Livre, Chap.
[424, 0]	πρὸς ἀλλήλους συμβόλαια μείζων ἐκβαίνει,	ἐκ	δὲ δὴ τῶν συμβολαίων ἔρχεται
[424, 0]	ἤθη τε καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα·	ἐκ	δὲ τούτων εἰς τὰ πρὸς
[439, 0]	τὰ τοιαῦτα ἐγγίγνεται, ὅταν (ἐγγένηται,	ἐκ	λογισμοῦ, τὰ δὲ ἄγοντα καὶ
[439, 0]	ἄρα Λεόντιος ὁ Αγλαΐωνος ἀνιὼν	ἐκ	Πειραιῶς ὑπὸ τὸ βόρειον τεῖχος
[443, 0]	(συνδήσαντα καὶ παντάπασιν ἕνα γενόμενον	ἐκ	πολλῶν, σώφρονα καὶ ἡρμοσμένον, οὕτω
[435, 0]	ἄλληλα σκοποῦντες καὶ τρίβοντες, ὥσπερ	ἐκ	πυρείων ἐκλάμψαι ποιήσαιμεν τὴν δικαιοσύνην·
[428, 0]	ὑπὲρ τοῦ καρποῦ τῆς γενέσεως	ἐκ	τῆς γῆς, ἀλλὰ γεωργική. Δοκεῖ
[425, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Αδείμαντε,	ἐκ	τῆς (παιδείας ὅποι ἄν τις
[435, 0]	(ἐμὴ δόξα, ἀκριβῶς μὲν τοῦτο	ἐκ	τοιούτων μεθόδων, οἵαις νῦν ἐν
[429, 0]	εἶναι ἁλουργά, πρῶτον μὲν ἐκλέγονται	ἐκ	τοσούτων χρωμάτων μίαν φύσιν τὴν
[428, 0]	Τί δέ; τὴν ὑπὲρ τῶν	ἐκ	τοῦ χαλκοῦ ἤ τινα ἄλλην
[423, 0]	τοὺς ἄλλους (αὐτὸν ἀποπέμπεσθαι, ἐάντ’	ἐκ	τῶν ἄλλων σπουδαῖος, εἰς τοὺς
[422, 0]	Ρᾳδίως ἄρα ἡμῖν οἱ ἀθληταὶ	ἐκ	τῶν εἰκότων διπλασίοις τε καὶ
[427, 0]	τὰ δὲ ὅτι αὐτόματα ἔπεισιν	ἐκ	τῶν ἔμπροσθεν ἐπιτηδευμάτων. (Τί οὖν,
[435, 0]	τις οἰηθείη τὸ θυμοειδὲς μὴ	ἐκ	τῶν ἰδιωτῶν ἐν ταῖς πόλεσιν
[426, 0]	τὰς τοιαύτας πόλεις καὶ προθυμουμένους;	οὐκ	ἄγασαι τῆς ἀνδρείας τε καὶ
[434, 0]	τὴν μεγίστην τῆς ἑαυτοῦ πόλεως	οὐκ	ἀδικίαν φήσεις εἶναι; Πῶς δ’
[425, 0]	καὶ τὰ ἑπόμενα εἶναι. ἢ	οὐκ	ἀεὶ τὸ ὅμοιον ὂν ὅμοιον
[437, 0]	ἀμφισβητήσεις ἐπεξιόντες καὶ βεβαιούμενοι ὡς	οὐκ	ἀληθεῖς οὔσας μηκύνειν, ὑποθέμενοι ὡς
[433, 0]	αὑτοῦ πράττειν. οἶσθα ὅθεν τεκμαίρομαι;	Οὐκ,	ἀλλὰ λέγ’ ἔφη. Δοκεῖ μοι,
[434, 0]	καὶ τὴν πόλιν δικαίαν παρέχοι;	(Οὐκ	ἄλλῃ ἔμοιγε δοκεῖ, ἦ δ’
