Ennéade, livre, chap. |
[4, 6, 3] |
Ὅταν
δὲ
μὴ
μόνον
πρὸς
|
ἃ |
ἐμελετήσαμεν
τὸ
τῆς
μνήμης
ἡμῖν |
[4, 6, 3] |
γυμνάσια
εἰς
τὸ
ποιεῖν
ῥαιδίως,
|
ἃ |
μὴ
ἐν
ταῖς
χερσὶν
ἢ |
[4, 6, 1] |
ὁρῶμεν,
οὐκ
ἔσται
βλέπειν
αὐτὰ
|
ἃ |
ὁρῶμεν,
ἰνδάλματα
δὲ
ὁραμάτων
καὶ |
[4, 6, 3] |
ἢ
ποσὶ
κεῖται,
ἀλλὰ
πρὸς
|
ἃ |
τῆι
συνεχείαι
ἡτοίμασται.
Διὰ
τί |
[4, 6, 3] |
οὐχ
οἱ
αὐτοὶ
μνήμονες
καὶ
|
ἀγχίνοι |
{πολλάκις}
ὅτι
οὐχ
ἡ
αὐτὴ |
[4, 6, 3] |
πάσχειν
καὶ
ἔχειν
τὸ
πάθος
|
ἀδυναμίαν |
κεκτῆσθαι.
Καὶ
τὸ
τῆς
ψυχῆς |
[4, 6, 3] |
σῶμα
αὐτὴν
τιθέμενοι
ὁρῶσιν,
ὅσα
|
ἀδύνατα |
τῆι
ὑποθέσει
αὐτῶν
συμβαίνει,
οὔτε |
[4, 6, 3] |
χρόνον
καὶ
ὅσωι
μᾶλλον,
τόσωι
|
ἀεί. |
Διὸ
καὶ
τὰ
παιδία
μνημονεύειν |
[4, 6, 2] |
ἀναγνῶναι
τοὺς
τύπους
ἐν
τῶι
|
ἀέρι |
γεγραμμένους
ἐλθόντας
πλησίον,
εἰς
ὃ |
[4, 6, 2] |
μὲν
τύπον
εἶναι
ἐν
τῶι
|
ἀέρι |
πληγήν
τινα
οὖσαν
διηρθρωμένην,
οἷον |
[4, 6, 3] |
ἐπιλαθομένους
ὕστερον
ἀναμιμνήσκεσθαι
κειμένων.
Καὶ
|
αἱ |
εἰς
ἀνάληψιν
δὲ
μελέται
δηλοῦσι |
[4, 6, 3] |
θελγομένη.
Ἐν
μέσωι
δὲ
οὖσα
|
αἰσθάνεται |
ἀμφοῖν,
καὶ
τὰ
μὲν
νοεῖν |
[4, 6, 3] |
οἱ
γεγηρακότες
καὶ
πρὸς
τὰς
|
αἰσθήσεις |
ἀσθενέστεροι
καὶ
πρὸς
τὰς
μνήμας |
[4, 6, 2] |
μὲν
πάθη,
τὰ
δ᾽
ὅσα
|
αἰσθήσεις |
αὐτῶν
καὶ
κρίσεως,
τῶν
παθῶν |
[4, 6, 1] |
~Περὶ
αἰσθησεως
καὶ
μνήμης.
~Τὰς
|
αἰσθήσεις |
οὐ
τυπώσεις
οὐδ᾽
ἐνσφραγίσεις
λέγοντες |
[4, 6, 1] |
ἀκολούθως
ἐροῦμεν
κατοχὰς
μαθημάτων
καὶ
|
αἰσθήσεων |
εἶναι
τοῦ
τύπου
μείναντος
ἐν |
[4, 6, 3] |
γεγραμμένων
γραμμάτων,
οὕτως
περὶ
τῶν
|
αἰσθήσεων |
καὶ
τοῦ
μνημονεύειν
διάκεινται,
καὶ |
[4, 6, 1] |
ἂν
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
|
αἰσθήσεων |
μεταφέροντες
τὸ
αὐτὸ
ἐξεύροιμεν
ἂν |
[4, 6, 3] |
ποιεῖ·
ἐπεὶ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
αἰσθήσεων |
οὐ
τὸ
ἀσθενὲς
ὁρᾶι
οἷον |
[4, 6, 3] |
καὶ
ἡ
μνήμη.
