Ennéade, livre, chap. |
[4, 6, 3] |
δυνάμεως
εἰς
ἐνέργειαν
ἰέναι.
Τὰ
|
δ᾽ |
αἰσθητὰ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
οἷον |
[4, 6, 1] |
εἶναι
τοῦ
τύπου
ἐμμείναντος.
Εἰ
|
δ᾽ |
ἐπὶ
τῆς
ἐναργεστάτης
αἰσθήσεως
θεωροῖμεν |
[4, 6, 2] |
ὀσφρήσεως
τὰ
μὲν
πάθη,
τὰ
|
δ᾽ |
ὅσα
αἰσθήσεις
αὐτῶν
καὶ
κρίσεως, |
[4, 6, 1] |
σφραγῖδα
λαμβάνειν,
ὥσπερ
ἐν
κηρῶι
|
δακτυλίου |
βλεπούσης.
Οὐδὲν
γὰρ
ἂν
ἐδεήθη |
[4, 6, 3] |
κεκτῆσθαι.
Καὶ
τὸ
τῆς
ψυχῆς
|
δὲ |
ἀμέγεθες
{καὶ
ὅλως}
ψυχὴν
μαρτυρεῖ |
[4, 6, 2] |
περὶ
ὃ
ἔπεισι
πεφύκασιν.
Ἡμεῖς
|
δὲ |
ἀπιστοῦντες,
μὴ
οὐ
δύνηται,
ἐὰν |
[4, 6, 2] |
ἔστιν
αὐτὴ
ἐνεργοῦσα
ἕκαστον.
Πότερα
|
δὲ |
αὑτὴν
μὲν
ἡ
ψυχὴ
δύο |
[4, 6, 3] |
παραθέουσι
καὶ
οὐ
μένουσιν.
Εἰ
|
δέ |
γε
ἔμενον
οἱ
τύποι,
οὐκ |
[4, 6, 1] |
κόρηι
τὸ
ὁρατὸν
θεάσασθαι,
ἀποστήσαντα
|
δὲ |
δεῖ
οὕτως
ὁρᾶν,
τοῦτο
χρὴ |
[4, 6, 1] |
εἰσελθεῖν
τὸν
τύπον
βλέπουσα.
Τὸ
|
δὲ |
δὴ
διάστημα
προστιθεῖσα
τῶι
ὁράματι |
[4, 6, 1] |
ἐξεύροιμεν
ἂν
τὸ
ζητούμενον.
Δῆλον
|
δὲ |
δήπου
ἐν
παντί,
ὡς
αἴσθησιν |
[4, 6, 3] |
καὶ
τὰ
μὲν
εὐθύς,
τὰ
|
δέ, |
εἰ
συλλέξαιντο
ἑαυτάς,
ἐργαζομένων.
Γίγνονται |
[4, 6, 1] |
τοῦ
ἐν
αὐτῆι
τύπου
τοσούτου
|
δὲ |
εἶναι
οὐ
δυναμένου;
Τὸ
δὲ |
[4, 6, 2] |
καὶ
ὡς
ἕτερον
ὁρᾶι,
νοῦν
|
δὲ |
ἓν
καὶ
ἄμφω
τὰ
δύο |
[4, 6, 2] |
γὰρ
ἔσωθεν
οἷον
προπίπτει,
τὰ
|
δὲ |
ἔξωθεν
θεωρεῖται·
καὶ
ἔστιν
ἐκεῖνα |
[4, 6, 3] |
πλῆθος,
ἀλλὰ
πρὸς
ὀλίγα·
οἷς
|
δὲ |
ἐπὶ
πολλὰ
ἡ
διάνοια
καὶ |
[4, 6, 3] |
πρότερον,
ὡς
οὐ
θαυμαστόν,
μᾶλλον
|
δὲ |
θαυμαστὸν
μέν,
ἀπιστεῖν
δὲ
οὐ |
[4, 6, 2] |
ὃ
ἐλθόντες
πεφύκασιν
ὁρᾶσθαι.