[427, 0]	Υδραν τέμνουσιν. ~(Καὶ μήν, ἔφη,	οὐκ	ἄλλο γέ τι ποιοῦσιν. Εγὼ
[428, 0]	τὸ ζητούμενον· δῆλον γὰρ ὅτι	οὐκ	ἄλλο ἔτι ἦν ἢ τὸ
[439, 0]	ἡ ψυχή, καθ’ ὅσον διψῇ,	οὐκ	ἄλλο (τι βούλεται ἢ πιεῖν,
[442, 0]	Σωφροσύνη γοῦν, ἦ δ’ ὅς,	οὐκ	ἄλλο τί ἐστιν ἢ τοῦτο,
[436, 0]	τῇ αὐτῇ ἕδρᾳ τοῦτο δρᾷ,	οὐκ	ἂν ἀποδεχοίμεθα, ὡς οὐ κατὰ
[422, 0]	πύκταιν, πλουσίοιν δὲ καὶ πιόνοιν,	οὐκ	ἂν δοκεῖ σοι ῥᾳδίως μάχεσθαι;
[425, 0]	μὲν τοίνυν, εἶπον, διὰ ταῦτα	οὐκ	ἂν ἔτι τὰ τοιαῦτα ἐπιχειρήσαιμι
[422, 0]	ἂν δοκεῖ σοι ῥᾳδίως μάχεσθαι;	Οὐκ	ἂν ἴσως, ἔφη, ἅμα γε.
[436, 0]	ἕστηκέ τε καὶ κινεῖται ἅμα,	οὐκ	ἂν οἶμαι ἀξιοῖμεν οὕτω (λέγειν
[444, 0]	αὐτοῖς ὄν, εἰ φαῖμεν ηὑρηκέναι,	οὐκ	ἂν πάνυ τι οἶμαι δόξαιμεν
[440, 0]	μὴ δεῖν ἀντιπράττειν, οἶμαί σε	οὐκ	ἂν φάναι γενομένου ποτὲ ἐν
[425, 0]	τούτων τολμήσομέν τι νομοθετεῖν; Αλλ’	οὐκ	ἄξιον, ἔφη, ἀνδράσι καλοῖς κἀγαθοῖς
[432, 0]	καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτὸ μὲν	οὐκ	ἀπεβλέπομεν, πόρρω δέ ποι ἀπεσκοποῦμεν,
[420, 0]	ὡς οἰόμεθα, τὴν εὐδαίμονα πλάττομεν	οὐκ	ἀπολαβόντες ὀλίγους ἐν αὐτῇ τοιούτους
[428, 0]	διά γε ταύτην, ἀλλὰ τεκτονική.	Οὐκ	ἄρα διὰ τὴν ὑπὲρ τῶν
[424, 0]	τὸν ποιητήν τις οἴηται λέγειν	οὐκ	ᾄσματα νέα ἀλλὰ τρόπον ᾠδῆς
[426, 0]	ταῦτα μὴ ἡγεῖσθαι περὶ αὑτοῦ;	Οὐκ	αὖ, ἔφη, τοῦτό γε. Μὴ
[442, 0]	ἡδονῶν πολὺ καὶ ἰσχυρὸν γενόμενον	(οὐκ	αὖ τὰ αὑτοῦ πράττῃ, ἀλλὰ
[438, 0]	κακὴ καὶ ἀγαθή· ἀλλ’ ἐπειδὴ	οὐκ	αὐτοῦ οὗπερ ἐπιστήμη ἐστὶν ἐγένετο
[443, 0]	Μὰ Δία, ἦ δ’ ὅς,	οὐκ	ἔγωγε. Τέλεον ἄρα ἡμῖν τὸ
[440, 0]	ταῦτα δρᾶν, καί, ὃ λέγω,	οὐκ	ἐθέλει πρὸς τοῦτον αὐτοῦ ἐγείρεσθαι
[439, 0]	φῶμέν τινας ἔστιν ὅτε διψῶντας	οὐκ	ἐθέλειν πιεῖν; Καὶ μάλα γ’
[436, 0]	ταὐτόν γε καὶ πρὸς ταὐτὸν	οὐκ	ἐθελήσει ἅμα, ὥστε ἄν που
[425, 0]	ὥσπερ τοὺς κάμνοντάς τε καὶ	οὐκ	ἐθέλοντας ὑπὸ ἀκολασίας ἐκβῆναι πονηρᾶς
