HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLOTIN, Les Ennéades, IV, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  93 formes différentes pour 155 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Ennéade, livre, chap.
[4, 6, 3]   Ὅταν δὲ μὴ μόνον πρὸς     ἐμελετήσαμεν τὸ τῆς μνήμης ἡμῖν
[4, 6, 3]   γυμνάσια εἰς τὸ ποιεῖν ῥαιδίως,     μὴ ἐν ταῖς χερσὶν
[4, 6, 1]   ὁρῶμεν, οὐκ ἔσται βλέπειν αὐτὰ     ὁρῶμεν, ἰνδάλματα δὲ ὁραμάτων καὶ
[4, 6, 3]   ποσὶ κεῖται, ἀλλὰ πρὸς     τῆι συνεχείαι ἡτοίμασται. Διὰ τί
[4, 6, 3]   οὐχ οἱ αὐτοὶ μνήμονες καὶ  ἀγχίνοι   {πολλάκις} ὅτι οὐχ αὐτὴ
[4, 6, 3]   πάσχειν καὶ ἔχειν τὸ πάθος  ἀδυναμίαν   κεκτῆσθαι. Καὶ τὸ τῆς ψυχῆς
[4, 6, 3]   σῶμα αὐτὴν τιθέμενοι ὁρῶσιν, ὅσα  ἀδύνατα   τῆι ὑποθέσει αὐτῶν συμβαίνει, οὔτε
[4, 6, 3]   χρόνον καὶ ὅσωι μᾶλλον, τόσωι  ἀεί.   Διὸ καὶ τὰ παιδία μνημονεύειν
[4, 6, 2]   ἀναγνῶναι τοὺς τύπους ἐν τῶι  ἀέρι   γεγραμμένους ἐλθόντας πλησίον, εἰς
[4, 6, 2]   μὲν τύπον εἶναι ἐν τῶι  ἀέρι   πληγήν τινα οὖσαν διηρθρωμένην, οἷον
[4, 6, 3]   ἐπιλαθομένους ὕστερον ἀναμιμνήσκεσθαι κειμένων. Καὶ  αἱ   εἰς ἀνάληψιν δὲ μελέται δηλοῦσι
[4, 6, 3]   θελγομένη. Ἐν μέσωι δὲ οὖσα  αἰσθάνεται   ἀμφοῖν, καὶ τὰ μὲν νοεῖν
[4, 6, 3]   οἱ γεγηρακότες καὶ πρὸς τὰς  αἰσθήσεις   ἀσθενέστεροι καὶ πρὸς τὰς μνήμας
[4, 6, 2]   μὲν πάθη, τὰ δ᾽ ὅσα  αἰσθήσεις   αὐτῶν καὶ κρίσεως, τῶν παθῶν
[4, 6, 1]   ~Περὶ αἰσθησεως καὶ μνήμης. ~Τὰς  αἰσθήσεις   οὐ τυπώσεις οὐδ᾽ ἐνσφραγίσεις λέγοντες
[4, 6, 1]   ἀκολούθως ἐροῦμεν κατοχὰς μαθημάτων καὶ  αἰσθήσεων   εἶναι τοῦ τύπου μείναντος ἐν
[4, 6, 3]   γεγραμμένων γραμμάτων, οὕτως περὶ τῶν  αἰσθήσεων   καὶ τοῦ μνημονεύειν διάκεινται, καὶ
[4, 6, 1]   ἂν καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων  αἰσθήσεων   μεταφέροντες τὸ αὐτὸ ἐξεύροιμεν ἂν
[4, 6, 3]   ποιεῖ· ἐπεὶ καὶ ἐπὶ τῶν  αἰσθήσεων   οὐ τὸ ἀσθενὲς ὁρᾶι οἷον
[4, 6, 3]   καὶ μνήμη. Ἔτι τῶν  αἰσθήσεων   τυπώσεων οὐκ οὐσῶν, πῶς οἷόν