Ἔτι
τῶν
|
αἰσθήσεων |
τυπώσεων
οὐκ
οὐσῶν,
πῶς
οἷόν |
[4, 6, 1] |
Εἰ
δ᾽
ἐπὶ
τῆς
ἐναργεστάτης
|
αἰσθήσεως |
θεωροῖμεν
τὸ
συμβαῖνον,
τάχ᾽
ἂν |
[4, 6, 0] |
~Περὶ
|
αἰσθησεως |
καὶ
μνήμης.
~Τὰς
αἰσθήσεις
οὐ |
[4, 6, 1] |
δὲ
δήπου
ἐν
παντί,
ὡς
|
αἴσθησιν |
ὁτουοῦν
λαμβάνοντες
δι᾽
ὁράσεως
ἐκεῖ |
[4, 6, 3] |
Ἰσχὺς
ἄρα
τις
καὶ
ἡ
|
αἴσθησις |
καὶ
ἡ
μνήμη.
Ἔτι
τῶν |
[4, 6, 3] |
εἰς
ἐνέργειαν
ἰέναι.
Τὰ
δ᾽
|
αἰσθητὰ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
οἷον
συναψάμενα |
[4, 6, 1] |
ἐπειδὴ
οὔτε
τὸν
τύπον
τοῦ
|
αἰσθητοῦ |
ἐγγίγνεσθαί
φαμεν
τῆι
ψυχῆι
καὶ |
[4, 6, 3] |
πρῶτος
δὲ
τῶν
ἐν
τῶι
|
αἰσθητῶι |
παντί.
Διὸ
δὴ
καὶ
πρὸς |
[4, 6, 3] |
ὡς
πρόχειροι
αὐτοῖς
ἐπιβολαὶ
ἐξ
|
αἰσθητῶν |
ἐγγίνονται
δι᾽
ὁμοιοτήτων
ἀπατῶσαι.
Οἷον |
[4, 6, 2] |
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
|
ἀκοῆς |
δεῖ
νομίζειν
γίνεσθαι·
τὸν
μὲν |
[4, 6, 1] |
τὰς
μνήμας
πάντως
τε
καὶ
|
ἀκολούθως |
ἐροῦμεν
κατοχὰς
μαθημάτων
καὶ
αἰσθήσεων |
[4, 6, 3] |
Διὰ
τί
γὰρ
ἅπαξ
μὲν
|
ἀκούσας |
ἢ
δεύτερον
οὐ
μέμνηται,
ὅταν |
[4, 6, 3] |
δὲ
πολλάκις,
καὶ
ὃ
πρότερον
|
ἀκούσας |
οὐκ
ἔσχε,
πολλῶι
ὕστερον
χρόνωι |
[4, 6, 2] |
καὶ
τὸ
ὁρατὸν
καὶ
τὸ
|
ἀκουστόν, |
οὐκ
εἰ
τύποι
ἄμφω,
ἀλλ᾽ |
[4, 6, 3] |
τοῦτο
ἔκ
τινος
{τῆς}
ὑστέρας
|
ἀκροάσεως |
ἢ
μελέτης.
Ταῦτα
γὰρ
μαρτυρεῖ |
[4, 6, 3] |
ἐντεθέντων
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
εἶναι;
|
Ἀλλ᾽ |
εἰ
δύναμίς
τις
καὶ
παρασκευὴ |
[4, 6, 2] |
ἀκουστόν,
οὐκ
εἰ
τύποι
ἄμφω,
|
ἀλλ᾽ |
εἰ
μὴ
τύποι
μηδὲ
πείσεις, |
[4, 6, 2] |
εἰ
μὴ
τύποι
μηδὲ
πείσεις,
|
ἀλλ᾽ |
ἐνέργειαι
περὶ
ὃ
ἔπεισι
πεφύκασιν. |
[4, 6, 3] |
τύπου·
ἔδει
γὰρ
τούτων
μεμνῆσθαι·
|
ἀλλ᾽ |
οἷον
ἐξαίφνης
γίγνεται
τοῦτο
ἔκ |
[4, 6, 3] |
τὸ
τῆς
μνήμης
ἡμῖν
παρῆι,
|
ἀλλ᾽ |
οἵπερ
πολλὰ
ἀνειλήφασιν
ἐκ
τοῦ |
[4, 6, 3] |
τὸ
ἀσθενὲς
ὁρᾶι
οἷον
ὀφθαλμός,
|
ἀλλ᾽ |
ὅτωι
δύναμίς
ἐστιν
εἰς
ἐνέργειαν |
[4, 6, 2] |
αὑτῆς
γινώσκειν
δύναμις
ἑκάστη,
πάσχειν,
|
ἀλλ᾽ |
οὐ
γινώσκειν
τὸ
ἐγγὺς
ποιοῦμεν, |
[4, 6, 2] |
ἐγγὺς
ποιοῦμεν,
οὗ
κρατεῖν
δέδοται,
|
ἀλλ᾽ |
οὐ
κρατεῖσθαι.
