Livre, Chap.
[439, 0]	δοκεῖ οὕτως ἔχειν. ~(Τὸ δὲ	δὴ	δίψος, ἦν δ’ ἐγώ, οὐ
[432, 0]	γε οὑτωσὶ δόξαι· τὸ δὲ	δὴ	λοιπὸν εἶδος, δι’ ὃ ἂν
[427, 0]	(Αρίστωνος, ἡ πόλις· τὸ δὲ	δὴ	μετὰ τοῦτο σκόπει ἐν αὐτῇ,
[439, 0]	ἐν ψυχῇ ἐνόντα· τὸ δὲ	δὴ	τοῦ θυμοῦ καὶ ᾧ θυμούμεθα
[424, 0]	συμβόλαια μείζων ἐκβαίνει, ἐκ δὲ	δὴ	τῶν συμβολαίων ἔρχεται ἐπὶ (τοὺς
[433, 0]	δίκας προστάξεις δικάζειν; Τί μήν;	Η	ἄλλου οὑτινοσοῦν μᾶλλον ἐφιέμενοι δικάσουσιν
[424, 0]	οἰκοδομητέον τοῖς φύλαξιν, ἐν μουσικῇ.	Η	γοῦν παρανομία, ἔφη, ῥᾳδίως αὕτη
[432, 0]	Εὖ ἀγγέλλεις, ἦ δ’ ὅς.	Η	μήν, ἦν δ’ ἐγώ, βλακικόν
[434, 0]	τῇ πόλει. Παντάπασι μὲν οὖν.	Η	τριῶν ἄρα ὄντων γενῶν πολυπραγμοσύνη
[421, 0]	μὴ ἔχων παρέχεσθαι ὑπὸ πενίας	ἤ	τι ἄλλο τῶν εἰς τὴν
[428, 0]	ὑπὲρ τῶν ἐκ τοῦ χαλκοῦ	ἤ	τινα ἄλλην τῶν τοιούτων; Οὐδ’
[431, 0]	ὅταν δὲ ὑπὸ τροφῆς κακῆς	ἤ	τινος ὁμιλίας κρατηθῇ ὑπὸ πλήθους
[434, 0]	ὅταν γε οἶμαι δημιουργὸς ὢν	ἤ	τις ἄλλος χρηματιστὴς (φύσει, ἔπειτα
[425, 0]	τέλεον καὶ νεανικὸν ἀποβαίνειν αὐτὸ	ἢ	ἀγαθὸν ἢ καὶ τοὐναντίον. Τί
[445, 0]	λανθάνῃ ἐάντε μὴ τοιοῦτος ὤν,	ἢ	ἀδικεῖν τε καὶ ἄδικον εἶναι,
[421, 0]	πονηρότερα (ἐργάσεται καὶ τοὺς ὑεῖς	ἢ	ἄλλους οὓς ἂν διδάσκῃ χείρους
[432, 0]	δέ, καὶ πλήθει ἢ χρήμασιν	ἢ	ἄλλῳ ὁτῳοῦν τῶν τοιούτων· ὥστε
[434, 0]	πλούτῳ ἢ πλήθει ἢ ἰσχύι	ἢ	ἄλλῳ τῳ τοιούτῳ εἰς τὸ
[423, 0]	πολλὰς καὶ πολλαπλασίας τῆς τηλικαύτης.	ἢ	ἄλλως οἴει; Οὐ μὰ τὸν
[430, 0]	νόμιμον ἡγεῖσθαι, ἄλλο τέ τι	ἢ	ἀνδρείαν καλεῖν. (Αληθέστατα, ἦν δ’
[429, 0]	ἄλλο τι ἀποβλέψας ἢ δειλὴν	ἢ	ἀνδρείαν πόλιν εἴποι ἀλλ’ ἢ
[429, 0]	ἄλλοι ἐν αὐτῇ ἢ δειλοὶ	ἢ	ἀνδρεῖοι ὄντες κύριοι ἂν εἶεν
[442, 0]	εἰ δοκεῖ ἂν παρακαταθήκην χρυσίου	ἢ	ἀργυρίου δεξάμενος ὁ τοιοῦτος ἀποστερῆσαι,
[440, 0]	ἐνθυμῇ; (Τὸ ποῖον; Οτι τοὐναντίον	ἢ	ἀρτίως ἡμῖν φαίνεται περὶ τοῦ
[425, 0]	καὶ τὸ παράπαν ἀγορανομικὰ ἄττα	ἢ	ἀστυνομικὰ ἢ ἐλλιμενικὰ ἢ ὅσα
[437, 0]	ὃ ἂν βούληταί οἱ γενέσθαι,	ἢ	αὖ, καθ’ ὅσον ἐθέλει τί
[429, 0]	ἐγώ, εἰς ἄλλο τι ἀποβλέψας	ἢ	δειλὴν ἢ ἀνδρείαν πόλιν εἴποι
[429, 0]	οἵ γε ἄλλοι ἐν αὐτῇ	ἢ	δειλοὶ ἢ ἀνδρεῖοι ὄντες κύριοι
[443, 0]	καὶ προδοσιῶν, ἢ ἰδίᾳ ἑταίρων	ἢ	δημοσίᾳ πόλεων, ἐκτὸς ἂν οὗτος
[440, 0]	λήγει τῶν γενναίων, πρὶν ἂν	ἢ	διαπράξηται ἢ τελευτήσῃ ἢ ὥσπερ
[437, 0]	ἑνὶ λόγῳ ποιοῦ τινος πώματος;	ἢ	ἐὰν μέν τις θερμότης τῷ
[436, 0]	τὴν εὐθυωρίαν ἢ εἰς δεξιὰν	ἢ	εἰς ἀριστερὰν ἢ εἰς τὸ
[436, 0]	καὶ ὅταν δὲ τὴν εὐθυωρίαν	ἢ	εἰς δεξιὰν ἢ εἰς ἀριστερὰν
[436, 0]	ἀριστερὰν ἢ εἰς τὸ πρόσθεν	ἢ	εἰς τὸ ὄπισθεν ἐγκλίνῃ ἅμα
[436, 0]	εἰς δεξιὰν ἢ εἰς ἀριστερὰν	ἢ	εἰς τὸ πρόσθεν ἢ εἰς
[429, 0]	ἢ ἀνδρείαν πόλιν εἴποι ἀλλ’	ἢ	εἰς τοῦτο τὸ μέρος ὃ
[434, 0]	τινι τῶν ἐχόντων δικαιοσύνην πρότερον	ἢ>	ἐκεῖ ἐπιχειρήσαιμεν θεάσασθαι, ῥᾷον ἂν
[425, 0]	παράπαν ἀγορανομικὰ ἄττα ἢ ἀστυνομικὰ	ἢ	ἐλλιμενικὰ ἢ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα,
[431, 0]	οὕτως ἔχωσιν; ἐν τοῖς ἄρχουσιν	ἢ	ἐν τοῖς ἀρχομένοις; Εν ἀμφοτέροις
[433, 0]	ἐν τοῖς στρατιώταις ἐγγενομένη, ἢ	ἡ	ἐν (τοῖς ἄρχουσι φρόνησίς τε
[433, 0]	σωτηρία ἐν τοῖς στρατιώταις ἐγγενομένη,	ἢ	ἡ ἐν (τοῖς ἄρχουσι φρόνησίς
[433, 0]	τῶν ἀρχόντων τε καὶ ἀρχομένων,	ἢ	ἡ περὶ δεινῶν τε καὶ
[425, 0]	που τελῶν τινες ἢ πράξεις	ἢ	θέσεις ἀναγκαῖοί εἰσιν ἢ κατ’
[443, 0]	ἱεροσυλιῶν καὶ κλοπῶν καὶ προδοσιῶν,	ἢ	ἰδίᾳ ἑταίρων ἢ δημοσίᾳ πόλεων,
[434, 0]	ἐπαιρόμενος ἢ πλούτῳ ἢ πλήθει	ἢ	ἰσχύι ἢ ἄλλῳ τῳ τοιούτῳ
[441, 0]	ἐν ψυχῇ, λογιστικὸν καὶ ἐπιθυμητικόν;	~ἢ	καθάπερ ἐν τῇ πόλει συνεῖχεν
[436, 0]	αὐτῷ πήξαντες τὸ κέντρον περιφέρωνται,	ἢ	καὶ ἄλλο τι κύκλῳ περιιὸν
[423, 0]	ἑτέροις χρήματά τε καὶ δυνάμεις	ἢ	καὶ αὐτούς, συμμάχοις μὲν ἀεὶ
[437, 0]	πρὸς τὸ αὐτὸ τἀναντία πάθοι	ἢ	καὶ εἴη ἢ καὶ ποιήσειεν.
[437, 0]	ψυχροῦ, ἢ πολλοῦ ἢ ὀλίγου,	ἢ	καὶ ἑνὶ λόγῳ ποιοῦ τινος
[434, 0]	ὄργανα μεταλαμβάνοντες τἀλλήλων ἢ τιμάς,	ἢ	καὶ ὁ αὐτὸς ἐπιχειρῶν ἀμφότερα
[437, 0]	τἀναντία πάθοι ἢ καὶ εἴη	ἢ	καὶ ποιήσειεν. Οὔκουν ἐμέ γε,
[443, 0]	κτῆσιν ἢ περὶ σώματος θεραπείαν	ἢ	καὶ πολιτικόν τι ἢ περὶ
[425, 0]	ἢ κατ’ ἀγορὰς ἢ λιμένας,	ἢ	καὶ τὸ παράπαν ἀγορανομικὰ ἄττα
[425, 0]	νεανικὸν ἀποβαίνειν αὐτὸ ἢ ἀγαθὸν	ἢ	καὶ τοὐναντίον. Τί γὰρ οὔκ;
[425, 0]	πράξεις ἢ θέσεις ἀναγκαῖοί εἰσιν	ἢ	κατ’ ἀγορὰς ἢ λιμένας, ἢ
[443, 0]	οὐδ’ ὁπωστιοῦν γ’ ἂν ἄπιστος	ἢ	κατὰ ὅρκους ἢ κατὰ τὰς
[424, 0]	γὰρ ἐργάζεται, ἔφη, ἄλλο γε	ἢ	κατὰ σμικρὸν εἰσοικισαμένη ἠρέμα ὑπορρεῖ
[443, 0]	ἂν ἄπιστος ἢ κατὰ ὅρκους	ἢ	κατὰ τὰς ἄλλας ὁμολογίας. Πῶς
[425, 0]	τῆς μουσικῆς εἰσδέξωνται, πάλιν τοὐναντίον	ἢ	κείνοις εἰς πάντα συνέπεταί τε
[425, 0]	ἀναγκαῖοί εἰσιν ἢ κατ’ ἀγορὰς	ἢ	λιμένας, ἢ καὶ τὸ παράπαν
[440, 0]	οὖν ἕτερον ὂν καὶ τούτου,	ἢ	λογιστικοῦ τι εἶδος, ὥστε μὴ
[422, 0]	στερεοῖς τε καὶ ἰσχνοῖς μᾶλλον	ἢ	μετὰ κυνῶν προβάτοις πίοσί τε
[426, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, τοῖς ἀνδράσιν;	ἢ	οἴει οἷόν τ’ εἶναι ἀνδρὶ
[436, 0]	ἡδονῶν καὶ ὅσα τούτων (ἀδελφά,	ἢ	ὅλῃ τῇ ψυχῇ καθ’ ἕκαστον
[437, 0]	ποτοῦ ἢ ψυχροῦ, ἢ πολλοῦ	ἢ	ὀλίγου, ἢ καὶ ἑνὶ λόγῳ
[435, 0]	ὂν ταύτῃ ᾗ ταὐτὸν προσαγορεύεται,	ἢ	ὅμοιον; Ομοιον, ἔφη. (Καὶ δίκαιος
[442, 0]	ἄλλο τι δικαιοσύνη δοκεῖν εἶναι	ἢ	ὅπερ ἐν τῇ πόλει ἐφάνη;
[430, 0]	γυμναστικῇ· μηδὲν οἴου ἄλλο μηχανᾶσθαι	ἢ	ὅπως ἡμῖν ὅτι κάλλιστα τοὺς
[425, 0]	ἄττα ἢ ἀστυνομικὰ ἢ ἐλλιμενικὰ	ἢ	ὅσα ἄλλα τοιαῦτα, τούτων τολμήσομέν
[443, 0]	οἰηθῆναι (τοῦτον αὐτὸ δρᾶσαι μᾶλλον	ἢ	ὅσοι μὴ τοιοῦτοι; Οὐδέν’ ἄν,
[434, 0]	ὄργανα μεταλαμβάνωσι καὶ τὰς τιμάς,	ἢ	ὅταν ὁ αὐτὸς πάντα ταῦτα
[438, 0]	αὐτὴ μαθήματος αὐτοῦ ἐπιστήμη ἐστὶν	ἢ	ὅτου δὴ δεῖ θεῖναι τὴν
[431, 0]	ταύτῃ ἂν εἴη τοῦτο ἐνόν.	ἢ	οὐ δοκεῖ; Καὶ μάλα, ἔφη,
[429, 0]	νομοθέτης παρήγγελλεν ἐν τῇ παιδείᾳ.	ἢ	οὐ τοῦτο ἀνδρείαν καλεῖς; Οὐ
[426, 0]	ὅλη τοιοῦτον ποιῇ, οὐκ ἐπαινέσῃ.	ἢ	οὐ φαίνονταί σοι ταὐτὸν ἐργάζεσθαι
[437, 0]	δίψα ἐστί, πλέονος ἄν τινος	ἢ	οὗ λέγομεν ἐπιθυμία ἐν τῇ
[425, 0]	τοιαῦτα καὶ τὰ ἑπόμενα εἶναι.	ἢ	οὐκ ἀεὶ τὸ ὅμοιον ὂν
[425, 0]	σχηματισμὸν καὶ τἆλλα ὅσα τοιαῦτα.	ἢ	οὐκ οἴει; Εγωγε. Νομοθετεῖν δ’
[437, 0]	μή ποτε ἄλλου γένηται ἐπιθυμία	ἢ	οὗπερ πέφυκεν, αὐτοῦ πώματος, καὶ
[436, 0]	Δῆλον ὅτι ταὐτὸν τἀναντία ποιεῖν	ἢ	πάσχειν κατὰ ταὐτόν γε καὶ
[433, 0]	ἀρχόντων τε καὶ ἀρχομένων, ἢ	ἡ	περὶ δεινῶν τε καὶ μή,
[443, 0]	πράττῃ ἢ περὶ χρημάτων κτῆσιν	ἢ	περὶ σώματος θεραπείαν ἢ καὶ
[443, 0]	θεραπείαν ἢ καὶ πολιτικόν τι	ἢ	περὶ τὰ ἴδια συμβόλαια, ἐν
[443, 0]	πράττειν ἤδη, ἐάν τι πράττῃ	ἢ	περὶ χρημάτων κτῆσιν ἢ περὶ
[439, 0]	διψῇ, οὐκ ἄλλο (τι βούλεται	ἢ	πιεῖν, καὶ τούτου ὀρέγεται καὶ
[434, 0]	(φύσει, ἔπειτα ἐπαιρόμενος ἢ πλούτῳ	ἢ	πλήθει ἢ ἰσχύι ἢ ἄλλῳ
[434, 0]	ἄλλος χρηματιστὴς (φύσει, ἔπειτα ἐπαιρόμενος	ἢ	πλούτῳ ἢ πλήθει ἢ ἰσχύι
[422, 0]	πλουσίους ἐπιστήμῃ τε καὶ ἐμπειρίᾳ	ἢ	πολεμικῆς; Εγωγ’ ἔφη. Ρᾳδίως ἄρα
[421, 0]	ἑστιάτορας εὐδαίμονας, ἄλλο ἄν τι	ἢ	πόλιν λέγοι. σκεπτέον οὖν πότερον
[437, 0]	γε θερμοῦ ποτοῦ ἢ ψυχροῦ,	ἢ	πολλοῦ ἢ ὀλίγου, ἢ καὶ
[425, 0]	καὶ εἴ που τελῶν τινες	ἢ	πράξεις ἢ θέσεις ἀναγκαῖοί εἰσιν
[437, 0]	φήσεις ἐκείνου οὗ ἂν ἐπιθυμῇ,	ἢ	προσάγεσθαι τοῦτο ὃ ἂν βούληταί
[434, 0]	τέκτων σκυτοτόμου ἐπιχειρῶν ἔργα ἐργάζεσθαι	ἢ	σκυτοτόμος τέκτονος, ἢ τὰ ὄργανα
[434, 0]	ἔργα ἐργάζεσθαι ἢ σκυτοτόμος τέκτονος,	ἢ	τὰ ὄργανα μεταλαμβάνοντες τἀλλήλων ἢ
[430, 0]	τινὶ καὶ ἁρμονίᾳ προσέοικεν μᾶλλον	ἢ	τὰ πρότερον. Πῶς; Κόσμος πού
[434, 0]	δοκεῖ, ἦ δ’ ὅς, ἔχειν	ἢ	ταύτῃ. Μηδέν, ἦν δ’ ἐγώ,
[437, 0]	ἐάν ποτε ἄλλῃ φανῇ ταῦτα	ἢ	ταύτῃ, πάντα ἡμῖν τὰ ἀπὸ
[443, 0]	οὖν ἕτερον ζητεῖς δικαιοσύνην εἶναι	ἢ	ταύτην τὴν δύναμιν ἣ τοὺς
[440, 0]	γενναίων, πρὶν ἂν ἢ διαπράξηται	ἢ	τελευτήσῃ ἢ ὥσπερ κύων ὑπὸ
[422, 0]	εἶναι ἄλλην τινὰ προσειπεῖν πόλιν	ἢ	τὴν τοιαύτην οἵαν ἡμεῖς κατεσκευάζομεν.
[434, 0]	ἢ τὰ ὄργανα μεταλαμβάνοντες τἀλλήλων	ἢ	τιμάς, ἢ καὶ ὁ αὐτὸς
[428, 0]	ὅτι οὐκ ἄλλο ἔτι ἦν	ἢ	τὸ ὑπολειφθέν. Ορθῶς, ἔφη, λέγεις.