[4, 6, 1]   Εἰ δ᾽ ἐπὶ τῆς ἐναργεστάτης  αἰσθήσεως   θεωροῖμεν τὸ συμβαῖνον, τάχ᾽ ἂν
[4, 6, 0]   ~Περὶ  αἰσθησεως   καὶ μνήμης. ~Τὰς αἰσθήσεις οὐ
[4, 6, 1]   δὲ δήπου ἐν παντί, ὡς  αἴσθησιν   ὁτουοῦν λαμβάνοντες δι᾽ ὁράσεως ἐκεῖ
[4, 6, 3]   Ἰσχὺς ἄρα τις καὶ  αἴσθησις   καὶ μνήμη. Ἔτι τῶν
[4, 6, 3]   εἰς ἐνέργειαν ἰέναι. Τὰ δ᾽  αἰσθητὰ   τὸν αὐτὸν τρόπον οἷον συναψάμενα
[4, 6, 1]   ἐπειδὴ οὔτε τὸν τύπον τοῦ  αἰσθητοῦ   ἐγγίγνεσθαί φαμεν τῆι ψυχῆι καὶ
[4, 6, 3]   πρῶτος δὲ τῶν ἐν τῶι  αἰσθητῶι   παντί. Διὸ δὴ καὶ πρὸς
[4, 6, 3]   ὡς πρόχειροι αὐτοῖς ἐπιβολαὶ ἐξ  αἰσθητῶν   ἐγγίνονται δι᾽ ὁμοιοτήτων ἀπατῶσαι. Οἷον
[4, 6, 2]   αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ ἐπὶ  ἀκοῆς   δεῖ νομίζειν γίνεσθαι· τὸν μὲν
[4, 6, 1]   τὰς μνήμας πάντως τε καὶ  ἀκολούθως   ἐροῦμεν κατοχὰς μαθημάτων καὶ αἰσθήσεων
[4, 6, 3]   Διὰ τί γὰρ ἅπαξ μὲν  ἀκούσας   δεύτερον οὐ μέμνηται, ὅταν
[4, 6, 3]   δὲ πολλάκις, καὶ πρότερον  ἀκούσας   οὐκ ἔσχε, πολλῶι ὕστερον χρόνωι
[4, 6, 2]   καὶ τὸ ὁρατὸν καὶ τὸ  ἀκουστόν,   οὐκ εἰ τύποι ἄμφω, ἀλλ᾽
[4, 6, 3]   τοῦτο ἔκ τινος {τῆς} ὑστέρας  ἀκροάσεως   μελέτης. Ταῦτα γὰρ μαρτυρεῖ
[4, 6, 3]   ἐντεθέντων οὐδὲ τὴν ἀρχὴν εἶναι;  Ἀλλ᾽   εἰ δύναμίς τις καὶ παρασκευὴ
[4, 6, 2]   ἀκουστόν, οὐκ εἰ τύποι ἄμφω,  ἀλλ᾽   εἰ μὴ τύποι μηδὲ πείσεις,
[4, 6, 2]   εἰ μὴ τύποι μηδὲ πείσεις,  ἀλλ᾽   ἐνέργειαι περὶ ἔπεισι πεφύκασιν.
[4, 6, 3]   τύπου· ἔδει γὰρ τούτων μεμνῆσθαι·  ἀλλ᾽   οἷον ἐξαίφνης γίγνεται τοῦτο ἔκ
[4, 6, 3]   τὸ τῆς μνήμης ἡμῖν παρῆι,  ἀλλ᾽   οἵπερ πολλὰ ἀνειλήφασιν ἐκ τοῦ
[4, 6, 3]   τὸ ἀσθενὲς ὁρᾶι οἷον ὀφθαλμός,  ἀλλ᾽   ὅτωι δύναμίς ἐστιν εἰς ἐνέργειαν
[4, 6, 2]   αὑτῆς γινώσκειν δύναμις ἑκάστη, πάσχειν,  ἀλλ᾽   οὐ γινώσκειν τὸ ἐγγὺς ποιοῦμεν,
[4, 6, 2]   ἐγγὺς ποιοῦμεν, οὗ κρατεῖν δέδοται,  ἀλλ᾽   οὐ κρατεῖσθαι. Τὸν αὐτὸν δὴ
[4, 6, 1]   ὁρῶν ἀλλαχοῦ κείμενον τὸν τύπον,  ἀλλ᾽   οὐκ ἐν ὧι ἐστι κείμενον.
