HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLOTIN, Les Ennéades, IV, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  38 formes différentes pour 92 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Ennéade, livre, chap.
[4, 6, 3]   δυνάμεως εἰς ἐνέργειαν ἰέναι. Τὰ  δ᾽   αἰσθητὰ τὸν αὐτὸν τρόπον οἷον
[4, 6, 1]   εἶναι τοῦ τύπου ἐμμείναντος. Εἰ  δ᾽   ἐπὶ τῆς ἐναργεστάτης αἰσθήσεως θεωροῖμεν
[4, 6, 2]   ὀσφρήσεως τὰ μὲν πάθη, τὰ  δ᾽   ὅσα αἰσθήσεις αὐτῶν καὶ κρίσεως,
[4, 6, 1]   σφραγῖδα λαμβάνειν, ὥσπερ ἐν κηρῶι  δακτυλίου   βλεπούσης. Οὐδὲν γὰρ ἂν ἐδεήθη
[4, 6, 3]   κεκτῆσθαι. Καὶ τὸ τῆς ψυχῆς  δὲ   ἀμέγεθες {καὶ ὅλως} ψυχὴν μαρτυρεῖ
[4, 6, 2]   περὶ ἔπεισι πεφύκασιν. Ἡμεῖς  δὲ   ἀπιστοῦντες, μὴ οὐ δύνηται, ἐὰν
[4, 6, 2]   ἔστιν αὐτὴ ἐνεργοῦσα ἕκαστον. Πότερα  δὲ   αὑτὴν μὲν ψυχὴ δύο
[4, 6, 3]   παραθέουσι καὶ οὐ μένουσιν. Εἰ  δέ   γε ἔμενον οἱ τύποι, οὐκ
[4, 6, 1]   κόρηι τὸ ὁρατὸν θεάσασθαι, ἀποστήσαντα  δὲ   δεῖ οὕτως ὁρᾶν, τοῦτο χρὴ
[4, 6, 1]   εἰσελθεῖν τὸν τύπον βλέπουσα. Τὸ  δὲ   δὴ διάστημα προστιθεῖσα τῶι ὁράματι
[4, 6, 1]   ἐξεύροιμεν ἂν τὸ ζητούμενον. Δῆλον  δὲ   δήπου ἐν παντί, ὡς αἴσθησιν
[4, 6, 3]   καὶ τὰ μὲν εὐθύς, τὰ  δέ,   εἰ συλλέξαιντο ἑαυτάς, ἐργαζομένων. Γίγνονται
[4, 6, 1]   τοῦ ἐν αὐτῆι τύπου τοσούτου  δὲ   εἶναι οὐ δυναμένου; Τὸ δὲ
[4, 6, 2]   καὶ ὡς ἕτερον ὁρᾶι, νοῦν  δὲ   ἓν καὶ ἄμφω τὰ δύο
[4, 6, 2]   γὰρ ἔσωθεν οἷον προπίπτει, τὰ  δὲ   ἔξωθεν θεωρεῖται· καὶ ἔστιν ἐκεῖνα
[4, 6, 3]   πλῆθος, ἀλλὰ πρὸς ὀλίγα· οἷς  δὲ   ἐπὶ πολλὰ διάνοια καὶ
[4, 6, 3]   πρότερον, ὡς οὐ θαυμαστόν, μᾶλλον  δὲ   θαυμαστὸν μέν, ἀπιστεῖν δὲ οὐ
[4, 6, 2]   ἐλθόντες πεφύκασιν ὁρᾶσθαι. Γεύσεως  δὲ   καὶ ὀσφρήσεως τὰ μὲν πάθη,
[4, 6, 1]   δὲ εἶναι οὐ δυναμένου; Τὸ  δὲ   μέγιστον ἁπάντων· εἰ γὰρ τύπους
[4, 6, 3]   κειμένων. Καὶ αἱ εἰς ἀνάληψιν  δὲ   μελέται δηλοῦσι δυνάμωσιν ψυχῆς τὸ
[4, 6, 3]   ἁπλῶς πρὸς τοῦτο. Ὅταν  δὲ   μὴ μόνον πρὸς ἐμελετήσαμεν