[435, 0]	τι κατὰ τὸν ἄνω τόπον,	ἢ	τὸ φιλομαθές, ~ὃ δὴ τὸν
[436, 0]	(μάλιστ’ ἄν τις αἰτιάσαιτο τόπον,	ἢ	τὸ φιλοχρήματον τὸ περὶ τούς
[429, 0]	ἀνδρεῖοι ὄντες κύριοι ἂν εἶεν	ἢ	τοίαν αὐτὴν εἶναι ἢ τοίαν.
[429, 0]	εἶεν ἢ τοίαν αὐτὴν εἶναι	ἢ	τοίαν. Οὐ γάρ. Καὶ ἀνδρεία
[437, 0]	οὗ πέφυκεν, τοῦ δὲ τοίου	ἢ	τοίου τὰ προσγιγνόμενα. ~(Μήτοι τις,
[428, 0]	οἴει ἡμῖν χαλκέας (πλείους ἐνέσεσθαι	ἢ	τοὺς ἀληθινοὺς φύλακας τούτους; Πολύ,
[433, 0]	φρόνησίς τε καὶ φυλακὴ ἐνοῦσα,	ἢ	τοῦτο μάλιστα ἀγαθὴν αὐτὴν ποιεῖ
[421, 0]	ὅτι πλείστη αὐτοῖς εὐδαιμονία ἐγγενήσεται,	ἢ	τοῦτο μὲν εἰς τὴν πόλιν
[442, 0]	ὅς, οὐκ ἄλλο τί ἐστιν	ἢ	τοῦτο, πόλεώς τε καὶ ἰδιώτου.
[433, 0]	ἄλλου οὑτινοσοῦν μᾶλλον ἐφιέμενοι δικάσουσιν	ἢ	τούτου, ὅπως ἂν ἕκαστοι μήτ’
[439, 0]	καὶ ᾧ θυμούμεθα πότερον τρίτον,	ἢ	τούτων ποτέρῳ ἂν εἴη ὁμοφυές;
[436, 0]	τῷ αὐτῷ τούτῳ ἕκαστα πράττομεν	ἢ	τρισὶν οὖσιν ἄλλο ἄλλῳ· μανθάνομεν
[427, 0]	ἔχωμεν, οὐδὲ χρησόμεθα ἐξηγητῇ ἀλλ’	ἢ	τῷ πατρίῳ· οὗτος γὰρ δήπου
[443, 0]	θεῶν ἀθεραπευσίαι παντὶ ἄλλῳ μᾶλλον	ἢ	τῷ τοιούτῳ προσήκουσι. Παντὶ μέντοι,
[434, 0]	τοῦ πολεμικοῦ εἶδος ἐπιχειρῇ ἰέναι,	ἢ	τῶν πολεμικῶν τις εἰς τὸ
[420, 0]	πόλει φαίνονται καθῆσθαι οὐδὲν ἄλλο	ἢ	φρουροῦντες. Ναί, ἦν δ' ἐγώ,
[420, 0]	ἣ ἐκείνους πᾶν μᾶλλον (ἀπεργάσεται	ἢ	φύλακας. ἐπιστάμεθα γὰρ καὶ τοὺς
[432, 0]	ἰσχύι, εἰ δέ, καὶ πλήθει	ἢ	χρήμασιν ἢ ἄλλῳ ὁτῳοῦν τῶν
[437, 0]	δίψα ἆρά γε θερμοῦ ποτοῦ	ἢ	ψυχροῦ, ἢ πολλοῦ ἢ ὀλίγου,
[440, 0]	ἂν ἢ διαπράξηται ἢ τελευτήσῃ	ἢ	ὥσπερ κύων ὑπὸ νομέως ὑπὸ
[422, 0]	πολεμεῖν, ἐπειδὰν χρήματα μὴ κεκτημένη	ᾖ,	ἄλλως τε κἂν πρὸς μεγάλην
[426, 0]	σφετέρας βουλήσεις καὶ ταύτας δεινὸς	ᾖ	ἀποπληροῦν, οὗτος ἄρα ἀγαθός τε
[438, 0]	γε πολὺ μεῖζον πολὺ ἐλάττονος.	ἦ	γάρ; Ναί. Αρ’ οὖν καὶ
[430, 0]	τοιαῦτα ὥσπερ ἴχνη αὐτῆς λέγεται.	ἦ	γάρ; Πάντων μάλιστα, ἔφη. Οὐκοῦν
[425, 0]	καὶ τοὐναντίον. Τί γὰρ οὔκ;	ἦ	δ’ ὅς. Εγὼ μὲν τοίνυν,
[420, 0]	συχνὰ τῆς κατηγορίας ἀπολείπεις. Ἀλλ'	ἦ	δ' ὅς, ἔστω καὶ ταῦτα
[434, 0]	παρέχοι; (Οὐκ ἄλλῃ ἔμοιγε δοκεῖ,	ἦ	δ’ ὅς, ἔχειν ἢ ταύτῃ.
[432, 0]	τι ἐκφευξεῖσθαι ἡμᾶς. Εὖ ἀγγέλλεις,	ἦ	δ’ ὅς. Η μήν, ἦν
[428, 0]	ἐγώ, καὶ ἐν τίσιν; Αὕτη,	ἦ	δ’ ὅς, ἡ φυλακική, καὶ
[432, 0]	ἐμοῦ. Ποιήσω ταῦτα, ἀλλὰ μόνον,	ἦ	δ’ ὅς, ἡγοῦ. Καὶ μήν,
[427, 0]	πρῶτα τῶν νομοθετημάτων. Τὰ ποῖα;	ἦ	δ’ ὅς. Ιερῶν τε ἱδρύσεις
[438, 0]	ἐσομένου ἐλάττονος; Αλλὰ τί μήν;	ἦ	δ’ ὅς. (Καὶ τὰ πλείω
[442, 0]	τε καὶ ῥυθμῷ; Κομιδῇ γε,	ἦ	δ’ ὅς. Καὶ τούτω δὴ
[421, 0]	ἀποδίδωσι τοῦ μεταλαμβάνειν εὐδαιμονίας. Αλλ’	ἦ	δ’ ὅς, καλῶς μοι δοκεῖς
[430, 0]	σὺ ἄλλο λέγεις. Αλλ’ οὐδέν,	ἦ	δ’ ὅς, λέγω· δοκεῖς γάρ
[441, 0]	τὰ αὑτοῦ πράττων. Καὶ μάλα,	ἦ	δ’ ὅς, μνημονευτέον. Οὐκοῦν τῷ
[442, 0]	μὴ στασιάζωσιν αὐτῷ; Σωφροσύνη γοῦν,	ἦ	δ’ ὅς, οὐκ ἄλλο τί
[443, 0]	παρέχεται καὶ πόλεις; Μὰ Δία,	ἦ	δ’ ὅς, οὐκ ἔγωγε. Τέλεον
[437, 0]	καλοῦμεν καὶ ἣν πεῖναν; Φήσομεν,	ἦ	δ’ ὅς. Οὐκοῦν τὴν μὲν
[425, 0]	διήλθομεν. Εἰ δὲ μή γε,	ἦ	δ’ ὅς, πολλὰ τοιαῦτα τιθέμενοι
[422, 0]	δύο τοιαύτας ῥᾷον. Πῶς εἶπες;	ἦ	δ’ ὅς. Πρῶτον μέν που,
[439, 0]	ἔστι δὲ δήπου δίψος— Εγωγε,	ἦ	δ’ ὅς· πώματός γε. Οὐκοῦν
[428, 0]	ἄτοπον περὶ αὐτὴν φαίνεται. Τί;	ἦ	δ’ ὅς. Σοφὴ μὲν τῷ
[437, 0]	οὐδὲν γὰρ ταύτῃ διοίσει. Αλλ’	ἦ	δ’ ὅς, τῶν ἐναντίων. Τί
[444, 0]	ταύτῃ αὖ ἐπιστατοῦσαν δόξαν. Παντάπασιν,	ἦ	δ’ ὅς, ὦ Σώκρατες, ἀληθῆ
[423, 0]	παιζόντων. ~δύο μέν, κἂν ὁτιοῦν	ᾖ,	πολεμία (ἀλλήλαις, ἡ μὲν πενήτων,
[440, 0]	νοεῖς ὃ βούλομαι λέγειν. ἀλλ’	ἦ	πρὸς τούτῳ καὶ τόδε ἐνθυμῇ;
[437, 0]	πλήθους παρουσίαν πολλὴ ἡ δίψα	ᾖ,	τὴν τοῦ πολλοῦ παρέξεται, ἐὰν
[438, 0]	τι λέγω, ὡς, οἵων ἂν	ᾖ,	τοιαῦτα καὶ ἔστιν, ὡς ἄρα
[440, 0]	ἀδικεῖν; οὐχ ὅσῳ ἂν γενναιότερος	ᾖ,	τοσούτῳ ἧττον δύναται ὀργίζεσθαι καὶ
[431, 0]	βέλτιον φύσει τοῦ χείρονος ἐγκρατὲς	ᾖ,	τοῦτο λέγειν τὸ κρείττω αὑτοῦ
[423, 0]	ἀληθῶς μεγίστη, καὶ ἐὰν μόνον	ᾖ	χιλίων τῶν προπολεμούντων· οὕτω γὰρ
[427, 0]	εἴη ἡ δικαιοσύνη καὶ ποῦ	ἡ	ἀδικία, καὶ τί ἀλλήλοιν διαφέρετον,
[444, 0]	κατάδηλα ἤδη σαφῶς, εἴπερ καὶ	ἡ	ἀδικία τε καὶ δικαιοσύνη; Πῶς
[432, 0]	Τί δή; ~Οτι οὐχ ὥσπερ	ἡ	ἀνδρεία καὶ ἡ σοφία ἐν
[439, 0]	προσέλκονται, ἀλλ’ ὅτι ἄλλη μὲν	ἡ	ἀπωθοῦσα χείρ, ἑτέρα δὲ ἡ
[431, 0]	εἴπερ αὖ ἐν ἄλλῃ πόλει	ἡ	αὐτὴ δόξα ἔνεστι τοῖς (τε
[432, 0]	(ἑκατέρα ἐνοῦσα ἡ μὲν σοφήν,	ἡ	δὲ ἀνδρείαν τὴν πόλιν παρείχετο,
[423, 0]	πολεμία (ἀλλήλαις, ἡ μὲν πενήτων,	ἡ	δὲ πλουσίων· τούτων δ’ ἐν
[443, 0]	τοιοῦτόν τι ἦν, ὡς ἔοικεν,	ἡ	δικαιοσύνη ἀλλ’ οὐ περὶ τὴν
[432, 0]	δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτ’ ἐστὶν	ἡ	δικαιοσύνη. Δῆλον. Οὐκοῦν, ὦ Γλαύκων,
[433, 0]	δοκεῖ, ἤτοι τούτου τι εἶδος	ἡ	δικαιοσύνη. ἐθέμεθα δὲ δήπου καὶ
[433, 0]	φίλε, κινδυνεύει τρόπον τινὰ γιγνόμενον	ἡ	δικαιοσύνη εἶναι, τὸ τὰ αὑτοῦ
[432, 0]	τὸν νοῦν, μή πῃ διαφύγῃ	ἡ	δικαιοσύνη καὶ ἀφανισθεῖσα ἄδηλος γένηται.
[427, 0]	ἴδωμεν ποῦ ποτ’ ἂν εἴη	ἡ	δικαιοσύνη καὶ ποῦ ἡ ἀδικία,
[438, 0]	τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν· εἰ οὖν	ἡ	δίψα ἐπιθυμία ἐστί, χρηστοῦ ἂν
[437, 0]	δὲ διὰ πλήθους παρουσίαν πολλὴ	ἡ	δίψα ᾖ, τὴν τοῦ πολλοῦ
[430, 0]	ὥσπερ βαφήν, ἵνα δευσοποιὸς αὐτῶν	ἡ	δόξα γίγνοιτο καὶ περὶ δεινῶν
[435, 0]	γ’ ἴσθι, ὦ Γλαύκων, ὡς	ἡ	(ἐμὴ δόξα, ἀκριβῶς μὲν τοῦτο
[435, 0]	γὰρ μακροτέρα καὶ πλείων ὁδὸς	ἡ	ἐπὶ τοῦτο ἄγουσα ἴσως μέντοι
[437, 0]	βρώματος; Οὕτως, ἔφη, αὐτή γε	ἡ	ἐπιθυμία ἑκάστη αὐτοῦ μόνον ἑκάστου
[438, 0]	καὶ τῶν ὑγιεινῶν καὶ νοσωδῶν	ἡ	ἐπιστήμη ὑγιεινὴ καὶ νοσώδης καὶ
[428, 0]	Καὶ μὴν τοῦτό γε αὐτό,	ἡ	εὐβουλία, δῆλον ὅτι ἐπιστήμη τίς
[445, 0]	ἴδῃς ὅσα καὶ εἴδη ἔχει	ἡ	κακία, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἅ
[423, 0]	κἂν ὁτιοῦν ᾖ, πολεμία (ἀλλήλαις,	ἡ	μὲν πενήτων, ἡ δὲ πλουσίων·
[432, 0]	ἐν μέρει τινὶ (ἑκατέρα ἐνοῦσα	ἡ	μὲν σοφήν, ἡ δὲ ἀνδρείαν
[433, 0]	ἐγγενόμενον, δύσκριτον ἂν εἴη πότερον	ἡ	ὁμοδοξία τῶν ἀρχόντων τε καὶ
[429, 0]	δευσοποιὸν γίγνεται τὸ βαφέν, καὶ	ἡ	πλύσις οὔτ’ ἄνευ ῥυμμάτων οὔτε
[426, 0]	μέντοι μὰ Δία. Οὐδ’ ἂν	ἡ	πόλις ἄρα, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν,
[428, 0]	μὲν τῷ ὄντι δοκεῖ μοι	ἡ	πόλις εἶναι ἣν διήλθομεν· εὔβουλος
[423, 0]	παντὶ τρόπῳ ὅπως μήτε σμικρὰ	ἡ	πόλις ἔσται μήτε μεγάλη δοκοῦσα,
[420, 0]	μακαρίους ποιεῖν, ἵνα δὴ ὅλη	ἡ	πόλις εὐδαιμονῇ. ἀλλ’ ἡμᾶς μὴ
[423, 0]	γίγνηται, καὶ οὕτω δὴ σύμπασα	ἡ	πόλις μία φύηται ἀλλὰ μὴ
[422, 0]	ὦ Σώκρατες, σκόπει, πῶς ἡμῖν	ἡ	πόλις οἵα τ’ ἔσται πολεμεῖν,
[429, 0]	πόλεως, δι’ ὃ τοιαύτη κλητέα	ἡ	πόλις, οὐ πάνυ χαλεπὸν ἰδεῖν.
[428, 0]	τεκτόνων ἐπιστήμην σοφὴ καὶ εὔβουλος	ἡ	πόλις προσρητέα; (Οὐδαμῶς, ἔφη, διά
[423, 0]	δ’ ὀλίγοις. καὶ ἕως ἂν	ἡ	πόλις σοι οἰκῇ σωφρόνως ὡς
[419, 0]	δι' ἑαυτούς, ὧν ἔστι μὲν	ἡ	πόλις τῇ ἀληθείᾳ, οἱ δὲ
[427, 0]	σοι εἴη, ὦ παῖ (Αρίστωνος,	ἡ	πόλις· τὸ δὲ δὴ μετὰ
[420, 0]	ἀλλ’ ὅπως ὅτι μάλιστα ὅλη	ἡ	πόλις. ᾠήθημεν γὰρ ἐν τῇ
[439, 0]	ἡ ἀπωθοῦσα χείρ, ἑτέρα δὲ	ἡ	προσαγομένη. (Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη.
[432, 0]	οὐχ ὥσπερ ἡ ἀνδρεία καὶ	ἡ	σοφία ἐν μέρει τινὶ (ἑκατέρα
[428, 0]	δοκεῖ ἐν αὐτῷ κατάδηλον εἶναι	(ἡ	σοφία· καί τι ἄτοπον περὶ
[430, 0]	πού τις, ἦν δ’ ἐγώ,	ἡ	σωφροσύνη ἐστὶν καὶ ἡδονῶν τινων
[431, 0]	ἐμαντευόμεθα ἄρτι ὡς ἁρμονίᾳ τινὶ	ἡ	σωφροσύνη ὡμοίωται; Τί δή; ~Οτι
[433, 0]	τῇ σωφροσύνῃ καὶ τῇ ἀνδρείᾳ	ἡ	τοῦ ἕκαστον ἐν αὐτῇ τὰ
[434, 0]	Ναί. ~Καὶ ταύτῃ ἄρα πῃ	ἡ	τοῦ οἰκείου τε καὶ ἑαυτοῦ
[428, 0]	τίσιν; Αὕτη, ἦ δ’ ὅς,	ἡ	φυλακική, καὶ ἐν τούτοις τοῖς
[421, 0]	ἐατέον ὅπως ἑκάστοις τοῖς ἔθνεσιν	ἡ	φύσις ἀποδίδωσι τοῦ μεταλαμβάνειν εὐδαιμονίας.
[433, 0]	τὴν πόλιν, εἰς ὃ αὐτοῦ	ἡ	φύσις ἐπιτηδειοτάτη πεφυκυῖα εἴη. Ελέγομεν
[439, 0]	μὲν οὖν. Τοῦ διψῶντος ἄρα	ἡ	ψυχή, καθ’ ὅσον διψῇ, οὐκ
[430, 0]	ῥύμματα ταῦτα, δεινὰ ὄντα ἐκκλύζειν,	ἥ	τε ἡδονή, παντὸς χαλεστραίου δεινοτέρα
[430, 0]	δεῖ κατιδεῖν ἐν τῇ (πόλει,	ἥ	τε σωφροσύνη καὶ οὗ δὴ
[444, 0]	πράξει ἐπιστήμην, ~ἄδικον δὲ (πρᾶξιν	ἣ	ἂν ἀεὶ ταύτην λύῃ, ἀμαθίαν
[443, 0]	δικαίαν μὲν καὶ καλὴν πρᾶξιν	ἣ	ἂν ταύτην τὴν ἕξιν σῴζῃ
[429, 0]	ἐν ἐκείνῳ ἔχειν δύναμιν τοιαύτην	ἣ	διὰ παντὸς σώσει τὴν περὶ
[420, 0]	τοιαύτην εὐδαιμονίαν τοῖς φύλαξι προσάπτειν,	ἣ	ἐκείνους πᾶν μᾶλλον (ἀπεργάσεται ἢ
[443, 0]	εἶναι ἢ ταύτην τὴν δύναμιν	ἣ	τοὺς τοιούτους ἄνδρας τε παρέχεται
[432, 0]	ἀπεβλέπομεν, πόρρω δέ ποι ἀπεσκοποῦμεν,	ᾗ	δὴ καὶ ἐλάνθανεν ἴσως ἡμᾶς.