[4, 6, 3]   τὸ ἕτοιμον, πῶς οὐχ ἅμα,  ἀλλ᾽   ὕστερον εἰς ἀναπόλησιν τῶν αὐτῶν
[4, 6, 3]   λέγεται μᾶλλον, ὅτι μὴ ἀφίστανται,  ἀλλὰ   κεῖται αὐτοῖς πρὸ ὀμμάτων ὡς
[4, 6, 1]   τὴν ὅρασιν οὐ κειμένου εἶναι,  ἀλλὰ   μὴ κειμένου εἶναι, ἵνα ἦι
[4, 6, 3]   ταῖς χερσὶν ποσὶ κεῖται,  ἀλλὰ   πρὸς τῆι συνεχείαι ἡτοίμασται.
[4, 6, 3]   ἂν ὁρῶσιν οὔπω εἰς πλῆθος,  ἀλλὰ   πρὸς ὀλίγα· οἷς δὲ ἐπὶ
[4, 6, 2]   δυνάμεως, οὐ τὸ παθεῖν τι,  ἀλλὰ   τὸ δυνηθῆναι καὶ ἐφ᾽ ὧι
[4, 6, 3]   γὰρ οὐ τῶι ἐνιζάνειν αὐτά,  ἀλλὰ   τῶι πως ἔχειν αὐτὰ καὶ
[4, 6, 1]   μὲν εἶναι αὐτὰ τὰ πράγματα,  ἄλλα   δὲ τὰ ἡμῖν ὁρώμενα. Ὅλως
[4, 6, 1]   δὲ ὁραμάτων καὶ σκιάς, ὥστε  ἄλλα   μὲν εἶναι αὐτὰ τὰ πράγματα,
[4, 6, 3]   πυκτικὸς καὶ δρομικός· ἐπικρατοῦσι γὰρ  ἄλλαι   ἐν ἄλλωι ἰδέαι. Καίτοι οὐκ
[4, 6, 2]   κρίσεως, τῶν παθῶν εἰσι γνώσεις  ἄλλαι   τῶν παθῶν οὖσαι. Τῶν δὲ
[4, 6, 1]   ἄρα δεῖ εἶναι τὸ ὁρῶν  ἀλλαχοῦ   κείμενον τὸν τύπον, ἀλλ᾽ οὐκ
[4, 6, 1]   τε ὁρῶν καὶ τὸ ὁρώμενον.  Ἄλλο   ἄρα δεῖ εἶναι τὸ ὁρῶν
[4, 6, 2]   ἄμφω τὰ δύο ἕν, ἐν  ἄλλοις.   ~Νῦν δὲ τούτων εἰρημένων περὶ
[4, 6, 3]   περὶ ψυχὴν πάντ᾽ οὐ θαυμαστὸν  ἄλλον   τρόπον ἔχειν, ὡς ὑπειλήφασιν
[4, 6, 3]   δρομικός· ἐπικρατοῦσι γὰρ ἄλλαι ἐν  ἄλλωι   ἰδέαι. Καίτοι οὐκ ἐκώλυε τὸν
[4, 6, 1]   τάχ᾽ ἂν καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων   αἰσθήσεων μεταφέροντες τὸ αὐτὸ ἐξεύροιμεν
[4, 6, 3]   Τοῦτο γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων   δυνάμεων ὁρῶμεν εἰς τὸ ποιῆσαι
[4, 6, 3]   χρῆσθαι, ῥαιδίας ἤδη καὶ τῶν  ἄλλων   τὰς λεγομένας ἀναλήψεις ποιῶνται, τί
[4, 6, 3]   πρὸς τὸ ἕτοιμον, πῶς οὐχ  ἅμα,   ἀλλ᾽ ὕστερον εἰς ἀναπόλησιν τῶν
[4, 6, 3]   Καὶ τὸ τῆς ψυχῆς δὲ  ἀμέγεθες   {καὶ ὅλως} ψυχὴν μαρτυρεῖ δύναμιν
[4, 6, 3]   ὁρᾶν αὐτὰ καὶ εἶναι αὐτὰ  ἀμυδρότερον   καὶ γίνεσθαι ἐκ τοῦ ἀμυδροῦ
[4, 6, 3]   ἀμυδρότερον καὶ γίνεσθαι ἐκ τοῦ  ἀμυδροῦ   τῶι οἷον ἐγείρεσθαι ἐναργεστέρα καὶ
[4, 6, 3]   Ἐν μέσωι δὲ οὖσα αἰσθάνεται  ἀμφοῖν,   καὶ τὰ μὲν νοεῖν λέγεται
[4, 6, 2]   τὸ ἀκουστόν, οὐκ εἰ τύποι  ἄμφω,   ἀλλ᾽ εἰ μὴ τύποι μηδὲ
[4, 6, 3]   παντί. Διὸ δὴ καὶ πρὸς  ἄμφω   ἔχει, ὑπὸ μὲν τῶν εὐπαθοῦσα
[4, 6, 1]   τοῦ αὐτοῦ λόγου ἂν εἴη  ἄμφω,   ἐγγίγνεσθαί τε ἐν τῆι
[4, 6, 2]   ὁρᾶι, νοῦν δὲ ἓν καὶ  ἄμφω   τὰ δύο ἕν, ἐν ἄλλοις.
