Livre, Chap.
[429, 0]	Τοιοῦτον τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,	ὑπόλαβε	κατὰ δύναμιν ἐργάζεσθαι καὶ ἡμᾶς,
[443, 0]	δὴ οὕτως. Φαίνεται. Τὸ δέ	γε	ἀληθές, τοιοῦτόν τι ἦν, ὡς
[428, 0]	ἐστιν· οὐ γάρ που ἀμαθίᾳ	γε	ἀλλ’ ἐπιστήμῃ εὖ βουλεύονται. Δῆλον.
[429, 0]	Οὐ γὰρ οἶμαι, εἶπον, οἵ	γε	ἄλλοι ἐν αὐτῇ ἢ δειλοὶ
[431, 0]	Πάνυ μὲν οὖν. Τὰς δέ	γε	ἁπλᾶς τε καὶ μετρίας, αἳ
[441, 0]	εἶναι καὶ συμμάχῳ τούτου; Πάνυ	γε.	Αρ’ οὖν οὐχ, ὥσπερ ἐλέγομεν,
[435, 0]	Πᾶσα ἀνάγκη, ἔφη. Εἰς φαῦλόν	γε	αὖ, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ
[429, 0]	ἀποχρώντως ηὑρῆσθαι. Αλλὰ μὴν ἀνδρεία	γε	αὐτή τε καὶ ἐν ᾧ
[428, 0]	οὐχί; Ναί. Καὶ μὴν τοῦτό	γε	αὐτό, ἡ εὐβουλία, δῆλον ὅτι
[439, 0]	οὐ γὰρ δή, φαμέν, τό	γε	αὐτὸ τῷ αὐτῷ ἑαυτοῦ περὶ
[445, 0]	κακία, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἅ	γε	δὴ καὶ ἄξια θέας. Επομαι,
[435, 0]	Ομοιος, ἔφη. Αλλὰ μέντοι πόλις	γε	ἔδοξεν εἶναι δικαία ὅτε ἐν
[430, 0]	μέντοι, ἦν δ’ ἐγώ, βούλομαί	γε,	εἰ μὴ ἀδικῶ. Σκόπει δή,
[441, 0]	Δί’ ἦν δ’ ἐγώ, καλῶς	γε	εἶπες. ἔτι δὲ ἐν τοῖς
[442, 0]	Ορθῶς γ’ ἔφη. Σοφὸν δέ	γε	ἐκείνῳ τῷ σμικρῷ μέρει, τῷ
[430, 0]	ἔφη. Σκεπτέον, εἶπον· καὶ ὥς	γε	ἐντεῦθεν ἰδεῖν, συμφωνίᾳ τινὶ καὶ
[441, 0]	Αλλ’ οὔ πῃ μὴν τοῦτό	γε	ἐπιλελήσμεθα, ὅτι ἐκείνη γε τῷ
[420, 0]	ἦν δ' ἐγώ, καὶ ταῦτά	γε	ἐπισίτιοι καὶ οὐδὲ μισθὸν πρὸς
[437, 0]	ἢ καὶ ποιήσειεν. Οὔκουν ἐμέ	γε,	ἔφη. Αλλ’ ὅμως, ἦν δ’
[436, 0]	οὐδαμῇ (ἔστιν) ἑστάναι. Καὶ ὀρθῶς	γε,	ἔφη. Οὐδὲν ἄρα ἡμᾶς τῶν
[422, 0]	ὄντες πολέμου ἀθληταί; Ναὶ τοῦτό	γε,	ἔφη. Τί οὖν, ἦν δ’
[424, 0]	Οὐδὲ γὰρ ἐργάζεται, ἔφη, ἄλλο	γε	ἢ κατὰ σμικρὸν εἰσοικισαμένη ἠρέμα
[442, 0]	ἁρμονίᾳ τε καὶ ῥυθμῷ; Κομιδῇ	γε,	ἦ δ’ ὅς. Καὶ τούτω
[425, 0]	ἔμπροσθεν διήλθομεν. Εἰ δὲ μή	γε,	ἦ δ’ ὅς, πολλὰ τοιαῦτα
[437, 0]	πεινῆν βρώματος; Οὕτως, ἔφη, αὐτή	γε	ἡ ἐπιθυμία ἑκάστη αὐτοῦ μόνον
[441, 0]	ἀριθμόν. Εστι ταῦτα. Οὐκοῦν ἐκεῖνό	γε	ἤδη ἀναγκαῖον, ὡς πόλις ἦν
[432, 0]	μήν, ἦν δ’ ἐγώ, βλακικόν	γε	ἡμῶν τὸ πάθος. Τὸ ποῖον;
[443, 0]	Παντάπασιν μὲν οὖν. Τὸ δέ	γε	ἦν ἄρα, ὦ Γλαύκων— δι’
[423, 0]	ἴσως αὐτοῖς προστάξομεν. Καὶ τούτου	γε,	ἦν δ’ ἐγώ, ἔτι φαυλότερον
[425, 0]	Ναί, ὦ φίλε, εἶπον, ἐάν	γε	θεὸς αὐτοῖς διδῷ σωτηρίαν τῶν
[437, 0]	οἷον δίψα ἐστὶ δίψα ἆρά	γε	θερμοῦ ποτοῦ ἢ ψυχροῦ, ἢ
[425, 0]	καὶ γονέων θεραπείας, καὶ κουράς	γε	καὶ ἀμπεχόνας καὶ ὑποδέσεις καὶ
[430, 0]	ἀποδέχου, ἦν δ’ ἐγώ, πολιτικήν	γε,	καὶ ὀρθῶς ἀποδέξῃ· αὖθις δὲ
[428, 0]	εὖ βουλεύονται. Δῆλον. Πολλαὶ δέ	γε	καὶ παντοδαπαὶ ἐπιστῆμαι ἐν τῇ
[436, 0]	ποιεῖν ἢ πάσχειν κατὰ ταὐτόν	γε	καὶ πρὸς ταὐτὸν οὐκ ἐθελήσει
[433, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, εἰ δέοι	γε	κρῖναι τί τὴν πόλιν ἡμῖν
[427, 0]	Απόλλωνι τῷ ἐν Δελφοῖς τά	γε	μέγιστα καὶ κάλλιστα καὶ πρῶτα
[424, 0]	Ναί, ἔφην, ὡς ἐν παιδιᾶς	γε	μέρει καὶ ὡς κακὸν οὐδὲν
[421, 0]	πολύ. Καὶ μὴν καὶ ὄργανά	γε	μὴ ἔχων παρέχεσθαι ὑπὸ πενίας
[426, 0]	αὑτοῦ; Οὐκ αὖ, ἔφη, τοῦτό	γε.	Μὴ τοίνυν χαλέπαινε· καὶ γάρ
[443, 0]	ὁμολογίας. Πῶς γὰρ ἄν; Μοιχεῖαί	γε	μὴν καὶ γονέων ἀμέλειαι καὶ
[428, 0]	δή. Καὶ μὲν δὴ πρῶτόν	γέ	μοι δοκεῖ ἐν αὐτῷ κατάδηλον
[434, 0]	Οὐ πάνυ, ἔφη. Αλλ’ ὅταν	γε	οἶμαι δημιουργὸς ὢν ἤ τις
[439, 0]	πράττοι. Οὐ γὰρ οὖν. Ωσπερ	γε	οἶμαι τοῦ τοξότου οὐ καλῶς
[445, 0]	καὶ ἀρετὴν κτήσεται, ἐπειδήπερ ἐφάνη	γε	ὄντα ἑκάτερα οἷα ἡμεῖς διεληλύθαμεν.
[423, 0]	ταῦτα ῥᾳδίως διόψονται, καὶ ἄλλα	γε	ὅσα νῦν ἡμεῖς παραλείπομεν, τήν
[422, 0]	ἡλίῳ τε καὶ πνίγει; ἆρά	γε	οὐ καὶ πλείους χειρώσαιτ’ ἂν
[422, 0]	Οὐκ ἂν ἴσως, ἔφη, ἅμα	γε.	Οὐδ’ εἰ ἐξείη, ἦν δ’
[421, 0]	γενήσεται μᾶλλον αὐτὸς αὑτοῦ; Πολύ	γε.	Οὐκοῦν κακίων χυτρεὺς γίγνεται; Καὶ
[439, 0]	Εγωγε, ἦ δ’ ὅς· πώματός	γε.	Οὐκοῦν ποιοῦ μέν τινος πώματος
[438, 0]	οἷον τινὸς εἶναι μεῖζον; Πάνυ	γε.	Οὐκοῦν τοῦ ἐλάττονος; Ναί. Τὸ
[427, 0]	ἐγώ, ὑπομιμνῄσκεις, καὶ ποιητέον μέν	γε	οὕτως, χρὴ δὲ καὶ ὑμᾶς
[432, 0]	ἐν τῇ πόλει κατῶπται, ὥς	γε	οὑτωσὶ δόξαι· τὸ δὲ δὴ
[426, 0]	ἰατρευόμενοι γὰρ οὐδὲν περαίνουσιν, πλήν	γε	ποικιλώτερα καὶ μείζω ποιοῦσι τὰ
[431, 0]	λέγεις. Καὶ μὴν καὶ τάς	γε	πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἐπιθυμίας καὶ
[438, 0]	τοῦ ἐλάττονος; Ναί. Τὸ δέ	γε	πολὺ μεῖζον πολὺ ἐλάττονος. ἦ
[435, 0]	τοῦτο ἄγουσα ἴσως μέντοι τῶν	γε	προειρημένων τε καὶ προεσκεμμένων ἀξίως.
[436, 0]	ταῦτα λέγων, κομψευόμενος ὡς οἵ	γε	στρόβιλοι ὅλοι ἑστᾶσί τε ἅμα
[433, 0]	παρέσχεν ὥστε ἐγγενέσθαι, καὶ ἐγγενομένοις	γε	σωτηρίαν παρέχειν, ἕωσπερ ἂν (ἐνῇ.