Γεύσεως
|
δὲ |
καὶ
ὀσφρήσεως
τὰ
μὲν
πάθη, |
[4, 6, 1] |
δὲ
εἶναι
οὐ
δυναμένου;
Τὸ
|
δὲ |
μέγιστον
ἁπάντων·
εἰ
γὰρ
τύπους |
[4, 6, 3] |
κειμένων.
Καὶ
αἱ
εἰς
ἀνάληψιν
|
δὲ |
μελέται
δηλοῦσι
δυνάμωσιν
ψυχῆς
τὸ |
[4, 6, 3] |
ἁπλῶς
ἢ
πρὸς
τοῦτο.
Ὅταν
|
δὲ |
μὴ
μόνον
πρὸς
ἃ
ἐμελετήσαμεν |
[4, 6, 2] |
ἄλλαι
τῶν
παθῶν
οὖσαι.
Τῶν
|
δὲ |
νοητῶν
ἡ
γνῶσις
ἀπαθὴς
καὶ |
[4, 6, 1] |
βλέπειν
αὐτὰ
ἃ
ὁρῶμεν,
ἰνδάλματα
|
δὲ |
ὁραμάτων
καὶ
σκιάς,
ὥστε
ἄλλα |
[4, 6, 3] |
μᾶλλον
δὲ
θαυμαστὸν
μέν,
ἀπιστεῖν
|
δὲ |
οὐ
δεῖ
τῆι
τοιαύτηι
δυνάμει |
[4, 6, 3] |
κατιοῦσα
ὥσπερ
θελγομένη.
Ἐν
μέσωι
|
δὲ |
οὖσα
αἰσθάνεται
ἀμφοῖν,
καὶ
τὰ |
[4, 6, 3] |
ἢ
δεύτερον
οὐ
μέμνηται,
ὅταν
|
δὲ |
πολλάκις,
καὶ
ὃ
πρότερον
ἀκούσας |
[4, 6, 1] |
εἶναι
αὐτὰ
τὰ
πράγματα,
ἄλλα
|
δὲ |
τὰ
ἡμῖν
ὁρώμενα.
Ὅλως
δέ, |
[4, 6, 3] |
ἐστι
τὸ
μνημονεῦον
μᾶλλον.
Τούτου
|
δὲ |
τοὐναντίον
φαίνεται
συμβαῖνον·
οὐδαμοῦ
γὰρ |
[4, 6, 3] |
δύο
ἕν,
ἐν
ἄλλοις.
~Νῦν
|
δὲ |
τούτων
εἰρημένων
περὶ
μνήμης
ἐφεξῆς |
[4, 6, 3] |
νοητῶι
ἡ
ψυχῆς
φύσις,
πρῶτος
|
δὲ |
τῶν
ἐν
τῶι
αἰσθητῶι
παντί. |
[4, 6, 3] |
τῶν
εὐπαθοῦσα
καὶ
ἀναβιωσκομένη,
ὑπὸ
|
δὲ |
τῶν
τῆι
ὁμοιότητι
ἀπατωμένη
καὶ |
[4, 6, 3] |
εἰ
συλλέξαιντο
ἑαυτάς,
ἐργαζομένων.
Γίγνονται
|
δὲ |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
οὐχ |
[4, 6, 1] |
δὲ
τὰ
ἡμῖν
ὁρώμενα.
Ὅλως
|
δέ, |
ὥσπερ
λέγεται,
ὡς
οὐκ
ἔστιν |
[4, 6, 2] |
τὸ
ἐγγὺς
ποιοῦμεν,
οὗ
κρατεῖν
|
δέδοται, |
ἀλλ᾽
οὐ
κρατεῖσθαι.
Τὸν
αὐτὸν |
[4, 6, 1] |
οὐκ
ἐν
ὧι
ἐστι
κείμενον.
|
Δεῖ |
ἄρα
τὴν
ὅρασιν
οὐ
κειμένου |
[4, 6, 1] |
ἐνεσφράγισται,
οὐκ
ἂν
ὅραμα
ἴδοι·
|
δεῖ |
γὰρ
{καὶ}
δύο
γενέσθαι
τό |
[4, 6, 1] |
καὶ
τὸ
ὁρώμενον.