[4, 6, 2]   ὧι τέτακται ἐργάσασθαι. Οὕτως γὰρ  ἄν,   οἶμαι, καὶ διακριθείη τῆι ψυχῆι
[4, 6, 3]   τὰς λεγομένας ἀναλήψεις ποιῶνται, τί  ἄν   τις ἐπαιτιῶιτο τῆς μνήμης
[4, 6, 1]   κηρῶι δακτυλίου βλεπούσης. Οὐδὲν γὰρ  ἂν   ἐδεήθη τοῦ ἔξω βλέπειν, ἤδη
[4, 6, 1]   ἐγένετο. Διὸ τοῦ αὐτοῦ λόγου  ἂν   εἴη ἄμφω, ἐγγίγνεσθαί τε
[4, 6, 3]   γε ἔμενον οἱ τύποι, οὐκ  ἂν   ἐποίησε τὸ πλῆθος ἧττον μνήμας.
[4, 6, 1]   αἰσθήσεως θεωροῖμεν τὸ συμβαῖνον, τάχ᾽  ἂν   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων
[4, 6, 1]   ἐκεῖνο μέν, ὧι ἐνεσφράγισται, οὐκ  ἂν   ὅραμα ἴδοι· δεῖ γὰρ {καὶ}
[4, 6, 3]   κεῖται αὐτοῖς πρὸ ὀμμάτων ὡς  ἂν   ὁρῶσιν οὔπω εἰς πλῆθος, ἀλλὰ
[4, 6, 1]   αὐτοῦ, ὅσον ἐστὶν ἔξω, πῶς  ἂν   ὅσον ἐστὶ λέγοι, ὅτι
[4, 6, 1]   θέα ψυχὴ λέγουσα οὕτως  ἂν   τὸ ἐν αὐτῆι οὐδὲν ἀφεστηκὸς
[4, 6, 1]   αἰσθήσεων μεταφέροντες τὸ αὐτὸ ἐξεύροιμεν  ἂν   τὸ ζητούμενον. Δῆλον δὲ δήπου
[4, 6, 3]   ὑπὸ μὲν τῶν εὐπαθοῦσα καὶ  ἀναβιωσκομένη,   ὑπὸ δὲ τῶν τῆι ὁμοιότητι
[4, 6, 3]   τὸν ἁστινασοῦν ἔχοντα πλεονεξίας ψυχῆς  ἀναγινώσκειν   τὰ κείμενα, οὐδὲ τὸν ταύτηι
[4, 6, 1]   θάτερον. Ὅσοι δὴ λέγομεν μηδέτερον,  ἀναγκαίως   ζητήσομεν, τίς τρόπος ἑκατέρου, ἐπειδὴ
[4, 6, 2]   τὴν τῆς ψυχῆς οὐσίαν οἷον  ἀναγνῶναι   τοὺς τύπους ἐν τῶι ἀέρι
[4, 6, 3]   καὶ τῶν ἄλλων τὰς λεγομένας  ἀναλήψεις   ποιῶνται, τί ἄν τις ἐπαιτιῶιτο
[4, 6, 3]   ἀναμιμνήσκεσθαι κειμένων. Καὶ αἱ εἰς  ἀνάληψιν   δὲ μελέται δηλοῦσι δυνάμωσιν ψυχῆς
[4, 6, 3]   ἀναμνησθῶμεν, οὐδὲ πρότερον ἐπιλαθομένους ὕστερον  ἀναμιμνήσκεσθαι   κειμένων. Καὶ αἱ εἰς ἀνάληψιν
[4, 6, 3]   μένοντες, οὐδὲν ἔδει σκοπεῖν, ἵνα  ἀναμνησθῶμεν,   οὐδὲ πρότερον ἐπιλαθομένους ὕστερον ἀναμιμνήσκεσθαι
[4, 6, 2]   ἀπαθὴς καὶ ἀτύπωτός ἐστι μᾶλλον·  ἀνάπαλιν   γὰρ ἔσωθεν οἷον προπίπτει, τὰ