[4, 6, 2]   ἄλλαι τῶν παθῶν οὖσαι. Τῶν  δὲ   νοητῶν γνῶσις ἀπαθὴς καὶ
[4, 6, 1]   βλέπειν αὐτὰ ὁρῶμεν, ἰνδάλματα  δὲ   ὁραμάτων καὶ σκιάς, ὥστε ἄλλα
[4, 6, 3]   μᾶλλον δὲ θαυμαστὸν μέν, ἀπιστεῖν  δὲ   οὐ δεῖ τῆι τοιαύτηι δυνάμει
[4, 6, 3]   κατιοῦσα ὥσπερ θελγομένη. Ἐν μέσωι  δὲ   οὖσα αἰσθάνεται ἀμφοῖν, καὶ τὰ
[4, 6, 3]   δεύτερον οὐ μέμνηται, ὅταν  δὲ   πολλάκις, καὶ πρότερον ἀκούσας
[4, 6, 1]   εἶναι αὐτὰ τὰ πράγματα, ἄλλα  δὲ   τὰ ἡμῖν ὁρώμενα. Ὅλως δέ,
[4, 6, 3]   ἐστι τὸ μνημονεῦον μᾶλλον. Τούτου  δὲ   τοὐναντίον φαίνεται συμβαῖνον· οὐδαμοῦ γὰρ
[4, 6, 3]   δύο ἕν, ἐν ἄλλοις. ~Νῦν  δὲ   τούτων εἰρημένων περὶ μνήμης ἐφεξῆς
[4, 6, 3]   νοητῶι ψυχῆς φύσις, πρῶτος  δὲ   τῶν ἐν τῶι αἰσθητῶι παντί.
[4, 6, 3]   τῶν εὐπαθοῦσα καὶ ἀναβιωσκομένη, ὑπὸ  δὲ   τῶν τῆι ὁμοιότητι ἀπατωμένη καὶ
[4, 6, 3]   εἰ συλλέξαιντο ἑαυτάς, ἐργαζομένων. Γίγνονται  δὲ   ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ οὐχ
[4, 6, 1]   δὲ τὰ ἡμῖν ὁρώμενα. Ὅλως  δέ,   ὥσπερ λέγεται, ὡς οὐκ ἔστιν
[4, 6, 2]   τὸ ἐγγὺς ποιοῦμεν, οὗ κρατεῖν  δέδοται,   ἀλλ᾽ οὐ κρατεῖσθαι. Τὸν αὐτὸν
[4, 6, 1]   οὐκ ἐν ὧι ἐστι κείμενον.  Δεῖ   ἄρα τὴν ὅρασιν οὐ κειμένου
[4, 6, 1]   ἐνεσφράγισται, οὐκ ἂν ὅραμα ἴδοι·  δεῖ   γὰρ {καὶ} δύο γενέσθαι τό
[4, 6, 1]   καὶ τὸ ὁρώμενον. Ἄλλο ἄρα  δεῖ   εἶναι τὸ ὁρῶν ἀλλαχοῦ κείμενον
[4, 6, 2]   δὴ τρόπον καὶ ἐπὶ ἀκοῆς  δεῖ   νομίζειν γίνεσθαι· τὸν μὲν τύπον
[4, 6, 3]   ἐρχόμεθα; ὅτι τὴν δύναμιν  δεῖ   οἷον ἐπιστῆσαι καὶ ἑτοιμάσασθαι. Τοῦτο
[4, 6, 1]   τὸ ὁρατὸν θεάσασθαι, ἀποστήσαντα δὲ  δεῖ   οὕτως ὁρᾶν, τοῦτο χρὴ καὶ
[4, 6, 3]   θαυμαστὸν μέν, ἀπιστεῖν δὲ οὐ  δεῖ   τῆι τοιαύτηι δυνάμει τῆς ψυχῆς,
[4, 6, 3]   Οἷον γὰρ ἐν πίναξιν  δέλτοις   γεγραμμένων γραμμάτων, οὕτως περὶ τῶν
[4, 6, 3]   γὰρ ἅπαξ μὲν ἀκούσας  δεύτερον   οὐ μέμνηται, ὅταν δὲ πολλάκις,
[4, 6, 1]   τὸν τύπον βλέπουσα. Τὸ δὲ  δὴ   διάστημα προστιθεῖσα τῶι ὁράματι καὶ
[4, 6, 3]   ἐν τῶι αἰσθητῶι παντί. Διὸ  δὴ   καὶ πρὸς ἄμφω ἔχει, ὑπὸ