Ἄλλο
ἄρα
|
δεῖ |
εἶναι
τὸ
ὁρῶν
ἀλλαχοῦ
κείμενον |
[4, 6, 2] |
δὴ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
ἀκοῆς
|
δεῖ |
νομίζειν
γίνεσθαι·
τὸν
μὲν
τύπον |
[4, 6, 3] |
ἐρχόμεθα;
Ἢ
ὅτι
τὴν
δύναμιν
|
δεῖ |
οἷον
ἐπιστῆσαι
καὶ
ἑτοιμάσασθαι.
Τοῦτο |
[4, 6, 1] |
τὸ
ὁρατὸν
θεάσασθαι,
ἀποστήσαντα
δὲ
|
δεῖ |
οὕτως
ὁρᾶν,
τοῦτο
χρὴ
καὶ |
[4, 6, 3] |
θαυμαστὸν
μέν,
ἀπιστεῖν
δὲ
οὐ
|
δεῖ |
τῆι
τοιαύτηι
δυνάμει
τῆς
ψυχῆς, |
[4, 6, 3] |
Οἷον
γὰρ
ἐν
πίναξιν
ἢ
|
δέλτοις |
γεγραμμένων
γραμμάτων,
οὕτως
περὶ
τῶν |
[4, 6, 3] |
γὰρ
ἅπαξ
μὲν
ἀκούσας
ἢ
|
δεύτερον |
οὐ
μέμνηται,
ὅταν
δὲ
πολλάκις, |
[4, 6, 1] |
τὸν
τύπον
βλέπουσα.
Τὸ
δὲ
|
δὴ |
διάστημα
προστιθεῖσα
τῶι
ὁράματι
καὶ |
[4, 6, 3] |
ἐν
τῶι
αἰσθητῶι
παντί.
Διὸ
|
δὴ |
καὶ
πρὸς
ἄμφω
ἔχει,
ὑπὸ |
[4, 6, 1] |
μὴ
διδόναι
μηδὲ
θάτερον.
Ὅσοι
|
δὴ |
λέγομεν
μηδέτερον,
ἀναγκαίως
ζητήσομεν,
τίς |
[4, 6, 2] |
ἀλλ᾽
οὐ
κρατεῖσθαι.
Τὸν
αὐτὸν
|
δὴ |
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
ἀκοῆς
δεῖ |
[4, 6, 3] |
χρόνωι
μέμνηται
ἤδη;
Οὐ
γὰρ
|
δὴ |
τῶι
μέρη
ἐσχηκέναι
πρότερον
τοῦ |
[4, 6, 1] |
αὐτὸ
ἐξεύροιμεν
ἂν
τὸ
ζητούμενον.
|
Δῆλον |
δὲ
δήπου
ἐν
παντί,
ὡς |
[4, 6, 1] |
ἐπ᾽
εὐθείας
κείμενον,
ὡς
ἐκεῖ
|
δηλονότι |
τῆς
ἀντιλήψεως
γινομένης
καὶ
πρὸς |
[4, 6, 3] |
αἱ
εἰς
ἀνάληψιν
δὲ
μελέται
|
δηλοῦσι |
δυνάμωσιν
ψυχῆς
τὸ
γινόμενον
ὑπάρχον, |
[4, 6, 1] |
ἂν
τὸ
ζητούμενον.
Δῆλον
δὲ
|
δήπου |
ἐν
παντί,
ὡς
αἴσθησιν
ὁτουοῦν |
[4, 6, 3] |
αὐτοῖς
ἐπιβολαὶ
ἐξ
αἰσθητῶν
ἐγγίνονται
|
δι᾽ |
ὁμοιοτήτων
ἀπατῶσαι.
