
ἐπὶ
τὴν
ψυχὴν
μεταφέρειν.
|
Εἰ |
γὰρ
τὸν
τύπον
τοῦ
ὁρατοῦ |
[4, 6, 1] |
δυναμένου;
Τὸ
δὲ
μέγιστον
ἁπάντων·
|
εἰ |
γὰρ
τύπους
λαμβάνοιμεν
ὧν
ὁρῶμεν, |
[4, 6, 1] |
λέγομεν
εἶναι
τοῦ
τύπου
ἐμμείναντος.
|
Εἰ |
δ᾽
ἐπὶ
τῆς
ἐναργεστάτης
αἰσθήσεως |
[4, 6, 3] |
ὥσπερ
παραθέουσι
καὶ
οὐ
μένουσιν.
|
Εἰ |
δέ
γε
ἔμενον
οἱ
τύποι, |
[4, 6, 3] |
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
εἶναι;
Ἀλλ᾽
|
εἰ |
δύναμίς
τις
καὶ
παρασκευὴ
πρὸς |
[4, 6, 2] |
οὐκ
εἰ
τύποι
ἄμφω,
ἀλλ᾽
|
εἰ |
μὴ
τύποι
μηδὲ
πείσεις,
ἀλλ᾽ |
[4, 6, 3] |
τῆι
τοιαύτηι
δυνάμει
τῆς
ψυχῆς,
|
εἰ |
μηδὲν
λαβοῦσα
εἰς
αὑτὴν
ἀντίληψιν |
[4, 6, 1] |
ἐν
τῆι
ψυχῆι
καὶ
μένειν,
|
εἰ |
μνημονεύοιτο,
ἢ
τὸ
ἕτερον
ὁποτερονοῦν |
[4, 6, 2] |
κειμένου
εἶναι,
ἵνα
ἦι
ὅρασις.
|
~Εἰ |
οὖν
μὴ
οὕτως,
τίς
ὁ |
[4, 6, 3] |
νοεῖν
λέγεται
εἰς
μνήμην
ἐλθοῦσα,
|
εἰ |
πρὸς
αὐτοῖς
γίγνοιτο·
γινώσκει
γὰρ |
[4, 6, 3] |
τὰ
μὲν
εὐθύς,
τὰ
δέ,
|
εἰ |
συλλέξαιντο
ἑαυτάς,
ἐργαζομένων.
Γίγνονται
δὲ |
[4, 6, 2] |
ὁρατὸν
καὶ
τὸ
ἀκουστόν,
οὐκ
|
εἰ |
τύποι
ἄμφω,
ἀλλ᾽
εἰ
μὴ |
[4, 6, 3] |
τὸ
πλῆθος
ἧττον
μνήμας.
Ἔτι,
|
εἰ |
τύποι
μένοντες,
οὐδὲν
ἔδει
σκοπεῖν, |
[4, 6, 1] |
βλέπειν,
ἤδη
ἔχουσα
παρ᾽
ἑαυτῆς
|
εἶδος |
τοῦ
ὁρωμένου
τούτωι
τῶι
ἐκεῖ |
[4, 6, 1] |
Διὸ
τοῦ
αὐτοῦ
λόγου
ἂν
|
εἴη |
ἄμφω,
ἢ
ἐγγίγνεσθαί
τε
ἐν |
[4, 6, 3] |
οἵπερ
πολλὰ
ἀνειλήφασιν
ἐκ
τοῦ
|
εἰθίσθαι |
ἀπαγγελίαις
χρῆσθαι,
ῥαιδίας
ἤδη
καὶ |
[4, 6, 3] |
κατηγοροῖεν·
τὸ
γὰρ
ἐντυπώτατον
τῶι
|
εἴκειν |
ἐστὶ
τοιοῦτον,
καὶ
πάθους
ὄντος |
[4, 6, 3] |
οὐκ
ἐντεθέντων
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
|
εἶναι; |
Ἀλλ᾽
εἰ
δύναμίς
τις
καὶ |
[4, 6, 1] |
ἄρα
τὴν
ὅρασιν
οὐ
κειμένου
|
εἶναι, |
ἀλλὰ
μὴ
κειμένου
εἶναι,
ἵνα |
[4, 6, 3] |
αὐτὰ
καὶ
ὁρᾶν
αὐτὰ
καὶ
|
εἶναι |
αὐτὰ
ἀμυδρότερον
καὶ
γίνεσθαι
ἐκ |
[4, 6, 1] |
καὶ
σκιάς,
ὥστε
ἄλλα
μὲν
|
εἶναι |
αὐτὰ
τὰ
πράγματα,
ἄλλα
δὲ |
[4, 6, 3] |
γινώσκει
γὰρ
τῶι
αὐτά
πως
|
εἶναι· |
γινώσκει
γὰρ
οὐ
τῶι
ἐνιζάνειν |
[4, 6, 2] |
νομίζειν
γίνεσθαι·
τὸν
μὲν
τύπον
|
εἶναι |
ἐν
τῶι
ἀέρι
πληγήν
τινα |
[4, 6, 3] |
ἐκλάμπειν
ποιεῖ
καὶ
πρὸ
ὀμμάτων
|
εἶναι |
ἐργάζεται
ἑτοίμης
οὔσης
καὶ
πρὸ |
[4, 6, 1] |
κειμένου
εἶναι,
ἀλλὰ
μὴ
κειμένου
|
εἶναι, |
ἵνα
ἦι
ὅρασις.