Τὸν
αὐτὸν
δὴ |
[4, 6, 1] |
ὁρῶν
ἀλλαχοῦ
κείμενον
τὸν
τύπον,
|
ἀλλ᾽ |
οὐκ
ἐν
ὧι
ἐστι
κείμενον. |
[4, 6, 3] |
τὸ
ἕτοιμον,
πῶς
οὐχ
ἅμα,
|
ἀλλ᾽ |
ὕστερον
εἰς
ἀναπόλησιν
τῶν
αὐτῶν |
[4, 6, 3] |
λέγεται
μᾶλλον,
ὅτι
μὴ
ἀφίστανται,
|
ἀλλὰ |
κεῖται
αὐτοῖς
πρὸ
ὀμμάτων
ὡς |
[4, 6, 1] |
τὴν
ὅρασιν
οὐ
κειμένου
εἶναι,
|
ἀλλὰ |
μὴ
κειμένου
εἶναι,
ἵνα
ἦι |
[4, 6, 3] |
ταῖς
χερσὶν
ἢ
ποσὶ
κεῖται,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
ἃ
τῆι
συνεχείαι
ἡτοίμασται. |
[4, 6, 3] |
ἂν
ὁρῶσιν
οὔπω
εἰς
πλῆθος,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
ὀλίγα·
οἷς
δὲ
ἐπὶ |
[4, 6, 2] |
δυνάμεως,
οὐ
τὸ
παθεῖν
τι,
|
ἀλλὰ |
τὸ
δυνηθῆναι
καὶ
ἐφ᾽
ὧι |
[4, 6, 3] |
γὰρ
οὐ
τῶι
ἐνιζάνειν
αὐτά,
|
ἀλλὰ |
τῶι
πως
ἔχειν
αὐτὰ
καὶ |
[4, 6, 1] |
μὲν
εἶναι
αὐτὰ
τὰ
πράγματα,
|
ἄλλα |
δὲ
τὰ
ἡμῖν
ὁρώμενα.
Ὅλως |
[4, 6, 1] |
δὲ
ὁραμάτων
καὶ
σκιάς,
ὥστε
|
ἄλλα |
μὲν
εἶναι
αὐτὰ
τὰ
πράγματα, |
[4, 6, 3] |
πυκτικὸς
καὶ
δρομικός·
ἐπικρατοῦσι
γὰρ
|
ἄλλαι |
ἐν
ἄλλωι
ἰδέαι.
Καίτοι
οὐκ |
[4, 6, 2] |
κρίσεως,
τῶν
παθῶν
εἰσι
γνώσεις
|
ἄλλαι |
τῶν
παθῶν
οὖσαι.
Τῶν
δὲ |
[4, 6, 1] |
ἄρα
δεῖ
εἶναι
τὸ
ὁρῶν
|
ἀλλαχοῦ |
κείμενον
τὸν
τύπον,
ἀλλ᾽
οὐκ |
[4, 6, 1] |
τε
ὁρῶν
καὶ
τὸ
ὁρώμενον.
|
Ἄλλο |
ἄρα
δεῖ
εἶναι
τὸ
ὁρῶν |
[4, 6, 2] |
ἄμφω
τὰ
δύο
ἕν,
ἐν
|
ἄλλοις. |
~Νῦν
δὲ
τούτων
εἰρημένων
περὶ |
[4, 6, 3] |
περὶ
ψυχὴν
πάντ᾽
οὐ
θαυμαστὸν
|
ἄλλον |
τρόπον
ἔχειν,
ἢ
ὡς
ὑπειλήφασιν |
[4, 6, 3] |
δρομικός·
ἐπικρατοῦσι
γὰρ
ἄλλαι
ἐν
|
ἄλλωι |
ἰδέαι.
