Ennéade, livre, chap. |
[1, 7, 56] |
δ´
οὐκ
ἔστιν
ἔτι
ὄν,
|
ἤ, |
εἰ
ἔστιν,
ἐστερημένον
ζωῆς
οὐδ´ |
[1, 7, 56] |
πῶς
ὁ
θάνατος
οὐ
κακόν;
|
Ἢ |
ἀγαθὴ
μὲν
ἡ
ζωὴ
οἷς |
[1, 7, 56] |
ὁ
δὲ
θάνατος
μᾶλλον
ἀγαθόν.
|
Ἢ |
λεκτέον
αὐτὴν
μὲν
τὴν
ἐν |
[1, 7, 56] |
ἀγαθόν,
ὑπάρχει
τοῦτο
ζῶντι
παντί;
|
Ἢ |
οὔ·
χωλεύει
γὰρ
ἡ
ζωὴ |
[1, 7, 56] |
ἄλλα
πάντα
πρὸς
αὐτὸ
πῶς;
|
Ἢ |
τὰ
μὲν
ἄψυχα
πρὸς
ψυχὴν, |
[1, 7, 56] |
ἕτερον
εἴποι
ἀγαθὸν
ἑκάστῳ
εἶναι
|
ἢ |
τὴν
κατὰ
φύσιν
τῆς
ζωῆς |
[1, 7, 56] |
πῶς
οὐχ
ὁ
θάνατος
κακόν;
|
Ἢ |
τίνι;
Τὸ
γὰρ
κακὸν
συμβεβηκέναι |
[1, 7, 56] |
ἂν
εἴη
κακὸν
αὐτῇ,
ἀλλ´
|
ἡ |
ζωή.
Εἰ
δὲ
καὶ
ἐν |
[1, 7, 56] |
τὸ
ἔργον
αὐτοῦ.
Εἰ
δὴ
|
ἡ |
ζωὴ
ἡμῖν,
ᾗ
μέμικται
κακόν, |
[1, 7, 56] |
ἐν
Ἅιδου
δίκαι,
πάλιν
αὐτῇ
|
ἡ |
ζωὴ
κἀκεῖ
κακόν,
ὅτι
μὴ |
[1, 7, 56] |
οὐ
κακόν;
Ἢ
ἀγαθὴ
μὲν
|
ἡ |
ζωὴ
οἷς
ἐστιν,
ἀγαθὸν
οὐ |
[1, 7, 56] |
ἀμφοτέρων
δεκτική.
Ἀλλ´
εἰ
ἀγαθὴ
|
ἡ |
ζωή,
πῶς
ὁ
θάνατος
οὐ |
[1, 7, 56] |
παντί;
Ἢ
οὔ·
χωλεύει
γὰρ
|
ἡ |
ζωὴ
τῷ
φαύλῳ,
ὥσπερ
ὄμμα |
[1, 7, 56] |
ζωή,
θάνατος
δὲ
διάλυσις
τούτων,
|
ἡ |
ψυχὴ
ἔσται
ἀμφοτέρων
δεκτική.
Ἀλλ´ |
[1, 7, 56] |
Εἰ
δὴ
ἡ
ζωὴ
ἡμῖν,
|
ᾗ |
μέμικται
κακόν,
ἀγαθόν,
πῶς
οὐχ |
[1, 7, 56] |
ζωὴ
καὶ
ψυχὴ
μετὰ
θάνατον,
|
ἤδη |
ἂν
εἴη
ἀγαθόν,
ὅσῳ
μᾶλλον |
[1, 7, 56] |
οὐ
ζῶσαν
τὸ
σύνθετον,
ἀλλ´
|
ἤδη |
χωρίζουσαν
ἑαυτήν.
|
[1, 7, 56] |
ἐθελήσῃς
ἐπὶ
θάτερα,
πρὸς
τὸν
|
ἥλιόν |
ἐστι
τὸ
φῶς.
~Τὰ
δὲ |
[1, 7, 56] |
πᾶσαι
γραμμαί.
Καὶ
παράδειγμα
ὁ
|
ἥλιος |
ὥσπερ
κέντρον
ὢν
πρὸς
τὸ |
[1, 7, 56] |
αὐτοῦ.
Εἰ
δὴ
ἡ
ζωὴ
|
ἡμῖν, |
ᾗ
μέμικται
κακόν,
ἀγαθόν,
πῶς |
[1, 7, 56] |
βλέπον
μηδ´
ἐφιέμενον
ἄλλου
ἐν
|
ἡσύχῳ |
οὖσαν
πηγὴν
καὶ
ἀρχὴν
ἐνεργειῶν |