[445, 0]	τροφῇ τε καὶ παιδείᾳ χρησάμενος	ᾗ	διήλθομεν. Οὐ γὰρ εἰκός, ἔφη.
[428, 0]	οἰκισθείσῃ παρά τισι τῶν πολιτῶν,	ᾗ	οὐχ ὑπὲρ τῶν (ἐν τῇ
[435, 0]	ἔλαττον, ἀνόμοιον τυγχάνει ὂν ταύτῃ	ᾗ	ταὐτὸν προσαγορεύεται, ἢ ὅμοιον; Ομοιον,
[434, 0]	μεταβολὴ (εἰς ἄλληλα μεγίστη τε	βλάβη	τῇ πόλει καὶ ὀρθότατ’ ἂν
[438, 0]	καὶ νοσῶδες, ποιὰ δή τις	συνέβη	καὶ αὐτὴ γενέσθαι, καὶ τοῦτο
[424, 0]	μάλιστα φυλάττειν, φοβουμένους ὅταν τις	λέγῃ	ὡς τὴν ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπιφρονέουσ’
[429, 0]	τῶν λευκῶν, ἔπειτα προπαρασκευάζουσιν, οὐκ	ὀλίγῃ	παρασκευῇ θεραπεύσαντες ὅπως δέξεται ὅτι
[437, 0]	τοῦ πολλοῦ παρέξεται, ἐὰν δὲ	ὀλίγη,	τὴν τοῦ ὀλίγου; αὐτὸ δὲ
[432, 0]	προσέχοντας τὸν νοῦν, μή πῃ	διαφύγῃ	ἡ δικαιοσύνη καὶ ἀφανισθεῖσα ἄδηλος
[439, 0]	καὶ νοσημάτων παραγίγνεται; Φαίνεται. Οὐ	δὴ	ἀλόγως, ἦν δ’ ἐγώ, ἀξιώσομεν
[441, 0]	εἶναι; Τί μήν; (Καὶ ᾧ	δὴ	ἀνδρεῖος ἰδιώτης καὶ ὥς, τούτῳ
[420, 0]	καὶ ταῦτα κατηγορημένα. (Τί οὖν	δὴ	ἀπολογησόμεθα, φῄς; Ναί. Τὸν αὐτὸν
[425, 0]	Πῶς δ’ οὐχί; ἔφη. Οταν	δὴ	ἄρα καλῶς ἀρξάμενοι παῖδες παίζειν
[430, 0]	ἐπιθυμιῶν ἐγκράτεια, ὥς φασι κρείττω	δὴ	αὑτοῦ ἀποφαίνοντες οὐκ οἶδ’ ὅντινα
[429, 0]	μάλιστα τὸ ἄνθος, καὶ οὕτω	δὴ	βάπτουσι. (καὶ ὃ μὲν ἂν
[429, 0]	δ’ ἂν μή, οἶσθα οἷα	δὴ	γίγνεται, ἐάντέ τις ἄλλα χρώματα
[438, 0]	αὐτοῦ ἐπιστήμη ἐστὶν ἢ ὅτου	δὴ	δεῖ θεῖναι τὴν ἐπιστήμην, ἐπιστήμη
[442, 0]	τε καὶ ἰδιώτου. Αλλὰ μὲν	δὴ	δίκαιός γε, ᾧ πολλάκις λέγομεν,
[434, 0]	ἂν ὁμολογοῖτο. Εστι ταῦτα. Ιδὲ	δὴ	ἐὰν σοὶ ὅπερ ἐμοὶ συνδοκῇ.
[429, 0]	Αληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Τοῦτο μὲν	δὴ	ἓν τῶν τεττάρων οὐκ οἶδα
[430, 0]	ἥ τε σωφροσύνη καὶ οὗ	δὴ	ἕνεκα πάντα ζητοῦμεν, δικαιοσύνη. Πάνυ
[430, 0]	γε, εἰ μὴ ἀδικῶ. Σκόπει	δή,	ἔφη. Σκεπτέον, εἶπον· καὶ ὥς
[432, 0]	Δῆλον. Οὐκοῦν, ὦ Γλαύκων, νῦν	δὴ	ἡμᾶς δεῖ ὥσπερ κυνηγέτας τινὰς
[434, 0]	κατιδεῖν οἷόν ἐστιν. καὶ (ἔδοξε	δὴ	ἡμῖν τοῦτο εἶναι πόλις, καὶ
[444, 0]	ἔφη. Φῶμεν ἄρα; Φῶμεν. Εστω	δή,	ἦν δ’ ἐγώ· μετὰ γὰρ
[419, 0]	ἰδίας θύοντες, καὶ ξενοδοκοῦντες, καὶ	δὴ	καὶ ἃ νυνδὴ σὺ ἔλεγες,
[445, 0]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἅ γε	δὴ	καὶ ἄξια θέας. Επομαι, ἔφη·
[432, 0]	πόρρω δέ ποι ἀπεσκοποῦμεν, ᾗ	δὴ	καὶ ἐλάνθανεν ἴσως ἡμᾶς. Πῶς,
[435, 0]	ἐν ταῖς πόλεσιν ἐγγεγονέναι, οἳ	δὴ	καὶ ἔχουσι ταύτην τὴν αἰτίαν,
[428, 0]	ὄντα τυγχάνει, ὡσαύτως ζητητέον; Δῆλα	δή.	Καὶ μὲν δὴ πρῶτόν γέ
[420, 0]	τὸ ὅλον καλὸν ποιοῦμεν· καὶ	δὴ	καὶ νῦν μὴ ἀνάγκαζε ἡμᾶς
[433, 0]	θείης; Παντάπασι μὲν οὖν. Σκόπει	δὴ	καὶ τῇδε εἰ οὕτω δόξει·
[445, 0]	αἰσχρὰ εἰς κακίας; Ανάγκη. ~Τὸ	δὴ	λοιπὸν ἤδη, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν
[431, 0]	ἁπλᾶς τε καὶ μετρίας, αἳ	δὴ	μετὰ νοῦ τε καὶ δόξης
[436, 0]	(ἦν ἀλλὰ πλείω. Εἶεν. Σκόπει	δὴ	ὃ λέγω. Λέγε, ἔφη. Εστάναι,
[420, 0]	ἄν ποι βούλωνται ἄλλοσε, οἷα	δὴ	οἱ εὐδαίμονες δοκοῦντες εἶναι ἀναλίσκουσι.
[442, 0]	βουλευθέντα; Εστι ταῦτα. Καὶ ἀνδρεῖον	δὴ	οἶμαι τούτῳ τῷ μέρει καλοῦμεν
[425, 0]	παρακαλεῖ; Τί μήν; Καὶ τελευτῶν	δὴ	οἶμαι φαῖμεν ἂν εἰς ἕν
[442, 0]	τὰ φορτικὰ αὐτῷ προσφέροντες. Ποῖα	δή;	Οἷον εἰ δέοι ἡμᾶς ἀνομολογεῖσθαι
[420, 0]	τοιούτῳ τρόπῳ μακαρίους ποιεῖν, ἵνα	δὴ	ὅλη ἡ πόλις εὐδαιμονῇ. ἀλλ’
[444, 0]	ἀδικία τε καὶ δικαιοσύνη; Πῶς	δή;	Οτι, ἦν δ’ ἐγώ, τυγχάνει
[431, 0]	τινὶ ἡ σωφροσύνη ὡμοίωται; Τί	δή;	~Οτι οὐχ ὥσπερ ἡ ἀνδρεία
[421, 0]	μὴ ὄντες ἀλλὰ δοκοῦντες ὁρᾷς	δὴ	ὅτι πᾶσαν ἄρδην πόλιν ἀπολλύασιν,
[427, 0]	εἶναι. Ανάγκη γ’ ἔφη. Δῆλον	δὴ	ὅτι σοφή τ’ ἐστὶ καὶ
[432, 0]	ἀφανισθεῖσα ἄδηλος γένηται. (φανερὸν γὰρ	δὴ	ὅτι ταύτῃ πῃ ἔστιν· ὅρα
[439, 0]	καὶ ἐπὶ τοῦτο ὁρμᾷ. Δῆλον	δή.	Οὐκοῦν εἴ ποτέ τι αὐτὴν
[442, 0]	ἦ δ’ ὅς. Καὶ τούτω	δὴ	οὕτω τραφέντε καὶ ὡς ἀληθῶς
[436, 0]	Καὶ μάλα, ἔφη. Τοῦτο μὲν	δὴ	οὕτως ἔχει, ἦν δ’ ἐγώ,
[437, 0]	θήσομεν; (Πῶς γὰρ οὔ; Τούτων	δὴ	οὕτως ἐχόντων ἐπιθυμιῶν τι φήσομεν
[443, 0]	δὲ τεκτονικὸν τεκταίνεσθαι, καὶ τἆλλα	δὴ	οὕτως. Φαίνεται. Τὸ δέ γε
[421, 0]	Πῶς δ’ οὔ; Υπ’ ἀμφοτέρων	δή,	πενίας τε καὶ πλούτου, χείρω
[445, 0]	καὶ ψυχῆς τρόποι εἶναι. Πόσοι	δή;	(Πέντε μέν, ἦν δ’ ἐγώ,
[442, 0]	παιδευθέντε προστήσεσθον τοῦ ἐπιθυμητικοῦ— ὃ	δὴ	πλεῖστον τῆς ψυχῆς ἐν ἑκάστῳ
[443, 0]	πολλῶν, σώφρονα καὶ ἡρμοσμένον, οὕτω	δὴ	πράττειν ἤδη, ἐάν τι πράττῃ
[438, 0]	δ’ ὅς. (Καὶ τὰ πλείω	δὴ	πρὸς τὰ ἐλάττω καὶ τὰ
[428, 0]	ζητητέον; Δῆλα δή. Καὶ μὲν	δὴ	πρῶτόν γέ μοι δοκεῖ ἐν
[441, 0]	κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ· ἐνταῦθα γὰρ	δὴ	σαφῶς ὡς ἕτερον ἑτέρῳ ἐπιπλῆττον
[423, 0]	ἀλλ’ εἷς γίγνηται, καὶ οὕτω	δὴ	σύμπασα ἡ πόλις μία φύηται
[429, 0]	τινὰ εἶναι τὴν ἀνδρείαν. Ποίαν	δὴ	σωτηρίαν; Τὴν τῆς δόξης τῆς
[421, 0]	καὶ κακοὺς γίγνεσθαι. Τὰ ποῖα	δὴ	ταῦτα; Πλοῦτος, ἦν δ’ ἐγώ,
[429, 0]	οὐ πάνυ χαλεπὸν ἰδεῖν. Πῶς	δή;	(Τίς ἄν, ἦν δ’ ἐγώ,
[438, 0]	ἦν ὑγιεινὸν καὶ νοσῶδες, ποιὰ	δή	τις συνέβη καὶ αὐτὴ γενέσθαι,
[427, 0]	ἵλεως αὐτοὺς ἔχειν. τὰ γὰρ	δὴ	τοιαῦτα οὔτ’ ἐπιστάμεθα ἡμεῖς οἰκίζοντές
[430, 0]	ἐπιθυμία, παντὸς ἄλλου ῥύμματος. τὴν	δὴ	τοιαύτην δύναμιν καὶ σωτηρίαν διὰ
[436, 0]	τόπον, ἢ τὸ φιλομαθές, ~ὃ	δὴ	τὸν παρ’ ἡμῖν (μάλιστ’ ἄν
[439, 0]	ἐπὶ τὸ πιεῖν; οὐ γὰρ	δή,	φαμέν, τό γε αὐτὸ τῷ
[424, 0]	Αδείμαντος, θὲς τῶν πεπεισμένων. (Τὸ	δὴ	φυλακτήριον, ἦν δ’ ἐγώ, ὡς
[439, 0]	(Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. Πότερον	δὴ	φῶμέν τινας ἔστιν ὅτε διψῶντας
[441, 0]	ἀμφότερα ἔχειν; Ανάγκη. Καὶ δίκαιον	δή,	ὦ Γλαύκων, οἶμαι φήσομεν ἄνδρα
[421, 0]	δ’ ἐγώ, καὶ πενία. Πῶς	δή;	Ωδε. πλουτήσας χυτρεὺς δοκεῖ σοι
[421, 0]	χείρους δὲ αὐτοί. Φαίνεται. Ετερα	δή,	ὡς ἔοικε, τοῖς φύλαξιν ηὑρήκαμεν,
[427, 0]	μὲν τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,	ἤδη	ἄν σοι εἴη, ὦ παῖ
[441, 0]	Εστι ταῦτα. Οὐκοῦν ἐκεῖνό γε	ἤδη	ἀναγκαῖον, ὡς πόλις ἦν σοφὴ
[443, 0]	καὶ ἡρμοσμένον, οὕτω δὴ πράττειν	ἤδη,	ἐάν τι πράττῃ ἢ περὶ
[445, 0]	ἔμοιγε φαίνεται τὸ σκέμμα γίγνεσθαι	ἤδη,	εἰ τοῦ μὲν σώματος τῆς
[444, 0]	ταῦτα πάντα τυγχάνει ὄντα κατάδηλα	ἤδη	σαφῶς, εἴπερ καὶ ἡ ἀδικία
[434, 0]	καὶ ἐκεῖ δικαιοσύνη εἶναι, συγχωρησόμεθα	ἤδη—	τί γὰρ καὶ ἐροῦμεν; εἰ
[436, 0]	γνῶναι. Οὐ δῆτα. Τόδε δὲ	ἤδη	χαλεπόν, εἰ τῷ αὐτῷ τούτῳ
[445, 0]	κακίας; Ανάγκη. ~Τὸ δὴ λοιπὸν	ἤδη,	ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἐστι σκέψασθαι
[440, 0]	ὥστε μὴ τρία ἀλλὰ δύο	εἴδη	εἶναι ἐν ψυχῇ, λογιστικὸν καὶ
[435, 0]	οὕτως ἀξιώσομεν, τὰ αὐτὰ ταῦτα	(εἴδη	ἐν τῇ αὑτοῦ ψυχῇ ἔχοντα,
[439, 0]	δ’ ἐγώ, δύο ἡμῖν ὡρίσθω	εἴδη	ἐν ψυχῇ ἐνόντα· τὸ δὲ
[445, 0]	ἵνα καὶ ἴδῃς ὅσα καὶ	εἴδη	ἔχει ἡ κακία, ὡς ἐμοὶ
[445, 0]	δ’ ἐγώ, πολιτειῶν τρόποι εἰσὶν	εἴδη	ἔχοντες, τοσοῦτοι κινδυνεύουσι καὶ ψυχῆς
[437, 0]	ἐκεῖνά ποι ἂν θείης τὰ	εἴδη	τὰ νυνδὴ λεχθέντα; οἷον ἀεὶ
[435, 0]	ψυχῆς, εἴτε ἔχει τὰ τρία	εἴδη	ταῦτα ἐν αὑτῇ εἴτε μή.
[435, 0]	αὐτὰ ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν ἡμῶν	εἴδη	τε καὶ ἤθη ἅπερ ἐν
[445, 0]	ὥσπερ ἀπὸ σκοπιᾶς μοι φαίνεται,	ἐπειδὴ	ἐνταῦθα ἀναβεβήκαμεν τοῦ λόγου, ἓν
[438, 0]	λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· οὐκ	ἐπειδὴ	οἰκίας ἐργασίας ἐπιστήμη ἐγένετο, διήνεγκε
[438, 0]	ἀγαθῶν κακὴ καὶ ἀγαθή· ἀλλ’	ἐπειδὴ	οὐκ αὐτοῦ οὗπερ ἐπιστήμη ἐστὶν
[438, 0]	οὐδεμία τῶν ἄλλων; Ναί. Οὐκοῦν	ἐπειδὴ	ποιοῦ τινος, καὶ αὐτὴ ποιά
[428, 0]	λέγεις. Οὐκοῦν καὶ περὶ τούτων,	ἐπειδὴ	τέτταρα ὄντα τυγχάνει, ὡσαύτως ζητητέον;
[442, 0]	ἡμεροῦσα ἁρμονίᾳ τε καὶ ῥυθμῷ;	Κομιδῇ	γε, ἦ δ’ ὅς. Καὶ
[444, 0]	καὶ ἄρχεσθαι ἄλλο ὑπ’ ἄλλου;	Κομιδῇ,	ἔφη. Αρετὴ μὲν ἄρα, ὡς
[441, 0]	καὶ χείρονος τῷ ἀλογίστως θυμουμένῳ.	Κομιδῇ,	ἔφη, ὀρθῶς λέγεις. Ταῦτα μὲν
[434, 0]	ὀρθότατ’ ἂν προσαγορεύοιτο μάλιστα κακουργία.	Κομιδῇ	μὲν οὖν. Κακουργίαν δὲ τὴν
[426, 0]	συμβολαίοις κακουργήματα καὶ περὶ ἃ	νυνδὴ	ἐγὼ ἔλεγον, ἀγνοοῦντες ὅτι τῷ
[437, 0]	ἂν θείης τὰ εἴδη τὰ	νυνδὴ	λεχθέντα; οἷον ἀεὶ τὴν τοῦ
[419, 0]	ξενοδοκοῦντες, καὶ δὴ καὶ ἃ	νυνδὴ	σὺ ἔλεγες, χρυσόν τε καὶ
[428, 0]	ἐν τούτοις τοῖς ἄρχουσιν οὓς	νυνδὴ	τελέους φύλακας ὠνομάζομεν. Διὰ ταύτην
[430, 0]	γεγονυῖαν, τήν τε θηριώδη καὶ	ἀνδραποδώδη,	οὔτε πάνυ νόμιμον ἡγεῖσθαι, ἄλλο
[430, 0]	ἄνευ παιδείας γεγονυῖαν, τήν τε	θηριώδη	καὶ ἀνδραποδώδη, οὔτε πάνυ νόμιμον
[444, 0]	ὑγιεινὰ ὑγίειαν ἐμποιεῖ, τὰ δὲ	νοσώδη	νόσον. Ναί. Οὐκοῦν καὶ τὸ
[422, 0]	Πρῶτον μέν που, εἶπον, ἐὰν	δέῃ	μάχεσθαι, ἆρα οὐ πλουσίοις ἀνδράσι
[443, 0]	ἣ ἂν ταύτην τὴν ἕξιν	σῴζῃ	τε καὶ συναπεργάζηται, σοφίαν δὲ
[442, 0]	(ἕκαστον, ὅταν αὐτοῦ τὸ θυμοειδὲς	διασῴζῃ	διά τε λυπῶν καὶ ἡδονῶν
[438, 0]	καὶ τῶν ἀγαθῶν κακὴ καὶ	ἀγαθή·	ἀλλ’ ἐπειδὴ οὐκ αὐτοῦ οὗπερ
[434, 0]	εἰδότες ὅτι ἔν γε τῇ	ἀγαθῇ	ἂν εἴη. ὃ οὖν ἡμῖν
[424, 0]	πόλεως, ὅπως ἂν αὐτοὺς μὴ	λάθῃ	διαφθαρὲν ἀλλὰ παρὰ πάντα αὐτὸ
[435, 0]	ψυχῇ ἔχοντα, διὰ τὰ αὐτὰ	πάθη	ἐκείνοις τῶν αὐτῶν ὀνομάτων ὀρθῶς
[435, 0]	αὐτῶν τούτων γενῶν ἄλλ’ ἄττα	πάθη	τε καὶ ἕξεις. Αληθῆ, ἔφη.