Καίτοι
οὐκ
ἐκώλυε
τὸν |
[4, 6, 1] |
τάχ᾽
ἂν
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων |
αἰσθήσεων
μεταφέροντες
τὸ
αὐτὸ
ἐξεύροιμεν |
[4, 6, 3] |
Τοῦτο
γὰρ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων |
δυνάμεων
ὁρῶμεν
εἰς
τὸ
ποιῆσαι |
[4, 6, 3] |
χρῆσθαι,
ῥαιδίας
ἤδη
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τὰς
λεγομένας
ἀναλήψεις
ποιῶνται,
τί |
[4, 6, 3] |
πρὸς
τὸ
ἕτοιμον,
πῶς
οὐχ
|
ἅμα, |
ἀλλ᾽
ὕστερον
εἰς
ἀναπόλησιν
τῶν |
[4, 6, 3] |
Καὶ
τὸ
τῆς
ψυχῆς
δὲ
|
ἀμέγεθες |
{καὶ
ὅλως}
ψυχὴν
μαρτυρεῖ
δύναμιν |
[4, 6, 3] |
ὁρᾶν
αὐτὰ
καὶ
εἶναι
αὐτὰ
|
ἀμυδρότερον |
καὶ
γίνεσθαι
ἐκ
τοῦ
ἀμυδροῦ |
[4, 6, 3] |
ἀμυδρότερον
καὶ
γίνεσθαι
ἐκ
τοῦ
|
ἀμυδροῦ |
τῶι
οἷον
ἐγείρεσθαι
ἐναργεστέρα
καὶ |
[4, 6, 3] |
Ἐν
μέσωι
δὲ
οὖσα
αἰσθάνεται
|
ἀμφοῖν, |
καὶ
τὰ
μὲν
νοεῖν
λέγεται |
[4, 6, 2] |
τὸ
ἀκουστόν,
οὐκ
εἰ
τύποι
|
ἄμφω, |
ἀλλ᾽
εἰ
μὴ
τύποι
μηδὲ |
[4, 6, 3] |
παντί.
Διὸ
δὴ
καὶ
πρὸς
|
ἄμφω |
ἔχει,
ὑπὸ
μὲν
τῶν
εὐπαθοῦσα |
[4, 6, 1] |
τοῦ
αὐτοῦ
λόγου
ἂν
εἴη
|
ἄμφω, |
ἢ
ἐγγίγνεσθαί
τε
ἐν
τῆι |
[4, 6, 2] |
ὁρᾶι,
νοῦν
δὲ
ἓν
καὶ
|
ἄμφω |
τὰ
δύο
ἕν,
ἐν
ἄλλοις. |
[4, 6, 2] |
ὧι
τέτακται
ἐργάσασθαι.
Οὕτως
γὰρ
|
ἄν, |
οἶμαι,
καὶ
διακριθείη
τῆι
ψυχῆι |
[4, 6, 3] |
τὰς
λεγομένας
ἀναλήψεις
ποιῶνται,
τί
|
ἄν |
τις
ἐπαιτιῶιτο
τῆς
μνήμης
ἢ |
[4, 6, 1] |
κηρῶι
δακτυλίου
βλεπούσης.
Οὐδὲν
γὰρ
|
ἂν |
ἐδεήθη
τοῦ
ἔξω
βλέπειν,
ἤδη |
[4, 6, 1] |
ἐγένετο.
Διὸ
τοῦ
αὐτοῦ
λόγου
|
ἂν |
εἴη
ἄμφω,
ἢ
ἐγγίγνεσθαί
τε |
[4, 6, 3] |
γε
ἔμενον
οἱ
τύποι,
οὐκ
|
ἂν |
ἐποίησε
τὸ
πλῆθος
ἧττον
μνήμας. |
[4, 6, 1] |
αἰσθήσεως
θεωροῖμεν
τὸ
συμβαῖνον,
τάχ᾽
|
ἂν |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων |
[4, 6, 1] |
ἐκεῖνο
μέν,
ὧι
ἐνεσφράγισται,
οὐκ
|
ἂν |
ὅραμα
ἴδοι·
δεῖ
γὰρ
{καὶ} |
[4, 6, 3] |
κεῖται
αὐτοῖς
πρὸ
ὀμμάτων
ὡς
|
ἂν |
ὁρῶσιν
οὔπω
εἰς
πλῆθος,
ἀλλὰ |
[4, 6, 1] |
αὐτοῦ,
ὅσον
ἐστὶν
ἔξω,
πῶς
|
ἂν |
ὅσον
ἐστὶ
λέγοι,
ἢ
ὅτι |
[4, 6, 1] |
θέα
ἡ
ψυχὴ
λέγουσα
οὕτως
|
ἂν |
τὸ
ἐν
αὐτῆι
οὐδὲν
ἀφεστηκὸς |
[4, 6, 1] |
αἰσθήσεων
μεταφέροντες
τὸ
αὐτὸ
ἐξεύροιμεν
|
ἂν |
τὸ
ζητούμενον.