~Εἰ
οὖν |
[4, 6, 3] |
{καὶ
ὅλως}
ψυχὴν
μαρτυρεῖ
δύναμιν
|
εἶναι. |
Καὶ
ὅλως
τὰ
περὶ
ψυχὴν |
[4, 6, 3] |
ἢ
τὴν
δύναμιν
τὴν
ῥωσθεῖσαν
|
εἶναι; |
Οἱ
μὲν
γὰρ
τύποι
μένοντες |
[4, 6, 1] |
ἐν
αὐτῆι
τύπου
τοσούτου
δὲ
|
εἶναι |
οὐ
δυναμένου;
Τὸ
δὲ
μέγιστον |
[4, 6, 1] |
τὸ
ὁρώμενον.
Ἄλλο
ἄρα
δεῖ
|
εἶναι |
τὸ
ὁρῶν
ἀλλαχοῦ
κείμενον
τὸν |
[4, 6, 1] |
αὐτήν,
οὔτε
τὴν
μνήμην
λέγομεν
|
εἶναι |
τοῦ
τύπου
ἐμμείναντος.
Εἰ
δ᾽ |
[4, 6, 1] |
ἐροῦμεν
κατοχὰς
μαθημάτων
καὶ
αἰσθήσεων
|
εἶναι |
τοῦ
τύπου
μείναντος
ἐν
τῆι |
[4, 6, 3] |
εἰρημένων
περὶ
μνήμης
ἐφεξῆς
λεκτέον
|
εἰποῦσι |
πρότερον,
ὡς
οὐ
θαυμαστόν,
μᾶλλον |
[4, 6, 3] |
ἐν
ἄλλοις.
~Νῦν
δὲ
τούτων
|
εἰρημένων |
περὶ
μνήμης
ἐφεξῆς
λεκτέον
εἰποῦσι |
[4, 6, 3] |
ὕστερον
ἀναμιμνήσκεσθαι
κειμένων.
Καὶ
αἱ
|
εἰς |
ἀνάληψιν
δὲ
μελέται
δηλοῦσι
δυνάμωσιν |
[4, 6, 3] |
πῶς
οὐχ
ἅμα,
ἀλλ᾽
ὕστερον
|
εἰς |
ἀναπόλησιν
τῶν
αὐτῶν
ἐρχόμεθα;
Ἢ |
[4, 6, 3] |
τῆς
ψυχῆς,
εἰ
μηδὲν
λαβοῦσα
|
εἰς |
αὑτὴν
ἀντίληψιν
ὧν
οὐκ
ἔσχε |
[4, 6, 3] |
ἐγείρεσθαι
ἐναργεστέρα
καὶ
ἐκ
δυνάμεως
|
εἰς |
ἐνέργειαν
ἰέναι.
Τὰ
δ᾽
αἰσθητὰ |
[4, 6, 3] |
ὀφθαλμός,
ἀλλ᾽
ὅτωι
δύναμίς
ἐστιν
|
εἰς |
ἐνέργειαν
πλείων.
Διὸ
καὶ
οἱ |
[4, 6, 3] |
καὶ
τὰ
μὲν
νοεῖν
λέγεται
|
εἰς |
μνήμην
ἐλθοῦσα,
εἰ
πρὸς
αὐτοῖς |
[4, 6, 2] |
τῶι
ἀέρι
γεγραμμένους
ἐλθόντας
πλησίον,
|
εἰς |
ὃ
ἐλθόντες
πεφύκασιν
ὁρᾶσθαι.
Γεύσεως |
[4, 6, 3] |
ὀμμάτων
ὡς
ἂν
ὁρῶσιν
οὔπω
|
εἰς |
πλῆθος,
ἀλλὰ
πρὸς
ὀλίγα·
οἷς |
[4, 6, 3] |
χειρῶν
ἢ
ποδῶν
τὰ
γυμνάσια
|
εἰς |
τὸ
ποιεῖν
ῥαιδίως,
ἃ
μὴ |
[4, 6, 3] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
δυνάμεων
ὁρῶμεν
|
εἰς |
τὸ
ποιῆσαι
ὃ
δύνανται
ἑτοιμαζομένων |
[4, 6, 1] |
τοῦ
ὁρωμένου
τούτωι
τῶι
ἐκεῖ
|
εἰσελθεῖν |
τὸν
τύπον
βλέπουσα.