[426, 0]	τῶν οὕτω καμνόντων τὰ τοιαῦτα	πάθη.	Τί δέ; ἦν δ’ ἐγώ·
[435, 0]	ἔνεστιν ἡμῶν εἴδη τε καὶ	ἤθη	ἅπερ ἐν τῇ πόλει; οὐ
[424, 0]	εἰσοικισαμένη ἠρέμα ὑπορρεῖ πρὸς τὰ	ἤθη	τε καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα· ἐκ
[435, 0]	ἄττα πάθη τε καὶ ἕξεις.	Αληθῆ,	ἔφη. Καὶ τὸν ἕνα ἄρα,
[431, 0]	μὲν φῦσιν, βέλτιστα δὲ παιδευθεῖσιν.	Αληθῆ,	ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ταῦτα ὁρᾷς
[440, 0]	τοῦτον αὐτοῦ ἐγείρεσθαι ὁ θυμός;	Αληθῆ,	ἔφη. Τί δὲ ὅταν ἀδικεῖσθαί
[445, 0]	ἂν κληθείη, πλειόνων δὲ ἀριστοκρατία.	Αληθῆ,	ἔφη. Τοῦτο μὲν τοίνυν, ἦν
[427, 0]	δικαιοσύνῃ εἰς δύναμιν παντὶ τρόπῳ.	Αληθῆ,	ἔφην ἐγώ, ὑπομιμνῄσκεις, καὶ ποιητέον
[425, 0]	καὶ πρότερον τῆς πόλεως ἔκειτο.	Αληθῆ	μέντοι, ἔφη. Καὶ τὰ σμικρὰ
[444, 0]	ἦ δ’ ὅς, ὦ Σώκρατες,	ἀληθῆ	λέγεις. Εἶεν, ἦν δ’ ἐγώ·
[431, 0]	αὑτοῦ. Αλλ’ ἀποβλέπω, ἔφη, καὶ	ἀληθῆ	λέγεις. Καὶ μὴν καὶ τάς
[422, 0]	πέμψαντες εἰς τὴν ἑτέραν πόλιν	τἀληθῆ	εἴπωσιν, ὅτι Ημεῖς μὲν οὐδὲν
[426, 0]	τὸ πάντων ἔχθιστον ἡγεῖσθαι τὸν	τἀληθῆ	λέγοντα, ὅτι πρὶν ἂν μεθύων
[445, 0]	ἐάνπερ τις ποιῇ ὃ ἂν	βουληθῇ	ἄλλο πλὴν τοῦτο ὁπόθεν κακίας
[431, 0]	τροφῆς κακῆς ἤ τινος ὁμιλίας	κρατηθῇ	ὑπὸ πλήθους τοῦ χείρονος σμικρότερον
[440, 0]	λόγου τοῦ παρ’ αὑτῷ ἀνακληθεὶς	πραϋνθῇ;	Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη, ἔοικε
[422, 0]	πρὸς μεγάλην τε καὶ πλουσίαν	ἀναγκασθῇ	πολεμεῖν. Δῆλον, ἦν δ’ ἐγώ,
[422, 0]	ἐὰν εἰς μίαν, ἔφη, πόλιν	(συναθροισθῇ	τὰ τῶν ἄλλων χρήματα, ὅρα
[423, 0]	σοι οἰκῇ σωφρόνως ὡς ἄρτι	ἐτάχθη,	μεγίστη ἔσται, οὐ τῷ εὐδοκιμεῖν
[419, 0]	μέλλουσιν μακαρίοις εἶναι; ἀλλ' ἀτεχνῶς,	φαίη	ἄν, ~ὥσπερ ἐπίκουροι μισθωτοὶ ἐν
[436, 0]	εἶναι καὶ τοὺς κατὰ Αἴγυπτον	φαίη	τις ἂν οὐχ ἥκιστα. Καὶ
[439, 0]	πολλάκις. Τί οὖν, ἔφην ἐγώ,	φαίη	τις ἂν τούτων πέρι; οὐκ
[445, 0]	οὗτος ὃν ἡμεῖς διεληλύθαμεν πολιτείας	εἴη	ἂν τρόπος, ἐπονομασθείη δ’ ἂν
[439, 0]	ἕτερον ἄν τι ἐν αὐτῇ	εἴη	αὐτοῦ τοῦ διψῶντος καὶ ἄγοντος
[432, 0]	μετέχοι πόλις, τί ποτ’ ἂν	εἴη;	δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτ’ ἐστὶν
[420, 0]	ὅτι θαυμαστὸν μὲν ἂν οὐδὲν	εἴη	εἰ καὶ οὗτοι οὕτως εὐδαιμονέστατοί
[435, 0]	ἐκεῖσε ἀφῖκται. γελοῖον γὰρ ἂν	εἴη	εἴ τις οἰηθείη τὸ θυμοειδὲς
[438, 0]	δίψα ἐπιθυμία ἐστί, χρηστοῦ ἂν	εἴη	εἴτε πώματος εἴτε ἄλλου ὅτου
[443, 0]	δημοσίᾳ πόλεων, ἐκτὸς ἂν οὗτος	εἴη;	ἐκτός. Καὶ μὴν οὐδ’ ὁπωστιοῦν
[433, 0]	αὐτοῦ ἡ φύσις ἐπιτηδειοτάτη πεφυκυῖα	εἴη.	Ελέγομεν γάρ. Καὶ μὴν ὅτι
[437, 0]	αὐτὸ τἀναντία πάθοι ἢ καὶ	εἴη	ἢ καὶ ποιήσειεν. Οὔκουν ἐμέ
[427, 0]	πως ἴδωμεν ποῦ ποτ’ ἂν	εἴη	ἡ δικαιοσύνη καὶ ποῦ ἡ
[427, 0]	ἂν ἡμῖν λοιπὸν τῆς νομοθεσίας	εἴη;	Καὶ ἐγὼ εἶπον ὅτι Ημῖν
[423, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, οὗτος ἂν	εἴη	καὶ κάλλιστος ὅρος τοῖς ἡμετέροις
[444, 0]	ἔοικεν, ὑγίειά τέ τις ἂν	εἴη	καὶ (κάλλος καὶ εὐεξία ψυχῆς,
[430, 0]	καὶ ἥττων δήπου ἂν αὑτοῦ	εἴη	καὶ ὁ ἥττων κρείττων· ~(ὁ
[434, 0]	τοὐναντίον ἐκείνου δικαιοσύνη τ’ ἂν	εἴη	καὶ τὴν πόλιν δικαίαν παρέχοι;
[428, 0]	καὶ ἄρχοντι, ὅλη σοφὴ ἂν	εἴη	κατὰ φύσιν οἰκισθεῖσα πόλις· ~καὶ
[434, 0]	ἔν γε τῇ ἀγαθῇ ἂν	εἴη.	ὃ οὖν ἡμῖν ἐκεῖ ἐφάνη,
[437, 0]	λέγομεν ἐπιθυμία ἐν τῇ ψυχῇ	εἴη,	οἷον δίψα ἐστὶ δίψα ἆρά
[439, 0]	τρίτον, ἢ τούτων ποτέρῳ ἂν	εἴη	ὁμοφυές; Ισως, ἔφη, τῷ ἑτέρῳ,
[433, 0]	ἀγαθὴν ἀπεργάσεται ἐγγενόμενον, δύσκριτον ἂν	εἴη	πότερον ἡ ὁμοδοξία τῶν ἀρχόντων
[431, 0]	ἄρχειν, καὶ ἐν ταύτῃ ἂν	εἴη	τοῦτο ἐνόν. ἢ οὐ δοκεῖ;
[427, 0]	δ’ ἐγώ, ἤδη ἄν σοι	εἴη,	ὦ παῖ (Αρίστωνος, ἡ πόλις·
[435, 0]	γὰρ ἂν εἴη εἴ τις	οἰηθείη	τὸ θυμοειδὲς μὴ ἐκ τῶν
[445, 0]	τοῖς ἄρχουσι διαφέροντος βασιλεία ἂν	κληθείη,	πλειόνων δὲ ἀριστοκρατία. Αληθῆ, ἔφη.
[445, 0]	διεληλύθαμεν πολιτείας εἴη ἂν τρόπος,	ἐπονομασθείη	δ’ ἂν καὶ διχῇ· ἐγγενομένου
[422, 0]	ἔφη, ἅμα γε. Οὐδ’ εἰ	ἐξείη,	ἦν δ’ ἐγώ, ὑποφεύγοντι τὸν
[445, 0]	βιωτὸν ἄρα ἔσται, ἐάνπερ τις	ποιῇ	ὃ ἂν βουληθῇ ἄλλο πλὴν
[426, 0]	ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν, ὅλη τοιοῦτον	ποιῇ,	οὐκ ἐπαινέσῃ. ἢ οὐ φαίνονταί
[438, 0]	τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν	κακὴ	καὶ ἀγαθή· ἀλλ’ ἐπειδὴ οὐκ
[433, 0]	(τοῖς ἄρχουσι φρόνησίς τε καὶ	φυλακὴ	ἐνοῦσα, ἢ τοῦτο μάλιστα ἀγαθὴν
[427, 0]	γε ᾤκισται, τελέως ἀγαθὴν εἶναι.	Ανάγκη	γ’ ἔφη. Δῆλον δὴ ὅτι
[444, 0]	ἐμποιεῖ, (τὸ δ’ ἄδικα ἀδικίαν;	Ανάγκη.	Εστι δὲ τὸ μὲν ὑγίειαν
[441, 0]	μὴ ὑπὸ κακῆς τροφῆς διαφθαρῇ;	Ανάγκη,	ἔφη, τρίτον. Ναί, ἦν δ’
[441, 0]	πρὸς ἀρετὴν ὡσαύτως ἀμφότερα ἔχειν;	Ανάγκη.	Καὶ δίκαιον δή, ὦ Γλαύκων,
[444, 0]	τὰ δ’ αἰσχρὰ εἰς κακίας;	Ανάγκη.	~Τὸ δὴ λοιπὸν ἤδη, ὡς
[441, 0]	ἦν δικαία. Καὶ τοῦτο πᾶσα	ἀνάγκη.	Αλλ’ οὔ πῃ μὴν τοῦτό
[433, 0]	τὰ τρία εὕροιμεν. Καὶ γὰρ	ἀνάγκη,	ἔφη. Αλλὰ μέντοι, ἦν δ’
[435, 0]	ὀρθῶς ἀξιοῦσθαι τῇ πόλει. Πᾶσα	ἀνάγκη,	ἔφη. Εἰς φαῦλόν γε αὖ,
[435, 0]	ἡμῖν, ἦν δ’ ἐγώ, πολλὴ	ἀνάγκη	ὁμολογεῖν ὅτι γε τὰ αὐτὰ
[442, 0]	τούτῳ καὶ οὕτως ἔσται. Πολλὴ	ἀνάγκη.	Τί οὖν; εἶπον ἐγώ· μή
[428, 0]	γενέσεως ἐκ τῆς γῆς, ἀλλὰ	γεωργική.	Δοκεῖ μοι. Τί δ’ ἦν
[428, 0]	Αὕτη, ἦ δ’ ὅς, ἡ	φυλακική,	καὶ ἐν τούτοις τοῖς ἄρχουσιν
[423, 0]	μέγεθος τὴν πόλιν ποιεῖσθαι καὶ	ἡλίκῃ	οὔσῃ ὅσην χώραν ἀφορισαμένους τὴν
[438, 0]	διήνεγκε τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν, ὥστε	οἰκοδομικὴ	κληθῆναι; Τί μήν; Αρ’ οὐ
[428, 0]	ἔφη, διά γε ταύτην, ἀλλὰ	τεκτονική.	Οὐκ ἄρα διὰ τὴν ὑπὲρ
[423, 0]	ἕως ἂν ἡ πόλις σοι	οἰκῇ	σωφρόνως ὡς ἄρτι ἐτάχθη, μεγίστη
[424, 0]	που οἰκοδομητέον τοῖς φύλαξιν, ἐν	μουσικῇ.	Η γοῦν παρανομία, ἔφη, ῥᾳδίως
[430, 0]	ἐξελεγόμεθα τοὺς στρατιώτας καὶ (ἐπαιδεύομεν	μουσικῇ	καὶ γυμναστικῇ· μηδὲν οἴου ἄλλο
[430, 0]	στρατιώτας καὶ (ἐπαιδεύομεν μουσικῇ καὶ	γυμναστικῇ·	μηδὲν οἴου ἄλλο μηχανᾶσθαι ἢ
[434, 0]	δὴ ἐὰν σοὶ ὅπερ ἐμοὶ	συνδοκῇ.	τέκτων σκυτοτόμου ἐπιχειρῶν ἔργα ἐργάζεσθαι
[421, 0]	ὑεῖς ἢ ἄλλους οὓς ἂν	διδάσκῃ	χείρους δημιουργοὺς διδάξεται. Πῶς δ’
[423, 0]	σμικρὰ ἡ πόλις ἔσται μήτε	μεγάλη	δοκοῦσα, ἀλλά τις ἱκανὴ καὶ
[423, 0]	ἐγώ, τόνδε· μέχρι οὗ ἂν	ἐθέλῃ	αὐξομένη εἶναι μία, μέχρι τούτου
[427, 0]	πραγματεύεσθαι, ἐν τῇ μὲν ὅτι	ἀνωφελῆ	καὶ πλέον οὐδέν, ἐν δὲ
[435, 0]	χρώμεθα, οὐ μή ποτε λάβωμεν—	ἄλλη	γὰρ μακροτέρα καὶ πλείων ὁδὸς
[434, 0]	τὴν πόλιν δικαίαν παρέχοι; (Οὐκ	ἄλλῃ	ἔμοιγε δοκεῖ, ἦ δ’ ὅς,
[439, 0]	τε καὶ προσέλκονται, ἀλλ’ ὅτι	ἄλλη	μὲν ἡ ἀπωθοῦσα χείρ, ἑτέρα
[431, 0]	Καὶ μὴν εἴπερ αὖ ἐν	ἄλλῃ	πόλει ἡ αὐτὴ δόξα ἔνεστι
[437, 0]	πρόσθεν προΐωμεν, ὁμολογήσαντες, ἐάν ποτε	ἄλλῃ	φανῇ ταῦτα ἢ ταύτῃ, πάντα
[435, 0]	οὖν ἡμῖν, ἦν δ’ ἐγώ,	πολλὴ	ἀνάγκη ὁμολογεῖν ὅτι γε τὰ
[442, 0]	λέγομεν, τούτῳ καὶ οὕτως ἔσται.	Πολλὴ	ἀνάγκη. Τί οὖν; εἶπον ἐγώ·
[437, 0]	ἐὰν δὲ διὰ πλήθους παρουσίαν	πολλὴ	ἡ δίψα ᾖ, τὴν τοῦ
[424, 0]	(τοὺς νόμους καὶ πολιτείας σὺν	πολλῇ,	ὦ Σώκρατες, ἀσελγείᾳ, ἕως ἂν
[420, 0]	τρόπῳ μακαρίους ποιεῖν, ἵνα δὴ	ὅλη	ἡ πόλις εὐδαιμονῇ. ἀλλ’ ἡμᾶς
[420, 0]	εὔδαιμον, ἀλλ’ ὅπως ὅτι μάλιστα	ὅλη	ἡ πόλις. ᾠήθημεν γὰρ ἐν
[428, 0]	ἐπιστήμῃ, τῷ προεστῶτι καὶ ἄρχοντι,	ὅλη	σοφὴ ἂν εἴη κατὰ φύσιν
[436, 0]	καὶ ὅσα τούτων (ἀδελφά, ἢ	ὅλῃ	τῇ ψυχῇ καθ’ ἕκαστον αὐτῶν
[426, 0]	πόλις ἄρα, ὅπερ ἄρτι ἐλέγομεν,	ὅλη	τοιοῦτον ποιῇ, οὐκ ἐπαινέσῃ. ἢ
[434, 0]	ἄρα ὄντων γενῶν πολυπραγμοσύνη καὶ	μεταβολὴ	(εἰς ἄλληλα μεγίστη τε βλάβη
[430, 0]	αὖθις δὲ περὶ αὐτοῦ, ἐὰν	βούλῃ,	ἔτι κάλλιον δίιμεν. νῦν γὰρ
[430, 0]	δ’ ἐγώ, βούλομαί γε, εἰ	μὴ	ἀδικῶ. Σκόπει δή, ἔφη. Σκεπτέον,
[420, 0]	ποιοῦμεν· καὶ δὴ καὶ νῦν	μὴ	ἀνάγκαζε ἡμᾶς τοιαύτην εὐδαιμονίαν τοῖς
[437, 0]	ὅμως, ἦν δ’ ἐγώ, ἵνα	μὴ	ἀναγκαζώμεθα πάσας τὰς τοιαύτας ἀμφισβητήσεις
[430, 0]	νομίμου δεινῶν τε πέρι καὶ	μὴ	ἀνδρείαν ἔγωγε καλῶ καὶ τίθεμαι,
[433, 0]	ἡ περὶ δεινῶν τε καὶ	μή,	ἅττα ἐστί, δόξης ἐννόμου σωτηρία
[430, 0]	τὴν τροφὴν ἐπιτηδείαν ἐσχηκέναι, καὶ	μὴ	αὐτῶν ἐκπλύναι τὴν βαφὴν τὰ
[425, 0]	ὧν ἔμπροσθεν διήλθομεν. Εἰ δὲ	μή	γε, ἦ δ’ ὅς, πολλὰ
[440, 0]	ἐπιθυμίαις αὐτὸν κοινωνήσαντα, αἱροῦντος λόγου	μὴ	δεῖν ἀντιπράττειν, οἶμαί σε οὐκ
[445, 0]	τε καὶ ἄδικον εἶναι, ἐάνπερ	μὴ	διδῷ δίκην μηδὲ βελτίων γίγνηται
[443, 0]	περὶ ἑαυτὸν καὶ τὰ ἑαυτοῦ,	μὴ	ἐάσαντα τἀλλότρια πράττειν ἕκαστον ἐν
[437, 0]	Τί δέ; τὸ ἀβουλεῖν καὶ	μὴ	ἐθέλειν μηδ’ ἐπιθυμεῖν οὐκ εἰς
[435, 0]	εἴ τις οἰηθείη τὸ θυμοειδὲς	μὴ	ἐκ τῶν ἰδιωτῶν ἐν ταῖς
[429, 0]	ἐπιθυμίαις καὶ ἐν φόβοις καὶ	μὴ	ἐκβάλλειν. ᾧ δέ μοι δοκεῖ
[426, 0]	οἴει οἷόν τ’ εἶναι ἀνδρὶ	μὴ	ἐπισταμένῳ μετρεῖν, ἑτέρων (τοιούτων πολλῶν
[421, 0]	Καὶ μὴν καὶ ὄργανά γε	μὴ	ἔχων παρέχεσθαι ὑπὸ πενίας ἤ
[426, 0]	ὅτι τετράπηχύς ἐστιν, αὐτὸν ταῦτα	μὴ	ἡγεῖσθαι περὶ αὑτοῦ; Οὐκ αὖ,
[423, 0]	μέχρι τούτου αὔξειν, πέρα δὲ	μή.	(Καὶ καλῶς γ’ ἔφη. Οὐκοῦν
[422, 0]	τ’ ἔσται πολεμεῖν, ἐπειδὰν χρήματα	μὴ	κεκτημένη ᾖ, ἄλλως τε κἂν
[422, 0]	τὰ τῶν ἄλλων χρήματα, ὅρα	μὴ	κίνδυνον φέρῃ τῇ μὴ πλουτούσῃ.