Δῆλον
δὲ
δήπου |
[4, 6, 3] |
ὑπὸ
μὲν
τῶν
εὐπαθοῦσα
καὶ
|
ἀναβιωσκομένη, |
ὑπὸ
δὲ
τῶν
τῆι
ὁμοιότητι |
[4, 6, 3] |
τὸν
ἁστινασοῦν
ἔχοντα
πλεονεξίας
ψυχῆς
|
ἀναγινώσκειν |
τὰ
κείμενα,
οὐδὲ
τὸν
ταύτηι |
[4, 6, 1] |
θάτερον.
Ὅσοι
δὴ
λέγομεν
μηδέτερον,
|
ἀναγκαίως |
ζητήσομεν,
τίς
τρόπος
ἑκατέρου,
ἐπειδὴ |
[4, 6, 2] |
τὴν
τῆς
ψυχῆς
οὐσίαν
οἷον
|
ἀναγνῶναι |
τοὺς
τύπους
ἐν
τῶι
ἀέρι |
[4, 6, 3] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τὰς
λεγομένας
|
ἀναλήψεις |
ποιῶνται,
τί
ἄν
τις
ἐπαιτιῶιτο |
[4, 6, 3] |
ἀναμιμνήσκεσθαι
κειμένων.
Καὶ
αἱ
εἰς
|
ἀνάληψιν |
δὲ
μελέται
δηλοῦσι
δυνάμωσιν
ψυχῆς |
[4, 6, 3] |
ἀναμνησθῶμεν,
οὐδὲ
πρότερον
ἐπιλαθομένους
ὕστερον
|
ἀναμιμνήσκεσθαι |
κειμένων.
Καὶ
αἱ
εἰς
ἀνάληψιν |
[4, 6, 3] |
μένοντες,
οὐδὲν
ἔδει
σκοπεῖν,
ἵνα
|
ἀναμνησθῶμεν, |
οὐδὲ
πρότερον
ἐπιλαθομένους
ὕστερον
ἀναμιμνήσκεσθαι |
[4, 6, 2] |
ἀπαθὴς
καὶ
ἀτύπωτός
ἐστι
μᾶλλον·
|
ἀνάπαλιν |
γὰρ
ἔσωθεν
οἷον
προπίπτει,
τὰ |
[4, 6, 3] |
οὐχ
ἅμα,
ἀλλ᾽
ὕστερον
εἰς
|
ἀναπόλησιν |
τῶν
αὐτῶν
ἐρχόμεθα;
Ἢ
ὅτι |
[4, 6, 3] |
ἡμῖν
παρῆι,
ἀλλ᾽
οἵπερ
πολλὰ
|
ἀνειλήφασιν |
ἐκ
τοῦ
εἰθίσθαι
ἀπαγγελίαις
χρῆσθαι, |
[4, 6, 3] |
ὑπειλήφασιν
ὑπὸ
τοῦ
μὴ
ἐξετάζειν
|
ἄνθρωποι, |
ἢ
ὡς
πρόχειροι
αὐτοῖς
ἐπιβολαὶ |
[4, 6, 1] |
κείμενον,
ὡς
ἐκεῖ
δηλονότι
τῆς
|
ἀντιλήψεως |
γινομένης
καὶ
πρὸς
τὸ
ἔξω |
[4, 6, 3] |
εἰ
μηδὲν
λαβοῦσα
εἰς
αὑτὴν
|
ἀντίληψιν |
ὧν
οὐκ
ἔσχε
ποιεῖται.