Οἷον
γὰρ
ἐν |
[4, 6, 1] |
παντί,
ὡς
αἴσθησιν
ὁτουοῦν
λαμβάνοντες
|
δι᾽ |
ὁράσεως
ἐκεῖ
ὁρῶμεν
καὶ
τῆι |
[4, 6, 3] |
πρὸς
ἃ
τῆι
συνεχείαι
ἡτοίμασται.
|
Διὰ |
τί
γὰρ
ἅπαξ
μὲν
ἀκούσας |
[4, 6, 3] |
τῶν
αἰσθήσεων
καὶ
τοῦ
μνημονεύειν
|
διάκεινται, |
καὶ
οὔτε
οἱ
σῶμα
αὐτὴν |
[4, 6, 3] |
τῶν
φανέντων,
ὥσπερ
πρὸς
παρὸν
|
διάκειται |
ἐπὶ
πολὺν
χρόνον
καὶ
ὅσωι |
[4, 6, 2] |
Οὕτως
γὰρ
ἄν,
οἶμαι,
καὶ
|
διακριθείη |
τῆι
ψυχῆι
καὶ
τὸ
ὁρατὸν |
[4, 6, 3] |
οἷς
δὲ
ἐπὶ
πολλὰ
ἡ
|
διάνοια |
καὶ
ἡ
δύναμις,
ὥσπερ
παραθέουσι |
[4, 6, 1] |
τύπον
βλέπουσα.
Τὸ
δὲ
δὴ
|
διάστημα |
προστιθεῖσα
τῶι
ὁράματι
καὶ
ἐξ |
[4, 6, 1] |
ἕτερον
ὁποτερονοῦν
μὴ
διδόντα
μὴ
|
διδόναι |
μηδὲ
θάτερον.
Ὅσοι
δὴ
λέγομεν |
[4, 6, 1] |
ἢ
τὸ
ἕτερον
ὁποτερονοῦν
μὴ
|
διδόντα |
μὴ
διδόναι
μηδὲ
θάτερον.
Ὅσοι |
[4, 6, 2] |
τῶι
ἀέρι
πληγήν
τινα
οὖσαν
|
διηρθρωμένην, |
οἷον
γραμμάτων
ἐγγεγραμμένων
ὑπὸ
τοῦ |
[4, 6, 3] |
τῶν
ἐν
τῶι
αἰσθητῶι
παντί.
|
Διὸ |
δὴ
καὶ
πρὸς
ἄμφω
ἔχει, |
[4, 6, 3] |
δύναμίς
ἐστιν
εἰς
ἐνέργειαν
πλείων.
|
Διὸ |
καὶ
οἱ
γεγηρακότες
καὶ
πρὸς |
[4, 6, 3] |
καὶ
ὅσωι
μᾶλλον,
τόσωι
ἀεί.
|
Διὸ |
καὶ
τὰ
παιδία
μνημονεύειν
λέγεται |
[4, 6, 1] |
ὃς
μηδὲ
τὸ
πρῶτον
ἐγένετο.
|
Διὸ |
τοῦ
αὐτοῦ
λόγου
ἂν
εἴη |
[4, 6, 3] |
οὐδ᾽
ὁ
αὐτὸς
πυκτικὸς
καὶ
|
δρομικός· |
ἐπικρατοῦσι
γὰρ
ἄλλαι
ἐν
ἄλλωι |
[4, 6, 3] |
δὲ
οὐ
δεῖ
τῆι
τοιαύτηι
|
δυνάμει |
τῆς
ψυχῆς,
εἰ
μηδὲν
λαβοῦσα |
[4, 6, 1] |
τύπου
τοσούτου
δὲ
εἶναι
οὐ
|
δυναμένου; |
Τὸ
δὲ
μέγιστον
ἁπάντων·
εἰ |
[4, 6, 3] |
γὰρ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
|
δυνάμεων |
ὁρῶμεν
εἰς
τὸ
ποιῆσαι
ὃ |
[4, 6, 3] |
οἷον
ἐγείρεσθαι
ἐναργεστέρα
καὶ
ἐκ
|
δυνάμεως |
εἰς
ἐνέργειαν
ἰέναι.