[4, 6, 1]   μὴ διδόναι μηδὲ θάτερον. Ὅσοι  δὴ   λέγομεν μηδέτερον, ἀναγκαίως ζητήσομεν, τίς
[4, 6, 2]   ἀλλ᾽ οὐ κρατεῖσθαι. Τὸν αὐτὸν  δὴ   τρόπον καὶ ἐπὶ ἀκοῆς δεῖ
[4, 6, 3]   χρόνωι μέμνηται ἤδη; Οὐ γὰρ  δὴ   τῶι μέρη ἐσχηκέναι πρότερον τοῦ
[4, 6, 1]   αὐτὸ ἐξεύροιμεν ἂν τὸ ζητούμενον.  Δῆλον   δὲ δήπου ἐν παντί, ὡς
[4, 6, 1]   ἐπ᾽ εὐθείας κείμενον, ὡς ἐκεῖ  δηλονότι   τῆς ἀντιλήψεως γινομένης καὶ πρὸς
[4, 6, 3]   αἱ εἰς ἀνάληψιν δὲ μελέται  δηλοῦσι   δυνάμωσιν ψυχῆς τὸ γινόμενον ὑπάρχον,
[4, 6, 1]   ἂν τὸ ζητούμενον. Δῆλον δὲ  δήπου   ἐν παντί, ὡς αἴσθησιν ὁτουοῦν
[4, 6, 3]   αὐτοῖς ἐπιβολαὶ ἐξ αἰσθητῶν ἐγγίνονται  δι᾽   ὁμοιοτήτων ἀπατῶσαι. Οἷον γὰρ ἐν
[4, 6, 1]   παντί, ὡς αἴσθησιν ὁτουοῦν λαμβάνοντες  δι᾽   ὁράσεως ἐκεῖ ὁρῶμεν καὶ τῆι
[4, 6, 3]   πρὸς τῆι συνεχείαι ἡτοίμασται.  Διὰ   τί γὰρ ἅπαξ μὲν ἀκούσας
[4, 6, 3]   τῶν αἰσθήσεων καὶ τοῦ μνημονεύειν  διάκεινται,   καὶ οὔτε οἱ σῶμα αὐτὴν
[4, 6, 3]   τῶν φανέντων, ὥσπερ πρὸς παρὸν  διάκειται   ἐπὶ πολὺν χρόνον καὶ ὅσωι
[4, 6, 2]   Οὕτως γὰρ ἄν, οἶμαι, καὶ  διακριθείη   τῆι ψυχῆι καὶ τὸ ὁρατὸν
[4, 6, 3]   οἷς δὲ ἐπὶ πολλὰ  διάνοια   καὶ δύναμις, ὥσπερ παραθέουσι
[4, 6, 1]   τύπον βλέπουσα. Τὸ δὲ δὴ  διάστημα   προστιθεῖσα τῶι ὁράματι καὶ ἐξ
[4, 6, 1]   ἕτερον ὁποτερονοῦν μὴ διδόντα μὴ  διδόναι   μηδὲ θάτερον. Ὅσοι δὴ λέγομεν
[4, 6, 1]   τὸ ἕτερον ὁποτερονοῦν μὴ  διδόντα   μὴ διδόναι μηδὲ θάτερον. Ὅσοι
[4, 6, 2]   τῶι ἀέρι πληγήν τινα οὖσαν  διηρθρωμένην,   οἷον γραμμάτων ἐγγεγραμμένων ὑπὸ τοῦ
[4, 6, 3]   τῶν ἐν τῶι αἰσθητῶι παντί.  Διὸ   δὴ καὶ πρὸς ἄμφω ἔχει,
[4, 6, 3]   δύναμίς ἐστιν εἰς ἐνέργειαν πλείων.  Διὸ   καὶ οἱ γεγηρακότες καὶ πρὸς
[4, 6, 3]   καὶ ὅσωι μᾶλλον, τόσωι ἀεί.  Διὸ   καὶ τὰ παιδία μνημονεύειν λέγεται
[4, 6, 1]   ὃς μηδὲ τὸ πρῶτον ἐγένετο.  Διὸ   τοῦ αὐτοῦ λόγου ἂν εἴη
[4, 6, 3]   οὐδ᾽ αὐτὸς πυκτικὸς καὶ  δρομικός·   ἐπικρατοῦσι γὰρ ἄλλαι ἐν ἄλλωι
[4, 6, 3]   δὲ οὐ δεῖ τῆι τοιαύτηι  δυνάμει   τῆς ψυχῆς, εἰ μηδὲν λαβοῦσα