Λόγος |
[4, 6, 3] |
πολλὰ
ἀνειλήφασιν
ἐκ
τοῦ
εἰθίσθαι
|
ἀπαγγελίαις |
χρῆσθαι,
ῥαιδίας
ἤδη
καὶ
τῶν |
[4, 6, 2] |
Τῶν
δὲ
νοητῶν
ἡ
γνῶσις
|
ἀπαθὴς |
καὶ
ἀτύπωτός
ἐστι
μᾶλλον·
ἀνάπαλιν |
[4, 6, 1] |
οὐ
δυναμένου;
Τὸ
δὲ
μέγιστον
|
ἁπάντων· |
εἰ
γὰρ
τύπους
λαμβάνοιμεν
ὧν |
[4, 6, 3] |
συνεχείαι
ἡτοίμασται.
Διὰ
τί
γὰρ
|
ἅπαξ |
μὲν
ἀκούσας
ἢ
δεύτερον
οὐ |
[4, 6, 3] |
ὑπὸ
δὲ
τῶν
τῆι
ὁμοιότητι
|
ἀπατωμένη |
καὶ
κατιοῦσα
ὥσπερ
θελγομένη.
Ἐν |
[4, 6, 3] |
ἐξ
αἰσθητῶν
ἐγγίνονται
δι᾽
ὁμοιοτήτων
|
ἀπατῶσαι. |
Οἷον
γὰρ
ἐν
πίναξιν
ἢ |
[4, 6, 3] |
θαυμαστόν,
μᾶλλον
δὲ
θαυμαστὸν
μέν,
|
ἀπιστεῖν |
δὲ
οὐ
δεῖ
τῆι
τοιαύτηι |
[4, 6, 2] |
ὃ
ἔπεισι
πεφύκασιν.
Ἡμεῖς
δὲ
|
ἀπιστοῦντες, |
μὴ
οὐ
δύνηται,
ἐὰν
μὴ |
[4, 6, 3] |
τῆς
ψυχῆς
ὡς
ῥωσθεῖσαν
ἢ
|
ἁπλῶς |
ἢ
πρὸς
τοῦτο.
Ὅταν
δὲ |
[4, 6, 1] |
τῆι
κόρηι
τὸ
ὁρατὸν
θεάσασθαι,
|
ἀποστήσαντα |
δὲ
δεῖ
οὕτως
ὁρᾶν,
τοῦτο |
[4, 6, 1] |
ὁρῶν
καὶ
τὸ
ὁρώμενον.
Ἄλλο
|
ἄρα |
δεῖ
εἶναι
τὸ
ὁρῶν
ἀλλαχοῦ |
[4, 6, 1] |
ἐν
ὧι
ἐστι
κείμενον.
Δεῖ
|
ἄρα |
τὴν
ὅρασιν
οὐ
κειμένου
εἶναι, |
[4, 6, 3] |
πρὸς
τὰς
μνήμας
ὡσαύτως.
Ἰσχὺς
|
ἄρα |
τις
καὶ
ἡ
αἴσθησις
καὶ |
[4, 6, 3] |
τῶν
οὐκ
ἐντεθέντων
οὐδὲ
τὴν
|
ἀρχὴν |
εἶναι;
Ἀλλ᾽
εἰ
δύναμίς
τις |
[4, 6, 3] |
Οἱ
μὲν
γὰρ
τύποι
μένοντες
|
ἀσθένειαν |
μᾶλλον
ἢ
δύναμιν
κατηγοροῖεν·
τὸ |
[4, 6, 3] |
ἐπὶ
τῶν
αἰσθήσεων
οὐ
τὸ
|
ἀσθενὲς |
ὁρᾶι
οἷον
ὀφθαλμός,
ἀλλ᾽
ὅτωι |
[4, 6, 3] |
γεγηρακότες
καὶ
πρὸς
τὰς
αἰσθήσεις
|
ἀσθενέστεροι |
καὶ
πρὸς
τὰς
μνήμας
ὡσαύτως. |
[4, 6, 3] |
ἰδέαι.