Τὰ
δ᾽ |
[4, 6, 3] |
Ταῦτα
γὰρ
μαρτυρεῖ
πρόκλησιν
τῆς
|
δυνάμεως |
καθ᾽
ἣν
μνημονεύομεν
τῆς
ψυχῆς |
[4, 6, 3] |
οἷον
ὠδινούσης
πρὸς
αὐτὰ
τῆς
|
δυνάμεως. |
Ὅταν
τοίνυν
ῥωσθῆι
πρὸς
ὁτιοῦν |
[4, 6, 2] |
ὧν
οὐκ
ἔχει·
τοῦτο
γὰρ
|
δυνάμεως, |
οὐ
τὸ
παθεῖν
τι,
ἀλλὰ |
[4, 6, 3] |
αὐτῶν
ἐρχόμεθα;
Ἢ
ὅτι
τὴν
|
δύναμιν |
δεῖ
οἷον
ἐπιστῆσαι
καὶ
ἑτοιμάσασθαι. |
[4, 6, 3] |
ἀμέγεθες
{καὶ
ὅλως}
ψυχὴν
μαρτυρεῖ
|
δύναμιν |
εἶναι.
Καὶ
ὅλως
τὰ
περὶ |
[4, 6, 2] |
τὴν
φωνὴν
πεποιηκότος,
τὴν
μέντοι
|
δύναμιν |
καὶ
τὴν
τῆς
ψυχῆς
οὐσίαν |
[4, 6, 3] |
τύποι
μένοντες
ἀσθένειαν
μᾶλλον
ἢ
|
δύναμιν |
κατηγοροῖεν·
τὸ
γὰρ
ἐντυπώτατον
τῶι |
[4, 6, 3] |
ἐπαιτιῶιτο
τῆς
μνήμης
ἢ
τὴν
|
δύναμιν |
τὴν
ῥωσθεῖσαν
εἶναι;
Οἱ
μὲν |
[4, 6, 2] |
μὴ
πληγῆι,
τὸ
αὑτῆς
γινώσκειν
|
δύναμις |
ἑκάστη,
πάσχειν,
ἀλλ᾽
οὐ
γινώσκειν |
[4, 6, 3] |
{πολλάκις}
ὅτι
οὐχ
ἡ
αὐτὴ
|
δύναμις |
ἑκατέρου,
ὥσπερ
οὐδ᾽
ὁ
αὐτὸς |
[4, 6, 3] |
ὁρᾶι
οἷον
ὀφθαλμός,
ἀλλ᾽
ὅτωι
|
δύναμίς |
ἐστιν
εἰς
ἐνέργειαν
πλείων.
Διὸ |
[4, 6, 3] |
τὴν
ἀρχὴν
εἶναι;
Ἀλλ᾽
εἰ
|
δύναμίς |
τις
καὶ
παρασκευὴ
πρὸς
τὸ |
[4, 6, 3] |
πολλὰ
ἡ
διάνοια
καὶ
ἡ
|
δύναμις, |
ὥσπερ
παραθέουσι
καὶ
οὐ
μένουσιν. |
[4, 6, 3] |
εἰς
ἀνάληψιν
δὲ
μελέται
δηλοῦσι
|
δυνάμωσιν |
ψυχῆς
τὸ
γινόμενον
ὑπάρχον,
ὥσπερ |
[4, 6, 3] |
ὁρῶμεν
εἰς
τὸ
ποιῆσαι
ὃ
|
δύνανται |
ἑτοιμαζομένων
καὶ
τὰ
μὲν
εὐθύς, |
[4, 6, 2] |
τὸ
παθεῖν
τι,
ἀλλὰ
τὸ
|
δυνηθῆναι |
καὶ
ἐφ᾽
ὧι
τέτακται
ἐργάσασθαι. |
[4, 6, 2] |
Ἡμεῖς
δὲ
ἀπιστοῦντες,
μὴ
οὐ
|
δύνηται, |
ἐὰν
μὴ
πληγῆι,
τὸ
αὑτῆς |
[4, 6, 1] |
ὅραμα
ἴδοι·
δεῖ
γὰρ
{καὶ}
|
δύο |
γενέσθαι
τό
τε
ὁρῶν
καὶ |
[4, 6, 2] |
δὲ
ἓν
καὶ
ἄμφω
τὰ
|
δύο |
ἕν,
ἐν
ἄλλοις.
~Νῦν
δὲ |
[4, 6, 2] |
δὲ
αὑτὴν
μὲν
ἡ
ψυχὴ
|
δύο |
καὶ
ὡς
ἕτερον
ὁρᾶι,
νοῦν |