[435, 0]	ἐγώ, πολλὴ ἀνάγκη ὁμολογεῖν ὅτι	γε	τὰ αὐτὰ ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν
[438, 0]	πρὸς τὰ βραδύτερα, καὶ ἔτι	γε	τὰ θερμὰ πρὸς τὰ ψυχρὰ
[428, 0]	πόλις προσρητέα; (Οὐδαμῶς, ἔφη, διά	γε	ταύτην, ἀλλὰ τεκτονική. Οὐκ ἄρα
[435, 0]	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, ὅ	γε	ταὐτὸν ἄν τις προσείποι μεῖζόν
[434, 0]	ἀρίστην, εὖ εἰδότες ὅτι ἔν	γε	τῇ ἀγαθῇ ἂν εἴη. ὃ
[427, 0]	~(Καὶ μήν, ἔφη, οὐκ ἄλλο	γέ	τι ποιοῦσιν. Εγὼ μὲν τοίνυν,
[432, 0]	Καὶ μήν, εἶπον ἐγώ, δύσβατός	γέ	τις ὁ τόπος φαίνεται καὶ
[433, 0]	Ελέγομεν γάρ. Καὶ μὴν ὅτι	γε	τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν καὶ
[441, 0]	Ναί, ἦν δ’ ἐγώ, ἄν	γε	τοῦ λογιστικοῦ ἄλλο τι φανῇ,
[433, 0]	μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν δικαιοσύνην τό	γε	τούτοις ἐνάμιλλον ἂν εἰς ἀρετὴν
[435, 0]	ἔφη· ἐμοὶ μὲν γὰρ ἔν	γε	τῷ παρόντι ἱκανῶς ἂν ἔχοι.
[428, 0]	οὗτοι ἂν εἶεν ὀλίγιστοι; Πολύ	γε.	Τῷ σμικροτάτῳ ἄρα ἔθνει καὶ
[441, 0]	τοῦτό γε ἐπιλελήσμεθα, ὅτι ἐκείνη	γε	τῷ τὸ ἑαυτοῦ ἕκαστον ἐν
[426, 0]	μὲν οὖν. ~(Καὶ μὴν οὗτοί	γε	χαριέντως διατελοῦσιν· ἰατρευόμενοι γὰρ οὐδὲν
[442, 0]	ἰδιώτου. Αλλὰ μὲν δὴ δίκαιός	γε,	ᾧ πολλάκις λέγομεν, τούτῳ καὶ
[427, 0]	ἡμῖν τὴν πόλιν, εἴπερ ὀρθῶς	γε	ᾤκισται, τελέως ἀγαθὴν εἶναι. Ανάγκη
[436, 0]	Εἶεν. Σκόπει δὴ ὃ λέγω.	Λέγε,	ἔφη. Εστάναι, εἶπον, καὶ κινεῖσθαι
[445, 0]	ἐγώ, πολιτειῶν, πέντε δὲ ψυχῆς.	Λέγε,	ἔφη, τίνες. Λέγω, εἶπον, ὅτι
[445, 0]	ἄξια θέας. Επομαι, ἔφη· μόνον	λέγε.	Καὶ μήν, ἦν δ’ ἐγώ,
[420, 0]	ἡμᾶς ἀνδριάντα γράφοντας προσελθών τις	ἔψεγε	λέγων ὅτι οὐ τοῖς καλλίστοις
[439, 0]	ὂν καὶ κρατοῦν τοῦ κελεύοντος;	Εμοιγε,	ἔφη, δοκεῖ. Αρ’ οὖν οὐ
[430, 0]	μηκέτι ἐπισκεψόμεθα σωφροσύνην· ἀλλ’ εἰ	ἔμοιγε	βούλει χαρίζεσθαι, σκόπει πρότερον τοῦτο
[434, 0]	πόλιν δικαίαν παρέχοι; (Οὐκ ἄλλῃ	ἔμοιγε	δοκεῖ, ἦ δ’ ὅς, ἔχειν
[426, 0]	σφῶν; Ταὐτὸν μὲν οὖν, ἔφη,	ἔμοιγε	δοκοῦσι δρᾶν, καὶ οὐδ’ ὁπωστιοῦν
[441, 0]	ἐστι, λογισμοῦ δ’ ἔνιοι μὲν	ἔμοιγε	δοκοῦσιν οὐδέποτε (μεταλαμβάνειν, οἱ δὲ
[442, 0]	ἐν τῇ πόλει ἐφάνη; Οὐκ	ἔμοιγε,	ἔφη, δοκεῖ. Ωδε γάρ, ἦν
[435, 0]	ἂν ἔχοι. Αλλὰ μέντοι, εἶπον,	ἔμοιγε	καὶ πάνυ ἐξαρκέσει. Μὴ τοίνυν
[445, 0]	Αλλ’ ἔφη, ὦ Σώκρατες, γελοῖον	ἔμοιγε	φαίνεται τὸ σκέμμα γίγνεσθαι ἤδη,
[439, 0]	ἐστίν; ἔστι δὲ δήπου δίψος—	Εγωγε,	ἦ δ’ ὅς· πώματός γε.
[425, 0]	ὅσα τοιαῦτα. ἢ οὐκ οἴει;	Εγωγε.	Νομοθετεῖν δ’ αὐτὰ οἶμαι εὔηθες·
[437, 0]	ἐρωτῶντος, ἐπορεγομένην αὐτοῦ τῆς γενέσεως;	Εγωγε.	Τί δέ; τὸ ἀβουλεῖν καὶ
[430, 0]	τε πέρι καὶ μὴ ἀνδρείαν	ἔγωγε	καλῶ καὶ τίθεμαι, εἰ μή
[443, 0]	Δία, ἦ δ’ ὅς, οὐκ	ἔγωγε.	Τέλεον ἄρα ἡμῖν τὸ ἐνύπνιον
[439, 0]	ὅταν (ἐγγένηται, ἐκ λογισμοῦ, τὰ	δὲ	ἄγοντα καὶ ἕλκοντα διὰ παθημάτων
[444, 0]	καὶ κρατεῖσθαι ὑπ’ ἀλλήλων, τὸ	δὲ	ἀδικίαν παρὰ φύσιν ἄρχειν τε
[436, 0]	ἄλλῳ· μανθάνομεν μὲν ἑτέρῳ, θυμούμεθα	δὲ	ἄλλῳ τῶν ἐν ἡμῖν, ἐπιθυμοῦμεν
[432, 0]	ἐνοῦσα ἡ μὲν σοφήν, ἡ	δὲ	ἀνδρείαν τὴν πόλιν παρείχετο, οὐχ
[422, 0]	ἀργίαν καὶ νεωτερισμὸν ἐμποιοῦντος, τῆς	δὲ	ἀνελευθερίαν καὶ κακοεργίαν πρὸς τῷ
[442, 0]	τε καλοῖς καὶ μαθήμασιν, τὸ	δὲ	ἀνιεῖσα παραμυθουμένη, ἡμεροῦσα ἁρμονίᾳ τε
[445, 0]	διαφέροντος βασιλεία ἂν κληθείη, πλειόνων	δὲ	ἀριστοκρατία. Αληθῆ, ἔφη. Τοῦτο μὲν
[439, 0]	ἅμα μὲν ἰδεῖν ἐπιθυμοῖ, ἅμα	δὲ	αὖ δυσχεραίνοι καὶ ἀποτρέποι ἑαυτόν,
[435, 0]	τὸ αὑτῶν ἕκαστον ἔπραττεν, σώφρων	δὲ	αὖ καὶ ἀνδρεία καὶ σοφὴ
[421, 0]	τὰ τῶν τεχνῶν ἔργα, χείρους	δὲ	αὐτοί. Φαίνεται. Ετερα δή, ὡς
[445, 0]	πλούτου καὶ πάσης ἀρχῆς, τῆς	δὲ	αὐτοῦ τούτου ᾧ ζῶμεν φύσεως
[432, 0]	εἰ μὲν βούλει, φρονήσει, εἰ	δὲ	βούλει, ἰσχύι, εἰ δέ, καὶ
[425, 0]	ἃ πρὸς ἀλλήλους (συμβάλλουσιν, εἰ	δὲ	βούλει, καὶ χειροτεχνικῶν περὶ συμβολαίων
[443, 0]	τἆλλα δὴ οὕτως. Φαίνεται. Τὸ	δέ	γε ἀληθές, τοιοῦτόν τι ἦν,
[431, 0]	φαύλοις. Πάνυ μὲν οὖν. Τὰς	δέ	γε ἁπλᾶς τε καὶ μετρίας,
[442, 0]	μή. Ορθῶς γ’ ἔφη. Σοφὸν	δέ	γε ἐκείνῳ τῷ σμικρῷ μέρει,
[443, 0]	ἐμβεβηκέναι. Παντάπασιν μὲν οὖν. Τὸ	δέ	γε ἦν ἄρα, ὦ Γλαύκων—
[428, 0]	ἐπιστήμῃ εὖ βουλεύονται. Δῆλον. Πολλαὶ	δέ	γε καὶ παντοδαπαὶ ἐπιστῆμαι ἐν
[438, 0]	Οὐκοῦν τοῦ ἐλάττονος; Ναί. Τὸ	δέ	γε πολὺ μεῖζον πολὺ ἐλάττονος.