Τὸ
δὲ |
[4, 6, 2] |
αὐτῶν
καὶ
κρίσεως,
τῶν
παθῶν
|
εἰσι |
γνώσεις
ἄλλαι
τῶν
παθῶν
οὖσαι. |
[4, 6, 3] |
τῶι
οἷον
ἐγείρεσθαι
ἐναργεστέρα
καὶ
|
ἐκ |
δυνάμεως
εἰς
ἐνέργειαν
ἰέναι.
Τὰ |
[4, 6, 3] |
εἶναι
αὐτὰ
ἀμυδρότερον
καὶ
γίνεσθαι
|
ἐκ |
τοῦ
ἀμυδροῦ
τῶι
οἷον
ἐγείρεσθαι |
[4, 6, 3] |
παρῆι,
ἀλλ᾽
οἵπερ
πολλὰ
ἀνειλήφασιν
|
ἐκ |
τοῦ
εἰθίσθαι
ἀπαγγελίαις
χρῆσθαι,
ῥαιδίας |
[4, 6, 3] |
ἀλλ᾽
οἷον
ἐξαίφνης
γίγνεται
τοῦτο
|
ἔκ |
τινος
{τῆς}
ὑστέρας
ἀκροάσεως
ἢ |
[4, 6, 2] |
πληγῆι,
τὸ
αὑτῆς
γινώσκειν
δύναμις
|
ἑκάστη, |
πάσχειν,
ἀλλ᾽
οὐ
γινώσκειν
τὸ |
[4, 6, 2] |
γάρ,
καὶ
ἔστιν
αὐτὴ
ἐνεργοῦσα
|
ἕκαστον. |
Πότερα
δὲ
αὑτὴν
μὲν
ἡ |
[4, 6, 1] |
μηδέτερον,
ἀναγκαίως
ζητήσομεν,
τίς
τρόπος
|
ἑκατέρου, |
ἐπειδὴ
οὔτε
τὸν
τύπον
τοῦ |
[4, 6, 3] |
ὅτι
οὐχ
ἡ
αὐτὴ
δύναμις
|
ἑκατέρου, |
ὥσπερ
οὐδ᾽
ὁ
αὐτὸς
πυκτικὸς |
[4, 6, 1] |
ἐστιν
ἐπ᾽
εὐθείας
κείμενον,
ὡς
|
ἐκεῖ |
δηλονότι
τῆς
ἀντιλήψεως
γινομένης
καὶ |
[4, 6, 1] |
εἶδος
τοῦ
ὁρωμένου
τούτωι
τῶι
|
ἐκεῖ |
εἰσελθεῖν
τὸν
τύπον
βλέπουσα.
Τὸ |
[4, 6, 1] |
αἴσθησιν
ὁτουοῦν
λαμβάνοντες
δι᾽
ὁράσεως
|
ἐκεῖ |
ὁρῶμεν
καὶ
τῆι
ὄψει
προσβάλλομεν, |
[4, 6, 2] |
δὲ
ἔξωθεν
θεωρεῖται·
καὶ
ἔστιν
|
ἐκεῖνα |
μᾶλλον
ἐνέργειαι
καὶ
κυριώτεραι·
αὑτῆς |
[4, 6, 1] |
τοῦ
ὁρατοῦ
θείμεθα
ἐν
αὐτῆι,
|
ἐκεῖνο |
μέν,
ὧι
ἐνεσφράγισται,
οὐκ
ἂν |
[4, 6, 3] |
καὶ
ταῦτα
παρ᾽
αὑτῆς
οἷον
|
ἐκλάμπειν |
ποιεῖ
καὶ
πρὸ
ὀμμάτων
εἶναι |
[4, 6, 3] |
ἐν
ἄλλωι
ἰδέαι.
Καίτοι
οὐκ
|
ἐκώλυε |
τὸν
ἁστινασοῦν
ἔχοντα
πλεονεξίας
ψυχῆς |
[4, 6, 2] |
τύπους
ἐν
τῶι
ἀέρι
γεγραμμένους
|
ἐλθόντας |
πλησίον,
εἰς
ὃ
ἐλθόντες
πεφύκασιν |
[4, 6, 2] |
γεγραμμένους
ἐλθόντας
πλησίον,
εἰς
ὃ
|
ἐλθόντες |
πεφύκασιν
ὁρᾶσθαι.
Γεύσεως
δὲ
καὶ |
[4, 6, 3] |
μὲν
νοεῖν
λέγεται
εἰς
μνήμην
|
ἐλθοῦσα, |
εἰ
πρὸς
αὐτοῖς
γίγνοιτο·
γινώσκει |
[4, 6, 3] |
δὲ
μὴ
μόνον
πρὸς
ἃ
|
ἐμελετήσαμεν |
τὸ
τῆς
μνήμης
ἡμῖν
παρῆι, |
[4, 6, 3] |
οὐ
μένουσιν.