[4, 6, 1]   τύπου τοσούτου δὲ εἶναι οὐ  δυναμένου;   Τὸ δὲ μέγιστον ἁπάντων· εἰ
[4, 6, 3]   γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων  δυνάμεων   ὁρῶμεν εἰς τὸ ποιῆσαι
[4, 6, 3]   οἷον ἐγείρεσθαι ἐναργεστέρα καὶ ἐκ  δυνάμεως   εἰς ἐνέργειαν ἰέναι. Τὰ δ᾽
[4, 6, 3]   Ταῦτα γὰρ μαρτυρεῖ πρόκλησιν τῆς  δυνάμεως   καθ᾽ ἣν μνημονεύομεν τῆς ψυχῆς
[4, 6, 3]   οἷον ὠδινούσης πρὸς αὐτὰ τῆς  δυνάμεως.   Ὅταν τοίνυν ῥωσθῆι πρὸς ὁτιοῦν
[4, 6, 2]   ὧν οὐκ ἔχει· τοῦτο γὰρ  δυνάμεως,   οὐ τὸ παθεῖν τι, ἀλλὰ
[4, 6, 3]   αὐτῶν ἐρχόμεθα; ὅτι τὴν  δύναμιν   δεῖ οἷον ἐπιστῆσαι καὶ ἑτοιμάσασθαι.
[4, 6, 3]   ἀμέγεθες {καὶ ὅλως} ψυχὴν μαρτυρεῖ  δύναμιν   εἶναι. Καὶ ὅλως τὰ περὶ
[4, 6, 2]   τὴν φωνὴν πεποιηκότος, τὴν μέντοι  δύναμιν   καὶ τὴν τῆς ψυχῆς οὐσίαν
[4, 6, 3]   τύποι μένοντες ἀσθένειαν μᾶλλον  δύναμιν   κατηγοροῖεν· τὸ γὰρ ἐντυπώτατον τῶι
[4, 6, 3]   ἐπαιτιῶιτο τῆς μνήμης τὴν  δύναμιν   τὴν ῥωσθεῖσαν εἶναι; Οἱ μὲν
[4, 6, 2]   μὴ πληγῆι, τὸ αὑτῆς γινώσκειν  δύναμις   ἑκάστη, πάσχειν, ἀλλ᾽ οὐ γινώσκειν
[4, 6, 3]   {πολλάκις} ὅτι οὐχ αὐτὴ  δύναμις   ἑκατέρου, ὥσπερ οὐδ᾽ αὐτὸς
[4, 6, 3]   ὁρᾶι οἷον ὀφθαλμός, ἀλλ᾽ ὅτωι  δύναμίς   ἐστιν εἰς ἐνέργειαν πλείων. Διὸ
[4, 6, 3]   τὴν ἀρχὴν εἶναι; Ἀλλ᾽ εἰ  δύναμίς   τις καὶ παρασκευὴ πρὸς τὸ
[4, 6, 3]   πολλὰ διάνοια καὶ  δύναμις,   ὥσπερ παραθέουσι καὶ οὐ μένουσιν.
[4, 6, 3]   εἰς ἀνάληψιν δὲ μελέται δηλοῦσι  δυνάμωσιν   ψυχῆς τὸ γινόμενον ὑπάρχον, ὥσπερ
[4, 6, 3]   ὁρῶμεν εἰς τὸ ποιῆσαι  δύνανται   ἑτοιμαζομένων καὶ τὰ μὲν εὐθύς,
[4, 6, 2]   τὸ παθεῖν τι, ἀλλὰ τὸ  δυνηθῆναι   καὶ ἐφ᾽ ὧι τέτακται ἐργάσασθαι.
[4, 6, 2]   Ἡμεῖς δὲ ἀπιστοῦντες, μὴ οὐ  δύνηται,   ἐὰν μὴ πληγῆι, τὸ αὑτῆς
[4, 6, 1]   ὅραμα ἴδοι· δεῖ γὰρ {καὶ}  δύο   γενέσθαι τό τε ὁρῶν καὶ
[4, 6, 2]   δὲ ἓν καὶ ἄμφω τὰ  δύο   ἕν, ἐν ἄλλοις. ~Νῦν δὲ
[4, 6, 2]   δὲ αὑτὴν μὲν ψυχὴ  δύο   καὶ ὡς ἕτερον ὁρᾶι, νοῦν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/06/2010