Ennéade, livre, chap.
[1, 7, 56]	δ´ οὐκ ἔστιν ἔτι ὄν,	ἤ,	εἰ ἔστιν, ἐστερημένον ζωῆς οὐδ´
[1, 7, 56]	πῶς ὁ θάνατος οὐ κακόν;	Ἢ	ἀγαθὴ μὲν ἡ ζωὴ οἷς
[1, 7, 56]	ὁ δὲ θάνατος μᾶλλον ἀγαθόν.	Ἢ	λεκτέον αὐτὴν μὲν τὴν ἐν
[1, 7, 56]	ἀγαθόν, ὑπάρχει τοῦτο ζῶντι παντί;	Ἢ	οὔ· χωλεύει γὰρ ἡ ζωὴ
[1, 7, 56]	ἄλλα πάντα πρὸς αὐτὸ πῶς;	Ἢ	τὰ μὲν ἄψυχα πρὸς ψυχὴν,
[1, 7, 56]	ἕτερον εἴποι ἀγαθὸν ἑκάστῳ εἶναι	ἢ	τὴν κατὰ φύσιν τῆς ζωῆς
[1, 7, 56]	πῶς οὐχ ὁ θάνατος κακόν;	Ἢ	τίνι; Τὸ γὰρ κακὸν συμβεβηκέναι
[1, 7, 56]	ἂν εἴη κακὸν αὐτῇ, ἀλλ´	ἡ	ζωή. Εἰ δὲ καὶ ἐν
[1, 7, 56]	τὸ ἔργον αὐτοῦ. Εἰ δὴ	ἡ	ζωὴ ἡμῖν, ᾗ μέμικται κακόν,
[1, 7, 56]	ἐν Ἅιδου δίκαι, πάλιν αὐτῇ	ἡ	ζωὴ κἀκεῖ κακόν, ὅτι μὴ
[1, 7, 56]	οὐ κακόν; Ἢ ἀγαθὴ μὲν	ἡ	ζωὴ οἷς ἐστιν, ἀγαθὸν οὐ
[1, 7, 56]	ἀμφοτέρων δεκτική. Ἀλλ´ εἰ ἀγαθὴ	ἡ	ζωή, πῶς ὁ θάνατος οὐ
[1, 7, 56]	παντί; Ἢ οὔ· χωλεύει γὰρ	ἡ	ζωὴ τῷ φαύλῳ, ὥσπερ ὄμμα
[1, 7, 56]	ζωή, θάνατος δὲ διάλυσις τούτων,	ἡ	ψυχὴ ἔσται ἀμφοτέρων δεκτική. Ἀλλ´
[1, 7, 56]	Εἰ δὴ ἡ ζωὴ ἡμῖν,	ᾗ	μέμικται κακόν, ἀγαθόν, πῶς οὐχ
[1, 7, 56]	φύσιν ἀεὶ μηδὲν ἐλλείπουσαν; Ψυχῆς	δὴ	ἐνέργεια τὸ κατὰ φύσιν ἀγαθὸν
[1, 7, 56]	διχῶς καὶ ἐπ´ αὐτό. ~Εἰ	δὴ	ζωὴ ἀγαθόν, ὑπάρχει τοῦτο ζῶντι
[1, 7, 56]	ποιεῖ τὸ ἔργον αὐτοῦ. Εἰ	δὴ	ἡ ζωὴ ἡμῖν, ᾗ μέμικται
[1, 7, 56]	ζωὴ καὶ ψυχὴ μετὰ θάνατον,	ἤδη	ἂν εἴη ἀγαθόν, ὅσῳ μᾶλλον
[1, 7, 56]	οὐ ζῶσαν τὸ σύνθετον, ἀλλ´	ἤδη	χωρίζουσαν ἑαυτήν.
[1, 7, 56]	φύσιν οὖσαν καὶ τὰ ἄλλα	ἀγαθοειδῆ	ποιοῦσαν οὐ τῇ πρὸς ἐκεῖνα
[1, 7, 56]	ἔσται ἀμφοτέρων δεκτική. Ἀλλ´ εἰ	ἀγαθὴ	ἡ ζωή, πῶς ὁ θάνατος
[1, 7, 56]	ὁ θάνατος οὐ κακόν; Ἢ	ἀγαθὴ	μὲν ἡ ζωὴ οἷς ἐστιν,
[1, 7, 56]	ψυχὴ μετὰ θάνατον, ἤδη ἂν	εἴη	ἀγαθόν, ὅσῳ μᾶλλον ἐνεργεῖ τὰ
[1, 7, 56]	καὶ ἁπλῶς τοῦτο ἀγαθὸν ἂν	εἴη.	Εἰ οὖν τι μὴ πρὸς
[1, 7, 56]	σῴζοι, οὐχ ὁ θάνατος ἂν	εἴη	κακὸν αὐτῇ, ἀλλ´ ἡ ζωή.