Εἰ
δέ
γε
|
ἔμενον |
οἱ
τύποι,
οὐκ
ἂν
ἐποίησε |
[4, 6, 1] |
μνήμην
λέγομεν
εἶναι
τοῦ
τύπου
|
ἐμμείναντος. |
Εἰ
δ᾽
ἐπὶ
τῆς
ἐναργεστάτης |
[4, 6, 2] |
καὶ
ἄμφω
τὰ
δύο
ἕν,
|
ἐν |
ἄλλοις.
~Νῦν
δὲ
τούτων
εἰρημένων |
[4, 6, 3] |
καὶ
δρομικός·
ἐπικρατοῦσι
γὰρ
ἄλλαι
|
ἐν |
ἄλλωι
ἰδέαι.
Καίτοι
οὐκ
ἐκώλυε |
[4, 6, 1] |
βλεπούσης,
ἅτε
μηδενός,
οἶμαι,
τύπου
|
ἐν |
αὐτῆι
γενομένου
ἢ
γιγνομένου
οὐδὲ |
[4, 6, 1] |
τὸν
τύπον
τοῦ
ὁρατοῦ
θείμεθα
|
ἐν |
αὐτῆι,
ἐκεῖνο
μέν,
ὧι
ἐνεσφράγισται, |
[4, 6, 1] |
ψυχὴ
λέγουσα
οὕτως
ἂν
τὸ
|
ἐν |
αὐτῆι
οὐδὲν
ἀφεστηκὸς
ἀφ᾽
αὑτῆς |
[4, 6, 1] |
οἷον
τὸ
τοῦ
οὐρανοῦ,
τοῦ
|
ἐν |
αὐτῆι
τύπου
τοσούτου
δὲ
εἶναι |
[4, 6, 1] |
οὐδὲ
τῶι
σφραγῖδα
λαμβάνειν,
ὥσπερ
|
ἐν |
κηρῶι
δακτυλίου
βλεπούσης.
Οὐδὲν
γὰρ |
[4, 6, 3] |
ἀπατωμένη
καὶ
κατιοῦσα
ὥσπερ
θελγομένη.
|
Ἐν |
μέσωι
δὲ
οὖσα
αἰσθάνεται
ἀμφοῖν, |
[4, 6, 1] |
τὸ
ζητούμενον.
Δῆλον
δὲ
δήπου
|
ἐν |
παντί,
ὡς
αἴσθησιν
ὁτουοῦν
λαμβάνοντες |
[4, 6, 3] |
δι᾽
ὁμοιοτήτων
ἀπατῶσαι.
Οἷον
γὰρ
|
ἐν |
πίναξιν
ἢ
δέλτοις
γεγραμμένων
γραμμάτων, |
[4, 6, 3] |
τὸ
ποιεῖν
ῥαιδίως,
ἃ
μὴ
|
ἐν |
ταῖς
χερσὶν
ἢ
ποσὶ
κεῖται, |
[4, 6, 1] |
εἴη
ἄμφω,
ἢ
ἐγγίγνεσθαί
τε
|
ἐν |
τῆι
ψυχῆι
καὶ
μένειν,
εἰ |
[4, 6, 1] |
αἰσθήσεων
εἶναι
τοῦ
τύπου
μείναντος
|
ἐν |
τῆι
ψυχῆι,
ὃς
μηδὲ
τὸ |
[4, 6, 2] |
οὐσίαν
οἷον
ἀναγνῶναι
τοὺς
τύπους
|
ἐν |
τῶι
ἀέρι
γεγραμμένους
ἐλθόντας
πλησίον, |
[4, 6, 2] |
γίνεσθαι·
τὸν
μὲν
τύπον
εἶναι
|
ἐν |
τῶι
ἀέρι
πληγήν
τινα
οὖσαν |
[4, 6, 3] |
ψυχῆς
φύσις,
πρῶτος
δὲ
τῶν
|
ἐν |
τῶι
αἰσθητῶι
παντί.
Διὸ
δὴ |
[4, 6, 3] |
μὲν
τῶν
νοητῶν
καὶ
τῶν
|
ἐν |
τῶι
νοητῶι
ἡ
ψυχῆς
φύσις, |
[4, 6, 1] |
οὐ
τυπώσεις
οὐδ᾽
ἐνσφραγίσεις
λέγοντες
|
ἐν |
ψυχῆι
γίγνεσθαι,
οὐδὲ
τὰς
μνήμας |
[4, 6, 1] |
κείμενον
τὸν
τύπον,
ἀλλ᾽
οὐκ
|
ἐν |
ὧι
ἐστι
κείμενον.
Δεῖ
ἄρα |
[4, 6, 2] |
ἓν
καὶ
ἄμφω
τὰ
δύο
|
ἕν, |
ἐν
ἄλλοις.