[426, 0]	μὲν κατάστασιν τῆς πόλεως ὅλην	μὴ	κινεῖν, ὡς ἀποθανουμένους, ὃς ἂν
[424, 0]	τῆς πόλεως, ὅπως ἂν αὐτοὺς	μὴ	λάθῃ διαφθαρὲν ἀλλὰ παρὰ πάντα
[424, 0]	παρὰ πάντα αὐτὸ φυλάττωσι, τὸ	μὴ	νεωτερίζειν περὶ γυμναστικήν τε καὶ
[420, 0]	αὐτὸν ἀπολογεῖσθαι λέγοντες· Ω θαυμάσιε,	μὴ	οἴου δεῖν ἡμᾶς οὕτω καλοὺς
[429, 0]	ἄνθος ἀφαιρεῖσθαι· ἃ δ’ ἂν	μή,	οἶσθα οἷα δὴ γίγνεται, ἐάντέ
[421, 0]	δὲ νόμων τε καὶ πόλεως	μὴ	ὄντες ἀλλὰ δοκοῦντες ὁρᾷς δὴ
[421, 0]	καὶ διαφθαρέντες καὶ προσποιησάμενοι εἶναι	μὴ	ὄντες πόλει οὐδὲν δεινόν, φύλακες
[442, 0]	λόγων παραγγελθὲν δεινόν τε καὶ	μή.	Ορθῶς γ’ ἔφη. Σοφὸν δέ
[427, 0]	(ὡς οὐχ ὅσιόν σοι ὂν	μὴ	οὐ βοηθεῖν δικαιοσύνῃ εἰς δύναμιν
[435, 0]	εἴδη ταῦτα ἐν αὑτῇ εἴτε	μή.	Οὐ πάνυ μοι δοκοῦμεν, ἔφη,
[420, 0]	ἡ πόλις εὐδαιμονῇ. ἀλλ’ ἡμᾶς	μὴ	οὕτω νουθέτει· ὡς, ἄν σοι
[427, 0]	εὐδαίμονα εἶναι, ἐάντε λανθάνῃ ἐάντε	μὴ	πάντας θεούς τε καὶ ἀνθρώπους.
[419, 0]	ἀπολογήσῃ, ἐάν τίς σε φῇ	μὴ	πάνυ τι εὐδαίμονας ποιεῖν τούτους
[432, 0]	κύκλῳ περιίστασθαι προσέχοντας τὸν νοῦν,	μή	πῃ διαφύγῃ ἡ δικαιοσύνη καὶ
[442, 0]	ἀνάγκη. Τί οὖν; εἶπον ἐγώ·	μή	πῃ ἡμῖν ἀπαμβλύνεται ἄλλο τι
[436, 0]	Οὐδαμῶς. Ετι τοίνυν ἀκριβέστερον ὁμολογησώμεθα,	μή	πῃ προϊόντες ἀμφισβητήσωμεν. εἰ γάρ
[422, 0]	ὅρα μὴ κίνδυνον φέρῃ τῇ	μὴ	πλουτούσῃ. Εὐδαίμων εἶ, ἦν δ’
[423, 0]	ἡ πόλις μία φύηται ἀλλὰ	μὴ	πολλαί. Εστι γάρ, ἔφη, τοῦτο
[424, 0]	ἄνθρωποι, ἥτις ἀειδόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται,	(μὴ	πολλάκις τὸν ποιητήν τις οἴηται
[423, 0]	ἓν τὸ αὑτοῦ ἐπιτηδεύων ἕκαστος	μὴ	πολλοὶ ἀλλ’ εἷς γίγνηται, καὶ
[433, 0]	τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν καὶ	μὴ	πολυπραγμονεῖν δικαιοσύνη ἐστί, καὶ τοῦτο
[437, 0]	αὐτὸ δὲ τὸ διψῆν οὐ	μή	ποτε ἄλλου γένηται ἐπιθυμία ἢ
[435, 0]	ἐν τοῖς λόγοις χρώμεθα, οὐ	μή	ποτε λάβωμεν— ἄλλη γὰρ μακροτέρα
[429, 0]	χρώματα βάπτῃ ἐάντε καὶ ταῦτα	μὴ	προθεραπεύσας. Οἶδα, ἔφη, ὅτι καὶ
[422, 0]	κάλλιστα ἐπὶ τοῦτο παρεσκευασμένος δυοῖν	μὴ	πύκταιν, πλουσίοιν δὲ καὶ πιόνοιν,
[442, 0]	λογιστικὸν (ὁμοδοξῶσι δεῖν ἄρχειν καὶ	μὴ	στασιάζωσιν αὐτῷ; Σωφροσύνη γοῦν, ἦ
[430, 0]	ἔγωγε καλῶ καὶ τίθεμαι, εἰ	μή	τι σὺ ἄλλο λέγεις. Αλλ’
[435, 0]	εἶπον, ἔμοιγε καὶ πάνυ ἐξαρκέσει.	Μὴ	τοίνυν ἀποκάμῃς, ἔφη, ἀλλὰ σκόπει.
[426, 0]	Οὐκ αὖ, ἔφη, τοῦτό γε.	Μὴ	τοίνυν χαλέπαινε· καὶ γάρ πού
[443, 0]	αὐτὸ δρᾶσαι μᾶλλον ἢ ὅσοι	μὴ	τοιοῦτοι; Οὐδέν’ ἄν, ἔφη. Οὐκοῦν
[445, 0]	εἶναι δίκαιον, ἐάντε λανθάνῃ ἐάντε	μὴ	τοιοῦτος ὤν, ἢ ἀδικεῖν τε
[434, 0]	γὰρ καὶ ἐροῦμεν; εἰ δὲ	μή,	τότε ἄλλο τι σκεψόμεθα. νῦν
[440, 0]	ἢ λογιστικοῦ τι εἶδος, ὥστε	μὴ	τρία ἀλλὰ δύο εἴδη εἶναι
[442, 0]	χρημάτων φύσει ἀπληστότατον— ὃ τηρήσετον	μὴ	τῷ πίμπλασθαι τῶν περὶ τὸ
[441, 0]	ὂν τῷ λογιστικῷ φύσει, ἐὰν	μὴ	ὑπὸ κακῆς τροφῆς διαφθαρῇ; Ανάγκη,
[436, 0]	κατὰ μὲν τὸ εὐθὺ ἑστάναι—	οὐδαμῇ	γὰρ ἀποκλίνειν— κατὰ δὲ τὸ
[436, 0]	ὄπισθεν ἐγκλίνῃ ἅμα περιφερόμενον, τότε	οὐδαμῇ	(ἔστιν) ἑστάναι. Καὶ ὀρθῶς γε,
[435, 0]	ἴσθι, ὦ Γλαύκων, ὡς ἡ	(ἐμὴ	δόξα, ἀκριβῶς μὲν τοῦτο ἐκ
[438, 0]	αὐτοῦ οὗπερ ἐπιστήμη ἐστὶν ἐγένετο	ἐπιστήμη,	ἀλλὰ ποιοῦ τινος, τοῦτο δ’
[438, 0]	δὴ δεῖ θεῖναι τὴν ἐπιστήμην,	ἐπιστήμη	δέ τις καὶ ποιά τις
[438, 0]	τοιόνδε· οὐκ ἐπειδὴ οἰκίας ἐργασίας	ἐπιστήμη	ἐγένετο, διήνεγκε τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν,
[428, 0]	ἦν δ’ ἐγώ· ἔστι τις	ἐπιστήμη	ἐν τῇ ἄρτι ὑφ’ ἡμῶν
[438, 0]	ἀλλ’ ἐπειδὴ οὐκ αὐτοῦ οὗπερ	ἐπιστήμη	ἐστὶν ἐγένετο ἐπιστήμη, ἀλλὰ ποιοῦ
[438, 0]	ἐπιστήμη μὲν αὐτὴ μαθήματος αὐτοῦ	ἐπιστήμη	ἐστὶν ἢ ὅτου δὴ δεῖ
[428, 0]	γάρ που ἀμαθίᾳ γε ἀλλ’	ἐπιστήμῃ	εὖ βουλεύονται. Δῆλον. Πολλαὶ δέ
[438, 0]	ἐπιστήμας; οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος;	ἐπιστήμη	μὲν αὐτὴ μαθήματος αὐτοῦ ἐπιστήμη
[422, 0]	πυκτικῆς πλέον μετέχειν τοὺς πλουσίους	ἐπιστήμῃ	τε καὶ ἐμπειρίᾳ ἢ πολεμικῆς;
[428, 0]	αὐτό, ἡ εὐβουλία, δῆλον ὅτι	ἐπιστήμη	τίς ἐστιν· οὐ γάρ που
[428, 0]	ἑαυτῆς καὶ τῇ ἐν τούτῳ	ἐπιστήμῃ,	τῷ προεστῶτι καὶ ἄρχοντι, ὅλη
[438, 0]	τῶν ὑγιεινῶν καὶ νοσωδῶν ἡ	ἐπιστήμη	ὑγιεινὴ καὶ νοσώδης καὶ τῶν
[437, 0]	ἐφίεσθαι φήσεις ἐκείνου οὗ ἂν	ἐπιθυμῇ,	ἢ προσάγεσθαι τοῦτο ὃ ἂν
[440, 0]	ἦ πρὸς τούτῳ καὶ τόδε	ἐνθυμῇ;	(Τὸ ποῖον; Οτι τοὐναντίον ἢ
[445, 0]	ἔχει οὐ χρὴ ἀποκάμνειν. Ηκιστα,	νὴ	τὸν Δία, ἔφη, πάντων ἀποκμητέον.
[427, 0]	τὸν μέλλοντα εὐδαίμονα εἶναι, ἐάντε	λανθάνῃ	ἐάντε μὴ πάντας θεούς τε
[445, 0]	ἐπιτηδεύειν καὶ εἶναι δίκαιον, ἐάντε	λανθάνῃ	ἐάντε μὴ τοιοῦτος ὤν, ἢ
[423, 0]	μήτε μεγάλη δοκοῦσα, ἀλλά τις	ἱκανὴ	καὶ μία. Καὶ φαῦλόν γ’
[437, 0]	προΐωμεν, ὁμολογήσαντες, ἐάν ποτε ἄλλῃ	φανῇ	ταῦτα ἢ ταύτῃ, πάντα ἡμῖν
[441, 0]	γε τοῦ λογιστικοῦ ἄλλο τι	φανῇ,	ὥσπερ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ ἐφάνη ἕτερον
[445, 0]	δὲ καὶ ἀρετὴν κτήσεται, ἐπειδήπερ	ἐφάνη	γε ὄντα ἑκάτερα οἷα ἡμεῖς
[434, 0]	εἴη. ὃ οὖν ἡμῖν ἐκεῖ	ἐφάνη,	ἐπαναφέρωμεν εἰς τὸν ἕνα, κἂν
[441, 0]	τι φανῇ, ὥσπερ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ	ἐφάνη	ἕτερον ὄν. Αλλ’ οὐ χαλεπόν,
[442, 0]	ἢ ὅπερ ἐν τῇ πόλει	ἐφάνη;	Οὐκ ἔμοιγε, ἔφη, δοκεῖ. Ωδε
[433, 0]	γε σωτηρίαν παρέχειν, ἕωσπερ ἂν	(ἐνῇ.	καίτοι ἔφαμεν δικαιοσύνην ἔσεσθαι τὸ
[443, 0]	ἄλληλα τὰ ἐν τῇ ψυχῇ	γένη,	ἀλλὰ τῷ ὄντι τὰ οἰκεῖα
[441, 0]	ἐν ἑνὸς ἑκάστου τῇ ψυχῇ	γένη	ἐνεῖναι καὶ ἴσα τὸν ἀριθμόν.
[435, 0]	δικαία ὅτε ἐν αὐτῇ τριττὰ	γένη	φύσεων ἐνόντα τὸ αὑτῶν ἕκαστον
[441, 0]	πόλει συνεῖχεν αὐτὴν τρία (ὄντα	γένη,	χρηματιστικόν, ἐπικουρητικόν, βουλευτικόν, οὕτως καὶ
[424, 0]	ἄλλο γε ἢ κατὰ σμικρὸν	εἰσοικισαμένη	ἠρέμα ὑπορρεῖ πρὸς τὰ ἤθη
[422, 0]	ἔσται πολεμεῖν, ἐπειδὰν χρήματα μὴ	κεκτημένη	ᾖ, ἄλλως τε κἂν πρὸς
[439, 0]	ἀπωθοῦσα χείρ, ἑτέρα δὲ ἡ	προσαγομένη.	(Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. Πότερον
[424, 0]	μέρει καὶ ὡς κακὸν οὐδὲν	ἐργαζομένη.	Οὐδὲ γὰρ ἐργάζεται, ἔφη, ἄλλο
[424, 0]	γὰρ καὶ παί δευσις χρηστὴ	σῳζομένη	φύσεις ἀγαθὰς ἐμποιεῖ, καὶ αὖ
[424, 0]	ὁρμήσῃ εὖ, ἔρχεται ὥσπερ κύκλος	αὐξανομένη·	τροφὴ γὰρ καὶ παί δευσις
[433, 0]	ἐννόμου σωτηρία ἐν τοῖς στρατιώταις	ἐγγενομένη,	ἢ ἡ ἐν (τοῖς ἄρχουσι
[423, 0]	τόνδε· μέχρι οὗ ἂν ἐθέλῃ	αὐξομένη	εἶναι μία, μέχρι τούτου αὔξειν,
[424, 0]	παρανομία, ἔφη, ῥᾳδίως αὕτη λανθάνει	παραδυομένη.	Ναί, ἔφην, ὡς ἐν παιδιᾶς
[428, 0]	ὑπὲρ τῶν ξυλίνων σκευῶν ἐπιστήμην,	βουλευομένη	ὡς ἂν ἔχοι βέλτιστα, σοφὴ
[427, 0]	ἐν κακῶς οὔτ’ ἐν εὖ	πολιτευομένῃ	πόλει ᾤμην ἂν δεῖν τὸν
[432, 0]	ὅλης ἀτεχνῶς τέταται διὰ πασῶν	παρεχομένη	συνᾴδοντας τούς τε ἀσθενεστάτους ταὐτὸν
[427, 0]	ἔφη, λέγεις· καὶ ποιητέον οὕτω.	Ωικισμένη	μὲν τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,
[442, 0]	καὶ μαθήμασιν, τὸ δὲ ἀνιεῖσα	παραμυθουμένη,	ἡμεροῦσα ἁρμονίᾳ τε καὶ ῥυθμῷ;
[420, 0]	καὶ αὖ ἐν τῇ κάκιστα	οἰκουμένῃ	(ἀδικίαν, κατιδόντες δὲ κρῖναι ἂν
[424, 0]	τρόπον ᾠδῆς νέον, καὶ τοῦτο	ἐπαινῇ.	δεῖ δ’ οὔτ’ ἐπαινεῖν τὸ
[438, 0]	ὑγιεινῶν καὶ νοσωδῶν ἡ ἐπιστήμη	ὑγιεινὴ	καὶ νοσώδης καὶ τῶν κακῶν
[441, 0]	μὴν τοῦτό γε ἐπιλελήσμεθα, ὅτι	ἐκείνη	γε τῷ τὸ ἑαυτοῦ ἕκαστον
[421, 0]	πόλιν ὅλην βλέποντας θεατέον εἰ	ἐκείνῃ	ἐγγίγνεται, τοὺς δ’ ἐπικούρους τούτους
[442, 0]	ἐκείνης τῆς πόλεως καὶ τοῦ	ἐκείνῃ	ὁμοίως πεφυκότος τε καὶ τεθραμμένου
[439, 0]	δὲ ᾧ ἐρᾷ τε καὶ	πεινῇ	καὶ διψῇ καὶ περὶ τὰς
[436, 0]	πρόσθεν ἢ εἰς τὸ ὄπισθεν	ἐγκλίνῃ	ἅμα περιφερόμενον, τότε οὐδαμῇ (ἔστιν)
[430, 0]	δεινὰ ὄντα ἐκκλύζειν, ἥ τε	ἡδονή,	παντὸς χαλεστραίου δεινοτέρα οὖσα τοῦτο
[420, 0]	ἵνα δὴ ὅλη ἡ πόλις	εὐδαιμονῇ.	ἀλλ’ ἡμᾶς μὴ οὕτω νουθέτει·
[443, 0]	τι ἦν, ὡς ἔοικεν, ἡ	δικαιοσύνη	ἀλλ’ οὐ περὶ τὴν ἔξω
[434, 0]	ἑαυτοῦ ἕξις τε καὶ (πρᾶξις	δικαιοσύνη	ἂν ὁμολογοῖτο. Εστι ταῦτα. Ιδὲ
[432, 0]	γὰρ ὅτι τοῦτ’ ἐστὶν ἡ	δικαιοσύνη.	Δῆλον. Οὐκοῦν, ὦ Γλαύκων, νῦν
[442, 0]	πῃ ἡμῖν ἀπαμβλύνεται ἄλλο τι	δικαιοσύνη	δοκεῖν εἶναι ἢ ὅπερ ἐν
[433, 0]	ἤτοι τούτου τι εἶδος ἡ	δικαιοσύνη.	ἐθέμεθα δὲ δήπου καὶ πολλάκις
[434, 0]	εἶδος τοῦτο ὁμολογῆται καὶ ἐκεῖ	δικαιοσύνη	εἶναι, συγχωρησόμεθα ἤδη— τί γὰρ
[433, 0]	κινδυνεύει τρόπον τινὰ γιγνόμενον ἡ	δικαιοσύνη	εἶναι, τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν.