[439, 0]	μοι δοκεῖ οὕτως ἔχειν. ~(Τὸ	δὲ	δὴ δίψος, ἦν δ’ ἐγώ,
[432, 0]	ὥς γε οὑτωσὶ δόξαι· τὸ	δὲ	δὴ λοιπὸν εἶδος, δι’ ὃ
[427, 0]	παῖ (Αρίστωνος, ἡ πόλις· τὸ	δὲ	δὴ μετὰ τοῦτο σκόπει ἐν
[439, 0]	εἴδη ἐν ψυχῇ ἐνόντα· τὸ	δὲ	δὴ τοῦ θυμοῦ καὶ ᾧ
[424, 0]	ἀλλήλους συμβόλαια μείζων ἐκβαίνει, ἐκ	δὲ	δὴ τῶν συμβολαίων ἔρχεται ἐπὶ
[439, 0]	εἶναι τοῦτο ὅπερ ἐστίν; ἔστι	δὲ	δήπου δίψος— Εγωγε, ἦ δ’
[433, 0]	τι εἶδος ἡ δικαιοσύνη. ἐθέμεθα	δὲ	δήπου καὶ πολλάκις ἐλέγομεν, εἰ
[437, 0]	ψυχρότης, τὴν τοῦ θερμοῦ; ἐὰν	δὲ	διὰ πλήθους παρουσίαν πολλὴ ἡ
[422, 0]	πρὸς μὲν μίαν χαλεπώτερον, (πρὸς	δὲ	δύο τοιαύτας ῥᾷον. Πῶς εἶπες;
[429, 0]	ἐστι καὶ οἷα· διὰ παντὸς	δὲ	ἔλεγον αὐτῆς σωτηρίαν τὸ ἔν
[441, 0]	ἐγώ, καλῶς γε εἶπες. ἔτι	δὲ	ἐν τοῖς θηρίοις ἄν τις
[439, 0]	μὲν ἡ ἀπωθοῦσα χείρ, ἑτέρα	δὲ	ἡ προσαγομένη. (Παντάπασι μὲν οὖν,
[436, 0]	χαλεπὸν γνῶναι. Οὐ δῆτα. Τόδε	δὲ	ἤδη χαλεπόν, εἰ τῷ αὐτῷ
[440, 0]	μὰ τὸν Δία, ἔφη. (Τί	δέ,	ἦν δ’ ἐγώ, ὅταν τις
[426, 0]	καμνόντων τὰ τοιαῦτα πάθη. Τί	δέ;	ἦν δ’ ἐγώ· τόδε αὐτῶν
[441, 0]	ἁπάσης τῆς ψυχῆς προμήθειαν, τῷ	δὲ	θυμοειδεῖ ὑπηκόῳ εἶναι καὶ συμμάχῳ
[421, 0]	τῆς τέχνης; Οὐδαμῶς, ἔφη. Αργὸς	δὲ	καὶ ἀμελὴς γενήσεται μᾶλλον αὐτὸς
[445, 0]	μὲν καὶ ἀδικίας ἀπαλλαγήσεται, δικαιοσύνην	δὲ	καὶ ἀρετὴν κτήσεται, ἐπειδήπερ ἐφάνη
[422, 0]	παρεσκευασμένος δυοῖν μὴ πύκταιν, πλουσίοιν	δὲ	καὶ πιόνοιν, οὐκ ἂν δοκεῖ
[432, 0]	εἰ δὲ βούλει, ἰσχύι, εἰ	δέ,	καὶ πλήθει ἢ χρήμασιν ἢ
[427, 0]	ποιητέον μέν γε οὕτως, χρὴ	δὲ	καὶ ὑμᾶς συλλαμβάνειν. Αλλ’ ἔφη,
[436, 0]	μέν τι αὐτοῦ ἕστηκε, τὸ	δὲ	κινεῖται. οὐχ οὕτω; Οὕτω. Οὐκοῦν
[420, 0]	τῇ κάκιστα οἰκουμένῃ (ἀδικίαν, κατιδόντες	δὲ	κρῖναι ἂν ὃ πάλαι ζητοῦμεν.
[425, 0]	νόμων ὧν ἔμπροσθεν διήλθομεν. Εἰ	δὲ	μή γε, ἦ δ’ ὅς,
[423, 0]	μία, μέχρι τούτου αὔξειν, πέρα	δὲ	μή. (Καὶ καλῶς γ’ ἔφη.
[434, 0]	τί γὰρ καὶ ἐροῦμεν; εἰ	δὲ	μή, τότε ἄλλο τι σκεψόμεθα.
[419, 0]	ἡ πόλις τῇ ἀληθείᾳ, οἱ	δὲ	μηδὲν ἀπολαύουσιν ἀγαθὸν τῆς πόλεως,
[429, 0]	φόβοις καὶ μὴ ἐκβάλλειν. ᾧ	δέ	μοι δοκεῖ ὅμοιον εἶναι ἐθέλω
[421, 0]	ὄντες πόλει οὐδὲν δεινόν, φύλακες	δὲ	νόμων τε καὶ πόλεως μὴ
[444, 0]	καὶ κρατεῖσθαι ὑπ’ ἀλλήλων, τὸ	δὲ	νόσον παρὰ φύσιν ἄρχειν τε
[444, 0]	(κάλλος καὶ εὐεξία ψυχῆς, κακία	δὲ	νόσος τε καὶ αἶσχος καὶ
[444, 0]	που ὑγιεινὰ ὑγίειαν ἐμποιεῖ, τὰ	δὲ	νοσώδη νόσον. Ναί. Οὐκοῦν καὶ
[437, 0]	τὴν τοῦ πολλοῦ παρέξεται, ἐὰν	δὲ	ὀλίγη, τὴν τοῦ ὀλίγου; αὐτὸ
[440, 0]	ὁ θυμός; Αληθῆ, ἔφη. Τί	δὲ	ὅταν ἀδικεῖσθαί τις ἡγῆται; οὐκ
[427, 0]	αὐτῶν κἂν ὁστισοῦν εὕροι, τὰ	δὲ	ὅτι αὐτόματα ἔπεισιν ἐκ τῶν
[431, 0]	τοῖς βέλτιστα μὲν φῦσιν, βέλτιστα	δὲ	παιδευθεῖσιν. Αληθῆ, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ
[430, 0]	γε, καὶ ὀρθῶς ἀποδέξῃ· αὖθις	δὲ	περὶ αὐτοῦ, ἐὰν βούλῃ, ἔτι
[441, 0]	τοῦ Ομήρου μαρτυρήσει, τὸ— στῆθος	δὲ	πλήξας κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ· ἐνταῦθα
[423, 0]	(ἀλλήλαις, ἡ μὲν πενήτων, ἡ	δὲ	πλουσίων· τούτων δ’ ἐν ἑκατέρᾳ
[432, 0]	αὐτὸ μὲν οὐκ ἀπεβλέπομεν, πόρρω	δέ	ποι ἀπεσκοποῦμεν, ᾗ δὴ καὶ
[438, 0]	μόνα αὐτῶν μόνων ἐστίν, τῶν	δὲ	ποιῶν τινων ποιὰ ἄττα. (καὶ
[423, 0]	οὔτε ἐν βαρβάροις (εὑρήσεις, δοκούσας	δὲ	πολλὰς καὶ πολλαπλασίας τῆς τηλικαύτης.
[441, 0]	ἔμοιγε δοκοῦσιν οὐδέποτε (μεταλαμβάνειν, οἱ	δὲ	πολλοὶ ὀψέ ποτε. Ναὶ μὰ
[440, 0]	τι αὐτὸ ᾠόμεθα εἶναι, νῦν	δὲ	πολλοῦ δεῖν φαμεν, ἀλλὰ πολὺ
[444, 0]	ταύτῃ τῇ πράξει ἐπιστήμην, ~ἄδικον	δὲ	(πρᾶξιν ἣ ἂν ἀεὶ ταύτην
[442, 0]	σώματος, τὸ μὲν βουλευόμενον, τὸ	δὲ	προπολεμοῦν, ἑπόμενον (δὲ) τῷ ἄρχοντι
[422, 0]	χρώμεθα, οὐδ’ ἡμῖν θέμις, ὑμῖν	δέ·	συμπολεμήσαντες οὖν μεθ’ ἡμῶν ἔχετε
[442, 0]	ὄντων. Πάνυ μὲν οὖν. Τί	δέ;	σώφρονα οὐ τῇ φιλίᾳ καὶ
[438, 0]	ἔχει; Πάνυ μὲν οὖν. Τί	δὲ	τὰ περὶ τὰς ἐπιστήμας; οὐχ
[428, 0]	ἱκανῶς ἂν εἶχεν ἡμῖν, εἰ	δὲ	τὰ τρία πρότερον ἐγνωρίσαμεν, αὐτῷ
[436, 0]	τις λέγοι ἄνθρωπον ἑστηκότα, κινοῦντα	δὲ	τὰς χεῖράς τε καὶ τὴν
[443, 0]	καὶ ἄλλο μηδὲν πράττειν, τὸν	δὲ	τεκτονικὸν τεκταίνεσθαι, καὶ τἆλλα δὴ
[427, 0]	ἀνωφελῆ καὶ πλέον οὐδέν, ἐν	δὲ	τῇ ὅτι τὰ μὲν αὐτῶν
[420, 0]	τινὰς τιθέντες, ἀλλ’ ὅλην· αὐτίκα	δὲ	τὴν ἐναντίαν σκεψόμεθα. ὥσπερ οὖν
[443, 0]	σῴζῃ τε καὶ συναπεργάζηται, σοφίαν	δὲ	τὴν ἐπιστατοῦσαν ταύτῃ τῇ πράξει
[436, 0]	περιφερὲς κύκλῳ κινεῖσθαι, καὶ ὅταν	δὲ	τὴν εὐθυωρίαν ἢ εἰς δεξιὰν
[434, 0]	κακουργία. Κομιδῇ μὲν οὖν. Κακουργίαν	δὲ	τὴν μεγίστην τῆς ἑαυτοῦ πόλεως
[444, 0]	ἂν ἀεὶ ταύτην λύῃ, ἀμαθίαν	δὲ	τὴν ταύτῃ αὖ ἐπιστατοῦσαν δόξαν.