~Νῦν
δὲ
τούτων |
[4, 6, 2] |
ὡς
ἕτερον
ὁρᾶι,
νοῦν
δὲ
|
ἓν |
καὶ
ἄμφω
τὰ
δύο
ἕν, |
[4, 6, 1] |
ἐμμείναντος.
Εἰ
δ᾽
ἐπὶ
τῆς
|
ἐναργεστάτης |
αἰσθήσεως
θεωροῖμεν
τὸ
συμβαῖνον,
τάχ᾽ |
[4, 6, 3] |
τοῦ
ἀμυδροῦ
τῶι
οἷον
ἐγείρεσθαι
|
ἐναργεστέρα |
καὶ
ἐκ
δυνάμεως
εἰς
ἐνέργειαν |
[4, 6, 2] |
θεωρεῖται·
καὶ
ἔστιν
ἐκεῖνα
μᾶλλον
|
ἐνέργειαι |
καὶ
κυριώτεραι·
αὑτῆς
γάρ,
καὶ |
[4, 6, 2] |
μὴ
τύποι
μηδὲ
πείσεις,
ἀλλ᾽
|
ἐνέργειαι |
περὶ
ὃ
ἔπεισι
πεφύκασιν.
Ἡμεῖς |
[4, 6, 3] |
ἐναργεστέρα
καὶ
ἐκ
δυνάμεως
εἰς
|
ἐνέργειαν |
ἰέναι.
Τὰ
δ᾽
αἰσθητὰ
τὸν |
[4, 6, 3] |
ἀλλ᾽
ὅτωι
δύναμίς
ἐστιν
εἰς
|
ἐνέργειαν |
πλείων.
Διὸ
καὶ
οἱ
γεγηρακότες |
[4, 6, 2] |
αὑτῆς
γάρ,
καὶ
ἔστιν
αὐτὴ
|
ἐνεργοῦσα |
ἕκαστον.
Πότερα
δὲ
αὑτὴν
μὲν |
[4, 6, 1] |
ἐν
αὐτῆι,
ἐκεῖνο
μέν,
ὧι
|
ἐνεσφράγισται, |
οὐκ
ἂν
ὅραμα
ἴδοι·
δεῖ |
[4, 6, 3] |
εἶναι·
γινώσκει
γὰρ
οὐ
τῶι
|
ἐνιζάνειν |
αὐτά,
ἀλλὰ
τῶι
πως
ἔχειν |
[4, 6, 1] |
~Τὰς
αἰσθήσεις
οὐ
τυπώσεις
οὐδ᾽
|
ἐνσφραγίσεις |
λέγοντες
ἐν
ψυχῆι
γίγνεσθαι,
οὐδὲ |
[4, 6, 3] |
τὰς
μνήμας
κατοχὰς
τῶν
οὐκ
|
ἐντεθέντων |
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
εἶναι;
Ἀλλ᾽ |
[4, 6, 3] |
ἢ
δύναμιν
κατηγοροῖεν·
τὸ
γὰρ
|
ἐντυπώτατον |
τῶι
εἴκειν
ἐστὶ
τοιοῦτον,
καὶ |
[4, 6, 3] |
ἢ
ὡς
πρόχειροι
αὐτοῖς
ἐπιβολαὶ
|
ἐξ |
αἰσθητῶν
ἐγγίνονται
δι᾽
ὁμοιοτήτων
ἀπατῶσαι. |
[4, 6, 1] |
διάστημα
προστιθεῖσα
τῶι
ὁράματι
καὶ
|
ἐξ |
ὅσου
ἡ
θέα
ἡ
ψυχὴ |
[4, 6, 3] |
γὰρ
τούτων
μεμνῆσθαι·
ἀλλ᾽
οἷον
|
ἐξαίφνης |
γίγνεται
τοῦτο
ἔκ
τινος
{τῆς} |
[4, 6, 3] |
ὡς
ὑπειλήφασιν
ὑπὸ
τοῦ
μὴ
|
ἐξετάζειν |
ἄνθρωποι,
ἢ
ὡς
πρόχειροι
αὐτοῖς |
[4, 6, 1] |
ἄλλων
αἰσθήσεων
μεταφέροντες
τὸ
αὐτὸ
|
ἐξεύροιμεν |
ἂν
τὸ
ζητούμενον.