[4, 6, 3]   οὐχ ἅμα, ἀλλ᾽ ὕστερον εἰς  ἀναπόλησιν   τῶν αὐτῶν ἐρχόμεθα; ὅτι
[4, 6, 3]   ἡμῖν παρῆι, ἀλλ᾽ οἵπερ πολλὰ  ἀνειλήφασιν   ἐκ τοῦ εἰθίσθαι ἀπαγγελίαις χρῆσθαι,
[4, 6, 3]   ὑπειλήφασιν ὑπὸ τοῦ μὴ ἐξετάζειν  ἄνθρωποι,   ὡς πρόχειροι αὐτοῖς ἐπιβολαὶ
[4, 6, 1]   κείμενον, ὡς ἐκεῖ δηλονότι τῆς  ἀντιλήψεως   γινομένης καὶ πρὸς τὸ ἔξω
[4, 6, 3]   εἰ μηδὲν λαβοῦσα εἰς αὑτὴν  ἀντίληψιν   ὧν οὐκ ἔσχε ποιεῖται. Λόγος
[4, 6, 3]   πολλὰ ἀνειλήφασιν ἐκ τοῦ εἰθίσθαι  ἀπαγγελίαις   χρῆσθαι, ῥαιδίας ἤδη καὶ τῶν
[4, 6, 2]   Τῶν δὲ νοητῶν γνῶσις  ἀπαθὴς   καὶ ἀτύπωτός ἐστι μᾶλλον· ἀνάπαλιν
[4, 6, 1]   οὐ δυναμένου; Τὸ δὲ μέγιστον  ἁπάντων·   εἰ γὰρ τύπους λαμβάνοιμεν ὧν
[4, 6, 3]   συνεχείαι ἡτοίμασται. Διὰ τί γὰρ  ἅπαξ   μὲν ἀκούσας δεύτερον οὐ
[4, 6, 3]   ὑπὸ δὲ τῶν τῆι ὁμοιότητι  ἀπατωμένη   καὶ κατιοῦσα ὥσπερ θελγομένη. Ἐν
[4, 6, 3]   ἐξ αἰσθητῶν ἐγγίνονται δι᾽ ὁμοιοτήτων  ἀπατῶσαι.   Οἷον γὰρ ἐν πίναξιν
[4, 6, 3]   θαυμαστόν, μᾶλλον δὲ θαυμαστὸν μέν,  ἀπιστεῖν   δὲ οὐ δεῖ τῆι τοιαύτηι
[4, 6, 2]   ἔπεισι πεφύκασιν. Ἡμεῖς δὲ  ἀπιστοῦντες,   μὴ οὐ δύνηται, ἐὰν μὴ
[4, 6, 3]   τῆς ψυχῆς ὡς ῥωσθεῖσαν  ἁπλῶς   πρὸς τοῦτο. Ὅταν δὲ
[4, 6, 1]   τῆι κόρηι τὸ ὁρατὸν θεάσασθαι,  ἀποστήσαντα   δὲ δεῖ οὕτως ὁρᾶν, τοῦτο
[4, 6, 1]   ὁρῶν καὶ τὸ ὁρώμενον. Ἄλλο  ἄρα   δεῖ εἶναι τὸ ὁρῶν ἀλλαχοῦ
[4, 6, 1]   ἐν ὧι ἐστι κείμενον. Δεῖ  ἄρα   τὴν ὅρασιν οὐ κειμένου εἶναι,
[4, 6, 3]   πρὸς τὰς μνήμας ὡσαύτως. Ἰσχὺς  ἄρα   τις καὶ αἴσθησις καὶ
[4, 6, 3]   τῶν οὐκ ἐντεθέντων οὐδὲ τὴν  ἀρχὴν   εἶναι; Ἀλλ᾽ εἰ δύναμίς τις
[4, 6, 3]   Οἱ μὲν γὰρ τύποι μένοντες  ἀσθένειαν   μᾶλλον δύναμιν κατηγοροῖεν· τὸ
[4, 6, 3]   ἐπὶ τῶν αἰσθήσεων οὐ τὸ  ἀσθενὲς   ὁρᾶι οἷον ὀφθαλμός, ἀλλ᾽ ὅτωι
[4, 6, 3]   γεγηρακότες καὶ πρὸς τὰς αἰσθήσεις  ἀσθενέστεροι   καὶ πρὸς τὰς μνήμας ὡσαύτως.