[428, 0]	κλητέα πόλις. Οὐ μέντοι. Τί	δέ;	τὴν ὑπὲρ τῶν ἐκ τοῦ
[445, 0]	εἶναι εἶδος τῆς ἀρετῆς, ἄπειρα	δὲ	τῆς κακίας, τέτταρα δ’ ἐν
[434, 0]	μὲν ὁμολογῆται, καλῶς ἕξει· ἐὰν	δέ	τι ἄλλο ἐν τῷ ἑνὶ
[438, 0]	δεῖ θεῖναι τὴν ἐπιστήμην, ἐπιστήμη	δέ	τις καὶ ποιά τις (ποιοῦ
[437, 0]	αὐτοῦ τῆς γενέσεως; Εγωγε. Τί	δέ;	τὸ ἀβουλεῖν καὶ μὴ ἐθέλειν
[437, 0]	ὀλίγη, τὴν τοῦ ὀλίγου; αὐτὸ	δὲ	τὸ διψῆν οὐ μή ποτε
[439, 0]	ψυχῇ αὐτῶν τὸ κελεῦον, ἐνεῖναι	δὲ	τὸ κωλῦον πιεῖν, ἄλλο ὂν
[444, 0]	δ’ ἄδικα ἀδικίαν; Ανάγκη. Εστι	δὲ	τὸ μὲν ὑγίειαν ποιεῖν τὰ
[436, 0]	ἑστάναι— οὐδαμῇ γὰρ ἀποκλίνειν— κατὰ	δὲ	τὸ περιφερὲς κύκλῳ κινεῖσθαι, καὶ
[438, 0]	(ποιοῦ τινος καὶ τινός. λέγω	δὲ	τὸ τοιόνδε· οὐκ ἐπειδὴ οἰκίας
[437, 0]	μόνον ἑκάστου οὗ πέφυκεν, τοῦ	δὲ	τοίου ἢ τοίου τὰ προσγιγνόμενα.
[441, 0]	λέγεις, ὅτι οὕτως ἔχει. πρὸς	δὲ	τούτοις καὶ ὃ ἄνω που
[424, 0]	τε καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα· ἐκ	δὲ	τούτων εἰς τὰ πρὸς ἀλλήλους
[442, 0]	βουλευόμενον, τὸ δὲ προπολεμοῦν, ἑπόμενον	(δὲ)	τῷ ἄρχοντι καὶ τῇ ἀνδρείᾳ
[431, 0]	κρείττω αὑτοῦ ἐπαινεῖ γοῦν— ὅταν	δὲ	ὑπὸ τροφῆς κακῆς ἤ τινος
[431, 0]	τὸ μὲν βέλτιον ἔνι, τὸ	δὲ	χεῖρον, καὶ ὅταν μὲν τὸ
[445, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, πολιτειῶν, πέντε	δὲ	ψυχῆς. Λέγε, ἔφη, τίνες. Λέγω,
[437, 0]	ψυχροῦ ἐπιθυμίαν προσπαρέχοιτ’ ἄν, ἐὰν	δὲ	ψυχρότης, τὴν τοῦ θερμοῦ; ἐὰν
[425, 0]	νομοθετεῖν. Εἰκότως γ’ ἔφη. Τί	δέ,	ὦ πρὸς θεῶν, ἔφην, τάδε
[439, 0]	λογιστικὸν προσαγορεύοντες τῆς ψυχῆς, τὸ	δὲ	ᾧ ἐρᾷ τε καὶ πεινῇ
[434, 0]	Τοῦτο μὲν ἄρα ἀδικία. πάλιν	δὲ	ὧδε λέγωμεν· χρηματιστικοῦ, ἐπικουρικοῦ, φυλακικοῦ
[431, 0]	σμικρότερον τὸ βέλτιον (ὄν, τοῦτο	δὲ	ὡς ἐν ὀνείδει ψέγειν τε
[423, 0]	προσφέρῃ, παντὸς ἂν ἁμάρτοις, ἐὰν	δὲ	ὡς πολλαῖς, διδοὺς τὰ τῶν
[425, 0]	ἀπώλλυσαν πάντα. Τὰ> ποῖα; (Τὰ	τοιάδε·	σιγάς τε τῶν νεωτέρων παρὰ
[421, 0]	ἄλλους αὖ δημιουργοὺς σκόπει εἰ	τάδε	διαφθείρει, ὥστε καὶ κακοὺς γίγνεσθαι.
[425, 0]	δέ, ὦ πρὸς θεῶν, ἔφην,	τάδε	τὰ ἀγοραῖα, συμβολαίων τε πέρι
[445, 0]	εἶναι, ἐάνπερ μὴ διδῷ δίκην	μηδὲ	βελτίων γίγνηται κολαζόμενος. Αλλ’ ἔφη,
[420, 0]	οὕτω καλοὺς ὀφθαλμοὺς γράφειν, ὥστε	μηδὲ	ὀφθαλμοὺς φαίνεσθαι, μηδ’ αὖ τἆλλα
[443, 0]	τἀλλότρια πράττειν ἕκαστον ἐν αὑτῷ	μηδὲ	πολυπραγμονεῖν πρὸς ἄλληλα τὰ ἐν
[433, 0]	μὲν οὖν. Σκόπει δὴ καὶ	τῇδε	εἰ οὕτω δόξει· ἆρα τοῖς
[434, 0]	δικαιοσύνη ἂν ὁμολογοῖτο. Εστι ταῦτα.	Ιδὲ	δὴ ἐὰν σοὶ ὅπερ ἐμοὶ
[438, 0]	καὶ τινός. λέγω δὲ τὸ	τοιόνδε·	οὐκ ἐπειδὴ οἰκίας ἐργασίας ἐπιστήμη
[423, 0]	Οἶμαι μέν, ἦν δ’ ἐγώ,	τόνδε·	μέχρι οὗ ἂν ἐθέλῃ αὐξομένη
[426, 0]	Τί δέ; ἦν δ’ ἐγώ·	τόδε	αὐτῶν οὐ χαρίεν, τὸ πάντων
[436, 0]	οὐδὲν χαλεπὸν γνῶναι. Οὐ δῆτα.	Τόδε	δὲ ἤδη χαλεπόν, εἰ τῷ
[440, 0]	ἀλλ’ ἦ πρὸς τούτῳ καὶ	τόδε	ἐνθυμῇ; (Τὸ ποῖον; Οτι τοὐναντίον
[422, 0]	νεωτερισμῷ. Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.	τόδε	μέντοι, ὦ Σώκρατες, σκόπει, πῶς
[423, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, ἔτι φαυλότερον	τόδε,	οὗ καὶ ἐν τῷ πρόσθεν
[426, 0]	αὖ ἐπῳδαὶ αὐτὸν οὐδὲ περίαπτα	οὐδὲ	ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδὲν ὀνήσει;
[424, 0]	καὶ ὡς κακὸν οὐδὲν ἐργαζομένη.	Οὐδὲ	γὰρ ἐργάζεται, ἔφη, ἄλλο γε
[436, 0]	ἡμᾶς τῶν τοιούτων λεγόμενον ἐκπλήξει,	οὐδὲ	μᾶλλόν τι πείσει ~ὥς ποτέ
[445, 0]	διαφθειρομένης δοκεῖ οὐ βιωτὸν εἶναι	οὐδὲ	μετὰ πάντων σιτίων τε καὶ
[420, 0]	καὶ ταῦτά γε ἐπισίτιοι καὶ	οὐδὲ	μισθὸν πρὸς τοῖς σιτίοις λαμβάνοντες
[426, 0]	τομαὶ οὐδ’ αὖ ἐπῳδαὶ αὐτὸν	οὐδὲ	περίαπτα οὐδὲ ἄλλο τῶν τοιούτων
[428, 0]	τῶν τοιούτων; Οὐδ’ ἡντινοῦν, ἔφη.	Οὐδὲ	τὴν ὑπὲρ τοῦ καρποῦ τῆς
[427, 0]	ἄλλῳ πεισόμεθα, ἐὰν νοῦν ἔχωμεν,	οὐδὲ	χρησόμεθα ἐξηγητῇ ἀλλ’ ἢ τῷ
[442, 0]	ἐφάνη; Οὐκ ἔμοιγε, ἔφη, δοκεῖ.	Ωδε	γάρ, ἦν δ’ ἐγώ, παντάπασιν
[421, 0]	ἐγώ, καὶ πενία. Πῶς δή;	Ωδε.	πλουτήσας χυτρεὺς δοκεῖ σοι ἔτ’
[436, 0]	λόγου. Καὶ ἐμοὶ δοκεῖ, ἔφη.	Ωδε	τοίνυν ἐπιχειρῶμεν αὐτὰ ὁρίζεσθαι, εἴτε
[434, 0]	μὲν ἄρα ἀδικία. πάλιν δὲ	ὧδε	λέγωμεν· χρηματιστικοῦ, ἐπικουρικοῦ, φυλακικοῦ γένους
[427, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, εὑρήσειν αὐτὸ	ὧδε.	οἶμαι ἡμῖν τὴν πόλιν, εἴπερ
[420, 0]	καὶ δὴ καὶ νῦν μὴ	ἀνάγκαζε	ἡμᾶς τοιαύτην εὐδαιμονίαν τοῖς φύλαξι
[423, 0]	Οὔτοι, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	ἀγαθὲ	Αδείμαντε, ὡς δόξειεν ἄν τις,