[427, 0]	σοι ὂν μὴ οὐ βοηθεῖν	δικαιοσύνῃ	εἰς δύναμιν παντὶ τρόπῳ. Αληθῆ,
[433, 0]	αὑτοῦ πράττειν καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν	δικαιοσύνη	ἐστί, καὶ τοῦτο ἄλλων τε
[432, 0]	νοῦν, μή πῃ διαφύγῃ ἡ	δικαιοσύνη	καὶ ἀφανισθεῖσα ἄδηλος γένηται. (φανερὸν
[427, 0]	ποῦ ποτ’ ἂν εἴη ἡ	δικαιοσύνη	καὶ ποῦ ἡ ἀδικία, καὶ
[430, 0]	οὗ δὴ ἕνεκα πάντα ζητοῦμεν,	δικαιοσύνη.	Πάνυ μὲν οὖν. Πῶς οὖν
[444, 0]	καὶ ἡ ἀδικία τε καὶ	δικαιοσύνη;	Πῶς δή; Οτι, ἦν δ’
[434, 0]	πράττοντος ἐν πόλει, τοὐναντίον ἐκείνου	δικαιοσύνη	τ’ ἂν εἴη καὶ τὴν
[434, 0]	Η τριῶν ἄρα ὄντων γενῶν	πολυπραγμοσύνη	καὶ μεταβολὴ (εἰς ἄλληλα μεγίστη
[442, 0]	ἄρχειν καὶ μὴ στασιάζωσιν αὐτῷ;	Σωφροσύνη	γοῦν, ἦ δ’ ὅς, οὐκ
[430, 0]	τις, ἦν δ’ ἐγώ, ἡ	σωφροσύνη	ἐστὶν καὶ ἡδονῶν τινων καὶ
[430, 0]	ἐν τῇ (πόλει, ἥ τε	σωφροσύνη	καὶ οὗ δὴ ἕνεκα πάντα
[433, 0]	τε σοφίᾳ αὐτῆς καὶ τῇ	σωφροσύνῃ	καὶ τῇ ἀνδρείᾳ ἡ τοῦ
[431, 0]	ἄρτι ὡς ἁρμονίᾳ τινὶ ἡ	σωφροσύνη	ὡμοίωται; Τί δή; ~Οτι οὐχ
[430, 0]	καὶ ἄλλα ἄττα τοιαῦτα ὥσπερ	ἴχνη	αὐτῆς λέγεται. ἦ γάρ; Πάντων
[430, 0]	ἐγώ, πολιτικήν γε, καὶ ὀρθῶς	ἀποδέξῃ·	αὖθις δὲ περὶ αὐτοῦ, ἐὰν
[431, 0]	λογισμῷ ἄγονται, ἐν ὀλίγοις τε	ἐπιτεύξῃ	καὶ τοῖς βέλτιστα μὲν φῦσιν,
[432, 0]	περιίστασθαι προσέχοντας τὸν νοῦν, μή	πῃ	διαφύγῃ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἀφανισθεῖσα
[432, 0]	(φανερὸν γὰρ δὴ ὅτι ταύτῃ	πῃ	ἔστιν· ὅρα οὖν καὶ προθυμοῦ
[444, 0]	ἐν σώματι, ταῦτα ἐν ψυχῇ.	Πῇ;	ἔφη. Τὰ μέν που ὑγιεινὰ
[434, 0]	ὄντος; Ναί. ~Καὶ ταύτῃ ἄρα	πῃ	ἡ τοῦ οἰκείου τε καὶ
[442, 0]	Τί οὖν; εἶπον ἐγώ· μή	πῃ	ἡμῖν ἀπαμβλύνεται ἄλλο τι δικαιοσύνη
[441, 0]	τοῦτο πᾶσα ἀνάγκη. Αλλ’ οὔ	πῃ	μὴν τοῦτό γε ἐπιλελήσμεθα, ὅτι
[436, 0]	Ετι τοίνυν ἀκριβέστερον ὁμολογησώμεθα, μή	πῃ	προϊόντες ἀμφισβητήσωμεν. εἰ γάρ τις
[430, 0]	οὖσα τοῦτο δρᾶν (καὶ κονίας,	λύπη	τε καὶ φόβος καὶ ἐπιθυμία,
[441, 0]	ἐὰν μὴ ὑπὸ κακῆς τροφῆς	διαφθαρῇ;	Ανάγκη, ἔφη, τρίτον. Ναί, ἦν
[420, 0]	ὀφθαλμοὺς φαίνεσθαι, μηδ’ αὖ τἆλλα	μέρη,	ἀλλ’ ἄθρει εἰ τὰ προσήκοντα
[422, 0]	ἄλλων χρήματα, ὅρα μὴ κίνδυνον	φέρῃ	τῇ μὴ πλουτούσῃ. Εὐδαίμων εἶ,
[423, 0]	αἷς ἐὰν μὲν ὡς μιᾷ	προσφέρῃ,	παντὸς ἂν ἁμάρτοις, ἐὰν δὲ
[434, 0]	εἰς τὸ τοῦ πολεμικοῦ εἶδος	ἐπιχειρῇ	ἰέναι, ἢ τῶν πολεμικῶν τις
[434, 0]	ὁ αὐτὸς πάντα ταῦτα ἅμα	ἐπιχειρῇ	πράττειν, τότε οἶμαι καὶ σοὶ
[445, 0]	ὅτι ταῦτα οὕτως ἔχει οὐ	χρὴ	ἀποκάμνειν. Ηκιστα, νὴ τὸν Δία,
[427, 0]	καὶ ποιητέον μέν γε οὕτως,	χρὴ	δὲ καὶ ὑμᾶς συλλαμβάνειν. Αλλ’
[437, 0]	τούτου συμβαίνοντα λελυμένα ἔσεσθαι. Αλλὰ	χρή,	ἔφη, ταῦτα ποιεῖν. (Αρ’ ἂν>
[432, 0]	ἀλλὰ μᾶλλον, ἐάν μοι ἑπομένῳ	χρῇ	καὶ τὰ δεικνύμενα δυναμένῳ καθορᾶν,
[435, 0]	ὁδόν τε λέγεις καὶ ποιεῖν	χρὴ	οὕτως. Αρ’ οὖν, ἦν δ’
[422, 0]	ἔφη. Μειζόνως, ἦν δ’ ἐγώ,	χρὴ	προσαγορεύειν τὰς ἄλλας· ἑκάστη γὰρ
[426, 0]	ἐλέγομεν, ὅλη τοιοῦτον ποιῇ, οὐκ	ἐπαινέσῃ.	ἢ οὐ φαίνονταί σοι ταὐτὸν
[438, 0]	δ’ ἐγώ, ἀσκέπτους ἡμᾶς ὄντας	θορυβήσῃ,	ὡς οὐδεὶς ποτοῦ ἐπιθυμεῖ ἀλλὰ
[419, 0]	τί οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες,	ἀπολογήσῃ,	ἐάν τίς σε φῇ μὴ
[424, 0]	μήν, εἶπον, πολιτεία ἐάνπερ ἅπαξ	ὁρμήσῃ	εὖ, ἔρχεται ὥσπερ κύκλος αὐξανομένη·
[425, 0]	τῆς (παιδείας ὅποι ἄν τις	ὁρμήσῃ,	τοιαῦτα καὶ τὰ ἑπόμενα εἶναι.
[442, 0]	πράττῃ, ἀλλὰ καταδουλώσασθαι καὶ ἄρχειν	ἐπιχειρήσῃ	ὧν οὐ προσῆκον αὐτῷ γένει,
[432, 0]	δυναμένῳ καθορᾶν, πάνυ μοι μετρίως	χρήσῃ.	Επου, ἦν δ’ ἐγώ, εὐξάμενος
[423, 0]	αὐτούς, συμμάχοις μὲν ἀεὶ πολλοῖς	χρήσῃ,	πολεμίοις δ’ ὀλίγοις. καὶ ἕως
[440, 0]	πρὶν ἂν ἢ διαπράξηται ἢ	τελευτήσῃ	ἢ ὥσπερ κύων ὑπὸ νομέως
[428, 0]	ἐν τῇ ἄρτι ὑφ’ ἡμῶν	οἰκισθείσῃ	παρά τισι τῶν πολιτῶν, ᾗ
[437, 0]	μέν τις θερμότης τῷ (δίψει	προσῇ,	τὴν τοῦ ψυχροῦ ἐπιθυμίαν προσπαρέχοιτ’
[426, 0]	ἀεὶ ἐλπίζοντες, ἐάν τις φάρμακον	συμβουλεύσῃ,	ὑπὸ τούτου ἔσεσθαι ὑγιεῖς. Πάνυ
[423, 0]	τὴν πόλιν ποιεῖσθαι καὶ ἡλίκῃ	οὔσῃ	ὅσην χώραν ἀφορισαμένους τὴν ἄλλην
[422, 0]	μὴ κίνδυνον φέρῃ τῇ μὴ	πλουτούσῃ.	Εὐδαίμων εἶ, ἦν δ’ ἐγώ,
[434, 0]	εὖ εἰδότες ὅτι ἔν γε	τῇ	ἀγαθῇ ἂν εἴη. ὃ οὖν
[419, 0]	ὧν ἔστι μὲν ἡ πόλις	τῇ	ἀληθείᾳ, οἱ δὲ μηδὲν ἀπολαύουσιν
[426, 0]	ἐξηπάτηνται ὑπ’ αὐτῶν καὶ οἴονται	τῇ	ἀληθείᾳ πολιτικοὶ εἶναι, ὅτι ἐπαινοῦνται
[442, 0]	ἑπόμενον (δὲ) τῷ ἄρχοντι καὶ	τῇ	ἀνδρείᾳ ἐπιτελοῦν τὰ βουλευθέντα; Εστι
[433, 0]	αὐτῆς καὶ τῇ σωφροσύνῃ καὶ	τῇ	ἀνδρείᾳ ἡ τοῦ ἕκαστον ἐν
[428, 0]	ἐγώ· ἔστι τις ἐπιστήμη ἐν	τῇ	ἄρτι ὑφ’ ἡμῶν οἰκισθείσῃ παρά
[436, 0]	ἄλλο τι κύκλῳ περιιὸν ἐν	τῇ	αὐτῇ ἕδρᾳ τοῦτο δρᾷ, οὐκ
[435, 0]	τὰ αὐτὰ ταῦτα (εἴδη ἐν	τῇ	αὑτοῦ ψυχῇ ἔχοντα, διὰ τὰ
[442, 0]	οὐ τῇ φιλίᾳ καὶ συμφωνίᾳ	τῇ	αὐτῶν τούτων, ὅταν τό τε
[428, 0]	ἔθνει καὶ μέρει ἑαυτῆς καὶ	τῇ	ἐν τούτῳ ἐπιστήμῃ, τῷ προεστῶτι
[440, 0]	ᾧ λέγεις· καίτοι γ’ ἐν	τῇ	ἡμετέρᾳ πόλει τοὺς ἐπικούρους ὥσπερ
[420, 0]	εὑρεῖν δικαιοσύνην καὶ αὖ ἐν	τῇ	κάκιστα οἰκουμένῃ (ἀδικίαν, κατιδόντες δὲ
[427, 0]	τὸν ἀληθινὸν νομοθέτην πραγματεύεσθαι, ἐν	τῇ	μὲν ὅτι ἀνωφελῆ καὶ πλέον
[422, 0]	χρήματα, ὅρα μὴ κίνδυνον φέρῃ	τῇ	μὴ πλουτούσῃ. Εὐδαίμων εἶ, ἦν
[427, 0]	καὶ πλέον οὐδέν, ἐν δὲ	τῇ	ὅτι τὰ μὲν αὐτῶν κἂν
[429, 0]	οἷα ὁ νομοθέτης παρήγγελλεν ἐν	τῇ	παιδείᾳ. ἢ οὐ τοῦτο ἀνδρείαν
[428, 0]	γε καὶ παντοδαπαὶ ἐπιστῆμαι ἐν	τῇ	πόλει εἰσίν. Πῶς γὰρ οὔ;
[442, 0]	δοκεῖν εἶναι ἢ ὅπερ ἐν	τῇ	πόλει ἐφάνη; Οὐκ ἔμοιγε, ἔφη,
[430, 0]	λοιπὰ ἃ δεῖ κατιδεῖν ἐν	τῇ	(πόλει, ἥ τε σωφροσύνη καὶ
[431, 0]	ταῦτα ὁρᾷς ἐνόντα σοι ἐν	τῇ	πόλει καὶ κρατουμένας αὐτόθι τὰς
[434, 0]	(εἰς ἄλληλα μεγίστη τε βλάβη	τῇ	πόλει καὶ ὀρθότατ’ ἂν προσαγορεύοιτο
[432, 0]	τὰ μὲν τρία ἡμῖν ἐν	τῇ	πόλει κατῶπται, ὥς γε οὑτωσὶ
[428, 0]	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, ἐν	τῇ	πόλει οἴει ἡμῖν χαλκέας (πλείους
[435, 0]	τε καὶ ἤθη ἅπερ ἐν	τῇ	πόλει; οὐ γάρ που ἄλλοθεν
[434, 0]	μεταβολὴν καὶ πολυπραγμοσύνην ὄλεθρον εἶναι	τῇ	πόλει. Παντάπασι μὲν οὖν. Η
[435, 0]	τῶν αὐτῶν ὀνομάτων ὀρθῶς ἀξιοῦσθαι	τῇ	πόλει. Πᾶσα ἀνάγκη, ἔφη. Εἰς
[441, 0]	καὶ ἐπιθυμητικόν; ~ἢ καθάπερ ἐν	τῇ	πόλει συνεῖχεν αὐτὴν τρία (ὄντα
[433, 0]	δόξει· ἆρα τοῖς ἄρχουσιν ἐν	τῇ	πόλει τὰς δίκας προστάξεις δικάζειν;
[428, 0]	ᾗ οὐχ ὑπὲρ τῶν (ἐν	τῇ	πόλει τινὸς βουλεύεται, ἀλλ’ ὑπὲρ
[420, 0]	ἄν, ~ὥσπερ ἐπίκουροι μισθωτοὶ ἐν	(τῇ	πόλει φαίνονται καθῆσθαι οὐδὲν ἄλλο
[433, 0]	δ’ ἐγώ, τὸ ὑπόλοιπον ἐν	τῇ	πόλει ὧν ἐσκέμμεθα, σωφροσύνης καὶ
[443, 0]	σοφίαν δὲ τὴν ἐπιστατοῦσαν ταύτῃ	τῇ	πράξει ἐπιστήμην, ~ἄδικον δὲ (πρᾶξιν
[433, 0]	τῇ τε σοφίᾳ αὐτῆς καὶ	τῇ	σωφροσύνῃ καὶ τῇ ἀνδρείᾳ ἡ
[433, 0]	ὡς ἔοικε, πρὸς ἀρετὴν πόλεως	τῇ	τε σοφίᾳ αὐτῆς καὶ τῇ
[440, 0]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον αὐτὸ ἐν	τῇ	τῆς ψυχῆς στάσει τίθεσθαι τὰ
[420, 0]	ἡ πόλις. ᾠήθημεν γὰρ ἐν	τῇ	τοιαύτῃ μάλιστα ἂν εὑρεῖν δικαιοσύνην
[442, 0]	οὖν. Τί δέ; σώφρονα οὐ	τῇ	φιλίᾳ καὶ συμφωνίᾳ τῇ αὐτῶν
[442, 0]	(εἴ τι ἡμῶν ἔτι ἐν	τῇ	ψυχῇ ἀμφισβητεῖ, τὰ φορτικὰ αὐτῷ
[439, 0]	πέρι; οὐκ ἐνεῖναι μὲν ἐν	τῇ	ψυχῇ αὐτῶν τὸ κελεῦον, ἐνεῖναι
[443, 0]	πολυπραγμονεῖν πρὸς ἄλληλα τὰ ἐν	τῇ	ψυχῇ γένη, ἀλλὰ τῷ ὄντι
[441, 0]	αὐτὰ δ’ ἐν ἑνὸς ἑκάστου	τῇ	ψυχῇ γένη ἐνεῖναι καὶ ἴσα
[437, 0]	ἢ οὗ λέγομεν ἐπιθυμία ἐν	τῇ	ψυχῇ εἴη, οἷον δίψα ἐστὶ
[436, 0]	ὅσα τούτων (ἀδελφά, ἢ ὅλῃ	τῇ	ψυχῇ καθ’ ἕκαστον αὐτῶν πράττομεν,
[444, 0]	τὸ δικαιοσύνην ἐμποιεῖν τὰ ἐν	τῇ	ψυχῇ κατὰ φύσιν καθιστάναι κρατεῖν
[433, 0]	εἰς ὃ αὐτοῦ ἡ φύσις	ἐπιτηδειοτάτη	πεφυκυῖα εἴη. Ελέγομεν γάρ. Καὶ
[424, 0]	μᾶλλον ἐπιφρονέουσ’ ἄνθρωποι, ἥτις ἀειδόντεσσι	νεωτάτη	ἀμφιπέληται, (μὴ πολλάκις τὸν ποιητήν
[444, 0]	ἄλλο ὑπ’ ἄλλου; Κομιδῇ, ἔφη.	Αρετὴ	μὲν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὑγίειά
[427, 0]	ἐὰν νοῦν ἔχωμεν, οὐδὲ χρησόμεθα	ἐξηγητῇ	ἀλλ’ ἢ τῷ πατρίῳ· οὗτος
[429, 0]	γίγνεται, ἐάντέ τις ἄλλα χρώματα	βάπτῃ	ἐάντε καὶ ταῦτα μὴ προθεραπεύσας.