Δῆλον
δὲ |
[4, 6, 1] |
Οὐδὲν
γὰρ
ἂν
ἐδεήθη
τοῦ
|
ἔξω |
βλέπειν,
ἤδη
ἔχουσα
παρ᾽
ἑαυτῆς |
[4, 6, 1] |
τε
μέγεθος
αὐτοῦ,
ὅσον
ἐστὶν
|
ἔξω, |
πῶς
ἂν
ὅσον
ἐστὶ
λέγοι, |
[4, 6, 1] |
ἀντιλήψεως
γινομένης
καὶ
πρὸς
τὸ
|
ἔξω |
τῆς
ψυχῆς
βλεπούσης,
ἅτε
μηδενός, |
[4, 6, 2] |
ἔσωθεν
οἷον
προπίπτει,
τὰ
δὲ
|
ἔξωθεν |
θεωρεῖται·
καὶ
ἔστιν
ἐκεῖνα
μᾶλλον |
[4, 6, 1] |
προσβάλλομεν,
οὗ
τὸ
ὁρατόν
ἐστιν
|
ἐπ᾽ |
εὐθείας
κείμενον,
ὡς
ἐκεῖ
δηλονότι |
[4, 6, 3] |
ἀναλήψεις
ποιῶνται,
τί
ἄν
τις
|
ἐπαιτιῶιτο |
τῆς
μνήμης
ἢ
τὴν
δύναμιν |
[4, 6, 3] |
γυμνασία
εὐπαθὲς
τὸ
γυμνασάμενον
ποιεῖ·
|
ἐπεὶ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
αἰσθήσεων
οὐ |
[4, 6, 1] |
ἀναγκαίως
ζητήσομεν,
τίς
τρόπος
ἑκατέρου,
|
ἐπειδὴ |
οὔτε
τὸν
τύπον
τοῦ
αἰσθητοῦ |
[4, 6, 2] |
πείσεις,
ἀλλ᾽
ἐνέργειαι
περὶ
ὃ
|
ἔπεισι |
πεφύκασιν.
Ἡμεῖς
δὲ
ἀπιστοῦντες,
μὴ |
[4, 6, 2] |
Τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
καὶ
|
ἐπὶ |
ἀκοῆς
δεῖ
νομίζειν
γίνεσθαι·
τὸν |
[4, 6, 3] |
ἀλλὰ
πρὸς
ὀλίγα·
οἷς
δὲ
|
ἐπὶ |
πολλὰ
ἡ
διάνοια
καὶ
ἡ |
[4, 6, 3] |
φανέντων,
ὥσπερ
πρὸς
παρὸν
διάκειται
|
ἐπὶ |
πολὺν
χρόνον
καὶ
ὅσωι
μᾶλλον, |
[4, 6, 1] |
τοῦτο
χρὴ
καὶ
πολὺ
μᾶλλον
|
ἐπὶ |
τὴν
ψυχὴν
μεταφέρειν.
Εἰ
γὰρ |
[4, 6, 1] |
τοῦ
τύπου
ἐμμείναντος.
Εἰ
δ᾽
|
ἐπὶ |
τῆς
ἐναργεστάτης
αἰσθήσεως
θεωροῖμεν
τὸ |
[4, 6, 3] |
ἑαυτάς,
ἐργαζομένων.
Γίγνονται
δὲ
ὡς
|
ἐπὶ |
τὸ
πολὺ
οὐχ
οἱ
αὐτοὶ |
[4, 6, 3] |
τὸ
γυμνασάμενον
ποιεῖ·
ἐπεὶ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
αἰσθήσεων
οὐ
τὸ
ἀσθενὲς |
[4, 6, 1] |
τὸ
συμβαῖνον,
τάχ᾽
ἂν
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων
μεταφέροντες
τὸ |
[4, 6, 3] |
καὶ
ἑτοιμάσασθαι.
Τοῦτο
γὰρ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων
δυνάμεων
ὁρῶμεν
εἰς |
[4, 6, 3] |
ἄνθρωποι,
ἢ
ὡς
πρόχειροι
αὐτοῖς
|
ἐπιβολαὶ |
ἐξ
αἰσθητῶν
ἐγγίνονται
δι᾽
ὁμοιοτήτων |
[4, 6, 1] |
ὥσπερ
λέγεται,
ὡς
οὐκ
ἔστιν
|
ἐπιθέντα |
τῆι
κόρηι
τὸ
ὁρατὸν
θεάσασθαι, |
[4, 6, 3] |
ὁ
αὐτὸς
πυκτικὸς
καὶ
δρομικός·
|
ἐπικρατοῦσι |
γὰρ
ἄλλαι
ἐν
ἄλλωι
ἰδέαι. |
[4, 6, 3] |
σκοπεῖν,
ἵνα
ἀναμνησθῶμεν,
οὐδὲ
πρότερον
|
ἐπιλαθομένους |
ὕστερον
ἀναμιμνήσκεσθαι
κειμένων.
Καὶ
αἱ |
[4, 6, 3] |
ὅτι
τὴν
δύναμιν
δεῖ
οἷον
|
ἐπιστῆσαι |
καὶ
ἑτοιμάσασθαι.
Τοῦτο
γὰρ
καὶ |
[4, 6, 3] |
ἔμενον
οἱ
τύποι,
οὐκ
ἂν
|
ἐποίησε |
τὸ
πλῆθος
ἧττον
μνήμας.