[432, 0]	πάθος. Τὸ ποῖον; Πάλαι, ὦ	μακάριε,	φαίνεται πρὸ ποδῶν ἡμῖν ἐξ
[420, 0]	πρὸς αὐτὸν ἀπολογεῖσθαι λέγοντες· Ω	θαυμάσιε,	μὴ οἴου δεῖν ἡμᾶς οὕτω
[435, 0]	αὖ, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	θαυμάσιε,	σκέμμα ἐμπεπτώκαμεν περὶ ψυχῆς, εἴτε
[438, 0]	ἐπειδὴ οἰκίας ἐργασίας ἐπιστήμη ἐγένετο,	διήνεγκε	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν, ὥστε οἰκοδομικὴ
[436, 0]	τὴν κεφαλήν, ὅτι ὁ αὐτὸς	ἕστηκέ	τε καὶ κινεῖται ἅμα, οὐκ
[436, 0]	ὅτι τὸ μέν τι αὐτοῦ	ἕστηκε,	τὸ δὲ κινεῖται. οὐχ οὕτω;
[433, 0]	δ’ οὔ; Ενάμιλλον ἄρα, ὡς	ἔοικε,	πρὸς ἀρετὴν πόλεως τῇ τε
[421, 0]	αὐτοί. Φαίνεται. Ετερα δή, ὡς	ἔοικε,	τοῖς φύλαξιν ηὑρήκαμεν, ἃ παντὶ
[440, 0]	πραϋνθῇ; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,	ἔοικε	τούτῳ ᾧ λέγεις· καίτοι γ’
[429, 0]	οἰκισθεῖσα πόλις· ~καὶ τοῦτο, ὡς	ἔοικε,	φύσει (ὀλίγιστον γίγνεται γένος, ᾧ
[425, 0]	ῥᾳδίως που εὑρήσουσιν. Ναί, ὦ	φίλε,	εἶπον, ἐάν γε θεὸς αὐτοῖς
[433, 0]	τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	φίλε,	κινδυνεύει τρόπον τινὰ γιγνόμενον ἡ
[435, 0]	Καὶ τὸν ἕνα ἄρα, ὦ	φίλε,	οὕτως ἀξιώσομεν, τὰ αὐτὰ ταῦτα
[438, 0]	τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, φάθι	με	τότε βούλεσθαι λέγειν, εἰ ἄρα
[437, 0]	εἴη ἢ καὶ ποιήσειεν. Οὔκουν	ἐμέ	γε, ἔφη. Αλλ’ ὅμως, ἦν
[424, 0]	Δάμων καὶ ἐγὼ πείθομαι. Καὶ	ἐμὲ	τοίνυν, ἔφη ὁ Αδείμαντος, θὲς
[426, 0]	ἔφη, τοῦτό γε. Μὴ τοίνυν	χαλέπαινε·	καὶ γάρ πού εἰσι πάντων
[434, 0]	ἀνθρώπῳ κατιδεῖν οἷόν ἐστιν. καὶ	(ἔδοξε	δὴ ἡμῖν τοῦτο εἶναι πόλις,
[441, 0]	τὸ— στῆθος δὲ πλήξας κραδίην	ἠνίπαπε	μύθῳ· ἐνταῦθα γὰρ δὴ σαφῶς
[431, 0]	διακείμενον. Καὶ γὰρ ἔοικεν, ἔφη.	Απόβλεπε	τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, πρὸς
[429, 0]	ἔμαθον ὃ εἶπες, ἀλλ’ αὖθις	εἰπέ.	Σωτηρίαν ἔγωγ’ εἶπον, λέγω τινὰ
[440, 0]	λόγου μὴ δεῖν ἀντιπράττειν, οἶμαί	σε	οὐκ ἂν φάναι γενομένου ποτὲ
[419, 0]	ὦ Σώκρατες, ἀπολογήσῃ, ἐάν τίς	σε	φῇ μὴ πάνυ τι εὐδαίμονας
[435, 0]	πόλει; οὐ γάρ που ἄλλοθεν	ἐκεῖσε	ἀφῖκται. γελοῖον γὰρ ἂν εἴη
[420, 0]	οὐδ' ἀναλίσκειν ἄν ποι βούλωνται	ἄλλοσε,	οἷα δὴ οἱ εὐδαίμονες δοκοῦντες
[444, 0]	ταραχὴν καὶ πλάνην εἶναι τήν	τε	ἀδικίαν καὶ ἀκολασίαν καὶ δειλίαν
[436, 0]	οἵ γε στρόβιλοι ὅλοι ἑστᾶσί	τε	ἅμα καὶ κινοῦνται, ὅταν ἐν
[442, 0]	τῇ αὐτῶν τούτων, ὅταν τό	τε	ἄρχον καὶ τὼ ἀρχομένω τὸ
[431, 0]	ἡ αὐτὴ δόξα ἔνεστι τοῖς	(τε	ἄρχουσι καὶ ἀρχομένοις περὶ τοῦ
[432, 0]	διὰ πασῶν παρεχομένη συνᾴδοντας τούς	τε	ἀσθενεστάτους ταὐτὸν καὶ τοὺς ἰσχυροτάτους
[427, 0]	δαιμόνων καὶ ἡρώων θεραπεῖαι· τελευτησάντων	τε>	αὖ θῆκαι καὶ ὅσα τοῖς
[429, 0]	περὶ (τῶν δεινῶν δόξαν, ταῦτά	τε	αὐτὰ εἶναι καὶ τοιαῦτα, ἅ
[440, 0]	παρὰ τὸν λογισμὸν ἐπιθυμίαι, λοιδοροῦντά	τε	αὑτὸν καὶ θυμούμενον τῷ βιαζομένῳ
[434, 0]	καὶ μεταβολὴ (εἰς ἄλληλα μεγίστη	τε	βλάβη τῇ πόλει καὶ ὀρθότατ’
[424, 0]	νόμων τῶν μεγίστων, ὥς φησί	τε	Δάμων καὶ ἐγὼ πείθομαι. Καὶ
[437, 0]	καὶ ἐναργεστάτας αὐτῶν τούτων ἥν	τε	δίψαν καλοῦμεν καὶ ἣν πεῖναν;
[442, 0]	εἰ δέοι ἡμᾶς ἀνομολογεῖσθαι περί	τε	ἐκείνης τῆς πόλεως καὶ τοῦ
[431, 0]	ὀρθῆς λογισμῷ ἄγονται, ἐν ὀλίγοις	τε	ἐπιτεύξῃ καὶ τοῖς βέλτιστα μὲν
[421, 0]	τῶν εἰς τὴν τέχνην τά	τε	ἔργα πονηρότερα (ἐργάσεται καὶ τοὺς
[426, 0]	ᾖ ἀποπληροῦν, οὗτος ἄρα ἀγαθός	τε	ἔσται ἀνὴρ καὶ σοφὸς τὰ
[441, 0]	ἐν αὐτῷ πράττῃ, οὗτος δίκαιός	τε	ἔσται καὶ τὰ αὑτοῦ πράττων.
[429, 0]	γεγονυίας περὶ τῶν δεινῶν ἅ	τέ	ἐστι καὶ οἷα· διὰ παντὸς
[430, 0]	ταῦτα, δεινὰ ὄντα ἐκκλύζειν, ἥ	τε	ἡδονή, παντὸς χαλεστραίου δεινοτέρα οὖσα
[422, 0]	παραδύντα. Τὰ ποῖα ταῦτα; ~(Πλοῦτός	τε,	ἦν δ’ ἐγώ, καὶ πενία·
[430, 0]	τούτων ἄνευ παιδείας γεγονυῖαν, τήν	τε	θηριώδη καὶ ἀνδραποδώδη, οὔτε πάνυ
[427, 0]	ποῖα; ἦ δ’ ὅς. Ιερῶν	τε	ἱδρύσεις καὶ θυσίαι καὶ ἄλλαι
[445, 0]	μὴ τοιοῦτος ὤν, ἢ ἀδικεῖν	τε	καὶ ἄδικον εἶναι, ἐάνπερ μὴ
[444, 0]	εὐεξία ψυχῆς, κακία δὲ νόσος	τε	καὶ αἶσχος καὶ ἀσθένεια. Εστιν
[432, 0]	τὴν ὁμόνοιαν σωφροσύνην εἶναι, χείρονός	τε	καὶ ἀμείνονος κατὰ φύσιν συμφωνίαν
[427, 0]	λανθάνῃ ἐάντε μὴ πάντας θεούς	τε	καὶ ἀνθρώπους. Οὐδὲν λέγεις, ἔφη
[422, 0]	ἢ μετὰ κυνῶν προβάτοις πίοσί	τε	καὶ ἁπαλοῖς; Οὔ μοι δοκεῖ.
[419, 0]	ἃ νυνδὴ σὺ ἔλεγες, χρυσόν	τε	καὶ ἄργυρον κεκτημένοι καὶ πάντα
[444, 0]	δὲ νόσον παρὰ φύσιν ἄρχειν	τε	καὶ ἄρχεσθαι ἄλλο ὑπ’ ἄλλου.