[437, 0]	ἔφη, αὐτή γε ἡ ἐπιθυμία	ἑκάστη	αὐτοῦ μόνον ἑκάστου οὗ πέφυκεν,
[422, 0]	ἐγώ, χρὴ προσαγορεύειν τὰς ἄλλας·	ἑκάστη	γὰρ αὐτῶν πόλεις εἰσὶ πάμπολλαι
[424, 0]	τροφὴ γὰρ καὶ παί δευσις	χρηστὴ	σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς ἐμποιεῖ, καὶ
[423, 0]	οἰκῇ σωφρόνως ὡς ἄρτι ἐτάχθη,	μεγίστη	ἔσται, οὐ τῷ εὐδοκιμεῖν λέγω,
[423, 0]	εὐδοκιμεῖν λέγω, ἀλλ’ ὡς ἀληθῶς	μεγίστη,	καὶ ἐὰν μόνον ᾖ χιλίων
[434, 0]	πολυπραγμοσύνη καὶ μεταβολὴ (εἰς ἄλληλα	μεγίστη	τε βλάβη τῇ πόλει καὶ
[421, 0]	τοὺς φύλακας καθιστῶμεν, ὅπως ὅτι	πλείστη	αὐτοῖς εὐδαιμονία ἐγγενήσεται, ἢ τοῦτο
[442, 0]	γενόμενον (οὐκ αὖ τὰ αὑτοῦ	πράττῃ,	ἀλλὰ καταδουλώσασθαι καὶ ἄρχειν ἐπιχειρήσῃ
[443, 0]	δὴ πράττειν ἤδη, ἐάν τι	πράττῃ	ἢ περὶ χρημάτων κτῆσιν ἢ
[441, 0]	αὑτοῦ ἕκαστον τῶν ἐν αὐτῷ	πράττῃ,	οὗτος δίκαιός τε ἔσται καὶ
[437, 0]	τὸ πεινῆν βρώματος; Οὕτως, ἔφη,	αὐτή	γε ἡ ἐπιθυμία ἑκάστη αὐτοῦ
[438, 0]	ποιὰ δή τις συνέβη καὶ	αὐτὴ	γενέσθαι, καὶ τοῦτο αὐτὴν ἐποίησεν
[431, 0]	αὖ ἐν ἄλλῃ πόλει ἡ	αὐτὴ	δόξα ἔνεστι τοῖς (τε ἄρχουσι
[436, 0]	τι κύκλῳ περιιὸν ἐν τῇ	αὐτῇ	ἕδρᾳ τοῦτο δρᾷ, οὐκ ἂν
[439, 0]	διψῶσαν, ἕτερον ἄν τι ἐν	αὐτῇ	εἴη αὐτοῦ τοῦ διψῶντος καὶ
[429, 0]	εἶπον, οἵ γε ἄλλοι ἐν	αὐτῇ	ἢ δειλοὶ ἢ ἀνδρεῖοι ὄντες
[438, 0]	ὁ αὐτὸς τρόπος; ἐπιστήμη μὲν	αὐτὴ	μαθήματος αὐτοῦ ἐπιστήμη ἐστὶν ἢ
[444, 0]	τῆς ψυχῆς, ἵν’ ἄρχῃ ἐν	αὐτῇ	οὐ προσῆκον, ἀλλὰ τοιούτου ὄντος
[438, 0]	Οὐκοῦν ἐπειδὴ ποιοῦ τινος, καὶ	αὐτὴ	ποιά τις ἐγένετο; καὶ αἱ
[441, 0]	τῷ τὸ ἑαυτοῦ ἕκαστον ἐν	αὐτῇ	πράττειν τριῶν ὄντων γενῶν δικαία
[433, 0]	ἀνδρείᾳ ἡ τοῦ ἕκαστον ἐν	αὐτῇ	τὰ αὑτοῦ πράττειν δύναμις. Καὶ
[429, 0]	ηὑρῆσθαι. Αλλὰ μὴν ἀνδρεία γε	αὐτή	τε καὶ ἐν ᾧ κεῖται
[428, 0]	ὑπὲρ αὑτῆς ὅλης, ὅντινα τρόπον	αὐτή	τε πρὸς αὑτὴν καὶ πρὸς
[431, 0]	ἡμῖν πόλιν, καὶ εὑρήσεις ἐν	αὐτῇ	τὸ ἕτερον τούτων ἐνόν· κρείττω
[427, 0]	ὅτι ἂν αὐτῶν εὕρωμεν ἐν	αὐτῇ,	τὸ ὑπόλοιπον ἔσται τὸ οὐχ
[420, 0]	πλάττομεν οὐκ ἀπολαβόντες ὀλίγους ἐν	αὐτῇ	τοιούτους τινὰς τιθέντες, ἀλλ’ ὅλην·
[435, 0]	ἔδοξεν εἶναι δικαία ὅτε ἐν	αὐτῇ	τριττὰ γένη φύσεων ἐνόντα τὸ
[427, 0]	δὴ μετὰ τοῦτο σκόπει ἐν	αὐτῇ,	φῶς ποθὲν πορισάμενος ἱκανόν, αὐτός
[435, 0]	τὰ τρία εἴδη ταῦτα ἐν	αὑτῇ	εἴτε μή. Οὐ πάνυ μοι
[432, 0]	πόλιν παρείχετο, οὐχ οὕτω ποιεῖ	αὕτη,	ἀλλὰ δι’ ὅλης ἀτεχνῶς τέταται
[428, 0]	ἔφην ἐγώ, καὶ ἐν τίσιν;	Αὕτη,	ἦ δ’ ὅς, ἡ φυλακική,
[424, 0]	Η γοῦν παρανομία, ἔφη, ῥᾳδίως	αὕτη	λανθάνει παραδυομένη. Ναί, ἔφην, ὡς
[429, 0]	κεῖται τῆς πόλεως, δι’ ὃ	τοιαύτη	κλητέα ἡ πόλις, οὐ πάνυ
[420, 0]	πόλις. ᾠήθημεν γὰρ ἐν τῇ	τοιαύτῃ	μάλιστα ἂν εὑρεῖν δικαιοσύνην καὶ
[431, 0]	οὕστινας δεῖ ἄρχειν, καὶ ἐν	ταύτῃ	ἂν εἴη τοῦτο ἐνόν. ἢ
[434, 0]	Ως δικαίου ὄντος; Ναί. ~Καὶ	ταύτῃ	ἄρα πῃ ἡ τοῦ οἰκείου
[444, 0]	ταύτην λύῃ, ἀμαθίαν δὲ τὴν	ταύτῃ	αὖ ἐπιστατοῦσαν δόξαν. Παντάπασιν, ἦ
[437, 0]	ποιημάτων εἴτε παθημάτων; οὐδὲν γὰρ	ταύτῃ	διοίσει. Αλλ’ ἦ δ’ ὅς,
[435, 0]	καὶ ἔλαττον, ἀνόμοιον τυγχάνει ὂν	ταύτῃ	ᾗ ταὐτὸν προσαγορεύεται, ἢ ὅμοιον;
[434, 0]	ἦ δ’ ὅς, ἔχειν ἢ	ταύτῃ.	Μηδέν, ἦν δ’ ἐγώ, πω
[437, 0]	ποτε ἄλλῃ φανῇ ταῦτα ἢ	ταύτῃ,	πάντα ἡμῖν τὰ ἀπὸ τούτου
[432, 0]	γένηται. (φανερὸν γὰρ δὴ ὅτι	ταύτῃ	πῃ ἔστιν· ὅρα οὖν καὶ
[443, 0]	συναπεργάζηται, σοφίαν δὲ τὴν ἐπιστατοῦσαν	ταύτῃ	τῇ πράξει ἐπιστήμην, ~ἄδικον δὲ
[429, 0]	λευκῶν, ἔπειτα προπαρασκευάζουσιν, οὐκ ὀλίγῃ	παρασκευῇ	θεραπεύσαντες ὅπως δέξεται ὅτι μάλιστα
[426, 0]	ἂν σφᾶς οὕτω πολιτευομένους ἥδιστα	θεραπεύῃ	καὶ χαρίζηται ὑποτρέχων καὶ προγιγνώσκων
[444, 0]	(πρᾶξιν ἣ ἂν ἀεὶ ταύτην	λύῃ,	ἀμαθίαν δὲ τὴν ταύτῃ αὖ
[419, 0]	Σώκρατες, ἀπολογήσῃ, ἐάν τίς σε	φῇ	μὴ πάνυ τι εὐδαίμονας ποιεῖν
[429, 0]	μὲν ἂν τούτῳ τῷ τρόπῳ	βαφῇ,	δευσοποιὸν γίγνεται τὸ βαφέν, καὶ
[445, 0]	ᾗ διήλθομεν. Οὐ γὰρ εἰκός,	ἔφη.
[437, 0]	καὶ ποιήσειεν. Οὔκουν ἐμέ γε,	ἔφη.	Αλλ’ ὅμως, ἦν δ’ ἐγώ,
[434, 0]	μέγα βλάψαι πόλιν; Οὐ πάνυ,	ἔφη.	Αλλ’ ὅταν γε οἶμαι δημιουργὸς
[433, 0]	τρία εὕροιμεν. Καὶ γὰρ ἀνάγκη,	ἔφη.	Αλλὰ μέντοι, ἦν δ’ ἐγώ,
[435, 0]	διοίσει, ἀλλ’ ὅμοιος ἔσται. Ομοιος,	ἔφη.	Αλλὰ μέντοι πόλις γε ἔδοξεν
[432, 0]	ἐμοὶ φράσῃς. Εἰ γὰρ ὤφελον,	ἔφη.	ἀλλὰ μᾶλλον, ἐάν μοι ἑπομένῳ
[435, 0]	πάνυ ἐξαρκέσει. Μὴ τοίνυν ἀποκάμῃς,	ἔφη,	ἀλλὰ σκόπει. (Αρ’ οὖν ἡμῖν,
[424, 0]	οὐδὲν ἐργαζομένη. Οὐδὲ γὰρ ἐργάζεται,	ἔφη,	ἄλλο γε ἢ κατὰ σμικρὸν
[422, 0]	ῥᾳδίως μάχεσθαι; Οὐκ ἂν ἴσως,	ἔφη,	ἅμα γε. Οὐδ’ εἰ ἐξείη,
[425, 0]	τι νομοθετεῖν; Αλλ’ οὐκ ἄξιον,	ἔφη,	ἀνδράσι καλοῖς κἀγαθοῖς ἐπιτάττειν· (τὰ
[431, 0]	οὕτω διακείμενον. Καὶ γὰρ ἔοικεν,	ἔφη.	Απόβλεπε τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,
[429, 0]	πόλεως ἵδρυται. Εμοὶ γοῦν δοκεῖ,	ἔφη,	ἀποχρώντως ηὑρῆσθαι. Αλλὰ μὴν ἀνδρεία
[440, 0]	ὅπλα πρὸς τὸ λογιστικόν. Παντάπασιν,	ἔφη.	Αρ’ οὖν ἕτερον ὂν καὶ
[442, 0]	πάντων ἀνατρέψῃ. Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Αρ’ οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[431, 0]	ταύτην προσρητέον. Παντάπασιν μὲν οὖν,	ἔφη.	Αρ’ οὖν οὐ καὶ σώφρονα
[421, 0]	ἐθελήσειν ἐπιμελεῖσθαι τῆς τέχνης; Οὐδαμῶς,	ἔφη.	Αργὸς δὲ καὶ ἀμελὴς γενήσεται
[444, 0]	ἄρχεσθαι ἄλλο ὑπ’ ἄλλου; Κομιδῇ,	ἔφη.	Αρετὴ μὲν ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[437, 0]	αὖ τὸ πεινῆν βρώματος; Οὕτως,	ἔφη,	αὐτή γε ἡ ἐπιθυμία ἑκάστη
[424, 0]	τὰ φίλων ποιεῖσθαι. Ορθότατα γάρ,	ἔφη,	γίγνοιτ’ ἄν. Καὶ μήν, εἶπον,
[427, 0]	τελέως ἀγαθὴν εἶναι. Ανάγκη γ’	ἔφη.	Δῆλον δὴ ὅτι σοφή τ’
[428, 0]	εὔβουλος ἡ πόλις προσρητέα; (Οὐδαμῶς,	ἔφη,	διά γε ταύτην, ἀλλὰ τεκτονική.
[439, 0]	καὶ κρατοῦν τοῦ κελεύοντος; Εμοιγε,	ἔφη,	δοκεῖ. Αρ’ οὖν οὐ τὸ
[433, 0]	ὅθεν τεκμαίρομαι; Οὐκ, ἀλλὰ λέγ’	ἔφη.	Δοκεῖ μοι, ἦν δ’ ἐγώ,
[442, 0]	τῇ πόλει ἐφάνη; Οὐκ ἔμοιγε,	ἔφη,	δοκεῖ. Ωδε γάρ, ἦν δ’
[422, 0]	τριπλασίοις αὑτῶν μαχοῦνται. Συγχωρήσομαί σοι,	ἔφη·	δοκεῖς γάρ μοι ὀρθῶς λέγειν.
[438, 0]	ἄλλαι οὕτω. Ισως γὰρ ἄν,	ἔφη,	δοκοῖ τι λέγειν ὁ ταῦτα
[431, 0]	ἐλάττοσί τε καὶ ἐπιεικεστέροις; Εγωγ’	ἔφη.	Εἰ ἄρα δεῖ τινα πόλιν
[429, 0]	ὑπὲρ αὐτῆς; Οὐδ’ ἂν εἷς,	ἔφη,	εἰς ἄλλο τι. Οὐ γὰρ
[435, 0]	ἀξιοῦσθαι τῇ πόλει. Πᾶσα ἀνάγκη,	ἔφη.	Εἰς φαῦλόν γε αὖ, ἦν
[435, 0]	μή. Οὐ πάνυ μοι δοκοῦμεν,	ἔφη,	εἰς φαῦλον· ἴσως γάρ, ὦ
[429, 0]	τοῦτο ἀνδρείαν καλεῖς; Οὐ πάνυ,	ἔφη,	ἔμαθον ὃ εἶπες, ἀλλ’ αὖθις
[435, 0]	καὶ προεσκεμμένων ἀξίως. Οὐκοῦν ἀγαπητόν;	ἔφη·	ἐμοὶ μὲν γὰρ ἔν γε
[426, 0]	ὑπὸ σφῶν; Ταὐτὸν μὲν οὖν,	ἔφη,	ἔμοιγε δοκοῦσι δρᾶν, καὶ οὐδ’
[440, 0]	ἀνακληθεὶς πραϋνθῇ; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη,	ἔοικε τούτῳ ᾧ λέγεις· καίτοι
[441, 0]	δικαία ἦν. Οὔ μοι δοκοῦμεν,	ἔφη,	ἐπιλελῆσθαι. Μνημονευτέον ἄρα ἡμῖν ὅτι
[436, 0]	Σκόπει δὴ ὃ λέγω. Λέγε,	ἔφη.	Εστάναι, εἶπον, καὶ κινεῖσθαι τὸ
[427, 0]	τῶν ἔμπροσθεν ἐπιτηδευμάτων. (Τί οὖν,	ἔφη,	ἔτι ἂν ἡμῖν λοιπὸν τῆς
[439, 0]	ἡδονῶν ἑταῖρον. (Οὔκ, ἀλλ’ εἰκότως,	ἔφη,	ἡγοίμεθ’ ἂν οὕτως. Ταῦτα μὲν
[423, 0]	καὶ μία. Καὶ φαῦλόν γ’	ἔφη,	ἴσως αὐτοῖς προστάξομεν. Καὶ τούτου
[435, 0]	αὐτὴν παρ’ ἡμῖν αὐτοῖς. Αλλ’	ἔφη,	καθ’ ὁδόν τε λέγεις καὶ
[431, 0]	καὶ κρεῖττον αὑτοῦ. Αλλ’ ἀποβλέπω,	ἔφη,	καὶ ἀληθῆ λέγεις. Καὶ μὴν
[440, 0]	ἐμπλήσθητε τοῦ καλοῦ θεάματος. Ηκουσα,	ἔφη,	καὶ αὐτός. Οὗτος μέντοι, ἔφην,
[435, 0]	ταὐτὸν προσαγορεύεται, ἢ ὅμοιον; Ομοιον,	ἔφη.	(Καὶ δίκαιος ἄρα ἀνὴρ δικαίας
[432, 0]	γὰρ ὅμως ἰτέον. (Ιτέον γάρ,	ἔφη.	Καὶ ἐγὼ κατιδών, Ιοὺ ἰού,
[431, 0]	κατὰ πάντα ταῦτα; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Καὶ μὴν εἴπερ αὖ ἐν
[438, 0]	ποιοῦ τινος προσγενομένου ἰατρικήν. Εμαθον,	ἔφη,	καί μοι δοκεῖ οὕτως ἔχειν.