Καίτοι
οὐκ
ἐκώλυε
τὸν
|
ἁστινασοῦν |
ἔχοντα
πλεονεξίας
ψυχῆς
ἀναγινώσκειν
τὰ |
[4, 6, 3] |
ὑποθέσει
αὐτῶν
συμβαίνει,
οὔτε
οἱ
|
ἀσώματον. |
|
[4, 6, 1] |
τὸ
ἔξω
τῆς
ψυχῆς
βλεπούσης,
|
ἅτε |
μηδενός,
οἶμαι,
τύπου
ἐν
αὐτῆι |
[4, 6, 2] |
νοητῶν
ἡ
γνῶσις
ἀπαθὴς
καὶ
|
ἀτύπωτός |
ἐστι
μᾶλλον·
ἀνάπαλιν
γὰρ
ἔσωθεν |
[4, 6, 1] |
ὧν
ὁρῶμεν,
οὐκ
ἔσται
βλέπειν
|
αὐτὰ |
ἃ
ὁρῶμεν,
ἰνδάλματα
δὲ
ὁραμάτων |
[4, 6, 3] |
γινώσκει
γὰρ
οὐ
τῶι
ἐνιζάνειν
|
αὐτά, |
ἀλλὰ
τῶι
πως
ἔχειν
αὐτὰ |
[4, 6, 3] |
καὶ
ὁρᾶν
αὐτὰ
καὶ
εἶναι
|
αὐτὰ |
ἀμυδρότερον
καὶ
γίνεσθαι
ἐκ
τοῦ |
[4, 6, 3] |
πως
ἔχειν
αὐτὰ
καὶ
ὁρᾶν
|
αὐτὰ |
καὶ
εἶναι
αὐτὰ
ἀμυδρότερον
καὶ |
[4, 6, 3] |
αὐτά,
ἀλλὰ
τῶι
πως
ἔχειν
|
αὐτὰ |
καὶ
ὁρᾶν
αὐτὰ
καὶ
εἶναι |
[4, 6, 3] |
αὐτοῖς
γίγνοιτο·
γινώσκει
γὰρ
τῶι
|
αὐτά |
πως
εἶναι·
γινώσκει
γὰρ
οὐ |
[4, 6, 1] |
σκιάς,
ὥστε
ἄλλα
μὲν
εἶναι
|
αὐτὰ |
τὰ
πράγματα,
ἄλλα
δὲ
τὰ |
[4, 6, 3] |
καὶ
πρὸ
οἷον
ὠδινούσης
πρὸς
|
αὐτὰ |
τῆς
δυνάμεως.
Ὅταν
τοίνυν
ῥωσθῆι |
[4, 6, 3] |
ἀγχίνοι
{πολλάκις}
ὅτι
οὐχ
ἡ
|
αὐτὴ |
δύναμις
ἑκατέρου,
ὥσπερ
οὐδ᾽
ὁ |
[4, 6, 2] |
κυριώτεραι·
αὑτῆς
γάρ,
καὶ
ἔστιν
|
αὐτὴ |
ἐνεργοῦσα
ἕκαστον.
Πότερα
δὲ
αὑτὴν |
[4, 6, 1] |
ἅτε
μηδενός,
οἶμαι,
τύπου
ἐν
|
αὐτῆι |
γενομένου
ἢ
γιγνομένου
οὐδὲ
τῶι |
[4, 6, 1] |
τύπον
τοῦ
ὁρατοῦ
θείμεθα
ἐν
|
αὐτῆι, |
ἐκεῖνο
μέν,
ὧι
ἐνεσφράγισται,
οὐκ |
[4, 6, 1] |
λέγουσα
οὕτως
ἂν
τὸ
ἐν
|
αὐτῆι |
οὐδὲν
ἀφεστηκὸς
ἀφ᾽
αὑτῆς
ὡς |
[4, 6, 1] |
τὸ
τοῦ
οὐρανοῦ,
τοῦ
ἐν
|
αὐτῆι |
τύπου
τοσούτου
δὲ
εἶναι
οὐ |
[4, 6, 1] |
φαμεν
τῆι
ψυχῆι
καὶ
τυποῦν
|
αὐτήν, |
οὔτε
τὴν
μνήμην
λέγομεν
εἶναι |
[4, 6, 3] |
διάκεινται,
καὶ
οὔτε
οἱ
σῶμα
|
αὐτὴν |
τιθέμενοι
ὁρῶσιν,
ὅσα
ἀδύνατα
τῆι |
[4, 6, 3] |
ψυχῆς,
εἰ
μηδὲν
λαβοῦσα
εἰς
|
αὑτὴν |
ἀντίληψιν
ὧν
οὐκ
ἔσχε
ποιεῖται. |
[4, 6, 2] |
αὐτὴ
ἐνεργοῦσα
ἕκαστον.