[444, 0]	δὲ ἀδικίαν παρὰ φύσιν ἄρχειν	τε	καὶ ἄρχεσθαι ἄλλο ὑπ’ ἄλλου;
[433, 0]	πότερον ἡ ὁμοδοξία τῶν ἀρχόντων	τε	καὶ ἀρχομένων, ἢ ἡ περὶ
[425, 0]	ἢ κείνοις εἰς πάντα συνέπεταί	τε	καὶ αὔξει, ἐπανορθοῦσα εἴ τι
[436, 0]	τινὶ τῶν περὶ τὴν τροφήν	τε	καὶ γέννησιν ἡδονῶν καὶ ὅσα
[425, 0]	γίγνεται οὔτ’ ἂν μείνειεν λόγῳ	τε	καὶ γράμμασιν νομοθετηθέντα. Πῶς γάρ;
[427, 0]	καὶ θυσίαι καὶ ἄλλαι θεῶν	τε	καὶ δαιμόνων καὶ ἡρώων θεραπεῖαι·
[444, 0]	σαφῶς, εἴπερ καὶ ἡ ἀδικία	τε	καὶ δικαιοσύνη; Πῶς δή; Οτι,
[431, 0]	μετρίας, αἳ δὴ μετὰ νοῦ	τε	καὶ δόξης ὀρθῆς λογισμῷ ἄγονται,
[423, 0]	τῶν ἑτέρων τοῖς ἑτέροις χρήματά	τε	καὶ δυνάμεις ἢ καὶ αὐτούς,
[434, 0]	ἄρα πῃ ἡ τοῦ οἰκείου	τε	καὶ ἑαυτοῦ ἕξις τε καὶ
[435, 0]	ταὐτὸν ἄν τις προσείποι μεῖζόν	τε	καὶ ἔλαττον, ἀνόμοιον τυγχάνει ὂν
[422, 0]	πλέον μετέχειν τοὺς πλουσίους ἐπιστήμῃ	τε	καὶ ἐμπειρίᾳ ἢ πολεμικῆς; Εγωγ’
[429, 0]	Αλλὰ μὴν ἀνδρεία γε αὐτή	τε	καὶ ἐν ᾧ κεῖται τῆς
[435, 0]	τούτων γενῶν ἄλλ’ ἄττα πάθη	τε	καὶ ἕξεις. Αληθῆ, ἔφη. Καὶ
[431, 0]	φρονήσεως τῆς ἐν τοῖς ἐλάττοσί	τε	καὶ ἐπιεικεστέροις; Εγωγ’ ἔφη. Εἰ
[439, 0]	τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἐπτόηται ἀλόγιστόν	τε	καὶ ἐπιθυμητικόν, πληρώσεών τινων καὶ
[431, 0]	τινα πόλιν προσαγορεύειν κρείττω ἡδονῶν	τε	καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ αὐτὴν αὑτῆς,
[438, 0]	καὶ αἱ ἄλλαι οὕτω τέχναι	τε	καὶ ἐπιστῆμαι; Εστιν οὕτω. Τοῦτο
[439, 0]	δ’ ἐγώ, ἀξιώσομεν αὐτὰ διττά	τε	καὶ ἕτερα ἀλλήλων εἶναι, τὸ
[426, 0]	προθυμουμένους; οὐκ ἄγασαι τῆς ἀνδρείας	τε	καὶ εὐχερείας; Εγωγ’ ἔφη, πλήν
[420, 0]	δεξιὰ πρὸς τὸ πῦρ διαπίνοντάς	τε	καὶ εὐωχουμένους, τὸν τροχὸν παραθεμένους,
[435, 0]	ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν ἡμῶν εἴδη	τε	καὶ ἤθη ἅπερ ἐν τῇ
[442, 0]	τί ἐστιν ἢ τοῦτο, πόλεώς	τε	καὶ ἰδιώτου. Αλλὰ μὲν δὴ
[422, 0]	ταῦτα αἱρήσεσθαι κυσὶ πολεμεῖν στερεοῖς	τε	καὶ ἰσχνοῖς μᾶλλον ἢ μετὰ
[431, 0]	δὲ ὡς ἐν ὀνείδει ψέγειν	τε	καὶ καλεῖν ἥττω ἑαυτοῦ καὶ
[436, 0]	κεφαλήν, ὅτι ὁ αὐτὸς ἕστηκέ	τε	καὶ κινεῖται ἅμα, οὐκ ἂν
[444, 0]	σώματι κατὰ φύσιν καθιστάναι κρατεῖν	τε	καὶ κρατεῖσθαι ὑπ’ ἀλλήλων, τὸ
[444, 0]	ψυχῇ κατὰ φύσιν καθιστάναι κρατεῖν	τε	καὶ κρατεῖσθαι ὑπ’ ἀλλήλων, τὸ
[431, 0]	καὶ παντοδαπὰς ἐπιθυμίας καὶ (ἡδονάς	τε	καὶ λύπας ἐν παισὶ μάλιστα
[431, 0]	οὖν. Τὰς δέ γε ἁπλᾶς	τε	καὶ μετρίας, αἳ δὴ μετὰ
[433, 0]	ἀρχομένων, ἢ ἡ περὶ δεινῶν	τε	καὶ μή, ἅττα ἐστί, δόξης
[442, 0]	ὑπὸ τῶν λόγων παραγγελθὲν δεινόν	τε	καὶ μή. Ορθῶς γ’ ἔφη.
[424, 0]	τὸ μὴ νεωτερίζειν περὶ γυμναστικήν	τε	καὶ μουσικὴν παρὰ τὴν τάξιν,
[430, 0]	σωτηρίαν διὰ παντὸς δόξης ὀρθῆς	τε	καὶ νομίμου δεινῶν τε πέρι
[439, 0]	ἄγοντα καὶ ἕλκοντα διὰ παθημάτων	τε	καὶ νοσημάτων παραγίγνεται; Φαίνεται. Οὐ
[444, 0]	τυγχάνει οὐδὲν διαφέροντα τῶν ὑγιεινῶν	τε	καὶ νοσωδῶν, ὡς ἐκεῖνα ἐν
[429, 0]	αὐτὰ εἶναι καὶ τοιαῦτα, ἅ	τε	καὶ οἷα ὁ νομοθέτης παρήγγελλεν
[442, 0]	αὑτῷ τὴν τοῦ συμφέροντος ἑκάστῳ	τε	καὶ ὅλῳ τῷ κοινῷ σφῶν
[429, 0]	οἶδα ὅντινα τρόπον ηὑρήκαμεν, αὐτό	τε	καὶ ὅπου τῆς πόλεως ἵδρυται.
[425, 0]	τοὺς τοιούτους ὥσπερ τοὺς κάμνοντάς	τε	καὶ οὐκ ἐθέλοντας ὑπὸ ἀκολασίας
[445, 0]	λόγου νόμων τῆς πόλεως, τροφῇ	τε	καὶ παιδείᾳ χρησάμενος ᾗ διήλθομεν.
[440, 0]	ἑαυτόν, ~καὶ τέως μὲν μάχοιτό	τε	καὶ (παρακαλύπτοιτο, κρατούμενος δ’ οὖν
[439, 0]	ψυχῆς, τὸ δὲ ᾧ ἐρᾷ	τε	καὶ πεινῇ καὶ διψῇ καὶ
[436, 0]	φαῖμεν ἂν ἔχειν αὐτὰ εὐθύ	τε	καὶ περιφερὲς ἐν αὑτοῖς, καὶ
[422, 0]	ἄλλως τε κἂν πρὸς μεγάλην	τε	καὶ πλουσίαν ἀναγκασθῇ πολεμεῖν. Δῆλον,
[421, 0]	οὔ; Υπ’ ἀμφοτέρων δή, πενίας	τε	καὶ πλούτου, χείρω μὲν τὰ
[422, 0]	τοῦτο ποιοῖ πολλάκις ἐν ἡλίῳ	τε	καὶ πνίγει; ἆρά γε οὐ
[421, 0]	οὐδὲν δεινόν, φύλακες δὲ νόμων	τε	καὶ πόλεως μὴ ὄντες ἀλλὰ
[445, 0]	εἶναι οὐδὲ μετὰ πάντων σιτίων	τε	καὶ ποτῶν καὶ παντὸς πλούτου
[434, 0]	οἰκείου τε καὶ ἑαυτοῦ ἕξις	τε	καὶ (πρᾶξις δικαιοσύνη ἂν ὁμολογοῖτο.
[435, 0]	ἴσως μέντοι τῶν γε προειρημένων	τε	καὶ προεσκεμμένων ἀξίως. Οὐκοῦν ἀγαπητόν;
[439, 0]	αἱ χεῖρες τὸ τόξον ἀπωθοῦνταί	τε	καὶ προσέλκονται, ἀλλ’ ὅτι ἄλλη
[442, 0]	δὲ ἀνιεῖσα παραμυθουμένη, ἡμεροῦσα ἁρμονίᾳ	τε	καὶ ῥυθμῷ; Κομιδῇ γε, ἦ
[435, 0]	οἷον οἱ κατὰ τὴν Θρᾴκην	τε	καὶ Σκυθικὴν καὶ σχεδόν τι
[425, 0]	αὐτῆς καὶ παίδων τοιούτων ~ἐννόμους	τε	καὶ σπουδαίους (ἐξ αὐτῶν ἄνδρας
[429, 0]	τοῦτο τὸ μέρος ὃ προπολεμεῖ	τε	καὶ στρατεύεται ὑπὲρ αὐτῆς; Οὐδ’
[443, 0]	ἂν ταύτην τὴν ἕξιν σῴζῃ	τε	καὶ συναπεργάζηται, σοφίαν δὲ τὴν
[424, 0]	ἠρέμα ὑπορρεῖ πρὸς τὰ ἤθη	τε	καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα· ἐκ δὲ
[442, 0]	καὶ τοῦ ἐκείνῃ ὁμοίως πεφυκότος	τε	καὶ τεθραμμένου ἀνδρός, εἰ δοκεῖ
[436, 0]	ἑστηκότα, κινοῦντα δὲ τὰς χεῖράς	τε	καὶ τὴν κεφαλήν, ὅτι ὁ
[427, 0]	φῶς ποθὲν πορισάμενος ἱκανόν, αὐτός	τε	καὶ τὸν ἀδελφὸν παρακάλει καὶ
[442, 0]	φυλαττοίτην ὑπὲρ ἁπάσης τῆς ψυχῆς	τε	καὶ τοῦ σώματος, τὸ μὲν
[422, 0]	ἀθληταὶ ἐκ τῶν εἰκότων διπλασίοις	τε	καὶ τριπλασίοις αὑτῶν μαχοῦνται. Συγχωρήσομαί
[443, 0]	κατὰ (θεόν τινα εἰς ἀρχήν	τε	καὶ τύπον τινὰ τῆς δικαιοσύνης
[443, 0]	ὅρους τρεῖς ἁρμονίας ἀτεχνῶς, νεάτης	τε	καὶ ὑπάτης καὶ μέσης, καὶ
[431, 0]	ἐλευθέρων λεγομένων ἐν τοῖς πολλοῖς	τε	καὶ φαύλοις. Πάνυ μὲν οὖν.
[431, 0]	ἐπιθυμίας τὰς ἐν τοῖς πολλοῖς	τε	(καὶ φαύλοις ὑπό τε τῶν
[436, 0]	ἑαυτῶν (τὰ τοιαῦτα τότε μενόντων	τε	καὶ φερομένων, ἀλλὰ φαῖμεν ἂν
[430, 0]	τοῦτο δρᾶν (καὶ κονίας, λύπη	τε	καὶ φόβος καὶ ἐπιθυμία, παντὸς
[433, 0]	ἡ ἐν (τοῖς ἄρχουσι φρόνησίς	τε	καὶ φυλακὴ ἐνοῦσα, ἢ τοῦτο
[440, 0]	ἡγῆται; οὐκ ἐν τούτῳ ζεῖ	τε	καὶ χαλεπαίνει καὶ συμμαχεῖ τῷ
[441, 0]	τὸ ἀναλογισάμενον περὶ τοῦ βελτίονός	τε	καὶ χείρονος τῷ ἀλογίστως θυμουμένῳ.