[4, 6, 3]   ἰδέαι. Καίτοι οὐκ ἐκώλυε τὸν  ἁστινασοῦν   ἔχοντα πλεονεξίας ψυχῆς ἀναγινώσκειν τὰ
[4, 6, 3]   ὑποθέσει αὐτῶν συμβαίνει, οὔτε οἱ  ἀσώματον.  
[4, 6, 1]   τὸ ἔξω τῆς ψυχῆς βλεπούσης,  ἅτε   μηδενός, οἶμαι, τύπου ἐν αὐτῆι
[4, 6, 2]   νοητῶν γνῶσις ἀπαθὴς καὶ  ἀτύπωτός   ἐστι μᾶλλον· ἀνάπαλιν γὰρ ἔσωθεν
[4, 6, 1]   ὧν ὁρῶμεν, οὐκ ἔσται βλέπειν  αὐτὰ   ὁρῶμεν, ἰνδάλματα δὲ ὁραμάτων
[4, 6, 3]   γινώσκει γὰρ οὐ τῶι ἐνιζάνειν  αὐτά,   ἀλλὰ τῶι πως ἔχειν αὐτὰ
[4, 6, 3]   καὶ ὁρᾶν αὐτὰ καὶ εἶναι  αὐτὰ   ἀμυδρότερον καὶ γίνεσθαι ἐκ τοῦ
[4, 6, 3]   πως ἔχειν αὐτὰ καὶ ὁρᾶν  αὐτὰ   καὶ εἶναι αὐτὰ ἀμυδρότερον καὶ
[4, 6, 3]   αὐτά, ἀλλὰ τῶι πως ἔχειν  αὐτὰ   καὶ ὁρᾶν αὐτὰ καὶ εἶναι
[4, 6, 3]   αὐτοῖς γίγνοιτο· γινώσκει γὰρ τῶι  αὐτά   πως εἶναι· γινώσκει γὰρ οὐ
[4, 6, 1]   σκιάς, ὥστε ἄλλα μὲν εἶναι  αὐτὰ   τὰ πράγματα, ἄλλα δὲ τὰ
[4, 6, 3]   καὶ πρὸ οἷον ὠδινούσης πρὸς  αὐτὰ   τῆς δυνάμεως. Ὅταν τοίνυν ῥωσθῆι
[4, 6, 3]   ἀγχίνοι {πολλάκις} ὅτι οὐχ  αὐτὴ   δύναμις ἑκατέρου, ὥσπερ οὐδ᾽
[4, 6, 2]   κυριώτεραι· αὑτῆς γάρ, καὶ ἔστιν  αὐτὴ   ἐνεργοῦσα ἕκαστον. Πότερα δὲ αὑτὴν
[4, 6, 1]   ἅτε μηδενός, οἶμαι, τύπου ἐν  αὐτῆι   γενομένου γιγνομένου οὐδὲ τῶι
[4, 6, 1]   τύπον τοῦ ὁρατοῦ θείμεθα ἐν  αὐτῆι,   ἐκεῖνο μέν, ὧι ἐνεσφράγισται, οὐκ
[4, 6, 1]   λέγουσα οὕτως ἂν τὸ ἐν  αὐτῆι   οὐδὲν ἀφεστηκὸς ἀφ᾽ αὑτῆς ὡς
[4, 6, 1]   τὸ τοῦ οὐρανοῦ, τοῦ ἐν  αὐτῆι   τύπου τοσούτου δὲ εἶναι οὐ
[4, 6, 1]   φαμεν τῆι ψυχῆι καὶ τυποῦν  αὐτήν,   οὔτε τὴν μνήμην λέγομεν εἶναι
[4, 6, 3]   διάκεινται, καὶ οὔτε οἱ σῶμα  αὐτὴν   τιθέμενοι ὁρῶσιν, ὅσα ἀδύνατα τῆι
[4, 6, 3]   ψυχῆς, εἰ μηδὲν λαβοῦσα εἰς  αὑτὴν   ἀντίληψιν ὧν οὐκ ἔσχε ποιεῖται.