Ἔτι, |
[4, 6, 3] |
ποιεῖ
καὶ
πρὸ
ὀμμάτων
εἶναι
|
ἐργάζεται |
ἑτοίμης
οὔσης
καὶ
πρὸ
οἷον |
[4, 6, 3] |
τὰ
δέ,
εἰ
συλλέξαιντο
ἑαυτάς,
|
ἐργαζομένων. |
Γίγνονται
δὲ
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[4, 6, 2] |
δυνηθῆναι
καὶ
ἐφ᾽
ὧι
τέτακται
|
ἐργάσασθαι. |
Οὕτως
γὰρ
ἄν,
οἶμαι,
καὶ |
[4, 6, 1] |
μνήμας
πάντως
τε
καὶ
ἀκολούθως
|
ἐροῦμεν |
κατοχὰς
μαθημάτων
καὶ
αἰσθήσεων
εἶναι |
[4, 6, 3] |
ὕστερον
εἰς
ἀναπόλησιν
τῶν
αὐτῶν
|
ἐρχόμεθα; |
Ἢ
ὅτι
τὴν
δύναμιν
δεῖ |
[4, 6, 1] |
τύπους
λαμβάνοιμεν
ὧν
ὁρῶμεν,
οὐκ
|
ἔσται |
βλέπειν
αὐτὰ
ἃ
ὁρῶμεν,
ἰνδάλματα |
[4, 6, 1] |
τύπον,
ἀλλ᾽
οὐκ
ἐν
ὧι
|
ἐστι |
κείμενον.
Δεῖ
ἄρα
τὴν
ὅρασιν |
[4, 6, 1] |
ἐστὶν
ἔξω,
πῶς
ἂν
ὅσον
|
ἐστὶ |
λέγοι,
ἢ
ὅτι
μέγα,
οἷον |
[4, 6, 2] |
ἡ
γνῶσις
ἀπαθὴς
καὶ
ἀτύπωτός
|
ἐστι |
μᾶλλον·
ἀνάπαλιν
γὰρ
ἔσωθεν
οἷον |
[4, 6, 3] |
οὐκ
ἔσχε
ποιεῖται.
Λόγος
γάρ
|
ἐστι |
πάντων,
καὶ
λόγος
ἔσχατος
μὲν |
[4, 6, 3] |
τύπου
τὸ
μᾶλλον
πεπονθὸς
τοῦτό
|
ἐστι |
τὸ
μνημονεῦον
μᾶλλον.
Τούτου
δὲ |
[4, 6, 3] |
τὸ
γὰρ
ἐντυπώτατον
τῶι
εἴκειν
|
ἐστὶ |
τοιοῦτον,
καὶ
πάθους
ὄντος
τοῦ |
[4, 6, 3] |
οἷον
ὀφθαλμός,
ἀλλ᾽
ὅτωι
δύναμίς
|
ἐστιν |
εἰς
ἐνέργειαν
πλείων.
Διὸ
καὶ |
[4, 6, 1] |
Τό
τε
μέγεθος
αὐτοῦ,
ὅσον
|
ἐστὶν |
ἔξω,
πῶς
ἂν
ὅσον
ἐστὶ |
[4, 6, 1] |
ὄψει
προσβάλλομεν,
οὗ
τὸ
ὁρατόν
|
ἐστιν |
ἐπ᾽
εὐθείας
κείμενον,
ὡς
ἐκεῖ |
[4, 6, 2] |
καὶ
κυριώτεραι·
αὑτῆς
γάρ,
καὶ
|
ἔστιν |
αὐτὴ
ἐνεργοῦσα
ἕκαστον.
Πότερα
δὲ |
[4, 6, 2] |
τὰ
δὲ
ἔξωθεν
θεωρεῖται·
καὶ
|
ἔστιν |
ἐκεῖνα
μᾶλλον
ἐνέργειαι
καὶ
κυριώτεραι· |
[4, 6, 1] |
δέ,
ὥσπερ
λέγεται,
ὡς
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐπιθέντα
τῆι
κόρηι
τὸ
ὁρατὸν |
[4, 6, 3] |
γάρ
ἐστι
πάντων,
καὶ
λόγος
|
ἔσχατος |
μὲν
τῶν
νοητῶν
καὶ
τῶν |
[4, 6, 3] |
εἰς
αὑτὴν
ἀντίληψιν
ὧν
οὐκ
|
ἔσχε |
ποιεῖται.