[422, 0]	Αδείμαντε; εἷς πύκτης ὡς οἷόν	τε	κάλλιστα ἐπὶ τοῦτο παρεσκευασμένος δυοῖν
[442, 0]	μὲν ἐπιτείνουσα καὶ (τρέφουσα λόγοις	τε	καλοῖς καὶ μαθήμασιν, τὸ δὲ
[422, 0]	χρήματα μὴ κεκτημένη ᾖ, ἄλλως	τε	κἂν πρὸς μεγάλην τε καὶ
[419, 0]	τῆς πόλεως, οἷον ἄλλοι ἀγρούς	τε	κεκτημένοι καὶ οἰκίας οἰκοδομούμενοι καλὰς
[435, 0]	αὐτοῖς. Αλλ’ ἔφη, καθ’ ὁδόν	τε	λέγεις καὶ ποιεῖν χρὴ οὕτως.
[429, 0]	ἔλεγον αὐτῆς σωτηρίαν τὸ ἔν	τε	λύπαις ὄντα διασῴζεσθαι αὐτὴν καὶ
[442, 0]	αὐτοῦ τὸ θυμοειδὲς διασῴζῃ διά	τε	λυπῶν καὶ ἡδονῶν τὸ ὑπὸ
[424, 0]	τὴν τάξιν, ἀλλ’ ὡς οἷόν	τε	μάλιστα φυλάττειν, φοβουμένους ὅταν τις
[426, 0]	πάντων χαριέστατοι οἱ τοιοῦτοι, νομοθετοῦντές	τε	οἷα ἄρτι διήλθομεν καὶ ἐπανορθοῦντες,
[443, 0]	δύναμιν ἣ τοὺς τοιούτους ἄνδρας	τε	παρέχεται καὶ πόλεις; Μὰ Δία,
[430, 0]	ὀρθῆς τε καὶ νομίμου δεινῶν	τε	πέρι καὶ μὴ ἀνδρείαν ἔγωγε
[443, 0]	ἕκαστον τὰ αὑτοῦ πράττει ἀρχῆς	τε	πέρι καὶ τοῦ ἄρχεσθαι; Τοῦτο
[425, 0]	ἔφην, τάδε τὰ ἀγοραῖα, συμβολαίων	τε	πέρι κατ’ ἀγορὰν ἕκαστοι ἃ
[427, 0]	τοιαῦτα οὔτ’ ἐπιστάμεθα ἡμεῖς οἰκίζοντές	τε	πόλιν (οὐδενὶ ἄλλῳ πεισόμεθα, ἐὰν
[433, 0]	δικαιοσύνη ἐστί, καὶ τοῦτο ἄλλων	τε	πολλῶν (ἀκηκόαμεν καὶ αὐτοὶ πολλάκις
[445, 0]	σκέψασθαι (πότερον αὖ λυσιτελεῖ δίκαιά	τε	πράττειν καὶ καλὰ ἐπιτηδεύειν καὶ
[428, 0]	αὑτῆς ὅλης, ὅντινα τρόπον αὐτή	τε	πρὸς αὑτὴν καὶ πρὸς τὰς
[445, 0]	ἐπείπερ ἐνταῦθα ἐληλύθαμεν, ὅσον οἷόν	τε	σαφέστατα κατιδεῖν ὅτι ταῦτα οὕτως
[433, 0]	ἔοικε, πρὸς ἀρετὴν πόλεως τῇ	τε	σοφίᾳ αὐτῆς καὶ τῇ σωφροσύνῃ
[430, 0]	κατιδεῖν ἐν τῇ (πόλει, ἥ	τε	σωφροσύνη καὶ οὗ δὴ ἕνεκα
[424, 0]	βελτίους τῶν προτέρων φύονται, εἴς	τε	τἆλλα καὶ εἰς τὸ (γεννᾶν,
[430, 0]	οὔτε πάνυ νόμιμον ἡγεῖσθαι, ἄλλο	τέ	τι ἢ ἀνδρείαν καλεῖν. (Αληθέστατα,
[444, 0]	μὲν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὑγίειά	τέ	τις ἂν εἴη καὶ (κάλλος
[423, 0]	ὅσα νῦν ἡμεῖς παραλείπομεν, τήν	τε	τῶν γυναικῶν κτῆσιν καὶ γάμων
[431, 0]	πολλοῖς τε (καὶ φαύλοις ὑπό	τε	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ τῆς φρονήσεως
[425, 0]	Τὰ> ποῖα; (Τὰ τοιάδε· σιγάς	τε	τῶν νεωτέρων παρὰ πρεσβυτέροις ἃς
[436, 0]	τὸ φιλοχρήματον τὸ περὶ τούς	τε	Φοίνικας εἶναι καὶ τοὺς κατὰ
[430, 0]	τῶν ἄλλων διὰ τὸ τήν	τε	φύσιν καὶ τὴν τροφὴν ἐπιτηδείαν
[422, 0]	δέ· συμπολεμήσαντες οὖν μεθ’ ἡμῶν	ἔχετε	τὰ τῶν ἑτέρων; οἴει τινὰς
[440, 0]	Ιδοὺ ὑμῖν, ἔφη, ὦ κακοδαίμονες,	ἐμπλήσθητε	τοῦ καλοῦ θεάματος. Ηκουσα, ἔφη,
[423, 0]	μήτε σμικρὰ ἡ πόλις ἔσται	μήτε	μεγάλη δοκοῦσα, ἀλλά τις ἱκανὴ
[423, 0]	προστάξομεν, φυλάττειν παντὶ τρόπῳ ὅπως	μήτε	σμικρὰ ἡ πόλις ἔσται μήτε
[433, 0]	ἂν ἕκαστοι μήτ’ ἔχωσι τἀλλότρια	μήτε	τῶν αὑτῶν στέρωνται; Οὔκ, ἀλλὰ
[438, 0]	χρηστοῦ ἂν εἴη εἴτε πώματος	εἴτε	ἄλλου ὅτου ἐστὶν ἐπιθυμία, καὶ
[436, 0]	ὁρίζεσθαι, εἴτε τὰ αὐτὰ ἀλλήλοις	εἴτε	ἕτερά ἐστι. Πῶς; Δῆλον ὅτι
[435, 0]	θαυμάσιε, σκέμμα ἐμπεπτώκαμεν περὶ ψυχῆς,	εἴτε	ἔχει τὰ τρία εἴδη ταῦτα
[435, 0]	τρία εἴδη ταῦτα ἐν αὑτῇ	εἴτε	μή. Οὐ πάνυ μοι δοκοῦμεν,
[437, 0]	ἐναντίων ἀλλήλοις θείης εἴτε ποιημάτων	εἴτε	παθημάτων; οὐδὲν γὰρ ταύτῃ διοίσει.
[437, 0]	τοιαῦτα τῶν ἐναντίων ἀλλήλοις θείης	εἴτε	ποιημάτων εἴτε παθημάτων; οὐδὲν γὰρ
[438, 0]	ἐπιθυμία ἐστί, χρηστοῦ ἂν εἴη	εἴτε	πώματος εἴτε ἄλλου ὅτου ἐστὶν
[436, 0]	Ωδε τοίνυν ἐπιχειρῶμεν αὐτὰ ὁρίζεσθαι,	εἴτε	τὰ αὐτὰ ἀλλήλοις εἴτε ἕτερά
[429, 0]	ἐάντέ τις ἄλλα χρώματα βάπτῃ	ἐάντε	καὶ ταῦτα μὴ προθεραπεύσας. Οἶδα,
[427, 0]	κεκτῆσθαι τὸν μέλλοντα εὐδαίμονα εἶναι,	ἐάντε	λανθάνῃ ἐάντε μὴ πάντας θεούς
[445, 0]	καλὰ ἐπιτηδεύειν καὶ εἶναι δίκαιον,	ἐάντε	λανθάνῃ ἐάντε μὴ τοιοῦτος ὤν,
[427, 0]	μέλλοντα εὐδαίμονα εἶναι, ἐάντε λανθάνῃ	ἐάντε	μὴ πάντας θεούς τε καὶ
[445, 0]	καὶ εἶναι δίκαιον, ἐάντε λανθάνῃ	ἐάντε	μὴ τοιοῦτος ὤν, ἢ ἀδικεῖν
[429, 0]	μή, οἶσθα οἷα δὴ γίγνεται,	ἐάντέ	τις ἄλλα χρώματα βάπτῃ ἐάντε
[423, 0]	πρόσθεν ἐπεμνήσθημεν λέγοντες ὡς δέοι,	ἐάντε	τῶν φυλάκων τις φαῦλος ἔκγονος
[422, 0]	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	Αδείμαντε;	εἷς πύκτης ὡς οἷόν τε
[425, 0]	γοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	Αδείμαντε,	ἐκ τῆς (παιδείας ὅποι ἄν
[423, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ ἀγαθὲ	Αδείμαντε,	ὡς δόξειεν ἄν τις, ταῦτα
[442, 0]	ἀληθῶς τὰ αὑτῶν μαθόντε καὶ	παιδευθέντε	προστήσεσθον τοῦ ἐπιθυμητικοῦ— ὃ δὴ
[445, 0]	μέν, ἦν δ’ ἐγώ, πολιτειῶν,	πέντε	δὲ ψυχῆς. Λέγε, ἔφη, τίνες.