Πότερα
δὲ
|
αὑτὴν |
μὲν
ἡ
ψυχὴ
δύο
καὶ |
[4, 6, 2] |
ἐκεῖνα
μᾶλλον
ἐνέργειαι
καὶ
κυριώτεραι·
|
αὑτῆς |
γάρ,
καὶ
ἔστιν
αὐτὴ
ἐνεργοῦσα |
[4, 6, 2] |
δύνηται,
ἐὰν
μὴ
πληγῆι,
τὸ
|
αὑτῆς |
γινώσκειν
δύναμις
ἑκάστη,
πάσχειν,
ἀλλ᾽ |
[4, 6, 3] |
οἷον
συναψάμενα
καὶ
ταῦτα
παρ᾽
|
αὑτῆς |
οἷον
ἐκλάμπειν
ποιεῖ
καὶ
πρὸ |
[4, 6, 1] |
ἐν
αὐτῆι
οὐδὲν
ἀφεστηκὸς
ἀφ᾽
|
αὑτῆς |
ὡς
πόρρω
ὂν
βλέποι;
Τό |
[4, 6, 1] |
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων
μεταφέροντες
τὸ
|
αὐτὸ |
ἐξεύροιμεν
ἂν
τὸ
ζητούμενον.
Δῆλον |
[4, 6, 3] |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
οὐχ
οἱ
|
αὐτοὶ |
μνήμονες
καὶ
ἀγχίνοι
{πολλάκις}
ὅτι |
[4, 6, 3] |
εἰς
μνήμην
ἐλθοῦσα,
εἰ
πρὸς
|
αὐτοῖς |
γίγνοιτο·
γινώσκει
γὰρ
τῶι
αὐτά |
[4, 6, 3] |
ἐξετάζειν
ἄνθρωποι,
ἢ
ὡς
πρόχειροι
|
αὐτοῖς |
ἐπιβολαὶ
ἐξ
αἰσθητῶν
ἐγγίνονται
δι᾽ |
[4, 6, 3] |
ὅτι
μὴ
ἀφίστανται,
ἀλλὰ
κεῖται
|
αὐτοῖς |
πρὸ
ὀμμάτων
ὡς
ἂν
ὁρῶσιν |
[4, 6, 2] |
δέδοται,
ἀλλ᾽
οὐ
κρατεῖσθαι.
Τὸν
|
αὐτὸν |
δὴ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
ἀκοῆς |
[4, 6, 3] |
ἰέναι.
Τὰ
δ᾽
αἰσθητὰ
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
οἷον
συναψάμενα
καὶ
ταῦτα |
[4, 6, 3] |
δύναμις
ἑκατέρου,
ὥσπερ
οὐδ᾽
ὁ
|
αὐτὸς |
πυκτικὸς
καὶ
δρομικός·
ἐπικρατοῦσι
γὰρ |
[4, 6, 1] |
τὸ
πρῶτον
ἐγένετο.
Διὸ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
λόγου
ἂν
εἴη
ἄμφω,
ἢ |
[4, 6, 1] |
ὂν
βλέποι;
Τό
τε
μέγεθος
|
αὐτοῦ, |
ὅσον
ἐστὶν
ἔξω,
πῶς
ἂν |
[4, 6, 3] |
ἀλλ᾽
ὕστερον
εἰς
ἀναπόλησιν
τῶν
|
αὐτῶν |
ἐρχόμεθα;
Ἢ
ὅτι
τὴν
δύναμιν |
[4, 6, 2] |
πάθη,
τὰ
δ᾽
ὅσα
αἰσθήσεις
|
αὐτῶν |
καὶ
κρίσεως,
τῶν
παθῶν
εἰσι |
[4, 6, 3] |
ὁρῶσιν,
ὅσα
ἀδύνατα
τῆι
ὑποθέσει
|
αὐτῶν |
συμβαίνει,
οὔτε
οἱ
ἀσώματον.
|
[4, 6, 1] |
τὸ
ἐν
αὐτῆι
οὐδὲν
ἀφεστηκὸς
|
ἀφ᾽ |
αὑτῆς
ὡς
πόρρω
ὂν
βλέποι; |
[4, 6, 1] |
ἂν
τὸ
ἐν
αὐτῆι
οὐδὲν
|
ἀφεστηκὸς |
ἀφ᾽
αὑτῆς
ὡς
πόρρω
ὂν |
[4, 6, 3] |
μνημονεύειν
λέγεται
μᾶλλον,
ὅτι
μὴ
|
ἀφίστανται, |
ἀλλὰ
κεῖται
αὐτοῖς
πρὸ
ὀμμάτων |