[1, 7, 56]	γίνεται, τί ἂν ἐκεῖ οὔσῃ	εἴη	κακόν; Καὶ ὅλως ὥσπερ τοῖς
[1, 7, 56]	ἄλλα, δῆλον, ὡς τοῦτο ἂν	εἴη	τὸ ἀγαθόν, δι´ ὃ καὶ
[1, 7, 56]	καὶ εἴ τι ἐκ πολλῶν	εἴη,	τούτῳ εἶναι ἀγαθὸν τὴν τοῦ
[1, 7, 56]	τούτων, ἡ ψυχὴ ἔσται ἀμφοτέρων	δεκτική.	Ἀλλ´ εἰ ἀγαθὴ ἡ ζωή,
[1, 7, 56]	ἡ ζωὴ κἀκεῖ κακόν, ὅτι	μὴ	ζωὴ μόνον. Ἀλλ´ εἰ σύνοδος
[1, 7, 56]	τῷ φαύλῳ, ὥσπερ ὄμμα τῷ	μὴ	καθαρῶς ὁρῶντι· οὐ γὰρ ποιεῖ
[1, 7, 56]	ἄριστον ἀγαθόν, δεῖ τὸ ἀγαθὸν	μὴ	πρὸς ἄλλο βλέπον μηδ´ ἐφιέμενον
[1, 7, 56]	ἂν εἴη. Εἰ οὖν τι	μὴ	πρὸς ἄλλο ἐνεργοῖ ἄριστον ὂν
[1, 7, 56]	τὸ καθαρὸν αὐτῆς· εἰ δὲ	μὴ	σῴζοι, οὐχ ὁ θάνατος ἂν
[1, 7, 56]	νοήσει τἀγαθὸν εἶναι, ἀλλ´ αὐτῇ	μονῇ	τἀγαθὸν εἶναι. Καὶ γὰρ ὅτι
[1, 7, 56]	ὅλης γίνεται, τί ἂν ἐκεῖ	οὔσῃ	εἴη κακόν; Καὶ ὅλως ὥσπερ
[1, 7, 56]	οὕτως οὐδὲ τῇ ψυχῇ τῇ	σωζούσῃ	τὸ καθαρὸν αὐτῆς· εἰ δὲ
[1, 7, 56]	σώματι ζωὴν κακὸν παρ´ αὐτῆς,	τῇ	δὲ ἀρετῇ ἐν ἀγαθῷ γίνεσθαι
[1, 7, 56]	ἐκεῖνα γὰρ πρὸς αὐτήν οὐ	τῇ	ἐνεργείᾳ οὐδὲ τῇ νοήσει τἀγαθὸν
[1, 7, 56]	ὡσαύτως. Ψυχῇ δὲ τὸ ζῆν,	τῇ	μὲν πρώτῃ τῇ μετὰ νοῦν,
[1, 7, 56]	τὸ ζῆν, τῇ μὲν πρώτῃ	τῇ	μετὰ νοῦν, ἐγγυτέρω ἀληθείας, καὶ
[1, 7, 56]	αὐτήν οὐ τῇ ἐνεργείᾳ οὐδὲ	τῇ	νοήσει τἀγαθὸν εἶναι, ἀλλ´ αὐτῇ
[1, 7, 56]	τὰ ἄλλα ἀγαθοειδῆ ποιοῦσαν οὐ	τῇ	πρὸς ἐκεῖνα ἐνεργείᾳ ἐκεῖνα γὰρ
[1, 7, 56]	οὐδέν, οὕτως οὐδὲ τῇ ψυχῇ	τῇ	σωζούσῃ τὸ καθαρὸν αὐτῆς· εἰ
[1, 7, 56]	κακὸν δὲ οὐδέν, οὕτως οὐδὲ	τῇ	ψυχῇ τῇ σωζούσῃ τὸ καθαρὸν
[1, 7, 56]	κακὸν παρ´ αὐτῆς, τῇ δὲ	ἀρετῇ	ἐν ἀγαθῷ γίνεσθαι τὴν ψυχὴν
[1, 7, 56]	καὶ πρὸς τὸ ἄριστον ἐνεργοῖ	ἀρίστη	οὖσα, οὐ μόνον πρὸς αὐτὴν
[1, 7, 56]	ὁ θάνατος ἂν εἴη κακὸν	αὐτῇ,	ἀλλ´ ἡ ζωή. Εἰ δὲ