[445, 0]	ψυχῆς τρόποι εἶναι. Πόσοι δή;	(Πέντε	μέν, ἦν δ’ ἐγώ, πολιτειῶν,
[442, 0]	ὅς. Καὶ τούτω δὴ οὕτω	τραφέντε	καὶ ὡς ἀληθῶς τὰ αὑτῶν
[442, 0]	καὶ ὡς ἀληθῶς τὰ αὑτῶν	μαθόντε	καὶ παιδευθέντε προστήσεσθον τοῦ ἐπιθυμητικοῦ—
[439, 0]	Πότερον δὴ φῶμέν τινας ἔστιν	ὅτε	διψῶντας οὐκ ἐθέλειν πιεῖν; Καὶ
[435, 0]	πόλις γε ἔδοξεν εἶναι δικαία	ὅτε	ἐν αὐτῇ τριττὰ γένη φύσεων
[430, 0]	κατὰ δύναμιν ἐργάζεσθαι καὶ ἡμᾶς,	~ὅτε	ἐξελεγόμεθα τοὺς στρατιώτας καὶ (ἐπαιδεύομεν
[433, 0]	ἐθέμεθα δεῖν ποιεῖν διὰ παντός,	ὅτε	τὴν πόλιν κατῳκίζομεν, τοῦτό ἐστιν,
[432, 0]	ἐν ταῖς χερσὶν ἔχοντες ζητοῦσιν	(ἐνίοτε	ὃ ἔχουσιν, καὶ ἡμεῖς εἰς
[440, 0]	λόγος σημαίνει τὴν ὀργὴν πολεμεῖν	ἐνίοτε	ταῖς ἐπιθυμίαις ὡς ἄλλο ὂν
[439, 0]	ἐπιθυμητικῷ. Αλλ’ ἦν δ’ ἐγώ,	ποτὲ	ἀκούσας τι† πιστεύω τούτῳ· ὡς
[437, 0]	τὸ πρόσθεν προΐωμεν, ὁμολογήσαντες, ἐάν	ποτε	ἄλλῃ φανῇ ταῦτα ἢ ταύτῃ,
[437, 0]	δὲ τὸ διψῆν οὐ μή	ποτε	ἄλλου γένηται ἐπιθυμία ἢ οὗπερ
[438, 0]	οὖν καὶ τὸ ποτὲ μεῖζον	ποτὲ	ἐλάττονος, καὶ τὸ ἐσόμενον μεῖζον
[440, 0]	σε οὐκ ἂν φάναι γενομένου	ποτὲ	ἐν σαυτῷ τοῦ τοιούτου αἰσθέσθαι,
[435, 0]	τοῖς λόγοις χρώμεθα, οὐ μή	ποτε	λάβωμεν— ἄλλη γὰρ μακροτέρα καὶ
[438, 0]	Ναί. Αρ’ οὖν καὶ τὸ	ποτὲ	μεῖζον ποτὲ ἐλάττονος, καὶ τὸ
[441, 0]	(μεταλαμβάνειν, οἱ δὲ πολλοὶ ὀψέ	ποτε.	Ναὶ μὰ Δί’ ἦν δ’
[437, 0]	οὐδὲ μᾶλλόν τι πείσει ~ὥς	ποτέ	τι ἂν τὸ αὐτὸ ὂν
[439, 0]	ὁρμᾷ. Δῆλον δή. Οὐκοῦν εἴ	ποτέ	τι αὐτὴν ἀνθέλκει διψῶσαν, ἕτερον
[441, 0]	δ’ ἔνιοι μὲν ἔμοιγε δοκοῦσιν	οὐδέποτε	(μεταλαμβάνειν, οἱ δὲ πολλοὶ ὀψέ
[421, 0]	ἃ παντὶ τρόπῳ φυλακτέον ὅπως	μήποτε	αὐτοὺς λήσει εἰς τὴν πόλιν
[428, 0]	τι ἐζητοῦμεν αὐτῶν ἐν ὁτῳοῦν,	ὁπότε	πρῶτον ἐκεῖνο ἔγνωμεν, ἱκανῶς ἂν
[434, 0]	καὶ ἐροῦμεν; εἰ δὲ μή,	τότε	ἄλλο τι σκεψόμεθα. νῦν δ’
[438, 0]	ἦν δ’ ἐγώ, φάθι με	τότε	βούλεσθαι λέγειν, εἰ ἄρα νῦν
[440, 0]	ἡμῖν φαίνεται περὶ τοῦ θυμοειδοῦς.	τότε	μὲν γὰρ ἐπιθυμητικόν τι αὐτὸ
[436, 0]	κατὰ ταὐτὰ ἑαυτῶν (τὰ τοιαῦτα	τότε	μενόντων τε καὶ φερομένων, ἀλλὰ
[434, 0]	πάντα ταῦτα ἅμα ἐπιχειρῇ πράττειν,	τότε	οἶμαι καὶ σοὶ δοκεῖν ταύτην
[436, 0]	τὸ ὄπισθεν ἐγκλίνῃ ἅμα περιφερόμενον,	τότε	οὐδαμῇ (ἔστιν) ἑστάναι. Καὶ ὀρθῶς
[436, 0]	πρὸς ταὐτὸν οὐκ ἐθελήσει ἅμα,	ὥστε	ἄν που εὑρίσκωμεν ἐν αὐτοῖς
[433, 0]	πᾶσιν ἐκείνοις τὴν δύναμιν παρέσχεν	ὥστε	ἐγγενέσθαι, καὶ ἐγγενομένοις γε σωτηρίαν
[421, 0]	δημιουργοὺς σκόπει εἰ τάδε διαφθείρει,	ὥστε	καὶ κακοὺς γίγνεσθαι. Τὰ ποῖα
[440, 0]	τούτου, ἢ λογιστικοῦ τι εἶδος,	ὥστε	μὴ τρία ἀλλὰ δύο εἴδη
[420, 0]	ἡμᾶς οὕτω καλοὺς ὀφθαλμοὺς γράφειν,	ὥστε	μηδὲ ὀφθαλμοὺς φαίνεσθαι, μηδ’ αὖ
[438, 0]	ἐγένετο, διήνεγκε τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν,	ὥστε	οἰκοδομικὴ κληθῆναι; Τί μήν; Αρ’
[432, 0]	ἢ ἄλλῳ ὁτῳοῦν τῶν τοιούτων·	ὥστε	ὀρθότατ’ ἂν φαῖμεν ταύτην τὴν
[420, 0]	σιτίοις λαμβάνοντες ὥσπερ οἱ ἄλλοι,	ὥστε	οὐδ' ἂν ἀποδημῆσαι βούλωνται ἰδίᾳ,
[433, 0]	τὸ αὑτοῦ ἕκαστος εἷς ὢν	ἔπραττε	καὶ οὐκ ἐπολυπραγμόνει. Δύσκριτον, ἔφη·
[439, 0]	αὐτὸ οὔτε πολλοῦ οὔτε ὀλίγου,	οὔτε	ἀγαθοῦ οὔτε κακοῦ, οὐδ’ ἑνὶ
[421, 0]	(ἔσται οὔτε ὁ κεραμεὺς κεραμεὺς	οὔτε	ἄλλος οὐδεὶς οὐδὲν ἔχων σχῆμα
[445, 0]	δ’ ἐγώ, ἓν εἶδος λέγω·	οὔτε	γὰρ ἂν (πλείους οὔτε εἷς
[425, 0]	Νομοθετεῖν δ’ αὐτὰ οἶμαι εὔηθες·	οὔτε	γάρ που γίγνεται οὔτ’ ἂν
[445, 0]	λέγω· οὔτε γὰρ ἂν (πλείους	οὔτε	εἷς ἐγγενόμενοι κινήσειεν ἂν τῶν
[423, 0]	οὐ ῥᾳδίως οὔτε ἐν Ελλησιν	οὔτε	ἐν βαρβάροις (εὑρήσεις, δοκούσας δὲ
[423, 0]	μεγάλην πόλιν μίαν οὐ ῥᾳδίως	οὔτε	ἐν Ελλησιν οὔτε ἐν βαρβάροις
[439, 0]	πολλοῦ οὔτε ὀλίγου, οὔτε ἀγαθοῦ	οὔτε	κακοῦ, οὐδ’ ἑνὶ λόγῳ ποιοῦ
[426, 0]	καὶ ἀργῶν παύσηται, (οὔτε φάρμακα	οὔτε	καύσεις οὔτε τομαὶ οὐδ’ αὖ
[429, 0]	ἡ πλύσις οὔτ’ ἄνευ ῥυμμάτων	οὔτε	μετὰ ῥυμμάτων δύναται αὐτῶν τὸ
[421, 0]	νουθέτει· ὡς, ἄν σοι πειθώμεθα,	~οὔτε	ὁ γεωργὸς γεωργὸς (ἔσται οὔτε
[421, 0]	~οὔτε ὁ γεωργὸς γεωργὸς (ἔσται	οὔτε	ὁ κεραμεὺς κεραμεὺς οὔτε ἄλλος
[430, 0]	σωφροσύνης; Εγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη,	οὔτε	οἶδα οὔτ’ ἂν βουλοίμην αὐτὸ
[439, 0]	δ’ οὖν αὐτὸ οὔτε πολλοῦ	οὔτε	ὀλίγου, οὔτε ἀγαθοῦ οὔτε κακοῦ,
[430, 0]	τήν τε θηριώδη καὶ ἀνδραποδώδη,	οὔτε	πάνυ νόμιμον ἡγεῖσθαι, ἄλλο τέ
[439, 0]	δίψος, δίψος δ’ οὖν αὐτὸ	οὔτε	πολλοῦ οὔτε ὀλίγου, οὔτε ἀγαθοῦ
[426, 0]	παύσηται, (οὔτε φάρμακα οὔτε καύσεις	οὔτε	τομαὶ οὐδ’ αὖ ἐπῳδαὶ αὐτὸν
[424, 0]	δ’ οὔτ’ ἐπαινεῖν τὸ τοιοῦτον	οὔτε	ὑπολαμβάνειν. εἶδος γὰρ καινὸν μουσικῆς
[426, 0]	καὶ ἀφροδισιάζων καὶ ἀργῶν παύσηται,	(οὔτε	φάρμακα οὔτε καύσεις οὔτε τομαὶ
[433, 0]	ἀκοῦσαι. ~(Αλλ’ ἦν δ’ ἐγώ,	ἄκουε	εἴ τι ἄρα λέγω. ὃ
[441, 0]	οὐδέποτε (μεταλαμβάνειν, οἱ δὲ πολλοὶ	ὀψέ	ποτε. Ναὶ μὰ Δί’ ἦν