[4, 6, 2]   αὐτὴ ἐνεργοῦσα ἕκαστον. Πότερα δὲ  αὑτὴν   μὲν ψυχὴ δύο καὶ
[4, 6, 2]   ἐκεῖνα μᾶλλον ἐνέργειαι καὶ κυριώτεραι·  αὑτῆς   γάρ, καὶ ἔστιν αὐτὴ ἐνεργοῦσα
[4, 6, 2]   δύνηται, ἐὰν μὴ πληγῆι, τὸ  αὑτῆς   γινώσκειν δύναμις ἑκάστη, πάσχειν, ἀλλ᾽
[4, 6, 3]   οἷον συναψάμενα καὶ ταῦτα παρ᾽  αὑτῆς   οἷον ἐκλάμπειν ποιεῖ καὶ πρὸ
[4, 6, 1]   ἐν αὐτῆι οὐδὲν ἀφεστηκὸς ἀφ᾽  αὑτῆς   ὡς πόρρω ὂν βλέποι; Τό
[4, 6, 1]   τῶν ἄλλων αἰσθήσεων μεταφέροντες τὸ  αὐτὸ   ἐξεύροιμεν ἂν τὸ ζητούμενον. Δῆλον
[4, 6, 3]   ἐπὶ τὸ πολὺ οὐχ οἱ  αὐτοὶ   μνήμονες καὶ ἀγχίνοι {πολλάκις} ὅτι
[4, 6, 3]   εἰς μνήμην ἐλθοῦσα, εἰ πρὸς  αὐτοῖς   γίγνοιτο· γινώσκει γὰρ τῶι αὐτά
[4, 6, 3]   ἐξετάζειν ἄνθρωποι, ὡς πρόχειροι  αὐτοῖς   ἐπιβολαὶ ἐξ αἰσθητῶν ἐγγίνονται δι᾽
[4, 6, 3]   ὅτι μὴ ἀφίστανται, ἀλλὰ κεῖται  αὐτοῖς   πρὸ ὀμμάτων ὡς ἂν ὁρῶσιν
[4, 6, 2]   δέδοται, ἀλλ᾽ οὐ κρατεῖσθαι. Τὸν  αὐτὸν   δὴ τρόπον καὶ ἐπὶ ἀκοῆς
[4, 6, 3]   ἰέναι. Τὰ δ᾽ αἰσθητὰ τὸν  αὐτὸν   τρόπον οἷον συναψάμενα καὶ ταῦτα
[4, 6, 3]   δύναμις ἑκατέρου, ὥσπερ οὐδ᾽  αὐτὸς   πυκτικὸς καὶ δρομικός· ἐπικρατοῦσι γὰρ
[4, 6, 1]   τὸ πρῶτον ἐγένετο. Διὸ τοῦ  αὐτοῦ   λόγου ἂν εἴη ἄμφω,
[4, 6, 1]   ὂν βλέποι; Τό τε μέγεθος  αὐτοῦ,   ὅσον ἐστὶν ἔξω, πῶς ἂν
[4, 6, 3]   ἀλλ᾽ ὕστερον εἰς ἀναπόλησιν τῶν  αὐτῶν   ἐρχόμεθα; ὅτι τὴν δύναμιν
[4, 6, 2]   πάθη, τὰ δ᾽ ὅσα αἰσθήσεις  αὐτῶν   καὶ κρίσεως, τῶν παθῶν εἰσι
[4, 6, 3]   ὁρῶσιν, ὅσα ἀδύνατα τῆι ὑποθέσει  αὐτῶν   συμβαίνει, οὔτε οἱ ἀσώματον.
[4, 6, 1]   τὸ ἐν αὐτῆι οὐδὲν ἀφεστηκὸς  ἀφ᾽   αὑτῆς ὡς πόρρω ὂν βλέποι;
[4, 6, 1]   ἂν τὸ ἐν αὐτῆι οὐδὲν  ἀφεστηκὸς   ἀφ᾽ αὑτῆς ὡς πόρρω ὂν
[4, 6, 3]   μνημονεύειν λέγεται μᾶλλον, ὅτι μὴ  ἀφίστανται,   ἀλλὰ κεῖται αὐτοῖς πρὸ ὀμμάτων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/06/2010