[437, 0]	καὶ μὴ ἐθέλειν μηδ’ ἐπιθυμεῖν	οὐκ	εἰς τὸ ἀπωθεῖν καὶ ἀπελαύνειν
[438, 0]	ἑκάστου μόνον. Οὐκ ἔμαθον, ἔφη.	Οὐκ	ἔμαθες, ἔφην, ὅτι τὸ μεῖζον
[438, 0]	αὐτὰ ἕκαστα αὐτοῦ ἑκάστου μόνον.	Οὐκ	ἔμαθον, ἔφη. Οὐκ ἔμαθες, ἔφην,
[442, 0]	ὅπερ ἐν τῇ πόλει ἐφάνη;	Οὐκ	ἔμοιγε, ἔφη, δοκεῖ. Ωδε γάρ,
[421, 0]	καὶ ὥσπερ ἐν πανηγύρει ἀλλ’	οὐκ	ἐν πόλει ἑστιάτορας εὐδαίμονας, ἄλλο
[440, 0]	δὲ ὅταν ἀδικεῖσθαί τις ἡγῆται;	οὐκ	ἐν τούτῳ ζεῖ τε καὶ
[439, 0]	φαίη τις ἂν τούτων πέρι;	οὐκ	ἐνεῖναι μὲν ἐν τῇ ψυχῇ
[426, 0]	ἄρτι ἐλέγομεν, ὅλη τοιοῦτον ποιῇ,	οὐκ	ἐπαινέσῃ. ἢ οὐ φαίνονταί σοι
[426, 0]	λέγοντι χαλεπαίνειν οὐκ ἔχει χάριν.	Οὐκ	ἐπαινέτης εἶ, ἔφην ἐγώ, ὡς
[438, 0]	τινός. λέγω δὲ τὸ τοιόνδε·	οὐκ	ἐπειδὴ οἰκίας ἐργασίας ἐπιστήμη ἐγένετο,
[433, 0]	ἕκαστος εἷς ὢν ἔπραττε καὶ	οὐκ	ἐπολυπραγμόνει. Δύσκριτον, ἔφη· πῶς δ’
[426, 0]	γὰρ τῷ εὖ λέγοντι χαλεπαίνειν	οὐκ	ἔχει χάριν. Οὐκ ἐπαινέτης εἶ,
[430, 0]	φασι κρείττω δὴ αὑτοῦ ἀποφαίνοντες	οὐκ	οἶδ’ ὅντινα τρόπον, καὶ ἄλλα
[429, 0]	μὲν δὴ ἓν τῶν τεττάρων	οὐκ	οἶδα ὅντινα τρόπον ηὑρήκαμεν, αὐτό
[425, 0]	καὶ τἆλλα ὅσα τοιαῦτα. ἢ	οὐκ	οἴει; Εγωγε. Νομοθετεῖν δ’ αὐτὰ
[422, 0]	οὐδὲν ἂν γένοιτο θαυμαστόν. Αλλ’	οὐκ	οἴει πυκτικῆς πλέον μετέχειν τοὺς
[429, 0]	τὴν τῶν λευκῶν, ἔπειτα προπαρασκευάζουσιν,	οὐκ	ὀλίγῃ παρασκευῇ θεραπεύσαντες ὅπως δέξεται
[420, 0]	οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ κάλλιστον ὂν	οὐκ	ὀστρείῳ ἐναληλιμμένοι εἶεν ἀλλὰ μέλανι—
[439, 0]	πληρώσεών τινων καὶ ἡδονῶν ἑταῖρον.	(Οὔκ,	ἀλλ’ εἰκότως, ἔφη, ἡγοίμεθ’ ἂν
[433, 0]	τἀλλότρια μήτε τῶν αὑτῶν στέρωνται;	Οὔκ,	ἀλλὰ τούτου. Ως δικαίου ὄντος;
[425, 0]	ἢ καὶ τοὐναντίον. Τί γὰρ	οὔκ;	ἦ δ’ ὅς. Εγὼ μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2006