[425, 0]	τῆς πόλεως ἔκειτο. Αληθῆ μέντοι,	ἔφη.	Καὶ τὰ σμικρὰ ἄρα, εἶπον,
[435, 0]	πάθη τε καὶ ἕξεις. Αληθῆ,	ἔφη.	Καὶ τὸν ἕνα ἄρα, ὦ
[428, 0]	τί τὴν πόλιν προσαγορεύεις; Εὔβουλον,	ἔφη,	καὶ τῷ ὄντι σοφήν. Πότερον
[430, 0]	ἐγᾦμαι, ἱκανῶς ἔχει. Αλλὰ καλῶς,	ἔφη,	λέγεις. Δύο μήν, ἦν δ’
[427, 0]	καθήμενος ἐξηγεῖται. Καὶ καλῶς γ’	ἔφη,	λέγεις· καὶ ποιητέον οὕτω. Ωικισμένη
[428, 0]	ἦν ἢ τὸ ὑπολειφθέν. Ορθῶς,	ἔφη,	λέγεις. Οὐκοῦν καὶ περὶ τούτων,
[432, 0]	καὶ ἐλάνθανεν ἴσως ἡμᾶς. Πῶς,	ἔφη,	λέγεις; Οὕτως, εἶπον, ὡς δοκοῦμέν
[429, 0]	ἄλλων ἐπιστημῶν σοφίαν καλεῖσθαι. Αληθέστατα,	ἔφη,	λέγεις. Τοῦτο μὲν δὴ ἓν
[422, 0]	ἡμεῖς κατεσκευάζομεν. Αλλὰ τί μήν;	ἔφη.	Μειζόνως, ἦν δ’ ἐγώ, χρὴ
[445, 0]	δὴ καὶ ἄξια θέας. Επομαι,	ἔφη·	μόνον λέγε. Καὶ μήν, ἦν
[424, 0]	ἐγὼ πείθομαι. Καὶ ἐμὲ τοίνυν,	ἔφη	ὁ Αδείμαντος, θὲς τῶν πεπεισμένων.
[427, 0]	τε καὶ ἀνθρώπους. Οὐδὲν λέγεις,	ἔφη	ὁ Γλαύκων· σὺ γὰρ ὑπέσχου
[431, 0]	τοῖς ἀρχομένοις; Εν ἀμφοτέροις που,	ἔφη.	Ορᾷς οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[441, 0]	χείρονος τῷ ἀλογίστως θυμουμένῳ. Κομιδῇ,	ἔφη,	ὀρθῶς λέγεις. Ταῦτα μὲν ἄρα,
[423, 0]	τὴν ἄλλην χαίρειν ἐᾶν. Τίς,	ἔφη,	ὅρος; Οἶμαι μέν, ἦν δ’
[445, 0]	καὶ ἄξιον ἐπιμνησθῆναι. Πῶς λέγεις;	ἔφη.	Οσοι, ἦν δ’ ἐγώ, πολιτειῶν
[425, 0]	ἀδύνατον ὄν; Πῶς δ’ οὐχί;	ἔφη.	Οταν δὴ ἄρα καλῶς ἀρξάμενοι
[429, 0]	καὶ ταῦτα μὴ προθεραπεύσας. Οἶδα,	ἔφη,	ὅτι καὶ ἔκπλυτα καὶ γελοῖα.
[428, 0]	ἄλλην τῶν τοιούτων; Οὐδ’ ἡντινοῦν,	ἔφη.	Οὐδὲ τὴν ὑπὲρ τοῦ καρποῦ
[422, 0]	ἂν τοιούτους ὁ τοιοῦτος; Αμέλει,	ἔφη,	οὐδὲν ἂν γένοιτο θαυμαστόν. Αλλ’
[436, 0]	(ἔστιν) ἑστάναι. Καὶ ὀρθῶς γε,	ἔφη.	Οὐδὲν ἄρα ἡμᾶς τῶν τοιούτων
[427, 0]	ὥσπερ Υδραν τέμνουσιν. ~(Καὶ μήν,	ἔφη,	οὐκ ἄλλο γέ τι ποιοῦσιν.
[438, 0]	αὐτοῦ ἑκάστου μόνον. Οὐκ ἔμαθον,	ἔφη.	Οὐκ ἔμαθες, ἔφην, ὅτι τὸ
[433, 0]	αὑτοῦ πράττειν δύναμις. Καὶ μάλα,	ἔφη.	Οὐκοῦν δικαιοσύνην τό γε τούτοις
[444, 0]	κακίαν. Αὐτὰ μὲν οὖν ταῦτα,	ἔφη.	(Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[423, 0]	οἴει; Οὐ μὰ τὸν Δί’	ἔφη.	Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, οὗτος
[440, 0]	ἄλλο ὂν ἄλλῳ. Σημαίνει γάρ,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ἄλλοθι, ἔφην, πολλαχοῦ
[443, 0]	ὅσοι μὴ τοιοῦτοι; Οὐδέν’ ἄν,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ἱεροσυλιῶν καὶ κλοπῶν
[431, 0]	φῦσιν, βέλτιστα δὲ παιδευθεῖσιν. Αληθῆ,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ταῦτα ὁρᾷς ἐνόντα
[423, 0]	δὲ μή. (Καὶ καλῶς γ’	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ τοῦτο αὖ ἄλλο
[424, 0]	οὕτω τοῦτ’ ἔχει; Δοκεῖ μοι,	ἔφη.	Οὐκοῦν, ὃ ἐξ ἀρχῆς ἐλέγομεν,
[430, 0]	λέγεται. ἦ γάρ; Πάντων μάλιστα,	ἔφη.	Οὐκοῦν τὸ μὲν κρείττω αὑτοῦ
[443, 0]	τῷ τοιούτῳ προσήκουσι. Παντὶ μέντοι,	ἔφη.	(Οὐκοῦν τούτων πάντων αἴτιον ὅτι
[430, 0]	περὶ σωφροσύνης; Εγὼ μὲν τοίνυν,	ἔφη,	οὔτε οἶδα οὔτ’ ἂν βουλοίμην
[445, 0]	ἀποκάμνειν. Ηκιστα, νὴ τὸν Δία,	ἔφη,	πάντων ἀποκμητέον. (Δεῦρό νυν, ἦν
[426, 0]	ἀνδρείας τε καὶ εὐχερείας; Εγωγ’	ἔφη,	πλήν γ’ ὅσοι ἐξηπάτηνται ὑπ’
[427, 0]	δὲ καὶ ὑμᾶς συλλαμβάνειν. Αλλ’	ἔφη,	ποιήσομεν οὕτω. Ελπίζω τοίνυν, ἦν
[422, 0]	δοκεῖ. ἀλλ’ ἐὰν εἰς μίαν,	ἔφη,	πόλιν (συναθροισθῇ τὰ τῶν ἄλλων
[439, 0]	ἐθέλειν πιεῖν; Καὶ μάλα γ’	ἔφη,	πολλοὺς καὶ πολλάκις. Τί οὖν,
[421, 0]	κακίων χυτρεὺς γίγνεται; Καὶ τοῦτο,	ἔφη,	πολύ. Καὶ μὴν καὶ ὄργανά
[439, 0]	ἡ προσαγομένη. (Παντάπασι μὲν οὖν,	ἔφη.	Πότερον δὴ φῶμέν τινας ἔστιν
[433, 0]	ἔπραττε καὶ οὐκ ἐπολυπραγμόνει. Δύσκριτον,	ἔφη·	πῶς δ’ οὔ; Ενάμιλλον ἄρα,
[422, 0]	καὶ ἐμπειρίᾳ ἢ πολεμικῆς; Εγωγ’	ἔφη.	Ρᾳδίως ἄρα ἡμῖν οἱ ἀθληταὶ
[424, 0]	ἐν μουσικῇ. Η γοῦν παρανομία,	ἔφη,	ῥᾳδίως αὕτη λανθάνει παραδυομένη. Ναί,
[430, 0]	εἰ μὴ ἀδικῶ. Σκόπει δή,	ἔφη.	Σκεπτέον, εἶπον· καὶ ὥς γε
[442, 0]	τε καὶ μή. Ορθῶς γ’	ἔφη.	Σοφὸν δέ γε ἐκείνῳ τῷ
[432, 0]	ἐν ἑνὶ ἑκάστῳ. (Πάνυ μοι,	ἔφη,	συνδοκεῖ. Εἶεν, ἦν δ’ ἐγώ·
[431, 0]	ἢ οὐ δοκεῖ; Καὶ μάλα,	ἔφη,	σφόδρα. Εν ποτέροις οὖν φήσεις
[444, 0]	σώματι, ταῦτα ἐν ψυχῇ. Πῇ;	ἔφη.	Τὰ μέν που ὑγιεινὰ ὑγίειαν
[437, 0]	συμβαίνοντα λελυμένα ἔσεσθαι. Αλλὰ χρή,	ἔφη,	ταῦτα ποιεῖν. (Αρ’ ἂν> οὖν,
[423, 0]	ἀντὶ μεγάλου ἱκανόν. Τί τοῦτο;	ἔφη.	Τὴν παιδείαν, ἦν δ’ ἐγώ,
[440, 0]	ἄλλῳ. Οὐ μὰ τὸν Δία,	ἔφη.	(Τί δέ, ἦν δ’ ἐγώ,
[440, 0]	αὐτοῦ ἐγείρεσθαι ὁ θυμός; Αληθῆ,	ἔφη.	Τί δὲ ὅταν ἀδικεῖσθαί τις
[425, 0]	τοιαῦτα ἐπιχειρήσαιμι νομοθετεῖν. Εἰκότως γ’	ἔφη.	Τί δέ, ὦ πρὸς θεῶν,
[422, 0]	πολέμου ἀθληταί; Ναὶ τοῦτό γε,	ἔφη.	Τί οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[445, 0]	πολιτειῶν, πέντε δὲ ψυχῆς. Λέγε,	ἔφη,	τίνες. Λέγω, εἶπον, ὅτι εἷς
[426, 0]	οὐδὲν ὀνήσει; Οὐ πάνυ χαρίεν,	ἔφη·	τὸ γὰρ τῷ εὖ λέγοντι
[432, 0]	ἐλέγομεν τρόπον τινὰ αὐτό. Μακρόν,	ἔφη,	τὸ προοίμιον τῷ ἐπιθυμοῦντι ἀκοῦσαι.
[422, 0]	τῷ νεωτερισμῷ. Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	τόδε μέντοι, ὦ Σώκρατες, σκόπει,
[426, 0]	ἡγεῖσθαι περὶ αὑτοῦ; Οὐκ αὖ,	ἔφη,	τοῦτό γε. Μὴ τοίνυν χαλέπαινε·
[423, 0]	ἀλλὰ μὴ πολλαί. Εστι γάρ,	ἔφη,	τοῦτο ἐκείνου σμικρότερον. Οὔτοι, ἦν
[436, 0]	ἂν οὐχ ἥκιστα. Καὶ μάλα,	ἔφη.	Τοῦτο μὲν δὴ οὕτως ἔχει,
[445, 0]	κληθείη, πλειόνων δὲ ἀριστοκρατία. Αληθῆ,	ἔφη.	Τοῦτο μὲν τοίνυν, ἦν δ’
[441, 0]	ὑπὸ κακῆς τροφῆς διαφθαρῇ; Ανάγκη,	ἔφη,	τρίτον. Ναί, ἦν δ’ ἐγώ,
[439, 0]	ποτέρῳ ἂν εἴη ὁμοφυές; Ισως,	ἔφη,	τῷ ἑτέρῳ, τῷ ἐπιθυμητικῷ. Αλλ’
[426, 0]	τούτου ἔσεσθαι ὑγιεῖς. Πάνυ γάρ,	ἔφη,	τῶν οὕτω καμνόντων τὰ τοιαῦτα
[441, 0]	ἕτερον ὄν. Αλλ’ οὐ χαλεπόν,	ἔφη,	φανῆναι· καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[444, 0]	ψεύδεσθαι. Μὰ Δία οὐ μέντοι,	ἔφη.	Φῶμεν ἄρα; Φῶμεν. Εστω δή,
[428, 0]	τοὺς ἀληθινοὺς φύλακας τούτους; Πολύ,	ἔφη,	χαλκέας. Οὐκοῦν, ἔφην, καὶ τῶν
[440, 0]	πρὸς τοὺς νεκρούς, Ιδοὺ ὑμῖν,	ἔφη,	ὦ κακοδαίμονες, ἐμπλήσθητε τοῦ καλοῦ
[419, 0]	ὁ Ἀδείμαντος ὑπολαβών, τί οὖν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἀπολογήσῃ, ἐάν τίς
[445, 0]	μηδὲ βελτίων γίγνηται κολαζόμενος. Αλλ’	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, γελοῖον ἔμοιγε φαίνεται
[436, 0]	ἀξίως λόγου. Καὶ ἐμοὶ δοκεῖ,	ἔφη.	Ωδε τοίνυν ἐπιχειρῶμεν αὐτὰ ὁρίζεσθαι,
[424, 0]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις. Εἰκός γ’	ἔφη.	Ως τοίνυν διὰ βραχέων εἰπεῖν,
[424, 0]	εὖ, ἔρχεται ὥσπερ κύκλος αὐξανομένη·	τροφὴ	γὰρ καὶ παί δευσις χρηστὴ
[445, 0]	ἀξίων λόγου νόμων τῆς πόλεως,	τροφῇ	τε καὶ παιδείᾳ χρησάμενος ᾗ
[428, 0]	τῷ προεστῶτι καὶ ἄρχοντι, ὅλη	σοφὴ	ἂν εἴη κατὰ φύσιν οἰκισθεῖσα
[435, 0]	δὲ αὖ καὶ ἀνδρεία καὶ	σοφὴ	διὰ τῶν αὐτῶν τούτων γενῶν
[428, 0]	διὰ τὴν τῶν τεκτόνων ἐπιστήμην	σοφὴ	καὶ εὔβουλος ἡ πόλις προσρητέα;
[441, 0]	ἤδη ἀναγκαῖον, ὡς πόλις ἦν	σοφὴ	καὶ ᾧ, οὕτω καὶ τὸν
[428, 0]	βουλευομένη ὡς ἂν ἔχοι βέλτιστα,	σοφὴ	κλητέα πόλις. Οὐ μέντοι. Τί
[428, 0]	φαίνεται. Τί; ἦ δ’ ὅς.	Σοφὴ	μὲν τῷ ὄντι δοκεῖ μοι
[427, 0]	γ’ ἔφη. Δῆλον δὴ ὅτι	σοφή	τ’ ἐστὶ καὶ ἀνδρεία καὶ
[445, 0]	τρόπος, ἐπονομασθείη δ’ ἂν καὶ	διχῇ·	ἐγγενομένου μὲν γὰρ ἀνδρὸς ἑνὸς
[444, 0]	τῷ ὅλῳ τῆς ψυχῆς, ἵν’	ἄρχῃ	ἐν αὐτῇ οὐ προσῆκον, ἀλλὰ
[442, 0]	τι ἡμῶν ἔτι ἐν τῇ	ψυχῇ	ἀμφισβητεῖ, τὰ φορτικὰ αὐτῷ προσφέροντες.
[439, 0]	οὐκ ἐνεῖναι μὲν ἐν τῇ	ψυχῇ	αὐτῶν τὸ κελεῦον, ἐνεῖναι δὲ
[443, 0]	πρὸς ἄλληλα τὰ ἐν τῇ	ψυχῇ	γένη, ἀλλὰ τῷ ὄντι τὰ
[441, 0]	δ’ ἐν ἑνὸς ἑκάστου τῇ	ψυχῇ	γένη ἐνεῖναι καὶ ἴσα τὸν
[437, 0]	οὗ λέγομεν ἐπιθυμία ἐν τῇ	ψυχῇ	εἴη, οἷον δίψα ἐστὶ δίψα
[439, 0]	δύο ἡμῖν ὡρίσθω εἴδη ἐν	ψυχῇ	ἐνόντα· τὸ δὲ δὴ τοῦ
[435, 0]	ταῦτα (εἴδη ἐν τῇ αὑτοῦ	ψυχῇ	ἔχοντα, διὰ τὰ αὐτὰ πάθη
[436, 0]	τούτων (ἀδελφά, ἢ ὅλῃ τῇ	ψυχῇ	καθ’ ἕκαστον αὐτῶν πράττομεν, ὅταν
[439, 0]	οὖν. Τοῦ διψῶντος ἄρα ἡ	ψυχή,	καθ’ ὅσον διψῇ, οὐκ ἄλλο
[444, 0]	δικαιοσύνην ἐμποιεῖν τὰ ἐν τῇ	ψυχῇ	κατὰ φύσιν καθιστάναι κρατεῖν τε
[440, 0]	ἀλλὰ δύο εἴδη εἶναι ἐν	ψυχῇ,	λογιστικὸν καὶ ἐπιθυμητικόν; ~ἢ καθάπερ
[444, 0]	ἐκεῖνα ἐν σώματι, ταῦτα ἐν	ψυχῇ.	Πῇ; ἔφη. Τὰ μέν που
[441, 0]	ἐπικουρητικόν, βουλευτικόν, οὕτως καὶ ἐν	ψυχῇ	τρίτον τοῦτό ἐστι τὸ θυμοειδές,
[424, 0]	τελευτῶσα πάντα ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ	ἀνατρέψῃ.	Εἶεν, ἦν δ’ ἐγώ· οὕτω
[442, 0]	καὶ σύμπαντα τὸν βίον πάντων	ἀνατρέψῃ.	Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Αρ’
[439, 0]	ἐρᾷ τε καὶ πεινῇ καὶ	διψῇ	καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας
[439, 0]	ἄρα ἡ ψυχή, καθ’ ὅσον	διψῇ,	οὐκ ἄλλο (τι βούλεται ἢ