Λόγος
γάρ
ἐστι
πάντων, |
[4, 6, 3] |
καὶ
ὃ
πρότερον
ἀκούσας
οὐκ
|
ἔσχε, |
πολλῶι
ὕστερον
χρόνωι
μέμνηται
ἤδη; |
[4, 6, 3] |
Οὐ
γὰρ
δὴ
τῶι
μέρη
|
ἐσχηκέναι |
πρότερον
τοῦ
τύπου·
ἔδει
γὰρ |
[4, 6, 2] |
ἀτύπωτός
ἐστι
μᾶλλον·
ἀνάπαλιν
γὰρ
|
ἔσωθεν |
οἷον
προπίπτει,
τὰ
δὲ
ἔξωθεν |
[4, 6, 1] |
μένειν,
εἰ
μνημονεύοιτο,
ἢ
τὸ
|
ἕτερον |
ὁποτερονοῦν
μὴ
διδόντα
μὴ
διδόναι |
[4, 6, 2] |
ἡ
ψυχὴ
δύο
καὶ
ὡς
|
ἕτερον |
ὁρᾶι,
νοῦν
δὲ
ἓν
καὶ |
[4, 6, 3] |
ἐποίησε
τὸ
πλῆθος
ἧττον
μνήμας.
|
Ἔτι, |
εἰ
τύποι
μένοντες,
οὐδὲν
ἔδει |
[4, 6, 3] |
ἡ
αἴσθησις
καὶ
ἡ
μνήμη.
|
Ἔτι |
τῶν
αἰσθήσεων
τυπώσεων
οὐκ
οὐσῶν, |
[4, 6, 3] |
εἰς
τὸ
ποιῆσαι
ὃ
δύνανται
|
ἑτοιμαζομένων |
καὶ
τὰ
μὲν
εὐθύς,
τὰ |
[4, 6, 3] |
δύναμιν
δεῖ
οἷον
ἐπιστῆσαι
καὶ
|
ἑτοιμάσασθαι. |
Τοῦτο
γὰρ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[4, 6, 3] |
καὶ
πρὸ
ὀμμάτων
εἶναι
ἐργάζεται
|
ἑτοίμης |
οὔσης
καὶ
πρὸ
οἷον
ὠδινούσης |
[4, 6, 3] |
τις
καὶ
παρασκευὴ
πρὸς
τὸ
|
ἕτοιμον, |
πῶς
οὐχ
ἅμα,
ἀλλ᾽
ὕστερον |
[4, 6, 1] |
οὗ
τὸ
ὁρατόν
ἐστιν
ἐπ᾽
|
εὐθείας |
κείμενον,
ὡς
ἐκεῖ
δηλονότι
τῆς |
[4, 6, 3] |
δύνανται
ἑτοιμαζομένων
καὶ
τὰ
μὲν
|
εὐθύς, |
τὰ
δέ,
εἰ
συλλέξαιντο
ἑαυτάς, |
[4, 6, 3] |
γὰρ
ἡ
πρὸς
ὁτιοῦν
γυμνασία
|
εὐπαθὲς |
τὸ
γυμνασάμενον
ποιεῖ·
ἐπεὶ
καὶ |
[4, 6, 3] |
ἄμφω
ἔχει,
ὑπὸ
μὲν
τῶν
|
εὐπαθοῦσα |
καὶ
ἀναβιωσκομένη,
ὑπὸ
δὲ
τῶν |
[4, 6, 2] |
τι,
ἀλλὰ
τὸ
δυνηθῆναι
καὶ
|
ἐφ᾽ |
ὧι
τέτακται
ἐργάσασθαι.
Οὕτως
γὰρ |
[4, 6, 3] |
δὲ
τούτων
εἰρημένων
περὶ
μνήμης
|
ἐφεξῆς |
λεκτέον
εἰποῦσι
πρότερον,
ὡς
οὐ |
[4, 6, 2] |
Ἢ
λέγει
περὶ
ὧν
οὐκ
|
ἔχει· |
τοῦτο
γὰρ
δυνάμεως,
οὐ
τὸ |
[4, 6, 3] |
Διὸ
δὴ
καὶ
πρὸς
ἄμφω
|
ἔχει, |
ὑπὸ
μὲν
τῶν
εὐπαθοῦσα
καὶ |
[4, 6, 3] |
ἐνιζάνειν
αὐτά,
ἀλλὰ
τῶι
πως
|
ἔχειν |
αὐτὰ
καὶ
ὁρᾶν
αὐτὰ
καὶ |
[4, 6, 3] |
πάντ᾽
οὐ
θαυμαστὸν
ἄλλον
τρόπον
|
ἔχειν, |
ἢ
ὡς
ὑπειλήφασιν
ὑπὸ
τοῦ |
[4, 6, 3] |
ῥυέντα
τὴν
τοῦ
πάσχειν
καὶ
|
ἔχειν |
τὸ
πάθος
ἀδυναμίαν
κεκτῆσθαι.
Καὶ |
[4, 6, 3] |
Καίτοι
οὐκ
ἐκώλυε
τὸν
ἁστινασοῦν
|
ἔχοντα |
πλεονεξίας
ψυχῆς
ἀναγινώσκειν
τὰ
κείμενα, |
[4, 6, 1] |
ἐδεήθη
τοῦ
ἔξω
βλέπειν,
ἤδη
|
ἔχουσα |
παρ᾽
ἑαυτῆς
εἶδος
τοῦ
ὁρωμένου |