[1, 7, 56]	ἐνέργεια τὸ κατὰ φύσιν ἀγαθὸν	αὐτῇ.	Εἰ δὲ καὶ πρὸς τὸ
[1, 7, 56]	καὶ ἐν Ἅιδου δίκαι, πάλιν	αὐτῇ	ἡ ζωὴ κἀκεῖ κακόν, ὅτι
[1, 7, 56]	τῇ νοήσει τἀγαθὸν εἶναι, ἀλλ´	αὐτῇ	μονῇ τἀγαθὸν εἶναι. Καὶ γὰρ
[1, 7, 56]	ἀληθείας, καὶ διὰ νοῦ ἀγαθοειδὲς	αὕτη·	ἔχοι δ´ ἂν τὸ ἀγαθόν,
[1, 7, 56]	δὲ τὸ ζῆν, τῇ μὲν	πρώτῃ	τῇ μετὰ νοῦν, ἐγγυτέρω ἀληθείας,
[1, 7, 56]	τὰ μὲν ἄψυχα πρὸς ψυχὴν,	ψυχὴ	δὲ πρὸς αὐτὸ διὰ νοῦ.
[1, 7, 56]	ἑνός, καὶ τὸ εἶδος ὡσαύτως.	Ψυχῇ	δὲ τὸ ζῆν, τῇ μὲν
[1, 7, 56]	θάνατος δὲ διάλυσις τούτων, ἡ	ψυχὴ	ἔσται ἀμφοτέρων δεκτική. Ἀλλ´ εἰ
[1, 7, 56]	Εἰ δ´ ἔστι ζωὴ καὶ	ψυχὴ	μετὰ θάνατον, ἤδη ἂν εἴη
[1, 7, 56]	δὲ οὐδέν, οὕτως οὐδὲ τῇ	ψυχῇ	τῇ σωζούσῃ τὸ καθαρὸν αὐτῆς·
[1, 7, 56]	καὶ ἐπ´ αὐτό. ~Εἰ δὴ	ζωὴ	ἀγαθόν, ὑπάρχει τοῦτο ζῶντι παντί;
[1, 7, 56]	εἴη κακὸν αὐτῇ, ἀλλ´ ἡ	ζωή.	Εἰ δὲ καὶ ἐν Ἅιδου
[1, 7, 56]	ἔργον αὐτοῦ. Εἰ δὴ ἡ	ζωὴ	ἡμῖν, ᾗ μέμικται κακόν, ἀγαθόν,
[1, 7, 56]	σύνοδος μὲν ψυχῆς καὶ σώματος	ζωή,	θάνατος δὲ διάλυσις τούτων, ἡ
[1, 7, 56]	τῷ λίθῳ. Εἰ δ´ ἔστι	ζωὴ	καὶ ψυχὴ μετὰ θάνατον, ἤδη
[1, 7, 56]	Ἅιδου δίκαι, πάλιν αὐτῇ ἡ	ζωὴ	κἀκεῖ κακόν, ὅτι μὴ ζωὴ
[1, 7, 56]	ὅτῳ νοῦ μέτεστιν· ὥστε ὅτῳ	ζωὴ	μετὰ νοῦ, διχῶς καὶ ἐπ´
[1, 7, 56]	ζωὴ κἀκεῖ κακόν, ὅτι μὴ	ζωὴ	μόνον. Ἀλλ´ εἰ σύνοδος μὲν
[1, 7, 56]	κακόν; Ἢ ἀγαθὴ μὲν ἡ	ζωὴ	οἷς ἐστιν, ἀγαθὸν οὐ καθόσον
[1, 7, 56]	δεκτική. Ἀλλ´ εἰ ἀγαθὴ ἡ	ζωή,	πῶς ὁ θάνατος οὐ κακόν;
[1, 7, 56]	βλέποι· νοῦς δὲ μετὰ τἀγαθόν.	Ζωὴ	τοίνυν, ὅτῳ τὸ ζῆν, τὸ
[1, 7, 56]	Ἢ οὔ· χωλεύει γὰρ ἡ	ζωὴ	τῷ φαύλῳ, ὥσπερ ὄμμα τῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/10/2007